Ο Κατίδης και οι νεοναζί κότες

Ο Κατίδης και οι νεοναζί κότες


 Posted  by 2310net 

Δεν είναι εξοργιστικό το γεγονός ότι ανάμεσα σε τόσους ποδοσφαιριστές που κλωτσάνε το τόπι βρέθηκε ένας να χαιρετήσει ναζιστικά. Οι ποδοσφαιριστές άλλωστε φημίζονται για τον έκλυτο, παρασιτικό τρόπο ζωής τους, απειροελάχιστες ήταν οι εξαιρέσεις της πολιτικοποίησής τους, ενώ ιδιαίτερα στη χώρα μας το μόνο που τους ενδιαφέρει όπως φαίνεται είναι να αγοράζουν ακριβά αυτοκίνητα, να πηγαίνουν στα μπουζούκια και να πηδάνε και καμιά μοντέλα. Ο 20χρονος Κατίδης, ήδη γνωστός για τα καμώματά του, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα.

Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να σκεφτεί κανείς ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής είχε δώσει και στο παρελθόν δείγματα περίεργης συμπεριφοράς. Πιθανόν αυτό να οφείλεται στον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του, πιθανό να το κάνει για να κερδίζει λίγα λεπτά παραπάνω δημοσιότητας. Άλλωστε μέχρι και η ΔΗΜΑΡ ξύπνησε από τον συγκυβερνητικό της λήθαργο και ασχολήθηκε μαζί του.

Εκείνο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η προσπάθεια δικαιολόγησης της πράξης αυτής, προσπάθεια η οποία αποδεικνύει αυτό που γνωρίζουμε από καιρό: ότι οι φασίστες είναι κότες, είναι οι πρώτοι που προδίδουν την ιδεολογία τους.

Όταν ένας φασίστας «συλλαμβάνεται» να πράττει ενάντια στα «χρηστά ήθη» το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να αποκυρήττει τον ίδιο του τον εαυτό. Χαιρετάνε ναζιστικά και μετά σου λένε ότι δεν είναι ναζιστικός ο χαιρετισμός αλλά…Επιτίθενται και μαχαιρώνουν μετανάστες και μετά τα μαζεύουν και καταδικάζουν τη βία. Γράφουν άρθρα για τον Σατανά και τον θεό Πάνα, χλευάζουν τον χριστιανισμό και μετά τρέχουν πίσω από τις θεούσες για να μη χάσουν καμιά ψήφο. Γράφουν ύμνους και αφιερώματα για τον Χίτλερ και ντρέπονται δημόσια να τον υπερασπιστούν. Γενικότερα υπάρχει πάντα μια χαζή δικαιολογία για ό,τι κάνουν, τόσο χαζή όσο και οι ψηφοφόροι τους, η οποία χρησιμοποιείται για να καλυφθεί η πραγματική ντροπή των φασιστών για την ιδεολογία τους.

Αυτή την περηφάνια και την «τιμή» άραγε περιγράφει το γνωστό τους σύνθημα; Η ΧΑ που αρέσκεται στην επίδειξη ανδρισμού και μαγκιάς ανέβασε ανακοίνωση μετά το περιστατικό στην οποία λίγο πολύ αναλάμβανε την ευθύνη της υπεράσπισης του Κατίδη. Οι ίδιοι λίγη ώρα αργότερα κατέβασαν την ανάρτησή τους, προφανώς γιατί δεν τους άρεσε η ιδέα να υπερασπιστούν τόσο άμεσα έναν ναζιστή, την ώρα που προσπαθούν να το παίξουν πατριώτες είτε γιατί η δήλωση μετάνοιας του ναζιστή ποδοσφαιριστή ότι σιχαίνεται τον φασισμό τους έκανε πιο επιφυλακτικούς.

Πολύ θα ήθελα να δω έναν από αυτούς τους εκπροσώπους του ναζισμού στη χώρα μας να βγει δημόσια, ανοιχτά και χωρίς μου-σου-του και να υπερασπιστεί αυτά που πιστεύει, χωρίς να κρυφτεί πίσω από μισόλογα, υπεκφυγές και δικαιολογίες που δεν μπορεί να πιστέψει ούτε νήπιο. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Κάθε τους κίνηση, δημόσια τοποθέτηση και επίσημη ή όχι ανακοίνωση είναι βασισμένη στην γκεμπελική διαθήκη για την προπαγάνδα. Όπως γνωρίζουμε από την ιστορία, για τους Ναζί δεν έχει σημασία η αλήθεια, η εντιμότητα, η περηφάνια. Αυτές είναι κενές νοήματος λέξεις.

Το πραγματικό μας θέμα δεν είναι αυτή τη στιγμή ο Κατίδης, αλλά αυτό που συμβολίζει αυτή η περίπτωση. Όσο εύκολα ένας νεαρός που έχει χαράξει στο σώμα του στίχους ενός μαύρου ράπερ, οι οποίοι λένε «γίνε πλούσιος ή πέθανε προσπαθώντας», σηκώνει το χέρι και χαιρετά ναζιστικά, τόσο εύκολα θα τον μιμούνται διάφοροι νέοι και παιδιά. Γιατί πολύ απλά ο φασισμός δεν έχει προϋποθέσεις. Όλοι μπορούν να γίνουν φασίστες. Αρκεί να έχουν άχυρα στο κεφάλι και σκατά στην καρδιά.

 ΥΓ. Μπράβο στην ORIGINAL για τη στάση της ακόμα μια φορά. Κρίμα για τον Λίνεν, που άλλα είχε δείξει στο παρελθόν.

ΥΓ. Μια και μιλάμε για ΑΕΚ, φασίστες και κωλοτούμπες θυμηθείτε τι είχαμε γράψει πριν από κάποιους μήνες: Η υποκρισία του φασίστα

Προκλητικός και απαράδεκτος ναζιστικός χαιρετισμός από τον Κατίδη

Προκλητικός και απαράδεκτος ναζιστικός χαιρετισμός από τον Κατίδη

ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΕΚ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΦΙΛΑΘΛΟ ΚΟΣΜΟ

Την άμεση αντίδραση των φιλάθλων της ΑΕΚ προκάλεσε η προκλητική και απαράδεκτη ενέργεια του Γ. Κατίδη

Σε μια απαράδεκτη και προκλητική ενέργεια προχώρησε ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚΓιώργος Κατίδης, όταν επέλεξε να «πανηγυρίσει» με ναζιστικό χαιρετισμό το νικητήριο γκολ που σημείωσε στον αγώνα της ομάδας του απέναντι στη Βέροια.

Η ενέργεια αυτή δεν έχει καμία σχέση ούτε με την ιστορία της ΑΕΚ, ομάδας με βαθιές ρίζες στην προσφυγιά, ούτε με το φίλαθλο κόσμο της ΑΕΚ, που αγανάκτησε με αυτήν την κίνηση και έδειξε άμεσα αντανακλαστικά, καταδικάζοντας την με κάθε τρόπο.

Το γεγονός της έντονης καταδίκης αυτής της απαράδεκτης ενέργειας από φιλάθλους της ΑΕΚ και όχι μόνο, από άλλους ποδοσφαιριστές και από αθλητές όλων των σπορ, αποτυπώνεται και στη μάταιη προσπάθεια του παίκτη να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα μετά τη λήξη του παιχνιδιού. Αφού αρχικά δήλωσε, προσβάλλοντας πρώτα από όλα τους φιλάθλους της ΑΕΚ αλλά και συνολικά τους φιλάθλους της χώρας μας, ότι «πανηγύρισα με αυτό τον τρόπο γιατί ήθελα να μας βοηθήσει περισσότερο ο κόσμος. Για μένα δεν σημαίνει τίποτα αυτό. Ήταν ένας πανηγυρισμός που παραπέμπει σε αυτό το κόμμα, τη Χρυσή Αυγή, και το έκανα για να πανηγυρίσει πιο έντονα ο κόσμος μαζί μας...», στη συνέχεια στον προσωπικό λογαριασμό του σε σελίδα «κοινωνικής δικτύωσης» προσπάθησε να δικαιολογηθεί, λέγοντας «ξέρω την ιστορία της ΑΕΚ. Ξέρω πως είναι προσφυγική ομάδα. Αφιέρωσα το γκολ στον Παυλή και σε καμία περίπτωση δεν είμαι ρατσιστής... Σιχαίνομαι το φασισμό. Δε θα το έκανα αν ήξερα ότι σημαίνει κάτι τέτοιο. Ξέρω τις επιπτώσεις και δε θα το έκανα ποτέ».

Οι δικαιολογίες και οι κωλοτούμπες αυτές προφανώς και δεν πείθουν κανένα και σύσσωμος ο φίλαθλος κόσμος, μαζί με όλο το λαό, καλείται να απομονώσει τις φασιστικές ιδέες και πρακτικές μέσα και έξω από τα γήπεδα.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Υπόθεση του λαού η αποκάλυψη και απομόνωσή της

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Υπόθεση του λαού η αποκάλυψη και απομόνωσή της

Γρηγοριάδης Κώστας

Απόλυτα ικανοποιημένοι συγκυβέρνηση, ΕΕ, ξένα και ντόπια μονοπώλια, απολαμβάνουν το τελευταίο διάστημα τις υπηρεσίες που απλόχερα τους προσφέρουν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Μέσα σε λίγες μέρες:

Η φασιστική οργάνωση ζήτησε στη Βουλή να υπάρξει νέα στήριξη από το κράτος (άρα χρήματα του λαού) προς τους εφοπλιστές («ενίσχυση των ναυτιλιακών εταιρειών υπό όρους από τη μεριά του κράτους», να δοθούν"εγγυητικές επιστολές από το κράτος" για να εξασφαλίσουν οι εφοπλιστές δάνεια). Σε άλλα θέματα λαλίστατη, αποσιώπησε εντελώς ότι οι «πλοιοκτήτες» απαιτούν νέες μειώσεις στους μισθούς των ναυτεργατών βυθίζοντας τα πληρώματα στη φτώχεια. Αποδέχτηκε τα κάθε είδους χαράτσια που επιβάλλει η συγκυβέρνηση στο λαό «από τη ΔΕΗ μέχρι την εφορία» με μόνη αντιπρόταση να τα εισπράττει με... δόσεις. Εβαλε τον βουλευτή της Παναγιώταρο να δηλώνει στη Βουλή ότι η δήθεν πατριωτική οργάνωση υπερψηφίζει κυβερνητική τροπολογία για πώληση ελληνικού εδάφους (νησιών και νησίδων) σε μεγαλολεφτάδες, υποστηρίζοντας πως «το γεγονός ότι πρέπει να υπάρχει η υπογραφή του υπουργείου Αμυνας είναι μια καλή ασφαλιστική δικλείδα για οποιαδήποτε εκμετάλλευση, πώληση, οτιδήποτε έχει να κάνει με νησίδες και βραχονησίδες της πατρίδας μας»...

Παραπέρα, κάνει πλάτες σε ρωσικές και αμερικανικές πολυεθνικές προκειμένου να βάλουν χέρι στον ορυκτό πλούτο Ελλάδας και Κύπρου. Συνεχίζει να αναζητά για να στείλει σε τσιφλικάδες και εργολάβους πάμφθηνους εργάτες, με 18 ευρώ μεροκάματο, δίχως ένσημο κι ασφάλιση. Εμφανίζει εαυτόν ως νομοτηρητή της «ελεύθερης αγοράς». Στοχοποιεί πρωτοπόρους ναυτεργάτες, αγρότες, μαθητές, όσους αγωνίζονται ενάντια στα άγρια αντιλαϊκά μέτρα συγκυβέρνησης, τρόικας, ΕΕ. Σε καιρούς λαϊκού αναβρασμού απειλεί ότι στην πρώτη ευκαιρία θα μας στείλει τα τανκς. Επιχαίρει δημόσια γιατί έχει με τη συγκυβέρνηση την ίδια «ατζέντα» σε μια σειρά ζητήματα (π.χ. ανθρωποκυνηγητό μεταναστών, ιθαγένεια, απόρριψη στις στρατιωτικές σχολές όποιου δεν κρίνουν αρκετά... Ελληνα).

Τι περισσότερο να ζητήσουν το Μαξίμου, η τρόικα, ο ΣΕΒ ή η Ενωση Εφοπλιστών;

Τα παραπάνω αποδεικνύουν περίτρανα ότι η Χρυσή Αυγή πέρα από τους τραμπουκισμούς των μελών της (το εκμεταλλευτικό σύστημα έχει και τέτοιο καταμερισμό «έργου» στα δυσώδη σπλάχνα του) και το χιτλερικό κιτς που εξ ορισμού τη χαρακτηρίζει και προβάλλει, ελάχιστες διαφορές έχει από άλλα κόμματα και μορφώματα των αστών. Τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετούν, την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου πάνω στην εργατική τάξη και το λαό. Γι' αυτό ακριβώς είναι ψευδεπίγραφα, άνευ αντικρίσματος και σημασίας όσα πομπώδη λένε διάφοροι αστοί πολιτικοί και δημοσιολόγοι, τα περί συγκρότησης «δημοκρατικού μετώπου» απέναντι στους φασίστες, την ίδια ώρα που την ίδια πολιτική υπηρετούν. Στην πραγματικότητα, μέσω των φασιστοειδών, μια σειρά άλλοι αστοί ευκαιρία ψάχνουν να ξεπλυθούν στα μάτια του λαού για τα άγρια μέτρα που επιβάλλουν σε βάρος του, εμφανιζόμενοι τάχα εναντιωνόμενοι στους μπράβους του ίδιου αστικού συστήματος, στη Χρυσή Αυγή.

Εξ ου και όλο το βάρος της αποκάλυψης του βρώμικου ρόλου της αστικής Χρυσής Αυγής πέφτει αντικειμενικά στους ώμους του ταξικού εργατικού κινήματος, στην οργανωμένη και συνειδητή πρωτοπορία του. Κι επειδή αυτό ήδη γίνεται, επειδή εργάτες στους χώρους δουλειάς, μαθητές στα σχολειά, φοιτητές και σπουδαστές στις σχολές, απλός κόσμος στις λαϊκές γειτονιές, μιλούν ανοιχτά, τους ξεμπροστιάζουν με στοιχεία, επειδή η αλήθεια τούς πονάει, γι' αυτό κι έχουν σκυλιάσει τα φασισταριά.

Τους πονάει αυτή η σε βάθος και συστηματική αποκάλυψη του ποιους υπηρετούν, του συστημικού τους ρόλου. Γι' αυτό και σπεύδουν να ξαναπροσφέρουν στα αφεντικά τους άλλη μια υπηρεσία αναπτύσσοντας πρωτόγονο αντικομμουνισμό, με ανιστόρητες αναφορές, χυδαίες επιθέσεις στο λαϊκό κίνημα και τους αγωνιστές του, πλήρη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.

Οι φασίστες, όπως το έχει αποδείξει η ίδια η Ιστορία, το δάσκαλό τους θα το βρουν από το λαό. Το είδαμε την Κυριακή που πέρασε, στην Τσαριτσάνη της Λάρισας, με την πλούσια και ηρωική αντιστασιακή δράση, όπου ο ίδιος ο λαός δεν επέτρεψε στους φασίστες της Χρυσής Αυγής να προσβάλουν, να λερώσουν με την παρουσία τους, εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους πατριώτες που εκτελέστηκαν εκεί το Μάρτη του 1943 από τα στρατεύματα κατοχής. Με το που έγινε αντιληπτή η παρουσία της χρυσαυγίτικης αντιπροσωπείας (σημειωτέον προσκλήθηκαν από τον ΠΑΣΟΚο δήμαρχο Ελασσόνας), οι συγκεντρωμένοι (προσπερνώντας τους δημοτικούς συμβούλους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που ποιούσαν τη νήσσα) αντέδρασαν έντονα, απαιτώντας την αποχώρηση των φασιστοειδών, και τα κατάφεραν.

Η συνέχεια στα της Τσαριτσάνης ήταν άκρως αποκαλυπτική: Τόσο έτσουξε τα φασιστοειδή η αντίδραση του λαού ώστε πικαρισμένη η ΤΟ της Χρυσής Αυγής έσπευσε να εκδώσει ανακοίνωση προεξοφλώντας ότι «...σε σύντομο χρονικό διάστημα θα πραγματοποιηθεί μεγαλειώδης συγκέντρωση και ομιλία στην κεντρική πλατεία της Τσαριτσάνης με θέμα "τα εγκλήματα του κομμουνισμού εις βάρος του ελληνικού Εθνους". Θα υπάρξει ενδελεχής ανάλυση των ομαδικών σφαγών αμάχων που πραγματοποιήθηκαν από τους κομμουνιστές κατά την περίοδο 1945-49, του παιδομαζώματος και της εθνομηδενιστικής πολιτικής από πλευράς ΚΚΕ αναφορικά με τα σχέδια παραχώρησης της Μακεδονίας και της Θράκης σε Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία αντίστοιχα. Η ημερομηνία καθώς και η ώρα της εκδήλωσης θα ανακοινωθούν στα μέλη και στους υποστηρικτές του κινήματος. ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΔΕ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ»...

Είναι αυτός ακριβώς ο χυδαίος και πρωτόγονος αντικομμουνισμός της νεοναζιστικής οργάνωσης, αυτές οι πτυχές αστικής ιστοριογραφίας που της ανατέθηκαν από το σύστημα να αναπτύσσει, που ξεμπροστιάζουν το βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα της. Είναι η εναντίωσή της στους σκληρούς αγώνες του λαού για την απελευθέρωση από τη ναζιστική κατοχή (αυτή που υμνούν οι χρυσαυγίτες), όταν οι αστοί είτε την υπηρέτησαν, είτε εγκατέλειψαν το λαό στο έλεός της φεύγοντας για τη Μέση Ανατολή. Είναι η εναντίωσή της και στα μετέπειτα, όταν ο λαός, κόντρα στους αστούς που προτίμησαν να φύγουν ή στους συνεργάτες των ναζιστών Γερμανών, πάλεψε για μια Ελλάδα χωρίς εκμεταλλευτές. Αυτούς που υπηρετεί η Χρυσή Αυγή.

Γι' αυτό ξερνούν όλη τους τη χολή, τη βγαλμένη από τα εγχειρίδια μυστικών υπηρεσιών τύπου CIA και British Intelligence ή αντιγράφοντας άλλα «παπαγαλάκια» του εκμεταλλευτικού συστήματος, ενάντια στο εργατικό ταξικό κίνημα, απέναντι στην εργατική εξουσία, απέναντι και ενάντια στην προοπτική ο λαός επιτέλους να ζήσει αφέντης στον τόπο του. Χολή ενάντια στους κομμουνιστές και το Κόμμα τους.

Το πώς οι φασίστες σκορπούν μπρος στο λαό το είδαμε μεσοβδόμαδα και στη Σάμοόπου χρυσαυγίτες εμφανίστηκαν, προκλητικά κιόλας, σε κινητοποίηση ενάντια στο «σχέδιο Αθηνά». Η Γενική Συνέλευση των φοιτητών του Τμήματος Στατιστικής και Αναλογιστικών Χρηματοοικονομικών Μαθηματικών αποφάσισε να διώξει κάθε εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής, κάθε εκπρόσωπο του φασισμού. Αμέσως μετά μικρή ομάδα χρυσαυγιτών μαζεύτηκε έξω από την κατάληψη του Μαθηματικού, στην Εμπορική Σχολή. Πήραν όμως το «μήνυμα» από τους φοιτητές αλλά και τους εργαζόμενους που έσπευσαν να βοηθήσουν στην περιφρούρηση της κατάληψης, ότι είναι ανεπιθύμητοι και εξαφανίστηκαν.

Το είδαμε πρόσφατα στην Πάρο, όταν κάτοικοι και φορείς του νησιού αντέδρασαν άμεσα και δυναμικά σε μάζωξη φασιστοειδών στο νησί τους, δεν τους παραχωρούσαν χώρο να την κάνουν, με τα χίλια ζόρια βρήκαν οι νεοναζί ένα μαγαζί να χωθούν μέσα, την ίδια ώρα που ο παριανός λαός οργάνωνε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην παρουσία φασιστοειδών στον τόπο του. Συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες Παριανοί, γονείς με τα παιδιά τους, εκπαιδευτικοί, νεολαίοι, εργαζόμενοι - υπολογίζονται σε πάνω από 500 άτομα - γεγονός πρωτόφαντο για τα δεδομένα του νησιού.

Το είδαμε και παλαιότερα με μαθητές σε σχολειά π.χ. τον περασμένο Νοέμβρη όταν σε σχολείο της Κρήτης, σε Γενική Συνέλευση μαθητών, ο πρόεδρος του 15μελούς πρότεινε να κληθεί η Χρυσή Αυγή στο σχολείο (ως «κοινοβουλευτικό κόμμα με διαφορετικές απόψεις»...) να πει στους μαθητές την «άποψή» της για το Πολυτεχνείο. Ενας ΚΝίτης μαθητής αντέδρασε και πήρε το λόγο μιλώντας και αποκαλύπτοντας το χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών να κηρύξει τη Χρυσή Αυγή ανεπιθύμητη στο σχολείο.

Ετσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Παίρνοντας την απάντησή τους από το μαζικό, οργανωμένο, ταξικό, εργατικό, λαϊκό κίνημα και τους συμμάχους του. Με αγωνιστικό πνεύμα, αυξημένη λαϊκή επαγρύπνηση και πολιτική απάντηση στις όποιες ενέργειές τους. Ξεσκέπασμα του τι και ποιους εξυπηρετούν οι νεοναζί πίσω από τις άσφαιρες ρητορείες τους, τα συσσίτια της ελεημοσύνης. Αποκάλυψη καθημερινά στους χώρους εργασίας και τις λαϊκές γειτονιές, στα σχολειά και στις σχολές, του βρώμικου ρόλου που παίζουν ως μπράβοι ενός συστήματος σε βαθιά σήψη. Σε συνάρτηση με τον καθημερινό αγώνα για να γίνει ο λαός κύριος στον τόπο του και στον πλούτο που με το μόχθο του παράγει.

'Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ 35ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

'Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες

Αλλαξε τους συσχετισμούς! Υπάρχει λύση, υπάρχει ελπίδα! Είναι η πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ!

ΗΛΙΑΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τη διακήρυξη του ΠΑΜΕ ενόψει του 35ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, που θα γίνει στην Αλεξανδρούπολη στις 21-24 Μάρτη, έδωσε στη δημοσιότητα η Εκτελεστική του Γραμματεία. Η διακήρυξη έχει ως εξής:

'Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες

Αλλαξε τους συσχετισμούς!

Υπάρχει λύση, υπάρχει ελπίδα! Είναι η πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ!

Εργαζόμενες - εργαζόμενοι,

Το 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ που θα πραγματοποιηθεί το Μάρτη στην Αλεξανδρούπολη είναι ένα ακόμα Συνέδριο μακριά από τα προβλήματα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των παιδιών της, των ανέργων, των συνταξιούχων. Είναι ένα ακόμα Συνέδριο αποπροσανατολισμού, υποταγής κι εγκλωβισμού του συνδικαλιστικού κινήματος στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας, του κυβερνητισμού, της προδοσίας των συμφερόντων της εργατικής τάξης για τη σωτηρία και μακροημέρευση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και εκμετάλλευσης. Η επιλογή των απόμακρων περιοχών δεν είναι τυχαία. Η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ και οι συνέταιροί της θέλουν συνέδρια - νεκροταφεία και διαδικασίες μακριά από τις αγωνίες της εργατικής τάξης και τις ανάγκες του αγώνα.

Το ΠΑΜΕ από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε την απόφαση να γίνει το συνέδριο στην Αλεξανδρούπολη και αντιπρότεινε ως τόπο διεξαγωγής το Λαύριο, το Πέραμα, την Ελευσίνα, περιοχές και πόλεις που σηματοδοτούν εργατικούς αγώνες και ταυτόχρονα τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης.

Θα είναι ένα ακόμα συνέδριο στήριξης των απαιτήσεων και της στρατηγικής του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνητικών επιλογών. Αυτή η διαχρονική γραμμή της ταξικής συνεργασίας και υποταγής, με κύρια ευθύνη της πλειοψηφίας της Διοίκησης της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ), είναι η κύρια αιτία της σαπίλας και του εκφυλισμού, που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος, και το κύριο εμπόδιο στην ταξική ανασύνταξη και αναγέννησή του. Καμία μεταμόρφωση, όπως επιχειρεί με περίσσια υποκρισία η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ, αλλά και καμία όψιμη καταγγελία του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπως επιχειρεί η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι, δεν πρόκειται να τους απαλλάξει από τις ευθύνες τους. Είναι υπόλογοι απέναντι στην εργατική τάξη για τις εγκληματικές τους πολιτικές και πρακτικές στο συνδικαλιστικό κίνημα. Οι αλλαγές προσώπων και προσωπείων δεν ξεπλένουν κανέναν από ευθύνες και αμαρτίες. Ανατροπή αυτής της ρότας στη ΓΣΕΕ δε γίνεται με αλλαγές ονομασίας και φορεσιάς. Είναι η ώρα της εργατικής τάξης να ανατρέψει αυτούς τους συσχετισμούς από τα κάτω.

Από την Πρωτομαγιά του ΠΑΜΕ το 2012 μπροστά στην πύλη της «Χαλυβουργίας Ελλάδας», όπου έγινε ένας από τους μεγαλύτερους αγώνες της εργατιάς

Οι δυνάμεις που συγκροτούν το ΠΑΜΕ (Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Πρωτοβάθμια Σωματεία και εκατοντάδες εκλεγμένοι συνδικαλιστές με τη σημαία τους), μαζί με πολλούς τίμιους συνδικαλιστές, όχι μόνο έχουν διαχωρίσει τις ευθύνες τους από αυτήν την κατρακύλα, αλλά και πρωτοστάτησαν όσο μπορούσαν για την ανασύνταξη και αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος, για την οργάνωση της αντίστασής του στον πόλεμο που εξαπολύθηκε για την ενότητα των γραμμών της με βάση τα ταξικά της συμφέροντα. Υιοθέτησαν και στήριξαν αταλάντευτα το σύνθημα που γεννήθηκε μέσα στους σύγχρονους σκληρούς ταξικούς αγώνες: ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.

Μόνο με αυτή τη γραμμή πάλης μπορεί να αναγεννηθεί το ταξικό κίνημα.

Η καπιταλιστική κρίση αποκάλυψε τα αδιέξοδα ενός συστήματος που σαπίζει.

Η καπιταλιστική κρίση κορύφωσε την επίθεση του καπιταλισμού, οδήγησε σε ολομέτωπη επίθεση σε όποιο εργατικό δικαίωμα και κατάκτηση δεν είχαν καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια να τσακίσουν, με στόχο να γίνει ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη για να αυξηθούν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Το συνδικαλιστικό κίνημα βρέθηκε ανέτοιμο, με ευθύνη της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, να αντιμετωπίσει αυτή τη λαίλαπα. Το ΠΑΜΕ είχε προειδοποιήσει.

Οποια κυβέρνηση ανέλαβε να διαχειριστεί την κρίση προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων ισχυρίζεται ότι τα βάρβαρα μέτρα εξαθλίωσης του λαού παίρνονται για την αντιμετώπιση του χρέους. Σε αυτήν την εκτίμηση υπάρχει ενιαία στάση και ενότητα είτε αυτός λέγεται Ομπάμα ή Μέρκελ, Σαμαράς ή Βενιζέλος, Κουβέλης ή Τσίπρας. Σε αυτή τη γραμμή κινήθηκαν όλες οι άλλες παρατάξεις. Οσο θα βαφτίζουν την καπιταλιστική οικονομική κρίση ως κρίση χρέους, όσο θα αναγνωρίζουν το χρέος ή θα το διαχωρίζουν σε επαχθές και μη, θα έχουμε Δανειακές Συμβάσεις, συνέχεια στα βάρβαρα μέτρα και νέα μνημόνια.

Η λύση δε βρίσκεται σε μια κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί ένα «καλύτερο Μνημόνιο» μέσα στην ΕΕ. Τέτοια λύση που να ικανοποιεί και το λαό και τα μονοπώλια δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό το δρόμο προτείνουν οι δυνάμεις της νέας σοσιαλδημοκρατίας στο κίνημα, που φιλοδοξούν να γίνουν πρωταγωνιστές μιας νέας κεντροαριστεράς, όπως είναι η ΠΑΣΚΕ, αλλά και οι όψιμοι αναμορφωτές του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως είναι η «Αυτόνομη Παρέμβαση», που επιδιώκουν να εξελιχθούν ως ο βασικός μοχλός του νέου κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δουν τα συμφέροντά τους κάτω από ξένες σημαίες. Οι όποιες αντιθέσεις υπάρχουν σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, δεν μπορούν να σκεπάσουν την ενιαία γραμμή και την ομοφωνία που υπάρχει στην επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους. Η Στρατηγική της Λισαβόνας που έβαζε προ κρίσης αλυσίδες στα πόδια των εργαζομένων συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση με την εφαρμογή της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020».

Τώρα πια έχεις πείρα! Γνωρίζεις ποιοι είναι η θηλιά στο λαιμό σου!

Τα χρόνια πριν την κρίση αποτελούν μάθημα για όποιον καλόπιστο εργαζόμενο εξακολουθεί να έχει ελπίδες και να τρέφει αυταπάτες για το ανθρώπινο πρόσωπο του καπιταλισμού. Σε περιόδους που οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν μεγάλοι και τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων πολλαπλασιάζονταν, η εργασιακή ειρήνη της ΓΣΕΕ με τα αφεντικά όριζε αυξήσεις με το σταγονόμετρο, με ταβάνι τα 77 λεπτά τη μέρα ώστε να μην κλονιστεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Η εμπειρία από τα βάρβαρα μέτρα και την εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης στη χώρα μας, αποδεικνύει ποιος είχε δίκιο βάζοντας μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και ποιος έσερνε τους εργαζόμενους στο άρμα των βιομηχάνων, ποιος προσπαθούσε να οργανώσει την απάντηση των εργαζόμενων και ποιος λέρωνε τη συνείδηση των εργατών ώστε να παρακολουθούν τις εξελίξεις από την οπτική του εργοδότη.

Η αντιμνημονιακή ρητορεία των δυνάμεων της ταξικής συνεργασίας και του εργοδοτικού συνδικαλισμού, δεν μπορεί να κρύψει το ρόλο τους στη συκοφάντηση της ταξικής γραμμής και πάλης. Ο,τι αντιλαϊκό - αντεργατικό έχει γίνει νόμος τις προηγούμενες 10ετίες έχει ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους. Οι θυσίες και οι «κοινωνικοί διάλογοι» κατά την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δεν οδήγησαν στα χρυσά κουτάλια και αυτό πρέπει να αποτελέσει πείρα σήμερα για τους εργαζόμενους για να μην την ξαναπατήσουν. Αποδείχτηκε στην πράξη πως η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας δε βρίσκεται στην ίδια όχθη με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Ο καπιταλισμός δεν αλλάζει! Εχει στο DNA του την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, επιβιώνει από αυτήν. Οι μειώσεις μισθών, το χτύπημα στις συλλογικές συμβάσεις, η ανεργία, το χτύπημα σε συντάξεις και επιδόματα, η διάλυση κατακτήσεων, τα μνημόνια και οι πολιτικές λιτότητας, οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν μεγάλους κερδισμένους τα μονοπώλια και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και χαμένους τους εργαζόμενους και το λαό. Δεν είναι μια λάθος πολιτική. Είναι ταξική επιλογή.

Ο απεγκλωβισμός του εργατικού κινήματος από τα φανταχτερά συνθήματα της ανταγωνιστικής Ελλάδας και από τα καλέσματα της εργατικής αριστοκρατίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για να μασκαρέψουμε τον καπιταλισμό ώστε να γίνει ανθρώπινος με υγιείς δήθεν επιχειρηματίες, αποτελεί βασικό καθήκον και όρο για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος.

Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα φέρνει στις γραμμές των εργατών το δηλητήριο της ταξικής συνεργασίας και της υγιούς επιχειρηματικότητας. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα υποκλίνεται στο θεό της ΕΕ, θα αναγνωρίζει το χρέος, θα βγάζει αντιμνημονιακές κορόνες χωρίς όμως να έχει γραμμή ρήξης με τη μήτρα που γεννά τα μνημόνια. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα της εργατικής αριστοκρατίας, που θα είναι απεργοσπαστικό και θα υπονομεύει κάθε κινητοποίηση που θα αμφισβητεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η ίδια η ζωή απέδειξε πού οδηγεί «ο δρόμος του εφικτού», των συμβιβασμών και υποχωρήσεων, ώστε να μη θιγεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των ομίλων.

Καμία θυσία για την πλουτοκρατία!

Κίνημα ταξικό που να αμφισβητεί την κυριαρχία των μονοπωλίων.

Σήμερα αν η πάλη του κάθε συνδικάτου και ιδιαίτερα του τριτοβάθμιου δεν αμφισβητεί την ανάπτυξη που έχει στο κέντρο της το καπιταλιστικό κέρδος, τότε το συνδικάτο αυτό δε διεξάγει ταξικό εργατικό αγώνα, προδίδει τα εργατικά συμφέροντα. Τέτοιες συνδικαλιστικές οργανώσεις αποτελούν στήριγμα της πολιτικής των μονοπωλίων και ο ρόλος τους είναι επικίνδυνος για την εργατική τάξη.

Σήμερα χρειαζόμαστε ένα κίνημα ταξικό, καρφί στο μάτι της πλουτοκρατίας, οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, τους νόμους και το κράτος της, μαζικό, οργανωμένο στον τόπο δουλειάς και τον κλάδο. Κίνημα απαλλαγμένο από τους ανθρώπους της εργοδοσίας, που θα στηρίζεται και θα αναπτύσσει την κοινωνική συμμαχία, που δε θα παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις αλλά για το σύνολο των αναγκών της λαϊκής - εργατικής οικογένειας, κίνημα που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη το κεντρικό πρόβλημα - ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι.

'Η εμείς ή τα μονοπώλια!

'Η με το κεφάλαιο ή με το λαό!

Ανάπτυξη για το λαό ή για τα κέρδη των μονοπωλίων...

Αυτό απαιτεί αγώνες που θα δυναμώνουν σε κάθε τόπο δουλειάς και εργοστάσιο, ανοίγοντας την αντιπαράθεση με την εργοδοσία, πολλαπλασιασμό των πρωτοβουλιών σε κλαδικό και τοπικό επίπεδο από σωματεία και λαϊκές επιτροπές, που θα φρενάρουν και θα σταματούν στην πράξη τα μέτρα πτώχευσης του λαού μας.

Χωρίς αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, θα υπάρχει ισχυρό εμπόδιο και δυσκολία στην ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων. Οι δυνάμεις που φέρνουν την πολιτική της εργοδοσίας, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων στις γραμμές της εργατικής τάξης, οι υπέρμαχοι της ανταγωνιστικότητας είναι επικίνδυνοι. Η μεταμόρφωση της ΠΑΣΚΕ και άλλων πρώην στελεχών της και οι κορόνες τους περί αυτονομίας και αποδέσμευσης από το ΠΑΣΟΚ είναι ψεύτικες και υποκριτικές. Είναι νέες παγίδες. Παραμένουν στρατευμένοι στον ίδιο δρόμο. Αλήθεια, αυτονομία και ανεξαρτησία απέναντι σε ποιον; Νομίζουν οι κύριοι εργατοπατέρες ότι μπορούν να κρυφτούν;

Βάζουν τη γραμμή της ήττας, του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας, της παντοτινής υποταγής της εργατικής τάξης στα δεσμά των εκμεταλλευτών. Δεν έχουμε ανάγκη από δυνάμεις σαν τη Χρυσή Αυγή, που εχθρεύονται την ταξική πάλη, διασπούν την εργατική τάξη καλλιεργώντας το ρατσισμό, υπερασπίζονται την εργοδοσία.

Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά. Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά!

Ετοιμες λύσεις και κινητοποιήσεις χωρίς θυσίες, αποτελεσματικοί αγώνες χωρίς οργάνωση και τη συμμετοχή των εργαζόμενων σε αυτούς, δεν υπάρχουν. Σήμερα με καλύτερους όρους μπορούμε να κατανοήσουμε τα ιστορικά όρια και τη σήψη του καπιταλιστικού συστήματος, μπορούμε να αξιοποιήσουμε την τάση πολιτικής αστάθειας, τις ρωγμές που δημιουργούνται στο πολιτικό σύστημα. Να οργανώσουμε το αντίπαλο δέος, τη λαϊκή συμμαχία, το οργανωμένο ταξικό κίνημα, για άλλο δρόμο ανάπτυξης με κέντρο τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων.

Δεν έχουμε άλλη επιλογή από τον καθημερινό ηρωικό αγώνα σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε λαϊκή γειτονιά. Αγώνα που να έχει ως στόχο και προοπτική να πάρουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους την εξουσία και να μετατρέψουν σε λαϊκή περιουσία τον πλούτο που παράγουν και υπάρχει στην Ελλάδα. Να στείλουν τους εκμεταλλευτές του λαού στα τσακίδια, αφού δε θα είναι αναγκαίοι για την παραγωγική διαδικασία.

Καμιά άλλη δύναμη δεν έχει αυτόν τον προσανατολισμό, αυτή τη γραμμή.

Ο συμφιλιωτισμός με το κεφάλαιο, οι διαπραγματεύσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οδηγούν στη μακροημέρευση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Οι απόψεις αυτές είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το κίνημα.

Δεν κρυβόμαστε πίσω από συνθήματα.

Προετοιμάζουμε το λαό για μακρόχρονο σκληρό ταξικό αγώνα, που απαιτεί θυσίες.

Το ΠΑΜΕ από την ίδρυσή του διαχώρισε τη θέση του και δέχτηκε επίθεση από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, καταθέτοντας τις δικές του προτάσεις, με αιτήματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες - πραγματικές ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Οργάνωσε και στήριξε αγώνες με μεγάλη επιτυχία, την ίδια στιγμή που οι άλλες δυνάμεις που βρίσκονται στο τιμόνι της ΓΣΕΕ ήταν στην απέναντι πλευρά και τους υπονόμευαν με κάθε τρόπο. Διαχώρισε από νωρίς τη θέση του απέναντι στο χαρακτήρα της κρίσης με κεντρικό σύνθημα «καμία θυσία για την πλουτοκρατία» όταν οι δυνάμεις της ταξικής ειρήνης μέσω κοινωνικών διαλόγων παζάρευαν νέες μειώσεις ώστε να μη θιχτεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, αποδεχόμενοι ουσιαστικά τη συνυπευθυνότητα απέναντι στο χρέος.

Ο βασικός ρόλος και η αποστολή του ΠΑΜΕ δεν περιορίζεται στην καθημερινή πάλη, στους μικρούς και μεγάλους αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Εκεί, η παρουσία και η δράση των ταξικών δυνάμεων είναι δεδομένη και αποτελεσματική. Πρωταγωνίστησε σε χιλιάδες μικρούς και μεγάλους αγώνες. Δεν υπάρχει καθημερινό πρόβλημα της εργατικής οικογένειας που να μην ασχολήθηκε. Ο βασικός στόχος και η αποστολή του ΠΑΜΕ είναι να ενώσει, να συσπειρώσει την εργατική τάξη σε ταξική κατεύθυνση! Κίνημα που μπορεί να τους φοβίσει, να αποσπάσει κάποιες κατακτήσεις είναι αυτό που θα παλεύει για όλα τα καθημερινά προβλήματα και ταυτόχρονα θα διεκδικεί την εξουσία για το λαό.

Πάνω σε αυτή τη γραμμή επιδιώκουμε την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, την αναβάθμιση της λειτουργίας και της δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων, την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Με δράση από τα κάτω, καρφί στο μάτι της μεγαλοεργοδοσίας.

Πάνω σε αυτή τη γραμμή επιδιώκουμε να συσπειρωθούν όλοι. Εργάτες και υπάλληλοι, πρωτοβάθμια σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Επιτροπές Αγώνα, Λαϊκές Επιτροπές, συνδικαλιστές. Να δυναμώσει ο ενιαίος αγώνας, η λαϊκή συμμαχία. Η επίθεση είναι ενιαία, χτυπάει όλα τα λαϊκά στρώματα, απαιτείται ενιαίο μέτωπο πάλης εργατοϋπαλλήλων, συνταξιούχων, φτωχών αγροτών, μικροεπαγγελματοβιοτεχνών, γυναικών, κάθε νέου και νέας.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στην αντεπίθεση να γκρεμίσουμε Μνημόνια και αφεντικά.

Εργάτη μπορείς να γίνεις ο κυρίαρχος του πλούτου που παράγεις!

Για την ΑΟΖ και την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Για την ΑΟΖ και την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων

Το τελευταίο διάστημα μια σειρά γεγονότα ρίχνουν τη σκιά τους στα άλυτα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που μπορεί να οδηγήσουν σε πολύ άσχημες εξελίξεις.

Τέτοια γεγονότα είναι:

• Η πρόσφατη επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού, Αντ. Σαμαρά, στην Τουρκία και η κατεύθυνση της «συνεκμετάλλευσης», «συνδιαχείρισης» του Αιγαίου, που, σε συνδυασμό με την επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης να καταστήσει την Ελλάδα «ενεργειακό δίαυλο» των μονοπωλίων για την τροφοδοσία της ΕΕ με πηγές ενέργειας και τις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο στη γραμμή του «αμοιβαίου οφέλους», οδηγεί σε υποχώρηση από κυριαρχικά δικαιώματα. Εκεί είναι ενταγμένος κι ο πρόσφατος... αποχαρακτηρισμός (από ελληνικός) του ορυκτού φυσικού πλούτου, στον οποίο προχώρησε ο Αντ. Σαμαράς, κι ο χαρακτηρισμός αυτών των ενεργειακών αποθεμάτων ως «ευρωπαϊκών».
• Οι «ρηματικές διακοινώσεις» της Ελλάδας αρχικά και της Τουρκίας στη συνέχεια, στον ΟΗΕ, σχετικά με τον καθορισμό της ΑΟΖ.
• Η υπογραφή της συμφωνίας του αγωγού ΤΑΠ (που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν προς την Ευρώπη, μέσω Ελλάδας, Αλβανίας και Ιταλίας) και τα παζάρια ιδιωτικοποίησης της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ) και του Διαχειριστή Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ), που συνδέονται με το σκληρό ανταγωνισμό εταιρειών ενεργειακών μεγαθηρίων, ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, που συγκρούονται στην περιοχή μας για τις πηγές ενέργειας, τα μερίδια αγορών, τους δρόμους περάσματος εμπορευμάτων και τους αγωγούς ενέργειας. Στα πλαίσια αυτά είναι χαρακτηριστική η πίεση των ΗΠΑ στην ελληνική κυβέρνηση να μην πωλήσει ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ σε ρωσικά συμφέροντα, συνεχίζοντας τις παρεμβάσεις της προηγούμενης περιόδου, που οδήγησαν στην ακύρωση της συμφωνίας για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη.
• Η όξυνση του ανταγωνισμού, ως αποτέλεσμα του «Ενεργειακού Χάρτη Πορείας για το 2050 της ΕΕ», που αποδεικνύει ότι κριτήριο της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ είναι η κερδοφορία των ευρωενωσιακών μονοπωλίων σε βάρος των λαών και η εκμετάλλευση νέων κοιτασμάτων από την Ανατολική Μεσόγειο.
• Η πορεία αμφισβήτησης των αιγυπτιο-κυπριακών συμφωνιών καθορισμού της ΑΟΖ, που ξεκίνησε στην Αίγυπτο, όπως και η ανάδειξη το τελευταίο χρονικό διάστημα στην κυβέρνηση της Αιγύπτου και της Λιβύης πολιτικών δυνάμεων συγγενικών με αυτές του τουρκικού κυβερνητικού κόμματος, που διακατέχεται από την αντίληψη του «νεοοθωμανισμού», δηλαδή της χρησιμοποίησης της θρησκείας για την προώθηση των συμφερόντων της τουρκικής αστικής τάξης σε μια ευρύτερη περιοχή. Σχέδια που, εκτός των άλλων, επιδιώκουν να διατηρήσει και να ενισχύσει η Τουρκία τη θέση της ως «ενεργειακή πύλη» της Ευρώπης.
• Η έκδοση από την τουρκική κυβέρνηση αδειών έρευνας στην κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων της Τουρκίας, ΤΡΑΟ, για τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε περιοχές που εμπίπτουν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο, στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου και ευρύτερα στην περιοχή της Ρόδου.
• Η ανάδειξη στην Κυπριακή Προεδρία δυνάμεων που ανοιχτά υποστηρίζουν την ενσωμάτωση της Κύπρου στο ΝΑΤΟικό «άρμα» του λεγόμενου «Συνεταιρισμού για την ειρήνη», καθώς και η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης στην Κύπρο, που διεξάγεται στο φόντο των ευρωπαϊκών πιέσεων για συνδιαχείριση του κυπριακού φυσικού πλούτου με την Τουρκία.

Σε αυτές τις συνθήκες το ΚΚΕ ξεκαθαρίζει στους εργαζόμενους τα εξής:

_1.Η αστική τάξη της Ελλάδας έχει καθορίσει ως στρατηγική επιλογή τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ για να διασφαλίσει τη θέση της στη χώρα και διεθνώς, και οικειοθελώς παραχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα. Π.χ., στα περιθώρια των συνόδων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ οι ελληνικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υπέγραψαν στο παρελθόν μια σειρά συμφωνιών με την Τουρκία, περιορισμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων - «Πρακτικό της Βέρνης» (1976), «Συμφωνία του Νταβός» (1987), «Συμφωνία της Μαδρίτης» (1997), «Συμφωνία του Ελσίνκι» (1999). Εδώ εντάσσεται και η αργοπορία της αστικής τάξης και των ελληνικών κυβερνήσεων στο ζήτημα της οριοθέτησης της ΑΟΖ, όπως και οι 50 και πλέον γύροι μυστικών ελληνοτουρκικών συναντήσεων για την υφαλοκρηπίδα.

Επιπλέον, η συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ είναι καταλυτική στις εξελίξεις και διαμορφώνει κατάσταση συνδιαχείρισης στο Αιγαίο, όπου τον κυρίαρχο ρόλο θα έχουν οι ΗΠΑ, επιδιώκοντας έτσι και την αποτροπή ή περιορισμό της διείσδυσης των ανταγωνιστριών δυνάμεων.

Η πολιτική της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) εξυπηρετεί τη συγκεκριμένη στρατηγική.

2. Η συμμετοχή της χώρας μας, όπως και της Τουρκίας, στο ΝΑΤΟ (από το 1952), όπως και η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ και η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ, αποδείχτηκε πως όχι μόνο δεν αποτελούν παράγοντες επίλυσης των υπαρκτών διμερών προβλημάτων, αλλά, αντίθετα, είναι ανασταλτικοί για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και δεν μπορούν καν να εξασφαλίσουν την τήρηση της Διεθνούς Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας (1982), η οποία προβλέπει ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα για τα ελληνικά νησιά, όπως το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου.

3. Το ΚΚΕ τάσσεται ενάντια στην πολιτική της εγκατάλειψης και εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων (χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, όπως καθορίζονται από τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο στη Θάλασσα του 1982), που ακολούθησαν και ακολουθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Επιπλέον, το ΚΚΕ είναι σταθερά προσανατολισμένο στην ανάπτυξη της φιλίας, της διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στην εργατική τάξη και στους λαούς των δύο χωρών και προειδοποιεί πως η ειρήνη κινδυνεύει από τους ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται με επίκεντρο το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και τον πλούτο τους, όπου υπάρχουν μεγάλα και αντικρουόμενα επιχειρηματικά και γεωπολιτικά συμφέροντα που συγκρούονται με σφοδρότητα.

4. Ομως, ακόμη και αν το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ οδηγηθεί (μετά από πολεμική σύρραξη ή χωρίς αυτήν, με ευρωΝΑΤΟική παρέμβαση) στα διεθνή δικαστήρια, οι εργαζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν πως στις σημερινές συνθήκες, που το Διεθνές Δίκαιο ξαναγράφεται από τους ιμπεριαλιστές και το Δικαστήριο της Χάγης λειτουργεί με σκοπιμότητες, «η ειρήνη», «η ασφάλεια», «η δίκαιη λύση» δεν μπορεί να διασφαλιστούν σε αυτά τα πλαίσια χωρίς την πάλη των δύο λαών για την ανατροπή της αιτίας που γεννά αντιθέσεις, συγκρούσεις, πολεμικές συρράξεις. Κι αυτή η αιτία δεν είναι άλλη από τα καπιταλιστικά υπερκέρδη, την εξουσία του κεφαλαίου, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Για το λόγο αυτό πρέπει να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος και στις δύο χώρες, ενάντια στις αστικές τάξεις και στη συμμετοχή, εμπλοκή Ελλάδας - Τουρκίας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για την αποδέσμευσή τους από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που αποτελούν μόνιμη πηγή οδυνηρών συνεπειών σε βάρος των λαών.

5. Πρέπει να γίνει σαφές πως ακόμα κι αν ανακηρυχτεί ΑΟΖ και γίνει κατορθωτό, με τον έναν ή άλλον τρόπο, να οριοθετηθεί η ΑΟΖ με την Τουρκία και τις άλλες γειτονικές μας χώρες, και ξεκινήσει η εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας, αυτό από μόνο του δεν μπορεί να γλιτώσει τον εργαζόμενο λαό από την καπιταλιστική κρίση, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, όπως ισχυρίζονται τα άλλα κόμματα.

Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα στην παγκόσμια ιστορία και στη σημερινή σκληρή πραγματικότητα, που δείχνουν πως αυτός ο πλούτος είτε αποτελεί «μήλον της Εριδος», που προκαλεί μεγάλες αιματοχυσίες, είτε γίνεται αντικείμενο ασύδοτης εκμετάλλευσης από τις μεγάλες μονοπωλιακές εταιρείες, που τον καταληστεύουν, καταστρέφοντας το περιβάλλον, πετώντας «ψίχουλα» στους εργαζόμενους.

Εχει, λοιπόν, τεράστια σημασία ποιος και κάτω από ποιους όρους θα επωφεληθεί απ' αυτόν τον πλούτο. Ρίχνουν «στάχτη στα μάτια» του λαού οι πολιτικές δυνάμεις που μιλούν γενικά για ανάπτυξη και αξιοποίηση του πλούτου, αποφεύγοντας να απαντήσουν σ' αυτό το ερώτημα. Το ΚΚΕ υποστηρίζει πως μόνο η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής και η αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, μια οικονομία που δε θα στηρίζεται στο καπιταλιστικό κέρδος, αλλά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορούν να εξασφαλίσουν τη φιλολαϊκή αξιοποίηση αυτού του πλούτου.

6. Η ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας μεταξύ των δύο χωρών, που παρουσιάζεται δήθεν ως «η διαμόρφωση ενός στέρεου εδάφους που θα εξασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια», στην πραγματικότητα δε διασφαλίζει τίποτα άλλο από την κερδοφορία ορισμένων μονοπωλιακών ομίλων. Χαρακτηριστικό είναι πως τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές επενδύσεις στην Τουρκία έφτασαν τα 6,6 δισ. δολάρια, αλλά αυτό κάθε άλλο παρά σταμάτησε τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, τη λογική των «γκρίζων ζωνών».

7. Τα συμφέροντα των εργαζομένων, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Τουρκία, δεν μπορούν να τα εγγυηθούν οι αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα που υποκλίνονται στη λεγόμενη «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας», δηλαδή στην κερδοφορία του κεφαλαίου, και ενδιαφέρονται για το πώς θα παραδώσουν στα μονοπώλια τον ορυκτό πλούτο για εκμετάλλευση.

Δεν μπορούν να τα εγγυηθούν δυνάμεις, όπως ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρούν πως η ένταξη της Τουρκίας στην ιμπεριαλιστική ένωση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, την ΕΕ, θα επιλύσει και τις ελληνοτουρκικές διαφορές. Αυτή η επιχειρηματολογία χρησιμοποιήθηκε και στο παρελθόν για να μπουν οι δύο χώρες στο ΝΑΤΟ και απέδειξε πως δεν έλυσε, αλλά περιέπλεξε ακόμη περισσότερο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ενώ, επίσης, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα το κυπριακό πρόβλημα, πρόβλημα εισβολής - κατοχής, που διαιωνίζεται από το 1974.

8. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχουν και το χρέος και τη δύναμη να αντιταχθούν στην υλοποίηση των επικίνδυνων σχεδιασμών για την παραχώρηση του ενεργειακού πλούτου του Αιγαίου στους επιχειρηματικούς ομίλους. Η διασφάλιση του εγχώριου ορυκτού πλούτου - κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι ζήτημα στρατηγικής σημασίας για το λαό.

Η συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας για την εργατική - λαϊκή εξουσία αποδεικνύεται μονόδρομος για να υπάρχει αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας προς όφελος του λαού, αλλά και για τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ειρήνης.

ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΑΘΗΝΑ 15/3/2013