Ο Τ.Κλιφ, το "αντισταλινικό αντάρτικο" και οι συνεργάτες των Ναζί

 Ο Τ.Κλιφ, το "αντισταλινικό αντάρτικο" και οι συνεργάτες των Ναζί

Πριν από μερικούς μήνες έλαβε χώρα στην Ουκρανία ένα ενορχηστρωμένο από την ΕΕ και τις ΗΠΑ πραξικόπημα μέσω του οποίου ανετράπει ο νόμιμα εκλεγμένος πλην όμως φιλορώσος πρόεδρος της χώρας Β.Γιανουκόβιτς. Μετά τις αποτυχίες στο Ιρακ και στο Αφγανιστάν αλλά και προς αποφυγήν ενός θερμού επεισοδίου με τη Ρωσία οι Νατοϊκοί εφήρμοσαν την νέα προσφιλή τους τακτική. Αντί να επιχειρήσουν στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία, φούσκωσαν και πήραν υπό τον έλεγχό τους το κίνημα που ξέσπασε στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου. Πολιορκητικός κριός σε αυτή την προσπάθεια στάθηκαν οι δύο φασιστικές οργανώσεις, το κόμμα Σβόμποντα και η οργάνωση Δεξιός Τομέας. Όσοι γκουγκλάραμε για να πληροφορηθούμε τι είναι αυτές οι οργανώσεις πέσαμε πάνω σε ένα όνομα, αυτό του Στεπάν Μπαντέρα, τον οποίο τα μέλη τους(και όχι μόνο αυτές οι οργάνωσεις καθώς ο πρόεδρος της Ουκρανίας και επικεφαλής της πορτοκαλής επανάστασης τον ανακύρηξε εθνικό ήρωα) θεωρούν εθνικό ήρωα.

Όλα αυτά βέβαια δεν θα είχαν τόσο μεγάλη σημασία (καθότι ναζί οι μεν, ναζί και ο δε) αν δεν συναντούσαμε τυχαία μια αναφορά στον "αντάρτικο στρατό" του οποίου επικεφαλής ήταν ο Μπαντέρα, διαβάζοντας το βιβλίο του τροτσκιστή Τ. Κλιφ με τίτλο «Κρατικός Καπιταλισμός στη Ρωσία». Εκεί ο Κλιφ στο 9ο κεφάλαιο με τίτλο «Η ταξική πάλη στη Ρωσία» αναφέρεται στα «οργανωμένα αντισταλινικά κινήματα». Ο Κλιφ πριν αναφερθεί στα προγράμματα των δύο «οργανωμένων αντισταλινικών κινημάτων» θέτει το ποιοτικό κριτήριο που θα πρέπει να πληρούν: «Από μια σχεδιασμένη οικονομία κάτω από κρατική ιδιοκτησία, δε μπορεί να υπάρξει πισωγύρισμα προς μια άναρχη οικονομία, βασισμένη στην ατομική ιδιοκτησία...Η αντικατάσταση της κρατικής βιομηχανίας μεγάλης κλίμακας με την ιδιωτική βιομηχανία ,θα αποτελούσε τεχνοοικονομικό πισωγύρισμα. Έτσι για τη μεγάλη μάζα του λαού ,η ανατροπή του σταλινικού ολοκληρωτισμού θα μπορούσε να έχει πραγματικό νόημα, μόνο αν η πολιτική δημοκρατία μετασχημάτιζε το γενικό πλούτο σε πραγματική ιδιοκτησία της κοινωνίας, εγκαθιδρύοντας έτσι μια σοσιαλιστική δημοκρατία»(υπογρ. δική μας) σελ. 232.

Το «πρώτο κίνημα» είναι του συνεργάτη των Ναζί στρατηγού Βλασσόφ (http://en.wikipedia.org/wiki/Andrey_Vlasov) και ιδρυτή του Ρωσικού Απελευθερωτικού (από τους «κομμουνιστές») Στρατού. Αμέσως παρακάτω παραθέτει μια ομιλία του στρατηγού Μαλίσκιν, «πρώην σοβιετικού στρατηγού κι ενός από τους κυριότερους βοηθούς του στρατηγού Βλασσόφ»: «Παίρνουμε τη θέση, ότι όλες οι βιομηχανίες που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο του μπολσεβικισμού με το αίμα και τον ιδρώτα ολόκληρου του λαού, πρέπει να γίνουν ιδιοκτησία του κράτους, εθνική ιδιοκτησία...Αν είναι προτιμότερο και προς το συμφέρον του λαού ωστόσο, το κράτος δεν θα έχει αντίρρηση για τη συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας...Η ιδιωτική πρωτοβουλία θα είναι δυνατή, όχι μόνο στις αγροτικές επιχειρήσεις και στη βιομηχανία...Πιστεύουμε ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία πρέπει να συμμετάσχει επίσης σε άλλους τομείς της οικονομικής ζωής, πχ. στο εμπόριο, στη βιοτεχνία, στη χειροτεχνία...Σε όλους τους πρώην οπαδούς των Λευκοφρουρών λέμε οριστικά τα εξής: όποιος πιστεύει στην παλινόρθωση της Ρωσίας των ευγενών και των μεγαλογαιοκτημόνων, στην παλινόρθωση των προνομίων με βάση την καταγωγή, την κάστα και τον πλούτο, στην παλινόρθωση ξεπερασμέων μορφών διακυβέρνησης, δεν έχει θέση ανάμεσά μας»232 (υπογρ. δική μας). Όπως φαίνεται ο «αντισταλινικός» στρατηγός μας διεξάγει ταξική πάλη, η οποία όμως δεν έχει καμία διάθεση να προάγει τον σοσιαλισμό αλλά να φέρει από την πίσω πόρτα τον καπιταλισμό. Είναι προφανές ότι σε μία χώρα όπου επί 25 χρόνια υπάρχει (τυπική έστω) κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής δεν μπορείς αν θες τη στήριξη του κόσμου να μιλήσεις ευθέως για καπιταλισμό. Μπορείς όμως να ιδιωτικοποιήσεις μερικές βιομηχανίες, να ξαναδημιουργήσεις Κουλάκους και έτσι να διαβρώσεις το σύστημα εκ των έσω. Ο κομμουνιστικός τρόπος παραγωγής, όπως και ο καπιταλιστικός, έχει οικονομικούς νόμους, τους οποίους αν τους παραβιάσεις, μπλοκάρει το όλο σύστημα και καταρρέει. Μάλιστα ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ξεκαθάρισμα που κάνει απευθυνόμενους στους «πρώην οπαδούς των Λευκοφρουρών», όπου τους λέει απλά ότι δεν θέλουμε επιστροφή στα φεουδαρχικού τύπου προνόμια των ευγενών και των μεγαλογαιοκτημόνων με βάση την καταγωγή και την κάστα· κατάλοιπα δηλ. που τα σάρωσαν ήδη οι αστικές επαναστάσεις. Και όμως αυτό το πρόγραμμα χαρακτηρίζεται από τον Κλιφ ως ταξική πάλη με προοπτική τον σοσιαλισμό. Και φανταστείτε ότι αυτό το απόσπασμα το παραθέτει ο ίδιος ο Κλιφ ως το πλέον κατάλληλο υποθέτουμε για να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του περί ταξικής πάλης στην ΕΣΣΔ.

Ο Βλάσσοφ δημιούργησε και ηγήθηκε της επιτροπής για την απελευθέρωση του λαού της Ρωσίας και δημοσίευσε το Μανιφέστο της Πράγας στις 14 Νοέμβρη 1944. Το λινκ για το μανιφέστο είναι εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Prague_Manifesto. Οι θέσεις 6 και 7 του Μανιφέστου είναι χαρακτηριστικές:

«6) The liquidation of collective farms, the free return of land to the private ownership of farmers. The freedom to determine labor land usage. The freedom to use the products of one’s personal labor, the abolishment of forced requisitions, and the cancellation of all debts to the Soviet government.

7) The establishment of protected private labor ownership. The reestablishment of trade, crafts, domestic industry, the granting of the right of private initiative and an opportunity for it to participate in the economic life of the nation»

Ως προς τον σπόνσορα του Μανιφέστου στη Wikipedia αναφέρεται το εξής: «Some have criticised the manifesto and the committee for being created under the sponsorship of the Nazi regime. Critics argue that collaboration with this regime automatically discredits the movement's goals and aspirations. Defenders of the manifesto claim that the sponsorship of the Nazi government was reluctant on one end; on the other it was necessary as the movement could not be selfsustained in the conditions that were prevalent at the time (General Vlasov during a speech to Eastern Workers said "The assistance of Germany is the only realistic option for us to succeed"), while support of democratic regimes was impossible since they were collaborating with Stalin at the time»

Το δεύτερο αντάρτικο στο οποίο αναφέρεται, και με αυτό αφορμή γράφτηκε το παρόν κείμενο, είναι ο UPA που ο μεταφραστής του βιβλίου το λέει Ε.Ο.Σ (εξεγερμένος ουκρατικός στρατός). Εδώ το πρόγραμμα του UPA που παραθέτει o Κλιφ φαίνεται πιο «σοσιαλιστικό», όμως περιλαμβάνει μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή. «Το 1943, στις εκδόσεις του που δημοσιεύτηκαν στη Βολχυνία, πρόβαλε σαν κύριο σύνθημα: Μόνο σε ένα ανεξάρτητο ουκρανικό κράτος μπορεί να επιτευχθεί πραγματοποίηση των μεγάλων συνθημάτων της Οκτωβριανής Επανάστασης»233. Άρα οι συνεργάτες των Ναζί θέλουν σοσιαλισμό στην χώρα τους, έναν εθνικό-σοσιαλισμό που θα πραγματώσει (δήθεν) τα συνθήματα της οκτωβριανής επανάστασης. Είναι απορίας άξιον πως ένας διεθνιστής όπως ο Κλιφ δεν πονηρεύεται από τέτοιου είδους συνθήματα και μάλιστα στο βαθμό που το έργο του «Κρατικός Καπιταλισμός στη Ρωσία» αυτό επανεκδόθηκε πολλές φορές και άρα ήταν γνωστά τα πεπραγμένα των συγκεκριμένων «ανταρτών».

Ο Μπαντέρα συμμετείχε αρχικά σου OUN(Organization of Ukrainian Nationalists) και στη συνέχεια διασπάστηκε και έφτιαξε την OUN-B(andera). To στρατιωτικό τμήμα αυτής της οργάνωσης ήταν ο UPA(Εξεγερμένος Ουκρανικός Στρατός)

(http://en.wikipedia.org/wiki/Ukrainian_Insurgent_Army#German_occupation).

Ο UPA μας θυμίζει την οργάνωση Χ (που χρηματοδοτούνταν και εξοπλίζονταν από την κατοχική κυβέρνηση αλλά ενίοτε είχαν και μικροπροστριβές) και εν μέρει τον ΕΔΕΣ, ο οποίος σποραδικά έριχνε καμιά πιστολιά στους Γερμανούς αλλά ο κύριος αντίπαλός τους ήταν το ΕΑΜ και οι Κομμουνιστές.

«The UPA, fighting a two-front war against both the Germans and approaching Soviets (as well as Soviet partisans), did not focus all of its efforts against the Germans. Indeed, it considered the Soviets to be a greater threat. Adopting a strategy analogous to that of the Chetnik leader General Draža Mihailović,[72] the UPA limited its actions against the Germans in order to better prepare itself for and engage in the struggle against the Communists. Because of this, although the UPA managed to limit German activities to a certain extent, it failed to prevent the Germans from deporting approximately 500,000 people from Western Ukrainian regions and from economically exploiting Western Ukraine.[73] Due to its focus on the Soviets as the principal threat, UPA's anti-German struggle did not contribute significantly to the liberation of Ukrainian territories by Soviet forces.[74]»

http://en.wikipedia.org/wiki/Ukrainian_Insurgent_Army#German_occupation

Εκτός των άλλων ανδραγαθημάτων ο UPA διέπραξε και μαζικές σφαγές Πολωνών (υπολογίζονται από 60.000 έως 100.000 τα θύματα)

«In 1943, the UPA adopted a policy of massacring and expelling the Polish population.[75][76] The ethnic cleansing operation against the Poles began on a large scale in Volhynia in late February (or Spring[76]) of that year and lasted until the end of 1944.[77] July 11, 1943 was one of the deadliest days of the massacres, with UPA units marching from village to village, killing Polish civilians. On that day UPA units surrounded and attacked 99 Polish villages and settlements in three counties – Kowel, Horochow, and Włodzimierz Wołyński. On the following day 50 additional villages were attacked.[78] In January 1944, the UPA campaign of ethnic cleansing spread to the neighboring province of Galicia. Unlike in Volhynia, where Polish villages were destroyed and their inhabitants murdered without warning, Poles in eastern Galicia were in some instances given the choice of fleeing or being killed.[76] Ukrainian peasants sometimes joined the UPA in the violence,[76][79] and large bands of armed marauders, unaffiliated with the UPA, brutalized civilians.[80] In other cases however, Ukrainian civilians took significant steps to protect their Polish neighbors, either by hiding them during the UPA raids or vouching that the Poles were actually Ukrainians. Estimates of the number of Poles killed by the UPA in Volhynia and Galicia range from 60,000 to 100,000.[76][81][82][83]»

Ο ίδιος τώρα ο Στεπάν Μπαντέρα φυλακίστηκε για ένα χρονικό διάστημα από τους Γερμανούς αλλά στη συνέχεια απελευθερώθηκε για να αντιμετωπίσει τη σοβιετική επέλαση:

In September 1944 [31] Bandera was released by [the German authorities] which hoped that he will incite the native populace to fight the advancing Soviet Army. With German consent Bandera set up headquarters in Berlin.[32] Germans supplied OUN-B and UIA by air with arms and equipment. Assigned German personnel and agents trained to conduct terrorist and intelligence activities behind Soviet lines, as well as some OUN-B leaders, were also transported by air until early 1945.

http://en.wikipedia.org/wiki/Stepan_Bandera#Relationship_with_Nazi_Germany

Ο αντισταλινισμός και αντισοβιετισμός του Κλιφ τον ωθούν ακριβώς στο να μην μπορεί να διαβάσει ορθά μια κατάσταση που παρουσιάζεται ξεκάθαρη μπροστά του.

Το παρόν κείμενο δεν στοχεύει στον Κλιφ ως πρόσωπο, παρά θέλει να καταδείξει την πραγματική απόληξη μιας λάθος ανάγνωσης της ΕΣΣΔ, η οποία ωθεί στο να χαρακτηρίζονται ως αριστερή «ταξική πάλη» τα αντάρτικα των φασιστών. Για τις ευθύνες του αριστερού αντικομμουνισμού είχαμε κάνει λόγο στο κείμενό μας με τίτλο «Οι ευθύνες του «αριστερού αντικομμουνισμού» και του δογματισμού στον 21ο αιώνα»http://bestimmung.blogspot.de/2014/03/soviet-shot-n21-21.html. Στον Τ.Κλιφ θα επανέλθουμε στο μέλλον για να ασκήσουμε κριτική στην άποψη του ότι η ΕΣΣΔ ήταν Κρατικός Καπιταλισμός

Ως επίλογο δίνουμε τον λόγο στον Π.Παυλίδη, ο οποίος στο βιβλίο του «Το Φαινόμενο της γραφειοκρατίας στην ΕΣΣΔ» αναφέρεται στον Κλιφ και στο εν λόγω θέμα:

«Ο Τ.Κλιφ αρνείται να διακρίνει κάποια θεμελιώδη διαφορά μεταξύ της κοινωνικής φύσης της ΕΣΣΔ και αυτής των ιμπεριαλιστικών χωρών της Δύσης. Έτσι δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη ταξικών αντιθέσεων ως αιτία σύγκρουσης του σοβιετικού κράτους με τη φασιστική Γερμανία. Η περιφρόνηση όμως προς τις πραγματικές αντιθέσεις δεν σημαίνει, ταυτόχρονα, ότι αυτές παύουν να υπάρχουν. Αντιθέτως, όσο πιο ουσιώδεις είναι οι αντιθέσεις τόσο περισσότερο διαπερνούν και καθορίζουν όλες τις πτυχές των κοινωνικών σχέσεων. Γι’ αυτό και ο ερευνητής, παρά την προσπάθειά του να τις αποφύγει, προσκρούει πάνω τους κάθε στιγμή. Εφόσον, όμως, αδυνατεί να διεισδύσει στην ουσία των φαινομένων, προσλαμβάνει τις αντιθέσεις με αντεστραμμένο και παραμορφωτικό τρόπο.

Η περίπτωση του Τ.Κλιφ είναι ενδεικτική της παραπάνω επισημάνσεως. Θεωρώντας ταξικά «ομοούσιο» το κοινωνικό καθεστώς της ΕΣΣΔ με αυτό της φασιστικής Γερμανίας και των άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών, ο Τ.Κλιφ ασχολείται με τις δυνάμεις εκείνες που κατά τη γνώμη του αποσκοπούσαν στην επαναστατική ανατροπή του σταλινικού κρατικού καπιταλισμού. Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι ακραιφνείς επαναστάτες που είχε υπ’ όψιν ο Τ.Κλιφ; Δεν ήταν άλλοι από τους άνδρες του περιβόητου Ρώσου στρατηγού Βλάσοφ, ηγέτη του «Ρωσικού Απελευθερωτικού Στρατού -ROA», και του Ουκρανού Μπαντέρα, αρχηγού της οργάνωσης «Ουκρανικός Αντάρτικος Στρατός - UPA». Στα προγράμματα των αντισταλινικών δυνάμεων ο Τ.Κλιφ ανακαλύπτει τις αρχές της σοσιαλιστικής δημοκρατίας και την πρόθεση μετατροπής του πλούτου της γραφειοκρατίας σε αυθεντική ιδιοκτησία της κοινωνίας. Η πραγματική όμως ταυτότητα και ο ρόλος των εν λόγω οργανώσεων στην ιστορία της ΕΣΣΔ υπήρξαν τελείως διαφορετικοί. Ο Βλάσοφ ήταν στρατηγός του σοβιετικού στρατού, ο οποίος μετά την αιχμαλωσία του από τους Γερμανούς πέρασε με το μέρος του εχθρού και πολέμησε στο πλευρό των ναζιστικών ενόπλων δυνάμεων ως αρχηγός του «ROA».Ο δε «Ουκρανικός Αντάρτικος Στρατός -UPA» του Μπαντέρα ήταν οργάνωση Ουκρανών εθνικιστών, συνεργατών των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής και υπευθύνων για την εξόντωση εκατοντάδων Εβραίων στο έδαφος της Ουκρανίας.

Θεωρώντας τις αναφερθείσες οργανώσεις αληθινούς αντιπάλους του σοβιετικού καθεστώτος ο Τ.Κλιφ δεν κάνει λάθος στην εκτίμησή του, μόνο που αποκαλύπτει, χωρίς βέβαια να το αντιλαμβάνεται, ότι πραγματικοί εχθροί της ΕΣΣΔ ήταν οι φασίστες και οι συνεργάτες τους. Αρνούμενος να αναγνωρίσει την ουσιώδη ταξική αντίθεση μεταξύ του σοβιετικού κράτους και των φασιστικών -ιμπεριαλιστικών κρατών της Δύσης καταλήγει να θεωρεί τα μίσθαρνα ανδρείκελα των τελευταίων αυθεντικούς και προοδευτικούς-αριστερούς αντιπάλους της ΕΣΣΔ. Προσπαθώντας να αντιπαρέλθει την ουσιώδη αντίθεση μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και του κεφαλαιοκρατικού κόσμου, κάτω από το πρόσχημα του δήθεν κρατικοκαπιταλιστικού χαρακτήρα της πρώτης, ο Τ.Κλιφ προσλαμβάνει τη συγκεκριμένη αντίθεση με τελείως αντεστραμμένο και φενακιστικό τρόπο: η προοδευτική πλευρά της αντίθεσης, η Σοβιετική Ένωση, εκλαμβάνεται ως αντιδραστική, ενώ ως προοδευτική εκλαμβάνεται η πραγματικά αντιδραστική πλευρά, οι φασίστες των ROA και UPA. Διαπιστώνουμε, εν κατακλείδι, ότι η εχθρότητα του Τ.Κλιφ απέναντι στο σοβιετικό καθεστώς βρίσκει συνεπείς μιμητές και συμμάχους στο πρόσωπο των συνεργατών του ναζιστικού στρατού».

Θ. Λιάπας, Bestimmung des Menschen

ΚΕΡΚΥΡΑ-ΑΝΑΣΑ ...ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Στην πρώτη συνεδρίαση του Π.Σ. Ι.Ν. την Κυριακή 7-9-2014 είχε

και θέμα εκλογής των μελών της Οικονομικής Επιτροπής. Από τον

Πρόεδρο του Π.Σ διαβάστηκε η εγκύκλιος του Υπ. Εσωτερικών που

προβλέπει μια αντιδημοκρατική διαδικασία για την εκλογή των μελών

της Οικονομικής Επιτροπής, που προέρχονται από τις παρατάξεις

της μειοψηφίας. Συγκεκριμένα προβλέπει ότι οι δύο Περιφερειακοί

Σύμβουλοι της μειοψηφίας πρέπει να επιλεγούν από την μειοψηφία

και μετά να τεθούν για έγκριση με μυστική ψηφοφορία από το σύνολο

του Π.Σ.. Αποκλείονται να θέσουν υποψηφιότητα όσοι προτάθηκαν

και δεν εκλέχτηκαν από την μειοψηφία. Με δεδομένο ότι στο Π.Σ. Ι.Ν

υπάρχουν οχτώ παρατάξεις στην αντιπολίτευση είναι σίγουρο ότι οι

έξι αποκλείεται να θέσουν υποψηφιότητα στην ολομέλεια του Π.Σ. Οι

Περιφερειακοί Σύμβουλοι της ΛΑ.ΣΥ. όπως και οι σύμβουλοι άλλων

παρατάξεων αντιδράσαμε και προτείναμε να εκλεγούν όλα τα μέλη

της Οικ. Επιτροπή ( και της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας), από

την ολομέλεια του Π.Σ. όπως γινόταν μέχρι τώρα, θέση μας είναι να

εκπροσωπούνται στην Οικ. Επιτροπή σαν τακτικά και αναπληρωματικά

μέλη όλες οι παρατάξεις εκτός της Χρυσής Αυγής η οποία πρέπει να

απομονώνεται πολιτικά.

Η συνεδρίαση του Π.Σ. διακόπηκε με πρόταση του Περιφερειάρχη για

να ενημερωθεί. Στην επανάληψη της συνεδρίασης ο ίδιος εισηγήθηκε να

εφαρμοστεί η εγκύκλιος του Υπ. Εσωτερικών παρά τα προβλήματα που

έχει.

Διαφωνήσαμε και υπογραμμίσαμε ότι έτσι η πλειοψηφούσα παράταξη

της ΑΝΑΣΑ παίρνει πάνω της και υλοποιεί την αντιδημοκρατική

κυβερνητική εγκύκλιο. Μετά την αντίδραση και άλλων παρατάξεων ο

Περιφερειάρχης αναδιπλώθηκε και πρότεινε αναβολή της συνεδρίασης

για την επόμενη Κυριακή.

Θεωρούμε ότι η εκλογή όλων των μελών της Οικ. Επιτροπής πρέπει

να γίνει από την ολομέλεια του Π.Σ. και στην πράξη να αντισταθούμε

στην αντιδημοκρατική μεθόδευση της Κυβέρνησης.

Κέρκυρα, 8-9-2014

Οι Περιφ. Σύμβουλοι της ΛΑ. ΣΥ 

«Νίξον, Φρέι και Πινοτσέτ/ ως τώρα, ως τούτο τον πικρό/ μήνα Σεπτέμβρη του 1973

Ήταν 11 του Σεπτέμβρη…

«Νίξον, Φρέι και Πινοτσέτ/ ως τώρα, ως τούτο τον πικρό/ μήνα Σεπτέμβρη του 1973,/ με τον Μπορνταμπέρι, τον Γκαρατσάτσου και τον Μπαντζέρ,/ ύαινες αχόρταγες, τρωκτικά,/ σιγοτρώνε τα λάβαρα,/ τα καταχτημένα με τόσο αίμα, με τόση φωτιά,/ στα τσιφλίκια ποδοπατημένα,/ διαβολικοί δραγουμιστές,/ σατράπες, μύριες φορές πουλημένοι,/ ξεπουλητάδες βαλτοί/ από τους λύκους της Νέας Υόρκης.../ πεινασμένες για δολάρια μηχανές,/ σημαδεμένοι από τα θύματα/ των λαών που θυσιάσατε,/ εκπορνευμένοι μικροπωλητές/ ψωμιού και αέρα αμερικάνικου,/ εγκληματικοί βούρκοι, συμμορίες/ από μαστρωπούς μπόσηδες/ δίχως άλλο νόμο απ' τα βασανιστήρια/ και την πείνα που μαστιγώνει τους λαούς...»

(Πάμπλο Νερούδα - «Σατράπες»)

   Σήμερα συμπληρώνονται 41 χρόνια από την εκδήλωση ενός από τα πιο αιμοσταγή φασιστικά πραξικοπήματα στην Ιστορία. Το πραξικόπημα στη Χιλή στις 11 Σεπτέμβρη 1973. Ήταν η απαρχή της πολύχρονης υπαγωγής της χώρας σε ένα από τα στυγνότερα φασιστικά καθεστώτα που επέβαλαν μέσα στον 20ό αιώνα το κεφάλαιο και οι πολυεθνικές για τη διατήρηση της εξουσίας τους.  
   Στις 11 Σεπτέμβρη 1973, με τη δολοφονία του εκλεγμένου Προέδρου Αλιέντε και την ανατροπή της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας, οι Αμερικανοί εγκατέστησαν τοποτηρητή τους στη Χιλή το κτηνώδες ανδρείκελό τους, τον δικτάτορα Πινοσέτ.
   Από την ημέρα εκείνη και με την επικράτηση των χουντικών, ξεκινά ένα τρομακτικό πογκρόμ. Χιλιάδες κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκράτες οδηγούνται στο Εθνικό Στάδιο του Σαντιάγκο, εκατοντάδες δολοφονούνται ύστερα από φρικτά βασανιστήρια.
   Για περίπου ένα μήνα, οι εργάτες καθαριότητας ανακαλύπτουν στους δρόμους του Σαντιάγκο πτώματα δολοφονημένων με ρυθμό 250 - 300 την ημέρα...

   Το πραξικόπημα στη Χιλή ήταν η αναγκαία προϋπόθεση για τη μετατροπή της χώρας σε ένα πεδίο εφαρμογής του πιο στυγνού νεοφιλελευθερισμού. Η χώρα χρησιμοποιήθηκε σε «πεδίο μελέτης» για τις «συνταγές» του Μίλτος Φρίντμαν και σε πειραματόζωο των «φαρμάκων» του ΔΝΤ.
   Προ χούντας, το 1973, η ανεργία στη Χιλή ήταν 4,3%. Πέφτοντας – υπό τα τανκς της χούντας - στην αγκαλιά του ΔΝΤ, τα αποτελέσματα (περιγράφονται αναλυτικά από τον Γιώργη Μέρμηγκα, «Ελευθεροτυπία», 21/5/2001) ήταν τα εξής:  

• Το 1983, έπειτα από 10 χρόνια «εκσυγχρονισμού» και αναδιοργάνωσης του χρέους, η ανεργία είχε φτάσει στο 22%, οι μισθοί είχαν μειωθεί 40%, το 40% των κατοίκων της χώρας ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας!
•  Καταργήθηκαν οι ελάχιστοι μισθοί.
•  Ιδιωτικοποιήθηκε ολόκληρο το σύστημα συνταξιοδότησης.
•  Καταργήθηκαν όλοι οι φόροι περιουσίας καθώς και οι φόροι επί των κερδών.
•  Μειώθηκε δραστικά, με απολύσεις, η απασχόληση στο Δημόσιο.
•  Ιδιωτικοποιήθηκαν 219 κρατικές βιομηχανίες και 66 κρατικές τράπεζες που τις «άρπαξαν» αμέσως σε τιμές 40% χαμηλότερες της πραγματικής τους αξίας τα κερδοσκοπικά κυκλώματα των διεθνών Οίκων που είχαν στήσει ένα ξέφρενο πανηγύρι με το καθεστώς Πινοσέτ.
• Στη διετία 1982-83 το ΑΕΠ στη Χιλή μειώθηκε κατά 19%, οι βιομηχανίες έκλεισαν, οι συντάξεις δεν είχαν πια αξία και το νόμισμα κατρακύλησε.

Το 2005, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, το Ανώτατο Δικαστήριο της Χιλής αθώωσε τον Πινοσέτ για τις μαζικές δολοφονίες και τα βασανιστήρια κατά τη 17χρονη χούντα του...

   Μετά την πτώση της χούντας, ήρθαν και δημόσια στο φως μέσα από επίσημα στοιχεία και έγγραφα όλα τα στοιχεία για την - υπό την καθοδήγηση του Κίσινγκερ - πρωταγωνιστική εμπλοκή των ΗΠΑ στο έγκλημα. Στα στοιχεία αυτά στηρίχτηκε το Ανώτατο Δικαστήριο της Χιλής, για να ζητήσει πριν από μερικά χρόνια την προσαγωγή του Κίσινγκερ ως κυρίως υπευθύνου για το πραξικόπημα. Η προσαγωγή δεν έγινε ποτέ...
   Πέρσι, με αφορμή την 40^η επέτειο του πραξικοπήματος, στο Σαντιάγκο χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους κρατώντας φωτογραφίες των θυμάτων του καθεστώτος του Πινοσέτ. Οι διαδηλωτές χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις της αστυνομίας... Ανάμεσα στα άλλα ζητούσαν την τιμωρία των ενόχων αφού από το 1990, μετά την πτώση της χούντας, περίπου 1.300 υποθέσεις αγνοουμένων παραμένουν ανοιχτές, με τις αρχές να μη δίνουν κανένα στοιχείο...
   Ελάχιστος είναι ο αριθμός των εγκληματιών του φασιστικού καθεστώτος που τιμωρήθηκαν για τα εγκλήματά τους. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Ντιέγο Πορτάλες, συνολικά μόλις 76 στελέχη της δικτατορίας καταδικάσθηκαν για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και 67 εξ αυτών οδηγήθηκαν στη φυλακή. Ακόμα και σήμερα περίπου 350 μηνύσεις που αφορούν 700 στελέχη της δικτατορίας δεν έχουν λάβει καν το δρόμο προς την «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη...
   Ο επίσημος αριθμός νεκρών και εξαφανισθέντων ανέρχεται σε 3.065. Τα θύματα της 17χρονης δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή, οι φυλακισθέντες και οι βασανισθέντες, ξεπερνούν συνολικά τις 40.000, σύμφωνα με την εξεταστική επιτροπή που φτιάχτηκε γι' αυτόν ειδικά το λόγο στο Σαντιάγκο. Το 2005, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, το Ανώτατο Δικαστήριο της Χιλής αθώωσε τον Πινοσέτ για τις μαζικές δολοφονίες και βασανιστήρια των πολιτικών του αντιπάλων…



   Η 11η Σεπτέμβρη του 1973 στη Χιλή, ο τιμημένος και ηρωικός αγώνας του λαού της, η θυσία, η αυτοθυσία, ο σφαγιασμός των υπερασπιστών της δημοκρατίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης από τον ιμπεριαλισμό και τις μαριονέτες του, αποτελεί διαρκή υπόμνηση ενός βασικού συμπεράσματος που όσες φορές «ξεχάστηκε», οι λαοί το πλήρωσαν ακριβά:
   Αν η επιλογή σου είναι να διαχειριστείς και όχι να ανατρέψεις, αν η επιλογή σου είναι να διατηρήσεις τις υπάρχουσες κρατικές δομές και όχι να τις διαλύσεις, να τις «τσακίσεις» κατά την ορολογία του Λένιν στο «Κράτος κι Επανάσταση», αν η επιλογή σου είναι η συνδιαλλαγή μαζί τους και όχι ο εκ βάθρων μετασχηματισμός τους, τότε - όσες καλές προθέσεις κι αν έχεις – αυτές οι κρατικές δομές, που φτιάχτηκαν για να εκμεταλλεύονται και όχι για να υπηρετούν το λαό, δεν θα μείνουν άπραγες. Θα στραφούν εναντίον των συμφερόντων του λαού. Και την εξουσία που συνεχίζουν να διατηρούν θα την στρέψουν με τον πιο βάρβαρο τρόπο πάνω στην κοινωνία.
   «(…) ιδίως η Κομμούνα – έγραφαν οι Μαρξ και Ένγκελς ήδη από το 1872 στον πρόλογο του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» - απέδειξε ότι δεν μπορεί "η εργατική τάξη να πάρει στα χέρια της την έτοιμη κρατική μηχανή και να τη βάλει σε κίνηση για τους δικούς της σκοπούς"». Η Χιλή, ο λαός της και ο ίδιος ο ηρωικός Πρόεδρος Αλιέντε, που είδαν το στρατό του καπιταλιστικού κράτους υπό το ανδρείκελο των ΗΠΑ, τον Πινοσέτ, να ρημάζει τη δημοκρατία και να επιβάλλει τον τρόμο και το έγκλημα, πλήρωσαν με το αίμα τους την «αμέλεια» αυτής της βασικής διαπίστωσης.


   Παγκόσμιο και διαχρονικό σύμβολο λεβεντιάς, αυτοθυσίας και αξιοπρέπειας είναι τόσο οι εικόνες του θρυλικού Προέδρου Αλιέντε να υπερασπίζεται με το όπλο στο χέρι το προεδρικό μέγαρο της Χιλής από τους πραξικοπηματίες λίγο πριν τον τραγικό του θάνατο όσο και ο τελευταίος του λόγος προς το λαό της Χιλής που εκφωνήθηκε εν μέσω των βομβαρδισμών του γραφείου του. 

 

O τελευταίος λόγος του Αλιέντε

   «Σίγουρα αυτή θα είναι η τελευταία ευκαιρία για μένα να απευθυνθώ σε εσάς. Η Πολεμική Αεροπορία έχει βομβαρδίσει τις κεραίες των Radio Portales και Radio Corporación. Οι λέξεις μου δεν έχουν πικρία αλλά απογοήτευση.        Είθε να έρθει μια ηθική τιμωρία για εκείνους που έχουν προδώσει τον όρκο τους: Στρατιώτες της Χιλής, οι δικαιούχοι αρχιστράτηγοι, ο Ναύαρχος Μερίνο, ο οποίος έχει αυτοανακηρυχθεί ο ίδιος διοικητής του ναυτικού, και ο κ. Μεντόζα, ο οποίος επαίσχυντα μόλις χθες ορκίσθηκε πίστη και αφοσίωση στην κυβέρνηση, και ο οποίος έχει επίσης αυτοανακηρυχθεί αρχηγός της Carabineros [παραστρατιωτικής αστυνομίας].
    Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, το μόνο πράγμα που απομένει για μένα είναι να πω στους εργάτες: δεν πρόκειται να παραιτηθώ! Ευρισκόμενος σε μια ιστορική μετάβαση, θα πληρώσω την πίστη του λαού με τη ζωή μου. Και τους λέω ότι είμαι βέβαιος ότι οι σπόροι που έχουμε φυτέψει στην καλή συνείδηση των χιλιάδων και χιλιάδων Χιλιανών δεν θα μείνουν συρρικνωμένοι για πάντα.
   Έχουν δύναμη και θα είναι σε θέση να μας εξουσιάζουν, αλλά οι κοινωνικές διεργασίες δεν μπορεί να εμποδιστούν ούτε από το έγκλημα, ούτε από τη δύναμη. Η ιστορία είναι δική μας, και οι άνθρωποι κάνουν την ιστορία.
   Εργάτες της χώρας μου: Θέλω να σας ευχαριστήσω για την αφοσίωση που είχατε πάντα, την εμπιστοσύνη που εναποθέσατε σε έναν άνθρωπο που ήταν μόνο ένας διερμηνέας της μεγάλης λαχτάρας για τη δικαιοσύνη, ο οποίος έδωσε το λόγο του ότι θα σεβαστεί το Σύνταγμα και το νόμο και έκανε ακριβώς αυτό.
   Σε αυτή την καθοριστική στιγμή, την τελευταία στιγμή που μπορώ ακόμα να απευθύνομαι σε εσάς, σας εύχομαι να επωφεληθείτε από το μάθημα: το ξένο κεφάλαιο, ο ιμπεριαλισμός, σε συνδυασμό με την αντίδραση, δημιούργησαν το κλίμα στο οποίο οι Ένοπλες Δυνάμεις έσπασαν την παράδοσή τους, την παράδοση που διδάχθηκαν από το στρατηγό Schneider και επιβεβαίωσαν με τον διοικητή Araya, θύματα του ίδιου κοινωνικού τομέα που σήμερα ελπίζει, με την ξένη βοήθεια, να κατακτήσει εκ νέου τη δύναμη να συνεχίσουν να υπερασπίζονται τα κέρδη τους και τα προνόμιά τους.
   Απευθύνομαι σε εσάς, πάνω απ ‘όλα, τη σεμνή γυναίκα του τόπου μας, την Campesina που πίστεψε σε εμάς, τη μητέρα που γνώριζε την ανησυχία μας για τα παιδιά. Απευθύνομαι στους επαγγελματίες της Χιλής, τους πατριώτες επαγγελματίες που συνέχισαν να δουλεύουν εναντίον της στάσης που υποστηρίζεται από επαγγελματικά σωματεία, σωματεία ταξικά που υπερασπίζονται επίσης τα προνόμια της καπιταλιστικής κοινωνίας.
   Απευθύνομαι στη νεολαία, αυτή που τραγουδούσε και μας έδωσε τη χαρά της και το αγωνιστικό της πνεύμα. Απευθύνομαι στον άντρα της Χιλής, τον εργάτη, τον αγρότη, το διανοούμενο, εκείνον που πρόκειται να διωχθεί, γιατί στη χώρα μας ο φασισμός είναι ήδη παρών εδώ και πολλές ώρες – σε τρομοκρατικές επιθέσεις, σε ανατινάξεις γεφυρών, σε διακοπές σιδηροδρομικών γραμμών, σε καταστροφές αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενόψει της σιωπής όσων είχαν την υποχρέωση να δράσουν. Ήταν υποχρεωμένοι. Η ιστορία θα τους κρίνει.
   Σίγουρα το Radio Magallanes θα σιγήσει, η ηρεμία και μεταλλικό όργανο της φωνής μου δεν θα σας φτάσει. Δεν πειράζει. Θα συνεχίσετε να την ακούτε. Θα είμαι πάντα δίπλα σας. Τουλάχιστον η μνήμη μου θα είναι αυτή ενός άνδρα αξιοπρεπή που στάθηκε πιστός στη χώρα του.
   Οι άνθρωποι πρέπει να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, αλλά δεν πρέπει να θυσιαστούν. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να αφεθούν να καταστραφούν ή να διατρηθούν από σφαίρες, αλλά ούτε και να ταπεινωθούν.
   Εργάτες της χώρας μου, έχω πίστη στη Χιλή και το πεπρωμένο της. Άλλοι άνδρες θα ξεπεράσουν αυτή τη σκοτεινή και πικρή στιγμή προδοσίας που προσπαθεί να επικρατήσει. Να πηγαίνετε προς τα εμπρός γνωρίζοντας ότι, αργά ή γρήγορα, οι μεγάλες λεωφόροι θα ανοίξουν και πάλι και οι ελεύθεροι άνθρωποι θα περπατούν μέσα από αυτές για να χτίσουν μια καλύτερη κοινωνία.
   Ζήτω η Χιλή! Ζήτω οι άνθρωποι! Ζήτω οι εργαζόμενοι!
   Αυτά είναι τα τελευταία λόγια μου, και είμαι βέβαιος ότι η θυσία μου δεν θα είναι μάταια, είμαι βέβαιος ότι, τουλάχιστον, θα είναι ένα μάθημα ηθικής που θα τιμωρήσει το κακούργημα, τη δειλία και την προδοσία.
   Σαντιάγο της Χιλής, 11 Σεπτεμβρίου 1973»

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ=ΗΠΑ:...... Η Πολεμική Αεροπορία απέρριψε νεαρό πιλότο επειδή δήλωσε ...άθεος

ΗΠΑ: Η Πολεμική Αεροπορία απέρριψε νεαρό πιλότο επειδή δήλωσε ...άθεος

Φωτό από AP

Την ώρα που η αμερικανική κοινή γνώμη προβάλλει τους μισθοφόρους του «Ισλαμικού Κράτους» ως φανατικούς θρησκόληπτους, μία είδηση που έρχεται από αυτή τη χώρα αποδεικνύει ότι ο θρησκευτικός φανατισμός δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των ισλαμιστών.
Πώς άλλωστε θα μπορούσε να ερμηνευτεί το γεγονός ότι η ίδια η αμερικανική Πολεμική Αεροπορία από πέρυσι επανέφερε την υποχρεωτικότητα του θρησκευτικού όρκου και φέτος απέρριψε την αίτηση ενός νεαρού πιλότου επειδή θέλει να δηλώνει άθεος.
Συγκεκριμένα ο νεαρός πιλότος ζήτησε την ένταξή του στις τάξεις της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία ωστόσο του διαμήνυσε ότι δεν θα γίνει δεκτός και θα αποταχθεί εάν δεν λάβει θρησκευτικό όρκο χρησιμοποιώντας τη φράση… «Ο Θεός να με σώσει».
Στο παρελθόν, οι πιλότοι μπορούσαν να επιλέξουν μια εναλλακτική πρόταση στον όρκο τους και να αποφευχθούν οι λέξεις «Ο Θεός να με σώσει» κατά τη στιγμή της ορκωμοσίας. Όμως, η Πολεμική Αεροπορία έχει αλλάξει την πρακτική του όρκου από τον Οκτώβρη του 2013.
Ο πιλότος δηλώνει έτοιμος να κινηθεί νομικά εναντίον του Στρατού, όπως δήλωσε η δικηγόρος του, λέγοντας ότι με αυτόν τον τρόπο παραβιάζεται το Σύνταγμα καθώς «η κυβέρνηση δεν μπορεί να αναγκάσει έναν μη πιστό να δώσει έναν όρκο με τον οποίο να επιβεβαιώνει ένα υπέρτατο ον».
Όσον αφορά την Πολεμική Αεροπορία ο εκπρόσωπός της απλώς δήλωσε ότι ο πιλότος είχε προθεσμία έως το Νοέμβρη για να ορκιστεί με θρησκευτικό όρκο, αναφέροντας πάντως ότι ζητήθηκε η «γραπτή νομική γνωμοδότηση» από το Πεντάγωνο.

Αποκρούονται και υποχωρούν τα στρατεύματα των φασιστών του Κιέβου από την Ανατολική Ουκρανία

C

Ουκρανία

Σχετικά Άρθρα

0
inShare

Η πλήρης ανατροπή της κατάστασης στο μέτωπο των μαχών στις Ανατολικές και Νότιες περιοχές της Ουκρανίας πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις των ιμπεριαλιστών. Οι εξεγερμένοι του Ντονμπάς περνούν από την άμυνα στην αντεπίθεση. Και ο «αναδιοργανωμένος» από τους Αμερικάνους συμβούλους στρατός των πραξικοπηματιών του Κιέβου αποδιοργανώνεται σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα και ανώτεροι αξιωματικοί του αρνούνται να δεχθούν τις διαταγές των πολιτικών προϊσταμένων τους. Το αεροδρόμιο του Λουγκάνσκ ανακαταλήφθηκε από τους εξεγερμένους, ενώ σφίγγει ο κλοιός γύρω από την πολύπαθη Μαριούπολη, στην Αζοφική. Παράλληλα αυξάνεται κατακόρυφα ο αιματηρός απολογισμός του ουκρανικού λαού. Τουλάχιστον 2600 οι νεκροί στα πεδία των μαχών και στις «ασύμμετρες απώλειες» από τους βάρβαρους βομβαρδισμούς των εξεγερμένων πόλεων. Οι τραυματίες πολλαπλάσιοι και οι πρόσφυγες ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Μεταξύ αυτών 814.000 Ουκρανοί, που βρίσκονται κιόλας στη Ρωσία, ενώ ο αριθμός των εκτοπισμένων στο εσωτερικό της Ουκρανίας, λόγω των συνεχιζόμενων πολεμικών συγκρούσεων, σχεδόν διπλασιάστηκε τις τρεις τελευταίες βδομάδες, φτάνοντας στις 260.000. Τεράστιες και οι καταστροφές των υποδομών στην εμπόλεμη ζώνη. Σχολεία, Νοσοκομεία, δίκτυα νερού, ενέργειας και επικοινωνιών έχουν καταρρεύσει στην άλλοτε βιομηχανική καρδιά της Ουκρανίας. Στις συνθήκες αυτές οι αρχές του Κιέβου από τον ολοκληρωτικό πόλεμο, που είχαν εξαπολύσει για την πλήρη υποταγή των εξεγερμένων, βρίσκονται σε σύγχυση.

Από τη μια πυκνώνουν οι εκκλήσεις για άμεση στρατιωτική «βοήθεια» της Δύσης, κι' από την άλλη στρέφονται σε νέες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τους ρωσόφωνους. Ο δοτός «πρωθυπουργός» Γιατσενιούκ προωθεί άμεσα στη βουλή την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η «ρωσική απειλή». Το πολεμικό κλίμα ενισχύουν και οι εκτιμήσεις του Ουκρανού υπουργού Άμυνας Γκελετέι. Υποστηρίζει ότι: «Ένας μεγάλος πόλεμος έχει φτάσει στο σπίτι μας, ένας πόλεμος τον οποίο η Ευρώπη δεν έχει δει μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε έναν τέτοιο πόλεμο οι απώλειες θα μετρώνται όχι κατά εκατοντάδες, αλλά κατά χιλιάδες, ή ακόμη και δεκάδες χιλιάδες νεκρούς». Και συμπεραίνει ότι «Πρέπει να οργανώσουμε άμεσα την άμυνά μας εναντίον της Ρωσίας η οποία προσπαθεί όχι μόνο να πάρει θέση στις κατεχόμενες περιοχές, αλλά και να εξαπολύσει μια επίθεση εναντίον άλλων περιοχών της Ουκρανίας». Ταυτόχρονα ενεργοποιείται η Ομάδα επαφής με τη συμμετοχή των εξεγερμένων, τους οποίους ο Ποροσένκο εξακολουθεί να χαρακτηρίζει «τρομοκράτες», του Ρώσου πρεσβευτή στο Κίεβο, εκπρόσωπου του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και του πρώην Ουκρανού προέδρου Κούτσμα, εκ μέρους του Κιέβου. Μέτρο των εσωτερικών πολιτικών αντιπαραθέσεων του Κιέβου και των εξωτερικών πιέσεων που δέχεται, αποτελεί και η αντιδιαμετρική τοποθέτηση Ποροσένκο-Γιάτσενιουκ σχετικά με τη «διαρκή εκεχειρία» που δρομολογήθηκε στα μέσα της εβδομάδας. Η υπηρεσία Τύπου της ουκρανικής Προεδρίας, ενώ ανακοίνωσε ότι οι πρόεδροι της Ουκρανίας, Ποροσένκο, και της Ρωσίας, Πούτιν, συμφώνησαν για “διαρκή κατάπαυση του πυρός” στην περιοχή Ντονμπάς της νοτιο-ανατολικής Ουκρανίας, προχώρησε σε διόρθωση λέγοντας ότι οι δύο πρόεδροι συμφώνησαν «ως προς έναν μηχανισμό επίτευξης κατάπαυσης του πυρός». «Ο Ουκρανός πρόεδρος συζήτησε με τον Ρώσο πρόεδρο περί συνολικής κατάπαυσης πυρός... συμφώνησαν για κατάπαυση του πυρός στο Ντονμπάς», ήταν η αρχική διατύπωση στην ανακοίνωση της ουκρανικής προεδρίας. Στη συνέχεια, το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Ουκρανός ομόλογός του Πέτρο Ποροσένκο συμφώνησαν για τα βήματα που πρέπει να γίνουν προς την ειρήνη στην ανατολική Ουκρανία, αλλά δεν συμφωνήθηκε εκεχειρία ανάμεσα στη Μόσχα και το Κίεβο, διότι η Ρωσία δεν συμμετέχει στη σύρραξη. Ωστόσο μεσολάβησαν οι τοποθετήσεις του Γιατσενιούκ, ο οποίος απέρριψε τις προτάσεις του Ρώσου προέδρου για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης, υποστηρίζοντας ότι αποτελούν μια απόπειρα εξαπάτησης της Δύσης, την παραμονή της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, ώστε να αποφύγει την επιβολή νέων κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας. «Το πραγματικό σχέδιο του Πούτιν είναι να καταστρέψει την Ουκρανία και να αποκαταστήσει τη Σοβιετική Ένωση», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Γιατσενιούκ. Επίσης ο Ομπάμα αντιτάχθηκε στην αναγγελθείσα συμφωνία λέγοντας πως είναι «πολύ νωρίς για να κρίνουμε τι σημαίνει η κατάπαυση του πυρός στην Ανατολική Ουκρανία», σημειώνοντας πως δεν μπορεί να υπάρξει ρεαλιστική λύση στην ουκρανική κρίση «εάν η Ρωσία συνεχίζει να στέλνει τεθωρακισμένα και στρατιώτες δήθεν ως αυτονομιστές». Νωρίτερα «κατευναστική» γραμμή είχε υιοθετήσει και ο γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, ο οποίος μετά τις αυστηρές συστάσεις του προς τη Μόσχα, τώρα αναγνωρίζει την ανάγκη πολιτικού διαλόγου για τον τερματισμό των συγκρούσεων υποστηρίζοντας ότι: «Δεν υπάρχει στρατιωτική λύση σε αυτή (την κρίση). Θα πρέπει να υπάρξει πολιτικός διάλογος για μία πολιτική λύση, αυτός είναι ο πιο βιώσιμος τρόπος», ενώ έκφρασε τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι οι συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας είχαν διάρκεια μόλις δύο ημερών. Επιθετικοί σχεδιασμοί Από την πλευρά τους ΝΑΤΟ και ΕΕ σπεύδουν να ξαναπροσδιορίσουν τις αποφάσεις και τη στάση τους απέναντι στη Ρωσία. Κορυφώνουν την προπαγάνδα τους για «ρωσική εισβολή» στην Ουκρανία, την οποία φυσικά η Ρωσία απορρίπτει και ο Λαβρόφ αντιτάσσει ότι «δεν έχουν αποδείξεις» και συγκαλούν αυτές τις μέρες διευρυμένες Συνόδους Κορυφής. Το ΝΑΤΟ στην Ουαλία ετοιμάζει σχέδιο συγκρότησης δύναμης ταχείας επέμβασης, που θα βρίσκεται σε πολεμική ετοιμότητα για την «ασφάλεια» των ευρωπαϊκών συνόρων από τη ρωσική απειλή. Αντίστοιχα στις Βρυξέλλες προετοιμάζεται νέο πακέτο οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας. Εμπρηστικές και φιλοπόλεμες δηλώσεις από την Εσθονία έκανε ο Ομπάμα προεξοφλώντας τις επικείμενες Νατοϊκές αποφάσεις της Ουαλίας. «Το NATO πρέπει να κάνει ξεκάθαρες δεσμεύσεις για να βοηθήσει την Ουκρανία να εκσυγχρονίσει και να ενισχύσει τις ένοπλες δυνάμεις της. Πρέπει να πράξουμε περισσότερα για να βοηθήσουμε και άλλους εταίρους του NATO, συμπεριλαμβανομένων της Γεωργίας και της Μολδαβίας, να ενισχύσουν την άμυνά τους», ανέφερε ο Ομπάμα κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας που εκφώνησε στο Ταλίν. Επίσης ο Αμερικανός πρόεδρος είπε πως πρέπει να επιβεβαιωθεί η «αρχή που πάντοτε καθοδηγούσε τη συμμαχία μας, ότι για τις χώρες οι οποίες πληρούν τα κριτήρια που θέτουμε και μπορούν να συνεισφέρουν ουσιωδώς στην ασφάλειά της, η πόρτα για την ένταξή τους στο NATO θα παραμείνει ανοικτή». Σύμφωνα με τον Ομπάμα, η Ουάσινγκτον θα συνεχίσει να προσφέρει εκπαίδευση και αρωγή για να ενισχυθεί η ουκρανική στρατιωτική ισχύς. Τέλος απορρίπτοντας τις επικρίσεις περί του ότι οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία είναι αναποτελεσματικές, ο Ομπάμα σημείωσε πως η μέχρι πρόσφατα συνδαιτυμόνας στο G8, Ρωσία, βρίσκεται ήδη σε ύφεση και πρόβλεψε πως η παραγωγή του ζωτικής σημασίας ενεργειακού της τομέα θα μειωθεί. Τις απειλητικές προθέσεις της ΕΕ συνόψισε η Ιταλίδα υπουργός Εξωτερικών, Φεντερίκα Μογκερίνι, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τονίζοντας ότι η σχετική Επιτροπή της ΕΕ εργάζεται πάνω σ' ένα νέο ενισχυμένο πακέτο κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Η Μογκερίνι που επιλέχθηκε πριν λίγες μέρες σαν επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, διάδοχος της Άστον από τον Οκτώβρη,  δήλωσε σχετικά με τις σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας ότι : «Η στρατηγική σύμπραξη έχει τελειώσει. Είναι ξεκάθαρο πως έχει τελειώσει και αυτό ήταν επιλογή της Μόσχας. Έχουμε πρόβλημα στο ουκρανικό έδαφος. Έχουμε ξεκάθαρα μια σύγκρουση»...«Η Ρωσία παραμένει ένας στρατηγικός πρωταγωνιστής στις περιφερειακές και παγκόσμιες προκλήσεις, είτε μας αρέσει είτε όχι, αλλά δεν πιστεύω πως εξακολουθεί να είναι ένας στρατηγικός εταίρος». Και αναφερόμενη στο  ΝΑΤΟ, στη διάρκεια ακρόασής της από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η Μογκερίνι δήλωσε δύο ημέρες πριν από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ, στην Ουαλία: «Οι ανατολικές χώρες-μέλη της Συμμαχίας, όλες αυτές οι χώρες στους κόλπους της Συμμαχίας που μοιράζονται ένα σύνορο με τη Ρωσία, πρέπει να είναι βέβαιες ότι το άρθρο 5 δεν είναι απλώς ένα κείμενο, ότι υπάρχουν μέτρα που μπορούν να ληφθούν για να διασφαλισθεί η ασφάλειά τους». Το άρθρο 5 της ιδρυτικής Συνθήκης του ΝΑΤΟ αναφέρεται στην αρχή της συλλογικής ασφάλειας, προβλέποντας ότι τα μέλη του δεσμεύονται να υπερασπισθούν το καθένα από τα υπόλοιπα σε περίπτωση που δεχθεί επίθεση. Στο φόντο της προέλασής τους στη Νοτιοανατολική Ουκρανία και οι ρωσόφωνοι του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ αναπροσαρμόζουν τη διαπραγματευτική τους τακτική. Έτσι στις συνομιλίες στο Μινσκ αντί για πλήρη ανεξαρτησία, που ζητούσαν μέχρι πρόσφατα, προτείνουν «διευρυμένη αυτονομία». Ο εκπρόσωπος στην Ομάδας Επαφής της  «Αυτόνομης Δημοκρατίας» του Ντονέτσκ, Πούργκιν, σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση στα ρωσικά ΜΜΕ, ανάφερε ότι συζητούν «τη διατήρηση ενός κοινού χώρου ασφάλειας με την Ουκρανία, και την αποκατάσταση των οικονομικών, πολιτισμικών και κοινωνικών δεσμών με την Ουκρανία, χωρίς να εγείρουμε διεκδικήσεις σε άλλες περιοχές». Η κίνηση, που εμφανίζεται σαν άμβλυνση των θέσεων των φιλορώσων, κινείται στη γραμμή που  υποστηρίζει η Μόσχα όταν μιλά για «ομοσπονδιοποίηση» της Ουκρανίας και συνομιλίες Κιέβου με τις ανατολικές επαρχίες για το καθεστώς τους. Η αμφίσημη αναφορά του Πούτιν την Κυριακή για το «καθεστώς» στις δύο ανατολικές επαρχίες συμπληρώνει τα μηνύματα που στέλνει η Μόσχα σε Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ. Ρωσικές αντιδράσεις Αλλά και η Ρωσία αναπροσαρμόζει τη στάση της απέναντι τόσο στην αμερικανονατοϊκή προσέγγιση στα σύνορά της, όσο και στον διακηρυγμένο οικονομικό αποκλεισμό της από τη Δύση.  Το Κρεμλίνο διαμηνύει ότι προς αντιρρόπηση των προαναγγελθέντων Νατοϊκών αποφάσεων της Ουαλίας προετοιμάζει νέο στρατηγικό δόγμα που «θα απηχεί τις νέες απειλές κατά της ασφάλειας της Ρωσίας, περιλαμβανόμενης της επέκτασης του ΝΑΤΟ, της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας και της πολιτικής κρίσης στην Ουκρανία», όπως δήλωσε ο αντιπρόεδρος του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Ποπόφ. Πρόσθεσε, ότι «το ζήτημα της στρατιωτικής εξάπλωσης του ΝΑΤΟ στα σύνορά μας, περιλαμβανόμενης και της επέκτασης της Συμμαχίας θα παραμείνει η μεγαλύτερη στρατιωτική απειλή κατά της Ρωσίας». Επανειλημμένα στο παρελθόν, υποστήριξε ο Ποπόφ, πολλοί ανώτεροι αξιωματούχοι της Δύσης «μας διαβεβαίωναν ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι εχθρός της Ρωσίας. Μας διαβεβαίωναν για τις καλές προθέσεις τους, αλλά οι κινήσεις και τα έργα τους το τελευταίο διάστημα αποδεικνύουν εντελώς τα αντίθετα». Αντίστοιχα στο εμπάργκο των ΗΠΑ, ΕΕ και των πρόθυμων συμμάχων τους, η Ρωσία, εκτός από τα γνωστά οικονομικά αντίμετρα στις εισαγωγές των αγροτικών προϊόντων (οπωροκηπευτικά, γαλακτοκομικά) των χωρών της ΕΕ, χρησιμοποιεί το στρατηγικό της πλεονέκτημα της ενεργειακής τροφοδοσίας της ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές τις μέρες εγκαινιάστηκε η έναρξη της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου «Δύναμη της Σιβηρίας», που θα μεταφέρει φυσικό αέριο στην Κίνα και γενικά στις ασιατικές αγορές, από τον Ρώσο Πρόεδρο, Πούτιν και τον Κινέζο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Γκαολί, που δήλωσε ότι η κατασκευή του κινεζικού τμήματος του αγωγού θα ξεκινήσει το πρώτο εξάμηνο του 2015. Οι εργασίες κατασκευής του αγωγού, που θα έχει συνολικό μήκος 4.000 χιλιόμετρα, ξεκινούν μερικούς μήνες μετά τη συμφωνία που υπέγραψαν το Μάη  η Μόσχα και το  Πεκίνο. Σύμφωνα με αυτήν, η Γκαζπρόμ - από το 2018 - θα διοχετεύει προς την Κίνα 38 δισεκατομμύρια

κυβικά μέτρα φυσικού αερίου το χρόνο. Στο ίδιο διάστημα συνεχίζονται εντατικά οι διαπραγματεύσεις για τις τιμές του ρωσικού φυσικού αερίου, που θα διατίθενται στην Ουκρανία και για την εξόφληση του συσσωρευμένου χρέους του Κιέβου, το οποίο στο εξής χάνει την «προνομιακή» τιμολογιακή μεταχείριση από τη Μόσχα, ενώ πληθαίνουν οι αναφορές σε μελέτες και απειλητικά σενάρια για την Ευρώπη, από πιθανό ρωσικό εμπάργκο εξαγωγής φυσικού αερίου κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 2014/15. Σε ρόλο κομπάρσου η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου Η υποτελής ευθυγράμμιση της ελληνικής κυβέρνησης στις επιταγές των Ευρωπαίων και Αμερικάνων ιμπεριαλιστών έχει άμεσα καταστροφικές συνέπειες για την ήδη χειμαζόμενη οικονομία της χώρας μας. Οι μόχθοι των ροδακινοπαραγωγών γίνονται θυσία στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια. Ο εμπαιγμός για το μέγεθος των αποζημιώσεων τραβάει σε μάκρος σε συνεδριάσεις επιτροπών, υποσχέσεις «υπευθύνων», διορθώσεις κριτηρίων και κατανομών αποζημιώσεων ανάμεσα στις πληττόμενες χώρες. Ωστόσο το Βερολίνο ξεκαθαρίζει ότι δεν θα υπάρξει «πλήρης αποζημίωση» των Ευρωπαίων αγροτών, που πλήττονται από το ρωσικό εμπάργκο. Ο Γερμανός υπουργός Γεωργίας, Σμιτ, προειδοποίησε: «Να δοθούν αποζημιώσεις, ναι, όμως αποζημίωση σημαίνει πως πληρώνουμε κάτι για κάθε μήλο (που δεν παραδόθηκε στη Ρωσία). Αυτό θα συμβεί, αλλά όχι πλήρως», και συνέχισε, «βρίσκομαι εδώ για να πολεμήσω εναντίον της εσφαλμένης εντύπωσης ότι θα υπάρξει πλήρης αποζημίωση, αυτό δεν μπορεί να συμβεί». Οι ανησυχίες επεκτείνονται στο σύνολο των αγροτικών εξαγωγικών προϊόντων και σε βάθος χρόνου, αλλά και στον τομέα του τουρισμού ακόμα και στο ρωσικό «επενδυτικό» ενδιαφέρον της Μόσχας για τον ΟΣΕ.  Ωστόσο στον τομέα της οικονομίας οι συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής είναι κιόλας προφανείς. Η κυβέρνηση που κατά τα άλλα κόπτεται για τον “ελληνισμό”, στην προκειμένη περίπτωση κάνει πως δεν βλέπει και δεν ακούει τίποτε, κλείνει τα μάτια και αδιαφορεί πλήρως για τους δεκάδες χιλιάδες  ελληνικής καταγωγής  πολίτες των περιοχών  της εμπόλεμης ζώνης αλλά και της Μαριούπολης. Αυτό είναι το αντίτιμο  της προσαρμογής στα ιμπεριαλιστικά  κελεύσματα, της “πρόθυμης” στήριξης  των αρχών του Κιέβου που προδιαγράφει και την απειλούμενη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα φιλοπόλεμα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Δεν τιμούν τη μνήμη του Παύλου Φύσσα με αυτόν τον τρόπο…

 Δεν τιμούν τη μνήμη του Παύλου Φύσσα με αυτόν τον τρόπο…

Με έκπληξη και απορία διαβάζουμε δηλώσεις μελών της «πρωτοβουλίας κοινωνικών δράσεων “Δεν ξεχνάμε”», στη συνέντευξη τύπου που έδωσαν εν όψει του  διημέρου (18 και 19 Σεπτέμβρη) που διοργανώνουν στη μνήμη του μουσικού καλλιτέχνη Παύλου Φύσσα, του δολοφονημένου από το στέλεχος της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής Ρουπακιά.

Η «πρωτοβουλία» που ―σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας― εκφράζει την οικογένεια του Παύλου Φύσσα, τους δικηγόρους της, φίλους του Παύλου κ.ά., καλεί «τον κόσμο στην πλατεία Συντάγματος να συμμετέχει χωρίς κομματικές και πολιτικές σημαίες, κρατώντας μόνο μπαλόνια, ελπίζοντας να απομονώσουν όσους ενδεχομένως αποπειραθούν να προσβάλουν τον ειρηνικό και απολιτικό χαρακτήρα των εκδηλώσεων»...

...ενώ σε άλλο σημείο οι εκπρόσωποί της τονίζουν: «Ευχόμαστε οι εκδηλώσεις να περιοριστούν σε έναν ειρηνικό χαρακτήρα και δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι απέχουμε από κάθε πολιτικό και κομματικό σχηματισμό».

Με τέτοιες δηλώσεις η «πρωτοβουλία» δεν τιμά τη μνήμη του Παύλου Φύσσα, που η σύντομη διαδρομή του στη ζωή και την τέχνη μόνο απολίτικη δεν ήταν. Ο Παύλος Φύσσας  ―αρέσει ή δεν αρέσει σε κάποιους― ήταν ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, τον καπιταλισμό, που γεννάει τον φασισμό και τον συντηρεί στις εφεδρείες του για να τον χρησιμοποιήσει ως εμπροσθοφυλακή μόλις τα θεμέλιά του αρχίζουν να τρίζουν. Αυτή του τη στάση την πλήρωσε με τη ζωή του. Μαντρόσκυλα αυτού του συστήματος και μιας χούφτας παρασίτων, που λυμαίνονται τον ιδρώτα των εργαζομένων και τον πλούτο που παράγουν, είναι τα μέλη της αγέλης της ναζιστικής Χρυσής Αυγής που, μια νύχτα, κύκλωσαν  τον αντιφασίστα καλλιτέχνη και τον δολοφόνησαν άνανδρα. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είτε «συμφωνούν» κάποιοι είτε όχι, ήταν ξεκάθαρα μια πολιτική δολοφονία.

Η επαναλαμβανόμενη επίκληση του «ειρηνικού χαρακτήρα» των εκδηλώσεων (γιατί άραγε; τι άλλο χαρακτήρα θα μπορούσαν να έχουν;) και ο εμφαντικός τρόπος που η «πρωτοβουλία» δηλώνει την απέχθειά της γενικά και αόριστα στα «κόμματα» και την «πολιτική» (θυμίζοντας έντονα το «κλίμα» που επικράτησε στις πλατείες των αγανακτισμένων),  ανεξάρτητα από προθέσεις, αποπροσανατολίζουν το λαό και τα νέα παιδιά που θα παραβρεθούν στις εκδηλώσεις. Αποσιωπώντας την πραγματική αιτία της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, και «τσουβαλιάζοντας» κόμματα και πολιτικές, η «πρωτοβουλία» θολώνει τα νερά που κρύβουν τον πρώτο και κύριο ένοχο, που δεν είναι άλλος από το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με... «απολιτίκ» μπαλόνια... αλλά αναδεικνύοντας και καταπολεμώντας τις αιτίες που τον γεννούν:  την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τη «θεοποίηση» του καπιταλιστικού κέρδους και τη χρησιμοποίηση κάθε μέσου από τη μεριά των καπιταλιστών για την πραγμάτωση των στόχων τους και τη διαιώνιση της κυριαρχίας τους. Με τον συλλογικό, οργανωμένο αγώνα για τα μικρά και τα μεγάλα «θέλω», «αξίζω», «δικαιούμαι» μας, κόντρα στο σύστημα, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Αυτή είναι και η ―οφειλόμενη― μεγαλύτερη  τιμή στη μνήμη του Παύλου Φύσσα.

Τετάρτη 10 Σεπτέμβρη 2014.

Σχετικά με τις τελευταίες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

Σχετικά με τις τελευταίες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

Οι τελευταίες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) την περασμένη Πέμπτη έχουν προκαλέσει ευφορία σε κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ και αστικά ΜΜΕ που πανηγυρίζουν, αλλά πάνω απ' όλα στους ιδιοκτήτες των τραπεζών και των άλλων επιχειρηματικών ομίλων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι επιβεβαιώθηκε η δική του γραμμή. Η κυβέρνηση το συνδέει με την προβολή των επιτευγμάτων της, που ανοίγουν το δρόμο τερματισμού της τρόικας και των μνημονίων και της διευθέτησης του χρέους. Και οι τράπεζες με τους επιχειρηματικούς ομίλους, επειδή ανοίγει ο δρόμος της ρευστότητας χρήματος.
Οι αποφάσεις της ΕΚΤ θεωρούνται ως η έναρξη της χαλάρωσης της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής, που θα δώσει τη δυνατότητα στις τράπεζες να δανειοδοτήσουν τις επιχειρήσεις στη βιομηχανία, στη μεταποίηση (ρευστότητα για την πραγματική οικονομία, όπως λένε οι αστοί), για να ξαναρχίσει η ανάπτυξη.
Τι αποφάσισε η ΕΚΤ την περασμένη Πέμπτη; Ο αστικός Τύπος συνόψισε τις αποφάσεις της στα εξής:
«Την έναρξη προγράμματος αγοράς διασφαλισμένων τιτλοποιημένων αξιόγραφων (ABSs) και αγοράς ομολόγων (CBPP3) αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), προχωρώντας στην εφαρμογή ενός ακόμη μέτρου για τη στήριξη της οικονομίας της Ευρωζώνης. Το νέο μέτρο θα τεθεί σε ισχύ από τον Οκτώβρη του 2014, ενώ στις 2 Οκτώβρη θα ανακοινωθούν οι λεπτομέρειες του προγράμματος. Αποφάσισε επίσης να μειώσει στο ιστορικό χαμηλό του 0,05% το βασικό της επιτόκιο, από 0,15% που ήταν μέχρι σήμερα. Επίσης, μείωσε το επιτόκιο διευκόλυνσης οριακής χρηματοδότησης στο 0,3% και το επιτόκιο καταθέσεων στο -0,20%. Οι αποφάσεις του ΔΣ της ΕΚΤ δεν ήταν ομόφωνες, αφού δε συμφώνησε ο επικεφαλής της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας, Γιενς Βάιντμαν».
Σημειώνουμε ότι είναι η δεύτερη φορά που μειώνει τα επιτόκια δανεισμού και τα αρνητικά επιτόκια καταθέσεων. Ταυτόχρονα, είχε εξαγγείλει πριν το καλοκαίρι το πρόγραμμα των τετραετών Στοχευμένων Μακροπρόθεσμων Συναλλαγών Αναχρηματοδότησης (TLTROs), ύψους 400 δισ. ευρώ. Ακόμα, βεβαίως, είναι ασαφές αν θα υλοποιηθούν στην πράξη αυτά τα μέτρα, αφού συνδέονται με διαπάλη στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.

***

Από την πρώτη στιγμή σημειώσαμε στο «Ριζοσπάστη» ότι πρόκειται για παρεμβάσεις υπέρ του κεφαλαίου. Ας δούμε πώς τεκμηριώνεται αυτό λίγο σχηματικά:
Τα μέτρα στοχεύουν στην ενίσχυση της ρευστότητας, που είναι αναγκαία για την καπιταλιστική οικονομία, για τους επιχειρηματικούς ομίλους προκειμένου να μπορούν να συνεχίζουν τη λειτουργία τους. Αυτήν τη ρευστότητα εξασφαλίζουν οι τράπεζες, είτε με τη μορφή δανεισμού είτε με την προεξόφληση επιταγών - γραμματίων είτε με αγορά ομολόγων κλπ. Ο δανεισμός και η προεξόφληση έχουν τόκους (το κέρδος των τραπεζών). Οσο μικρότερο είναι το επιτόκιο δανεισμού τόσο ευκολότερα δανείζονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Το χαμηλό λοιπόν επιτόκιο διευκολύνει το δανεισμό των τραπεζών κρατών - μελών της Ευρωζώνης από την ΕΚΤ, που με τη σειρά τους δανείζουν τις επιχειρήσεις. Επίσης το αρνητικό επιτόκιο καταθέσεων της ΕΚΤ λειτουργεί αποτρεπτικά στο να έχουν καταθέσεις οι τράπεζες στην ΕΚΤ, αφού δε θα κερδίζουν από αυτό. Αυτό ωθεί τις τράπεζες να προσανατολίζουν το χρήμα τους ως κεφάλαιο σε άλλους κερδοφόρους τομείς, π.χ., δανεισμό, συμμετοχή σε επενδυτικά πακέτα κλπ.
Ο άλλος τρόπος να διοχετευτεί περισσότερο χρήμα στην αγορά της Ευρωζώνης είναι η αγορά ομολόγων που έχουν εκδοθεί από διάφορους οργανισμούς, όπως, μονοπωλιακοί όμιλοι χρηματιστηριακές εταιρείες, τράπεζες, κράτη, προκειμένου να αντλήσουν χρήμα αυτοί που τα εκδίδουν. Ανάλογα με το χρόνο εξόφλησής τους, έχουν επίσης επιτόκια. Τα ομόλογα συνήθως αγοράζονται από τράπεζες. Βεβαίως έχουν κι ένα ρίσκο, αφού μπορεί αυτός που τα εκδίδει να μην μπορεί να τα αποπληρώσει στη χρονική προθεσμία που λήγουν, ή και καθόλου.
Η ΕΚΤ αποφάσισε λοιπόν να ρίξει χρήμα στην αγορά της Ευρωζώνης, στις τράπεζες δηλαδή, με αγορά από την ίδια ομολόγων, άρα διευκολύνει με ακόμη έναν τρόπο την υπόθεση δανεισμού των επιχειρηματικών ομίλων. Με τη διαφορά ότι αυτός ο τρόπος αντικαθιστά άμεσα «χαρτιά» (χαρτιά που θα πρέπει να εξοφληθούν στο μέλλον) με ευρώ. Κυκλοφορεί δηλαδή περισσότερο χρήμα στην αγορά, και αυτός είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης του λεγόμενου αποπληθωρισμού. Ομως αυτό το μέτρο επιδρά στην αξία του ευρώ σε σχέση με άλλα νομίσματα (π.χ., με το δολάριο), στο ρόλο του ως διεθνούς μέσου συναλλαγών. Εδώ ερχόμαστε σε ένα σημαντικό ζήτημα διαπάλης στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, αφού σε αυτό το ζήτημα δε στέκονται ενιαία όλα τα καπιταλιστικά κράτη, κάτι που εκφράστηκε και με τη διαφωνία της Γερμανίας. Ζήτημα όμως που δεν έχουμε το χώρο να αναλύσουμε σε αυτό το άρθρο.
Βεβαίως αυτές οι ενέργειες της ΕΚΤ δεν είναι μόνιμες και παντοτινές. Εφαρμόζονται για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί για τη στήριξη της ανάκαμψης των καπιταλιστικών οικονομιών στην Ευρωζώνη. Το ίδιο έγινε και στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια, θα αποφασίσουν τη μείωση αγοράς ομολόγων και την αύξηση των επιτοκίων. Σ' αυτόν το δρόμο βρίσκονται τώρα στις ΗΠΑ.

***

Ενα άλλο που σημειώσαμε από την αρχή στην εφημερίδα είναι ότι ο λαός δεν έχει κανένα όφελος. Είναι φανερό ότι ο καβγάς γίνεται για εξαγωγές κεφαλαίων κι εμπορευμάτων, για επενδυτικά πακέτα, για δανεισμό των επιχειρήσεων κλπ. Η λογική ότι ένας εργαζόμενος θα πρέπει να χαίρεται για την εφαρμογή τέτοιων μέτρων, που στηρίζουν την καπιταλιστική ανάκαμψη, στηρίζεται στο «λογικοφανές σχήμα» μιας εξίσωσης που λέει στήριξη της ρευστότητας = επενδύσεις = ανάπτυξη = νέες θέσεις εργασίας = καλύτερο βιωτικό επίπεδο. Ομως η αλήθεια είναι ότι τέτοια εξίσωση δεν υπάρχει. Πρώτο, γιατί είναι δεδομένο ότι όποια ενέργεια κι αν κάνει το κεφάλαιο για τη διαχείριση της κρίσης - επεκτατικού ή περιοριστικού χαρακτήρα - αυτή λειτουργεί αντιφατικά. Από τη μια λύνει ένα πρόβλημα, από την άλλη δημιουργεί ένα άλλο άμεσα ή προοπτικά. Δεύτερο, αυτά τα μέτρα συνοδεύονται από την επιμονή στη συνέχιση των αντεργατικών «μεταρρυθμίσεων» για την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τρίτο, η πείρα της ανάκαμψης στις ΗΠΑ δείχνει ότι οι μισθοί δε βελτιώθηκαν ουσιαστικά και ενιαία, ενώ η ανεργία μειώθηκε ελάχιστα συγκριτικά με τους ρυθμούς ανάπτυξης. Την ίδια ώρα, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν δυσκολίες στις οικονομίες και των ΗΠΑ και της Ευρωζώνης.
Τα «πανηγύρια» της κυβέρνησης, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι αποφάσεις της ΕΚΤ βρίσκονται στο σωστό δρόμο, δεν πρέπει να βρουν ευήκοα ώτα στο λαό. Που πρέπει να βαδίσει στη δική του κατεύθυνση, της οργάνωσης, της λαϊκής συμμαχίας, για την αντεπίθεση, για αποδέσμευση από την ΕΕ, για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική - λαϊκή εξουσία.

Σ.

Ο Φούχτελ και το ερωτηματολόγιο

Ο Φούχτελ και το ερωτηματολόγιο

Καταρχήν, να ξεκαθαρίσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, δήμαρχοι, αλλά και οι ηγεσίες των συλλογικών οργάνων της Τοπικής Διοίκησης, δεν έχουν ανάγκη κανέναν Φούχτελ για να υλοποιηθούν σχέδια ιδιωτικοποιήσεων υπηρεσιών των δήμων, αναθέσεις τομέων σε επιχειρηματίες. Πολύ περισσότερο δεν περίμεναν κανέναν εντεταλμένο σύμβουλο, για να επιβάλουν τέλη και φόρους, να συμφωνήσουν σε διαθεσιμότητες και απολύσεις εργαζομένων, να βάλουν λουκέτο σε παιδικούς σταθμούς και σε προγράμματα Πρόνοιας. Αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο στους εργαζόμενους. Ετσι κι αλλιώς στους εργαζόμενους στους δήμους αυτό είναι γνωστό εδώ και χρόνια. Εχουν δει από τη δεκαετία του '90 να φεύγουν συνάδελφοί τους, επειδή τον τομέα της ανακύκλωσης τον πήραν ιδιώτες, έχουν δει να μειώνεται το προσωπικό και στη συνέχεια να αναλαμβάνουν επιχειρηματίες τις δράσεις που εκτελούσαν οι δήμοι. Εδώ και αρκετούς μήνες, βλέπουν να εξελίσσεται η λεγόμενη «αξιολόγηση δομών και προσωπικού» που γίνεται με συγκεκριμένες κυβερνητικές αποφάσεις και με τη συναίνεση δεκάδων δημάρχων που πρόσκεινται σε αστικά κόμματα. «Αξιολόγηση» που οδηγεί σε κλείσιμο υπηρεσιών, απολύσεις προσωπικού και εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις.

Γιατί λέμε τα παραπάνω; Διότι, με αφορμή το ερωτηματολόγιο που εστάλη από τον υφυπουργό Εργασίας της Γερμανίας, Γ. Φούχτελ, με την ιδιότητα του υπεύθυνου από τη γερμανική πλευρά της λεγόμενης «Ελληνογερμανικής Συνεργασίας», σε δημάρχους και περιφερειάρχες, ορισμένοι έσπευσαν να κάνουν τους γνωστούς αποπροσανατολιστικούς τσαμπουκάδες και να συσκοτίσουν την ουσία του προβλήματος. Οτι, δηλαδή, αυτή η συνεργασία αποφασίστηκε πριν χρόνια μετά από επαφές της ελληνικής κυβέρνησης με στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης, ανάμεσά τους και ο Φούχτελ. Η επιδίωξή τους είναι να προωθήσουν συνεργασία σε επίπεδο δήμων και περιφερειών στην εξής λογική: «Εξορθολογισμός των δαπανών της Τοπικής Διοίκησης, αξιοποίηση ευρηματικών χρηματοδοτικών εργαλείων της δράσης των ΟΤΑ, ώστε να μειώνεται το βάρος της κρατικής δαπάνης γι' αυτούς και μεταρρύθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών των Δήμων». Τι σημαίνουν πρακτικά τα παραπάνω; Μεγαλύτερες περικοπές σε υπηρεσίες, αλλά και σε χρήματα που δίνονται στους δήμους, για να λειτουργούν αυτές τις υπηρεσίες και εμπλοκή Ελλήνων και Γερμανών επιχειρηματιών σε μπίζνες που μπορούν να γίνουν σε δήμους της Ελλάδας και της Γερμανίας. Εξέλιξη που θα έχει τραγικές επιπτώσεις στο λαό.

Πρέπει να θυμίσουμε και κάτι ακόμα. Το Γενάρη του 2013, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, επισκέφτηκε τη Γερμανία για επαφές. Αντιγράφουμε από ρεπορτάζ της «Ντόιτσε Βέλε» στις 15/1/2013:

«Σε καλό κλίμα πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα με τον Χανς Γιοάχιμ Φούχτελ, στον οποίο έθεσε το ζήτημα της επιδότησης ξένων δημόσιων επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Οπως τόνισε ο υφυπουργός στον Αλέξη Τσίπρα, η ελληνογερμανική πρωτοβουλία συνεργασίας στηρίζεται από όλα τα κόμματα της γερμανικής βουλής, δηλαδή, και από το Κόμμα της Αριστεράς που είναι το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη Γερμανία. Στη συνέχεια ο κ. Φούχτελ ενημέρωσε για τις δραστηριότητες και για την πορεία των εργασιών της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης, ενός οργανισμού της ελληνικής και της γερμανικής τοπικής αυτοδιοίκησης που ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 2010 και έχει ως σκοπό την ανταλλαγή τεχνογνωσίας.
Από την πλευρά του, ο κ. Τσίπρας αξιοποίησε την ευκαιρία για να θέσει το θέμα μιας πρόσφατης εγκυκλίου του ελληνικού υπουργείου Aνάπτυξης που αφορά τον επενδυτικό νόμο. Σε αυτήν ο υφυπουργός Νότης Μηταράκης διευκρινίζει ότι επιδοτούνται ξένες δημόσιες επιχειρήσεις που επενδύουν στην Ελλάδα. Το ίδιο όμως δεν ισχύει για τις αντίστοιχες ελληνικές επιχειρήσεις. Ο κ. Τσίπρας κατήγγειλε αυτήν την πρακτική ως δυσμενή για τους ελληνικούς ΟΤΑ σε σχέση με εκείνους του εξωτερικού και έθεσε το ερώτημα πώς θα μπορέσουν να δημιουργηθούν ελληνογερμανικές κοινοπραξίες από τη στιγμή που οι ελληνικοί ΟΤΑ φυτοζωούν ενώ οι ξένοι επιδοτούνται;» Απ' ό,τι φαίνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα πρόβλημα με την ελληνογερμανική συνεργασία για μπίζνες στους δήμους, αρκεί αυτή να είναι τίμια, καθαρή και πάνω απ' όλα ...ισότιμη. Προκαλεί, λοιπόν, τουλάχιστον απορία η χτεσινή δήλωση του Κ. Πουλάκη, μέλους της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, που, με αφορμή το ερωτηματολόγιο Φούχτελ είπε ανάμεσα σε άλλα: «Πότε και με ποιο δικαίωμα (σ.σ. η κυβέρνηση) εκχώρησε στον κ. Φούχτελ την αρμοδιότητα να παρακολουθεί τα προβλήματα και τις αναπτυξιακές προοπτικές των ελληνικών Δήμων και Περιφερειών;» Οπως, επίσης, και η χτεσινή δήλωση της Ρ. Δούρου, περιφερειάρχη Αττικής, που λέει: «Και μόνο η πρωτοβουλία αποστολής του ερωτηματολογίου φανερώνει το πνεύμα της προσέγγισης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εκ μέρους των συγκεκριμένων συμφερόντων τα οποία εκφράζει και προωθεί η "Ελληνογερμανική Συμμαχία"». Κοροϊδεύουν τον κόσμο...

Η περιβόητη ελληνογερμανική συνεργασία σε επίπεδο Τοπικής Διοίκησης αφορά εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις μιας σειράς νευραλγικών τομέων που σήμερα διαχειρίζονται δήμοι και περιφέρειες. Ορισμένοι από τους τομείς είναι: Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, Περιβάλλον, Διαχείριση Απορριμμάτων, χρήση Νέων Τεχνολογιών, ανάπτυξη Εναλλακτικών Μορφών Τουρισμού, αξιοποίηση Δημοτικής Περιουσίας. Κι όλα αυτά οδεύουν στους επιχειρηματίες που θα βγάζουν τεράστια κέρδη. Ο «Καλλικράτης» από το 2010 προβλέπει τέτοιου είδους συνεργασίες και σχέσεις, τέτοιου είδους μοντέλο λειτουργίας της Τοπικής Διοίκησης, γιατί αυτό είναι απαραίτητο για το κεφάλαιο. Και οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα ή οι συμβάσεις παραχώρησης δεν είναι φρούτο Φούχτελ, αλλά εργαλείο για την καπιταλιστική κερδοφορία. Αυτά, όπως αναφέραμε και παραπάνω, ήδη υπάρχουν και εφαρμόζονται. Φαίνεται, λοιπόν, πως για πολλούς είναι βολικό να το κρύβουν αυτό...

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Οι αιτίες της ενδοαστικής ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης παραμένουν

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Οι αιτίες της ενδοαστικής ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης παραμένουν

ΚΙΕΒΟ.--
Η εύθραυστη εκεχειρία διατηρείται στη νοτιοανατολική Ουκρανία για έκτη μέρα, ωστόσο η ενδοαστική και ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση ανάμεσα στις ΗΠΑ, ΕΕ και την καπιταλιστική Ρωσία καλά κρατεί και συνεχίζεται, αφού αφορά τον ανταγωνισμό για τα μερίδια των αγορών, τους ενεργειακούς πόρους και τους δρόμους μεταφοράς τους.
Ενδεικτικά στοιχεία αυτής της αντιπαράθεσης, παρά τις προσπάθειες των ηγεσιών Ουκρανίας και Ρωσίας να διατηρηθεί η λεγόμενη «ειρηνευτική διαδικασία» είναι και τα εξής: Χτες ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, μιλώντας για την κατάσταση στην Ουκρανία σημείωσε: «Πρόσφατα το ΝΑΤΟ αποφάσισε να αναπτύξει τις δυνάμεις του στην Ανατολική Ευρώπη. Η κρίση της Ουκρανίας που στην πραγματικότητα προκλήθηκε από μερικούς από τους Δυτικούς εταίρους μας, χρησιμοποιείται για την αναζωογόνηση αυτού του στρατιωτικού μπλοκ». Και πρόσθεσε: «Κρίνεται απαραίτητο να πάρουμε τα αντίστοιχα μέτρα για να εξασφαλίσουμε την ασφάλειά μας. Αλλά έχουμε τονίσει ότι θα ήταν πολύ πιο επιθυμητό να αποφύγουμε την υστερία όταν αυτά τα μέτρα θα ληφθούν».
Το ζήτημα αυτό αναφέρεται στην ένταση που παρατηρείται από τα τέλη Αυγούστου με τα γυμνάσια του ΝΑΤΟ όλο και πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα, στις Βαλτικές χώρες, στη Δυτική Ουκρανία και τη Μαύρη Θάλασσα, ενώ συνεχίζονται και τα σχέδια για την αμερικανική «αντιπυραυλική ασπίδα». Ετσι και η ρωσική κυβέρνηση, για να προστατεύσει τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων, ανακοίνωσε ότι «θα τα λάβει υπόψη της στο νέο στρατιωτικό σχεδιασμό της».
Χαρακτηριστική, επίσης, είναι και η δήλωση τις προηγούμενες μέρες σε ρώσικα ΜΜΕ της ηγέτιδας του Εθνικού Κόμματος της Γαλλίας, Μαρί Λεπέν που είπε ότι η «κρίση της Ουκρανίας αποτελεί ένα λάθος όλης της ΕΕ. Οι ηγέτες της διαπραγματεύτηκαν μια εμπορική συμφωνία με την Ουκρανία που ουσιαστικά εκβίασε τη χώρα να διαλέξει ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Ρωσία». Η στάση αυτή είναι έκφραση των διαφοροποιήσεων που υπάρχουν ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις και την κυβέρνηση κάτι που φαίνεται ανάγλυφα και στο ζήτημα των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, που αποφασίζονται αλλά η εφαρμογή τους καθυστερεί, ανάλογα με το βαθμό διασύνδεσης των μονοπωλίων της κάθε χώρας με τα ρωσικά.

Διχάζει η αμνηστία

Διαφοροποιήσεις όμως υπάρχουν και ως προς την απόφαση της κυβέρνησης του Κιέβου και του Ουκρανού Πρόεδρου Πέτρο Ποροσένκο, να χορηγηθεί αμνηστία στις ουκρανικές δυνάμεις που έδρασαν στην Ανατολική Ουκρανία, ζήτημα που συζητιέται στην ουκρανική Βουλή. Στην πραγματικότητα, αυτός ο όρος περιλαμβάνεται στο πρωτόκολλο για την εκεχειρία που υπογράφτηκε στις 5 Σεπτέμβρη στο Μινσκ της Λευκορωσίας. Ωστόσο, τόσο οι ρωσόφωνοι πολιτοφύλακες όσο και ΜΜΕ της Ρωσίας κάνουν λόγο για συγκάλυψη εγκλημάτων πολέμου εναντίον αμάχων, τόσο από τον ουκρανικό στρατό, αλλά και από τις παραστρατιωτικές δυνάμεις όπως αυτές που συγκρότησαν οι φασίστες του «Δεξιού Τομέα» και εθνικιστές «εθελοντές» από άλλες χώρες π.χ. το τάγμα «Αΐνταρ», που καταγγέλλεται για πολλά εγκλήματα ακόμα και από τη «Διεθνή Αμνηστία».
Επίσης, το ζήτημα του καθεστώτος των επαρχιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ είναι ένα σημαντικό θέμα τριβής που θα μείνει ανοιχτό για πολύ καιρό. Ο Ουκρανός Πρόεδρος δήλωσε χτες, κατά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου που μεταδόθηκε από την τηλεόραση ότι «η Ουκρανία δεν προχώρησε σε καμία υποχώρηση ως προς την εδαφική της ακεραιότητα και η ανατολική χώρα θα παραμείνει τμήμα της Ουκρανίας». Ανακοίνωσε ακόμα ότι την ερχόμενη βδομάδα θα καταθέσει στο Κοινοβούλιο νομοσχέδιο που θα χορηγεί ειδικό καθεστώς σε ορισμένες περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Από την πλευρά τους, οι ρωσόφωνοι ξεκαθαρίζουν ότι δεν έχουν πρόσθεση να παραμείνουν μέρος της Ουκρανίας. «Δεν έχουμε την πρόθεση να παραμείνουμε τμήμα της Ουκρανίας», δήλωσε ο Αντρέι Πούργκιν, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της αυτοονομαζόμενης Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ.

Διεργασίες στο αστικό στρατόπεδο

Χτες, επίσης, στο 1ο συνέδριο του λεγόμενου Κόμματος Λαϊκού Μετώπου, ο προσωρινός πρωθυπουργός Αρσένι Γιατσενιούκ εκλέχτηκε πρόεδρος του πολιτικού συμβουλίου. Το κόμμα αυτό είναι διάσπαση από το κόμμα Μπατκίβτσινα (Πατρίδα) και το ίδρυσαν μαζί ο Γιατσενιούκ και Ολεξάντρ Τουρτσίνοφ, πρόεδρος του κοινοβουλίου, που διαφοροποιήθηκαν από την Γιούλα Τιμοσένκο. Ανακοινώθηκε ότι θα κατέβει στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τις 26 Οκτώβρη, ενώ τις επόμενες μέρες αναμένεται να διατυπωθεί το λεγόμενο «πρόγραμμα» του κόμματος, που καλεί σε «ενότητα όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις για να υπάρξει νίκη στην εθνική υπόθεση». Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι η ενδοαστική αντιπαράθεση θα κλιμακωθεί με εμπλοκή και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που επίσης μετράνε τους δικούς τους στην «υπόθεση Ουκρανία».