Η ελληνογερμανική συνεργασία στην Τοπική Διοίκηση

 Η ελληνογερμανική συνεργασία στην Τοπική Διοίκηση

Τα πεδία συνεργασίας μεταξύ των δήμων και περιφερειών Ελλάδας και Γερμανίας προσδιορίστηκαν στις εργασίες της 5ης Ελληνογερμανικής Συνέλευσης που έλαβαν χώρα το διάστημα 4 - 6 Νοέμβρη στο Βερολίνο. Συνεργασία που, εν ολίγοις, στοχεύει στη δημιουργία και από την Τοπική Διοίκηση, ως τμήμα του αστικού κράτους, του κατάλληλου για την προσέλκυση επενδύσεων περιβάλλοντος, ώστε να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας, να ανακάμψουν και μέσω αυτών των επενδύσεων τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτή η εξέλιξη θα σημάνει την παραπέρα υποβάθμιση της ζωής των λαϊκών νοικοκυριών, που θα απολέσουν ακόμα και αυτές τις στοιχειώδεις υπηρεσίες που τούς παρέχονται. Αλλωστε, στα κιτάπια της ΕΕ, η κατεύθυνση είναι σαφής: Οι όποιες κοινωνικές δράσεις και υπηρεσίες Πρόνοιας αφορούν όσους βρίσκονται σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να πληρώνουν το καθορισμένο κάθε φορά τίμημα είτε στο κράτος είτε σε ιδιώτες. Τα δε έργα και δράσεις θα γίνονται με τη συμμετοχή ή την πλήρη ευθύνη ιδιωτών, που σημαίνει επίσης παραπέρα φορολόγηση των χρηστών και κέρδος για το κεφάλαιο. Πριν δούμε πιο αναλυτικά τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά, πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή η συνεργασία έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια από προηγούμενες κυβερνήσεις, με βασικό συντελεστή σε αυτές τις επαφές τον Γερμανό Φούχτελ. Ηταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, κατήγγειλε αυτήν τη συνεργασία ως «ξεπούλημα» των δήμων και του δημόσιου πλούτου στους Γερμανούς... Τώρα, οι ίδιοι, ως κυβέρνηση, όχι μόνο συνεχίζουν αλλά έχουν προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό τις επαφές που τα αντιλαϊκά αποτελέσματα αναμένεται - σύμφωνα με τους σχεδιασμούς τους - να γίνουν ορατά το προσεχές διάστημα και σε πρακτικό επίπεδο.

Στην κοινή διακήρυξη της 5ης Ελληνογερμανικής Συνέλευσης, που υπεγράφη πρόσφατα,αναφέρονται μια σειρά από δράσεις που πιστοποιούν αυτές τις δυσμενείς για το λαό εξελίξεις. Βασικός στόχος είναι:

«Οι δήμοι δημιουργούν ένα κατάλληλο για την προσέλκυση επενδύσεων περιβάλλον, το οποίο χαρακτηρίζεται από αμοιβαία εμπιστοσύνη. Κοινός στόχος τους είναι να εξελιχθούν οι δήμοι ως πάροχοι υπηρεσιών για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις».

Στο πεδίο της διοίκησης, προβλέπεται η οργάνωση της Τοπικής Διοίκησης με όρους αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας, δηλαδή με όρους δημοσιονομικούς που προϋποθέτουν τον περιορισμό δαπανών για έργα και υπηρεσίες. Το στόχο αυτό θα πληρώσουν τα λαϊκά νοικοκυριά με παραπέρα επιβάρυνση, ως χρήστες - πελάτες των όποιων υπηρεσιών.

Οι δράσεις κοινωνικής πολιτικής εξαρτώνται από τη συμμετοχή των δήμων σε διάφορα προγράμματα που χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά κονδύλια. Επιλογή που συμβάλλει στην εμπέδωση της αντίληψης ότι η κοινωνική πολιτική δεν αποτελεί υποχρέωση του κράτους, ενώ καθιστά την ανάγκη για μια σειρά από υπηρεσίες ευκαιριακή και με ημερομηνία λήξης. Χαρακτηριστική είναι η εξέλιξη του προγράμματος «Εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής», που αφορά στη δωρεάν φιλοξενία παιδιών σε παιδικούς σταθμούς. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που δεν καλύπτει το σύνολο των αναγκών και λειτουργεί πολλές φορές ως άλλοθι για τις δημοτικές διοικήσεις και την κεντρική εξουσία για το γεγονός ότι πολλά παιδιά μένουν εκτός Προσχολικής Αγωγής. Το ίδιο ισχύει και για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» που ολοκληρώνεται στις 31.12.2015, χωρίς να υπάρχει καμία πρόβλεψη για συνέχισή του.

Στο πεδίο της διαχείρισης των απορριμμάτων, προβλέπεται η μεταλαμπάδευση των... Γερμανών εμπειρογνωμόνων στην ενσωμάτωση του ευρωπαϊκού δικαίου, το οποίο προκρίνει την ιδιωτική πρωτοβουλία. Η ιδιωτικοποίηση των απορριμμάτων, που φαίνεται ότι περνά και μέσα από τα Τοπικά Σχέδια Δράσης Απορριμμάτων που προωθούνται στη χώρα, είναι μια ευκαιρία για τις γερμανικές εταιρείες να αναπτύξουν τις δουλειές τους, μαζί και με «σύγχρονες» - έτσι τις ονομάζουν - επικίνδυνες για το περιβάλλον αλλά φτηνές για το κεφάλαιο μεθόδους, όπως αυτή της καύσης. Στο δε πεδίο της ανεργίας κυρίως των νέων, αυτό που ουσιαστικά προωθείται είναι τα φτηνά έως και τζάμπα εργατικά χέρια. Η έλλειψη προσωπικού και η απαγόρευση των προσλήψεων που ισχύουν σήμερα στους φορείς Τοπικής Διοίκησης, χρησιμοποιείται για την παγίωση επιλογών που ήδη ισχύουν, δηλαδή της μισής δουλειάς, της δουλειάς με ημερομηνία λήξης και στην πορεία δεν αποκλείεται η απασχόληση για την απόκτηση εμπειρίας. Γεγονός που βεβαίως έχει αρνητικές επιπτώσεις και στην ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται.

Στη χώρα μας, το έδαφος έχει στρωθεί εδώ και καιρό, για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω. Με τη συνεχή υποχρηματοδότηση της Τοπικής Διοίκησης έως τις δραστικές περικοπές που τα τελευταία χρόνια ανέρχονται στο 70%, και βεβαίως με τη σύμφωνη γνώμη των διοικήσεων των συλλογικών οργάνων του θεσμού, που και στο όνομα του δήθεν «απογαλακτισμού» του από την κεντρική εξουσία, προωθούσαν και προωθούν τέτοιες νεοφιλελεύθερες επιλογές. Επιλογές που στρέφονται σε βάρος στοιχειωδών κεκτημένων των λαϊκών στρωμάτων. Βέβαια, συνολικά οι αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια από τον «Καλλικράτη» και μετά, ήρθαν να απαντήσουν στις νέες συνθήκες που δημιουργεί η οικονομική καπιταλιστική κρίση και έγιναν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Δηλαδή, η νέα διοικητική δομή, οι νέες αρμοδιότητες, οι νέες δυνατότητες και τα νέα πεδία, στα οποία οι δήμοι μπορούν να προχωρούν σε συνεργασίες με επιχειρηματίες, καλύπτουν ακριβώς αυτήν την ανάγκη.

Χ. Δ.

ΚΚΕ- για τη δίωξη των φοιτητών σύμφωνα με το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης

 ΚΚΕ- για τη δίωξη των φοιτητών σύμφωνα με το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τη δίωξη των φοιτητών σύμφωνα με το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, αναφέρει: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ανήμερα της πανεργατικής απεργίας, εφαρμόζοντας το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, προχώρησε στη σύλληψη πέντε φοιτητών, για τους οποίους οι ιταλικές αρχές ζητούν την έκδοσή τους.

Το ΚΚΕ απαιτεί όχι μόνο να μην εφαρμοστεί, αλλά και να καταργηθεί το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και να μην προχωρήσει η έκδοση των φοιτητών στις ιταλικές αρχές».  

Υπενθυμίζεται ότι τα ξημερώματα έγινε αστυνομική επιχείρηση σε σπίτια στην Αγία Παρασκευή και συνελήφθησαν πέντε άτομα κατόπιν εντάλματος από τις ιταλικές αρχές. 

Αφορμή στάθηκε η προσαγωγή των πέντε ατόμων από τις ιταλικές αρχές σε καφετέρια στο Μιλάνο στις 2 Μάη, μια ημέρα μετά την απεργία της Πρωτομαγιάς.

Οι φοιτητές οδηγήθηκαν σήμερα το πρωί στον εισαγγελέα Εφετών, ο οποίος τους άφησε ελεύθερους με περιοριστικούς όρους

Ο μύθος του «Βιασμού της Γερμανίας” εφευρέθηκε από τον Γκέμπελς

 Ο μύθος του «Βιασμού της Γερμανίας” εφευρέθηκε από τον Γκέμπελς

Πολωνική αντικομμουνιστική αφίσσα

του 1921 που παρουσιάζει τους

μπολσεβίκους σαν ...βιαστές!

Καμμία πρωτοτυπία...

[<<Τον Απρίλη του 1945, καθώς το ναζιστικό Ράιχ βρισκόταν στο χείλος της απόλυτης καταστροφής, ο Hedin [Σουηδός φασίστας] δημοσίευσε ένα σχεδόν υστερικό άρθρο σε ένα γερμανικό ναζιστικό περιοδικό όπου έλεγε ότι ελπίζει η Γερμανία “να εξαλείψει την βαρβαρότητα της Ανατολής.” Όπως και με τόσους άλλους παρόμοιους ακροδεξιούς, αντισημίτες και αντικομμουνιστές, για τον Hedin η “Ανατολή” σήμαινε την συνωμοτική σύνδεση μεταξύ του “παγκόσμιου εβραϊσμού”, του “Ανατολίτικου δεσποτισμού” του Κομμουνισμού, και του διαρκώς παρόντος “κινδύνου της Ανατολής.” >> Στην ιδεολογική και πολιτισμική φιγούρα του ”βάρβαρου από την ανατολή”, δίδυμη με αυτήν του ”αιμοδιψή εβραίου” (και φτιαγμένοι από τους ίδιους δημιουργούς), επένδυσε ιδιαίτερα μια οριενταλιστική κατασκευή δυτικο-ευρωπαίων λευκών στην οποία χτίστηκε μεγάλο κομμάτι της αθώωσης του και της ιστορικής αμνησίας για τον ναζισμό και της ενοχοποίησης αυτών που τον νίκησαν. ]

Τα τελευταία χρόνια, η Ημέρα της Νίκης έχει αποκτήσει δυστυχώς μια όχι και τόσο ευχάριστη παράδοση: “. Όσο πιο κοντά έρχεται η εορταστική μέρα, τόσο πιο πολύ όλων των ειδών “ερευνητών” αρχίζουν να μεταδίδουν το μύθο του ‘’Βιασμού της Γερμανίας’’.
Με αυτόν τον τρόπο, με την πάροδο των χρόνων ο αριθμός των γερμανών κοριτσιών θυμάτων του Κόκκινου Στρατού, απλά μεγαλώνει. Αλλά για ποίους είναι αναγκαίο ο Ρώσσος στρατιώτης να παραμένει στην εθνική μνήμη όχι ως απελευθερωτής και προστάτης, αλλά ως βιαστής και ληστής; Αυτό είναι κάτι που συζητήσαμε με μια κορυφαία ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Ρωσικής Ιστορίας, της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Διδάκτωρ Ιστορικών Επιστημών, Καθηγήτρια Έλενα Sinyavskaya.

"Οι Ναζί εκφόβιζαν τους ανθρώπους μέχρι σημείου αυτοκτονίας"

-Έλενα Spartakovna, είναι όλα αυτά το αποτέλεσμα της αναδιάρθρωσης; Αυτά τα χρόνια δημιουργήθηκαν πολλά σκουπίδια …

Όχι ακριβώς. Αυτή η δυσάρεστη ιστορία ξεκίνησε πολύ νωρίτερα, με την προπαγάνδα του Γκέμπελς όταν ανακοινώθηκε στον πληθυσμό ότι ο Κόκκινος Στρατός βίαζε βάναυσα όλες τις Γερμανίδες γυναίκες μεταξύ των ηλικιών 8 έως 80 ετών. Και οι άνθρωποι είχαν πραγματικά εκφοβιστεί στα όρια τους, στο βαθμό που οι ακτιβιστές του ναζιστικού κόμματός σκότωσαν πρώτα τις οικογένειές τους και στη συνέχεια τους εαυτούς τους.

-Γιατί λοιπόν ήταν αναγκαία μια τέτοια εικόνα;

Πρώτον, για την αύξηση της αντίστασης ενάντια στην προώθηση του Κόκκινου Στρατού, και, δεύτερον, έτσι ώστε ο πληθυσμός θα άφηνε τα ήδη χαμένα εδάφη και δεν θα μπορούσε δώσει καμία βοήθεια προς τις σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις.

Η γραμμή Γκέμπελς συνεχίστηκε το ίδιο έτος του 1945 από τους συμμάχους, όταν οι πρώτες εκδόσεις εμφανίστηκαν στις οποίες έγινε προσπάθεια να εμφανιστεί ο Κόκκινος Στρατός ως στρατός λεηλατών και βιαστών και χωρίς να λέγεται απολύτως τίποτα σχετικά με τα έκτροπα που συνέβαιναν στην δυτική ζώνη κατοχής (ΗΠΑ, Βρετανία). Με την έναρξη του “ψυχρού πολέμου” το θέμα απέκτησε περισσότερη υπερβολή, αλλά όχι τόσο επιθετικά και μαζικά, όπως έχει αρχίσει να συμβαίνει τα τελευταία είκοσι χρόνια. Οι αριθμοί που υποτίθεται “βιάστηκαν” ήταν αρχικά σχετικά πολύ πιο κάτω: από 20.000 έως 150.000 στη Γερμανία. Αλλά το 1992, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, στη Γερμανία εκδόθηκε ένα βιβλίο από δύο φεμινίστριες, Helga Zander και Barbara Jor, “Απελευθερωτές και απελευθερωμένοι”, όπου για πρώτη φορά αναφέρθηκε ο αριθμός των 2 εκατομυρρίων.

Επιπλέον, προήλθε από μια εντελώς εσφαλμένη υπόθεση: στατιστικά στοιχεία για το 1945-1946 συλλέχθηκαν σε ένα νοσοκομείο του Βερολίνου στο οποίο γεννιόντουσαν περίπου 500 παιδιά ετησίως και περίπου 15-20 άτομα αναφέρονταν στην ενότητα “εθνικότητα του πατέρα” ως ” Ρωσική “. Επιπλέον, δύο ή τρεις τέτοιες περιπτώσεις ταξινομήθηκαν ως “βιάστηκε”. Τι έκαναν αυτοί οι “ερευνητές”; Έφτασαν αυθαίρετα στο συμπέρασμα ότι όλες οι περιπτώσεις όπου ο πατέρας ήταν Ρώσος ήταν αποτέλεσμα βιασμού. Στη συνέχεια η εξίσωση Goebbels από «8 μέχρι 80» απλά συμπεριλήφθηκε. Ωστόσο, η μαζική διάδοση αυτού του αριθμού πραγματοποιήθηκε το 2002 με τη δημοσίευση του βιβλίου του Anthony Beevor «Η πτώση του Βερολίνου”, η οποία δημοσιεύτηκε εδώ το 2004, και το μυθικό νούμερο των “2.000.000” στη συνέχεια έκανε βόλτα από τα Δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης τις παραμονές της 60ης επετείου της νίκης.

Οι Γερμανοί έχουν κουραστεί από την μετάνοια
Μπορεί κανείς να καταλάβει εκείνους που συνέχισαν για αυτό το θέμα κατά τη διάρκεια του «ψυχρού πολέμου», αλλά στη συνέχεια το Τείχος του Βερολίνου έπεσε και, σύμφωνα με τον Γκορμπατσόφ, εδραιώθηκε η ” ειρήνη και η φιλία” …

Οι γεωπολιτικές πραγματικότητες έχουν αλλάξει. Από τη μία πλευρά υπήρξαν προσπάθειες αναθεώρησης των αποτελεσμάτων του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και η επιθυμία να αφαιρεθεί η Σοβιετική Ένωση (και η Ρωσία ως ο νομικός διάδοχός της) από τη νικηφόρα πλευρά και όσα θετικά σχετίζονται με αυτό. Αυτό ήταν ένα από τα βήματα που οδήγησαν στο γεγονός ότι σε ορισμένες αποφάσεις των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υπήρξε η ταύτιση του σταλινισμού με το ναζισμό, όπου ο επιτιθέμενος και το θύμα έχουν τοποθετηθεί στο ίδιο επίπεδο, μετατοπίζοντας το ζήτημα της ενοχής και της ευθύνης και αναγκάζοντας μας να μετανοήσουμε για κάτι που δεν υφίστατο.

-Προκύπτει ότι αυτοί οι «ερευνητές» δεν έχουν γράψει οι ίδιοι τα δοκίμια, αλλά έχουν επιφορτιστεί από εκείνους που έχουν δημιουργούν αυτή τη νέα γεωπολιτική;

Φυσικά. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο μύθος είναι ευχάριστος στη Δύση – και στην ψυχολογία του Γερμανών, που έχουν κουραστεί από το αίσθημα ενοχής. Εκεί ακούμε την σημερινή γενιά να λέει: «Λοιπόν, γιατί θα πρέπει να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες των προγόνων μας;” Με αυτούς έχει ήδη προκύψει ένα κύμα αίσθησης διαμόρφωσης εθνικής συνείδησης που προσπαθεί να στηρίξει την ιδέα ότι οι πρόγονοί τους δεν ήταν τόσο ένοχοι, ότι δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη γερμανική … Εδώ είναι όπου η γεωπολιτική τάξη συγχωνεύεται με τα αισθήματα των μαζών.

Αφήστε στην άκρη την εκδίκηση!

-Και τι πραγματικά συνέβη στους ανθρώπους που βιάστηκαν;

Δεν μπορούμε να πούμε ότι τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν. Υπήρχαν βιασμοί, αλλά όχι στην κλίμακα για την οποία λένε ψέματα σήμερα. Στα έγγραφα γίνεται λόγος για « άνομα ανήθικα συμβάντα ». Η ηγεσία και η υψηλή διοίκηση της χώρας δεν πίστευαν όμως απλά ότι τέτοια συμβάντα θα δημιουργούσαν μια κακή εικόνα για τον Κόκκινο Στρατό, αλλά ότι επίσης υπονόμευαν και την πειθαρχία. Και πάλεψαν ενάντια σε αυτό το ενδεχόμενο με όλα τα διαθέσιμα μέσα, ξεκινώντας με κομματική-πολιτική δουλειά, εξηγήσεις, και τέλος με δικαστικές ποινές που έφταναν μέχρι την εκτέλεση λεηλατών και βιαστών.

-Υπάρχουν στατιστικά στοιχεία;

Δυστυχώς δεν έχουν όλα τα έγγραφα αποχαρακτηρισθεί, αλλά από εκείνα που έχουν, είμαστε σε θέση να υπολογίσουμε την έκταση του φαινομένου. Εδώ είναι μια έκθεση από τη στρατιωτική εισαγγελία του 1ου Μετώπου Λευκορωσίας σχετικά με παράνομες πράξεις κατά του άμαχου πληθυσμού κατά τη διάρκεια της περιόδου από τον Απρίλιο 22 – Μάη 5 1945. Οι επτά στρατοί του μετώπου αποτελούνταν από 908.500 προσωπικό και 124 εγκλήματα καταγράφηκαν, μεταξύ των οποίων 72 βιασμοί. 72 περιπτώσεις ανά 908,500 ατόμων.

-Οι αντίπαλοί σας έχουν γράψει ότι ένα κύμα βιασμών συνέβησαν πριν από τη νίκη του Βερολίνου …

Στις 20 Απριλίου υπήρχαν οδηγίες που αφορούσαν αλλαγή στάσης απέναντι στο Γερμανικό άμαχο πληθυσμό και τους αιχμαλώτους πολέμου. Έτσι, εδώ έχουμε τους αντιπάλους μας να επικεντρώνονται στο γεγονός ότι η διαταγή είχε έρθει πολύ αργά, ότι κατά τη διάρκεια ολόκληρης της περιόδου του χειμώνα και νωρίς την άνοιξη του ’45 ο Κόκκινος Στρατός φερόταν ανεξέλεγκτα με ατιμωρησία. Αυτο δεν ισχυει. Διότι εκτός από αυτή τη οδηγία και μεταγενέστερες οδηγίες, υπήρχαν εντολές στο μέτωπο, σε επίπεδο στρατού και σε ατομικό επίπεδο μονάδας που εκδόθηκαν πριν ο Κόκκινος Στρατός εισέλθει στην επικράτεια άλλων κρατών. Φυλλάδια διανεμήθηκαν που έλεγαν την ιστορία μιας χώρας, τον πολιτισμό της και τις τοπικές παραδόσεις. Τον Ιανουάριο του ’45, δόθηκαν εντολές σε Κόνεφ, Rokossovsky και Ζούκοφ, λέγοντας ότι θα έπρεπε να ελέγχουν τυχόν αισθήματα άμεσης εκδίκησης (όσον αφορά εκείνους κάτω από τις διαταγές τους ) και να προληφθούν τυχόν επεισόδια που θα μπορούσαν να εκληφθούν ως αρνητικά.

Και πώς έγινε αυτό αντιληπτό από τους στρατιώτες; Πολλοί είχαν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα πίσω στην χώρα, ένα αίσθημα της εκδίκησης είχε προκληθεί μέσα τους. Θυμηθείτε τον Ilya Ehrenburg και το “Σκοτώστε τους Γερμανούς!» Και μετά πήγαν στη φωλιά [του θηρίου] και ξαφνικά τους είπαν να «βάλετε στην άκρη την εκδίκηση”

Φυσικά, πολλοί δεν ήταν ευχαριστημένοι με αυτές τις εξηγήσεις όσον αφορά αυτή τη στάση απέναντι στην εκδίκηση. Σε εκθέσεις από κομισάριους υπάρχουν καταγεγραμμένες συνομιλίες μεταξύ των στρατιωτών, οι οποίοι αγανάκτησαν με αυτές τις εντολές: «Πρώτα λένε ένα πράγμα, μετά ένα άλλο και γιατί πρέπει να αισθανόμαστε λύπη για εκείνους τους Γερμανούς σαν να είχαν συμπεριφερθεί καλά στην επικράτειά μας» … Αλλά σκληρά πειθαρχικά μέτρα από την μία, και της Ρωσικής αγάπης για τα παιδιά από την άλλη (ακόμα και οι Γερμανοί αναγνώρισαν ότι οι Ρώσοι στρατιώτες ήταν πολύ καλοί με τα Γερμανικά παιδιά και τους έδιναν φαί όχι μόνο από τις κεντρικές αποθήκες τροφίμων, αλλά και από τις δικές τους μερίδες, μερικές φορές δίνοντάς τους όλα όσα είχαν) εμπόδισε πράξεις εκδίκησης από το να συμβούν. Αλλά το κύριο πράγμα, το οποίο τονίστηκε σε όλα τα επίπεδα, ήταν ότι στις πράξεις τους «δεν πρέπει να είμαστε σαν τους Γερμανούς».
Ο ιστορικός Γιούρι Ζούκοφ υποστήριξε ότι ο βιασμός και άλλα εγκλήματα είχαν ως επί το πλείστον διαπραχτεί όχι από τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, αλλά από πρώην στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού που μόλις είχαν απελευθερωθεί από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και από πολίτες που είχαν απελαθεί στη Γερμανία …

Ναι, εν αναμονή του επαναπατρισμού δεν ήταν κάτω από καμιά διοίκηση, και ήταν γενικά ένα αρκετά ετερόκλητο πλήθος . Σχημάτισαν συμμορίες και άρχισαν να ληστεύουν τους ντόπιους, προκειμένου να καλύψουν τις ταπεινώσεις που είχαν υποστεί, και επειδή αυτό συνέβη στην περιοχή ευθύνης των σοβιετικών στρατευμάτων, για αυτά κατηγορήθηκαν οι στρατιώτες. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία συμμάχων (ΗΠΑ, Βρετανία) που απελευθερώθηκαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι οποίοι ενεπλάκησαν σε λεηλασίες στο Βερολίνο, γέμιζαν αυτοκίνητα με πράγματα και τους έλεγαν όπως έβγαιναν από την πόλη να τα πάρουν πίσω. Ένα άλλο σημείο: στις ίδιες εκθέσεις από τους στρατιωτικούς εισαγγελείς συχνά αναφέρεται ότι υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η κατηγορία για βιασμό δεν επιβεβαιώθηκε, αλλά οι διοικητές έπρεπε να τιμωρήσουν τον αθώο. Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον ημερολόγιο που άφησε η αυστραλιανή ανταποκριτής Osmar White, η οποία συνόδευσε τον αμερικανικό στρατό, και επισκέφθηκε όλες τις ζώνες κατοχής. Δεν αισθανόταν πολύ συμπάθεια για τους σοβιετικούς, αλλά ισχυρίστηκε ότι ο Κόκκινος Στρατός, σε αντίθεση με τους συμμάχους, ήταν πολύ πειθαρχημένος, ότι η σοβιετική διοίκηση ήταν πολύ αποτελεσματική, όχι μόνο στις πράξεις της για την καταπολέμηση του εγκλήματος, αλλά και στον τομέα της αστικής (urban) αναγέννησης και την παροχή των αναγκαίων εφόδιων για τη ζωή, και ότι όλες οι φρικαλεότητες που λένε για τους σοβιετικούς στρατιώτες ήταν αφενός φήμες και κουτσομπολιά, και ότι από την άλλη, τέτοια εγκλήματα διαπράχθηκαν κυρίως από απελευθερωμένους που περίμεναν τον επαναπατρισμό.

Οι Γερμανοί έφυγαν από τους Αγγλο-Αμερικανούς και πηγαίναν στους Ρώσους

-Και πώς οι γυναίκες στις περιοχές αυτές σχετίζονταν με τους σοβιετικούς στρατιώτες;

Ω, μια ολόκληρη διατριβή θα μπορούσε να γραφτεί για αυτό το θέμα. Πρώτα απ ‘όλα, υπήρξε μια κολοσσιαία διαφορά στη νοοτροπία. Όλες αυτές οι ιστορίες ότι οι στρατιώτες, ειδικά εκείνων που προέρχονται από αγροτικές περιοχές, είχαν αποχριστιανοποιηθεί και για αυτό ήταν ‘’λάγνοι’’ εξ ορισμού είναι ανοησίες. Αντίθετα, οι περισσότεροι επαρχιώτες είχαν ανατραφεί σε μια αυστηρή και πατριαρχική παράδοση. Το γεγονός ότι οι Ούγγροι και οι Αυστριακοί είχαν συνήθως πολλές σεξουαλικές σχέσεις πριν το γάμο ήταν για αυτούς απλά ζωώδη συμπεριφορά […]
Στη Ρουμανία και την Ουγγαρία στρατιώτες είχαν επισκεφθεί οίκους ανοχής, αλλά, κατά κανόνα, δεν ήταν πάρα πολλοί: πήγαν από περιέργεια, και στη συνέχεια υπήρξαν δυσάρεστα συναισθήματα και μια αίσθηση απέχθειας και σύγχυσης. Η ιδέα της αγοράς ένός άλλου προσώπου δεν χωρούσε εύκολα στο κεφάλι ενός Σοβιετικού ανθρώπου.
Και πώς οι Αμερικανοί διοικητές αντιδρούσαν με τα εγκλήματα των στρατιωτών τους;
Συχνά επέλεγαν να μην δώσουν καμία προσοχή σε αυτά. Τα ημερολόγια της ίδιας της Osmar White έλεγαν ότι τα εγκλήματα κατά των Γερμανικών γυναικών ήταν διαδεδομένα και ότι σε καμία περίπτωση δεν ανακοπεί από τους Αμερικανούς διοικητές, και ότι αν κάποιου είδους αντίδραση έλαβε χώρα, τότε αυτό συνέβη μόνο σε σχέση με τους μαύρους βιαστές.

-Ρατσισμός;

Ναι. Στα μυαλά των αμερικανών διοικητών, οι μαύροι δεν μπορούσαν να τολμήσουν να βάλουν χέρι πάνω σε λευκή γυναίκα. Αν το έκαναν, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται κατά τον συνήθη τρόπο όπως πίσω στις ΗΠΑ. Ήταν διαφορετικά για τα γαλλικά στρατεύματα. Στη Γερουσία των ΗΠΑ μετά τον πόλεμο υπήρχε περιγραφή της συμπεριφορά ιθαγενών [Αφρικανών] γαλλικών δυνάμεων, της Σενεγάλης, στην Στουτγάρδη. Παρατίθονται αριθμοί που λένε ότι μέσα σε μία με δύο ημέρες υπήρχαν περίπου τρεις χιλιάδες θύματα βιασμού στη Στουτγάρδη και μόνο. Μέχρι σήμερα οι Ιταλοί ισχυρίζονται ότι ο αγγλο-αμερικανός στρατός ευθύνεται για τις φρικαλεότητες που έλαβαν χώρα στο ιταλικό έδαφος και διαπράττονταν από τους Μαροκινούς. Οι άνδρες βίαζαν όχι μόνο γυναίκες, αλλά και νέους άνδρες …
[…]
Με την ευκαιρία, όσον αφορά εδώ, και τους φιλελεύθερους μας: έχουν κάποιο ενδιαφέρον για ψέματα σχετικά με τους πρόγονους τους;

Στην πραγματικότητα, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πλήρη επίγνωση του τι κάνουν. Ας πούμε ότι υπάρχει τιμή, αν και δεν είναι απαραίτητο να μιλάμε για μια οικονομική ανταμοιβή. Υπάρχουν και άλλα μέσα για την ενθάρρυνση της: ένα ταξίδι στο εξωτερικό, επιχορηγήσεις, υπηκοότητα … Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο στρώμα των επαγγελματιών του Διαδικτύου οι οποίοι απερίσκεπτα επαναλαμβάνουν ένα ψέμα πίσω από το άλλο. Τα μυαλά τους είναι τόσο μπερδεμένα που είναι πρόθυμοι να πιστεύουν ανοησίες.

“Αυτή είναι μια προσπάθεια να στερήσει από τους ανθρώπους της ιστορίας τους”

-Ποιος ήταν ο λόγος για αυτό;

O Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος [στη Δύση: Ρωσο-σοβιετικός πόλεμος 1941-1945, το Ανατολικό Μέτωπο (Ευρώπη) του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου – trans. ME] είναι ακόμα στην ιστορία μας, είναι ότι το επεισόδιο που ενώνει τους ανθρώπους, και όχι μόνο τους δικούς μας, αλλά και τα άλλα έθνη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Και όταν η 9η Μαίου επιχειρείται να διαγραφεί από την μνήμη ή να αμαυρωθεί, ο στόχος αυτός είναι αρκετά προφανής: είναι μια προσπάθεια να στερήσουν από τους ανθρώπους την ιστορίας τους, και να δείξουν ότι δεν έχουμε παρελθόν για να είναι υπερήφανοι. Εάν η πλειοψηφία του πληθυσμού το δουν αυτό, τότε αυτοί δεν θα έχουν κανένα μέλλον. Η κατανόηση της ιστορίας του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου έχει από καιρό μετατραπεί σε ένα σημαντικό τομέα της μάχης της πληροφορίας.

Μπορείτε να φανταστείτε κάποιον στις Ηνωμένες Πολιτείες “κατ ‘εντολή της ψυχής” να κάνει μια ταινία στην οποία οι Αμερικανοί στρατιώτες στη Γερμανία μόνο λήστευαν, βίαζαν και έπιναν;
Νομίζω ότι στην καριέρα του, και σκηνοθέτες και συγγραφείς, θα ήταν η τελευταία ταινία τους. Πολύ στενά παρακολουθούνται τέτοιες εκφράσης “ελευθερίας”. Συνειδητοποιούν πόσο επικίνδυνο είναι. Δεν είναι μόνο αυτό: η έρευνα για το θέμα αυτό, αν διεξαχθεί, δεν δημοσιεύεται. Με την ευκαιρία, το 1989, εκδόθηκε το βιβλίο “άλλα κόστη”, από τον Καναδό συγγραφέα James Baca, ο οποίος υποστήριξε ότι στα στρατόπεδα στην αμερικανική ζώνη κατοχής πάνω από ένα εκατομμύριο γερμανοί αιχμάλωτοι πολέμου πέθαναν από την πείνα. Αμέσως παραγκωνήθηκε από τους συναδέλφους του και τον έβγαλαν ότι είναι σχεδόν τρελλός.

[…]
Senyavskaya, Elena Spartakovna – Senior Research Fellow του Ινστιτούτου της Ρωσικής Ιστορίας, Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, Διδάκτωρ Ιστορικών Επιστημών, καθηγητής, μέλος της Ακαδημίας Στρατιωτικών Επιστημών. Ειδικός στη ρωσική στρατιωτική ιστορία του ΧΧ αιώνα, στην στρατιωτική ψυχολογία και συγγραφέας πάνω από 250 επιστημονικών εργασίων.

Πηγή: Комсомо́льская пра́вда μέσω Αγκάρρα

Γελοίοι: Υποδύονται τους... πρόσφυγες (!!!) και κατασκευάζουν ανακοινώσεις κατά του ΚΚΕ

 Γελοίοι: Υποδύονται τους... πρόσφυγες (!!!) και κατασκευάζουν ανακοινώσεις κατά του ΚΚΕ

Η γελοιότητα και η κατάντια ορισμένων του "αριστερού χώρου" δεν έχει πάτο. Με αφορμή τα γεγονότα στη Λέσβο και τις παρακρατικές τους μεθόδους ενάντια στο Παλλεσβιακό Εργατικό Κέντρο, εμφανίστηκε ανακοίνωση που την υπογράφει - κρατηθείτε- μια "Ομάδα Μεταναστών και Προσφύγων". Ο συγκεκριμένος αντικομμουνιστικός λίβελος - που ασφαλώς μόνο πρόσφυγες και μετανάστες δεν τον έγραψαν- αποτελεί μια ασυνάρτητη επίθεση στο ΚΚΕ, τέτοια που μόνο τα παρακρατικά κέντρα των αυτοαποκαλούμενων "αντιεξουσιαστών" και των Ναζί χρυσαυγιτών μας έχουν συνηθίσει. Οι δήθεν πρόσφυγες που υπογράφουν το παραλήρημα εμφανίζονται, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ως "αντικαθεστωτικοί" της Συρίας και κατηγορούν το ΚΚΕ για...στήριξη στην κυβέρνηση Άσαντ. Φαίνεται πως οι κύριοι εκεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στα μαγαζάκια των ιδεολογικών συγγενών του ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο πριν λίγους μήνες φανατικά στήριζαν, αποφάσισαν να γράφουν οι ίδιοι ανακοινώσεις και να τις υπογράφουν ως "ομάδες μεταναστών και προσφύγων". 

Για να θυμήσουμε, παρεπιπτόντως, τι έλεγε ο Πέτρος Κωνσταντίνου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την Συρία πριν 2 χρόνια, προωθώντας ουσιαστικά τις θέσεις της αμερικανοκίνητης "αντικαθεστωτικής αντιπολίτευσης" στην Συρία που αποτελούσε βούτυρο στο ψωμί των ιμπεριαλιστών.

       

Προς απόδειξη της γελοιότητας του θέματος, δημοσιεύουμε και την κατάπτυστη ανακοίνωση των κυρίων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ "Ομάδας Μεταναστών και Προσφύγων" γραμμένη σε άψογα ελληνικά:

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ΚΚΕ υποστήριζε και υποστηρίζει το καθεστώς Ασάντ, ούτε τυχαίο ότι όποτε κάναμε πορεία στην Αθήνα κατά του στρατιωτικοφασιστικού καθεστώτος της Συρίας μας κατηγόρησαν ως προβοκάτορες της Μοσάντ και της CIA. Ούτε τυχαίο ήταν ότι η εμφάνιση των τραμπούκων του λεγόμενου εργατικού κέντρου μας θύμισε στους περισσότερους τις οικογένειες των Σαμπίχα του Ασάντ.
Το γεγονός ότι με δόλιο τρόπο μας ζήτησαν κάποιοι του εργατικού κέντρου, ισχυριζόμενοι ότι θέλουν να μοιράσουν τσάι, οι ίδιοι που μάζεψαν την τελευταία σταγόνα αλατιού και το μικρό γκαζάκι όταν πήραν τα πράγματά τους από το κτήριο του εργατικού κέντρου λέγοντας ότι δεν σας βγάζουμε έξω και θα σας βοηθήσουμε. Κακώς πιστέψαμε το λόγο που δώσανε και μας πρόδωσαν τόσο σύντομα.
Από την άλλη πήραν την τελευταία σταγόνα αλατιού δειλά και δειλά και σχεδιασμένα με τραμπούκικο και φασιστικό τρόπο φώναζαν ότι «τώρα τέλειωσαν όλα. εμείς σαν εργατικό κέντρο θα διαχειριστούμε το χώρο. με τους μετανάστες μέσα χωρίς την ομάδα των προσφύγων και μεταναστών που οργάνωσε την κατάληψη». δηλαδή σύμφωνα με τα κοινωνικά φρονήματα του καθενός και της καθεμίας.
Και όπως πάντα δεν επιτρέπεται ο μετανάστης και ο πρόσφυγας να αυτοοργανωθεί. κάθε αγώνας που δεν το ελέγχουν είναι ανεπιθύμητος και θα κάνουν ότι περνάει από τα χέρια τους να τον καπελώσουν ή να τον σταματήσουν. Είχαμε τη βία και την απάνθρωπη συμπεριφορά της αστυνομίας. Είχαμε τις δολοφονίες των χρυσαυγιτών. Σήμερα έχουμε τον τραμπουκισμό του ΚΚΕ που προσπαθεί με πολύ φασιστικό και εξευτελιστικό τρόπο να προσπαθεί να μας επιβάλει τη γραμμή ή να μας εμποδίσει τον αγώνα που ξεκινήσαμε τις προηγούμενες 5 μέρες για διεκδίκηση του δικαιώματος στην αξιοπρέπεια και ενάντια στην εκμετάλλευση.
Σήμερα έχουμε τους κκεέδες να θέλουν να μας εξουσιάζουν και να καπελώσουν αυτή την πρωτόγνωρη προσπάθεια αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και την αδικία. να μην σέβονται το δικαίωμα των προσφύγων και των μεταναστών στην αυτοοργάνωση βγάζοντας αλλεργία σε κάθε αγώνα που δεν τον ελέγχουν.
Με τραμπουκισμούς και άγριες φωνές την ώρα που κοιμόντουσαν οικογένειες και τα παιδιά τους έδειξαν την αλληλεγγύη τους με αποτέλεσμα να πανικοβάλλονται άνθρωποι που έφυγαν από τις χώρες τους ξεφεύγοντας από τον πόλεμο. έκλεισαν τους διαδρόμους με καδρόνια τους διαδρόμους εμποδίζοντας τις οικογένειες να φύγουν από το κτήριο με το πιο φασιστικό τρόπο που μας θυμίζει μόνο το φασισμό των Σαμπιχά του Ασάντ. Με αποτέλεσμα όταν κατάφεραν οι τελευταίες οικογένειες να βγούνε από μέσα, να παρατήσουν όλα τους τα πράγματα και να τρέχουν τρομαγμένοι σε διάφορες κατευθύνσεις και να μας παίρνουν τηλέφωνο ότι έχασαν κάποια μέλη της οικογένειάς τους.
Μία προσπάθεια τέτοια που εμποδίζει τον αγώνα μας, εμποδίζει να δεχτούμε την έμπρακτη αλληλεγγύη από τους αλληλέγγυους-ες από διάφορους χώρους, συλλόγους, σωματεία.προχθές μας υποσχέθηκαν ότι θα είναι κοντά μας και θα δείξουν την αλληλεγγύη τους με τα τσάγια τους. τους πιστέψαμε και πιστέψαμε και τα τσάγια τους όπως ισχυρίστηκαν ότι τα μοίρασαν στο λιμάνι.
Δεν σκέφτηκαν να προσφέρουν το κτήριο τις μέρες που πλημμύρισε το καρά τεπέ και η μόρια, τις μέρες που πλημμύρισαν τα στενάκια της μυτιλήνης και το λιμάνι που ήταν γεμάτα με μετανάστες και πρόσφυγες που βρεχόντουσαν όλη τη νύχτα. σήμερα το θυμήθηκαν που καταφέραμε να μπούμε στο κτήριο που ήταν γεμάτο με σκουπίδια, παλιά γραφεία και σάπιους τοίχους. τώρα που το καθαρίσαμε και το οργανώσαμε τόσο ώστε να προσφέρει μία μέρα ασφάλειας. φαγητό και στέγη στις οικογένειες από ανθρώπους της ομάδας και του συλλόγου που δημιούργησαν σταθμούς ανθρώπινους και μία αγκαλιά από δικούς τους ανθρώπους, πρόσφυγες και μετανάστες σαν αυτούς. από Αφγανιστάν, Ιράν, Ιράκ, Συρία και Αφρική.
Η κατάληψη ήταν μία απαλλαγή από τους λυσσασμένους λύκους των μαγαζιών, των ξενοδοχείων, των καντινών και των ταβερνών που τους επέτρεπαν να πιούν και να μην κατουράν, να φάν και στις τουαλέτες να μην παν.
Τέτοια αλληλεγγύη δεν τη θέλουμε. η αλληλεγγύη που θα μπορείς να μείνεις και να μην σκέφτεσαι και να μιλάς μας έδιωξε από τη Συρία και από το Ιράκ. την αλληλεγγύη του τραμπούκου που μας θυμίζει τους φασίστες δεν τη θέλουμε.
– θα διεκδικούμε την αυτοοργάνωση των αγώνων μας όσο και να σας φέρνει αλλεργία η ανεξαρτησία του στην πολιτική σας ηλιθιότητα.
– καταγγέλλουμε κάθε είδους τραμπουκισμό από όπου και αν προέρχεται, μπάτσοι, νεοναζί και σταλινικοί.
– καταγγέλλουμε τη βία που ασκήθηκε στα μέλη της ομάδας που οργάνωσε την κατάληψη, εμποδίζοντας τους την είσοδο στο κτήριο για να ηρεμήσουν τις οικογένειες και τα γυναικόπαιδα για να μην τρομάζουν από τα ουρλιαχτά των τραμπούκων, λέγοντας τους ότι δεν είναι κανονικοί μετανάστες.
Ζήτω η αλληλεγγύη
 Κάτω ο φασισμός και το καπέλωμα και η χειραγώγηση των μεταναστών.
Ο αγώνας των προσφύγων δεν καπελώνεται, δεν πρόκειται να σταματήσει.

Ομάδα Μεταναστών και Προσφύγων

Υπόθεση Μαξ Μέρτεν (8)

 Υπόθεση Μαξ Μέρτεν (8)

Τελειώνοντας το αφιέρωμά μας στην πολύκροτη υπόθεση Μέρτεν, ας προσθέσουμε μερικές πινελλιές στα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν σ' αυτήν.

Μετά την επίσκεψη Γκέρτσου-Κονιόρδου στην Γερμανία, κανείς δεν ξανάκουσε κάτι για τον Μέρτεν. Ο φάκελλός του, παρ' ότι σχημάτιζε όγκο δεκάδων τόμων, έμεινε στα συρτάρια της γερμανικής δικαιοσύνης ώσπου μπήκε στο αρχείο λόγω παραγραφής. Ο εγκληματίας ναζί αποσύρθηκε από τα φώτα τής δημοσιότητας και, χάρη στο "δώρο" που του έκαναν οι δυο έλληνες επιχειρηματίες, έζησε ήρεμα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, ώσπου πέθανε το 1971, σε ηλικία 60 ετών (και όχι "πλήρης ημερών", όπως αναφέρουν πολλοί δικτυακοί ιστοτόποι).

Για τον Μακρή, τα αρχεία τής CIA μάς δίνουν μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες, όπως π.χ. ότι ο πολύς Τάκος ήταν γυναικάς. Αυτό ενισχύει την άποψη ότι ψεύδεται όταν λέει πως, ενώ μπαινόβγαινε στην γερμανική διοίκηση, γνώρισε την -πολύ όμορφη- Δοξούλα μετά τον πόλεμο. Εξ άλλου, ήταν γνωστή η σχέση που διατηρούσε με μια γηραιά -πλην πολύ πλούσια- κυρία, η οποία κάλυπτε τα χρέη του από τον τζόγο.

Παρασκευή 2/12/1960. Ο Καραμανλής, ενώ αφήνει ελεύθερους εγκλημα-
τίες πολέμου, παράλληλα πνίγει την απεργία των οικοδόμων στο αίμα.
Τα κενά στην εφημερίδα οφείλονται σε "κόψιμο" της λογοκρισίας.

Επίσης, ο Μακρής ήταν γνωστό χαρτόμουτρο και τζογάριζε μεγάλα ποσά. Στην Θεσσαλονίκη, ήταν επιφανές μέλος της χαρτοπαικτικής λέσχης τού Πατρακάκου,ο οποίος μετέφερε την έδρα τής λέσχης του στην Αθήνα όταν ο Μακρής έγινε υπουργός, γεγονός που ενισχύει την φήμη ότι ο Μακρής ήταν και συνεταίρος στην λέσχη. Λέγεται ότι το βράδυ τής παραμονής τής πρωτοχρονιάς τού 1960 ήταν καλεσμένος σε χαρτοπαιξία στο σπίτι τού εκδότη τής Ναυτεμπορικής Πάνου Αθανασιάδη (αδελφού τού Τζώρτζη τής Βραδυνής), όπου έχασε το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 120.000 δραχμών.

Είπαμε στα προηγούμενα ότι κατά την διάρκεια της κατοχής ο Μακρής αναλάμβανε την υπεράσπιση των πατριωτών που έστελναν οι γερμανοί στο στρατοδικείο. Το 1944, όμως, ανέλαβε την υπεράσπιση και των βουλγαρομακεδόνων εγκληματιών τής παραστρατιωτικής τρομοκρατικής οργάνωσης "Οχράνα". Προκειμένου να "εξυπηρετήσει" τους πελάτες του, ο Μακρής φέρεται ότι είχε "λαδώσει" τον εισαγγελέα Θεσσαλονίκης ώστε να εξαφανιστούν αποδείξεις, να αλλοιωθούν καταθέσεις ή, έστω, να επιβληθούν μικρές ποινές (αργότερα, ο εισαγγελέας αποπέμφθηκε για ανηθικότητα).

Παρά τα κουσούρια που είχε ο Μακρής, ο "εθνάρχης" τον είχε για δεξί του χέρι. Κι ενώ οι αναφορές των πολιτειακών πρακτόρων σημειώνουν ότι "ως υπουργός είναι τελείως αναποτελεσματικός, χωρίς πρόγραμμα και με ελάχιστα θετικά επιτεύγματα", ο Καραμανλής του αναθέτει να φτιάξει τον νέο εκλογικό νόμο, με τον οποίο έγιναν οι εκλογές τού 1958. Ο Μακρής απέδειξε ότι ήταν πράγματι ανίκανος: ενώ στόχος του ήταν η αποδυνάμωση της ΕΔΑ, χάρη στον δικό του νόμο οι Φιλελεύθεροι (Βενιζέλος-Παπανδρέου) έβγαλαν μόλις 36 βουλευτές και η ΕΔΑ 79!

Δεν είναι περίεργο που όλα τούτα συνέτειναν στο να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη ο Μακρής, μόλις καταλάγιασε ο μπουχός τής υπόθεσης Μέρτεν, παρά την ανεξήγητα υπερβολική εύνοια του Καραμανλή (λόγω αυτής της εύνοιας, πολλοί διέβλεπαν στον Μακρή τον διάδοχο του Καραμανλή). Λίγο αργότερα, κατά τον ίδιο τρόπο εξαφανίστηκε και ο στρατηγός Θεμελής, για τον οποίο αποκαλύφθηκε ότι στην διάρκεια της κατοχής ήταν μέλος τής ΠΑΟ (Πανελλήνιος Απελευθερωτική Οργάνωσις) (*).

Η Δοξούλα Λεοντίδου φαίνεται ότι, εκτός από όμορφη, ήταν και ολίγον "πεταχτούλα". Η CIA την χαρακτηρίζει ως "πρώην γραμματέα και ερωμένη τού Μέρτεν", στοιχείο που ανέτρεψε τον αρχικό ισχυρισμό της ότι μπορεί να δούλευε στην γερμανική διοίκηση αλλά είχε συνομιλήσει με τον Μέρτεν μόνο δυο φορές. Σύμφωνα με την ίδια, ο Μακρής είχε αναπτύξει στενές σχέσεις με την σύζυγο του Καραμανλή, την Αμαλία, χωρίς να προσθέτει περισσότερες λεπτομέρειες. Παραδέχτηκε ότι το λεύκωμα υπήρχε (αντικρούοντας τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς ότι ο Μέρτεν δεν έχει κανένα λεύκωμα και απλώς μπλοφάρει) και το είχε δώσει ως ενθύμιο η ίδια στον γερμανό όταν εκείνος έφευγε από την Ελλάδα. Η ιδιαίτερη σχέση τού ζεύγους Μακρή με τον Μέρτεν πιστοποιείται και από το γεγονός ότι το 1957, το βράδυ πριν την σύλληψή του, ο ναζί εγκληματίας ήταν καλεσμένος στο σπίτι τους για... κοκτέηλ.

Πριν τελειώσουμε, αξίζει τον κόπο να προσθέσουμε μια ακόμη πληροφορία. Στα τέλη του 1961 (και όχι το 1962, όπως αναγράφεται σε πολλούς ιστοτόπους), καθώς το σκάνδαλο έχει πλέον κοπάσει, παραιτείται από την θέση του ο πρέσβυς μας στην Γερμανία Θωμάς Υψηλάντης. Την επόμενη χρονιά, ο Υψηλάντης -λέγεται ότι- αποκάλυψε "μερικές δραματικές πτυχές από την ελληνογερμανική διακυβερνητική επιχείρηση για την απόσπαση των πολύτιμων πειστηρίων από τα χέρια του Μάξ Μέρτεν". Η εντός εισαγωγικών φράση κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο αλλά πουθενά δεν αναφέρεται η παραμικρή λεπτομέρεια γι' αυτές τις αποκαλύψεις. Επειδή αυτό μου φαίνεται εξαιρετικά περίεργο, θα διατηρήσω τις αμφιβολίες μου για το αν και κατά πόσο ο Υψηλάντης έκανε πράγματι τέτοιες συνταρακτικές αποκαλύψεις, μέχρι να δω με τα μάτια μου πειστήρια περί του αντιθέτου.

Παρένθεση. Ο παραιτηθείς πρέσβυς εκλέχτηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου το 1963, επανεξελέγη το 1964 και πέθανε ως εν ενεργεία βουλευτής το 1966, κηδευόμενος δημοσία δαπάνη. Βάσει λογικής, τίποτε από αυτά δεν θα συνέβαινε εκείνη την εποχή σε κάποιον που θα έκανε τέτοιου είδους εκρηκτικές αποκαλύψεις. Κλείνει η παρένθεση.

Ας προσθέσουμε και μια λεπτομέρεια, ενδεικτική των ηθών της εποχής. Δυο μέρες πριν κυκλοφορήσει επίσημα το τεύχος Σπήγκελ με το άρθρο "Ο θείος της ο Κωνσταντίνος", κάποιος φροντίζει να ταχυδρομηθούν μερικά αντίτυπα στις εφημερίδες. Η κυβέρνηση αντιδρά αστραπιαία: μιας και δεν μπορεί να απαγορεύσει την κυκλοφορία τού περιοδικού, φροντίζει και αγοράζει όλα τα τεύχη που φτάνουν στην Ελλάδα.

Και τώρα το επιδόρπιο. Παραδόξως, στο ιστορικό αρχείο του υπουργείου εξωτερικών οι φάκελοι της υπόθεσης Μέρτεν δεν έχουν ταξινομηθεί ενώ η αλληλογραφία με τον πρέσβη στην Βόννη (για τις αποκαλύψεις του οποίου μιλήσαμε πιο πάνω) έχουν καταστραφεί. Ακόμη πιο παραδόξως, μια από τις πρώτες μεταδικτατορικές ενέργειες του Καραμανλή ήταν να ζητήσει από τον υπουργό δικαιοσύνης Κωνσταντίνο Στεφανάκη (**) να καταστρέψει τους φακέλλους και το αρχείο τού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου. Πράγματι, ο Στεφανάκης φρόντισε να ικανοποιήσει την απαίτηση του "εθνάρχη" και όλο εκείνο το πολύτιμο ιστορικό υλικό πολτοποιήθηκε.


Κάπου εδώ ολοκληρώνουμε. Τα βασικά στοιχεία τής ιστορίας που διηγηθήκαμε, μπορείτε να τα βρείτε σε βιβλία αναφοράς, όπως:
- Βασίλης Ραφαηλίδης, "Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους (1936-1974)", εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1993.
- Γιάννης Κάτρης, "Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα (1960-1974)", εκδόσεις Παπαζήση, αναθεωρημένη έκδοση 1974 (στην πρώτη του έκδοση,το βιβλίο κάλυπτε την περίοδο 1960-1970).
- Σπύρος Λιναρδάτος, "Από τον εμφύλιο στην χούντα", εκδόσεις Παπαζήση, 1977. Πεντάτομο έργο, το οποίο έχει γνωρίσει επανειλημμένες επανεκδόσεις. Εδώ χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία τού τρίτου τόμου (περίοδος 1955-1961).
- Δημοσθένης Κούκουνας, "Τα ένοχα μυστικά της κατοχής", εκδόσεις Historia, 2015. Δίτομο έργο, το οποίο κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες. Εδώ αντλήθηκαν στοιχεία από τον πρώτο τόμο.

Τα έγγραφα της CIA, στα οποία αναφερθήκαμε, βρίσκονται στην ιστοσελίδα τής υπηρεσίας, διαθέσιμα σε όποιον εγγραφεί, τα ζητήσει και δικαιολογήσει το γιατί τα ζητάει. Όμως, είναι προσβάσιμα στον καθένα, αρκεί να πληκτρολογήσει στην γραμμή διεύθυνσης http://www.foia.cia.gov/sites/default/files/document_conversions/1705143/MERTEN, MAX_XXXX.pdf, αντικαθιστώντας το ΧΧΧΧ με αριθμούς από το 0001 μέχρι το 0083. Χρειάζεται πολλή υπομονή, μιας και πολλά απ' αυτά τα έγγραφα δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον (η υπηρεσία αρχειοθετεί ακόμη και τα διαβιβαστικά). Αν και τα διάβασα όλα, εδώ παραθέτω μόνο εκείνα που -κυρίως- χρησιμοποίησα:

CIA: "O Μακρής είναι γνωστός τζογαδόρος και γυναικάς..."

- 0007: Συνοπτική παρουσίαση της υπόθεσης Μέρτεν. Το έγγραφο τιτλοφορείται The Merten Case.
- 0008: Περί της περίφημης φωτογραφίας με την Λάντσια.
- 0009: Περί Μακρή.
- 0010: Περί Θεμελή.
- 0011 και 0012: Περί του δημοσιεύματος του Σπήγκελ και των αντιδράσεων της αντιπολίτευσης.
- 0040: Εδώ περιέχεται μια δευτερεύουσα πληροφορία, ενδεικτική της προσπάθειας συγκάλυψης του σκανδάλου, την οποία δεν παρέθεσα στα κείμενα. Ο εισαγγελέας Τσαντίλας ζήτησε από τον ισοβίτη Σπύρο Ρακανάτη (εβραϊκής καταγωγής, καταδικασμένος για συνεργασία με την Γκεστάπο) να διαψεύσει τους ισχυρισμούς τού Μέρτεν με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Ο Ρακανάτης αρνήθηκε.
- 0041: Περί των  μηνύσεων Μπακλατζή και της επίσκεψης Γκέρτσου-Κονιόρδου στον Μέρτεν.
- 0048: Ο βίος και η πολιτεία του Κωνσταντίνου Γκέρτσου και των αδελφών του.
- 0064: Οι δυτικογερμανικές αρχές βάζουν την υπόθεση Μέρτεν στο αρχείο (3/4/1961)
- 0081: Το μόνο γραμμένο στα ελληνικά έγγραφο. Είναι αυτό από το οποίο άρχισε ο πρόσφατος ντόρος. Δεν ξέρω πόσο παράξενο φαίνεται στον αναγνώστη ότι στο εκτενές μας αφιέρωμα δεν αναφερθήκαμε καθόλου σ' αυτό. Τούτο οφείλεται στο ότι δεν θεωρώ τους αναγνώστες μου ηλίθιους. Εκτιμώ ότι, αφ' ης στιγμής έχουν ήδη υπ' όψη τους αυτό το έγγραφο, δεν έπρεπε να κάνω τίποτε περισσότερο από να τους δώσω τα στοιχεία που απαιτούνται για να το αξιολογήσουν σωστά. Μη ξεχνάμε ότι σε κάποια τηλεοπτική συζήτηση αμφισβητήθηκε ακόμη και η ύπαρξη του Ιωάννη Μοσχόπουλου.

Ελπίζω πως τα κατάφερα. Για τυχόν λάθη, παραλείψεις ή εσφαλμένα συμπεράσματα, παρακαλώ να φανείτε επιεικείς.


----------------------------
(*) Η ΠΑΟ ήταν μια δήθεν αντιστασιακή οργάνωση, η οποία στην πραγματικότητα συνεργαζόταν με τους γερμανούς και εξοπλιζόταν απ' αυτούς για να χτυπάει τους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Είχε έδρα την Θεσσαλονίκη και σήμα της την ελληνική σημαία με την σβάστικα (οι "αγκυλωτοσταυρίτες" ήσαν γνωστοί στην χώρα πριν από τα μέσα τής δεκαετίας του 1930). Από τις τάξεις της πέρασε και ο γνωστός παραστρατιωτικός εγκληματίας Αντόν Τσαούς, πριν ανεξαρτητοποιηθεί φτιάχνοντας την δική του "αντιστασιακή" οργάνωση. Μετά τον πόλεμο, τα υπολείμματα της ΠΑΟ πολέμησαν κατά του Δημοκρατικού Στρατού. Τα μέλη της αμείφθηκαν από το κράτος για τις εθνικόφρονες υπηρεσίες τους, διοριζόμενα ως χωροφύλακες. 
Α! Για να γελάσουμε λίγο, ας σημειώσουμε ότι στο περί Θεμελή έγγραφο της CIA, ο πράκτορας μπέρδεψε τις "ομάδες" και αναφέρει την ΠΑΟ ως... ΠΑΟΚ! Φαίνεται ότι σκέφτηκε πως ΠΑΟ και Θεσσαλονίκη δεν ταιριάζουν.

(**) Ο Κωνσταντίνος Στεφανάκης (ξάδερφος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και μακρινός συγγενής των Βενιζέλων) ήταν υπουργός δικαιοσύνης και στην κυβέρνηση αποστασίας τού Στέφανου Στεφανόπουλου το 1965, εκλεγμένος βουλευτής με την Ένωση Κέντρου. Στο διαδίκτυο αναπαράγεται η εσφαλμένη πληροφορία ότι ήταν υπουργός δικαιοσύνης τής ΕΡΕ το 1963 και ότι βοηθούσε τον Καραμανλή στην υπόθεση Μέρτεν. Ο γυιος του Γεώργιος είναι επιφανής δικηγόρος Αθηνών, νομικός σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ και συνήγορος της οικογένειας Παπακωνσταντίνου στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.

Η κοντομάνικη απεργία

 Η κοντομάνικη απεργία

Εμπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την πορεία

Πολλές φορές η εξέλιξη των ανοιχτών (από την άποψη του χώρου) κομματικών και κινηματικών εκδηλώσεων τείνει να ταυτιστεί με το δελτίο καιρού. Ή θα βρέξει, ή θα χιονίσει ή σκατά καιρό θα κάνει. Αυτή τη φορά όμως είχαμε ακραία καλές συνθήκες, χωρίς κανένα πρόβλημα. Ο ήλιος ήταν καυτός, ο ουρανός γαλανός και το βάθος του πάντα κόκκινο. Άντε να ζεστάθηκαν κάπως όσοι φορούσαν κάτι βαρύ από τις πρωινές περιφρουρήσεις και δεν είχαν κάτι άλλο από κάτω, οπότε έγιναν ένα με τον ιδρώτα (εξ ου κι ο τίτλος της ανάρτησης)

Η καλή μέρα από τις προσυγκεντρώσεις φάνηκε, κι από τον κόσμο που προσήλθε μαζικά κι έμεινε παγερά αδιάφορος, πχ στην Κάνιγγος, όταν πέρασε από δίπλα μας ο μεγάλος ηγέτης της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, Παναγιώτης Λαφαζάνης, που μάλλον περαστικός ήταν, χωρίς ενωτική διάθεση και υπονοούμενα (από τη στιγμή που δεν υπήρχαν κάμερες να τα καταγράψουν).

Στην προσυγκέντρωση της Κάνιγκος ήταν (με απόφαση σωματείου, όπως είδαμε) και το ΣΜΤ, που είχε, ειδικά για την περίσταση, ένα πανό από αυτά τα ψηλά, με τα «κοντάρια», για να ξεχωρίζει από μακριά. Κι είχε επίσης και μια τριμελή επιτροπή από τρία άτομα, που έγιναν πέντ-έξι, στην πορεία της πορείας κι όσο μεσημέριαζε. Κι αν είχαν χιούμορ θα έπρεπε να πάρουν ένα πανό, σαν αυτό που κρατούσαν οι μαθητές από τη Σιβιτανίδειο: ξυπνήσαμε!

Κι ήρθαμε και στην ώρα μας

Αν κι είναι φανερό (έλα παραδέξου το) ότι ο ακραίος σεχταρισμός μας έφτασε στο σημείο να φύγουμε κατευθείαν για Σύνταγμα, χωρίς ομιλίες στην Ομόνοια, απλά και μόνο για να μη μας προλάβουν οι άλλοι και υλοποιήσουν ενωτικά την απόφαση της συνέλευσης.

Με τούτα και με εκείνα, δεν προλάβαμε καλά-καλά ούτε την καθιερωμένη βόλτα στη συγκέντρωση, για τα αξιοθέατα. Στα οποία συμπεριλαμβάνονται δύο κομματοσκυλάκια (στην κυριολεξία) με μαντίλι ΚΚΕ στο λαιμό, σε στιλ Παπάζογλου. Οι μαθητές στην Αθηνάς να ξεκουφαίνουν τον κόσμο γύρω τους, παλιμπαιδ... Βασικά αυτοί φέρονταν σύμφωνα με την ηλικία τους, εμείς γεράσαμε (Γεράσιμε) κι εκνευριζόμαστε εύκολα.

Οι κεραίες της κε του μπλοκ έπιασαν επίσης.

Το πανό της συντεχνίας αρτοποιών Αθήνας και της αντίστοιχης συντεχνίας των επιπλοποιών –που θα ‘ταν βούτυρο στο ψωμί των κλασικών ρεπορτάζ των ΜΜΕ για τις συντεχνίες και τα προνόμιά τους. Το πανό των φοροτεχνικών με τα αρχικά ΕΦΕΕΑ, όπου είχε κρυφτεί λιγάκι το άλφα στο τέλος και μας χάρισε μια στιγμιαία συγκίνηση για την επανεμφάνιση της ΕΦΕΕ στα πράγματα, είκοσι χρόνια μετά. Τα πλακάτ της ΠΣΟ στα αγγλικά, με συνθήματα που μπορεί να (μας) φαίνονταν κάπως αστεία, αλλά είναι ζήτημα αν αυτό οφείλεται στο πώς ακούγονται με προφορά Χολογουέι και Καλλίνικος ή στις δικές μας γνώσεις. Θέλω να πω, και το περιβόητο Crisis Pay the Plutocracy ακουγόταν λίγο καλτ, αλλά δεν υπάρχει κανένα λάθος (ούτε γλωσσικό, ούτε από άλλη άποψη).

Το βασικό ζήτημα μετά το κλίμα που πήγε να φτιάξει το τουίτερ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις για τη Λέσβο και τους... αλληλέγγυους (που υπογράφουν και με το ψευδώνυμο «πρόσφυγες» τις ανακοινώσεις τους), ήταν αν θα συνέβαινε τίποτα και αν θα φτάναμε στο Σύνταγμα ομαλά (που αν δεν... ίσως να ξενέρωναν κάποιοι σύντροφοι) ή θα συναντούσαμε «φυσικά εμπόδια».

Σε απεργιακές μέρες βέβαια, το βιολογικό ρολόι των άλλων (πλην Λακεδαιμονίων) είναι κουρδισμένο δύο ώρες αργότερα, κι οι πιθανότητες εμπλοκής κι αλληλεπίδρασής μας στο χωροχρόνο δεν είναι πολλές. Κι εκμηδενίστηκαν με τον ελιγμό Σταδίου-Πανεπιστημίου για Σύνταγμα του ΠΑΜΕ. Μέχρι και στα λουλουδάδικα έστριψε ένα μικρό μέρος της πορείας (φανερές εδώ οι επιρροές από ΣΜΤ κι εξωκοινοβούλιο) για να χωρέσουν όλα τα μπλοκ στην πλατεία.

Εκεί όπου ακούσαμε από τα μεγάφωνα της συγκέντρωσης τους φορείς που έστιελαν μηνύματα αλληλεγγύης από το εξωτερικό κι ανάμεσά τους σωματεία από το Κογκό, την χώρα των Βάσκων και το Σωματείο Εργαζομένων Μεταναστών (!) από τη Ρωσία. Και στο καπάκι «μα εγώ δε ζω γονατιστός, είμαι της Γερακίνας γιος», οπότε μύρισε Φεστιβάλ και ζεμπεκιά Κουτσούμπα. Πήραμε ένα φυλλάδιο των Σπαρτακιστών που είχε τίτλο «όχι στο ξεπούλημα του Σύριζα στην ΕΕ», κι ήταν σα να καλούσε να παλέψουμε για Σύριζα δημόσιο, για όλο το λαό. Μάθαμε την ιστορία του Οδοντιατρικού Συλλόγου Πειραιά, που ‘ρθε πρώτη φορά μαζί μας, και της προέδρου του, που ξεκίνησε με σέλφι από την Κάνιγγος, συνέχισε με έξαλλα, αντικαπιταλιστικά συνθήματα και στην Αμαλίας έψαχνε να βρει καλή θέση για να φαίνεται το πανό στη Βουλή. Πήραμε το σχόλιο του Γραφείου Τύπου της Κετουκε για τις εντολές διακοπής ρεύματος σε λαϊκά νοικοκυριά, ενώ το απόγευμα διαβάσαμε και για την κινητοποίηση του ΠΑΜΕ, στα γραφεία της ΔΕΗ στην Καλαμάτα –όπου τελευταία έχουν αγριέψει τα πράγματα.

Ενώ είδαμε και καλτ, μεμονωμένες φιγούρες σαν κι αυτές.

Η βασική μας προϋπόθεση είναι η αποζημίωση για την Ελλάδα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα...

Κι αν αυτή είναι μία και δικαιολογείται, γιατί νίκησε τουλάχιστον το φόβο της και κατέβηκε στο δρόμο να αντιδράσει, όπως κι αν το έχει στο κεφάλι της, αυτό που νικάει τα πάντα σαν υπερατού είναι το κλαψούρισμα των εργατοπατέρων και τα κεντρικά τους συνθήματα, του τύπου: «δεν αντέχουμε άλλο».

Παρεμπιπτόντως, η κε του μπλοκ δεν έχει προσωπική εικόνα για το σκορποχώρι της ΓΣΕΕ και τη σαφώς μαζικότερη συγκέντρωση του Μουσείου. Υπάρχουν ωστόσο σπαρταριστές ανταποκρίσεις από διάφορες πόλεις της Ελλάδας, όπως στην Πάτρα, όπου έπεσαν μάλλον μερικές ψιλές μεταξύ ΛαΕ και ΣυΡιζΑ, και στη Δράμα, όπου έγιναν τρεις πορείες (όσες δηλ και στην Αθήνα), γιατί η ΑΔΕΔΥ δεν ήθελε να συμπορευτεί με τη συμβιβασμένη ΓΣΕΕ!

Στον αντίποδα, η πορεία του ΠΑΜΕ ήταν, κατά γενική ομολογία (ακόμα και από τα αστικά ΜΜΕ) μία από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών, θυμίζοντας περασμένα μεγαλεία (και διηγώντας τα να κλαψουρίζεις σαν τους εργατοπατέρες) του πρόσφατου παρελθόντος. Και αν υπάρχει κάτι θετικό από όλο αυτό το πλήθος, είναι πως φαίνεται να υπάρχει δυναμική και για τη συνέχεια –όπως λέει κι η ανακοίνωση της αποτίμησης από το ΠΑΜΕ.

Να προετοιμάσουμε γερά το επόμενο βήμα αγωνιστικής κλιμάκωσης, να απαντήσουμε με νέα γενική απεργία ενάντια στην επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση, στα δικαιώματά μας, στη ζωή μας.

Η μεγαλύτερη απεργία μέχρι την επόμενη, που θα έλεγε κι ο Γκάλης, βλέποντας το φόβο στα μάτια των εργατοπατέρων και των αφεντικών τους...

Το «απεργιακό» δελτίο της ΕΡΤ....για γέλια και για κλάμματα

 Το «απεργιακό» δελτίο της ΕΡΤ....για γέλια και για κλάμματα

Το απεργιακό δελτίο της ΕΡΤ, που σύμφωνα με την ΠΟΕΣΥ και την ΕΣΗΕΑ μπορούσαν να μεταδώσουν τα τηλεοπτικά κανάλια χτες, μόνο απεργιακό δεν ήταν. Γιατί η προβολή των μεγάλων απεργιακών συγκεντρώσεων του ΠΑΜΕ και ιδιαίτερα της Αθήνας, όπου συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες, απουσίαζε.

Το απεργιακό δελτίο των 3 μ.μ., όταν και είχαν ολοκληρωθεί οι απεργιακές συγκεντρώσεις, ξεκίνησε με τη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και τις δηλώσεις των εκπροσώπων της και συνεχίστηκε με τη δήλωση του Λαφαζάνη της «Λαϊκής Ενότητας». Ακολούθησαν οι γνωστές σκηνές με τις μολότοφ στο κέντρο της Αθήνας και μετά το ρεπορτάζ για τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, χωρίς φυσικά πλάνα που να δείχνουν τη μαζικότητα της συγκέντρωσης και πορείας που ήταν τετραπλάσια απ’ αυτή των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Σ' αυτό το ρεπορτάζ πρόβαλαν τη δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Μόνιμη λεζάντα στην οθόνη: «Δύο ξεχωριστές συγκεντρώσεις». Οι ξεχωριστές συγκεντρώσεις ήταν η είδηση που μετέδωσαν και από τη Θεσσαλονίκη, από το Ηράκλειο Κρήτης και άλλες πόλεις. Η είδηση για την ΕΡΤ δεν ήταν ούτε η μαζικότητα ούτε το περιεχόμενο της συγκέντρωσης, αλλά οι ...ξεχωριστές συγκεντρώσεις. 

Σε νέα γενική απεργία καλεί το ΠΑΜΕ!

 Σε νέα γενική απεργία καλεί το ΠΑΜΕ!

Δελτίο Τύπου για τη σημερινή (σ.σ. χθεσινή) απεργία 12 Νοέμβρη
Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ χαιρετίζει τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων, ανέργων, νεολαίας, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, γυναικών στη σημερινή απεργία, στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ που πραγματοποιήθηκαν σε δεκάδες πόλεις της χώρας, παραμερίζοντας την τρομοκρατία και τις απειλές της μεγαλοεργοδοσίας, ξεπερνώντας το κλίμα της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού με τα ψίχουλα που καλλιεργείται από την κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας.

Σε αυτές τις συνθήκες της ολομέτωπης επίθεσης, είναι κρίσιμο να ξεπεραστούν οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που όχι μόνο δεν κούνησαν το δαχτυλάκι τους για την οργάνωση και την επιτυχία της απεργίας αλλά αντιθέτως έχουν βάλει πλάτη στην εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων, είναι οι φορείς της λαϊκής παραπλάνησης, της συναίνεσης και της ταξικής ειρήνης.

Η σημερινή απεργία είναι η αρχή!
Καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους συλλόγους της νεολαίας, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των γυναικών, των συνταξιούχων, τους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, σε συνέχεια της αγωνιστικής δράσης και κλιμάκωση της απάντησης μας!

Σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εργοστάσιο και τόπο εργασίας να δοθεί η μάχη της ενημέρωσης για το αντιασφαλιστικό έκτρωμα που είναι στα σκαριά, να πολλαπλασιαστούν οι συζητήσεις και να δυναμώσουν οι συλλογικές διαδικασίες.

Να προετοιμάσουμε γερά το επόμενο βήμα αγωνιστικής κλιμάκωσης, να απαντήσουμε με νέα γενική απεργία ενάντια στην επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση, στα δικαιώματα μας, στη ζωή μας.

• Όλοι στους δρόμους, όλοι στον αγώνα!
• Ανάπτυξη για το λαό και όχι για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων
• Να πάρουμε τη ζωή και το μέλλον στα χέρια μας.
• Να αρνηθούμε το καθεστώς σύγχρονης σκλαβιάς που μας προετοιμάζουν!

*Link με φωτογραφίες από την απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας

Πηγή: ΠΑΜΕ

Εισβολή θανάτου ισραηλινών πρακτόρων σε νοσοκομείο της Παλαιστίνης (vid)

Την επιχείρηση δολοφονίας ενός παλαιστινίου και της απαγωγής ενός άλλου από πολυμελή ομάδα ισραηλινών πρακτόρων κατέγραψε η κάμερα ασφαλείας του νοσοκομείου Al-Ahli στη Χεβρώνα, τα ξημερώματα της Πέμπτης

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Στηρίζοντας τους διαφημιζόμενους στο ThePressProject στηρίζετε την προσπάθειά μας

Σχετικά άρθρα

Πρώτο τετ α τετ Ομπάμα - Νετανιάχου μετά τη συμφωνία για το Ιράν

Λουκέτο σε παλαιστινιακό ραδιοσταθμό από τον ισραηλινό στρατό

Βρέφος 8 μηνών νεκρό από δακρυγόνα του ισραηλινού στρατού

Newsroom

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

Share 38
Tweet 5
+1

Αν όχι εσύ, ποιος;

Πάρε μέρος στο μεγαλύτερο εγχείρημα για ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσεις. Γιατί το δικαίωμα στην ενημέρωση είναι δικαίωμα στη δημοκρατία. Αν δεν το στηρίξεις εσύ ποιος θα το κάνει;

Όπως φαίνεται και στο οπτικό υλικό, ακριβώς στις 03:54 της Πέμπτης, 21 συνολικά άτομα που είχαν φορέσει jilbab, (την παραδοσιακή μαντίλα που επιβάλλει ο ισλαμικός κώδικας ένδυσης), εισέβαλαν στο νοσοκομείο, και αφού άρχισαν να τρομοκρατούν το νοσηλευτικό προσωπικό, μπήκαν στον θάλαμο στον οποίο νοσηλευόταν ο 27χρονος Abdullah Shalaldeh και τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ, πυροβολώντας τον τρεις φορές στο στήθος και μια φορά στο κεφάλι. 

Στη συνέχεια οι ένοπλοι άνοιξαν πυρ και κατά του εξαδέλφου του, Azzam Shalaldeh ο οποίος βρισκόταν στο σημείο, και αφού τον τραυμάτισαν, τον πήραν μαζί τους δια της βίας.
 

Τις ισραηλινές «Μονάδες Θανάτου» δείχνουν οι Παλαιστίνιοι

Το παλαιστινιακό πρακτορείο PNN, κάνει λόγο για το γνωστό Σώμα του ισραηλινού στρατού με το όνομα "Musta Ribeen" (Μονάδες Θανάτου), που πολύ συχνά προβαίνει σε τέτοιες «θεαματικές» επιχειρήσεις, ελάχιστες ωστόσο είναι εκείνες που, μέχρι στιγμής, έτυχε να καταγραφούν από κάποια κάμερα. 

Τα μέλη της εκπαιδεύονται με τέτοιον τρόπο ώστε να μη μπορεί κάποιος να τους ξεχωρίσει από παλαιστινίους, τόσο από τον τρόπο που συνολικά «κινούνται» και συμπεριφέρονται όσο και από την προφορά τους, ενώ, ειδικό team από make-up artists φροντίζει να δίνει  στο χρώμα του δέρματος των πρακτόρων, τη γνωστή αραβική σκούρα χροιά. 

Από την πλευρά του το Ισραήλ δεν δείχνει να αρνείται πως τη συγκεκριμένη δολοφονική επιχείρηση την πραγματοποίησαν πράκτορες της "Musta Ribeen", καθώς ήδη τα ΜΜΕ της χώρας «εξηγούν» πως η δολοφονία του Abdullah Shalaldeh και η απαγωγή του Azzam Shalaldeh  έγιναν «επειδή η οικογένειά τους συνδέεται με το αντιστασιακό κίνημα της Χαμάς». 

Αξίζει να σημειωθεί πως, με τον Abdullah Shalaldeh, ο αριθμός των παλαιστινίων που δολοφονήθηκαν από πυρά ισραηλινών κατά τις τελευταίες 40 ημέρες, ανέρχεται στους  83.
Το βίντεο της επίθεσης από την κάμερα ασφαλείας του νοσοκομείου