Και τι να έκανε η κυβέρνηση; -Και τι δεν έκανε…

Δημοσιεύτηκε στην Κατιούσα

Πρέπει να είναι κανείς απονήρευτος ή απλά τυχερός για να μην έχει δει τις τελευταίες μέρες μια συστηματική και λυσσασμένη παρέμβαση των λεγόμενων Συριζοτρόλ στο διαδίκτυο που επιχειρούν να βγάλουν λάδι την κυβέρνηση, κάνοντας το άσπρο-μαύρο ή μάλλον το μαύρο από τα καμένα ρόδινα.

-Ακόμα και μετεωρίτης να πέσει, για εσάς θα φταίει ο Τσίπρας. Και τι μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση με τέτοιες συνθήκες, τέτοια ακραία καιρικά φαινόμενα και ένα οργανωμένο σχέδιο με τόσες ταυτόχρονες εστίες φωτιάς;

Πάρα πολλά είναι η απάντηση. Και για τη στελέχωση του πυροσβεστικού σώματος και για τον εξοπλισμό του και για τις αντιπυρικές ζώνες και για την αυθαίρετη δόμηση και για τα δάση, για τη γη συνολικά και την πολιτική αξιοποίησής της. Δεν είναι τα μέτρα και οι προτάσεις που έλειπαν, αλλά η πολιτική βούληση.

Όλα αυτά βέβαια αφορούν το “πριν”, το κομμάτι της πρόληψης, και δε γίνονται κατόπιν εορτής. Υπάρχει όμως και ο τομέας της αντιμετώπισης των πυρκαγιών, αφού ξεσπάσουν. Κι εδώ μπορούμε να δούμε και να κρίνουμε αυτά που έκανε η κυβέρνηση και τι θα μπορούσε, τουλάχιστον, να μην κάνει.

Αρχικά η κυβέρνηση και ο επικοινωνιακός στρατός της στα social media έπαιξαν το χαρτί της υποβάθμισης των πυρκαγιών και της πραγματικής τους έκτασης, για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Μόλις αυτή έγινε αντιληπτή, κάποιοι άρχισαν το τροπάρι πως δεν μπορούμε να μιλάμε για “πρωτοφανή καταστροφή”, γιατί υπήρχαν και οι αντίστοιχες πυρκαγιές στην Ηλεία, που είχαν επίσης δεκάδες θύματα.

Ύστερα ακούσαμε από τα πλέον επίσημα χείλη, του πρωθυπουργού, τη θεωρία για τα “ασύμμετρα φαινόμενα” που την πήραν οι κολαούζοι και την ανέπτυξαν, αφήνοντας υπονοούμενα για ξένα κέντρα και πράκτορες άλλων κρατών που ήθελαν να… αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση.
Μετά η βελόνα κόλλησε στις ακραίες καιρικές συνθήκες και τους ισχυρότερους ανέμους των τελευταίων ετών και η ευθύνη έπεσε πάνω τους. Και στα ασύμμετρα φαινόμενα. Και στο φαύλο παρελθόν, από το οποίο παρέλαβαν καμένη γη, συνεπώς τι να έκαναν; Και στους πράκτορες του ΣΚΑΪ που βρίσκονται αμέσως στα πύρινα μέτωπα, σα να έχουν εσωτερική ενημέρωση. Και στον Καραθανασόπουλο που εμφανίστηκε στο ΣΚΑΪ, στο ίδιο πάνελ με το Α. Γεωργιάδη -τον Άδωνη κι αν ξεπλένεις, το κομμούνι σου χαλάς…

Αλλά αν κάποιος τολμούσε να μιλήσει για τις ευθύνες τις κυβέρνησης, απαντούσαν αμέσως πως δεν είναι ώρα για να καταλογίσουμε ευθύνες, και όποιος μιλούσε για αυτές, έκανε μικροπολιτική με τα απανθρακωμένα πτώματα. Κρίμα που δεν είχαν ένα καθρεφτάκι να δουν τον εαυτό τους, το μοίρασαν μαζί με τις χάντρες στους ιθαγενείς.

Ναι αλλά είχαμε και συνέχεια. Διέρρευσαν και διέδωσαν το ψέμα (τα αγαπημένα τους “fake news”) για το νόμο περί νομιμοποίησης πυροσβεστών που έφερε τάχα η καλή κυβέρνηση στη Βουλή, αλλά το καταψήφισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης -κι ανάμεσά τους το ΚΚΕ. Ντράπηκαν και τα ψέματα που έλεγαν, για λογαριασμό τους…

Βρήκαν ρεπορτάζ με παλιότερες αντιδράσεις, από το 2015, ντόπιων ιδιοκτητών αυθαίρετων κατοικιών, για να τους φορτώσουν την ευθύνη για την καταστροφή. Ξέχασαν (;) βολικά όμως πως οι δικές τους εφημερίδες πανηγύριζαν με πρωτοσέλιδα, μόλις ένα χρόνο πριν, για τη διευθέτηση του ζητήματος με τα αυθαίρετα και τη νομιμοποίησή τους.

Έστησαν μια θεατρική παράσταση με την εσπευσμένη επιστροφή του Τσίπρα από τη φιέστα στη Βοσνία και την… ενημέρωσή του από τους αρμόδιους, ενώ όλα δείχνουν πως γνώριζαν ήδη την αλήθεια για τα πρώτα πτώματα που διακομίζονταν απανθρακωμένα στο νεκροτομείο και φρόντισαν να την αποκρύψουν για να κερδίσουν χρόνο και εντυπώσεις, με απίστευτο κυνισμό.

Έστησαν μια διυπουργική συνέντευξη τύπου για να κάνουν τον απολογισμό και να πουν με θράσος πως όλα ήταν καλώς καμωμένα και δε διαπιστώθηκαν σοβαρά επιχειρησιακά λάθη. Φαντάσου δηλαδή να είχαν γίνει και λάθη, τι θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα…

Στο καπάκι έστησαν και μια συμπληρωματική παράσταση, με έκτακτο υπουργικό συμβούλιο και τον Τσίπρα να κάνει αργοπορημένα το αυτονόητο, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη, για να συμμαζέψουν τις αλγεινές εντυπώσεις από την προηγούμενη ημέρα.

Είπαν ψέματα, κάλυψαν τη λερωμένη φωλιά τους, λειτούργησαν σαν επιχείρηση που σκέφτεται λογιστικά το (πολιτικό εν προκειμένω) κόστος και έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, για να το μειώσουν. Όταν δεν έβγαινε μια συνταγή, δοκίμαζαν το επόμενο τέχνασμα και όλα μαζί ταυτόχρονα. Σκέφτηκαν θρασύδειλα πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, και βγήκαν με αλαζονικό ύφος ακόμα κι απέναντι στους ίδιους τους πληγέντες για να τους ρίξουν την ευθύνη. Δεν κράτησαν καν χαμηλούς τόνους, για τα μάτια του κόσμου.

Και μόνο για αυτό, η συγκεκριμένη κυβέρνηση είναι κατάπτυστη. Όχι για την εγκληματική της αμέλεια, όχι για όσα δεν έκανε, ενώ ήταν στο χέρι της. Αλλά για αυτά που έκανε, για να συγκαλύψει τις ευθύνες της και να σκεπάσει τις αρνητικές εντυπώσεις, παίζοντας το επικοινωνιακό παιχνίδι των εντυπώσεων.

Θα ρωτήσει κανείς: μα η κυβέρνηση είναι ο ένοχος; Όχι ακριβώς. Ένοχος για το έγκλημα αυτό είναι η πολιτική που ευθύνεται για την ανύπαρκτη αντιπυρική προστασία, το αστικό κράτος που εμφανίζεται δια της απουσίας του και δείχνει την πραγματική του φύση, το μοντέλο ανάπτυξης στο οποίο βασίστηκε η δόμηση και η τουριστική ανάπτυξη στη χώρα μας, το κέρδος, η αρπαχτή, οι κυβερνήσεις που τα νομιμοποίησαν, με δυο λόγια το καπιταλιστικό σύστημα και οι πολιτικοί του υπηρέτες.

Κι αν ευθύνονται για κάτι οι αριστεροί υπηρέτες αυτού του συστήματος, είναι για αυτό ακριβώς. Γιατί το υπηρετούν με αριστερό προσωπείο και με τον πιο χυδαίο τρόπο, για να διασφαλίσουν την κερδοφορία του και να γίνουν ακόμα πιο αποτελεσματικοί από τους δεξιούς ανταγωνιστές τους σε αυτό το κομμάτι.


Εκτός κι αν τα Συριζοτρόλ πιστεύουν πως τους παίρνει να παίξουν πάλι το χαρτί της “καλής κυβέρνησης” που δεν έχει όμως την εξουσία, έχει δεμένα τα χέρια της και τα μεγάλα συμφέροντα δεν της επιτρέπουν να προωθήσει τα μέτρα που θέλει και το… σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας.

Αφαιρέθηκε με «εισαγγελική εντολή»(!) μαρμάρινη πλάκα στη μνήμη του αξιωματικού του ΔΣΕ, Νίκου Τριανταφύλλου

Η Τομεακή Επιτροπή Φωκίδας του ΚΚΕ καταγγέλλει την αφαίρεση της μαρμάρινης πλάκας που στήθηκε στην πλατεία απέναντι από το Δημοτικό Σχολείο Ευπαλίου Δωρίδας προς τιμήν του ηρωικού στελέχους του ΚΚΕ και συνταγματάρχη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, Νίκου Τριανταφύλλου.
Τα αποκαλυπτήρια πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 29 Ιούλη σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ΚΟ Φωκίδας στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων του ΚΚΕ, στον τόπο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Νίκος Τριανταφύλλου, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου.
Παρά τη σύμφωνη γνώμη του Τοπικού Συμβουλίου του Ευπαλίου για την τοποθέτηση της μαρμάρινης πλάκας, ο Δήμος Δωρίδας προχώρησε στην αφαίρεσή της κατόπιν εισαγγελικής παρέμβασης, ύστερα από καταγγελία που έγινε στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα. Εντύπωση προκαλεί η ταχύτητα με την οποία κινήθηκαν η αστυνομική, η εισαγγελική αλλά και η δημοτική αρχή αφαιρώντας την πλάκα, μόλις δυο μέρες μετά το στήσιμά της από την ΚΟ Φωκίδας του ΚΚΕ.

Η ΤΕ Φωκίδας του ΚΚΕ σημειώνει ότι «τέτοιες πράξεις δείχνουν το φόβο απέναντι στο παράδειγμα λαϊκών αγωνιστών, όπως ο Νίκος Τριανταφύλλου. Πρόκειται για ένα μαχητή που πολέμησε με αυταπάρνηση τόσο στο Αλβανικό Μέτωπο ενάντια στην ιταλική εισβολή όσο και ενάντια στην τριπλή κατοχή μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.
Ο Νίκος Τριανταφύλλου δεν το έβαλε κάτω ούτε αμέσως μετά την απελευθέρωση, μαχόμενος αυτή τη φορά ενάντια στην αγγλοαμερικανική ιμπεριαλιστική επέμβαση και τη λευκή τρομοκρατία, ενώ λίγο αργότερα εντάχθηκε στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας πολεμώντας ενάντια στις αντιδραστικές δυνάμεις που προσπάθησαν να καθυποτάξουν το λαϊκό επαναστατικό κίνημα.
Ο Νίκος Τριανταφύλλου εμπνέει σήμερα χιλιάδες αγωνιστές για  την ανιδιοτέλεια, τον ατρόμητο αγώνα ενάντια στον αντίπαλο,  την πίστη στα ιδανικά για μια ανώτερη κοινωνία που θα καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Το παράδειγμά του δεν σβήνεται και δεν διαγράφεται. Αυτό το παράδειγμα ανθρώπου-λαϊκού αγωνιστή είναι που τρομάζει όσους με το έναν ή τον άλλο τρόπο, φανερά ή κρυφά προχώρησαν στη “βεβήλωση” της μαρμάρινης πλάκας.  Ξεχνούν όμως ότι ο λαός δεν πρόκειται να σταματήσει να τιμά τον Νίκο Τριανταφύλλου. Το Κόμμα μας θα εντείνει τη δράση του  ώστε ιδιαίτερα η νέα γενιά να γνωρίσει τη σύγχρονη ιστορία, τις θυσίες και τη δράση αγωνιστών όπως ο Ν. Τριανταφύλλου που σε όλη του τη ζωή ακολούθησε το δύσκολο – ασυμβίβαστο, αλλά δίκαιο αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση.
Γι’ αυτό καλούμε το λαό της περιοχής να καταδικάσει αυτές τις απαράδεκτες ενέργειες και να γυρίσει την πλάτη σε όσους στρέφονται ενάντια στα συμφέροντά του».

Πηγή: 902.gr

Από τη δική μας πλευρά προσθέτουμε τον έντονο προβληματισμό για το ζήλο και τη σπουδή που έδειξαν οι αρχές ιδίως από τη στιγμή που δε δείχνουν αντίστοιχα αντανακλαστικά σε δεκάδες περιπτώσεις βεβήλωσεων μνημείων και τιμητικών πλακών από διάφορα φασιστοειδή.

ΑΞΙΑ ΓΗΣ

Μια βδομάδα από την μεγάλη τραγωδία της φωτιάς στην Αττική, αρχίζει η αναζήτηση, δειλά είναι η αλήθεια, εκείνων των αδυναμιών που στη συνάντησή τους με τον κίνδυνο της φωτιάς προκάλεσαν την καταστροφή. Κι επειδή οι συνέπειες των φυσικών ή ανθρωπογενών καταστροφών είναι πολυάριθμες και επηρεάζουν όλο το φάσμα της ανθρώπινης ζωής, εφόσον συντελούν στην απότομη διακοπή της κανονικότητας, πάντα υπάρχει ο φόβος να ακολουθήσουν πολιτικά γεγονότα που μπορεί να αποτελέσουν την αφορμή ή ακόμη και την αιτία για μια πολιτική κρίση. Γι’ αυτό κάθε φορά οι κυβερνώντες προσπαθούν να ελέγξουν τις λαϊκές αντιδράσεις, αναδεικνύοντας την ικανότητά τους να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν, να σχεδιάσουν και να υποσχεθούν πολιτικές δράσεις σε κρίσιμες καταστάσεις, αν και πολλές φορές αντιμετωπίζουν την καταστροφή περισσότερο με επικοινωνιακούς όρους, όπως κατηγορείται πως συμβαίνει με την κυβέρνηση των ΑΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Γι’ αυτό κι αποκτά τέτοια βαρύνουσα σημασία πότε ο πρωθυπουργός πληροφορήθηκε την ύπαρξη νεκρών στην περιοχή της πυρκαγιάς. 

          Σε συνεντεύξεις τους υπουργοί της κυβέρνησης υποδεικνύουν ως μια αιτία της καταστροφής την αυθαίρετη δόμηση. Ο υπουργός άμυνας Π. Καμμένος σε συνέντευξή του στο BBC χαρακτηρίζει έγκλημα από το παρελθόν την άναρχη δόμηση στο Μάτι και σε όλη την ακτογραμμή, όπου οικοδομήθηκαν οι περισσότερες κατοικίες χωρίς την απαραίτητη άδεια. Και ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρ. Σπίρτζης, πρώην πρόεδρος του ΤΕΕ, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ διαβεβαιώνει για το ίδιο θέμα πως «το έγκλημα δεκαετιών ολόκληρων –διότι περί εγκλήματος πρόκειται- δεν θα συνεχιστεί» και ότι ήρθε η ώρα τροποποίησης των οικισμών, για να είναι ασφαλείς, να έχουν επαρκείς οδούς διαφυγής, καθαρισμένα ρέματα, πολεοδομικό σχεδιασμό. Μοιάζει για την κυβέρνηση επικοινωνιακά να είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμη η επίρριψη της ευθύνης για την καταστροφή σε μια χρόνια, πραγματική κατάσταση, για την οποία από τη μια θεωρεί πως η ίδια δεν ευθύνεται και από την άλλη εμμέσως μπορεί να συμπεριλάβει και όλο τον πληθυσμό που ανέχτηκε αλλά και εκμεταλλεύτηκε αυτή την κατάσταση. Όλοι υπεύθυνοι, κανένας υπεύθυνος.

             Είναι αλήθεια πως τις ανάγκες στέγασης των, με ραγδαίους ρυθμούς, αστικοποιούμενων πληθυσμών, μέχρι τη δεκαετία του 1970, κάλυψε η αυθαίρετη δόμηση εκτός σχεδίου. Η δόμηση αυτή ευνοήθηκε πολύ από τα κενά της πολεοδομικής νομοθεσίας και την ανοχή των διοικητικών μηχανισμών. Έτσι, αποτέλεσε ουσιαστικά έναν βασικό άξονα της κρατικής κοινωνικής πολιτικής για την κατοικία και κύριο μηχανισμό ανάπτυξης του αστικού χώρου. Από τη δεκαετία του 1970, η κατάσταση ως προς την αυθαίρετη δόμηση διαφοροποιείται ποιοτικά. Το μεγάλο ρεύμα της εσωτερικής μετανάστευσης ανακόπτεται και οι κυρίως ενδιαφερόμενοι δεν είναι πια, σε μεγάλο βαθμό, εξαθλιωμένοι εσωτερικοί μετανάστες, όπως στο προηγούμενο διάστημα. Τώρα πια κατασκευάζονται περισσότερο αυθαίρετα εκτός σχεδίου για κατοικία - συνήθως δεύτερη - αλλά και για κέντρα διασκέδασης, επαγγελματικούς χώρους κ.ο.κ., από άτομα κάθε εισοδηματικού επιπέδου, που δεν στερούνται πρώτης κατοικίας και εκμεταλλεύονται τη νομοθεσία, τους διοικητικούς μηχανισμούς αλλά και ένα είδος «ηθικής δικαίωσης» που καλύπτει την αυθαίρετη δόμηση για πρώτη κατοικία των υποτελών τάξεων. 

              Θα μπορούσαμε δηλ. να πούμε πως οι πολεοδομικές παροχές προς τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα επιτελούσαν εν μέρει την αποστολή που θα μπορούσε να είχε το διαφημιζόμενο κράτος πρόνοιας, αν δεν ήταν κάκιστης ποιότητας, παρέχοντας δια της παραλήψεως την δυνατότητα στις κατώτερες τάξεις να καλύψουν τις στεγαστικές τους ανάγκες με παράλληλη όμως πρόσδεσή τους στην πολιτική συναλλαγή. Αυτού του είδους η ιδιορρυθμία έδωσε στις υποτελείς τάξεις την δυνατότητα πρόσβασης στην αγορά γης και στα κέρδη που αυτή παρέχει και συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό και στη συναίνεσή μεγάλου τμήματος στην ισχύουσα πολιτική τάξη πραγμάτων. 

                  Εν ολίγοις, η κρατική πολιτική στο ζήτημα της κατοικίας του αστικοποιημένου πληθυσμού δεν ήταν προϊόν αμέλειας ή άγνοιας, αλλά μάλλον μια προσπάθεια τα οφέλη που θα αποκομίσουν εκκολαπτόμενοι μικροαστοί να λειτουργήσουν εξισορροπητικά απέναντι στην φορολογία που υφίστανται, ενώ συγχρόνως η συγκεκριμένη πρακτική τροφοδοτούσε την παραοικονομία με μεγάλες υπεραξίες και η παράνομη δόμηση με τεράστια αφορολόγητα εισοδήματα σε όλους τους κλάδους της οικοδομής και των κατασκευών. 

                 Επομένως, αν για να εξαχθεί κέρδος από τη γη τα ζητούμενα είναι η ιδιοκτησία γης και το κεφάλαιο, στην χώρα μας απροκάλυπτα μεσολαβεί ο πολιτικός παράγοντας και οι κοινωνικές σχέσεις σαν φορείς που πραγματώνουν την ιδιοκτησία και το κεφάλαιο που αποτελεί ακριβώς πολιτική επιλογή του ελληνικού κράτους, και οι καταπατήσεις δημόσιων και ιδιωτικών εδαφών, η εκτός σχεδίου δόμηση αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της επιλογής. Η περιαστική και αγροτική γη που μετατρέπεται σε αστική μέσω της οικοπεδοποίησης και της αυθαίρετης δόμησης από την οποία επωφελούνται κατά καιρούς, έστω και λίγο, όλες οι κοινωνικές τάξεις, εξισορροπώντας την απουσία κρατικής πρόνοιας απέναντι στις κατώτερες τάξεις με βάση την ανοχή και την καλλιέργεια της παρανομίας από το ίδιο το κράτος, είναι πολιτική επιλογή της κυρίαρχης τάξης που κυβερνά. Η αξία γης, η γαιοπρόσοδος, αναδεικνύεται το ισχυρότερο μέσο ανέλιξης που διέθετε κανείς, το δέσιμο με τη γη γίνεται κομμάτι της προσωπικότητας του καθενός, ταυτισμένο με την αυτοεκτίμηση και η οικονομική εκμετάλλευση της ιδιοκτησίας γίνεται αυτοσκοπός για την κοινωνική αναγνώριση. Όλη αυτή η κατάσταση πηγάζει από την ίδια την μορφή των οικονομικών σχέσεων και της συναλλαγής μεταξύ των τάξεων στον ελληνικό χώρο, είναι ένα φαινόμενο εκτεταμένο σε ολόκληρη χώρα, σε μια προσπάθεια της κυρίαρχης τάξης να κερδίσει τη συναίνεση των υποτελών τάξεων, παρέχοντας ένα κράτος πρόνοιας με «αλά καρτ» παροχές.

            Και κάπως έτσι όταν μας βρίσκουν οι καταστροφές αναζητώντας τους υπεύθυνους αυτοί μας λένε, με εύσχημο τρόπο, να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να αναλωθούμε σε μια ατέλειωτη ενδοσκόπηση, ένας τρόπος κι αυτός για να περιοριστεί η οργανωμένη διεκδίκηση από συνειδητοποιημένη εργατική τάξη.

Κράτος αποτελεσματικό μόνο για το κεφάλαιο...

Οι τελευταίες καταστροφικές και πολύνεκρες πυρκαγιές στην Αττική έγιναν αφορμή για διάφορα στελέχη και προπαγανδιστές της κυβέρνησης να επικαλούνται τις «ακραίες» συνθήκες και την «κλιματική αλλαγή που επηρεάζει ολόκληρο τον πλανήτη», για να «θολώσουν τα νερά» και να κρύψουν τις ευθύνες της. Προβάλλουν, για παράδειγμα, τα πύρινα μέτωπα που αποτεφρώνουν εδώ και μία βδομάδα τεράστιες περιοχές της βόρειας Καλιφόρνιας, τις φωτιές στη Σουηδία, τις υψηλές θερμοκρασίες στη Βόρεια Ευρώπη, τις περσινές φονικές φωτιές στην Πορτογαλία, τις πλημμύρες σε άλλες περιοχές. Το επιχείρημά τους είναι ότι η «κλιματική αλλαγή» φέρνει τον κρατικό μηχανισμό σε όλες τις χώρες αντιμέτωπο με πρωτόγνωρες καταστάσεις, που δεν είναι εύκολο να προβλεφθούν και να αντιμετωπιστούν, και εξαιτίας αυτού συνέβη ό,τι συνέβη με την πρόσφατη πυρκαγιά στο Μάτι. Βέβαια, καθεμιά από τις περιπτώσεις που προβάλλονται αυτές τις μέρες, έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τόσο σε ό,τι αφορά τις αιτίες εκδήλωσης και την ένταση του φαινομένου όσο και την αποτελεσματικότητα επέμβασης του κρατικού μηχανισμού. Αυτό που δεν αλλάζει, είναι ότι σε κάθε καπιταλιστική χώρα οι ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων συνθλίβουν τα λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα σε αυτά που μπορούν αντικειμενικά να γίνουν, λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας και της τεχνικής, για την προστασία του περιβάλλοντος, της λαϊκής περιουσίας, ακόμα και της ανθρώπινης ζωής από φυσικές καταστροφές και επικίνδυνα φαινόμενα, και σε εκείνα που τελικά γίνονται από τις αστικές κυβερνήσεις. Ακριβώς αυτό το χάσμα και αυτή η αντιλαϊκή πολιτική, που μεταξύ άλλων εκφράζεται με μειωμένες κρατικές δαπάνες, με τεράστιες ελλείψεις σε σχεδιασμό και υποδομές για τη δασοπροστασία και τη δασοπυρόσβεση, είναι που οδηγεί σε φονικά συμβάντα όπως αυτό στο Μάτι.

***

Ακόμα κι αν τα φαινόμενα που συμβαίνουν αυτές τις μέρες σε άλλα κράτη δεν έχουν το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα με αυτό στην Ελλάδα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες είχαμε στο πρόσφατο παρελθόν ανάλογα συμβάντα, που επιβεβαιώνουν όσα σημειώσαμε πιο πάνω. Πολύ χαρακτηριστική και εμβληματική είναι η περίπτωση του κυκλώνα «Κατρίνα» το καλοκαίρι του 2005 στη Ν. Ορλεάνη και τις νότιες Πολιτείες των ΗΠΑ, όπου επήλθε μια τεράστια καταστροφή με τουλάχιστον 1.836 νεκρούς, άγνωστο αριθμό αγνοουμένων και εκατοντάδες χιλιάδες ξεσπιτωμένους. Αυτό συνέβη από την κατάρρευση των φραγμάτων, μολονότι υπήρχαν μελέτες επιστημόνων που προειδοποιούσαν για τους κινδύνους, αλλά δεν πάρθηκε κανένα μέτρο, λόγω του κόστους που συνεπαγόταν για τον κρατικό προϋπολογισμό μια τέτοια παρέμβαση. Στη συνέχεια, βέβαια, η περιοχή «αναπλάστηκε» και εκκαθαρίστηκε κυρίως από τη φτωχολογιά, για να αξιοποιηθεί από μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, που σήμερα κάνουν μέχρι και τουριστικές «ξεναγήσεις» στα σημεία που χτυπήθηκαν ιδιαίτερα από την «Κατρίνα».

***

Αντίστοιχη και κραυγαλέα περίπτωση είναι η φωτιά στον πύργο εργατικών πολυκατοικιών του Γκρένφελ στο Λονδίνο, που ξέσπασε τον Ιούνη του 2016, κατακαίοντας 80 ανθρώπους. Οπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, ο πύργος είχε ανακαινιστεί πρόσφατα με ακατάλληλα, εύφλεκτα υλικά, για να μειωθεί το κόστος των επισκευών, επιταχύνοντας την εξάπλωση της πυρκαγιάς, ενώ όπως αποδείχτηκε, ούτε σχέδιο ασφαλούς εκκένωσης υπήρχε ούτε το σύστημα πυρόσβεσης ήταν επαρκές. Σημειωτέον ότι ο πύργος ήταν ιδιοκτησίας του δήμου και φιλοξενούσε κατά βάση φτωχές οικογένειες ντόπιων και μεταναστών, που δεν είχαν δυνατότητα να πληρώσουν ακριβότερο νοίκι, μιας και στον καπιταλισμό το ζήτημα της λαϊκής στέγης είναι ατομική υπόθεση, όπως και καθετί άλλο. Στην εξέλιξη της υπόθεσης, αποδείχτηκε ότι 600 ακόμα τέτοιες εργατικές κατοικίες, που τη διαχείρισή τους είχε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το κράτος, είχαν ανακαινιστεί με παρόμοια, ακατάλληλα υλικά και επομένως αποτελούν βραδυφλεγείς βόμβες για τους κατοίκους τους.

***

Με άλλα λόγια, το αστικό κράτος αποδεικνύεται ικανότατο και αποτελεσματικότατο όταν πρόκειται για τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κεφαλαίου, ανήμπορο όμως να προστατέψει ακόμα και τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων σε περιπτώσεις μικρών ή μεγάλων καταστροφών. Το παράδειγμα της Ελλάδας είναι χαρακτηριστικό: Η κυβέρνηση παίρνει τα εύσημα από κεφάλαιο, ΕΕ, ΝΑΤΟ για την αποτελεσματικότητά της στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής και την ίδια ώρα οι μεγάλες ελλείψεις σε σχέδιο, υποδομές και μέσα που συνδέονται με τις λαϊκές ανάγκες, οδηγούν στο να καούν δεκάδες άνθρωποι. Τα «αναπτυξιακά» τους σχέδια δεν αφορούν τη δημιουργία προληπτικών μηχανισμών απέναντι σε τυφώνες, πλημμύρες, σεισμούς ή πυρκαγιές. Είναι σχέδια για πολλαπλασιασμό του κέρδους των καπιταλιστών, είτε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής «ειρήνης» είτε σε συνθήκες πολέμου. Επομένως, οι δικαιολογίες που νομίζουν ότι βρήκαν οι απολογητές του συστήματος, ότι «καταστροφές συμβαίνουν και αλλού», τους γυρίζει μπούμερανγκ. Αποδεικνύεται ότι δεν πρόκειται για «ανικανότητα του κράτους», αλλά για συνειδητή ταξική επιλογή υπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, που είναι ασύμβατα με τις λαϊκές ανάγκες. Ακριβώς εκεί είναι που γίνονται πιο ευδιάκριτα τα όρια του σάπιου συστήματος, που δεν παίρνει διορθώσεις και μερεμέτια, παρά μόνο ανατροπή...

Προαναγγελία αντιλαϊκής κλιμάκωσης

Με την «εκτίμηση βιωσιμότητας» του ελληνικού χρέους, που δημοσιοποιήθηκε χτες από το ΔΝΤ, ολοκληρώθηκαν μια σειρά από εκθέσεις για την «αξιολόγηση» της ελληνικής οικονομίας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπου το στίγμα δίνουν οι «συστάσεις» για συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής μετά την τυπική λήξη των μνημονίων στα τέλη Αυγούστου.
Παίρνοντας το νήμα από την ΕΚΤ και την Κομισιόν και παρά τις διαφορετικές εκτιμήσεις για τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, άρα και την πορεία του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, το ΔΝΤ θεωρεί αναπόδραστη την εφαρμογή των μειώσεων στις συντάξεις και την αύξηση της φορολογίας για τα λαϊκά νοικοκυριά, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει προσδοκίες για το αντίθετο.
Η κριτική του ΔΝΤ στα υψηλά πλεονάσματα και οι διαφορετικές εκτιμήσεις για την πορεία διαχείρισης του χρέους αντανακλούν τους ανταγωνισμούς κυρίως ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Οι εκτιμήσεις τους όμως συμπλέουν απόλυτα στην «ανάγκη» να αποφευχθεί η «μεταρρυθμιστική κόπωση» και να καταγραφούν ακόμα καλύτερες επιδόσεις στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα, με θυσίες δίχως τέλος για το λαό.
Συγκεκριμένα, για την αγορά εργασίας, η έκθεση του ΔΝΤ θεωρεί αναγκαία τη «συνέχιση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας μέσω της διατήρησης των μεταρρυθμίσεων που αφορούν στον κατώτατο μισθό, στις συλλογικές συμβάσεις και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων», όπως άλλωστε σημειωνόταν και στις πιο πρόσφατες εκθέσεις της ΕΚΤ.
Σημειώνει μάλιστα με έμφαση ότι «παρά την σημαντική πρόοδο, η Ελλάδα εξακολουθεί να καταγράφει χαμηλότερα αποτελέσματα στους δείκτες ανταγωνιστικότητας συγκριτικά με τις αντίστοιχες χώρες και έχει μείνει πίσω στην ελευθέρωση των περισσότερων επαγγελμάτων στον τομέα των υπηρεσιών», γεγονός που προλειαίνει το έδαφος για νέα μέτρα που ανοίγουν νέα πεδία δράσης για τους επιχειρηματικούς ομίλους, βοηθούν τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, με τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους να πληρώνουν σε κάθε περίπτωση το λογαριασμό.
Αποδίδοντας κι αυτό με τη σειρά του τα εύσημα στην κυβέρνηση «για τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που έχουν σε μεγάλο βαθμό (...) αποκαταστήσει την ανάπτυξη», την καλεί να προχωρήσει «στη γρηγορότερη ρύθμιση του θέματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων προκειμένου να αποκατασταθεί η υγεία των τραπεζών και έτσι να είναι σε θέση να συμβάλουν στην ανάκαμψη της οικονομίας (...)». Που σημαίνει πρόσθετοι εκβιασμοί στο λαό να πληρώσει από το υστέρημά του και βέβαια ένταση των πλειστηριασμών, από τους οποίους βγαίνουν πολλαπλά κερδισμένοι οι τραπεζικοί και άλλοι όμιλοι.
Για κερασάκι στην τούρτα και χωρίς περιστροφές, το ΔΝΤ χαρακτηρίζει «κληρονομιά της κρίσης» τις «κοινωνικές πιέσεις», τις διεκδικήσεις δηλαδή των εργαζομένων, κατά τον ίδιο τρόπο που η κυβέρνηση χαρακτηρίζει «παθογένειες» τα εργατικά δικαιώματα, διαβεβαιώνοντας ότι δεν πρόκειται να ανακαλέσει ούτε έναν από τους μνημονιακούς νόμους που τα πετσόκοψαν τα προηγούμενα χρόνια.
Τέλος, από την έκθεση του ΔΝΤ, όπως και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, δεν λείπουν οι «ανησυχίες» για την εύθραυστη καπιταλιστική ανάκαμψη και το ενδεχόμενο να επανέλθει σχετικά γρήγορα ένας καινούργιος κύκλος κρίσης.
Ολα τα παραπάνω αποτελούν μια ακόμα επιβεβαίωση ότι ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τη «μεταμνημονιακή» εποχή. Οτι όπως πλήρωσε την κρίση με ανείπωτες θυσίες, έτσι του ζητιέται τώρα να συνεχίσει να πληρώνει για την επίτευξη υψηλότερων και σταθερών ρυθμών ανάπτυξης, για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Αν αυτές είναι οι εκτιμήσεις και τα σχέδια του κεφαλαίου, ο σχεδιασμός του λαού πρέπει να βαδίζει προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Στην οργάνωση του αγώνα για ανάκτηση των απωλειών, αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων. Στην πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που συνθλίβονται από τη στρατηγική του κεφαλαίου σε όλους τους τομείς.

ΚΕΡΚΥΡΑ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ

Μόνο το ανασυνταγμένο λαϊκό κίνημα μπορεί να επιβάλει λύσεις προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων και κόντρα στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των κάθε λογής κολαούζων του.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

             Είναι αλήθεια πως όταν γραφόταν αυτό το άρθρο δεν είχαν συμβεί όλα αυτά τα πρωτοφανέρωτα,  δραματικά όσο και τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν τον τελευταίο μήνα στο Δήμο μας. Γεγονότα όπως :

         α) Η  άφιξη και ανάπτυξη στη  Λευκίμμη δεκάδων διμοιριών ΜΑΤ και ΟΠΚΕ, προκειμένου να ανοίξει, κυριολεκτικά δια ροπάλων, ο «ΧΥΤΑ» Λευκίμμης. Συγκρούσεις, ξυλοδαρμοί και συλλήψεις δημοτών, απαγόρευση ουσιαστικά της ελεύθερης μετάβασης των κατοίκων της περιοχής στα κτήματα τους.

         β) Παραπληροφόρηση με χοντρά ψέματα του Δημοτικού Συμβουλίου –του ανώτατου πολιτικού οργάνου του  Δήμου , όπως αυτάρεσκα και βαρύγδουπα αρέσκονται να το χαρακτηρίζουν μερικοί-- από τον ίδιο τον δήμαρχο. Ότι δηλ. δεν υπήρχαν επιπλέον αστυνομικές δυνάμεις ( ΜΑΤ και ΟΠΚΕ ) στο Δήμο μας, την στιγμή που η Κέρκυρα, για μια ακόμη φορά, κατακλυζόταν από τα ΜΑΤ.   

        γ) Η αποκάλυψη εγγράφου του Δημάρχου με το οποίο ουσιαστικά καλεί τον υπουργό προστασίας του πολίτη να του εξασφαλίσει την συνδρομή της αστυνομίας στο άνοιγμα του «ΧΥΤΑ» της νότιας Κέρκυρας.

       δ) Η ουσιαστική «φίμωση» του Δημοτικού Συμβουλίου εκ μέρους της Δημοτικής Αρχής, αφού το Προεδρείο του Δημοτικού Συμβουλίου προφανώς δεν κρίνει άξια λόγου συνεδρίασης όλα αυτά τα πρωτοφανέρωτα γεγονότα που αναφέρουμε πιο πάνω.

      ε) Η άτεγκτη στάση της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ—ΑΝΕΛ να μην ανακαλέσουν τα ΜΑΤ από την Κέρκυρα. Να δείξουν και να συνεχίσουν να επιδεικνύουν «σιδηρά πυγμή» στον εχθρό λαό ,  παρά τη μεγάλη αντίδραση και τις συνεχείς κινητοποιήσεις  των κατοίκων,  των λαϊκών εργατικών σωματείων  αλλά και του ΚΚΕ που έφερε το θέμα με 2 ερωτήσεις στη Βουλή και με  άμεση παρέμβαση του στον αρμόδιο υπουργό ζητώντας την άμεση απόσυρση των ΜΑΤ από την Κέρκυρα. Τέλος…

       στ) …και επειδή στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος …έκανε την εμφάνιση της και η Χρυσή Αυγή. Μια ναζιστική οργάνωση που η πλειοψηφία των βουλευτών της είναι υπόδικοι για δολοφονίες οικονομικών μεταναστών, για δολοφονικές επιθέσεις ενάντια σε πρόσφυγες, αλιεργάτες, συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ κ.ά. Μια οργάνωση μαντρόσκυλο  των εφοπλιστών και του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή λοιπόν η οργάνωση παρουσιάστηκε στη Λευκίμμη σαν υποστηρικτής των αιτημάτων των κατοίκων και ενάντια στα ΜΑΤ!! Τα λαϊκά-εργατικά στρώματα βέβαια που ξέρουν καλά τι εστί «Χρυσή Αυγή» γρήγορα τους απομόνωσαν.

 

        Ήταν λογικό, μετά από όλες αυτές τις καταιγιστικές εξελίξεις που αφορούσαν άμεσα το θέμα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων στο Δήμο μας, το θέμα δηλ. που διαπραγματευόμαστε στο άρθρο μας,  να έχουμε τους δισταγμούς μας μήπως δεν ήταν πια η κατάλληλη στιγμή να δοθεί προς δημοσίευση ή  μήπως ήταν, ήδη,  ξεπερασμένο από τα ίδια τα γεγονότα.

       Τελικά, και επειδή πολλοί -- άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι όχι – εξακολουθούν να μας ζητούν να τους πούμε τις θέσεις μας  για το θέμα αυτό, θέσεις βέβαια  που κατ΄ επανάληψη τα στελέχη της Λαϊκής Συσπείρωσης έχουμε δημόσια διατυπώσει, αλλά και επειδή στο άρθρο αυτό διατυπώνονται σε μεγάλο βαθμό οι γενικές θέσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης για την διαχείριση των στερεών αποβλήτων, αποφασίσαμε να δώσουμε το άρθρο αυτό προς δημοσίευση.   

                Στη Λαϊκή Συσπείρωση δίνουμε ιδιαίτερο βάρος στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων, καθώς είναι στενά συνδεδεμένος με τους όρους διαβίωσης  των λαϊκών στρωμάτων.

                Σήμερα, με τον τρόπο που υλοποιείται η διαχείριση των απορριμμάτων, έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, υποβαθμίζει και καταστρέφει σε μεγάλο βαθμό το περιβάλλον, χειροτερεύει τα μέγιστα  τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων στο τομέα αυτό και επιβαρύνει το ήδη πενιχρότατο εισόδημα της λαϊκής οικογένειας.

               Βέβαια δεν είμαστε αιθεροβάμονες να πιστεύουμε ότι μπορεί να έχουμε σημαντική βελτίωση των πιο πάνω  στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος που ζούμε. Ο καπιταλισμός  μοναδικό στόχο και σκοπό έχει την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου με κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο, πατώντας αν χρειαστεί,  ακόμη και  «επί πτωμάτων».

               Γι’ αυτό και βασική μας θέση είναι ότι αποτελεσματική  διαχείριση των απορριμμάτων με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες, με σεβασμό στο περιβάλλον, στην υγεία, στους φυσικούς πόρους, στο λαϊκό εισόδημα, μόνο στο πλαίσιο ενός άλλου, ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, με λαϊκή εξουσία και οικονομία, μπορεί να εξασφαλιστεί. Ενός δρόμου που καταργεί τις αιτίες που δημιουργούν και οξύνουν τα σημερινά προβλήματα, που δημιουργεί τις στέρεες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της χώρας προς το συμφέρον της εργατικής τάξης, όλων των λαϊκών στρωμάτων Τέτοιες προϋποθέσεις, περιληπτικά, είναι: Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός, ο ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών που θα υλοποιεί φιλολαϊκά έργα, η κοινωνική κρατική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, η κρατική ιδιοκτησία στη γη και στις τεχνικές υποδομές, ο εργατικός-λαϊκός έλεγχος, η εργατική λαϊκή εξουσία.

             Βέβαια για να ανοίξουμε αυτόν τον ελπιδοφόρο δρόμο ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών παλεύουμε για την «εδώ και τώρα» βελτίωση των όρων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, της ποιότητας ζωής των εργαζομένων, προβάλλοντας ένα ριζοσπαστικό πλαίσιο αιτημάτων για άμεση διεκδίκηση και πάλη και στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων με

προμετωπίδα:

- ΟΧΙ στην εμπορευματοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων.

- ΟΧΙ στη μετατόπιση των βαρών στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τα ανταποδοτικά τέλη ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.  

- ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση, στις ΣΔΙΤ και στις συμβάσεις παραχώρησης.

Παλεύουμε για την απόλυτη διασφάλιση όλων των εργαζόμενων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Παλεύουμε ακόμη για νέο Εθνικό και νέους Περιφερειακούς σχεδιασμούς διαχείρισης των στερεών αποβλήτων ( ΕΣΔΑ και ΠΕΣΔΑ ) που θα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη όλα τα ανωτέρω και θα καθορίζουν με απόλυτη σαφήνεια  τις  προτεραιότητες στην αντιμετώπιση του τεράστιου αυτού προβλήματος, με κύριο την πρόληψη της παραγωγής απορριμμάτων, την προώθηση της ανακύκλωσης με  διαλογή στην πηγή των συσκευασιών, των μετάλλων, του έντυπου χαρτιού και του οργανικού κλάσματος  (βιοαποβλήτων) με κομποστοποίηση και κατόπιν  μηχανική ανακύκλωση  ενός μέρους του υπολειμματικού ρεύματος των σύμμεικτων αποβλήτων. Το μέρος των σύμμεικτων  στερεών αποβλήτων  που δεν υπόκειται σε επεξεργασία καθώς και τα υπολείμματα των μονάδων επεξεργασίας των σύμμεικτων, οδηγούνται σε χώρους ασφαλούς υγειονομικής ταφής αποβλήτων (ΧΥΤΑ). Θα καθορίζουν ακόμη  με συνδυασμένα και αυστηρά αντικειμενικά κριτήρια την  κατασκευή  σταθμών μεταφόρτωσης στερεών αποβλήτων (ΣΜΑ), τα κριτήρια  καταλληλότητας σε κάθε Περιφέρεια ξεχωριστά ανά είδος εγκατάστασης και τέλος τη σύνταξη χαρτών με τις περιοχές αποκλεισμού και τους λόγους αποκλεισμού των συγκεκριμένων περιοχών .

Όλες οι άλλες λύσεις που προτείνονται, «ενδιάμεσες λύσεις», δεματοποιητές κλπ., εκ του αποτελέσματος και μόνο, φαίνεται ότι περιπλέκουν μάλλον παρά δίνουν λύση στο πρόβλημα.  

             Είναι σαφές πως στον αντίποδα όλων των πιο πάνω βρίσκονται τα τεράστια συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που βλέπουν το πεδίο της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων σαν «πεδίο δόξης λαμπρό» για  τοποθέτηση των συσσωρευμένων κεφαλαίων τους και τη περαιτέρω αύξηση της κερδοφορίας τους. Δεν υπάρχει στη χώρα μας γνωστός κεφαλαιοκράτης που να μην έχει δημιουργήσει τη δική του εταιρία «ολοκληρωμένης διαχείρισης» των στερεών αποβλήτων  και να μη μάχονται μεταξύ τους για το ποιος θα εξασφαλίσει το μεγαλύτερο κομμάτι από τα τεράστια κέρδη, που θα προέλθουν κύρια από την υπερφορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων και σε πολύ μικρότερο βαθμό από την εκμετάλλευση των απορριμμάτων.  Περιττό να τονίσουμε πως  οι αστικές κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, χωρίς καν να τηρούν κανένα πρόσχημα,  δίνουν και τα ρέστα τους για να βοηθήσουν τους ομίλους να αυξήσουν την κερδοφορία τους και στο τομέα αυτό. Έτσι προωθούν την πλήρη ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων. Επιλέγουν μεθόδους επεξεργασίας  με γνώμονα το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου, άσχετα αν αυτό οδηγεί σε λύσεις  επικίνδυνες για το περιβάλλον και την υγεία των λαϊκών στρωμάτων. Τέλος επιχειρούν τη  μετατόπιση του αυξημένου κόστους διαχείρισης στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας με τριπλασιασμό, περίπου, των ανταποδοτικών τελών. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που δεν λύνεται σωστά το πρόβλημα από το κράτος ή έστω στα πλαίσια της τοπικής διοίκησης. Η συσσώρευση των απορριμμάτων στους δρόμους και η όξυνση του προβλήματος της διαχείρισης των δεν οφείλεται στην ανικανότητα του κράτους ή της τοπικής διοίκησης να λύσει το πρόβλημα. Σκόπιμα τα πράγματα οδηγούνται σε «αδιέξοδα» μέχρι να αγανακτήσει σε τέτοιο βαθμό ο κόσμος ώστε να αποδεχτεί την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων και την υπέρμετρη αύξηση των δημοτικών τελών σαν «μονόδρομο», σαν « την μόνη εφικτή λύση».

               Με βάση τις παραπάνω θέσεις, η Λαϊκή Συσπείρωση έχει ασκήσει αυστηρή, τεκμηριωμένη κριτική στις καταστροφικές πολιτικές όλων  των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αλλά και της σημερινής των ΣΥΡΙΖΑ—ΑΝΕΛ . Αυστηρή κριτική ασκούμε και στα  όργανα  της Τοπικής Διοίκησης ( ΚΕΔΕ, ΕΝΠΕ ) που μόνιμα ταυτίζονται με τις ορέξεις του κεφαλαίου. Η συμμετοχή μας άλλωστε στο Δημοτικό - Περιφερειακό συμβούλιο συμβάλλει στην ενημέρωση και  αποκάλυψη του ρόλου τους στις εργατικές - λαϊκές μάζες.

 Όλοι μαζί, κυβερνήσεις και όργανα της Τοπικής Διοίκησης, υπακούοντας στις υποδείξεις των μονοπωλίων, προώθησαν όλον αυτό τον αντιλαϊκό σχεδιασμό που έχουμε σήμερα μπροστά μας. Σχεδιασμός που οδήγησε σε  όλα αυτά τα απαράδεχτα και τραγικά αποτελέσματα στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων που βιώνουν καθημερινά τα λαϊκά στρώματα, σε όλες σχεδόν τις περιοχές της χώρας μας, και τον οποίο αντιπαλεύουμε.

               Η Κέρκυρα, όπως είναι φυσικό, ήταν αδύνατο να μείνει εκτός των αντιλαϊκών αυτών σχεδιασμών που μαθηματικά οδήγησαν σε όλα αυτά τα τραγικά αποτελέσματα που όλοι βιώσαμε και εξακολουθούμε να βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, κύρια από το 2007 και μετά.

              Παρόλο ότι η κρατούσα κατάσταση είναι σε όλους γνωστή, θεωρούμε επιβεβλημένο να κάνουμε μία σύντομη αναδρομή σε καταστάσεις και γεγονότα. Τα σκουπίδια της Κέρκυρας για πολλά χρόνια μαζευόντουσαν σε διάφορες ανεξέλεγκτες χωματερές (ΧΑΔΑ) σε διάφορα μέρη του νησιού, με την περιοχή του Τεμπλονίου να έχει τη τιμητική του. Για 40 και πλέον χρόνια μια τεράστια περιοχή στο Τεμπλόνι είχε μετατραπεί σε απέραντη χωματερή με όλες τις βλαβερές συνέπειες που αυτό συνεπαγόταν για την υγεία των κατοίκων και τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Η επιχείρηση μετατροπής της τεράστιας χωματερής σε Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) έκανε πλουσιότερο τον εργολάβο, και όχι μόνο, έλυσε τα χέρια των τότε 13 Δημάρχων του νομού της Κέρκυρας για να μεταφέρουν τα σκουπίδια των Δήμων τους στον ούτως καλούμενο ΧΥΤΑ Τεμπλονίου αλλά πρακτικά επιδείνωσε τα πράγματα.

Επιδείνωσε τα πράγματα αφού στη πράξη ο χώρος που ονομάστηκε ΧΥΤΑ, ουδέποτε λειτούργησε σαν τέτοιος. Κανένας όρος  που απαιτείται για να χαρακτηρισθεί ένα έργο σαν ΧΥΤΑ δεν  ίσχυσε και δεν ισχύει ακόμα και σήμερα. Ο βιολογικός καθαρισμός δεν λειτούργησε ποτέ. Απαγωγή και καύση του βιοαερίου ποτέ δεν έγινε. Ακόμη και το πιο απλό, όπως είναι η περιμετρική δενδροφύτευση του χώρου,  δεν επιχειρήθηκε ποτέ. Μια τέτοια «λειτουργία» ενός τέτοιου  «ΧΥΤΑ» ήταν φυσικό να μολύνει  την ευρύτερη, περιοχή του Τεμπλονίου. Λίμνες απείρου φυσικού κάλλους, υπόγεια ύδατα, ακόμη και ο ελαιόκαρπος  της περιοχής, μολύνονται καθημερινά από τα λύματα που ρέουν ακατάπαυστα από τα βουνά  των  συσσωρευμένων σκουπιδιών που κατ΄ ευφημισμό ονομάζονται «κύτταρα». Το περιβάλλον για πολλά χρόνια υπέστη και εξακολουθεί να υφίσταται βιασμό κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση με ευθύνη όλων των αρχών τοπικής διοίκησης ( δήμοι, νομαρχία, περιφέρεια ) αλλά και των κεντρικών κυβερνήσεων. Γι’ αυτό, αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά, θα προκαλούσε θυμηδία η κατηγορία – απόπειρα  υποβάθμισης του περιβάλλοντος--  με την οποία παραπέμφθηκε και καταδικάστηκε πρόσφατα, ο τωρινός δήμαρχος της Κέρκυρας.  Οι κατά καιρούς κινητοποιήσεις των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του Τεμπλονίου έληγαν πάντοτε με ακατάσχετη  υποσχεσιολογία  εκ μέρους των κρατούντων. Υποσχέσεις που κανένας εχέφρων δεν πίστευε πως θα πραγματοποιηθούν και που ποτέ φυσικά δεν πραγματοποιήθηκαν. Υποσχέσεις που στόχο δεν είχαν την βελτίωση των απαράδεκτων συνθηκών που επικρατούσαν στο «ΧΥΤΑ» αλλά στο να κερδηθεί χρόνος για να τεκμηριωθεί και κύρια να εμπεδωθεί  η θεωρία «των αδιεξόδων» και «του μονόδρομου»  της ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των απορριμμάτων.         

               Η όλη εικόνα που περιγράψαμε πιο πάνω αποτελούσε και αποτελεί ένα τεράστιο παράδειγμα προς αποφυγή για όλους τους άλλους κατοίκους των άλλων περιοχών της Κέρκυρας. Κανένας πραγματικά δεν θέλει ένα μικρό ή μεγαλύτερο «Τεμπλόνι» στην γειτονιά του. Έτσι όταν το 2008 επιχειρήθηκε να «λειτουργήσει» ο «ΧΥΤΑ»  στη θέση Μεσορράχια στη Λευκίμμη, θέση εντελώς ακατάλληλη από κάθε άποψη ( υδροφόρος ορίζοντας, πολύ κοντά σε κατοικημένες αλλά και τουριστικές περιοχές κλπ.) έγινε « το έλα να δεις » !! Μπροστά στη γενικευμένη άρνηση των λαϊκών οικογενειών να  αποδεχτούν τετελεσμένα, η τότε κυβέρνηση αντέδρασε, όπως κάθε αστική κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της, θα αντιδρούσε: Αντιμετώπισε τις μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σαν εχθρικές ενέργειες και έστειλε 30, τουλάχιστον, διμοιρίες ΜΑΤ για να επιβάλλουν «τον νόμο και την τάξη» δια ροπάλων. Το τι επακολούθησε είναι σε όλους γνωστό. Αστυνομοκρατία και τρομοκρατία. Περιορισμοί στην ελεύθερη διακίνηση. Συγκρούσεις, ξυλοδαρμοί, τραυματισμοί  --με αποκορύφωμα τον θάνατο μιας γυναίκας---   συλλήψεις κατοίκων και σχηματισμό δεκάδων δικογραφιών κατά κατοίκων της περιοχής αλλά και μελών και στελεχών του ΚΚΕ που από την πρώτη στιγμή βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή του αγώνα υπερασπιζόμενοι το δίκαιο των αγωνιζομένων λαϊκών στρωμάτων τόσο στο Τεμπλόνι όσο και στη Λευκίμμη. Σιγά – σιγά τα πράγματα άρχισαν να ηρεμούν. Ο «ΧΥΤΑ» της Λευκίμμης δεν άνοιξε και τα ΜΑΤ αποχώρησαν. Η σοβαρή καπιταλιστική κρίση που ήλθε δημιούργησε άλλες αμεσότερες προτεραιότητες για την άρχουσα τάξη, από τη «λειτουργία»  του «ΧΥΤΑ» της Λευκίμμης.  Όμως απλά ανέβαλε τα σχέδια της, δεν τα εγκατέλειψε. Οι αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, ιδιαίτερα οι τελευταίες που έδειχναν πως τα τεράστια ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ ( κατάργηση των μνημονίων, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, επαναφορά μισθών και συντάξεων στα προ κρίσης επίπεδα, επαναφορά της 13^ης και 14^ης σύνταξης κλπ. ) έπιαναν στο κόσμο και έδιναν ούριο άνεμο στα πανιά του προς την εξουσία, δεν άφησαν εκτός εκλογικής ατζέντας και το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στο νομό μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ με  υποσχέσεις  πως θα κλείσουν την χωματερή στο Τεμπλόνι, πως δεν θα ανοίξει ο «ΧΥΤΑ» της Λευκίμμης,  πως δεν θα ιδιωτικοποιήσουν την διαχείριση των απορριμμάτων γιατί έχουν επεξεργασμένες καλλίτερες λύσεις ήρθε πρώτος στο Δήμο μας σε όλες τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις (βουλευτικές, ευρωεκλογές, περιφερειακές, δημοτικές). Για να επιτύχουν όλα αυτά έφεραν ακόμη και τον αρχηγό τους κ. Τσίπρα που έκαμε την περίφημη δήλωση –μνημείο οπορτουνισμού !— πως «…στο ΧΥΤΑ της Λευκίμμης δεν θα πέσει ούτε χαρτοπετσέτα…». Πολύ σύντομα βέβαια, πριν αλέκτωρ φωνήσαι  τρις, ο ΣΥΡΙΖΑ τα απαρνήθηκε όλα αυτά. Μας είπαν πως έκαναν λάθος, πως  είχαν αυταπάτες, πως κάνουν την αυτοκριτική τους και σαν να μη συνέβηκε και τίποτε σπουδαίο κάνανε στροφή 180^ο μοιρών. Μας είπαν πως δεν έχουν «ιδεολογικές αγκυλώσεις» για την ιδιωτικοποίηση και λαμπρά το απέδειξαν ( υπολογίζουμε πως οι δημότες πλήρωσαν πολλά εκατομμύρια ευρώ σε ιδιώτες για τον δεματοποιητή, για τη ανακύκλωση για την αποκομιδή, για την μεταφορά των δεμάτων στη Λευκίμμη κλπ. Αν περάσει και η εισήγηση της υπηρεσίας καθαριότητας για ανάθεση της αποκομιδής εξολοκλήρου σε ιδιώτες για τα επόμενα 2 χρόνια, οι δημότες θα κληθούν να πληρώσουν επιπλέον άλλα 5.600.000 ευρώ). Μας μίλησαν για «αδιέξοδα» με μόνη διέξοδο το άνοιγμα του «ΧΥΤΑ» της Λευκίμμης. Τέλος έφεραν και εγκατάστησαν τα ΜΑΤ στη Λευκίμμη με επακόλουθα όλα όσα αναφέρουμε στο πρόλογο μας. Φυσικά και η ΛΑΕ συνηγόρησε στα παραπάνω, καθώς στελέχη της από τη μια είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην άνοδο του Σύριζα και τη δημιουργία αυταπατών και από την άλλη παρά τις κορώνες περί του αντιθέτου συνεχίζουν να συντάσσονται μαζί του και με την ψήφο τους μέσα στα όργανα της τοπικής διοίκησης για το άνοιγμα του «ΧΥΤΑ» της Λευκίμμης.

            Η γενική και διαχρονική πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης αναφέρθηκε πιο πάνω. Ειδικά για την Κέρκυρα εκτός από όσα αναφέρονται στην γενική πρόταση μας ζητούσαμε και ζητούμε ανάθεση και πραγματοποίηση ολοκληρωμένης μελέτης για την ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων στο νομό μας. Μελέτη που θα ερευνά και θα προτείνει λύσεις με κριτήρια αντικειμενικά και γνωστά εκ των προτέρων σε όλους. Μελέτη που θα αποκλείει, για όλους τους λόγους που αναφέραμε εκτεταμένα πιο πάνω, την ευρύτερη περιοχή του Τεμπλονίου και την περιοχή του «ΧΥΤΑ» Λευκίμμης και θα ερευνά και θα προτείνει νέους χώρους για την χωροθέτηση  του εργοστασίου, των σταθμών μεταφόρτωσης στερεών αποβλήτων (ΣΜΑ), του ΧΥΤΥ, της ανακύκλωσης κλπ.             

             Μας ρωτάνε: Ναι, έχετε δίκαιο, τώρα όμως τι προτείνετε; Απαντούμε ευθέως και με ειλικρίνεια: Εκεί που έχουν φθάσει τα πράγματα, έχουν φθάσει σκόπιμα και με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ---ΑΝΕΛ, της ΠΙΝ και της Δημοτικής Αρχής Κέρκυρας, που επίσης πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ. Στα χέρια τους είναι να δώσουν ταχύρρυθμα προσωρινές λύσεις,  με απαράβατο βέβαια όρο την άμεση απόσυρση των δυνάμεων καταστολής από το νησί και τη νέα χωροθέτηση. Η κυβέρνηση κρατά και το μαχαίρι και το πεπόνι στα χέρια της. Διαθέτει την απαραίτητη τεχνολογία για να εξεύρει  π.χ. νέους χώρους προσωρινής εναπόθεσης των δεμάτων  που να είναι μακριά από κατοικημένες περιοχές και να μην έχουν υδροφόρο ορίζοντα. Ούτε η κυβέρνηση όμως, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν λύσεις φιλολαϊκές. Απεναντίας επιδιώκουν λύσεις που να εξυπηρετούν την λογική του «μονόδρομου» της ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των απορριμμάτων. Λύσεις δηλ. που ευθέως εξυπηρετούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, άσχετα αν την «μάρμαρο»  θα το πληρώσουν πανάκριβα, για μια ακόμη φορά, τα λαϊκά στρώματα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ             

Ύστερα απ’ όλα τα παραπάνω μια μόνο φράση ταιριάζει για την όλη

κατάσταση: Δεν πάει άλλο! Για τη Λαϊκή Συσπείρωση και το ΚΚΕ

είναι ξεκάθαρο: Μόνο το ανασυνταγμένο λαϊκό κίνημα μπορεί και θα βάλει τη σφραγίδα του και στη λύση αυτού του οξυμένου λαϊκού προβλήματος προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων και κόντρα στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των κάθε λογής κολαούζων του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ---ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ

1.      Σχετικά άρθρα δημοσιευμένα κατά καιρούς στον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»

2.      Σχετικές ομιλίες της εκπροσώπου της Λαϊκής Συσπείρωσης στη ΚΕΔΕ  Ελπίδας  Παντελάκη.

3.      Ομιλία του Μπάμπη Ζιώγα,  μέλους της ομάδας Περιβάλλοντος του τμήματος οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, στο Διεθνές Συνέδριο  « Βιώσιμη, οικολογική και οικονομική διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική» που διοργάνωσε η Περιφέρεια Αττικής στις 12- 14 Φεβρουαρίου 2015.                                                                       

                                                                

                                                                  Κέρκυρα, 20 Ιούλη 2018

                                                                      Χ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

                                             ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ