7 Φεβ 2013

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΛΗΚΤΟΣ"


ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΛΗΚΤΟΣ"



https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEKEV99uQqxpIVkB1TFp_bx2qwqkRZ_fv0HgNcD33jgvd5XCzZO05hR6Kn3GqZu57tNV9Opybe5r-0GNr_3fmnrCwCXPodNoyODBEtUbLPmG9nOdlx4G1wZ_NQVDB3tD2wQjoYo5_yuO0/s320/%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%83.jpgΓραφει ο  Νίκος Μπογιόπουλος

Υπέρμαχος της έννοιας «δημοκρατική παράταξη», η οποία είναι «ευθέως αντίθετη» με την έννοια «Αριστερά», δηλώνει ο κ. Πρετεντέρης.

Εχει μάλιστα και στοιχεία επ' αυτού.

Μεταξύ άλλων διαθέτει και ένα ατράνταχτο, το οποίο κατέγραψε στα «Νέα» τις προάλλες:

«Στον Εμφύλιο -σημείωνε- η δημοκρατική παράταξη και η Αριστερά βρέθηκαν σε εντελώς αντίθετα στρατόπεδα»,

και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες περί τη δημοκρατικότητα του ιδίου, προσέθετε: «ευτυχώς για τον τόπο νίκησε η πρώτη...».

Κατόπιν αυτών είναι λογικό -για τον Πρετεντέρη- να διαπιστώνει προβλήματα συνύπαρξης μεταξύ των εννοιών της «δημοκρατίας» και της «Αριστεράς».

Το όχι και τόσο λογικό είναι ότι η «δημοκρατική παράταξη»,

του Παπάγου και του Βαν Φλιτ,

του Γεωργίου Παπανδρέου και του Σκόμπυ,



του Πλαστήρα και των εκτελεστών του Μπελογιάννη,

των Μανιαδάκηδων (κατοπινού βουλευτή της ΕΡΕ) και των «Νέων Παρθενώνων της Μακρονήσου»,

ομού μετά τις δυνάμεις των «Τσολάκογλου», των «Ράλληδων», των «Λογοθετόπουλων» και όλων των υπολοίπων ομοειδούς μαυρίλας που τη συνέδραμαν (σ.σ.: τη... «δημοκρατική παράταξη») στον αγώνα της κατά του «κομμουνιστοσυμμοριτισμού»,

έχει ξεχάσει τόσο καιρό να στείλει περήφανο χαιρετισμό στον δημοκράτη ευπατρίδη «κομμουνιστοσυμμοριτόπληκτο» επίγονό της.

Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κέρκυρας Σωματείο Οικοδόμων Κέρκυρας


Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας
Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κέρκυρας
Σωματείο Οικοδόμων Κέρκυρας

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Βρισκόμαστε στη μέση της σχολικής χρονιάς και η κατάσταση στη Δημόσια Εκπαίδευση της Κέρκυρας είναι χωρίς καμία απολύτως υπερβολή τραγική.
Τα εκπαιδευτικά κενά φτάνουν τα 120 ιδιαίτερα στο χώρο της Τεχνικής Εκπαίδευσης, της Ειδικής Αγωγής, του Μουσικού Σχολείου και των Ολοήμερων. Το χρόνιο πρόβλημα της μετακίνησης των μαθητών δεν έχει ακόμη λυθεί οριστικά και η κάθε λύση είναι πάντα στον «αέρα» αφού χρωστούνται στους μεταφορείς δεδουλευμένα πολλών μηνών. Τέλος, τα χρήματα για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων  (θέρμανση, ΔΕΗ, ΟΤΕ, νερό, χαρτικά, προϊόντα καθαρισμού κτλ) έρχονται κάθε χρόνο μειωμένα με αποτέλεσμα να δημιουργείται πρόβλημα στη λειτουργία των σχολείων.
Η κατάσταση αυτή δεν αποτελεί αδυναμία διαχείρισης της κατάστασης από  το Υπουργείο και την κυβέρνηση (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) αλλά υλοποίηση των, εδώ και χρόνια σχεδιασμένων, κατευθύνσεων της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Επιλογή τους είναι να μετατρέψουν την Εκπαίδευση σε ατομική ευθύνη του κάθε γονέα και τελικά σε ένα ακριβό εμπόρευμα.
Με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και τις συγχωνεύσεις, προωθούν την δημιουργία ενός Σχολείου ΑΕ που θα έχει διευθυντή – manager και θα βλέπει τους γονείς ως πελάτες και τους μαθητές ως «παραγόμενο προϊόν». Επίσης στόχος τους είναι η δημιουργία «καλών» και «κακών» σχολείων ενισχύοντας έτσι ακόμη περισσότερο τον ταξικό χαρακτήρα του σχολείου.  
Καλούμε τον κερκυραϊκό λαό να βγάλει συμπεράσματα σχετικά με τις πολιτικές που οδηγούν στην διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά και με αυτές που σπέρνουν αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει μία άλλη μορφή διαχείρισης πιο ήπια και που καλλιεργούν την αναμονή και την ηττοπάθεια.
Οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου για το χώρο της Παιδείας πρέπει να ανατραπούν. Ως κατεύθυνση οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να έχουν ένα δημόσιο και αποκλειστικά δωρεάν, ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα τα παιδία μας, που θα τους βοηθάει να αντιλαμβάνονται το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε ότι το θέμα της εκπαίδευσης είναι θέμα όλων μας.
Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα της ΕΛΜΕ, του ΣΕΠΕ, της Ένωσης Γονέων, των μαθητών για την άμεση επίλυση των προβλημάτων και θα βρεθούμε δίπλα τους σε κάθε μορφή δράσης όπως κάνουμε εδώ και τόσα χρόνια.


Κέρκυρα, 06 Φεβρουαρίου 2013

Περί βίας ο λόγος (ή θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει)


Περί βίας ο λόγος (ή θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει) 



του Alice in Victimland

Δηλώσεις στον ραδιοφωνικό σταθμό της Πάτρας Max fm, σχετικά με την υπόθεση των κατηγορουμένων για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, έκανε ο βουλευτής Αχαΐας της ΝΔ, Θανάσης Νταβλούρος. Ολόκληρη η δήλωσή του αναφέρει: «Ρεαλιστές κι ειλικρινείς να είμαστε, όταν κρινόμαστε από τον ελληνικό λαό. Όταν κάποιος επιχειρεί να θέσει στην κυριαρχία του νόμου άνθρωπο που λειτουργεί, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση οι φερόμενοι ως δράστες με θέση σε ομηρία συνανθρώπων μας και με την κατοχή βαρέος οπλισμού, δεν μπορεί, όπως αντιλαμβάνεστε, να το πετύχει με την προσφορά λουλουδιών. Οφείλει και ο νόμος το προβλέπει. Προβλέπει την άσκηση του αναγκαίου μέτρου βίας, προκειμένου κάμψει την αντίσταση του κακοποιού. Και ο υποφαινόμενος (σ.σ. οι δηλώσεις έγιναν σε ραδιοφωνικό σταθμό), από άλλη θέση, προς άλλη κατεύθυνση, όταν είχε απέναντί του ανάλογες περιπτώσεις να αντιμετωπίσει και λοιδορήθηκε και κατηγορήθηκε για άσκηση βίας».

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, έχοντας χρηματίσει διοικητής της Ασφάλειας Πατρών, δεν άντεξε να βλέπει τους πρώην συνάδελφούς του να διαπομπεύονται, επειδή έκαναν σωστά τη δουλειά τους, γιατί δουλειά της Αστυνομίας είναι να βασανίζει κρατούμενους και 
προσαχθέντες και θα παρακαλούσα τις στρουθοκαμήλους, που θα βιαστούν να μιλήσουν για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη συνταγματική τους κατοχύρωση από τη Δημοκρατία μας, να ξαναχώσουν τα κεφάλια τους στη γη. Ειδάλλως, θα αναγκαζόμαστε κάθε φορά που θα μιλούμε για αστυνομική βία, να απαριθμούμε τα περιστατικά βασανισμού κρατουμένων στη ΓΑΔΑ και Α.Τ. όλης της επικράτειας ή κάθε φορά που θα μιλούμε για αστυνομική αυθαιρεσία, να ανατρέχουμε στις μη επιβληθείσες, από τις δικαστικές αρχές, ποινές σε αστυνομικούς και αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. που έστηναν χουντογλέντια, βασάνιζαν αντιφασίστες ή παρακολουθούσαν αδιάφοροι μια ζαρντινιέρα στη Θεσσαλονίκη να σηκώνεται και να χτυπά τον Αυγουστίνο Δημητρίου.

Τα βασανιστήρια, όπως προκύπτει από το χαρτομάνι που μαζεύεται στο Παρατηρητήριο του Ελνίσκι, συνεχίζουν να υιοθετούνται, από την ΕΛ.ΑΣ., ως μέθοδος απόσπασης πληροφοριών, ομολογιών ή, απλώς, προς τέρψιν των βασανιστών (βλ. βασανισμός αλλοδαπών στο Α.Τ. Ομόνοιας). Άλλωστε,  ο κ. Νταβλούρος, όντας τόσο ειλικρινής, ώστε να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί αφελής, με τα… ταλαιπωρημένα ελληνικά του μας πληροφορεί, ότι η ΕΛ.ΑΣ., ως κατασταλτικός μηχανισμός, θα χρησιμοποιήσει τη βία απέναντι στον εχθρό λαό. Η τοποθέτησή του, μάλιστα, βρίσκεται σε απόλυτη σύμπλευση με την κυβέρνηση, από την πλευρά της οποίας ρητά και ανερυθρίαστα δηλώνεται, πως δύο είναι τα μέτωπα που καλείται να αντιμετωπίσει επί του παρόντος: η τρομοκρατία (προφανώς όχι αυτή που ασκεί η ίδια) και οι απεργίες. Η φτώχεια, η ανεργία, η φυγή των νέων στο εξωτερικό, η ανάδυση του φασισμού, ό τρόμος που σέρνουν κατά τις δολοφονικές περιπολίες τους πίσω απ’ τα άρβυλά τους οι νεοναζί τα βράδια, οι απλήρωτοι λογαριασμοί ρεύματος, οι ουρές στα συσσίτια των δήμων, η αυτοκτονία (σ.σ. η δεύτερη στρατιώτη σε λίγα 24ωρα) του Κίμωνα στο 616 Μ/Κ ΤΠ Ορεστιάδας Έβρου δεν συνιστούν για την κυβέρνηση «μέτωπα», είναι απλώς η ζωή που μας επιφυλάσσει. 

Υ.Γ. 1 (ρητορικό) προς τους κ.κ. Δένδια, Νταβλούρο, Κρανιδιώτη και τους ομοίους τους: Φαντάζομαι, ότι οι φωτογραφίες των συλληφθέντων για τη δολοφονία του μετανάστη στα Πετράλωνα δεν κρίθηκε σκόπιμο να δοθούν στη δημοσιότητα και φυσικά στην περίπτωσή τους η ΕΛ.ΑΣ. δεν προχώρησε στην άσκηση βίας (του προβλεπόμενου από το νόμο μέτρου βίας, κατά τη νταβλούρεια διατύπωση), για την απόσπαση ομολογιών. Εξάλλου, οι φωτογραφικοί φακοί και οι τηλεοπτικές κάμερες το 2008 δεν «συνέλαβαν» το δολοφόνο του Α. Γρηγορόπουλου, Ε. Κορκονέα, βασανισμένο, όπως σημάδια από χτυπήματα δεν έφεραν ούτε οι Καλαμπόκας και Μαραγκός, δολοφόνοι του Νίκου Τεμπονέρα. 

Υ.Γ. 2: Τέσσερα χρόνια μετά την απόπειρα δολοφονίας της Κωνσταντίνας Κούνεβα δεν έχει βρεθεί κανένας ένοχος, απ’ αυτούς που έριξαν βιτριόλι στο πρόσωπο της συνδικαλίστριας της ΠΕΚΟΠ, αναγκάζοντάς τη, μάλιστα, να το πιει. Για την ιστορία της υπόθεσης, ο οισοφάγος της Κωνσταντίνας, η οποία μετά την επίθεση υποβάλλεται σε απανωτές εγχειρήσεις, ενώ έχει χάσει το ένα της μάτι και δεν μπορεί να αναπνεύσει όταν είναι ξαπλωμένη, δεν πρόκειται να επανέλθει ποτέ, αφού είναι, ουσιαστικά, καμένος.

Υ.Γ.3: Έχουμε πόλεμο/ μην το γελάς μωρό μου.


Ευχαριστούμε τον συγγραφέα που μας εμπιστεύτηκε το κείμενό του.

Η επιλογή της πολυεθνικής


Η επιλογή της πολυεθνικής
Το γεγονός ότι ακόμα μία πολυεθνική ανακοίνωσε πως σκοπεύει να αυξήσει την παραγωγή της στην Ελλάδα, έδωσε τροφή σε κάποια Μέσα Ενημέρωσης να μιλήσουν για νέες επενδύσεις, για επιστροφή των πολυεθνικών στην Ελλάδα και άλλα παρόμοια, δίνοντάς τους βεβαίως θετική φόρτιση.
Πράγματι, οι επικεφαλής της πολυεθνικής «Johnson & Johnson» στην Ελλάδα αναφέρθηκαν στην πρόθεσή τους να προσθέσουν, σύντομα, νέους κωδικούς προϊόντων στην παραγωγή της μονάδας που διατηρούν στη Μάνδρα Αττικής. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ο συγκεκριμένος όμιλος πράγματι θα προχωρήσει στην όποια αύξηση της παραγωγής του, έχει ενδιαφέρον, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, να δει κανείς ποιοι είναι οι λόγοι που η πολυεθνική κάνει τώρα μια επιλογή που δεν έκανε μέχρι σήμερα και ποιο είναι το κοινωνικό όφελος από μια τέτοια κίνηση.
Οι εκτιμήσεις όλων όσοι παρακολουθούν τις επιχειρηματικές εξελίξεις λένε ότι κίνητρο για την πολυεθνική, μαγνήτης, υπήρξε το γεγονός ότι στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί σημαντική μείωση των ονομαστικών μισθών των εργαζομένων, που φτάνουν και ξεπερνούν το 30%. Παράλληλα, συμπληρώνουν, για τις επιχειρήσεις υπάρχει πρόσθετο όφελος τόσο από εκπτώσεις που χορηγούνται στους εργοδότες για την πληρωμή των ασφαλιστικών εισφορών, όσο και από τις χρηματοδοτήσεις για προσλήψεις ανέργων. Από αυτή την άποψη η πολυεθνική έχει κάθε λόγο να διευρύνει την παραγωγική της δραστηριότητα, εκμεταλλευόμενη συνθήκες που ευνοούν την αύξηση του επιχειρηματικού κέρδους. Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να συνυπολογίσει κανείς ότι για την «Johnson & Johnson» είναι αδιάφορο αν στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη η οικονομική κρίση, γεγονός που οδηγεί στη συνεχή κάμψη της λαϊκής κατανάλωσης. Αυτό συμβαίνει επειδή, αν και το σύνολο των προϊόντων της απευθύνονται στη μεγάλη μάζα των καταναλωτών, δηλαδή στα λαϊκά στρώματα, «το 95% της παραγωγής του εργοστασίου της Johnson & Johnson Hellas εξάγεται σε άλλες χώρες της Ευρώπης».
Με δυο λόγια: Η επιλογή της πολυεθνικής να αυξήσει την παραγωγή της στην Ελλάδα γίνεται με μοναδικό κριτήριο το δικό της υπερκέρδος και επειδή εκτιμά ότι δίνοντας τώρα μισθούς 400 και 500 ευρώ και έχοντας μικρότερο μισθολογικό κόστος γενικά, θα κερδίζει πολύ περισσότερα από το παρελθόν. Από εδώ όμως προκύπτει και το βασικό, το κύριο συμπέρασμα για τον κεντρικό στόχο που υπηρετεί η φιλομονοπωλιακή πολιτική που ασκούν διαδοχικά και στα πλαίσια των μνημονίων οι διάφορες κυβερνήσεις. Στόχος που είναι άμεσα συνδεδεμένος με την εξασφάλιση όσο γίνεται πιο φτηνής εργατικής δύναμης, ώστε να είναι δυνατές οι κερδοφόρες επενδύσεις, οι οποίες όμως τελικά δεν έχουν το παραμικρό σημείο ταύτισης με τα λαϊκά συμφέροντα. Το αντίθετο μάλιστα: Στις συνθήκες απελευθέρωσης της κίνησης των κεφαλαίων, η σύγχρονη πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων στηρίζεται στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη, στην καθυπόταξη των εργαζομένων συνολικά. Μια επίθεση που για τους εργαζόμενους χωρών όπως η δική μας αποκτά διαστάσεις εξόντωσης, αφού μέτρο σύγκρισης του επιχειρηματικού πλεονεκτήματος δεν είναι πλέον ο διπλανός επιχειρηματίας, ή οι επιχειρηματίες κάποιου άλλου κλάδου, αλλά τα ανταγωνιστικά κεφάλαια που δραστηριοποιούνται σε χώρες όπου το μεροκάματο και τα εργατικά δικαιώματα κινούνται σε επίπεδα ...συμβολικά.
Από εμάς εξαρτάται να συνειδητοποιήσουμε ότι η άρχουσα τάξη και οι κυβερνήσεις της ορέγονται τις εμπορευματο-παραγωγικές κοινωνίες με μισθούς 100 ευρώ το μήνα, εμείς μπορούμε να τους κόψουμε και κάθε σχετική όρεξη.

Υπουλη προπαγάνδα


Υπουλη προπαγάνδα
Υπουλη η αστική προπαγάνδα κατά των ναυτεργατών που αποφάσισαν, πως σε ένα νομοσχέδιο που καταργεί τις Συλλογικές Συμβάσεις, μειώνει τη σύνθεση των πληρωμάτων και σε συνδυασμό με την άρση του καμποτάζ σημαίνει πληρώματα χωρίς δικαιώματα και τεράστια ανεργία, που πολλαπλασιάζει τη φορολογία στους ήδη πενιχρούς μισθούς, που δίνει το δικαίωμα στους εφοπλιστές να βάζουν καράβια για τα νησιά όποτε θέλουν και όσο χρόνο θέλουν, άρα καταδικάζει τα νησιά στην απομόνωση, ενώ παραδίδει τα λιμάνια στους μεγαλοεπιχειρηματίες, πρέπει να αντισταθούν οργανωμένα ενάντια στο νομοσχέδιο και τους εφοπλιστές, παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια τους, με τη μορφή πάλης που οι ίδιοι επέλεξαν, την απεργία.
Ετσι εστίασαν στο ζήτημα πως έχουν μεν προβλήματα οι ναυτεργάτες, έχουν δίκιο, αλλά δεν μπορεί μια κοινωνική ομάδα να αγωνίζεται με μορφές πάλης που τάχα κάνουν ζημιά σε άλλες κοινωνικές ομάδες, άλλα τμήματα του λαού! Αρα το μήνυμα είναι «σας λυπόμαστε», αλλά κανένας κλάδος δεν πρέπει να διεκδικεί, τέρμα η ταξική πάλη, και ας ενισχύονται με τα αντεργατικά μέτρα οι εφοπλιστές, όπως όλοι οι κεφαλαιοκράτες, ενώ στην υπόλοιπη εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα πάσχιζαν να περάσουν τη συνείδηση ότι μια βασική αιτία των δικών τους προβλημάτων δεν είναι η κρίση και η φιλοεπιχειρηματική της διαχείριση, αλλά οι διεκδικητικοί αγώνες. Στόχος να τους υποτάσσουν όλους στην πολιτική του κεφαλαίου, αλλά να δημιουργούν και τεχνητές μεταξύ τους αντιθέσεις, εμποδίζοντας την ταξική αλληλεγγύη, την κοινή δράση που συμβάλλει, επιδρά και στην οργάνωση της κοινωνικής αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής συμμαχίας. Είπαν, επίσης. Ολα τα λαϊκά στρώματα έχουν μεγάλα προβλήματα απ' αυτήν την πολιτική, αλλά αυτή είναι αναγκαία για την ανόρθωση της οικονομίας. Μόνο που αυτή η οικονομία είναι καπιταλιστική. Αφαιρεί από τους εργαζόμενους ενισχύοντας τους κεφαλαιοκράτες. Η καλλιέργεια φόβου πως αν δεν ανορθωθεί η οικονομία, δηλαδή τα επιχειρηματικά κέρδη, θα είναι σε βάρος των εργαζομένων ήταν μέρος της συκοφαντικής, ενάντια στους ταξικούς αγώνες, προπαγάνδας, ως αιτία καταστροφική που εμποδίζει και τη λύση λαϊκών προβλημάτων. Βεβαίως, τώρα ο λαός έχει πείρα για να μην επηρεάζεται απ' αυτήν την προπαγάνδα. Τον έχουν καταστρέψει κυριολεκτικά, γι' αυτό και χρειάζεται οργανωμένη ενιαία ταξική πάλη ενάντια στους μεγαλοεπιχειρηματίες.
***
Είπαν ακόμη. Αν η κυβέρνηση ικανοποιήσει τους ναυτεργάτες ή τους αγρότες θα αφαιρέσει από άλλα τμήματα των εργαζομένων. Αλλά, γιατί να αφαιρέσει από άλλα τμήματα των εργαζομένων; Εχει ήδη αφαιρέσει τα πάντα από όλη την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, με το τσάκισμα του εισοδήματός τους και τη φοροληστεία, για να ενισχύσει το κεφάλαιο. Οι εφοπλιστές π.χ. δεν πληρώνουν φόρο στο πετρέλαιο, αλλά οι εργαζόμενοι δεν έχουν πετρέλαιο να ζεσταθούν, λόγω του τεράστιου ειδικού φόρου κατανάλωσης. Αυτά ακριβώς πασχίζουν να συγκαλύψουν, θέλοντας να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις την καθολική ισοπέδωση της ζωής τους, που αν ένα τμήμα τους αντιστέκεται και διεκδικεί, τα άλλα πρέπει να εναντιώνονται στις διεκδικήσεις τους και όχι να αγωνίζονται ενιαία, για να έχει επιτυχία αυτός ο αγώνας ενάντια στον κοινό ταξικό αντίπαλο.
Και συνέχιζαν την άθλια προπαγάνδα, λέγοντας.Τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση, αφού δεν μπορεί η οικονομία να αντέξει παροχές; Αν δεν αντέχει παροχές λόγω χρεών και ελλειμμάτων, λόγω κρίσης, αυτά τα δημιούργησαν οι καπιταλιστές. Αυτοί ενισχύονται από τα κρατικά ταμεία, αυτοί φοροαπαλλάσσονται, σ' αυτούς μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, σ' αυτούς δίνουν τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, για τα κέρδη τους μειώνονται οι μισθοί κ.λπ. Ο λαός δεν αντέχει άλλο. Να κόψει το λαιμό της η κυβέρνηση και οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Δική τους η κρίση, χρωστάνε στο λαό όλα όσα του έχουν αφαιρέσει, του χρωστάνε τα πάντα από το «νόμιμα» κλεμμένο πλούτο που παράγει και τον καρπώνονται, από τη δουλειά των εργατών βγαίνουν τα τεράστια κέρδη τους. Μπορούν οι εφοπλιστές να κινήσουν τα καράβια και να βγάλουν κέρδη χωρίς τους ναυτεργάτες; Σιγά μη νοιάστηκαν για τους νησιώτες και τα αγροτικά εμπορεύματα, γι' αυτά νοιάζονται μόνο όταν τους δίνουν κέρδη. Οι ναυτεργάτες μπορούν να κινούν τα καράβια χωρίς εφοπλιστές.
Ξεπέρασαν, δε, ορισμένα αστικά ΜΜΕ εαυτόν, όπως ο ΣΚΑΪ που προπαγάνδιζε υπέρ των ανήμπορων να ικανοποιήσουν αιτήματα των ναυτεργατών εφοπλιστών, αφού η τιμή του πετρελαίου έχει πάει στα ύψη, το κόστος των βαποριών ανεβαίνει, το κράτος τους χρωστά λεφτά από τις άγονες γραμμές. Θύματα της κυβερνητικής πολιτικής και οι εφοπλιστές! Και ας τους δίνει η κυβέρνηση τα πάντα με το φιλοεφοπλιστικό νομοσχέδιο που καταργεί κάθε δικαίωμα στους ναυτεργάτες. Αν δεν μπορούν, ας παρατήσουν τα βαπόρια και να κάνουν άλλη δουλειά.
***
Είναι γεγονός ότι αυτή η άθλια προπαγάνδα ακουμπά όλο και λιγότερο τους εργαζόμενους. Αυτό έδειξαν οι απεργίες αλληλεγγύης στους ναυτεργάτες, η αλληλεγγύη των φτωχών αγροτών, απ' όλη την Ελλάδα, των νησιωτών. Είναι ένα βήμα μπροστά, σε μια φάση του αγώνα ενός κλάδου που συμβάλλει στη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας κάθε αγώνας να γίνει υπόθεση όλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Αλλωστε, αυτός ο αγώνας έδειξε μαχητικότητα, ανέδειξε τον πραγματικό αντίπαλο, που δεν είναι μόνο η κυβέρνηση και η πολιτική της, αλλά οι εφοπλιστές, το κεφάλαιο δηλαδή και το κράτος τους, βοήθησε στην κατανόηση ότι χρειάζεται και πολιτική απάντηση στον αντίπαλο, άρα πολιτικοποίηση των αγώνων, άρα είναι παρακαταθήκη για τις επόμενες φάσεις του αγώνα ως το τέλος του.

Ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο ΣΥΡΙΖΑ...


Ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο ΣΥΡΙΖΑ...
Οσο περισσότερο πασχίζουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ να κρύψουν ότι η πολιτική τους είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της διαχείρισης - φύσει και θέσει αντιλαϊκής - του συστήματος της εκμετάλλευσης, τόσο περισσότερο ξεκάθαρη την καθιστούν. Είναι, δε, τόσο μεγάλη η ένδεια επιχειρημάτων, που αναγκάζονται να υιοθετούν στο ακέραιο την αστική προπαγάνδα που δομείται στη βάση της παραχάραξης της Ιστορίας.
Ετσι, λοιπόν, στη χτεσινή «Αυγή» φιλοξενείται άρθρο με τίτλο: «Ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο ΣΥΡΙΖΑ», όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Στις 23 Αυγούστου του 1939, στη Μόσχα, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γιόαχιμ φον Ρίμπεντροπ με τον Σοβιετικό ομόλογό του Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μολότοφ, υπέγραψαν το Σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ των δύο χωρών. Μυστικά παραρτήματα της Συνθήκης αυτής προέβλεπαν αφενός το διαμελισμό της Πολωνίας, αφετέρου τη δημιουργία σφαιρών επιρροής, των συμβαλλομένων μερών, σε χώρες της Ευρώπης. Με εξαίρεση τη Λιθουανία, οι Βαλτικές χώρες και η Φινλανδία θα ανήκουν στη σοβιετική σφαίρα επιρροής (θυμίζουμε ότι ο κόκκινος στρατός κατέλαβε, σε έναν αιματηρό πόλεμο, περίπου το ένα τέταρτο των φιλανδικών εδαφών, την Καρελία) (...) Από τη μεριά του ο Στάλιν, ο οποίος γνώριζε καλά το σχέδιο του Χίτλερ να αποκτήσει "ζωτικό χώρο" για τη νέα μεγάλη Γερμανία στην Ανατολική Ευρώπη και τη Σοβιετική Ενωση, κέρδιζε χρόνο για να προετοιμάσει τον Κόκκινο Στρατό και την οικονομία της χώρας, ώστε να αντισταθεί σε πιθανή ναζιστική επίθεση (...) θα αναρωτηθήκατε (...) τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ελληνική πραγματικότητα. Είμαστε μια μικρή και σχεδόν κατεστραμμένη χώρα. Μια χώρα χωρίς συμμάχους στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (...) ΚΑΙ ΕΝΩ λοιπόν είμαστε μια μικρή χώρα, υπάρχουν κάποιοι στην Αριστερά, και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που αρνούνται οποιονδήποτε ελιγμό κόντρα στο παγκόσμιο κατεστημένο! Ακόμα και τις συνομιλίες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με δυνάμεις που καθορίζουν τις παγκόσμιες ισορροπίες και που σε μεγάλο βαθμό, αν δεν τις έχεις υπέρ σου, είναι εξαιρετικά κρίσιμο και χρήσιμο να μην τις έχεις εναντίον σου, τις θεωρούν προδοσία της αριστερής ηθικής και ιδεολογίας! (...) Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν και βασανίστηκαν κατά την εφαρμογή της συμφωνίας Ρίμπεντροπ - Μολότοφ, αλλά άξιζε τον κόπο για να σωθεί ο σοσιαλισμός!»... Τέτοια πρεμούρα για τη σύμπλευση με τους έξωθεν κεφαλαιοκράτες συμμάχους των αστών οι του ΣΥΡΙΖΑ.
Η «Αυγή» αναπαράγει ελαφρά τη καρδία την αστική αντικομμουνιστική προπαγάνδα για το Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ και μάλιστα σαν γραμμή υπεράσπισης των διαπιστευτηρίων που καταθέτει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στους ιμπεριαλιστές!

Στων νησιωτών την ολόμαυρη ράχη...


Στων νησιωτών την ολόμαυρη ράχη...
Οπως προκύπτει από τις τοποθετήσεις των κυβερνώντων, ο μεγαλύτερος εχθρός των νησιωτών στην Ελλάδα είναι... οι ναυτεργάτες.
Αυτοί, οι ναυτεργάτες, με τις απεργίες και με τις διεκδικήσεις τους «λειτουργούν καταστροφικά εις βάρος των νησιωτών».
Ετσι ισχυρίζονται οι κυβερνώντες.
Ας δούμε τώρα ποιοι τα λένε αυτά. Ας δούμε, δηλαδή, το «ποιόν» των κυβερνώντων, που χτυπούν τους ναυτεργάτες για να προστατέψουν - όπως λένε - τους νησιώτες.
Οπως θα φανεί από τα έργα τους - και όχι από τα λόγια τους - οι κυβερνώντες τόσο πολύ κόπτονται για τους νησιώτες, όσο ακριβώς κόπτονται και για τους ναυτεργάτες, και για τους εργάτες, και για τους αγρότες και γενικώς για το λαό.
*
1) Σε αυτή την Ελλάδα, στη νησιωτική Ελλάδα, είναι που οι εφοπλιστές, με τις πλάτες των κυβερνώντων, έχουν από το 2001 και μετά επιβάλει αυξήσεις κατά 500% (!) στις τιμές των εισιτηρίων και έτσι:
Από 10,27 ευρώ που είχε το εισιτήριο για Σάμο έφτασε τον Αύγουστο του 2012 στα 50 ευρώ (αύξηση 387%),
από 8,5 ευρώ που είχε το εισιτήριο για Ικαρία έφτασε στα 47,5 ευρώ (αύξηση 459%),
από 10,5 ευρώ που είχε για Μυτιλήνη έφτασε στα 42 ευρώ (αύξηση 300%),
από 10,85 ευρώ για Πάρο έφτασε στα 32,5 ευρώ (αύξηση 200%).
Αλήθεια, ποιος νησιώτης (και ποιος Ελληνας εργαζόμενος γενικά) είδε να αυξάνεται μέχρι5 και 6 φορές (!) το αντίτιμο για τους κόπους του, όσο δηλαδή αυξήθηκε το αντίτιμο που καταβάλλουν οι Ελληνες ταξιδιώτες, από και προς τα νησιά, για να πληρώνουν τους «κόπους» των εφοπλιστών;
2) Σε αυτά τα νησιά είναι που συμπυκνώνεται το νόημα της πολιτικής των «άγονων γραμμών», της πολιτικής που αφήνει τα νησιά ομήρους των εφοπλιστών, χωρίς δυνατότητα μετακίνησης και επικοινωνίας για μέρες και μήνες.
Εδώ είναι που η πολιτική στον τομέα της Υγείας αποτυπώνεται στην ευχή και κατάρα:«Αλίμονο αν αρρωστήσεις»!
Εδώ, στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής είναι, που με τον νέο οργανισμό καταργείται, για παράδειγμα, η ογκολογική κλινική στη Μυτιλήνη που κατ' έτος κάνει πάνω από 1.000 νοσηλείες καρκινοπαθών. Αυτής της πολιτικής «επίτευγμα» είναι που, λόγω μη ανάπτυξης του ΕΚΑΒ, ολόκληρα νησιά, όπως η Τήνος, πέφτουν στα νύχια ιδιωτικών εταιρειών συνάπτοντας ιδιωτικές συμβάσεις για τις αερομεταφορές ασθενών.
Αλλά εδώ είναι που μεγαλουργεί και η άλλη όψη της ίδιας πολιτικής. Μιας πολιτικής που ενώ οδηγεί τα νησιά στο μαρασμό και τους νησιώτες στην απόγνωση, ταυτόχρονα έχει εξασφαλίσει, από το 2000 μέχρι και το 2013, επιδοτήσεις για τα ταμεία των εφοπλιστών που ανέρχονται στα 700 εκατ. ευρώ!
3) Η κυβέρνηση, το κράτος και οι εφοπλιστές (φυσικά) ενδιαφέρονται για τους νησιώτες τόσο όσο προκύπτει από τα στοιχεία για την ανεργία: Με βάση τα στοιχεία του περασμένου Οκτώβρη, η ανεργία
στα Ιόνια Νησιά έχει εκτοξευτεί στο 24,4% (από 17% τον Οκτώβρη του 2011),
στην περιφέρεια Ν. Αιγαίου στο 17% (από 14,6 το 2011),
στην Κρήτη στο 24% (από 16,9 το 2011).
4) Η κυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ και (φυσικά) οι εφοπλιστές αγαπούν τους νησιώτες. Και τους προστρέχουν. Εξ απαλών ονύχων...
Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι έχει καταγραφεί πως στους 21 νομούς με τη μεγαλύτερη διαρροή μαθητών από την υποχρεωτική εκπαίδευση, οι 11 είναι νησιωτικοί.
Ετσι εξηγείται (λόγω της «αγάπης» της κυβέρνησης για το μέλλον των νησιωτών) που στο νησιωτικό κορμό της χώρας, ήδη από την εποχή της «ισχυρής Ελλάδας», τα 10 έως και πάνω από 15 παιδιά στα 100 εγκαταλείπουν το σχολείο πριν καν να βγάλουν το Γυμνάσιο και είτε παλεύουν για τον άρτο τον επιούσιο στον τόπο τους, είτε συγκροτούν τις ουρές μιας απελπισμένης (εσωτερικής και εξωτερικής) μετανάστευσης.
*
Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει, λοιπόν, για την αγάπη των κυβερνώντων, της ΕΕ, του ΔΝΤ και των εφοπλιστών (φυσικά) προς τους νησιώτες;...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Σωματεία»... στην υπηρεσία των εργοδοτών


«Σωματεία»... στην υπηρεσία των εργοδοτών
Το στήσιμο ενός ακόμα «σωματείου» (το ονομάζουν πανελλαδικό σωματείο στο εμπόριο), με διαδικασίες «εξπρές» και με άκρα μυστικότητα, από τη γνωστή πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, τις παρατάξεις «Αυτόνομη Παρέμβαση» και ΠΑΣΚΕ, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι συγκεκριμένες παρατάξεις που ελέγχουν την Ομοσπονδία στήνουν σωματεία για να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τους αρνητικούς, για τους εργαζόμενους, συσχετισμούς δύναμης στα συνδικαλιστικά όργανα. Συσχετισμοί που είναι απαραίτητοι για την εργοδοσία και τις αντεργατικές της επιδιώξεις. Οπως απέδειξε πρόσφατα και η υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης στο εμπόριο με την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας να συμφωνεί στη μείωση των μισθών σε ποσοστό 6,7%, όπως επιθυμούσαν οι μεγάλοι όμιλοι στο εμπόριο.
Αποκαλυπτικές είναι και οι συνθήκες μέσα στις οποίες γίνονται οι υποτιθέμενες εκλογές για το στήσιμο του νέου διασπαστικού σωματείου. Στη Θεσσαλονίκη, όπου πρόσφατα ολοκληρώθηκαν, όπως κατήγγειλαν στελέχη του ΠΑΜΕ, οι εκλογές ξεκίνησαν με την εφορευτική επιτροπή να εκλέγεται λίγα λεπτά πριν το άνοιγμα της κάλπης, από τους πρώτους που ήρθαν να ψηφίσουν. Ψήφισαν διευθυντές, προϊστάμενοι των καταστημάτων «Βερόπουλος» και «Βασιλόπουλος» και εργαζόμενοι οδηγήθηκαν στις κάλπες, σύμφωνα με δήλωσή τους, κάτω από την απειλή της απόλυσης κλπ. Ακριβώς οι ίδιες συνθήκες ισχύουν στο άλλο διασπαστικό σωματείο που είχε στήσει με εντολή των σουπερμακετάδων πριν αρκετά χρόνια η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας, την Ενωση Υπαλλήλων Εμπορίου - Τροφίμων Σούπερ Μάρκετ Αθηνών και Προαστίων. Πρόκειται για ένα σωματείο που είναι ανύπαρκτο, δεν εμφανίζει στοιχειώδη δράση, ούτε καν γραφεία, αλλά διαμορφώνει συσχετισμούς στην Ομοσπονδία υπέρ της εργοδοσίας. Είναι ενδεικτικό ότι στις τελευταίες του εκλογές εμφανίζονται να ψήφισαν 4.552 εργαζόμενοι!
Τα έργα αυτών των δυνάμεων αποδεικνύουν και το πόσο επικίνδυνες είναι για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Είναι «μανούλες» στην τακτική της παραπλάνησης, του αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, της συκοφάντησης των ταξικών δυνάμεων στο κίνημα. Οι παρατάξεις ΑΠ - ΠΑΣΚΕ στο τελευταίο συνέδριο έβαζαν ως αναγκαιότητα την οργανωτική ανασυγκρότηση της Ομοσπονδίας εξαιτίας του κετακερματισμού του κλάδου σε πολλά και μικρά σωματεία. Αυτές οι ίδιες δυνάμεις έστησαν στην Αθήνα διασπαστικό σωματείο στο εμπόριο και τα σούπερ μάρκετ απέναντι στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Τώρα στήνουν ακόμα ένα διασπαστικό σωματείο στο εμπόριο, που το αναβαθμίζουν σε πανελλαδικό, διασπώντας στην πράξη τον κλάδο.
Είναι καθαρό ότι ενόψει και του Συνεδρίου της Ομοσπονδίας οι ΠΑΣΚΕ - ΑΠ επιδιώκουν να διαμορφώσουν πιο ευνοϊκούς συσχετισμούς ώστε το επόμενο διάστημα, στο όνομα του «να σώσουμε ό,τι μπορούμε», να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της εργοδοσίας για το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον κλάδο. Για να συμβεί αυτό απαιτούνται σωματεία που η εργοδοσία θα τα έχει στο χέρι, απαιτούνται εργαζόμενοι υποταγμένοι, απαιτείται ένα εκφυλισμένο κίνημα. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο δεν έχουν περιθώριο για αναμονή. Να βγάλουν συμπεράσματα από τη δράση αυτών των δυνάμεων, να σκεφτούν πόσα και πόσα κεκτημένα δικαιώματά τους θυσίασαν στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας». Η απάντηση βρίσκεται στην απομόνωση αυτών των δυνάμεων, βρίσκεται στην οργάνωση και ενίσχυση των δυνάμεων που δίνουν με αποφασιστικότητα τη μάχη της υπεράσπισης των συμφερόντων της εργατικής τάξης ενάντια στα μονοπώλια και τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς τους υπηρέτες.

ΙΡΛΑΝΔΙΑ Νέες αποκαλύψεις για κάτεργα της Καθολικής Εκκλησίας


ΙΡΛΑΝΔΙΑ
Νέες αποκαλύψεις για κάτεργα της Καθολικής Εκκλησίας
ΔΟΥΒΛΙΝΟ.--
Σε καταναγκαστικά έργα καταδίκαζε η ιρλανδική Καθολική Εκκλησία τα «ατίθασα και δύσκολα» κορίτσια, με τη συγκατάθεση και την επίβλεψη της κυβέρνησης. Η νέα υπόθεση κακοποίησης ανηλίκων που βαραίνει την Καθολική Εκκλησία, με συνένοχο το ιρλανδικό κράτος, ήρθε στο φως με την έκθεση της επιτροπής Μακαλίζι, ενώ έχουν προηγηθεί στο παρελθόν αποκαλύψεις για βιασμούς και κακοποίηση νεαρών αγοριών, που οδηγούνταν σε εκκλησιαστικά ιδρύματα.
Σύμφωνα με την έρευνα, από το 1920 έως και το 1996, περισσότερες από 10.000 γυναίκες, που οδηγούνταν στα μοναστήρια, με αποφάσεις από τις οικογένειές τους, τα δικαστήρια ή τους κοινωνικούς λειτουργούς - με το παράπτωμά τους να είναι οι προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις, τα παιδιά εκτός γάμου, η κακοποίηση που είχαν δεχθεί ή ακόμα και οι μαθησιακές δυσκολίες - υποχρεώνονταν σε χειρωνακτική σκληρή εργασία, σε βιοτεχνίες και ιδρύματα της Καθολικής Εκκλησίας. Τα λεγόμενα «άσυλα της Μαγδαληνής», λειτούργησαν αρχικά το 1765 για κόρες προτεσταντών και το 1809 μετατράπηκαν σε «άσυλα για πόρνες», για να καταλήξουν τον 20ό αιώνα σε φυλακές με σκλάβες, που ενοικιάζονταν από το εκάστοτε «ίδρυμα» για να δουλέψουν σε κυβερνητικούς φορείς, επιχειρήσεις, ακόμα και το στρατό, χωρίς καμία αμοιβή για τις ίδιες.
Το μεγαλείο της Καθολικής Εκκλησίας, αποκαλύπτεται ακόμα μία φορά, ενώ το ιρλανδικό κράτος αρνήθηκε να ζητήσει συγγνώμη, λέγοντας ότι η έρευνα δίνει μία περίπλοκη εικόνα, αλλά όχι μονόπλευρη όπως παρουσιάστηκε σε ταινίες, ενώ η αντιπολίτευση ζητά να αναγνωριστεί στα θύματα καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μη εφαρμογή των όρων εργασίας και να δοθεί αποζημίωση από ειδικό ταμείο.

TOP READ