Μιχαλολιάκος όπως Ντάιζελμπλουμ: “Τεμπελχανάδες οι Έλληνες κάθονται στις καφετέριες” (video) jailgoldendawn / 8 hours ago

Μιχαλολιάκος όπως Ντάιζελμπλουμ: “Τεμπελχανάδες οι Έλληνες κάθονται στις καφετέριες” (video)

Λίγες μέρες μετά την κατακραυγή στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου για τις διαβόητες δηλώσεις του Ολλανδού σοσιαλδημοκράτη Ντάιζελμπλουμ, ο πρόεδρος του Eurogroup βρίσκει απροσδόκητο σύμμαχο στο πρόσωπο του υπόδικου αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου.
Έτσι σε χτεσινή συνέντευξή του (23/3/2017) ο Μιχαλολιάκος κατηγορεί τους Έλληνες ως “τεμπελχανάδες” που κάθονται τα πρωινά στις καφετέριες αντί να πάνε στα χωράφια να εργαστούν.

Σε άλλα κομμάτια της συνέντευξής του, ο Μιχαλολιάκος υποστηρίζει: απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, εκδιώξεις αντιφρονούντων καθηγητών και δασκάλων από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, αναγκαστική στράτευση στα 18 για άνδρες και γυναίκες, αύξηση των εξοπλισμών σε βάρος των κοινωνικών δαπανών (“περισσότερα κανόνια και λιγότερο βούτυρο”, όπως λέει χαρακτηριστικά).
Θυμίζουμε ότι ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής έχει εισοδήματα τουλάχιστον 15.000 ευρώ το μήνα (τα φανερά), από τις δύο βουλευτικές αποζημιώσεις του ίδιου και της συζύγου του.
Φαίνεται επίσης πως τα χρήματα που λαμβάνει η Χρυσή Αυγή από την Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ορατά αποτελέσματα.

Ένα, δύο, τρία... πολλά Βατοπέδια!

 Ένα, δύο, τρία... πολλά Βατοπέδια!

Τόσες μέρες ήμουν μπλεγμένος με την Ισλανδία και δεν μπορούσα να πω πόσο απόλαυσα το φινάλε τής ιστορίας με την Βιστωνίδα και το Βατοπέδι. Ποιος Σπήλμπεργκ και ποιος Κιούμπρικ μου λέτε τώρα; Ποιος θα έκανε καλύτερα αυτό που κατάφερε να φέρει εις πέρας η δικαιοσύνη; Διότι περί κατορθώματος πρόκειται να ερευνάς επί δέκα χρόνια ένα έγκλημα και στο τέλος να μη καταδικάζεις ούτε έναν από τους δεκάδες εμπλεκόμενους! Κάποιοι δεν δικάστηκαν ποτέ λόγω παραγραφής, κάποιοι απαλλάχθηκαν με βούλευμα και οι υπόλοιποι αθωώθηκαν επειδή ενήργησαν χωρίς δόλο.

Παρένθεση. Το τι μπορεί να περάσει απ' αυτό το παραθυράκι τού "δόλου" είναι εντυπωσιακό. Πριν 30-35 χρόνια, η Τροχαία έστειλε στο δικαστήριο έναν πολύ καλό μου φίλο επειδή τον έπιασε να κινείται στην εθνική οδό Κορίνθου-Αθηνών με 190 χιλιόμετρα την ώρα. Το δικαστήριο τον αθώωσε, κάνοντας δεκτό ότι, ναι μεν παραβίασε το όριο ταχύτητας, πλην όμως "άνευ δόλου". Λεπτομέρεια: ο πεθερός του ήταν πρόεδρος των εν Πάτραις Πρωτοδικών. Κλείνει η παρένθεση.

Σύμφωνα με την δικαιοσύνη, η λίμνη Βιστωνίδα και οι παραλίμνιες εκτάσεις ανήκαν και ανήκουν στο κράτος αλλά ο Εφραίμ με τον Αρσένιο παρερμήνευσαν τα χρυσόβουλα της μονής και όντως πίστευαν ότι ανήκαν στην μονή. Όμως, το θέμα είναι ότι το κράτος έδωσε στην μονή έναν σκασμό ακίνητα ως αντάλλαγμα για να αποκτήσει κάτι που ήταν δικό του. Δολίως ή μη, τα ακίνητα δόθηκαν και δόθηκαν κακώς. Ποιός φταίει για το λάθος και ποιός πρέπει να το πληρώσει; Η αδέκαστη με την ζυγαριά είναι σαφής: κανένας!

Βιστωνίδα, λιμνοθάλασσα Πόρτο Λάγος. Η μονή Αγίου Νικολάου με το παρεκκλήσι της Παντάνασσας,
σαφείς αποδείξεις ότι ο χώρος είναι ιερός και ανήκει στην εκκλησία.

Τελικά, αν κάποιοι έμειναν παραπονεμένοι από την εξέλιξη της υπόθεσης, αυτοί είναι ο Εφραίμ και ο Αρσένιος, που έχασαν και την λίμνη και τα ανταλλάγματα. Το αδηφάγο κράτος τούς τα πήρε όλα! Διότι, ως γνωστόν, το κράτος εχθρεύεται την εκκλησία και δεν σέβεται την νομική προστασία που απολαμβάνει η περιουσία της. Ιδού τα ατράνταχτα επιχειρήματα με τα οποία τεκμηριώνει αυτή την νομική προστασία η ίδια η Ιερά Σύνοδος σε εγκύκλιό της που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της "Προς το λαό" (τεύχος 23, Απρίλιος 1999):

       Η κινητή και η ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας ανέκαθεν απελάμβανε ένα καθεστώς πού είχε το στοιχείο του αναπαλλοτρίωτου. Οι Αποστολικές Διαταγές (Β' 24), οι Αποστολικοί κανόνες (ΛΗ', ΟΗ'), πολλοί κανόνες ιερών Συνόδων (ΙΕ' Άγκυρας, ΚΔ', ΚΕ' Αντιοχείας, ΚΣΤ', ΛΓ' Καρθαγένης, ΚΔ' Χαλκηδόνος, ΜΘ' Τρούλλου, Γ' Πρωτοδευτέρας κ.ά.) θεμελιώνουν το αναπαλλοτρίωτο της εκκλησιαστικής περιουσίας "εις το διηνεκές", διότι την χαρακτηρίζουν πράγμα ιερό πού ανήκει στον Θεό. Καθόλη τη διάρκεια της ένδοξης Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ήδη από τους χρόνους του Ιουστινιανού (6ος αιώνας), απαγορευόταν η εκποίηση ακινήτων της Εκκλησίας, ιδίως των ευαγών ιδρυμάτων και των μονών της, καθώς και κάθε πράξη πού θα είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί η αξία της ιδιοκτησίας αυτής, εκτός αν γινόταν για προφανές όφελος της, η από αδήριτη ανάγκη. Τα ανήκοντα στην Εκκλησία κινητά και ακίνητα χαρακτηρίζονταν "πράγματα αφιερωθέντα τω Θεώ", άρα "αναπόσπαστα", "αναφαίρετα", "αμείωτα". Αρχή πού, εκτός σπανίων εξαιρέσεων, έγινε σεβαστή και στη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας.

Όμως, το αμαρτωλό ελληνικό κράτος δεν σέβεται ούτε αποστολικές διαταγές, ούτε ιερούς κανόνες, ούτε αρχές που σέβονταν ακόμη και οι τούρκοι. Παρ' όλα αυτά, η εκκλησία επιμένει να προσφέρει με ευχαρίστηση την περιουσία της για να το βοηθήσει. Αντιγράφω από την ίδια εγκύκλιο:

       Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κοινωνικής προσφοράς, όχι και το μοναδικό, αποτελεί η Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη (Αθήνα). Έχοντας στην κατοχή της σημαντική περιουσία πού την απέκτησε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα με αγορές των ηγουμένων της (σώζονται στο αρχείο της τα σχετικά έγγραφα), αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης των Αθηνών. Σε δωρηθέντα ακίνητά της έχουν ανεγερθεί: η Ριζάρειος Σχολή, η Ακαδημία Αθηνών, το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Σκοπευτήριο, το Πτωχοκομείο, η Μαράσλειος Ακαδημία, το Θεραπευτήριο "Ευαγγελισμός", το Αρεταίειο Νοσοκομείο, η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή, οι Αστυνομικές Σχολές στην οδό Μεσογείων, το Νοσοκομείο Παίδων, το Νοσοκομείο Συγγρού, το Λαϊκό Νοσοκομείο, η "Σωτηρία", το Ασκληπιείο Βούλας, η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, το Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης, το ΠΙΚΠΑ Βούλας, 142 Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της Αττικής και πολλά άλλα. Το δε Δημόσιο έχει γίνει πολλές φορές αποδέκτης εκτάσεων μεγάλης αξίας, τις οποίες παρεχώρησε η Εκκλησία, προκειμένου να λειτουργήσουν κατασκηνώσεις, να ανεγερθούν σχολεία, ιδρύματα, γυμναστήρια, στρατόπεδα, ή να δημιουργηθούν κοινόχρηστοι χώροι για την αναψυχή του λαού.

Απορία εν παρενθέσει, για να μη σκάσω. Απέκτησε περιουσία η μονή Πετράκη με αγορές των ηγουμένων της κατά τον 17ο και τον 18ο αιώνα; Επί τουρκοκρατίας, δηλαδή; Μάλιστα. Παναπεί, οι τούρκοι από την μια μεριά έσφαζαν τους χριστιανούς και παίρναν τα παιδιά τους με το ζόρι για να τα κάνουν γενίτσαρους κι από την άλλη πούλαγαν την περιουσία τους στους ρασοφόρους... Τι δεν καταλαβαίνω; Η απορία μένει αναπάντητη αλλά πρέπει να κλείσει η παρένθεση.

Είδατε πόσες εκτάσεις χάρισε η μονή Πετράκη; Η μισή τέως διοίκηση πρωτευούσης είναι χτισμένη σε χαρισμένα χωράφια που είχαν αγοραστεί από τους ηγουμένους της. Παγκουέ (παρακαλώ πολύ!) και υπάρχουν έγγραφα γι' αυτές τις αγορές. Κι επειδή εκκλησία δεν είναι μόνο η μονή Πετράκη, έρχεται ο σημερινός αρχιεπίσκοπος (τότε επίσκοπος Θηβών και Λεβαδείας), με άρθρο του στο Βήμα ("Χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους;", 11/12/2005), να θυμίσει ότι η Αμερικανική και η Ρωσική Αρχαιολογική Σχολή, όλη η έκταση της Σχολής Χωροφυλακής, τα Ιατρικά Εργαστήρια Πανεπιστημίου, η Πυριτιδαποθήκη, όλη η έκταση από το άγαλμα του Βενιζέλου ως και την πρεσβεία των ΗΠΑ (συμπεριλαμβανομένου του Μεγάρου Μουσικής), η έκταση του στρατού στου Γουδή, το Σανατόριο Πάρνηθας, το νοσοκομείο Αγία Ελένη "και τόσα άλλα κτίστηκαν σε οικόπεδα της Εκκλησίας που δωρήθηκαν από αυτήν ή αρπάχτηκαν βιαίως ή ληστρικώ τω τρόπω".

Κι αφού ο κ. Ιερώνυμος σημειώνει ότι "δεν θα υπήρχαν σήμερα αλσύλλια, πλατείες και λίγο πράσινο στην πόλη της Αθήνας αν δεν χρησιμοποιούνταν τα μοναστηριακά και εκκλησιαστικά κτήματα", συμπληρώνει:

       Ο Λυκαβηττός, το Κεφαλάρι Κηφισιάς, το άλσος Συγγρού, το άλσος Παγκρατίου, η πλατεία προ του Ευαγγελισμού, η πλατεία Μαβίλη, οι πλατείες του Αγίου Θωμά, του Αγίου Δημητρίου Αμπελοκήπων, του Αγίου Ανδρέα Ιπποκρατείου, η πλατεία προ του Νοσοκομείου Παίδων και δεκάδες άλλες περιπτώσεις που εξυπηρέτησαν άλλες ανθρώπινες και εθνικές ανάγκες είναι εκκλησιαστική περιουσία.
       Θα γίνει άλλη φορά λόγος για τις συμπαγείς εκτάσεις είτε στην Αττική, όπως είναι ο Γέρακας, η Βραώνα, ο Βουρβάς, τα Λεγραινά, το Πάτημα, ο Σκαραμαγκάς, είτε σε άλλα μέρη της πατρίδας μας, όπου τεράστιες εκτάσεις μεγάλων μοναστηριών διανεμήθηκαν σε γηγενείς κατοίκους ή ταλαιπωρημένους πρόσφυγες και εξυπηρέτησαν γενικότερους κοινωφελείς εθνικούς σκοπούς.

Χάρτης όπου σημειώνονται οι διάφορες εκτάσεις (συνολικά 7.500 στρέμματα) σε Ποικίλο Όρος,
Πετρούπολη, Περιστέρι και Χαϊδάρι, την κυριότητα των οποίων διεκδικεί η μητρόπολη Φθιώτιδος.

Και να ήσαν μόνον αυτά; Μιλώντας στο Βήμα ("Ζάπλουτη αλλά και ρακένδυτη η Εκκλησία", 20/2/2005), ο γενικός διευθυντής οικονομικών και τεχνικών υπηρεσιών της Εκκλησίας της Ελλάδος και πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Πυλαρινός εκφράζει το παράπονό του:

       Από τα 257 στρέμματα που έχουμε στη Βουλιαγμένη, τα 238 είναι δεσμευμένα από τον δήμο και δεν μπορούν να αξιοποιηθούν. Ολόκληρη η Βουλιαγμένη ανήκε κάποτε στην Εκκλησία. Ο,τι έχει πολεοδομηθεί έγινε με παραχώρηση δικών μας εκκλησιαστικών περιουσιακών στοιχείων. Δρόμοι, πλατείες, παιδικές χαρές και δεν είναι μόνο αυτά. Το Πανεπιστήμιο, η Ακαδημία, η Βιβλιοθήκη, το Οφθαλμιατρείο, ο Ευαγγελισμός, το Νίμιτς είναι μερικά από τα δημόσια κτίρια που παραχωρήθηκαν από την Εκκλησία. Ολόκληρες περιοχές, όπως το Γουδί, το Πέραμα, η Καισαριανή, ήταν της Εκκλησίας, το μισό Κολωνάκι που καταπατήθηκε, ο Καρέας που είναι δάσος και δεν μπορούμε να βάλουμε ούτε ένα παγκάκι.

Για να μη λέμε πολλά, το μέγεθος της ληστείας τού κράτους εις βάρος της εκκλησίας αποτυπώνεται σε κείμενο του πρώην αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστόδουλου με τίτλο Μαρτυρία (2005):

      Εδώ θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η Εκκλησία είχε πάντοτε περιουσία και η μακρά προέλευσή της ανάγεται, κυρίως, σε δωρεές και κληρονομιές βυζαντινών αυτοκρατόρων, αξιωματούχων του Βυζαντίου, όπως επίσης σε δωρεές και κληρονομιές, μοναχών και λαϊκών ως και τις ημέρες μας (...) Για να μπορέσει ο αναγνώστης να προσεγγίσει το μέγεθος της συρρικνώσεως, αριθμοσχηματικά αναφέρουμε ότι από το ποσοστό του 100% της συνολικής περιουσίας το έτος 1830, το 2002 απέμεινε στην Εκκλησία της Ελλάδος μόνο το (4%) τέσσερα τοις εκατό!

Μόνο 4% είχε μείνει το 2005. Τώρα, χάθηκε και η Βιστωνίδα. Τα Βατοπέδια είναι πολλά και δεν αντέχουν στην πίεση ενός κράτους που δεν έχει τον θεό του. Πόσο ακόμη θα μείνει το καπάκι στην θέση του πριν εκραγεί το καζάνι που βράζει; Αν συνεχιστεί αυτό το χάλι, μην εκπλαγείτε αν Άνθιμος και Αμβρόσιος ζωστούν τα φυσεκλίκια και βγουν στα βουνά. Τους κομμουνιστές φοβόμασταν, από τους κληρικούς θα την πάθουμε. Να μου το θυμηθείτε.


ΥΓ: Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι οι αναγνώστες αυτού του ιστολογίου έχουν την ικανότητα να διακρίνουν την ειρωνεία από την σοβαρότητα.

Ήταν 24 Μάρτη 1999- Την έλεγαν «Γιουγκοσλαβία»…

Ήταν 24 Μάρτη 1999, πριν από δεκαοκτώ χρόνια, όταν άρχιζε το μακελειό που κράτησε 78 μέρες. Ήταν η αρχή του τέλους για την Γιουγκοσλαβία. Μια χώρα που ο λαός της όρθωσε το ανάστημά του στις μεραρχίες του Χίτλερ, δεν υπάρχει πια. Τη διέλυσε το ΝΑΤΟ σε συνεργασία με την ΕΕ.
   Οι χειροκροτητές της θηριωδίας των χιλιάδων νεκρών, των «παράπλευρων απωλειών», των ΝΑΤΟικών «λαθών», των εκτελέσεων αμάχων, του βομβαρδισμού νοσοκομείων, σχολείων, ΜΜΕ και νεκροταφείων (!), αυτοί που κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους το Διεθνές Δίκαιο, υποστήριζαν τότε ότι τα αμερικανικά «Στελθ» αποτελούσαν προάγγελο της «δημοκρατίας» και της «ειρήνης» στα Βαλκάνια και τον κόσμο.
   Η αλήθεια είναι ότι εκείνος ο πόλεμος, που έγινε με πρόσχημα τα «δικαιώματα των μειονοτήτων», εξελίχτηκε σε «προληπτικό πόλεμο» στο Αφγανιστάν και μετεξελίχτηκε σε «ανθρωπιστικό πόλεμο» στο Ιράκ. Μετά ακολούθησαν από Λιβύη μέχρι Συρία.
   Στον έναν μόλις χρόνο από τη λήξη των βομβαρδισμών στο «απελευθερωμένο» Κοσσυφοπέδιο είχαν συμβεί τα εξής:

4.121 επιθέσεις εναντίον Σέρβων Κοσσοβάρων, 757 Σέρβοι δηλώνονταν αγνοούμενοι, είχαν καταστραφεί 1.134 εκκλησίες, 102 μοναστήρια, 6 οστεοφυλάκια, 96 πύργοι και άλλα ιστορικά μνημεία. Φυσικά πρέπει να προστεθούν και δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες Σέρβοι από την περιοχή.

   Στις 78 μέρες της «ανθρωπιστικής» τους δράσης που ξεκίνησε στις 24/03/1999 λίγο πριν τις 9 το βράδυ όταν και ήχησαν οι σειρήνες στην Πρίστινα, στο Βελιγράδι, στην Ποντγκόριτσα, στο Νόβισαντ, τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ πραγματοποίησαν 35.788 μαχητικές αποστολές εναντίον 200 γιουγκοσλαβικών πόλεων.
   Το Κοσσυφοπέδιο και όλη η Γιουγκοσλαβία έγινε στόχος ακόμα και απαγορευμένου τύπου βομβών με θύματα χιλιάδες αμάχους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του αμερικανικού Πενταγώνου, η μία στις πέντε βόμβες που έπληξαν τη Γιουγκοσλαβία, δηλαδή περίπου 500.000 βόμβες, περιείχαν απεμπλουτισμένο ουράνιο.
   Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι επιδρομείς εξαπέλυσαν κατά της Γιουγκοσλαβίας 35.450 δέσμες βομβών διασποράς, οι οποίες είναι απαγορευμένες από τις διεθνείς συνθήκες.
   Η επίθεση του ΝΑΤΟ έγινε με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Η αλήθεια είναι ότι όταν το 1999 αναπτύχθηκαν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις στην περιοχή, καταγράφτηκαν 547 δολοφονίες και 932 απαγωγές Σέρβων, ενώ έως το 2009 και με σταθερή τη ΝΑΤΟική παρουσία στο Κόσσοβο, οι αριθμοί ήταν: 1.192 δολοφονίες, 1.303 απαγωγές και 1.305 τραυματισμοί.
   Η Γιουγκοσλαβία αποτέλεσε το πειραματικό εργαστήριο για την σε ευρωπαϊκό έδαφος εμπέδωση της παγκόσμιας «νέας τάξης» μέσω των βομβαρδιστικών. Αμέσως μετά τους βομβαρδισμούς, είχε και μια ακόμα πρωτιά: Έγινε το πειραματικό εργαστήριο για την εφαρμογή της «νέας τάξης» και με τη μέθοδο της κάλπης, και με τη μέθοδο των εκλογών.
   Στη μετά τους βομβαρδισμούς Γιουγκοσλαβία «αναγεννήθηκε» μέχρι και ο «πρίγκιψ Καραγεώργεβιτς», ο τύπος που τον έφερε ο Γιώργος Παπανδρέου στην Αθήνα και τον αποκαλούσε «υψηλότατο».
   Στη μετα-βομβαρδισμένη Γιουγκοσλαβία το πολιτικό δολάριο είχε μεγάλη πέραση: Σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια υπολόγιζε η «Ουάσιγκτον Ποστ» τα χρήματα που μέσω της CIA έπαιξαν το δικό τους ρόλο στις εκλογές στη Γιουγκοσλαβία μετά την επιδρομή…
   Η «δημοκρατικότερη» εξέλιξη της επέμβασης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια ήταν φυσικά η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία. Μέχρι να φτάσουμε εδώ, είχαν προηγηθεί οι εκλογές – παρωδία στο Κοσσυφοπέδιο με απόντες βεβαίως τους Σέρβους, και με παρόντες τους δολοφόνους του UCK.
   Να θυμίσουμε ότι ο πρώτος ΝΑΤΟικός επίτροπος του Κοσσυφοπεδίου, ο κατοπινός υπουργός Εξωτερικών του Σαρκοζί, ο «σοσιαλιστής» Κουσνέρ, είχε δηλώσει ότι: «Οι εκλογές αυτές υπήρξαν οι καλύτερες που έχουν διεξαχθεί ποτέ στα Βαλκάνια». Σήμερα στο Κοσσυφοπέδιο δεσπόζει η μεγαλύτερη αμερικανοΝΑΤΟική βάση που υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο…
   Με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, λύθηκαν πολλά στόματα. Ένα από αυτά ήταν του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Βρετανίας, λόρδου Οουεν. Το άρθρο του στην «Ουάσιγκτον Ποστ», την επομένη των βομβαρδισμών, είχε τον εξής εύγλωττο τίτλο: «Επανασχεδιάστε το χάρτη των Βαλκανίων».
   Τι έλεγε η τότε ελληνική κυβέρνηση για όλα αυτά; Σύμφωνα με τον τότε υπουργό Εξωτερικών, τον κ. Γ. Παπανδρέου, τα σύνορα στην περιοχή δε θα έπρεπε να αλλάξουν, αλλά (διότι υπάρχει και ένα «αλλά»), αν αλλάξουν με «βελούδινο διαζύγιο» τότε ο κ. Παπανδρέου δε θα είχε πρόβλημα! Όπως αντιλαμβάνεστε, ένας νέος θεωρητικός είχε γεννηθεί. Ο θεωρητικός των «βελούδινων» πολέμων…
   Τα Βαλκάνια, η Γιουγκοσλαβία, δεν επελέγησαν τυχαία ως πεδίο θερμής εφαρμογής του νέου ΝΑΤΟικού δόγματος. Τα Βαλκάνια, με την έννοια της γεωστρατηγικής τους θέσης, δεν είναι μια οποιαδήποτε περιοχή. Είναι η περιοχή που έγινε σταυροδρόμι δυο Παγκόσμιων Πολέμων. Είναι η περιοχή που το σχέδιο του Γ΄ Ράιχ για την προέλασή του στην Ανατολή προϋπέθετε την κατάτμησή της. Η επέλαση της «νέας τάξης», λοιπόν, στη γεωγραφική περιφέρεια που ο Μπρζεζίνσκι έχει βαφτίσει «Ευρασία», προϋπέθετε τη ΝΑΤΟποίηση των Βαλκανίων.
   Πώς ενήργησε στις συνθήκες της ΝΑΤΟικής θηριωδίας η Ελλάδα;
Όπως θυμούνται οι πάντες, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ισχυριζόταν ότι «η Ελλάδα ΔΕΝ συμμετείχε στον πόλεμο»! Στα πλαίσια αυτής της «μη συμμετοχής», ήταν το ΠΑΣΟΚ των κ. κ. Σημίτη – Παπανδρέου που:

• Μετέτρεψε την Ελλάδα σε διοικητικό κέντρο του πολέμου των 78 ημερών,
• κατέστησε την Ελλάδα ένα παντός καιρού διαμετακομιστικό κέντρο των πεζοναυτών που «εξανθρώπιζαν» τα Βαλκάνια,
• έστειλε το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής» στην Αδριατική υπό τη σημαία του ΝΑΤΟ,
• παραχώρησε το Λιτόχωρο για την απόβαση των ΝΑΤΟικών,
• παραχώρησε ακόμα και τις εθνικές οδούς της χώρας για να περνούν τα τανκς των «συμμάχων».

   Η κυβέρνηση που «δεν συμμετείχε» στο έγκλημα, ήταν η κυβέρνηση που, σύμφωνα με τα συγκεντρωτικά στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, από την έναρξη του πολέμου μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη 1999, έδωσε την άδεια να περάσει από τη Θεσσαλονίκη με κατεύθυνση το Κοσσυφοπέδιο η ακόλουθη ΝΑΤΟική δύναμη πυρός:

• 1000 αεροσκάφη,
• 420 πλοία,
• 510 σιδηροδρομικοί συρμοί με πολεμικό υλικό,
• 1.400 φάλαγγες στρατιωτικών οχημάτων διαφόρων τύπων,
• 60.000 στρατιώτες…

   Η κυβέρνηση – που «δεν συμμετείχε» – μετέτρεψε την Ελλάδα σε μόνιμο ΝΑΤΟικό πολεμικό ορμητήριο.
   Όσα έγιναν το 1999 και όσα ακολούθησαν δεν εμπόδισαν τις «πατριωτικές φιέστες» πάνω στο πτώμα της Γιουγκοσλαβίας. Να θυμίσουμε μόνο τούτο: Μερικούς μήνες μετά τη λήξη των βομβαρδισμών, ο τότε υπουργός Αμυνας, ο Ακης Τσοχατζόπουλος, έστησε ειδική φιέστα στο Ουρόσεβατς (σσ: το Ουρόσεβατς είναι μία από τις περιοχές που ομολογημένα επλήγη με βόμβες ουρανίου και πλουτωνίου).
   Αλλά δεν ήταν μόνος του. Είχε στο πλευρό του τη ΝΔ και το ΣΥΝ. Σ’ εκείνη τη φιέστα ήταν που έλαμψε το αστέρι της κ. Δαμανάκη, που για λογαριασμό του ΣΥΝ (τότε), απευθυνόμενη στους Έλληνες φαντάρους που συμμετείχαν στη ΝΑΤΟική δύναμη κατοχής του Κοσσυφοπεδίου, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε, μας βγάζετε ασπροπρόσωπους και η Ελλάδα μπορεί να είναι περήφανη για σας»!

   Ήταν υπερήφανη, δηλαδή, η κ. Δαμανάκη (του ΣΥΝ, τότε) επειδή Έλληνες φαντάροι λειτουργούσαν σαν μισθοφόροι του ΝΑΤΟ. Ένιωθε ότι βγαίνει ασπροπρόσωπη η κυρία Δαμανάκη (του ΣΥΝ τότε και επίτροπος της ΕΕ κατόπιν) από το γεγονός ότι Έλληνες φαντάροι βρίσκονται εκτός των συνόρων της χώρας και εκτελούν τις διαταγές των Αμερικανών.
   Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν μια «πρόβα τζενεράλε» και για το «Διεθνές Δίκαιο» του 21ου αιώνα. Απόδειξη ότι η προσφυγή της Γιουγκοσλαβίας εναντίον εκείνων που τη βομβάρδισαν απορρίφθηκε.
   Όπως είχε ανακοινώσει η εισαγγελεύς του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης (στα κελιά του οποίου δολοφονήθηκε ο Μιλόσεβιτς), η διεθνής κοινότητα θεώρησε αβάσιμους τους λόγους που επικαλέστηκε η Γιουγκοσλαβία όταν ζήτησε να απαγγελθεί η κατηγορία της γενοκτονίας εναντίον του Κλίντον, του Μπλερ, του Σολάνα, του Κλαρκ και της υπόλοιπης παρέας.
   Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία ήταν η αρχή. Το είχε άλλωστε ξεκαθαρίσει ο Κλίντον:

«Αυτό που κάναμε στο Κοσσυφοπέδιο μπορούμε να το ξανακάνουμε τώρα, μπορούμε να το κάνουμε αύριο αν είναι αναγκαίο, είτε στην Αφρική, είτε στην Κεντρική Ευρώπη», ήταν τα λόγια του, τον Ιούνη του 1999.

   Το έγκλημα κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν το τέλος των μύθων.
   Μύθος πρώτος: «Αν φύγει το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια θα γίνει σφαγή», μας έλεγαν.
   Με τι μας απειλούσαν δηλαδή; Μας απειλούσαν και μας απειλούν με κάτι που ήδη γίνεται, και γίνεται επειδή ακριβώς υπάρχει το ΝΑΤΟ στην περιοχή. Το ΝΑΤΟ «ήρθε να φέρει την ειρήνη» και στο μεταξύ οι Ουτσεκάδες σκοτώναν Σκοπιανούς, οι Σκοπιανοί καταδίωκαν Αλβανούς, οι Αλβανοί δολοφονούσαν Σέρβους, οι Σέρβοι της Βοσνίας εκτελούσαν Βόσνιους μουσουλμάνους, οι μουσουλμάνοι της Βουλγαρίας ζητούσαν αυτονομία, οι πράκτορες της CIA αλώνιζαν και αλωνίζουν στο Μαυροβούνιο, και κατά τ’ άλλα, το ΝΑΤΟ …φέρνει την ειρήνη.
   Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ που σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ το φέρνει στο Αιγαίο σαν …ναυαγοσώστη και που η κυβέρνηση του με τους ΑΝΕΛ παζαρεύει την ίδρυση νέας βάσης του στην Κάρπαθο!
   Μύθος δεύτερος: «Να μη φύγουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ από τα Βαλκάνια για να μην αλλάξουν τα σύνορα».
   Με τι μας απειλούσαν δηλαδή; Μας απειλούσαν και μας απειλούν με τα αποτελέσματα ενός εγκλήματος που ήδη διαπράττεται. Αρχής γενομένης από την απόφαση της ΕΕ το Δεκέμβρη του 1991, όλα αυτά τα χρόνια της ευρωενωσιακής και ευρωατλαντικής παρουσίας στα Βαλκάνια, τα Βαλκάνια γέμισαν προτεκτοράτα. Τα σύνορα έχουν ήδη αλλάξει.
    Κάτι ακόμα: Αυτοί που τότε διέλυσαν μια χώρα στο όνομα της προστασίας των μουσουλμανικών μειονοτήτων, είναι οι ίδιοι που σήμερα πνίγουν μουσουλμάνους πρόσφυγες στο Αιγαίο, είναι οι ίδιοι που, αφού κατασκεύασαν τους ισλαμοφασίστες τύπου ISIS και έφεραν τον πόλεμο στα σπίτια μας με τις τρομοκρατικές επιθέσεις από Λονδίνο μέχρι Μπατακλάν, ελεεινολογούν το Ισλάμ στο όνομα της δυτικής «ανεκτικότητας»…

Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-Ο γερος της.....τρομοκρατιας

Μετά τη δολοφονία των κρατουμένων στις φυλακές Γυθείου στις 21/3/1947 από τους συμμορίτες του Μπαθρέλου, επισκέφτηκε το Γύθειο ο Γεώργιος Παπανδρέου και δήλωσε τα εξής, για να καθησυχάσει προφανώς τους συμμορίτες του παρακράτους της Δεξιάς, που είχαν ανησυχήσει από την παραπλανητική δήλωση της Κυβέρνησης της Αθήνας ότι θα διαλύσει τις παρακρατικές οργανώσεις:
«Εφόσον δεν έχει αποκατασταθεί η έννοια του Κράτους, η διατήρησις των παρακρατικών οργανώσεων της Δεξιάς αποτελεί εθνικήν ανάγκην. Οταν αργότερα επιτευχθεί η δημιουργία ισχυρού κράτους, αι παρακρατικαί οργανώσεις δεν θα έχουν λόγον υπάρξεως» (Ριζοσπάστης 21/3/1947) Άθελά μας, το μυαλό πηγαίνει σε άλλες, πιο σύγχρονες δηλώσεις. Άλλες οι εποχές, άλλες οι συνθήκες, αναλογίες ωστόσο υπάρχουν.
Ο πρώην υπουργός ταγματασφαλείας Δένδιας είχε δηλώσει ανενδοίαστα πως αν η αστυνομία έκανε «το έργο της», δεν θα χρειαζόταν η Χρυσή Αυγή!
Βρίσκουμε την ευκαιρία να παραθέσουμε ένα τμήμα της Εισαγωγής του σημαντικού αυτού έργου του Αρίστου Καμαρινού :
Για το Δεύτερο Στάδιο της τακτικής των Αγγλοαμερικανών ιμπεριαλιστών -οι στρατιωτικές επεμβάσεις τους, στη Μάχη της Αθήνας και στη μεταβαρκιζιανή περίοδο, κατά το Μονόπλευρο Εμφύλιο– θα μπορούσα πολλά να αφηγηθώ, γιατί το Τάγμα του ΕΛΑΣ στο οποίο υπηρετούσα πήρε μέρος στη «Μάχη της Αθήνας», μέχρι την ημέρα που υποχωρήσαμε. Δεν είναι όμως μέσα στο θέμα μου και γι’ αυτό θα περιοριστώ να παραθέσω μόνο όσα μας είπε ο Ταξίαρχος του ΕΛΑΣ Σπύρος Τσικλητήρας, μόνιμος αντισυνταγματάρχης του στρατού προπολεμικά, όταν το Τάγμα μας έφτασε στα υψώματα του Χαϊδαρίου, για να πάρει μέρος στη Μάχη της Αθήνας.
Νομίζω ότι, μόνο απ’ αυτά που μας είπε ο Τσικλητήρας, στον Τάσο Αναστόπουλο, στρατιωτικό διοικητή του Τάγματος μας, και σε μένα, ο αναγνώστης θα σχηματίσει μια, μικρή έστω, ιδέα για το δεύτερο αυτό στάδιο της τακτικής των ιμπεριαλιστών στη χώρα μας, αμέσως μετά την απελευθέρωση, το Σεπτέμβρη του 1944.

Είχαμε, οι τρεις μας, ανέβει σ’ ένα ύψωμα, για να μας κατατοπίσει ο Ταξίαρχος για την αποστολή μας (ήταν γενικός διοικητής των στρατευμάτων του ΕΛΑΣ στο μεγαλύτερο τμήμα της Δυτικής Αθήνας και Πειραιά) και, αφού μας έδειξε την περιοχή των Σφαγείων, απ’ όπου θα άρχιζε τη δράση του το Τάγμα μας, συνέχισε:
«…Είναι πολύ σκληρός και εξαιρετικά δύσκολος ο αγώνας που διεξάγουμε κατά των σαράντα περίπου χιλιάδων Άγγλων στρατιωτών που εισέβαλαν στη χώρα μας -νέοι κατακτητές… …
Πολύ δύσκολα αντιμετωπίζουμε το πυροβολικό τους, την αεροπορία τους και ιδιαίτερα τα 200 τανκς τους, με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουμε. …Χρησιμοποιούμε μπουκάλια με βενζίνη για να κάψουμε όσα μπορέσουμε άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματά τους. …

Δεν θα συναντήσετε, πιθανότατα, παρά μονάχα Άγγλους στρατιώτες να σας πολεμάνε… Ρίξτε μια ματιά σ’ όλη την Αθήνα και τον Πειραιά. …

Οι πυρκαγιές που έχουν ανάψει είναι από τις βόμβες των κανονιών των αγγλικών πολεμικών πλοίων που βλέπετε στο Φάληρο και των αεροπλάνων που βομβαρδίζουν συνεχώς, ακόμα και τη νύχτα, διάφορα στρατηγικά σημεία στην πόλη της Αθήνας και στον περίγυρο της… Κοιτάξτε και την Ακρόπολη. …Τη βεβήλωσαν οι «πολιτισμένοι» Άγγλοι και τα τσιράκια τους, οι συνεργάτες τους Έλληνες, που πριν από λίγο συνεργάζονταν, οι περισσότεροι από αυτούς, με τους Γερμανούς, οι Ταγματασφαλίτες!… Εγκατέστησαν στον Ιερό βράχο βαρείς όλμους και πολυβόλα και μας σφυροκοπάνε από εκεί μέρα-νύχτα, χωρίς να μπορούμε να απαντήσουμε με τα δικά μας όπλα, ή να επιτεθούμε και να τους συντρίψουμε, από το φόβο μήπως χαλάσουμε το αθάνατο μνημείο. …
Να φανταστείτε ότι στους κάθετους προς την Ακρόπολη δρόμους δεν μπορούμε να κυκλοφορούμε, γιατί μας βάζουν συνεχώς με τα πολυβόλα τους, και αναγκαζόμαστε να «ανοίγουμε δρόμο», με τρύπες που φτιάχνουμε σε μάντρες και σε κτίρια!… Αυτός είναι ο λόγος που δεν πιάσαμε πρώτοι εμείς την Ακρόπολη, όπως μπορούσαμε να το είχαμε κάνει, πριν την καταλάβουν οι Άγγλοι επιδρομείς…».
Το Δεύτερο Στάδιο της τακτικής των Αγγλοαμερικανών ιμπεριαλιστών έληξε στα τέλη Δεκέμβρη, του 1944, όταν η πλάστιγγα στην αναμέτρηση μας με τα αγγλικά στρατεύματα έκλινε υπέρ του αντιπάλου.

Ο ΕΛΑΣ άρχισε να υποχωρεί από την Αθήνα στις αρχές του Γενάρη 1945.
Στις 11/01/1945 υπογράφτηκε ανακωχή.
Στις 20/01/1945 έγινε ανταλλαγή αιχμαλώτων.
Στις 12/02/1945 υπογράφτηκε η «Συμφωνία της Βάρκιζας» και στις 28/02/1945 ο ΕΛΑΣ παρέδωσε τα όπλα (που είχαμε πάρει από τους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές) στην κυβέρνηση της Αθήνας, που το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν η υποτέλεια στους Αγγλοαμερικανούς ιμπεριαλιστές.

Η «Συμφωνία της Βάρκιζας» δεν ανταποκρινόταν στο συσχετισμό των  πολιτικοστρατιωτικών δυνάμεων και γι’ αυτό δεν έπρεπε να υπογραφεί!

Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μπορούσε τότε, παρά την ήττα μας στη Μάχη της Αθήνας, να συνεχίσει τον ένοπλο αγώνα ενάντια στους νέους κατακτητές, ξαναπιάνοντας τα παλιά μετερίζια στα βουνά της χώρας μας, για να επιβάλει την πραγματική δημοκρατική εξέλιξη. Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε και πληρώσαμε ακριβά το λάθος αυτό της ηγεσίας μας. Όπως ήταν επόμενο, μετά την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ -όπως προβλεπόταν από τη «Συμφωνία της Βάρκιζας», άρχισε ο Μονόπλευρος Εμφύλιος και συνέχισε ο Εμφύλιος Πόλεμος, τον Ιούλη του 1946-

Τρίτο Στάδιο της τακτικής των ιμπεριαλιστών και της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, που είναι το θέμα τούτου του βιβλίου.

Πριν κλείσω το εισαγωγικό αυτό σημείωμα, θεώρησα σκόπιμο να παραθέσω εδώ ένα απόσπασμα από το αποκαλυπτικό έγγραφο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, για να πάρει ο αναγνώστης μια ιδέα για το ρόλο της λεγόμενης «Αγγλικής Στρατιωτικής Αποστολής» στην περίοδο της Κατοχής, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Ταξίαρχος Έντι:
«Χ. -12 Αυγούστου 1943. Αυστηρά εμπιστευτικό. 85-4 Α.Σ.   «Όλες οι αναφορές που πήρα από τους πράκτορες που έχω κάτω από τις διαταγές μου, βεβαιώνουν ότι και οι δύο πολιτικές και στρατιωτικές οργανώσεις του ΕΑΜ   εμπνέονται στη μεγάλη τους πλειοψηφία από ρωσόφιλα αισθήματα και ακολουθούν τις κατευθύνσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος. Σύμφωνα με την τελευταία σας   εμπιστευτική διαταγή, έδωσα οδηγίες στους Άγγλους και Έλληνες πράκτορες, που εργάζονται κάτω από τις διαταγές μου, να υπονομεύσουν το έργο του   ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ και να εμποδίσουν, ώστε οι οργανώσεις αυτές να επιτύχουν να εδραιώσουν τη θέση τους και ν’ αποκτήσουν δεσπόζουσα επιρροή στην Ελλάδα. Αυτό   όμως είναι απίθανο, δεδομένου ότι οι βασιλόφρονες κι οι υποστηρικτές της 4ης Αυγούστου δεν έχουν καμιά πολιτική δύναμη στη χώρα κι οι αρχηγοί τους   μισούνται από τον Ελληνικό λαό.

Ο στρατηγός Παπάγος δεν έχει καμιά επιρροή στον Ελληνικό στρατό και θεωρείται γελοίο υποκείμενο.

Η οργάνωσή του, δεν αξίζει   να γίνεται λόγος γι’ αυτή.
Σημαντική πρόοδο σημείωσε η πολιτική και στρατιωτική οργάνωση ΕΔΕΣ, ιδίως στην Ήπειρο.
Εχει όμως ανάγκη να εφοδιασθεί με πολεμικό   υλικό και να υποστηριχθεί ηθικά. Κατά τη γνώμη μου, η ομάδα αυτή θα μας είναι χρήσιμη σαν αντίρροπο εναντίον του ΕΛΑΣ και είναι ενδεχόμενο να την   χρησιμοποιήσουμε εναντίον του ΕΛΑΣ όταν θα έχει δυναμώσει.

Μια μέρα θα χρειασθεί να διαλύσουμε τον ΕΛΑΣ…  

Θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμο για τους πράκτορές μας να έχουν επαφή με αντιπροσώπους της Κυβερνήσεως (Σημ. Α.Κ.: Εννοεί την κυβέρνηση των Κούϊσλινγκ στην περίοδο   της Κατοχής), δηλαδή με ανώτερους αξιωματικούς, αστυνομικούς, κλπ. με σκοπό να τους ενσφηνώνουν την ιδέα, ότι έχουν καθήκον και το δικαίωμα να   καταγγέλλουν τους Αρχηγούς του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ στις αρχές της Κατοχής και να βοηθούν στη σύλληψη των πρακτόρων του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, ώστε να   έρθει η στιγμή οι οργανώσεις αυτές να μην μπορούν να βλάψουν τα αγγλικά συμφέροντα…».    

 Υπογραφή, Ταξίαρχος Έντυ.

Μια ιστορική αναφορά στους απροσκύνητους Αγραφιώτες

 Μια ιστορική αναφορά στους απροσκύνητους Αγραφιώτες

ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ - φωτο: "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Το 1852 ο Γάλλος περιηγητής και ιστορικός Eugene Yemeniz περιοδεύει στα Αγραφιώτικα Βουνά για να συλλέξει στοιχεία σχετικά με τη δράση του Κατσαντώνη και των συντρόφων του που έδρασαν εκεί μερικά χρόνια νωρίτερα. Σε κάποιο σημείο της μελέτης του ο  E. Yemeniz περιγράφει, πραγματικά με μοναδικό τρόπο, την ατίθαση ζωή και την ατσάλινη ψυχοσύνθεση των ορεσίβιων ανθρώπων που ζούσαν απροσκύνητοι στα ένδοξα Άγραφα και οι οποίοι στελέχωσαν τους κλέφτικους νταϊφάδες, με πρώτο και καλύτερο αυτόν του θρυλικού Κατσαντώνη!

Ιδού και το εν λόγω απόσπασμα του E. Yemeniz (σε μετάφραση της Βέρας Δ. Σταμέλου - για το σπουδαίο βιβλίο του βραβευμένου αείμνηστου Ευρυτάνα συγγραφέα Δημήτρη Σταμέλου με τίτλο:  «Κατσαντώνης, η αποθέωση της παλικαριάς», Βιβλιοπωλείον της Εστίας) :

================ 

«Συνηθισμένοι από παιδιά στη μοναχική ύπαρξη, να μην έχουν πάρει –αφήνοντας την κούνια- άλλο παιχνίδι από το ντουφέκι του πατέρα τους, άλλη μόρφωση από την αφήγηση των κατορθωμάτων του κληρονομικού αυτού όπλου, θαρραλέοι, επιδέξιοι και δυνατοί, να κοιμούνται κάτω από ένα θάμνο, στο κλωνάρι μιας βαλανιδιάς, κάτω από την προεξοχή ενός βράχου, καθώς και κάτω από την καπνισμένη στέγη της καλύβας τους, γνωρίζοντας με ακρίβεια όλα τα περάσματα και τα καταφύγια της περιοχής, αυτοί οι άνθρωποι συγκροτούν μια ράτσα πέρα για πέρα πολεμική που λατρεύει την ανεξαρτησία της.

Από την αρχή της σκλαβιάς, τα βουνά των Αγράφων, καταφύγιο όλων των επαναστάσεων, πρόσφεραν στους γύρω πληθυσμούς ένα σίγουρο οχυρό εναντίον της τυραννίας. Μάταια οι στρατιές των τούρκων προσπάθησαν να εγκαταστήσουν εκεί τη δυναστεία των πασάδων της Ηπείρου ή της Θεσσαλίας. 

Στο πλησίασμά τους οι βουνίσιοι κατέφευγαν με τις οικογένειές τους και τα κοπάδια τους στις κορφές και στα πιο δυσπρόσιτα καταφύγια ληστών ή θηρίων, καίγοντας πίσω τους τις καλύβες τους, ώστε το πόδι του εχθρού να μην κηλιδώσει τις εστίες τους. Έπειτα στην κατάλληλη στιγμή, έπεφταν ξαφνικά πάνω στο χαμένο, μέσα στο λόγγο, εχθρό, βαθιά στα αδιέξοδα περάσματα των βουνών. 

Οι τούρκοι παραιτήθηκαν από την καταδίωξη αυτού του ασύλληπτου αντιπάλου και περιορίστηκαν να του επιβάλλουν έναν ταπεινότατο φόρο που άλλωστε ποτέ δεν πληρώθηκε.»

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

«Αυτός που πρόδωσε το λαό του δεν είναι ευπρόσδεκτος»!

«Αυτός που πρόδωσε το λαό του δεν είναι ευπρόσδεκτος»!

Η αφίσα του Μετώπου Κομμουνιστικής Νεολαίας- Ιταλία για την παρουσία του Αλ. Τσίπρα στο πανεπιστήμιο

Ανεπιθύμητο στο πανεπιστήμιο Σαπιέντσα στη Ρώμη κήρυξε τον Αλέξη Τσίπρα το Μέτωπο Κομμουνιστικής Νεολαίας - Ιταλία, με σύνθημα «Αυτός που πρόδωσε τον λαό του δεν είναι ευπρόσδεκτος».
Ο πρωθυπουργός αναμενόταν να μιλήσει χτες βράδυ στο πανεπιστήμιο Σαπιέντσα, στην εκδήλωση που διοργανώνει το δίκτυο «Transform! Europe» του ΚΕΑ, με θέμα «Μια Ευρώπη για το Λαό από το Λαό».
Το Μέτωπο Κομμουνιστικής Νεολαίας - Ιταλία, στην ανακοίνωσή του αναφέρει:
«Την Πέμπτη 23 Μάρτη ο Τσίπρας θα είναι στο Σαπιέντσα για να μιλήσει για την Ευρώπη και για να διασπείρει κι άλλες αυταπάτες με τις οποίες στην Ελλάδα η κυβέρνησή του έχει προωθήσει - σε συνέχεια των προκατόχων του - αντιλαϊκά μέτρα και κοινωνική σφαγή για να εξασφαλίσει τα κέρδη των καπιταλιστών, εκτελώντας το 3ο μνημόνιο και προετοιμάζοντας ένα 4ο.
Πίσω από μια μάσκα "λαϊκή" και "της αριστεράς" έχει θέσει τις ελληνικές στρατιωτικές βάσεις στη διάθεση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, συμμετέχοντας ενεργά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ο Τσίπρας και οι δυνάμεις της νέας σοσιαλδημοκρατίας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αποδυναμώνουν τη λαϊκή αντίσταση και αποπροσανατολίζουν τη νεολαία και τους εργαζόμενους, αποκρύπτοντας την ιμπεριαλιστική φύση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενισχύοντας την αυταπάτη ότι μέσα σε αυτήν και μέσα στον καπιταλισμό μπορεί να υπάρξει μια πολιτική που να είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις βασικές ανάγκες των λαϊκών τάξεων και να εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές μέλλον.
Δεν έχει σημασία πίσω από ποια μάσκα κρύβεται, ένας υπηρέτης των αφεντικών δεν έχει να μας δώσει μαθήματα, δεν είναι ευπρόσδεκτος. Εξω ο Τσίπρας από το πανεπιστήμιο!».
Στην σχετική αφίσα του δε το Μέτωπο αναφέρει: «Οποιος πουλάει το λαό του δεν είναι ευπρόσδεκτος», «εξαπάτησε τους Ελληνες για να συνεχίσει μετά τις αντιλαϊκές πολιτικές που επιβλήθηκαν από την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ υπό τον εκβιασμό του δημόσιου χρέους. Από τον Τσίπρα δεν παίρνουμε μαθήματα».

Δυναμώνουν οι ανταγωνισμοί στη Μεσόγειο

Δυναμώνουν οι ανταγωνισμοί στη Μεσόγειο

Πεδίο όλο και πιο σκληρών ανταγωνισμών αποτελεί σταθερά η «γειτονιά» μας, με χαρακτηριστική την προσπάθεια της ελληνικής αστικής τάξης να διασφαλίσει δραστήριο ρόλο αφενός στους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς ισχυρών μονοπωλίων (προσδοκώντας οφέλη και για την ίδια), αφετέρου σε μια σειρά στρατιωτικές ασκήσεις και συνεργασίες που πυκνώνουν, συγκεντρώνοντας περισσότερα «σύννεφα πολέμου» πάνω από τους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου. Ενδεικτική είναι, για παράδειγμα, η «ορμή» με την οποία η κυβέρνηση πρωτοστατεί στις επαφές με Ισραήλ - Ιταλία - Κύπρο για τον αγωγό «East Med», αλλά και τα γυμνάσια π.χ. με ΗΠΑ - Ισραήλ που ξεκινούν άμεσα.
Την ίδια στιγμή, νέα όξυνση διεργασιών και αναμετρήσεων στην περιοχή, με ευρύτερες διαστάσεις, μάλιστα, προμηνύει και η αποφασιστικότητα με την οποία καθορίζει τα δικά της βήματα και η τουρκική αστική τάξη. Οι φιλοδοξίες της Τουρκίας διευρύνονται, αφού εκτός από το ρόλο του «ενεργειακού κόμβου» μεταξύ Δύσης και Ανατολής (με αξιοποίηση και επέκταση του δικτύου αγωγών που έχει) φαίνεται ότι διευρύνει τις βλέψεις της.

***

Την Τρίτη 14 Μάρτη, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Μπεράτ Αλμπαϊράκ, μιλώντας στην 8η Γενική Συνέλευση της τουρκικής Ενωσης Λειτουργών Συστημάτων Διανομής Ενέργειας (ELDER) στην Αγκυρα, σημείωσε - σύμφωνα με τη «Χουριέτ» - ότι η Τουρκία «επιδιώκει να γίνει πιο δραστήρια στην υπεράκτια εξόρυξη πετρελαίου και αερίου», ανακοινώνοντας ότι μέχρι τα τέλη Μάρτη - αρχές Απρίλη θα ξεκινήσουν σχετικές έρευνες ταυτόχρονα σε Μαύρη Θάλασσα και Μεσόγειο. «Αυτή θα είναι μια σημαντική χρονιά για τη θαλάσσια εξερεύνηση πετρελαίου και αερίου... Αυτή η χρονιά θα είναι πιο δραστήρια για μας...». Ο Αλμπαϊράκ διευκρίνισε ότι στόχος της Τουρκίας δεν είναι μόνο η διενέργεια σεισμογραφικών μελετών, αλλά και η έναρξη μελετών για την εξερεύνηση και την εξόρυξη στη Μεσόγειο μέσα στα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια, επιμένοντας μάλιστα ότι οι εξορύξεις στη Μεσόγειο, ως μια περιοχή που έχει στρατηγική σημασία για την Τουρκία, θα επιτρέψουν στην περιοχή να αυξήσει την παρουσία της στην παγκόσμια βιομηχανία εξόρυξης.
Ο Αλμπαϊράκ είχε διαμηνύσει το αυξανόμενο και πολύπλευρο ενδιαφέρον της Τουρκίας για το αέριο της Μεσογείου, με αντίστοιχη παρέμβαση και στις 8 Μάρτη, στις ΗΠΑ, σε Διάσκεψη για την Ενέργεια που οργανώθηκε στο Χιούστον με οργανωτή τον κολοσσό διεθνούς παροχής πληροφοριών και συμβουλευτικής IHS. Εστιάζοντας και τότε στα σχέδια δυναμικής εμφάνισης σε Μαύρη Θάλασσα και Μεσόγειο, υπογράμμισε πως «η Τουρκία θα διεξαγάγει ενεργά τις εξορυκτικές της δραστηριότητες σε πολλαπλές διαστάσεις και με πιο προηγμένες ικανότητες». Μάλιστα, μιλώντας σε τουρκικά ΜΜΕ, χαρακτήρισε «καρποφόρα» την εμφάνισή του στη διάσκεψη και πρόσθεσε ότι είχε αρκετές σημαντικές επαφές.

***

Με δεδομένη την αποφασιστικότητα της Τουρκίας να διεκδικήσει χώρο για τα δικά της μονοπώλια, στις 15 Μάρτη η φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Σαμπάχ», σε μεγάλη οικονομική ανάλυση, διαπίστωνε ότι «ο αριθμός των πλευρών (που διεκδικούν ρόλο) στην περιοχή αυξάνεται περαιτέρω», αλλά και ότι «για αυτό και ο μόνος τρόπος για αυτούς τους παίκτες να εκμεταλλευτούν τα άφθονα αποθέματα φυσικού αερίου στην περιοχή απαιτεί πολυεθνική συνεργασία».
Το δημοσίευμα παρέθετε διάφορες συστάσεις Τούρκων ακαδημαϊκών και αναλυτών, σύμφωνα με τις οποίες «η χώρα δεν πρέπει να περιοριστεί στα δικά της θαλάσσια ύδατα», αλλά «θα πρέπει να συνεργαστεί με άλλες χώρες στην περιοχή, διεξάγοντας έρευνες και στα δικά τους θαλάσσια ύδατα, όπως και διατηρώντας εταιρικές σχέσεις με πολυεθνικούς ομίλους για τη χρησιμοποίηση των πλατιών αποθεμάτων αερίου στη Μεσόγειο».
«Αν η Τουρκία εμπλακεί στην εξόρυξη σε αυτές τις περιοχές (σ.σ. Μαύρη Θάλασσα και Μεσόγειο), μια κοινοπραξία εταιρειών που ήδη δραστηριοποιούνται στην περιοχή, όπως και ευρωπαϊκές εταιρείες, θα μπορούσαν όλες να κερδίσουν» υποστήριζαν οι ίδιοι, με την επισήμανση της «αναγκαιότητας η Τουρκία να αναλάβει δράση ως ενεργός παίκτης, καθώς η Ευρώπη βρίσκεται καιρό στην περιοχή». Μεταξύ άλλων, επαναλαμβανόταν η εκτίμηση ότι η μεταφορά του αερίου μέσω Τουρκίας θα ήταν μακράν η πιο οικονομική λύση, έναντι της επιλογής της υγροποίησης και της μεταφοράς του μέσω τερματικών LNG (Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου) και υποστηριζόταν: «Αν τα αποθέματα φυσικού αερίου παραδίδονταν (στις αγορές) σε βαρέλια όπως στην περίπτωση του πετρελαίου, η Μεσόγειος θα γινόταν ένα λουτρό αίματος. Αλλά η κατασκευή αγωγών απαιτεί πολυεθνική συνεργασία. Αυτή η απαίτηση για συνεργασία θα συνέβαλλε σίγουρα στην ειρήνη στην περιφέρεια...».

***

Ολα τα παραπάνω βεβαιώνουν ότι η επιθετικότητα των μονοπωλίων για τη μοιρασιά του πλούτου της περιοχής μας θα συνεχίσει να δυναμώνει, όχι εξαιτίας καμιάς ξεροκεφαλιάς κάποιου αυταρχικού ηγέτη (σ.σ. όπως επιμένουν πολλοί να ερμηνεύουν τις κινήσεις της Αγκυρας). Αλλά, γιατί αυτό υπαγορεύει η υπεράσπιση των συμφερόντων της μιας ή της άλλης μερίδας του κεφαλαίου, σε ένα περιβάλλον ευρύτερων ανταγωνισμών που κλιμακώνονται γοργά και δεν αποκλείεται να «παρασύρουν», ή τουλάχιστον να «αλλάξουν», και παλιότερες συμμαχίες. Από αυτή την πλευρά και οι εξελίξεις στο Κυπριακό και οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά αναμένονται «πλούσιες», με τους εκπροσώπους των μονοπωλίων να διαθέτουν στην υπηρεσία τους πολλά «εναλλακτικά» όπλα: από το σκληρό παζάρεμα μέχρι και την ανοιχτή σύγκρουση, σε όλα τα επίπεδα.

Αμετάκλητα αντιλαϊκή πορεία

Αμετάκλητα αντιλαϊκή πορεία

Στη Ρώμη συγκαλείται αύριο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σε μια επετειακή συνεδρίαση για τα εξήντα χρόνια από την υπογραφή της ομώνυμης Συνθήκης το 1957, που θεμελίωσε την ιμπεριαλιστική ΕΕ. Το κλίμα, βέβαια, δεν είναι και τόσο ...πανηγυρικό, παίρνοντας υπόψη τις δυσκολίες που έχει η καπιταλιστική οικονομία να ανακάμψει, αλλά και τους κλιμακούμενους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις ανάμεσα στα κράτη - μέλη και παγκόσμια, που τροφοδοτούν συζητήσεις και αντιπαραθέσεις για το παρόν και το μέλλον της λυκοσυμμαχίας.
Η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ και η ενίσχυση του αστικού ρεύματος του «ευρωσκεπτικισμού» σε άλλες χώρες δυναμώνουν τις φυγόκεντρες τάσεις, την ίδια ώρα που στο τραπέζι της Συνόδου βρίσκονται τα διάφορα σενάρια για την «επόμενη μέρα». Κυρίαρχο είναι αυτό της μετεξέλιξης της ΕΕ σε μια ένωση «πολλαπλών ταχυτήτων». Ακόμα όμως και σ' αυτό, τα ισχυρότερα και ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους κράτη - μέλη δίνουν διαφορετικό περιεχόμενο και προσανατολισμό, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους.
Σε αδρές γραμμές, το σενάριο μιας διαφοροποιημένης ένωσης πάνω σε επιμέρους ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος, όπως η Αμυνα και η Ασφάλεια, γίνεται προσπάθεια να απαντήσει στην ανάγκη διατήρησης της συνοχής της ΕΕ, μέσα από προσαρμογές και εύθραυστους συμβιβασμούς, που δεν αναιρούν τις αντιθέσεις ανάμεσα σε ισχυρά κράτη - μέλη ή σε ομάδες κρατών.
Ουσιαστικά, αποκαλύπτεται η ανισομετρία που υπάρχει στο εσωτερικό της ΕΕ ως ένωσης ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη με διαφορετική οικονομική, πολιτική, στρατιωτική δύναμη, με διαφορετικές και αντιτιθέμενες σε αρκετές περιπτώσεις επιδιώξεις και συμφέροντα. Η προσπάθεια διατήρησης της συνοχής γίνεται με το σκεπτικό ότι έτσι μπορούν καλύτερα τα ξεχωριστά ευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη να συμμετέχουν στο διεθνή ανταγωνισμό με άλλα καπιταλιστικά κέντρα, παλιά (π.χ. ΗΠΑ) και ανερχόμενα (π.χ. Κίνα).
Οι «πολλαπλές ταχύτητες» και τα διαφορετικά επίπεδα συνεργασίας υπηρετούν την ανάγκη των καπιταλιστικών κρατών για μεγαλύτερη αυτονομία στη διαμόρφωση της δημοσιονομικής τους πολιτικής και των διακρατικών οικονομικών σχέσεων.
Η ελληνική κυβέρνηση, από την πλευρά της, δηλώνει ανήσυχη για την «τάση (...) μιας Ευρώπης "α λα καρτ", στην οποία ο καθένας θα επιδιώκει να αποσπά το μέγιστο των ωφελημάτων (...) αλλά να συνεισφέρει, από την πλευρά του, επιλεκτικά», όπως γράφει ο πρωθυπουργός σε πρόσφατο άρθρο του, προβάλλοντας μια ΕΕ «πολλαπλών επιλογών», με σεβασμό όμως «των συνθηκών, των κανόνων και των διαδικασιών που ισχύουν σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, της Συνθήκης της Λισαβόνας, που είναι σήμερα το "σύνταγμα" της ΕΕ».
Η κυβέρνηση εμφανίζεται «βασιλικότερη του βασιλέως» σε ό,τι αφορά την πολιτική και οικονομική εμβάθυνση της ΕΕ, για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης στην Ελλάδα, παίζοντας το χαρτί της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας και της μετατροπής της σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο προς όλη την Ευρώπη.
Παράλληλα, κρύβει από το λαό ότι οι προτάσεις και τα «ρεύματα» που συγκρούονται για το μέλλον της ΕΕ, συνιστούν διαφορετικές εκδοχές της αστικής διαχείρισης και είναι από χέρι αντιλαϊκές. Σ' αυτή τη βάση, ο Αλ. Τσίπρας απευθύνει κάλεσμα στις δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας «να αναζητήσουν ένα νέο ηγεμονικό ρόλο στις εξελίξεις», απέναντι στο «νεοφιλελευθερισμό», που κατά την ανάλυσή τους είναι η γενεσιουργός αιτία του «ευρωσκεπτικισμού».
Οσες «εναλλακτικές» κι αν δοκιμάσουν, όποιο σενάριο κι αν ευοδωθεί, η ουσία για το λαό δεν αλλάζει: Η ΕΕ σε όλη της την πορεία, 60 χρόνια τώρα, είναι διακρατική ένωση των μονοπωλίων και διέξοδο από την αντιλαϊκή της πολιτική, τις κρίσεις και τους πολέμους της μπορεί να δώσει μόνο ο αγώνας των λαών για αποδέσμευση, δεμένος με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.