Κανένα ΚΚΕ δε θα σε σώσει αν δε..

Ο Τσε Γκεβάρα για τον Στάλιν, τον Τρότσκι και το ρεβιζιονισμό

 Ο Τσε Γκεβάρα για τον Στάλιν, τον Τρότσκι και το ρεβιζιονισμό

Πολλοί τελευταία επιτίθενται με λύσσα στο "σταλινικό ΚΚΕ" και υπογράφουν ως επαναστάτες έχοντας δίπλα τους σημαίες και φωτογραφίες του Τσε!
Να όμως τι έλεγε ο ίδιος ο Τσε για τον Ιωσήφ Στάλιν


Ο Τσε Γκεβάρα δεν ήταν τροτσκιστής

guevaristas



Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν ένας αντι-ρεβιζιονιστής μαρξιστής-λενινιστής και δυναμικός υποστηρικτής του Ιωσήφ Στάλιν. Και οι δύο ήταν αντίθετοι στις πρακτικές του Τρότσκι και του Χρουστσώφ. Ο Τσε μισούσε την πολιτική του Χρουστσώφ και ήταν χολωμένος με την υποστήριξη που ο Φιντέλ Κάστρο έδειχνε στον σοβιετικό ρεβιζιονισμό


“Θεωρούμε τη δράση του τροτσκιστικού κόμματος ως αντεπαναστατική”, Τσε, 1961

Το Νοέμβρη του 1960, κατά την επίσκεψη του στην Σοβιετική Ένωση, επέμενε στην κατάθεση στεφάνου στον τάφο του Στάλιν, παρά τις παραινέσεις του κουβανού πρέσβη στη Μόσχα ώστε να μην το πράξει. Αυτό συνέβη περισσότερα από τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της περίφημης “αποσταλινοποίησης” της ΕΣΣΔ που ξεκίνησε επί Νικίτα Χρουστσώφ.

Ο συνταξιδιώτης του Τσε, Αλμπέρτο Γκρανάδο, είχε πεί ότι ο Γκεβάρα είχε ανακαλύψει τον Στάλιν (σ.μ: προφανώς εννοεί την πολιτική που εφήρμοσε ο Στάλιν στα χρόνια της ηγεσίας του) στα μέσα της δεκαετίας του 1950 (Anderson, σ.165-166 & σ.565).

Το 1955 όντας στο Μεξικό ο Τσε έστειλε γράμμα στην θεία του υπογράφοντας ως “Στάλιν ΙΙ”:

“Πιστεύω ότι η βασική ιδεολογία στην οποία ο Τρότσκι βασίστηκε ήταν λανθασμένη, τα κρυφά κίνητρα της δράσης του (ήταν) λανθασμένα και τα τελευταία του χρόνια υπήρξαν σκοτεινά. Οι τροτσκιστές δεν έχουν συνεισφέρει τίποτα απολύτως στο επαναστατικό κίνημα – εκεί που έδρασαν περισσότερο ήταν στο Περού αλλά στο τέλος απέτυχαν επειδή χρησιμοποιούν κακές μεθόδους”. (Παράρτημα, όπως αναφέρεται στο κείμενο “Comments on ‘Critical Notes on Political Economy’ by Che Guevara” από το Revolutionary Democracy Journal).

Παρά το γεγονός ότι ο Γκεβάρα βοήθησε στην ασφαλή απελευθέρωση ορισμένων τροτσκιστών από την φυλακή το 1965 (σ.μ: πιθανόν στην Κούβα, δεν αναφέρεται χώρα), ελευθερώθηκαν υπό τον όρο ότι θα σταματούσαν την πολιτική τους δράση. (Revolutionary History 2000, Τομ.7 Αρ., σ.193-195, σ.249).

“Κατά τη διαδρομή μου είχα την ευκαιρία να περάσω απ’ την “επικράτεια” της United Fruit Co., πείθοντας με ακόμη μια φορά πόσο απαίσια είναι αυτά τα καπιταλιστικά χταπόδια. Ορκίστηκα μπροστά σε μια φωτογραφία του παλαιού και θρηνημένου συντρόφου Στάλιν ότι δεν θα ησυχάσω μέχρι να δω τον αφανισμό αυτών των χταποδιών”. (Γράμμα στην θεία του Βεατρίκη, όπου περιγράφει εμπειρίες του απ’ τη διαμονή στην Γουατεμάλα το 1953. Απ’ το βιβλίο Che Guevara: A Revolutionary Life(1997) του Jon Lee Anderson).

“Ο Τρότσκι, μαζί με τον Χρουστσώφ, ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων ρεβιζιονιστών” – Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ, 4 Δεκέμβρη 1965

“Ο Τρότσκι έκανε θεμελιώδη λάθη…Οι τροτσκιστές απέτυχαν παντελώς διότι χρησιμοποίησαν κακές μεθόδους” – Άπαντα Κριτική για την Πολιτική Οικονομία, 1964.

“Στα επονομαζόμενα “λάθη του Στάλιν” βρίσκεται η διαφορά μεταξύ μιας επαναστατικής και μιας ρεβιζιονιστικής αντίληψης. Πρέπει να μελετήσεις τον Στάλιν στο ιστορικό πλαίσιο που κινήθηκε, όχι να τον δεις (αποκλειστικά) ως ένα είδος αγριανθρώπου, αλλά στα συγκεκριμένα ιστορικά όρια. Ασπάστικα τον κομμουνισμό εξαιτίας του πατερούλη Στάλιν και κανείς δεν πρέπει να ‘ρθει να μου πει ότι δεν πρέπει να διαβάζω Στάλιν. Τον διάβαζα όταν ήταν κάτι πολύ κακό να διαβάζεις γι’ αυτόν. Αυτό ήταν σε μια άλλη εποχή. Και επειδή δεν είμαι πολύ εφυιής, αλλά και ξεροκέφαλος, συνεχίζω να τον διαβάζω. Ιδιαίτερα σε αυτήν τη νέα περίοδο που είναι ακόμη χειρότερο να διαβάζεις (για τον Στάλιν). Τότε, όπως και τώρα, βρίσκω μια σειρά πραγμάτων που είναι πολύ καλά”. (Γράμμα του Τσε προς τον René Ramos Latour, στις 14 Δεκέμβρη 1957, κορυφαίου μέλους του Κινήματος της 26ης Ιούλη που πέθανε στην μάχη).

“Στην Κούβα δεν υπάρχει τίποτα δημοσιευμένο, εάν εξαιρέσουμε τα σοβιετικά τούβλα*, τα οποία φέρουν τη δυσκολία ότι δεν σ’αφήνουν να σκεφτείς – το κόμμα σκέφτεται για σένα και συ πρέπει να το αφομοιώσεις. Θα ήταν αναγκαίο να δημοσιευθούν η πλήρης εργογραφία των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν (υπογραμμισμένο από τον Τσε στο αυθεντικό έγγραφο της επιστολής) και άλλων σπουδαίων μαρξιστών. Εδώ θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τους μεγάλους ρεβιζιονιστές (εάν θέλεις μπορείς να προσθέσεις τον Χρουστσώφ) και επίσης τον φίλο σου τον Τρότσκι ο οποίος υπήρξε και προφανώς έγραψε κάτι”. (Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ Ντάβαλος, πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημ. Contracorriente, Αβάνα, Σεπτέμβρης 1997).


*Σημείωση ΕκΤ:"τα σοβιετικά τούβλα" ήταν θεωρητικά εγχειρίδια που πήγαιναν στην Κούβα απο την Σοβ.Ένωση την εποχή Χρουτσώφ και που οπως φαίνεται δεν συμπαθούσε καθόλου ο Τσε.

Η μάχη στη γέφυρα του Κοράκου

 Η μάχη στη γέφυρα του Κοράκου

Στις 9-20 Μάρτη του '49 η Ι Μεραρχία του Φλωράκη και η II Μεραρχία του Διαμαντή παίρνουν εντολή από το Γενικό Αρχηγείο να επιχειρήσουν αντιπερισπασμό προς ΑΡΤΑ. Ο αντιπερισπασμός πέτυχε, ο Εθνικός Στρατός θεώρησε ότι εξελίσσεται επίθεση στην Αρτα και για να την αντιμετωπίσει απέσπασε δυνάμεις από Κόνιτσα, Β. Πίνδο.

Ετσι έγινε κατορθωτό να ανακαταληφθούν στο Γράμμο Ασημοχώρι Βούρμπιανη - Κάντσικο - Πύργος Στράτσιανης - Κάμενικ. Ο αντιπερισπασμός βοήθησε να περάσει το δρόμο Γιάννενα - Τρίκαλα η Φάλαγγα των Αόπλων που ξεκίνησε από τα Χάσια.

Τα τμήματα του ΔΣΕ συμπτύσσονται από την περιοχή του Βάλτου, προς τη γέφυρα Κοράκου. Ολα τα περάσματα είναι πιασμένα. Ο ΔΣΕ με πολύ κόπο και σθένος κρατάει τη γέφυρα, τα «Πέντε Αδέρφια», και το ύψωμα πάνω από τη γέφυρα στις Πηγές.

Γύρω από τη γέφυρα μια κόλαση φωτιάς και σίδερου. Αεροπορία, πυροβολικό έχουν στόχο να ρίξουν τη γέφυρα, να αποκόψουν τα τμήματά μας. Η αεροπορία ανέλαβε να καταστρέψει το γεφύρι με πολυβολισμούς και ρουκέτες. Τα ΣΠΙΤΦΑΪΡ πραγματοποίησαν 150 εξόδους. Με αυτή την αποστολή, ολόκληρη τη μέρα 28η Μάρτη 49 γύρω από το γεφύρι Κοράκου εκτυλίχτηκαν μερικές από τις πλέον άγριες συμπλοκές ολόκληρου του Εμφυλίου.

Τα τμήματά μας περνούν, ο μεγάλος τους όγκος. Μια διμοιρία μόνο ξεκόπηκε δυτικά του Αχελώου. Ωρα 21.15 στις 28 Μάρτη 1949 η γέφυρα του Κοράκου τινάζεται στον αέρα.

Είχε άνοιγμα στη βάση 84 μέτρα και ύψος στη μέση της καμάρας 46 μέτρα. Σήμερα δεν απομένουν παρά δεξιά και αριστερά του ποταμού τα βάθρα της Γέφυρας Κοράκου, το παλιό φυλάκιο Κούλα.

Τα τμήματα του ΔΣΕ τράβηξαν για τα Πετρίλια.

Η Ι Μεραρχία του Φλωράκη έμεινε στο χώρο της Αργιθέας.

Η II του Διαμαντή τράβηξε για τη Ρούμελη. 

Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ.

Τον Αύγουστο του '49

"Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ" Η ΣΙΤΙΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ

"Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ"

Η ΣΙΤΙΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια διευρύνεται ο κατάλογος των σχολείων Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης που για την κάλυψη ζωτικών αναγκών τους απευθύνονται στη «φιλανθρωπία» διαφόρων ιδρυμάτων και επιχειρήσεων.

 Αυτό γίνεται στο πλαίσιο της πολιτικής των κυβερνήσεων που προωθούν το λεγόμενο «νέο σχολείο της αγοράς» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των επιχειρηματικών ομίλων. Ένα σχολείο που δε θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά αντίθετα θα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από την τσέπη των γονιών και από τους διάφορους «φιλάνθρωπους» χορηγούς.

Από τη μια η κυβέρνηση, η οποία έχει φροντίσει με τα νέα βάρβαρα μέτρα και ειδικά με το 3^ο μνημόνιο, που το ψήφισαν όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, να πληθαίνουν τα παιδιά που απειλούνται από τη φτώχεια, αντί να χορηγήσει το απαραίτητο κονδύλι στους δήμους για τη σίτιση όλων των παιδιών στα σχολεία, εξακολουθεί να σφυρίζει αδιάφορα και να ευλογεί τις «ευεργεσίες».

Κι από την άλλη τα διάφορα ιδρύματα και οι μεγάλες επιχειρήσεις που δείχνουν δήθεν το ενδιαφέρον τους για το δημόσιο σχολείο, κάνουν «δωρεές» και «χορηγίες» έχοντας το αφορολόγητο και συγχρόνως πολλαπλά οφέλη, από τη διαφήμιση μέχρι και το να αποφασίζουν οι ίδιοι οι «χρηματοδότες» του σχολείου τι θα διδάσκονται οι μαθητές του συγκεκριμένου σχολείου

Όσο αφορά μάλιστα το ‘Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος εμφανίζεται με δωρεές και προσφορές εκατομμυρίων σε φιλανθρωπίες, κρύβοντας επιμελώς τις επιδοτήσεις, τις φοροαπαλλαγές, τα κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Κέρδη που είναι βαμμένα από τον ιδρώτα, το αίμα και την εκμετάλλευση των Ελλήνων και ξένων ναυτεργατών.  Οι περίφημες «χορηγίες» τους είναι ψίχουλα, σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα τεράστια υπερκέρδη τους που έχουν συσσωρευτεί από το ξεζούμισμα των εργατών τους, δηλαδή των γονιών των μαθητών μας.

Η «χρηματοδότηση» των σχολείων από τους χορηγούς συμφέρει τις κυβερνήσεις, γιατί αποσύρονται από τις ευθύνες τους για δημόσια και δωρεάν παιδεία και ταυτόχρονα καλύπτονται όπως – όπως τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα των σχολείων, των λαϊκών οικογενειών.

 Ενώ έχει αξία να υπενθυμίσουμε ότι η κάλυψη των οικονομικών αναγκών της σχολικής μονάδας αποτελεί δείκτη αξιολόγησης του σχολείου και των εκπαιδευτικών.

Τέλος η αναζήτηση οικονομικών πόρων από τους γονείς και εκπαιδευτικούς στην «μεγαλοψυχία» των χορηγών είναι αδιέξοδη, αφού δεν μπορεί να καλύψει στοιχειωδώς τις τεράστιες ανάγκες των σχολείων.

Για όλους αυτούς τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι καθήκον των εκπαιδευτικών, των γονιών και των μαθητών μαζί με όλο το λαό είναι να αντισταθούμε και να υψώσουμε τείχος απέναντι στην προσπάθεια παραπέρα εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης.

 ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

·    Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία σε ένα ενιαίο και δωδεκάχρονο σχολείο για όλα τα παιδιά

·    Κάλυψη των αναγκών του σχολείου μόνο από τον κρατικό προϋπολογισμό με  χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών  και

·    Σχολεία χωρίς καμιά επιχειρηματική δράση στην εκπαίδευση.

Τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών δε χρειάζονται ελεημοσύνη. Χρειάζονται ολόπλευρη μόρφωση και γονείς με μόνιμη και σταθερή εργασία. Χρειάζονται ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

                                                            ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                                  Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΙΜΕΡΤΖΟΓΛΟΥ                                                        ΝΤΙΑΝΑ ΛΙΑΚΟΥ

Κεφάλαιο, υπεραξία, κέρδος και μισθός εργασίας στον καπιταλισμό

Κεφάλαιο, υπεραξία, κέρδος και μισθός εργασίας στον καπιταλισμό

αναδημοσιευση

Τη δεκαετία του 1980 στις ΗΠΑ το 1% του πληθυσμού κρατούσε στα χέρια του το 60% όλου του πλούτου της χώρας, ενώ το 87% είχε το 8%.

Η ουσία της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής συνιστάται στο ότι η ιδιοκτησία αυτή αποτελεί το μέσο της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας, τη βάση των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων.

Τα μέσα παραγωγής γίνονται κεφάλαιο μόνο όταν χρησιμοποιούνται για την εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας.

Το κεφάλαιο είναι αξία που φέρνει στον ιδιοκτήτη της το κέρδος δια μέσου της εκμετάλλευσης των μισθωτών εργατών. Επομένως το κεφάλαιο δεν είναι πράγμα, αλλά οικονομική, παραγωγική σχέση μεταξύ της τάξεως των καπιταλιστών και της τάξεως των εργατών.

Ο εργάτης πιάνει δουλειά στον καπιταλιστή με σκοπό να πάρει από αυτόν ένα καθορισμένο χρηματικό ποσό και να αγοράσει με αυτό τα μέσα συντήρησης. Επομένως, η μίσθωση του εργάτη είναι μια ιδιόμορφη εμπορική πράξη ανάμεσα στον καπιταλιστή και τον εργάτη.

Η εργασία σαν ξόδεμα πνευματικής και μυϊκής ενέργειας, σαν συνειδητή και σκόπιμη δραστηριότητα δεν αποτελεί η ίδια εμπόρευμα, άλλα είναι το προτσές της παραγωγικής κατανάλωσης κάποιου εμπορεύματος. Η εργασία δημιουργεί την αξία, άλλα η ίδια δεν έχει αξία, γιατί η αξία είναι ενσωματωμένη στο εμπόρευμα εργασία.

Η εργατική δύναμη είναι το σύνολο των σωματικών και πνευματικών ικανοτήτων του ανθρώπου, τις οποίες αυτός ξοδεύει στο προτσές της παραγωγής.

Η ατομική ελευθερία είναι ο πρώτος όρος για την εμφάνιση του εμπορεύματος εργατική δύναμη στην αγορά. Ο δεύτερος όρος είναι να μην έχει ο προσωπικά ελεύθερος άνθρωπος ιδιόκτητα μέσα παραγωγής.

Η αξία της εργατικής δύναμης καθορίζεται από την αξία των μέσων ύπαρξης που είναι αναγκαία για την συντήρηση του ίδιου του εργάτη και για τη συντήρηση της οικογένειάς του.

Το μέγεθος της αξίας του εμπορεύματος εργατική δύναμη εξαρτάται και από πολλούς παράγοντες: τα έξοδα για την άνοδο της ειδίκευσης του εργάτη, τις ιδιομορφίες της ιστορικής ανάπτυξης της κάθε χώρας, κλπ.

Εκτός από την αξία, η εργατική δύναμη έχει και αξία χρήσης. Η αξία χρήσης του εμπορεύματος εργατική δύναμη συνίσταται στην ικανότητά της να δημιουργεί αξία και μάλιστα αξία μεγαλύτερη από αυτήν που έχει η ίδια η εργατική δύναμη.

Η πούληση της εργατικής δύναμης για καθορισμένο μόνο χρονικό διάστημα διαφυλάσσει την προσωπική ελευθερία του προλετάριου.

Η ιδιομορφία του εμπορεύματος εργατική δύναμη συνίσταται επίσης και στο ότι το εμπόρευμα αυτό είναι αδιαχώριστο από τον κάτοχό του. Γι’αυτό η κατανάλωση της εργατικής δύναμης στο προτσές της παραγωγής, η εκμετάλλευσή της στην καπιταλιστική επιχείρηση είναι ταυτόχρονα και εκμετάλλευση του ίδιου του μισθωτού εργάτη.

Αφού αγοράσει εργατική δύναμη και μέσα παραγωγής, ο καπιταλιστής οργανώνει την παραγωγή εμπορευμάτων.

Στην αξία των νέων εμπορευμάτων, η οποία δημιουργήθηκε με την εργασία των μισθωτών εργατών, υπάρχει εκτός από την αξία της εργατικής δύναμης, και ένα πρόσθετο μέρος αξίας, που το ιδιοποιείται δωρεάν ο καπιταλιστής. Αυτό ακριβώς το μέρος της αξίας, που δημιουργείται από την εργασία των μισθωτών εργατών, άλλα δεν πληρώνεται από τον καπιταλιστή, είναι η υπεραξία.

Η υπεραξία αυτή δημιουργήθηκε από την απλήρωτη πρόσθετη εργασία. Στην καπιταλιστική επιχείρηση η εργάσιμη μέρα διαιρείται σε δύο μέρη: α) στον αναγκαίο χρόνο εργασίας, στη διάρκεια του οποίου αναπαράγεται η αξία της εργατικής δύναμης, και β) στον πρόσθετο χρόνο εργασίας, στη διάρκεια του οποίου δημιουργείται η υπεραξία.

Η παραγωγή της υπεραξίας και η ιδιοποίηση της από τους καπιταλιστές είναι ο βασικός οικονομικός νόμος του καπιταλισμού.

Ένα μέρος του κεφαλαίου ο επιχειρηματίας το επενδύει σε μέσα παραγωγής: κτίρια, μηχανές, εγκαταστάσεις, πρώτες ύλες κλπ. Η αξία των χρησιμοποιούμενων μέσων παραγωγής μεταφέρεται με την εργασία των εργατών στο έτοιμο προϊόν και μπαίνει στην αξία του χωρίς μεταβολή. Αυτό το μέρος του κεφαλαίου ονομάζεται σταθερό κεφάλαιο (C).

Το μέρος του κεφαλαίου, που ξοδεύεται για την αγορά της εργατικής δύναμης, στο προτσές της παραγωγής, μεταβάλλει το μέγεθός του και γιαυτό ονομάζεται μεταβλητό κεφάλαιο (v).

Η σύγκριση της υπεραξίας με την πηγή της, με το μεταβλητό κεφάλαιο, εκφράζει το ποσοστό της υπεραξίας. Το ποσοστό της υπεραξίας παριστάνεται με το γράμμα m’ και εκφράζεται σε εκατοστά. Ο τύπος του είναι: m’=m/v x 100.

Το ποσοστό της υπεραξίας εκφράζει με ακρίβεια το βαθμό εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο. Αν το ποσοστό της υπεραξίας είναι 100%, τότε σε κάθε ώρα πληρωμένης εργασίας αναλογεί μια ώρα απλήρωτης εργασίας.

Η ιστορία της ανάπτυξης του καπιταλισμού δείχνει, ότι το ποσοστό υπεραξίας και, επομένως, ο βαθμός εκμετάλλευσης αυξάνονται.

Η άσβεστη δίψα για κέρδος και ο συναγωνισμός αναγκάζουν τους καπιταλιστές να διευρύνουν και να τελειοποιούν την παραγωγή τους.

Ένας από τους τρόπους ανεβάσματος του βαθμού εκμετάλλευσης είναι η απόλυτη αύξηση της εργάσιμης μέρας. Εργάσιμη μέρα ονομάζεται το μέρος του εικοσιτετραώρου, στη διάρκεια του οποίου ο εργάτης εργάζεται στην επιχείρηση του καπιταλιστή.

Η υπεραξία που παράγεται με την παράταση της εργάσιμης μέρας ονομάζεται απόλυτη υπεραξία.

Το μέγεθος της εργάσιμης μέρας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την δύναμη και την οργάνωση της εργατικής τάξης, από τη συσπείρωση της στον αγώνα ενάντια στην αστική τάξη για την υπεράσπιση των ζωτικών δικαιωμάτων της.

Η υπεραξία που παράγεται με την μείωση του αναγκαίου χρόνου εργασίας και την αντίστοιχη αύξηση του πρόσθετου χρόνου εργασίας, ονομάζεται σχετική υπεραξία.

Η άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας δεν μπορεί παντού να γίνει ταυτόχρονα. Στην αρχή γίνεται σε ορισμένες επιχειρήσεις, όπου χρησιμοποιούνται πιο τελειοποιημένα τεχνικά μέσα, εργάζονται πιο ειδικευμένοι εργάτες και έχει καλύτερα οργανωθεί η παραγωγή. Η ατομική αξία του προϊόντος αυτών των επιχειρήσεων θα είναι μικρότερη από την κοινωνική και οι καπιταλιστές, που έχουν αυτές τις επιχειρήσεις θα πάρουν συμπληρωματικό εισόδημα.

Η υπεραξία, που παίρνεται χάρη στο ότι η ατομική αξία ενός εμπορεύματος είναι μικρότερη από την κοινωνική του αξία, λέγεται πρόσθετη υπεραξία.

Το μεταβλητό κεφάλαιο, που ξοδεύει ο καπιταλιστής για την αγορά εργατικής δύναμης, παρουσιάζεται με την μορφή του μισθού εργασίας. Εξωτερικά ο μισθός εργασίας φαίνεται σαν πληρωμή για την εργασία, αυτό όμως δεν είναι παρά η επίφαση. Στην ουσία ο μισθός εργασίας είναι παραλλαγμένη μορφή της αξίας και της τιμής της εργατικής δύναμης.

Έτσι, ο μισθός συγκαλύπτει, κρύβει την εκμετάλλευση της εργασίας από το κεφάλαιο. Ο μισθός εργασίας υπάρχει σε δύο βασικές μορφές: με το χρόνο και με το κομμάτι.

Το κέρδος είναι ο μορφή, που παίρνει η υπεραξία στην επιφάνια των φαινομένων της καπιταλιστικής οικονομίας. Πως λοιπόν η υπεραξία μετατρέπεται σε κέρδος;

Ας υποθέσουμε ότι η αξία ενός εμπορεύματος, που παράγεται σε μια καπιταλιστική επιχείρηση, είναι 120 νομισματικές μονάδες (80σ+20μ+20υ). Η αξία αυτή αποτελείται από την μεταφερμένη αξία των μηχανών, των πρώτων υλών και των καυσίμων (80σ) και από την νέα αξία που δημιουργήθηκε με την εργασία των μισθωτών εργατών (20μ+20υ). Αλλά οι δαπάνες του καπιταλιστή για την παραγωγή του εμπορεύματος ή όπως τις ονομάζουν, τα καπιταλιστικά έξοδα παραγωγής, αποτελούνται μόνο από το σταθερό και το μεταβλητό κεφάλαιο που ξόδεψε (80σ+20μ). Οι δαπάνες αυτές αντιπροσωπεύουν μόνο το ένα μέρος της αξίας του εμπορεύματος. Το άλλο μέρος της είναι η υπεραξία. Έτσι η υπεραξία αποτελεί το πλεόνασμα που μένει όταν από την αξία του εμπορεύματος αφαιρεθούν τα καπιταλιστικά έξοδα παραγωγής.

Το κέρδος είναι η υπεραξία που παρουσιάζεται σαν δημιούργημα όλου του επενδυμένου κεφαλαίου. Η μετατροπή της υπεραξίας σε κέρδος κρύβει την πραγματική πηγή της προέλευσης της, συγκαλύπτει την εκμετάλλευση της εργασίας από το κεφάλαιο.

Το ποσοστό του κέρδους είναι ο λόγος της υπεραξίας προς όλο το επενδυμένο κεφάλαιο, εκφρασμένος επί τοις εκατό. Μαζί με την μετατροπή της υπεραξίας σε κέρδος συντελέστηκε και η μετατροπή του ποσοστού της υπεραξίας σε ποσοστό του κέρδους. Αν το ποσοστό του κέρδους παρασταθεί με Κ’, ο τύπος του θα είναι: Κ’=υ/σ+μ x 100.

Το ποσοστό του κέρδους είναι μικρότερο από το αντίστοιχο της υπεραξίας. Έτσι, π.χ. αν η αξία ενός εμπορεύματος θα είναι 120 (80σ+20μ+20υ) το ποσοστό της υπεραξίας θα είναι: υ’=20/20 x100 = 100%, ενώ το ποσοστό του κέρδους θα είναι: Κ’=20υ/80σ+20μ x 100 = 20%.

Το ποσοστό του κέρδους δείχνει μόνο το βαθμό της αποδοτικότητας της καπιταλιστικής επιχείρησης, της αποτελεσματικότητας της επένδυσης του κεφαλαίου και κρύβει σε σημαντικό βαθμό την ουσία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Στους διαφόρους βιομηχανικούς κλάδους υπάρχει διαφορετική οργανική σύνθεση του κεφαλαίου, δηλαδή διαφορετική αναλογία ανάμεσα στο μεταβλητό και το σταθερό κεφάλαιο, η οποία εκφράζει τις διαφορές στην τεχνική της παραγωγής (σ: μ). Οι διαφορές στην οργανική σύνθεση του κεφαλαίου δείχνουν, ότι τα κεφάλαια ίσου μεγέθους στους διαφόρους κλάδους της παραγωγής βάζουν σε κίνηση διαφορετική ποσότητα ζωντανής εργασίας. Για αυτό ακόμα και στην περίπτωση, που οι άλλοι όροι της παραγωγής είναι όμοιοι, ο όγκος της υπεραξίας, που δημιουργείται σε επιχειρήσεις οι οποίες έχουν όμοια κεφάλαια, αλλά ανήκουν σε διαφορετικούς κλάδους, είναι ανόμοιος. Αυτό σημαίνει ότι όταν τα εμπορεύματα πουληθούν με τιμές που αντιστοιχούν στην κοινωνική αξία αυτών των εμπορευμάτων, οι κλάδοι με υψηλή οργανική σύνθεση του κεφαλαίου θα πάρουν χαμηλό ποσοστό κέρδους και αντίστροφα.

Το τελικό αποτέλεσμα της μετατόπισης των κεφαλαίων από τους λιγότερο επικερδείς κλάδους της βιομηχανίας θα είναι ότι οι ιδιοκτήτες κεφαλαίων ίσου μεγέθους θα αρχίσουν να παίρνουν ίσο περίπου κέρδος.

Το μέσο ποσοστό κέρδους δίνεται με τον τύπο: Κ’μ=ΓΟΥ/ΓΟΚ x100, όπου το ΓΟΥ είναι ο όγκος της υπεραξίας που παράγεται σε όλους τους κλάδους και το ΓΟΚ είναι όλο το κεφάλαιο που έχει επενδυθεί.

Συρία: Έδωσαν όπλα στους τζιχαντιστές, παραστρατιωτικοί που στηρίζονται από τις ΗΠΑ

 Συρία: Έδωσαν όπλα στους τζιχαντιστές, παραστρατιωτικοί που στηρίζονται από τις ΗΠΑ

Σύροι "αντάρτες" που εκπαιδεύτηκαν από τις ΗΠΑ παρέδωσαν μέρος του εξοπλισμού τους στο Μέτωπο αλ Νόσρα, το παρακλάδι της αλ Κάιντα στη Συρία, με αντάλλαγμα την ασφαλή διέλευσή τους., δήλωσε Αμερικανός εκπρόσωπος του στρατού.

Οι πληροφορίες αυτές είναι το τελευταίο ανησυχητικό δείγμα ότι αποτυγχάνει η προσπάθεια εκπαίδευσης Σύρων ανταρτών για να πολεμήσουν εναντίον του Ισλαμικού Κράτος στη Συρία.

Οι αντάρτες παρέδωσαν έξι φορτηγάκια και πυρομαχικά, περίπου το ένα τέταρτο του εξοπλισμού που τους είχε δοθεί, σε έναν μεσολαβητή του Μετώπου αλ Νόσρα στις 21-22 Σεπτεμβρίου με αντάλλαγμα την ασφαλή τους διέλευση, ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο συνταγματάρχης Πάτρικ Ράιντερ εκπρόσωπος της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ αρμόδιας για τη Μέση Ανατολή (Centcom).

«Αν είναι ακριβής η πληροφορία ότι μέλη των Νέων Συριακών Δυνάμεων παρέδωσαν εξοπλισμό στο Μέτωπο αλ Νόσρα είναι πολύ ανησυχητική και παραβιάζει τους κανονισμούς του συριακού προγράμματος εκπαίδευσης και εξοπλισμού» τόνισε ο Ράιντερ.

Υψηλόβαθμος αξιωματικός του αμερικανικού στρατού είχε επισημάνει την προηγούμενη εβδομάδα μιλώντας στο Κογκρέσο ότι πολύ λίγοι αντάρτες εξακολουθούν να πολεμούν στη Συρία,
αν και Αμερικανοί αξιωματικοί επεσήμαναν αυτή την εβδομάδα ότι έκτοτε έχουν ταχθεί στο πλευρό των εξεγερμένων δεκάδες επιπλέον άνδρες.

Σύμφωνα με Αμερικανό αξιωματούχο, το πρόγραμμα εκπαίδευσης και εξοπλισμού των "μετριοπαθών" Σύρων ανταρτών βρίσκεται υπό εξέταση και ενδέχεται να αναθεωρηθεί.

Στο μεταξύ ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι θα προσπαθήσει να προωθήσει μια νέα πρωτοβουλία για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στον πόλεμο στη Συρία στη διάρκεια συναντήσεων που θα έχει στη Νέα Υόρκη την επόμενη εβδομάδα, ξεκινώντας από μια συζήτηση με τον Ιρανό ομόλογό του Μοχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ σήμερα.

Αφού στήριξε μια ειρηνευτική πρωτοβουλία του ΟΗΕ η οποία απέτυχε να τερματίσει τον συριακό εμφύλιο, ο Κέρι θα δοκιμάσει πολλές προτάσεις για μια νέα προσέγγιση στη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη τις επόμενες ημέρες.

Βάσει των νέων προτάσεων στην εξεύρεση λύσης θα μπορούσαν να συμμετάσχουν το Ιράν, σημαντικός σύμμαχος του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, η Σαουδική Αραβία και χώρες όπως η Τουρκία και το Κατάρ που υποστηρίζουν ομάδες των "εξεγερμένων".

Πηγή: Το Βήμα

Το μέλλον είναι ο Σοσιαλισμός - Die zukunft ist der Sozialismus

 Το μέλλον είναι ο Σοσιαλισμός - Die zukunft ist der Sozialismus

Εκδήλωση στο ΕΜΠ με τη συμμετοχή της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (Sozialistische Deutsche Arbeiterjugend).

Πηγή: 902.gr

Στη Γερμανία, οι νέοι, ειδικά όσοι έχουν τελειώσει σχολεία κατάρτισης, δεν κάνουν σχέδια για το μέλλον, γιατί κάτι τέτοιο μοιάζει με ουτοπία...

Κάθε χρόνο, πάνω από 300.000 νέοι βρίσκονται άνεργοι και μπαίνουν στο φαύλο κύκλο της επανακατάρτισης.

Το 70% των φοιτητών, επειδή πρέπει να πληρώνουν δίδακτρα περίπου 600 ευρώ το εξάμηνο, δουλεύουν παράλληλα σε μπαρ, εστιατόρια, σε άσχημες συνθήκες δουλειάς, χωρίς να υπάρχουν συνδικάτα, σωματεία, οποιαδήποτε μορφή οργάνωσης. Οι ηγεσίες των συνδικάτων, όπου υπάρχουν, έχουν κατά κύριο λόγο σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση, στρέφονται κατά της ταξικής πάλης, προβάλλοντας τη λογική της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού.

Το 30% των νέων κάνουν δουλειές άσχετες με το αντικείμενο στο οποίο έχουν καταρτιστεί. Το16% των νέων πρέπει να δουλεύουν περισσότερο για να καλύψουν τις μέρες που πήγαιναν στο επαγγελματικό σχολείο, παρότι αυτές οι δύο μέρες τη βδομάδα αναγνωρίζονται από τον νόμο ως χρόνος εργασίας.

Το 36,5% των μαθητευόμενων κάνουν υπερωρίες που δεν πληρώνονται, από φόβο μήπως χάσουν τη δουλειά. Οι 3 στους 4 εργάζονται τζάμπα 5 ώρες επιπλέον τη βδομάδα, δηλαδή δύο μέρες το μήνα. Με 40 ώρες εργασίας τη βδομάδα αμείβονται με 500 ευρώ, οι περισσότεροι νέοι αναγκάζονται να μένουν με τις οικογένειές τους, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν με αυτούς τους μισθούς, μόνο για ενοίκιο χρειάζεσαι 400 - 500 ευρώ, μετά πώς θα ζήσεις; Το11% κάνουν δεύτερη δουλειά για να ζήσουν. Τις πιθανότητες να πας διακοπές με τους φίλους σου...τις ξεχνάς. Τις περισσότερες φορές δεν έχεις χρήματα για αθλητισμό, πολιτισμό, να πας σινεμά ή για κολύμβηση. Οι γυναίκες υφίστανται διπλή εκμετάλλευση, καθώς στη μαθητεία πληρώνεσαι ανάλογα με το φύλο...

Τα παραπάνω είναι εμπειρίες από πρώτο χέρι, που μετέφεραν εκπρόσωποι της 25μελούς αντιπροσωπείας της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (SDAJ) - (νεολαία του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος), που μίλησαν την Παρασκευή στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου της Αθήνας, για την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η νεολαία στη Γερμανία, τη χώρα που προπαγανδίζεται ως «ο μεγάλος νικητής της κρίσης». Στοιχεία που σκιαγραφούν από τη μία τις διαφορές που αφορούν το επίπεδο στην ανάπτυξη και τη δύναμη των καπιταλιστικών οικονομιών κι από την άλλη τις αμέτρητες ομοιότητες που προκύπτουν από την κοινή στρατηγική του κεφαλαίου για τη θωράκιση της κερδοφορίας του, με το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Γιάννης Χασόγλου, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της SDAJ, ο οποίος παρουσίασε τα παραπάνω στοιχεία.

Ο Νίκος Λεοντίδης, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ, ανοίγοντας την εκδήλωση, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Δεν υπάρχουν "παράδεισοι" πουθενά στον καπιταλιστικό κόσμο και γι' αυτό, ανεξάρτητα από τη χώρα που βρίσκεται ή θα βρεθεί ένας νέος, δεν πρέπει να παραιτηθεί από την πάλη».

Μετά την κεντρική ομιλία, ακολούθησε συζήτηση, όπου οι Φλο Χάμπερκοστ, μέλος της Γραμματείας του ΚΣ της SDAJ και υπεύθυνος του ΚΣ για το Εργατικό Κίνημα και Λάρα Τούρεκ, μέλος της Επιτροπής του ΚΣ της SDAJ για το Εργατικό Κίνημα, απάντησαν σε ερωτήσεις που έθεσαν φοιτητές, σχετικά με την αντίληψη που έχουν οι νέοι στη Γερμανία για το Σοσιαλισμό (δείτε εδώ την απάντηση), σχετικά με τα ιδεολογήματα που προβάλλονται, ότι «πηγή του κακού», για την κατάσταση που υπάρχει στην Ελλάδα, είναι η Άγκελα Μέρκελ (δείτε εδώ την απάντηση), αλλά και για την διαχείριση του προσφυγικού - μεταναστευτικού ρεύματος από την γερμανική κυβέρνηση και τις δηλώσεις των Γερμανών βιομηχάνων (δείτε εδώ την απάντηση).

Η εκδήλωση έκλεισε με ανταλλαγή αναμνηστικών ανάμεσα στους εκπροσώπους της SDAJ και της ΚΝΕ, που τους φιλοξενεί στη χώρα μας.

Τροτσκισμός για αρχάριους

 Τροτσκισμός για αρχάριους

Όλα ξεκίνησαν από ένα διάλογο με τον «πιο παλιό» και τις απορίες του.

-Δεν είναι θετικό που κατεβαίνει το Εεκ με την Ανταρσυα;

-Εε… όχι ακριβώς ρε συ. Έχουν ματώσει οικονομικά από τόσες κάλπες συνεχόμενες, γι’ αυτό δεν κατεβαίνουν μόνοι τους. Είναι και ζήτημα επιβίωσης, εκλογικής, οικονομικής… Αυτοί συνεργάζονταν παλιά και στο Μερα, αλλά είχαν διαφωνήσει με την Ανταρσυα, μεταξύ άλλων γιατί είχαν τα ενδοτροτσκιστικά τους με το Σεκ. Τι έχει αλλάξει δηλ από τότε προς το καλύτερο στην Ανταρσυα, για να αλλάξουν κι αυτοί γνώμη;

-Έφυγαν Αραν κι Αρας.

-Ναι αλλά έμεινε το Σεκ κι όλοι οι άλλοι το προσπέρασαν από δεξιά κι έγιναν χειρότεροι.

-Και ποια είναι η διαφορά του Σεκ με το Εεκ; Το Σίγμα στην αρχή;

Κι έτσι ανοίξαμε τις πύλες του ανεξήγητου…

Μολονότι οι τροτσκιστές νιώθουν την ανάγκη να αυτοπροσδιοριστούν ως ρεύμα από τις ιδέες του ιστορικού τους ηγέτη (όπως κάνουν δηλ κι οι Μαοϊκοί, αλλά όχι πλέον οι Σταλινικοί) αφενός χρειάζεται να γίνει ένας διαχωρισμός μεταξύ των τροτσκιστών και του Τρότσκι (που δεν είχε κατρακυλήσει στο χαμηλό επίπεδο πολλών επιγόνων του), αφετέρου πρέπει να προσδιορίσουμε σε τι ακριβώς συνίσταται ο τροτσκισμός κι αν έχει λόγο ύπαρξης σήμερα ως πολιτικό ρεύμα, σχεδόν έναν αιώνα μετά την εμφάνισή του στο ιστορικό προσκήνιο, και τις συγκεκριμένες συνθήκες που την υπαγόρευσαν. Να απαντήσουμε δηλ: τι εστί τροτσκισμός (μαοϊσμός, σταλινισμός, κτλ) στον 21ο αιώνα;

-Αυτοί δεν είναι με την παγκόσμια επανάσταση; Ότι δεν μπορεί να γίνει σε μία μόνο χώρα; Ε με αυτούς είμαι εγώ, είπε ο «πιο παλιός», εκφράζοντας το «νέο».

-Μπα, μην είσαι τόσο σίγουρος. Δε θυμάσαι που όταν έλεγαν οι άλλοι τροτσκιστικό το Κουκουέ, μου έλεγες κι εσύ για την εξαρτημένη Ελλάδα, που την κάνουν ό,τι θέλουν οι Γερμανοί;

Κι έπειτα, δε λένε ακριβώς αυτό οι Τρότσκες. Λένε πως η επανάσταση ξεκινάει ή μπορεί να ξεκινήσει από μια χώρα, αλλά μπορεί να νικήσει μόνο παγκόσμια (που αν με αυτή τη νίκη εννοούσαν τον κομμουνισμό, θα μπορούσαμε και να συμφωνήσουμε). Αλλά ξέρεις, γλώσσα λανθάνουσα ταληθή λέγει. Γιατί για κάποιους (όχι μόνο τρότσκες απαραίτητα), αυτό απέχει ένα βήμα για να φτάσουν στο συμπέρασμα πως σήμερα είναι αδύνατη και η επανάσταση σε μια μόνο χώρα (γιατί θα της την πέσουν αυτόματα από τον εχθρικό, καπιταλιστικό περίγυρο), συνεπώς πρέπει να την επιδιώξουμε παγκόσμια στην κλίμακα των διαφόρων ολοκληρώσεων (πχ εντός της ΕΕ), όπως περίπου ο Τσίπρας περιμένει να αλλάξουν οι κυβερνήσεις κι οι συσχετισμοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στα εισαγωγικά στοιχεία πρέπει να σημειώσουμε επίσης τη δυσκολία να αντιμετωπιστούν οι τροτσκιστές ως κάτι ενιαίο, αφενός γιατί πολιτικά κάλυπταν μέχρι πρότινος ένα φάσμα από τον κυβερνητικό Σύριζα ως το εξωκοινοβούλιο ή ακόμα και την κριτική στήριξη του Κκε (ω ναι, υπάρχουν κι αυτοί)· αφετέρου γιατί οι διασπάσεις τους επέρχονται με κινηματογραφικούς ρυθμούς αμοιβάδας –και ως προς αυτό αξίζει να διαβάσει κανείς κάποια γλαφυρά στατιστικά στο σχετικό κεφάλαιο από το βιβλίο του Γκίκα για το Κκε και το μεσοπόλεμο: ο μέσος όρος ζωής κάθε οργάνωσης κι η μέση κομματική ηλικία του κάθε τροτσκιστή, που σπανίως ξεπερνά την τριετία.

Μετά από αυτά μπορούμε να περάσουμε στο ψητό με την τροτσκιστική ποικιλία και να ξεχωρίσουμε τα διάφορα είδη. Μια βασική διάσπαση στο διεθνές τροτσκιστικό ρεύμα είναι οι οπαδοί του Τόνι Κλιφ και της θεωρίας του κρατικού καπιταλισμού, που διαφωνεί με την κλασική, τροτσκιστική θεώρηση της ΕΣΣΔ ως εκφυλισμένου (μεν), εργατικού (δε) κράτους, και ψάχνει να τεκμηριώσει την (κρατικο)καπιταλιστική της φύση και την πραγματοποίηση κέρδους-υπεραξίας στις εμπορικές συναλλαγές με τις χώρες του εξωτερικού και στην πώληση οπλικών συστημάτων!

Από αυτή τη μήτρα προέρχεται το Σεκ (Ανταρσυα), η διάσπασή του, η Δεα (που είναι στη ΛαΕ) και μια διάσπαση της διάσπασης, το Κόκκινο, με την οποία όμως υπήρχαν ζυμώσεις για την επανένωσή τους.

-Δηλ αυτοί με τις σφυρίχτρες;

Ναι αυτοί. Με τα πλακάτ στην τσάντα, τα πανομοιότυπα πανό με τις διαφορετικές υπογραφές, με τα απαγορευτικά σηματάκια-αυτοκολλητάκια, με τις ανακοινώσεις, τις εφημερίδες, τη συλλογή υπογραφών και γενικά μη σου τύχει.

Οι μεταξύ τους διασπάσεις έχουν κατά κανόνα διεθνείς αναφορές. Το Σεκ είναι στην ουσία το ελληνικό παράρτημα του αγγλικού Swp, απ’ όπου κληρονόμησε τη λογική των καλών σχέσεων με τους εργατικούς (δηλ το Πασοκ και τη Γσεε), καθώς φαντασιώνονται πως οικοδομούν το ενιαίο μέτωπο της εργατικής τάξης. Εξ ου και το περιβόητο σύνθημα της περιόδου 93-96: ψηφίζουμε Πασοκ χωρίς αυταπάτες. Αλλά αυτοί οι Πασόκοι με τις σφυρίχτρες αποτελούν βράχο λογικής στην Ανταρσυα συγκριτικά με τους υπόλοιπους και τις μεταλλάξεις τους.

Η Δεα αντιθέτως ακολούθησε την αμερικάνικη διάσπαση του κλιφικού ρεύματος. Ενώ το Swp διερχόταν πρόσφατα μια πολύ σοβαρή κρίση, που εξ όσων γνωρίζω δεν έχει το ελληνικό της αντίστοιχο (και είναι ζήτημα πώς θα εξελιχθεί τώρα που στους εργατικούς της Αγγλίας αναδείχτηκε στην ηγεσία ένας άγγλος Τσίπρας).

Μια άλλη ομάδα οργανώσεων έχει αδελφικές σχέσεις με κόμματα του γαλλικού τροτσκισμού. Η Οκδε-Σπάρτακος έχει σχέση με τα υπολείμματα της επίσημης έκφρασης της τέταρτης διεθνούς, ενώ το Εεκ με ένα γραφείο που επιδιώκει την ανασυγκρότησή της. Η Οκδε σκέτο (ή Οκδε-Εργατική Πάλη) είναι καρπός μιας διάσπασης του 87’, με λεπτές κι αδιόρατες διαφορές σε ζητήματα διεθνισμού. Τέτοιου διεθνισμού, που το 04’ για παράδειγμα κάποια από τις δύο οργανώσεις πρέπει να είχε υποστηρίξει το Ναι, στο δημοψήφισμα Ανάν για την Κύπρο.

Η Οκδε σκέτο ήταν κι αυτή στο Μερα, μαζί με το Εεκ, το Ναρ και τους Οικολόγους Εναλλακτικούς, και αποχώρησε από την Ανταρσυα, θεωρητικά για μια φράση σε μια προεκλογική της διακήρυξη που μιλούσε για τις καλύτερες παραδόσεις του Εαμ (που ήταν όμως προδοτικό και Σταλινικό, κατά τη δική τους εκτίμηση). Στην πράξη έφυγαν, γιατί δεν τους είχαν δώσει δύο υποψήφιους στο ευρωψηφοδέλτιο κι έτσι (πίστευαν πως) αλλοιώνονταν οι συσχετισμοί. Φαντάσου δηλ να είχαν να μοιράσουν και βουλευτικές-υπουργικές θέσεις, τι είχε να γίνει…

-Δηλ αυτοί δεν ήταν με το Εαμ;

Κάποιοι λένε πως ήταν, αλλά δεν τους θέλαμε εμείς. Κάποιοι άλλοι παραδόθηκαν στους Γερμανούς από τις κατοχικές αρχές κι εκτελέστηκαν (όπως πχ ο Πουλιόπουλος). Και άλλοι διακήρυσσαν τη συναδέλφωση με τους ναζί στρατιώτες που είναι ταξικά αδέρφια μας. Ενώ υπήρχαν κι αυτοί που μετά το αντάρτικο του Δσε έδιναν συγχαρητήρια στο βασιλιά για τη νίκη του εθνικού στρατού (πχ ο πρεσβύτερος Γιωτόπουλος).

-Κι ο Σάββας που δεν παρέδωσε ποτέ;

Το Εεκ είναι μια πολύ περίεργη ιστορία, που πριν φτάσει να θεωρείται η επιτομή του μαξιμαλιστικού αριστερισμού, θέτοντας ως μίνιμουμ αίτημα τις ενωμένες σοσιαλιστικές πολιτείες της Ευρώπης και τον παγκόσμιο κομμουνισμό, είχε ταχθεί υπέρ της πολιτικής της Περεστρόικα, στην οποία έβλεπε την πολιτική ενσάρκωση της αντιγραφειοκρατικής επανάστασης ενάντια στο σταλινισμό, που διακήρυττε ο Τρότσκι. Σε αυτά τα πλαίσια, πρέπει να συμμετείχε για ένα φεγγάρι και στην ίδρυση του Ενιαίου Συνασπισμού!

-Στο Ναρ είναι τροτσκιστές;

Όχι ακριβώς, αλλά τροτσκίζουν σαφώς, μέχρι πρότινος τουλάχιστον. Κάτι σαν το Πουμ στον Ισπανικό εμφύλιο. Και τώρα, αν εξαιρέσεις το Εκκε, οι μόνοι σύμμαχοί τους είναι τροτσκιστές. Εεκ, Οκδε-Σπάρτακος, Σεκ.

-Κι η Αραν-Αρας τι είναι;

Καμία σχέση, αυτοί είναι αλτουσεριανοί. Και διασπάστηκαν μεταξύ τους γιατί λέει οι άλλοι κρύβουν τις αντιθέσεις κάτω από το χαλί. Μη με ρωτάς ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι οι άλλοι. Το Λαϊκό Στρώμα είχε ρωτήσει μια φορά κάποιον δικό τους και του είχε δώσει αυτή την απάντηση. Μετά όμως διασπάστηκε κι η Αρας, και βγήκε η Αριστερή Συσπείρωση, που θα έπρεπε να τη λέμε ΑρΣυ, αλλά τη λέμε ΑριΣ, βασικά νομίζω για να μην τους μπερδεύουμε με την ΑρΣυ, που είναι κάτι σαν Αντάριζα στους γιατρούς. Και η Αρις κατήγγειλε τους πρώην δικούς της για παραγοντισμό, και τώρα που η Αρας έφυγε και πήγε με τη ΛαΕ, αυτοί παρέμειναν στην Ανταρσυα, ίσως για να τους ξεχωρίζει κάπως κι αυτούς ο αμύητος κόσμος (που και μυημένος να είσαι δηλ, πόσα να θυμάσαι. Και τι διάολο είναι οι 53 της Αραν; Οι διαφωνούντες που έμειναν; Και πόσο τυχαία είναι η σύμπτωση με τους 53 ντεμέκ διαφωνούντες του Σύριζα; Και με το ότι ο Στάλιν πέθανε το 53’; Τυχαία κι αυτά σύντροφοι;)

-Και το Κουκουέ γιατί το λένε τροτσκιστικό;

Έλα ντε. Κράτα το κάβα για το δεύτερο μέρος, γιατί αυτό παραξεχείλωσε…

Ρινόκεροι;

Μισό αιώνα πριν ο άνθρωπος πάτησε στο Φεγγάρι. Αλλά μισό αιώνα μετά, σε συνθήκες πρωτόγνωρων επιστημονικών και τεχνολογικών δυνατοτήτων, το να εξασφαλιστεί ένα πιάτο φαΐ, για τη μισή ανθρωπότητα αποτελεί ζητούμενο…
    Πριν από 80 χρόνια, η κρίση του καπιταλισμού πληρώθηκε από την ανθρωπότητα με τον πιο βαρύ φόρο αίματος κατά τη διάρκεια ενός Παγκοσμίου Πολέμου όπου το φρικτό τέρας παραλίγο να καταλάβει «ανεπαισθήτως» τον κόσμο.
    Στις μέρες μας, στην ίδια καπιταλιστική μήτρα, από την Ουγγαρία μέχρι τους μαχαιροβγάλτες στο Κερατσίνι, παράγεται και επωάζεται το ίδιο αυγό του ίδιου φιδιού…
    Πριν από δύο αιώνες και παραπάνω, η ανθρωπότητα δονήθηκε από το όραμα ενός κόσμου «ελευθερίας, ισότητας, αδελφότητας». Σήμερα μας παρουσιάζουν σαν «μοιραίο» και «αναπόφευκτο» να ζούμε σε ένα κόσμο που 80 μόλις πλουτοκράτες διαθέτουν πλούτο που ξεπερνά τα εισοδήματα 3,5 δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη!
    Ακολούθησαν η Παρισινή Κομμούνα και η Επανάσταση του ’17. Που έδειξαν ότι είναι κατορθωτό ο άνθρωπος, από την προϊστορία της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης, να περάσει στο «βασίλειο» της ικανοποίησης όλων των αναγκών του και της αξιοποίησης όλων των ικανοτήτων του.
    Σήμερα, κατά τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, οι ανισότητες, η ανελευθερία, ο καταναγκασμός, η προσφυγιά, η φτώχεια, η μετατροπή του ανθρώπου σε «λύκο για τον άνθρωπο» αποτελεί παγκοσμιοποιημένο δόγμα. Ένα δόγμα που διεκδικεί να επιβάλλεται ως «λογικός μονόδρομος» μέσα από τη διαστρέβλωση, την προπαγάνδα, την παραπληροφόρηση, την καταστολή, τον εκβιασμό, την τρομοκρατία…
    Πριν από 7 μήνες οι ψευδαισθήσεις έφεραν τις αλκυονίδες μέρες μιας δειλής προσμονής. Σήμερα που η αυταπάτη παρέδωσε την σκυτάλη στην βαρυχειμωνιά της πολιτικής απάτης, πανηγυρίζοντας ότι το πείραμα πέτυχε, ο κύριος Τσίπρας (εξάδελφος) διατυπώνει χωρίς φτιασιδώματα ό,τι δυσκολεύονται να ξεστομίσουν οι πρωτοκλασάτοι του ΣΥΡΙΖΑ: Η ψήφος της Κυριακής «νομιμοποιεί το μνημόνιο πολιτικά»…
    Είναι προφανές, λοιπόν, ότι ήρθε ξανά η ώρα να θυμηθούμε τους στίχους εκέινου του τραγουδιού:

    Και είναι εξίσου προφανές ότι ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε ξανά τον«Ρινόκερο».
    Ο Ιονέσκο στον «Ρινόκερό του» βάζει τον ήρωά του να αρνείται να σκύψει το κεφάλι στους κυρίαρχους, αρνείται ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική», και σε μια πόλη που ο ένας μετά τον άλλο μεταλλάσσεται σε «ρινόκερο», ο Μπερανζέ κραυγάζει:
«Ενάντια σε όλο τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σε όλον τον κόσμο δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω. Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος και μέχρι να “ρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι δεν θα συνθηκολογήσω! Δεν θα γίνω σαν και σας!».
    Κάποιοι ενδεχομένως ισχυριστούν ότι αυτό το «δεν θα γίνω σαν και εσάς», όταν είναι ειλικρινές και όχι δηθενιά και κούφια περιαυτολογία, ακόμα κι αν δεν συνιστά απονενοημένο διάβημα, αποτελεί δήλωση ενός στενού και εξατομικευμένου αναχωρητισμού απέναντι στην κυρίαρχη ταξική και πολιτική «ρινοκεριάδα».
    Θα ήταν έτσι αν η απόφαση των ανθρώπων να μείνουν όρθιοι αφορούσε μόνο τους ίδιους. Αλλά το να μένεις όρθιος στα μέρες μας ξεπερνά κατά πολύ την έτσι κι αλλιώς δεδομένη υποχρέωση του καθενός απέναντι στον εαυτό του.
     Όχι. Η άρνηση της «ρινοκεριάδας» δεν είναι εκδήλωση ναρκισσισμού, δεν είναι σνομπισμός, ούτε ματαιόσπουδη προσπάθεια να ξεχωρίσεις ποζάροντας αυτάρεσκα ότι βρίσκεσαι «απέναντι» από τον κόσμο.
    Το να παραμείνεις όρθιος, το να μην συνθηκολογήσεις – αυτός είναι ο πραγματικός μονόδρομος – έχει νόημα όχι για να ξεχωρίσουν από τον κόσμο οι οδοιπόροι αυτού του δρόμου, αλλά γιατί αυτός είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος για «να σμίξουμε τον κόσμο».  
    Ίσως, μάλιστα, αυτή να είναι και η απάντηση στο ερώτημα που έρχεται και επανέρχεται: «Και τι να κάνουμε;».
    Αλλά γιατί θα πρέπει να μας πει κάποιος τρίτος, κάποιος άλλος, «τι να κάνουμε»; Γιατί πρέπει να αναθέσουμε σε κάποιον «σωτήρα» ό,τι ο καθένας από εμάς και όλοι μαζί πρέπει και μπορούμε να κάνουμε.
    «Τι να κάνουμε», λοιπόν: Μα να αντιμετωπίσουμε ξανά τον «ρινόκερο»! Ναι, τον «ρινόκερο». Όπως ο Μπερανζέ, ο ήρωας του Ιονέσκο, που αρνήθηκε την «κανονικότητα» της κτηνωδίας. Που έμεινε όρθιος όσο κι αν έβλεπε τους γύρω του να συνθηκολογούν με τη δυστυχία. Να μετατρέπονται σε δούλους υποταγμένοι στους νόμους της ζούγκλας. Να ενσωματώνονται, να προσαρμόζονται στη φρίκη, να συμβιβάζονται με το ψέμα και να μεταλλάσσονται. Να γίνονται ο ένας μετά τον άλλον ρινόκεροι. Να ενστερνίζονται την ασχήμια και να παραιτούνται από κάθε διάθεση αντίστασης. Να αποδέχονται ότι θα ζήσουν με τα λίγα χωρίς να διεκδικούν ό,τι τους ανήκει. Να υποτάσσονται στο φόβο και στη «μοίρα». Να αρνούνται τη δυνατότητα να σηκώσουν ανάστημα απέναντι στο «ζωώδες», στο παράλογο, στο απεχθές, στο ψεύτικο, στο βάρβαρο.
     Σε μια πόλη που ο ένας μετά τον άλλο μεταλλάσσονται σε ρινόκερους, ο Μπερανζέ – ο καθένας από εμάς δηλαδή – αξίζει να ξαναβρεί τη φωνή του. Να ορθώσει το ανάστημα του. Όχι μόνο για λόγους ατομικής αξιοπρέπειας. Όχι μόνο ως υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας ή πολύ περισσότερο σαν επίδειξη ότι «ξεχωρίζουμε» από όσους δεν αντέχουν το βάρος, γονατίζουν και «προσαρμόζονται».
    Αξίζει ναπαραμένεις όρθιος, να μη συνθηκολογείς, να μην συνηθίζεις την γύρω σου μετάλλαξη – αυτός είναι ο πραγματικός μονόδρομος – γιατί μόνο έτσι θα πάρει σάρκα το «ένας για όλους και όλοι για έναν».
    Απέναντι στην καταχνιά, στην απογοήτευση, στη διάψευση και την προδοσία των προσδοκιών, να παραμένεις όρθιος αυτή είναι η πρώτη και αναγκαία συνθήκη για να σηκωθούμε όλοι μαζί και για να σμίξουμε τον κόσμο στο μέγα πολιτικό πρόσταγμα του καιρού μας: Να απαλλαγούμε απ΄ ό,τι μας σκοτώνει, απ’ ό,τι μας αποκτηνώνει, απ’ ότι μας στερεί το χαμόγελο, την ελπίδα, την ομορφιά της ζωής.
    Αυτό είναι το κανονικό! Να μένεις όρθιος στα οδοφράγματα της περιφρούρησης αρχών και της υπεράσπισης θέσεων κόντρα στους κήρυκες της μετάλλαξης.
    Αυτό είναι το κανονικό! Καλύτερα «ξεροκέφαλα»  ανυποχώρητος απέναντι στην «κανονικότητα» της αποστέρησης παρά εθελόδουλος θιασώτης του «δεν γίνεται τίποτα».
    Αυτό είναι το κανονικό! Γιατί «ακόμα κι αν κόψουν όλα τα λουλούδια, την Άνοιξη κανείς δεν μπορεί να την εμποδίσει να έρθει».  
Πηγή: enikos.gr

Συριζανέλ ... τα πρώτα δείγματα. Ακολουθούν και τα πρώτα ... δήγματα.

 Συριζανέλ ... τα πρώτα δείγματα. Ακολουθούν και τα πρώτα ... δήγματα.

Ενα τσούρμο ... πασόκοι, νεοφιλελέδες, ντροπαλοί φασίστες ... και κάτι αριστερά ρετάλια ... θα μας ξεμπερδέψουν απ΄το παλιό. 

- Γουστάρω Τσίπρα που δεν κώλωσε να καθαρίσει τον portaporta σε 12 ώρες !!!
- Καλά ρέ δεν ήξερε ?
- Και τι ήθελες να γίνει ρε ? Να ρθεί ο Βορίδης ? Να μας φάνε οι φασίστες ?

 

- Ηγέτης με αρχίδια ο Αλέξης ρε !!! Ολόκληρο πρόεδρο USA ανάγκασε να σηκώσει το τηλέφωνο για να τον συγχαρεί ... σαν βρεγμένη γάτα. 

- Ρε παπάρα αν στην θέση του Τσίπρα ήταν ο Κουτσούμπας ... θα έστελνε αεροπλανοφόρα

- Και τι να κάνουμε ρε μαλάκα ? Να μας φάνε οι σταλινικοί ?

Τρέμει η ολιγαρχία, έχουν παγώσει οι καναλάρχες. Η κάθαρση άρχισε αμείλικτη ... απο την ertopen

Μαλάκα μου τους βλέπω πολύ αγριεμένους. Αυτοί θα στήσουν ... γκουλάγκ !!! Ρε μπας και κάνει λάθος το κόμμα και την πέφτουμε σε δικούς μας ??

Ο μορφονιός θα έχει και άλλες συναντήσεις στο Αμέρικα. Κέρι, Νταβούτογλου κλπ. Πάει να παραλάβει τις καινούργιες ... οδηγίες χρήσεως ... ή μήπως πάει να ... προκαλέσει κι΄άλλες ρωγμές στον καπιταλισμό ?

Το περιφερειακό συμβούλιο Αττικής (η κυρία Δούρου ντε)...στήνει ..."επέτειο απελευθέρωσης της Αθήνας"... χωρίς ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΚΚΕ. Με την σύμφωνη γνώμη της Χ.Α. !!! Εμπρός για την "αριστερή εθνική ενότητα" !!!

Τ΄ακούσατε ?? Η Περιφέρεια Βόρειου Αιγαίου ... «προτίθεται να προμηθευτεί σάκους στεγανού τύπου με κατάλληλες προδιαγραφές για τη μεταφορά των σορών» !!! Αρχίζει η αριστερή φύλαξη των "συνόρων" !!!

Η Ελλάδα θα γίνει το σημείο διαλογής των μεταναστών και των προσφύγων. «Ηot spot» το λένε. Ενα τεράστιο "ζωοπάζαρο" ... για να διαλέγει ο καπιταλισμός τα καλύτερα ζώα για τις μηχανές του.  

Το φασισταριό ο Καμμένος portaporta ... ενοχλεί τον Αλέξη στην κυβέρνηση ... αλλά όχι στην βουλή !!!    

Ας μην ξεχνιόμαστε

 

Τέτοιοι τύποι όταν τους ψηφίζεις και τους ξαναψηφίζεις ... το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να ... αποθρασύνονται.

Το ίδιο και κάτι τέτοιοι τύποι ...

... που δηλώνουν στην τηλεόραση ... «Τι θέλει ο λαός; Θέλει νοικοκύρεμα. Θα ασκήσουμε πολιτική με βάση αυτό που θέλει ο λαός. Και νοικοκύρεμα είναι να μαζεύουμε τα φρούτα που περισσεύουν, να τα κάνουμε μαρμελάδα και όχι να τα πετάμε στις χωματερές. Το ίδιο εννοούσα και με τα γεμιστά»

Το άκουσες ... τι "θέλεις" λαέ ??

Δεν αντέχω άλλο το έσχατο επιχείρημα των "άρρωστων" συριζαίων ... πως την πολιτική Τσίπρα την ενέκρινε ο λαός !!! Ποιός λαός ρε καραγκιόζηδες ?? Εχετε πάρει χαμπάρι οτι "κυβερνάτε" με το 22% των ψηφοφόρων ... εσείς που σε λίγο θα ψηφίσετε νόμο που θα απαιτεί το 50%+1 των εγγεγραμμένων για να γίνει απεργία ?? Ποιός λαός βρέ γελοίοι σοσιαλδημοκράτες που αν είχατε τ΄άντερα να κάνετε απλή αναλογική τώρα παρά την θέληση των αφεντικών σας ... θα βλέπατε τι ακριβώς γνώμη έχει ο λαός για σας και για τον μεγάλο αρχηγό. 

Ζητώ συγνώμη απ΄τους γαύρους.

   

Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο ο Τσίπρας έθεσε ως άμεση προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης Συριζανέλ τη γρήγορη υλοποίηση των μέτρων του 3ου μνημονίου !!! Πάπαλα ... τα "παράλληλα προγράμματα", τα "ισοδύμανα" και η "ανάπτυξη".

- Ρε καραγκιόζη περίμενες τον Γενάρη απ΄τον Τσίπρα ... να σου κόψει τον ενφια, να σου δώσει αφορολόγητο και να σου κάνει τον μισθό 751 ?
- Ναι ρε αλλά τον πνίξανε τα συμφέροντα, τον εκβιάσανε να υπογράψει.
- Και όταν υπόγραψε ... πάλι τον πίστεψες ?
- Ναι ρέ. Ποιός θα τα πάρει απο τον πλούτο ? Οι άλλοι ?
- Πόσα παίρνεις ρέ ?
-700
- Εσένα βλέπουν ... για πλούτο

      

Γαμώ το τουίτερ μου ... γαμώ !!! απ΄τα δεξιά

... και ξαναγαμώ !!! απ΄τα αριστερά

- Δεν γουστάρω ρε το κωλοσυστημά σας
- Εχεις κάτι στο μυαλό σου ?
- Επανάσταση ρέ!
- Και τι κάθεσαι ?
- Δεν γουστάρω ... Στάλιν