Οι ιστορικές ευθύνες του ΚΚΕ και… τα κομποσκοίνια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 Οι ιστορικές ευθύνες του ΚΚΕ και… τα κομποσκοίνια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Το τραγούδι του αξέχαστου Πάνου Γαβαλά το αφιερώνουμε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους πέριξ αυτής. Όλους αυτούς που χωρίς ίχνος ντροπής εξακολουθούν, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, να ομιλούν για τις ιστορικές ευθύνες του ΚΚΕ με αφορμή τη στάση του στο δημοψήφισμα και στις διαπραγματεύσεις που το ακολούθησαν.

Θυμίζουμε σε κάθε αριστερό και ριζοσπάστη άνθρωπο τα εξής:

Πρώτον: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ανακοίνωσή της στις 2 Ιούλη έκανε κριτική στη θέση του ΚΚΕ και μεταξύ των άλλων σημείωνε:

«Επιλέγουμε ΟΧΙ επειδή: ...Εάν επικρατήσει το ΟΧΙ καμία κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να επιβάλει μέτρα που θα έχουν ακυρωθεί από το λαό και περιέχονται τόσο στη συμφωνία που πρότειναν ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, όσο και στην πρόταση της κυβέρνησης...».

Τι από τα παραπάνω επιβεβαιώθηκε από τη ζωή; Τίποτα. Αντίθετα φούσκωναν οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έναν αριστερό κόσμο με αυταπάτες ότι με ένα «ηχηρό» ΟΧΙ μπορεί δήθεν ο ΣΥΡΙΖΑ να αρνηθεί το ρόλο του ως κόμμα της πλουτοκρατίας και της ΕΕ και να «βάλει πάγο» στην επερχόμενη αντιλαϊκή λαίλαπα. Έριχναν δηλαδή νερό στο μύλο της επιχειρηματολογίας της κυβέρνησης. Λογικό για ένα χώρο που έχει κολλήσει χιλιάδες ώρες ένσημα ως ουρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι έλεγε το ΚΚΕ στη διακήρυξη της ΚΕ στις 29 Ιούνη; «Το κάλπικο ΟΧΙ που προτείνει η κυβέρνηση είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ στο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ΝΑΙ στην κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος του λαού». Επιβεβαιώθηκε; Ασφαλώς και επιβεβαιώθηκε, γιατί το ΚΚΕ έχει λυμένο το αντικειμενικό: Καμιά κυβέρνηση στο πλαίσιο του καπιταλισμού, όσο αριστερή χρυσόσκονη και να πασπαλιστεί, δεν μπορεί να μην υποκλιθεί στο βασικό της καθήκον που δεν είναι άλλο από την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων.

Δεύτερον: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ανακοίνωσή της στις 6 Ιούλη μεμφόμενη το ΚΚΕ παρουσίαζε ως φιλολαϊκή διέξοδο την έξοδο από την Ευρωζώνη (χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση)... Υιοθετούσε δηλαδή ως φιλολαϊκή διέξοδο το δρόμο που προέκριναν τμήματα τόσο του εγχώριου όσο και του γερμανικού κεφαλαίου (π.χ. Γερμανοί βιομήχανοι / Σόιμπλε, Έλληνες φαρμακοβιομήχανοι) για το δικό τους συμφέρον.

Είμαστε σίγουροι ότι οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τράβηξαν μεγάλο μαρτύριο, καθώς μέχρι την τελευταία στιγμή εύχονταν για μια «ρήξη». Μέχρι και κομποσκοίνια πήραν και τάματα έκαναν να τα τσουγκρίσει ο Τσίπρας. Γι' αυτό και κάλεσαν την Κυριακή σε συλλαλητήριο στο Σύνταγμα με σύνθημα «Τέρμα στις διαπραγματεύσεις»(!!!...) εξακολουθώντας να καλλιεργούν αυταπάτες για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ(...) λες και ο Τσίπρας στις Βρυξέλλες δεν διαπραγματευόταν για λογαριασμό του κεφαλαίου. Λες και τα μέτρα δεν καταρτίστηκαν κατ’ εντολή της αστικής τάξης. Αλήθεια, δεν μας λένε αν στην κυβέρνηση δεν βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η ΝΔ, θα την καλούσαν «να φύγει από τις διαπραγματεύσεις»; Ρητορικό το ερώτημα...

Δυστυχώς για αυτούς, η «ρήξη»-καρικατούρα, για την οποία εύχονταν, δεν ήρθε. Αλλά και να ερχόταν, πάλι ο λαός μας θα την πλήρωνε τη νύφη, καθώς τόσο η συμφωνία όσο και το «ατύχημα» (το επονομαζόμενο Grexit) εντός των τειχών της εξουσίας του κεφαλαίου σημαίνουν καταστροφή για τα λαϊκά στρώματα.

Μ. Σελιανίτης

902

Τα ταξικά ναυάγια της αριστεράς

 Τα ταξικά ναυάγια της αριστεράς

Προχθές το βάδυ, στο Μπαρ «το ταξικό ναυάγιο»/

βρέθηκαν να τα πινουν μ’έναν Χάγιο/

αναδημοσιευση απο fadomduck2

Το μαύρο - άσπρο επιχείρησε να κάνει ο Αγγ. Χάγιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με συνέντευξή του στη χτεσινή «Εφημερίδα των Συντακτών».Υποστηρίζοντας ότι το ΚΚΕ «ρίχνει άκυρο σε στόχους ρήξης σήμερα», προχωρά σε λαθροχειρία, προκειμένου να δικαιώσει τη στάση του δικού του πολιτικού χώρου, που στήριξε την κυβερνητική πολιτική, προσφέροντας απλόχερα το άλλοθι που ήθελε η κυβέρνηση στο δημοψήφισμα, στηρίζοντας με φανατισμό το «όχι», ενώ ήξεραν πολύ καλά πως η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει αύριο το «όχι», για να πει «ναι» σε ένα νέο αντιλαϊκό μνημόνιο.


Το ζήτημα δεν είναι εάν ένα κομμάτι του κόσμου που ψήφισε «όχι» το ψήφισε έχοντας την εντύπωση ότι έτσι απορρίπτει την αντιλαϊκή πολιτική, τα μνημόνια τη λιτότητα ακόμα - ακόμα και την ίδια την ΕΕ, το ευρώ.Το ζήτημα είναι τι στάση κρατούν οι πολιτικές δυνάμεις στο προσκλητήριο της κυβέρνησης. 

Εκαναν ή όχι πλάτη στην προσπάθειά της να καλλιεργήσει ψευδαισθήσεις και εντυπώσεις στο λαό; Πρόσφεραν ή όχι τη σημαία τους στο «σόου» που έστησε ο Τσίπρας; Εδώ μέχρι και κοινούς εκλογικούς αντιπροσώπους είχαν στα εκλογικά κέντρα. Να θυμηθούμε πως δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μαζί με του ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένες φορές με την αρωγή Χρυσαυγιτών με πολιτικά προπηλάκιζαν τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, που προπαγάνδιζαν τη θέση του Κόμματος.

Πι.Λαφ. for President 

Το τριπλό «όχι» εξέφρασε μόνο η πολιτική στάση του ΚΚΕ, το οποίο και έδωσε μια άνιση μάχη ενάντια και στα κόμματα του «ναι» και στα κόμματα του κυβερνητικού «όχι». Ο πολιτικός χώρος που αντιπροσωπεύει ο Αγγ. Χάγιος σύρθηκε πίσω από το κυβερνητικό «όχι», δεν αντιπάλεψε τον ωμό εκβιασμό της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προς τους εργαζόμενους, η οποία πήρε αυτό το «όχι» και το μετέτρεψε σε ένα νέο «περήφανο» μνημόνιο.

Οσο για την εκτίμηση του Αγγ. Χάγιου πως «ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάσσεται σε κορμό ενός μνημονιακού "εθνικού" τόξου», αλήθεια αυτό πότε έγινε; Την Κυριακή το βράδυ, μετά το δημοψήφισμα; Δηλαδή, την Κυριακή το πρωί, που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζαν το «όχι» που οδήγησε στο μνημόνιο, τι ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ; Ριζοσπαστικό και αριστερό κόμμα;Πολύ όψιμα βρήκαν το φως τους στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Γιατί, μέχρι τώρα, πήγαιναν χέρι-χέρι με τη σημερινή κυβέρνηση σε όλες τις στρατηγικές επιλογές της, συμβάλλοντας και αυτοί στον αποπροσανατολισμό και στον αφοπλισμό του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Βέβαια, ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρήκε το φως της, ούτε η κυβέρνηση άλλαξε ξαφνικά χαρακτήρα και πολιτική. Απλά ορισμένοι, μπροστά στις ραγδαίες εξελίξεις, επιχειρούν να απαγκιστρωθούν από τη μέχρι τώρα πολιτική τους και να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση, συνεχίζοντας από νέες θέσεις να παίζουν το ρόλο του αναχώματος προς την πραγματική ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος

   Θέλω να πάθω ελπίδα και ο ΣΥΡΙΖΑ δε μ’ αφήνει

Από Οικοδόμος

Γράφει η Μαρία Καραπιπέρη //

Την Πέμπτη στις 26 του Φλεβάρη, κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία του Εμπορίου καθώς και σωματεία αυτοαπασχολούμενων, συναντήσαμε τον υπουργό Γιώργο Σταθάκη, καταθέτοντας το αίτημά μας που είναι Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα, για όλο το χρόνο, δηλαδή νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.
Πριν ακόμα την προκαθορισμένη συνάντηση με τον κο Υπουργό το κλίμα έξω από το Υπουργείο Ανάπτυξης κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρο ήταν. Δηλαδή η «Ελπίδα» μάς άφησε (σαν άλλοτε) να περιμένουμε με τις ώρες.
Διαπραγματεύσεις γίνονταν ανάμεσα στα κατώτερα κλιμάκια και τα ανώτερα, αν το ραντεβού ήταν συνάντηση, αν ήταν παρέμβαση, αν υπήρχε e-mail. Όλη αυτή την ώρα έβρεχε αλλά, δε βαριέσαι, εμείς απλά εκπροσωπούμε μερικές χιλιάδες εργαζόμενους στον κλάδο του Εμπορίου. Εργαζόμενους που έχουμε υποστεί τη συρρίκνωση του μεροκάματου, τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο, την απλήρωτη εργασία, τα ωράρια λάστιχο, τη φοροληστεία, δηλαδή έναν κυκεώνα αντιλαϊκών, αντεργατικών μέτρων που μάς ρημάζει τη ζωή. Δεν μάς λες και Θεσμό…
Εντελώς δε «αυθόρμητα» και «τυχαία» μια κυρία που δεν έχει ανάγκη από δουλειά και χρήματα, και καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της με «αξιοπρέπεια» και «Εθνική υπερηφάνεια», βγήκε μέσα στον κατακλυσμό (χωρίς πανωφόρι και ομπρέλα, χωρίς τσάντα, να έτσι πέρασε να ποτίσει το παρτέρι της στην οδό Νίκης) για να μάς λούσει με κοσμητικά επίθετα και απειλές περί ξεμαλλιάσματος. Ενοχλήθηκε η κυρία γιατί κατά την γνώμη της τώρα μάς ήρθε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Τον Σαμαρά τον είχαμε στα όπα όπα…
Ελλιπής ενημέρωση φαντάζομαι, δεν πάει ο νους μου στο κακό. Δεν γνωρίζει φαίνεται πόσες απεργίες, συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις σε Υπουργεία έχουν γίνει για τη Νομοθετική Κατοχύρωση της Κυριακής Αργίας. Και επειδή δεν προκάνω να τις αναφέρω όλες παραθέτω την ηλεκτρονική διεύθυνση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας για του λόγου το αληθές: http://emporoipalliloi.blogspot.gr/ «Ελπίζω» δε να βελτιωθούν οι «πρώτοι φορά αριστεροί» στις μεθόδους προβοκάτσιας, μιας και το ταξικό κίνημα έχει μεν ανάγκη να ξανά γεννηθεί αλλά η πρωτοπορία του δεν διάγει σε νηπιακή ηλικία… Θα υπάρξει βελτίωση είμαι βεβαία, σε αυτό έχω πάθει Ελπίδα.
Επί της ουσίας όμως, ο Υπουργός υποδέχτηκε την αντιπροσωπεία με χαμόγελο, ευγένεια, χιούμορ· τα είχε όλα. Όλα τα χαρίσματα που επιβάλλεται να έχει κάθε Έμπορος που σέβεται τον εαυτό του· και τους πελάτες του. Τι εμπορεύεται ο κ. Σταθάκης; Μα τι άλλο, Ελπίδα!
Μόνο που εμείς δεν είμαστε πελάτες. Κι έτσι η Ελπίδα ίσως ήρθε για κάποιους αλλά όχι για τον κλάδο του Εμπορίου. Ο κ. Υπουργός ως καθώς πρέπει έμπορος άρχισε τα παζάρια…. Δεν βγαίνω με Νομοθετική Κατοχύρωση και καμία Κυριακή δουλειά. Είναι και οι «προμηθευτές» στη μέση (βλπ ΕΣΕΕ. ΣΕΛΠΕ). Να το κάνουμε μωρέ 5 αντί για 7 που ισχύει τώρα; Συμφωνούν και τα αφεντικά μας διεμήνυσε (πότε τα ’πανε πότε τα συμφώνησαν, 20 μέρες συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;) Κι εγώ δεν έπαθα Ελπίδα.
Άκουγα και τη σχεδόν μονότονη φωνή της προέδρου του ΣΕΑ να επιμένει: Καμία Κυριακή του χρόνου για δουλειά! ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ. Άκουγα και τον κ. Σταθάκη να φλυαρεί για τις «τοπικές κοινωνίες» και τις τουριστικές περιοχές κλπ κλπ. (όπως τα Λιόσια πχ που είχαν ψηφίσει να λειτουργούν τα καταστήματα τις Κυριακές). Και εξακολουθούσα να μην μπορώ να πάθω Ελπίδα.
Όταν ο κ. Σταθάκης δήλωσε άγνοια και ρώτησε: Καλά πώς δουλεύατε ως τώρα 2 Κυριακές το χρόνο; Τότε αποφάσισα πως δεν θα πάθω Ελπίδα. Μιας και ο «αριστερός» Υπουργός δεν γνωρίζει ότι καταπατούν δεκαετίες εθιμοτυπικά το δικαίωμά μας στην αργία της Κυριακής. Δικαίωμα που καθιερώθηκε έναν αιώνα πίσω (Η αργία της Κυριακής καθιερώθηκε το 1914).
Η κυβέρνηση Σαμαρά λοιπόν μας γύρισε έναν αιώνα πίσω με τον Νόμο για τις 7 Κυριακές, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τις 5 Κυριακές (2 λιγότερες) υπολογίστε σε ποια χρονολογία του προηγούμενου αιώνα θα μας διατηρήσει. Δεν είμαι καλή στα μαθηματικά…
Και δεν έπαθα Ελπίδα…
Αποφάσισα λοιπόν να διατηρήσω την Ελπίδα που έχω κατακτήσει με την εμπειρία των ανυποχώρητων αγώνων, των διεκδικήσεων. Να συμμετέχω στις αγωνιστικές και μαχητικές δράσεις που θα ξεδιπλώσει ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας σε συνεργασία με τα υπόλοιπα ταξικά σωματεία του κλάδου πανελλαδικά. Να διεκδικήσω πίσω τη ζωή που μάς στερούν, τον ελεύθερο χρόνο με την οικογένεια το δικαίωμα στην ξεκούραση, στην διασκέδαση, στην υγεία.
Αποφάσισα λοιπόν να μην πάθω Ελπίδα ΣΥΡΙΖΑ. Βλάπτει σοβαρά την ταξική πάλη, την διεκδίκηση, τα εργασιακά δικαιώματα. Βλάπτει σοβαρά την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη…

Πολιτική σχιζοφρένεια...

 Πολιτική σχιζοφρένεια...

Την περασμένη Τετάρτη, μετά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Π. Λαφαζάνης δήλωσε: «Αρκετοί βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων κι εγώ, δε θα ψηφίσουμε τα μνημονιακά μέτρα. Αυτό δε σημαίνει ότι δε στηρίζουμε την κυβέρνηση. Αυτό δε σημαίνει ότι θα διασπαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι διασφαλισμένη απολύτως, όπως είναι απολύτως διασφαλισμένη και η στήριξη στην κυβέρνηση. Στηρίζουμε την κυβέρνηση, δεν ψηφίζουμε όμως τα μνημονιακά μέτρα»! Πολιτική σχιζοφρένεια;

Οπως αναμενόταν, η δήλωση αυτή προκάλεσε ποικίλα σχόλια, καθώς είναι τουλάχιστον οξύμωρο βουλευτές της συγκυβέρνησης να διατείνονται ότι την υποστηρίζουν, αλλά όχι την κεντρική πολιτική της επιλογή, όπως είναι το νέο μνημόνιο, η οποία θα καθορίσει τη συνολική της πολιτική. Για όποιον, ωστόσο, έχει παρακολουθήσει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ απ' τον καιρό ακόμα που έδινε μάχη να μπει στη Βουλή, για όποιον γνωρίζει τα έργα και τις ημέρες της «αριστερής» του πτέρυγας, η δήλωση του επικεφαλής της, νυν υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, δεν ξενίζει και τόσο πολύ.

Η αντίδραση στη συμφωνία που εκδηλώνεται στο εσωτερικό του κόμματος, όσο κι αν - όπως λέγεται και γράφεται - προβληματίζει τον πρωθυπουργό, έχει και μια δεύτερη ανάγνωση. Συμβάλλει, την ώρα που «ψήνεται» ένα τρίτο, σκληρό μνημόνιο, στο να θεριεύουν στις λαϊκές συνειδήσεις και ιδιαίτερα σε όσες λαμβάνουν χώρα ριζοσπαστικές διεργασίες, οι διαλυτικές αυταπάτες ότι υπάρχει και ο καλός ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να «σώσει την παρτίδα» για λογαριασμό του λαού. Για την κυβέρνηση και το κεφάλαιο, τούτη την ώρα έχει κρίσιμη σημασία η χειραγώγηση του λαού, η ενσωμάτωσή του. Επίσης, κρίσιμη σημασία έχει η ύπαρξη και ενίσχυση δυνάμεων που μπορεί στο μέλλον να αποδειχτούν χρυσές εφεδρείες, οι οποίες θα «επιστρατευτούν» να παίξουν ρόλο ως αριστερή πτέρυγα ενός ευρύτερου αστικού μετώπου υπέρ του «εθνικού νομίσματος», εφόσον μια τέτοια επιλογή κριθεί ως πιο συμφέρουσα για το κεφάλαιο. Αλλωστε, μπορεί σήμερα υποστηρικτές του ευρώ με τους υποστηρικτές του εθνικού νομίσματος να «σφάζονται», αύριο όμως και αυτός ο διαχωρισμός θα φανεί όχι και τόσο αβυσσαλέος, όπως αποδείχτηκε και ο διαχωρισμός μνημονιακών - αντιμνημονιακών. Η αστική τάξη δεν έχει «δόγματα», επιλέγει κάθε φορά με βάση τα συμφέροντά της, έτσι στηρίχτηκε στον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, του άνοιξε δρόμο να γίνει κυβέρνηση και σήμερα ο ίδιος περνάει νέο αντιλαϊκό μνημόνιο!

Η «Αριστερή Πλατφόρμα» κάνει αυτό που έκανε πάντα εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Νομιμοποιούσε βαθιά αντιλαϊκές επιλογές, εγκλωβίζοντας με τον κάλπικο ριζοσπαστισμό της δυνάμεις δυσαρεστημένες απ' τις επιλογές της πλειοψηφίας. Θόλωνε τα «ταξικά γυαλιά», ώστε να μη διακρίνουν καθαρά ποια επιλογή συνάδει με τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και ποια μασκαρεύεται για να τα υποτάξει στα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Η «Αριστερή Πλατφόρμα» δεν έκανε καμιά «ανταρσία», όταν ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν την κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο και την επόμενη μέρα αποδεχόταν την παράταση των μνημονίων με τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη. Οταν μανιωδώς υποσχόταν ότι τα χαράτσια θα είναι παρελθόν μόλις εκλεγούν και μετά καλούσαν το λαό να τα πληρώσει, στο πλαίσιο του «πατριωτικού του καθήκοντος». Οταν επέβαλλαν τις 100 δόσεις, για να εισπράξουν πιο γρήγορα και πιο εύκολα τους «μνημονιακούς» φόρους. Οταν ακούγαμε τα περί «λιτού βίου». Οταν έβαζαν χέρι στα ταμειακά διαθέσιμα. Οταν «ρύθμιζαν» διαγράφοντας χρέη επιχειρηματικών ομίλων, ακόμα και από λαθρεμπόριο. Οταν η κυβέρνηση ταυτιζόταν πλήρως με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, τα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ στην περιοχή, όταν ο Καμμένος υποσχόταν συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και νέες στρατιωτικές βάσεις.

Μήνες πριν, τον περασμένο Μάρτη, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, σε μια συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είχε πυροδοτήσει αναδιάταξη δυνάμεων στο εσωτερικό του κόμματος με ενίσχυση της «Αριστερής Πλατφόρμας», είχε πει μεταξύ άλλων: «Το κόμμα (...) θα σταθεί φυσικά κοντά στην κυβέρνηση, θα τη στηρίξει στις προσπάθειές της μαχητικά, αλλά πάντα κριτικά, όπως αρμόζει σε ένα κόμμα της Αριστεράς. Ταυτόχρονα, όμως, κι αυτό είναι το βασικό, θα σταθεί και πρέπει να σταθεί πιο κοντά απ' όσο ποτέ άλλοτε στο λαό μας που δοκιμάζεται. Να συμπαραταχθεί με τις απαιτήσεις, τις αγωνίες και τους αγώνες του. Να τραβάει από το μανίκι την κυβέρνηση, όταν χρειάζεται και όταν κρίνει ότι κάποιες επιλογές της είναι λαθεμένες». Αυτό το ρόλο παίζει η «Αριστερή Πλατφόρμα».

Είδαμε τα στελέχη της, μάλιστα, να πρωτοστατούν στις ερμηνείες της επόμενης μέρας του δημοψηφίσματος, πως το «όχι» δε σημαίνει «όχι στην ΕΕ και το ευρώ». Ενώ, ακόμα και σήμερα, λένε, όπως είπε ο Θ. Πετράκος σε χτεσινή εκπομπή σε τηλεοπτικό σταθμό, ότι «επιδιώκουμε λύση εντός της ΕΕ και του ευρώ, απλώς θεωρούμε ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ», συντηρώντας την ψευδαίσθηση ότι μπορούσε να υπάρξει μια φιλολαϊκή συμφωνία, απλώς η κυβέρνηση έκανε λάθη. Χαρακτηριστικό του οπορτουνισμού είναι η διγλωσσία και ο τακτισμός, που καλλιεργούν συγχύσεις και ψευδαισθήσεις στη λαϊκή συνείδηση.

Η εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, του μνημονίου με σφραγίδα ΣΥΡΙΖΑ, έχει ως απαραίτητο συμπλήρωμά της η αγανάκτηση, η αμφισβήτηση αλλά και η τυχόν ριζοσπαστικοποίηση να μη βγουν έξω από τα αστικά πλαίσια, δημιουργώντας ένα «νέο ΣΥΡΙΖΑ». Τα όσα σήμερα παρακολουθεί ο λαός, με διαφωνούντες, ανάμεσά τους προβεβλημένοι «αστέρες» τύπου Βαρουφάκη και Κωνσταντοπούλου, με «Αριστερή Πλατφόρμα» και άλλους, είναι σκηνές από ταινία προσεχώς που δεν πρέπει να κόψει εισιτήρια. Γιατί δεν πρέπει να εγκλωβιστούν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις σε ρόλο θεατή, σ' ένα έργο που, όσο και αν αλλάζουν οι «ηθοποιοί», η «υπόθεση» είναι η ίδια.

Δυο λόγια για τους οπορτουνιστές απο κούνια

 Δυο λόγια για τους οπορτουνιστές απο κούνια

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

 Γραμμή σταδίων, φάσεις, πλατιές συμμαχίες, αντιφασιστικά και δημοκρατικά μέτωπα, μεταβατικά στάδια, αντιμονοπωλιακή περίοδος κλπ. 

Αν δεν τα καταλάβουμε σαν στοιχεία μιας ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας προς το σοσιαλισμό, με διάφορους βαθμούς ωριμότητας και συσχετισμών δυνάμεων και τα καταλάβουμε σαν αυτοτελή στάδια που μπορούν να επιβιώσουν μόνα, δημιουργούμε αυταπάτες για χάρη των μικροαστών και των αδύναμων ιδεολογικά στρωμάτων, ότι αυτό είναι, δεν θα πάμε παραπέρα!

Αυτό είναι ο θάνατος κάθε επανάσταση. Για να μη γελιόμαστε, καλά είναι να διαβάσουμε την 6η Ολομέλεια του '36 και να προσέξουμε ότι οποιοδήποτε στάδιο ή φάση ακόμη και το αντιφασιστικό, είχε ως ανεξίτηλο στοιχείο υλοποίησης τη δικτατορία του προλεταριάτου, άσχετα αν μετά ξεχάστηκε η εφαρμογή. 

Γιατί τώρα να κρύβουμε τη Δικτατορια του Προλεταριατου , για να πάθουμε τα ίδια, σπέρνοντας αυταπάτες στους μικροαστούς; 
Την επανάσταση παγιδεύουμε έτσι, όχι τους μικροαστούς. 

Είμαι υπέρ όλων αυτών των μετώπων και συμμαχιών αλλά με την προϋπόθεση ότι δεν κρύβουμε τη ΔτΠ . Δεν θα προσκυνήσουμε εμείς τους άλλους αλλά θα ηγηθούμε όλων και αν έρθουν, θα έρθουν ξέροντας που πάνε. 
Δεν είναι δυνατόν κομμουνιστές να σέρνονται πίσω από άλλες τάξεις και στρώματα για των άλλων τους σκοπούς. 
Αν ήταν έτσι, δεν θα ήταν πρωτοπόροι επαναστάτες της εργατική τάξης αλλά ουρές των αστών και μικροαστών.

Αυτά για όσους νομίζουν ότι εμείς δεν ξέρουμε για τα μέτωπα είτε αντιμονοπωλιακά είτε αντιφασιστικά είτε δημοκρατικά. Μάλλον αυτοί που τα βλέπουν ως αυτοτελή στάδια δεν ξέρουν. 
Αυτά

Εδώ ο κόσμος καίγεται

 Εδώ ο κόσμος καίγεται

Μια καμένη κυβέρνηση, με καμμένο δεκανίκι, που είδε να χάνονται τα δύο τρίτα από το δασικό πνεύμονα του καρέα, αλλά κράτησε τα τρία τέταρτα του κυβερνητικού λόχου, για να της μείνει η δεδηλωμένη και να περάσει το τρίτο μνημόνιο. Η οποία κρύβει τη μνημονιακή μπόχα της πολιτικής της πίσω από τη μυρωδιά του καμένου που σκέπασε την αθήνα, ενώ οι... πυκνοί καπνοί της χρησιμεύουν ως παραπέτασμα, για να φύγει προσωρινά από το κάδρο της επικαιρότητας και να ξεχαστεί λιγάκι ο χαροκαμένος κοσμάκης.

Κανείς μαύρος καπνός όμως (μετά από το λευκό καπνό που βγήκε στο κλείσιμο της συμφωνίας) δεν μπορεί να κρύψει τις διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για τα ανύπαρκτα μέτρα πυροπροστασίας, τα μεγάλα κενά στην πυροσβεστική, τους νόμους που μετατρέπουν τη γη σε εμπόρευμα, στρώνοντας το δρόμο στους εμπρηστές και τους επιτήδειους που βάζουν στο μάτι καταπράσινα φιλέτα και προχωρούν ανεμπόδιστα στο έργο τους. Κενά και «παραλείψεις» που δεν αφορούν μόνο τα χρόνια της κρίσης, αλλά κι όλη την προηγούμενη περίοδο της υποτιθέμενης ευημερίας και ανάπτυξης. Κι έτσι μένουμε να τα βάζουμε κάθε φορά με το στρατηγό άνεμο, τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, τα ξερά χόρτα, τα στοιχεία της φύσης και το κακό το ριζικό μας.

Πέραν αυτού όμως, είναι αδύνατο να μην υποκύψει κανείς στον πειρασμό της «συνωμοσιολογίας» και να μην πονηρευτεί για τη συγκυρία και τη σκοπιμότητα που υπηρετούν αυτοί οι εμπρησμοί κι οι μηχανισμοί που κρύβονται πίσω τους. Κι είναι σχεδόν αναπόφευκτοι οι παραλληλισμοί κι οι συγκρίσεις με το 07’ και τις (πολύ μεγαλύτερης έκτασης) καταστροφικές πυρκαγιές σε ηλεία, μεσσηνία κι αττική.

Τότε που το επιτελείο του καραμανλή αξιοποίησε τα συντονισμένα χτυπήματα, για να εμφανίσει τον τότε πρωθυπουργό ως το υποψήφιο θύμα ενός οργανωμένου μυστικού σχεδίου πολιτικής αποσταθεροποίησης της χώρας από τα ξένα κέντρα (παραδοσιακά, από τα χρόνα της αλλαγής, ο όρος «ξένα κέντρα» υπονοεί τους αμερικάνους) που αντιδρούσαν στην υπογραφία συμφωνίας με τους ρώσους για τον αγωγό του φυσικού αερίου. This is a coup, που θα έλεγαν οι σημερινοί τουιτεράδες –αν υπήρχαν από τότε τα τιτιβίσματα.

Τότε που η κυβέρνηση της νδ αξιοποίησε την ευκαιρία, όχι φυσικά για να καλύψει τα κενά των πυροσβεστικών μονάδων και για να εξασφαλίσει πως «όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος» (το οποίο σημαίνει βασικά ένα σόου του σκάι και μετά αυθαίρετα), αλλά για να αντιστρέψει το εις βάρος της κλίμα με τα ρουσφετολογικού χαρακτήρα τριχίλιαρα και την έκτακτη, προεκλογική βοήθεια στους πυρόπληκτους αυτών των νομών, με τη μαζική εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων –ποσά που σήμερα καμία κυβέρνηση δε θα μπορούσε να διαθέσει τόσο απλόχερα.

Τότε που είχε γίνει και το πρώτο (και τόσο «αθώο» σε σχέση με όσα ακολούθησαν) διαδικτυακό κάλεσμα από τους περίφημους μπλόγκερς (γιατί τότε δεν ήταν ακόμα της μόδας το φέισμπουκ), για πορεία διαμαρτυρίας με μαύρες σημαίες. Και τότε που είχαν ακουστεί οι πρώτες περίεργες κριτικές ενάντια στην ηγεσία του κκε, που δε συμμετείχε «σε αυτή την αυθόρμητη συγκέντρωση» και παρείχε, λέει, έμμεση κάλυψη στην κυβέρνηση καραμανλή (!;).

Τότε που το κουκουέ και η κνε διέθεσαν, όπως και τώρα, όλες σχεδόν τις οργανωμένες δυνάμεις τους στα μέτωπα της πυρκαγιάς για την αντιμετώπισή της, και μπορούσες να δεις άοπλους σφους, με σαγιονάρες και βερμούδες να περιφρουρούν δασικές εκτάσεις και να βοηθάνε με κάθε πιθανό τρόπο. Ενώ τα έσοδα από το φεστιβάλ της κνε (που λόγω εκλογών ανέβαλε την κορύφωσή του) στην αθήνα και τη θεσσαλονίκη διατέθηκαν στους πυροπαθείς αυτών των νομών. Κατά τα άλλα όμως το κουκουέ αδράνησε...

Για να επιστρέψουμε στο παρόν, η πιο ελπιδοφόρος εικόνα μες στη μαυρίλα και την καταχνιά, ήταν η αυθόρμητη αντίδραση του κόσμου, που ξεφώνισε τόσο το ρεπόρτερ του σιχαμερού σκάι, όσο και το λαφαζάνη, που έσπευσε για να κάνει δηλώσεις στις κάμερες, την τελευταία μέρα του στο κυβερνητικό σχήμα, ως υπουργός. Γιατί εδώ ο κόσμος καίγεται, πλατφόρμες αρμενίζουν. Κι η μόνη αληθινή ελπίδα (που δεν έχει έρθει ακόμα) δεν είναι φυσικά ο ανασχηματισμός, ούτε μια βάρκα στο άγνωστο αλλά να καούν και να γίνουν στάχτη μια και καλή οι αυταπάτες για τους ροζ κυβερνητικούς σωτήρες, το σύστημα που υπηρετούν και κάθε επίδοξους διαδόχους τους.

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή

5 χρόνια η ίδια ιστορία: Ενα χρήσιμο κουίζ

5 χρόνια η ίδια ιστορία: Ενα χρήσιμο κουίζ

5 χρόνια μας πυρπολούν με τα ίδια εκβιαστικά διλήμματα... «μνημόνιο ή κρατική χρεοκοπία»...
5 χρόνια βαφτίζουν τη χρεοκοπία του λαού «εθνική ευθύνη»...
5 χρόνια η ίδια ιστορία...
Φτιάξαμε ένα κουίζ για να αναδείξουμε του λόγου το αληθές. Παραθέτουμε τρία αποσπάσματα από ομιλίες στη Βουλή και σας καλούμε να βρείτε ποιος είπε τι:

1) ...Και σήμερα είναι πια απλά τα πράγματα: Η ψηφίζουμε και εφαρμόζουμε τη Συμφωνία, ή καταδικάζουμε την Ελλάδα στη χρεοκοπία. Πέστε, εξηγήστε τι θα συμβεί, αν χρεοκοπήσει η χώρα. Ενα πράγμα θέλω να πω: Πραγματικός πατριωτισμός σήμερα, είναι να κάνουμε το παν για να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Αν το δίλημμα ήταν η πολιτική μου καριέρα ή η σωτηρία της χώρας, δεν θα είχα ποτέ μου αυτό το δίλημμα. Γιατί για εμένα η πολιτική δεν είναι καριέρα. Το μείζον θέμα, κυρίες και κύριοι, είναι το ζήτημα της δημοκρατικής και εθνικής ευθύνης. Το εθνικό συμφέρον επιτάσσει την ευρεία συναίνεση στο ελληνικό Κοινοβούλιο...

2) ...Οι επιλογές που είχα μπροστά μου ήταν συγκεκριμένες. Η μία επιλογή ήταν να αποδεχθώ μία συμφωνία σε πολλά σημεία της οποία έχω ριζικές διαφωνίες. Η δεύτερη επιλογή ήταν η άτακτη χρεοκοπία. Δεν θέλω να αναφερθώ στις συνέπειές της. Ολοι τις γνωρίζουμε... Με βάση αυτό το εθνικό χρέος καλούμαστε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Είμαι βέβαιος ότι θα σταθούμε στο ύψος της ευθύνης και θα τα καταφέρουμε. Προφανώς είναι μια επιλογή συνείδησης, αλλά και υψηλής εθνικής ευθύνης. Είναι προφανές ότι σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές η συνείδηση του καθενός και της καθεμιάς βαραίνει. Αναμετριόμαστε με το μπόι μας και με το μπόι της ιστορίας...

3) ...Η σημερινή ψηφοφορία είναι από τις πιο κρίσιμες στην ιστορία αυτού του Κοινοβουλίου κι από τις πιο δύσκολες, πολιτικά και συνειδησιακά, για όλους μας. Η χώρα βρέθηκε δεμένη χειροπόδαρα... Αυτό που ψηφίζουμε σήμερα, περιέχει ασφαλώς και τη λάθος συνταγή. Δεν είμαι μύωψ... Πρέπει να σας πω, όμως, ότι, αν κάνουμε το άλμα στο γκρεμό, τότε πάμε άμεσα σε μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία θα οδηγήσει στη λεηλασία της χώρας, του λαού και του τόπου... Δεν σας ζητώ να υπερψηφίσετε τη λάθος συνταγή. Πρώτος εγώ την αποδοκίμασα κι επιμένω. Σας ζητώ όμως να απομακρυνθούμε από το χείλος του γκρεμού και να παλέψουμε μαζί στη συνέχεια, για να απομακρυνθούμε τελείως, από το γκρεμό και να βρούμε το δρόμο της ομαλότητας και της ανάπτυξης...

Αντιστοιχίστε καθένα από τα αποσπάσματα με μια από τις παρακάτω επιλογές: α) Γ. Παπανδρέου στην ψήφιση του πρώτου μνημονίου (06.05.2010) β) Α. Σαμαράς στην ψήφιση του δεύτερου μνημονίου (12.02.2012) γ) Α. Τσίπρας στην ψήφιση του τρίτου μνημονίου (10.07.2015) (Λύση: 1 - α, 2 - γ, 3 - β).

***

Ηρθε η ώρα να κλείσουμε τα αυτιά μας σε όλα αυτά. Οπως λέει και ο ποιητής:
«Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
Ποτέ δεν λένε την αλήθεια
Ο κόσμος υποφέρει και πονά
Κι εσείς τα ίδια παραμύθια»
Γιατί όποιος και να κυβερνά στον καπιταλισμό, είναι υποχρεωμένος να φλομώνει το λαό στο ψέμα και τον εκβιασμό για να την βγάζουν καθαρή οι εκμεταλλευτές.
Ηρθε η ώρα να κάνουμε τα ψέματά τους σκόνη και τους εφιάλτες τους πραγματικότητα, να απαντήσουμε στους εκβιασμούς με μια επιλογή που τους συνθλίβει, με την επιλογή της πραγματικής ρήξης, της συμπόρευσης με το ΚΚΕ για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση μιας ισχυρής λαϊκής συμμαχίας, που θα αγωνίζεται για κάθε λαϊκό πρόβλημα, θα διεκδικεί άμεσα μέτρα ανακούφισης, ανάκτηση απωλειών, με σταθερή «πυξίδα» την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό.

• Αναδημοσιεύουμε από το portal 902.gr

Μ.Σ.

«Ανάσα» για το κεφάλαιο

«Ανάσα» για το κεφάλαιο

«Με τη συμφωνία παίρνουμε ανάσα για να κατανείμουμε τα βάρη με κοινωνικά δικαιότερο τρόπο».
Αυτό είναι άλλο ένα ακόμα άθλιο ψέμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με στόχο να καλλιεργήσει τον εφησυχασμό και να αποσπάσει τη λαϊκή στήριξη στο μνημόνιο Τσίπρα. Ετσι επιχειρούν να εμφανίσουν το μαύρο - άσπρο. Ομως, η πραγματικότητα είναι πεισματάρα και δείχνει ωμά ότι από τη Δευτέρα, που θα αρχίσουν να εφαρμόζονται ορισμένα απ' αυτά που αποφασίστηκαν την περασμένη Τετάρτη, μόνο ανάσα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, αλλά μάλλον ασφυξία για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Η «ανάσα», για την οποία μιλά η κυβέρνηση, αφορά τη στήριξη των τραπεζών όχι κυρίως για να μπορούν οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι να παίρνουν το 60άρι από τα ΑΤΜ, αλλά για να μπορούν να στηρίξουν τα επενδυτικά σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων, τις προσδοκίες από τις υποσχέσεις για αναδιάρθρωση του χρέους που θα εξασφαλίσει εξοικονόμηση κρατικού χρήματος, καθώς και την πρόσβαση στο επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ κ.ά. Αυτές είναι οι «ανάσες» προς το κεφάλαιο που εξασφαλίζονται με την αντιλαϊκή συμφωνία με το νέο μνημόνιο.
Η επόμενη μέρα της υπογραφής του μνημονίου Τσίπρα, που έρχεται να προστεθεί στα μνημόνια Παπανδρέου και Σαμαρά, περιέχει ήδη από τη Δευτέρα μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών που μετατάσσονται στον υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ. Η φοροληστεία του λαού απογειώνεται τόσο με την έμμεση όσο και την άμεση φορολογία. Οι αγρότες θα δουν διπλασιασμό του φόρου (26% από 13%) μάλιστα από το πρώτο ευρώ, ενώ τα νοικοκυριά θα δουν και μείωση (50%) στο επίδομα θέρμανσης κ.ά. Υπολογίζονται ήδη σε 3,2 δισ. τα χρήματα που θα φύγουν από τις λαϊκές τσέπες, για να ενισχυθούν τα κρατικά ταμεία και μέσα απ' αυτά τα ταμεία των καπιταλιστών. Επίσης 1 δισ. θα αφαιρεθεί από το εργατικό εισόδημα λόγω της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών, ενώ στα νησιά η κατάργηση της μείωσης κατά 30% του φόρου κάνει ακόμα χειρότερη την κατάσταση. Σ' όλο αυτό πρέπει να προστεθεί το χαράτσι που ονομάζεται «εισφορά αλληλεγγύης» και το οποίο αυξήθηκε στο 2%, ενώ παραμένει και ο ΕΝΦΙΑ.
Χωρίς ανάσα είναι η κατάσταση για τους εργαζόμενους και στο θέμα του Ασφαλιστικού, όπου πλέον όλοι θα βγαίνουν στη σύνταξη μετά τα 67, ενώ όσοι καταθέτουν τώρα για σύνταξη και δεν είναι ακόμα 67 χρόνων, παρότι έχουν θεμελιωμένο δικαίωμα, θα πάρουν μόνο ένα μέρος της σύνταξης και το υπόλοιπο όταν και αν συμπληρώσουν το 67ο έτος. Σ' αυτά προστίθεται ο οικονομικός στραγγαλισμός των Ταμείων που επίσης οδηγεί σε μειώσεις συντάξεων.
Η ανάσα που παρέχει στο κεφάλαιο η κυβέρνηση, για την εργατική τάξη σημαίνει, ανάμεσα στ' άλλα, νέο πλαίσιο για τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης (η σχετική πρόβλεψη περιέχεται στο μνημόνιο Τσίπρα). Οχι μόνο δε γίνεται κουβέντα για τα 751, αλλά προωθείται νέο πλαίσιο για τις Συλλογικές Συμβάσεις, ώστε αυτές να υπακούουν στις ανάγκες της περίφημης ανταγωνιστικότητας, δηλαδή της διασφάλισης των καπιταλιστικών κερδών. Κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, «Δημοσιονομικό Συμβούλιο» που θα λειτουργεί σαν αυτόματος κόφτης κρατικών δαπανών, βεβαιώνουν πως πράγματι η κυβέρνηση Τσίπρα αναδεικνύεται σε μεγάλο κεφάλαιο για το κεφάλαιο.
Για να πάρει, λοιπόν, ανάσα ο λαός πρέπει να αντισταθεί σε αυτήν την πολιτική και όχι να την αποδεχτεί ως έχει. Να μην αποδεχτεί την υποταγή του, να μη δεχτεί νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα, να δυναμώσει τους αγώνες για την κάλυψη απωλειών, για νέες διεκδικήσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.