Που και πότε ξεκινάει ένα φασιστικό έγκλημα;
από poexania
Πότε αλήθεια ξεκινάει ένα φασιστικό έγκλημα; Τη στιγμή που βγαίνει το μαχαίρι και καρφώνεται στο στήθος; Τη στιγμή που κάποιος το παίρνει απόφαση να στήσει ενέδρα για να ταΐσει το λεπίδι του αίμα; Μήπως τη στιγμή που κάποιος αντί να σιωπήσει εναντιώθηκε στη φασιστική λογική και στους εκφραστές της;
Όχι, το φασιστικό έγκλημα δεν ξεκινάει τότε. Γιατί ακόμα και αν γινόταν ένα rewind, και ο δολοφόνος αντί να βγάλει μαχαίρι έριχνε μια μπουνιά, ή αν δεν γύρναγε ποτέ για να στήσει καρτέρι, ή αν το θύμα δεν ύψωνε το ανάστημα του, κάπου αλλού, κάποια άλλη μέρα αργά η γρήγορα θα είχαμε αντίστοιχο περιστατικό. Η χθεσινή δολοφονία δεν οφείλεται στην κακιά στιγμή, ή για να το πούμε διαφορετικά, η κακιά στιγμή αυτή ήταν σίγουρο ότι από στιγμή σε στιγμή θα έφτανε.
Μήπως ο φασισμός ξεκινάει με τη Χρυσή Αυγή, με αυτό το ναζιστικό κόμμα που στρατολογεί νταβατζήδες μαφιόζους και μπράβους για να τρομοκρατεί, να εκβιάζει να δέρνει και να σκοτώνει; Ποίος αλήθεια της όπλισε το χέρι; Ποιός της έδωσε την εντολή να σκοτώσει; Ή μήπως η Χρυσή Αυγή είναι ένα φυσικό φαινόμενο όπως τον τυφώνα ή το τσουνάμι;
Όχι, η Χρυσή Αυγή και ο φασισμός δεν είναι φυσικά φαινόμενα,(παρότι έχουβ κοινά σημεία με τα φυσικά φαινόμενα όπως για παράδειγμα το σεισμό, αφού όπως και με το σεισμό προηγούνται κάθε φορά προσεισμοί πριν από τον κύριο και είμαι σίγουρος ότι ακόμα δεν έχουμε δει τον κύριο σεισμό) είναι εργαλείο, εργαλείο στην διάθεση του συστήματος, του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτός είναι και ο λόγος που χρηματοδοτείται από καπιταλιστές(και συγκεκριμένα από το εφοπλιστικό κεφάλαιο) διότι υπηρετεί τα συμφέροντα τους με τραμπουκισμούς και επιθέσεις σε συνδικαλιστές, σε σωματεία, με φτηνό λαϊκισμό και αλλεπάλληλα ψεύδη θέλει να περάσει στην εργατική τάξη τη λογική του “χωρίς αφέντη γρανάζι δεν γυρνά” ενάντια στην άλλη, φιλολαϊκή λογική και μεγάλη αλήθεια του “χωρίς εργάτη γρανάζι δεν γυρνά”.
Η Χρυσή Αυγή είναι φασιστικό κόμμα όμως ο φασισμός ούτε ξεκινά ούτε τελειώνει σε αυτούς. Υπάρχει πέρα και έξω από αυτούς, υπήρχε πριν από αυτούς και θα συνεχίσει να υπάρχει για όσο καιρό υπάρχουν έντονες ανισότητες, αδικία, νόμος της ζούγκλας και άνθρωποι που για κάποιο λόγο θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο ή κατώτερο από κάποιους άλλους και που αυτόν τον διαχωρισμό στη συνείδηση τους τον αποδέχονται και τον δικαιολογούν.
Τον φασισμό τον προωθεί τόσο η Χρυσή Αυγή όσο και τα κανάλια που για δεκαετίες πριν το μεγάλο εκλογικό της μπάμ, καλλιεργούσαν την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, που συντηρούσαν τα στερεότυπα του ανίκανού φτωχού και ικανού πλούσιου, του πετυχημένου, του αποτυχημένου, του καλοντυμένου, του νοικοκύρη και του ανοικοκύρευτου. Τον φασισμό τον καλλιεργεί τόσο η Χρυσή Αυγή όσο και οι διαφημίσεις στην τηλεόραση, στα περιοδικά, που επιβάλουν τον σωστό και το λάθος τρόπο ζωής, που δημιουργούν πρότυπα αρείων και πρότυπα αχρείων.
Τον φασισμό τον συντηρούμε και όλοι εμείς που μάθαμε και συνηθίσαμε να ζούμε σε μια κοινωνία τεράτων, που γινόμαστε τέρατα και οι ίδιοι, που θεωρούμε φυσιολογικό να εκμεταλλευόμαστε αυτόν που βαφτίστηκε κατώτερος και να μας εκμεταλλεύεται αυτός που βαφτίστηκε ανώτερος, φυσιολογικό και αποδεκτό, “ο νόμος της ζούγκλας είναι η φύση του ανθρώπου”, όπως λένε κάποιοι, ή “αυτό είναι ελευθερία γιατί σου δίδεται και εσένα η ευκαιρία να γίνεις το λιοντάρι” όπως πάλι λένε.
Φασισμός είναι ο Πρετεντέρης, και ο Μπάμπης, και ο Στούπας, και ας φοράνε κοστούμια, και ας έχουν σπουδές, και ας καθίζουν τους κώλους τους σε καρέκλες γραφείων. Όλοι αυτοί που καταδικάζουν την βία όταν προέρχεται από τον λαό με τη μορφή της αντίδρασης στην εκμετάλλευση, και που συνιστούν ψυχραιμία και συναίνεση όταν η πραγματική βία που ασκεί το σύστημα με χιλιάδες μορφές, μας γονατίζει, μας ματώνει, μας τσακίζει μας ταπεινώνει. Φασισμός είναι και η καριόλα που κλωτσάει το τσιγκανάκι με το ακορντεόν και φασισμός είναι και η πολιτεία εκείνη που δεν φροντίζει να μην υπάρχει παιδική εργασία και μάλιστα του χειρίστου είδους. Που κλείνει για τους νέους και για τις μειονότητες κάθε μέρα όλες τις πόρτες, εκτός ίσως από εκείνη που οδηγεί στο σφαγείο.
Φασισμός όμως είναι και άλλα πράγματα, είναι ας πούμε αυτός που βλέπει το στοχευμένο έγκλημα και το περιμένει απλά να συμβεί στον διπλανό, στον “αλλόθρησκο”, στον “αλλόφυλο”, στον συνδικαλιστή και στον φτωχό της διπλανής πόρτας που του κόβουνε το ρεύμα ή που τον πετάνε έξω από το σπίτι. Φασισμός είναι να μην μπορείς να δεις πέρα από τη μύτη σου, να δέχεσαι τα πράγματα όσο στραβά και αν είναι ως δεδομένα, να είσαι πάντα με το νικητή(και ας σε βαράει) και να περιμένεις πάντα τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Το φασισμό υποθάλπουν όμως και όλοι όσοι μας καθησυχάζουν σε ένα κόσμο που στην πραγματικότητα βράζει και που μας υπόσχονται ότι θα βγάλουν απ την τρύπα το φίδι, και ύστερα όταν το φίδι βγαίνει και είναι το φίδι του φασισμού, εκείνοι νίπτουν τας χείρας τους και ζητούν την συμπαράστασή μας και την ομοψυχία. Όμως συμπαράσταση σε κάτι τέτοιοι δεν μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο εκτός από συνενοχή.
Άγριος φασισμός είναι και το να πέφτουν βομβάκια παντού στον κόσμο και εσύ να αδιαφορείς, να μη σε νοιάζει, να στηρίζεις αυτά τα κόμματα που εγκρίνουν αυτοί του είδους τις πολιτικές, που έχουν χαρίσει τη χώρα μας στους ιμπεριαλιστές για να φτιάξουν πάνω βάσεις του θανάτου. Φασισμός είναι να διαμαρτύρεσαι που έχει γεμίσει η Αθήνα από μετανάστες, ενώ ξέρεις, ότι αυτοί έρχονται οι άμοιροι από αυτές τις χώρες, τις πτωχευμένες, τις βομβαρδισμένες, τις διαλυμένες, που δεν διαλύθηκαν από κάποιο φυσικό φαινόμενο ούτε και εκείνες, αλλά από το ίδιο εκείνο το σύστημα που σήμερα σου κλείνει το ρεύμα σου παίρνει το σπίτι και γίνεται αιτία να χάσεις τη δουλειά σου. Που σαν να μην έφταναν όλα αυτά σου φορτώνει όλες τις δικές του αδυναμίες, σου ρίχνει το φταίξιμο, σε γεμίζει με ενοχή σε σημείο να πηδάς από τον πέμπτο όροφο μην μπορώντας να αντέξεις. Σε μια τέτοια κοινωνία οι φασίστες είναι οι γάιδαροι που απλά έφαγαν το στραβό κλίμα.
Χίλια πράγματα είναι φασισμός χίλια πράγματα και όμως ένα, ο καπιταλισμός. Φασίστα δεν σε κάνει σώνει και καλά το τι έριξες στην κάλπη, αυτό σε κάνει σίγουρα χαζό και μαλάκα που είναι μεν ελαφρυντικά, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι σε καθαρίζουν από τις ευθύνες. Παρόλα αυτά μπορείς αν θες αυτό ακόμα να το διορθώσεις, διορθώστε την ψήφο σας όπως έλεγε το κόμμα στο δεύτερο γύρο των εκλογών, εφόσον όμως δεν την διόρθωσες ακολούθησε την συμβουλή του Τοτέμ και διορθώσε την συμπεριφορά σου, βγες στους δρόμους και αγωνίσου ενάντια στο φασισμό για να καθαρίσουν τα χέρια σου από το αθώο αίμα.
Σήμερα, κάποιοι είναι εξοργισμένοι, κάποιοι φοβισμένοι και κάποιοι άλλοι μπερδεμένοι. Το δίχως άλλο υπάρχουν και εκείνοι που νιώθουν περήφανοι, που λένε, “σας δείξαμε εμείς…”, που νιώθουν εκστασιασμένοι. Υπάρχουν αυτοί και υπάρχουμε εμείς… οι πλούσιοι και οι φτωχοί, οι πολλοί και οι λίγοι. Δυστυχώς πολλοί από τους πολλούς συντάσσονται με τα συμφέροντα των λίγων, με αυτά δηλαδή τα συμφέροντα που καλλιεργούν το φασισμό, που αναπαράγουν ή καλύτερα οξύνουν την φτώχεια, συμφέροντα για τα οποία ο άνθρωπος δεν είναι πάρα ένα θρεπτικό κομμάτι κρέας. Έχει έρθει λοιπόν η ώρα να μετρηθούμε, να ενωθούμε όλοι εμείς που νιώθουμε εξοργισμένοι, που δεν εγκρίνουμε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την ρατσιστική βία. Έχει έρθει η ώρα να τους πολεμήσουμε, όχι με ενέδρες γκλόμπ και στρακαστρούκες που θα τους δώσει την αφορμή να μας ξεπετάξουν στο λεπτό. Αντίθετα, πρέπει να δυναμώσουμε το λαϊκό μέτωπο ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, να το κάνουμε κάθε μέρα ισχυρότερο, να το κάνουμε τσιμέντο. Για να μην μπορούν εκείνα τα χαμερπή να σταθούν πουθενά, ούτε στα σχολεία, ούτε στους χώρους δουλειάς, ούτε στους δρόμους πρέπει όλοι εμείς να δώσουμε βροντερό παρόν στα εργατικά σωματεία, στις λαϊκές επιτροπές, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στους καθημερινούς αγώνες μέχρι την τελική νίκη.
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
