ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΛΗΚΤΟΣ"
Γραφει ο
Νίκος Μπογιόπουλος
Υπέρμαχος της έννοιας «δημοκρατική παράταξη», η οποία είναι «ευθέως αντίθετη» με την έννοια «Αριστερά», δηλώνει ο κ. Πρετεντέρης.
Εχει μάλιστα και στοιχεία επ' αυτού.
Μεταξύ άλλων διαθέτει και ένα ατράνταχτο, το οποίο κατέγραψε στα «Νέα» τις προάλλες:
«Στον Εμφύλιο -σημείωνε- η δημοκρατική παράταξη και η Αριστερά βρέθηκαν σε εντελώς αντίθετα στρατόπεδα»,
και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες περί τη δημοκρατικότητα του ιδίου, προσέθετε: «ευτυχώς για τον τόπο νίκησε η πρώτη...».
Κατόπιν αυτών είναι λογικό -για τον Πρετεντέρη- να διαπιστώνει προβλήματα συνύπαρξης μεταξύ των εννοιών της «δημοκρατίας» και της «Αριστεράς».
Το όχι και τόσο λογικό είναι ότι η «δημοκρατική παράταξη»,
του Παπάγου και του Βαν Φλιτ,
του Γεωργίου Παπανδρέου και του Σκόμπυ,
του Πλαστήρα και των εκτελεστών του Μπελογιάννη,
των Μανιαδάκηδων (κατοπινού βουλευτή της ΕΡΕ) και των «Νέων Παρθενώνων της Μακρονήσου»,
ομού μετά τις δυνάμεις των «Τσολάκογλου», των «Ράλληδων», των «Λογοθετόπουλων» και όλων των υπολοίπων ομοειδούς μαυρίλας που τη συνέδραμαν (σ.σ.: τη... «δημοκρατική παράταξη») στον αγώνα της κατά του «κομμουνιστοσυμμοριτισμού»,
έχει ξεχάσει τόσο καιρό να στείλει περήφανο χαιρετισμό στον δημοκράτη ευπατρίδη «κομμουνιστοσυμμοριτόπληκτο» επίγονό της.
Υπέρμαχος της έννοιας «δημοκρατική παράταξη», η οποία είναι «ευθέως αντίθετη» με την έννοια «Αριστερά», δηλώνει ο κ. Πρετεντέρης.
Εχει μάλιστα και στοιχεία επ' αυτού.
Μεταξύ άλλων διαθέτει και ένα ατράνταχτο, το οποίο κατέγραψε στα «Νέα» τις προάλλες:
«Στον Εμφύλιο -σημείωνε- η δημοκρατική παράταξη και η Αριστερά βρέθηκαν σε εντελώς αντίθετα στρατόπεδα»,
και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες περί τη δημοκρατικότητα του ιδίου, προσέθετε: «ευτυχώς για τον τόπο νίκησε η πρώτη...».
Κατόπιν αυτών είναι λογικό -για τον Πρετεντέρη- να διαπιστώνει προβλήματα συνύπαρξης μεταξύ των εννοιών της «δημοκρατίας» και της «Αριστεράς».
Το όχι και τόσο λογικό είναι ότι η «δημοκρατική παράταξη»,
του Παπάγου και του Βαν Φλιτ,
του Γεωργίου Παπανδρέου και του Σκόμπυ,
του Πλαστήρα και των εκτελεστών του Μπελογιάννη,
των Μανιαδάκηδων (κατοπινού βουλευτή της ΕΡΕ) και των «Νέων Παρθενώνων της Μακρονήσου»,
ομού μετά τις δυνάμεις των «Τσολάκογλου», των «Ράλληδων», των «Λογοθετόπουλων» και όλων των υπολοίπων ομοειδούς μαυρίλας που τη συνέδραμαν (σ.σ.: τη... «δημοκρατική παράταξη») στον αγώνα της κατά του «κομμουνιστοσυμμοριτισμού»,
έχει ξεχάσει τόσο καιρό να στείλει περήφανο χαιρετισμό στον δημοκράτη ευπατρίδη «κομμουνιστοσυμμοριτόπληκτο» επίγονό της.