Ο Παφίλης έτρεψε σε φυγή τους νεοναζί βουλευτές

Θάλασσα, πικροθάλασσα... (2)

 Θάλασσα, πικροθάλασσα... (2)

[Συνέχεια από το προηγούμενο]

B. Φορολογία πλοίων που νηολογήθηκαν μετά την ισχύ του Ν.27/1975

(5) Απαλλάσσονται από οποιοδήποτε φόρο εισοδήματος τα κέρδη που προκύπτουν από την εκμετάλλευση πλοίων. Προϋπόθεση: Τα πλοία να βρίσκονται κάτω από ελληνική σημαία ή σημαία ΕΕ και ΕΟΧ (άρθρο 26α του ν. 27/1975). [σ.σ.: Η μόνη περίπτωση όπου ρητά απαλλάσσονται "από οποιονδήποτε φόρο" τα κέρδη ενός ολόκληρου κλάδου συλλήβδην.]

(6) Απαλλάσσεται από κάθε φορολογία η υπεραξία που μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε από την πώληση κάποιου πλοίου είτε από την είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης είτε από άλλη αιτία. Προϋπόθεση: Τα πλοία να βρίσκονται κάτω από ελληνική σημαία. [σ.σ.: Η μόνη άλλη περίπτωση που δεν φορολογείται η υπεραξία από μεταβίβαση υλικού ή άυλου περιουσιακού στοιχείου είναι όταν κάποιος επαγγελματίας μεταβιβάζει σε συγγενή του α' βαθμού την ατομική του επιχείρηση ή το ποσοστό τής προσωπικής εταιρείας όπου μετέχει και μόνο εφ' όσον αυτή η μεταβίβαση γίνεται για να βγει στην σύνταξη.]

(7) Απαλλάσσεται από το φόρο εισοδήματος το ποσό των καθαρών κερδών ή μερισμάτων κάθε ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας που εκτός από την εκμετάλλευση πλοίων έχει και άλλες εκμεταλλεύσεις. Προϋπόθεση: Τα πλοία να βρίσκονται κάτω από ελληνική σημαία ή σημαία ΕΕ και ΕΟΧ (άρθρο 26α του ν. 27/1975). [σ.σ.: Ενδιαφέρον, έτσι; Μαζί με πενήντα άλλες δουλειές που κάνεις, παίρνεις κι ένα πλοίο και γλιτώνεις τον φόρο από τα κέρδη όλων των δραστηριοτήτων σου. Πείτε μου τώρα κάτι για όσους δουλεύουν με μπλοκάκι, να δω κάτι που θέλω.]

Αριστοτέλης Ωνάσης - Ουίνστον Τσώρτσιλ (πιθ. 1958)

(8) Μειώνεται ο φόρος στα πλοία της α΄ κατηγορίας, αν αποδειχθεί ότι το πλοίο αργεί λόγω επισκευών, ελλείψεως εργασίας ή άλλης αιτίας. Προϋπόθεση: Οι ημέρες αργίας πρέπει να υπερβαίνουν τους δύο συνεχόμενους μήνες. [σ.σ.: Αυτό θα πει να δείχνει κατανόηση το κράτος!]

(9) Μειώνεται ο φόρος στα πλοία της β΄ κατηγορίας, αν αποδειχθεί ότι το πλοίο αργεί λόγω επισκευών, ελλείψεως εργασίας ή άλλης αιτίας. Προϋπόθεση: Οι ημέρες αργίας πρέπει να υπερβαίνουν τις είκοσι. [σ.σ.: Για μουράβια να βγει το ιστιοφόρο, τό 'φαγε το εικοσαήμερο.]

(10) Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία α΄ κατηγορίας, ναυπηγούμενα στην Ελλάδα. Προϋπόθεση: Να τίθενται κάτω από ελληνική σημαία για πρώτη φορά. [σ.σ.: Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη κάποια "ανεδαφικά συνδικαλιστικά προσκόμματα", που αναγκάζουν τους εφοπλιστές να ξενιτεύονται στην Άπω Ανατολή για να φτιάξουν τα καραβάκια τους.]

(11) Μείωση του φόρου κατά 50% σε πλοία και κρουαζιερόπλοια α΄ κατηγορίας. Προϋποθέσεις: α) Να εκτελούν τακτικές γραμμές ανάμεσα σε ελληνικά και ξένα λιμάνια ή μόνο μεταξύ ξένων λιμανιών, β) να τίθενται κάτω από ελληνική σημαία για πρώτη φορά. [σ.σ.: Καθ' όσον, αν δεν μειώσεις τον φόρο στα κρουαζιερόπλοια, πού θα τον μειώσεις; Στους τυροπιτάδες, που δεν κόβουν και αποδείξεις;]

(12)Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία α΄ κατηγορίας που υφίστανται επισκευές και οι δαπάνες για αυτές καλύπτονται με εισαγωγή συναλλάγματος. Υπό προϋποθέσεις.

(13) Μείωση του φόρου κατά 50% σε πλοία β΄ κατηγορίας. Προϋπόθεση: Να εκτελούν τακτικές γραμμές ανάμεσα σε ελληνικά και ξένα λιμάνια ή μόνο μεταξύ ξένων λιμανιών.

(14) Μείωση του φόρου κατά 60% σε επιβατηγά πλοία, μηχανοκίνητα και ιστιοφόρα, ανεξαρτήτως υλικού αυτών. Η μείωση αφορά πλοία β΄ κατηγορίας.

(15) Μείωση του φόρου κατά 75% στα αλιευτικά πλοία β' κατηγορίας. Η μείωση αφορά εταιρείες αλιευτικών πλοίων. [σ.σ.: Μόνο οι εταιρείες; Και οι απλοί ψαράδες, κύριε;]

(16) Μείωση του φόρου κατά 50% σε πλοία β΄ κατηγορίας ηλικίας 10-20 ετών. Προϋποθέσεις: α) Να είναι φορτηγά, δεξαμενόπλοια ή πλοία ψυγεία, β) να βρίσκονται κάτω από ελληνική σημαία για πρώτη φορά.

(17) Απαλλάσσονται κατά 2/3 του φόρου πλοία β΄ κατηγορίας, ηλικίας μικρότερης των 20 ετών. Υπό προϋποθέσεις.

(18) Απαλλάσσονται κατά τα 2/3 του φόρου πλοία β΄ κατηγορίας, ηλικίας 10-15 ετών, νηολογημένα σύμφωνα με τους ελληνικούς νόμους. Υπό προϋποθέσεις.

(19) Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία β΄ κατηγορίας καθώς και φορτηγά ηλικίας μικρότερης των 10 ετών. Προϋπόθεση: Να τίθενται για πρώτη φορά κάτω από ελληνική σημαία.

(20) Απαλλάσσονται από το φόρο φορτηγά πλοία της παραπάνω κατηγορίας, εφόσον έχουν ηλικία μικρότερη των 30 ετών. Προϋποθέσεις: α) Να τίθενται για πρώτη φορά κάτω από ελληνική σημαία, β) να δρομολογούνται σε τακτικές γραμμές μεταξύ ελληνικών και ξένων λιμένων ή μόνο μεταξύ ξένων λιμένων.

(21) Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία β΄ κατηγορίας που ναυπηγήθηκαν στην Ελλάδα. Προϋπόθεση: Να βρίσκονται κάτω από ελληνική σημαία. [σ.σ.: Μη τα ξαναλέμε. Τα είπαμε στην φοροαπαλλαγή Νο 10.]

(22) Απαλλάσσονται της φορολογίας που επιβάλλεται σε ιδιωτικά πλοία αναψυχής βάσει του ν.27/1975 (Α΄ 77), με την προϋπόθεση της εγγραφής τους στο Μητρώο του άρθρου 2 του ν. 4256/14 (ΦΕΚ Α΄92) τα χαρακτηρισμένα ως ναυταθλητικά σκάφη, κάθε τύπου ιστιοφόρα ή κωπήλατα με ελληνική σημαία. Υπό προϋποθέσεις. [σ.σ.: Στην πράξη, τα περισσότερα ιδιωτικά πλοία αναψυχής φέρονται ως ναυταθλητικά.]

(23) Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά ή κρατήσεις υπέρ του Δημοσίου ή κάποιου τρίτου το εισόδημα που αποκτάται από γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα. Επίσης απαλλάσσεται από το φόρο κύκλου εργασιών και τελών χαρτοσήμου και κάθε κράτησης ή τέλους υπέρ τρίτου, πλην των ανταποδοτικών, των συμβάσεων, των εισπράξεων και πληρωμών και γενικά οποιωνδήποτε πράξεων που διενεργούνται από τα γραφεία ή υποκαταστήματα ή για λογαριασμό των αντιπροσωπευόμενων επιχειρήσεων κατά την άσκηση των εργασιών ή την παροχή υπηρεσιών. Προϋπόθεση: Ορισμένες πληρωμές να γίνονται με εισαγωγή συναλλάγματος ή ευρώ. [σ.σ.: Αν αναρωτιέστε τι κερδίζει ο τόπος από τα γραφεία των αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων στην Ελλάδα, την απάντηση την έχει δώσει ο Καρατζαφέρης μιλώντας για την "σκόνη από τα λεφτά τους".]

1949: Οι εργασίες μετασκευής του δεξαμενόπλοιου σε πλωτό εργοστάσιο κατεργασίας φαλαινών
ολοκληρώθηκαν και τo "Olympic Challenger" του Αρ. Ωνάση φεύγει από το ναυπηγείο τού Κιέλου.

(24) Εξαντλείται κάθε φορολογική υποχρέωση α) του δικαιούχου, μετόχου ή εταίρου φυσικού προσώπου, για το εισόδημα που αποκτά με τη μορφή διανομής καθαρών κερδών ή μερισμάτων, εξαιρουμένου από οποιονδήποτε άλλο φόρο, τέλος, εισφορά ή κράτηση, είτε απευθείας είτε από εταιρίες χαρτοφυλακίου, ανεξαρτήτως του αριθμού των εταιριών χαρτοφυλακίου που παρεμβάλλονται μεταξύ της επιχείρησης και του τελικού μετόχου ή εταίρου και β) του μέλους του ΔΣ, του διευθυντή, του στελέχους για τα ποσά που εισπράττει από τα κέρδη με τη μορφή εκτάκτων αμοιβών και ποσοστών (bonus), επιπλέον των μισθών από εταιρείες του άρθρου 25 του ν.27/1975 πλην διαχειριστριών, με την καταβολή φόρου 10% α) στα μερίσματα που εισπράττει φυσικό πρόσωπο φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, από αλλοδαπή επιχείρηση οποιουδήποτε τύπου ή μορφής, που διατηρεί γραφεία ή υποκαταστήματα εγκατεστημένα σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 25 του ν.27/1975 (Α΄ 77) και ασχολούμενα αποκλειστικά με τη ναύλωση, ασφάλιση, διακανονισμό αβαριών, μεσιτεία αγοραπωλησιών ή ναυπηγήσεων ή ναυλώσεων ή ασφαλίσεων πλοίων με ελληνική ή ξένη σημαία πάνω από πεντακόσιους (500) κόρους ολικής χωρητικότητας, εξαιρούμενων των επιβατηγών πλοίων και των εμπορικών πλοίων που εκτελούν εσωτερικούς πλόες, καθώς και με την αντιπροσώπευση πλοιοκτητριών εταιριών, ως και επιχειρήσεων που έχουν ως αντικείμενο εργασιών τις ίδιες με τις παραπάνω αναφερόμενες δραστηριότητες και β) στα κέρδη που διανέμουν οι ως άνω εταιρίες, με τη μορφή εκτάκτων αμοιβών και ποσοστών (bonus) σε μέλη του ΔΣ, σε διευθυντές και σε στελέχη, επιπλέον των μισθών. [σ.σ.: Επειδή μπορεί να μπερδευτείτε με όλο αυτό το μακρυνάρι, διαβάστε τα υπογραμμισμένα τμήματα σαν ενιαία πρόταση. Θα καταλάβετε εύκολα ότι, ενώ οι πενταροδεκάρες τού μισθού σας φορολογούνται με κλίμακα που αρχίζει από 22%, τα εισοδήματα κάποιων άλλων φορολογούνται με 10% και τέλος.]

(25) Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά ή κράτηση το εισόδημα που αποκτάται με τη μορφή διανομής καθαρών κερδών ή μερισμάτων, είτε απευθείας είτε από εταιρείες χαρτοφυλακίου (holding companies), ανεξαρτήτως του αριθμού των εταιρειών χαρτοφυλακίου που παρεμβάλλονται μεταξύ της πλοιοκτήτριας εταιρείας και του τελικού μετόχου ή εταίρου. Προϋποθέσεις: α) Η πλοιοκτήτρια εταιρεία πρέπει να είναι αλλοδαπή και να τελεί υπό τη διαχείριση ημεδαπής ή αλλοδαπής επιχείρησης εγκατεστημένης στην Ελλάδα, β) το πλοίο να είναι υπό ξένη σημαία. [σ.σ.: Προσέξτε εκείνο το "ανεξαρτήτως του αριθμού των εταιρειών" πόσο εξυπηρετικό ακούγεται σε όσους αρέσκονται να πηγαίνουν το χρήμα βόλτα.]

(26) Απαλλάσσεται από κάθε φόρο η μεταβίβαση από οποιαδήποτε αιτία, μετοχών ή μεριδίων ημεδαπών ή αλλοδαπών πλοιοκτητριών εταιρειών πλοίων υπό ελληνική ή ξένη σημαία, καθώς και εταιρειών χαρτοφυλακίου (holding companies) που κατέχουν άμεσα ή έμμεσα τις μετοχές ή τα μερίδια των ως άνω πλοιοκτητριών εταιρειών. [σ.σ.: Πρόκειται για μοναδική περίπτωση όπου περιουσιακά στοιχεία αλλάζουν χέρια δίχως το κράτος να εισπράττει δεκάρα τσακιστή.]

(27) Απαλλάσσονται από κάθε τέλος τα έγγραφα που συντάσσονται για την εφαρμογή του Ν. 27/1975. [σ.σ.: Ενώ ο αγρότης που παθαίνει ζημιά από χαλάζι, φωτιά κλπ πληρώνει τέλος για κάθε ρίζα που δηλώνει πως καταστράφηκε, προκειμένου να αποζημιωθεί, κάποιοι δεν πληρώνουν ούτε χαρτόσημο.]

(28) Μειώνεται η εισφορά προς το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (ΝΑΤ) για τα πλοία που αποδεδειγμένα αργούν λόγω επισκευών, ελλείψεως εργασίας ή άλλης αιτίας. Η μείωση είναι ανάλογη με το χρόνο της αργίας. [σ.σ.: Αντίθετα, όλοι οι άλλοι επαγγελματίες πληρώνουν εισφορές κανονικά, είτε έχουν δουλειά είτε όχι (π.χ. μηχανικοί κλπ).]

(29) Απαλλάσσονται από το φόρο κύκλου εργασιών και από τους δασμούς τα ναυταθλητικά σκάφη κάθε τύπου που ανήκουν σε αναγνωρισμένους ναυτικούς ομίλους ή ναυτικά σωματεία ή μέλη αυτών. [σ.σ.: Είπαμε και πρωτύτερα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ιστιοφόρων είναι καταχωρισμένα ως ναυταθλητικά σκάφη.]

(30) Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά ή κράτηση το εισόδημα που αποκτάται από εταιρείες χαρτοφυλακίου που κατέχουν αποκλειστικά μετοχές εταιρειών πλοιοκτητριών που βρίσκονται υπό ελληνική ή ξένη σημαία. Προϋπόθεση: Τα πλοία να είναι συμβεβλημένα με το ΝΑΤ. [σ.σ.: Να είναι συμβεβλημένα με το ΝΑΤ, χωρίς να απαιτείται να είναι και ασφαλιστικά ενήμερα.]

(31) Επιβάλλεται φόρος εισοδήματος με συντελεστή 1%, με τον οποίο εξαντλείται η φορολογική υποχρέωση, στα ακαθάριστα έσοδα που προέρχονται από πωλήσεις στην Ελλάδα αλιευμάτων παραγωγής αλιευτικών πλοίων ελληνικών συμφερόντων υπό ξένη σημαία. Η διάθεση των αλιευμάτων γίνεται ή στην ιχθυόσκαλα ή στην προκυμαία ή στα ψυγεία ξηράς. Η μείωση αφορά αλλοδαπές εταιρείες φορολογούμενες για εισόδημα από αλιεία. [σ.σ.: Αν έχετε απορία γιατί τα "ελληνικών συμφερόντων υπό ξένη σημαία" αλιευτικά φορολογούνται μόνο με 1%, δεν βλέπω καλύτερη απάντηση από το λογικό "για να τρώνε φτηνό ψάρι οι έλληνες". Πάντως, η αιτιολογία που αναφέρεται στον Κρατικό Προϋπολογισμό είναι "για λόγους απλοποίησης" (και για πολλές κλοτσιές).]

(32) Χορηγείται έκπτωση 2% χωρίς δικαιολογητικά στα έσοδα που προέρχονται από την εκμετάλλευση πλοίων χωρητικότητας άνω των 1.500 κόρων. Προϋποθέσεις: α) Τα πλοία να είναι υπό ελληνική σημαία και να εκτελούν αποκλειστικά περιηγήσεις, β) τα έσοδα να προέρχονται από αλλοδαπούς πελάτες για κάλυψη εξόδων προβολής και διαφήμισης. [σ.σ.: Εξ όσων γνωρίζω, πρόκειται για την μόνη περίπτωση που γίνονται δεκτές δαπάνες χωρίς δικαιολογητικά και σίγουρα είναι η μοναδική όπου το κράτος πριμοδοτεί την διαφήμιση μιας ιδιωτικής επιχείρησης.]

(33) Απαλλάσσονται από κάθε τέλος ή άλλη επιβάρυνση υπέρ του Δημοσίου ή τρίτων η διανομή κερδών και το καθαρό προϊόν της εκκαθαρίσεως αυτής, η ανάληψη κεφαλαίου και οι σχετικές εξοφλητικές αποδείξεις, οι εγγραφές στα βιβλία της εταιρείας και τα δικαιολογητικά καθώς και άλλα έγγραφα που αφορούν πράξεις που ενεργεί η εταιρεία στο εξωτερικό και έρχονται στην Ελλάδα, οι καταθέσεις και τα προς την εταιρεία δάνεια των μετόχων, η κεφαλαιοποίηση των κερδών και η μη ανάληψη των κερδών από τους μετόχους. [σ.σ.: Σε όλες τις άλλες εταιρείες, οι δοσοληψίες των εταίρων με την εταιρεία τους υπόκεινται σε κατά περίπτωση τέλη και χαρτόσημα.]

Κωνσταντίνος Καραμανλής: "...επιβάλλεται όπως οι έλληνες εφοπλισταί επιδείξουν καλήν διάθεσιν και
εμπιστοσύνην προς το ελληνικόν κράτος και την ναυτιλικήν πολιτικήν του" (Ναυτεμπορική, Ιανουάριος 1957)

Πριν κλείσουμε για σήμερα, να κάνω μια παρατήρηση γιατί θα σκάσω. Αναφερθήκαμε χτες (και με παράδειγμα) στο ευτελέστατο ποσό που πληρώνουν τα πλοία ως φόρο χωρητικότητας (tonnage tax). Με τόσες μειώσεις και απαλλαγές που είδαμε ως τώρα, αναρωτιέμαι αν υπάρχει πλοίο που να πληρώνει έστω κι αυτά τα ψίχουλα...

Θα συνεχίσουμε. Όρεξη να υπάρχει!

Κερδίστε χάνοντας

 Κερδίστε χάνοντας

Δεν είναι λίγο βαρετό να νικάμε μόνο εμείς σε κάθε Eurogroup; Ας αφήσουμε κανέναν άλλο να νικάει πού και πού, έτσι για να μη χαθεί το ενδιαφέρον και δε μας παίζει κανείς στο τέλος -θα μας αποφεύγουν για να αποφύγουν τη βέβαια ήττα. Βασικά το ίδιο πρόβλημα είχαν κι οι άρχοντες των Ολυμπιακών Αγώνων, στην αντίστοιχη περιπέτεια του Αστερίξ, και έφτιαξαν ένα άθλημα μόνο για τους βάρβαρους -για να μείνει ευχαριστημένος κι ο Καίσαρας.

Θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση να πουλάει τρέλα, όπως και τώρα, αλλά να ρίξει και λίγο αριστερό σανό για πασπάλισμα, στο οποίο ειδικεύεται. Λίγο Μπρεστ-Λιτόφσκ και ΝΕΠ, για τους αναγκαίους "λενινιστικούς" συμβιβασμούς ή ότι είναι μια ήττα που προετοιμάζει την τελική νίκη, όπως η επανάσταση του 1905 ετοίμασε το ξέσπασμα του 17' και τον Οχτώβρη. Όλα αυτά, όπου η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία και το τρολάρισμα. Να βγουν και να πουν πχ πως χαμένη διαπραγμάτευση είναι μόνο αυτή που δε γίνεται. Ή ότι χάσαμε μόνο μια μάχη, αλλά θα κερδίσουμε τον πόλεμο -που είναι συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα.

Όχι όμως, αυτοί πουλάνε σκέτη τρέλα, αγνή και "άδολη" -όσο κι η απλή αναλογική τους. Σου λέει: νικήσαμε. Πάλι. Στον έβδομο ουρανό όλοι αδέλφια. Πετάμε από κορυφή σε κορυφή κι από επιτυχία σε θρίαμβο. Δεν υπάρχουν ντροπαλές δικαιολογίες, μονάχα νίκες, περιφανείς και περήφανες, όχι σαν τους άλλους τους υποτελείς.

Του Πάνου Ζάχαρη

Είναι κάπως σαν το "κερδίστε χάνοντας" που παίζαμε μικροί και το παίζουν τώρα οι συνταξιούχοι με τις συντάξεις τους.
Το παθαίνω και τώρα, μεγάλος, με τα κιλά καμιά φορά, που είναι σαν το χρέος. Όλα τα απομειώνω, τα διευθετώ και τα διαγράφω, για να είναι βιώσιμος (αυτά και βασικά ο ιδιοκτήτης τους) και όλο μου βγαίνουν περισσότερα, με τα πανωτόκια και τις αυξήσεις. Αλλά δεν εκτιμάς κάτι μέχρι να το χάσεις -πχ το μυικό πάχος που λέει κι ο Οβελίξ.

Ή σαν το Ρόκι, που τρώει μπουνιές τη μία μετά την άλλη, βουλώνουν τα μάτια του, μελανιάζουν και ρίχνει στα τυφλά (τυφλή αντιβία και έτσι) απ' όπου κι αν προέρχεται, αλλά πάντα νικάει στο τέλος και φωνάζει "Άντρια-ααα" (λες να εννοεί τον Αντρέα που του λείπει;).
Όμως ο λαός είναι παραζαλισμένος -σαν το Ρόκι- από τα απανωτά χτυπήματα, του κάνουν πουρέ το μυαλό και τα ΜΜΕ, και δεν μπορεί να καταλάβει πως δεν είμαστε όλοι ένα πράγμα, ίσα και όμοια, ούτε στην κρίση, ούτε στην ανάπτυξη, για να χάνουμε και να κερδίζουμε όλοι μαζί.
Together we stand, divided we fall, αλλά σαν τάξη, όχι σαν έθνος.

Κι όσοι μπορούν και σκέφτονται ακόμα, έχουν εθιστεί στην ιδέα πως χρειαζόμαστε νίκες στο σήμερα που γενικά δεν είναι λάθος, αρκεί να συνειδητοποιήσει κανείς πως κάθε μικρή νίκη είναι επισφαλής κι ολοένα δυσκολότερη, όσο δε συνδέεται με μια μεγάλη που θα φέρει ριζικούς μετασχηματισμούς κι όχι ημίμετρα ή μικρές ανάσες αξιοπρέπειας (για να την κρατάμε μετά βουλωμένη, σαν τον Πέπε, από το Αστερίξ στην Ισπανία).

Κι είναι τραγικό αν δεις τι έχει βαφτιστεί κατά καιρούς ως "νίκη" τα τελευταία χρόνια, εν μέρει από την ανάγκη του κόσμου να ζήσει τέτοιες, αλλά πιο πολύ από διάφορους πολιτικούς απατεώνες και το πάντα πρόθυμο αριστεροχώρι, που πατάνε σε αυτήν την ανάγκη και την καπηλεύονται.
Μαϊούνης, η υπαναχώρηση του ΠαΣοΚ στο άρθρο 16, οι πλατείες, ο Σύριζα, το δημοψήφισμα, η στάση του "αριστερού" Φίλη για τα Θρησκευτικά (που τις προάλλες ζήτησε συμπόρευση με ΠαΣοΚ και ΔημΑρ, με τους οποίους υπάρχει προγραμματική σύγκλιση -αυτός τουλάχιστον είναι ειλικρινής). Μέχρι και το μνημόνιο βαφτίστηκε "νίκη", γιατί ναι μεν ήταν επώδυνος συμβιβασμός, συγκριτικά όμως "πιο επωφελής" από τους προηγούμενους.

Τόσες νίκες κι ούτε ένας τίτλος όμως; Μέχρι κι η Λεβερκούζεν (Νεβερκούζεν, Λεβερ-λούζερ) έχει πάρει κάποια τρόπαια στην ιστορία της. Κι εμείς όχι; Πώς εξηγείται αυτό; Με δύο τρόπους...

Καταρχάς εκλογικά. Γιατί στην κάλπη η ήττα είναι απτή και τελεσίδικη, δεν επιδέχεται πολλαπλών ερμηνειών. Και όσο πιο πολλά φύκια πουλήσεις για μεταξωτές κορδέλες, όσο περισσότερες τζάμπα, εικονικές νίκες πουλήσεις στο τηλεοπτικό πόπολο, για να χαρεί, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες σου ως ΔΦΑ να επιζήσει εκλογικά -ου μην και να παραμείνει γαντζωμένος στην κυβέρνηση.
Ενώ αν έβγαιναν να πουν "δυστυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι", δε θα έβρισκαν στο τέλος ούτε την ψήφο τους.

Το δεύτερο έχει να κάνει με το δικό μας το λαό. Που αναζητά καλές εμφανίσεις και περήφανες ήττες. Ναι μεν χάσαμε, αλλά τουλάχιστον το παλέψαμε και το διαπραγματευτήκαμε, πέσαμε με το κεφάλι ψηλά, τι άλλο να κάναμε;
Κι όταν είναι να παλέψει ο ίδιος, πέφτει αμαχητί, γιατί τίποτα δεν αλλάζει. Και δεν παλεύει καν, έστω για να πέσει με το κεφάλι ψηλά, μαχόμενος.



Αλλά στο τέλος venceremos (Σύριζα-Ποδέμος). Ένας λυκάνθρωπος εναντίον της λυκοσυμμαχίας...

Υγ: Θα 'ναι σαν νίκη, αλλά θα χάνουμε... Τα έλεγε ο γέρος...
Υγ2: Αλλά εμείς θα τη φτιάξουμε την οργάνωση. Χαμένε α χαμένε...

Υγ3: ωπ, τι έγινε; Μελαχρινός Λένιν (Lenin Moreno) στον Ισημερινό;
Μετά τον Κορέα; Κερδάμε αδέλφια...

    Γιατί ΚΚΕ ;

Όποιος αναζητά καθαρό, ανόθευτο κομμουνιστικό κίνημα που θα εμφανιστεί αίφνης στους δρόμους και θα ζητήσει την εξουσία θα περιμένει πολύ. Όποιος φαντασιώνεται ένα κομμουνιστικό κόμμα που θα είναι η καθαρή, αμόλυντη και χωρίς αντιφάσεις αντανάκλαση, του ιδανικού ιδεότυπου -που άλλωστε δεν υπάρχει- του κομμουνιστικού κόμματος, θα περιμένει ακόμη περισσότερο. Ακριβώς γιατί ποτέ στην ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος δεν υπήρξε κομμουνιστικό κόμμα, χωρίς λάθη, αντιφάσεις, ολιγωρίες και λάθος εκτιμήσεις, δεδομένου ότι το κομμουνιστικό κόμμα, είναι οι άνθρωποι του, είναι η εργατική τάξη με τις αντιφάσεις της, με τις τάσεις χειραφέτησης και υποταγής που ενυπάρχουν και εμφιλοχωρούν στην ολότητα της οντολογίας της.

Είναι η ίδια η εργατική τάξη ωστόσο, που η ενεργός και αποφασιστική συμμετοχή της στην καθημερινή πολιτική ζωή του κομμουνιστικού κόμματος και στις αποφάσεις του, συνιστούν αμετάκλητη προϋπόθεση προκείμενου, ο στρατηγικός στόχος της επανάστασης να γεφυρώνεται με τις τακτικές επιλογές που εκβάλουν από τον στρατηγικό στόχο σε κάθε δεσπόζουσα ή χαμηλότερης έντασης πολιτική μάχη. Η μη συμμετοχή του κόσμου της εργασίας με αποφασιστικό και καθοριστικό τρόπο στο εργατικό κίνημα και στις πολιτικές και οργανωτικές διαδικασίες του κομμουνιστικού κόμματος, αποτελεί την πρωταρχική αιτία της απαγκίστρωσης του κόμματος από τις ανάγκες και τα ερωτήματα της εργατική τάξης και της συνεπακόλουθης κατασκευής μιας αποξενωμένης και αφυδατωμένης γραφειοκρατίας που υπάρχει στο όνομά της-της εργατικής τάξης- χωρίς ουσιαστικά να την εκφράζει και να την εκπροσωπεί.

Η πολιτική μάχη για την ηγεμονία των ταξικών συμφερόντων του κόσμου της εργασίας διενεργείται στο όλο του δυνητικά επαναστατικού υποκειμένου, του οποίου αναπόσπαστες και οργανικές πλευρές συνιστούν πρωταρχικά το κομμουνιστικό κόμμα σε συνέργεια με τα κοινωνικοπολιτικά μέτωπα που συμμετέχει, και το εργατικό κίνημα, η ανάπτυξη του οποίου, συνιστά απαράβατο όρο για την μετατροπή των συσχετισμών υποταγής και χειραφέτησης σε συσχετισμούς χειραφέτησης και νίκης. Η επανάσταση δεν μπορεί να γίνει ερήμην της εργατικής τάξης, με τον ίδιο τρόπο που η μετατροπή των συνθηκών ήττας σε συνθήκες νίκης, δεν μπορεί να δρομολογηθεί, χωρίς να εμφανιστούν στο προσκήνιο της ιστορίας με τρόπο καταλυτικά ηγεμονικό, τα ταξικά συμφέροντα των εργαζόμενων.

Πρόκειται για μια μάχη κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική, για μια μάχη που διεξάγεται στην θεωρία, στην πολιτική και στον πολιτισμό και συσσωματώνεται στο κίνημα και στο κοινωνικό πεδίο, εκεί που καθοριστικά κρίνεται η τελική της έκβαση. Σε αυτή την πορεία , που είναι ενιαία, αν και με καμπές και υφέσεις, τοκομμουνιστικό κόμμα αναδύεται ως δυναμικός χώρος συσπείρωσης όπως και σε όρο μετάβασης των δυνάμεων της εργασίας από την αυθόρμητη άρνηση της εκμετάλλευσης και της βίας της καπιταλιστικής κυριαρχίας, στην συνειδητή κατάφαση σε ένα κόσμο χωρίς καπιταλιστική κυριαρχία, χωρίς καπιταλιστικό κράτος, χωρίς καπιταλιστικό δίκαιο.

Χωρίς κομμουνιστικό κόμμα, χωρίς δηλαδή την συνειδητή πολιτική και οργανωτική εισβολή της εργατικής τάξης στο κέντρο της ταξικής πάλης, με το αίτημα της εργατικής εξουσίας ανά χείρας, η πολυδιάσπαση και ο κατακερματισμός της εργασίας σε θλιβερές, αλυσιτελώς περιφερόμενες ατομικότητες, θα τρέφει εις το διηνεκές, την καπιταλιστική κυριαρχία.

Το κομμουνιστικό κόμμα ως απόρροια αυτής της οπτικής, αναφύεται ως το αποκρυστάλλωμα της διαλεκτικής και για αυτό πολεμικής συνέργειας και αντίθεσης, μεταξύ της τάσης υποταγής στο εύρος και στην έκταση της καπιταλιστικής κυριαρχίας και της δυνατότητας, να πραγματοποιηθεί η κοινωνική,πολιτική και τελικά ιστορική συνάντηση της εργατικής τάξης με την δυνατότητα της επαναστατικής υπέρβασης των όρων της υποταγής της. Αυτή η συνάντηση δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ -τουλάχιστον με όρους κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας- αν δεν εγγραφεί στο σώμα του επαναστατικού υποκειμένου, αν δεν αποτυπωθεί “με πυρακτωμένη γραφίδα” στα ντοκουμέντα, στις σημαίες στην ίδια την ζωή και την δράση του κομμουνιστικού κόμματος.

Σε αυτό το πλαίσιο, σε συνθήκες σοβούσας και καλπάζουσας καπιταλιστικής κρίσης, εδώ στον “αδύναμο κρίκο” του διεθνούς καπιταλιστικού πλέγματος, -στην Ελλάδα- εδώ, που οι προσδοκίες ανάπτυξης της εγχώριας αστικής τάξης διαμεσολαβούνται από την περαιτέρω κοινωνική, πολιτική και οικονομική εξόντωση της εργατικής τάξης, εδώ στην “ρωγμή του χρόνου”, η διάρρηξη της καπιταλιστικής κανονικότητας αν επέλθει, θα πραγματωθεί, ως η κοινωνικά και πολιτικά οργανωμένη καθολική ανυπακοή στις επιταγές του εγχώριου πολιτικού και οικονομικού συστήματος, στις νόρμες και τους κανονισμούς της ΕΕ, στην συνολική αντίθεση και ανατροπή της εθνικής έκφρασης ενός καπιταλισμού που συναρτά την ύπαρξη και διαιώνισή του, από την οργανική του σύνδεσή με τις ευρωπαϊκές καπιταλιστικές ελίτ.

Πρόκειται για μια επιλογή που δεν διαμεσολαβείται και εν τοις όροις αρνείται, “κάθε αριστερή αυταπάτη” περί θετικής αλλαγής -υπέρ των εργατικών συμφερόντων- του οντολογικού και μορφολογικού πλαισίου της ΕΕ, δηλαδή του εγχώριου και ευρωπαϊκού καπιταλισμού, που αντίκειται με τρόπο καθολικό προς κάθε λογική σταδιακής μετάβασης στον “σοσιαλιστικό παράδεισο” -βλέπε “νομισμαστόπληκτες αναλύσεις”- που θέτει το ζήτημα της εργατικής εξουσίας ως όρο και προϋπόθεση για την αποδέσμευση από την ΕΕ και συνεπακόλουθα και τις χρηματοπιστωτικές και νομισματικές της εκφάνσεις, με παράλληλη και ταυτόχρονη όπως και οριστική ανατροπή, των όρων που συνέχουν το καπιταλιστικό υπόδειγμα εξουσίας σε πολιτικό,οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Το πρόταγμα της εργατικής εξουσίας δεν είναι κενό γράμμα. Καθώς η δυναμική κίνηση και μετατόπιση της εργατικής τάξης σε θέσεις απαγκιστρωμένες από κάθε “μεταφυσική πολιτική ονείρωξη” πως μπορεί να αλλάξει η ζωή των εργαζόμενων χωρίς συνολική ανατροπή των όρων εκμετάλλευσής τους, μια ανατροπή που θα την επιλέξει και θα την επιβάλλει ο κόσμος της εργασίας, είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει και να υπερασπιστεί την ριζική αλλαγή των όρων της ζωής της. Η απελευθέρωση των εργαζόμενων είναι έργο των ιδίων, και δεν κυοφορείται σε καμία αστική κάλπη, όπως και δεν κρύβεται σε κανένα μεγαλόπνοο σχέδιο νομικής ή νομισματικής εμπνεύσεως.

Δε υπάρχει κάποιο μεγάλο κόλπο, ούτε κάποιο κρυμμένο μυστικό που τάχα ο κόσμος της εργασίας δεν μπορεί μόνος του να ανακαλύψει. Το διακύβευμα είναι το ζήτημα της εξουσίας. Όσο η εξουσία παραμένει στα χέρια των καπιταλιστών και στο έμμισθο πολιτικό προσωπικό τους που την διαχειρίζεται, κάθε αλλαγή που θα πραγματοποιείται στο “όνομα της κοινωνίας” θα χτίζει άλλο ένα δωμάτιο στις καπιταλιστικές “κατακόμβες”.Αυτή η καθαρή διαπίστωση που την κάνει έστω και υποσυνείδητα ο κάθε εργαζόμενος που έχει έρθει σε επαφή με τους εργοδότες και το καπιταλιστικό κράτος, σε κοινωνικό επίπεδο συνιστά αμετάκλητη προϋπόθεση για τον απεγκλωβισμό από το πλέγμα κυριαρχίας του καπιταλιστικού καθεστώτος.

Η μόνη κοινωνική και πολιτική δύναμη που κάνει με καθαρό τρόπο αυτή την διαπίστωση είναι οι κομμουνιστές. Το μόνο κόμμα που συγκροτεί τον πολιτικό του λόγο όπως και την στρατηγική του φυσιογνωμία αναφορικά με αυτή την διαπίστωση, είναι το ΚΚΕ. Το μόνο κόμμα που διαθέτει τους όρους να σηκώσει το ιστορικό βάρος αυτής της διαπίστωσης και να συμβάλλει με τρόπο καθοριστικό στην συγκρότηση της εργατικής τάξης στην βάση αυτού του στρατηγικού στόχου είναι το ΚΚΕ. Με την έννοια ότι φέρει την πολιτική ευθύνη να συμβάλλει με τρόπο προωθητικό στην διαλεκτική όσμωση της πολιτικής στρατηγικής της κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας από τους εργαζόμενους, με ένα τακτικό σχεδιασμό στο επίπεδο του εργατικού κινήματος, που θα αποσπά τις εργατικές δυνάμεις από τις λογικές της υποταγής, της ενσωμάτωσης, της ανάθεσης και της “ιώβειας” αναμονής.

Αυτή η ιστορική ευθύνη του ΚΚΕ, αποτελεί ταυτόχρονα και την ευκαιρία του κόσμου της εργασίας να αναψηλαφήσει τα όρια και τις δυνατότητες της πολιτικής ως μέσο έκφρασης των εργατικών συμφερόντων,αφαιρώντας ταυτόχρονα από αυτή, τον εσμό των αστικών θεωρήσεων και πρακτικών που την έχουν καταστήσει σε μέσο καταπίεσης και εκμετάλλευσης της εργασίας και διαχείρισης της εξαθλίωσης της ζωής των εργαζόμενων. Η απελευθερωτική χρήση της πολιτικής είναι ταυτισμένη με τον εργατικό και ταξικό της χαρακτήρα,καταδεικνύοντας ότι ουσιαστική συμμετοχή της εργατικής τάξης στην παραγωγή της πολιτικής για το εαυτό της, συνιστά προϋπόθεση για να αναστρέψει την θέση της στην παραγωγή, στην κοινωνία, στην οικονομία, στην ίδια την ιστορία.

Αυτή η δυνητική απελευθερωτική προοπτική από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, είναι αναγκαία να συναντηθεί στο πεδίο της ταξικής πάλης, με την δυνητικά επαναστατική τροχιά που αποπειράται -με επιμονή- να σφυρηλατήσει το ΚΚΕ. Πρόκειται για μια συνάντηση που πρέπει να πραγματοποιηθεί. Για μια συνάντηση που αποτελεί διακύβευμα της πολιτικής περιόδου να αποκτήσει κοινωνικά και πολιτικά αποκρυσταλλώματα.

Πρόκληση και ευκαιρία ταυτόχρονα.

Κάνεις δεν μπορεί να προδιαγράψει το λυκαυγές μιας ενδεχόμενης νίκης ή το λυκόφως μια πιθανής ήττας.Ωστόσο η προσπάθεια πρέπει να γίνει. Η μάχη πρέπει να δοθεί.

ΚΚΕ λοιπόν….

“Παιχνίδια στις πλάτες των πενταετών και συμβασιούχων πυροσβεστών”

“Παιχνίδια στις πλάτες των πενταετών και συμβασιούχων πυροσβεστών”

Δεκαεννέα χρόνια ομηρίας είναι πολλά. Είναι πάρα πολλά για όσους τα βιώνουν από το 1998 που

εντάχθηκαν ως εποχικοί στο πυροσβεστικό σώμα. Έπαιξαν όλες οι κυβερνήσεις από τότε μέχρι σήμερα με την

αγωνία και τον πόθο χιλιάδων ανθρώπων για μία σίγουρη εργασία και την εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο. Το

ίδιο αλλά με ποιο απροκάλυπτο τρόπο το έκανε και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Της έλαχε ο

κλήρος να πάει ένα βήμα παραπέρα την βρώμικη δουλεία που είχαν ξεκινήσει σε βάρος των εργαζομένων

της χώρας οι προκάτοχοι της, εφαρμόζοντας τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για την ελαστικοποίηση των

εργασιακών σχέσεων εργασίας και τη συρρίκνωση των υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα όπως αυτές που

προσφέρει το Π.Σ. Ο στόχος είναι να γίνει σημαντική μείωση του μόνιμου προσωπικού. Με σκοπό να

μειωθούν ακόμη περισσότερο οι σχετικές πιστώσεις για το Π.Σ. Να εμπορευματοποιηθεί ένα κομμάτι

προληπτικής πυροπροστασίας ή να περάσει σε επιχειρηματικά συμφέροντα, και να πλαισιωθεί ο

κατασταλτικός τομέας από εθελοντικές υπηρεσίες που θα λειτουργούν ανταποδοτικά με ευθύνη των δήμων.

Το νομοθετικό πλαίσιο για τον εθελοντισμό ξεκίνησε από το 1992 και μέχρι και σήμερα συμπληρώνεται

συνεχώς. Άρχισαν με ποιο εντατικούς ρυθμούς να δημιουργούνται σε διάφορες περιοχές εθελοντικές

υπηρεσίες. Όταν θα πετύχουν οι δήμοι να αποσπάσουν ποιο αποδοτικά ανταποδοτικά τέλη, θα γεμίσει η

χώρα από δαύτες. Ήρθε λοιπόν η στιγμή για την εντατικοποίηση της ανάπτυξης του στρατηγικού τους

σχεδιασμού. Όλοι συγχρονισμένοι σε αυτόν το σκοπό. Κυβέρνηση, επιχειρηματικοί όμιλοι, ΜΜΕ,

συνδικαλιστικές ηγεσίες του χώρου, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια παρεμβαίνουν με συνεχείς

εγκωμιαστικές δηλώσεις για τις εθελοντικές οργανώσεις και την υπέρ προβολή των δράσεων τους, με άρθρα,

με συν διοργάνωση ημερίδων κ.λπ. Ήρθε λοιπόν η ώρα οι 5.500 περίπου συμβασιούχοι και πενταετής να

βλέπουν σιγά - σιγά την πόρτα της εξόδου από το Π.Σ. Μάλιστα πολύ εξ αυτών που προβλέπει η τροπολογία

για τριετή παράταση θα αναγκαστούν να το πράξουν από μόνοι τους αφού προβλέπονται εξοντωτικές

μεταθέσεις και μετακινήσεις με απόφαση του αρχηγού κατά παρέκκλιση των σχετικών διατάξεων.

Ο ρόλος τους λοιπόν ήταν μέχρι εδώ. Ο νόμος 3938/2011 ήταν το αναγκαίο μεταβατικό στάδιο

παραπλάνησης, και εφησυχασμού των συμβασιούχων για να κερδίζουν χρόνο οι κυβερνήσεις για την

ανάπτυξη των διαλυτικών σχεδιασμών τους σε βάρος της πυρασφάλειας της χώρας. Το αν ήταν αναμενόμενη

ή όχι αυτή η εξέλιξη αρκεί κανείς να δει τα πραγματικά γεγονότα χωρίς συναισθηματικές αναστολές. Όταν

καταργούσαν το 2011 τις 4.000 οργανικές θέσεις μόνιμου προσωπικού, δεν το έκαναν για να τις ξανά

συστήσουν πάλι από την αρχή όπως και σήμερα ακόμη παραπλανητικά αποτυπώνεται μέσα από την

νομοθετική εξαπάτηση που κατέθεσαν ως τροπολογία. Όπως εξαπάτηση είναι το γεγονός ότι μιλάνε στην

τροπολογία για την αυτοδίκαια μονιμοποίηση μετά την λήξη της τριετίας, αλλά λίγο παρακάτω προβλέπουν

με πονηριά ότι με σχετική υπουργική απόφαση θα γίνεται η διευθέτηση των λεπτομερειών εφαρμογής των

σχετικών διατάξεων. Αυτό δηλαδή που επικαλούνται ως δικαιολογία και σήμερα, ότι από λάθος δεν

προβλέφθηκε για την εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθετικής διάταξης, είτε με ευθύνη του Αρχηγείου του

Π.Σ. είτε με ευθύνη του Χ ή Ψ υπουργείου. Η μείωση της μισθολογικής τους δαπάνης για το 2017 κατά

1.571.000 ευρώ περίπου και οι ανύπαρκτες πιστώσεις για την μισθολογική τους αναβάθμιση από

πενταετούς σε μόνιμους ήταν ένα ακόμη καμπανάκι. Η διατήρηση των 4.000 οργανικών θέσεων

πυροσβεστών πενταετούς θητείας που αποτυπώνεται ξεκάθαρα μέσα στο υπό ψήφιση σχέδιο Π.Δ. ΅ Για την

ίδρυση νέων Π.Υ. και αναδιάρθρωση υφιστάμενων Π.Σ. και Π.Υ. εντός αερολιμένων ¨. δεν έδειχνε καμία

πρόθεση μονιμοποίησης των 2.100 εξ αυτών.

Απλά τους ξεγελούσαν ξεδιάντροπα μέχρι την τελευταία στιγμή με πρακτικά μονιμοποίησης και ΅θετικές΅

κυβερνητικές προθέσεις για την διευθέτηση του εργασιακού τους ζητήματος. Ώσπου ήρθε η ώρα του

αναμενομένου για τους ψυλλιασμένους παραμυθιού με τον δράκο, βλέπε θεσμούς.

Όλα αυτά όμως ήταν γνωστά από τότε. Για τις σημερινές εξελίξεις προειδοποιούσαν με κάθε τρόπο οι

αγωνιστικες δυνάμεις που συσπειρώνονταν στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών. Απλά οι

συνάδελφοι εργαζόμενοι συμβασιούχοι έπεφταν στις αλλεπάλληλες παγίδες που συνεχώς τους έστηναν,

ώσπου να το τελικό αποτέλεσμα. Είκοσι χρόνια κοντά έχασαν πολύτιμο χρόνο. Από τότε έπρεπε να έχουν

υιοθετήσει την πρόταση της Ε.Α.Κ.Π. για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, σε όλο το φάσμα της

πολιτικής προστασίας που υποφέρει από τεράστια κενά, χωρίς τις παρελκυστικές παραμέτρους και

αποκλεισμούς που σκόπιμα έβαζαν μπροστά τους. ( βλέπε ύψος, ηλικία, στρατολογική ικανότητα, κ.λπ. ).

Αυτή την προοπτική εκφράζει και η πολύ ουσιαστική τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ προσαρμοσμένη

πλήρως στις σημερινές συνθήκες. Όσο όμως και αν ο αρμόδιος υπουργός προσπάθησε στην βουλή να την

χαρακτηρίσει ως μη εναρμονισμένη με τα αιτήματα των εργαζομένων, οι ίδιοι εργαζόμενοι δηλώσαν

δημόσια την πλήρη ικανοποίηση τους για αυτήν.

Μόνη διέξοδο των εργαζομένων στο πυροσβεστικό σώμα συμβασιούχων, πενταετών και μονίμων, ο

διαρκής ενωτικός αγώνας με αγωνιστικό προσανατολισμό μέχρι να έρθουν οι απαιτούμενες λύσεις τόσο για

το εργασιακά τους προβλήματα όσο και για την εδραίωση ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού πλαισίου

για την πυρασφάλειας της χώρας.

Μιχάηλ Μιχάλης

Ανθυποπυραγός Ε.Α. του Π.Σ. 

Η ασφάλεια του κεφαλαίου βλάπτει τους λαούς

Η ασφάλεια του κεφαλαίου βλάπτει τους λαούς

Αλλη μια συνάντηση εκπροσώπων του κεφαλαίου, η 53η Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια ολοκληρώθηκε την Κυριακή φέρνοντας στο προσκήνιο τις αντιθέσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αλλά και την από κοινού υπεράσπιση των συμφερόντων των μονοπωλιακών τους ομίλων που τρώγονται μεταξύ τους για το μοίρασμα αγορών και πόρων, σε βάρος των λαών που βιώνουν τις δήθεν απελευθερωτικές τους επεμβάσεις. Μεγάλες απειλές για την ασφάλεια του κόσμου και τη λεγόμενη «δυτική δημοκρατία» χαρακτηρίστηκαν η «ισλαμιστική τρομοκρατία», τα «αυταρχικά καθεστώτα και ο λαϊκισμός». Πάντως, οι ανησυχίες που αναδείχτηκαν, και μάλιστα εν μέσω δυσκολιών για δυναμική ανάπτυξη, ήταν για την πολιτική της νέας αμερικανικής κυβέρνησης υπό τον Τραμπ (σε σχέση με τα μέτρα προστατευτισμού που θα πλήξουν το διεθνές εμπόριο, αλλά και σε σχέση με το ΝΑΤΟ) και την επισφαλή συνοχή της ΕΕ που σχετίζεται με το Βrexit. Εχει αξία, λοιπόν, να δούμε τη στάση των βασικών πρωταγωνιστών σε αυτήν τη συνάντηση.

***

Καταρχάς οι «οικοδεσπότες» Γερμανοί, τόσο με την υπουργό Αμυνας, Ούρσουλα Λάιεν, όσο και με την καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ, σημείωσαν ότι το ΝΑΤΟ είναι πυλώνας της ασφάλειας και των διατλαντικών δεσμών και είπαν ότι η χώρα τους αυξάνει τις αμυντικές δαπάνες για τον στόχο του 2% του ΑΕΠ σε μια δεκαετία, όπως αποφάσισε η λυκοσυμμαχία στη σύνοδο της Ουαλίας το 2014. Επίσης, σημείωσαν ότι η Γερμανία κάνει πολλά στην ανάπτυξη ΝΑΤΟικών δυνάμεων στη Λιθουανία και την Πολωνία και άλλες περιοχές, αλλά ταυτόχρονα ζήτησαν από την αμερικανική ηγεσία να μην προβαίνει σε «μονομερείς ενέργειες» ειδικά αναφορικά με τη Ρωσία. Την ίδια ώρα, η Μέρκελ τάχθηκε υπέρ της επανέναρξης του Συμβουλίου ΝΑΤΟ - Ρωσίας, που συστήθηκε μετά την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ και η λειτουργία του έχει παγώσει. Ανέφερε ακόμα ότι και μετά το Brexit θα συνεχιστούν οι καλές σχέσεις με τη Βρετανία. Ταυτόχρονα, εκθείασε την καλή συνεργασία με τη Γαλλία, αλλά σημείωσε ότι η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και η ασφάλεια της Ευρώπης απαιτούν τη στήριξη από τις ΗΠΑ.

***

Τα στελέχη της αμερικανικής κυβέρνησης, ο αντιπρόεδρος Μ. Πενς και ο υπουργός Αμυνας, Τζ. Μάτις, υπογράμμισαν τη δέσμευση των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις που προκάλεσε η φράση του Τραμπ ότι αυτό είναι ένας «απαρχαιωμένος οργανισμός», μίλησαν για πυλώνα ασφάλειας και ακατάλυτους δεσμούς Αμερικής και Ευρώπης. Θύμισαν την κοινή πάλη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο «κατά του κομμουνισμού που εξαπλωνόταν» και τις κοινές αξίες «της ανεξαρτησίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της αυτοδιάθεσης των εθνών και της ειρήνης», που δήθεν υπερασπίζονται. Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος προσδιόρισε ως σύγχρονες απειλές την ισλαμική τρομοκρατία, το ρόλο του Ιράν και της ΛΔ Κορέας, ενώ σημείωσε ότι «παρόλο που θεωρούμε τη Ρωσία υπεύθυνη για την κατάσταση στην Ουκρανία η διοίκηση Τραμπ θα επιδιώξει να βρει κοινό έδαφος μαζί της». Επίσης, με έμφαση επανέλαβε ότι «οι ΗΠΑ θα γίνουν δυνατότερες από ποτέ, θα εξακολουθήσουν να είναι η πρώτη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο για να μπορούν να εξασφαλίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια στον κόσμο», ενώ την ίδια ώρα τόνισε ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να κάνει τις αναγκαίες προσαρμογές για να αντιμετωπίσει τις νέες απειλές και ότι όλοι οι εταίροι στη λυκοσυμμαχία πρέπει να συνεισφέρουν στα εξοπλιστικά προγράμματα και να μην είναι μόνο οι ΗΠΑ και 4 ακόμα χώρες - μέλη (σ.σ. η Ελλάδα είναι σε αυτές) που πιάνουν το στόχο του 2% του ΑΕΠ. Ενδιαφέρον είχε και η παρέμβαση της Φ. Μογκερίνι, ύπατης εκπροσώπου της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, που σημείωσε τον συντονισμό με το ΝΑΤΟ αλλά ταυτόχρονα έδωσε έμφαση στην ισχυροποίηση των μηχανισμών της ίδιας της ΕΕ.

***

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, σημείωσε ότι «η λεγόμενη νέα τάξη, που στηρίχτηκε σε μια δυτικοκεντρική λογική και ανάπτυξη, έχει αποτύχει». Εμφάνισε τη χώρα του δύναμη ειρήνης και συνεργασίας που επιθυμεί έναν «αρμονικό πολυπολικό κόσμο, αμοιβαίας συνεργασίας και συλλογικών λύσεων», δημιουργώντας σκόπιμα συνειρμούς για τα εκατομμύρια νεκρών Σοβιετικών, που θυσιάστηκαν στον πόλεμο ενάντια στο φασισμό, θυμίζοντας επίσης τις διακηρύξεις στήριξης της τσαρικής Ρωσίας στον αγώνα των ΗΠΑ για ανεξαρτησία από τη Μ. Βρετανία το 18ο αιώνα (αμερικανική Επανάσταση). Αναφερόμενος στο ΝΑΤΟ σημείωσε ότι φαίνεται σαν να θέλει να επιστρέψουν οι σχέσεις με τη Ρωσία στον «ψυχρό πόλεμο», ενώ κάλεσε τους «δυτικούς εταίρους» να αποβάλουν τη «ρωσοφοβία», να προτάξουν τα κοινά συμφέροντα σε πολλούς τομείς με σεβασμό στις προτεραιότητες του καθενός και να ενδυναμώσουν τη συνεργασία, τόσο ΝΑΤΟ - Ρωσίας όσο και ΕΕ - Ρωσίας σε ζητήματα «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» και «ασφάλειας στον κυβερνοχώρο». Αναφορικά με τις κατηγορίες για εμπλοκή της ρωσικής κυβέρνησης σε κυβερνοεπιθέσεις και παρεμβάσεις στις εκλογικές διαδικασίες άλλων χωρών (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία), τόνισε ότι διατυπώνονται χωρίς να δίνεται κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Σχετικά με τις ΗΠΑ σημείωσε χαρακτηριστικά ότι η Ρωσία θέλει «σχέσεις πραγματισμού και αμοιβαίου σεβασμού», κάτι που, όπως είπε, μπορεί να φέρει και την «ειρηνική επίλυση της κρίσης στην Ουκρανία, εφόσον η ουκρανική κυβέρνηση κάνει περισσότερα για την εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ». Επί της ουσίας, η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων, προβάλλει την ανάγκη ενός συμβιβασμού για το συγκερασμό συμφερόντων με άλλα καπιταλιστικά κράτη. Αυτό όμως μόνο προσωρινά μπορεί να επιτευχθεί, μέχρι να προκύψει νέα αντιπαράθεση. Στην ίδια λογική εμφανίστηκε και ο ΥΠΕΞ της Κίνας, Γουάνγκ Γι, που μίλησε για έναν πολυπολικό κόσμο, συνεργασιών αμοιβαίου οφέλους, όπου όλα θα μπορούν να επιλύονται με ειρηνικά διπλωματικά μέσα και θα παίρνονται υπόψη τα συμφέροντα όλων. Εννοώντας βεβαίως τα συμφέροντα όλων των μονοπωλίων και όχι των λαών...
Στην πραγματικότητα, η υποκρισία που ξεχείλιζε και στη Διάσκεψη του Μονάχου και οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε εκπροσώπους μονοπωλίων που νοιάζονται για τα δικά τους συμφέροντα επιβεβαιώνουν ότι οι αντιθέσεις οξύνονται παρά τις προσπάθειες συμβιβασμών και το «κοινό μέτωπο» όλων των αστικών τάξεων απέναντι στους λαούς και την εργατική τάξη των κρατών τους.

Να μη λείψει κανείς!

Να μη λείψει κανείς!

Δεν θα γίνουμε θεατές στην εξαθλίωσή μας! Οι εξελίξεις στο χτεσινό Γιούρογκρουπ έρχονται να επιβεβαιώσουν την ανάγκη αυτό το σύνθημα - προτροπή, με το οποίο ξεκινούσε το κάλεσμα του ΠΑΜΕ στα σημερινά συλλαλητήρια, να ακουστεί δυνατά από χιλιάδες εργαζομένων και λαού, στις κινητοποιήσεις που διοργανώνονται σήμερα σε δεκάδες πόλεις σε όλη τη χώρα.
Απέναντι στην προκλητική προσπάθεια της κυβέρνησης και διαφόρων επιτελείων να πείσουν το λαό ότι πρέπει να... πανηγυρίζει για το «ξεμπλοκάρισμα» των αντιλαϊκών παζαριών για την «αξιολόγηση», με τη συμφωνία για άμεση νομοθέτηση ενός πρόσθετου πακέτου μόνιμων αντιλαϊκών μέτρων για μετά το 2018...
Απέναντι στο απατηλό «εμπόριο ελπίδας» ότι ανακούφιση στο λαό θα φέρει η καπιταλιστική ανάκαμψη, όταν ακριβώς για την ανάκαμψη των κερδών και της ανταγωνιστικότητάς του, το κεφάλαιο κλιμακώνει την επίθεση μέσα στους χώρους δουλειάς και ζητάει ένα «ελληνικό μνημόνιο plus»...
Απέναντι στη γνωστή πια καλλιέργεια φόβου, ότι αν δεν κλείσει η «αξιολόγηση» τότε θα έρθουν τα «χειρότερα», όταν η πείρα των προηγούμενων χρόνων και η χτεσινή εξέλιξη επιβεβαιώνουν ότι η αντιλαϊκή πολιτική για τα κέρδη του κεφαλαίου είναι βαρέλι δίχως πάτο... τα σημερινά συλλαλητήρια είναι μια σημαντική ευκαιρία για τους εργαζόμενους και το λαό να δώσουν τη δική τους απάντηση, να στείλουν αποφασιστικό μήνυμα ότι βγάζουν μπροστά τις δικές τους ανάγκες, για δουλειά με δικαιώματα, ζωή με αξιοπρέπεια. Και για να είναι πραγματικά δυνατό αυτό το μήνυμα, από το αγωνιστικό ραντεβού δεν πρέπει να λείψει κανείς!
Ανεξάρτητα από τον μανδύα, με τον οποίο επιχειρείται να ντυθεί ο νέος γύρος της αντιλαϊκής επίθεσης, με τις κυβερνητικές διαρροές για «μεταρρυθμίσεις χωρίς δημοσιονομικό κόστος», η ουσία είναι ότι όλα τα μέτρα που αυτός περιλαμβάνει, τσακίζουν το λαό για να υπηρετήσουν τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Φέρνουν παραπέρα μείωση του αφορολόγητου ορίου και νέες μειώσεις στις συντάξεις, για να γεμίζουν τα ταμεία του αστικού κράτους και να «εξοικονομούνται» πόροι για νέες κρατικές ενισχύσεις, φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές κ.ο.κ. προς τους επιχειρηματικούς ομίλους.
«Πολυεργαλείο», για τις ανάγκες του κεφαλαίου, όμως είναι και τα περιβόητα «αντισταθμιστικά μέτρα» που παζαρεύει η κυβέρνηση: Ως απευθείας «δώρα» προς τα μονοπώλια (όπως π.χ. η επιδιωκόμενη «εξαίρεση» 3 δισ. ευρώ από τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, για να δοθούν ως «ζεστό» χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους), αλλά και ως μέτρα για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας που θα ενταθεί, σαν «καθρεφτάκια», αποσπασματικές παρεμβάσεις στο ένα ή στο άλλο αντιλαϊκό μέτρο, για να περνά με τις λιγότερες λαϊκές αντιδράσεις το σύνολο της επίθεσης για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Απέναντι στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και της αποπροσανατολιστικής προπαγάνδας, η επιτυχία των σημερινών συλλαλητηρίων, οι πρωτοβουλίες του επόμενου διαστήματος, με την Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ να καλεί ήδη σε σύσκεψη σωματείων την Πέμπτη για κλιμάκωση της δράσης, με ορίζοντα την Πρωτομαγιά, αποκτά μεγάλη σημασία η προσπάθεια να μην μετατρέπονται σε μοιρολατρία και αδράνεια η συσσωρευμένη πείρα, η συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά να «γονιμοποιούνται», να δίνουν ώθηση στην οργάνωση για την αντίσταση και την ανατροπή.
Οι εστίες αντίστασης που αναπτύσσονται σήμερα μέσα σε χώρους δουλειάς, κόντρα σε αρνητικούς συσχετισμούς, η πολυήμερη πανελλαδική κινητοποίηση της μικρομεσαίας αγροτιάς και η εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε, κόντρα στην επιχείρηση καλλιέργειας «κοινωνικού αυτοματισμού», είναι στοιχεία που πρέπει να ενισχυθούν.
Δείχνουν το δρόμο για να δυναμώνει η αντίσταση ενάντια σε παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, να δυναμώνουν η οργάνωση και η πάλη για τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, με την είσοδο νέων δυνάμεων, με την ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού και την ώθηση στην κοινωνική συμμαχία, ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, για τη συνολική ανατροπή της εξουσίας του.