26 Αυγ 2012

Ξυπνατε υποχειρια των Πρετεντεριδων και των Λυριτζιδων


Ποιός ρίχνει τα μεροκάματα

Βασική αιχμή του αντιδραστικού και φασιστικού λόγου στην Ελλάδα, αποτελεί η μομφή ότι οι μετανάστες «παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων» και «ρίχνουν τα μεροκάματα».  Τι εθνικότητα έχουν όμως αυτοί που πραγματικά ρίχνουν τα μεροκάματα στην Ελλάδα;



Αυτό που πρέπει να αναρωτηθεί ο Έλληνας εργαζόμενος αρχικά, είναι πως σπέρνουν τον εμφύλιο ανάμεσα στην εργατική τάξη τα αφεντικά, μέσα στους Έλληνες. Πώς δηλαδή δημιουργούν όλο και πιο νέες κατηγορίες εργαζομένων, με όλο και λιγότερα δικαιώματα, διασπασμένους ή σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους.

Εποχιακοί, συμβασιούχοι ορισμένου και αορίστου χρόνου, εργαζόμενοι στα stage, εργαζόμενοι με μπλοκάκι, εργαζόμενοι με συνταξιοδοτικό προ ’90, προ ’82, προ 2001 και πάει λέγοντας. Εργαζόμενοι με σύμβαση μιας μέρας! Μέσα στην ίδιο εργασιακό χώρο μπορεί να υπάρχουν τριών και τεσσάρων ειδών εργαζόμενοι, μόνιμοι, ημί-μόνιμοι και κάποιοι πάντα έτοιμοι προς απόλυση, στο ίδιο αφεντικό. Και αν απολυθεί κάποιος με διαφορετικό καθεστώς από εμένα, εμένα δεν με ενδιαφέρει. «Μη σου πω καλά να πάθει. Εγώ περνάω χειρότερα.»
Ας μη μιλήσουμε για τις σχέσεις μεταξύ των πτυχιούχων διάφορων βαθμίδων. Για παράδειγμα, οι πρώτοι Πακιστανοί υπήρξαν οι… Τειτζήδες(!), που πήρανε τις δουλειές των ΑΕΙ, δεχόμενοι να δουλέψουν με λιγότερα χρήματα από τις συμβάσεις των επιμελητηρίων, ενώ ακόμα χειρότερα για τους απόφοιτους των ΙΕΚ-ΚΕΣ που δεν έχουν κανένα επαγγελματικό δικαίωμα (ντροπή τους!) και αναγκάζουν τους επιστήμονες να κρύβουν τα μεταπτυχιακά τους για να βρουν μια πιο κακοπληρωμένη δουλειά.

Και έτσι, οι νέοι εργαζόμενοι, μπαίνοντας στη δουλειά, υπό την πίεση της ανεργίας, της φτιαχτής εκπαιδευτικής τους ανεπάρκειας, και έχοντας  απόλυτη ανάγκη να δουλέψουν, δέχονται κάθε όρο που βάζει το αφεντικό: να δουλέψουν αρχικά απλήρωτοι, για να μάθουν τη δουλειά. Να κάνουν πρακτική με μισθό μικρότερο του βασικού, για να γίνουν αρεστοί στην επιχείρηση και να αποκτήσουν προϋπηρεσία. Να μη ζητήσουν ένσημα. Να δουλέψουν λίγο παραπάνω, «όταν υπάρχει ανάγκη» (σχεδόν πάντα δηλαδή),  χωρίς υπερωρία. Να μην πληρωθούν στην ώρα τους. Να μην αντιμιλούν στον προϊστάμενο. Να κοιτούν καχύποπτα το διπλανό τους. Στο κάτω-κάτω, ο καθένας για τον εαυτό του, διαπραγματεύεται ατομικά την εργατικότητα του με τον εργοδότη, πιστεύοντας ότι αν δουλέψει τίμια και σκληρά θα ανταμειφθεί στο τέλος. 
Σήμερα, που το κεφάλαιο απαιτεί να πέσουν οι μισθοί «για να προστατευθούν οι θέσεις εργασίας», οι εργαζόμενοι δέχονται τις μειώσεις αυτές, προκειμένου να μην κλείσουν οι επιχειρήσεις και να υπάρξουν απολύσεις, ρίχνουν τα μεροκάματα τους, και απαιτούν πολλοί μάλιστα και από τους κλάδους που έχουν διατηρήσει κάποια δικαιώματα να τα απολέσουν και αυτοί. Οι ίδιοι οι Έλληνες εργαζόμενοι υπογράφουν ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις με μειωμένες αποδοχές, κάτω από τις κλαδικές τους συμβάσεις, σε κλάδους όπου δεν υπάρχει ούτε ένας μετανάστης εργαζόμενος. Σε κλάδους όπου οι μετανάστες δεν μπορούν να δουλέψουν.
Οι ίδιοι οι Έλληνες εργαζόμενοι είδανε να κλείνουν εργοστάσια και να μαραζώνουν πόλεις, σε νομούς της επαρχίες όπου δεν υπήρξε ούτε ένας μετανάστης εργάτης. Οι ίδιοι οι Έλληνες εργαζόμενοι υπέγραψαν συμφωνίες εθελούσιας απόλυσης, προκειμένου τάχα να σωθούν από τις μαζικές απολύσεις.
Και, τελικά, αν το κεφάλαιο απαιτήσει, προκειμένου να επανεκκινηθεί η οικονομία, να γίνουν επενδύσεις, να ξαναέρθει η ανάπτυξη, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, με ειδικό καθεστώς, χωρίς κατώτατο μισθό, χωρίς ασφάλιση, χωρίς ωράριο, συνδικαλισμό, συμβάσεις, οι ένα και μισό εκατομμύριο άνεργοι, στο χείλος της εξαθλίωσης δεν είναι έτοιμοι να δεχθούν να δουλέψουν με 300 ευρώ, όλη τη μέρα, με σκυμμένο το κεφάλι; Αν γίνει η Ελλάδα ένα τεράστιο σκλαβοπάζαρο που πεινάει, που θα έχει ανάγκη τη δουλειά για να φάει, ποιος θα βγει ατομικά, μόνος του, να πει, «εγώ δε δουλεύω με 300 ευρώ, απαιτώ δικαιώματα»; Πόσοι Έλληνες συνάδελφοι του θα πεταχτούν να του φάνε τη θέση;

Να πώς κατάφερε το κεφάλαιο να κάνει σιγά-σιγά  όλους τους Έλληνες να δουλεύουν όπως οι μετανάστες, να ποιοι, πατούν πάνω στα κεφάλια των εργατών, πάνω στα εργατικά ατυχήματα, πάνω σε απλήρωτους ανθρώπους, απολυμένους οικογενειάρχες, άνεργους πτυχιούχους, πάνω στην εξαθλιωμένη και άνεργη  Ελλάδα. Αυτοί βγάζουν τις απαίσιες στριγκλιές τους και φτύνουν το ρατσιστικό δηλητήριο, και μας μιλούν πίσω από τα λούσα τους, τις καταθέσεις στο εξωτερικό, τα βραβεία «μάνατζερ της χρονιάς». Να ποιοι, βουτηγμένοι στα λουτρά από τις σαμπάνιες των αισχρών καλοκαιρινών πάρτυ στα ελληνικά νησιά, όπου ξοδεύουν σε ένα βράδυ όσα ένας οικογενειάρχης σε ένα χρόνο, μόλις τελειώσουν τον… αστακοπόλεμο, βγάζουν τις απαίσιες γλώσσες τους και μιλάνε, με τη βρωμερή τους ανάσα, στον απλήρωτο Έλληνα εργαζόμενο τους, και του λένε:
«Οι μετανάστες σου παίρνουν τις δουλειές. Θυσίες, θυσίες και άλλες θυσίες. Η επιχείρηση έχει πρόβλημα. Παρουσιάζει πτώση το μέσο ποσοστό κέρδους. Οι μετανάστες δημιούργησαν την ανεργία. Δεν είστε αρκετά ανταγωνιστικοί. Μειώστε το μισθό σας για να διατηρήσετε τη δουλειά. Έξω οι ξένοι από την Ελλάδα. Έξω είναι κόλαση, καλά είμαστε και εδώ, δουλέψτε δύο ώρες παραπάνω. Οι λαθρομετανάστες ευθύνονται για τις ληστείες. Δεν μπορώ να σε πληρώσω αυτό το μήνα.»
Επιστολή του Λαυρέντη Αλβέρτη, πρώην διευθύνοντος συμβούλου στον Alpha στους εργαζόμενους του καναλιού για την απόσυρση της επιχειρησιακής σύμβασης

Αγαπητοί και αγαπητές συνάδελφοι [άκου συνάδελφοι!],


Όπως γνωρίζετε, στα τέλη Απριλίου είχα μοιραστεί μαζί σας την πρόθεση του σταθμού μας να προχωρήσει στη σύναψη επιχειρησιακής σύμβασης.
Ο διάλογος που ακολούθησε ήταν ουσιαστικός και διεξήχθη με εξαιρετικούς όρους, και αυτό είναι κάτι για το οποίο θα ήθελα να σας ευχαριστήσω. Δυστυχώς όμως, δεν οδήγησε σε κάποιο απτό αποτέλεσμα και στην κατάρτιση μίας σύμβασης που να διέπει την εργασιακή σχέση του Alpha με όλους τους εργαζομένους του.
Δεν γνωρίζω τον λόγο για αυτό, καθώς η περίοδος που είχαμε ορίσει για την αποδοχή της πρότασης, έληξε χωρίς κάποια επίσημη αντίδραση από την πλευρά σας. Ελπίζω πως η απόρριψη της πρότασής μας δεν οφείλεται στο ότι δεν έγιναν πιστευτές οι καλές μας προθέσεις ή ότι αντιμετωπίστηκαν με καχυποψία.
Εμείς πάντως θα συνεχίσουμε να κάνουμε οτιδήποτε είναι δυνατό τόσο για τον σταθμό όσο και για τους ανθρώπους του.
Πρωταρχικός μας στόχος είναι η βιωσιμότητα του σταθμού στο σημερινό, δύσκολο περιβάλλον, συνυπολογίζοντας τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων.


Με εκτίμηση,
Λαυρέντης

Πηγη

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Ο εφιαλτικός χειμώνας του 2013..


ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο εφιαλτικός χειμώνας του 2013...
Στα 20 δισ. τα μέτρα που θα ληφθούν μέχρι το τέλος του χρόνου από τη συγκυβέρνηση
Eurokinissi
Ο χειμώνας του 2013 φαίνεται ότι θα είναι ο πιο δύσκολος απ' όλους τους χειμώνες, της μεταπολεμικής περιόδου. Εχουμε ήδη πάρει μια πρώτη γεύση - μα μια μόνο πρώτη γεύση - από τις διαλυτικές και διχαστικές διεργασίες που συντελούνται μέσα στην ελληνική κοινωνία, σαν το συνδυαστικό αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης και των μέτρων ανάσχεσής της υπέρ των συμφερόντων της κυρίαρχης αστικής τάξης. Μέτρα ανάσχεσης της κρίσης, τα οποία στη χώρα μας εμφανίστηκαν με την μορφή των δύο μνημονίων, ενώ σε άλλες χώρες της ΕΕ, πήραν άλλες μορφές, αλλά με το ίδιο ουσιαστικά αποτέλεσμα. Την επιτάχυνση της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης των λαϊκών στρωμάτων.
Για πρώτη φορά μετά τα μεταπολεμικά χρόνια, το 2012 εμφανίστηκαν στοιχεία λιμού. Παιδάκια που λιποθυμούσαν στις σχολικές αίθουσες από την πείνα, ραγδαία αύξηση του αριθμού των ανέργων, των άστεγων και ανθρώπων που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, και επιβιώνουν από τα συσσίτια της εκκλησίας και άλλων ευαγών ιδρυμάτων...Πυκνώνουν τα φαινόμενα ανθρώπων που αναζητούν τροφή στα σκουπίδια.
Ολα τα στοιχεία κατατείνουν στο συμπέρασμα, ότι τα φαινόμενα αυτά θα ενταθούν και θα πολλαπλασιαστούν τον ερχόμενο χειμώνα. Το κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο εμφανίζεται με τη μορφή της μαζικής εξάπλωσης της ένδειας, σε ένα περιβάλλον υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων και προκλητικής χλιδής και σπατάλης από μία χούφτα κεφαλαιοκράτες, έχει πάρει οξύτατα χαρακτηριστικά. Η ελληνική κοινωνία διχάζεται πλέον, ανάμεσα σε αυτούς που έχουν στα χέρια τους ένα αμύθητο πλούτο που δεν ξέρουν τι να τον κάνουν και στα εκατομμύρια των λαϊκών ανθρώπων, οι οποίοι δίνουν καθημερινά μάχη για ένα πιάτο φαΐ.
Τι λένε τα στοιχεία
Δυστυχώς τα ίδια τα επίσημα κυβερνητικά στοιχεία επιβεβαιώνουν το οξύ πρόβλημα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια πλέον συμπολίτες μας, ενώ είναι πρόδηλο, ότι η άσχημη αυτή περιπέτεια θα συνεχιστεί επί μακρό. Ας είμαστε προετοιμασμένοι επομένως, ότι δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής στις καλές ημέρες του παρελθόντος. Η δυναμική των πραγμάτων, δείχνει, ότι βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου βαδίζουμε ολοταχώς σε μισθούς Βουλγαρίας, ενώ αύριο, δεν αποκλείεται ο πήχης να κατέβει ακόμα χαμηλότερα. Η ίδια η δυναμική των πραγμάτων δείχνει, ότι στα σπλάχνα της ελληνικής - και όχι μόνο - κοινωνίας, συσσωρεύονται οξύτατες αντιθέσεις, οι οποίες, κάποια στιγμή θα εκραγούν. Ας είμαστε επομένως προετοιμασμένοι για τις δυναμικές εξελίξεις που θα έλθουν από το μέλλον...
Αν λάβουμε ως βάση τον Μάρτη του 2010, οπότε και ανακοινώθηκαν τα πρώτα αντιλαϊκά μέτρα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι 29 μήνες που ακολούθησαν, ήταν αρκετοί για να συσσωρεύσουν κοινωνικά ερείπια. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
  • Η επίσημη ανεργία εκτινάχθηκε στο 23% και στα 1.150.000 άτομα, με προοπτική στο τέλος του 2012 να κλείσει στο 25% και στο τέλος του 2013 στο 29%! ( ΙΝΕ-ΓΣΕΕ). Αν επιβεβαιωθούν αυτά τα στοιχεία στο τέλος του επόμενου έτους, οι άνεργοι θα φτάσουν το 1.500.000.
  • Οι λιανικές πωλήσεις από το τέλος του 2008, εμφανίζουν μείωση - 26,14% και ειδικά οι πωλήσεις τροφίμων - 14,53%. Τα στοιχεία αυτά είναι πρωτοφανή για ειρηνική περίοδο και παραπέμπουν ευθέως σε καταστάσεις πολεμικών συρράξεων.
  • Το ΑΕΠ από το τέλος του 2008, εμφανίζει μείωση - 17,3%, ενώ μόνο το 2012 αναμένουν υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας κατά - 7%.
  • Η βιομηχανική παραγωγή, σε σχέση με το έτος βάσης 2005, εμφανίζει μείωση - 26,1%.
Πρωτοφανούς αγριότητας αντιλαϊκή επίθεση
Και ενώ η ελληνική κοινωνία προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της, συγκυβέρνηση, ολιγαρχία και διεθνής παράγοντας, ζητούν νέο αίμα...
Η πολυσχιδής επίθεση που ξεδιπλώνεται, παίρνει διάφορες μορφές. Είναι κατ' αρχάς το πακέτο μέτρων 20 δισ. και όχι 11,5 δισ. όπως υποκριτικά υποστήριζε η συγκυβέρνηση. Στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων, έχουν κυριολεκτικά καταληφθεί από αμόκ, και ξεπουλάνε ό,τι κινείται και αναπνέει. Από τράπεζες, επιχειρήσεις στρατηγικού χαρακτήρα, λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομους, ακίνητα κ.ά. Μέχρι και την εκποίηση βραχονησίδων, ανακοίνωσε ο ίδιος ο Α. Σαμαράς, σε συνέντευξή του σε ξένη εφημερίδα.
Πολύς λόγος έγινε όλο το καλοκαίρι για το πακέτο μέτρων της διετίας 2013 - 2014, το οποίο προβλέπεται από το 2ο μνημόνιο και υπήρξε αντικείμενο ενδελεχούς συνεργασίας της συγκυβέρνησης με την τρόικα.
Στο σημείο αυτό αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η συγκυβέρνηση έκανε φιλότιμες προσπάθειες να προσδιορίσει τα μέτρα στα 11,5 δισ. Στην πραγματικότητα βέβαια τα νέα φονικά μέτρα αναμένεται να αγγίξουν τα 20 δισ. ευρώ. Γιατί στο πακέτο των μέτρων των 13,5 δισ. τελικά, θα πρέπει να προσθέσουμε 3 δισ. συμπληρωματικά μέτρα προκειμένου να καλύψουν, όπως λένε, τη μαύρη τρύπα των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού του 2012, ενώ άλλα 3 δισ. αναμένουν από τη «φορολογική μεταρρύθμιση». Συνολικά δηλαδή και οι τρεις παρεμβάσεις κοστολογούνται στα 19,5 δισ. ευρώ με αυξητική τάση...
Αυτό καθεαυτό το πακέτο μέτρων της επόμενης διετίας, αναμένεται να ανέλθει στα 13,5 δισ. Γιατί, οι...σοφοί της συγκυβέρνησης και της τρόικας, σκέφθηκαν, ότι η υλοποίηση των 11,5 δισ. μέτρων, θα οδηγήσει σε νέες μειώσεις μισθών, άρα και ασφαλιστικών εισφορών προς τα Ταμεία, και σε περαιτέρω επιβράδυνση της ζήτησης και άρα, σε μεγαλύτερη υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας. Αλλά μικρότερο ΑΕΠ σημαίνει λιγότεροι φόροι, και μεγαλύτερο σχετικό μέγεθος χρέους, προς ΑΕΠ. Επομένως, λένε, αν τα μέτρα των 11,5 δισ. οδηγήσουν σε μεγαλύτερη συρρίκνωση την οικονομία, βάλε άλλα 2 δισ. για καβάτζα, ώστε να έλθουμε στα ίσια μας... Τόσο απλά.
Η ουσία είναι, ότι με τα μέτρα επιδιώκουν ένα νέο αποφασιστικό χτύπημα σε μισθούς, συντάξεις και θέλουν να ξεμπερδεύουν μια και καλή με κάθε τι που θυμίζει κοινωνικές παροχές, αν είναι δυνατό να εξαφανίσουν και τα ίχνη τους...
Σκιαγραφούν δηλαδή την άγρια και αδυσώπητη καπιταλιστική κοινωνία του αύριο, όπου οι μισθοί θα κυμαίνονται ανάμεσα στα 300 και 600 ευρώ, οι συντάξεις στα 300 - 400 ευρώ, ενώ δώρα, επιδόματα, εφάπαξ, 13ος - 14ος μισθός, διακοπές, θα αποτελούν πλέον μουσειακό είδος και μια ανάμνηση που θα διηγούνται οι παλαιότεροι στις νεότερες γενιές.
Με όσα έχουν διαρρεύσει ως σήμερα, τα κυβερνητικά επιτελεία, και εν συντομία, αναφέρουμε:
Στο πεδίο των μισθών, προχωρούν:
  • Σε κατάργηση αυτών που είχαν απομείνει από τον 13ο και 14ο μισθό των δημοσίων υπαλλήλων.
  • Στην εφαρμογή ενιαίου μισθολογίου στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, κάτι, που όπως αναμένεται, θα οδηγήσει σε μείωση ως και 40% του μέσου μισθού.
  • Στη μείωση κατά 12% των ειδικών μισθολογίων, με αναδρομική μάλιστα ισχύ από 1/1/2012. Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε, ότι τα ειδικά μισθολόγια καταρτίστηκαν, με κριτήριο τις συμμαχίες που επεδίωκε να συνάψει η αστική τάξη με ορισμένες κοινωνικές κατηγορίες ( καθηγητές ΑΕΙ, δικαστικούς, ανώτερο κλήρο, κατασταλτικό μηχανισμό - αστυνομία, στρατός κλπ.).
  • Στη μείωση του εφάπαξ, κατά 22,7% για τους δημόσιους υπαλλήλους σε πρώτη φάση, ως και 40% για άλλες κατηγορίες εργαζομένων.
  • Το όλο σκηνικό συμπληρώνεται με τις απολύσεις 150.000 εργαζομένων στο Δημόσιο, ως και το 2015, με όποια μορφή και αν την εμφανίσουν ( εργασιακή εφεδρεία, προσυνταξιοδοτικό καθεστώς κλπ.).
Συντάξεις
Η νέα κατεδάφιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, προβλέπεται να γίνει με περικοπές στις συντάξεις από τα 700 ή τα 800 ευρώ, οι οποίες θα ξεκινάνε από 2% και θα φτάνουν ως και το 15%. Αρχικά μιλούσαν για περικοπές συντάξεων από τα 1.400 ευρώ, αλλά στη συνέχεια έκαναν μεγάλη βουτιά... Προσανατολίζονται επίσης στην επιβολή ανώτατου πλαφόν στις αποδοχές από συντάξεις (λόγος γίνεται για τα 2.400 ευρώ) και στα πλαίσια αυτά σε μεγάλες περικοπές στη δεύτερη και τρίτη σύνταξη, για όσους τις παίρνουν, στην κατάργηση της 13ης και 14ης επικουρικής σύνταξης, σε συνδυασμό με την επιβολή περικοπών στις υπόλοιπες 12 επικουρικές συντάξεις από τα 500 ευρώ και άνω. Δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται και η αύξηση των κατώτατων ορίων κατοχύρωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος, από τα 15 σήμερα στα 21 χρόνια ( από τα 4.500 ένσημα στα 6.000). Η μείωση κατά 30 ευρώ της προνοιακής σύνταξης που χορηγεί ο ΟΓΑ, από τα 360 στα 330 ευρώ. Η χορήγηση ΕΚΑΣ σε συνταξιούχους που έχουν συμπληρώσει τα 65 χρόνια ηλικίας, από τα 60 που ισχύει σήμερα. Παράλληλα, αρκετοί θα είναι αυτοί που θα χάσουν το ΕΚΑΣ, επειδή η χορήγησή του θα συνδεθεί με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
Κοινωνικά επιδόματα
Μεγάλη σφαγή αναμένεται στη χορήγηση κάθε είδους επιδομάτων, τα οποία επίσης συνδέονται με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια. Λόγος γίνεται για το επίδομα πολυτέκνων, την ισόβια σύνταξη στις πολύτεκνες μητέρες, τα επιδόματα αναπηρίας, ανεργίας κλπ.
«Φορολογική μεταρρύθμιση»
Η «φορολογική μεταρρύθμιση» θα σηματοδοτήσει την κατάργηση των φορολογικών απαλλαγών για την πολύ μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, καθώς αυτές θα συνεχίσουν να ισχύουν κουτσουρεμένες για πολύ χαμηλά εισοδήματα (ακούγεται από 10.000 ευρώ και κάτω). Παράλληλα εδραιώνεται η εξοντωτική κλίμακα φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων, με αφορολόγητο στα 5.000 ευρώ, ενώ για ξεκάρφωμα πρόκειται να ανακοινώσουν ορισμένα μέτρα για την μεταβίβαση ακινήτων (μείωση του συντελεστή από το 9 -11% που βρίσκεται σήμερα). Δεν αποκλείεται να ανακοινώσουν και τη νέα μείωση του συντελεστή φορολογίας κερδών των επιχειρήσεων στο 15%.
Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε:
  • Το χαράτσι στα ακίνητα, το οποίο θα έλθει και πάλι με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, αλλά και το ΦΑΠ του 2009 και 2010, από τα οποία προσδοκούν να εισπράξουν 2,7 δισ. ευρώ.
  • Την εξίσωση από 15 Οκτώβρη της φορολογίας του πετρελαίου θέρμανσης με αυτή του πετρελαίου κίνησης, γεγονός που θα εκτινάξει την τιμή του πετρελαίου κοντά στο 1,5 ευρώ το λίτρο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η πείρα της Αργεντινής


Ο ΣΥΡΙΖΑ και η πείρα της Αργεντινής
Γρηγοριάδης Κώστας
Ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση ότι πάει στην ΕΕ όχι ως διαπραγματευτής αλλά ως «ικέτης» και ότι οδηγεί την Ελλάδα στη χρεοκοπία και στη δραχμή. Ανάλογα απαντά και η κυβέρνηση, ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει την επιστροφή στη δραχμή, με αφορμή παρεμβάσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα της χρεοκοπίας και του ευρώ. Ο Π. Λαφαζάνης π.χ. είπε πρόσφατα ότι: «Η χρεοκοπία δεν είναι κάτι το καταστροφικό σε κάθε περίπτωση. Η χρεοκοπία είναι όπλο των αδύνατων όταν φτάνουν σε ένα σημείο που δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους». Επίσης ο Δ. Στρατούλης, είπε: «για εμάς δεν είναι φετίχ το νόμισμα, για εμάς φετίχ είναι η επιβίωση του ελληνικού λαού και η οικονομική ανάκαμψη και ανόρθωση της χώρας μας», και συμπλήρωσε ότι η χώρα έχει τη δυνατότητα «να κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης δημοσιονομικής ανάγκης με βάση τις κανονιστικές ρυθμίσεις του ΟΗΕ, τη διεθνή εμπειρία και τι έχουν αποδεχθεί άλλες χώρες σύμφωνα με τη διεθνή νομολογία διεθνών δικαστηρίων». Είναι γεγονός ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ εστιάζεται τελευταία στο ζήτημα ποιανού η πολιτική οδηγεί στην έξοδο από την Ευρωζώνη και στη δραχμή. Οπως και στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει διαφορετική πολιτική διαχείρισης της κρίσης χρέους και της διεξόδου απ' αυτήν στα πλαίσια της Ευρωζώνης (δεν αποδέχεται την καπιταλιστική οικονομική κρίση ως κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, αλλά τη θεωρεί «κρίση χρέους»), επιμένοντας σε επαναδιαπραγμάτευση για την αντιμετώπιση του χρέους, διαγραφή ενός μέρους του ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης της οικονομίας με επενδύσεις, δηλαδή της καπιταλιστικής οικονομίας.
Να θυμίσουμε ότι αυτός είναι ο πυρήνας της στρατηγικής του με παραλλαγές βεβαίως ανάλογα με τις συνθήκες που διαμορφώνονται και αυτόν πρόβαλε και στην προεκλογική περίοδο. Από την εμφάνιση της κρίσης μιλούσε για χρηματοπιστωτική κρίση αρχικά και μη πληρωμή μέρους του χρέους, το παράνομο χρέος έλεγε τότε, δημιούργησε μάλιστα και επιτροπή που εξέταζε το συνολικό χρέος για να αποφανθεί το ύψος του «παράνομου». Ουσιαστικά μιλούσε για «κούρεμα» στο ύψος του παράνομου. Οταν έγινε το «κούρεμα», μίλησε για «στάση πληρωμής του χρέους» για μερικά χρόνια, ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάπτυξης και να αποπληρωθεί το χρέος στη συνέχεια. Είπε για δημόσιο έλεγχο των τραπεζών ώστε να υπάρξει χρήμα για επενδύσεις της λεγόμενης υγιούς επιχειρηματικότητας. Πρόβαλε μάλιστα το παράδειγμα της Αργεντινής που έκανε στάση πληρωμής του χρέους, που είχε στη συνέχεια καπιταλιστική ανάπτυξη που έφτασε στο 8% του ΑΕΠ.
Η κρίση στην Αργεντινή
Αλλά τι έγινε στην Αργεντινή; Εκδηλώθηκε οικονομική καπιταλιστική κρίση την τριετία 1998 - 2001 και επιχειρήθηκε να αντιμετωπισθεί με υποτίμηση του νομίσματος και με διαφορετική διαχείριση του κρατικού χρέους, μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος.
Τα αστικά επιτελεία εξέφραζαν δύο διαφορετικές πολιτικές διαχείρισης για την έξοδο από την κρίση. Η μία ήταν αυτή της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, δηλαδή δραστική μείωση των κρατικών δαπανών και αύξηση της φορολογίας. Ο,τι και στην Ελλάδα. Η άλλη μιλούσε για τόνωση της οικονομίας μέσω αναπτυξιακών έργων και χρηματοδότησης, ώστε να υπάρχει ανάπτυξη. Ετσι οξύνθηκε η αντιπαράθεση που αφορούσε στην ασκούμενη νομισματική πολιτική. Το κυβερνών κόμμα επέμενε στη νομισματική πολιτική σύνδεσης με σταθερή ισοτιμία του νομίσματος με το δολάριο και στην ανάγκη εξασφάλισης εξωτερικού δανεισμού. Από την άλλη, το βασικό αντιπολιτευόμενο κόμμα υιοθέτησε την άποψη ότι η υποτίμηση του νομίσματος ήταν απαραίτητη και ότι απαιτούνταν στροφή στην εγχώρια παραγωγή. Η διάσταση απόψεων εξέφραζε τις αντιθέσεις ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου, αλλά και τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης.
Η εγκατάλειψη της σταθερής ισοτιμίας ευνοούσε τη μερίδα του βιομηχανικού κεφαλαίου με εξαγωγικό προσανατολισμό, ενώ προσέκρουε στο διεθνή δανεισμό της χώρας, που ήταν σε συνάλλαγμα, και η αποπληρωμή του θα αυξανόταν υπέρμετρα. Η σταθερή ισοτιμία από την άλλη, ευνοούσε το τραπεζικό κεφάλαιο, που συναλλασσόταν σε δολάρια. Η όξυνση αυτών των αντιθέσεων εκφράστηκε με όξυνση αντιθέσεων στο πολιτικό επίπεδο. Που πήρε διαστάσεις πολιτικής κρίσης και εκδηλώθηκε ολοκληρωμένα το Δεκέμβρη του 2001.
Αιτίες της πολιτικής κρίσης ήταν η οικονομική κρίση, η τεράστια αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, η ραγδαία υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού, ενώ συνετέλεσαν και οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης. Η πολιτική αντιπαράθεση οξύνθηκε από την απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει πάγωμα των τραπεζικών λογαριασμών, με στόχο να σταματήσει τη φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες.
Οι κινητοποιήσεις κατά της κυβερνητικής πολιτικής λιτότητας έγιναν μόνιμο φαινόμενο και στα μέσα Δεκέμβρη ξέσπασαν πλέον μαζικότατες λαϊκές διαδηλώσεις. Αναπτύχθηκε πάλη με ανεβασμένες μορφές, ενάντια στις τράπεζες, σε γραφεία πολυεθνικών και μεγάλων εμπορικών καταστημάτων, παρά την επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
Το λαϊκό κίνημα παρά τις ανεβασμένες μορφές πάλης και τις συγκρούσεις, τη μαζικότητά του, δεν είχε πολιτικούς στόχους ρήξης, ανατροπής, και έτσι δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί την αδυναμία του αστικού πολιτικού συστήματος να δώσει στη δοσμένη στιγμή πολιτική διέξοδο σε όφελος του κεφαλαίου. Σε επίπεδο πολιτικών στόχων του κινήματος, επιδρούσαν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις. Ακόμα και το ΚΚ Αργεντινής έλεγε: «όχι στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όχι στην πληρωμή του εξωτερικού χρέους», καλούσε σε αντίσταση στο ΔΝΤ και ζητούσε τη λήψη μέτρων κατά των πλουσίων, αύξηση των μισθών - συντάξεων - κοινωνικών δαπανών και εθνικοποίηση της εθνικής τράπεζας της χώρας, πρότασσε, δηλαδή, στόχους πάλης που δεν έρχονταν σε ρήξη με την αστική εξουσία, αλλά, αντίθετα, μπορούσαν να ενσωματωθούν και μάλιστα σχετικά εύκολα και άμεσα. Από την άλλη, στο κίνημα σημαντική επίδραση ασκούσαν οι διεκδικήσεις των μεσαίων στρωμάτων που επιτίθονταν στην κυβερνητική οικονομική πολιτική και στις τράπεζες, προσπαθώντας να διασφαλίσουν τα κεκτημένα τους, προτάσσοντας ως βασικό σύνθημα, «παραίτηση όλων τώρα», που ήταν τελικά και το σύνθημα που κέρδισε τις μάζες συνολικά.
Τσάκισε το λαό και η άλλη αστική οικονομική πολιτική
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι τη λαϊκή πάλη καρπώθηκε ολοκληρωτικά σε πολιτικό επίπεδο το αντιπολιτευόμενο κόμμα, που διατυμπάνιζε την ανάγκη διαφορετικής διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομίας, στην κατεύθυνση «άρνησης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και χαλιναγώγησης της ελεύθερης αγοράς».
Η νέα οικονομική πολιτική βασίστηκε στους παρακάτω άξονες: Στάση πληρωμών του κρατικού χρέους, που σημαίνει ότι η κυβέρνηση της Αργεντινής σταμάτησε να αποπληρώνει τις δανειακές της υποχρεώσεις, που ακολουθήθηκε τελικά από τη διαγραφή τμήματος του χρέους αυτού. Αποσύνδεση του νομίσματος από τη σταθερή ισοτιμία και υποτίμησή του. Ισοσκελισμένος δημόσιος προϋπολογισμός και μια σειρά ρυθμίσεων για τις καταθέσεις και τα δάνεια που ήταν απαραίτητες, αφού πολλά εξ αυτών ήταν σε δολάρια και έπρεπε να μετατραπούν στο εγχώριο νόμισμα. Ετσι, η γραμμή που προέβλεπε στάση πληρωμών, με διαφορετική δηλαδή διαχείριση του κρατικού χρέους, έξοδο από τη σταθερή ισοτιμία και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, εφαρμόστηκε από τη νέα αστική κυβέρνηση.
Η καπιταλιστική οικονομία της Αργεντινής πέρασε από τη φάση της κρίσης στην αναζωογόνηση στο τέλος του 2002. Το αποτέλεσμα ήταν η σημαντική τόνωση των εξαγωγών. Το εμπορικό ισοζύγιο έγινε πλεονασματικό και την πενταετία από το 2003 μέχρι το 2008 ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ της χώρας ξεπέρασε το 8% ετησίως. Αυτή η οικονομική ανάπτυξη βασίστηκε, στην πραγματικότητα, σε νέα βάρη στην πλάτη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της Αργεντινής. Οι συνθήκες διαβίωσης του λαού επιδεινώθηκαν σχετικά και απόλυτα μέσα σε μια δεκαπενταετία (1992 - 2006) οικονομικής ανάπτυξης που οδήγησε στον υπερδιπλασιασμό του ΑΕΠ της χώρας. Στο διάστημα αυτό η απόλυτη φτώχεια αυξήθηκε από το 3,2% στο 8,5% του πληθυσμού. Η σχετική φτώχεια αυξήθηκε από 19,7% του πληθυσμού το 1992 στο 25,6% το 2006. Το 2006 το 43% των εργαζομένων στην Αργεντινή εργάζονταν χωρίς ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, από 31% το 1992. Ο πληθωρισμός ξεπερνά το 20%, κατατρώγοντας το λαϊκό εισόδημα και η ανεργία άγγιξε, συνυπολογίζοντας και την υποαπασχόληση, το 25%. Η οικονομική ανάπτυξη έγινε στην πλάτη των εργαζομένων και οι εξελίξεις στην Αργεντινή επιβεβαίωσαν πλήρως τη διαπίστωση ότι, κάτω από το ζυγό των μονοπωλίων, τα λαϊκά στρώματα «πληρώνουν τη νύφη» και στη φάση της κρίσης και στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, είτε σε κάθε μορφή διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομίας.
Ετσι η Αργεντινή επαναδιαπραγματεύθηκε για το πώς θα αποπληρώσει το χρέος της αλλά η ανάπτυξη της οικονομίας της δεν έλυσε τα ζητήματα ανεργίας και φτώχειας που αυξήθηκαν. Επομένως παρεμβάσεις Λαφαζάνη-Στρατούλη είναι μέσα στη στρατηγική διαχείρισης σε όφελος του κεφαλαίου που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, φέρνοντας παραδείγματα από τη διεθνή εμπειρία διαχείρισης της κρίσης.
Βεβαίως με την αλλαγή πολιτικής διαχείρισης του καπιταλισμού στην Αργεντινή, τα εκρηκτικά προβλήματα της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων που συσσωρεύει η καπιταλιστική οικονομική κρίση και η μεταφορά των συνεπειών της στις πλάτες τους σε όφελος του κεφαλαίου δεν αντιμετωπίστηκαν. Αν αντιμετωπίζονταν, δηλαδή έστω και αν παίρνονταν ορισμένα μέτρα ανακούφισης του λαού, θα δημιουργούσαν προβλήματα στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Γι' αυτό και αυξήθηκαν η ανεργία, η φτώχεια.
Οι ανταγωνισμοί στα πλαίσια της κρίσης
Η Αργεντινή επίσης δεν ήταν ενταγμένη σε καπιταλιστική ένωση όπως η ΕΕ και μάλιστα με κοινό νόμισμα για διαφορετικά κράτη, όπως το ευρώ. Το ευρώ όμως, είναι κοινό νόμισμα για διαφορετικές, ανταγωνιστικές και ανισόμετρες καπιταλιστικές οικονομίες. Επομένως η πείρα της Αργεντινής δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε μία χώρα ενταγμένη σε καπιταλιστική ένωση με άλλες χώρες και με κοινό νόμισμα. Για παράδειγμα δεν μπορούν να το υποτιμήσουν για να διαχειριστούν τη συγχρονισμένη οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη, αφού μια ανάλογη πολιτική υποτίμησής του αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τα διάφορα κράτη - μέλη ή συνασπισμούς κρατών - μελών της Ευρωζώνης, με βάση τα διαφορετικά συμφέροντα των μονοπωλίων τους. Γιατί θα έχει διαφορετικές επιπτώσεις στις διαφορετικές καπιταλιστές οικονομίες, ανάλογα με το βάθος της οικονομικής κρίσης. Γιατί ένα τέτοιο ενδεχόμενο σημαίνει και υποτίμηση, (καταστροφή), κεφαλαίου γεγονός που για την Ελλάδα ή την Ιταλία θα επιδρούσε ευεργετικά αλλά για τη Γερμανία θα ήταν αρνητική εξέλιξη. Γι' αυτό και η πολιτική διεξόδου από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, προκαλεί και διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις, ακόμη και στο εσωτερικό ισχυρών καπιταλιστικών κρατών όπως η Γερμανία, που εκφράζουν οξύτατους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε διαφορετικές μερίδες του κεφαλαίου και σε διαφορετικά κράτη που έχουν βεβαίως κοινό νόμισμα, το ευρώ. Που επηρεάζεται άμεσα από την πολιτική διαχείρισης της κρίσης στα πλαίσια της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Αρα και η «πείρα της διαχείρισης της Αργεντινής», μια μορφή διαχείρισης της κρίσης σε όφελος βεβαίως του κεφαλαίου, προσκρούει στην Ευρωζώνη, στο κοινό νόμισμα, στην ανισομετρία και στους οξύτατους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα διαφορετικά κράτη του ευρώ για την πολιτική διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη και το ποιανού κράτους τα μονοπώλια θα έχουν τις λιγότερες απώλειες από την καταστροφική δύναμη της κρίσης.
Το κάλπικο δίλημμα και η διέξοδος για το λαό
Οι συζητήσεις στην Ευρωζώνη για αποπομπή της Ελλάδας, που ξαναδυναμώνουν, γίνονται αντικείμενο αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και το ΣΥΡΙΖΑ, εστιασμένες στο ποια πολιτική διαχείρισης οδηγεί στη χρεοκοπία και στη δραχμή. Γεγονός που βεβαίως δεν αποκλείεται, μπορεί και να συμβεί. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η «πείρα της Αργεντινής» είναι χρήσιμη και αξιοποιήσιμη για μια πολιτική δύναμη όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως προετοιμάζεται να τη διαχειριστεί με συμμετοχή σε κυβέρνηση αν προκύψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Είναι επίσης σίγουρο πως ένα τμήμα του κεφαλαίου θα ωφεληθεί από την επιστροφή στη δραχμή, αφού μπορεί να επενδύσει με λιγότερα κεφάλαια, ιδιαίτερα αυτά που βρίσκονται στο εξωτερικό αφού μπορεί να αγοράσει πάμφθηνα επιχειρήσεις και βεβαίως να αξιοποιήσει την πολιτική των αποκρατικοποιήσεων και να βγάλει τεράστια και γρήγορα κέρδη με δεδομένες τις αντεργατικές αναδιαρθώσεις που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, δηλαδή τα μέτρα που τώρα εφαρμόζονται. Ετσι η εργατική τάξη τώρα με το ευρώ καταστρέφεται, αλλά και με τη δραχμή θα καταστρέφεται. Η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη δε θα αυξήσει μισθούς και συντάξεις, δε θα αντιμετωπίσει την ανεργία (εδώ η πείρα της Αργεντινής είναι επίσης διαφωτιστική), δε θα λύσει ζητήματα ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Αλλωστε τα αντεργατικά μέτρα εφαρμόζονται για να καταργηθούν όλες οι εργατικές κατακτήσεις, να γίνουν πάμφθηνοι οι εργαζόμενοι, για να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για επενδύσεις. Βεβαίως αυτή η αντιπαράθεση που επαναφέρει το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», είναι αποπροσανατολιστική για τα λαϊκά συμφέροντα αφού είναι σε βάρος τους. Οπως και το πώς θα πληρωθεί το χρέος. Ο λαός δε χρωστά, του χρωστούν. Η μόνη διέξοδος σε όφελός του είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, η αποδέσμευση από την ΕΕ και πρέπει ο ίδιος να δημιουργήσει τις πολιτικές προϋποθέσεις για να τα πραγματοποιήσει παίρνοντας την οικονομία στα χέρια του, κοινωνικοποιώντας τα μονοπώλια. Ζήτημα που απαιτεί την οργάνωση της πάλης σε κάθε τόπο δουλειάς και κατοικίας, λαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση, με εγκατάλειψη κάθε αυταπάτης ότι είναι δυνατό ο λαός να ζήσει καλύτερα μέσα στην ΕΕ και με την κυριαρχία στην Ελλάδα των μονοπωλίων και της εξουσίας τους. Απαιτεί τον ενιαίο αγώνα εργατών, αυτοαπασχολουμένων, φτωχών αγροτών, που θα ανοίγει δρόμο για να πάρουν η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα την εξουσία και την οργάνωση της οικονομίας.

Ηλιθιε ασπρε ελληνα...αυριο κρεμανε το παιδι σου


Φρίκη στη Νέα Μανολάδα:"Σφήνωσαν" στο αυτοκίνητο τους 30χρονο Αιγύπτιο και τον έσερναν στο δρόμο! 




     
 Ηλεία ( 25/08/2012 20:34 ) http://patrisnews.com


Φωτό αρχείου patrisnews.com
Εικόνες φρίκης εκτυλίχθηκαν το μεσημέρι του Σαββάτου στην περιοχή της Νέας Μανολάδας όταν ένας 30χρονος από την Αίγυπτο κακοποιήθηκε και βασανίστηκε από δύο κατοίκους της περιοχής.


Ο άτυχος 30χρονος μεταφέρθηκε σοβαρά τραυματισμένος στο Νοσοκομείο της Αμαλιάδας, ενώ οι δύο κάτοικοι της περιοχής συνελήφθησαν από άντρες του Αστυνομικού Τμηματος Βάρδας.


Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οι δύο άντρες, κάτω από άγνωστες μέχρι στιγμής συνθήκες επιτέθηκαν στον 30χρονο Αιγύπτιο, ενώ στη συνέχεια τον σφήνωσαν ανάμεσα στο τζάμι και στο πλαίσιο της πόρτας τους αυτοκινήτου τους, σέρνοντάς τον στο δρόμο για περίπου ένα χιλιόμετρο.


Ο άτυχος αλλοδαπός μεταφέρθηκε βαριά τραυματισμένος στο Κέντρο Υγείας της Βάρδας ενώ στη συνέχεια διακομίστηκε με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο της Αμαλιάδας.


Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό ήταν και το τρίτο, επίσημα καταγεγραμμένο, περιστατικό βίας με θύματα τους αλλοδαπούς μετανάστες που διαμένουν στην περιοχή, ενώ για πρώτη φορά, σε τέτοιο περιστατικό, εμπλέκεται μετανάστης από την Αίγυπτο.

-------------------------


Παίζουν βρώμικα παιχνίδια που σπρώχνουν στη ρατσιστική βία
Eurokinissi


Η κυβέρνηση με την πολιτική και την προπαγάνδα της δημιουργεί το υπόβαθρο για κρούσματα ρατσιστικής βίας τα οποία στη συνέχεια... δηλώνει ότι θα πατάξει, όπως είπε χτες στη Βουλή ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδιας. Η δήλωση έγινε στο πλαίσιο συζήτησης για την τραμπούκικη επίθεση μελών της «Χρυσής Αυγής» σε βάρος μεταναστών στην Κόρινθο.
Σε μία καθ' όλα υποκριτική παρέμβαση ο υπουργός Δημόσιας Τάξης καταδίκασε τους τραμπουκισμούς των μελών της «Χρυσής Αυγής» στην Κόρινθο, σημειώνοντας: «Λέω προς πάσα κατεύθυνση με την ευκαιρία αυτή ότι τάγματα εφόδου στη χώρα αυτή, καπηλευόμενα τα εθνικά σύμβολα, δεν πρόκειται να γίνουν ανεκτά. Θα συντριβούν». Θυμίζουμε όμως ότι ο ίδιος μία μέρα νωρίτερα είχε δηλώσει πως «η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτου κινδύνου» εξαιτίας των μεταναστών, θέση που σαφώς πυροδοτεί τη ρατσιστική βία. Επιπλέον, και ο ίδιος αλλά και ο πρωθυπουργός έχουν κάνει λόγο για «ανακατάληψη της πόλης» και μάλιστα ήταν το σύνθημα που έριξαν με αφορμή την έναρξη της απάνθρωπης κατασταλτικής επιχείρησης «Ξένιος Ζευς» κατά μεταναστών.
Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος της «Χρυσής Αυγής», Ηλίας Κασιδιάρης, προανήγγειλε την επέκταση των τραμπούκικων επιθέσεων, δηλώνοντας πως «κανένας νόμος του ελληνικού κράτους δεν αναφέρει ότι μπορούμε να μετατρέπουμε τα στρατόπεδα του Ελληνικού Στρατού σε κέντρα τουρισμού για λαθρομετανάστες. Αυτοί είναι οι παράνομοι και όποτε παρανομούν θα βρίσκουν τη "Χρυσή Αυγή" απέναντί τους και όχι με δέκα άτομα όπως ήταν στην Κόρινθο, αλλά με εκατοντάδες μέλη μας». Την ίδια στιγμή, σε ένα ακόμη παραλήρημα ρατσιστικού μίσους, ζήτησε την απαγόρευση των συγκεντρώσεων αλλοδαπών γιατί «ο συνταγματικός νομοθέτης δεν προβλέπει σε καμία περίπτωση τις συγκεντρώσεις αλλοδαπών και δη λαθρομεταναστών».
Αποκαλυπτικός σχετικά με το ότι τόσο οι πολιτικές καταστολής εναντίον των μεταναστών, όσο και η υπόθαλψη της ρατσιστικής βίας στοχεύουν τελικά στο τσάκισμα του λαϊκού κινήματος ήταν ο βουλευτής της ΝΔ Αδωνις Γεωργιάδης. Παρεμβαίνοντας στη Βουλή, εξήρε το έργο της Αστυνομίας παρουσιάζοντας ως... πλευρές του ίδιου νομίσματος τις επιχειρήσεις - σκούπα εναντίον των μεταναστών και τις προσπάθειες καταστολής απεργιακών κινητοποιήσεων, όπως για παράδειγμα στην «Ελληνική Χαλυβουργία». Ενδεικτική ήταν η φράση του σύμφωνα με την οποία αποτελούν «εντυπωσιακά πράγματα» και επιτεύγματα της κυβέρνησης «η επέμβαση στη Χαλυβουργία και ο τρόπος που έγινε αναίμακτα και ήσυχα και πήρε μπρος το εργοστάσιο και σώθηκαν οι δουλειές των ανθρώπων και η επιχείρηση του "Ξενίου Διός" η οποία συνεχίζεται». Με το ίδιο σκεπτικό σχολίασε και τα γεγονότα στην Κόρινθο αναρωτώμενος αν «θα εφαρμόζονται επιτέλους κάποτε οι νόμοι στην Ελλάδα».
Συνεχίζεται το ρατσιστικό παραλήρημα
Συνεχείς συγκεντρώσεις έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Κόρινθο οργανώνουν φασιστοειδή. Απαράδεκτη είναι και η στάση του δημάρχου Αλέξανδρου Πνευματικού, ο οποίος κάνει λόγο για αποδράσεις και πυροβολισμούς, προκειμένου να οξύνει τα πνεύματα αν και τίποτα από αυτά δεν επιβεβαιώνεται. Πιστή σε αυτό το έργο και η «Χρυσή Αυγή», που από την πρώτη στιγμή έκανε την εμφάνισή της με πλήρη εξάρτυση, που έχουν οι αστυνομικοί, με τον βουλευτή Στάθη Μπούκουρα σε πρώτο ρόλο έξω από το στρατόπεδο. Προχτές, πάντως, σημειώθηκαν επεισόδια στα οποία πρωτοστάτησαν μέλη της «Χρυσής Αυγής». Υπενθυμίζουμε πως το μεσημέρι, φασιστοειδή με αστυνομική - στρατιωτική περιβολή, ρόπαλα, κράνη, πτυσσόμενα κλομπ και κουκούλες έφτασαν έξω από το πρώην στρατόπεδο συντάγματος πεζικού και προκάλεσαν επεισόδια με αστυνομικούς που φρουρούσαν το χώρο.
Στο μεταξύ, ξεπέρασαν τους 2.000 οι μετανάστες που έχουν συλληφθεί στην επιχείρηση - σκούπα με την ονομασία «Ξένιος Ζευς». Ο αριθμός των συλλήψεων αφορά μόνο στην Αθήνα και προκύπτει από την αρχή του μέτρου στις 2 Αυγούστου. Σημειώνεται πως η «επιχείρηση» εξελίσσεται το ίδιο χρονικό διάστημα στον Εβρο και από προχτές το πρωί και στην Κόρινθο. Οπως ανακοινώθηκε, προχτές προσήχθησαν από την ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Αθήνας 545 μετανάστες και συνελήφθησαν 27. Συνολικά έχουν προσαχθεί 11.295 μετανάστες από τους οποίους συνελήφθησαν οι 2.003. Παράλληλα έχουν γίνει 155 έφοδοι σε σπίτια του κέντρου της πόλης.
 Αναρτήθηκε από Στέλιος Δόργας  

Νταχαου-Μακρονησι....και....


μαρτυρία από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Κορίνθου:καψόνια σε στρατιώτες βασανισμοί σε μετανάστες 





Καλησπέρα σε όλους

Είμαι στρατιώτης από 6ο σύνταγμα πεζικού Κορίνθου, βρίσκομαι στο στρατόπεδο εδώ και 15 μέρες μετά από μετάθεση. Θα ήθελα να σας δώσω μια πλήρη εικόνα του τι γίνεται εκεί μέσα, όπως και για ποιο λόγο μας μεταθέσανε στο συγκεκριμένο στρατόπεδο, διότι αυτές τις μέρες έχω ακούσει τα πάντα από τα ΜΜΕ και την προπαγάνδα της Χ.Α. Ας με συγχωρέσετε για τον όγκο του κειμένου.

Λοιπόν, εδώ και 2 βδομάδες όλοι μας είμαστε με 3, μάξιμουμ 4 ώρες ύπνο την ημέρα, οι “βαθμοφόροι” σε κατάσταση πανικού φτύνουν όλοι μέρα διαταγές και δίνουν φυλακές για ψηλού πήδημα, μας έχουν βάλει να καθαρίσουμε και να γυαλίσουμε όλο το στρατόπεδο και τις εγκαταστάσεις του. Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ κουβαλάμε ό,τι εξοπλισμό, έπιπλα κτλπ έχει μέσα το στρατόπεδο. Είμαστε γύρω στα 80 άτομα, μέσα σε πλήρη εξάντληση. Πολλές φορές κατά την διάρκεια της μεσημεριανής αναφοράς παιδιά λιποθυμάνε από την κούραση…οι “ανώτεροι μας” το μόνο που κάνουν είναι να λένε “παρτον στο αναρρωτήριο”. Την τετάρτη τα ξημερώματα προς πέμπτη 12:30 η ώρα πέσαμε για ύπνο κομμάτια όλοι μας. Στις 2 παρά δέκα έρχονται και μας ξυπνάνε λέγοντάς μας πως έρχεται ο μέραρχος για επιθεώρηση, ντυνόμαστε βγαίνουμε έξω για αναφορά τέρμα εξαντλημένοι όλοι μας. Δεκάδες κλούβες των ΜΑΤ αρχίζουν και περνάνε μέσα στο στρατόπεδο όπως επίσης και λεωφορεία με μετανάστες μέσα. …Σας υπενθυμίζω πως μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα για το τι πρόκειται να γίνει…Αρχίζουν και περιφράζουν 3 λοξούς με συρματοπλέγματα και τα ματ αρχίζουν να “ξεφορτώνουν” τους μετανάστες ρίχνοντας τους φάπες, μπινελίκια και κλοτσίδια. Εμάς μας χώνουν να βοηθήσουμε στην περίφραξη και στο κουβάλημα ( κλασσικά ). 3 η ώρα τα ξημερώματα, μετά από 2 ώρες και αν ύπνο…δουλεύαμε μέχρι την επόμενη μέρα το απόγευμα. Το πρωί έγινε ένας καβγάς μεταξύ των φυλακισμένων και τα ΜΑΤ μπήκαν μέσα στα λουτρά που κάνανε μπάνιο και τους σαπακιάσανε στο ξύλο όλου. Κατά της 9 η ώρα το πρωί χρυσαυγίτες αρχίζουν και μαζεύονται σαν τα σκουλήκια έξω από την πύλη του στρατοπέδου, δίνεται η εντολή να φύγουν οι φαντάροι από την κεντρική πύλη και να μπουν τα ΜΑΤ στη θέση τους, αργότερα ακολούθησαν κάποιες μικρο συμπλοκές μεταξύ των μπάτσων και των χρυσών αυγών. Την πέμπτη το βράδυ πετάξανε εκρηκτικό μηχανισμό μέσα στο στρατόπεδο με αποτέλεσμα να πάρει φωτιά και να τρέχουμε να την σβήσουμε, ο δήμαρχος κόβει την υδροδότηση του στρατοπέδου με αποτέλεσμα να παίρνουμε νερά από το καψιμί που λόγω των μπάτσων κάποια στιγμή τελείωσαν και αυτά.

Θα σας περιγράψω άλλο ένα σκηνικό που είδα χθες το απόγευμα κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης έξω από την κεντρική πύλη, το οποίο αν είχα κινητό με κάμερα δε θα δίσταζα να το τραβήξω…Ενώ έξω απο την πύλη γίνεται η συγκέντρωση, σε κάποια φάση βλέπω ΜΕΣΑ στο στρατόπεδο που απαγορεύεται να μπούνε όχι μόνο πολίτες αλλά και μπάτσοι ένα από τους επικεφαλής της χρυσής αυγής “με την μαύρη μπλούζα και τα αρχαία ελληνικά γράμματα” και τον μαίανδρο, να συνομιλεί με έναν επικεφαλή των ΜΑΤ και του στρατού – το τονίζω – ΕΝΤΟΣ του στρατοπέδου…

Απορώ με την απόφαση του δημάρχου να κόψει το νερό στο στρατόπεδο, εδώ μιλάμε για πρόθεση ανθρωποκτονίας και εντάξει εμείς οι φαντάροι και οι μπάτσοι κάπως θα μας βολέψουν, τις υπόλοιπες 800 ψυχές εκεί μέσα ποιος θα τις βολέψει;

Τέλος πάντων, αυτά είχα να σας πω. Τα συμπεράσματα δικά σας…Αυτή την στιγμή είμαι με άδεια που πήραμε χθες το βράδυ και βρήκα την ευκαιρία να σας γράψω τα παραπάνω. Οργανωθείτε και καλέστε κόσμο στην Κόρινθο για αντί-πορεία.


 Αναρτήθηκε από  " Ο Τρίτος "

Θέλουν μόνιμο ΣΚΛΑΒΟ το λαό


Να ξεσηκωθεί ο λαός για να μην τον συντρίψουν


Η κινητικότητα σε Ελλάδα και Βρυξέλλες και οι συναντήσεις του Αντ. Σαμαρά με Μέρκελ, Ολάντ και Γιούνκερ, μόνο νέα δεινά προμηνύουν για τα λαϊκά στρώματα
Από την προχτεσινή συνάντηση Σαμαρά - Μέρκελ στο Βερολίνο
«Η Ελλάδα θα μείνει συνεπής στις δεσμεύσεις της και θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της (...) Οι πράξεις έχουν μεγαλύτερη αξία από τα λόγια, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα».
Η συγκεκριμένη φράση του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά, από τις δηλώσεις του στο Βερολίνο, αποτελούν το επιστέγασμα των ρητών διαβεβαιώσεων της συγκυβέρνησης προς το μεγάλο κεφάλαιο και τους Ευρωπαίους εταίρους για την αταλάντευτη στάση της στην προσχεδιασμένη κλιμάκωση της ταξικής επέλασης σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Τα ταξίδια του πρωθυπουργού σε Βερολίνο και Παρίσι, οι διαδοχικές επαφές με Α. Μέρκελκαι Φρ. Ολάντ, καθώς και η συνάντηση στην Αθήνα, με τον επικεφαλής του «Γιούρογκρουπ» Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, επιβεβαίωσαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αντιλαϊκή αποφασιστικότητα της συγκυβέρνησης για πιστή εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων και των διαρθρωτικών ανατροπών που προβλέπονται στο δεύτερο μνημόνιο, αλλά και την πρόθεσή της για μαζική εκποίηση της δημοσίας περιουσίας.
Η περιοδεία του πρωθυπουργού, χρησιμοποιήθηκε παράλληλα για να ξεδιπλωθεί μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση παραπλάνησης του λαού, που στηρίχθηκε στο ενδεχόμενο χρονικής παράτασης του ελληνικού «προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής» μέχρι το 2016, αντί του 2014. Το αίτημα που φέρεται να έθεσε ο πρωθυπουργός παραπέμφθηκε ωστόσο από τον ίδιο, αλλά και τους Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ για μετά τη «δημοσιοποίηση της έκθεσης της τρόικας» το Σεπτέμβρη και αφού τα μέτρα θα έχουν «κλειδώσει» και ψηφιστεί.
Λίγες μέρες πριν την επίσημη ανακοίνωση του νέου πακέτου μέτρων της περιόδου 2013 - 2014 και οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι επιχείρησαν να δημιουργήσουν την αίσθηση στα λαϊκά στρώματα ότι η κυβέρνηση «διαπραγματεύεται» τη χρονική παράταση στην επιβολή των μέτρων του μνημονίου και ότι αυτή θα επιφέρει τάχα όφελος για τα λαϊκά στρώματα, μέσα από την «ηπιότερη προσαρμογή».
Ουσιαστικά η συγκυβέρνηση επιδιώκει να κερδίσει χρόνο για να νομιμοποιήσει στις λαϊκές συνειδήσεις την επερχόμενη σφαγή και συγχρόνως να καλλιεργήσει ψεύτικες ελπίδες ότι η εφαρμογή των μέτρων σε βάθος τεσσάρων χρόνων αντί για δυο θα δημιουργήσει καλύτερες προϋποθέσεις ανάπτυξης. «Δε ζητάμε άλλα χρήματα, ζητάμε ανάκαμψη. Ζητάμε αναπνοές σε ένα μεγάλο μακροβούτι που κάνουμε, αναπνοές για να φτάσουμε μακρύτερα, στο στόχο μας», δήλωσε ο Αντ. Σαμαράς από το Βερολίνο, σε μια προσπάθεια να στηρίξει την κυβερνητική προπαγάνδα.
Δεδομένη η στρατηγική τους
Πίσω από τη συντονισμένη επιχείρηση της κυβέρνησης περί «διαπραγμάτευσης» και «επιμήκυνσης», κρύβεται η πραγματικότητα που λέει ότι η επίθεση στο λαό θα δυναμώσει και με επόμενα πακέτα μέτρων, στο όνομα του να βγει το κεφάλαιο από την κρίση. Οι συναντήσεις του πρωθυπουργού, οι κυβερνητικές συσκέψεις και δηλώσεις του έγιναν μέσα στη βδομάδα αναδεικνύουν ότι:
Πρώτον: Ανεξάρτητα από τις διεργασίες που θα υπάρξουν το επόμενο διάστημα μέσα στην Ευρωζώνη για ενδεχόμενη επιμήκυνση του ελληνικού προγράμματος «δημοσιονομικής προσαρμογής», κανενός είδους παράταση δεν πρόκειται να συνοδευτεί από «χαλάρωση» των αντιλαϊκών μέτρων. Ηδη την προηγούμενη Δευτέρα, σε σύσκεψη στο υπουργείο Οικονομικών υπό τον πρωθυπουργό, αποφασίστηκε ότι στο πακέτο των μέτρων των 11,6 δισ. ευρώ, της περιόδου 2013 - 2014 θα περιληφθούν πρόσθετες περικοπές της τάξης των 2 δισ. ευρώ! Στα παραπάνω θα προστεθούν τα 2,5 δισ. ευρώ για να καλυφθεί η «τρύπα» στον κρατικό προϋπολογισμό του 2012, αλλά και περίπου 3 δισ. που θα εισπραχθούν από την εφαρμογή του νέου φορολογικού.
Δεύτερο: Η συγκυβέρνηση θα λάβει όσα σκληρά μέτρα και αν χρειαστούν, προκειμένου να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στη Ζώνη του ευρώ, όπως απαιτεί η ντόπια πλουτοκρατία. «Είμαστε αποφασισμένοι να φέρουμε εις πέρας ό,τι είναι απαραίτητο για τη δημοσιονομική προσαρμογή», ήταν η δέσμευση που ανέλαβε ο πρωθυπουργός στις δημόσιες τοποθετήσεις του.
Τρίτο: Θα υπάρξει και νέος γύρος διαρθρωτικών ανατροπών, με στόχο την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων, αφού όλα τα παραπάνω αποτελούν διακηρυγμένο στόχο και στρατηγική της ΕΕ.
Την υλοποίηση ακριβώς αυτής της ευρωενωσιακής στρατηγικής, ανέδειξαν με τις κοινές τους δηλώσεις ο Αντ. Σαμαράς και η Α. Μέρκελ, τις οποίες προσυπέγραψε και ο Φρ. Ολάντ.
Το τρίπτυχο λιτότητα (μέσω ισοσκελισμένων προϋπολογισμών), φτηνότερα εργατικά χέρια (με προώθηση διαρθρωτικών ανατροπών), άμεση παράδοση στους επιχειρηματικούς ομίλους της δημόσιας περιουσίας (με μαζικές ιδιωτικοποιήσεις), που συμφώνησαν οι Αντ. Σαμαράς και Α. Μέρκελ ότι είναι ο «μόνος δρόμος για την έξοδο από την κρίση», θα πλήξει κάθε πτυχή της ζωής των λαϊκών στρωμάτων.
Αποτελούν ταυτόχρονα τις αναγκαίες προϋποθέσεις για επάνοδο του κεφαλαίου σε τροχιά ανάπτυξης, με παραπέρα φθήνεμα της εργατικής δύναμης και το άνοιγμα νέων πεδίων για κερδοφόρα δράση των μονοπωλίων.
Θέλουν μόνιμο υποζύγιο το λαό
Δίνοντας όρκους πίστης ακριβώς σ' αυτή την πολιτική, ο πρωθυπουργός στις δημόσιες τοποθετήσεις του μέσα στη βδομάδα:
-- Ξεκαθάρισε ότι η προώθηση των αντιδραστικών «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» παραμένει ο πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή την ανάκαμψη των επιχειρηματικών ομίλων.
-- Δεσμεύτηκε ότι θα «εξαλειφθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας», με αιματηρές περικοπές σε μισθούς συντάξεις, επιδόματα, στο φάρμακο, στην υγεία και στην Παιδεία του λαού.
-- Διαφήμισε τις «ευκαιρίες» που υπάρχουν στην Ελλάδα για σίγουρη και μεγάλη κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, μέσω της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, της δημοσίας περιούσιας και του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας. Δεν δίστασε με συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» να βγάλει στο σφυρί ακόμα και τις βραχονησίδες της Ελλάδας, σημειώνοντας ότι μπορούν να παραχωρηθούν για «εμπορική αξιοποίηση»!
-- Πρόβαλε την κοινή γραμμή της τρικομματικής συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ να συντρίψει το λαό για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που είναι δεμένα με την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, φτάνοντας στο σημείο να δηλώσει ότι «κανένας δεν είναι αναμάρτητος» αναφερόμενος στην υποκριτική στάση που είχε κρατήσει ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο μνημόνιο με την «αντιμνημονιακή» ρητορεία. «Το θέμα δεν είναι τι έκανα εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος, χτες. Το θέμα είναι ότι είμαστε όλοι μαζί αποφασισμένοι σήμερα», δήλωσε ο επικεφαλής της συγκυβέρνησης.
Καμιά αναμονή!
Είναι φανερό ότι οποία μορφή και αν επιλεγεί για τη διευθέτηση του χρόνου και του τρόπου αποπληρωμής των ελληνικών δανείων, θα έχει κοινό παρανομαστή την επιβολή όλο και περισσότερων βάρβαρων μέτρων στις πλάτες του λαού.
Ανεξάρτητα με το αν η κυβέρνηση εξασφαλίσει «επιμήκυνση» της δημοσιονομικής προσαρμογής, ανεξάρτητα αν αυτή συνοδευτεί με τα σενάρια για νέο δάνειο ή «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων, είτε συνδεθεί με αναβολή της αποπληρωμής των δανείων που λήγουν μέχρι το 2016, το «λογαριασμό» θα τον πληρώσουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Οι διεργασίες στις Βρυξέλλες, οι επαφές του πρωθυπουργού και των Ευρωπαίων εταίρων, δεν έχουν στο επίκεντρο τα λαϊκά συμφέροντα. Είναι αντανάκλαση των έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στους κόλπους της Ευρωζώνης, με τους πολιτικούς εκπρόσωπους των πολυεθνικών να επιχειρούν ο επιμερισμός της καταστροφής κεφαλαίου από την κρίση να πλήξει κατά το δυνατόν λιγότερο τα δικά τους μονοπώλια.
Ο λαός έχει συμφέρον να συνειδητοποιήσει ότι καμιά μορφή διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης δεν μπορεί να λειτουργήσει προς όφελός του. Ιδιαίτερα τα τρία τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει τεράστια πείρα. Διαπίστωσε ότι το «μάρμαρο» της καπιταλιστικής κρίσης το πλήρωσε με τη μείωση του μισθού του, με καρατόμηση της σύνταξής του, με νέους φόρους, με ανεργία, με την επιτάχυνση των διαδικασιών για τη βαθύτερη χρεοκοπία του.
Η διέξοδος για το λαό δε βρίσκεται σε καμιά «κεντροδεξιά» η «κεντροαριστερή» πρόταση διαχείρισης των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Συμφέρον του είναι να ξεσηκωθεί, να προχωρήσει σε μεγάλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, να οργανωθεί διευρύνοντας τη συμμαχία του και να κάνει υπόθεσή του την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη διαγραφή του χρέους με τον πλούτο που παράγει στην ιδιοκτησία του.

ΙΝΔΙΑ Αυξάνεται η εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων


ΙΝΔΙΑ
Αυξάνεται η εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων
Τα λαϊκά στρώματα που ζουν στην ένδεια συχνά αντιμετωπίζουν και τις συνέπειες της ανυπαρξίας υποδομών προστασίας από τις πλημμύρες
Το 42% φτάνουν οι άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ινδία, τη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα σε πληθυσμό στον πλανήτη, στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ και παράλληλα μία εκ των ταχύτερα αναπτυσσόμενων οικονομιών του πλανήτη, καθώς συμμετέχει μαζί με τις Βραζιλία, Κίνα, Ρωσία και Νότια Αφρική στη διεθνική οργάνωση BRICS. Με το κεφάλαιο της χώρας να έχει υψηλά ποσοστά κερδοφορίας και να προχωρά σε συμφωνίες δισεκατομμυρίων δολαρίων, ο πληθωρισμός και οι τιμές καλπάζουν, φέρνοντας το λαό αντιμέτωπο με την εξαθλίωση, καθώς η επιβίωση καθίσταται αδύνατη. Η κυβέρνηση ως εκπρόσωπος της αστικής τάξης της χώρας προωθεί την καπιταλιστική ανάπτυξη, αδιαφορώντας για το λαό, που βυθίζεται στη φτώχεια. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν τόσο στις αρχές του χρόνου, με μαζική συμμετοχή στο κάλεσμα των συνδικάτων, επιχείρησαν να στείλουν μήνυμα στην κυβέρνηση του Μανμόχαν Σινγκχ,τονίζοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Μαζικές διαδηλώσεις
Στις διαδηλώσεις που οργανώθηκαν ενάντια στα μέτρα, συμμετείχαν εκατομμύρια εργαζομένων, με τις διαδηλώσεις να καταγγέλλουν επανειλημμένα, με πλέον μαζικές τις κινητοποιήσεις του Φλεβάρη αλλά και του Ιούνη, τη ραγδαία αύξηση των τιμών που έχει ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη φτώχεια για το λαό. Στις απαιτήσεις των εργαζομένων είναι τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, τα οποία είναι σε υποτυπώδες επίπεδο, στη χώρα, να υπάρξει ασφάλιση για όλους τους εργαζομένους σε τομείς που δεν υπάρχει οργάνωση, καθώς η πλειοψηφία δεν εργάζονται με συμβάσεις και δεν έχουν κανένα ασφαλιστικό δικαίωμα, καθώς και σειρά άλλων αιτημάτων που αφορούν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Οι αντιθέσεις στην Ινδία εξελίσσονται και βαθαίνουν συνεχώς, παράλληλα με τη συγκέντρωση πλούτου στην αστική τάξη. Στη χώρα των αντιθέσεων, η πραγματικότητα του λαού δε συμβαδίζει με την πορεία της οικονομίας και της ανάπτυξης, η οποία δε συμβάλλει ούτε κατά το ελάχιστον στη βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου.
Η κατάσταση που επικρατεί αποτυπώνεται στα στοιχεία για τον υποσιτισμό των παιδιών στην Ινδία, σύμφωνα με τα οποία το 42% των κάτω των πέντε ετών υποσιτίζεται, όπως αποδείχθηκε από έρευνα σε 73.000 οικογένειες, σε εννιά κρατίδια. Ο Μ. Σινγκχ για ακόμα μία φορά επέλεξε την υποκρισία, λέγοντας ότι «αν και η ανάπτυξη του ΑΕΠ είναι εντυπωσιακή, ο υποσιτισμός βρίσκεται σε απαράδεκτο επίπεδο στη χώρα μας, δεν έχουμε καταφέρει να μειώσουμε αρκετά γρήγορα το ποσοστό του».
Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ινδία κάθε χρόνο πεθαίνουν δύο εκατομμύρια παιδιά ηλικίας μικρότερης των πέντε ετών, εκ των οποίων το 50% περίπου φεύγει από τη ζωή λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, λόγω νεογνολογικών ασθενειών, διάρροια ή πνευμονία.Η πρώτη αιτία θανάτου για τα παιδιά είναι ο υποσιτισμός, ενώ ακολουθούν η έλλειψη πρόσβασης σε υπηρεσίες Υγείας, η απουσία υγιεινής και ασφάλειας, κατάλληλου πόσιμου νερού, κ.λπ.
Σε σύνολο πληθυσμού. ο ινδικός λαός βιώνει τη φτώχεια σε ποσοστό άνω του 42%,σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Την ίδια στιγμή που η φτώχεια στην Ινδία σπάει κάθε ρεκόρ, η κυβέρνηση επιχειρεί να υποτιμήσει την κατάσταση, υποστηρίζοντας ότι τα ποσοστά της ανέχειας στη χώρα έπεσαν από 37,2% που ήταν οι εκτιμήσεις των ινδικών αρχών σε 29,8%, τον τελευταίο χρόνο, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 360 εκατομμύρια ανθρώπους. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η πτώση των ποσοστών της φτώχειας οφείλεται στην πολιτική αύξησης των κονδυλίων για τις αγροτικές περιοχές, ωστόσο στην πραγματικότητα η κατάσταση των αγροτών στη χώρα είναι τραγική, με τις αυτοκτονίες λόγω χρεών να αποτελούν μάστιγα.
Τα στοιχεία που δίνει η κυβέρνηση της Ινδίας είναι πολύ χαμηλότερα από τις εκτιμήσεις άλλων οργανισμών που αναφέρουν ότι το ποσοστό της φτώχειας στην Ινδία πλήττει έως και το 80% του συνολικού πληθυσμού. Αυτό το 80% του πληθυσμού, που ξεπερνά τα 800 εκατομμύρια ανθρώπους, καλείται να επιβιώσει με λιγότερο από μισό δολάριο τη μέρα.
Οι εργαζόμενοι στην Ινδία που έχουν ασφάλιση φτάνουν μόλις το 7%, αφού η πλειοψηφία τους εργάζεται χωρίς δικαιώματα. Η κυβέρνηση επιλέγει να ισχυρίζεται ότι η φτώχεια στη χώρα φτάνει έως το 37%, προκειμένου να περιορίσει την πρόσβαση στα εθνικά και κρατικά προγράμματα καταπολέμησης της φτώχειας. Τραγική είναι και η κατάσταση των αγροτών, οι οποίοι φτάνουν στην αυτοκτονία, εξαιτίας της αδυναμίας τους να επιβιώσουν.
Την ίδια στιγμή, 61 Ινδοί δισεκατομμυριούχοι συγκεντρώνουν πλούτο ίσο με το 1/3 του ινδικού ΑΕΠ, ενώ τα στοιχεία για τα χρηματοοικονομικά πάγια, τα ακίνητα και το χρυσό - περιουσιακά στοιχεία που διαθέτουν οι πλούσιοι, δείχνει ότι η αύξηση του πλούτου την περίοδο 2002-2006 ήταν μεγαλύτερη από την αύξηση του συνολικού ΑΕΠ της χώρας.
Η δυσφορία που προκαλούν η συνεχιζόμενη αύξηση τιμών και η διογκούμενη φτώχεια στην Ινδία, αποτυπώθηκε και στις τοπικές εκλογές, όπου ο κυβερνητικός συνασπισμός της Ινδίας και δη το κόμμα του Κογκρέσου, που είναι το μεγαλύτερο, είχε σημαντικές απώλειες στη δύναμή του στις εκλογές για την ανάδειξη των τοπικών κοινοβουλίων σε πέντε κρατίδια της χώρας, ιδιαίτερα στα κρατίδια Ουτάρ Πραντές, την Πουντζάμπ, την Ουταραχάντ, την Γκόα και τη Μανιπούρ.
Απέναντι στην κυβέρνηση τα Κομμουνιστικά Κόμματα
Τόσο το ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό) όσο και το ΚΚ Ινδίας έχουν επανειλημμένα υπογραμμίσει ότι στην πτώση του κυβερνώντος συνασπισμού συνέβαλε η άνοδος των τιμών σε βασικά προϊόντα που έπληξαν σοβαρά το λαό και η διαφθορά που κυριαρχεί στις τάξεις της κυβέρνησης.
Οι δυνάμεις των κομμουνιστών στην Ινδία τονίζουν τη σημασία των μαζικών κινητοποιήσεων, που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης του Μ. Σινγκχ, καταδικάζοντας τις βίαιες πρακτικές της κυβέρνησης εναντίον των απεργών, οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με άγρια καταστολή.
Με το ρόλο τους να είναι καθοριστικός στις κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται στη χώρα, το ΚΚ Ινδίας (Μ) και το ΚΚ Ινδίας, ξεκαθαρίζουν ότι αυτές αποτελούν «προειδοποίηση στην κυβέρνηση ότι ο εργαζόμενος λαός και τα συνδικάτα του θα εντείνουν την πάλη για τις βασικές απαιτήσεις του» και προσθέτει ότι η ενότητα και η μαχητικότητα που επιδείχθηκε στις κινητοποιήσεις πρέπει να συνεχιστεί.
Στο ίδιο πλαίσιο, οι κομμουνιστικές δυνάμεις καταγγέλλουν τις πολιτικές δολοφονίες που διαπράττονται από δυνάμεις που δρουν υπό τις εντολές του κυβερνητικού συνασπισμού με θύματα στελέχη των δύο κομμουνιστικών κομμάτων, που κάθε χρόνο είναι δεκάδες, διαβεβαιώνοντας ότι θα εξακολουθήσουν να δίνουν τη μάχη στο πλευρό του ινδικού λαού, ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ Για τη δολοφονία των απεργών μεταλλωρύχων


ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ
Για τη δολοφονία των απεργών μεταλλωρύχων
Το λουτρό αίματος στο ορυχείο Μαρικάνα ήταν μια διαβαθμισμένη επιχείρηση χρησιμοποίησης φονικών πυρών από την αστυνομία κατά των εργατών...
Τα γεγονότα στο ορυχείο λευκόχρυσου της βρετανικής πολυεθνικής Lonmin στη Μαρικάνα του Rustenburg της Νοτίου Αφρικής είναι πολύ σοβαρά. Πρόκειται για μαζική σφαγή απεργών εργατών από την αστυνομία στα πλαίσια σχεδίου άγριας δολοφονικής κρατικής και αστυνομικής καταστολής για λογαριασμό της εργοδοσίας. Την Πέμπτη 16 Αυγούστου 34 εργάτες, μεταλλωρύχοι έπεσαν νεκροί από τα πυρά της αστυνομίας, 78 τραυματίστηκαν και έγιναν συνολικά 259 συλλήψεις με πολλές ανακρίσεις.
Η απεργία ξεκίνησε την Παρασκευή 9 Αυγούστου κύρια από το πιο σκληρά εκμεταλλευόμενο κομμάτι εργατών του ορυχείου, τους χειριστές γεωτρύπανου, οι οποίοι είχαν ως αίτημα την αύξηση των μισθών από 3.500 έως 5.000 ραντ στα 12.500 (δηλ. από τα περίπου 350-500 ευρώ στα 1.250). Η απεργία αυτή ήδη πυροδότησε εξελίξεις με απεργίες και σε άλλα ορυχεία, ενώ ενισχύονται διεκδικήσεις που έχουν να κάνουν με την υγιεινή και ασφάλεια στους τόπους δουλειάς.
Τη Δευτέρα, 13 Αυγούστου, είχε πραγματοποιηθεί ακόμα μια αιματηρή επιχείρηση καταστολής από τις αστυνομικές δυνάμεις, στην οποία έχασαν τη ζωή τους 6 απεργοί εργάτες καθώς επίσης δύο αστυνομικοί και δύο σεκιούριτι.
Συνολικά δολοφονήθηκαν 40 απεργοί εργάτες, ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι πολλές μέρες μετά τα γεγονότα οικογένειες και συγγενείς πολλών απεργών δεν γνώριζαν, αν οι άνθρωποί τους ήταν νεκροί, τραυματίες ή ανάμεσα στους συλληφθέντες.
Οι εργάτες δουλεύουν κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί, ενώ οι καπιταλιστές εφαρμόζουν συμβόλαια στο 1/3 της Συλλογικής Σύμβασης...
Η κατάσταση αυτή συνιστά κλιμάκωση προηγούμενων αστυνομικών, κρατικών και εργοδοτικών επιθέσεων όπως αυτή του περασμένου Φλεβάρη, όπου σε μεγάλη απεργία διάρκειας έξι βδομάδων στα ορυχεία του Implats, υπήρξαν τέσσερις νεκροί εργάτες μεταλλωρύχοι και 50 τραυματίες.
Τα αιματηρά γεγονότα στη Μαρικάνα δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης για το προφανές, ότι πρόκειται για διαβαθμισμένη επιχείρηση χρησιμοποίησης πραγματικών πυρών από την αστυνομία, δολοφονώντας εργάτες εν ψυχρώ.
Το ΚΚΕ καταδίκασε από την πρώτη στιγμή τη σφαγή των απεργών εργατών κι ανέδειξε τις πολιτικές ευθύνες που προκύπτουν, εκφράζοντας ταυτόχρονα τη διεθνιστική προλεταριακή αλληλεγγύη του στους απεργούς μεταλλωρύχους και συνολικά στην εργατική τάξη.
Ορισμένοι απαράδεκτοι ισχυρισμοί
Μετά τη σφαγή των 34 απεργών από τις αστυνομικές δυνάμεις διεθνή μέσα ενημέρωσης επιχείρησαν, στο όνομα «αντικειμενικών εκτιμήσεων» να μεταφέρουν τις ευθύνες της μαζικής δολοφονίας από την αστυνομία, το αστικό κράτος και την κυβέρνηση στους απεργούς.
-- Μιλούν για χρησιμοποίηση βίας από την πλευρά των απεργών. Πρόκειται για πρόκληση. Γιατί οι 34 και συνολικά οι 40 νεκροί είναι απεργοί εργάτες που έπεσαν θύματα της κρατικοαστυνομικής και εργοδοτικής βίας ως συνέχεια της βίας στους χώρους δουλειάς, της βίας των καπιταλιστών που «στύβουν» τους εργάτες για να αυξηθούν τα κέρδη μιας χούφτας εκμεταλλευτών, ντόπιων και πολυεθνικών επιχειρηματικών ομίλων που καρπώνονται τον τεράστιο ορυκτό πλούτο που υπάρχει τόσο στη Ν Αφρική όσο και στις άλλες αφρικάνικες χώρες.
Οι απεργοί εργάτες εκτελέστηκαν εν ψυχρώ με στόχο να σπάσει η απεργία. Μπροστά σε αυτό το στόχο ήταν η εργοδοσία της Lonmin, η οποία εκτός από την αξιοποίηση των όπλων εκβίαζε στέλνοντας ακόμα και τελεσίγραφα: «ή σταματάτε την απεργία ή απολύεστε» όταν ακόμα οι απεργοί δεν είχαν καν αναγνωρίσει και θάψει τους νεκρούς τους. Η αστική τάξη, για άλλη μια φορά, χρησιμοποιεί όλα τα μέσα, προκειμένου να πολλαπλασιάσει τα κέρδη της, να δείξει πυγμή και να διαιωνίσει την εξουσία της.
-- Ισχυρίστηκαν ότι τα επεισόδια τα προκάλεσαν οι απεργοί γιατί περιφρούρησαν την απεργία τους, γιατί υπερασπίστηκαν τη μορφή πάλης που επέλεξαν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Η εργατική τάξη έχει δικαίωμα, ιερή υποχρέωση να υπερασπίζεται τον αγώνα της, να τον περιφρουρεί από τις επιθέσεις των ταξικών της αντιπάλων.
-- Επιχείρησαν να χρεώσουν στους εργάτες την αιματηρή επίθεση, επικαλούμενοι «αντεγκλήσεις μεταξύ συνδικάτων». Ανακατεύουν ζητήματα για να δημιουργήσουν συγχύσεις. Πρόκειται για διαφορετικά θέματα. Πραγματικά, υπάρχει διάσταση απόψεων και θέσεων ανάμεσα στο συνδικάτο της NUM (Eθνική Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων), που ανήκει στα συνδικάτα COSATU (Κογκρέσο των Νοτιαφρικάνικων Συνδικάτων) και στο ΑMCU («Ενωση Μεταλλωρύχων και Συνδικάτο Κατασκευών») που δημιουργήθηκε στη συνέχεια. Αλλά είναι άλλο η αντιπαράθεση, η διαπάλη ανάμεσα στις συνδικαλιστικές δυνάμεις για τη στάση τους απέναντι στον αγώνα, απέναντι στην εργοδοσία, την πολιτική που εφαρμόζεται, ακόμα και για τις μορφές πάλης και άλλο να χρησιμοποιείται αυτή η αντιπαράθεση για να δικαιολογηθεί η κρατικοαστυνομική καταστολή, η ταξική βία, η δολοφονία απεργών.
Γιατί αυτή η αγριότητα; Ποιοι ανταγωνισμοί είναι σε εξέλιξη;
Η απεργία αυτή ανέδειξε τον οξυμένο ανταγωνισμό που διεξάγεται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών που δρομολογεί σοβαρές ανακατατάξεις. Στον κλάδο της εξόρυξης μεταλλευμάτων κρίνονται πολλά συμφέροντα δισ. δολαρίων δεδομένου ότι στη Νότια Αφρική η εξόρυξη μεταλλευμάτων απασχολεί 493.000 εργάτες, αντιπροσωπεύοντας το 18% του ΑΕΠ της χώρας. Η Νότια Αφρική έχει στο έδαφός της το 78% των παγκόσμιων αποθεμάτων λευκόχρυσου, το 50% των παγκόσμιων αποθεμάτων χρυσού, ενώ είναι ο τρίτος παγκόσμια μεγαλύτερος εξαγωγέας άνθρακα και ο μεγαλύτερος παραγωγός χρωμίου. Επίσης, είναι η πρώτη χώρα σε παραγωγή χρυσού στην Αφρική, ενώ σημαντική θέση έχει και στην παραγωγή διαμαντιών. Ιδιαίτερα για το λευκόχρυσο, εκτιμήσεις αστών οικονομολόγων σημειώνουν ότι, ενώ έχει αυξηθεί πολύ η χρήση του στη βιομηχανική παραγωγή, τα αποθέματά του παγκοσμίως έχουν μειωθεί δραματικά. Σημαντικές δυσκολίες στην εξόρυξη και την παραγωγή οδηγούν την παγκόσμια παραγωγή σε χαμηλά επίπεδα. Είναι ενδεικτικό ότι αν η παραγωγή λευκόχρυσου σταματούσε σήμερα παγκόσμια, τα αποθέματα θα αρκούσαν μόλις για ένα χρόνο, σε αντίθεση με το χρυσό που θα έφτανε για 25 χρόνια. Και στις συνθήκες αυτές η τιμή του λευκόχρυσου φέτος σημειώνει μεγάλη αύξηση.
Τόσο στην εξόρυξη λευκόχρυσου, όσο και άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών στις 850 επιχειρήσεις που συνολικά δραστηριοποιούνται στη Νότια Αφρική, η τεχνολογία που χρησιμοποιείται είναι ξεπερασμένη, με χαμηλό βαθμό εκμηχάνισης και αυξημένη ζωντανή εργασία κι αυτό οδηγεί στη χρησιμοποίηση όλων των μέσων για την εντατικοποίηση της δουλειάς και την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης. Οι εργάτες δουλεύουν κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί, ενώ οι καπιταλιστές εφαρμόζουν συμβόλαια στο 1/3 της συλλογικής σύμβασης με εργάτες που φέρνουν μαζικά από άλλες περιοχές της χώρας (outsiders). Δεν υπάρχουν απλά κάποιες σκληρές εργασιακές συνθήκες, αλλά συχνοί θάνατοι και πολλοί μεταλλωρύχοι σακατεύονται. Η καπιταλιστική ανάπτυξη σε αναδυόμενες οικονομίες όπως της Ν. Αφρικής θα πηγαίνει αντικειμενικά χέρι-χέρι με το βάθεμα των αντιθέσεων με την εφαρμογή των πιο σκληρών μεθόδων εργασιακής ζούγκλας κι απόσπασης υπεραξίας.
Παράλληλα, για τον ορυκτό πλούτο συνολικά της Αφρικής βρίσκεται σε εξέλιξη μια κούρσα σκληρών ανταγωνισμών και σε αυτή πρωτοστατούν η προπορευόμενη στη Νότια Αφρική (όπως και συνολικότερα στην Αφρική) Κίνα, ενώ οι ΗΠΑ έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου για να καλύψουν το χαμένο έδαφος. Οχι τυχαία άλλωστε τους τελευταίους μήνες η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χ. Κλίντον έχει πραγματοποιήσει 2 πολυήμερες περιοδείες στην Αφρική για να διασφαλίσει και να διευρύνει τα αμερικάνικα συμφέροντα σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Την ίδια στιγμή, ενισχύονται στη Ν. Αφρική οι φωνές μερίδων της αστικής τάξης της που διεκδικούν ρόλο ηγέτη στην μαύρη ήπειρο, πότε σε συμμαχία με καπιταλιστικά κράτη όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα ή η Βρετανία και πότε σε ανταγωνισμό με αυτά. Ολα τα παραπάνω εξηγούν σε σημαντικό βαθμό τη λύσσα των κεφαλαιοκρατών και την επιστράτευση του κρατικού μηχανισμού να συντρίψουν κάθε εργατική αντίσταση ιδιαίτερα στην καρδιά της παραγωγής ορυκτού πλούτου, στα ορυχεία.
Αντίστοιχα, διεργασίες λαμβάνουν χώρα σε πολιτικό επίπεδο στη Νότια Αφρική με νέες αστικές πολιτικές δυνάμεις να προσπαθούν να εκφράσουν πολιτικά αυτούς τους ανταγωνισμούς σε αντίθεση με την κυβέρνηση. Ανάλογη επίδραση ασκούν αυτοί οι ανταγωνισμοί και σε δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που εντείνουν τη διαπάλη στις γραμμές του, κάνοντας επιτακτική την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων που δρουν μέσα στα COSATU.
Στην κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής συμμετέχουν το Αφρικάνικο Εθνικό Κογκρέσο ANC, το Νοτιοαφρικάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα και τα συνδικάτα COSATU. Παρά τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι κομμουνιστές και τα ταξικά συνδικάτα για την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης, σε κάθε σοβαρή εξέλιξη προβάλλει το πραγματικό πρόβλημα. Οτι στην εξουσία παραμένει η αστική τάξη, τα μέσα παραγωγής είναι στα χέρια των καπιταλιστών, κριτήριο της ανάπτυξης είναι το κέρδος. Το κράτος είναι αστικό, ταξικό κι αυτό καθορίζει και το ρόλο των δυνάμεων καταστολής.
Η συζήτηση, η διαπάλη στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα για την πείρα αυτή, δηλαδή τη συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση, επιβάλλεται να συνεχιστεί. Η θέση του ΚΚΕ έχει τεθεί τεκμηριωμένα στα Κομμουνιστικά Κόμματα. Η επίλυση του προβλήματος της εξουσίας και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής εκφράζουν αναμφισβήτητη αναγκαιότητα που καταγράφεται στην καθημερινή πάλη της εργατικής τάξης, σε όλο τον κόσμο.

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ Πολιτικές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του κεφαλαίου


ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Πολιτικές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του κεφαλαίου
Με την «οικονομική ενδυνάμωση» των γυναικών σε όλο τον κόσμο, τις πολιτικές και τα μέτρα που μπορούν να συμβάλουν στο στόχο αυτό ασχολείται η κοινή έκθεση της οργάνωσης του ΟΗΕ για την ισότητα των φύλων και την ενδυνάμωση των γυναικών (UNWOMEN) και της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO). Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάζουν, συνοψίζοντας τις τάσεις που σημειώνονται στη γυναικεία απασχόληση, ο δείκτης της συμμετοχής των γυναικών στο εργατικό δυναμικό παγκοσμίως σημείωσε άνοδο από το 50,2% το 1980 στο 51,8% το 2009. Κατά το ίδιο διάστημα η απασχόληση των αντρών υποχώρησε από το 82% στο 77,7%. Παρ' όλα αυτά παρέμενε το 2009 μια διαφορά 26 ποσοστιαίων μονάδων ανάμεσα στην απασχόληση γυναικών και αντρών. Οσον αφορά στην ανεργία, οι νέοι και οι γυναίκες κατέχουν τα πρωτεία: Το 2011 τέσσερις στους δέκα άνεργους ήταν νέοι άντρες και γυναίκες, ενώ το 2010 η ανεργία των νέων γυναικών καταγραφόταν στο 13,1% και των νέων αντρών στο 12,6%.
Οι γυναίκες αποτελούν το 40% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, συνιστούν το 44% της μισθωτής εργασίας. Υπερβαίνουν τους άντρες επίσης στην «ευάλωτη» απασχόληση (ελαστικές μορφές εργασίας), η οποία αυξάνεται με ιδιαίτερα γρήγορους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των εργαζομένων που βρίσκονται σε τέτοια θέση εργασίας υπολογίζεται ότι έφτασε το 2009 τα 1,53 δισ., σημειώνοντας μια αύξηση μεγαλύτερη των 146 εκατομμυρίων σε μια δεκαετία. Στις λεγόμενες «ανεπτυγμένες» οικονομίες, η μερική απασχόληση που επιβάλλεται στον εργαζόμενο ή την εργαζόμενη χωρίς τη θέλησή τους έχει αυξηθεί κατά 2/3, ενώ η προσωρινή απασχόληση έχει υπερδιπλασιαστεί. Στα 2/3 των αναπτυσσόμενων χωρών όπου υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, το ποσοστό της ανεπίσημης εργασίας φτάνει στο 40%. Σχετικά με τους τομείς στους οποίους εργάζονται, οι γυναίκες κυριαρχούν στις υπηρεσίες, όπου συγκεντρώνεται το 47% του συνόλου των εργαζόμενων γυναικών σε σύγκριση με το 41% των αντρών. Επίσης, αποτελούν μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων στη γεωργία (38% έναντι 33%) και αντιπροσωπεύονται πολύ λιγότερο στη βιομηχανία, όπου συγκεντρώνεται το 16% των γυναικών έναντι του 26% των αντρών.

Ερευνες σε 30 «ανεπτυγμένες» και «αναπτυσσόμενες» χώρες δείχνουν ότι παρά την αυξανόμενη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό, αφιερώνουν περισσότερο χρόνο από τους άντρες στις οικιακές εργασίες και τη φροντίδα των παιδιών. Η διαφορά αυτή κυμαίνεται από 50% περισσότερο χρόνο στη Σουηδία μέχρι τριπλάσιο χρόνο στην Ιταλία και εξαπλάσιο χρόνο στο Ιράκ. Επίσης, τα στοιχεία της ILO από 83 αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες δείχνουν ότι οι γυναίκες κερδίζουν από 10% έως και 30% λιγότερο συγκριτικά με τους άντρες.
Η κατάσταση, λοιπόν, περιγράφεται ως εξής: Οι γυναίκες αποτελούν το μισό πληθυσμό και το 40% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Στις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν στην εργασία συμπεριλαμβάνονται η μεγαλύτερη ανεργία σε σύγκριση με τους άντρες εργαζόμενους, η απασχόληση μεγάλου ποσοστού σε «ανεπίσημη» εργασία, σε δουλειές δηλαδή που δεν εξασφαλίζουν καμία προστασία, αλλά και το γεγονός ότι στις επίσημες θέσεις εργασίας δουλεύουν σε μεγαλύτερο ποσοστό με μερική απασχόληση. Επίσης, ξοδεύουν περισσότερο χρόνο σε σύγκριση με τους άντρες σε οικιακές εργασίες και αμείβονται χαμηλότερα από τους συναδέλφους τους του αντίθετου φύλου.
Στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας
Η προσέγγιση της κατάστασης των γυναικών και η κατεύθυνση των προτάσεων για τη λύση των προβλημάτων από τον ΟΗΕ και την ILO υπαγορεύονται από τις επιδιώξεις του κεφαλαίου για αύξηση της μισθωτής εργασίας και επομένως του κέρδους που προκύπτει από την εκμετάλλευσή τους. Η «ισότητα των φύλων» και η «οικονομική ενδυνάμωση» των γυναικών αντιμετωπίζονται πρώτα απ' όλα ως οικονομικό ζήτημα και η «επένδυση» σε αυτά στόχο έχει να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της κάθε οικονομίας. Μάλιστα, για τα προσδοκώμενα από την αύξηση της γυναικείας απασχόλησης αποτελέσματα γίνονται και συγκεκριμένοι υπολογισμοί. Σύμφωνα με αυτούς, η αύξηση της μισθωτής εργασίας των γυναικών στο ίδιο επίπεδο με αυτή των ανδρών θα σηματοδοτούσε αύξηση του ΑΕΠ κατά 9% στις ΗΠΑ, κατά 13% στην Ευρωζώνη και κατά 16% στην Ιαπωνία. Στην κατεύθυνση αυτή και με το ίδιο σκεπτικό άλλωστε, η ΕΕ έχει θέσει ως στόχο στα πλαίσια της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» την αύξηση της απασχόλησης για τις γυναίκες και τους άντρες από 20 έως 64 ετών στο 75% μέχρι το 2020 από το 62,1% στο οποίο υπολογιζόταν το 2010.
Μέτρα και προτάσεις στον αντίποδα των σύγχρονων αναγκών
Οι «στρατηγικές ανάπτυξης», οι πολιτικές και τα προγράμματα για την αύξηση της απασχόλησης των γυναικών, που προτείνουν ΟΗΕ και ILO, καθόλου δεν ξεφεύγουν από το δρόμο της αξιοποίησης της γυναικείας εργατικής δύναμης ως πιο φθηνής και ευέλικτης. Τα όποια παραδείγματα συγκεκριμένων μέτρων αναφέρονται κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Ανάμεσα σε αυτά επαναλαμβάνεται, για παράδειγμα, η ανάγκη προώθησης μιας «κουλτούρας ισότητας και μοιρασμένων ευθυνών» ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, ίσης συμμετοχής στη φροντίδα των παιδιών και της οικογένειας. Το πόσο προσχηματική και τελικά αντιλαϊκή είναι η επίκληση της ίσης συμμετοχής των γονιών στην ανατροφή του παιδιού φαίνεται και από το εξής: Ενώ ως θετικό παράδειγμα πολιτικής αναφέρεται το μέτρο που έχουν υιοθετήσει ορισμένες χώρες, μετατρέποντας ένα μέρος της γονικής άδειας σε χρόνο που αναλογεί στον πατέρα και πρέπει να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά από αυτόν, δεν υπάρχει το ίδιο ενδιαφέρον για το γεγονός ότι ο γονιός, ανεξαρτήτως φύλου, κατά τη διάρκεια της άδειας αυτής αποζημιώνεται με ένα ποσοστό και όχι με το σύνολο του μισθού του.
Καμία αναφορά δε γίνεται επίσης στην ανάγκη για δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας και Πρόνοιας, που θα έπρεπε να παρέχονται με την ευθύνη του κράτους, ενώ ο συνδυασμός των οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων θεωρείται υπόθεση του ζευγαριού και κυρίως της γυναίκας. Ακόμα και όταν γίνεται λόγος για την ανάγκη υπηρεσιών για τις εργαζόμενες μητέρες και τα παιδιά τους, τα παραδείγματα που επικαλούνται δεν αφήνουν περιθώρια για παρανοήσεις: Στο κείμενο αναφέρεται το πρόγραμμα που υλοποιήθηκε στο Μεξικό στα πλαίσια του οποίου δημιουργήθηκαν 10.000 «κέντρα ημερήσιας φροντίδας». Σε αυτά εντάχθηκαν 300.000 παιδιά φτωχών οικογενειών των οποίων οι μητέρες εργάζονταν ή αναζητούσαν εργασία. Το πρόγραμμα υλοποιήθηκε με την παροχή χρηματοδότησης σε ιδιώτες και ΜΚΟ προκειμένου να λειτουργήσουν αυτά τα «κέντρα», με τη συμμετοχή και των μητέρων στο κόστος λειτουργίας τους μέσα από την πληρωμή τροφείων. Ως σημαντικό αξιολογείται το γεγονός ότι το πρόγραμμα δημιούργησε περίπου 45.000 θέσεις εργασίας σε αυτές τις υπηρεσίες, στις οποίες εργάστηκαν κατά πλειοψηφία γυναίκες. Καμία πληροφορία δε δίνεται για τα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς των γυναικών αυτών, όπως δε γίνεται λόγος για την ποιότητα των υπηρεσιών, την επάρκεια και την καταλληλότητα των υποδομών και του προσωπικού, το πρόγραμμα και το περιεχόμενο της προσχολικής αγωγής.
Η ενίσχυση της απασχόλησης των γυναικών σε όλο τον κόσμο γίνεται με τον τρόπο που επιτάσσουν οι ανάγκες του κεφαλαίου: Οι γυναίκες εντάσσονται στη μισθωτή εργασία με τις μορφές απασχόλησης που εντείνουν την εκμετάλλευση και εξασφαλίζουν στο κεφάλαιο μεγαλύτερα κέρδη, ο συνδυασμός της μητρότητας με την εργασία παραμένει ατομική και οικογενειακή υπόθεση, ενώ οι κοινωνικές υπηρεσίες εμπορευματοποιούνται, παραδίδονται στα χέρια ιδιωτικών επιχειρήσεων και γίνονται συνεχώς ακριβότερες για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.

Ευτυχία ΧΑΪΝΤΟΥΤΗ

«Περιέργεια» για τον Αρη


«Περιέργεια» για τον Αρη
Η «Περιέργεια» σε πλήρη δράση πάνω στον Αρη, σε σχεδόν φωτογραφική καλλιτεχνική απεικόνιση
Το «Επιστημονικό Εργαστήριο του Αρη» («Mars Science Laboratory» ή MSL) της αμερικανικής NASA που προσεδαφίστηκε με επιτυχία στον πλανήτη Αρη πριν μερικές βδομάδες ξεκίνησε ήδη τις αναλύσεις των πετρωμάτων του κόκκινου πλανήτη και την πορεία του προς πιο ενδιαφέρουσες γεωλογικά περιοχές. Η «Περιέργεια» («Curiosity»), όπως ονομάζεται το ρομποτικό όχημα - το μεγαλύτερο που έχει σταλεί στον Αρη - θα αναλύσει δεκάδες δείγματα που θα εξάγει από το εσωτερικό βράχων ή θα συλλέξει από το έδαφος, καθώς θα εξερευνά μια περιοχή του Αρη πολύ μεγαλύτερη από τους προκατόχους της «Σπίριτ» και «Οπορτούνιτι».
Η «Περιέργεια» προσεδαφίστηκε κοντά στους πρόποδες ενός βουνού με ενδιαφέρουσα διαστρωμάτωση, μέσα στον κρατήρα Γκέιλ. Τα στρώματα του βουνού περιέχουν ιζηματογενή πετρώματα, δηλαδή ορυκτά που σχηματίζονται μέσα σε νερό. Η δυνατότητα προσεδάφισης στη συγκεκριμένη περιοχή ήταν αποτέλεσμα βελτιώσεων στη διαδικασία καθόδου της διαστημοσυσκευής, που τώρα επιτρέπουν προσεδάφιση σε περιοχή ακτίνας 20 χιλιομέτρων (έναντι 100 χλμ. σε παλιότερες αποστολές). Η περιοχή - στόχος είναι τόσο κοντά στο τοίχωμα του κρατήρα, που στο παρελθόν θα είχε απορριφθεί ως ανασφαλής, λόγω του κινδύνου το όχημα να καταλήξει σε επικλινές και ανώμαλο έδαφος και να καταστραφεί. Απώτερος σκοπός είναι να εξεταστεί αν η περιοχή αυτή είχε ποτέ, ή ακόμα καλύτερα συνεχίζει να έχει, κατάλληλες συνθήκες για μικροβιακή ζωή.
Ενα από τα στάδια της διαδικασίας καθόδου ήταν η αποκόλληση και το κρέμασμα του ρομποτικού οχήματος με πλαστικά σχοινιά από τη συσκευή καθόδου («γερανός») 20 μέτρα πάνω από το έδαφος, ώστε η προσεδάφιση να είναι πιο ομαλή
Το Curiosity διαθέτει κάμερες στο βραχίονα και τον ιστό, έξι τροχούς και σύστημα ανάρτησης, που του επιτρέπουν να υπερπηδά εμπόδια ύψους μέχρι 65 εκατοστών. Επιπλέον, έχει ειδικά εξαρτήματα, που του δίνουν τη δυνατότητα να συλλέξει δείγματα εδάφους και βράχων, να τα επεξεργαστεί και να τα οδηγήσει σε συσκευές ανάλυσης που μεταφέρει.
Ενα αδύνατο σημείο των προηγούμενων ρομποτικών οχημάτων της NASA ήταν ότι επειδή χρησιμοποιούσαν φωτοβολταϊκά κύτταρα για την τροφοδοσία τους με ενέργεια, δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν κατά τη διάρκεια του αρειανού χειμώνα. Οι ενεργειακές ανάγκες του «Curiosity» είναι πολύ μεγαλύτερες και γι' αυτό χρησιμοποιεί ως πηγή ενέργειας μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων, που παράγει ηλεκτρισμό από τη θερμότητα που εκλύει η φυσική ραδιενεργή διάσπαση του πλουτωνίου 238.
Η «Περιέργεια» διαθέτει αέριο χρωματογράφο, φασματόμετρο μάζας και ρυθμιζόμενο φασματόμετρο λέιζερ, που, σε συνδυασμό, επιτρέπουν την ταυτοποίηση πολλών οργανικών ενώσεων και τον προσδιορισμό της αναλογίας ισοτόπων κρίσιμων χημικών στοιχείων. Ακόμα έχει όργανο μέτρησης της διάθλασης ακτίνων Χ για την ποιοτική και ποσοτική χημική ανάλυση πετρωμάτων, κάμερες για κοντινές λήψεις φωτογραφιών των δειγμάτων, φασματόμετρο σωματιδίων άλφα για τον προσδιορισμό της διάδοσης ορισμένων χημικών στοιχείων στα πετρώματα και παλμικό λέιζερ που εξατμίζει λεπτά στρώματα υλικού σε απόσταση μέχρι 7 μέτρα, ώστε από την ανάλυση των ατμών να προσδιορίζεται το είδος των χημικών στοιχείων που περιέχονται.
Στη φωτογραφία φαίνεται ένα μέρος του Curiosity και των συστημάτων του, η σχεδόν επίπεδη περιοχή γύρω από το σημείο προσεδάφισης και στο βάθος βουνά του Αρη
Ηδη η «Περιέργεια» ανέλυσε μια μικρή πέτρα, που ονομάστηκε «Στέψη», η οποία αποδείχτηκε κομμάτι ηφαιστειογενούς βασάλτη, όπως πολλά από τα πετρώματα στην επιφάνεια του Αρη. Λίγο πριν ξεκινήσει για τους πρόποδες του όρους Σαρπ στα χείλη του κρατήρα, ανέλυσε και πέτρες που αποκαλύφθηκαν από τα αέρια που εκτόξευσαν οι ανασχετικοί πύραυλοι του συστήματος καθόδου του Curiosity. Οι επιστήμονες - και όχι μόνο - περιμένουν με αγωνία τη συνέχεια της εξερεύνησης.

Στη μέση και προς τα κάτω σημειώνεται με ανοιχτό πράσινο χρώμα το σημείο προσεδάφισης του Curiosity και με γαλάζιο η ελλειπτικού σχήματος περιοχή στην οποία διασπάρθηκαν τα βοηθητικά τμήματα του συστήματος καθόδου της διαστημοσυσκευής

Οι πρόποδες του όρους Σαρπ, όπου η «Περιέργεια» θα ξεκινήσει μια αναρρίχηση αρκετών εκατοντάδων μέτρων, μελετώντας τα εκτεθειμένα γεωλογικά στρώματα. Τα χαμηλότερα, σύμφωνα με παρατηρήσεις άλλων αποστολών από τροχιά, ενδέχεται να περιέχουν ένυδρα ορυκτά. Η οριζόντια γραμμή αναφοράς δείχνει μια απόσταση περίπου 2 χλμ. Τα χρώματα έχουν προσαρμοστεί ώστε να φαίνονται όπως αν φωτίζονταν από το φως που φτάνει στην επιφάνεια της Γης διευκολύνοντας την αναγνώριση των πετρωμάτων

Τα πρώτα «βήματα» του ρόβερ στον κόκκινο πλανήτη. Αριστερά και δεξιά από το σημείο που αρχίζουν τα χνάρια φαίνονται τα σημάδια από τα αέρια των ανασχετικών πυραύλων καθόδου

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: www.nasa.gov

TOP READ