ΟΜΙΛΟΣ ΛΑΤΣΗ: Κυνηγώντας το μέγιστο κέρδος (Δελτίο Τύπου από το Αγωνιστικό Μέτωπο στα ΕΛΠΕ)

ΟΜΙΛΟΣ ΛΑΤΣΗ: Κυνηγώντας το μέγιστο κέρδος (Δελτίο Τύπου από το Αγωνιστικό Μέτωπο στα ΕΛΠΕ)

Από το ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΕΛΠΕ (Ελληνικά Πετρέλαια του ΟΜΙΛΟΥ ΛΑΤΣΗ), λάβαμε και δημοσιεύουμε το ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ που ακολουθεί.

Κάτω από το Δ.Τ. η Μποτίλια Στον Άνεμο κρίνει απαραίτητο να εξηγήσει κάποιους τεχνικούς και «τεχνικούς» όρους που καθιστούν το κείμενοκατανοητό στους μη ειδικούς, αλλά και σε όσους θεωρούν αποκύημα φαντασίας το τρίπτυχο: αταξικός συνδικαλισμός - καπιταλιστικό κέρδος - εργατικά ατυχήματα (με όποια σειρά θέλετε).

Το Αγωνιστικό Μέτωπο στα ΕΛΠΕ συμμετέχει στους αγώνες
με το Κλαδικό Σωματείο Ενέργειας οργανωμένα και διεκδικητικά.

(Από πρόσφατο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ)

*

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Διυλιστήριο Ασπροπύργου,
18 Αυγούστου 2013

Δεν πέρασαν 2 μήνες από την τελευταία ανακοίνωση που έβγαλε τοΑγωνιστικό Μέτωπο, σχετικά με το ατύχημα που είχε σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό συναδέλφου στις ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ [1].

Δυστυχώς, χθες (Σάββατο, 17/8) είχαμε περιστατικό πυρκαγιάς στη ίδια μονάδα, την 32.

Παρουσιάστηκε διαρροή σε βάνα στη γραμμή τροφοδοσίας, ποτίσανε οι μονώσεις και έγινε ανάφλεξη. Η πυρκαγιά κατασβέστηκε με την επέμβαση των συναδέλφων και δεν υπήρχε τραυματισμός.

Το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά περιστατικών πυρκαγιάς στις Βιομ. Εγκ. της Ελευσίνας και του Ασπρόπυργου, και  ατυχήματα εργαζομένων.

Όχι, δεν είναι από το περιστατικό της 17/8/2013.
Το κυνήγι του κέρδους όμως είναι γεμάτο με τέτοιες σκηνές.

Οι ασκήσεις πυρασφάλειας και η εκπαίδευση του προσωπικού στην καταπολέμηση πυρκαγιάς είναι χρήσιμα.

Ωστόσο σε ένα επικίνδυνο και εν δυνάμει εκρηκτικό περιβάλλον, όπως τα διυλιστήρια, η εταιρεία οφείλει να λιγοστεύει τις πιθανότητες για μια φωτιά.

Αντιθέτως, κυνηγώντας το μέγιστο κέρδος, προχωράει σε

• Eντατικοποίησης της εργασίας,

• Kαταστρατήγηση μέτρων ασφαλείας και

• Mείωση προσωπικού

Πιο συγκεκριμένα:

• Υπάρχει έλλειψη προσωπικού. Οι εργαζόμενοι δουλεύουν εξοντωτικά ωράρια. Τα 12ωρα και τααντιρεπό [2] αυξάνουν, λόγω υπερκόπωσης, τους κινδύνους ατυχημάτων.

• Χαλαρώνουν όλο και περισσότερο τα μέτρα ασφαλείας

• Έλλειψη στοιχειωδών υλικών, εργαλείων και ανταλλακτικών

• Καθυστερούν οι εργασίες συντήρησης

• Εντείνεται η εργολαβοποίηση με στόχο την αντικατάσταση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα, από εργαζόμενους "φθηνούς", χωρίς δικαιώματα

• Μετατίθενται οι ευθύνες των εργασιών στους χειριστές πεδίου με τις νέες άδειες εργασίας [3].

Καταγγέλλουμε τις παρατάξεις ΕΛΚΕ [4], Ενιαία Ενωτική Συνδικαλιστική κίνηση [5], ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ [6] που «έβαλαν πλάτη στην εταιρεία, διαχρονικά»:

• Για την ιδιωτικοποίηση

• Για τις μειώσεις προσωπικού

• Για την αλλαγή του οργανογράμματος

• Για την εργολαβοποίηση.

Καλεί τους συναδέλφους να αντιπαλέψουν την παραπάνω κατάσταση, να διεκδικήσουν προσλήψεις, μέτρα ασφάλειας, προληπτική συντήρηση του εξοπλισμού.

Η εργοδοσία, που μόνο στόχο έχει να αυξάνει τα κέρδη της, θα συνεχίσει τις ίδιες τακτικές, όσο δεν βρίσκει αντίσταση.

Χρέος μας είναι να προστατέψουμε τη ζωή μας και την εργασία μας».

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΕΛΠΕ

_________________________________
Σημειώσεις της Μποτίλιας Στον Άνεμο:

1. Δες και ανάρτηση, 21/6/2013: Εργατικά Ατυχήματα - Δεν πάει άλλο
2. Αντιρεπό = Συνεχής εργασία, έως και 20 ημερών, χωρίς ρεπό.
3. Ευθύνες των εργασιών με τις νέες άδειες εργασίας = άδειες,νομικής ισχύος, για ειδικές εργασίες, οι οποίες υπογράφονται από τους προϊσταμένους, και ενώ απαιτούν εξειδικευμένο προσωπικό, σήμερα εκτελούνται από ανειδίκευτους. 
4. ΕΛΚΕ (Ελεύθερη Κίνηση Εργαζομένων) = το ανανεωτικόν ΠΑΣΟΚ. 
5. Ενιαία = η αντιμνημονιακή ΔΑΚΕ και αριστερός(!) ΣΥΡΙΖΑ. 
6. ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ = Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα...

πηγη

Μποτίλια Στον Άνεμο

Για την ιστορική ισχύ και την ιστορικότητα του μαρξικού νόμου της πτωτικής τάσης του γενικού ποσοστού κέρδους

Για την ιστορική ισχύ και την ιστορικότητα του μαρξικού νόμου της πτωτικής τάσης του γενικού ποσοστού κέρδους

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελείται δύο διαφορετικά αποσπάσματα με θέμα - κυρίως,αλλά όχι αποκλειστικά - την ιστορική ισχύ του μαρξικού νόμου της πτωτικής τάσης του γενικού ποσοστού κέρδους,παρμένα από την εισαγωγή του Γ. Σταμάτη στο βιβλίο της Ν. Μοσκόβσκα «Θεωρίες για τις οικονομικές κρίσεις» (Εκδ. Κριτική [1988]),η οποία υπάρχει αυτοτελώς με τον τίτλο «Η Natalie Moszkowska για τις οικονομικές κρίσεις» στο βιβλίο του ιδίου συγγραφέα «Κείμενα Οικονομικής Θεωρίας και Πολιτικής» (εκδ. Κριτική [1991],Τόμος 1ος,σελ. 255-275). Για την κατανόηση του πλαισίου αναφοράς του κειμένου καθώς και ειδικά του συγκεκριμένου ζητήματος είναι απαραίτητη η ανάγνωση δύο προηγούμενων αναρτήσεων,συγκεκριμένα του κειμένου της Ν. Μοσκόβσκα για τις οικονομικές κρίσεις [βλ. σύνοψη του βιβλίου] και του κειμένου του Γ. Σταμάτη για την σημασία του μαρξικού νόμου της πτωτικής τάσης του γενικού ποσοστού κέρδους για την ανάλυση του κεφαλαίου εν γένει. Συμπληρωματικά ως προς το συγκεκριμένο θέμα κρίνεται επίσης αναγκαία η ανάγνωση των ακόλουθων κειμένων: Ι, II και III [ή εδώ,σε απάντηση σε αυτό το άρθρο].

Κλείνει με αυτό τον τρόπο ο κύκλος των αναρτήσεων που αφορούσε ζητήματα γύρω από τον μαρξικό νόμο της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους,χωρίς να εξαντλείται πλήρως το συγκεκριμένο ζήτημα,διότι κάτι τέτοιο μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον σε συστηματική επιστημονική βάση (σχετικά βλ. το βιβλίο «Τεχνολογική εξέλιξη και ποσοστό κέρδους στον Marx» του Γ. Σταμάτη).

Οι απόψεις της για τη μακροχρόνια τάση του γενικού ποσοστού κέρδους,που εκθέτει εδώ και συνοπτικότερα στο βιβλίο της Die Dynamik des Spatkapitalismusi η Moszkowska,είναι οι ακόλουθεςii:
Κατ' αρχάς διαπιστώνει,ότι η μακροχρόνια τάση του γενικού ποσοστού κέρδους εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την τεχνική πρόοδο και τη μορφή της. Διακρίνει δύο είδη τεχνικής προόδου. Το πρώτο είδος χαρακτηρίζεται από το ότι με την τεχνική πρόοδο και την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας,η τεχνική σύνθεση του κεφαλαίου,δηλαδή ο λόγος των μέσων παραγωγής προς τη ζωντανή εργασία,αυξάνεται. Πρόκειται δηλαδή για ένα «εξοικονομούν εργασία» είδος τεχνικής προόδου. Το δεύτερο είδος της τεχνικής προόδου χαρακτηρίζεται από το ότι με την τεχνική πρόοδο και την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας η τεχνική σύνθεση του κεφαλαίου δεν αυξάνεται,αλλά μειούται. Πρόκειται δηλαδή για το «εξοικονομούν μέσα παραγωγής» είδος τεχνικής προόδουiii.

Η Moszkowska διακρίνει στο πρώτο είδος τεχνικής προόδου τρεις «τύπους»,τους τύπους Ι,ΙΙ και ΙΙΙ. Ο τύπος Ι χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι αυξάνεται την παραγωγικότητα της εργασίας ποσοστιαία λιγότερο απ' ό,τι την τεχνική σύνθεση του κεφαλαίου· ο τύπος ΙΙ από το γεγονός ότι αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας ποσοστιαία τόσο όσο και την τεχνική σύνθεση του κεφαλαίου· και ο τύπος ΙΙΙ από το γεγονός ότι αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας ποσοστιαία περισσότερο απ' ό,τι την τεχνική σύνθεση του κεφαλαίου. Έτσι ο τύπος Ι αυξάνει,ο τύπος ΙΙ αφήνει αμετάβλητο και ο τύπος ΙΙΙ μειώνει τον λόγο της αξίας των μέσων παραγωγής,δηλαδή του σταθερού κεφαλαίου,προς τη ζωντανή εργασία,τον οποίο η Moszkowska ονομάζει «σύνθεση του κεφαλαίου»iv. Το ίδιο ισχύει επίσης,υπό την προϋπόθεση ότι το ποσοστό υπεραξίας παραμένει αμετάβλητο,για τον λόγο της αξίας των μέσων παραγωγής,δηλαδή του σταθερού κεφαλαίου,προς το μεταβλητό κεφάλαιο,δηλαδή το πληρωμένο μέρος της ζωντανής εργασίας,τον οποίο ο Marx ονομάζεται ως γνωστόν «οργανική» ή «αξιακή σύνθεση του κεφαλαίου»v.

Το δεύτερο είδος τεχνικής προόδου,το οποίο,ενώ αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας,μειώνει την τεχνική σύνθεση του κεφαλαίου,μειώνει προφανώς τόσο τη «σύνθεση του κεφαλαίου» όσο και την «οργανική σύνθεση του κεφαλαίου».
Κατά την Moszkowska στην εποχή μας η τεχνική πρόοδος είναι του τύπου ΙΙ και ΙΙΙ του πρώτου είδους,υπάρχουν όμως και μερικές τεχνικές καινοτομίες του δευτέρου είδους που,ενώ αυξάνουν την παραγωγικότητα της εργασίας,μειώνουν την τεχνική σύνθεση του κεφαλαίου. Έτσι λοιπόν,σύμφωνα με την Moszkowska,στην εποχή μας,με την τεχνική πρόοδο αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας,μειούται όμως η «σύνθεση του κεφαλαίου» και η «οργανική ή αξιακή σύνθεση του κεφαλαίου». Συνεπώς,το γενικό ποσοστό κέρδους,το οποίο,αν χάριν απλοποίησης του πράγματος ληφθεί ως ίσο με τον λόγο της υπεραξίας προς το σταθερό μόνον κεφάλαιο,είναι ίσο με τον λόγο του ποσοστού υπεραξίας προς την «οργανική ή αξιακή σύνθεση του κεφαλαίου»,αυξάνεται -ακόμη και στην περίπτωση που το ποσοστό υπεραξίας έμενε αμετάβλητο· διότι με την τεχνική πρόοδο μειούται η «οργανική ή αξιακή σύνθεση του κεφαλαίου». Το ποσοστό κέρδους αυξάνεται όμως και για έναν ακόμη λόγο: για τον λόγο ότι με την τεχνική πρόοδο -συνεπεία του γεγονότος ότι το πραγματικό ωρομίσθιο αυξάνεται βραδύτερα από την παραγωγικότητα- αυξάνεται και το ποσοστό υπεραξίας. Αν τελικά το ποσοστό κέρδους μακροπρόθεσμα δεν αυξάνεται αλλά παραμένει αμετάβλητο ή αν αυξάνεται λιγότερο από ό,τι θα περίμενε κανείς λόγω της ραγδαίας εξέλιξης της τεχνικής προόδου,αυτό οφείλεται κατά την Moszkowska στον,λόγω έλλειψης ζήτησης,χαμηλό βαθμό απασχόλησης του κεφαλαίου και στα faux frais.

Με faux frais (=νεκρά κόστη) εννοεί η Moszkowska όλα τα τεχνικώς μη αναγκαία κόστη τόσο της παραγωγής όσο και της κυκλοφορίαςvi. Στα κόστη αυτά συγκαταλέγει η Moszkowska τη μη χρησιμοποίηση υπάρχοντος δυναμικού παραγωγής,την καταστροφή «πλεοναζόντων» γεωργικών προϊόντων,τη συντήρηση των ανέργων,τις συνεπεία κρίσεων αναδιαρθρώσεις της παραγωγής,το μηχανισμό αγράς πελατών,το κόστος σχηματισμού καρτέλ,το κόστος του εξωτερικού εμπορίου (δασμούς κλπ. ),το κόστος της διασφάλισης της ιμπεριαλιστικής επιρροής,τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τους πολέμους,το κόστος της προσπάθειας επίτευξης οικονομικής αυτάρκειας από τις επιμέρους εθνικές οικονομικές,το κόστος της παρεμβατικής οικονομικής πολιτικής του κράτουςvii.
Η άποψη της Moszkowska,ότι στην εποχή μας η τεχνική πρόοδος έχει ως αποτέλεσμα το ποσοστό κέρδους μάλλον να αυξάνεται ή να παραμένει σταθερό μακροχρόνια παρά να μειούται,είναι ορθή και επιβεβαιώθηκε από πολλές νεώτερες μελέτες,μαρξιστών (και σοβιετικώνviii) και μη,οικονομολόγωνix. Νομίζουμε ότι,όπως για τους οικονομολόγους του 18ου και του 19ου αιώνα η πτωτική τάση του γενικού ποσοστού κέρδους αποτελούσε κάτι σαν αισθητηριακή βεβαιότητα,το ίδιο συμβαίνει και τον 20ό αιώνα με την ανοδική τάση του γενικού ποσοστού κέρδους για τους μαρξιστές οικονομολόγους. Το γεγονός,ότι πολλοί από τους τελευταίους δεν θέλουν να την ομολογήσουν,οφείλεται ίσως στην εσφαλμένη πεποίθησή τους,ότι αν την ομολογούσαν θα παραδέχονταν με την ομολογία τους αυτή ότι ο μαρξικός νόμος της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους είναι λανθασμένος. Έτσι εξηγείται το παράδοξο,το οποίο αναφέρει και η Moszkowskax,ότι οι μαρξιστές οικονομολόγοι,ενώ ακόμη και αυτοί οι ίδιοι παραθέτουν στατιστικές που μαρτυρούν αυξήσεις των κερδών και του ποσοστού κέρδους,εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι το τελευταίο παρουσιάζει μια φθίνουσα τάση.
Έχει όμως έτσι το πράγμα; Δέχεται κανείς,αν δεχθεί για τα τελευταία 60 χρόνια μια αύξουσα τάση του ποσοστού κέρδους,ότι ο μαρξικός νόμος της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους είναι λανθασμένος;
Νομίζουμε πως όχι. Διότι ο μαρξικός νόμος της πτωτικής τάσης είναι ένας «ιστορικός»,δηλαδή ένας υπό ορισμένες συνθήκες ισχύων,νόμος. Ο Marx δεν ισχυρίστηκε απλώς γενικά ότι το γενικό ποσοστό κέρδους μειούται μακροχρόνια,αλλά ότι μειούται για ορισμένους,ιστορικά δεδομένους λόγους: επειδή στην περίοδο της «μεγάλης βιομηχανίας»,στην οποία αναφέρονταν οι παρατηρήσεις του Marx,η τεχνική πρόοδος ήταν τέτοια που κάθε αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας προϋπέθετε (επειδή ακριβώς η «μεγάλη βιομηχανία» είχε κατακτήσει εν μέρει μόνο και όχι όλους τους κλάδους της παραγωγής) μια αύξηση της «οργανικής ή αξιακής σύνθεσης του κεφαλαίου» και μάλιστα ποσοστιαία μεγαλύτερη από την αύξηση του ποσοστού υπεραξίας που συνεπάγεται από το γεγονός ότι το πραγματικό ωρομίσθιο αυξάνεται βραδύετερα από την παραγωγικότητα της εργασίας. Αυτή η μορφή τεχνικής προόδου ήταν χαρακτηριστική μόνο για την περίοδο ανάπτυξης της «μεγάλης βιομηχανίας»,δηλαδή για την περίοδο μέχρι το 1920 περίπου. Η μορφή της τεχνικής προόδου που κυριαρχεί μετά το 1920 αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας και αφήνει αμετάβλητη ή μειώνει την «οργανική ή αξιακή σύνθεση του κεφαλαίου»,έτσι ώστε,επειδή το ποσοστό υπεραξίας συνεχίζει για τους ίδιους λόγους που αναφέραμε παραπάνω να αυξάνεται,το ποσοστό κέρδους να μην μειούται πλέον,αλλά να αυξάνεταιxi. Ο μαρξικός νόμος της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους παραμένει και σήμερα ορθός από λογική άποψη,από τη στιγμή όμως που άλλαξε,με τον τρόπο που περιγράψαμε,μορφή η τεχνική πρόοδος,δεν ισχύει πλέον,διότι δεν είναι πλέον δεδομένες οι ιστορικές του προϋποθέσεις.

Οι απόψεις λοιπόν της Moszkowska είναι ορθές,χωρίς να αναιρούν τον Marx.
Πέραν ορισμένων ασαφειών και αντιφάσεων ήσσονος σημασίας,η μόνη έλλειψη της επιχειρηματολογίας της Moszkowska έγκειται στο ότι αυτή δεν εξηγεί πώς έγινε το πέρασμα από την παλιά μορφή (αυτή της «μεγάλης βιομηχανίας») στη νέα μορφή της τεχνικής προόδουxii.
Κατά τη Moszkowska το μακροχρόνια αυξανόμενο γενικό ποσοστό κέρδους βραχυχρόνια αυξομειούται με τις διακυμάνσεις του κύκλου της οικονομικής συγκυρίας. Αλλά στο θέμα αυτό θα επανέλθουμε παρακάτω,όταν θα εκθέσουμε τις απόψεις της Moszkowska για τις οικονομικές κρίσεις.
Η Moszkowska είναι η πρώτη οικονομολόγος που αντελήφθη ότι η τάση της σύνθεσης του κεφαλαίου εξαρτάται από την ποσοτική σχέση μεταξύ της ποσοστιαίας αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας και της ποσοστιαίας αύξησης της τεχνικής σύνθεσης του κεφαλαίου και που διατύπωσε τη συνθήκη,υπό την οποία η σύνθεση του κεφαλαίου αυξάνεται (μειώνεται): Η σύνθεση του κεφαλαίου αυξάνεται (μειώνεται),όταν ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητα της εργασίας είναι μικρότερος (μεγαλύτερος) απ' αυτόν της αύξησης της τεχνικής σύνθεσης του κεφαλαίουxiii. Είναι επίσης η πρώτη που κατανόησε ότι μια πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους ενέχει έναν αυξανόμενο λόγο συσωρευόμενης προς συνολική υπεραξία κάθε περιόδουxiv.
[…]

Στο τέταρτο μέρος του βιβλίου της (Η θεωρία του μειούμενου ποσοστού κέρδους),η Moszkowska πραγματεύεται τη θεωρία του Henryk Grossmann,σύμφωνα με την οποία οι κρίσεις που τελικά θα οδηγήσουν στην κατάρρευση του καπιταλισμού οφείλονται στην πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους (η οποία πάλι οφείλεται στην με την τεχνική πρόοδο αυξανόμενη τεχνική και οργανική σύνθεση του κεφαλαίου).
Όπως αναφέραμε παραπάνω,κατά τη Moszkowska,το γενικό ποσοστό κέρδους μακροχρόνια δεν μειούται,αλλά μάλλον αυξάνεται. Ωστόσο αυξομειώνεται κατά τη διάρκεια του κύκλου της οικονομικής συγκυρίας: αυξάνεται στη φάση της ανόδου και μειούται στη φάση της ύφεσης. Οι λόγοι αυτών των διακυμάνσεων του ποσοστού κέρδους είναι κατά τη Moszkowska οι εξής: Με την συνεπεία τεχνικής προόδου αυξανόμενη παραγωγικότητα της εργασίας μειώνεται,λόγω της ισχυρής θέσης των καπιταλιστών έναντι των εργατών,η αξία της εργασιακής δύναμης και συνεπώς η καταναλωτική ζήτηση των εργατών και η συνολική ζήτηση. Η συνεπεία της μείωσης της ζήτησης επερχόμενη μείωση των πωλήσεων έχει ως συνέπεια τη μείωση της παραγωγής,δηλαδή υπερπαραγωγή,και συγχρόνως υπερσυσσώρευση κεφαλαίουxv. Η υπεραπαραγωγή,δηλαδή η αυξανόμενη διαφορά μεταξύ της τεχνικά μέγιστης δυνατής και της πραγματικής παραγωγής,συνεπάγεται μειούμενη παραγωγικότητα της εργασίας και η υπερσυσσώρευση,δηλαδή η αυξανόμενη διαφορά μεταξύ της δεδομένης και της για την πραγματική παραγωγή αναγκαίας ποσότητας κεφαλαίου,συνεπάγεται μειούμενο βαθμό απασχόλησης του κεφαλαίου,δηλαδή μειούμενη «παραγωγικότητα» του κεφαλαίου, Κατά συνέπεια μειούται και το ποσοστό κέρδους (τόσο λόγω της μειούμενης παραγωγικότητας της εργασίας,όσο και λόγω της μειούμενης «παραγωγικότητας» του κεφαλαίου). Οι καπιταλιστές,για να σταματήσουν την πτώση της παραγωγικότητας της εργασίας,της «παραγωγικότητας» του κεφαλαίου και έτσι και αυτήν του ποσοστού κέρδους,μειώνουν,για εκάστοτε δεδομένη παραγωγή,την ποσότητα της απασχολούμενης εργασιακής δύναμης και την αύξηση της ποσότητας του κεφαλαίου τους,απολύοντας τους εργάτες και μειώνοντας το ρυθμό συσσώρευσης του κεφαλαίου,δηλαδή τις επενδύσεις. Αυτό έχει ως συνέπεια μια μείωση της πτώσης και αργότερα εκ νέου αύξηση του ποσοστού κέρδους. Την ηθελημένη μείωση της συσσώρευσης στην ύφεση ονομάζει η Moszkowska περιορισμό της παραγωγικής δύναμης ή -έχουσα κατά νου τις τεχνικές καινοτομίες,των οποίων η εισαγωγή παραλείπεται λόγω της ηθελημένης μείωσης της συσσώρευσης,και την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας,την οποία θα μπορούσαν να επιφέρουν αυτές οι καινοτομίες-,περιορισμό της παραγωγικότηταςxvi.

Πρόκειται για ένα μοντέλο υπερυσυσσώρευσης που μοιάζει με αυτό του Goodwinxvii. Ωστόσο παρουσιάζει σημαντικές διαφορές από αυτό. Στον Goodwin η υπερσυσσώρευση ως αιτία της κρίσης ορίζεται σε αναφορά προς το βαθμό απασχόλησης του εργατικού δυναμικού. Υπερσυσσώρευση έχουμε εδώ,όταν ο ρυθμός συσσώρευσης αυξάνει σε τέτοιο βαθμό το βαθμό απασχόλησης του εργατικού δυναμικού και κατά συνέπεια την αξία της εργασιακής δύναμης,ώστε να μειώνεται το ποσοστό κέρδους. Στον Goodwin λοιπόν οι αυξομειώσεις της αξίας της εργασιακής δύναμης είναι συνέπεια και όχι,όπως στη Moszkowska,αιτία των αυξομειώσεων του βαθμού απασχόλησης του εργατικού δυναμικού. Σε αντίθεση απ' ό,τι στη Moszkowska,στον Goodwin οι αποκλίσεις της ζήτησης από την παραγωγή δεν παίζουν κανένα ρόλο. Ενώ στη Moszkowska ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας και ο βαθμός απασχόλησης του κεφαλαίου μεταβάλλονται,στον Goodwin παραμένουν αμετάβλητοι. Ενώ στη Moszkowska μακροχρόνια η αξία της εργασιακής δύναμης μειούται,το ποσοστό υπεραξίας αυξάνεται,η σύνθεση του κεφαλαίου μειούται και το ποσοστό κέρδους αυξάνεται,στον Goodwin τα μεγέθη αυτά παραμένουν μακροχρόνια αμετάβλητα (ακριβέστερα: καθένα τους κυμαίνεται γύρω από μια σταθερή μέση τιμή).



i Δες Natalie Moszkowska, Die Dynamik des Spatkapitalismus, Zurich 1943, S. 6.

ii Τις απόψεις της Natalie Moszkowska για την τάση του γενικού ποσοστού κέρδους πραγματεύονται,μεταξύ άλλων,οι Karl Schoer, Natalie Moszkowskas Beitrag zur Krisentheorie, Diplomarbeit (Habjahresarbeit) vorgelegt bei Prof. Dr. A. Jeck, Universitat Kiel, 1972,S. 20-56,ο ίδιος, Natalie Moszkowska and the Falling Rate of Profit, New Left Review, No 95,Jan/Feb. 1976,p. 92-96, Rubi Schmiede, Gundprobleme der Marxschen Akkumulations und Krisentheorie, Frankfurt/M 1973, S. 137 ff., Georgios Stamatis, Die «spezifisch kapitalistischen» Produktionsmethoden und der tendenzielle Fall der allgemeinen Profitrate bei Karl Marx, Berlin 1977,S. 14-19 και 58 f.

iii Το εξοικονομούν εργασία (μέσα παραγωγής) είδος της τεχνικής προόδου δεν εξοικονομεί βέβαια μόνο εργασία (μόνο μέσα παραγωγής),αλλά και μέσα παραγωγής (εργασία),μόνο που εξοικονομεί ποσοστιαία περισσότερη εργασία (περισσότερα μέσα παραγωγής) απ' ό,τι μέσα παραγωγής (απ' ό,τι εργασία).

iv Για μια μαθηματική απόδειξη δες Georgios Stamatis, Die «spezifisch kapitalistischen» Produktionsmethoden...,ό.π., S. 47-54 και Γιώργος Σταμάτης, Προβλήματα μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας, Αθήνα 1986,σελ. 124-129.

v Δες για μια μαθηματική απόδειξη Georgios Stamatis, Die «spezifisch kapitalistischen» Produktionsmethoden..., ό.π., S. 51 και Γιώργος Σταμάτης, Προβλήματα..., ό.π. Σελ. 127ε

vi Δες Natalie Moszkowska, Die Dynamik... ό.π., S. 137.

vii Δες Natalie Moszkowska, Die Dynamik..., ό.π., S. 99-132

viii Δες π.χ. Kudrow W.M.-Niktin S.M., Hauptkennziffern fur die Entwicklung der kapitalistischen Wirtschaft,στο Autorenkollektiv, Politische Okonomie des heutigen Monopolkapitalismus, Berlin (DDR) 1972, S. 297-353

ix Δεν εννοούμε βέβαια της μαθηματικές «αποδείξεις» που έδωσαν τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια πολυτομεακών μοντέλων παραγωγής νεορικαρδιανοί -μαρξίζοντες και μη- οικονομολόγοι,ότι το ποσοστό κέρδους πρέπει αναγκαστικά να μειούται. Διότι οι αποδείξεις αυτές βασίζονται άρρητα,παρά τα μαθηματικά που χρησιμοποιούν,στη στοιχειώδη «εξυπνάδα» και «πονηριά» του κοινού νου,κατά την οποία οι καπιταλιστές,επειδή ως «έξυπνοι» άνθρωποι δεν θα εφάρμοζαν ποτέ μια τεχνική που θα τους μείωνε το ποσοστό κέρδους,δεν εφαμρόζουν παρά μόνο τεχνικές που τους αυξάνουν το ποσοστό κέρδους -το οποίο ως εκ τούτου δεν δύναται βέβαια στην πραγματικότητα να μειούται,αλλά μόνον να αυξάνεται. Τις αποδείξεις αυτές παρουσιάζει και αναλύει ο Michael Funke στο άρθρο του Technikwahl und Profitrate -ein kritischer Uberblick uber die derzeitige Diskussion zum «Gesetz vom tendenziellen Fall der Profitrate», Hefte fur Politische Okonomie. Heft 5, Gottingen 1983, S. 77-103.

x Δες Natalie Moszkowska, Die Dynamik..., ό.π., S. 47.

xi Δες Georgios Stamatis, Die «spezifisch kapitalistischen» Produktionsmethoden...,ό.π., S. 287-300 και Γιώργος Σταμάτης, Προβλήματα..., ό.π., σελ. 210-219.

xii Για το πέρασμα αυτό δες Georgios Stamatis, Die «spezifisch kapitalistischen» Produktionsmethoden...,ό.π., S. 287-290 και Γιώργος Σταμάτης, Προβλήματα..., ό.π., σελ. 210-212.

xiii Δες Georgios Stamatis, Die «spezifisch kapitalistischen» Produktionsmethoden...,ό.π., S. 16,υποσημείωση 1.

xiv Δες Natalie Moszkowska, Die Dynamik...,ό.π., S. 50. Για μια μαθηματική απόδειξη αυτής της θέσης δες Georgios Stamatis, Die «spezifisch kapitalistischen» Produktionsmethoden...,ό.π., S. 232-236 και Γιώργος Σταμάτης, Προβλήματα..., ό.π., σελ. 192-203.

xv Υπερπαραγωγή έχουμε όταν η συνεπεία μειωμένης ζήτησης μείωση της παραγωγής οδηγεί σε αύξηση της διαφοράς μεταξύ της τεχνικά μέγιστης δυνατής και της πραγματικής παραγωγής. Υπερσυσσώρευση έχουμε όταν η ποσότητα του δεδομένου κεφαλαίου είναι μεγαλύτερη από την ποσότητα,η οποία είναι τεχνικά αναγκαία για την αντιστοιχούσα στη μειωμένη ζήτηση παραγωγή. Υπερπαραγωγή και υπερσυσσώρευση είναι λοιπόν διαφορετικές όψεις του ιδίου πράγματος.

xvi Πραγματικό περιορισμό της παραγωγικότητας έχουμε ωστόσο μόνο στην αρχή της κρίσης,όταν συνεπεία της μειωθείσας ζήτησης και πριν ακόμη απολυθούν εργάτες μειούται η παραγωγή.

xvii Δες R.M. Goodwin, «Ένα είδος κυκλικών διακυμάνσεων σε μια διευρυνόμενη οικονομία«, Τεύχη Πολιτικής Οικονομίας, τχ. 1, Αθήνα Φθινόπωρο 1987, σελ 3-12 και Θέμις Μινόγλου-Γιώργος Σταμάτης, «Παρατηρήσεις στο άρθρο του R.M. Goodwin», Τεύχη Πολιτικής Οικονομίας, τχ. 1, Αθήνα Φθινόπωρο 1977, σελ. 13-43

Πηγή: Die Bestimmung des Menschen

Κανένα μείγμα διαχείρισης δε σώζει το λαό

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Κανένα μείγμα διαχείρισης δε σώζει το λαό

Η κόντρα για ρο «κούρεμα» του χρέους καμιά σχέση δεν έχει με τα λαϊκά συμφέροντα. Αντίθετα, όποια λύση κι αν επιλεγεί στη διαχείριση, θα τα υπονομεύσει παραπέρα

Eurokinissi

Η επίσκεψη Σαμαρά στις ΗΠΑ και η συνάντηση με τον Μπ. Ομπάμα αναθέρμανε και στην Ελλάδα τη συζήτηση γύρω από τα δύο μείγματα διαχείρισης της κρίσης. Η διαφορά, σε σχέση με το παρελθόν, είναι πως τώρα όλοι δηλώνουν υπέρμαχοι της άποψης ότι η διαχείριση της κρίσης δεν μπορεί να γίνεται μόνο με λιτότητα, αλλά χρειάζεται επίσης στρατηγική για βιώσιμο χρέος, ανάπτυξη και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, όπως είπε και ο Ομπάμα. Αυτή είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ, σ' αυτά συμφώνησε ο Αντ. Σαμαράς στη συνάντηση με τον Μπ. Ομπάμα, αυτά επανέλαβαν όλα τα κόμματα, με εξαίρεση το ΚΚΕ.

Αυτά λένε με κάθε ευκαιρία όλες οι αστικές κυβερνήσεις στις χώρες του λεγόμενου «ευρωπαϊκού Νότου». Για την ιστορία, τις ίδιες διακηρύξεις, για «λιτότητα με ανάπτυξη», συμπεριέλαβαν στα συμπεράσματά τους όλες οι τελευταίες Σύνοδοι Κορυφής της ΕΕ. Η εφαρμογή τους, μάλιστα, ξεκίνησε από τη Γαλλία, στην οποία δόθηκε δίχρονη παράταση (μέχρι και το 2015) για να μειώσει το έλλειμμά στο 3% του ΑΕΠ, όπως προβλέπεται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τα μετέπειτα σύμφωνα για την ανταγωνιστικότητα στις χώρες του Ευρώ.

Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας έφτασε τότε να πει ότι η παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας του, θα σηματοδοτήσει το «τέλος της λιτότητας»! Παίρνοντας το παράδειγμα της Γαλλίας, μπορεί να δει κανείς ότι από τη χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, ο λαός δεν ωφελήθηκε σε τίποτα. Απεναντίας, μάλιστα. Ορος για τη χαλάρωση της λιτότητας στη Γαλλία ήταν και παραμένει να προχωρήσουν ταχύτερα οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό, που θεωρούνται από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς οι βασικές «πληγές» για την ανταγωνιστικότητα της γαλλικής οικονομίας.

Το ίδιο ισχύει και με την Ισπανία, για την οποία επίσης «έσπασε» η λιτότητα και της δόθηκε διετής παράταση στην εκπλήρωση των όρων για το έλλειμμα. Μόλις τις προάλλες, όμως, άνοιξε στα γεμάτα ξανά η συζήτηση για νέα μείωση 10% στους μισθούς, δείχνοντας ότι το τέλος της λιτότητας στο μείγμα της επεκτατικής διαχείρισης της κρίσης αφορά το κεφάλαιο και όχι το λαό. Αλλο παράδειγμα είναι η Ελλάδα, για την οποία το Νοέμβρη του 2012 αποφασίστηκε η επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης κατά δύο χρόνια, από το 2014 στο 2016.

Η τρόικα στην έκθεσή της εκτιμούσε τότε ότι η διετής επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας ανεβάζει το χρηματοδοτικό κενό στα 32,6 δισ. ευρώ, που στο σύνολό τους μεταφράζονται σε μέτρα και περικοπές σε βάρος του λαού. Ελεγε ακόμα ότι η διετής επιμήκυνση «θα περιορίσει τον αντίκτυπο των οδυνηρών μέτρων λιτότητας, που υιοθέτησε η ελληνική κυβέρνηση». Από τότε έως σήμερα, η κυβέρνηση συμφώνησε με την τρόικα το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο, τα μέτρα διαδέχονται το ένα το άλλο, ήδη συζητιούνται νέες ανατροπές για τον Σεπτέμβρη και η εργατική - λαϊκή οικογένεια βουλιάζει στη φτώχεια.

Τι έχουν στο νου τους;

Τι έχουν στο νου τους όλοι αυτοί που μιλάνε για περιορισμό της λιτότητας και περισσότερα αναπτυξιακά μέτρα στο μείγμα της διαχείρισης; Σίγουρα όχι τα λαϊκά συμφέροντα. Για παράδειγμα, τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Ευρωζώνη, συμφωνούν ότι οι αντεργατικές - αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, που είναι ο πυρήνας των ανατροπών στις χώρες με ή χωρίς μνημόνιο, είναι όρος απαράβατος για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και να έρθει η ανάπτυξη. Αυτό είπε και ο Μπ. Ομπάμα στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον Αντ. Σαμαρά.

Κανείς, επίσης, σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο δε διαφωνεί ότι το χρέος μιας χώρας πρέπει να είναι βιώσιμο και πως δεν πρέπει να έχει μεγάλα ελλείμματα, που τροφοδοτούν το χρέος. Αλλωστε, η Ευρωζώνη, με καθοριστική συμβολή της Γερμανίας, είναι αυτή που επέβαλε όριο στο χρέος των κρατών μελών της με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), στο 60% του ΑΕΠ και 3% στο έλλειμμα.

Η αναχρηματοδότηση του χρέους απορροφά μεγάλο μέρος των κρατικών εσόδων. Το υψηλό χρέος είναι επίσης ανασταλτικός παράγοντας για να δανειστεί μια χώρα από τις λεγόμενες «αγορές», αφού μεγαλώνουν το ρίσκο να κηρύξει πτώχευση και τα επιτόκια ανεβαίνουν. Αρα, για να αντλεί φτηνό χρήμα από τις καπιταλιστικές αγορές και να τροφοδοτεί τα μονοπώλιά της με προνόμια, υποδομές και φοροαπαλλαγές, μια οικονομία πρέπει να έχει ρεγουλαρισμένο το χρέος και το έλλειμμα. Αυτό γίνεται πιο δύσκολο σε συνθήκες κρίσης, αφού και τα έσοδα του κράτους μειώνονται και το ΑΕΠ μικραίνει, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ.

Στην Ελλάδα, όλα τα παραπάνω ζητήματα, που εκκολάφθηκαν την περίοδο της φρενήρους ανάπτυξης, οξύνθηκαν απότομα με την κρίση. Τότε, και μπροστά στον κίνδυνο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, με συνέπειες συνολικά για το ευρώ, επιλέχθηκε ο δανεισμός από τα κράτη - μέλη και το ΔΝΤ, προκειμένου η κυβέρνηση να ανατροφοδοτεί το χρέος της. Σαν αποτέλεσμα, το χρέος μεγάλωσε και η πρόσβαση στις καπιταλιστικές αγορές έγινε ακόμα πιο δύσκολη.

Τώρα, τα αστικά επιτελεία βλέπουν ότι είναι αδύνατο να ανακάμψει δημοσιονομικά η Ελλάδα με τόσο μεγάλο χρέος και πως αν δεν καταστραφεί κεφάλαιο, η κρίση δεν πρόκειται να ξεπεραστεί. Γι' αυτό συζητούν ξανά ένα νέο «κούρεμα» του χρέους. Τώρα όμως, τα κεφάλαια που μένουν να «κουρευτούν» είναι αυτά που διακρατούν τα κράτη - μέλη με τη μορφή ελληνικών ομολόγων, σε αντάλλαγμα των οποίων δάνεισαν την Ελλάδα. Αρα, οποιοδήποτε «κούρεμα» που θα αλαφρώσει την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας, θα ζημιώσει τους εταίρους δανειστές της, που είναι ανταγωνιστικές μεταξύ τους οικονομίες, όσο κι αν ανήκουν στην ίδια λυκοσυμμαχία.

Η κόντρα Γερμανίας - ΔΝΤ

Γι' αυτό η Γερμανία σκυλιάζει με την ιδέα ενός νέου «κουρέματος». Από τη μια ξέρει πως αν οι δημοσιονομικοί δείκτες δε βελτιωθούν στην Ελλάδα, θα χρειάζεται διαρκώς καινούρια δάνεια για να ανατροφοδοτεί το χρέος που θα μεγαλώνει. Από την άλλη, αν δεχτεί να χαλαρώσουν οι ρυθμοί της δημοσιονομικής πειθαρχίας και να «κουρευτεί» το χρέος, ξέρει πως η ζημιά θα βαρύνει τη δική της οικονομία και τα δικά της μονοπώλια, αφού θα αναγκαστεί να καταστρέψει κεφάλαιο που της ανήκει.

Το ΔΝΤ επιμένει στο «κούρεμα», επειδή οι χώρες που το χρηματοδοτούν είναι ανταγωνιστικές με τη Γερμανία και τα άλλα κράτη - μέλη τη Ευρωζώνης. Γι' αυτό πιέζουν να αναλάβουν οι εταίροι της Ελλάδας μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς που προκαλεί η διαχείριση της κρίσης, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι τα λεφτά που δανείζουν θα τα πάρουν πίσω και ότι δε θα εξαφανιστούν στον Καιάδα μιας ανεξέλεγκτης ελληνικής χρεοκοπίας. Γι' αυτό και οι ΗΠΑ αξιοποιούν το ζήτημα της Ελλάδας για να πιέσουν τη Γερμανία να κάνει υποχωρήσεις στη διαχείριση της κρίσης, που ενδεχόμενα να σταθεροποιήσουν προσωρινά την οικονομία της Ευρωζώνης, αποδυναμώνουν όμως την ίδια στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Πάνω εκεί εξελίσσεται η κόντρα για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης. Κανείς τους, ούτε η Γερμανία, ούτε οι ΗΠΑ, ούτε το ΔΝΤ δεν λένε ότι αν αλαφρώσει το χρέος, η κυβέρνηση θα μπορεί να αυξήσει μισθούς και συντάξεις, να χαλαρώσει τις αντεργατικές ανατροπές, να μειώσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, να ρίξει χρήμα για δημόσια και δωρεάν Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια. Αντίθετα, όλοι ζητάνε χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας για να περισσέψει χρήμα ώστε το κράτος να αναπτύξει υποδομές με δημόσιες επενδύσεις, να δώσει φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις για να επενδύσουν οι καπιταλιστές τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Ετσι, λένε, θα αυξηθεί η απασχόληση.

Γι' αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει τελευταία οι δημόσιες επενδύσεις να μην προσμετρώνται στο χρέος. Γι' αυτό ζητάει «κούρεμα», αλλά χύμα και τσουβαλάτα ομολογεί πλέον ότι από αυτό ο λαός καμιά διαφορά δεν πρόκειται να δει προς όφελός του. Τον παραμυθιάζουν όλοι μαζί ότι έτσι θα περισσέψει χρήμα στο κράτος να βοηθήσει τους καπιταλιστές, ώστε να γίνουν επενδύσεις και να αυξηθούν οι θέσεις απασχόλησης. Η μόνη διαφορά είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως θα στηρίξει τους «υγιείς επιχειρηματίες», αντί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που στηρίζουν τα λαμόγια, όπως τους κατηγορεί.

Την ίδια χρησιμότητα έχει και το λεγόμενο «ευρωομόλογο», ή η «αμοιβαιοποίηση του χρέους» που ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ και ανέφερε τις προάλλες ο Γ. Στουρνάρας, μιλώντας για «ενιαία αγορά χρέους» της Ευρωζώνης. Τι σημαίνει αυτό; Οτι ανισόμετρες μεταξύ τους οικονομίες θα δανείζονται με ενιαία επιτόκια. Αυτό όμως θα οδηγήσει σε αύξηση του κόστους δανεισμού για την ισχυρή οικονομία της Γερμανίας και άλλων χωρών, αφού πλέον θα είναι συνεγγυητές των δανείων της αδύναμης οικονομικά Ελλάδας. Αυτά στον καπιταλισμό δε γίνονται.

Τους δυσκολεύει το ευρώ

Το ευρώ τους δυσκολεύει διπλά στη διαχείριση της κρίσης, επειδή μια χώρα δεν μπορεί να το υποτιμήσει, ώστε να καταστρέψει ακαριαία κεφάλαιο και να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάκαμψης, βυθίζοντας όμως το λαό στη φτώχεια. Ούτε μπορούν (προς το παρόν) να κόψουν χρήμα, γιατί η Ευρωζώνη αποτελείται από ανταγωνιστικές και ανισόμετρες μεταξύ τους οικονομίες, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, την Κίνα ή την Ιαπωνία, που είναι ενιαίες οικονομίες, και όχι συνασπισμοί κρατών με ανταγωνιζόμενες οικονομίες και ίδιο νόμισμα.

Ακόμα κι αν παρθούν τέτοια επεκτατικά μέτρα για την Ελλάδα ή άλλες χώρες, το μάρμαρο θα το πληρώσει ο λαός, αφού οι χώρες που θα έχουν χασούρα, θα επιδιώξουν και θα πάρουν ανταλλάγματα ανάλογης ή μεγαλύτερης αξίας για τα μονοπώλιά τους. Αρα, με επεκτατική ή περιοριστική διαχείριση, το υποζύγιο είναι ο λαός. Ο νόμος του καπιταλισμού λέει ότι η δίψα του κεφαλαίου για κέρδος οδηγεί στην ολοένα και μεγαλύτερη συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης. Πάνω εκεί στηρίζονται τα αντιλαϊκά μέτρα σε ανάπτυξη και κρίση.

Μπορεί οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις να δυσκολεύουν τη διαχείριση της κρίσης σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένης δράσης του κεφαλαίου, όμως συμφωνούν απόλυτα ότι με οποιοδήποτε μείγμα, ο εργάτης πρέπει να γίνεται διαρκώς φθηνότερος, τα μονοπώλια να κερδίζουν νέα πεδία δράσης και να αυξάνεται σταθερά η μονοπώληση της οικονομίας.

Να γιατί λέμε ότι στον καπιταλισμό, ο λαός δεν πρόκειται να δει χαΐρι, απ' όποιο μονοπάτι κι αν πάνε να τον οδηγήσουν έξω από την κρίση οι διαχειριστές του συστήματος. Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, σημαίνει καταστροφή της αιτίας που τη γεννά. Σημαίνει αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων για να πάρει ο λαός τα κλειδιά της οικονομίας και μονομερή διαγραφή του χρέους.

To best seller Μένγκελε!

To best seller Μένγκελε!

Νέο πρόγραμμα «πολιτισμένης» μαζικής εξόντωσης πληθυσμών ενόψει σύντροφοι! Οχι μόνον έχει στηθεί από τα ιμπεριαλιστικά κοράκια με τα νύχια τα γαμψά, αλλά διαφημίζεται με τις πιο εξελιγμένες μορφές κραυγαλέας προπαγάνδας. Είναι «προτάσεις» της εξουσιαστικής ελίτ που ρίχνονται βολιδοσκοπικά στην αγορά, διαμορφώνουν ανεπαίσθητα την κρίσιμη εκείνη μάζα συναινούντων «πολιτών», τρομοκρατούν την υπόλοιπη, και αμέσως μετά ανοίγουν τη συζήτηση σε ακαδημαϊκά ιδρύματα, φόρα και παρτίδες κοινοβουλευτικές.

Δυο εργαστηριακά, καλά μελετημένα, άρτια κι ελκυστικά επικοινωνιακά «βακτήρια - απόψεις» ικανά να μολύνουν γιγάντιες μάζες παγιδευμένες στην ελεγχόμενη ελευθερία των κοινωνικών δικτύων και της διαδικτυακής ρευματολαγνείας ρίχτηκαν στην παγκόσμια πιάτσα. Πατάνε γερά πάνω στη συνωμοσιολογία και τη γενικευμένη ανασφάλεια, που αποτελούν έτσι κι αλλιώς το λίπασμα για τα ναζιστικά εκφυλιστικά μορφώματα που επιτίθενται στις κοινωνίες των ημερών. Δεδομένης όμως της εκλαΐκευσης της επιστημονικής γνώσης, που ολοένα και συχνότερα νομιμοποιεί την ταξική διαστροφή της επιστήμης σε γενοκτονικό όπλο στα χέρια καπιταλιστών, εύκολα μετατρέπει τον Μένγκελε σε μούσα και τον κάθε Αδωνι σε επιστάτη - σωτήρα, μόνον αυτών που... δικαιούνται να σωθούν από πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.

Το πρώτο είναι το Inferno, η Κόλαση του Δάντη, ως μυθιστόρημα θρίλερ του Νταν Μπράουν, που θα γίνει ταινία. Τέλειος και μοναδικός επιστήμονας, επιχειρηματολογεί επικίνδυνα πειστικά και «μαθηματικά» πως ο κόσμος των ανθρώπων κινδυνεύει από τον... υπερπληθυσμό! Πρέπει να εκλείψει το 1/3 για να επιβιώσει ένα indigo υβριδιακό «μετανθρώπινο» είδος. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κλπ. κλπ. κι άλλες ηρωϊκές αμερικανικές δυνάμεις, αντιμετωπίζουν τον τρομοκράτη στη Φλωρεντία ως άλλοι ηθικοί Μέδικοι κλπ. κλπ. Το μυστικό είναι η επιμόλυνση υδάτων, που αρχίζει από τα υπόγεια της Αγιά Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη, σταυροδρόμι Ανατολής - Δύσης!!! Ανοίγει έτσι απλά και κουλτουριάρικα η συζήτηση για την επιστημονική εξόντωση των πολλών υπέρ των εκλεκτών ολίγων, με Δάντη και Μένγκελε αγκαλιά και αναγεννησιακές όμορφες παρλαπίπες. Best seller μάνα μου και θα φαίνεται «φυσικό» να αναρωτιέσαι μπας και μας... ψεκάζουν και δεν αντιδρούμε. Γιατί μόνον έτσι δεν θα αναρωτιέσαι πού πήγαν τα social media στη σημερινή σπαρασσόμενη από εμφύλιο Αίγυπτο, τώρα που πέτυχαν εκόντα άκοντα αυτό ακριβώς.

Το δεύτερο είναι η ταινία που θα κυκλοφορήσει με τον επίσης κουλτουριάρικο τίτλο Ηλύσια, χωρίς το Πεδία μεν, αλλά με παραπομπή στην αρχαιοελληνική μορφή του παραδείσου κι όχι στην παρισινή λεωφόρο (Elysium παρακαλώ). Εδώ η τεχνολογικά υπερεξοπλισμένη παγκόσμια ελίτ, φτιάχνει βάση-πλανήτη στο διάστημα, όπου ζουν προνομιούχοι πολίτες με μέσα υγείας που θεραπεύουν εντός της οικίας του καθενός πάσαν ασθένειαν. Στη γη η πλέμπα των δισεκατομμυρίων ζει σε φαβέλες (!) όπως το... Λος Αντζελες κλπ. χωρίς καμία υπηρεσία υγείας. Ο ήρωας παίρνει πίσω τα δικαιώματα με τις γνωστές αμερικανιές μαγκιές - κλανιές τύπου Ράμπο κλπ., με αντάρτικό στρατό από λούμπεν Λατίνους όμως. Κι έτσι ανοίγει και η άλλη συζήτηση για το εμπόριο της Υγείας, που υποκαθιστά το χρυσό κι όλα τα νομίσματα κι εξασφαλίζει γιγάντιο νόμιμο κέρδος. Η γενικευμένη παροχή υπηρεσιών υγείας, αυξάνει το μέσον όρο ζωής. Ανεβάζει το συνταξιοδοτικό κόστος κλπ.κλπ. και προξενεί τον υπερπληθυσμό των φτωχών και εξαθλιωμένων που απειλούν με τις επιβιωτικές τους απαιτήσεις τα προνόμια της κυρίαρχης τάξης. Κι είναι μόνον η κορυφή του προπαγανδιστικού παγόβουνου αυτά τα δυο που δεν αντιμετωπίζεται με τρισάγιο υπέρ υγείας... Τα χάπια σας !

(Η συνέχεια στο επόμενο «Πατριδογνωμόνιο»)

Της

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τους φέρνουν και τους τσακίζουν κεφάλαιο - ΕΕ - κυβερνήσεις

Phasma

Οσα συνέβησαν αργά το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα, όπου κρατούμενοι πρόσφυγες και μετανάστες ξεσηκώθηκαν ενάντια στις απαράδεκτες συνθήκες κράτησής τους, είναι κατάληξη μιας μακράς σειράς απάνθρωπων μέτρων, συνέπεια της βαθιά αντιμεταναστευτικής και γι' αυτό αντιλαϊκής πολιτικής ΕΕ και κυβερνήσεων των κρατών μελών.

Βράδυ Σαββάτου μεγάλος αριθμός μεταναστών διαμαρτυρήθηκαν την ώρα διανομής φαγητού και ήρθαν σε αντιπαράθεση με αστυνομικούς, ενώ έβαλαν φωτιές σε στρώματα και κουβέρτες. Νωρίτερα είχαν ενημερωθεί ότι θα παραταθεί κατά 6 μήνες (από τους 12 στους 18) η κράτησή τους στο κέντρο, κάτι που συμβαίνει με ευθύνη του αστικού κράτους το οποίο απαράδεκτα κωλυσιεργεί σε πολλούς από αυτούς τη χορήγηση ασύλου και άλλων εγγράφων. Επίσης, σύμφωνα με ορισμένες αναφορές κατοίκων της περιοχής, που μένουν πολύ κοντά στο Κέντρο, υπήρξε εκεί διακοπή υδροδότησης και ρεύματος. Σε κάθε περίπτωση, και λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούν την περίοδο αυτή, ήρθαν και πάλι στο φως οι άθλιες συνθήκες μέσα στις οποίες ζουν οι άνθρωποι αυτοί, μέσα σε οικίσκους (κοντέινερ) που κυριολεκτικά βράζουν όταν έχει ζέστη.

Φαινόμενο σύμφυτο με τον ιμπεριαλισμό

Icon

Σημειωτέον, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι και πολλοί περισσότεροι παντού στην Ελλάδα δεν βρέθηκαν εδώ για τουρισμό. Η μετανάστευση, ο ξεριζωμός εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων διεθνώς δεν είναι ευλογία ούτε για τους λαούς που ξεριζώνονται ούτε για τους λαούς που δέχονται μεγάλα κύματα μεταναστών. Είναι φαινόμενο σύμφυτο με τον ιμπεριαλισμό, οξύνεται όσο μεγαλώνουν οι ανταγωνισμοί και η καπιταλιστική κρίση, όπως οξύνθηκε μετά την επικράτηση του καπιταλισμού παγκόσμια και τις ανατροπές των σοσιαλιστικών κρατών. Θα οξύνεται όσο διαρκεί η προσωρινή υποχώρηση και κρίση του διεθνούς κομμουνιστικού και επαναστατικού κινήματος. Οι λαοί αναγκάζονται να ξενιτεύονται εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, της υποκίνησης εμφύλιων πολέμων (π.χ. όσα γίνονται στη Συρία) της φτώχειας και της πείνας στην οποία καταδικάζονται λαοί για να θησαυρίζουν μονοπώλια. Η άρχουσα τάξη της χώρας μας συμμετείχε στις κάθε είδους επεμβάσεις (οικονομικές, πολιτικές, στρατιωτικές) σε τρίτες χώρες και ευθύνεται για τον ξεριζωμό λαών από τις επίμαχες περιοχές. Η ίδια αυτή άρχουσα τάξη, που εκμεταλλεύεται τον πλούτο και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού ευθύνεται για το ότι σήμερα Ελληνες εργαζόμενοι (ειδικά νέοι) αναγκάζονται να ξενιτευτούν. Πρόκειται για φαινόμενο που βρίσκεται σε εξέλιξη και ακόμη δεν το έχουμε δει σε όλη την τραγικότητά του. Οι λαοί εξαναγκάζονται να μεταναστεύουν εξαιτίας του καπιταλισμού.

Επομένως τους μετανάστες και τους πρόσφυγες δεν τους έφερε στην Ελλάδα η εργατική τάξη (ΕΤ) ή το ΚΚΕ. Δεν ήρθαν από χόμπι ή από διάθεση περιπλάνησης. Τους έφερε ή τους έσπρωξε το κεφάλαιο και τα κόμματά του για να βγάζει περισσότερη υπεραξία, να θησαυρίζει από την κακοπληρωμένη και χωρίς δικαιώματα εργασία τους (όπως ξαναφάνηκε πρόσφατα με τα γεγονότα και τους μετανάστες εργάτες γης στη Μανωλάδα Ηλείας), να χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό ως πολιορκητικό κριό για να γκρεμίσει τις όποιες κατακτήσεις έχει κερδίσει η ΕΤ, να τη διασπά και να αυξάνει την καταστολή. Τους έφεραν δηλαδή όλοι αυτοί που τώρα, σήμερα, καθώς έχουν πλέον πολλούς ντόπιους είλωτες να ξεζουμίσουν, θέλουν να απαλλαγούν από ένα μέρος των μεταναστών και παίρνουν ή ζητούν να παρθούν περισσότερα κατασταλτικά μέτρα. Θέλουν περισσότερο ελεγχόμενη μετανάστευση, είτε αυτή είναι «νόμιμη» είτε «παράνομη», γι' αυτό κλείνουν τις στρόφιγγες εισδοχής τους, αφού έτσι κι αλλιώς η καπιταλιστική κρίση έχει αυξήσει τον εφεδρικό στρατό των εγχώριων ανέργων.

Ταυτόχρονα ξαμόλυσαν τα μαντρόσκυλά τους της Χρυσής Αυγής να στοχοποιούν και να χτυπούν πρόσφυγες και μετανάστες, δαχτυλοδείχνοντας αυτούς ως «ενόχους» για τη φτώχεια που κατατρώει τα λαϊκά νοικοκυριά στην Ελλάδα, αθωώνοντας μέσα από το τέτοιο χυδαίο ψέμα το μεγάλο κεφάλαιο και την εξουσία του.

Αυτοκτονίες και κακοποιήσεις

Ειδικά σε ό,τι αφορά τις τραγικές συνθήκες διαβίωσής τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τους έχουν χωμένους, αξίζει να θυμίσουμε καίρια σημεία Ερώτησης που κατέθεσε τέλη Ιούλη στη Βουλή το ΚΚΕ:

«Αλλος ένας νεκρός μετανάστης προστέθηκε στη μακριά λίστα θυμάτων που, πασχίζοντας για ένα καλύτερο αύριο, είτε θαλασσοπνίγονται είτε φυλακίζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα προκειμένου να απελαθούν. Συγκεκριμένα, το πρωί της Παρασκευής 12 Ιούλη, ένας 26χρονος Πακιστανός βρέθηκε κρεμασμένος μέσα στην τουαλέτα του ΑΤ Σερβίων όπου κρατούνταν. Είχε συλληφθεί λίγες μέρες πριν επειδή δεν είχε τα απαραίτητα χαρτιά για τη διαμονή του στη χώρα μας.

Είναι το δεύτερο περιστατικό αυτοκτονίας μετανάστη μέσα σε κρατητήριο ΑΤ της Δυτικής Μακεδονίας μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πριν από έναν περίπου μήνα είχε αυτοκτονήσει 20χρονος μετανάστης από την Ακτή Ελεφαντοστού στις τουαλέτες του ΑΤ Γρεβενών όπου κρατούνταν για να επαναπροωθηθεί στην πατρίδα του.

Να σημειωθεί πως, όπως είναι διαπιστωμένο και κατά το παρελθόν, οι συνθήκες στους χώρους αστυνομικής κράτησης αλλά και οι υποδομές των αστυνομικών κρατητηρίων είναι απαράδεκτες, δεν είναι συμβατές με τους στοιχειώδεις όρους σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Είναι επικίνδυνες τόσο για τους άδικα φυλακισμένους μετανάστες όσο και για το αστυνομικό προσωπικό.

Τα δύο αυτά πρόσφατα περιστατικά αναδεικνύουν την επικαιρότητα και τη ρεαλιστικότητα του πλαισίου αιτημάτων που έχει επεξεργαστεί το ΚΚΕ, για την άμεση ανακούφιση του προβλήματος, τόσο για τους παλιούς όσο και τους νέους μετανάστες που μπαίνουν στη χώρα μας».

Τα τέτοια κρούσματα οδήγησαν τη Γραμματεία Μεταναστών του ΠΑΜΕ, πριν λίγες μόνο μέρες, στις 5 Αυγούστου, να προχωρήσει σε παράσταση διαμαρτυρίας στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Στη συνάντηση που έγινε με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Αθ. Ανδρεουλάκο, η αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ επισήμανε πως η κακοποίηση μεταναστών σε χώρους κράτησης είναι τραγικό αλλά σύνηθες φαινόμενο και ζήτησε να παρθούν μέτρα. Ακόμα, επισημάνθηκε ότι πολλοί μετανάστες στην προσπάθειά τους να περάσουν τα σύνορα χωρίς δικαιολογητικά έγγραφα, βρίσκουν τραγικό θάνατο είτε από πνιγμό στη θάλασσα, είτε από τις κακουχίες. Χαρακτηριστικά, 24 μετανάστες πνίγηκαν στα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας την 1η Αυγούστου! ΜΚΟ υπολογίζουν πως από τον περσινό Αύγουστο περισσότεροι από 100 άνθρωποι, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά (κυρίως από Συρία και Αφγανιστάν) πνίγηκαν προσπαθώντας να έρθουν στη χώρα μας.

Επίσης, η αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ αναφέρθηκε σε συγκεκριμένες μαρτυρίες μεταναστών για σωρεία κακοποιήσεων σε διάφορα αστυνομικά τμήματα (π.χ. αεροδρόμιο κ.ά.). Ταυτόχρονα επισήμανε πως οι συνθήκες υγιεινής στους χώρους αστυνομικής κράτησης, αλλά και οι υποδομές διαβίωσης στα κρατητήρια είναι απαράδεκτες. Ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τα δικαιώματα των κρατουμένων όχι μόνο δεν τηρούνται, αντίθετα παραβιάζονται κατάφωρα.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, εκφράζοντας την κυβερνητική και ευρωενωσιακή πολιτική, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου απάντησε με γενικόλογες αναφορές και αόριστες δεσμεύσεις.

Στα τσαντίρια...

Αλλη μια μαρτυρία για την εξαθλίωση που βιώνουν οι μετανάστες ήρθε από τον ίδιο τον υπουργό Ναυτιλίας Μιλτ. Βαρβιτσιώτη που μιλώντας 8 Αυγούστου σε ραδιοσταθμό, αναφέρθηκε στον κυβερνητικό σχεδιασμό για... βελτίωση των συνθηκών διαμονής των μεταναστών που ζουν στοιβαγμένοι σε κρατητήρια του Λιμενικού, σε ακατάλληλους χώρους κράτησης ή σε περιφραγμένες παραλίες εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες. Ο σχεδιασμός αυτός προβλέπει, αντί για υποδομές φιλοξενίας, στήσιμο αντίσκηνων σε υπαίθριους χώρους που θα βρεθούν και θα μετατραπούν, έτσι, σε «προσωρινούς χώρους διαμονής» και κράτησής τους.

Οσον αφορά το φαγητό τους, παρέπεμψε σε υπουργική απόφαση για αποδέσμευση χρημάτων προκειμένου να δοθούν για σίτιση των μεταναστών. Μέχρι σήμερα σιτίζονταν κυρίως από χρήματα απλών ανθρώπων, οργανώσεων, αλλά και υπαλλήλων του Λιμενικού. Οσον αφορά την ιατρική τους περίθαλψη ο υπουργός παρέπεμψε στην ανάπτυξη της «συνεργασίας» των υπηρεσιών του Λιμενικού με τους κατά τόπους ιατρικούς συλλόγους. Για τα νομικά τους δικαιώματα δε, ζήτησε συνεργασία των λιμενικών με τους τοπικούς δικηγορικούς συλλόγους ώστε να παρέχεται νομική συνδρομή στους μετανάστες. Αρα όλα αφήνονται στην καλή διάθεση ή τις περιορισμένες δυνατότητες του όποιου ιδιώτη, με το κράτος να αποποιείται βασικών ευθυνών του.

Σημειώνεται ότι η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Προσωπικού Λιμενικού Σώματος (ΠΟΕΠΛΣ), σε πρόσφατη επιστολή της προς τον υπουργό Ναυτιλίας και μετά από επίσκεψη κλιμακίου της Ομοσπονδίας στη Σάμο, ανέφερε ότι η κατάσταση στο πρόβλημα της «διαχείρισης» των μεταναστών χωρίς χαρτιά σε πολλές λιμενικές αρχές είναι οριακή, καθώς κάτω από άθλιες συνθήκες βρίσκονται στοιβαγμένοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά, χωρίς κανόνες υγιεινής, κονδύλια σίτισης και ασφαλή διαμονή.

Εξάλλου από διάφορες οργανώσεις καταγγέλλεται ότι όσοι κατορθώνουν να φτάσουν στην Ελλάδα, διά θαλάσσης, κρατούνται συστηματικά σε σκοτεινά, βρώμικα κελιά για μακρές περιόδους, με περιορισμένη πρόσβαση σε καθαρό αέρα και χωρίς επαρκή τροφή.

Δουβλίνο ΙΙ και Σένγκεν

Η θέση του ΚΚΕ όπως την έχει συγκεκριμενοποιήσει επανειλημμένα, είναι ότι οι λαοί πρέπει να παλεύουν στον τόπο τους για να απαλλαγούν από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες τους, από τη λιμοκτονία και τους βομβαρδισμούς, συνολικά από το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Αυτή ήταν πάντα η θέση του ΚΚΕ, όταν η Ελλάδα ήταν χώρα εξαγωγής εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών προς τις χώρες της Δ. Ευρώπης. Κατάγγειλε τις ελληνικές κυβερνήσεις και τους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης που χαρακτήριζαν ευλογία τη μετανάστευση, όπως κατάγγειλε και την άρχουσα τάξη και τις κυβερνήσεις των χωρών υποδοχής για την υπερεκμετάλλευση και τις συνθήκες δουλειάς και ζωής των Ελλήνων και συνολικά των ξένων εργατών. Την ίδια θέση έχει και τώρα για το νέο κύμα μετανάστευσης Ελλήνων εργαζομένων προς άλλα καπιταλιστικά κράτη.

Ομως, από τη στιγμή που οι μετανάστες και πρόσφυγες εξαναγκάστηκαν να βρεθούν στη χώρα μας, ζουν και δουλεύουν εδώ, το ΚΚΕ πρωτοστατεί στην οργάνωση της αλληλεγγύης, του αγώνα για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που γεννά η μετανάστευση σε ντόπιους και ξένους εργαζόμενους. Παλεύει για να έχουν οι μετανάστες - πρόσφυγες ισότιμα εργατικά - κοινωνικά - δημοκρατικά δικαιώματα με την υπόλοιπη εργατική τάξη και συγχρόνως, με την ένταξή τους στο κίνημα, να διεκδικήσουν από κοινού την ανατροπή την εξουσίας των μονοπωλίων. Παλεύει για να φτάσουν στη χώρα προορισμού τους οι εγκλωβισμένοι του Δουβλίνου ΙΙ και της Σένγκεν.

Η άμεσης εφαρμογής και ρεαλιστική αυτή θέση για διευκόλυνση της εξόδου των μεταναστών προς τα κράτη μέλη που επιθυμούν, απαιτεί σύγκρουση με τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ της ΕΕ (που ψήφισαν και στήριξαν όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τώρα ζητούν την τροποποίηση ή κατάργησή του) που προβλέπει ότι αν κάποιος πρόσφυγας έχει κάνει αίτηση ασύλου σε ένα κράτος της ΕΕ και συλληφθεί σε ένα άλλο κράτος, τότε «επιστρέφεται» στο πρώτο κράτος όπου εκκρεμεί η αίτησή του (τον βρίσκουν με τα δακτυλικά αποτυπώματα). Απαιτεί όμως σύγκρουση και με τη Συνθήκη Σένγκεν - την οποία επίσης ψήφισαν ή ανέχτηκαν τα παραπάνω κόμματα - που είναι μία από τις πιο βασικές Συνθήκες της ΕΕ. Η Σένγκεν προβλέπει ότι όποιος μετανάστης συλλαμβάνεται χωρίς χαρτιά και διατάσσεται να εγκαταλείψει τη χώρα, καταχωρείται αυτομάτως στο ηλεκτρονικό σύστημα Σένγκεν ως «ανεπιθύμητος», «επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια» αλλοδαπός και δεν μπορεί να ταξιδέψει σε κανένα κράτος της ΕΕ. Γι' αυτό οι περισσότεροι μετανάστες δε θέλουν να καταγραφούν και όχι γιατί είναι όλοι εγκληματίες, όπως λέει η αστική προπαγάνδα.

Το ΚΚΕ είναι κατηγορηματικά αντίθετο στο να μένουν οι μετανάστες και πρόσφυγες σε τρώγλες και θλιβερά καταλύματα, από τα οποία κάποιοι εισοδηματίες θησαυρίζουν, όπως και να παραμένουν άστεγοι, να κοιμούνται στους δρόμους και τις πλατείες. Είναι όμως κατηγορηματικά αντίθετο με τη φυλάκισή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε συνθήκες ακόμη πιο απαράδεκτες από τις φυλακές, άσχετα με τα όσα φαιδρά λέγονται περί δήθεν φιλοξενίας πολυτελείας στα Κέντρα κράτησης. Εχει κάνει σειρά παρεμβάσεων εδώ και χρόνια για το κέντρο της Αθήνας ζητώντας, μεταξύ άλλων, να αξιοποιηθούν δημόσια ή δημοτικά αναξιοποίητα κτίρια για να στεγάσουν αξιοπρεπώς τους μετανάστες που είναι άστεγοι ή ζουν κάτω από απαράδεκτες συνθήκες, τόσο για τους ίδιους όσο και για τους περιοίκους.

Το ΚΚΕ έχει μηδενική ανοχή απέναντι στα εγκληματικά κυκλώματα που δρουν μέσα σε Ελληνες και μετανάστες, στην πορνεία, τα ναρκωτικά, φαινόμενα απόλυτα συμβατά με το καπιταλιστικό σύστημα, που αυξάνονται όσο εντείνεται η κρίση και η σήψη του. Το Κόμμα ούτε τη νομιμοποίηση της πορνείας ψήφισε ούτε των ναρκωτικών, όπως έκαναν (λιγότερο ή περισσότερο) όλοι αυτοί οι υποστηρικτές της επιχείρησης «νόμος και τάξη».

Είναι ιδιαίτερα βρώμικη και επικίνδυνη η συστηματική προσπάθεια των κομμάτων της συγκυβέρνησης, του ΛΑ.Ο.Σ. παλαιότερα, σήμερα της Χρυσής Αυγής, να χρεώσουν αποκλειστικά στους μετανάστες την αύξηση αυτών των φαινομένων, ενώ δεν κάνουν τίποτε για να χτυπήσουν τα οργανωμένα εγκληματικά κυκλώματα, που είναι γνωστά στις κρατικές υπηρεσίες και που εμπλέκουν στη δράση τους εξαθλιωμένα τμήματα της κοινωνίας. Την αστυνομία τη θέλουν για να καταστέλλει πρώτ' απ' όλα το εργατικό και λαϊκό κίνημα και όχι για την πρόληψη και καταστολή του κοινού ποινικού εγκλήματος, ειδικά του οργανωμένου.

Εδώ και τώρα:

-- Να δημιουργηθούν ανθρώπινοι και αξιοπρεπείς ανοιχτοί και δημόσιοι προσωρινοί χώροι υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών - προσφύγων και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σε αυτά θα παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα, δωρεάν σίτιση και στέγαση, διερμηνεία και νομική αρωγή. Να υπάρξει ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, μητέρες και παιδιά, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.

-- Να δοθεί άσυλο ή προσωρινό ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής ή εμφυλίων.

-- Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα για όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ, με ανυπακοή στη Σένγκεν και τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ.

-- Να νομιμοποιηθούν οι μετανάστες που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα και να έχουν πλήρη εργατικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα.

-- Να σταματήσουν τα νέα μέτρα καταστολής μεταναστών στα σύνορα και η ανάθεση μέρους της φρούρησης των συνόρων στους μηχανισμούς της ΕΕ (FRONTEX, Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων).

-- Να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές αποστολές σε ξένες χώρες.

Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

13/8/2013

 -- Με αφορμή την Αμυγδαλέζα

6/8/2013

 -- Παράσταση διαμαρτυρίας για τους θανάτους μεταναστών

1/8/2013

 -- Παρέμβαση στη Βουλή για τις αυτοκτονίες σε κρατητήρια

28/11/2012

 -- Για τα κύματα μετανάστευσης

15/1/2012

 -- Οι μετανάστες εργάτες αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης