Τα «Πάθη» των εργαζομένων και η Ανάσταση

Τα «Πάθη» των εργαζομένων και η Ανάσταση
Κάλι Καρά

Τέλειωσε η εβδομάδα των Παθών που με τόση κατάνυξη γιόρτασαν και οι απανταχού «προύχοντες» στη χώρα μας. Τέλειωσε το Πάσχα με τον παραδοσιακό οβελία για όσους είχαν ακόμη τη δυνατότητα να τον απολαύσουν. Τέλειωσαν και τα γεύματα αγάπης των εκμεταλλευτών - που γίνονται τις γιορτινές μέρες ευεργέτες - και των φιλάνθρωπων στους εξαθλιωμένους, που με τόση επιμέλεια πρόβαλαν τα «αντικειμενικά» μας κανάλια.

Τέλειωσαν και οι περισπούδαστες δηλώσεις των κυβερνώντων ότι «οι θυσίες δεν πάνε χαμένες», αφού είναι ορατή η ανάκαμψη και οι υποσχέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι κατέχει το μαγικό ραβδί που θα απαλλάξει το λαό μας από τα μνημόνια, την τρόικα και τον κακό δαίμονα, την κυρία Άγκελα Μέρκελ, μέσα στην ΕΕ και κάτω από την κυριαρχία των μονοπωλίων.

Όλα αυτά τα δήθεν τέλειωσαν, αλλά η σκληρή πραγματικότητα της εκμετάλλευσης δεν κουνήθηκε ούτε ρούπι.

Οι περικοπές των τελευταίων χρόνων στους μισθούς, στις συντάξεις, στις παροχές Κοινωνικής Ασφάλισης, στην Υγεία μαζί με την ανελέητη φοροληστεία έχουν φτάσει στην απελπισία τους εργαζόμενους.

Οι άνεργοι, οι μισοαπασχολούμενοι, οι υποψήφιοι για απόλυση εργαζόμενοι, οι ανασφάλιστοι, οι συνταξιούχοι θα εξακολουθούν να σηκώνουν «το σταυρό» της φτώχειας και της εξαθλίωσης μακριά πάντα από τα φώτα της δημοσιότητας, μακριά από τις εξυπνάδες των τηλεοπτικών αστέρων στα στημένα πάνελ.

Τα υποσιτισμένα παιδιά που λιποθυμούσαν στα σχολειά, μετά το τέλος της σχολικής χρονιάς, θα μένουν νηστικά και θα λιποθυμούν στα σπίτια τους.

Η ταξική - βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου, της συγκυβέρνησης, της ΕΕ θα εξακολουθεί να σταυρώνει καθημερινά τους άνδρες και τις γυναίκες, τους γέροντες και τους νέους των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας. Το τελευταίο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε από τη συγκυβέρνηση στη Βουλή φέρνει νέο πλήγμα στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς και στις συντάξεις, στον κοινωνικό χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, νέες μειώσεις στην Υγεία, στην Παιδεία, στις κοινωνικές παροχές. 

Ήρθε η ώρα όπου η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, χωρίς να περιμένουν «σωτήρες» και «μεσσίες», με την πίστη στην ανεξάντλητη, στην ακαταμάχητη δύναμή τους, με τους δικούς τους ταξικούς αγώνες να καταργήσουν τους εκμεταλλευτές τους, να στρώσουν το δρόμο για τη δική τους ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Η ελευθερία για εμάς

Η ελευθερία για εμάς

Η ελευθερία για εμάς, είναι μια ωραία γυναίκα, έλεγε ο ποιητής, πριν τελικά ξεπουληθεί στις αξίες του «ελεύθερου» δυτικού κόσμου, με τις τέσσερις βασικές ελευθερίες του μάαστριχτ και βασικά την εξής μία: την ελευθερία του κεφαλαίου, της νεκρής αντικειμενοποιημένης εργασίας, να υποτάσσει και να εκμεταλλεύεται τον κόσμο της ζωντανής εργασίας.
Η ελευθερία στον αστικό κόσμο είναι κατά βάση αυτό που περιγράφει μια ανόητη, τηλεοπτική διαφήμιση, όπου τα πλήθη συγκεντρώνονται για να μάθουν από τις αρχές με τις μεσαιωνικές περούκες, πως στο εξής θα ακούνε μόνο ένα τραγούδι (συγκεκριμένα το μακαρένα), και θα μπορούν να οδηγούν μόνο ένα αυτοκίνητο –δε μας λέει ποιο, αλλά είμαι σίγουρος πως θα ήθελε να πει το λάντα, ένα τράμπαντ, ή στην καλύτερη το ζάσταβα. Αλλά ο αγέρωχος δημοκρατικός πρωταγωνιστής αγανακτεί κι αρνείται να υπακούσει τυφλά σε ό,τι του λένε. Τους πετάει στα μούτρα ένα περήφανο «why?» και φεύγει χωρίς να περιμένει να ακούσει καν την απάντηση, για να πάει να οδηγήσει το… αμάξι που μας προτείνει η διαφήμιση.

Η ελευθερία είναι να έχεις την ψευδαίσθηση μιας ποικιλίας επιλογών, αλλά να επιλέγεις ελεύθερα αυτό που προβάλλει η τηλεόραση και είναι της μόδας, είτε μιλάμε για απλά προϊόντα, είτε για πολιτικά προϊόντα και καλλιτεχνικά εμπορεύματα μιας χρήσης, χωρίς άλλη χρηστική αξία. Ελευθερία είναι να αγοράζεις με αιματηρές θυσίες ένα αυτοκίνητο και να μη μπορείς να το μετακινήσεις, γιατί η βενζίνη έχει φτάσει στα δύο ευρώ –πότε επιτέλους θα βάλετε μυαλό; Ελευθερία είναι να αποθεώνεις τη μοναδική αίσθηση της αυτοκίνησης έναντι της ομαδικής μετακίνησης του όχλου, για να καταλήξεις πλήρως ακινητοποιημένος στη μέσης ενός ωραιότατου μποτιλιαρίσματος στο κέντρο της πόλης, όπου αισθάνεσαι πραγματικός άνθρωπος, σαν παστή σαρδέλα. Ελευθερία είναι το δικαίωμα στην ψευδαίσθηση για όσα θεωρητικά θα μπορούσες να έχεις ή να κάνεις και η αντίδρασή σου μπροστά σε μια ενδεχόμενη απώλεια αυτής της ψευδαίσθησης και όποιον απειλεί να σου την αφαιρέσει βίαια.

Η ελευθερία για εμάς είναι μια ωραία γυναίκα. Έχει υπογάστριο και υπεργάστριο, ενδεχομένως και μερικά πιασιματάκια, ή κυτταρίτιδα και κοιλίτσα. Δεν είναι κάνα χοντρογούρουνο αστικό, ούτε το ανορεξικό του αντίστροφο. Έχει καμπύλες κι ατέλειες που τονίζουν την ομορφιά της. Έχει ιδιοτροπίες κι ιδιαιτερότητες, που την κάνουν μοναδική, χωρίς να τη βάζουν πάνω από τις άλλες γυναίκες, αποθεώνοντάς την σαν άτομο, σα μονάδα.

Η ελευθερία για αυτούς είναι μια βιτρίνα. Μια γυναίκα-καρικατούρα, που δεν τα έχει καλά με τον εαυτό της και προσπαθεί να μιμηθεί τα πρότυπα ομορφιάς που της βάζουν. Κι όσο περισσότερο προσπαθεί να διαφέρει από τις άλλες, τόσο περισσότερο καταλήγουν να μοιάζουν μεταξύ τους σαν τις σταγόνες του νερού, όπως λέει κι ο wekwerth, που ντύνονται, διασκεδάζουν και συμπεριφέρονται πανομοιότυπα, σα να βγήκαν από το ίδιο καλούπι.

Η ελευθερία για εμάς σημαίνει ελεύθερη σκέψη. Όπου ένας –πρώην έστω- σύντροφος μπορεί να γράψει στίχους για την ελευθερία, που είναι μια ωραία γυναίκα. Κι ένας άλλος να διαφωνήσει και να πει ότι αυτό είναι σεξιστικό. Ένας τρίτος να κάνει την κριτική παρατήρηση πως το θέμα δεν είναι «κανένας χαφιές δουλειά να μη βρίσκει», αλλά να μην υπάρχουν καθόλου χαφιέδες, ούτε ανεργία. Κι ένας τέταρτος να έχει κάποια ένσταση σχετικά με το «χριστούλη μου, όμορφη που είναι η προφητεία αυτή», γιατί ρέπει κάπως προς τον ιδεαλισμό. Την ίδια στιγμή που το αστικό στρατόπεδο χαιρετίζει σύσσωμο με –προσποιητό και άνωθεν υπαγορευόμενο- ενθουσιασμό τους αιρετικούς στίχους του κωνσταντίνου μπογδάνου. Οι κομμουνιστές διαψεύδουν συχνά τη ρετσινιά του συγκεντρωτισμού, όπως ακριβώς οι αστοί διαψεύδουν με πολλούς και ποικίλους τρόπους το βασικό, υποτιθέμενο πλεονέκτημα του «ελεύθερου» κόσμου τους, δηλ αυτό της ποικιλίας.

Η ελευθερία για αυτούς είναι μια φτηνή γυναίκα που εκδίδεται και τους κάνει όλα τα βίτσια. Το ελεύθερο να γράφουν το μακρύ τους και το κοντό τους, και να πληρώνονται για αυτό. Γιατί αν επρόκειτο απλώς για το πρώτο, χωρίς το δεύτερο, αυτό θα ήταν το μόνο εύκολο στην εποχή των ιστολογίων και του διαδικτύου. Η ελευθερία για αυτόν είναι η μικροαστική αναπόληση του παρελθόντος κι η εναντίωση στο κόμμα των σταλινικών, όπου με μια απλή έκφραση διαφωνίας, απειλείται η κομματική σου υπόσταση. Είναι γνωστές εξάλλου οι εκατόμβες των θυμάτων από τις εκκαθαρίσεις του περισσού, μετά τον πρόσφατο προσυνεδριακό διάλογο. Ελευθερία γενικώς είναι να γράφεις χοντράδες και να μην χρειάζεται να απολογείσαι για αυτό, ή έστω να ελέγχεις αν ισχύουν.
Ελευθερία είναι η ολόπλευρη ανάπτυξη κι έκφραση του ατόμου, πολιτική και καλλιτεχνική. Ακόμα κι αν τη βλέπεις μπροστά σου –όπως στα πρόσφατα μαθητικά φεστιβάλ- και νιώθεις ξεπερασμένος από την εποχή σου. Πόσα έχουν αλλάξει άραγε από τότε που ήμασταν εμείς στη νεολαία;

Ξεκινάμε με έναν χορό οριεντάλ (κατ' ευφημισμόν όρος για το τσιφτετέλι), από τη νατάσα μας -όπως την ανήγγειλε ο εκφωνητής της εκδήλωσης- που τον απέδωσε με άψογη μπρεχτική αποστασιοποίηση.



Στο τέλος το κοινό της ζητούσε "κι άλλο, κι άλλο" και η νατάσα μας έκανε πράξη τη λαϊκή απαίτηση βάσης και ξαναχόρεψε.

Συνεχίζουμε με λίγο τάνγκο, στους ήχους του βασίλη παπακωνσταντίνου -γιατί είπαμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα, αλλά υπάρχουν και μερικές διαχρονικές σταθερές αξίες.

 


Και κλείνουμε θεαματικά, με ένα ντίσκο-ποπ κομμάτι, που για τις ανάγκες της παράστασης βαφτίστηκε ροκ εν ρολ.

 
Σε κάποια φάση "ροκάρει" θεαματικά κι ο εικονολήπτης και βλέπουμε τη λήψη στα πλάγια. Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε ωστόσο η ακραία συμπεριφορά μιας μικρής μειοψηφίας κάφρων που κοιτούσε τις μίνι φούστες των χορευτριών και φώναζε φύσα αγέρι, φύσα αγέρι, για να ικανοποιηθεί τελικά κάπου στη μέση του κομματιού, όταν μια μαθήτρια έκανε ρόδα και στη συνέχεια κεφαλοκλείδωμα με τα πόδια στον παρτενέρ της, που παρέμεινε ψύχραιμος.

Κι έλα μετά εσύ να μου πεις για την ελευθερία έκφρασης στην τέχνη, και τους ζντανοφικούς που την καταπνίγουν..

Τα «φιλέτα» που περιμένουν τους μνηστήρες

Τα «φιλέτα» που περιμένουν τους μνηστήρες
Κυβέρνηση και τρόικα έχουν χωρίσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων σε τρία μεγάλα κομμάτια. Το πρώτο είναι η ιδιωτικοποίηση των ΥΠΟΔΟΜΩΝ, το δεύτερο η πώληση μετοχών από το ΕΤΑΙΡΙΚΟ ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΙΟ που διαθέτει το Δημόσιο και το τρίτο κομμάτι είναι το λεγόμενο ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΓΗΣ, που εννούν την παραχώρηση σε ιδιώτες φιλέτων γης και τουριστικών καταλυμάτων.

Ι ΥΠΟΔΟΜΕΣ

Αναλυτικότερα, το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων προβλέπει ξεπούλημα για εταιρείες όπως:

Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος: Ο Οργανισμός έχει «σπάσει» σε κομμάτια τα οποία θα πωληθούν, ανάλογα με τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν στην αγορά, είτε ενιαία, είτε σε κομμάτια, είτε σε έναν είτε σε περισσότερους υποψηφίους. Οι «νέες» εταιρείες είναι: 1) Διαχειριστής Σιδηροδρόμου (ΤΡΑΙΝΟΣΕ ΑΕ), 2) Σιδηροδρομικοί Σταθμοί, Συντήρηση Τροχαίου Υλικού και Σιδηροδρομικού Εξοπλισμού (ROSCO).

Διεθνές Αεροδρόμιο της ΧΟΧΤΙΦ: Καταρχήν το κομμάτι που ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο, ενώ σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι σήμερα και η ΧΟΧΤΙΦ προσανατολίζεται να πουλήσει το δικό της μερίδιο, επειδή αποσύρεται από τη διαχείριση αεροδρομίων.

Τοπικά Αεροδρόμια: Μεταξύ αυτών της Θεσσαλονίκης, της Ρόδου, της Κέρκυρας, των Χανίων, της Κω, της Ζακύνθου, της Σαντορίνης, της Μυτιλήνης, της Σάμου και της Μυκόνου.

4 αεροσκάφη τύπου «Airbus 340 - 300»

Η Εγνατία Οδός

Οι «Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι ΑΕ»: εδώ συμπεριλαμβάνονται οι οδοί Ελευσίνας - Κορίνθου - Πάτρας - Πύργου - Καλαμάτας (366 χλμ.), Μαλιακός - Κλειδί (230 χλμ.), Αντίρριο - Ιωάννινα (196 χλμ.), Κεντρικής Ελλάδας, (175 χλμ.), Κορίνθου - Τρίπολης - Καλαμάτας (205 χλμ.)

Εταιρεία Υδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτεύουσας (ΕΥΔΑΠ): Το ελληνικό Δημόσιο κατέχει 61% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας, ενώ το 10% που ανήκε στην Αγροτική Τράπεζα, έχει ήδη περιέλθει στην Τράπεζα Πειραιώς.

Εταιρεία Υδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ ΑΕ): Στο ελληνικό Δημόσιο ανήκει το 74% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας. Πακέτο 5% των μετοχών ανήκει στη γαλλική εταιρεία ΣΟΥΕΖ, η οποία είναι και μία από τις επιχειρήσεις που σε κοινοπραξία με τον «Ελλάκτωρα» του Μπόμπολα κατέθεσαν δεσμευτική πρόταση για το 51% των μετοχών της ΕΥΑΘ.

Οργανισμός Λιμένος Πειραιά (ΟΛΠ): Στο λιμάνι του Πειραιά, στο Δημόσιο ανήκει το 74% των μετοχών του ΟΛΠ, ενώ η κυβέρνηση έχει αναθέσει σε χρηματοοικονομικές εταιρείες να εξετάσουν τα σενάρια πιθανής αύξησης του ποσοστού που θα ανήκει σε ιδιώτες.

11 λιμάνια ως εταιρείες περιορισμένης ευθύνης: Η παραπάνω μελέτη για τον ΟΛΠ θα αφορά και 11 ακόμα λιμάνια της χώρας, τα οποία μέχρι σήμερα ανήκουν 100% στο ελληνικό Δημόσιο, αλλά έχει αποφασιστεί η παραχώρησή τους σε ιδιώτες. Πρόκειται για τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ), του Βόλου, της Ραφήνας, της Ηγουμενίτσας, της Πάτρας, της Αλεξανδρούπολης, του Ηρακλείου, της Ελευσίνας, του Λαυρίου, της Κέρκυρας και της Καβάλας.

Μικρά λιμάνια και μαρίνες: Εδώ χάνει η μάνα το παιδί... Οι στόχοι της ιδιωτικοποίησης προκύπτουν από ένα χάρτη που διακινεί το ΤΑΥΠΕΔ και εμφανίζονται λιμάνια και μαρίνες σε ολόκληρη τη χώρα. Ανάμεσά τους οι μαρίνες και μικρά λιμάνια όπως της Γλυφάδας και του Αλίμου, του Πόρου και της Υδρας, της Πύλου και του Κατάκολου, της Σκύρου και της Σκιάθου, της Ρόδου, της Μυκόνου, της Κω, της Χίου κλπ.

Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ): Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού κατάφεραν ήδη να ξεπουλήσουν το 49% της ΔΕΗ. Η υπόθεση της παραπέρα ιδιωτικοποίησής της είναι και αυτόνομη, μπορεί όμως να εξελιχθεί σε συνδυασμό με την πορεία που θα έχει η ΔΕΠΑ και ο ΔΕΣΦΑ, επιχειρήσεις για τις οποίες έχουν δείξει ενδιαφέρον ρωσικές πολυεθνικές με επικεφαλής τη ΓΚΑΖΠΡΟΜ (πρόσφατα και αζερικές). Στο ΤΑΥΠΕΔ έχει ήδη μεταβιβαστεί το 17% των κρατικών μετοχών, κάτι που μπορεί να προϊδεάζει για το μέγεθος του πρώτου πακέτου που θα ιδιωτικοποιηθεί.

Εγκατάσταση Αποθήκευσης Φυσικού Αερίου «Νότια Καβάλα».

Αδειες Κινητής Τηλεφωνίας (Φάσμα Συχνοτήτων 900-1800 MHZ).

ΙΙ ΕΤΑΙΡΙΚΟ ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΙΟ

Στον κατάλογο των εταιρικών συμμετοχών που προορίζονται να δοθούν σε ιδιώτες είναι:

Τα Κρατικά Λαχεία: Πρόκειται για μια από τις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις, που μέχρι στιγμής ανήκαν 100% στο Δημόσιο. Ηδη, όπως ανακοινώθηκε την Τετάρτη, το 33% των μετοχών της εταιρείας, περνάει σε επιχειρηματικό σχήμα, στο οποίο συμμετέχει και ο επιχειρηματίας Μελισανίδης.

Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ): Είναι ο επίσημος εισαγωγέας και διανομέας φυσικού αερίου. Προμηθεύεται αέριο από πολλούς προμηθευτές και παρέχει περίπου το 90% του αερίου που καταναλώνεται στη χώρα. Στη ΔΕΠΑ ανήκει το 100% του ΔΕΣΦΑ ο οποίος κατέχει, λειτουργεί και εκμεταλλεύεται το Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς Φυσικού Αερίου.

Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος: Ανήκει 100% στο ελληνικό Δημόσιο.

Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου: Το Δημόσιο κατέχει το 34% των μετοχών του.

«Ελληνικά Πετρέλαια» (ΕΛΠΕ): Μέσα από διάφορες μεθοδεύσεις που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, τα «Ελληνικά Πετρέλαια» ανήκουν στο ελληνικό Δημόσιο, μόλις κατά 35,5%.

ΛΑΡΚΟ: Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής σιδηρονικελίου παγκοσμίως και οι δραστηριότητές της περιλαμβάνουν την εκμετάλλευση, αξιοποίηση, εξόρυξη, σύντηξη και εμπορία των προϊόντων της σε παγκόσμιο επίπεδο. Κι όμως έχουν βαλθεί να την παραχωρήσουν σε ιδιώτες.

Ελληνικά Ταχυδρομεία.

Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα.

Ελληνικό Καζίνο Πάρνηθας.

Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων.

Αδειες παιγνιομηχανημάτων Οργανισμού Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου.

ΙΙΙ «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ» ΓΗΣ

Στο κεφάλαιο «Αξιοποίηση γης» προβλέπεται η, με διάφορες μορφές, παραχώρηση σε ιδιώτες εκτάσεων, αλλά και τουριστικών κύρια εγκαταστάσεων, που βρίσκονται σε διάφορα σημεία της χώρας. Ανάμεσά τους είναι:

Η περιοχή του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό.

Το διεθνές Κέντρο Ραδιοτηλεόρασης, στην οδό Κηφισίας.

Η Κασσιώπη στην Κέρκυρα: Παραθαλάσσια έκταση 500 στρεμμάτων που βρίσκεται 38 χλμ. βόρεια από την πόλη της Κέρκυρας, όπου υπάρχει διεθνής αερολιμένας. Ο αριθμός των ξένων τουριστών ξεπερνά τις 700.000 ετησίως.

Αφάντου στη Ρόδο: Αποτελείται από δύο γειτονικές παραθαλάσσιες ιδιοκτησίες και βρίσκονται στην περιοχή Αφάντου της Ρόδου, 20 χλμ από το διεθνές αεροδρόμιο, την πόλη και το Νοσοκομείο Ρόδου. Το 2011 από το αεροδρόμιο διακινήθηκαν πάνω από 4 εκατομμύρια επιβάτες.

«Αστέρας Βουλιαγμένης»: Το γνωστό συγκρότημα στο Λαιμό.

Ακίνητα εξωτερικού: Λόγος γίνεται για 6 ακίνητα σε Λονδίνο, Λευκωσία, Βρυξέλλες, Βελιγράδι, Λουμπλιάνα και Τασκένδη.

Κάμπινγκ & Ξενία Παλιουρίου.

Ιαματικές Πηγές: Σε Αιδηψό, Υπάτη, Καμένα Βούρλα, Κονιαβίτη, Θερμοπύλες.

Ερμιόνη: Εκταση 165.639 τ.μ., σε μία μαγευτική τοποθεσία, αποτελούμενη από δύο εκτάσεις που χωρίζονται από ένα δρόμο και μπορεί να αξιοποιηθεί ως τουριστικός προορισμός.

Ξενοδοχεία «Ξενία»: Αγιος Ιωάννης Σιθωνίας, Βόρας.

Χώροι Εγκαταστάσεων Υποστήριξης: Λόγος γίνεται για μια σειρά ακίνητα που βρίσκονται κοντά σε διάφορα σημεία - κόμβους , όπως στη Λεωφόρο Κύμης, στο Σιδηροδρομικό Σταθμό ΝΕΡΑΤΖΙΩΤΙΣΣΑ στη Λ. Κηφισίας, στο σταθμό Δ. ΠΛΑΚΕΝΤΙΑΣ, στην περιοχή της ΚΑΝΤΖΑΣ, στην Παλλήνη Αττικής, στην Παιανία, στο Δήμο Σπάτων - Αρτέμιδος, στο Γέρακα και στην Λ. Πεντέλης.

28 διαφορετικά κτίρια σε διάφορες περιοχές της χώρας, στα οποία σήμερα στεγάζονται υπουργεία, κρατικές υπηρεσίες και ΔΟΥ, διάφοροι άλλοι οργανισμοί, αστυνομικές υπηρεσίες κλπ.

όταν είδηση είναι ο χαβάς του καθενός

όταν είδηση είναι ο χαβάς του καθενός
για μερικές ειδήσεις ταιριάζει απόλυτα η παράφραση "εδώ ο κόσμος καίγεται κι ο βουλευτής χτενίζεται"

Χαρακτηριστικές δύο απο τις ειδήσεις που προβλήθηκαν σήμερα σαν κύριες απο τα διεθνή πρακτορεία: 



Η πρώτη απο την Αγγλία:

«Στη Βρετανία, ένας από τους τρεις αντιπροέδρους της Βουλής των Κοινοτήτων συνελήφθη το Σάββατο με την κατηγορία ότι βίασε έναν άντρα και επιτέθηκε σεξουαλικά σε έναν άλλον, σύμφωνα με βρετανικά μέσα ενημέρωσης. Ο 55χρονος Νάιτζελ Εβανς, βουλευτής του Κόμματος του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον συνελήφθη και ανακρίθηκε για τις επιθέσεις εναντίον των δύο αντρών, περίπου 20 ετών. Σύμφωνα με το BBC ο κ. Εβανς αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση. Οι επιθέσεις για τις οποίες κατηγορείται ο Εβανς σημειώθηκαν από το 2009 ως τον περασμένο Μάρτιο στο χωριό Πέντλετον όπου βρίσκεται η κατοικία του».

Η δεύτερη απο την Ιταλία:

«Πολιτικό θέμα προέκυψε στην Ιταλία από τις δηλώσεις της υφυπουργού Ισότητας Μικέλα Μπιανκοφιόρε, στελέχους της κεντροδεξιάς. «Οι ομοφυλόφιλοι ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και για τίποτε άλλο. Για παράδειγμα, δεν εξέφρασαν αλληλεγγύη προς τους δυο καραμπινιέρους που τραυματίσθηκαν πριν από μια εβδομάδα έξω από την βουλή της Ρώμης, ούτε και προς τις γυναίκες που πέφτουν θύματα βιασμού», δήλωσε η Μπιανκοφιόρε σε συνεντεύξεις της σε μεγάλες ιταλικές εφημερίδες. Η 42χρονη Ιταλίδα βουλευτής θεωρεί επίσης ότι «τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων δεν είναι από τα προβλήματα που απασχολούν εντονότερα τους Ιταλούς». Μετά τις διαμαρτυρίες σειράς οργανώσεων που μάχονται για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, ο νέος πρωθυπουργός Ενρίκο Λέτα αποφάσισε να της αφαιρέσει τις αρμοδιότητες του υπουργείου Ισότητας και να «μετακινήσει» την Μπιανκοφιόρε στην διαχείριση της δημόσιας διοίκησης. Πολλοί αναλυτές υπογραμμίζουν ότι οι δηλώσεις της κεντροδεξιάς Ιταλίδας πολιτικού προκάλεσαν αρνητικές αντιδράσεις και σε μεγάλο μέρος της κεντροαριστερής παράταξης. Το κόμμα «Αριστερά και Ελευθερία» του περιφερειάρχη του Μπάρι, Νίκι Βέντολα, είχε καταγγείλει, πρόσφατα, και την έλλειψη κάθε αναφοράς στις προγραμματικές δηλώσεις του Λέτα στην αναγνώριση της μόνιμης συμβίωσης ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων ζευγαριών».

Με δεδομένη την αντίληψη των αστικών μέσων ενημέρωσης για το τι είναι είδηση, κάθε συνειρμός που σχετίζει αυτές τις ειδήσεις με τη σαπίλα του συστήματος ελέγχεται ως απαράδεκτος.