Η επιστολή του στρατευμένου που αρνήθηκε να αποδώσει τιμές στον Πομπέο

Κατιούσα

Στρατευμένος που υπηρετεί στον Λόχο Φρούρησης και Απόδοσης Τιμών (ΛΦΑΤ), που εδρεύει στο Στρατόπεδο Παπάγου, στο Πεντάγωνο, με επιστολή του κάνει γνωστό ότι αρνήθηκε να αποδώσει τιμές στον ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μ. Πομπέο και καταγγέλει ότι παρεμποδίστηκε να βγει παραπονούμενος στην αναφορά, παρά το ότι ενημέρωσε τη διοίκηση της μονάδας του πως η απόδοση τιμών “στον εκπρόσωπο των φονιάδων των λαών” προσβάλλει τη συνείδησή του και τον πατριωτισμό του. Αναδημοσιεύουμε την επιστολή από τον Ριζοσπάστη:

«Υπηρετώ στο Λόχο Φρούρησης και Απόδοσης Τιμών (ΛΦΑΤ), που εδρεύει στο Στρατόπεδο Παπάγου, στο Πεντάγωνο.
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση με την ανανέωση της Συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις δίνει “γην και ύδωρ” στους ιμπεριαλιστές για τα δολοφονικά τους σχέδια και παίρνει τα εύσημά τους, που υπερβαίνει το ΝΑΤΟικό στόχο δαπανών για την άμυνα, στο στρατόπεδο ακούμε πως λεφτά για τις ανάγκες των φαντάρων δεν υπάρχουν, ούτε καν για να επισκευαστούν οι τουαλέτες, που έτσι κι αλλιώς δεν επαρκούν για τη μεγάλη δύναμη οπλιτών του λόχου.
Την ίδια στιγμή που φαντάροι του λόχου, όχι μόνο από την Αττική αλλά και πολλοί από την υπόλοιπη Ελλάδα, αναγκάζονται να δουλεύουν στις εξόδους τους, μας διέταξαν να υποδεχτούμε “μετά βαΐων και κλάδων”, με τιμητικό άγημα, τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Μ. Πομπέο, που ήρθε στη χώρα μας για την υπογραφή της κατάπτυστης Συμφωνίας.
Η Συμφωνία εκθέτει τη χώρα σε νέους κινδύνους, την εμπλέκει βαθύτερα στους πολεμικούς σχεδιασμούς. Δεν υπηρετεί την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, αλλά την μετατρέπει σε μια “απέραντη βάση” – ορμητήριο για ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις στην περιοχή.
Κανένα από τα “ανταλλάγματα” που προβάλλουν ως “τυράκι” μπροστά στη φάκα – δηλώσεις στήριξης απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, επενδύσεις – δεν πρέπει να μας ξεγελάει. Το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο. Τους επιχειρηματικούς ομίλους της Ενέργειας δεν τους απασχολεί το αν θα κάνουν τις μπίζνες τους με την Ελλάδα ή με την Τουρκία.
Η ανάπτυξή τους εν καιρώ ειρήνης είναι αυτή που μας καταδικάζει στην ανεργία, στην κακοπληρωμένη δουλειά, είναι η άλλη όψη του πολέμου που ξεσπά όταν τα μονοπώλια δεν τα βρίσκουν στη μοιρασιά των αγορών και των ενεργειακών πηγών.
Την ίδια στιγμή που η επίσκεψη Πομπέο σηματοδοτεί όλα αυτά, ορισμένα στελέχη επιχειρούν να συνδέσουν κάθε μορφή αντίθεσης στην πολιτική αυτή με “έλλειψη πατριωτισμού”, κάθε διαμαρτυρία και διαδήλωση από λαϊκούς φορείς με “τρομοκρατικές επιθέσεις” που “απειλούν” την ασφάλεια του Πενταγώνου.
Για όλους αυτούς τους λόγους αρνούμαι να αποδώσω τιμές με οποιονδήποτε τρόπο στον εκπρόσωπο των φονιάδων των λαών. Οσο κι αν προσπαθούν να με εμποδίσουν να βγω παραπονούμενος στην αναφορά, έχω δηλώσει στη διοίκηση της μονάδας μου πως κάτι τέτοιο προσβάλλει τη συνείδησή μου και τον πατριωτισμό μου.
Η συζήτηση για τις εξελίξεις και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας μέσα και έξω από τα στρατόπεδα, η συμπόρευση με το εργατικό – λαϊκό κίνημα πρέπει να δυναμώσει, είναι μονόδρομος για τους φαντάρους των λαϊκών οικογενειών».

Καρδούχοι πάντα μόνοι είσασταν ..

Για όσους δεν έχουν κατανοήσει τι συμβαίνει με τους Κούρδους αυτή τη στιγμή, εδώ είναι ένα μικρό (απλοποιημένο) μάθημα Ιστορίας:

-Οι Κούρδοι ζουν σε αυτή την περιοχή που την αποκαλούν σήμερα πατρίδα τους, εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι υποσχέθηκαν στους Κούρδους ότι θα μπορούσαν να συνεχίσουν να διαμένουν ειρηνικά σε αυτές τις περιοχές, επειδή σκόπευαν να δημιουργήσουν μια χώρα που θα ονομαζόταν Κουρδιστάν.
Άλλαξαν την υπόσχεση αυτή και χώρισαν την κουρδική πατρίδα στα τέσσερα με τη δημιουργία του Ιράκ, του Ιράν, της Τουρκίας και της Συρίας.


- Και οι τέσσερις αυτές χώρες έχουν καταδιώξει τους κουρδικούς τους πληθυσμούς από τότε.
Η Τουρκία έχει διαπράξει τις χειρότερες φρικαλεότητες εκείνη την εποχή, και μέχρι πρόσφατα η κουρδική γλώσσα, τα κουρδικά ονόματα και άλλα απαγορεύτηκαν όλα.
Η Τουρκία αρνείται ακόμη να καλέσει αυτούς τους ανθρώπους Κούρδους και τους χαρακτηρίζει ως "Βουνότουρκους" – μια παραποίηση, που έχει σχεδιαστεί για να χαρακτηρίσει τους Κούρδους ως βάρβαρους και αμόρφωτους.

-Χιλιάδες Κούρδοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 και του '90 που αγωνίστηκαν ενάντια στους τουρκικούς καταπιεστές τους, και ακόμη η κατάσταση αυτή έχει ελάχιστα βελτιωθεί.
- Ακολουθεί η εισβολή του 2003 στο Ιράκ.
Όταν οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες δυτικές χώρες εισέβαλαν στο Ιράκ, οι Κούρδοι πολέμησαν μαζί με τους συμμάχους και εναντίον του στρατού του Σαντάμ.
Κατάφεραν γι αυτό, να δημιουργήσουν μια αυτόνομη περιοχή στο Ιράκ .

- Όταν το ISIS άρχισε να αρπάζει μαζικές περιοχές στο Ιράκ, οι Κούρδοι αγωνίστηκαν με συμμαχική βοήθεια και τους πέταξαν έξω.
Όταν το ISIS άρχισε να κατακτά εδάφη και να δολοφονεί χιλιάδες στη Συρία, ο Σύρος πρόεδρος Άσαντ διέταξε τον στρατό του να εγκαταλείψει την περιοχή και άφησε εκατομμύρια Κούρδων να πεθάνουν εκεί.
Θα το έκαναν ακόμη και αν δεν υπήρχε η βοήθεια των αεροπορικών κτυπημάτων και των όπλων της συμμαχίας που τους επέτρεψαν να σπρώξουν πίσω το ISIS και να χαράξουν μια άλλη αυτόνομη περιοχή στην πατρίδα τους.

- Αυτή η περιοχή είναι η Rojava.
Οι άνθρωποι εκεί ζουν κάτω από ένα σύστημα που ονομάζεται Δημοκρατική Συνομοσπονδία που βασίζεται στα δικαιώματα των εργαζομένων, την ισότητα, το φεμινισμό και την οικολογία. Μια εκδοχή της δημοκρατίας, που είναι πολύ πιο δημοκρατική από οποιοδήποτε σύστημα που χρησιμοποιείται σήμερα σε οποιαδήποτε δυτική χώρα.
-Για τους Κούρδους το να συνεργαστούν με τις ΗΠΑ στη Συρία, ήταν μονόδρομος, αν δεν ήθελαν να πεθάνουν, καθώς δεν είχαν καμία επιλογή αφού εγκαταλείφθηκαν από τον Άσαντ.

-Τώρα οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν τους Κούρδους και τους άφησαν να πεθάνουν κι αυτοί.
Δεν είναι πλέον "χρήσιμοι" και φαίνεται ότι η Αμερική δεν συνηθίζει, πέραν των συμφερόντων της, να βοηθά λαούς που δεν υποκύπτουν στο διεθνές τραπεζικό καρτέλ και είναι αποφασισμένοι να ζήσουν σε μια πραγματική δημοκρατία.

-Οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι επιθυμούν να φέρουν τη «δημοκρατία» στη Μέση Ανατολή, αλλά όχι αυτό το είδος δημοκρατίας.
Ο Άσαντ και η Ρωσία αρνούνται να υποστηρίξουν τους Κούρδους τώρα επειδή συνεργάστηκαν με τις ΗΠΑ αντί να δολοφονηθούν.
Και η Τουρκία (ο μεγαλύτερος καταπιεστής του κουρδικού λαού και η χώρα που χρηματοδοτούσε κυριολεκτικά το ISIS) εισέβαλε στη γη τους με έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς στο ΝΑΤΟ με σκοπό την εθνοκάθαρση, τη γενοκτονία και την απελευθέρωση των κρατουμένων του ISIS.

- Ο κουρδικός λαός δεν μπορεί να κερδίσει.
Κάθε μεγάλη παγκόσμια δύναμη τους χρησιμοποιεί όταν ταιριάζει στην ατζέντα τους, και στη συνέχεια τους πετάν ''τροφή στους λύκους''.
- Οι ΗΠΑ δεν θα συμπαρασταθούν στους Κούρδους.
Η κυβέρνηση της Συρίας δεν θα τους συμπαρασταθεί και ούτε το Ιράν, ούτε η Ρωσία.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάθε άτομο με καρδιά που διαβάζει αυτό πρέπει να υψώσει τη φωνή του τώρα !
* Υπάρχει ένα παλιό κουρδικό ρητό που λέει " ΦΙΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΒΟΥΝΑ".
Ας δείξουμε στους Κούρδους ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.
Ο καθένας μας ας κάνει ό,τι μπορεί. Ο λαός αυτός δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί στην τύχη του...


  Salar Adnan.Κούρδος πανεπιστημιακος

"Dance me to the end of love"

 Το "Dance me to the end of love" του Λέοναρντ Κοεν  όλοι πιστεύουμε ότι είναι ένα ρομαντικό τραγούδι που εξυμνεί τον έρωτα. Όμως όχι.
Ο Κόεν έγραψε το «Dance me to the end of love» για να υμνήσει την ακατάλυτη δύναμη τής αγάπης, με αφορμή την τραγική εμπειρία τού εκ Θεσσαλονίκης Ελληνοεβραίου «βιολιστή του Άουσβιτς» Ιάκωβου Στρούμσα, ο οποίος ήταν υποχρεωμένος από τους αξιωματικούς των Ες Ες να αποχαιρετά με κλασική μουσική και εμβατήρια συγγενείς και φίλους που όδευαν προς τους θαλάμους αερίων. Η συγκεκριμένη ορχήστρα είχε οριστεί από τους ναζί, για λόγους ευταξίας αλλά και σαρκασμού, να συνοδεύει με μουσική τη θλιβερή πορεία των καταραμένων του Τρίτου Ραιχ προς τους θαλάμους αερίων (σπρώχνονταν γυμνοί προς το χώρο των υποτιθέμενων λουτρών,όπου τους περίμενε το θανατηφόρο δηλητήριο).
Την ώρα ακριβώς που μπροστά τους σπρώχνονταν προς το θάνατο ομόφυλοι και ομόθρησκοί τους, φίλοι, συγγενείς, αγαπημένα τους πρόσωπα. Ο Κοεν τραγουδάει εκ μέρους μιας γυναίκας. Πρόκειται για τη σύζυγο του Στρούμσα. Μέσα από τη φωνή του και με τους στίχους του, εκείνη απευθύνεται στον αγαπημένο της για τελευταία φορά, καθώς σπρώχνεται μέσα στο γενικευμένο ΠΑΝΙΚΟ προς τους θαλάμους αερίων και τους φούρνους αναζητώντας μια ύστατη ευλογία απαντοχής και αναπτέρωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Απέναντί της,ο αγαπημένος της παίζει βιολί σε αυτήν την ύστατη συνάντησή τους,παρηγορώντας την,προτού εκείνη αποχωρίσει για πάντα από τη σκηνή, από τη ζωή του βιολιστή και από τη ζωή της αγάπης.
Εκείνη τον παρακαλά, τον παροτρύνει: «Dance me to the end of love».

Στη φωτο, ο Ιάκωβος Στρουμσα

Γ.Γ.

Το «μαύρο» δεν γίνεται «άσπρο»... Απάντηση στη συκοφαντία με ενίσχυση του αγώνα

 

Με τη συκοφαντική προπαγάνδα κυβέρνησης και ΜΜΕ να κάνει το μαύρο άσπρο και να παρουσιάζει τα θύματα της καταστολής ως θύτες αντιμετωπίστηκε η μεγάλη αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση του περασμένου Σαββάτου στην Αθήνα, ενάντια στην επίσκεψη Πομπέο και τη Συμφωνία για τις βάσεις. Μια εκστρατεία ψέματος και διαστρέβλωσης, την ώρα που τα ΜΑΤ χτυπούσαν σαν αφιονιασμένοι με γκλομπ τους διαδηλωτές και έριχναν χημικά μέσα στα πόδια παιδιών και ηλικιωμένων.

Η μαζική και μαχητική αυτή διαδήλωση, όπως και οι αντίστοιχες κινητοποιήσεις σε μια σειρά από πόλεις της χώρας, ειδικά εκείνες που μετατρέπονται σε «πεδία βολής» των ΗΠΑ (Χανιά, Αλεξανδρούπολη, Βόλος, Λάρισα κ.λπ.), «τσαλάκωσαν» την προσπάθεια να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου, να φανεί ότι ο λαός αποδέχεται την επικίνδυνη εμπλοκή στα βρώμικα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Κι αυτό είναι που δεν μπορούν να χωνέψουν η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία, η πρεσβεία των ΗΠΑ και το τσούρμο των αντικομμουνιστών που βγήκαν παγανιά, βυσσοδομώντας σε βάρος του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Η «σιγή ασυρμάτου» δεν πέρασε

Αφού δεν πέρασε η προσπάθειά τους να θαφτούν οι αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις και να κυριαρχήσει ο εφησυχασμός, αφού διαπίστωσαν ότι η μεγάλη καμπάνια της Επιτροπής Αγώνα ενάντια στη Συμφωνία βρήκε θερμή ανταπόκριση στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, σειρά είχε η προσπάθεια να απαξιωθεί το συλλαλητήριο, λέγοντας ότι πρόκειται για «εθιμοτυπική αντίδραση» και ότι τα συνθήματα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» και «Pompeo go home» είναι «γραφικότητες» που ανήκουν στο παρελθόν. Κοντά στα παραπάνω, και σε μια προσπάθεια να μην κατέβει ο λαός στους δρόμους, ήρθε και η καλλιέργεια κλίματος τρομοκρατίας, όπως με τα ρεπορτάζ για το «στρατό πρακτόρων» στην Αθήνα, για το «Χίλτον» που είναι «φρούριο», για τους εκατοντάδες αστυνομικούς που είναι «επί ποδός» προστατεύοντας τον Πομπέο, κ.λπ.

Το πρωί του Σαββάτου, όμως, οι χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μαθητές και φοιτητές, οι συνταξιούχοι που έδωσαν το μαχητικό «παρών» στη μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα και στην πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία, έστειλαν ένα ηχηρό αντιιμπεριαλιστικό μήνυμα. Η επιχείρηση «να μην κουνηθεί φύλλο» είχε πέσει στο κενό, κάτι που προφανώς προκάλεσε τις ευαίσθητες χορδές εκείνων που προωθούν τη «μείωση του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα».

Τραγελαφικοί ισχυρισμοί...

Γι' αυτό και είχε έρθει η ώρα της καταστολής... Η επιχείρηση - σκούπα των ΜΑΤ, με την απρόκλητη επέμβαση στο κύριο σώμα της διαδήλωσης, αφού πρώτα είχαν απομακρυνθεί με χημικά και γκλομπ οι «εγκληματίες» που τόλμησαν να πετάξουν κόκκινη μπογιά στο μεταλλικό κουφάρι του μακελάρη Τρούμαν, έδειξε ξανά ότι σε μια χώρα - «προμαχώνα» του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού η ανοχή στη λαϊκή αντιιμπεριαλιστική δράση είναι μηδενική. Η καταστολή σκοπό είχε να διαλύσει την πορεία, να μην επιτρέψει στους διαδηλωτές να φτάσουν στην πρεσβεία - μια προσπάθεια που έπεσε στο κενό.

Σαν να μην έφταναν ο αυταρχισμός των ΜΑΤ, τα χημικά και οι κρότου - λάμψης σε μια ειρηνική διαδήλωση όπου συμμετείχαν οικογένειες με μικρά παιδιά, ήρθε και ο προπαγανδιστικός ορυμαγδός από τα αστικά ΜΜΕ. Μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση θυματοποίησης της αστυνομίας, παρουσίασης των άοπλων διαδηλωτών, που χτυπήθηκαν από τα ΜΑΤ με πλήρη εξάρτηση, ως «επιτιθέμενων»! Οι τίτλοι της συκοφαντίας είναι χαρακτηριστικοί: «Εικόνες σοκ στο κέντρο της Αθήνας», «πεδίο μάχης», «συμπλοκές σώμα με σώμα», «δολοφονικό χτύπημα σε άνδρες των ΜΑΤ» και άλλα τέτοια παιδαριώδη αξιοποιήθηκαν στη γελοία προσπάθεια αντιστροφής της πραγματικότητας, για να δοθεί κάλυψη στη βάρβαρη - με εντολή άνωθεν - καταστολή. Συνδικαλιστές της αστυνομίας που λιβανίζουν την κυβέρνηση παρέλαυναν στα κανάλια παριστάνοντας τα θύματα, ενώ η ΓΑΔΑ - προφανώς επίσης με εντολή άνωθεν - ξεκίνησε να διακινεί «ενημερώσεις» σε δημοσιογράφους, κάνοντας λόγο για «αδικαιολόγητη βία κατά αστυνομικών», όταν ανάμεσα στα αποτελέσματα της επέμβασης ήταν και ανοιγμένα κεφάλια διαδηλωτών...

Η «επιστράτευση» ήταν γενικευμένη: Από τη διακίνηση φωτογραφικού υλικού «κομμένου και ραμμένου» στα μέτρα της συκοφάντησης, μέχρι και χωροφυλακίστικες ενέργειες, όπως του αντικομμουνιστή βουλευτή της ΝΔ Κ. Μπογδάνου, που σαν πρόθυμος χαφιές έσπευσε να δώσει «αποδείξεις και ονόματα», μετατρέποντας τα τηλεοπτικά στούντιο σε δικαστήρια. Η στόχευση ξεκάθαρη: Να διαδοθεί το «μήνυμα» ότι η αντιιμπεριαλιστική δράση μπαίνει στο στόχαστρο και, όπου δεν πιάνει τόπο η φιλοΝΑΤΟική και φιλοαμερικάνικη προπαγάνδα, επιστρατεύεται η καταστολή.

Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο

Είναι προφανές ότι δεν τους φταίει μια συμβολική κίνηση, όπως οι μπογιές σε ένα άγαλμα, όπως άλλωστε δεν ήταν αυτό που ενόχλησε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2018, όταν η αστυνομία, πάλι με εντολές άνωθεν και με μαφιόζικες πρακτικές, έστελνε στο νοσοκομείο και στα δικαστήρια φοιτητές για μια αντίστοιχη ενέργεια. Δεν θέλουν απλά να προστατεύσουν ένα αισχρό μνημείο, που άλλωστε είναι μόνιμα στο στόχαστρο του λαϊκού κινήματος, από την πρώτη στιγμή που εγκαταστάθηκε στο κέντρο της Αθήνας. Το πρόβλημα είναι ότι την ώρα που η ελληνική αστική τάξη, η κυβέρνηση της ΝΔ και τα κόμματα που ανταγωνίζονται ποιοι είναι πιο φιλοΝΑΤΟικοί από τον ΣΥΡΙΖΑ και όλους τους άλλους, δίνουν τα «ρέστα» τους, προσφέρουν αέρα, γη και νερό για τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, οι αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας, έρχονται σε ευθεία αμφισβήτηση και αντίθεση.

Δεν ανέχονται το γεγονός ότι παρά τον πακτωλό κονδυλίων, τα ιλουστρασιόν φυλλάδια, τις λιωμένες σόλες του πρέσβη που γυρνάει όλη τη χώρα για να «διαφημίσει» στις «τοπικές κοινωνίες» τα δολάρια που τάχα θα «ακουμπάνε» οι δολοφόνοι πεζοναύτες των ΗΠΑ στις «εξόδους» τους από τις βάσεις, η αντίσταση παραμένει ισχυρή.

Στο στόχαστρο είναι το ΚΚΕ, επειδή οι κομμουνιστές πρωτοστατούν στην οργάνωση της αντίδρασης στην επικίνδυνη εμπλοκή.

Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Δεν είναι μόνο οι μνήμες του παρελθόντος για το τι σημαίνει ΝΑΤΟ, τι σημαίνει εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Είναι και οι εξελίξεις του σήμερα και του αύριο, το γεγονός ότι η χώρα γίνεται μαγνήτης κινδύνων και μάλιστα σε μια περιοχή που - όπως βλέπουμε με την τουρκική εισβολή στη Συρία - δεν αργεί να πάρει φωτιά, που προβληματίζουν, που προκαλούν ανησυχία και που δυναμώνουν τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα και σε νεότερες γενιές.

Ελλάδα - «προτιμώμενος εταίρος» για τις ΗΠΑ σημαίνει ίσως πολλά για τα σχέδια και τις επιδιώξεις των επιχειρηματικών ομίλων, των εφοπλιστών κ.λπ. Σημαίνει όμως δεινά και κινδύνους για το λαό μας, για τη νεολαία. Η απάντηση λοιπόν είναι μία: Να δυναμώσει ο αγώνας παντού. Να πολλαπλασιαστούν οι υπογραφές καταδίκης της Συμφωνίας. Σε κάθε πόλη, συνοικία, χώρο δουλειάς, σχολεία και σχολές, να δυναμώσει το σύνθημα «Ούτε γη ούτε νερό ούτε αέρα στους φονιάδες των λαών».

ΠΗΓΗ 

Οταν ο Πομπέο... εκθέτει τα «παπαγαλάκια» της πρεσβείας

Eurokinissi

Αποκαλυπτικές, μία προς μία, ήταν οι τοποθετήσεις του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μ. Πομπέο, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, για όσους την ίδια ώρα διακινούσαν «με ένα στόμα μια φωνή» τη δηλητηριώδη προπαγάνδα περί «ανταλλαγμάτων» από τη Συμφωνία για τις βάσεις, όπως και συνολικά από την εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ. Ας δούμε λοιπόν πώς ο ίδιος ο Πομπέο... κατέρριψε ένα προς ένα τα παραμύθια που διακίνησαν ξανά με τόση θέρμη τα αστικά επιτελεία και τα κυβερνητικά στελέχη, με σκοπό να στοιχίσουν το λαό στα επικίνδυνα σχέδια.

Μύθος 1ος: Η Ελλάδα με τις συμφωνίες αυτές γίνεται πυλώνας σταθερότητας στην περιοχή, παίρνει ως «αντάλλαγμα» τη μεγαλύτερη ασφάλεια

 

Για το τι γίνεται η Ελλάδα με τη νέα Συμφωνία με τις ΗΠΑ ο Πομπέο ήταν παραπάνω από ξεκάθαρος: «Εχουμε πολλούς στρατηγικούς στόχους και με την Ελλάδα θα έχουμε μια νέα αμυντική συνεργασία που θα έχει σημασία» για τους στόχους αυτούς, είπε σε συνέντευξή του, σημειώνοντας μάλιστα πως η σχέση αυτή εκτείνεται «δεκαετίες μπροστά», είναι «κάτι βαθύτερο από τα δικαιώματα να έχουμε βάσεις» και «δίνει πολιτικά σήματα που είναι ευρύτερα και βαθύτερα», ανεξάρτητα από τις εναλλαγές των κυβερνήσεων σε ΗΠΑ και Ελλάδα.


Να λοιπόν ποια είναι η ουσία της Συμφωνίας με τις ΗΠΑ, όσο και του «Στρατηγικού Διαλόγου», που δεν μπορούν να κρύψουν ούτε όλα μαζί τα παραμύθια των αστικών επιτελείων: Η κυβέρνηση προσφέρει «γη, αέρα και νερό», βάσεις από την Αλεξανδρούπολη έως τη Θεσσαλία και την Κρήτη, αναλαμβάνει κάθε λογής βρώμικες αποστολές για τους «στρατηγικούς στόχους» των ΗΠΑ στην περιοχή.

Αλλά μήπως έτσι, όπως ισχυρίζονται τα επιτελεία της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, παίρνουμε όλοι μαζί ως βασικό αντάλλαγμα την «έξτρα ασφάλεια» και τις «αμερικανικές πλάτες», αφού όπως π.χ. έλεγε ο υπουργός Αμυνας, οι βάσεις της Ελλάδας γίνονται και βάσεις των Αμερικανών και «όλοι αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό»;

Για όσους «δεν αντιλαμβάνονται» τι σημαίνει αυτό, ο Πομπέο φρόντισε να κάνει λιανά αυτά τα «οφέλη»: «Η Ελλάδα», είπε στην ίδια συνέντευξη, «επωφελείται από τη στενή σχέση ανάμεσα στις Ενοπλες Δυνάμεις μας, τους κοινούς κανόνες αντίληψης και επιχειρήσεων (...) που θα μας βοηθήσουν σε περίπτωση που χρειαστεί να αμυνθούμε ή να αποτρέψουμε αποφασισμένους αντιπάλους».

Οι Ενοπλες Δυνάμεις, δηλαδή, μαθαίνουν να πολεμάνε για τις ΗΠΑ και για τους «στρατηγικούς τους στόχους» σε όλη την περιοχή! Και τα αμερικανικά ορμητήρια που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλη την Ελλάδα, προφανώς γίνονται στόχος των «αποφασισμένων αντιπάλων». Αυτά κι αν αποπνέουν... ασφάλεια και σταθερότητα.

Μύθος 2ος: Δεν πρόκειται για συμφωνίες που στρέφονται κατά κάποιου άλλου

 

Τα αστικά επιτελεία και τα κυβερνητικά στελέχη, «δασκαλεμένα» και στη γνωστή προσπάθεια εφησυχασμού για το τι σημαίνει η παραπέρα εμπλοκή, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν λένε πως τάχα αυτές είναι συμφωνίες διμερείς, πως «δεν στρέφονται εναντίον κάποιου».

Η πραγματικότητα είναι ακριβώς ανάποδη: Η «αναβάθμιση» στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό σημαίνει πως ο λαός μας μπαίνει απευθείας στο «μάτι του κυκλώνα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τη μοιρασιά της λείας της Ενέργειας, των δρόμων μεταφοράς της, των αγορών και των «σφαιρών επιρροής».

Κι αν κανείς δεν πιστεύει το... κολλημένο ΚΚΕ, μπορεί να ακούσει τον ίδιο τον Πομπέο.

Στην ομιλία του στο «Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος», είπε επί λέξει: «Είναι συναρπαστικό ότι η ανανέωση των σχέσεών μας φτάνει σε αυτήν τη σημαντική στιγμή. Οπως ο Πρόεδρος Τραμπ είπε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ "ο καιρός μας είναι καιρός μεγάλων ανταγωνισμών, υψηλών ρίσκων και καθαρών επιλογών". Και αυτό αληθεύει τόσο για την Ανατολική Μεσόγειο όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο.

Πάρτε για παράδειγμα τα Βαλκάνια, που παραμένουν μια περιοχή στρατηγικού ανταγωνισμού (...) τη Ρωσία, που υπονομεύει την κυριαρχία των γειτόνων σας, προσπαθεί να καταπνίξει τη θρησκευτική ελευθερία πολλών ορθόδοξων πιστών (...) το Ιράν, που οι τρομοκράτες αντιπρόσωποί του έχουν αποσταθεροποιήσει τη Μ. Ανατολή, μετέτρεψαν τον Λίβανο σε κράτος - "πελάτη" και συνέβαλαν στη δημιουργία της προσφυγικής κρίσης που εξακολουθεί να επιδρά στην Ελλάδα έως σήμερα.

Πάρτε για παράδειγμα την Κίνα, που χρησιμοποιεί οικονομικά μέσα για να εξαναγκάσει χώρες σε ετεροβαρείς συμφωνίες που ωφελούν το Πεκίνο και αφήνουν τους πελάτες στο τέλμα του χρέους (...) τον σφοδρό ανταγωνισμό για τις ενεργειακές πηγές, που μπορεί να προκαλέσει σοβαρή οικονομική και στρατηγική αποσταθεροποίηση στην περιοχή».

Δίνοντας μάλιστα τα συγχαρητήρια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στη σημερινή για την εμπλοκή στα σχέδια αυτά, τόνισε πως «αυτό που είναι εξαιρετικό για καθένα από αυτά, είναι ότι βλέπουμε την Ελλάδα να αναλαμβάνει αυτές τις προκλήσεις, δείχνοντας το δρόμο μπροστά. Εξασφαλίσατε τη Συμφωνία των Πρεσπών. (...) Πήρατε κυρώσεις κατά της Ρωσίας για την εισβολή της στην Κριμαία και την Ανατολική Ουκρανία. Αρνηθήκατε σε ένα ιρανικό πλοίο γεμάτο πετρέλαιο, πετρέλαιο για τον Ασαντ, να δέσει στα ελληνικά λιμάνια. Και εξετάζετε εξονυχιστικά τα ρίσκα του να επιτρέψετε στην Κίνα να χτίσει τα ευαίσθητα δίκτυα 5G. (...) Διευρύνατε τους δεσμούς με το Ισραήλ για να εξασφαλίσετε τις ενεργειακές προμήθειες. Και αρχίζετε να βλέπετε τον κόσμο ακριβώς όπως τον βλέπουμε εμείς».

Και «προβάλλοντας» στο μέλλον την εμπλοκή αυτή, τόνισε: «Κοιτάξτε, είναι κάπως εγωιστικό. Οι ΗΠΑ χρειάζονται να κρατήσουν την Ελλάδα επιτυχημένη και να βοηθήσουν να εξασφαλιστεί η Ανατολική Μεσόγειος. Γι' αυτό ας συνεχίσουμε τη δουλειά μας για να σταματήσουμε την κακόβουλη ρωσική επιρροή, τόσο στην Ελλάδα, όσο και εντός των συνόρων των γειτόνων σας. Ας συνεχίσουμε να ασκούμε πίεση στο Ιράν, το μεγαλύτερο κράτος - σπόνσορα της τρομοκρατίας, μέχρις ότου το καθεστώς γίνει ένα φυσιολογικό έθνος. Ας πάρουμε στα σοβαρά την ΕΕ, όταν χαρακτηρίζει την Κίνα "συστημικό αντίπαλο". Ας στηρίξουμε την εφαρμογή του νόμου κι ας χτίσουμε συνεργασίες με ελεύθερα έθνη, ώστε να εξάγουμε τις ενεργειακές πηγές με έναν ειρηνικό και συντονισμένο τρόπο».
Αυτή είναι λοιπόν η «πληρωμή» που έχει να περιμένει ο λαός: Ακόμα πιο βαθιά στο βούρκο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ακόμα πιο «μέσα» στο στόχαστρο των ανταγωνιστών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, παίζοντας τη ζωή του «κορόνα - γράμματα» για τα κέρδη των καπιταλιστών.

Μύθος 3ος: Η αναβάθμιση των σχέσεων με τις ΗΠΑ αποτελεί «ασπίδα» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα

 

Δυστυχώς για εκείνους, τα παραμύθια που διακινούσαν ότι η Συμφωνία με τους δολοφόνους και οι δηλώσεις Πομπέο αποτελούν τάχα «χαστούκι» στην «απομονωμένη» Τουρκία και «ψήφο εμπιστοσύνης» στο πραγματικά «καλό παιδί» των Αμερικανών στην περιοχή, όπως και εγγύηση για την εφαρμογή του «διεθνούς δικαίου» στην περιοχή, έγιναν θρύψαλα «πριν αλέκτορα φωνήσαι», αφού συνέπεσαν με το «πράσινο φως» των ΗΠΑ στην Τουρκία να εισβάλει στη Συρία, προκαλώντας... μια κάποια αμηχανία στη βρώμικη προπαγάνδα.

Τις ψεύτικες προσδοκίες είχε φροντίσει βέβαια να γειώσει προηγουμένως ο ίδιος ο Πομπέο, ξεκαθαρίζοντας π.χ. σε συνέντευξή του πως η σχέση των ΗΠΑ με την Ελλάδα δεν λειτουργεί σε καμία περίπτωση «ανταγωνιστικά» με την Τουρκία, που «είναι για εμάς ένας σημαντικός εμπορικός εταίρος, σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, (με) σημαντικές στρατιωτικές υποδομές», αφού «κάθε χώρα έχει (...) τις δικές της ευκαιρίες να έχουν καλά αποτελέσματα για το ΝΑΤΟ αλλά (...) και τις ΗΠΑ».
Οσο για τα «αυστηρά μηνύματα» στην άλλη πλευρά του Αιγαίου;

Στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον Ν. Δένδια, όσον αφορά τις ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο αρκέστηκε να πει ότι «κατανοούμε τους κινδύνους. Γνωρίζουμε τις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα και δουλεύουμε πολύ στενά για να (...) μην έχουμε στρατιωτικοποίηση των θεμάτων και να πετύχουμε αποκλιμάκωση», με τα ανάλογα προφανώς «ανταλλάγματα» στην Τουρκία για να παραμείνει στο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο.

Ενώ σε ερώτηση για την Κύπρο και τι συζήτησε με τον πρωθυπουργό απέφυγε να μιλήσει για κυπριακή ΑΟΖ, κάνοντας μια γενική αναφορά περί διεθνών υδάτων: «Ξεκαθαρίσαμε πως επιχειρήσεις σε διεθνή ύδατα είναι σύμφωνα με διεθνείς κανόνες. Και είπαμε στην Τουρκία ότι θα αναλάβουμε δράση για να διασφαλίσουμε ότι έχουμε έννομες ενέργειες όπου κυριαρχεί το διεθνές δίκαιο», το «δίκαιο» που οι ιμπεριαλιστές έχουν κάνει κουρελόχαρτο, κόβοντάς το και ράβοντάς το κάθε φορά στα μέτρα τους.

Το μόνο σημείο όπου έγινε συγκεκριμένος ο Πομπέο είναι όταν ρωτήθηκε σχετικά με τα μονοπώλια των ΗΠΑ στην κυπριακή ΑΟΖ, ξεκαθαρίζοντας πως «οι ΗΠΑ πάντα κάνουν ό,τι χρειαστεί για να προστατεύσουν τα εμπορικά συμφέροντά τους». Αναφορά που βέβαια όχι μόνο δεν αποτελεί διαβεβαίωση ότι τάχα οι ΗΠΑ θα σταθούν... θεματοφύλακας του διεθνούς δικαίου, όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά το ακριβώς αντίθετο, αφού γι' αυτά τα συμφέροντα «τρέχουν» τα σχέδια συνδιαχείρισης του Αιγαίου και της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και τα διχοτομικά σχέδια στο Κυπριακό. Αλλωστε, η αναφορά του ότι η προσδοκία είναι πως «κάθε χώρα που θέλει να προστατέψει τη δική της κυριαρχία θα προσφέρει σε άλλες χώρες την ίδια ευκαιρία» μιλάει από μόνη της.

Εξάλλου, μιλώντας στο ΙΣΝ, απαντώντας σε ερώτηση για το τι πρέπει να περιμένει από τις ΗΠΑ η Ελλάδα σε περίπτωση που τουρκικές δυνάμεις αποβιβαστούν σε ένα ελληνικό νησί (!), είπε ότι «θα δράσουμε για να προστατεύσουμε και να διατηρήσουμε τις βασικές αξίες της κυριαρχίας ενός κράτους, του κράτους δικαίου και της προστασίας της ιδιωτικής περιουσίας». Τα αστικά επιτελεία που «πανηγύρισαν» πολύ για την παραπάνω δήλωση, φρόντισαν να θάψουν το άλλο μισό της απάντησης. Οτι «θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια δέσμη κινήτρων που λένε πως "αυτός δεν είναι ο τρόπος για τις χώρες να επωφεληθούν"», αποκαλύπτοντας δηλαδή πως το «γκριζάρισμα» των κυριαρχικών δικαιωμάτων και τα σχέδια συνδιαχείρισης σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο βρίσκονται προ πολλού πάνω στο τραπέζι από τους ίδιους τους Αμερικανούς.

Μύθος 4ος: Η Ελλάδα έχει να περιμένει οικονομικά ανταλλάγματα, πήρε «ψήφο εμπιστοσύνης» από τους επενδυτές

 

Εννοείται ότι από τη φαρέτρα των αστικών επιτελείων δεν έλειψαν και τα περί μεγάλων οικονομικών ανταλλαγμάτων, ευημερίας, «επενδύσεων» και άλλα τέτοια.

Για το ποιος έχει να περιμένει από αυτά, μίλησε επίσης ο Πομπέο, π.χ. αναφερόμενος στα συμφέροντα των εφοπλιστών «στα νερά που η Ελλάδα εξαρτάται για τη ναυτιλία και τις μεταφορές της», στις μπίζνες των επιχειρηματικών ομίλων στα Βαλκάνια, όπου οι ΗΠΑ «θέλουν να δουν την Ελλάδα να ηγείται» στα σχέδια ευρωατλαντικής διεύρυνσης και «σταθερότητας».

Οσο για τους ομίλους των ΗΠΑ, ήταν παραπάνω από ξεκάθαρος ότι οι «επενδύσεις» τους εδώ πάνε χέρι χέρι με την ένταση της εκμετάλλευσης, τα «σταθερά και προβλέψιμα» προνόμια και φοροαπαλλαγές και βέβαια το πιάσιμο «πόστων» απέναντι στους ανταγωνιστές.

Είπε βέβαια και για τα... ανταλλάγματα του είδους «όπου φιλοξενείτε Αμερικανούς (...) επωφελούνται οικονομικά και όλες αυτές οι τοποθεσίες». Μια άθλια εκδοχή δηλαδή του «καλώς ήρθε το δολάριο», τα «τριάντα αργύρια» της εμπλοκής, για να δεχτεί ο λαός να «βάλει πλάτη» στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Ο λαός θα τους επιστρέψει «συστημένα» αυτά και τα υπόλοιπα «ανταλλάγματα», δυναμώνοντας την πάλη του απέναντι στη βρώμικη εμπλοκή, για να ξεκουμπιστούν μια και καλή οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί φονιάδες.

Τ.

 

Ριζοσπάστης  Σάββατο 12 Οχτώβρη 2019 - Κυριακή 13 Οχτώβρη 2019