Όλοι από χέρι Καμμένοι και τα σπίρτα μας βρεγμένα

Κατιούσα

Η χτεσινή ψηφοφορία στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση έφερε μια διαρροή και μια απολαυστική αστεία μάχη Καμμένου vs Καμμένος, βς κακέκτυπο του Κράμερ εναντίον Κράμερ. Κι αν κάτι περίσσεψε σε αυτήν τη διαδικασία ήταν οι αρχές. Τόσες αρχές που το λες και αρχομανία.
Ο Καμμένος ΙΙ έβαλε πάνω από όλα το συμφέρον της πατρίδας του και της πάρτης του -εκλογές έρχονται γαρ- και ετοιμάζεται να συνεργαστεί με τη ΝΔ. Ο Καμμένος Ι σχολίασε πως η ΝΔ έδωσε πολλά για να πάρει ένα κουτσό άλογο, το οποίο μέχρι πρότινος πάντως θεωρούσε γκανιάν και το προόριζε ακόμα και για υπουργοποίηση.
Οι νεοφιλελεύθεροι της ΝΔ εξελίσσουν ευέλικτα τις αρχές τους και ντύνονται εθνίκια, θεωρώντας απαράδεκτα από θέση αρχής αυτά που είχαν αποδεχτεί ως κυβέρνηση, για να τους γλεντήσει με τα έγγραφά του ο Κοτζιάς. Οι ΑΝΕΛ καταψηφίζουν μεν τη συμφωνία αλλά δε ρίχνουν τον Τσίπρα, στα χνάρια του Λαφαζάνη που έλεγε “δεν ψηφίζουμε το μνημόνιο αλλά στηρίζουμε την κυβέρνηση” -που αργότερα θεωρούσαν προδοτική. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχε το 92 στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, σήμερα είναι από θέση αρχής με το “διεθνισμό του ΝΑΤΟ” και χτίζει προφίλ υπεύθυνης σοβαρής δύναμης, ενώ επικαλείται τους παλιούς καλούς ηγέτες της ΝΔ σε σχέση με τον κακό Σαμαρά, που δίνει τώρα τον τόνο και τη γραμμή.
Η χρυσή αυγή πάλι είναι μια κατηγορία μόνη της, αποκηρύσσοντας από θέση αρχής το αυθόρμητο γραπτό ξέσπασμα του φυγά Μπαρμπαρούσση και αν μπορούσε θα έδινε και το κεφάλι του στις Πρέσπες για να δείξει την ειλικρίνεια της καταδίκης. Κότες λιράτες που θαυμάζουν το πουλί της χούντας και τις εθνικές της αρχές -πχ με το διαμελισμό της Κύπρου.
Κάθε τέλος και μια αρχή. Κάθε αρχή και μια κωλοτούμπα. Εσείς δε βαρεθήκατε να μένετε συνεπείς στα ίδια και τα ίδια;

Είναι όλοι οι «Μακεδονομάχοι» φασίστες;

Κατιούσα

Έχοντας περάσει ήδη το πρώτο «αναγνωριστικό» συλλαλητήριο εντός έδρας και περιμένοντας το επόμενο σε λίγες μέρες στην Αθήνα, οι απόψεις γύρω από το προφίλ των συμμετεχόντων κυρίως, καθώς οι διοργανωτές από την πλευρά τους ήταν …ξεκάθαροι. Ήταν όλοι φασίστες ή όχι;
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι θα είναι πολύ κακή μια τέτοια γενίκευση για το σύνολο των «αγανακτισμένων» του συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη αλλά και αυτού της Αθήνας. Θα είναι όμως και το λιγότερο υποκριτικό και επικίνδυνο να χαϊδέψουμε μερικά αυτιά, στο βωμό της απλής αγάπης για την πατρίδα και του απλού λαού. Το ποιοι διοργάνωναν και έφτιαχναν κλίμα για το συλλαλητήριο ήταν και είναι γνωστό και κανείς από τους συμμετέχοντες δεν πρέπει να κάνει ότι δεν το γνώριζε. Όλες οι αντιδραστικές δυνάμεις μαζί με την εκκλησία, τη Χρυσή Αυγή και κάτι διάφορες παμμακεδονικές ενώσεις που μέχρι και η καλημέρα τους βρωμούσε εθνικισμό.

«Ο πατριωτισμός των φασιστών έχει τόση σχέση με την πατρίδα, όση σχέση μπορεί να έχουν με τον πατριωτισμό τα άλογα επειδή συμμετέχουν στις παρελάσεις»… λέει ο Χατζιδάκις. Όλοι ήξεραν επομένως πού πήγαιναν. Στο συλλαλητήριο ναι συμμετείχαν απλοί καθημερινοί άνθρωποι που έχουν διαλέξει πλευρό όμως, έχουν πάρει αντιδραστική θέση. Και φώναξαν συνθήματα για γυφτοσκοπιανούς, για τρελούς στρατηγούς, έκαψαν καταλήψεις, κυνήγησαν ανθρώπους. Αυτό έγινε με την κάλυψη ΟΛΩΝ τους. Προσέφεραν μια κοινωνική-πολιτική αναγνώριση στους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής, στην μεγαλύτερη συγκέντρωση-επίδειξη δύναμης που έκαναν τόσα χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου.
Ο πάτος του πηγαδιού  έχει βγει στην επιφάνεια ξανά και ανεμίζει σημαίες, με τη συγκάλυψη τόσο από την «σοβαρή» φιλελεύθερη αξιωματική αντιπολίτευση για μικροπολιτικούς σκοπούς, όσο και την εξωκοινοβουλευτική «αριστερά» των Λαφαζάνη -Κωνσταντοπούλου που προσπαθούν να δουν τα… «θετικά» ενός τέτοιου συλλαλητηρίου και να το …αλλάξουν από τα μέσα (σαν τον καπιταλισμό ένα πράγμα). Ντροπή δεν είναι λοιπόν να χαρακτηρίζει κανείς όσους πήγαν ή θα πάνε στα μακεδονοσυλλαλητήρια  ρατσιστές ή φασίστες. Η αλήθεια είναι ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία τους, είναι σωστό και αληθές.
Και για να κλείσουμε όπως είχε πει και ο Αλμπερτ Καμύ «Αγαπάω πολύ την πατρίδα μου για να είμαι εθνικιστής».

Μίρκα τους ακούς; – Όταν ένας “γραφειοκράτης του Περισσού” απαντούσε στο Ουράνιο Τόξο

Κατιούσα

Είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό πώς επαναλαμβάνεται μέσα στα χρόνια με ελάχιστες διαφοροποιήσεις μια ρητορική κατά των θέσεων του ΚΚΕ στο Μακεδονικό, από διαφορετικούς φορείς και κατευθύνσεις κάθε φορά, περί “αλλαγής στάσης”, “απάλειψη των αγώνων του σλαβομακεδονικού λαού”, “ευθυγράμμιση με τους “μακεδονομάχους” εθνικιστές” κι άλλα παρόμοια. Από αυτή την άποψη έχει ενδιαφέρον ένα σημείωμα που αλιεύσαμε από το Ριζοσπάστη της 20ης Απρίλη 2008, όπου “Ένας γραφειοκράτης του Περισσού” απαντούσε σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της οργάνωσης Ουράνιο Τόξο, που ως γνωστόν διεκδικεί την αναγνώριση “μακεδονικής μειονότητας” στην Ελλάδα. Ιδιαίτερη σημασία έχει και η αναφορά στη θέση του κόμματος περί αυτοπροσδιορισμού, που από διάφορες πλευρές, αλλά κυρίως δια στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα σε πρόσφατη συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση εμφάνισε ως καινοφανή αντίληψη του ΚΚΕ, αντίθετη στις αρχές του μ-λ που ο ίδιος είχε κατακτήσει στα 17 του.

Οταν οι τσανακογλείφτες των ιμπεριαλιστών επιτίθενται στο ΚΚΕ για την πολιτική του με την επαίσχυντη ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΕΕΣ – Ουράνιο Τόξο (Φλώρινα/Lerin 16 Απρίλη 2008), τότε είναι σίγουρο ότι τα κόκαλα των Γκότσε Ντέλτσεφ, Δαμιάν Γκρούεφ, Γιανς Σαντάνσκι, Νικόλα Κάρεφ, Δήμου Χατζηδήμου, της Μίρκας Γκίνοβα και εκατοντάδων άλλων μελών του ΚΚΕ, που στήθηκαν στον τοίχο, υπερασπιζόμενοι την πολιτική του ΚΚΕ, για τα δίκαια των Σλαβομακεδόνων, θα τρίζουν.

Καταλαβαίνουμε ότι είναι ρομαντικά αφελές, να ζητήσεις απ’ τους συντάκτες αυτού του λίβελου, λίγη σεμνότητα έστω όταν απευθύνονται στο ΚΚΕ. Τα φερέφωνα του ιμπεριαλισμού δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Είναι ισχυρότερη η απαίτηση των αφεντικών τους από την πρέπουσα ηθική πολιτική επιταγή που επιτάσσει η ιστορική αλήθεια και μη παραχάραξη της πολιτικής του ΚΚΕ. Αντί να στραφούν ενάντια στους Ευρωπαίους και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ που προκάλεσαν και προκαλούν τόσα δεινά στη Βαλκανική, επιτίθενται στο ΚΚΕ. Φαντάσου δηλαδή, τον Ντέλτσεφ, τον Σαντάνσκι και τόσους άλλους, να γλύφανε το Σουλτάνο για να δικαιωθούν τα αιτήματα του Αγώνα τους ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό κάνουν, γλείφουν τους ιμπεριαλιστές για να δικαιωθούν. Αυτή άλλωστε τη λογική δεν ακολούθησαν, του γλειψίματος, όταν τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ διέλυαν, μακέλευαν τη Γιουγκοσλαβία, επικροτούσαν την ωμή επέμβαση σαν απελευθερωτές, γιατί ο Μιλόσεβιτς ακολουθούσε πολιτική μεγαλοσερβική, καταπίεσης των μειονοτήτων και πολιτική εθνοκάθαρσης;

Βιολιά στην ιμπεριαλιστική ορχήστρα της ωδής περί μειονοτήτων (όχι ότι δεν υπήρχαν τέτοια ζητήματα) και δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού. Δεν κατάλαβαν ότι η FYROM έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Δεν τους ενοχλεί ότι έχει στηθεί η μεγαλύτερη βάση των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια μετά τη Σούδα.

Κουβέντα τα παιδιά, τσιμουδιά, τι να πουν; Αφού τους θεωρούν «ελευθερωτές». Υστερα, αυτοί οι οπαδοί του «ατομικού και συλλογικού αυτοπροσδιορισμού» δεν κατάλαβαν ακόμα ότι σ’ αυτή την ΕΕ της βαρβαρότητας και της ανελέητης καταπίεσης, η λογική του «αυτοπροσδιορισμού» είναι «δούρειος ίππος» για να δικαιολογούνται οι πολιτικές του ιμπεριαλισμού, η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε».
Δεν άκουσαν τίποτα, ότι στην Τσεχία, στις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, οι κομμουνιστές δε δικαιούνται να «αυτοπροσδιορίζονται». Οχι μόνο στερούνται του δικαιώματος που παρέχει απλόχερα σε άλλους ο «ευρωπαϊκός τους παράδεισος», αλλά τους θέτουν και εκτός νόμου και τους ρίχνουν στις φυλακές.
Τσιμουδιά για όλα αυτά. Γιατί; Δύο μέτρα και δύο σταθμά, αυτό έστω δεν τους προβληματίζει για τις γαλιφιές που τους δίνουν απλόχερα οι ιμπεριαλιστές;

Ο αντικειμενικός προσδιορισμός είναι ένας και μόνος, ο ταξικός. Προλετάριος ή κεφαλαιοκράτης; Διεθνιστής ή κοσμοπολίτης; Αντιιμπεριαλιστής ή τσανακογλείφτης των ιμπεριαλιστών, ωμή επέμβαση ή καθεστώς ειρηνικής συνύπαρξης, στη βάση του αμοιβαίου οφέλους;

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε.
Προλετάριοι όλων των χωρών, διασπαστείτε στη βάση του θρησκευτικού, γλωσσικού, ιστορικού, κρουσμάτων αυτοπροσδιορισμού;
Λένε και ψέματα. Π.χ. ότι το «ΚΚΕ απεμπόλησε το μεταπολιτευτικό αίτημα της μαζικής και χωρίς όρους επιστροφής των πολιτικών προσφύγων με «Ελλήνων στην καταγωγή».
Πρακτικά Βουλής (Αύγουστος ’89) Χαρίλαος Φλωράκης: «Συγκεκριμένα, με κοινή απόφαση του τότε υπουργού… το 1982, δόθηκε το δικαίωμα του επαναπατρισμού στους πολιτικούς πρόσφυγες, Ελληνες το γένος.
Αυτή η διατύπωση αφαιρεί το δικαίωμα του επαναπροσδιορισμού σε ένα ορισμένο αριθμό Ελλήνων πολιτικών προσφύγων που είναι Ελληνες πολίτες που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα στην Ελλάδα.
Στερεί το δικαίωμα του επαναπατρισμού γιατί είναι άλλης καταγωγής. Θεωρούμε απαράδεκτη και ρατσιστική αυτή την απόφαση… Νομίζω ότι αυτή η ρατσιστική απόφαση πρέπει να καταργηθεί».

Σε ό,τι αφορά τα περί κομματικής νομεκλατούρας, το ΚΚ «που υπερασπίστηκε ηγέτες και έργα τύπου Μπρέζνιεφ, Γιαρουζέλσκι, Τσαουσέσκου, τις σοβιετίες των Γκούλακ και των ψυχιάτρων…

Τι να πούμε; Κάνει εντύπωση ότι δεν αναφέρουν τον Στάλιν. Το να επαναλαμβάνεις επιχειρήματα χιλιοειπωμένα, επεξεργασμένα απ’ τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, δεν είναι κάτι πρωτότυπο. Κάτι καινούριο, δεν τους βγαίνει. Αυτή η στέγνα, αποδεικνύει, πέρα από τα άλλα, και έλλειψη σπιρτάδας και προπάντων θάρρους.
Οι γαλιφιές για Ευρώπη πολυπολιτισμική και πολιτικά ενωμένη Ευρώπη, είναι για αγρίους.
Εν πάση περιπτώσει, το ΚΚΕ δεν παίζει στο γήπεδο των μειονοτήτων που στρώνουν οι ιμπεριαλιστές. Μένουμε σταθερά στη γραμμή που χάραξε ο Λένιν. «Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης υπάρχει, πολιτικά, όμως, πρέπει να ασκείται παίρνοντας υπόψη το κοινό συμφέρον, το συμφέρον της ειρήνης, της σοσιαλιστικής προοπτικής». Και η Ευρώπη που διακηρύσσουν είναι αντιδραστική (ποιος δεν το βλέπει αυτό;). Μόνο μια Ευρώπη Σοσιαλιστική μπορεί να γίνει το αποκούμπι των λαών όπου Γης. Μένουμε σταθεροί στη γραμμή, όποια προβλήματα μειονοτικά, να αντιμετωπίζονται στη βάση της ισοτιμίας. Μένουμε σταθεροί στη γραμμή «προλετάριοι λαοί όλων των χωρών ενωθείτε», αλλιώς θα μας μακελέψουν οι μακελάρηδες της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ.

Η δασκάλα, μέλος του ΚΚΕ, εκτελέστηκε στις 26 Ιούλη 1946. Καταδικάστηκε από το στρατοδικείο Γιαννιτσών. Δε δέχτηκε να της κλείσουν τα μάτια. Εψαλλε τον Υμνο της Διεθνούς και «εκραύγαζε υπέρ του ΚΚΕ» (από την έκθεση που στάλθηκε στο υπουργείο για τα καθέκαστα της εκτέλεσης/ Από το βιβλίο της Ελλης Αλεξίου «Βασιλική Δρυς»).

Get ready , the show begins now…

Τι ακούσαμε αυτές τις μέρες...
1) Ο Άλεξ έχει διαβάσει Μάρξ και Λένιν..και εγκαλεί το ΚΚΕ για την θέση του στο Μακεδονικό
2)Ο γιός Κουφοντίνα μετά το συμβάν Μπαρμπαρούση , αναρωτιέται γιατί δεν συλαμβάνουν τα μέλη του ΚΚΕ που ζητούν ανατροπή του πολιτεύματος ..(άρα κατα αυτον , τα μέλη του ΚΚΕ είναι πουλημένα εν αντιθέσει με τον πατέρα του..(!!!!!)

3)Ο γιός Μπελογιάννη , καταγγέλει το ΚΚΕ γιατί δεν στηρίζει την απόφαση της 5ης ολομέλειας του 1949, απο την στιγμή που έχει αποκαταστήσει τον Ζαχαριάδη..τον οποίο ακόμα θεωρεί «δολοφόνο» του πατέρα του(το μόνο πρόβλημα στις μέρες μας, βλέπετε, έιναι ο Ζαχαριάδης και βλέπετε τον
Μπελογιάννη δεν τον εκτέλεσε το μοναρχοφασιστικό κράτος...αλλά ο Ζαχαριάδης)
4)Πρώην βουλευτές του Συριζα, καταγγέλουν το ΚΚΕ γιατί δεν στηρίζει τον αγώνα των «Μακεδόνων» και ξεχνά τους νεκρούς «Μακεδόνες» του Δ.Σ.Ε. ...Βλέπετε οι τιμημένοι νεκροί Σλαβομακεδόνες δεν είχαν όνειρο « μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό» αλλά μια Ελλάδα ενταγμένη στα στο στρατόπεδο των αντιπάλων του Δ.Σ.Ε. στα πεδία της μάχης, προμετωπίδα ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
Τι ξεχάσαμε ακούγωντας όλα αυτά...? Ξεχάσαμε οτι με αμερικανοευρωπαική απαίτηση και δική μας υπογραφη, οι βόρειοι γείτονες μας θα πάρουν πρόσκληση να ενταχθούν σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. .Και δεν σταματάμε εκεί...με δική μας υπογραφή ανοίγουμε το «φρενοκομείο» των εθνικισμών στα Βαλκάνια στο οποίο ξέρουμε καλά δεν υπάρχει αρχή και τέλος...Γιατί αν σε ένα γεωγραφικό διαμέρισμα που κατοικούν διάφοροι λαοί , αναγνωρίζεται οτι το 30% αυτών των λαών έχει μονοπώλειο σε γλώσσα και έθνος , τότε το κουτί της πανδώρας άνοιξε για τα καλά...Και αν αυτός ο λεγόμενος«αυτοπροσδιορισμός» που επικαλούνται οι Νατοικοι (τον ίδιο χρησιμοποίησαν και στο Κόσοβο..) ,χρησιμοποιηθεί και στην Θράκη (για παράδειγμα...) ή αν η μουσουλμανική μειονότητα της Βουλγαρίας τον επικαλεστεί , ή αν ένα κομμάτι της Βουλγαρίας επιδιώξει να ενώθει με τα αδέλφια του στην Δύση, τότε τον λόγο θα τον έχουν τα κανόνια...και να ξέρετε οτι Αγγλοι/Γάλλοι/Αμερικάνοι το πρώτο που θέλουν είναι να πωλούν όπλα....και να μοιράζουν την γεωπολιτική τράπουλα...!Όπως λένε και οι Αγγλοσάξωνες «αδελφοι» μας= Get ready , the show begins now…

Μ.Π.

Ο Μάκης Κοψίδης κατηγορεί για οπορτουνισμό το ΚΚΕ και σπάει το κοντέρ της γραφικότητας

Κατιούσα

Με ένα βαρυ-ασήμαντο άρθρο στην Αυγή, παρέμβαση και τομή συνάμα στο πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου, ο Μάκης Κοψίδης κατακεραυνώνει τους κομμουνιστές για απίστευτο οπορτουνισμό στο Μακεδονικό ζήτημα και σπάει το κοντέρ της γραφικότητας.
Πιο συγκεκριμένα λέει πως το ΚΚΕ είχε μια συγκεκριμένη θέση για το όνομα, που την άλλαξε μόνο και μόνο για να μη συμπέσει με την κυβέρνηση. Πως η νέα θέση του Κουτσούμπα είναι “όχι σε οποιαδήποτε συμφωνία”. Και πως το μόνο που τον εΝΔιαφέρει δεν είναι το ΝΑΤΟ, αλλά να χτυπήσει την κυβέρνηση Τσίπρα, όπως ακριβώς και η ΝΔ.
(Το πιάσατε το υπονοούμενο με τα κεφαλαία στο “εΝ.Δ.ιαφέρει”, έτσι; Φανταστείτε πόσο περήφανος πρέπει να ένιωσε, με την έμπνευσή του, μόλις το σκέφτηκε).
Στο τέλος, ρίχνει κι ένα υστερόγραφο για το Στάλιν, που είχε ασχοληθεί με το εθνικό ζήτημα αλλά έκανε διάφορες εθνοκαθάρσεις, έτσι για να πιάσει και το ευρύ αστικό κοινό.
Πρώτο δεδομένο: ο Μάκης Κοψίδης, που δήλωνε κομμουνιστής, έφυγε για το Συνασπισμό, πέρασε από τους Οικολόγους Πράσινους, πήγε με το Βενιζέλο στο ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν τον ακολούθησε στη σύγκλισή του με τη ΝΔ και τώρα φλερτάρει ξανά με το ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορεί το ΚΚΕ, που έχει σταθερή θέση επί του ζητήματος της ονομασίας από το 92′ -όταν όλοι οι άλλοι έλεγαν πως “το όνομά μας είναι η ψυχή μας”- για οπορτουνισμό. Το άκρων άωτο της τραγικής ειρωνείας…
Δεύτερο δεδομένο: δεν είναι κρίμα για το Μάκη να κλείνει έτσι με ελαφριά την καρδιά την πόρτα της Νέας Δημοκρατίας; Είναι το μόνο κόμμα στο οποίο δεν έχει δοκιμάσει την τύχη του για πολιτική καριέρα, γιατί να μην αφήνει ανοιχτό ένα δίαυλο, εφόσον χρειαστεί να προσαρμόσει εκ νέου τις αταλάντευτες πολιτικές αρχές του;
Τρίτο δεδομένο: είναι τέτοια η εΝ.Δ.εια επιχειρημάτων του Κοψίδη, όσο φτωχή κι η φαντασία του στις Σεφερλιές και τα λογοπαίγνια. Το κομμάτι δεν αντέχει ιδιαίτερης κριτικής, είναι όμως πολύ διδακτικό για τα πολιτικά ρετάλια και το λόγο που επιστρατεύει η κυβερνητική φυλλάδα, για να χτυπήσει τους κομμουνιστές.
Αντί επιλόγου, ας θυμίσουμε τι έλεγε το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού, όταν ο Κοψίδης άφησε την Κουμουνδούρου, στοχεύοντας σε μεγάλη καριέρα στο ΠΑΣΟΚ -αλλά πόνταρε σε κουτσό άλογο.

“Ευχαριστούμε το Μ. Κοψίδη για την προσφορά του στο κόμμα μας, στο σύντομο χρονικό διάστημα που στάθμευσε στον ΣΥΝ στο συνεχές ταξίδι του από κόμμα σε κόμμα, ως αποσπασμένου από την υπηρεσία του και του ευχόμαστε καλή και μακρόχρονη διαμονή στο «ρεύμα Βενιζέλου»”.

Η ευχή για μακρόχρονη διαμονή δυστυχώς δεν έπιασε, μπορούν όμως να τον ευχαριστήσουν εκ νέου για τη βρώμικη δουλειά που βγάζει σήμερα, επιστρέφοντας κοντά τους.

Δόκιμοι στη Σχολή της ΕΛΑΣ: Είμαστε φασίστες, υπάρχει πρόβλημα;

Η καθηγήτρια Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου «Παρί 11», Αναστασία Τσουκαλά, αποκάλυψε τα όσα αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια διαλέξεων στη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας τον Μάρτιο του 2013. «Είμαστε φασίστες και υπερήφανοι. Υπάρχει πρόβλημα;» της είπε ένας τριτοετής δόκιμος της σχολής κατά τη διάρκεια της διάλεξης, ο οποίος καταχειροκροτήθηκε.
Η Αναστασία Τσουκαλά μιλώντας στον Real Fm και την εκπομπή των Κ. Ακριβοπούλου και Ν. Μπογιόπουλου διηγήθηκε την εμπειρία της από τη Σχολή Αξιωματικών της ΕΛΑΣ με τους τριτοετείς δόκιμους, οι οποίοι πλέον έχουν αποφοιτήσεις. «Τον Μάρτιο του 2013 έδωσα από δύο τετράωρες διαλέξεις ανά έτος, στο δεύτερο, τρίτο και τέταρτο έτος με θέμα τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Ήταν η πρώτη φορά που εισάγονταν διαλέξεις αυτού του τύπου στη σχολή αξιωματικών της αστυνομίας.

Στο τέταρτο έτος, επειδή για παιδαγωγικούς λόγους το μάθημα βιντεοσκοπείται, δεν υπήρξαν αντιδράσεις ή σχόλια. Ωστόσο όταν επανέλαβα ουσιαστικά την ίδια διάλεξη, ελαφρά πιο απλουστευμένη στο τρίτο έτος, ολοκλήρωσα το πρώτο δίωρο και παραχώρησα ένα τέταρτο ομιλίας στους δόκιμους για να γίνει μια συζήτηση. Πήρε λοιπόν ένας δόκιμος το λόγο και μου είπε πως διαφωνούσε ριζικά με την ουσία της διάλεξης, ότι δηλαδή εξομοίωνα τους Έλληνες με τους αλλοδαπούς διότι αυτός θεωρούσε πως μια τέτοια εξομοίωση ήταν εξ ορισμού αδιανόητη.
Αντέδρασα παιδαγωγικά και είπα πως είναι αδιανόητο για μένα να θεωρούμε πως υπάρχουν ανώτεροι άνθρωποι και υπάνθρωποι και ότι σε τελευταία ανάλυση αυτού του τύπου ο διαχωρισμός παραπέμπει σε φασιστικά καθεστώτα. Τότε ο δόκιμος μου απάντησε: ‘Μα είμαστε φασίστες και είμαστε περήφανοι που είμαστε φασίστες. Υπάρχει κανένα πρόβλημα;’. Ακολούθησε το θυελλώδες χειροκρότημα των υπόλοιπων δοκίμων, ενώ οι εκπαιδευτές που ήταν παρόντες δεν αντέδρασαν.
Εγώ συνέχισα λέγοντας πως μου είναι απολύτως αδιάφορο ποιες είναι οι πολιτικές τους πεποιθήσεις  και πως το μόνο που με ενδιαφέρει ως πολίτη είναι να γνωρίζω πως εκτελούν τα καθήκοντά τους στο δρόμο με τρόπο απρόσωπο και ουδέτερο, σύμφωνα με τις αρχές της ισονομίας. Εκεί με κοίταξε ένας άλλος δόκιμος και πήρε το λόγο και μου είπε πως θα πρέπει να ντρέπομαι ως καθηγήτρια εγκληματολογίας γιατί θα έπρεπε να γνωρίζω πως ο νόμος είναι κοινωνική κατασκευή και πως είναι απλώς μια αντανάκλαση των εκάστοτε κοινωνικών, πολιτικών και άλλων συγκυριών και άρα κατ’ επέκταση είναι αδιανόητο το ότι εγώ απαιτούσα από τους αστυνομικούς να εκτελούν έναν νόμο με τον οποίο δεν συμφωνούν. Επίσης το σχόλιο έτυχε πολλών χειροκροτημάτων.
Ομολογώ πως άρχισα να θορυβούμε με το γεγονός πως άκουσα τους μελλοντικούς αξιωματικούς να μου λένε πως δεν δεσμεύονται από το νόμο, οπότε συνεχίζοντας τη συζήτηση προσπάθησα να καταλάβω από τι δεσμεύονται. Είπα λοιπόν πως τελικά δεν έχει σημασία αν εσείς θεωρείται πως δεν δεσμευόσαστε από το νόμο, διότι στο βαθμό που εκτελείται τις εντολές της ηγεσίας, στο πλαίσιο της ιεραρχίας, η οποία εκτελεί το νόμο κατά συνέπεια θα εκτελέσετε και εσείς το νόμο. Μου ανακοίνωσαν επίσης περήφανα πως δεν δεσμεύονται ούτε από την ηγεσία τους την οποία θεωρούν ανίκανη, αλλά καγχάζοντας ούτε και από τον όρκο που δίνουν στο Ευαγγέλιο γιατί θα έπρεπε να γνωρίζω πως οι φασίστες δεν είναι χριστιανοί, αλλά παγανιστές. Όλα αυτά παρουσία των εκπαιδευτών. Αυτές τις θέσεις τις χειροκροτούσε περίπου το 80% της αίθουσας».

Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη

Nαζιστόκοτες!

α) Δήλωση Μπαρμπαρούση: «Οι σημερινές αυθόρμητες δηλώσεις μου τις οποίες ανακαλώ επ’ ουδενί είχαν σκοπό να αμφισβητήσουν τη συνταγματική νομιμότητα»!
β) Οι κότες που λούφαξαν και τον διέγραψαν για να διασωθούν, είναι οι ίδιες χρυσαυγουλόκοτες που πριν λίγα λεπτά (φωτο) τον χειροκροτούσαν!
γ) Στην κάτω φωτογραφία βλέπουμε κανονικές κοτες. Με λειρί. Οι θρασύδειλες ναζιστόκοτες, δίπλα.

Μάρτιν Μπόρμαν – Ο “κουμπάρος”-γραμματέας του Χίτλερ

Κατιούσα

Ο Μάρτιν Μπόρμαν, επί χρόνια “σκιά” του Φύρερ ως ιδιαίτερος γραμματέας του, ήταν ένας από τους ισχυρότερους άνδρες του καθεστώτος, με πολλούς να τον θεωρούν το νούμερο δύο του καθεστώτος μετά τον ίδιο το Χίτλερ. Η εξαφάνιση του πτώματός του επί δεκαετίες και η ασάφεια γύρω από τις ακριβείς συνθήκες θανάτου του πυροδότησαν διάφορα σενάρια για την τύχη του Μπόρμαν, με δημοφιλέστερα εκείνα που τον ήθελαν να έχει καταφύγει σε χώρα της Νοτίου Αμερικής, όπως αρκετοί ομοϊδεάτες του. Αν και οι φήμες αυτές καταλάγιασαν μετά την ταυτοποίηση του πτώματος το 1973, δεν λείπουν ακόμα και σήμερα οι σχετικές θεωρίες συνωμοσίας, που τον καιρό του διαδικτύου βρίσκουν ευκολότερα διόδους αναπαραγωγής.
Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1900 στην οικογένεια ενόως ταχυδρομικού υπαλλήλου και παλιού μουσικού του στρατού στο Χάλμπερστατ. Σε μικρή ηλικία χάνει τον πατέρα του και μεγαλώνει με τη μητέρα και τον πατριό του, έναν τραπεζικό υπάλληλο. Μετά το τέλος του σχολείου υπηρετεί στο πυροβολικό στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, χωρίς ωστόσο να αποσταλεί στο μέτωπο. Μεταπολεμικά ασχολείται ως μαθητευόμενος γεωργός σε κτήματα της βορειοανατολικής Γερμανίας, ενώ την ίδια περίοδο ξεκινά η ενασχόλησή του με εθνικιστικές και αντισημιτικές ομάδες, όπως ο “Σύνδεσμος κατάργησης του Εβραϊσμού” καθώς και τη διάδοχο οργάνωση του τέως Φράικορπς του Ρόσμπαχ. Το 1924 καταδικάζεται σε ένα χρόνο φυλάκισης ως συνεργός του Ρούντολφ Ες στη δολοφονία του δασκάλου Βάλτερ Κάντοφ το 1923, τον οποίο υποπτεύονταν ως πληροφοριοδότη των κομμουνιστών. Μετά την αποφυλάκισή του μπαίνει στην οργάνωση “Φροντμπάν” του αρχηγού των Ταγμάτων Εφόδου Έρνστ Ρεμ, ενώ το 1927 γίνεται μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος , αναλαμβάνοντας επικεφαλής του στη Θουριγγία. Τα επόμενα χρόνια αναδεικνύεται σε ηγετικές θέσεις των Ταγμάτων εφόδου και παράλληλα νυμφεύεται την Γκέρντα Μπουχ, κόρη του ανώτατου δικαστή των ναζί Βάλτερ Μπουχ, με κουμπάρο των Αδόλφο Χίτλερ.
Λίγους μήνες μετά την άνοδο των ναζί στην κυβέρνηση το 1933 ιδρύει με πρωτοβουλία του τη “Δωρεά Αδόλφου Χίτλερ της γερμανικής οικονομίας”, όπου συνέλεγε τις δωρεές ισχυρών Γερμανών κεφαλαιοκρατών, οι οποίες μετά τροφοδοτούσαν τις τσέπες ανώτερων στελεχών των ναζί. Γίνεται μέλος του στενότερου κύκλου του Χίτλερ, αναλαμβάνοντας τη διαχείριση της περιουσίας του, ιδιαίτερα του εξοχικού του στην ορεινή Βαυαρία, το οποίο αγοράστηκε χάρη σε δικές του ενέργειες. Μετά την πτήση του Ρούντολφ Ες στην Αγγλία, ο Μπόρμαν αναλαμβάνει τα καθήκοντά του ως τότε γραμματέα του Χίτλερ, μετονομάζοντας τη θέση σε “Κομματική Καγκελαρία”, με αρμοδιότητες υπουργού Εσωτερικών. Το 1942 υπογράφει διάταγμα βάσει του οποίου η αντιμετώπιση των Εβραίων στη Γερμανία δε θα περιοριζόταν σε εκδίωξη, αλλά και σε χρήση βίας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ανατολικής Ευρώπης. Ήταν επίσης ένας από τους φανατικότερους υποστηρικτές της θεωρίας περί “Σλάβων υπανθρώπων”, στους οποίους δεν άξιζε να είναι γόνιμοι. Διαφωνίες με τον Χίτλερ προέκυψαν σε ζητήματα εκκλησιαστικής πολιτικής, με τον Μπόρμαν να θεωρεί κατάλληλη τη συγκυρία για ένταση του αντικληρικαλιστικού αγώνα, ενώ το “ρεαλιστή” Φύρερ να προτιμά να μην ανοίξει αυτό το μέτωπο πριν τη νίκη στον πόλεμο.
Ως το 1943 έχει γίνει ίσως το έμπιστο άτομο του Φύρερ, εκείνος ο οποίος κανονίζει την πρόσβαση των άλλων αξιωματούχων σε εκείνον, απομονώντάς τον βαθμιαία από τους ως τότε στενότερους συνεργάτες του, ενώ αναλαμβάνει επίσης το σύνολο των διοικητικών εργασιών της καγκελαρίας. Οι υπερεξουσίες του επισφραγίζονται όταν ο Χίτλερ διατάσσει κάθε έγγραφο του κόμματος και των οργανώσεών του προς τον ίδιο να προσυπογράφεται πρώτα από τον Μπόρμαν.
Εκείνος έμειν πράγματι μέχρι την τελευταία στιγμή στο πλευρό του Χίτλερ, υπογράφοντας την πολιτική του διαθήκη καθώς και το γάμο του με την Εύα Μπράουν ως μάρτυρας. Συνέβαλε επίσης στην οριστική ρήξη του ναζί ηγέτη με τους Χίμλερ και Γκαίρινγκ.  Μετά και την αυτοκτονία του Γκαίμπελς που είχε οριστεί ως διάδοχος του Χίτλερ, η εντολή του τελευταίου να συνεχίσει το έργο του πέφτει στον ίδιο το Μπόρμαν. Εκείνος αναλαμβάνει να απεγκλωβίσει τους τελευταίους ακολούθους και το προσωπικό της καγκελαρίας από το υπόγειο καταφύγιο στο ήδη ελεγχόμενο από τους Σοβιετικούς Βερολίνου. Από εκεί και πέρα τα γεγονότα δεν έχουν ξεκαθαριστεί πλήρως, σύμφωνα πάντως με τον Άρτουρ Άξμαν, αρχηγό της Χιτλερικής Νεολαίας, που ήταν μαζί του αρχικά, κάποια στιγμή οι δυο τους ακολούθησαν διαφορετική πορεί προσπαθώντας να ξεφύγουν από τον Κόκκινο Στρατό, και λίγο αργότερα ο ίδιος εντόπισε το πτώμα του αποδίδοντας το θάνατό του σε πισώπλατο τραυματισμό ή αυτοκτονία.
Την 1η Οκτώβρη 1946 ο Μπόρμαν καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο στη δίκη της Νυρεμβέργης. Εκεί καταθέται τη μαρτυρία του και ο Άξμαν, αλλά η απουσία πτώματος πυροδοτεί φημολογία περί διαφυγής του. Οι πρώτες ενδείξεις για την τύχη του πτώματος προήλθαν το 1963 από έναν ταχυδρομικό υπάλληλο, ο οποίος υποστήριξε πως οι Σοβιετικοί τον είχαν διατάξει να θάψει δυο πτώματα, ένα εκ των οποίων ήταν το Μπόρμαν. Αρχικά οι έρευνες αποδείχτηκαν άκαρπες, αλλά το 1972 λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που είχε υποδείξει ο υπάλληλος, εντοπίστηκαν ανθρώπινα οστά. Η ανασύνθεση τους επέτρεψε την ταυτοποίηση του πτώματος στις αρχές του 1973, ενώ η οριστική επιβεβαίωση της ταυτότητάς του ήρθε το 1998 μέσω της τεχνολογίας DNA.