Η ελπίδα, ο κλέφτης και η κλεπταποδόχος

Η πιο δυνατή ελπίδα, δεν έχει πει τον τελευταίο λόγο.

Ίσως, η λέξη ελπίδα να είναι η πιο βεβαρημένη λέξη στη συνείδηση του λαού τα δύο τελευταία χρόνια και βεβαία όχι αδίκως.

Τι σηματοδοτεί λοιπόν, αυτή η λέξη - έννοια, που τόσο πολύ ακούγεται και κλίνεται σε όλες τις κλίσεις από όσους κυβέρνησαν τόσα χρόνια;

Αν μη τι άλλο, δεν υπάρχει κόμμα της αστικής τάξης, στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση που να μην χάιδεψε τα αυτιά του λαού προσφέροντάς του ελπίδα.

Αναρωτιέμαι: Αλήθεια, πόσες ελπίδες έσπειραν τα κόμματα αυτά και πόσες θύελλες ήρθαν και θέρισαν το λαό;

Η ελπίδα είναι συνάρτηση του χρόνου, και αυτός ο χρόνος, περνά και φεύγει χωρίς να μας ρωτά.

«Γεράσαμε και άσπρισαν τα μαλλιά μας και προκοπή δεν κάναμε…», λένε οι γέροντες.

Στα νιάτα τους, ήλπιζαν για μια καλύτερη ζωή.


Στα παιδιά τους όμως είπαν: «…μάθε μια τέχνη, για να ζεις σαν άνθρωπος…, μάθε γράμματα, για να μη σε κοροϊδεύουν στο ζύγι και το μέτρημα...».

Έλπιζαν οι γερόντοι σε μια καλύτερη ζωή, για τα παιδιά και τα εγγόνια τους…

Σήμερα ελπίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους.

Τι ελπίζουν;

Να έχουν μια ανθρώπινη ζωή.

Να έχουν μια αξιοπρεπή και μόνιμη δουλειά, υγεία, μόρφωση για τα παιδιά και τα εγγόνια τους, ασφάλιση και μια αξιοπρεπή σύνταξη στα γεράματα, για να κλείσουν ήσυχα τα μάτια τους.

Αυτά ζητούσε και αυτά ζητάει και σε αυτά ελπίζει ο λαός.

Έτσι και αλλιώς, δεν γύρεψε πλούτη.

Σε αυτά τα αυτονόητα, αλλά απλά και αναγκαία, άνοιξε μέτωπο η αστική τάξη.

Γιατί αυτά, είναι το ζητούμενο της ανθρωπιάς, που κάνει το άνθρωπο να σκέφτεται.

Τα κόμματα της αστικής τάξης, πούλησαν ελπίδα σε έντιμους ανθρώπους και ξεπούλησαν ανέντιμα την εντολή τους.

Αυτό γινόταν χρόνια. Μια καλοστημένη, αποδοτική και αποτελεσματική συνταγή.

Σήμερα η φρέσκια συνταγή λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Η γαρνιτούρα δηλαδή, που έχει μια εσάνς αριστεράς και μια πένα γιαλαντζί ακροδεξιάς, αλλά, στο ψαχνό, στο κυρίως πιάτο, κρύβεται η σαπίλα του καπιταλισμού, εμποτισμένη, με τα μυρωδικά των αστικών οίκων και οργανισμών της κυρίαρχης τάξης.

Κάθε μπουκιά για το λαό αναδύει την μπόχα του αστικού συστήματος.

Τι δεν πήγε καλά και κακοφόρμισε η ελπίδα;

Απλά είναι τα πράγματα, αν απλά σκεφθούμε.

Αυτή την ελπίδα την έχει στα χέρια του μόνο ο λαός.

Η μόνη πραγματική ελπίδα είναι η δύναμη του λαού, η οποία μπορεί να επιβάλει και να κάνει τα όνειρα του, πράξη.

Αυτή η λαϊκή ελπίδα, πήγε σε λάθος χέρια, τα οποία έγιναν μαχαίρια και γύρισαν μπούμερανγκ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε ότι ήταν ο κλέφτης της ελπίδας και η αστική τάξη ήταν η κλεπταποδόχος.

Στα χέρια και την δύναμη του λαού και στη κοινωνική συμμαχία για το σοσιαλισμό, η ελπίδα αποκτά εμπράγματη αξία, για να ζεις σαν άνθρωπος.

Αεροπεζοναύτης

902gr

Εργατική τάξη. Η περίπτωση MEGA είναι απλώς συμπτωματική!

Ο ενάρετος κύκλος των μεγαλομετόχων

Πτωχευμένες εταιρείες, πλουσιότατοι μέτοχοι! 

15 θαυμαστικά και… που να σας κρεμάσω!

Η περίπτωση MEGA είναι απλώς συμπτωματική!

 

1. Οι μέτοχοι ουδεμία ευθύνη φέρουν για την τύχη της MEGAλοεταιρείας τους!
2. Η εταιρεία ουδεμία ευθύνη φέρει αν πτώχευσε, κρίση έχουμε!
3. Στην κατάσχεση και πλειστηριασμό της εταιρείας πρώτες παίρνουν λεφτά οι τράπεζες!
4. Αν περισσέψει(;;;!!!) από τα δάνεια των τραπεζών θα πάρουν και οι εργαζόμενοι!
5. Οι μέτοχοι μπορούν άνετα να κάνουν νέα εταιρεία χωρίς χρέη και απλήρωτους εργαζόμενους.
6. Η κυβέρνηση «δεν μπορεί» να απαγορέψει τη νέα εταιρεία!
7. Η νέα εταιρεία (ή και «συγγενής καπιταλιστής» μπορεί και να είναι η πλειοδοτούσα στον πλειστηριασμό της πτωχευμένης και να έχει το την MEGAλοεταιρεία ξανά, χωρίς να χρωστάει!
8. Η νέα εταιρεία, στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, μπορεί να θεσπίσει μπόνους προτεραιότητας στην πρόσληψη για τους απλήρωτους άνεργους του MEGAλοεταιρείας με βάση αμοιβή στο 1/3 του προηγούμενου μισθού!
9. Η νέα εταιρεία, στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, θα ζητήσει να υπογραφεί νέα επιχειρησιακή ΣΣΕ, από αυτές που προωθεί το πολυνομοσχέδιο ως υπερισχύουσες όλων των άλλων ΣΣΕ, για να κατοχυρώσουν(!) το νέο τους μισθό με την υποσημείωση ότι δέχονται το «μηδενικό έλλειμμα» και αν οι λογιστές των μετόχων βγάλουν ζημία, θα μειωθούν ανάλογα οι μισθοί! 
10. Στη σύμβαση θα υποσημειώνεται ότι για να μειωθεί ο μισθός αρκεί να συμφωνήσει το 15% των εργαζομένων, ενώ για να γίνει απεργία κατά της μείωσης του μισθού θα πρέπει να ψηφίσει το 50%+1 των εργαζομένων του σωματείου, ως οι νόμοι ορίζουν!.
11. Στη σύμβαση θα περιγράφεται ότι θα γίνονται άνευ αντιρρήσεων ή σχολίων, οι δικαστικές αποφάσεις που θα βγάζουν τις απεργιακές αποφάσεις του 50%+1 της ΓΣ του Σωματείου, παράνομες και καταχρηστικές!
12. Στη ΣΣΕ θα περιγράφεται ότι οι εργαζόμενοι θα είναι σε «εργασιακή ετοιμότητα» (όπως οι γιατροί) από 60 ως 100 ώρες τη βδομάδα, αλλά θα πληρώνονται μόνο για όση ώρα θα τους ανατίθεται συγκεκριμένη δουλειά με καθορισμένη ώρα και λεπτά (ωράριο μπάσκετ)!
13. Η εταιρεία  μπορεί κατά παρέκκλιση της επιχειρησιακής ΣΣΕ να υπογράφει ατομικές συμβάσεις εργασίας με μεγαλο-δημοσιογράφους ή συμβάσεις με μπλοκάκια με φτωχοδημοσιογράφους!  
14. Στη σύμβαση, στο πλαίσιο της δημοκρατικής  ισότητας κεφαλαίου και εργασίας, θα περιγράφεται ρητώς ότι όση ώρα οι εργαζόμενοι κατέχουν θέση εργασίας αλλά δεν εργάζονται παραγωγικά, η εταιρεία  για την χωρίς λόγο απασχόληση της κεφαλαιουχικής επένδυσης θα καθορίζει «διαφυγόντα κέρδη, παραγωγή και απόσβεση» και θα τα συμψηφίζει με την αμοιβή των ωρών που δούλεψαν παραγωγικά, σε εβδομαδιαία βάση!
15. Τέλος, στο πλαίσιο της ισότητας ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, θα απαγορεύεται κάθε συκοφαντική δυσφήμιση της εταιρείας τόσο από τους εργαζόμενους, όπως πχ «ο μισθός, είναι μισθός πείνας», όσο και από τους μετόχους ιδίως τους μεγαλομετόχους, όπως ότι «τα κέρδη, είναι κέρδη πείνας»!

«Θετικοί οιωνοί» για την οικονομία…

        

«Ραβασάκια» με τους «θετικούς οιωνούς» για την οικονομία διακινεί αυτές τις μέρες ο φιλοκυβερνητικός Τύπος, ενθαρρύνοντας το λαό να πιστέψει ότι τον περιμένουν καλύτερες μέρες. Ωστόσο, απ’ όσα γράφονται και λέγονται, «δύο στα τρία» αφορούν καραμπινάτους στόχους του κεφαλαίου, που προϋποθέτουν τσάκισμα του λαού. Καταγράφουμε ενδεικτικά: «Το 2017 πετύχαμε, για τρίτη συνεχόμενη φορά, δημοσιονομική υπεραπόδοση». Τάραξαν, δηλαδή, τους εργαζόμενους στις περικοπές και στη φοροληστεία, για να πετύχουν τα ματωμένα πλεονάσματα. «Οι ξένες επενδύσεις άγγιξαν τα 4 δισ. ευρώ, ποσό ρεκόρ για την τελευταία δεκαετία». Λογικό, θα πει κανείς, μετά από 10 σχεδόν χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, με την καπιταλιστική οικονομία στον πάτο, αλλά και μετά από ατελείωτα αντεργατικά μέτρα, που δημιουργούν «παράδεισο εκμετάλλευσης» στην Ελλάδα. «Το λιανικό εμπόριο παρουσιάζει ανάκαμψη». Ωστόσο, καμία «ανάκαμψη» δικαιωμάτων δεν είδαν οι εργαζόμενοι στο εμπόριο. Το αντίθετο. Είδαν την κατάργηση της Κυριακής αργίας, την εκτίναξη της ευελιξίας κ.ο.κ., όπως και οι μικροί επαγγελματίες είδαν τη θέση τους να επιδεινώνεται στον ανταγωνισμό με τα μονοπώλια. Πρόκειται, δηλαδή, για «σεφτέ» και «προσδοκίες» που αφορούν αποκλειστικά το κεφάλαιο και τους στόχους του, τους οποίους υπηρετούν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Οι προσδοκίες των εργαζομένων, για να γίνουν πραγματικότητα, δεν μπορεί παρά να περνάνε μέσα από τη σύγκρουση με τους στόχους αυτούς.

Κοινοβουλευτικός βανδαλισμός

Στην περίοδο των εκπτώσεων, της ομογενοποιημένης σε παγκόσμια κλίμακα αστικής δημοκρατίας, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το τερμάτισε! Στην πίστα του κοινοβουλευτισμού κατέβασε την ιδιότητα του βουλευτή, που συχνά αποκαλείται και «αξίωμα», σε επίπεδο ξεφτίλας και σε τιμή μερικών λεπτών συνοπτικής διαδικασίας, χειρότερης απ' αυτήν που επεφύλασσαν οι ιεροεξεταστές στους αιρετικούς και τις μάγισσες, που αμφισβητούσαν το αλάθητο του Πάπα.

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για το βανδαλισμό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας δεν χρειάζεται παρά η παράθεση των αριθμών και το σήκωμα του φερετζέ του επείγοντος, που αφήνει να φανεί το ασχημότερο πρόσωπο της σύγχρονης δημοκρατικής (;) εξουσίας. 1.500 σελίδες, 399 άρθρα, άπειρες δολοφονικές για τους εργαζόμενους λέξεις, φράσεις και σημεία στίξης που πρέπει να μελετηθούν σε μερικές ώρες, να τοποθετηθούν οι βουλευτές σε τρία - τέσσερα λεπτά κι όλο αυτό να αποκαλείται πολυνομοσχέδιο προαπαιτούμενων, εργαλείου μιας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛικης τάξης πραγμάτων, που θα ζήλευε αυτή καθ' αυτή η νέα τάξη πραγμάτων, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αποτασσόταν μετά βδελυγμίας.


Ολο αυτό το σόφισμα, να πρέπει να διαβάσεις κάθε λεπτομερή πρόβλεψη της χαριστικής βολής στο εργατικό κίνημα σε χρόνο μικρότερο απ' όσο την τετρασέλιδη συνέντευξη της πρωθυπουργικής συντρόφου, είναι η επιτομή του βανδαλισμού του βουλευτή! Και καθώς τα τσιράκια του ΣΕΒ, τα φερέφωνα των ευρωλήσταρχων, οι δαίμονες της εξουσιολαγνείας και τα ΑΝΕΛίτικα κυβερνητικά υποπόδια πέταξαν εργαζόμενους, πολίτες και βουλευτές στο μπλέντερ της «μακεδονικής σαλάτας» (πιάτο τουρλού σαλατικών, διεθνώς καταχωρισμένο στα μενού μ' αυτήν την ονομασία από την εποχή των βαλκανικών πολέμων), ο συμβολικός αυτός βανδαλισμός μάς μετατρέπει όλους σ' έναν πολτό, ανακατεύοντάς μας με τα πίτουρα των δανειστών για να μας φάνε οι κότες του κεφαλαίου.

Πρώτο επιχείρημα, φθηνό, τραμπούκικο στη ρίζα του, θεμελιωμένο από την εποχή των αγανακτισμένων και της ελπίδας που σουβλιζόταν σαν αρνί σε μετεκλογικές φιέστες της πρώτη φορά κυβερνητικής αριστεράς: Οποιος δεν μπορεί να συμμετέχει στο πλιάτσικο των εργασιακών δικαιωμάτων και να σέβεται π.χ. την κ. Αχτσιόγλου τουλάχιστον ως Αικατερίνη των Μεδίκων, Σίσι την αυτοκράτειρα της εργατιάς, ή Μαρία Αντουανέτα των επιδομάτων - παντεσπάνι, να απέχει κι από τις συναντήσεις, κι από τις διαδηλώσεις, κι από τις ψηφοφορίες και ν' αφήσει ελεύθερο τον ηγέτη της δρακογενιάς, όπως λέει και ο κ. Στέλιος Παππάς τον Αλέξη, τον μικρό το μέγα, να βαδίζει ακάθεκτος εναντίον μας.

Πίσω απ' αυτές τις διαδικασίες, κρύβεται πέραν της ουσίας των αντιλαϊκών μέτρων, που εμφανίζονται ως τζάμπα δημοσιονομικές προσαρμογές, ένα μπαμπάκι ποτισμένο με χλωροφόρμιο για να εξουδετερωθεί όχι απλώς κάθε μορφή λαϊκής αντίστασης, αλλά να απαξιωθεί και κάθε ιδεολογική αντιπαράθεση που αναπόφευκτα θα σημαδέψει το 2018, που βαρύνεται, και ταυτόχρονα λαμπρύνεται, από τα εκατόχρονα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Οι ΣΥΡΙΖΑίοι θα δώσουν τα ρέστα τους φέτος, για να μη φανεί η ιδεολογική γύμνια, η λειτουργική ξεδιαντροπιά και η ξετσίπωτη αυταρέσκεια της ενσωμάτωσής τους στο σύστημα που εκλέχτηκαν δήθεν να ανατρέψουν και τώρα κολυμπάνε στα σάλια του.

Ο βανδαλισμός των βουλευτών όμως δείχνει κι αυτό που δεν φαίνεται. Δηλαδή, τη συγκρότηση ευρύτερης συγκυβερνητικής πλειοψηφίας, κάτι σαν πρόβα τζενεράλε, προκειμένου να επιτευχθεί ο κεντρικός στόχος του συγκεκριμένου πολυνομοσχεδίου που είναι το χτύπημα, στη ρίζα του, του δικαιώματος της απεργίας. Γιατί εξασφαλίζει τις ψήφους της Νέας Δημοκρατίας, πρόθυμες, βολικές και προβεβλημένες, με ταυτόχρονη διάσωση του γεννημένου στα σπλάχνα της Καμμένου, που ωριμάζει στο πλευρό του Πολάκη, του Νεφελούδη, του Τόσκα και άλλων πρωτοπαλίκαρων ιπποτών του κάστρου της ΕΕ, ως αριστερός μακεδονομάχος.

 

Οι κομμουνιστές δεν τσίμπησαν επί 100 χρόνια. Ούτε ανακατεύτηκαν με τ' αριστερά πίτουρα, για να σταθούν δήθεν στο λαιμό της δεξιάς κότας κι έτσι να την πνίξουν. Το πήραμε πρέφα το πείραμα πολύ πριν πραγματοποιηθεί. Γι' αυτό και δεν κατεβήκαμε ποτέ στην ίδια πλατεία. Παρά τους αντικομμουνιστικούς φιλιππικούς, οψόμεθα σε Φιλίππους.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

 

Ριζοσπάστης

Ξεδιάντροποι

Επιχειρηματολογώντας στη Βουλή για την αντιαπεργιακή διάταξη που φέρνει η κυβέρνηση, ο υπουργός Οικονομικών είπε: «Προσπαθήσαμε να αποφύγουμε και αυτήν τη διάταξη. Μπορώ να σας πω ότι είχαμε και την υποστήριξη των ευρωπαϊκών θεσμών και της επιτροπής εμπειρογνωμόνων, που είχε αποφανθεί ότι δεν χρειάζεται μια τέτοια διάταξη, διότι αφενός είναι ήδη αυστηρή η υφιστάμενη νομοθεσία και, αφετέρου, πολλές αποφάσεις κήρυξης απεργίας κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές». Με άλλα λόγια, το επιχείρημα της κυβέρνησης για τη χρησιμότητα ή όχι της διάταξης που φέρνει ενάντια στην απεργία, είναι ότι το ισχύον καθεστώς επαρκεί για να ακυρώνεται στην πράξη η δυνατότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων (και των επιχειρησιακών σωματείων) να αποφασίζουν απεργία! Λένε, δηλαδή, ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκαναν με επάρκεια τη βρώμικη δουλειά για το κεφάλαιο και στο βαθμό που η σημερινή κυβέρνηση διατηρεί στο ακέραιο την ίδια αντιαπεργιακή νομοθεσία, δεν υπήρχε κανένας λόγος «να πιει το πικρό ποτήρι» μιας ακόμα αντεργατικής διάταξης, με τέτοιον εμβληματικό χαρακτήρα. Κατά τ' άλλα, ο καημός τους είναι «να δούμε πώς θα ενεργοποιηθούν οι εργαζόμενοι να συμμετέχουν στα συνδικάτα, να είναι περισσότερο διεκδικητικοί, να έχουν συμμετοχή για να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο», όπως έλεγε ο Τσακαλώτος στη Βουλή. Δεν είναι προκλητικοί και ξεδιάντροποι μόνο σε αυτά που νομοθετούν για το κεφάλαιο, αλλά και στον τρόπο που πάνε να τα δικαιολογήσουν και να τα σερβίρουν στο λαό. Σπέρνουν ανέμους και θα θερίσουν θύελλες...

Νέοι αλγόριθμοι και τεχνικές ανοίγουν το δρόμο για καινοτόμες εφαρμογές

Οι κβαντικοί υπολογιστές εδώ και 50 χρόνια δίνουν τροφή στη φαντασία των επιστημόνων, που ελπίζουν με αυτούς να λύσουν προβλήματα, αδύνατο να απαντηθούν με τους συμβατικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Παραδείγματα είναι η προσομοίωση χημικών αντιδράσεων με ακρίβεια (όχι προσεγγιστικά, όπως γίνεται τώρα), για την ανάπτυξη νέων χημικών ενώσεων και υλικών και η επίλυση σύνθετων προβλημάτων βελτιστοποίησης, που αναζητούν την καλύτερη λύση ανάμεσα σε πολλές. Ειδικά το ζήτημα της βελτιστοποίησης στις βιομηχανικές διαδικασίες, που έχει εφαρμογή ουσιαστικά σε όλους τους βιομηχανικούς κλάδους, είναι η βασική κινητήρια δύναμη πίσω από το ενδιαφέρον ειδικών και επιχειρηματιών για τους κβαντικούς υπολογιστές, καθώς όσοι τους διαθέτουν ή μπορούν να νοικιάσουν χρόνο χρήσης τους, θα οδηγηθούν σε τροποποιήσεις στην παραγωγή, που θα τους δώσουν μεγαλύτερο κέρδος και έστω προσωρινό συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στους ανταγωνιστές τους, ιδιαίτερα τους μικρότερους.
Οι κβαντικοί υπολογιστές αξιοποιούν τη γνώση που έχει συσσωρεύσει η κβαντομηχανική. Αντί να υπολογίζουν κάθε δυνατή λύση διαδοχικά, όπως κάνουν οι συμβατικοί υπολογιστές (ακόμη και η παράλληλη επεξεργασία απλώς πολλαπλασιάζει αυτό τον τρόπο λειτουργίας), οι κβαντικοί υπολογιστές λειτουργούν με τρόπο δύσκολο να εξηγηθεί με κλασικές αναλογίες. Αρχίζουν από μια κβαντική υπέρθεση όλων των δυνατών λύσεων και στη συνέχεια χρησιμοποιούν την κβαντική εμπλοκή και την κβαντική παρεμβολή για να επικεντρώσουν στη σωστή απάντηση, διαδικασίες που πραγματοποιούνται μόνο στον μικρόκοσμο, τον κόσμο των υποατομικών σωματιδίων και όχι στην καθημερινή ζωή, στο μακρόκοσμο.
Ομως, είναι πολύ δύσκολη η κατασκευή κβαντικών υπολογιστών. Ενα από τα δημοφιλή σήμερα σχέδια κβαντικών υπολογιστών απαιτεί υπεραγώγιμα υλικά, που πρέπει να διατηρούνται σε θερμοκρασία 100 φορές χαμηλότερη από τη θερμοκρασία του απώτερου Διαστήματος, πρακτικά στο απόλυτο μηδέν. Επιπλέον, χρειάζεται εξαιρετικής λεπτότητας και ακρίβειας έλεγχος των κβαντικών καταστάσεων, κατάλληλη προφύλαξη ώστε ούτε μια αχτίδα φωτός ούτε ένα φωτόνιο να μη φτάσει έως τον κβαντικό επεξεργαστή. Μέχρι πρόσφατα, η πρόσβαση στα πρωτότυπα κβαντικών υπολογιστών περιοριζόταν μόνο στους ειδικούς, σε λίγες τοποθεσίες στον κόσμο. Αλλά η πρόοδος που συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια επέτρεψε την κατασκευή πρωτοτύπων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ευρύτερα, για τη δοκιμή στην πράξη ιδεών, αλγορίθμων και άλλων τεχνικών, που μέχρι τώρα εξετάζονταν μόνο θεωρητικά.
Οι σημερινοί κβαντικοί υπολογιστές είναι ακόμη πολύ μικρής δυναμικότητας για να λύσουν προβλήματα πιο σύνθετα από εκείνα που λύνουν οι υπερυπολογιστές. Παρ' όλ' αυτά, η πρόοδος είναι τεράστια. Αναπτύχθηκαν αλγόριθμοι που επιτρέπουν την πιο γρήγορη εκτέλεση των προγραμμάτων και τεχνικές επιμήκυνσης κατά 100 φορές σε σχέση με πριν από μια δεκαετία του χρόνου συνοχής (διατήρησης της κβαντικής πληροφορίας) στα υπεραγώγιμα κβαντικά δυαδικά ψηφία (bit). Το μονοπώλιο IBM ήδη από το 2016 δίνει πρόσβαση στον κβαντικό υπολογιστή «IBM Q Experience», μέσω του υπολογιστικού νέφους (cloud), προσφέροντας γραφικό περιβάλλον εργασίας και διασύνδεση μέσω της δημοφιλούς γλώσσας προγραμματισμού Python. Επιστήμονες έχουν ήδη δημοσιεύσει 20 εργασίες χρησιμοποιώντας αυτό το σύστημα. Στον τομέα έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούνται έντονα και άλλα μονοπώλια, καθώς και μικρές νεοφυείς επιχειρήσεις.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ακόμη πρέπει να ξεπεραστούν πολλά εμπόδια: Να αυξηθεί ο χρόνος συνοχής, να μειωθούν τα κβαντικά λάθη κατά τους υπολογισμούς και να μπορούν να αντιμετωπιστούν εκείνα που θα παραμένουν αναπόφευκτα. Γεγονός είναι, πάντως, ότι οι κβαντικοί υπολογιστές δεν είναι πια θεωρητικά κατασκευάσματα ούτε εργαλείο για πολύ λίγους.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Κολοσσιαίο έργο για την κατανόηση της λειτουργίας όλων των ανθρώπινων κυττάρων

Η χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, που ολοκληρώθηκε στο γύρισμα της χιλιετίας, χαρακτηρίστηκε και ήταν πράγματι μεγάλο επίτευγμα, ιδίως με τα τεχνικά μέσα της εποχής. Ομως, πέρα από τον εντοπισμό των γονιδίων και του τμήματος του γενετικού κώδικα, που δεν κωδικοποιεί πρωτεΐνες και δεν γνωρίζουμε την ακριβή λειτουργία και χρησιμότητά του, δεν μπόρεσε να απαντήσει στο βασικό και βαθύτερο πρόβλημα: Πώς ακριβώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα και πώς εκδηλώνονται οι διάφορες ασθένειες. Για να δοθεί απάντηση σε αυτό, χρειάζεται να ξέρουμε την ταυτότητα κάθε τύπου κυττάρου σε κάθε ιστό, ποια γονίδια, πρωτεΐνες και άλλα μόρια είναι ενεργά σε κάθε τύπο, ποιες διεργασίες ελέγχουν αυτήν τη δραστηριότητα, πού ακριβώς βρίσκεται κάθε κύτταρο, πώς τα κύτταρα αλληλεπιδρούν το ένα με το άλλο και τι συμβαίνει στη λειτουργία του οργανισμού όταν αλλάξουν γενετικές ή άλλες πλευρές του κυττάρου. Αυτές και πολλές άλλες αναγκαίες πληροφορίες κάνουν το έργο της συλλογής τους, για την κατασκευή μιας σύνθετης βάσης δεδομένων, να μοιάζει αδύνατο. Ωστόσο, ένα διεθνές κονσόρτσιουμ έχει αναλάβει να επιτελέσει αυτό το έργο. Πρόκειται για τον «Ατλαντα Κυττάρων του Ανθρώπου» (Human Cell Atlas).
Οπως θα έπρεπε να περιμένει κανείς στον καπιταλισμό, «αγαθοεργοί» κεφαλαιοκράτες του χώρου της Πληροφορικής εμπλέκονται από την αρχή στην προσπάθεια αυτή, με πρώτο και καλύτερο τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ του «Facebook». Παρά την υπόσχεση της διαφάνειας των αποτελεσμάτων σε όλους τους ερευνητές, η υποστήριξη με υπολογιστικά συστήματα και χρηματοδότηση της όλης προσπάθειας, πέρα από κίνηση σχετιζόμενη με τη λεγόμενη «εταιρική κοινωνική ευθύνη», δίνει και πλεονέκτημα στην αξιοποίηση των πληροφοριών που θα συγκεντρωθούν με προφανείς εφαρμογές στον ιατρικό - και όχι μόνο - τομέα.
Ο άτλαντας, που θα συγκεντρώνει πληροφορίες από πραγματοποιημένες και μελλοντικές ερευνητικές εργασίες, μπορεί να γίνει εφικτός χάρη σε πλειάδα τεχνολογικών επιτευγμάτων. Μεταξύ τους η πρόοδος στα εργαλεία απομόνωσης μεμονωμένων κυττάρων, ελέγχου των πρωτεϊνών ενός κυττάρου οποιαδήποτε στιγμή (οι πρωτεΐνες είναι θεμελιώδες συστατικό του οργανισμού), η γρήγορη και φτηνή αποκωδικοποίηση του DNA και του RNA. Θα ενσωματώσει το ανθρώπινο γονιδίωμα (τα γονίδια), τη δομή του RNA που φτιάχνεται από τα γονίδια, όλες τις πρωτεΐνες που υπάρχουν στον ανθρώπινο οργανισμό, όλα τα μικρότερα μόρια (σάκχαρα, λιπαρά οξέα και αμινοξέα), που σχετίζονται ή παράγονται από τις κυτταρικές διεργασίες και όλες τις μεταβολικές χημικές αντιδράσεις, των οποίων οι ταχύτητες είναι διαφορετικές ανάλογα με τις συνθήκες. Στη συνέχεια, αυτά τα ευρήματα θα χαρτογραφηθούν σε διαφορετικές υποπεριοχές των κυττάρων. Τα ολοκληρωμένα αποτελέσματα αναμένεται να οδηγήσουν σε ένα εργαλείο που θα προσομοιώνει όλους τους τύπους και τις καταστάσεις των κυττάρων στο σώμα και θα προσφέρει βαθύτερη κατανόηση στις διεργασίες που σχετίζονται με τις ασθένειες και τους δυνατούς τρόπους παρέμβασης σε αυτές.
Ενα από τα πιο προχωρημένα τμήματα του «Ατλαντα Κυττάρων του Ανθρώπου» είναι ο συνεχώς ενημερωνόμενος «Ατλαντας των ανθρώπινων πρωτεϊνών», που ξεκίνησε το 2003 και ήδη περιέχει την πλειοψηφία των πρωτεϊνών. Ενσωματώνει εργασία 100 ανθρωποετών στην ανάπτυξη λογισμικού για την παρακολούθηση και οργάνωση των δεδομένων, 10 εκατομμύρια εικόνες χαρακτηρισμένες από παθολόγους και ένα χάρτη υψηλής ανάλυσης για τις θέσεις περισσότερων των 12.000 πρωτεϊνών σε 30 διαφορετικά κυτταρικά υποδιαμερίσματα ή οργανέλλες.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Οταν οι σύγχρονοι αστικοί σχεδιασμοί «φοριούνται» στην ιστορία του γυναικείου κινήματος

Οι αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών δεν χαρακτηρίζονται από ταξική, πολιτική ουδετερότητα, όπως παρουσιάζεται σήμερα από την αστική και οπορτουνιστική ιστοριογραφία

Τους τελευταίους μήνες έχουν πυκνώσει δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο γύρω από την ιστορία του γυναικείου κινήματος, πιο συγκεκριμένα γύρω από την ιστορία του αστικού φεμινιστικού ρεύματος στο γυναικείο κίνημα.
Στην καλύτερη περίπτωση, μέσω της αρθρογραφίας, γίνεται μια φωτογραφική απεικόνιση της δραστηριότητας των πρώτων φεμινιστριών, αφυδατωμένη από τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές εξελίξεις της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου της καπιταλιστικής ανάπτυξης (μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο). Περιορίζονται σχεδόν αποκλειστικά στην προβολή κάποιων μορφών πάλης, διεκδίκησης, που χαρακτήριζαν τη δράση των πρώτων γυναικείων οργανώσεων.
Η προβολή ορισμένων «φωτογραφικών» στιγμών της ιστορίας του γυναικείου κινήματος συνδέεται - και μέσω των συγκεκριμένων δημοσιευμάτων - με την αντίστοιχη παρότρυνση για την «αναβίωση» του «φεμινιστικού ακτιβισμού» στις σύγχρονες συνθήκες της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Η προσπάθεια ανάλυσης της γέννησης και ανάπτυξης του γυναικείου κινήματος μπορεί να διαμορφώσει ορισμένα κριτήρια προβληματισμού, κριτικής προσέγγισης της συγκεκριμένης αρθρογραφίας και των επιδιώξεών της.
Η ανάπτυξη ιδιαίτερων διεκδικήσεων των γυναικών στην πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν έγινε σε κοινωνικό και πολιτικό «κενό». Συνδέεται με την ιστορική πορεία εξέλιξης της κοινωνικής θέσης της γυναίκας στο πλαίσιο των ταξικών - εκμεταλλευτικών κοινωνιών, με τις αντίστοιχες κοινωνικές αντιλήψεις για τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων που τις συνόδευαν, ως ιστορικό, κοινωνικό προϊόν.

Οι συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε το γυναικείο κίνημα...

Η μαζική ένταξη των γυναικών στην καπιταλιστική παραγωγή ως μισθωτών εργατριών, μετά από εκατοντάδες αιώνες που ήταν αποκλεισμένες από την κοινωνική παραγωγή και στερημένες από οποιαδήποτε κοινωνικά, πολιτικά δικαιώματα, ερχόταν σε αντίφαση με τον αποκλεισμό τους από την κοινωνική και πολιτική δράση. Αυτή η αντίφαση γέννησε το γυναικείο κίνημα, που από την αρχή διαχωρίστηκε σε δύο ρεύματα.
Από τη μία, ήταν το αστικό φεμινιστικό κίνημα, που διεκδικούσε ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, στοχοποιώντας ως κύρια αιτία των κραυγαλέων διακρίσεων σε βάρος της γυναίκας τη συμπεριφορά των ανδρών, περιορίζοντας τον αγώνα για τα δικαιώματα της γυναίκας στην επέκταση των αστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και στις γυναίκες.
Και από την άλλη, ήταν το κίνημα των εργατριών, που επίσης βίωναν τη γυναικεία ανισοτιμία σε κάθε πλευρά της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής τους ζωής σε σύμπλευση με την ταξική τους εκμετάλλευση.
Από την αρχή είχε εργατικά χαρακτηριστικά. Ο προσανατολισμός, το περιεχόμενο πάλης του δεν περιορίζονταν στις οικονομικές και συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, στις διεκδικήσεις για την προστασία του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας, αλλά καθορίζονταν από την ταξική ρίζα της γυναικείας ανισοτιμίας. Πάλευε για την ενότητα της εργατικής τάξης, ανδρών και γυναικών, βέβαια, με την παρέμβαση των γυναικών της τότε επαναστατικής σοσιαλδημοκρατίας, στη συνέχεια των κομμουνιστριών.
Η επιλεκτική παρουσίαση της δράσης του φεμινιστικού κινήματος στα πρώτα βήματά του στη σύγχρονη αρθρογραφία στοχεύει - ανάμεσα στα άλλα - να παρουσιάσει ότι το γυναικείο κίνημα χαρακτηριζόταν από ενότητα στη βάση των γυναικείων προβλημάτων, ανεξάρτητα από τα διαφορετικά ταξικά συμφέροντα των γυναικών, που καθορίζονται από τη θέση τους στις εκμεταλλευτικές σχέσεις.
Επιδιώκεται να κρυφτεί ότι το καθοριστικό στοιχείο στον προσανατολισμό δράσης των πρώτων φεμινιστικών οργανώσεων ήταν η κοινωνικοταξική τους σύνθεση, που κατά βάση ήταν αστική. Προέκυψαν από αστικές οργανώσεις και αστικά πολιτικά κόμματα, απηχώντας σε κάθε ιστορική φάση τα συμφέροντα, τις αντιλήψεις μερίδων της αστικής τάξης. Κυριαρχούσαν στο περιεχόμενο και στις μορφές πάλης οι προσπάθειες μιας μερίδας μορφωμένων αστών γυναικών να διεκδικήσουν μια αναβαθμισμένη θέση στην κοινωνία, δηλαδή αστικούς εκσυγχρονισμούς στο κληρονομικό, στο οικογενειακό δίκαιο, στην Εκπαίδευση κ.λπ.
Αυτό δεν αναιρεί τη συμμετοχή εργαζόμενων γυναικών στις αντίστοιχες κινητοποιήσεις, που αποτελούσε άλλωστε απαραίτητη προϋπόθεση για την προώθηση των επιδιώξεων των αστών γυναικών.
Επιβεβαιώνεται και μέσα από την ιστορική πορεία του γυναικείου κινήματος ότι οι αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών δεν χαρακτηρίζονται από ταξική, πολιτική ουδετερότητα, όπως παρουσιάζεται σήμερα από την αστική και οπορτουνιστική ιστοριογραφία. Οι αγώνες για τη θεσμική κατοχύρωση ορισμένων αστικών κοινωνικών δικαιωμάτων των γυναικών, όπως της πολιτικής ψήφου, αναπτύσσονταν με διαπάλη στο γυναικείο κίνημα, ευρύτερα στο εργατικό κίνημα.

...και οι σύγχρονες αστικές επιδιώξεις

Ο παραλληλισμός της γυναικείας συμμετοχής στο κίνημα από την αυγή του καπιταλισμού έως σήμερα, ως άθροισμα ιστορικών γεγονότων, υπηρετεί πολλαπλές στοχεύσεις. Αξιοποιείται για να περιβάλει με μανδύα προοδευτισμού τις σύγχρονες αστικές επιδιώξεις γύρω από τη συμμετοχή των γυναικών. Να προσανατολιστούν η σκέψη και η δράση γυναικών εργατικής, λαϊκής ένταξης ή καταγωγής σε κινητοποιήσεις με κατεύθυνση πάλης που λειτουργεί ως βαλβίδα εκτόνωσης και διαχείρισης της αυξανόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας σε ανώδυνα κανάλια για την καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, την καπιταλιστική εξουσία.
Από αυτήν τη σκοπιά, προβάλλονται οι σύγχρονες πλευρές της γυναικείας ανισοτιμίας, υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα και διακρίσεις που βιώνουν οι γυναίκες στην οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική τους ζωή, αποκομμένα από την ταξική τους ρίζα, που αναπαράγονται μέσα από τους υλικούς όρους ζωής, τους εκμεταλλευτικούς μηχανισμούς χειραγώγησης και ενσωμάτωσης.
Σε αυτό το έδαφος επιδιώκεται η «αναθέρμανση» του αστικού φεμινιστικού ρεύματος στο γυναικείο κίνημα, με σύγχρονο περιτύλιγμα. Απαραίτητο συστατικό είναι η προετοιμασία μιας γυναικείας αστικής «πρωτοπορίας», για την προσέλκυση και τη στοίχιση εργαζόμενων και άνεργων γυναικών πίσω από τις αστικές αντιλήψεις και συμφέροντα.
Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η υπερπροβολή από τα αστικά ΜΜΕ του «φεμινιστικού ακτιβισμού» γυναικών - αστέρων του Χόλιγουντ, που ντύθηκαν στα μαύρα σε πρόσφατη απονομή βραβείων διαμαρτυρόμενες για τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης. Στο επίκεντρο των σχετικών ρεπορτάζ βρέθηκε η μορφή της συγκεκριμένης διαμαρτυρίας, αφήνοντας στο περιθώριο την πολύμορφη βία που υφίστανται οι γυναίκες της εργατικής τάξης, του λαού στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο.
Η διαπάλη με τις σύγχρονες μορφές ενσωμάτωσης και χειραγώγησης χρειάζεται να αποκτήσει πιο σταθερά χαρακτηριστικά στην ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση του Κόμματος και ιδιαίτερα της ΚΝΕ στις γυναίκες εργατικής, λαϊκής ένταξης ή καταγωγής. Η προβολή της ταξικής αντίληψης για τη συμμετοχή των γυναικών στον αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό αγώνα μπορεί να διαμορφώσει κριτήρια σκέψης και δράσης στην εργατική, λαϊκή συνείδηση, αναχαιτίζοντας τις αστικές επιδιώξεις.
Ταυτόχρονα, η δράση των κομμουνιστριών στους φορείς του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του κινήματος των σύμμαχων της εργατικής τάξης στρωμάτων στην πόλη και στο χωριό, ιδιαίτερα του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά στις προσπάθειες ανόδου της συμμετοχής των γυναικών σε αυτούς. Συνδέεται με την ένταση των προσπαθειών και την ανάπτυξη της ικανότητας των κομμουνιστών και κομμουνιστριών, σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο, να προσανατολίζουν αποτελεσματικά τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Η πάλη για την ισοτιμία στην εκατόχρονη πορεία του ΚΚΕ

Η ιστορική διαδρομή του ΚΚΕ, που φέτος συμπληρώνει έναν αιώνα ζωής και δράσης, αποτελεί πηγή πολύτιμων διδαγμάτων για τη συμμετοχή της γυναίκας στην ταξική πάλη, για την κατάργηση της γυναικείας ανισοτιμίας, αλλά και της μήτρας που τη γέννησε: Της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του χωρισμού της κοινωνίας σε εκμεταλλευτές και σε αυτούς που υφίστανται την εκμετάλλευση.
Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του συγκρούστηκε με αναχρονιστικές απόψεις για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, στην οικογένεια. Διεκδίκησε το δικαίωμα της ψήφου στη γυναίκα, του πολιτικού γάμου, την αναγνώριση των παιδιών εκτός γάμου, τα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα για τις εργαζόμενες γυναίκες. Αναδεικνύεται η μεγάλη πείρα από την προσπάθεια του ΚΚΕ στη δουλειά με τις γυναίκες της εργατικής τάξης, του λαού, στην επεξεργασία πολιτικών, μαζικών στόχων διεκδίκησης και αγώνα για τις εργάτριες, για τις αυτοαπασχολούμενες, για τις άτυπα εργαζόμενες, για τις αγρότισσες.
Το ΚΚΕ, στηριγμένο στην εκατοντάχρονη ιστορική διαδρομή του, στις σύγχρονες επεξεργασμένες θέσεις για την κοινωνική θέση της γυναίκας, σταθερά αναδεικνύει μέσα στο εργατικό, λαϊκό κίνημα τον ιδιαίτερο ρόλο της πάλης για ισότιμα δικαιώματα στην εργασία, στη μόρφωση, στην οικογένεια, σε κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας και για τα δύο φύλα, αλλά και για τα δικαιώματα της γυναίκας λόγω της θέσης της στην αναπαραγωγική διαδικασία. Παλεύει για τη γυναικεία ισοτιμία σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα καπιταλιστικά δεσμά.
Πηγές:
«Το γυναικείο ζήτημα από την πρωτόγονη κοινωνία στη σύγχρονη εποχή», Α. Κολοντάι, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2016
«Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν για το γυναικείο ζήτημα», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1987
Women in England 1760 - 1914, Steinbach S., 2004, London: Phoenix