Ώρα για κατά μέτωπο επίθεση…

Παναγιώτης Κολέλης

«Κέντρο», «άμυνα» ή «επίθεση»; Ποιο από τα τρία χαρακτηριστικά πρέπει να διαθέτει ισχυρότερο ένα πολιτικό κόμμα προκειμένου να κερδίσει τη λαϊκή αποδοχή; Αναμφίβολα, η σωστή απάντηση σχετίζεται με τον κατάλληλο συνδυασμό ανάμεσα στην «άμυνα» (τη διατήρηση των υπαρχουσών δυνάμεων), την «επίθεση» (την ανάπτυξη των απαραίτητων εργαλείων για τη διείσδυση στους ψηφοφόρους των αντιπάλων) και το «κέντρο» (τη διαχείριση της καθημερινότητας).
Ο πολυπόθητος αυτός συνδυασμός, όμως, σπάνια μπορεί να επιτευχθεί ή, ακόμα και να συμβεί, συνήθως πρόκειται για κάτι πρόσκαιρο, που έχει να κάνει με τις εκάστοτε διαμορφωμένες συγκυρίες.
Αν μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους, θα ακουστούν σίγουρα ετερόκλητες απόψεις, αφού ορισμένοι θα ταχθούν αναφανδόν υπέρ της «επίθεσης» – αν δεν βάλεις γκολ, δεν κερδίζεις αγώνα –, ενώ άλλοι θα κοιτάξουν πρώτα να θωρακίσουν τα «μετόπισθεν» – με μηδέν παθητικό, τουλάχιστον δεν χάνεις.
Όσον αφορά το «κέντρο», οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν πως παρότι είναι αυτό που κάνει όλη τη «βρώμικη δουλειά» και ως εκ τούτου είναι σημαντικό, δεν παίρνει τις νίκες, καθορίζοντας σπάνια το τελικό αποτέλεσμα.
Επιστρέφοντας στην πολιτική, λέγεται συνήθως πως οι ψηφοφόροι έχουν μια ροπή προς κέντρο, γι’ αυτό και τα κυβέρνητικά κόμματα προσπαθούν να προσδώσουν κεντρώα χαρακτηριστικά στη φυσιογνωμία τους – είτε αυτά είναι κεντροαριστερά, είτε κεντροδεξιά.
Βέβαια, είναι τελείως διαφορετική η «κεντρώα» φυσιογνωμία ενός κόμματος με την πολιτική που επιλέγει κάθε φορά για να αναπτύξει τη δραστηριότητά του και να διευρύνει το ακροατήριό του.
Για παράδειγμα, στην προεκλογική περίοδο, όλες οι παρατάξεις οξύνουν τη ρητορική τους και προχωρούν σε κατά μέτωπο επίθεση απέναντι στους αντιπάλους τους, ασκώντας πίεση στα αδύνατα σημεία τους. Αυτή η «επίθεση», όμως, μοιάζει περισσότερο με το σπριντ ενός δρομέα λίγο πριν τον τερματισμό, παρά με τη βασική στρατηγική που ορίζει και ακολουθεί ο κάθε πολιτικός σχηματισμός στη χρονική περίοδο που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Μολονότι από εκλογές σε εκλογές υπάρχουν εναλλαγές, αφού κάθε πολιτικό κόμμα διανύει περιόδους «άμυνας», «επίθεσης» αλλά και μιας «κεντρώας» αγρανάπαυσης και αφουγκρασμού του κοινωνικού γίγνεσθαι, υπάρχουν πάντοτε σε κεντρικό επίπεδο αποφάσεις που σηματοδοτούν την επίσημη γραμμή που ακολουθείται. Υπάρχουν όμως και περίοδοι που οι αποφάσεις αυτές παραμερίζονται για χάρη βραχυχρόνιων στόχων ή υποτάσσονται σε ξαφνικά γεγονότα, μεταβολές και ανακατατάξεις που λαμβάνουν χώρα στο ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον.
Για παράδειγμα, η εσωστρέφεια που έχει δημιουργηθεί σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ με το σκάνδαλο Novartis ή με τις αποκαλύψεις Καλογρίτσα, δίνει το περιθώριο στη ΝΔ να του ασκήσει πίεση, όταν υπό άλλες προϋποθέσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, θα έπρεπε να βρίσκεται στην επίθεση απέναντι στη ΝΔ – κάτι που προσπαθεί τώρα να πετύχει, βασιζόμενος στη λίστα με τη χρηματοδότηση των ΜΜΕ που έδωσε η κυβέρνηση στη δημοσιότητα.
Αυτές οι αντιπαραθέσεις και οι τακτικισμοί πραγματοποιούνται κυρίως ανάμεσα στα αστικά κόμματα, με ένταση που μάλιστα αυξάνει όταν η αλαζονία τα τυφλώνει και τα κάνει να νομίζουν πως είναι παντοδύναμα και αποδεκτά από το σύνολο της κοινωνίας. Όταν συμβαίνει αυτό, δεν διστάζουν να ανοίξουν κι άλλα μέτωπα, όπως έπραξε η ΝΔ με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευθεί αφενός την κούραση της κοινωνίας και του εργατικού κινήματος και αφετέρου τη σημαντική απόσταση που δείχνει στις δημοσκοπήσεις να συντηρεί από τα υπόλοιπα κόμματα.
Ένα κομμουνιστικό κόμμα, με επαναστατικό πρόγραμμα και πρωτοπόρα δράση και οργάνωση, οφείλει από τη μεριά του να παρατηρεί και να αφουγκράζεται την κοινωνική πραγματικότητα, να γνωρίζει τις δυνάμεις του, να «μετράει» τους αντιπάλους του, καθώς και την κατάσταση του εγχώριου και διεθνούς κινήματος, αλλά σε καμία περίπτωση να ακολουθεί ή να σύρεται πίσω από την πολιτική που αυτοί διαμορφώνουν. Να αποκρούει χτυπήματα ή ενδεχόμενες επιθέσεις, αλλά την ίδια στιγμή να μη διαμορφώνει την πολιτική του γύρω από αυτά. Να είναι προδραστικό, να ανοίγει δρόμους, να δημιουργεί ρήγματα, να φυτεύει σπόρους ανυπακοής και αντίδρασης μέσα στην κοινωνία.
Ταυτόχρονα, οφείλει να καλύπτει τα νώτα του, να διατηρεί τις δυνάμεις του και να μην επιτρέπει στον αντίπαλο να πλησιάσει κοντά στην «περιοχή» του, χτίζοντας γερά τείχη γύρω της. Τείχη που θα πρέπει ωστόσο να έχουν διόδους επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, προκειμένου να επιτρέπουν την αλληλεπίδραση και την όσμωση.
Κυρίως, όμως, πρέπει να συστρατεύει όλες τις δυνάμεις του όταν η αστική τάξη προσπαθεί να ξεμπερδεύει μαζί του. Το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις είναι μια τέτοια προσπάθεια, όπου η μαζική απάντηση της εργατικής τάξης καθίσταται μονόδρομος, αφού ισοδυναμεί με την ίδια την επιβίωσή της.

Μάκης Παπαδημητρίου – “Ο πραγματικός φόβος της εποχής μας είναι ότι με δυσκολία πια διακρίνουμε το λύκο”

Κατιούσα

Με μια “παραβολή” εξέφρασε ο δημοφιλής ηθοποιός Μάκης Παπαδημητρίου την αντίθεσή του στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, με πρωταγωνιστή ένα “λύκο” και την αντίδραση σε αυτόν:

Ένας λύκος παρουσιάστηκε ξαφνικά, ένα κρύο πρωινό, πενήντα μέτρα από την πόρτα του σπιτιού του. Απόρησε για μια στιγμή, δεν είχε εμφανιστεί λύκος τόσο κοντά σε σπίτια στο παρελθόν. Εριξε μια πέτρα κι έβαλε μια φωνή. Ο λύκος έφυγε αλλά γύρισε και πάλι μετά από λίγες μέρες. Του φώναξε και πάλι, ο λύκος έφυγε αλλά ξαναγύρισε, πιο κοντά αυτή τη φορά. Φώναξε και τώρα, μα ο λύκος δεν κουνήθηκε. Απόρησε και πλησίασε το λύκο. Η απόσταση μεταξύ τους ήταν μόλις λίγα μέτρα. Ο λύκος είχε καθίσει κάτω, ήρεμος και κοιτούσε σαν κουτάβι. Δεν φαινόταν άγριος.
Πέρασε ο καιρός, ο λύκος κυκλοφορούσε στα χωράφια και γύρω από το σπίτι σαν φύλακας. Μια μέρα, καθόταν στο σπίτι κι έκανε να βγει έξω. Ο λύκος τού επιτέθηκε και τον ώθησε πίσω στο σπίτι. Τον έκλεισε μέσα. Δεν μπορούσε να βγει έξω. Οταν μεγάλωσαν τα παιδιά του, έμαθαν ότι δεν κάνει να βγουν από το σπίτι, έμαθαν να ζουν κάτω από την απειλή του λύκου. Τόσο απλά. Ο πραγματικός φόβος της εποχής μας είναι ότι με δυσκολία πια διακρίνουμε το λύκο και ότι τα παιδιά μας μαθαίνουν ότι η κατάσταση είναι δεδομένη και δεν αλλάζει. Μαθαίνουμε να μην παλεύουμε και αρκούμαστε να παλεύουμε για την ελευθερία μας και το δικαίωμα στην αντίδραση για να πάμε το πολύ από δωμάτιο σε δωμάτιο, ενώ μας ανήκει – σε όλους – το έξω, ο κόσμος όλος.

Δεν θα σταματήσουν την ταξική πάλη!

Από iraklis3

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //

Διαχρονικός πόθος της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων, όποιο μανδύα και αν φορούσαν (π.χ «κεντρώοι» «δεξιοί», «σοσιαλιστές», «πρώτη φορά αριστερά» κ.α) ήταν η συντριβή του λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα της επαναστατικής πρωτοπορίας (ΚΚΕ). Ήταν η με κάθε τρόπο, μέθοδο και μορφή παρεμπόδιση της ταξικής πάλης.
Η χώρα μας στον 20ό αιώνα έχει γνωρίσει πολλές τέτοιες προσπάθειες που όλες είχαν την ίδια κατάληξη…

Σήμερα που στην Βουλή ψηφίζεται το επαίσχυντο νομοσχέδιο ενάντια στις διαδηλώσεις παρουσιάζουμε ένα απόσπασμα (ΦΩΤΟ) του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ (9/7/1947)
Τότε το αστικό κράτος χρησιμοποίησε τις φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις, για να συντρίψει το λαϊκό κίνημα. Δεν το κατόρθωσαν!
Σήμερα το λαϊκό κίνημα δεν πρόκειται να νομιμοποιήσει το νομοσχέδιο χουντικής έμπνευσης- και με τη σφραγίδα των επιδιώξεων της Ε.Ε ενάντια στην περίφημη «ριζοσπαστικοποίηση»- και θα το ρίξει στο καλάθι των αχρήστων, ακυρώνοντας το στην πράξη.

Η ταξική πάλη θα συνεχιστεί. Ας τρέμουν οι αστοί και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι!

Θανάσης Παφίλης: «Μολών λαβέ

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι η ορμητική είσοδος όλων στον αγώνα

Σε σύσκεψη με σωματεία και φορείς στη Ζάκυνθο μίλησε χτες το απόγευμα ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, κατά την εισηγητική ομιλία του στη σύσκεψη με σωματεία και φορείς, αναφέρθηκε στη νέα καπιταλιστική κρίση, στα προβλήματα των εργαζομένων αλλά και των αυτοαπασχολούμενων στον κλάδο του Τουρισμού, στο λεγόμενο «άνοιγμά» του μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων, αλλά και στις θέσεις και τις προτάσεις του Κόμματος.

Οι εργαζόμενοι να μη δεχτούν να πληρώσουν και τη νέα κρίση

Αναφερόμενος στην καπιταλιστική κρίση, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε μεταξύ άλλων πως «και εδώ, στη Ζάκυνθο, οι περίπου 20.000 εργαζόμενοι στον Τουρισμό - Επισιτισμό και οι οικογένειές τους, ιδιαίτερα οι νέοι, οι βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενοι - επαγγελματίες στον Τουρισμό, οι φτωχοί αγρότες πλήρωσαν πολλά και δεν πρέπει να πληρώσουν ξανά. Η οργάνωση της πάλης μπροστά στα δύσκολα που ξεκίνησαν να έρχονται, είναι μονόδρομος.
Και τα δύσκολα είναι μπροστά, γιατί μια νέα καπιταλιστική κρίση, την οποία κανείς πλέον δεν αμφισβητεί, έχει ήδη εκδηλωθεί. Η πανδημία του κορονοϊού με τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στην παραγωγή, στις Μεταφορές, στο Εμπόριο δεν ήταν η αιτία, αλλά η θρυαλλίδα για την εκδήλωσή της.
Η προσπάθεια βέβαια των αστικών κυβερνήσεων να συγκαλύψουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, για να βγάλουν λάδι το σύστημα που υπηρετούν, δεν είναι καινούργια. Το 1973 μιλούσαν για "πετρελαϊκή κρίση", το 2008 για "κρίση χρέους", για να μην φτάσει ο λαός να δει τα αδιέξοδα του εκμεταλλευτικού συστήματος που πλέον το μόνο που έχει να προσφέρει είναι κρίσεις, ανεργία και πολέμους.

Μπορεί πριν από έξι μήνες να εκτιμούσαμε ότι η χώρα μας είχε περάσει σε φάση αναιμικής ανάκαμψης, όμως από τότε επισημαίναμε τα σημάδια ύφεσης στην Ευρωζώνη, επιβράδυνσης σε άλλες ισχυρές οικονομίες διεθνώς, όπως στις ΗΠΑ, τη μείωση των ρυθμών ανάπτυξης στην Κίνα.
Και παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης της ΝΔ για την επιστροφή στην ανάπτυξη, εμείς προειδοποιούσαμε ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη λόγω της διασύνδεσής της με αυτές τις οικονομίες, ιδιαίτερα στον τουριστικό και ναυτιλιακό τομέα. Είναι αυτό που πολλές φορές λέμε πως η ελληνική οικονομία στηρίζεται στα πήλινα πόδια του Τουρισμού και των Μεταφορών.
Τώρα, λοιπόν, όλοι είναι αναγκασμένοι να παραδεχτούν πως η νέα κρίση θα είναι βαθιά, χωρίς να μπορούν να εγγυηθούν τη διάρκειά της. Το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν είναι ποιος θα πληρώσει την κρίση. Ηδη έχουν ξεκινήσει να στέλνουν το λογαριασμό στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα, όπως έκαναν και με την προηγούμενη δεκαετή κρίση. Ξεκίνησαν με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου μέσα στην πανδημία, δίνοντας στη μεγαλοεργοδοσία πλήθος αντεργατικών εργαλείων, για να ξεφορτωθούν εργατικό δυναμικό ή για να το απασχολούν όποτε και όπως θέλουν».

Η καταλήστευση των εργαζομένων στον Τουρισμό έδωσε τα απανωτά ρεκόρ κερδών

«Οι εξελίξεις στον Τουρισμό απογυμνώνουν πλήρως το αφήγημα για την "εξωστρέφεια" της ελληνικής οικονομίας», σημείωσε συνεχίζοντας ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τονίζοντας μεταξύ άλλων πως «τα στοιχεία και από εδώ, από τη Ζάκυνθο, μιλούν από μόνα τους:
Ολα τα τελευταία χρόνια οι τουριστικοί όμιλοι θησαύριζαν από τον Τουρισμό. Τη 2ετία 2016 - 2018 μόνο στη Ζάκυνθο κατασκευάστηκαν 13 5άστερα ξενοδοχεία, 24 4άστερα, 4.000 κλίνες επιπλέον!
Ο Τουρισμός έχει γίνει "μονοκαλλιέργεια" και στη Ζάκυνθο, όλη η οικονομική δραστηριότητα περιστρέφεται γύρω από τον Τουρισμό. Την ίδια στιγμή που οι τουριστικοί όμιλοι είχαν τεράστια κέρδη, το εισόδημα των εργαζομένων στον Τουρισμό και τον Επισιτισμό καταληστεύτηκε με τα περίφημα πακέτα πληρωμών που καταστρατηγούν την κλαδική Σύμβαση Εργασίας.
Με τα μέτρα της κυβέρνησης οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό πρέπει να ζήσουν με 1.500 ευρώ για 18 μήνες, ενώ οι τουριστικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, τους οποίους σήμερα ενισχύει και με άλλα μέτρα, είχαν έσοδα 22 δισ. ευρώ το 2019 και συνολικά 120 δισ. σε διάστημα 6 χρόνων, από τον κόπο και την εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι στις περισσότερες περιπτώσεις εργάστηκαν κάτω από αντίξοες συνθήκες είτε στις κουζίνες, είτε ως καμαριέρες με ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής και πολλά ατυχήματα. Τα ωράρια αλλά και τα ρεπό καταπατήθηκαν συστηματικά με αποτέλεσμα πολλοί εργαζόμενοι να εργάζονται ολόκληρο καλοκαίρι χωρίς ρεπό με πάνω από 10 ώρες εργασίας τη μέρα, ενώ οι εργοδότες έβαζαν επί το πλείστον 4ωρα ένσημα σε 8ωρη - 10ωρη εργασία.
Η περίφημη μαθητεία έσπαγε κόκαλα, μια φάμπρικα με μαθητευόμενους φθηνούς εργάτες. Η δήθεν "εκμάθηση" ουσιαστικά ήταν σκληρή κακοπληρωμένη δουλειά με τους χειρότερους όρους εργασίας.
Παράλληλα, η μεγαλοεργοδοσία απαιτούσε την επιστροφή του Δώρου Χριστουγέννων και μέρος των χρημάτων του μισθού και της αποζημίωσης απόλυσης, που συνήθως επιστρέφονταν χέρι με χέρι μετά την καταβολή τους στον λογαριασμό.
Αυτή λοιπόν η εκμετάλλευση, η καταλήστευση των εργαζομένων στον Τουρισμό έδωσε τα απανωτά ρεκόρ κερδών για τους τουριστικούς επιχειρηματικούς ομίλους.
Εδώ όμως στη Ζάκυνθο, η λεγόμενη τουριστική ανάπτυξη περνάει μέσα και από την πώληση 15.000 στρεμμάτων γης στα ορεινά του νησιού στον όμιλο του εμίρη του Κατάρ, για την οποία όλοι έβαλαν πλάτη, και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα στηρίγματά τους στην Τοπική Διοίκηση.
Ενας πανέμορφος τόπος, που θα μπορούσε να αναπτυχθεί προς όφελος του λαού του νησιού και τις ομορφιές του να τις απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι επισκέπτες, παραδίδεται στους κάθε λογής ντόπιους και ξένους "επενδυτές" που θέλουν να βάλουν στο χέρι όλη την ορεινή και νότια Ζάκυνθο για τα κέρδη τους».

Για το «άνοιγμα του Τουρισμού»

Σε ό,τι αφορά το λεγόμενο «άνοιγμα του Τουρισμού», ο Δ. Κουτσούμπας σημείωσε: «Οι τουρίστες που επισκέπτονται τα νησιά δεν θα υπόκεινται σε κανέναν ουσιαστικό, προληπτικό ιατρικό έλεγχο, ενώ στα αεροπλάνα και στα πλοία δεν εφαρμόζονται συστηματικά και καθολικά τα αναγκαία μέτρα. Πώς λοιπόν να νιώθουν ασφαλείς οι εργαζόμενοι και οι νησιώτες;
Η κυβέρνηση οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Ο κίνδυνος να εμφανιστούν μαζικά κρούσματα επιδημίας στα νησιά είναι πολύ μεγάλος, ενώ τα μέσα πρόληψης και έγκαιρης αντιμετώπισης παραμένουν από ανεπαρκή έως ανύπαρκτα.
Οι ελλείψεις που συνεχίζουν να υπάρχουν σε νοσοκομεία, όπως και στο νοσοκομείο της Ζακύνθου, σε Κέντρα Υγείας και σε ιατρεία είναι τραγικές, με αποτέλεσμα αυτές οι δομές να αδυνατούν να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες των νησιωτών το χειμώνα, πολύ δε περισσότερο τις ακόμη πιο αυξημένες ανάγκες της τουριστικής περιόδου και μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας. Οταν μάλιστα δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τη στελέχωση και τον εξοπλισμό των νοσοκομείων, των Κέντρων Υγείας και ιατρείων.
Το ΚΚΕ εδώ και καιρό έχει καταθέσει αναλυτικές προτάσεις για την επείγουσα λήψη ουσιαστικών μέτρων στα νησιά και τις άλλες τουριστικές ζώνες, μέτρα που αφορούν τόσο τη στελέχωση και τον εξοπλισμό όλων των δημόσιων δομών Υγείας, όσο και τον προληπτικό έλεγχο σε επισκέπτες, εργαζόμενους και μόνιμους κατοίκους.
Με τις θέσεις και τη δράση του, στέκεται με ευθύνη δίπλα στους κατοίκους, στους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους των νησιών, γι' αυτό βρίσκεται σταθερά απέναντι στην πολιτική που υπηρετούν η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών και τις επιλογές της ΕΕ.
Το ΚΚΕ, μέσα κι έξω από τη Βουλή, θα συνεχίσει να μάχεται και να στηρίζει τις κινητοποιήσεις και τις διεκδικήσεις του λαού των νησιών για την εξασφάλιση της υγείας, των δικαιωμάτων και του εισοδήματός τους».

Κανένας εργαζόμενος χωρίς εισόδημα

«Η απαίτηση σήμερα δεν μπορεί να είναι άλλη από το να μην μείνει κανένας από τους περίπου 20.000 εργαζόμενους στον Τουρισμό στη Ζάκυνθο χωρίς εισόδημα», σημείωσε ο Δ. Κουτσούμπας και τόνισε την απαίτηση «να μπει σε κάθε σπίτι εργαζόμενου που έμεινε χωρίς δουλειά ο μισθός που θα καλύψει τις βασικές ανάγκες επιβίωσης της οικογένειάς του και όχι τα ψίχουλα των 9 ευρώ τη μέρα μέσω των απαράδεκτων επιδομάτων.
Ο,τι μέχρι τώρα έχει αποσπαστεί, όπως η επαναπρόσληψη των εποχικών εργαζομένων και η ένταξη στο καθεστώς αναστολής, είναι αποτέλεσμα του αγώνα των εργαζομένων πανελλαδικά και γι' αυτό πρέπει να συνεχιστεί η διεκδίκηση, να δυναμώσουν τα σωματεία.
Σήμερα πρέπει να οργανωθεί η πάλη για:
-- Να καταργηθούν οι ελαστικές μορφές εργασίας και να ενταχθούν στον μηχανισμό στήριξης όλοι όσοι εργάζονταν, ανεξάρτητα τη σχέση εργασίας και το επάγγελμα σε επιχειρήσεις 12μηνης και εποχικής λειτουργίας.
-- Να ενταχθούν όλοι οι εργαζόμενοι στις εποχιακές επιχειρήσεις, ακυρώνοντας όσες απολύσεις έγιναν και να απαγορευτούν άλλες για το επόμενο διάστημα.
-- Να διασφαλισθεί το εισόδημα όλων των εργαζομένων με βάση τις ΣΣΕ, καταργώντας την εκ περιτροπής εργασία.
-- Να δοθεί επίδομα ανεργίας σε όλους τους εποχικά εργαζόμενους για το 2020 - 2021 χωρίς προϋποθέσεις μέχρι να αρχίσουν να δουλεύουν.
-- Για όλο το διάστημα των μέτρων να μη χρεώνονται οι καταναλώσεις σε ΔΕΗ, νερό, τηλέφωνο, να απαλλάσσονται από οφειλές σε εφορία και τράπεζες, να απαγορευτούν οι πλειστηριασμοί.
-- Να διασφαλιστεί ότι θα τηρηθούν όλα τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής με έλεγχο από τα συνδικάτα και από ελεγκτικούς μηχανισμούς για να μη χαθούν ζωές εργαζομένων στον Τουρισμό και παντού».

Παλεύουμε στο πλάι αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματιών, φτωχών αγροτών

Σε ό,τι αφορά την κατάσταση αυτοαπασχολούμενων και μικρών επιχειρήσεων, που βιώνουν μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση λόγω της προηγούμενης οικονομικής κρίσης και εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων και της νέας οικονομικής κρίσης, ο Δ. Κουτσούμπας σημείωσε: «Συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς για την κατάσταση και παλεύουμε στο πλάι τους.... Η προστασία των αυτοαπασχολουμένων, των οικογενειακών, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στον τουριστικό κλάδο, είναι βασικό ζήτημα. Και προστασία σημαίνει και φοροαπαλλαγές και απαλλαγή από χρέη και μία σειρά ζητήματα για να μην πληρώνουν όλα αυτά που συσσωρεύονται όπως είναι οι λογαριασμοί από το ρεύμα, να διατηρήσουν αυτά τα καταλύματα που είχαν, την εστίαση.
Η κυβέρνηση, για παράδειγμα, όπως αντίστοιχα ισχύει και για τις προτάσεις των υπόλοιπων κομμάτων, μιλά για οριζόντια μέτρα στήριξης του "επιχειρηματικού κόσμου", ωστόσο τα παχυλά προγράμματα χρηματοδότησης, οι εγγυήσεις, οι φοροαπαλλαγές και άλλες "διευκολύνσεις" έχουν αποδέκτη πρώτα και κύρια τους επιχειρηματικούς ομίλους ή και ορισμένες πιο δυναμικές, μεγαλύτερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που δραστηριοποιούνται σε συγκεκριμένους κλάδους.
Ελάχιστοι είναι οι αυτοαπασχολούμενοι που θα μπορέσουν να τα αξιοποιήσουν και όσοι τελικά τα καταφέρουν περνώντας το face control των τραπεζών και των προβλεπόμενων προϋποθέσεων - θυμίζουμε πως οι κυβερνητικές αποφάσεις απέκλεισαν τους αυτοαπασχολούμενους χωρίς προσωπικό από την πρώτη φάση του προγράμματος επιστρεπτέας προκαταβολής - ελάχιστο αντίκρισμα θα έχουν μπροστά στα αδιέξοδα που έχουν να αντιμετωπίσουν. (...)
Γνωρίζουμε πως στο νησί σας το κύριο κομμάτι των αυτοαπασχολούμενων στηρίζεται στον Τουρισμό με την πλειοψηφία να δουλεύει αποκλειστικά εποχικά, όπως π.χ. δωμάτια, εστιατόρια, καταστήματα με σουβενίρ κ.τ.λ. Και έμμεσα, απ' αυτούς που εξυπηρετούν τις τουριστικές επιχειρήσεις, όπως οικοδόμοι, συνεργεία καθαρισμού, συνεργεία αυτοκινήτων κ.τ.λ. Η καπιταλιστική τουριστική ανάπτυξη στο νησί οδήγησε σε δημιουργία πολλών τέτοιων μικρών επιχειρήσεων.
Επίσης, υπάρχει μεγάλος αναβρασμός, ειδικά σε αυτούς που νοικιάζουν κτίρια και έχουν μείνει κλειστά και αναγκαστικά θα πρέπει να πληρωθεί το μεγαλύτερο μέρος του ενοικίου αν όχι όλο. Μεγάλη είναι η απογοήτευση από την κυβέρνηση που έχει πάρει ελάχιστα μέτρα βοήθειας για να πληρωθούν τα ενοίκια. Είναι διάχυτη η αγωνία για την κατάσταση και τη μη δυνατότητα πληρωμής των ενοικίων.
Οσο για τους ιδιοκτήτες των μικρών καταλυμάτων, τα μικρά συγκροτήματα έχουν υποβαθμιστεί και έχουν χτυπηθεί εδώ και χρόνια από τους tour operators με χαμηλές τιμές και μη πληρότητα και μετά την χρεοκοπία της "Thomas cook" έχουν μείνει απλήρωτοι και χωρίς tour operator που ελέγχουν τη ροή των τουριστών, για τη φετινή χρονιά.
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση που βιώνουν οι φτωχοί αγρότες σε ένα νησί που η αγροτική παραγωγή με το λάδι και τη σταφίδα έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από την πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ που χρόνια τώρα έχει βάλει στο στόχαστρο τη φτωχή αγροτιά».

Στο στόχαστρο να μπει ο πραγματικός ένοχος, το ίδιο το σύστημα

«Είναι ώρα λοιπόν να σκεφτούμε τι πραγματικά φταίει και τι πραγματικά πρέπει να γίνει και πώς», σημείωσε κλείνοντας την εισηγητική του ομιλία ο Δ. Κουτσούμπας και πρόσθεσε: «Αυτό που τώρα χρειάζεται είναι η ορμητική είσοδος στον αγώνα. Η ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας εργατών, αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματιών, φτωχών αγροτών απέναντι στον κοινό αντίπαλο: Το μεγάλο κεφάλαιο, την εξουσία του, τις κυβερνήσεις του.
Η πάλη για τα άμεσα, ζωτικά προβλήματα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών μπορεί να γίνει αποτελεσματική, όσο βάζει στο στόχαστρο τους μεγάλους ενόχους, όσο συγκεντρώνει δυνάμεις απέναντι στο ίδιο το σύστημα.
Γιατί οι σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες σήμερα ασφυκτιούν μέσα στον καπιταλισμό.
Γιατί, καλύτερη ζωή και αξιοπρέπεια σήμερα, σημαίνει πριν απ' όλα ένα πράγμα: Πάλη για να πάρει η εργατική τάξη, ο λαός την εξουσία».

Προδιαγεγραμμένο «ατύχημα»... μέχρι το επόμενο

Τη μία μέρα η κυβέρνηση κόβει κορδέλες εγκαινιάζοντας τους νέους σταθμούς του Μετρό και διαφημίζει τον «νέο συγκοινωνιακό χάρτη» της Αττικής. Και την επόμενη μέρα ένας από τους συρμούς - «σαράβαλα» που κυκλοφορούν στον ΗΣΑΠ προσκρούει στην αποβάθρα στην Κηφισιά, επειδή δεν πιάνουν τα φρένα, με οκτώ επιβάτες τραυματίες!
«Ατύχημα» ή προδιαγεγραμμένο συμβάν; Αν ακούσει κανείς τις καταγγελίες εργαζομένων και επιβατών, θα καταλάβει ότι το συγκεκριμένο περιστατικό αποτελεί περισσότερο μια σοβαρή προειδοποίηση. Γιατί η κατάσταση των συρμών στη γραμμή 1 του Μετρό δείχνει ότι είναι θέμα χρόνου να συμβεί το επόμενο «ατύχημα», και μάλιστα με πολύ χειρότερα αποτελέσματα. Το ίδιο ισχύει και με τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ, όπου οι βλάβες και οι μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό είναι μόνιμο φαινόμενο.

* * *

Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, ο συρμός που τράκαρε στην Κηφισιά είναι 37 ετών (!), όπως και αρκετοί ακόμα από τον στόλο του ΗΣΑΠ, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ασφάλεια επιβατών και εργαζομένων... Σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες, με τρένα που θυμίζουν καρβουνιάρηδες, μηχανοδηγοί και τεχνικοί καλούνται να εξυπηρετήσουν καθημερινά εκατομμύρια επιβάτες. Ελλείψεις που δεν είναι «φυσικό φαινόμενο», αλλά αποτέλεσμα της διαχρονικής κυβερνητικής πολιτικής, στο πλαίσιο του περιορισμού του «κόστους λειτουργίας» για να είναι μεγαλύτερο το «όφελος», δηλαδή η κερδοφορία της επιχείρησης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη γραμμή 1, όπου έγινε η πρόσκρουση, ενώ μπορούν να κυκλοφορήσουν έως και 33 συρμοί ταυτόχρονα, σήμερα κυκλοφορούν από 17 έως 20, κάτι που αυξάνει κατακόρυφα το «σαρδέλωμα» των επιβατών τις ώρες αιχμής. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος διαθέτει 45 συρμούς, όμως είναι ένας στόλος γερασμένος, τα ανταλλακτικά είναι ανύπαρκτα, το τεχνικό προσωπικό είναι κουτσουρεμένο, όλα αποτέλεσμα της μηδενικής κρατικής χρηματοδότησης στα μέσα σταθερής τροχιάς και της λειτουργίας «στο όριο», για να αυξάνεται το περιθώριο του κέρδους. Μάλιστα, έξι συρμοί, από τους τελευταίους που αγοράστηκαν, γρήγορα βγήκαν εκτός λειτουργίας λόγω σοβαρού τεχνικού προβλήματος.

* * *

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τμήμα της «βαριάς συντήρησης», 40 εργαζόμενοι δίνουν μάχη για να τα βγάλουν πέρα με τις βλάβες, αφού ο στόλος βγάζει συνέχεια προβλήματα, ενώ πριν από μερικά χρόνια οι εργαζόμενοι ήταν περίπου 150. Στο τμήμα αποκατάστασης βλαβών, λόγω έλλειψης προσωπικού, υπάρχουν μόνο δύο βάρδιες καθημερινά και από μία τα Σαββατοκύριακα. Ετσι, αν ένας συρμός πάθει βλάβη μετά τη λήξη της δεύτερης βάρδιας τις καθημερινές ή της μίας βάρδιας του Σαββατοκύριακου, θα φτιαχτεί την επόμενη, όταν ήδη θα έχουν εμφανιστεί νέες βλάβες. Ετσι, ο φαύλος κύκλος δεν κλείνει ποτέ. Να σημειωθεί ότι οι τελευταίες προσλήψεις τεχνικών έγιναν μόλις το 2004...
Συνολικά στις «Σταθερές Συγκοινωνίες ΑΕ» (ΣΤΑΣΥ) το 2009 εργάζονταν 3.570 εργαζόμενοι, ενώ το 2018 το προσωπικό έπεσε στους 2.465 (μείωση 31%). Αλλά και σήμερα, που νέοι σταθμοί προστίθενται σε Μετρό και Τραμ, το υπάρχον μειωμένο προσωπικό καλείται να βγάλει περισσότερο συγκοινωνιακό έργο. Είναι λοιπόν καθαρό ότι σε αυτές τις συνθήκες, που εκτός από όλα τα άλλα έχουν ως αποτέλεσμα τα αραιωμένα δρομολόγια, άρα και την ταλαιπωρία των επιβατών, διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για τα επόμενα «ατυχήματα».

* * *

Γίνεται επίσης καθαρό ότι δεν μπορεί να συνυπάρχουν η «εξοικονόμηση κόστους» από κυβερνήσεις - διοικήσεις στις συγκοινωνίες, με μέτρα αποτελεσματικής προστασίας εργαζομένων και επιβατών. Οτι δεν μπορεί να υπάρχει μείωση προσωπικού και ταυτόχρονα απρόσκοπτο συγκοινωνιακό έργο. Δεν γίνεται να προχωρήσει η «εργολαβοποίηση», που τώρα μπαίνει και στο τεχνικό κομμάτι των συγκοινωνιών, και την ίδια ώρα να είναι οι επιβάτες ήσυχοι ότι μπορούν να μετακινούνται με ασφάλεια και με φθηνό εισιτήριο. Οσο υπάρχουν ελλείψεις σε ανταλλακτικά, στο όνομα της μείωσης του κόστος, τόσο θα μεγαλώνει ο κίνδυνος από τις βλάβες...
Αυτή είναι η στρατηγική που υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά. Οι πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων και «απελευθέρωσης» των συγκοινωνιών είναι αυτές που αντιμετωπίζουν ως «κόστος» τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Εκεί πρέπει να αναζητηθεί η αιτία και για τα «ατυχήματα» και για την ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού, τις ελλείψεις στο συγκοινωνιακό έργο, αλλά και για την ακρίβεια στα εισιτήρια και για την ένταση της εκμετάλλευσης στον κλάδο των μεταφορών. Από εκεί προκύπτει όμως και η ανάγκη της οργανωμένης πάλης για φτηνές, τακτικές, ασφαλείς αστικές συγκοινωνίες, στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, και όχι της κερδοφορίας των μετόχων, είτε αυτό είναι το κράτος είτε οι διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι που παραμονεύουν για να βάλουν στο χέρι το συγκοινωνιακό έργο της Αττικής.

Απύθμενο θράσος

Κάθε μέρα που περνάει, τα αυξανόμενα «εισαγόμενα» κρούσματα του κορονοϊού και η ολοένα μεγαλύτερη διασπορά τους σε περιοχές της χώρας, εντείνουν την ανησυχία του λαού, ιδιαίτερα των κατοίκων τουριστικών περιοχών αλλά και των εργαζομένων στους κλάδους που σχετίζονται άμεσα με Τουρισμό, Μεταφορές, Επισιτισμό κ.λπ. Επιβεβαιώνοντας ότι όπως και στην προηγούμενη φάση έτσι και στη σημερινή, κριτήριο των κυβερνητικών μέτρων δεν είναι η προστασία της υγείας του λαού αλλά η «προστασία» των επιχειρηματικών ομίλων και του συστήματος.
Αυτό φανερώνουν τα πετσοκομμένα υγειονομικά πρωτόκολλα για το «άνοιγμα» του Τουρισμού και των επιβατικών μεταφορών, η πλήρης υποταγή τους στους όρους που επιβάλλουν οι μεγάλοι ξενοδόχοι, οι μεταφορικές εταιρείες και οι tour operators.
Την ίδια στιγμή οι δημόσιες μονάδες Υγείας παραμένουν σε οριακή κατάσταση και με πολλά ερωτήματα για το αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε έναν μεγάλο αριθμό εισαγόμενων κρουσμάτων λόγω τουρισμού. Είναι πρόκληση λοιπόν να κουνάνε ξανά το δάχτυλο στο λαό και να τα ρίχνουν όλα στην «ατομική ευθύνη», με την απειλή ότι αν δεν τηρούνται με αυστηρότητα τα μέτρα αυτοπεριορισμού ο Τουρισμός θα καταρρεύσει και θα συμπαρασύρει ολόκληρη την οικονομία, ή ότι θα έχουμε δεύτερο κύμα πανδημίας και πιθανά νέα lockdown!
Το θράσος τους, προκειμένου να «βγάλουν λάδι» τους πραγματικούς υπεύθυνους για την επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται στην καρδιά του καλοκαιριού, δεν έχει όρια.
Αντί λοιπόν να διενεργούνται καθολικοί προληπτικοί έλεγχοι σε όλους τους επισκέπτες πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους, όπως και συχνοί έλεγχοι σε εργαζόμενους και κατοίκους τουριστικών περιοχών, σε συνθήκες μάλιστα που καθημερινά καταγράφονται νέα ρεκόρ κρουσμάτων παγκοσμίως, η πρόληψη από την πλευρά του κράτους περιορίζεται τελικά σε μερικούς δειγματοληπτικούς ελέγχους στις αφίξεις από το εξωτερικό, με τα αποτελέσματα ακόμα και για αυτούς τους ελέγχους να γνωστοποιούνται αφού πρώτα τα κρούσματα έχουν διασκορπιστεί σε όλη τη χώρα!
Αυτές είναι οι συνέπειες και οι προτεραιότητες της πολιτικής που αντιμετωπίζει σαν «κόστος» κάθε ουσιαστικό μέτρο πρόληψης, όπως γινόταν άλλωστε και στην προηγούμενη φάση, έξαρσης της πανδημίας.
Τις ίδιες προτεραιότητες του κεφαλαίου εξυπηρετεί και η απόφαση κυβέρνησης και ΕΕ για 100% πληρότητα στα αεροπλάνα, με συνωστισμό επιβατών σε πολύωρες πτήσεις, η αντίστοιχη «χαλάρωση» των προληπτικών μέτρων στην ακτοπλοΐα, αλλά και οι αποφάσεις χαλάρωσης των μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους κλάδους, μαζί με τους αυξημένους κινδύνους για την υγεία τους, αντιμετωπίζουν είτε το ξεζούμισμα, το πετσόκομμα μισθών και δικαιωμάτων όσοι δουλεύουν, είτε την επιβίωση με ανεπαρκή επιδόματα ή ακόμα και χωρίς αυτά, όσοι έχουν μείνει άνεργοι.
Χαρακτηριστική μάλιστα της στοίχισης όλων των κομμάτων του κεφαλαίου σε αυτές τις προτεραιότητες είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σε διαγκωνισμό με τη ΝΔ υπερθεματίζει για ακόμα μεγαλύτερες εκπτώσεις στα πρωτόκολλα - «λάστιχο»...
Την ίδια ώρα, η Υγεία συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ως «κόστος» από την πλευρά του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να οξύνονται τα μεγάλα προβλήματα στις δημόσιες μονάδες, με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, με περιορισμένες προσλήψεις και με ημερομηνία λήξης, αντί για κάλυψη των 30.000 κενών θέσεων μόνιμων γιατρών και νοσηλευτών, με απολύσεις εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, που δεν σταμάτησαν ούτε μέσα στη πανδημία.
Με τις δημόσιες μονάδες Υγείας στα νησιά και τις άλλες τουριστικές περιοχές να αντιμετωπίζουν ακόμα πιο εκρηκτικά προβλήματα, δείχνοντας και από μία ακόμα πλευρά ότι τα «ρεκόρ» όλων των προηγούμενων χρόνων στον Τουρισμό πήγανε σούμπιτα στις τσέπες του κεφαλαίου, χωρίς να αφήσουν τίποτα στους εργαζόμενους και το λαό.
Απέναντι στο τζογάρισμα της υγείας του λαού για τα κέρδη του κεφαλαίου, όπως και την προκλητική προπαγάνδα που το συνοδεύει, είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων και του λαού η ενίσχυση της πάλης για μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας, για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, πλήρως στελεχωμένο και εξοπλισμένο με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.