Εργατοπατέρες και νεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί

Κατιούσα

Μπορεί ο Παναγόπουλος χθες να έκανε παραλληλισμούς μεταξύ ΠΑΜΕ και Χρυσής Αυγής, στην πραγματικότητα ωστόσο οι φασίστες της εγκληματικής οργάνωσης συμπλέουν στον πυρήνα των επιχειρημάτων τους με εκείνον που διακινεί η ηγεσία της ΓΣΕΕ, αλλά και, σε διάφορες, παραλλαγές, τα φερέφωνα του Σύριζα, δηλαδή ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα “διέλυσε” το 37ο συνέδριο της της συνομοσπονδίας στην Καλαμάτα.
Οι ναζί κλίνουν τη λέξη “τραμπούκος” και τα παράγωγά του σε διάφορες πτώσεις, προσθέτοντας και άλλους χαρακτηρισμούς, όπως “μισθοφόροι” και “ραβδούχοι”. Φυσικά, δεν είχαν τίποτε να πουν για τους μπράβους της ΓΣΕΕ ή της ΟΙΥΕ, ίσως γιατί ανάμεσά τους δεν είναι απίθανο να βρίσκονταν ομοϊδεάτες, αν όχι και μέλη τους.
Οι χρυσαυγίτες βέβαια δεν μπορούσαν παρά να προσθέσουν τη δική τους πινελιά στην εκστρατεία λάσπης, εφευρίσκοντας ένα πραγματικά ευφάνταστο σενάριο. Ότι υπάρχει συμπαιγνία των “αμερικανοκομμουνιστών” (sic) του Σύριζα με το ΚΚΕ, ώστε να προσχωρήσουν οι “παλαιάς κοπής εργατοπατέρες” στο “Προοδευτικό Μέτωπο” του Σύριζα. Ως “απόδειξη” μάλιστα αναφέρουν τη στάση της αστυνομίας – υιοθετώντας κι εδώ πλήρως τις κραυγές Παναγόπουλος πως έμειναν “απροστάτευτοι” – που δεν παρενέβη, παρότι κλήθηκε από τη διοίκηση της ΓΣΕΕ.
Η πρεμούρα των νεοναζί να μη μείνουν πίσω στη συκοφάντηση του ΠΑΜΕ είναι απόλυτα κατανοητή. Το γεγονός ότι μέρος της επιχειρηματολογίας τους εφάπτεται με εκείνη των εργατοπατέρων, είναι επίσης λογικό, αφού συναγωνίζονται τους φασίστες σε διαπιστευτήρια προς την εργοδοσία. Εκείνο που προβληματίζει, ή μάλλον θα έπρεπε να προβληματίζει τους φορείς τέτοιων απόψεων. είναι πως επιχειρήματα των εργατοπατέρων αναμασώνται κι από δυνάμεις που θεωρούν πως ασκούν αριστερή κριτική στην τακτική του ΠΑΜΕ.

«Αυγή»: «Ζελεδάκια χασίς για τα παιδάκια, ώστε να είναι πιο ευδιάθετα και δημιουργικά», σε λίγο στην Αθήνα

Από Πάνος Αλεπλιώτης

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

Στις 18 Φεβρουαρίου 2019 στην εφημερίδα Αυγή υπάρχει τρισέλιδο αφιέρωμα στην κάνναβη και διαφημίζει και επιχειρηματίες που έχουν ανοίξει καταστήματα και εισάγουν προϊόντα κάνναβης.
Το άρθρο μας ενημερώνει χωρίς καμία αναφορά στις όποιες συνέπειες της χρήσης κάνναβης με γλαφυρό και χαρούμενο ύφος πως:

• Ο χώρος της κάνναβης γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και ένα πιο ελκυστικό περιβάλλον για τον απλό επιχειρηματικό κόσμο. Το ένα μετά το άλλο ανοίγουν τα καταστήματα με προϊόντα κάνναβης στην Αθήνα από νέους κυρίως ανθρώπους, που στέκονται απενοχοποιημένα δίπλα σε άλλα συνοικιακά μαγαζιά και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έχουν καταφέρει να χτίσουν τη δική τους πελατεία, όπως και σχέσεις με τη γειτονιά.
• Η κανναβιδιόλη υπάρχει σε απλά άνθη, εκχυλίσματα, λάδια, κρέμες και, τώρα έχουν βγει επίσης καινούρια βρώσιμα προϊόντα, όπως τσίχλες και σοκολάτες, που θα έρθουν και αυτά σε λίγο καιρό.
• Επίσης ότι το λάδι της κάνναβης, των σπόρων της κάνναβης είναι από τις καλύτερες πηγές φυτικών πρωτεϊνών.
• Η μητέρα που θηλάζει το μωρό μέσω του μητρικού θηλασμού δίνει κανναβιδοειδή CBD και THC, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στην ανάπτυξη και στη δομή των κυττάρων του παιδιού. Με το THC κοιμίζει το μωράκι, με το CBD το κάνει να γελάει, δηλώνει ο ένας από τους ιδιοκτήτες.

Το άρθρο αναφέρεται ακόμη και στις δυσκολίες εισαγωγής των προϊόντων των επιχειρηματιών, τρία χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου για την κλωστική κάνναβη και επιδίδεται σε προκλητική διαφήμιση των προϊόντων που κατά την γνώμη του συντάκτη του άρθρου μέσω αυτών « άνθρωποι που ασχολούνταν από πριν μπορούν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα με λιγότερο φόβο και με λιγότερες δυσκολίες».
«Το CBD μπορείς να το πάρεις εκτός από σταγόνες κάτω από τη γλώσσα, σε κάψουλες, σε υπόθετα, σε τσίχλες, και σιγά σιγά θα βγαίνουν πολύ πιο ευφάνταστοι τρόποι. Όπως ζελεδάκια για τα παιδάκια, ώστε να είναι πιο ευδιάθετα και δημιουργικά».
Όπου νάναι θα τα διαθέτει στο κατάστημά του μας υπόσχεται ο εισαγωγέας.
Αντί για οποιοδήποτε σχόλιο για το τι περιμένει εμάς και τα παιδιά μας  αν δεν αντισταθούμε στις “μοντέρνες” ιδέες και ορέξεις του καπιταλισμού, δανειζόμαστε τους στίχους που Κ. Βάρναλη όπως τους ταξινόμησε σε άρθρο του ο Ηρακλής Κακαβάνης:
«Με τη Θρησκεία και την Πατρίδα
την ίδια απλώνουμεν αρίδα,
τον ίδιον έχουμε σκοπό.
Κερνούμε το λαό χασίσι,
όνειρα, ψέματα και μίση
— δε ντρέπονται για να ντραπώ.
Αργότερα, μάλλον στην δεκαετία του 1960 στο ποίημά του «Εξορία» που αναφέρεται στην τρίμηνη εξορία του στον Αϊ-Στράτη:
Μαζί μας, τελευταίοι, με το βαπόρι
πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι.
Ξεπίτηδες, για να φανεί, πως ίσια
λογιούνται η Λευτεριά και τα χασίσια.
και στο ποίημα της δεκαετίας του 1950 «Στη λεύτερη Κίνα» («Ποιητικά» 1959):
Σε θέλουν σκλάβα να χτυπάς το κούτελο στο χώμα!
Χασίσι αν θες, μετά χαράς, αλλʼ όχι ελευτερία!»

Χιούμορ και ευφυΐα

Στο παλιό διώροφο της οδού Τσαμαδού, όπου στεγάζεται η εφημερίδα "Ημέρα των Πατρών", το κλίμα είναι βαρύ από πολύ νωρίς το πρωί. Έτσι, όταν η αγριοφωνάρα τού εκδότη αντηχεί στο κτήριο, κανείς δεν αιφνιδιάζεται: "Κώστας! Αντρέας! Στο γραφείο μου τώρα!"

Καθώς βαδίζουν προς το γραφείο τού αφεντικού, ο αρχισυντάκτης κοιτάζει τον λινοτύπη με ανησυχία. "Αντρέα, έγινε η έκρηξη". Εκείνος χαμογελάει. "Σιγά, ρε Κώστα, που έγινε η Πάτρα Βεζούβιος και δεν το μάθαμε". Ο εκδότης τούς υποδέχεται μισοξαπλωμένος στην καρέκλα του, με ένα δηλητηριώδες χαμόγελο στα χείλη. Χωρίς να ανασηκωθεί, δείχνει τις δυο καρέκλες μπροστά στο τραπέζι του. "Παρακαλώ, κύριοι, καθήστε".

Κάθονται. Μπροστά στον καθένα τους βρίσκεται ανοιγμένο από ένα φύλλο τής έκδοσης εκείνης της ημέρας. Το ένα στην σελίδα τρία, το άλλο στην σελίδα πέντε. Οι δυο σελίδες είναι πανομοιότυπες, με μόνη διαφορά τον αριθμό τους.

"Κύριοι", συνεχίζει με μελιστάλαχτο ύφος ο εκδότης, "μπορείτε, σας παρακαλώ πολύ, να μου εξηγήσετε γιατί σήμερα τυπώσαμε τα ίδια θέματα και στην σελίδα τρία και στην σελίδα πέντε;" Ο αρχισυντάκτης, ετοιμάζεται να ψιθυρίσει κάποια δικαιολογία της στιγμής αλλά ο Αντρέας τον προλαβαίνει:

"Αφεντικό, δημοκρατική εφημερίδα είμαστε. Κακό είναι που σήμερα είπαμε να φιλοξενήσουμε και μια δεύτερη γνώμη πάνω σε κάποια θέματα;"

Η εκτόνωση είναι άμεση. Η κατσάδα πνίγεται στα γέλια ή, μάλλον, τα γέλια πνίγουν την κατσάδα. "Πηγαίνετε από δω, να μη σας βλέπω, που θα μου κάνετε και πνεύμα". Οι δυο αποχωρούν αλώβητοι. Καθώς βγαίνουν από το γραφείο, ακούγεται μια φωνή: "Συγγνώμη, κύριε, να ρωτήσω κάτι;" Από την ανοιχτή εξώπορτα, τους κοιτάζει μια κυρία, απ' αυτές που συνοδεύουν τα βλαστάρια τους στο φροντιστήριο, το οποίο βρίσκεται στο διπλανό κτήριο. Ο Αντρέας πλησιάζει. "Παρακαλώ!"

"Συγγνώμη", επαναλαμβάνει η κυρία, δείχνοντας μια γλάστρα στον διάδρομο, "επειδή είδα αυτό το φυτό και το ζήλεψα, μπορείτε να μου κόψετε ένα βλαστάρι να το φυτέψω;" Ο Αντρέας γυρίζει το κεφάλι, κοιτάζει την γλάστρα και την δείχνει με το δάχτυλο ξανακοιτάζοντας την κυρία.

"Αυτό το φυτό εννοείτε;"
"Μάλιστα, κύριε. Είναι πολύ ωραίο."
"Ευχαρίστως να σας δώσω, κυρία μου αλλά, απ' όσο ξέρω, αυτά τα βλαστάρια δεν πιάνουν εύκολα."
"Μην ανησυχείτε, κύριε. Δώστε μου εσείς και ξέρω εγώ."
"Αμέσως. Επιτρέψτε μου όμως να επιμείνω ότι δεν θα σας πιάσει εύκολα."

Καθώς ο Αντρέας μπαίνει στο διπλανό γραφείο για να πάρει ένα ψαλίδι, ο Κώστας πάει να πει κάτι αλλά εκείνος τον καθησυχάζει με το βλέμμα. Παίρνει το ψαλίδι, κόβει ένα βλαστάρι και το προσφέρει στην ευγενέστατη κυρία χαμογελώντας.

"Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε", λέει εκείνη με ακόμη πλατύτερο χαμόγελο. Μόνο που το χαμόγελό της παγώνει μόλις πιάνει το βλαστάρι το χέρι της.

"Μα αυτό είναι πλαστικό!", κάνει με γουρλωμένα μάτια.

Και ο Αντρέας ψύχραιμος: "Σας το είπα, αυτά τα βλαστάρια δεν πιάνουν εύκολα..."

-----------------------------------------------------------------


Το παραπάνω στιγμιότυπο έχει ηλικία τριάντα-και ετών και είναι απολύτως πραγματικό. Η αφήγησή του είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτηκα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς όλους εκείνους που εκδήλωσαν την συμπαράστασή τους στην πρόσφατη απώλεια του αδελφού μου. Δεν ξέρω αν έκανα καλά. Ξέρω, όμως, ότι έτσι θα τον θυμάμαι πάντα: ως έναν άνθρωπο με εντυπωσιακή αίσθηση του χιούμορ και ως ένα από τα πιο κοφτερά μυαλά που έχω γνωρίσει στην ζωή μου.

Δίπλα: Μεταμφίεση της στιγμής, για τις ανάγκες της παρέας. Η μοναδική προσωπική φωτογραφία που ανέβασε ποτέ στο διαδίκτυο ο μικρός... 

“Ντροπή σας, είστε ανεπιθύμητη στην πόλη μας!” – Όταν η Σοφία Καλαντίδου έδινε ένα μάθημα στη γυναίκα του πρέσβη των ΗΠΑ

Κατιούσα

«Αυτό το βιβλίο έχει πανέμορφες ζωγραφιές, αλλά δεν έχει σκοτωμένα παιδιά, δεν έχει μάνες που πεινάνε, δεν έχει άνεργες γυναίκες. Γυρνάτε την πλάτη σας, κλείνετε τα μάτια σας γιατί δε θέλετε να χρεώσετε την πολιτική που εσείς εξυπηρετείτε και ειδικά η κ. Μίλερ. Δεν μπορώ να ακούσω άλλο. Ντροπή σας. Ολοι στη Βαγδάτη. Ολοι στους δρόμους. Δεν πρέπει να πεθάνει ούτε ένα παιδί από όποια “λογική σφαίρα”, από όποια “έξυπνη βόμβα”, ούτε ένα παιδί από πείνα. Είστε ανεπιθύμητοι στη Θεσσαλονίκη. Να μην ξανάρθετε».

Σήμερα συμπληρώνονται 16 χρόνια από τη μέρα που η Σοφία Καλαντίδου, αγωνίστρια και συνδικαλίστρια στο χώρο των εμποροϋπαλλήλων, έδινε ένα μάθημα στη σύζυγο του Αμερικανού πρέσβη, Μπόνι Μίλερ, και στη συμμαχία των πρόθυμων υποτακτικών της.
Ήταν άνοιξη του 2003, λίγες ώρες πριν αρχίσει η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ, και μόλις μερικούς μήνες μετά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν (για να “γλιτώσει” από τους Ταλιμπάν, που τους είχαν αναθρέψει οι ιμπεριαλιστές για να “γλιτώσει” από τους Σοβιετικούς η χώρα).
Την ίδια στιγμή ένα Κέντρο της UNESCO διοργάνωνε μια εκδήλωση-παρουσίαση ενός παιδκού βιβλίου της γυναίκας του πρέσβη, στα Λαδάδικα, στο κέντρο της πόλης. Μια προκλητική εκδήλωση για χαμογελαστά παιδιά, την ώρα που κάποια άλλα παιδιά σκοτώνονταν στη Μέση Ανατολή, για να “ευτυχήσει” και να “ευημερήσει” ο τόπος τους. Η υποκρισία του αστικού κόσμου έντυνε την εκδήλωση, μαζί με τους χαιρετισμούς όλης της “καλής κοινωνίας” και των υψηλών προσκεκλημένων.
Αρκούσε η είσοδος μιας εργαζόμενης γυναίκας-μάνας, που έσπασε τον αστυνομικό κλοιό (ασπίδα ενάντια στους διαδηλωτές και τον “εχθρό λαό”) για να τους χαλάσει τη βιτρίνα. Αυτοί που δολοφονούν παιδιά δεν έχουν δικαίωμα να μιλούν για τη διαπαιδαγώγησή τους.

«Γίνεται να μην υποκρίνεται αυτό το προεδρείο; Μιλάτε για γονείς. Δεν αναφέρεστε διόλου στην εργαζόμενη γυναίκα, μητέρα. Μιλάτε για το πώς θα συμπεριφερθούμε και θα επικοινωνήσουμε με τα παιδιά μας, όταν περιμένουμε από τη μια στιγμή στην άλλη εκατομμύρια θύματα άμαχους στο Ιράκ. Και έρχεστε εδώ να στηρίξετε την προπαγάνδα που προσπαθεί να περάσει και η κ. Μίλερ μέσα στο βιβλίο της.
Βομβαρδίζουμε τη Βοσνία και πάμε μετά για βοήθεια και γράφουμε εγχειρίδια για την επικοινωνία με τα παιδιά! Εχω αναθρέψει μια κόρη δουλεύοντας. Καθημερινά πυρπολούν τα εργασιακά μου δικαιώματα, δεν έχω χρόνο να ανασάνω και έρχεστε να μας πείτε ότι μόνο οι γονείς έχουν ευθύνη; Ο κόσμος περιμένει έναν πόλεμο. Λέτε ότι στη βια, οι νέοι, τα παιδιά θα αντιδράσουν με βία, και ο Μπους απειλεί με βία, με πόλεμο το Σαντάμ.
Αν ήσασταν ειλικρινείς, αν ήσασταν μάνες, θα πηγαίναμε στη Βαγδάτη για να μη βομβαρδίσουν παιδιά. Ντροπή σας. Ολοι στη Βαγδάτη, όλοι στους δρόμους. Σκοτώνονται παιδιά, όπως στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν. Δεν τα βλέπετε;».

Λίγο αργότερα δήλωνε στα ΝΕΑ μεταξύ άλλων πως αντέδρασε γιατί είναι Ελληνίδα και άνθρωπος:

«Μπήκα από περιέργεια για να ακούσω τι θα πούνε. Ήμουν κάτω, διαδήλωνα και μοίραζα φυλλάδια. Παρακολούθησα σχεδόν όλη τη συζήτηση. Δεν είχα προγραμματίσει τίποτα. Κάποια στιγμή σκέφτηκα πως δεν θέλω να ακούσω την κυρία Μίλερ να μιλάει. Και πήρα τον λόγο… Γιατί, γιατί είμαι Ελληνίδα, είμαι άνθρωπος…»

Τότε όσοι βρίσκονταν στο προεδρείο, έψαχναν τρύπα να κρυφτούν, αφού δεν είχαν τίποτα να πουν για να την αποκρούσουν με λόγια -αφού απέτυχαν να το κάνουν τα ΜΑΤ. Σήμερα η συμμαχία των προθύμων έχει επανέλθει δριμύτερη, με “αριστερό μανδύα” και τους ιμπεριαλιστές να καμαρώνουν πως οι σχέσεις των δύο χωρών (ή μάλλον κυβερνήσεων, αμερικανικής και ελληνικής) βρίσκονται στο καλύτερό τους σημείο.
Με στοιχεία από το Ριζοσπάστη της εποχής και το ιστολόγιο Gagarin

Με τη Χρυσή Αυγή συνέκρινε ο Παναγόπουλος το ΠΑΜΕ

Κατιούσα

Σε παροξυσμό βρίσκεται ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ των εργατοπατέρων Γιάννης Παναγόπουλος, αφού το φυσάει και δεν κρυώνει που το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν του επέτρεψε να μετατρέψει το συνέδριο της ΓΣΕΕ σε φιέστα νοθείας και εργοδοτικών. Από εκεί λοιπόν που ωρυόταν κατά της “Κομμουνιστικής Διεθνούς Ομοσπονδίας” στην οποία τάχα μετέχει το ΠΑΜΕ, ο Παναγόπουλος προχώρησε ένα ακόμα βήμα παραπέρα, συγκρίνοντας το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο με τη Χρυσή Αυγή, αυτή τη φορά από τον αέρα της δημόσιας τηλεόρασης.

Αρχικά στην απογευματινή εκπομπή της ΕΡΤ εμφανίστηκε ο Γιάννης Τασιούλας, που είπε πως η ΕΡΤ που είναι παντού θέλουμε να έρθει και συνέντευξη τύπου του ΠΑΜΕ. Φυσικά δεν πήγε κανείς.

Αμέσως μετά, βγήκε ο Παναγόπουλος χωρίς αντίλογο για να παίξει το ρόλο του ως δημοκρατικού ηγέτη που δεν τον αφήνουν οι τραμπούκοι να υπηρετήσει τους εργαζόμενους και τη δημοκρατία, κάνοντας το συνέδριο της ΓΣΕΕ. 

Προηγουμένως όταν κλήθηκε να απαντήσει για τα ξενοδοχεία πολυτελείας στα οποία ήταν αποκλεισμένοι υποτίθεται, απάντησε πως ήταν φτηνά γιατί ήταν εκτός σεζόν.

Στη συνέχεια επέμεινε ότι υπάρχουν προπηλακισμοί και βίντεο που θα έρθει στη δημοσιότητα και θα δείχνει τρομερά πράγματα.Το περιμένουμε με αγωνία.

Την τελευταία φορά που πήγαν να ισχυριστούν κάτι τέτοιο για την ΟΙΥΕ, εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα με τους μπράβους τους. Κι αν είχαν έστω έναν τραυματία δε θα τον είχαν κάνει σημαία παίρνοντας σβάρνα τα κανάλια;

Είπε ότι δεν μπορούσε καν να καθίσει στην καρέκλα του στο Μέγαρο χορού κατά την εναρκτήρια τελετή του συνεδρίου. 

Αυτό ήταν το αποκορύφωμα του δράματος του μεγάλου δημοκρατικού ηγέτη. “Μαμά, μαμά, μου πήρανε την καρέκλα μου”.

Ό,τι πιο ιερό έχει δηλαδή. Κάτι σαν το αλήστου μνήμης σκετς μου φάγανε το μπιφτέκι μου των ΑΜΑΝ.

Είπε να του επιτραπεί η έκφραση ότι έγινε κατάληψη από εξωσχολικούς, λες και δεν ήταν εργάτες αυτοί που πήγαν στην Καλαμάτα να διαδηλώσουν με τα συνδικάτα.

Για να δικαιολογήσει το ότι ζητάει τη βοήθεια της αστυνομίας όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Πέταξε το αμίμητο “Αν έρχονταν χρυσαυγίτες που και αυτοί μας είχαν απειλήσει, τι θα κάναμε δε θα φωνάζαμε αστυνομία;

Μέχρι και ο παρουσιαστής της κρατικής ΕΡΤ με τις ίσες αποστάσεις εξανέστη και του είπε ότι δεν μπορεί να κάνει αυτή την σύγκριση. Και αυτός το έριξε τότε στο … Καλαματιανό ότι δεν είπε αυτό αλλά…, γιατί εκτός όλων των άλλων διακρίνεται και για την παρρησία του.

Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην πρόσφατη ματαίωση του συνεδρίου της ΟΙΥΕ, λέγοντας πως εκεί η παράταξή του δεν είχε εκπροσώπους, οπότε δεν υπήρχει κάποιο προσωπικό συμφέρον, λες και ο διαβόητος Καραγεωργόπουλος που ήταν στην προηγούμενη διοίκηση δεν είναι σημαίνον στέλεχος της ΠΑΣΚΕ ή λες και έχουν οποιαδήποτε θέση σε συμμαχία με τους εργάτες οι εργατοπατέρες.

Μένει την επόμενη φορά να συγκρίνει το ΠΑΜΕ με τον ISIS ή το μακελάρη της Νέας Ζηλανδίας. Έχει αποδείξει εξάλλου ότι μόνος εχθρός του πάτου είναι η άβυσσος.

Βενεζουέλα μπλόκαραν χτες μεγάλη ποσότητα φαρμάκων

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Αυτοί που ωρύονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη 

Από Πάνος Αλεπλιώτης 

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

Η ισπανική αεροπορική εταιρεία Ιμπέρια χθες 13 του μηνός, θα παρέδιδε στην Βενεζουέλα φάρμακα για ασθενείς με χρόνια υψηλή πίεση και ινσουλίνη για ασθενείς με ζαχαροδιαβήτη.
Η ισπανική κυβέρνηση που αναγνωρίζει σαν πρόεδρο την μαριονέτα των ΗΠΑ Γκουαϊδό απαγόρευσε την μεταφορά.
Η εταιρεία της Βενεζουέλας που τα παρήγγειλε τα είχε ήδη πληρώσει σε εταιρεία του Κατάρ.
Το ίδιο εγκληματικό σκηνικό με φάρμακα συνέβη τον Νοέμβριο του 2017.
Τα φάρμακα τότε μπλοκαρίστηκαν στα σύνορα της Κολομβίας εκεί που οι ΗΠΑ, Κολομβία και ο Γκουαιντό σήμερα, παίζουν το θέατρο της ανθρωπιστικής βοήθειας.
Τότε η Citibank είχε παγώσει τους λογαριασμούς της Βενεζουέλας για πληρωμές και τα φάρμακα της ινσουλίνης έμειναν στο φορτηγό πλοίο που παρέμεινε στα διεθνή ύδατα περιμένοντας να πληρωθεί.
Από την μια μιλούν, οι εκπρόσωποι του Ιμπεριαλισμού, για ανθρωπιστική βοήθεια και από την άλλη εγκληματούν στερώντας τα φάρμακα από βαριά ασθενείς. Ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα παιδάκια που δεν παίρνουν τα φάρμακά τους από την άρνηση της Βενεζουέλας να παραλάβει την τάχα ανθρωπιστική βοήθεια και στο σκοτεινό παρασκήνιο μπλοκάρουν τα φάρμακα. Ο διεθνής τύπος συντονισμένος προβάλλει τις εικόνες των αρρώστων παιδιών και τις ελλείψεις  και αποκρύπτει το Ιμπεριαλιστικό απάνθρωπο εμπάργκο. Η υποκρισία τους δεν έχει όρια. Παίρνουν στον λαιμό τους μικρά παιδιά, άρρωστους με χρόνια προβλήματα. Δεν υπάρχει ίχνος ανθρωπισμού στην προσπάθεια τους να αρπάξουν τον πλούτο του λαού της Βενεζουέλας.
Ο λαός της Βενεζουέλας πρέπει να το πάρει απόφαση και να τελειώνει με τον Ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, των συμμάχων της και με τη ντόπια καπιταλιστική τάξη.

Φασιστική επίθεση σε δημοτικό σύμβουλο της Λαϊκής Συσπείρωσης στα Βίλια

Κατιούσα

Επίθεση από φασιστοειδή δέχτηκε σήμερα ο Μπάμπης Θεοδώρου, δημοτικός σύμβουλος Μάνδρας, εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης», κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου στα Βίλια Αττικής, με θέμα τη στάση του Δήμου απέναντι στην εγκατάσταση οικογενειών προσφύγων σε ξενοδοχείο της περιοχής.
Η συνεδρίαση έγινε στον απόηχο της επίθεσης με πέτρες, κροτίδες και άλλα αντικείμενα, που δέχτηκαν το βράδυ της Παρασκευής περίπου 20 οικογένειες αιτούντων άσυλο, κατά την εγκατάστασή τους σε ξενοδοχείο, μισθωμένο από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης. Λίγο μετά την άφιξη των προσφύγων στο ξενοδοχείο από τα ΚΥΤ της Σάμου, της Χίου και της Λέρου, άγνωστοι πέταξαν πέτρες κάνοντας θρύψαλα την τζαμαρία εισόδου και κροτίδες προς τα δωμάτια, ενώ – όπως καταγγέλλουν οι πρόσφυγες – δεν δίστασαν να χτυπήσουν ακόμα και παιδιά.
Την ώρα που ο δημοτικός σύμβουλος κατήγγειλε σήμερα αυτές τις φασιστικές επιθέσεις, καθώς και την κυβερνητική πολιτική εγκλωβισμού των προσφύγων στη χώρα μας, ομάδα τραμπούκων του επετέθη διακόπτοντας την τοποθέτησή του.
Τελικά όλα τα μέλη του ΔΣ, πλην του δημοτικού συμβούλου της «Λαϊκής Συσπείρωσης», ψήφισαν την απόφαση που είχε πάρει την περασμένη Παρασκευή το Τοπικό Συμβούλιο της ΔΕ Βιλίων, με βάση την οποία στην ουσία κρίνονταν ανεπιθύμητοι οι πρόσφυγες στην περιοχή, με το πρόσχημα πως ο δήμος βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από τις πλημμύρες.
Αυτή η απόφαση έδωσε το πρόσχημα για τις επιθέσεις σε βάρος των προσφύγων την περασμένη Παρασκευή. Ανάλογη απόφαση είχε πάρει το ΔΣ της Μάνδρας και τον Οκτώβρη του 2016.
Πηγή: 902.gr

Κριτήριο ψήφου για τους 17άρηδες το απαράδεκτο κυβερνητικό σχέδιο για το Λύκειο

Τον δρόμο της διαβούλευσης και στη συνέχεια της κατάθεσής του στη Βουλή θα πάρει, όπως φαίνεται, το σχέδιο της κυβέρνησης για το Λύκειο και την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση, που κάνει το σχολείο ακόμα πιο ανταγωνιστικό, απομακρύνοντάς το από τον όποιο μορφωτικό ρόλο τού είχε απομείνει. Στην ουσία, η κυβέρνηση επιμένει σε ένα σχέδιο που το έχουν απορρίψει μαζικά οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και η συνδικαλιστική τους οργάνωση, η ΟΛΜΕ, όπως επίσης και οι γονείς και η Συνομοσπονδία τους, η ΑΣΓΜΕ. Επιμένει σε ένα σχέδιο που θα φορτώσει με πολύ περισσότερα βάρη τους μαθητές και τις οικογένειές τους, τόσο από τη σκοπιά του άγχους και του ανταγωνισμού, που θα εκτιναχθεί στα ύψη, όσο και με οικονομικά βάρη, καθώς η ένταση του ανταγωνισμού κάθε άλλο παρά θα μειώσει την παραπαιδεία και τα φροντιστήρια.

* * *

Το σχέδιο της κυβέρνησης ουσιαστικά ακυρώνει τη Γ' Λυκείου, μετατρέποντάς την σε έτος προπαρασκευής για τις πανελλαδικές, όπου οι μαθητές θα διδάσκονται μόνο τα μαθήματα στα οποία θα δώσουν εξετάσεις, συν μια - δυο ώρες τη βδομάδα Γυμναστική και Θρησκευτικά... Εφτασε μάλιστα στο σημείο ο υπουργός Παιδείας να λέει κυνικά πως ό,τι έμαθαν οι μαθητές στα πέντε προηγούμενα χρόνια της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης είναι αρκετό (!) και γι' αυτό ουσιαστικά μειώνει κατά ένα χρόνο την Εκπαίδευση! Επιπλέον, οι πανελλαδικές εξετάσεις διπλασιάζονται, αφού οι μαθητές θα καλούνται να δίνουν εξετάσεις για το απολυτήριό τους με όλα τα χαρακτηριστικά των πανελλαδικών (άγνωστοι επιτηρητές και διορθωτές κ.λπ.) και στη συνέχεια θα ξαναδίνουν τις πανελλαδικές στα ίδια μαθήματα. Κι αυτό ο υπουργός και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι θα αναβαθμίσει το απολυτήριο, λες και το κύρος του δεν υπαγορεύεται από το τι μπορείς να κάνεις με αυτό (που σήμερα είναι και θα συνεχίσει να είναι «διαβατήριο ανεργίας»), αλλά από το πόσο σκληρές είναι οι εξετάσεις για την απόκτησή του. Οσο για την «ελεύθερη πρόσβαση» στα Τμήματα χαμηλής ζήτησης, είναι μια κοροϊδία που δεν μπορεί καν να «χρυσώσει το χάπι» για τους μαθητές και τις οικογένειές τους, αφού είναι Τμήματα που δεν τα προτιμούν οι υποψήφιοι, στα οποία και σήμερα μπορούν να περάσουν με πολύ χαμηλές βαθμολογίες, ενώ η πρόσβαση δεν είναι καθόλου «ελεύθερη», αφού θα δίνουν τις εξετάσεις τύπου πανελλαδικών για το απολυτήριο και μάλιστα θα πρέπει να συγκεντρώσουν και βαθμολογία πάνω από 9,5 (μεγαλύτερη απ' ό,τι απαιτείται σε αυτά τα Τμήματα σήμερα).

* * *

Απ' όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι καθόλου δεν ξαλαφρώνονται οι μαθητές που ήδη μοχθούν σε ένα αγχωτικό και ανταγωνιστικό σύστημα. Γι' αυτό και «τρίβουν τα χέρια τους» τα φροντιστήρια. Θυμίζουμε ότι γνωστός φροντιστηριάρχης μεγάλης αλυσίδας είχε αρθρογραφήσει από την πρώτη παρουσίαση του σχεδίου ακόμα, χαιρετίζοντάς το και δηλώνοντας πως όχι μόνο δεν απειλούνται τα φροντιστήρια, αλλά θα αυξηθεί και η πελατεία τους. Ο υπουργός Παιδείας, από την άλλη, ακριβώς επειδή τα γνωρίζει όλα αυτά, αρχίζει σαν τους προκατόχους του της ΝΔ να μιλάει για «ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας»... Με άλλα λόγια, χρεώνει την παραπαιδεία στους ίδιους τους μαθητές και τους γονείς, που προσπαθούν με όσο το δυνατό καλύτερους όρους να κυνηγήσουν την τύχη τους στο διαγωνισμό των εξετάσεων, και με το προσεχές σύστημα σε μια ακόμα πιο ανταγωνιστική αρένα, με δεδομένη την απουσία ενός συστήματος δημόσιων και δωρεάν επαγγελματικών σχολών που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν μια άλλη προοπτική στους αποφοίτους πέραν της Ανώτατης Εκπαίδευσης.

* * *

Και στην Παιδεία λοιπόν, όπως και σε όλους τους άλλους τομείς, η κυβέρνηση έρχεται να προσθέσει νέα βάρη στις πλάτες του λαού, ενώ τα άλλα αστικά κόμματα «σφυρίζουν αδιάφορα» ή υποβαθμίζουν τις συνέπειες των αναδιαρθρώσεων. Οπως η ΝΔ, που η αντίδρασή της μετά την ανακοίνωση του κυβερνητικού σχεδίου ήταν ότι έγινε... «πολύ κακό για το τίποτα». Αλλωστε, ως κυβέρνηση, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν δώσει δείγματα γραφής με τις μεταρρυθμίσεις τους που αφορούν και το Λύκειο, αναπαράγοντας τον πυρήνα όσων επιχειρεί τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε με τις δικές τους «μεταρρυθμίσεις» εξαλείφθηκε η παραπαιδεία, αντίθετα ενισχύθηκε, όπως και ο χαρακτήρας της Γ' Λυκείου ως έτους προπαρασκευής για το πανεπιστήμιο, μακριά από τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών. Από εκεί που άφησαν το νήμα οι προηγούμενοι το πιάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα την επίθεση.

* * *

Στον αντίποδα, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί έχουν κάθε λόγο να αγανακτούν και να ξεσηκώνονται. Απαιτούν, έχοντας όλο το δίκιο με το μέρος τους, να μην κατατεθεί αυτό το σχέδιο που κλείνει στα παιδιά την πόρτα της γενικής μόρφωσης ένα χρόνο νωρίτερα, που οξύνει τους ταξικούς φραγμούς και την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος για μια θέση στα ΑΕΙ, που έχει απορριφθεί πανηγυρικά απ' όλους. Οι μαθητές μπορούν να σκεφτούν και να ακουμπήσουν στην πρόταση του ΚΚΕ για ένα σχολείο που δεν θα εξοντώνει, που θα δουλεύει σταθερά με όλα - και για όλα - τα παιδιά, αναπτύσσοντας όλες τις κλίσεις, τα ενδιαφέροντα, τα ταλέντα, που θα καλλιεργεί τη δίψα για μόρφωση και θα δίνει διέξοδο στις νεανικές ανησυχίες. Να συναντηθούν με την πρόταση του ΚΚΕ για έναν διαφορετικό τρόπο πρόσβασης, που άμεσα μπορεί να εφαρμοστεί και να ανακουφίσει τους υποψήφιους και τις οικογένειές τους, με απεριόριστη δυνατότητα πολλαπλών επιλογών προτίμησης, με δικαίωμα επανάληψης της διαδικασίας όσες φορές επιθυμούν οι υποψήφιοι, με δυνατότητα κατοχύρωσης βαθμολογίας μαθημάτων και για τις επόμενες χρονιές. Τις προτάσεις αυτές τις έχει καταθέσει στη Βουλή το ΚΚΕ και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τις έχει απορρίψει με αστεία επιχειρήματα... Να τι πρέπει να σκεφτούν και να σταθούν οι νέοι και μπροστά στις κάλπες που έχουμε μπροστά μας, κάνοντας κριτήριο τη δική τους ζωή και τις ανάγκες τους.

Γ. Σ.

Σαν πας στην Καλαμάτα...

Με την αποφασιστική μάχη που έδωσαν επί τέσσερις μέρες στην Καλαμάτα εκλεγμένοι αντιπρόσωποι από Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες όλης της χώρας, συνδικαλιστές και άλλοι εργαζόμενοι, εμπόδισαν όσα μεθόδευαν εργοδοσία - εργατοπατέρες - κυβέρνηση για το συνέδριο της ΓΣΕΕ, έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα: Στα συνέδρια των εργατών δεν μπορούν να παίρνουν μέρος νόθοι, εργοδότες, διευθυντικά στελέχη, ασφαλίτες και εισαγγελείς, όπως επεδίωξε η απερχόμενη ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ/ομάδα Βασιλόπουλου) με πρακτικές συνδικαλιστικής μαφίας!
Η μάχη αυτή δεν αφορά τις καρέκλες, ούτε είναι «επικοινωνιακό σόου»: Αποτελεί συνέχεια της μάχης που δίνεται σε συνδικάτα όλης της χώρας όλο το προηγούμενο διάστημα, ενάντια στη νοθεία και την ωμή εργοδοτική παρέμβαση που οργιάζουν, για να διατηρήσουν τους εργατοπατέρες ακλόνητους, κατσικωμένους στο σβέρκο της εργατικής τάξης.
Είναι μια μάχη σε εξέλιξη, το περιεχόμενο και η σημασία της οποίας πρέπει να φτάσουν παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο, σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή. Ηδη, το ξεσκέπασμα όλης αυτής της σαπίλας βρίσκει θετική ανταπόκριση, μεταξύ άλλων και σε συνδικαλιστές που έχουν εκλεγεί με άλλες δυνάμεις, δεν μπορούν όμως να ανεχθούν αυτήν την κατρακύλα. Η μάχη αυτή μπορεί και πρέπει να γίνει προωθητική δύναμη για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος!
Η μάχη που δόθηκε στην Καλαμάτα και συνεχίζεται αποφασιστικά σε όλη τη χώρα ενισχύει αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική.
Και είναι τέτοια η απαξίωση της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΓΣΕΕ, που δεν έχει καν τα μούτρα να απευθυνθεί στους εργαζόμενους, στα συνδικάτα, στις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα, τους οποίους λέει ότι εκπροσωπεί! Ξέρει καλά ότι οι εργαζόμενοι της έχουν γυρισμένη την πλάτη. Γι' αυτό μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να νομιμοποιήσει τη νοθεία και την παρέμβαση της εργοδοσίας στο συνέδριο, γράφει επιστολές και ζητάει συνάντηση με την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα των μνημονίων, προφανώς για να τους πει τον πόνο της και να ζητήσει στήριξη αυτές τις ...δύσκολες ώρες.
Αυτή η συνδικαλιστική μαφία δεν πρόκειται όμως να σωθεί ούτε από τα φιλοκυβερνητικά Μέσα, που συνεχίζουν να αναμασούν διάφορα για «πολιορκία και αποκλεισμό του συνεδριακού κέντρου από δυνάμεις του ΠΑΜΕ», «εισβολή του ΠΑΜΕ» και άλλα παρόμοια.
Ολοι μαζί αναπαράγουν το γνωστό ψέμα: Από τη μια εμφανίζουν ως «τραμπούκους» και «εισβολείς» τους εκλεγμένους αντιπροσώπους, που επί τέσσερις μέρες ήταν στη θέση τους, τους συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους που συνέχισαν τη μάχη για συνέδριο και συνδικάτα χωρίς νόθους και διευθυντάδες. Και από την άλλη, παρουσιάζουν σαν «συνδικαλιστές» τους τραμπούκους, τους εργοδότες, τους νόθους, τους εξαφανισμένους εργατοπατέρες, που ζητούσαν από την αστυνομία να τους προστατέψει από τους εργαζόμενους!
«Ναυάγιο του συνδικαλισμού» και «συνδικαλιστική τραγωδία» χαρακτηρίζουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ την αποκάλυψη του «συνεδρίου» - παρωδία που ετοίμαζε ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, το οποίο προφανώς θα ήταν... «συνδικαλιστική ευτυχία» αν γινόταν με αυτούς τους όρους και μακριά από τους εργαζόμενους, στα μουγγά: Σε αυτές τις συνθήκες δηλαδή στις οποίες μπορούν να «ανθίσουν» οι δολοπλοκίες και τα κομπρεμί, οι νοθείες, η απευθείας εργοδοτική παρέμβαση στα συνδικάτα, όλες οι πρακτικές συνδικαλιστικής μαφίας...
Η αποφασιστική παρέμβαση των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων απέτρεψε αυτόν τον εκφυλισμό και τη μουγγαμάρα που σχεδίαζε η απερχόμενη ηγεσία της ΓΣΕΕ, ακριβώς όπως σπάει και τη σιγή νεκροταφείου που επιδιώκουν να επιβάλουν οι ίδιες δυνάμεις στους χώρους δουλειάς και το συνδικαλιστικό κίνημα για να προχωρά απρόσκοπτα η επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.
Η «εξαφάνιση» των εργατοπατέρων, οι οποίοι έφτασαν να βάλουν λουκέτο σε όλο το συνεδριακό κέντρο μόλις έμαθαν για τα συλλαλητήρια των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων, επιβεβαιώνει ότι αυτό που πραγματικά φοβούνται είναι η μαζική συμμετοχή και κινητοποίηση των εργαζομένων.
Αυτό που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και το κίνημά τους, είναι να γίνει πράξη ο φόβος των εργατοπατέρων και για τις επόμενες... «Καλαμάτες»: Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη μαζική και συνειδητή συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία, με τη μαζική συμμετοχή στην πάλη για την ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού, για το δυνάμωμα της μάχης απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, τη μεγαλοεργοδοσία και όλες τις δυνάμεις που την υπηρετούν!