28 Μαΐ 2014

Φασισμός

 Φασισμός



Η κάλπη και τα εκλογικά ποσοστά δεν αποτελούν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον φασισμό, για τον ναζισμό, για την ακροδεξιά. Αν ήταν έτσι, ο Χίτλερ με το 44% και το 33% που είχε πάρει στις εκλογές του 1933 στη Γερμανία θα ήταν «Άγιος». Αν ήταν έτσι η Λεπέν με το 25% στη Γαλλία θα ήταν «οσία». Ο Φάρατζ με το 29% στη Βρετανία και οι ακροδεξιοί με τα διψήφια ποσοστά από την Δανία και την Ουγγαρία μέχρι την Αυστρία και την Ολλανδία θα ήταν «ιεραπόστολοι».

Εκείνο που επιβεβαιώνουν αυτά τα ποσοστά είναι ότι το φίδι του φασισμού εκτρέφεται και μεγαλώνει μέσα στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας, της αστικής δημοκρατίας, η οποία ενώ είναι η ίδια που το επωάζει και το ταΐζει σε πανευρωενωσιακό επίπεδο, είναι και η ίδια που παριστάνει την «σοκαρισμένη» από την ανάπτυξή του.  

Η γέννηση του φασισμού, ή άνοδός του και η σημερινή του αναβίωση αποτελεί έκφραση της επιβεβαιωμένης ιστορικά αλήθειας ότι µια κοινωνία, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, μπορεί να οδηγείται κάποιες φορές σε παράκρουση. Το φαινόμενο δεν είναι απίθανο. Άλλωστε, με την κατάλληλη προπαγάνδα και την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου, το ίδιο εύκολα µπορεί κάποιος να µάθει ότι 2+2 δεν κάνει 4 αλλά 5, όπως έλεγε ο Μπρεχτ. Συνέβη στις αρχές του 20ού αιώνα στην Αμερική, όταν οι «Αµερικαναράδες», οι ιδεολογικοί αντίστοιχοι των «Ελληναράδων», υποδείκνυαν ως υπαίτιους όλων των δεινών τους Έλληνες, τότε, µετανάστες. Συνέβη στη Γερµανία του Μεσοπολέµου, όταν ως «αιτία της κρίσης» στοχοποιούνταν το «διαφορετικό» και σταµπαριζόταν µε ένα κίτρινο αστέρι στο ύψος της καρδιάς. Τέτοιου είδους «µνήμες» φρεσκάρονται χρόνια τώρα στην ΕΕ. Ήταν ο Κάμερον, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας (εκεί που οι ακροδεξιοί πήραν την πρώτη θέση στις εκλογές) από κοινού με την καγκελάριο Μέρκελ της Γερμανίας (εκεί που για πρώτη φορά οι ναζί εξέλεξαν ευρωβουλευτή) που συνομολογούσαν τον Φλεβάρη του 2011 ότι στην Ευρώπη επήλθε το «τέλος» του πολυπολιτιστικού μοντέλου» το οποίο «απέτυχε»…

Ο φασισμός γεννιέται μέσα στους υπονόμους του συστήματος της αγριότητας, της εκμετάλλευσης, της σήψης, της διαφθοράς. Σε συνθήκες κρίσης, δε, αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού συστήματος, γιγαντώνεται και αξιοποιείται από τις κυρίαρχες οικονομικές ελίτ ώστε να διατηρήσουν την κυριαρχία τους με μοχλό τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία.

Ανάλογα με το μέγεθος της κρίσης ορίζονται και οι ανάγκες της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να τσακίσει τις αντιστάσεις ή για να ξεστρατίσει την οργή που προκαλεί η πολιτική της, με την οποία μετακυλίει τα βάρη της κρίσης στο λαό, ο φασισμός αξιοποιείται είτε ως επικουρικός παρακρατικός μηχανισμός της εξουσίας της, είτε ακόμα και ως επίσημη μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεών της.

Αυτό συνέβη το 1919 στην Ιταλία όταν ο μεγιστάνας Ανιέλι έπαιρνε από το χεράκι τον Μουσολίνι και τον παρουσίαζε στους βιομηχάνους, στην έδρα του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Ιταλίας, ως τον πιστότερο υπηρέτη της τάξης τους. Όταν συγκροτούνταν τάγματα εφόδου χρηματοδοτούμενα από εργοστασιάρχες και  χτυπούσαν εργάτες και απεργίες, όπως γινόταν το 1920 στην Ιταλία από τους μελανοχίτωνες. Όταν ο βασιλιάς Βιτόριο Εμμανουέλε έπαιρνε  υπό την αγκάλη του τον «Ντούτσε» και τον διόριζε πρωθυπουργό το 1922.

Αυτό συνέβη στη Γερμανία με τον Χίτλερ που έκανε πραξικόπημα το 1923 και δέκα χρόνια αργότερα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι τον διόρισαν καγκελάριο. Χρειάζονταν εκείνη την μορφή πολιτικής διαχείρισης, που θα μπορούσε να εγγυηθεί μέσα από την θηριωδία και την κτηνωδία των μεθόδων της ότι τώρα πλέον ότι  θα τεθεί «το  κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου», όπως τους υποσχέθηκε ο Χίτλερ από τη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων του Ντίσελντορφ το 1933.

Όταν δε απειλείται η εξουσία της άρχουσας τάξης ή σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας αυτής της εξουσίας, οι ελίτ δεν αναμένουν πότε ο φασισμός θα αποκτήσει κοινωνικό έρεισμα για να τον αξιοποιήσουν. Τον επιβάλλουν «από τα πάνω»:  Αυτό συνέβη το 1973 στη Χιλή, το 1936 στην Ισπανία, το 1936 και το 1967 στην Ελλάδα.

Ο φασισμός αξιοποιεί την φτωχοποίηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων για να αποκτήσει κοινωνική βάση. Ειδικά των μικρομεσαίων στρωμάτων που καταστρέφονται και που τα κηρύγματα περί «δημοκρατίας» ειδικά όταν προέρχονται από την αστική δημοκρατία που τους καταστρέφει, όταν προέρχονται από τα κόμματα ή από τα ΜΜΕ αυτής της δημοκρατίας, δεν τους λένε τίποτα. Το αντίθετο. Τα κόμματα και τα ΜΜΕ του κατεστημένου (όπως αυτά που διαφήμιζαν την σοβαρότητα των φασιστών) όσο περισσότερο «βρίζουν» τους φασίστες -χωρίς βέβαια ποτέ να αποκαλύπτουν το ρόλο τους- τόσο περισσότερο τους «ηρωοποιούν» στα μάτια των κατεστραμμένων. Τα στρώματα αυτά συνδέουν την επιβίωσή τους με την ικανοποίηση της οργής τους η οποία επαφίεται στους πιο λαϊκιστές και τους πιο... βαρβάτους «τιμωρούς».


Για την δυνατότητα του φασισμού να διεισδύει στην κοινωνική συνείδηση οι επισημάνσεις από την ιστορική εισήγηση του Γκεόργκι Δημητρόφ στο 7ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1935 αποκτούν δραματική επικαιρότητα και συνιστούν πολύτιμο εργαλείο:

(α) Ορισμένοι λένε ότι η κρίση και η φτωχοποίηση δεν είναι μια από τις αιτίες ενίσχυσης του φασισμού γιατί σε αντίθεση με την Ελλάδα των Μνημονίων σε άλλες χώρες της ΕΕ, επίσης γιγαντώνεται ο φασισμός, αλλά εκεί «δεν υπάρχει κρίση». «Ξεχνούν» ότι στην Ευρώπη έχει εγκαθιδρυθεί η κοινωνία των 2/3 και πάμε ολοταχώς για την κοινωνία του 1/3. «Ξεχνούν» ότι στη Γερμανία - «ατμομηχανή» της ΕΕ υπάρχουν 16 εκατομμύρια φτωχοί και κοινωνικά αποκλεισμένοι. Ότι υπάρχουν 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι με μηνιαίο εισόδημα 400 ευρώ το μήνα. «Ξεχνούν» ότι στη Γαλλία υπάρχουν 8 εκατομμύρια φτωχοί, άνεργοι και κοινωνικά αποκλεισμένοι που αναζητούν καταφύγιο στα γκέτο και στις όχθες του Σηκουάνα. «Ξεχνούν» ότι στην Ολλανδία εκφράστηκε με τον πιο καθαρό τρόπο η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής «ευημερίας» όταν η χώρα -παρότι εμφάνιζε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης- το 2012 πήγε σε εκλογές με επίδικο την επιβολή λιτότητας ύψους 16 δισ. ευρώ στις πλάτες του ολλανδικού λαού. «Ξεχνούν» ότι στη Βρετανία, αν και εκτός Ευρωζώνης και χωρίς την ανάγκη να βαφτίσει τη λιτότητα με τον όρο «μνημόνιο», εφαρμόζεται η πολιτική της κοινωνικής λεηλασίας, στην οποία οι ίδιοι οι φορείς της έχουν προσδώσει τον κωδικό «δάκρυα και αίμα». Προφανώς «ξεχνούν» ότι μιλάμε για την ΕΕ των 30 εκατομμυρίων ανέργων και των 120 εκατομμυρίων απόκληρων.

(β) Η δημαγωγία του φασισμού, η φασιστική «ιδεολογία», ένα τόσο αντιδραστικό έκτρωμα της αστικής ιδεολογίας που συχνά στον παραλογισμό της φτάνει ως την τρέλα, αποκτά τη δυνατότητα να αποκτήσει επιρροή πάνω στις μάζες όσο η προχωρημένη σήψη του καπιταλισμού εισχωρεί στα κατάβαθα της ιδεολογίας του και του πολιτισμού του. Όταν το σύστημα της διαφθοράς έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο σήψης ώστε να φτάνει να κάνει σημαία του το «όλοι μαζί τα φάγαμε», τότε, σε συνδυασμό με την απελπιστική κατάσταση πλατιών λαϊκών μαζών, ορισμένα τέτοια ευαίσθητα στρώματα κολλάνε από τα ιδεολογικά απορρίμματα της σήψης αυτής. Ουδείς πρέπει να υποτιμά την αποτελεσματική ικανότητα της ιδεολογικής επιδημίας του φασισμού να εισχωρεί στην κοινωνική συνείδηση, ειδικά σε συνθήκες σήψης που ξεκινά από τις πλαστές πινακίδες Λιάπη μέχρι τις μίζες της Ζήμενς και από τις «λίστες Λαγκάρντ» μέχρι τα σκάνδαλα των ΜΚΟ και των εξοπλιστικών προγραμμάτων.

(γ) Ο φασισμός αξιοποιεί την αποδυνάμωση των δημοκρατικών, πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών. Πριν κάνει ο Χίτλερ τη χρήση του άρθρου 48 του Συντάγματος της Βαϊμάρης που επέβαλε «γύψο» στη Γερμανία το είχαν κάνει οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες. Αυτή η αποδυνάμωση των δημοκρατικών αντανακλαστικών που επέρχεται από την τακτική μιας διακυβέρνησης μέσω  Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, επιβολής του «μαύρου» στις τηλεοπτικές οθόνες, επιβολή απαγορεύσεων συναθροίσεων λόγω έλευσης καγκελαρίων και υποπλανηταρχών, επιβολής Μνημονίων με συνοπτικές διαδικασίες κοκ, «εκπαιδεύει» κοινωνικά στρώματα στην λογική της αποδοχής των «εκτροπών». Το ίδιο συμβαίνει με την «καθαγίαση» των φασιστών και των ακροδεξιών μέσω της συμμετοχής τους σε κυβερνητικά σχήματα της αστικής δημοκρατίας, από την Αυστρία μέχρι τη Νορβηγία και την Ουκρανία – για να μην μιλήσουμε για την κυβέρνηση Παπαδήμου στην Ελλάδα… Το ίδιο συμβαίνει με την αποδοχή της ακροδεξιάς ατζέντας. Έχει αποδειχτεί από τη Γαλλία του Σαρκοζί μέχρι τον ημέτερο «Ξένιο Δία»: Όποτε η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της αποφάσισαν να προωθήσουν τα ταξικά και ιδιαίτερα πολιτικά τους συµφέροντα παίζοντας το χαρτί της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και του εθνικισµού, και µάλιστα στο όνοµα του «κατευνασµού» της Ακροδεξιάς, έσυραν την κοινωνία στη βαρβαρότητα και έγιναν τροφοί του φασιστικού φιδιού.

(δ) Ο φασισμός «παίζει» με το αίσθημα εθνικής αξιοπρέπειας. Ο φασισμός εκφράζει την πιο αντιδραστική μορφή του αστικού εθνικισμού. Για να διευκολύνει την διαιώνιση της ταξικής κυριαρχίας των ισχυρών, αποδίδει τα δεινά του λαού στην «εθνοτική του υποτίμηση» και όχι στην ταξική του καταπίεση. H φασιστική κλίκα, με το πρόσχημα ότι υπερασπίζεται τα πανεθνικά συμφέροντα, προωθεί την πολιτική καταπίεσης και εκμετάλλευσης του ίδιου της του λαού και της καταλήστευσης και υποδούλωσης άλλων λαών. Χρησιμοποιεί ως λίπασμα μετατροπής του πατριωτισμού σε σωβινισμό τον εθνικό μηδενισμό, που τον πλασάρουν με τη μάσκα του «διεθνισμού» οι ιδεολογικοί φορείς του κεφαλαίου που δεν έχει πατρίδα. Οι φασίστες μετατρέπουν την εθνική υπερηφάνεια του λαού για το παρελθόν του, για τους αγώνες του, για τη γλώσσα του, για την καταγωγή του, για τον τόπο του, για τα ιστορικά επιτεύγματά του, από εργαλείο φιλίας μεταξύ των λαών και εμπλουτισμού του ανθρώπινου πολιτισμού, σε «μαχαίρι» του μισανθρωπισμού. Ο φασίστας μαγαρίζει την έννοια του πατριωτισμού. Στη θέση της αγάπης για την πατρίδα και τον σεβασμό στις πατρίδες των άλλων, στη θέση «Πατρίδα ή θάνατος» του Τσε Γκεβάρα, στη θέση «Είμαστε γεμάτοι από αίσθημα εθνικής περηφάνειας» του Λένιν για το ρώσικο λαό το 1914, στη θέση του πατριωτισμού του ΕΑΜ που απελευθέρωνε την πατρίδα το 1944, ο φασισμός βάζει την πατριδοκαπηλεία και την μισαλλοδοξία. Το κάνει πατώντας πάνω σε ό,τι θίγει το εθνικό αίσθημα κάθε λαού, το κάνει πατώντας πάνω στους εξευτελισμούς του αγγλικού δικαίου, της επιτήρησης, των ταπεινώσεων με «δόσεις» κοκ.

(ε) Οι φασίστες κατακρεουργούν ολόκληρη την ιστορία του κάθε λαού, για να παρουσιαστούν σαν απόγονοι και συνεχιστές του κάθε τι ανώτερου και ηρωικού στο παρελθόν του. Στα ναζιστικά βιβλία του μεσοπολέμου οι μεγάλοι άντρες του παρελθόντος του γερμανικού λαού παρουσιάζονταν σαν φασίστες. Ο Μουσολίνι καμωνόταν τον συνεχιστή του Γκαριμπάλντι. Οι Γάλλοι φασίστες φτιάχνουν σημαίες με την Παρθένα της Ορλεάνης σαν ηρωίδα τους. Οι Αμερικάνοι φασίστες επικαλούνται τις παραδόσεις των αμερικάνικων πολέμων ανεξαρτησίας, τις παραδόσεις του Ουάσινγκτον, του Λίνκολν. Οι Έλληνες φασίστες, από τους οποίους βγήκαν οι Τσολάκογλου και οι Λογοθετόπουλοι, παριστάνουν τους «μαχητές της Πίνδου»! Όσοι λοιπόν συκοφαντούν, παραποιούν ή παρατάνε ό, τι έχει αξία από το ιστορικό παρελθόν του έθνους και της ανθρωπότητας στους φασίστες πλαστογράφους, όσοι συντάσσουν ευρω-μνημόνια για να συσχετίζουν και να ταυτίζουν (!) τον φασισμό με τον αμείλικτο εχθρό του, τον κομμουνισμό, όσοι παραχαράσσουν την Ιστορία βαφτίζοντας «φάρμακο» το ρετσινόλαδο του φασίστα Μεταξά ή «πρόοδο» το μυστρί του Παττακού, είναι υπόλογοι για την αποβλάκωση των λαϊκών μαζών. Χαρίζουν την κοινωνία στο φασισμό.


Συμπερασματικά: Ο φασισμός είναι μια επιδημία που με τη δημαγωγία του και την «αντισυστημική» μάσκα του εισχωρεί τόσο βαθύτερα στην κοινωνική συνείδηση όσο μεγαλύτερη είναι η σήψη του καπιταλιστικού συστήματος και η κοινωνική δυστυχία που αυτό προκαλεί, σε συνδυασμό με την αδυναμία του εργατικού κινήματος να βρεθεί στο ύψος των περιστάσεων της επίθεσης που δέχεται.

Δύσκολες μέρες στον Περισσό!

 Δύσκολες μέρες στον Περισσό!

Την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει γιατί... έχασε 140.000 ψήφους σε σχέση με τις εκλογές του Ιούνη του 2012 (δηλαδή το 8,45% της τότε εκλογικής του δύναμης), η «Αυγή» κάνει τη φοβερή «διαπίστωση», σε χτεσινό πρωτοσέλιδο κείμενό της, ότι... «το ΚΚΕ έχει προσκρούσει σε ξέρα»! Μάλλον γιατί, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές της Κυριακής σημείωσε άνοδο, τόσο σε ποσοστό (6,1% έναντι 4,5% τον Ιούνη του 2012) όσο και σε ψήφους (έλαβε 70.000 παραπάνω)...

Η «Αυγή», μάλιστα, συνεχίζει τα «ανέκδοτά» της και στις μέσα σελίδες της, όπου - προσπερνώντας ακόμα και τους «μετρ» του σχετικού είδους σεναριογράφους αστικών εφημερίδων - τιτλοφορεί κείμενό της κάνοντας λόγο για «δύσκολες μέρες για την ηγεσία του Περισσού»... Εκεί, όμως, που δίνει πραγματικά τα ρέστα της είναι όταν προσπαθεί να δικαιολογήσει όλα αυτά τα φαιδρά, κάνοντας λόγο για «αποτυχία της ηγεσίας του κόμματος να επανασυσπειρώσει τους ψηφοφόρους (...) σε μια εκλογική διαδικασία που η ψήφος είναι αντικειμενικά πιο "χαλαρή" σε σχέση με τις κοινοβουλευτικές εκλογές»!

Ετσι είναι... Οι εκλογές που ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε ως δημοψήφισμα, γανώνοντας τα αυτιά του λαού με κάλπικα διλήμματα, τώρα που δεν τον βολεύει η άνοδος του ΚΚΕ γίνονται στο άψε - σβήσε μια... «χαλαρή εκλογική διαδικασία»! Μονά - ζυγά δικά τους!
Αναρτήθηκε από

Γέννημα της «βουβής αγανάκτησης»;

Γέννημα της «βουβής αγανάκτησης»;


«Η άνοδος των ακροδεξιών σε όλη την Ευρώπη είναι αποτέλεσμα της βουβής αγανάκτησης των λαών για τις πολιτικές που εφαρμόζονται παντού και την κρίση αντιπροσώπευσης που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα πολιτικά συστήματα στην Ευρώπη (...) Και εδώ ακριβώς έγκειται η σημασία που ένα κόμμα σαν το ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πρώτο στις εκλογές, γιατί ένα κομμάτι αυτής της κρίσης αντιπροσώπευσης δεν αφήνει να διοχετευτεί σε ρατσιστικά και ξενοφοβικά επίπεδα αλλά σε επίπεδα διαχειρίσιμα...»

Τα παραπάνω επικίνδυνα και πλήρως αποπροσανατολιστικά ανέφερε, σε σχέση με την ενίσχυση της Χρυσής Αυγής και αντίστοιχων μορφωμάτων σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, ο νεοεκλεγείς ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Κατρούγκαλος, μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή το βράδυ της Δευτέρας.

Πίσω από τέτοιες αναλύσεις, περί «αποτελέσματος της βουβής αγανάκτησης των λαών» και της «κρίσης αντιπροσώπευσης», συσκοτίζεται ο πραγματικός χαρακτήρας μορφωμάτων, όπως η ΧΑ, αποκρύβεται το γεγονός ότι αυτές οι δυνάμεις είναι γνήσια παιδιά του καπιταλιστικού συστήματος, ότι αξιοποιούνται πολλαπλά από την αστική τάξη ως προκεχωρημένα φυλάκια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της, ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, όξυνσης των ενδοαστικών αντιθέσεων κ.ο.κ.

Δεν είδε, τάχα, ο νεοεκλεγμένος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τις σχέσεις του ντόπιου κεφαλαίου με τη Χρυσή Αυγή; Δεν είδε, π.χ., τις επανειλημμένες προτάσεις της στη Βουλή για αύξηση των προνομίων των εφοπλιστών και άλλων τμημάτων του κεφαλαίου; Δεν είδε τα «δουλεμπορικά» γραφεία που έστησε, δεν είδε τις σχέσεις της με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως, π.χ., τους μεγαλοεργολάβους στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος; Δεν έχουν δει στον ΣΥΡΙΖΑ, άραγε, τις διασυνδέσεις της ΧΑ με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και ειδικά των δυνάμεων καταστολής; Οχι... Είπαμε, όλα είναι αποτέλεσμα της «βουβής αγανάκτησης των λαών» και της «κρίσης αντιπροσώπευσης»...

Γι' αυτό αυτή η ανάλυση είναι επικίνδυνη, αφού συσκοτίζει ότι το αντιδραστικό ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο της ΧΑ δεν είναι «δικό της», ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, το μίσος στο εργατικό κίνημα, ο λαϊκισμός, ο αντικομμουνισμός δεν είναι ιδέες και αντιλήψεις που η ίδια πρωτοπροέβαλλε αλλά θέσεις και απόψεις ζυμωμένες σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα μέσα στο πλαίσιο των αστικών κομμάτων και ιδιαίτερα του δικομματισμού παλιότερα. Μέσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γαλουχήθηκε το φασιστικό μόρφωμα και με την αποδυνάμωση των παλιών εταίρων του δικομματισμού αυτές οι τάσεις απελευθερώθηκαν, πρώτα με το ΛΑΟΣ και μετά με τη ΧΑ.

Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά, άλλωστε, ότι στο έδαφος που καλλιέργησαν δυνάμεις της θολής «αντιμνημονιακής» ρητορείας, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, που άφηναν στο απυρόβλητο την πραγματική αιτία των λαϊκών προβλημάτων, την εξουσία του κεφαλαίου, που υιοθετούσαν τη λογική «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα», ήρθαν και πάτησαν οι χρυσαυγίτες, εντεταλμένοι της ντόπιας αστικής τάξης, με τον «αντιμνημονιακό» τους μανδύα και με τα βολικότατα για τα μονοπώλια δημαγωγικά τους συνθήματα περί «κλεπτοκρατίας», «τοκογλύφων», «κλεφτών πολιτικών»...

Είναι, όμως, αποπροσανατολιστικός και ο ισχυρισμός του Γ. Κατρούγκαλου ότι η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής μπορεί να εναποτεθεί από το λαό στην ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οποιασδήποτε άλλης δύναμης που υπερασπίζεται την ΕΕ, τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Αποπροσανατολιστικός γιατί σε αυτόν ακριβώς το καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, στο δρόμο που στηρίζει η ΕΕ, στους μηχανισμούς της εξουσίας του κεφαλαίου βασίζεται η άνθιση των φασιστικών μορφωμάτων.

Σε αντίθεση με τον αποπροσανατολιστικό κουρνιαχτό που σηκώνουν τα αστικά ΜΜΕ και τα κόμματα της αστικής διαχείρισης γύρω από τη ΧΑ, ο λαός πρέπει να έχει καθαρό ότι μόνο η μαζική πάλη του μπορεί να αποκαλύπτει και απονομιμοποιήσει τη ναζιστική Χρυσή Αυγή και τις παραφυάδες της, μόνο η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, η Λαϊκή Συμμαχία, που στόχο έχει να βάλει τέρμα στην εξουσία των μονοπωλίων, στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και θρέφει ναζιστικά μορφώματα, όπως η δολοφονική Χρυσή Αυγή, μπορεί να ξεριζώσει οριστικά και τελεσίδικα το ναζισμό.

Γ.

Ψάχνοντας «σοβατζήδες»...

Ψάχνοντας «σοβατζήδες»...


«Δεν είναι πολιτικός σεισμός -αυτόν τον όρο είχα χρησιμοποιήσει για το πιο "νικηφόρο" σενάριο- αλλά είναι μια μεγάλη επιτυχία που σημειώνει όλος ο διεθνής Τύπος, ακόμη και ο αντι-αριστερός, και οι μόνοι που κάνουν ότι δεν το έχουν καταλάβει είναι οι δικοί μας εδώ. Εννοώ η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και κάποια φιλικά προς αυτούς Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία τούς υποστηρίζουν, όπως ο "Ριζοσπάστης" του ΚΚΕ»!

Αυτά δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης προχτές στο ρ/σ «Βήμα», αντιγράφοντας απ' τον «αυριανισμό» τα άλματα συλλογισμών που κατέληγαν στο όποιος δεν είναι με το ΠΑΣΟΚ είναι με τη δεξιά! Και αυτά τα λέει επειδή το ΚΚΕ δε χειροκροτά μαζί του, και μαζί με το τμήμα του αστικού Τύπου που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, για το προβάδισμά του, προειδοποιεί το λαό, όπως το έκανε και προεκλογικά, ότι η αλλαγή στο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στα κόμματα του ευρωμονόδρομου δε σημαίνει αλλαγή πολιτικής, ότι η αντιλαϊκή πολιτική θα είναι εδώ.
Στην πραγματικότητα, ο Παπαδημούλης κατηγορεί το ΚΚΕ γιατί δεν κάνει αυτό που έκανε ο ίδιος και το κόμμα του απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, όταν έσπερναν αυταπάτες στους εργαζόμενους για την ανάδειξή του σε κυβέρνηση.
Το 2009 ο Παπαδημούλης δήλωνε:
  • «Κάθε επιπλέον βουλευτής (...) θα βοηθήσει και οι όποιες θετικές -και αόριστες επί του παρόντος- δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ να μην αθετηθούν και θα κρατάει τα "μπόσικα", ελέγχοντας την αυριανή εξουσία (...) Για το λόγο αυτό χρειάζεται ισχυρή Αριστερά του σήμερα και όχι η Αριστερά του ΚΚΕ».
  • «Θα βομβαρδίσουμε την επόμενη κυβέρνηση με προτάσεις, με προτάσεις νόμου, έτσι ώστε να μην της επιτρέψουμε εύκολα να ξεχάσει τις όποιες θετικές δεσμεύσεις».
  • «Ο Συνασπισμός θα κάνει προγραμματική αντιπολίτευση. Δε θα διστάσουμε να επικροτήσουμε ένα θετικό μέτρο και να καταθέσουμε και προτάσεις νόμου και μακάρι να βρεθούμε στην έκπληξη να υιοθετηθούν από την κυβέρνηση. Αλλά την ίδια ώρα, αν βλέπουμε κάτι αρνητικό, μια αθέτηση δέσμευσης, μια αντιλαϊκή επιλογή, τότε φυσικά θα αντιτασσόμαστε».

Από κοντά και ο Τσίπρας: Το ΠΑΣΟΚ λέει «σωστά πράγματα, δεν ξέρω όμως αν είναι αρκετά»!

Κερδίζει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ και, ενώ το ΚΚΕ προειδοποιούσε το λαό ότι έρχεται θύελλα, ο ΣΥΡΙΖΑ τον καλούσε να δώσει «ελάχιστη περίοδο χάριτος στην κυβέρνηση» και ισχυριζόταν στη Βουλή στην ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων: «Ακούσαμε σήμερα θετικές εξαγγελίες»!
Ελεγε ο Τσίπρας στον Παπανδρέου: «Κύριε πρωθυπουργέ, έχετε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξετε ότι είστε ειλικρινείς, όταν λέτε ότι είστε διατεθειμένοι για μεγάλες ρήξεις και τομές, προκειμένου να προασπίσετε το δημόσιο συμφέρον. Κάντε το και πρώτα εμείς θα το χαιρετίσουμε!».
Και, σα να μην έφταναν αυτά, καλλιεργούσε για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ το άλλοθι: «Η πραγματικότητα είναι ότι δεχόμαστε ως χώρα ισχυρότατες πιέσεις για μεταρρυθμίσεις εις βάρος των εργαζόμενων (...) αυτή είναι η πίεση που δεχόμαστε απ' αυτό που εσείς ονομάζετε "διεθνείς αγορές" (...) το κρίσιμο, λοιπόν, ερώτημα είναι: Θα ενδώσετε, κύριε πρωθυπουργέ;»!
Στο πλαίσιο, δε, της «εποικοδομητικής, όχι μηδενιστικής, αντιπολίτευσης», ο Αλ. Τσίπρας, από κοινού με τον Δ. Παπαδημούλη, δεσμεύονταν για «αναμονή για να κριτικάρουμε τις πράξεις σας», συμβούλευαν το ΠΑΣΟΚ, πριν διαπραγματευτεί με τον Αλμούνια, να διαπραγματευτεί με όλες τις χώρες της ΕΕ που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, για τη σύμπηξη κοινού μετώπου...
Κι ακόμα παραπέρα, στελέχη του αναπαρήγαν τεχνητά διλήμματα που καλλιεργούσαν το έδαφος για τη νομιμοποίηση στις λαϊκές συνειδήσεις της αντιλαϊκής επίθεσης, την οποία μέρα με τη μέρα ξεδίπλωνε το ΠΑΣΟΚ. Ο Δ. Παπαδημούλης ήταν πάλι που έλεγε: «Το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το δίλημμα, από τη μια, να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, με τις οποίες κέρδισε τις εκλογές, και, από την άλλη, να διαχειριστεί το πακέτο των πιέσεων που δέχεται από την Κομισιόν, με την οικονομία μας ήδη σε επιτήρηση».

Το Νοέμβρη του 2009, κι ενώ έχει φανεί ολοκάθαρα τι είδους πολιτική θα ασκήσει το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να παριστάνει την... απατημένη σύζυγο και ο Παπαδημούλης, που έχει σήμερα το θράσος να κατηγορεί το ΚΚΕ, διαμαρτυρόταν για «κραυγαλέα αθέτηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης» και διερωτώνταν υποκριτικά τι μεσολάβησε «για τη στροφή των 180 μοιρών»!

Ακόμα και το 2011 (!) ο Παπαδημούλης σοβάντιζε τη μόστρα του ΠΑΣΟΚ με τρόπο που ούτε οι ίδιοι οι ΠΑΣΟΚοι τολμούσαν να κάνουν, λέγοντας: «Οι κοινωνικές ανισότητες στην Ελλάδα τα τελευταία 10-15 χρόνια έχουν αυξηθεί δραματικά, παρότι ο λαός ψήφισε σοσιαλισμό και όχι βαρβαρότητα (...) Η κυβέρνηση οφείλει να μην την "ξαναπατήσει", όπως την "πάτησε" με το μνημόνιο, γιατί όλοι παραδέχονται την αδιέξοδη πολιτική που αποδεικνύεται και από τα νούμερα που δε βγαίνουν».
Αλήθεια, ποιος επιβεβαιώθηκε από την πορεία των πραγμάτων, το ΚΚΕ ή ο Παπαδημούλης και ο ΣΥΡΙΖΑ; Εδωσαν ποτέ καμία εξήγηση γι' αυτήν τους τη στάση; Οχι, βέβαια. Εκαναν τη βρώμικη δουλειά και μετά παρίσταναν τους ανίδεους. Για «σοβατζήδες» τέτοιου τύπου ο ΣΥΡΙΖΑ ας ψάξει αλλού, υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι, όχι όμως στο ΚΚΕ.

Β.

«Ευρωσκεπτικισμός»: Σοβαρή εφεδρεία του συστήματος

«Ευρωσκεπτικισμός»: Σοβαρή εφεδρεία του συστήματος
Μπόλικη υποκρισία αναδύεται αυτές τις μέρες σε ντόπια και διεθνή ΜΜΕ, μετά τις ευρωεκλογές, με την αύξηση των ποσοστών κομμάτων του ρεύματος του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού».
Με αυτόν τον όρο ομαδοποιούνται κόμματα που ασκούν κριτική στην ΕΕ από αστική σκοπιά, από τη σκοπιά εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, σε κάθε χώρα. Σε αυτήν την κατηγορία περιλαμβάνουν από λαϊκιστικά, τύπου Μπέπε Γκρίλο, συντηρητικά, όπως το UKIP στη Βρετανία, εθνικιστικά, μέχρι ρατσιστικά και φασιστικά κόμματα. Ο «ευρωσκεπτικισμός», που προβάλλεται ως «φόβητρο», αποτελεί πολιτικό ρεύμα όπου βρίσκουν έκφραση τμήματα του κεφαλαίου κρατών της ΕΕ που, ιδιαίτερα σήμερα, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης αλλά και δυσαρέσκειας λαϊκών στρωμάτων από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, προβάλλουν ενστάσεις για τη συμμετοχή της χώρας, θεωρώντας ότι τα συμφέροντά τους δεν εξυπηρετούνται από την ΕΕ ή την Ευρωζώνη.
Τα ιδεολογικά στοιχεία που βρίσκονται σε αυτά τα κόμματα δεν αποτελούν κάποια ιδιαίτερα δικά τους χαρακτηριστικά, αποτελούν ιδεολογικά στοιχεία συνολικά των αστικών δυνάμεων. Αλλά και τα θέματα που βρίσκονται στην «ατζέντα» αυτών των κομμάτων -μεταναστευτικό, διαφθορά, «κλεπτοκρατία» κ.ά.- είναι στοιχεία που ενσωματώνουν όλα τα αστικά κόμματα.
Τέτοιες πολιτικές δυνάμεις, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας και το Κόμμα Ανεξαρτησίας της Βρετανίας, ενσωματώνουν έντονα εθνικιστικά χαρακτηριστικά, αν και όχι πάντα με τον ίδιο τρόπο, και καταφέρνουν να εγκλωβίζουν ανώριμες συνειδήσεις και από ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Φυσικά εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός είναι στοιχεία που συνυπάρχουν στα αστικά κόμματα, είναι μέσα στο «DNA» του κεφαλαίου και, ανάλογα με τις πολιτικές, γεωπολιτικές εξελίξεις, μπορεί να υπερτονιστεί κάποια πλευρά. Αυτό, ωστόσο, που δεν αλλάζει, και αυτό είναι που πρέπει να κρατάνε οι εργαζόμενοι, είναι ότι αυτό το ρεύμα είναι μέρος του αστικού πολιτικού συστήματος, στηρίζεται από το κεφάλαιο, παρά τη «μάσκα» του «αντισυστημικού» ή και του «τιμωρού» που ενδύεται.
***
Ομως, εκτός από τις ιδεολογικές συγγένειες που φανερώνουν τον αστικό χαρακτήρα αυτών των κομμάτων, υπάρχουν σαφείς αναφορές για άμεση στήριξή τους από τμήματα του κεφαλαίου ή από μηχανισμούς του αστικού κράτους. Ας δούμε ορισμένες αποδείξεις για τη στήριξη αυτή:
Ο υπεύθυνος οικονομικών του Κόμματος Ανεξαρτησίας της Βρετανίας (UKIP), Στιούαρτ Γουίλερ, πολυεκατομμυριούχος και πρώην μέλος του Συντηρητικού Κόμματος, είχε πει, σε περσινή του συνέντευξη στην «Γκάρντιαν», ότι πολλοί επιχειρηματίες που χρηματοδοτούσαν στο παρελθόν τους Συντηρητικούς αποφάσισαν να ενισχύουν το UKIP αλλά αποφεύγουν να το δημοσιοποιήσουν. Η «Pillbox 38 Ltd», φίρμα ηλεκτρονικού τσιγάρου, είναι από τους μεγάλους χρηματοδότες του εν λόγω κόμματος. Ακόμα, δημοσιεύματα συνδέουν τις θέσεις του κόμματος υπέρ της εξόρυξης σχιστολιθικού φυσικού αερίου στη Βρετανία, με σχέσεις που αναπτύσσει με αμερικανικές εταιρείες δημοσίων σχέσεων και λόμπι, όπως η εταιρεία «Heartland Institute», που χρηματοδοτείται από πετρελαϊκές πολυεθνικές (π.χ., «ExxonMobil»).
Το Εθνικό Μέτωπο Γαλλίας (ΕΜ), της Μαρίν Λε Πεν, επίσης, κάνει πάντα μεγαλειώδη προεκλογική καμπάνια με κύριο στόχο να εκφράσει το γαλλικό κεφάλαιο, που το θεωρεί «ριγμένο» στο διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό και λόγω της «στενής σχέσης» με την ΕΕ και το ευρώ. Ετσι προβάλλει το ζήτημα της εξόδου από την ΕΕ και προκρίνει μια πιο χαλαρή σχέση σε αυτό που ονομάζει «Ευρώπη των κρατών εθνών». Επίσης, δεν κρύβει ότι χρηματοδότες του είναι ισχυροί επιχειρηματίες. Ηδη από τη ραγδαία ανάπτυξη του ΕΜ το 2002, που ο πατέρας της σημερινής προέδρου έφτασε να διεκδικήσει την προεδρία της Γαλλίας (τότε που σύσσωμοι σοσιαλιστές και οπορτουνιστές στήριξαν τον δεξιό Σιράκ για να μη βγει ο ακροδεξιός Ζαν Μαρί Λε Πεν), είχε γίνει φανερό ότι το συγκεκριμένο κόμμα ήταν ένα «άλογο» πάνω στο οποίο μπορούσε να ποντάρει η αστική τάξη. Και βέβαια αυτό συνεχίζεται και σήμερα.
Η στήριξη, όμως, έμμεση ή άμεση, υπόγεια ή ανοιχτή, δεν αφορά μόνο τέτοιου είδους κόμματα που είναι περισσότερο ενσωματωμένα στο αστικό πολιτικό σύστημα και τον αστικό κοινοβουλευτισμό αλλά και ανοιχτά φασιστικά ακροδεξιά κόμματα, όπως το γερμανικό NPD, αδελφό κόμμα της Χρυσής Αυγής, που εξέλεξε με 1% ευρωβουλευτή. Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, εάν η αλλαγή του πλαφόν για εκλογή στην Ευρωβουλή, με παρέμβαση του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, από 3% στο 1% είναι τόσο αθώα, αφού ήταν δεδομένο ότι θα ενίσχυε τους Γερμανούς νεοναζί.
***
Το γιατί γίνεται επιλογή τέτοιες δυνάμεις να στηριχτούν ανοιχτά, είτε ως εμπόδιο στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών στρωμάτων, στροφής τους σε αντιδραστικές κατευθύνσεις είτε ως δυνάμεις μαχητικής αντιμετώπισης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, θα πρέπει να ιδωθεί στο πλαίσιο των συνθηκών που έχουν διαμορφώσει η κρίση και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων εντός και εκτός ΕΕ.
Προϋπόθεση για τα λαϊκά στρώματα, για να μην πέφτουν στα δίχτυα τέτοιων κομμάτων, είναι να κατανοήσουν ότι εκφράζουν ξένα προς αυτά συμφέροντα, ανεξάρτητα από το προσωπείο που φοράνε. Επιχειρούν να χειραγωγήσουν λαϊκούς ανθρώπους στο όνομα της διάσωσης του έθνους, για να κρύψουν την ταξική ουσία του καπιταλισμού. Η δήθεν επιχειρηματολογία περί «ανεξαρτησίας», αλλά μέσα στον καπιταλισμό, είναι εξίσου επικίνδυνη με τις αυταπάτες που καλλιεργούν άλλες αστικές και διαχειριστικές οπορτουνιστικές δυνάμεις ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή.
Μοναδικός φιλολαϊκός δρόμος είναι κάθε λαός στη χώρα του να ανατρέψει την πολιτική και οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων, να πάρει την εξουσία στα χέρια του, να αποδεσμευτεί από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Δ.

ΚΙΛΚΙΣ - ΣΟΥΔΑ Σχολεία και εκπαιδεύσεις για εξυπηρέτηση ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών

ΚΙΛΚΙΣ - ΣΟΥΔΑ
Σχολεία και εκπαιδεύσεις για εξυπηρέτηση ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών


Ολοκληρώθηκε την Παρασκευή άλλο ένα Πολυεθνικό Σχολείο Στρατιωτικών Παρατηρητών ΟΗΕ στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις του «Πολυεθνικού Κέντρου Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Υποστήριξης της Ειρήνης» (ΠΚΕΕΥΕ) στο Κιλκίς. Αφορά στην εκπαίδευση στελεχών που μετέχουν στις περιλάλητες «ειρηνευτικές» αποστολές του ΟΗΕ, του ΟΑΣΕ, άλλων διακρατικών ιμπεριαλιστικών ενώσεων.
Το ΠΚΕΕΥΕ ιδρύθηκε το 1998 ως Οργανική Μονάδα του ΓΕΕΘΑ και η λειτουργία του εντάσσεται στην προσπάθεια της ελληνικής αστικής τάξης να αναβαθμίσει το ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή. Αποτελεί ένα από τα 26 διεθνώς αναγνωρισμένα Κέντρα Εκπαίδευσης τέτοιων «ειρηνευτικών» επιχειρήσεων, όπως προσχηματικά χαρακτηρίζονται τις περισσότερες φορές οι πολύμορφες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η επιβολή παρουσίας στρατιωτικών στελεχών ως «παρατηρητών» σε συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις που τα ίδια τα ιμπεριαλιστικά κέντρα υποδαύλισαν για προώθηση θέσεων και συμφερόντων τους. Εχει αναγνωριστεί από ΝΑΤΟ και ΟΗΕ, για διεξαγωγή Σχολείων παρατηρητών που μετέχουν σε αποστολές τους.
Το προαναφερόμενο Σχολείο ξεκίνησε στις 5 Μάη και διήρκεσε τρεις βδομάδες. Διάστημα κατά το οποίο 27 εκπαιδευόμενοι, στρατιωτικό προσωπικό από την Ελλάδα, την Αλγερία, τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, την Ισπανία και την ΠΓΔΜ, εκπαιδεύτηκαν σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο σε αντικείμενα σχετικά με τα καθήκοντα στρατιωτικού παρατηρητή του ΟΗΕ στο πεδίο των επιχειρήσεων. Παρακολούθησαν συνολικά εξήντα περιόδους θεωρητικών αντικειμένων και επιπλέον συμμετείχαν σε Τακτική Ασκηση Μετά Στρατευμάτων, όπου εξετάστηκαν επεισόδια στα οποία μπορεί να συμμετάσχει ένας στρατιωτικός παρατηρητής του ΟΗΕ. Στα αντικείμενα της «εκπαίδευσης» περιλαμβάνονταν επίσης: «Παρατήρηση και Καταγραφή», «Κανόνες Εμπλοκής - Μη Χρήση Βίας και Κώδικας Συμπεριφοράς», «Χειρισμός των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης» κ.ά.
Εξάλλου, από 19 έως 30 Μάη φιλοξενείται στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ), στη Σούδα, Σχολείο «Πιστοποίησης Εγκατάστασης Οπτικών Ινών», το οποίο διοργανώνεται υπό την αιγίδα της Διεύθυνσης Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού και της Διοίκησης Ναυτικών Οπλων του Ναυστάθμου Κρήτης, μετά από σχετική έγκριση του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού.
Θυμίζουμε ότι το ΚΕΝΑΠ είναι ΝΑΤΟικό κέντρο κομβικής σημασίας για την ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία, καθώς εκπαιδεύει στελέχη για έλεγχο θαλασσών με νηοψίες επιφάνειας, υποβρύχιες έρευνες και εναέριες επιτηρήσεις, στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», της «πειρατείας» και άλλων «ασύμμετρων απειλών». Σε αυτό έχουν ήδη εκπαιδευτεί εκατοντάδες στελέχη Ενόπλων Δυνάμεων από διάφορες χώρες. Μάλιστα, ήταν το πρώτο ΝΑΤΟικό κέντρο που έλαβε την υψηλότερη μορφή πιστοποίησης της λυκοσυμμαχίας. Πρόσφατα το επισκέφτηκε ο ίδιος ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, ενώ ανώτατοι ΝΑΤΟικοί διοικητές το έχουν χαρακτηρίσει «το διαμάντι του ΝΑΤΟ».
Επισήμως σκοπός του σχολείου είναι η παροχή εκπαίδευσης σε «επιλεγμένα στελέχη» του Πολεμικού Ναυτικού επί θεμάτων εγκατάστασης και πιστοποίησης δικτύων οπτικών ινών και η δημιουργία δεξαμενής πιστοποιημένου τεχνικού προσωπικού του ΠΝ στην τεχνολογία των οπτικών ινών. Στο σχολείο συμμετέχουν συνολικά δέκα τεχνικοί του ΠΝ, ενώ την «καθηγεσία - πιστοποίηση» έχει αναλάβει ο βρετανικός όμιλος «CNet Training».
Λίγο νωρίτερα, στις 16 Μάη, επισκέφθηκε τη Σχολή Εθνικής Αμυνας η σμήναρχος της αμερικανικής Αεροπορίας, Marybeth P. Ulrich, καθηγήτρια στο «NDUWAR COLLEGE», η οποία μίλησε στους σπουδαστές για την «Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική Ασφάλειας και πολιτικής». Σημειωτέον, η ΣΕΘΑ υπάγεται διοικητικά και εκπαιδευτικά στο ΓΕΕΘΑ. Αποτελεί το τελευταίο και υψηλότερο επίπεδο ακαδημαϊκής εκπαίδευσης αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων και πολιτικού προσωπικού ανώτερης βαθμίδας, καθώς και στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας, του Λιμενικού, υπουργείων, δημοσίων οργανισμών και λοιπών φορέων, παρέχοντας γνώση στον ευρύτερο τομέα των Στρατηγικών Σπουδών.

Από πού ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή;

Από πού ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή;



Με αφορμή τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών συνεχίζει μερίδα των αστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης να αναπαράγει τη φιλολογία ότι εκεί που παραδοσιακά είχε δύναμη το ΚΚΕ τώρα ανεβαίνουν τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής. Το επιχείρημα που προβάλλουν, ότι δήθεν «ο εργατόκοσμος που στήριζε το ΚΚΕ δεν μπορεί πλέον να εκφραστεί στο Κόμμα και πάει στη Χρυσή Αυγή», είναι εκτός πραγματικότητας σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ.

Τα ίδια τα στοιχεία το δείχνουν. Και όχι μόνο τα σημερινά. Θυμίζουμε ότι για τις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής, οι αναλύσεις που παρουσιάζουν ειδικοί στα αστικά Μέσα δείχνουν ότι: Η Χρυσή Αυγή πήρε 14% από τον ΛΑ.Ο.Σ., 8% από ΝΔ, 8% από ΑΝΕΛ, 4% από ΠΑΣΟΚ και 2,5% από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πουθενά δεν υπάρχει μετακίνηση ψηφοφόρων του Κόμματος προς τα φασιστοειδή.
Θα παραθέσουμε ορισμένα παραδείγματα για να δείξουμε ότι αυτό δεν ισχύει ούτε και διαχρονικά. Παίρνουμε λοιπόν στοιχεία από τις εκλογές του 2000 μέχρι και τις ευρωεκλογές του 2014. Ας δούμε τι προκύπτει ενδεικτικά για περιοχές από τη Β' Αθήνας και τη Β' Πειραιά, όπου εμφανίζεται ενισχυμένη η Χρυσή Αυγή.
***
Στο Πέραμα στις ευρωεκλογές 2014 πήραν: ΚΚΕ 8,6%, Χρυσή Αυγή 13,7%, ΝΔ 15,8% και ΕΛΙΑ (ΠΑΣΟΚ) 4,8%.
Τον Ιούνη του 2012 στις εθνικές εκλογές είχαν πάρει: ΚΚΕ 6,18%, ΧΑ 10,91%, και ΝΔ 19,37%.
Το ΚΚΕ δηλαδή ανέβηκε τώρα κατά 2,5 μονάδες. Η Χρυσή Αυγή ανέβηκε 3 μονάδες. Η ΝΔ έπεσε 3,5 μονάδες... Είναι προφανές ότι ψηφοφόροι της ΝΔ πήγαν στη Χρυσή Αυγή.
Στις εθνικές εκλογές του 2009 το ΚΚΕ είχε 12,1%. Η Χρυσή Αυγή 0,5%. Ο ΛΑ.Ο.Σ. όμως είχε 7,56%, το ΠΑΣΟΚ 44,3% και η ΝΔ 24,7%. Είναι προφανές ποιες είναι οι όμορες μεγάλες δεξαμενές από τις οποίες έχει αντλήσει ψήφους η Χρυσή Αυγή... Από το 2009 έως το 2014 το ΠΑΣΟΚ έχασε περίπου 40 ποσοστιαίες μονάδες και η ΝΔ 9,5 μονάδες. Και βέβαια υπήρχε και ο ΛΑ.Ο.Σ. με το 7,5% που στις ευρωεκλογές του 2014 πήρε 3,06%.
Στις εθνικές εκλογές του 2007, στις εθνικές εκλογές του 2004 και στις εκλογές του 2000 ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί είχαν ποσοστά που αθροιστικά έφταναν ακόμα και το 80%! Δηλαδή έχουν απώλεια που φτάνει το 60,5%.
Επίσης, στις εκλογές του 2007 ο ΛΑ.Ο.Σ. είχε 5,15%, ενώ το 2004 είχε 2,91%.
***
Στο Αιγάλεω στις ευρωεκλογές 2014 πήραν: ΚΚΕ 9,48%, Χρυσή Αυγή 9,9%, ΝΔ 15,1% και ΕΛΙΑ (ΠΑΣΟΚ) 5,99%.
Τον Ιούνη του 2012 στις εθνικές εκλογές είχαν πάρει: ΚΚΕ 6,77%, ΧΑ 7,85%, και ΝΔ 19,1%. Το ΚΚΕ δηλαδή ανέβηκε τώρα περίπου 3 μονάδες. Η Χρυσή Αυγή ανέβηκε 2 μονάδες. Η ΝΔ έπεσε 4 μονάδες... Είναι και πάλι οφθαλμοφανές τι μετακινήσεις και από πού προς τα πού έγιναν.
Στις εθνικές εκλογές του 2009 το ΚΚΕ είχε 13,15%. Η Χρυσή Αυγή 0,5%. Ο ΛΑ.Ο.Σ. όμως είχε 6,96%, το ΠΑΣΟΚ 44,21% και η ΝΔ 22,4%. Από το 2009 έως το 2014 το ΠΑΣΟΚ έχασε 39 ποσοστιαίες μονάδες και η ΝΔ 7 μονάδες, ενώ ο ΛΑ.Ο.Σ. από το 6,96% του 2009, στις ευρωεκλογές του 2014 πήρε 2,31%.
Στις εθνικές εκλογές του 2007, στις εθνικές εκλογές του 2004 και στις εκλογές του 2000 ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί είχαν ποσοστά που αθροιστικά έφταναν μέχρι και 72% (2007 - 61%, 2004 - 72%, 2000 - 72%.)
Στις εκλογές του 2007 ο ΛΑ.Ο.Σ. είχε 5,1%, ενώ το 2004 είχε 3,06%.
***
Στην Καισαριανή στις ευρωεκλογές 2014 πήραν: ΚΚΕ 12,24%, Χρυσή Αυγή 9,3%, ΝΔ 17,87% και ΕΛΙΑ (ΠΑΣΟΚ) 6,43%.
Τον Ιούνη του 2012 στις εθνικές εκλογές είχαν πάρει: ΚΚΕ 9,51%, ΧΑ 8,62%, και ΝΔ 21,21%. Και σε αυτήν την περίπτωση, δηλαδή, το ΚΚΕ ανέβηκε περίπου 3 μονάδες. Η Χρυσή Αυγή ανέβηκε περίπου 1 μονάδα. Η ΝΔ έπεσε 3,5 μονάδες...
Στις εθνικές εκλογές του 2009 το ΚΚΕ είχε 16,97%. Η Χρυσή Αυγή 0,39%. Ο ΛΑ.Ο.Σ. είχε πάρει 9,4%! Το ΠΑΣΟΚ 37% και η ΝΔ 21,41%. Από το 2009 έως το 2014 το ΠΑΣΟΚ έχασε 31 ποσοστιαίες μονάδες και η ΝΔ 3,5 μονάδες. Και βέβαια υπήρχε και ο ΛΑ.Ο.Σ. με το 9,4% που στις ευρωεκλογές του 2014 πήρε 2,16%.
Στις εθνικές εκλογές του 2007, στις εθνικές εκλογές του 2004 και στις εκλογές του 2000 ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί είχαν ποσοστά που αθροιστικά έφταναν μέχρι και 72,3% (2007 - 61,5%, 2004 - 71,3%, 2000 - 72,3%.)
Στις εκλογές του 2007 ο ΛΑ.Ο.Σ. είχε 5,84%, ενώ το 2004 είχε 3,07%.
* * *
Εν κατακλείδι, εκτός από τα παραπάνω, υπάρχει και ιστορικό παράδειγμα που δεν επιβεβαιώνει σε καμία περίπτωση ότι όπου ανεβαίνουν τα εκλογικά ποσοστά των φασιστών, πέφτουν τα ποσοστά των κομμουνιστών ή το αντίστροφο.
Για παράδειγμα, στη Γερμανία, την περίοδο 1928 - 1933, σε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις, ΚΚ Γερμανίας και το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα είχαν παράλληλη άνοδο: Το 1928: ΚΚΓ 10,6% - Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα 2,6%. Το 1930: ΚΚΓ 13,1% - Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα 18,3%. Τον Ιούλη του 1932: ΚΚΓ 14,3% - Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα 37,3%. Το Νοέμβρη του 1932: ΚΚΓ 16,9% - Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα 33,1%.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Χωρίς δουλειά 200 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Χωρίς δουλειά 200 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο
Επενδύσεις με χαμηλά μεροκάματα και ευέλικτη εργασία στις αναπτυσσόμενες χώρες, προβλέπει η ετήσια έκθεση του ILO



Ουρές ανέργων έξω από τον αντίστοιχο ΟΑΕΔ της Ισπανίας
Σε περίπου 200 εκατομμύρια (199,8 εκ.) ανήλθαν το 2013 οι επίσημα άνεργοι σε όλο τον κόσμο, με επιπλέον 4 εκατομμύρια ανθρώπους να έχουν μείνει χωρίς δουλειά σε σχέση με το 2012. Αυτά τα στοιχεία δόθηκαν στη δημοσιότητα χτες από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) και περιέχονται στην ετήσια έκθεσή της για την εργασία (www.ilo.org).
Το ποσοστό ανεργίας το 2013 ήταν «σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητο στο 6%» του εργατικού δυναμικού, αναφέρει η έκθεση. Η αύξηση των ανέργων αποδίδεται στο γεγονός ότι δε δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας για να απορροφήσουν τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας.
Στην ίδια έκθεση, επισημαίνεται ότι το 90% των νέων θέσεων εργασίας που θα δημιουργηθούν το επόμενο διάστημα σε όλο τον κόσμο (200 εκατ. από τις συνολικά 213 εκατ. θέσεις εργασίας) θα είναι στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου «περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους (γύρω στα 1,5 δισ. άνθρωποι) έχουν "ευάλωτες" εργασιακές σχέσεις» και «839 εκατομμύρια εργαζόμενοι πληρώνονται με λιγότερα από 2 δολάρια τη μέρα, δηλαδή είναι φτωχοί».
Η έκθεση τονίζει, επίσης, ότι ο πλανήτης έχει τώρα 30,6 εκατομμύρια περισσότερους ανέργους συγκριτικά με το 2008, πριν από την οικονομική κρίση. Για το 2014 αναμένεται αύξηση των άνεργων κατά 3,3 εκατομμύρια παγκόσμια, ενώ «μέχρι το 2019 η ανεργία θα φτάσει τα 213 εκατομμύρια». Ο διεθνής οργανισμός προβλέπει ακόμα πως «ο αριθμός των ανέργων αναμένεται να παραμείνει σε γενικές γραμμές στο σημερινό επίπεδο του 6% μέχρι το 2017».
Η Βόρεια Αφρική και η Μέση Ανατολή είναι οι περιοχές με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας το 2014 (12,3% και 11,1% αντίστοιχα). Η μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας το 2014 θα αφορά στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη και τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπου η ανεργία φτάνει το 8,3% το 2014.
Για τη μετανάστευση λόγω της ανεργίας, στην έκθεση διαπιστώνεται ότι 231,5 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν το 2013 σε άλλη χώρα από αυτήν που γεννήθηκαν. Ο συνολικός αριθμός των μεταναστών αυξήθηκε κατά 57 εκατομμύρια από το 2000 και το 19% της αύξησης αυτής σημειώθηκε κατά τα τελευταία 3 χρόνια.
Μεταξύ του 1980 και του 2011 το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξήθηκε κατά μέσο όρο 3,3% ετησίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, έναντι 1,8% στις βιομηχανικές χώρες. Ωστόσο, το 85% του εργατικού δυναμικού στις αναπτυσσόμενες χώρες θα εξακολουθεί να ζει το 2018 κάτω από αυτό που θεωρείται το όριο της φτώχειας στις ΗΠΑ.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Συνεχίζει το αιματοκύλισμα του λαού η αντιδραστική κυβέρνηση

ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Συνεχίζει το αιματοκύλισμα του λαού η αντιδραστική κυβέρνηση



Πολιτοφύλακες στο Ντονέτσκ σκοτωμένοι από τους βομβαρδισμούς των μαχητικών που έστειλε η πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου
ΝΤΟΝΕΤΣΚ.--
Κλιμακώνει την επίθεση για να καταστείλει τις ανεξαρτητοποιημένες επαρχίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ η πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου, των εθνικιστών και φασιστών. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις ουσιαστικά δε σταμάτησαν ούτε και την Κυριακή τη μέρα που έγιναν οι προεδρικές εκλογές, όπου αδιαμφισβήτητος νικητής ήταν ο μεγαλοβιομήχανος Πέτρο Ποροσένκο, με 55% (στο 95% των καταμετρημένων ψήφων). Βεβαίως, στις επαρχίες αυτές ελάχιστα εκλογικά τμήματα άνοιξαν.
Από τις σφοδρές μάχες ανάμεσα στις στρατιωτικές δυνάμεις που επιτίθενται και με αεροσκάφη για την ανακατάληψη του αεροδρομίου του Ντονέτσκ υπάρχει αδιευκρίνιστος αριθμός νεκρών (γίνεται λόγος για πάνω από 150 από την περασμένη Δευτέρα), κυρίως από τις τάξεις των ρωσόφωνων πολιτοφυλάκων, αλλά και άμαχοι.
Σύμφωνα με δηλώσεις του πρωθυπουργού της αυτοανακηρυχθείσας «Λαϊκής Δημοκρατίας» Αλεξάντρ Μποροντέι, αρκετές από τις απώλειες προήλθαν από τα πυρά των δυνάμεων του Κιέβου εναντίον δύο φορτηγών που μετέφεραν τραυματίες από τις μάχες στο αεροδρόμιο του Ντονέτσκ.
Στο Σλαβιάνσκ, τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν το βράδυ της Δευτέρας από επίθεση του ουκρανικού πυροβολικού, σύμφωνα με τον διοικητή των ομάδων αυτοάμυνας του Ντονέτσκ, Ιγκόρ Στρελκόφ. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι το Κίεβο αντικαθιστά τους τακτικούς στρατιώτες με μέλη της «Εθνικής Φρουράς» του «Δεξιού Τομέα».

Η εξηντάχρονη άμαχη Ολγα Προχορένκο σκοτώθηκε από οβίδα του ουκρανικού στρατού στο Σλαβιάνσκ
Στη Μαριούπολη, πηγές προσκείμενες στο Κίεβο ανακοίνωσαν ότι οι ειδικές δυνάμεις σκότωσαν πέντε ενόπλους και συνέλαβαν άλλους τρεις σε επιχειρήσεις στην πόλη. Νωρίτερα, οι εκπρόσωποι των ενόπλων ομάδων είχαν πει ότι οι δυνάμεις του Κιέβου ξεκίνησαν την επίθεσή τους, κυρίως με βολές από ελεύθερους σκοπευτές.
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) ανακοίνωσε ότι έχει χάσει από προχτές το βράδυ κάθε επαφή με μια από τις ομάδες των παρατηρητών του στην πόλη Ντονέτσκ. Ο Οργανισμός δεν διευκρινίζει την εθνικότητα των μελών της ομάδας αυτής. «Μέχρι τώρα δεν έχουμε καταφέρει να αποκαταστήσουμε την επικοινωνία μαζί της», καταλήγει ο διεθνής οργανισμός στην ανακοίνωσή του, επισημαίνοντας: «Εμείς συνεχίζουμε τις προσπάθειές μας και κάνουμε χρήση των επαφών που έχουμε εκεί. Η ουκρανική κυβέρνηση όπως και οι περιφερειακές αρχές έχουν ενημερωθεί για την κατάσταση».
Στις αρχές του Μάη, πολιτοφύλακες στην ανατολική Ουκρανία απελευθέρωσαν μετά από 8 μέρες επτά Ευρωπαίους στρατιωτικούς παρατηρητές μιας αποστολής που εμφανίστηκε ως αποστολή του ΟΑΣΕ, αλλά σε αυτήν συμμετείχαν και πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών που ελέγχει η κυβέρνηση του Κιέβου.
Η Ρωσία καλεί σε τερματισμό των επιχειρήσεων
Ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν κάλεσε το Κίεβο να σταματήσει τη στρατιωτική επιχείρηση καταστολής στις ανατολικές περιοχές με εντολή του Ποροσένκο, για γρήγορα αποτελέσματα. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, σχετικά με το θάνατο Ιταλού φωτορεπόρτερ στην Ουκρανία, ο Πούτιν τόνισε ότι ο διάλογος μεταξύ Κιέβου και εκπροσώπων των δύο περιφερειών θα βοηθήσει στην εξεύρεση λύσης στην πολιτική κρίση στη χώρα.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ υποστήριξε ότι ο Ποροσένκο θα πρέπει να προχωρήσει σε διάλογο με την ανατολική Ουκρανία, αν θέλει τη Ρωσία ως «έμπιστο εταίρο». Πάντως, στην πρόταση που επίσης έκανε ο Λαβρόφ για συνάντηση αξιωματούχων της Ρωσίας και της Ουκρανίας χωρίς την παρουσία εκπροσώπων των ΕΕ και ΗΠΑ, ο αυτοανακηρυχθείς πρωθυπουργός της κυβέρνησης του Κιέβου Αρσένι Γιατσενιούκ ήταν κατηγορηματικά αρνητικός.
Επικοινωνία Ποροσένκο - Μέρκελ
Χτες ο Πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο είχε επικοινωνία με την Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, με την οποία διατηρεί πολύ καλές σχέσεις, ενώ έχει και επιχειρήσεις στη Γερμανία, ειδικά στον τομέα της σοκολατοβιομηχανίας, ανάμεσα σε άλλες. Στη συζήτηση, όπως αναφέρει το ουκρανικό Ιντερφάξ, τέθηκε το ζήτημα της διμερούς συνεργασίας, ενώ ιδιαίτερα απασχόλησε η διευθέτηση της κατάστασης στις ανατολικές περιοχές και εκφράστηκαν ευχές για «πανεθνικό διάλογο», κάτι βέβαια που είναι η μέρα με τη ...νύχτα σε σχέση με αυτό που συμβαίνει τώρα με την αιματοχυσία του λαού, από τη λεγόμενη «αντιτρομοκρατική επιχείρηση». Από την πλευρά του γραφείου Τύπου της καγκελαρίας, ανακοινώθηκε ότι εξετάζεται και η «κοινή δραστηριότητα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας στην περιοχή του Ντονέτσκ με κοινοπραξίες επιχειρήσεων».
Ανεπίλυτο το ζήτημα της Ενέργειας
Στο φλέγον ζήτημα του χρέους της Ουκρανίας για το ρώσικο φυσικό αέριο, η κρατική εταιρεία φυσικού αερίου της χώρας «Naftogaz» ανακοίνωσε χτες ότι δεν υπήρξε πραγματική πρόοδος στις συνομιλίες με την ρωσική «Gazprom» στο Βερολίνο, ενώ η μη κατάληξη σε συμφωνία της τιμής του ρωσικού φυσικού αερίου δημιουργεί εμπλοκή στη ροή του φυσικού αερίου προς τη δυτική Ευρώπη.
Η ανακοίνωση της Naftogaz έρχεται σε αντίθεση με τις δηλώσεις του Ευρωπαίου επιτρόπου Ενέργειας Γκίντερ Ετινγκερ, σύμφωνα με τον οποίο Ουκρανία και Ρωσία σημείωσαν πρόοδο στις συνομιλίες για τη διαμόρφωση της τιμής χτες και με την πρότασή του για την αποπληρωμή 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το ουκρανικό χρέος είναι πιθανόν να ανοίξει ο δρόμος για νέο γύρο συνομιλιών την Παρασκευή. Σε δηλώσεις του μετά τις τριμερείς συνομιλίες, ο Γκίντερ Ετινγκερ είπε ότι η ρωσική και η ουκρανική κυβέρνηση θα εξετάσουν την πρότασή του για την καταβολή ποσού 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων την Πέμπτη και επιπλέον ποσού 500 εκατομμυρίων δολαρίων στις 7 Ιούνη.
Ωστόσο, ο υπουργός Ενέργειας της κυβέρνησης του Κιέβου, Γιούρι Πρόνταν δήλωσε ότι δεν υπάρχει οριστική συμφωνία μετά τις συνομιλίες του Βερολίνου και ότι δεν επιβεβαιώνει ότι η Ουκρανία συμφώνησε στην καταβολή 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων την Πέμπτη. Πρόσθεσε ότι οι δύο πλευρές έχουν προθεσμία μέχρι το βράδυ της Τετάρτης για να λάβουν αποφάσεις.
Η Ουκρανία επιδιώκει τη μεταβολή των όρων του συμβολαίου του 2009 που υποχρεώνει το Κίεβο να αγοράζει συγκεκριμένη ποσότητα φυσικού αερίου από τη Ρωσία, είτε τη χρειάζεται είτε όχι, στην τιμή των 485 δολαρίων ανά χίλια κυβικά μέτρα, στην υψηλότερη τιμή του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Η Ρωσία κατέβασε την τιμή του φυσικού αερίου στα 268,50 δολάρια, όταν ο Ουκρανός Πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς, που ανατράπηκε, αρνήθηκε να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ενωση στο τέλος του 2013, αλλά ανέβασε και πάλι την τιμή μετά την ανατροπή του από τις φιλοϊμπεριαλιστικές, εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις.
Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της «Gazprom» Αλεξέι Μίλερ δήλωσε στη ρωσική τηλεόραση ότι η εταιρεία είναι έτοιμη να προχωρήσει σε μείωση της τιμής, εάν η Ουκρανία αποπληρώσει τουλάχιστον μέρος του χρέους της. Σύμφωνα με τη Μόσχα, το ουκρανικό χρέος ανέρχεται σε 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια και από τον Ιούνη θα απαιτεί προπληρωμή, εξάγοντας προς την Ουκρανία ποσότητα φυσικού αερίου ανάλογη με το ποσόν που θα έχει καταβληθεί.

TOP READ