Οχήματα ειδικού σκοπού

 Οχήματα ειδικού σκοπού

Ας μιλήσουμε σήμερα για οχήματα. Όλοι γνωρίζουμε τα οχήματα τύπου Sport Utility Vehicle, αν και οι περισσότεροι τα λέμε απλώς SUV δίχως να ξέρουμε τι σημαίνουν τα αρχικά που χρησιμοποιούμε. Πόσοι από μας, όμως, γνωρίζουμε τα "οχήματα" τύπου Special Purpose Vehicle, πιο γνωστά στους φίλους τους ως SPV; Πώς; Σας έπιασα αδιάβαστους; Αφήστε με, λοιπόν, να σας εξηγήσω.

Και, πρώτα-πρώτα, μη βιάζεστε να "δείτε" πίσω από τον όρο "Special Purpose Vehicle" τίποτε θηριώδη τετράτροχα, σαν αυτά που οφείλεις να οδηγείς αν θέλεις να πας για σκι στην Αράχωβα ή για καφέ στο Κολωνάκι. Διότι τα "οχήματα" τύπου SPV δεν έχουν...ρόδες. Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, δεν είναι καν αυτοκίνητα. Σας μπέρδεψα περισσότερο, ε;

Πάμε από την αρχή. Μάλλον έχετε ακούσει να γίνεται λόγος για "Εταιρείες Ειδικού Σκοπού". Αυτές οι εταιρείες είναι η τελευταία λέξη τής μόδας για όσους θέλουν να ασχοληθούν με γρήγορες και αποτελεσματικές δουλειές, εκμεταλλευόμενοι την πρεμούρα τής κυβέρνησης να προσελκύσει επενδύσεις, μια πρεμούρα που την οδηγεί στο ξεπούλημα νησιών, παραλιών, ορέων, λαγκαδιών, ακινήτων, κινητών και εν γένει παντός υλικού ή άυλου πράγματος που μπορεί να πουληθεί.

Οι Εταιρείες Ειδικού Σκοπού δεν είναι καινούργιο φρούτο, αφού προβλέπονται από την νομοθεσία μας εδώ και πολλά χρόνια. Απλώς, τώρα τελευταία γνωρίζουν πιένες, σε συνδυασμό με τις διαδικασίες fast-track που έχουν θεσμοθετηθεί προκειμένου να διευκολύνουν τους πάσης φύσεως επενδυτές. Ως εκ τούτου, γι' αυτές τις εταιρείες έχουν προβλεφθεί ορισμένα εξαιρετικά θελκτικά κίνητρα, όπως ευνοϊκώτερη φορολόγηση και ταχύτατες διαδικασίες αδειοδότησης. Για την σύστασή τους αρκεί μια ΚΥΑ (κοινή υπουργική απόφαση) των υπουργών Ανάπτυξης, Μεταφορών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Οικονομικών, ενώ έχει ήδη προβλεφθεί ότι μπορούν να υλοποιούν και αποκλειστικά ιδιωτικές επενδύσεις και όχι μόνο ΣΔΙΤ (συμπράξεις δημόσιου & ιδιωτικού τομέα) όπως παλιότερα.

Ε, λοιπόν, αυτές οι εταιρείες που αποκαλούνται στα ελληνικά Εταιρείες Ειδικού Σκοπού, δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που οι αγγλοσάξωνες ονομάζουν Special Purpose Vehicle. Μη ρωτήσετε από πού κι ως πού η εταιρεία αποκαλείται vehicle, δηλαδή όχημα. Δεν έχετε ακούσει για "προγράμματα (συγγνώμη, πρότζεκτς) που τρέχουν" ή για "επενδύσεις που -επίσης- τρέχουν"; Πρόκειται για έναν βλακωδέστατο ελληνοαγγλισμό, ο οποίος χρησιμοποιείται από αναλφάβητους που δεν έχουν υπ' όψη τους το -ακριβέστατο- ελληνικό ρήμα "υλοποιώ". Κι αφού οι επενδύσεις "τρέχουν", τί καλύτερο από το να χρησιμοποιείται για την υλοποίησή τους το κατάλληλο "όχημα";

Πάμε τώρα στην ουσία. Οι ΕΕΣ (ή SPV, πείτε τις όπως θέλετε) δεν είναι παρά εταιρείες-κελύφη, οι οποίες συστήνονται για να κάνουν μια συγκεκριμένη δουλειά και χρησιμοποιούνται για να προστατέψουν την μητρική εταιρεία από οποιονδήποτε κίνδυνο, κυρίως χρηματοοικονομικό. Αν κάτι δεν πάει καλά κατά το "τρέξιμο της επένδυσης", η μητρική εταιρεία την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και απλώς αφήνει την SPV της να βουλιάξει.

Δεν θα είμαστε πολύ υπερβολικοί αν υποστηρίξουμε ότι οι SPV χρησιμοποιούνται εκεί όπου δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι οφσόρ. Δείτε τις αποκρατικοποιήσεις τού ΤΑΙΠΕΔ και θα διαπιστώσετε ότι όλες, από Ελληνικό μέχρι ΟΠΑΠ κι από Αστέρα μέχρι Σχινιά, όλες μα όλες γίνονται μέσω SPV. Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι όλες οι πολυδιαφημισμένες τουριστικές επενδύσεις που προγραμματίζουν τα διάφορα ξένα επενδυτικά κεφάλαια (funds), αναλαμβάνονται από SPV.

Πάμε παρακάτω. Στην "Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού", στο κεφάλαιο όπου ασχοληθήκαμε με τo "Σκάνδαλο Enron", γράφαμε: "Στην πράξη, η Enron έκανε κάτι σαν...δημιουργική λογιστική: χρησιμοποιούσε πολλές εταιρείες-βιτρίνες, στις οποίες μετέφερε τα ελλείμματα και τα χρέη, ώστε να εμφανίζει διογκωμένα αποτελέσματα. Στόχος αυτής της -έμμεσης- παραποίησης των ισολογισμών της ήταν η αύξηση της ελκυστικότητας της μετοχής της, ώστε να "φουσκώσει" η χρηματιστηριακή αξία τής εταιρείας". Αυτές οι "εταιρείες-βιτρίνες", για τις οποίες κάναμε λόγο τότε, δεν ήσαν παρά... Εταιρείες Ειδικού Σκοπού. Πώς αλλοιώς θα γινόταν αποτελεσματικώτερα η "μεταφορά ελλειμμάτων και χρεών" αν δεν χρησιμοποιούνταν τα κατάλληλα...οχήματα;

Η ιστορία τής Enron συνιστά μια από τις μεγαλύτερες χρηματοοικονομικές απάτες στην ιστορία τού καπιταλισμού. Το ερώτημα είναι πόσο γνώστες τής ιστορίας είναι οι υπουργοί που συνυπογράφουν τις ΚΥΑ με τις οποίες ιδρύονται οι Εταιρείες Ειδικού Σκοπού στην "Νέα Ελλάδα" του Αντώνη και της παρέας του...

Η ανάκριση

 Η ανάκριση

Κάλλιο αργά παρά ποτέ λέει ο θυμόσοφος λαός. Όταν λοιπόν είδαμε πως ο θίασος του καζάκου έρχεται στα χανιά για να ανεβάσει την ανάκριση του πίτερ βάις, δεν χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα για την απόφαση. Στην πορεία μάλιστα νικήθηκαν κι οι όποιοι ενδοιασμοί περί πιθανής… «απεργοσπασίας» (λευκής από την πλευρά μας ως θεατές κι από τη δική τους ως ηθοποιοί), καθώς η παράσταση έδενε άριστα με το απεργιακό κλίμα της χτεσινής ημέρας κι αναδείκνυε μια σημαντική διάσταση για το εργατικό κίνημα και την πάλη του ενάντια στο φασιστικό κίνδυνο.

Η ανάκριση είναι στην ουσία μια ντοκιμαντερίστικη αφήγηση των «ανδραγαθημάτων» των ναζί στο κολαστήριο του άουσβιτς. Και για εμάς τους αμύητους αποτελεί μια καλή εισαγωγή στην κατανόηση της έννοιας της μπρεχτικής αποστασιοποίησης –που με έχει μπερδέψει περισσότερο και από τη διαλεκτική.

Ο βάις καταγγέλλει τη ναζιστική φρίκη και βάζει το θεατή σε μια σκληρή ψυχική δοκιμασία. Δε στοχεύει όμως στο συναίσθημά του, παρά τα πολύ έντονα συναισθήματα που προκαλεί στο κοινό κατά τη διάρκεια του έργου, αλλά στην ενεργοποίηση της συνείδησης και του προβληματισμού του. Δε στοχεύει στα κλαμένα πρόσωπα –και είναι αρκετοί αυτοί που δακρύζουν στην παράσταση- ή στο σφίξιμο της καρδιάς, αλλά στις σφιγμένες γροθιές, που παλεύουν και διεκδικούν. Δεν ενδιαφέρεται για τις καλλιτεχνικές φόρμες, αλλά για την ανάλυση του θέματός του. Δε στέκεται στο προσωπικό δράμα των θυμάτων, αλλά το χρησιμοποιεί ως όχημα για να αναδείξει την ουσία του φασισμού, τα αίτια που τον γεννάνε.

Η ανάκριση δεν αποσκοπεί σε μια προσωρινή ταύτιση του θεατή με τους ήρωες του έργου, που σχεδόν δεν αναφέρονται ονομαστικά. Αλλά στο ταρακούνημά του, δίνοντάς του υλικό να σκεφτεί μετά το τέλος της παράστασης. Με αυτή την έννοια, ο ιστορικός-δημοσιογραφικός (επι)λογος του μπογιόπουλου στο κλείσιμο της παράστασης, δεν έρχεται ως κάτι παράταιρο, αλλά ως επιστέγασμα όσων έχουμε παρακολουθήσει πριν κι επιπλέον τροφή για σκέψη κι επεξεργασία. Το έργο δε θέλει να υποδείξει κάποιο έτοιμο συμπέρασμα στο θεατή, ούτε καταλήγει σε εύκολο από σκηνής διδακτισμό. Αντιθέτως, αποφεύγει το σύνηθες αίσιο τέλος και την πολυπόθητη κάθαρση για το κοινό. Ο θεατής καλείται να αναζητήσει τη λύτρωση έξω από την αίθουσα και το «μύθο», στην πραγματική ζωή με τις πράξεις του και τον αγώνα του.

Ίσως λοιπόν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της τεχνικής αυτής, ακόμα και αν δεν αποδιδόταν στο υψηλότερο επίπεδο ή δεν απευθυνόταν σε κοινό με θεατρική παιδεία και καλλιέργεια, να ήταν σε κάποια θέατρα της σοβιετικής επαρχίας, όπου όσοι ενσάρκωναν το ρόλο πχ του καπιταλιστή ή του κουλάκου, μόλις και μετά βίας γλίτωναν τις επιθέσεις και το λιντσάρισμα από τους εξαγριωμένους θεατές, που έπαιρναν πολύ στα σοβαρά αυτό που έβλεπαν και σχεδόν κυριολεκτικά τη φράση «πάρε την υπόθεση (του έργου) στα χέρια σου».

Οι μόνοι που αναφέρονται ονομαστικά στο έργο είναι οι βασανιστές κι εκτελεστές του στρατοπέδου. Στις οθόνες της σκηνής εμφανίζεται μάλιστα μια φωτογραφία τους με τις χρονολογίες γέννησης και θανάτου τους και τις ποινές που τους επιβλήθηκαν. Και εκεί διαπιστώνεις δύο πράγματα: αφενός πως πολλά καθάρματα έζησαν αρκετά για να προλάβουν την πτώση του τείχους και την «ενοποίηση» της γερμανίας, για να νιώσουν «ιστορικά δικαιωμένοι» -αν και είχαν ήδη «δικαιωθεί» κι «αποκατασταθεί» από τις αρχές της δυτικής γερμανίας, στελεχώνοντας σε μεγάλο βαθμό τον κρατικό της μηχανισμό*. Κι αφετέρου πως τελικά τους επιβλήθηκαν αστείες ποινές κάθειρξης, ενώ οι πραγματικοί ένοχοι (τα γερμανικά –κι όχι μόνο- μονοπώλια της κρουπ, της μπάγερν, κτλ) απουσίαζαν από το εδώλιο.

(*κι εκεί αναπόφευκτα κάνεις ορισμένες συγκρίσεις με… την πάλη των τάξεων που έμεινε ιστορικά αδικαίωτη και τους δικούς μας ήρωες. Πχ το μολότοφ που έφυγε πλήρης ημερών το 86’ και σχετικά μακάριος, πριν από την τελική εκδήλωση της αντεπανάστασης. Ή τη θρυλική απασιονάρια που έφυγε επίσης πλήρης ημερών, τρεις μέρες μετά την πτώση του τείχους. Και δε γίνεται να μην αναλογιστείς την τρομερή σημειολογία και την επίδραση της είδησης στον οργανισμό της –και βασικά στα ψυχικά της αποθέματα. Και προπαντός τους βετεράνους του κόκκινου στρατού, οι οποίοι έχουν μπει στο στόχαστρο των ναζί και των επίσημων αρχών, που παίρνουν εκδίκηση αντιστρέφοντας τους ρόλους της Ανάκρισης).

Οι βασανιστές του στρατοπέδου είναι εκ των τελευταίων τροχών της αμάξης, εκτελεστικά όργανα μιας μηχανής, που σκοτώνει όχι μόνο από μίσος ή ιδεολογία αλλά κυρίως γιατί απέτυχε να πείσει τον κόσμο ότι έχει κάποιο όραμα. Αμετανόητοι ιδεολόγοι χωρίς όμως ιδιαίτερη ιδεολογική κατάρτιση, καθώς δέχονταν διαταγές, υπακούοντας απλώς το νόμο –και δεν είναι δικό τους λάθος που ο νόμος άλλαξε. Με καρικατουρίστικα στοιχεία και κουσούρια που θυμίζουν σε πολλά σημεία τις σύγχρονες φιγούρες του αντικομμουνιστικού εσμού, οι οποίες πάσχουν από επιλεκτική αμνησία, διαπνέονται από θρασύδειλο κυνισμό και τσαμπουκαλεύονται εκ του ασφαλούς και με άνωθεν προστασία.

Η ανάκριση έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό που ξεκινά ήδη από το σχολείο και τη μισή ιστορία που μαθαίνουμε. Πόσοι γνωρίζουν άραγε τις φρικιαστικές λεπτομέρειες για τους θαλάμους αερίων και τις απεγνωσμένες κραυγές των θυμάτων που συνεχίζονταν κάποιες φορές για αρκετά λεπτά; Ή για τη στενή διασύνδεση του άουσβιτς με τις βιομηχανίες της περιοχής; Για την αδρή χρηματοδότηση των ναζί από τα μεγαλύτερα γερμανικά –και όχι μόνο- μονοπώλια, που επένδυσαν πολιτικά στην επικράτηση του φασισμού; Για τη μεταχείριση των εβραίων και των σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου; Για τα γενετικά πειράματα στις γυναίκες κρατούμενες του στρατοπέδου; Ή κι ευρύτερα για τα ολοκαυτώματα δεκάδων χωριών στη σοβιετική επικράτεια από τους ναζί (βασικό θέμα της ταινίας του κλίμοφ «έλα να δεις»); Και για την πολλαπλάσια ένταση και κλίμακα των πολεμικών επιχειρήσεων στο ανατολικό μέτωπο του β’ παγκόσμιου, με τους σοβιετικούς να σηκώνουν σχεδόν μόνοι τους από τις συμμαχικές δυνάμεις το βάρος της απόκρουσης του ναζισμού;

Αξίζει να συγκρίνουμε αυτό το κενό με τις «γνώσεις» μας, τον καταιγισμό πληροφοριών και έγκυρων ρεπορτάζ για τη σοβιετική ένωση: τα γκουλάγκ, την εξίσωση με το φασισμό, το διαδεδομένο μύθο για τις σφαίρες που περίμεναν όσους πολεμιστές υποχωρούσαν ή επέστρεφαν από την αιχμαλωσία. Και γενικώς με την αστική ευαισθησία για τα «εκατομμύρια θύματα του σταλινισμού» και του «κόκκινου ολοκληρωτισμού», τον χυδαίο συμψηφισμό και τη ντροπαλή αποσιώπηση των ναζιστικών εγκλημάτων.

Ίσως στο μέσο θεατή φανεί το έργο πολύ.. στρατευμένο, γραμμένο από κομμουνιστές για κομμουνιστές. Ο συγγραφέας του ήταν μαθητής του μπρεχτ, οι πρωταγωνιστές-κρατούμενοι του στρατοπέδου μέλη του κκ γερμανίας, ο φασισμός καταγγέλλεται ως η πιο επιθετική κι απροκάλυπτη εκδοχή του καπιταλισμού. Κομμουνιστές είναι εξάλλου κι οι περισσότεροι θεατές κάθε παράστασης, αλλά κι αρκετοί από τους συντελεστές της: ο καζάκος, ο μπογιόπουλος, ο ορκόπουλος ως γιατρός σε προηγούμενες παραστάσεις –που είναι και στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος που ανακοινώθηκε σήμερα. Ίσως πάλι ένας κόσμος να ψάχνει στις εξόδους του κάτι ανάλαφρο και διασκεδαστικό, ως καταφύγιο από τα προβλήματά του και να αποφεύγει ένα έργο που θεωρεί ότι θα τον ψυχοπλακώσει.

Στην πραγματική ζωή όμως δεν υπάρχουν τέτοιες νησίδες και καταφύγια. Και η φασιστική απειλή ξαναθεριεύει όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια. Εφόσον λοιπόν αναγνωρίζουμε την αξία και την επικαιρότητα του έργου, ας αναλογιστούμε τα εξής: ποιος άλλος –αν όχι ο θίασος του κομμουνιστή καζάκου- θα ανέβαζε στις μέρες μας ένα τέτοιο δύσκολο και «αντιεμπορικό» έργο; Ποιος άλλος –αν όχι οι φίλοι του κόμματος- θα γέμιζε τις θεατρικές αίθουσες, με ομαδικά εισιτήρια για συντρόφους και ραντεβού που θυμίζουν προσυγκεντρώσεις; Ποιος άλλος –αν όχι οι κομμουνιστές- θα έδινε μια τέτοια διαλεκτική κι αμφίδρομη σχέση μεταξύ της τέχνης για το λαό και του λαού που στηρίζει από το υστέρημά του αυτούς τους καλλιτέχνες;

Και σε τελική ανάλυση, τι θα ήταν το αντιφασιστικό κίνημα σήμερα, χωρίς τους κομμουνιστές και τη δράση τους, καρφί στο μάτι των αφεντικών και των σκυλιών που τα φυλάνε;

Για δες κάτι "παρεούλες"!

 Για δες κάτι "παρεούλες"!

Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το δημοσίευμα του σημερινού ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ....

«Ανεξάρτητοι» και μη, υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι σε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής!

Οι διασυνδέσεις αλλά και οι «ευκολίες» που παρέχονται στη φασιστική Χρυσή Αυγή σε τοπικό επίπεδο ήταν ήδη γνωστές. Κάτι τέτοιο φάνηκε και από την εκδήλωση των ναζιστών την περασμένη Κυριακή στη Μάνδρα, όπου όχι μόνο τους παραχωρήθηκε το παλιό δημαρχείο της πόλης από τον δήμαρχο Μάνδρας - Ειδυλλίας, Γ. Δρίκο (εκλέχτηκε με τη στήριξη της ΝΔ, ενώ σήμερα δηλώνει «ανεξάρτητος» πάλι όμως με την στήριξη της ΝΔ), αλλά έδωσαν το «παρών» ο αντιδήμαρχος, ο πρόεδρος Οργανισμού του Δήμου, μέλη του νυν δημοτικού συμβουλίου αλλά και υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι. Την παρουσία τους κατέγραψαν επίσης διάφοροι που δηλώνουν υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι της Γιάννας Κριεκούκη («ανεξάρτητης» με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ) αλλά και του Θανάση Πανωλιάσκου, ο οποίος έχει την επίσημη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Σχολιάζοντας αυτήν την εξέλιξη η Κομματική Οργάνωση Μάνδρας - Ειδυλλίας του ΚΚΕ σημειώνει: «Ολοι αυτοί οι δήθεν ανεξάρτητοι επίδοξοι σωτήρες υποψήφιοι δήμαρχοι, αποδείχτηκε ότι δεν είναι και τόσο ανεξάρτητοι, πέρα από το ότι στηρίζονται και στηρίζουν πολιτικές και κόμματα, έχουν υποψήφιους που στηρίζουν τη φασιστική ιδεολογία. Εργαζόμενε, άνεργε, συνταξιούχε, απομόνωσε τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, έχει εγκληματική ιδεολογία και δράση και αξιοποιείται από το σύστημα για να τρομοκρατήσει όποιον σηκώνει κεφάλι. Τσάκισε το φασισμό και το σύστημα που τον γεννάει. Δεν έχεις καμιά δουλειά με τις παρατάξεις που στηρίζουν τα τσιράκια της μεγαλοεργοδοσίας. Κάνε το βήμα στήριξε - ψήφισε στο Δήμο Μάνδρας - Ειδυλλίας τον υποψήφιο δήμαρχο Μπάμπη Θεοδώρου και στην Περιφέρεια Αττικής τον υποψήφιο Περιφερειάρχη Θανάση Παφίλη».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ακούω τα συμπεράσματά σας....

Διαγραφές στον ΣΥΡΙΖΑ (Δε θα γίνει viral…)

 Διαγραφές στον ΣΥΡΙΖΑ (Δε θα γίνει viral…)

Έχουμε και λέμε. 

Στο Ίλιον, σύμφωνα με όσα δημοσιεύτηκαν στην ιστοσελίδα της τροτσκιστικής γκρούπας «Ξεκίνημα», ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί με διαγραφή 25 μέλη του, μεταξύ αυτών και μια 74χρόνη (!!!!) επειδή στηρίζουν άλλη δημοτική παράταξη απ’ αυτή που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στη Γλυφάδα, επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε τη διαγραφή μελών του που συμμετέχουν σε άλλο δημοτικό συνδυασμό που συμμετέχουν επίσης η ΔΗΜΑΡ, οι ΑΝΕΛ κ. α.

Το εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν με ενδιαφέρουν, και τις παραπάνω διαφοροποιήσεις τις θεωρώ απόλυτα φυσιολογικές σ’ ένα κόμμα που «συγκολλητική ουσία» είναι η μάχη για τη κουτάλα και την καρέκλα.

Ρωτώ όμως ο αφελής: 

-->Γιατί κατά κάποιο περίεργο τρόπο, αν στο παραπάνω τίτλο αντί για ΣΥΡΙΖΑ έγραφα ΚΚΕ, θα έβλεπα σίγουρα την ανάρτηση μου στο ps(l)eft.gr, στο tvxs.gr και σε δεκάδες, μη πω εκατοντάδες, άλλα sites, blogs κτλ.;;;

-->Γιατί επιβεβαιωμένες ειδήσεις δεν δημοσιεύονται και δεν σχολιάζονται πουθενά ενώ ψέματα και παπατζιλίκια γίνονται viral;;;

Ρητορικά, προφανώς, τα ερωτήματα…

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΜΜΟΝΗΣ κατ΄ άλλους ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. - ΑΝΑΝΗΨΑΝΤΕΣ-

 ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΜΜΟΝΗΣ κατ΄ άλλους ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. - ΑΝΑΝΗΨΑΝΤΕΣ-

  Είναι γνωστό στην μεταχουντική εληνική κοινωνία ότι οι καθεστωτικές δυνάμεις θεωρούν προσόν, το πολιτικό ή προπαγανδιστικό τους προσωπικό να είναι πρώην ΚΚΕ, ή τουλάχιστον πρώηνΚνίτης. Αυτό είναι εχέγγυο πληρέστερου εξανδραποδισμού και παπαγαλοποίησης. Άσε που αποτελεί και ζωντανό παράδειγμα για εξασφαλισμένη κοινωνικοπολιτική καριέρα…; Άλωστε μας το «δίδασκαν» και οι χουντικοί βασανιστές με το κυνικό: «βρε ρεμάλι, όποιος δεν είναι κομουνιστής μέχρι τα 25 είναι βλάκας, και όποιος παραμένει κομουνιστής και μετά τα 25 είναι βλάκας.»

   Επίσης είναι γνωστό ότι η πρόσφατη (και όχι τελευταία) καπιταλιστική κρίση έχει φέρει σεισμογενείς ανακατατάξεις στο, λεγόμενο, πολιτικό σκηνικό. Μια διαδεδομένη φοβία, σε όλους αυτούς που επί δεκαετίες εμπορεύονταν τον σοσιαλισμό, είναι η απαξίωση. Απαξίωση στις συνειδήσεις των απλών ανυστερόβουλων ανθρώπων που εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στις εύκολες ασυμετοχικές  λύσεις που πλάσαραν οι επώνυμοι σοσιαλιστές και οι σφουγγοκολάριοι τους. Απαξίωση που αν τους χαρακτηρίσει τους κάνει ακατάληλους για πολιτικό προσωπικό, των μεγάλων αφεντικών, και αποβάλονται, όπως ο ανθρώπινος οργανισμός αποβάλει τα υπολείματα των τροφών που έχει καταναλώσει…,χάνοντας όποιο προνόμιο (μεγάλο, μικρό, μικρότερο) είχαν.

   Επίσης είναι γνωστό ότι η πρόσφατη (και όχι τελευταία) καπιταλιστική κρίση έχει ξεπατώσει την αξιοπιστία κάθε ΠΑΣΟΚικου… Οι εναγώνιες προσπάθειες των μεγάλων αφεντικών να υποστηρίξουν τις σπαραγματικές προσπάθειες ανασυγκρότησης της κεντροαριστερης σοσιαλδημοκρατίας είναι αναποτελεσματικές. Σκοντάφτουν στους βυζαντινισμούς, τις υστεροβουλίες, τις φιλοπρωτίες, τους ρεβανσισμούς, τις ενοχές όλης αυτής της πολιτικής βρώμας. Ακόμα και οι, ηλικιακά, νεότεροι του χώρου αδυνατούν, καθόσον είναι ζυμωμένοι με τον πολιτικό γιαπισμό-αμοραλισμό.

   Επίσης είναι γνωστό ότι η πρόσφατη (και όχι τελευταία) καπιταλιστική κρίση έχει δυναμώσει (πολαπλασιαστικά)  την αριστεροκεντρώα σοσιαλδημοκρατία. Τα μεγάλα αφεντικά έχουν ξεδιπλώσει όλους τους τρόπους ώστε να λειάνουν τα όποια αριστεροαριστερά ρινίσματα έχουν απομείνει(;) στον ΣΥΡΙΖΑ. Η ευρωλαγνεία των συριζαίων είναι εκείνο που, στα μάτια του πολύ κόσμου, τους ξεχώριζε από τους κομουνιστές. Η, σύμφυτη με την ιδεολογία τους, ευρωλαγνεία των συριζαίων είναι εκείνο  που τους κάνει πολιτικά εθελόδουλους και διαπλάσιμους… Κάπως έτσι (δεν είναι του παρόντος) μιας και οι καιροί φέρνουν το ΣΥΡΙΖΑ στο πάνω κύμα (όπως άλοτε το ΠΑΣΟΚ…) αυτό το κόμα –μηχανισμός πρέπει να ενδυναμωθεί αριθμητικά από πολιτικό προσωπικό που να «πουλάει» σοσιαλισμό και να αναπαράγει καπιταλισμό…

   Εδώ λοιπόν, στην πονηρή συγκυρία (έρχονται και τοπικές εκλογές…), γίνεται όλο και μαζικότερο το φαινόμενο των ανανηψάντων σοσιαλιστών του ΠΑΣΟΚ, που ξετσίπωτα μας διαλαλούν ότι αυτοί επί δεκαετίες  έμειναν πιστοί στα σοσιαλιστικά ιδανικά, και ήταν εγκλωβισμένοι στο καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ (αλά και τον λουφέ). Βουλευτάδες, Νομαρχοδημαρχίσκοι, Συνδικάλες, Αγροτοπατέρες, Επιμελητηριακοί Παγαπόντηδες, Συνεταιριστικοπόντικα, Ενοχικοί Δημοσιοϋπάληλοι, ΜΗΚΥΟάδες, Εργολάβοι Συμβουλάτορες, Πρασινοαναπτυξάδες, Πολιτιστικοί Προ(παρ)αγωγοί, Αργυρώνητοι Κοματαρχίσκοι σπρώχνουν και σπρώχνονται  να δημοσιοποιήσουν την «νέα τους ελπίδα» για την ανάπτυξη και την πρόοδο που θα φέρει η αριστερή κυβέρνηση… Μάλιστα προειδοποιούν ότι αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να πάει χαμένη σαν τις προηγούμενες… Διατυμπανίζουν, ανερυθρίαστα,  ότι έβγαλαν τα συμπεράσματα τους από το παρελθόν και τώρα καίγονται να συμετέχουν στο χτίσιμο του νέου μέλοντος συμβάλοντας με τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους…

  Εδώ λοιπόν, στην πονηρή συγκυρία, οι παραδοσιακές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (ο μηχανισμός του 3%-4,5%) με το μεγαλοπολιτικό επιχείρημα της διεύρυνσης και της πολιτικής ωρίμανσης του λαού συμπράτει, προσεταιρίζεται, διαπλάθεται στη νέα κυβερνητική πλειοψηφία. Να λοιπόν που το φέραν οι καιροί (ποιος το περίμενε) οι παραδοσιακοί ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ να θεωρούν προσόν, το πολιτικό ή προπαγανδιστικό τους προσωπικό να είναι και πρώην ΠΑΣΟΚΟΙ. Την ώρα που ο κάθε απλός πολίτης καταλαβαίνει ότι αν βάλεις στο γάλα έξι φορές νερό, (από 4,5% στο 30%) πάει το γάλα ξίνισε… και ζέχνει.

   Και ίσως όλα αυτά, με πολύ μεγαλοκαρδία, θάταν ανεκτά και επιβεβλημένα αν ο απλός έληνας (ο ανώνυμος κόσμος του μόχθου και της ανέχειας) ήταν κινητοποιημένος και αποφασισμένος να συμετέχει ενεργά στους στόχους του ΣΥΡΙΖΑ (αλήθεια ποιοι είναι;). Όσο αυταπάτη και νάναι αυτό! Είναι όμως γνωστό, και δεν το αμφισβητούν ούτε οι παλιοί Συριζαίοι, ότι ο λαός μας αλαλιασμένος από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης αναζητάει κάποιους να τους αναθέσει τη λύση των προβλημάτων του. Να φάει ψάρια χωρίς να βρέξει κόλο! (Και αυτό είναι το δυστύχημα των καιρών μας.) Ούτε οι αριστερές συνιστώσες, ούτε οι τροτσικιστικές φράξιες, ούτε οι αντικαθεστωτικές  ομάδες, ούτε οι σοσιαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ  αξιολογούν ανοιχτά αυτή τη κατάσταση και ομοφωνούν στην καιροσκοπική αξιοποίηση της ευκαιρίας να γίνουν οι νέοι αναβάτες της κυβέρνησης. Καμώνονται ή και θέλουν να ξεχνούν όμως ότι τα μεγάλα αφεντικά είναι οι επιβήτορες της εξουσίας … και των αναβατών της…!

γιωργης παπαϊωανου

ΑΡΓΟΣ

ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ του ακροδεξιού ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

 ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ του ακροδεξιού ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

Οργανωμένοι τραμπουκισμοί ακροδεξιών

Μέρες παρακρατικής βίας ξανάζησε η Καλαμάτα με την επιδρομή ταγμάτων εφόδου της Ν.Δ.

Πρωταγωνιστής των επεισοδίων είναι το "πνευματικό παιδί" και πρωτοπαλίκαρο του Ευάγγελου Αβέρωφ, ο σημερινός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, συνεργάτης του Μπαλτάκου και πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, νεαρός βουλευτής τότε, οι δηλώσεις του οποίου είχαν κινηθεί στο ίδιο μήκος κύματος με εκείνες του τότε προέδρου της ΝΔ.

Αντιγραφή αποσπασμάτων απο το ρεπορτάζ του "Ριζοσπάστη" της 12ης Ιούλη 1983:
-Κλίμα εμφυλίου πολέμου δημιούργησαν μισθοφόροι χούλιγκανς της "Ν.Δ."...
Κλίμα των ημερών του εμφυλίου πολέμου έζησε η Μεσσηνία απο την Παρασκευή καθώς οι μισθοφόροι χούλιγκανς πυροδοτούμενοι απο βουλευτές της "Ν.Δ." δημιούργησαν σειρά επεισοδίων επικαλούμενοι πάντα προκλήσεις αντιφρονούντων...
-Μοιρασμένοι σε ομάδες κρούσης νεαροί σκόρπιζαν όπου περνούσαν τον πανικό...
Τα επεισόδια που προηγήθηκαν της ομιλίας του Αβέρωφ, το κλίμα τρομοακρατίας που θέλησαν να περάσουν δίνουν το μέτρο της πίστης της "Ν.Δ." στην δημοκρατία και στην συνταγματική νομιμότητα...


-"Ο αντίλαλος του ξεσηκωμού της Καλαμάτας είπε ο Αβέρωφ, θα φτάσει στα πέρατα της Ελλάδας. Είμαι βέβαιος πως αύριο θα μιλάνε γι' αυτό σ' ολόκληρη την Ελλάδα"...
-Ο αρχηγός της Ν.Δ. δικαιολόγησε επίσης τόσο την συγκρότηση ομάδων κρούσης της ΟΝΝΕΔ, όσο και την απόκρυψη στοιχείων της ταυτότητας των μελών της ( με τον εξωφρενικό ισχυρισμό ότι αρκετά σημαντικό ποσοστό των νέων της ομάδας αυτής είναι παιδιά δημοσίων υπαλλήλων)...
-Με ανάλογες - και οργίλες - δηλώσεις του, ο "ήρωας" πρωτοφανών, βίαιων επεισοδίων μέσα στα γραφεία της Χωροφυλακής, βουλευτής Μεσσηνίας, Α. Σαμαράς, ισχυρίζεται ότι απλώς διαμαρτυρήθηκε, σπάζωντας όμως τζάμια...
-Παρουσιάζοντας μάλιστα το σύνθημα "βία στη βία", ο Αβέρωφ δήλωσε ότι δεν μπορεί να παρακολουθεί απαθώς τον τραυματισμό των οπαδών του με πυροβόλα όπλα, να αποδέχεται χωρίς αντίδραση την κομματική βία και την κυβερνητική ανεπάρκεια...
-Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Σκουλαρίκης αναφέρθηκε επίσης στο σοβαρό επεισόδιο που έγινε μέσα στη διοίκηση Χωροφυλακής στην Καλαμάτα στο οποίο, όπως είπε συμμετείχαν οι βουλευτές της "Ν.Δ." Καλατζάκος και Σαμαράς, ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Μιχαλολιάκος, ο γιός του βουλευτή της δεξιάς Χατζηνικολάου και κάποια Κεφαλογιάννη.
Είπε ότι οι παραπάνω έβριζαν τους ανώτατους αξιωματικούς της Χωροφυλακής που βρίσκονταν εκεί και προπηλάκιζαν τον Νομάρχη.
Ειδικά για τον βουλευτή Α. ΣΑΜΑΡΑ είπε ότι με επέμβαση του διέφυγαν οι Μιχαλολιάκος, Μανωλάκος, Χατζηνικολάου και Κεφαλογιάννη, των οποίων την σύλληψη είχε διατάξει ο εισαγγελέας που παρευρέθηκε στο επεισόδιο...

Δείτε ολόκληρο το φύλλο του Ριζοσπάστη της 12ης Ιουλίου 1983 με όλα τα γεγονότα ΕΔΩ.
(σελ. 1, 3, 9)

 Υστερόγραφο : Πασχίζουν οι κυβερνώντες και οι τηλεμαζορέτες τους να μας πείσουν ότι ο Α. Σαμαράς δεν είχε αντιληφθεί ποιος ήταν ο «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής» επιστήθιος – επί 30 χρόνια - συνεργάτης του. Νομίζουν ότι έτσι… προστατεύουν τον κ.Σαμαρά. Ότι «τον βγάζουν λάδι». Τους αφιερώνουμε το εξής απόσπασμα:

«Δεν έχει μικρή σημασία για έναν ηγεμόνα η εκλογή των υπουργών του: Αυτοί είναι καλοί ή όχι, ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Και η πρώτη υπόθεση που μπορεί να κάνει κάποιος για το μυαλό ενός άρχοντα, είναι να δει τους ανθρώπους που έχει γύρω του. Και όταν είναι ικανοί και πιστοί, μπορεί πάντοτε να έχει τη φήμη του συνετού γιατί ήξερε να αναγνωρίσει τους ικανούς και να τους κρατήσει πιστούς. Αλλά, όταν είναι αλλιώτικοι, δεν μπορεί να σχηματίσει κανείς ευνοϊκή κρίση γι' αυτόν, γιατί το πρώτο λάθος που κάνει, το κάνει σ' αυτή την εκλογή».

Γνωστά πράγματα, από το 1500 – τουλάχιστον - κι εντεύθεν. Από τότε, δηλαδή, που ο Μακιαβέλι έγραφε τον «Ηγεμόνα» του (Νικολό Μακιαβέλι, «Ο Ηγεμόνας», εκδόσεις Κάκτος, σελ. 149).   

Οι υποψήφιοι του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές (ΦΩΤΟ)

Οι υποψήφιοι του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές (ΦΩΤΟ)

Στη δημοσιότητα δόθηκαν τα βιογραφικά των υποψηφίων του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές του 2014. (Δείτε παρακάτω τις φωτογραφίες). Πρόκειται για δοκιμασμένους πρωτοπόρους αγωνιστές του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Πρωτοπόροι στους τόπους δουλειάς, στους εργατικούς κλάδους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, στον τομέα των Επιστημών.

Αγγέλου Νίκος, κτηνοτρόφος, πρόεδρος του Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου Αργολίδας, συνεργαζόμενος

Γεννήθηκε στην Αργολίδα, είναι 54 ετών, κατάγεται από αγροτική οικογένεια και είναι παντρεμένος με 4 παιδιά. Από πολύ νωρίς συμμετείχε ενεργά στο αγροτικό κίνημα και από το 1996 βρίσκεται μπροστάρης στους αγώνες της αγροτιάς.

Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ) πανελλαδικά και μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ. Επίσης είναι πρόεδρος του Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου Αργολίδας.

Πολιτικά προέρχεται από το χώρο της ΝΔ. Μέσα από τους λαϊκούς αγώνες, βλέποντας τη σταθερότητα και τη συνέπεια στις θέσεις του ΚΚΕ, έβγαλε πολιτικά συμπεράσματα και συντάχθηκε με το ΚΚΕ.

Ήταν υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Αργολίδας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στις προηγούμενες τοπικές εκλογές και υποψήφιος βουλευτής Αργολίδας με το ΚΚΕ στις εθνικές εκλογές του 2012.

Αγγουράκης Χαράλαμπος, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ

Γεννήθηκε το 1951 στο Βουκουρέστι Ρουμανίας από γονείς πολιτικούς πρόσφυγες. Πήρε πτυχίο Μηχανικού Υπολογιστών του Τμήματος Πληροφορικής του Πολυτεχνείου της Δρέσδης (Technische Universitaet Dresden) της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (ΓΛΔ) το 1973. Διετέλεσε βοηθός στο Τμήμα Πληροφορικής Πολυτεχνείου Δρέσδης την περίοδο 1973-1978. Πήρε επίσης Διδακτορικό Πληροφορικής στο Πολυτεχνείο Δρέσδης το 1978. Εκλέχτηκε βουλευτής του ΚΚΕ στην Περιφέρεια της Α’ Αθήνας την περίοδο 1997-2000 και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ 2009-2014.

Είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ).

Αμπατιέλος Νίκος, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986, είναι τελειόφοιτος Ναυτιλιακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Πήρε μέρος στους μαθητικούς αγώνες της περιόδου 1999-2004, εκλεγμένος στα μαθητικά συμβούλια και με συμμετοχή στο Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Πειραιά. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του διετέλεσε μέλος του ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου του Πανεπιστημίου Πειραιά. Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε διάφορες δουλειές στον κλάδο του Επισιτισμού, των Τηλεπικοινωνιών, σε φορτωτική εταιρεία. Στις προηγούμενες εκλογές ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στον Πειραιά. Από το 2006 είναι μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ.

Αράπη – Καραγιάννη Βασιλική (Βίκη), φιλόλογος, πρώην βουλευτής του ΔΗΚΚΙ, συνεργαζόμενη

Πρώην βουλευτής του ΔΗΚΚΙ. Κατάγεται από τα Τζουμέρκα Άρτας, το χωριό Αθαμάνιο και είναι 68 ετών. Τελείωσε το 3ο Δημοτικό Σχολείο Άρτας, το Γυμνάσιο στην Πάτρα και το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Υπηρέτησε για 34 χρόνια στα Δημόσια Σχολεία Δραπετσώνας, Ύδρας και Αλίμου. Είναι κόρη αντιστασιακού. Έχει διατελέσει έφορος Πολιτισμού στην Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας για 6 χρόνια καθώς και γραμματέας της Ομοσπονδίας Τζουμερκιωτών. Σήμερα είναι μέλος στο ΔΣ της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας και στον Πολιτιστικό Σύλλογο Κετρικιωτών «ΑΡΑΧΘΟΣ». Έχει συγγράψει δεκάδες άρθρα και χρονογραφήματα που έχουν δημοσιευθεί στις τοπικές εφημερίδες των Συλλόγων.

Από μαθήτρια αγωνιζόταν για μια καλύτερη και δημόσια δωρεάν Παιδεία, συμμετείχε στις κινητοποιήσεις του 1-1-4. Στη συνέχεια το 1974 εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ και υπήρξε ιδρυτικό του μέλος. Το 1995 δραστηριοποιείται μέσα από το ΔΗΚΚΙ και το 1996 εκλέχθηκε βουλευτής του στην Περιφέρεια της Α’ Αθήνας. Στη Βουλή, από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, έκανε αγώνα με 200 και πλέον Ερωτήσεις μόνο για την Παιδεία, ενάντια στο νόμο Αρσένη και το 2001 εκλέχθηκε δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Βούλας ως επικεφαλής του δημοτικού συνδυασμού. Την περίοδο της συνεργασίας του ΔΗΚΚΙ με το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, το 2007, ήταν υποψήφια βουλευτής στην Περιφέρεια Α’ Αθήνας.

Τα τελευταία χρόνια έχει συστρατευτεί με το ΚΚΕ με το οποίο αγωνίζεται για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός. Είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Αρβανιτίδης Αλέξανδρος, γυμναστής, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ

Γεννήθηκε το 1960 στο Λαγό Διδυμοτείχου. Είναι εκπαιδευτικός στο 1ο ΕΠΑΛ Πύργου Ηλείας, καθηγητής Φυσικής Αγωγής.

Εντάχθηκε στο κίνημα από μικρή ηλικία. Το 1981 διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης. Δραστηριοποιήθηκε στο πλαίσιο της Πανελλήνιας Κίνησης Αθλητικών Σωματείων (ΠΑΚΑΣ) και συνέβαλε στην ίδρυση των συνδικαλιστικών φορέων των αθλητών, του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητών Στίβου (ΠΣΑΣ), του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητών Καλαθοσφαίρισης (ΠΣΑΚ) και του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητών Βαρέων Αθλημάτων (ΠΣΑΒΑ).

Το 1990 εκλέχτηκε μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Βόρειου Έβρου και το 1995 πρόεδρος της Β’ ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου. Το 1999 δραστηριοποιείται στο πλαίσιο της Γραμματείας του ΠΑΜΕ στο Νομό Ηλείας και το 2001 εκλέγεται στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Ηλείας.

Από το 2010 είναι μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ και μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ. Σήμερα είναι μέλος της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Είναι μέλος του Τμήματος για την Εργατική Συνδικαλιστική Δουλειά της ΚΕ του ΚΚΕ.

Βιτάλης Δημήτρης, χημικός μηχανικός, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Γεννήθηκε στην Αθήνα, είναι 26 ετών, χημικός μηχανικός. Δραστηριοποιήθηκε στο φοιτητικό κίνημα ως μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) έως το 2011. Μέλος του ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ έως το 2011, εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της «Πανσπουδαστικής» και μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ από το 2010.

Γαβαλά Μαρία, δικηγόρος, μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα και είναι 37 χρονών. Δραστηριοποιήθηκε στο φοιτητικό κίνημα. Είναι μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ.

Δριμάλα Θεοδώρα, δασκάλα, μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ

Γεννήθηκε στο Σανταμέρι Αχαΐας και είναι 52 ετών, παντρεμένη με δύο παιδιά. Εργάστηκε σε διάφορα σχολεία σε Θεσσαλονίκη, Αχαΐα, Αττική και από το 1996 είναι δασκάλα στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Βύρωνα. Υπήρξε για αρκετά χρόνια μέλος του ΔΣ Συλλόγων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και ως το 2010 πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Βύρωνα - Καισαριανής - Παγκρατίου «ΡΟΖΑ ΙΜΒΡΙΩΤΗ». Από το Ιούνη του 2010 έως σήμερα είναι μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών και εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών στο ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος. Παράλληλα συμμετέχει στο γυναικείο κίνημα μέσω του Δημοκρατικού Συλλόγου Γυναικών Βύρωνα. Στις προηγούμενες εκλογές ήταν υποψήφια δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Βύρωνα και υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος στον Κεντρικό Τομέα Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» που στηρίζει το ΚΚΕ.

Ελευθεριάδου Ειρήνη (Ρούλα), οδοντίατρος, πρόεδρος του Ποντιακού Σωματείου ΚΟΠΑ (Καλλιτεχνικό Σωματείο Ποντίων Αττικής)

Γεννήθηκε το 1951 στην Τασκένδη της Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν της πρώην ΕΣΣΔ, από γονείς αντάρτες του ΔΣΕ που βρέθηκαν στην πολιτική προσφυγιά.

Το 1973 αποφοίτησε από το Τμήμα Στοματολογίας της Ιατρικής Σχολής της Τασκένδης. Δούλεψε σε παιδιατρική οδοντιατρική πολυκλινική μέχρι το 1976 όταν και επαναπατρίσθηκε στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα δούλεψε μέχρι το 2011 στο ιατρείο της σαν χειρουργός οδοντίατρος όταν και συνταξιοδοτήθηκε.

Από το 2003 μέχρι το 2007 ήταν μέλος του ΔΣ της ΠΕΕΠΠ (Πανελλήνια Ένωση Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων). Από το 2007 μέχρι και σήμερα είναι μέλος του ΔΣ της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ. Είναι δημοτική σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στην Καλλιθέα. Από το 2009 είναι πρόεδρος του Ποντιακού Σωματείου ΚΟΠΑ (Καλλιτεχνικός Οργανισμός Ποντίων Αθηνών).

Έξαρχος Νίκος, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Ιωαννίνων

Γεννήθηκε το 1963 στη Ζίτσα Ιωαννίνων. Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες. Είναι μέλος της Διοίκησης της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας και της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων. Υπεύθυνος της Γραμματείας Ιωαννίνων του ΠΑΜΕ. Είναι μέλος της Επιτροπής Περιοχής Βορειοδυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ.

Ζαριανόπουλος Σωτήρης, τραπεζοϋπάλληλος, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ και της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1961. Φοίτησε στη Σχολή Αγγλικής Φιλολογίας του ΑΠΘ. Εργάζεται στην Τράπεζα Μακεδονίας - Θράκης (νυν Τράπεζα Πειραιώς) από το 1981.

Εκλέχθηκε στο ΔΣ του Ενωτικού Συλλόγου Εργαζομένων Τράπεζας Πειραιώς το 2000. Από το 2000 είναι μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και από το 2003 γενικός γραμματέας του. Από το 2007 είναι μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ και από το 2010 μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ. Από το 2008 είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Ήταν υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης στις τοπικές εκλογές του 2010 με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης από το 2011 μέχρι το 2013.

Θεοδωρόπουλος Δημήτρης, επαγγελματοβιοτέχνης, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ)

Γεννήθηκε το 1969 στην Καλαμιά Αιγιαλείας. Η οικογένειά του ήταν εργάτες γης. Είναι παντρεμένος και έχει 3 παιδιά. Απόφοιτος του Τμήματος Φυτικής Παραγωγής του ΤΕΙ Άρτας.

Έχει κατάστημα από το 1994 με εκτυπώσεις στην Αθήνα. Από το 1989 που πέρασε στη σχολή ασχολείται ενεργά στο λαϊκό κίνημα. Αρχικά στο σπουδαστικό και αργότερα σε σωματεία ΕΒΕ. Σήμερα είναι μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΕΒΕ. Είναι μέλος της Τομεακής Επιτροπής ΕΒΕ της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

Καπέτη Θεανώ, εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Γεννήθηκε στο Λιβάδι Ελασσόνας, μεγάλωσε και κατοικεί στη Θεσσαλονίκη, είναι 40 ετών, εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και μητέρα δύο παιδιών. Είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Καραντούσας Μανώλης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών

Γεννήθηκε το 1948 στον Πειραιά. Εργάστηκε από το 1989 σε ψυγεία -αποθήκες έως το 1995 και στην εταιρεία ΕΒΓΑ από το 1996 ως σήμερα με ειδικότητα ψυκτικός μηχανικός. Είναι εκλεγμένος στο Σωματείο Εργαζομένων στην ΕΒΓΑ (πρόεδρος) από το 2009. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοτεχνικών και Υπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών από το 2007 και από το 2013 πρόεδρος του ΔΣ. Μέλος της Τομεακής Οργάνωσης Βιομηχανίας της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

Κατσάς Αντώνης, δικηγόρος, συνεργαζόμενος

Γεννήθηκε στη Γλυφάδα Πυλίας Μεσσηνίας το 1956. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου από το 1985 μέχρι σήμερα.

Είναι ενεργό μέλος του λαϊκού κινήματος από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Διετέλεσε επί 6 χρόνια μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας και εκπρόσωπος των επιστημονικών φορέων στη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα (ΣΕΑ) για την ανασυγκρότηση της Καλαμάτας (μετά τους σεισμούς).

Επικεφαλής του Ενωμένου Μεσσηνιακού Αγωνιστικού Συνδυασμού (ΕΜΑΣ) και νομαρχιακός σύμβουλος την περίοδο 1998-2002. Διετέλεσε πρόεδρος επί 12 χρόνια του ερασιτεχνικού σχήματος «ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ» και σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρος. Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ). Μέλος της Επιτροπής Ειρήνης Μεσσηνίας. Υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας με το ΚΚΕ στις εκλογές από το 2000 έως το 2012. Υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ το 2009.

Κοράκης Μανώλης, μετανάστης, πρόεδρος του Σωματείου Τύπου - Χάρτου Φραγκφούρτης

Γεννήθηκε στη Στουτγκάρδη Γερμανίας το 1965 από γονείς μετανάστες, οι οποίοι γύρισαν στην Ελλάδα. Είναι απόφοιτος Γενικού και Τεχνικού Νυχτερινού Λυκείου στην Αθήνα.

Ξεκίνησε σπουδές στο ΤΕΙ Καβάλας σαν μηχανολόγος, διέκοψε όμως λόγω οικονομικών προβλημάτων και από το 1985 είναι μετανάστης στη Γερμανία, στη Φραγκφούρτη. Είναι πατέρας δύο παιδιών 9 και 13 χρόνων.

Από το 1990 εργάζεται στο τυπογραφείο της «Frankfurter Societäts Druckerei» με εξειδίκευση σε προγράμματα ενθετοποίησης - πακετοποίησης.
Είναι πρόεδρος του Εργοστασιακού Συμβουλίου από το 2002 και από το 2006 πρόεδρος του κλαδικού Σωματείου Τύπου και Χάρτου στην πόλη της Φραγκφούρτης και Περιχώρων. Μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Κοινότητας Όφενμπαχ και παλαιότερα υπήρξε μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας. Οργανώθηκε στην ΚΝΕ το 1979 και σήμερα είναι μέλος του γραφείου της ΤΟ Γερμανίας του ΚΚΕ.

Λουγγής Τηλέμαχος, ομότιμος διευθυντής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945 και είναι ομότιμος διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών με σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει πτυχίο Ιστορίας και Αρχαιολογίας και από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού Διδακτορικό στη Μεσαιωνική Ιστορία.

Έχει διδάξει σε μεταπτυχιακά και έχει κάνει διαλέξεις στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Πατρών,  Βιέννης, Λονδίνου, Οξφόρδης, Στρασβούργου και πολλών άλλων. Είναι συγγραφέας 8 βιβλίων και άλλων 6 βιβλίων ως συμμετοχή σε συλλογικά έργα και έχει κάνει γύρω στις 150 εργασίες στα ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ρωσικά και αρκετά άρθρα εκλαϊκευτικά. Έχει συμμετοχή σε 40 περίπου επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διατελέσει κοσμήτορας στο Μορφωτικό Σύλλογο Αίγινας, μέλος ΔΣ του Συλλόγου Προσωπικού ΕΙΕ, μέλος ΔΣ της  Ένωσης Ελλήνων Ερευνητών, μέλος του ΔΣ του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών από το 1982 και πρόεδρός του κατά τη δωδεκαετία 2000-2012 και μέλος διαφόρων επιστημονικών ιστορικών εταιρειών. Υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας με το ΚΚΕ τρεις διαδοχικές φορές και μια φορά υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με το συνδυασμό του ΚΚΕ.      

Μαργαρίτης Γιώργος, ιστορικός, καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, συνεργαζόμενος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954, είναι καθηγητής Σύγχρονης Κοινωνικής και Πολιτικής Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης από το 1985 ως το 2004. Είναι συγγραφέας πέντε βιβλίων, έχει συμμετάσχει στη συγγραφή σε συλλογικούς τόμους, ενώ άρθρα του έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Για σειρά ετών υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής και τακτικός συνεργάτης του περιοδικού «Ο Πολίτης». Εργασίες και άρθρα του πάνω σε ποικίλα θέματα της πολιτικής και της επικαιρότητας έχουν φιλοξενηθεί στο σύνολο σχεδόν του ελληνικού Τύπου.

Μαρούδας Ρίζος, αγρότης, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Γεννήθηκε στην Ανατολή Λάρισας το 1969 και είναι αγρότης. Από τα γυμνασιακά χρόνια ανέπτυξε δράση στο μαθητικό και σπουδαστικό κίνημα.

Από το 2006 ως σήμερα είναι πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας. Είναι ιδρυτικό μέλος της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ) και μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της. Μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των Μπλόκων στις πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις.

Δημοτικός σύμβουλος Αγιάς εκλεγμένος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Αγροτικής Οικονομίας της ΚΕ καθώς και του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ.

Μιχάλης Μιχαήλ, απόστρατος ανθυποπυραγός, συνεργαζόμενος

Γεννήθηκε στη Λαμία, είναι παντρεμένος, έχει δύο γιους και είναι 54 ετών. Απόστρατος ανθυποπυραγός του Πυροσβεστικού Σώματος. Στο Σώμα εντάχθηκε το 1985 στη Σχολή Πυροσβεστών στη Αθήνα, στη συνέχεια τοποθετήθηκε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Μυτιλήνης, μετατέθηκε στη Λαμία και στη συνέχεια υπηρέτησε σε Πυροσβεστικές Υπηρεσίες των Αθηνών. Κατά περιόδους υπηρέτησε σε διάφορα πυροσβεστικά κλιμάκια στην Εύβοια. Αποφοίτησε από τη Σχολή Αρχιπυροσβεστών το 1989 και προήχθη σε πυρονόμος το 1998.

Το 1998 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της πρώτης Περιφερειακής Πρωτοβάθμιας Ένωσης στο Πυροσβεστικό Σώμα στη Στερεά Ελλάδα και επί σειρά ετών μέχρι και την αποστρατεία του το 2011 διετέλεσε πρόεδρος και γενικός γραμματέας της.

Εκλεγόταν με το ψηφοδέλτιο της «Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Πυροσβεστών» και από το 2000 ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος. Το 2010 εκλέχτηκε ως αιρετό μέλος στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο μεταθέσεων Πυρονόμων, Αρχιπυροσβεστών, Πυροσβεστών με το ψηφοδέλτιο της «Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Πυροσβεστών» (ΕΑΚΠ) η οποία αναδείχθηκε στις εκλογές αυτές σε 1η δύναμη πανελλαδικά με 41,13%.

Νικάκης Βασίλης, πρώην διεθνής διαιτητής ποδοσφαίρου, καθηγητής Διαιτησίας ΟΥΕΦΑ

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1953. Είναι παντρεμένος, έχει μια κόρη και σήμερα είναι συνταξιούχος αυτοαπασχολούμενος. Πρώην διεθνής διαιτητής ποδοσφαίρου και καθηγητής Διαιτησίας UEFA.

Μέλος της Γραμματείας Αιτωλοακαρνανίας της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ), μέλος της Ομοσπονδίας Εμπόρων Βορειοδυτικής Ελλάδας και μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Αγρινίου.

Υποψήφιος δήμαρχος Αγρινίου το 2006 και το 2010 και εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος. Υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ το 2012.

Νικολάου - Αλαβάνος Λευτέρης, υπεύθυνος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ, εκπρόσωπος της ΚΝΕ στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών

Γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα όπου και διαμένει. Έχει σπουδάσει στο Τμήμα Χημείας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, εκλέχθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Φοιτητών Χημείας την περίοδο 2004-2008, του οποίου ήταν γραμματέας. Παράλληλα με τις σπουδές του, από το 2003 εργάζεται σαν μεταφραστής - διερμηνέας.

Δραστηριοποιήθηκε στο χώρο των νέων ανέργων και εκλέχθηκε στη γραμματεία της Λαϊκής Επιτροπής 5ου και 6ου Διαμερίσματος του Δήμου της Αθήνας. Είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, στο Εργαστήριο Χημείας του Τμήματος Επιστήμης Τροφίμων και Διατροφής του Ανθρώπου, με αντικείμενο εργασίας τη «Μελέτη και Αξιοποίηση Φυσικών Προϊόντων». Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών (ΕΕΧ) και μέλος της Συνέλευσης των Αντιπροσώπων (ανώτατο όργανο) της ΕΕΧ, εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της «ΔΗΚΙΧΗ – Πανεπιστημονικής».

Στέλεχος της ΚΝΕ, υπεύθυνος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ. Εκπρόσωπος της ΚΝΕ στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών. Ήταν μέλος της Διεθνούς Οργανωτικής Επιτροπής του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών το 2010 στη Νότια Αφρική και το 2013 στο Εκουαδόρ.

Νταγκουνάκης Γιώργος, περιφερειακός σύμβουλος Κρήτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ

Γεννήθηκε στα Χανιά από γονείς αγρότες και είναι 58 χρονών, πτυχιούχος Τεχνολόγος Γεωπονίας. Εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος στην Περιφέρεια Κρήτης. Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ντουνιαδάκης Γιάννης, απόστρατος υποναύαρχος Πολεμικού Ναυτικού, συνεργαζόμενος

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1954. Το 1972 πέτυχε και εισήχθη στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, απ' όπου αποφοίτησε ως Σημαιοφόρος Μάχιμος του Πολεμικού Ναυτικού το 1976. Κατά τη διάρκεια της θητείας του υπηρέτησε σε πολεμικά πλοία επιφανείας ως επιτελής και ως κυβερνήτης, καθώς και σε υπηρεσίες Ξηράς ως επιτελής ή διοικητής ανάλογα με το βαθμό του. Επίσης υπηρέτησε στο στρατηγείο της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ, καθώς και στη Μαδρίτη ως ακόλουθος Άμυνας στην εκεί ελληνική πρεσβεία. Αποστρατεύτηκε το 2005, ενώ υπηρετούσε ως διευθυντής στη Διεύθυνση Διεθνών Σχέσεων του ΓΕΕΘΑ.

Ως απόστρατος δραστηριοποιήθηκε στην Κίνηση για την Εθνική Άμυνα (ΚΕΘΑ), αναπτύσσοντας σχέσεις με Συλλόγους, Ενώσεις και Κινήσεις Αποστράτων καθώς και με το φιλειρηνικό κίνημα.

Ιδιαίτερα ασχολήθηκε με θέματα σχετικά με την Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα, Αιγαίο, Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, Βαλκάνια, ΝΑΤΟ, ΕΕ καθώς και με προβλήματα προσωπικού εν ενεργεία και αποστράτων. Από την έναρξη της κρίσης δραστηριοποιήθηκε στις προσπάθειες για υποστήριξη των δικαιωμάτων του προσωπικού και των οικογενειών των Ενόπλων Δυνάμεων και των αποστράτων.

Ορκόπουλος Παύλος, ηθοποιός, συνεργαζόμενος

Γεννήθηκε το 1953 στην Κόρινθο. Διετέλεσε μέλος του ΔΣ του ΣΕΗ, υποψήφιος του ΚΚΕ στις βουλευτικές εκλογές του 2012 στην Α’ Αθήνας.

Παναγιωτακοπούλου Χριστίνα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Τύπου της ΚΕ

Γεννήθηκε στην Αθήνα, είναι 40 χρονών. Έχει σπουδάσει δημοσιογραφία. Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Μέλος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ. Είναι δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Κορυδαλλού.

Παναγιωτάρα Αναστασία (Νατάσσα), πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας, συνεργαζόμενη

Γεννήθηκε το 1968. Έγγαμη μητέρα δύο ανήλικων κοριτσιών. Ζει μόνιμα στην Αμαλιάδα.

Στο παρελθόν απέκτησε τίτλους σπουδών ως δασκάλα Μουσικής, ενώ παράλληλα ακολούθησε όλο το φάσμα σύγχρονων τεχνολογιών σε επίπεδο χειρισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών. Εκλέγεται πρόεδρος στο Εργατικό Κέντρο Αμαλιάδας από το 2008 έως και σήμερα.

Προέρχεται από χώρους έντονα πολιτικοποιημένους και έχει διατελέσει στο παρελθόν, επί σειρά ετών, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Νομού Ηλείας καθώς επίσης και μέλος της Περιφερειακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Δυτικής Ελλάδας από όπου και αποχώρησε το 2010. Επίσης ως μέλος της ΠΑΣΚΕ διετέλεσε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας από όπου και αποχώρησε το Νοέμβρη του 2013 για λόγους ιδεολογικών διαφορών και προσχώρησε στο ΠΑΜΕ, θεωρώντας ότι υποστηρίζει αρτιότερα το ουσιαστικό ιδεολογικό περιβάλλον των επιλογών της.

Εργάζεται από 18 χρονών στον ιδιωτικό τομέα, παράλληλα με τις σπουδές και καταγράφει πολλές εναλλαγές σε εργασιακούς χώρους που της έδωσαν τη δυνατότητα μιας πλήρους εικόνας των εργασιακών συνθηκών, αλλά και προβλημάτων στη χώρα μας. Βιώνοντας πλέον σε καθεστώς ανεργίας, γνωρίζει την οξύτητα του προβλήματος εκ των έσω.

Παπαδάκης Κώστας, κοινωνικός λειτουργός, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ

Γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι 39 ετών. Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.

Παπαδόπουλος Μάκης, μηχανολόγος – μηχανικός, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Ιδεολογίας και Οικονομίας της ΚΕ

Γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι 49 ετών. Δραστηριοποιήθηκε και εκλέχθηκε στα όργανα του φοιτητικού κινήματος στην Πάτρα (ΔΣ Φοιτητικού Συλλόγου, ΚΣ ΦΕΠΑΠ). Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανολόγων - Ηλεκτρολόγων (ΠΣΔΜ-Η) καθώς και μέλος της αντιπροσωπείας του ΤΕΕ. Υπήρξε μέλος του ΔΣ του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΕΛΙΝΥΑΕ) και του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ) με σχετική συγγραφική συμβολή. Εργάστηκε ως τεχνικός Ασφαλείας στη βιομηχανία. Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Πολίτης Παναγιώτης, μέλος του ΔΣ της ΛΑΡΚΟ, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας και μέλος του ΔΣ του ΕΚ Φθιώτιδας

Γεννήθηκε στη Λάρυμνα και είναι 31 ετών. Εργάζεται στη ΛΑΡΚΟ. Πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Νομού Φθιώτιδας, μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας, μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ) και μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ.

Ράζου Λουίζα, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1967. Απόφοιτος της Σχολής Τεχνολόγων Μηχανικών του ΤΕΙ Πάτρας και μέλος της Ένωσης Τεχνολόγων Μηχανικών. Μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ρέτζιου Αφροδίτη, επιμελήτρια Ψυχιατρικής, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΟΕΝΣΕ και του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ

Γεννήθηκε το 1973 στην  Καβάλα. Γιατρός ψυχίατρος, εργαζόμενη στο Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας (Θριάσιο). Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ). Μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ. Δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Ζωγράφου. Στέλεχος της Τομεακής Οργάνωσης Υγείας - Πρόνοιας της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

Ρίτσου Ελευθερία (Έρη), συγγραφέας, συνεργαζόμενη

Γεννήθηκε το 1955 στη Σάμο, όπου και μεγάλωσε. Γονείς της ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος και η γιατρός Γαρυφαλιώ Γεωργιάδου - Ρίτσου. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία. Εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα, απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε το 2010. Έχει εκδώσει βιβλία για παιδιά και μεγάλους.

Σιέττος Κώστας, επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Είναι επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Είναι διδάκτωρ και διπλωματούχος χημικός μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Είναι επίσης πτυχιούχος του Τμήματος Βιομηχανικής Διοίκησης και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Πειραιά. Έχει πλούσιο διδακτικό, συγγραφικό και ερευνητικό έργο για το οποίο έχει προσκληθεί να δώσει διαλέξεις σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια και ιδρύματα του εξωτερικού. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας αρκετών διεθνών επιστημονικών περιοδικών στην περιοχή των Εφαρμοσμένων και Υπολογιστικών Μαθηματικών και της Επιστήμης της Μηχανικής. Μιλάει αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά. Μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της «Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης» (ΔΗΠΑΚ) και εκλεγμένο μέλος του ΔΣ Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με τη ΔΗΠΑΚ.

Στεφανίδη Μαρία - Ειρήνη (Μαιρήνη), πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ)

Γεννήθηκε στην Αθήνα, είναι 66 ετών και μητέρα 3 παιδιών, πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθήνας. Εργάστηκε στον τομέα του πετρελαίου 25 χρόνια και εξακολουθεί να εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) και μέλος του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Ισοτιμία των Γυναικών.

Έχει διατελέσει γενική γραμματέας του Συλλόγου Υπαλλήλων Εταιρειών Πετρελαίου - Υγραερίου (ΣΥΕΠΥ), πρόεδρος και μέλος ΔΣ Συλλόγων Γονέων Κηφισιάς καθώς και δημοτική σύμβουλος Κηφισιάς.

Ταβουλάρη Παναγιώτα (Γιώτα), πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Εργαζομένων στον κλάδο του Φαρμάκου

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Απόφοιτος Φαρμακευτικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργαζόμενη σε φαρμακαποθήκη. Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας. Μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Μέλος της ΕΠ της ΚΟΑ.

Τασιούλας Γιάννης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Γεννήθηκε το 1972 στα Ιωάννινα. Από το 1990 δούλευε ως οικοδόμος σε μεγάλα κατασκευαστικά έργα στα οποία δραστηριοποιήθηκε συνδικαλιστικά ως μέλος της Εργοταξιακής Επιτροπής στην κατασκευή της Αττικής Οδού, της γραμμής του Μετρό στο Αιγάλεω. Το 2013 εκλέχτηκε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας. Έχει διατελέσει μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας από το 2007 έως το 2013 και μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας από το 2005 έως το 2012. Μέλος της Γραμματείας της UITBB (Διεθνής των Οικοδόμων, μέλος της ΠΣΟ). Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Τούσσας Γιώργος, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της ΚΕ

Γεννήθηκε στην Κοιλάδα Αργολίδας το 1954. Ναυτεργάτης. Είναι πτυχιούχος διπλώματος Α’ Μηχανικού του Εμπορικού Ναυτικού. Το 1997 εκλέχτηκε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΜΕΝ). Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ). Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

Χαλιού Έφη, πρόεδρος του Σωματείου Χρηματοπιστωτικών Επιχειρήσεων Νομού Αττικής

Γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι 38 ετών. Είναι εργαζόμενη στην Εθνική Τράπεζα στο Ιστορικό Αρχείο. Μέχρι 29 χρονών εργαζόμενη σε διάφορες εταιρείες ως ιδιωτική υπάλληλος. Από το 2009 μέχρι σήμερα αποσπασμένη στο Σύλλογο Υπαλλήλων της Εθνικής.

Εκλεγμένη στο προεδρείο του Συλλόγου Υπαλλήλων της Εθνικής, στο Γενικό Συμβούλιο της ΟΤΟΕ, στο ΔΣ του ΕΚΑ, πρόεδρος του Σωματείου Χρηματοπιστωτικών Επιχειρήσεων του Ν. Αττικής και στη Γραμματεία Αττικής του ΠΑΜΕ.

Χατζηδημητρίου Αγγελική, βρεφονηπιοκόμος, πρόεδρος του Συνδικάτου Εμποροϋπαλλήλων Εορδαίας και του ΔΣ του Συλλόγου Γυναικών Πτολεμαΐδας

Γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα, είναι 36 ετών, βρεφονηπιοκόμος (άνεργη). Μεγάλωσε στη Βέροια. Στη συνέχεια έζησε στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε στο ΤΕΙ Βρεφονηπιοκομίας. Τα τελευταία 4 χρόνια ζει στην Πτολεμαΐδα. Οι γονείς της είναι οπαδοί του Κόμματος, ενώ ο πατέρας της είναι υποψήφιος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στο Δήμο Βέροιας. Οργανώθηκε στην ΚΝΕ το 1995 στη Βέροια, είναι μέλος της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Είναι πρόεδρος του Συνδικάτου Εμποροϋπαλλήλων και Υπαλλήλων Υπηρεσιών Εορδαίας και μέλος της Διοίκησης του Συλλόγου Γυναικών Πτολεμαΐδας.

Χατζόγλου Μουράτ, ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Νομού Ξάνθης

Γεννήθηκε το 1988 στην Ξάνθη. Τελειόφοιτος της Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας του Τμήματος Φυτικής Παραγωγής του ΤΕΙ Φλώρινας. Κατάγεται από εργατική οικογένεια, ο πατέρας του εργάτης στα Μεταλλεία, οικοδόμος, εργάτης γης, ενώ η μητέρα του καθαρίστρια και οι δύο συνταξιούχοι. Τελείωσε το 4ο Ενιαίο Λύκειο Ξάνθης, πέρασε στη Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας του Τμήματος Φυτικής Παραγωγής του ΤΕΙ Φλώρινας, όπου δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα μέσα από το Σύλλογο Φοιτητών. Το 2009 εκλέχτηκε με το ψηφοδέλτιο της ΠΚΣ μέλος του ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου. Παράλληλα με τις σπουδές του δούλεψε σε διάφορες δουλειές, όπως οικοδόμος, υδραυλικός, στον κλάδο του Επισιτισμού και σε αγροτικές δουλειές. Μετά την επιστροφή του στην Ξάνθη εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος και είναι μέλος της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Ν. Ξάνθης.

Χιώνης Θεόδωρος, Γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ

Γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αλεξανδρούπολη. Τελείωσε το Επαγγελματικό Σχολείο Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου. Και το Πολυκλαδικό Σχολείο στην Αλεξανδρούπολη. Μαρμαρογλύπτης. Εκλέχτηκε στο 3μελές του 15μελούς στο Πολυκλαδικό Λύκειο Αλεξανδρούπολης και είχε συμμετοχή στο Πανελλαδικό Συντονιστικό, εκλεγμένος στο 7μελές του Επαγγελματικού Σχολείου Καλών Τεχνών Τήνου. Μέλος του Συνδικάτου Οικοδόμων Δράμας. 

O Δ. Κουτσούμπας σε πολιτική εκδήλωση του ΚΚΕ στην Κέρκυρα

O Γ.Γ. της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Δημ. Κουτσούμπας θα είναι ο κεντρικός ομιλητής σε πολιτική εκδήλωση-συγκέντρωση του κόμματος στην Κέρκυρα.

Η ομιλία έχει προγραμματιστεί για τις 8.30 μ.μ. την προσεχή Παρασκευή 11 Απριλη στο Πεντοφάναρο.

Σημειώνεται  ότι ο κ. Κουτσούμπας στις 13.30 της ίδιας μέρας θα παραχωρήσει συνέντευξη τύπου στα ΜΜΕ στην αίθουσα της παλιάς Νομαρχίας.

Μακελειό στις ΕΠΑ !στη Χώρα της … Ελευθερίας ;

Μακελειό στις ΕΠΑ !

Ένας μαθητής, λέει, μόλις 16 χρονών, κατάφερε να μαχαιρώσει 22 ανθρώπους – κυρίως συμμαθητές του ή άλλους μαθητές – σε ένα Λύκειο κοντά στο Πίτσμπουργκ !

Μπα ;

Γίνονται τέτοια πράγματα στη Χώρα της … Ελευθερίας ;

Υπάρχει τόση … πολύ ασφάλεια στους πολίτες των ΕΠΑ, μιας χώρας που ντε και καλά προσπαθεί να “κοινωνήσει” με τα αγαθά της … ελευθερίας και της … ασφάλειας όλον τον υπόλοιπο πλανήτη εκτός από τον ευατό της ;

About these ads