Ο Στέφανος Χίος κλείνει πολλά χρόνια ως
λειτουργός του κίτρινου τύπου, με πρώτη κορυφαία του στιγμή πριν καμιά
δεκαετία την αποκάλυψη υποκλαπείσας συνομιλίας του με το Δημήτρη
Καμπουράκη, όπου ομολογούσε πως όλα τα πρώτα ονόματα του Μέγκα,
περιλαμβανομένης της τότε παρουσιάστριας Όλγας Τρέμης, είχαν δει το
διαβόητο DVD του Ζαχόπουλου. Με το ξέσπασμα της κρίσης η αγνή κιτρινίλα
δεν αποδείχτηκε αρκετή για να κρατήσει το Χίο στην επικαιρότητα, ωθώντας
τον να προσθέσει και λίγο φαιό στη “δημοσιογραφία” του. Η σκατουλί
απόχρωση που προέκυψε διοχετεύεται έκτοτε αφειδώλευτα από τα εκάστοτε
τηλεοπτικά, διαδικτυακά και εδώ και κάποια χρόνια έντυπα μετερίζια του
“δημοσιογράφου” υπό τον γενικό τίτλο “Μακελειό”. Πέραν ενός
σκληροπυρηνικού κοινού που ερεθίζεται με τον απαράμιλλο συνδυασμό
χρυσαυγιτισμού, σεξισμού και ομοφοβίας που εκπέμπει ο λόγος του ανδρός, ο
ίδιος περιέπεσε σε σχεδόν γενική χλεύη, με βαθμό να υποτιμηθεί από
αρκετούς ως ένας ακόμα ημίτρελος “γραφικός”. Σήμερα αποδείχτηκε για μια
ακόμα φορά, ότι γραφικοί είναι οι πίνακες του Θεόφιλου ίσως, ο Χίος όμως
ένας φασίστας με κουμπούρι. Το οποίο δε δίστασε να τραβήξει και να πυροβολήσει στον αέρα,
όταν δικαστικός επιμελητής μπήκε στα γραφεία της φυλλάδας του στην
Καλλιθέα για την επίδοση δικαστικών εγγράφου. Όλ’αυτά λίγες μέρες αφότου
προκλήθηκε σάλος στα ΜΚΔ με κλήρωση συνδρομής της COSMOTE TV μέσω του
“Μακελειού”, με την οποία η εταιρεία δήλωσε-εκ των υστέρων και μετά από
το κύμα αντιδράσεων- ότι δεν είχε καμία ανάμειξη, και ακριβώς τη μέρα
που η ΧΑ δήλωσε την πρόθεσή της να καταθέσει νόμο υπέρ της διευκόλυνσης
της οπλοκατοχής.
Δεν είναι εξάλλου μόνο οι δεδηλωμένοι
φασίστες που προπαγανδίζουν την οπλοκατοχή ως σωτήρια κατά της
εγκληματικότητας, καθώς ανάλογη εκστρατεία έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό ο
ΣΚΑΪ, στη λογική του “άλλαξε το έγκλημα στην Ελλάδα, άρα πρέπει να
αλλάξει και η νομοθεσία περί οπλοκατοχής”. Εκστρατεία που φαίνεται να
βρίσκει ως ένα βαθμό ευήκοα ώτα φοβισμένων νοικοκυραίων, ειδικά μετά το
περιστατικό του ηλικιωμένου που συνελήφθη αφού πυροβόλησε κατά επίδοξων
ληστών του στη Γλυφάδα και που ενισχύεται με την προπαγανδιστική
γελοιοποίηση των -ομολογουμένως εξαιρετικά ατυχών και
κακοδιατυπωμένων-οδηγιών της ΕΛΑΣ για αντιμετώπιση των ληστών
παριστάνοντας τους κοιμισμένους. Σε κάθε περίπτωση, δεν ξέρουμε αν η
ιδέα πολλαπλασιασμού των “Χίων” με σιδερικά μπορεί να θορυβήσει
συμπολίτες μας που καλοπροαίρετα έστω προβληματίζονται για το ζήτημα, το
μόνο που ξέρουμε είναι πως αν μας κυβερνούσε ο διαβολικά καλός Τραμπ κι
όχι οι εγχώριοι θαυμαστές του, το πρόβλημα θα είχε λυθεί δια της
οπλοφορίας των δικαστικών επιμελητών. Τι, όχι;
Автор Ник Мотта // докторант политологии и истории
«Дети хотят обувь / дети хотят хлеба / они хотят и наркотики / работали и плакал ты / Gela и вокруг ака / ребенок:.. Жизнь / Что -нибудь еще, жизнь / Замесить ванна / первый тесто, ваш первый хлеб / Kalyvaki немного один двор / для ребенка. / месить почва / слезоточивым слезу / Создать земляной птица / летать ночью и / чириканье / для ребенка. / Это наша жизнь / это здорово, ничего еще / смех крик, сказать , что вы хотите / ребенок жизнь: жизнь / что -нибудь еще «.! - Яннис Рицос, для ребенка.
В Ntorsen восемь лет. Он, как правило, будет играть с друзьями, ходить в школу, чтобы жить счастливо, как любой ребенок его возраста. Тем не менее, Ntorsen жить другой жизнью: босой и голодный работать 12 часов в день в кобальтовой горнорудной шахте в Демократической Республике Конго. Ntorsen не одинок в этом потогонном детском труде.
Дети 4 лет и до сих пор, как маленькая Моника, не знают, что игру. Вы никогда не можете научиться ловить. Погруженный в грязи, при неблагоприятных и опасных условиях, с их голыми руками собирать камни, содержащих кобальт необходимого сырье используется в ионных батареях и lythiou существенного материала для производства высокотехнологичных продуктов, таких как смартфоны.
В недавнем докладе британской сети Sky News в Конго подтвердили существование тысяч неформальных шахт, где мужчины, женщины и дети работают на добыче кобальта в рабстве. Этот современный погонной, где молодые и старые sklavoi- в буквальном смысле этого слова работы при особо опасных условиях для того, чтобы собрать необходимое количество транснациональных корпораций кобальта необходимо построить искомую высокотехнологичных гаджетов.
Передняя рентабельность и конкуренция между ними, капиталистами не стесняется о жертвуя человеческие жизни. Даже маленькие дети.По сообщениям Sky News « ни один из них» рабочих «в шахтах не было носить перчатки или маски, хотя Всемирная организация здравоохранения сообщает , что воздействие СО может привести кдолговременным проблемам со здоровьем», Обзоры по ЮНИСЕФ и Международной Амнистии по детскому труду в Потогонные кобальта показывают, что каждый год десятки тысяч детей работают в условиях галере на протяжении более 12 часов каждый день, чтобы заработать элементарное «карманные деньги» (US $ 1-2). Как упомянутых элементов ЮНИСЕФ, в 2014 году число детей, работающих в шахтах Dem. Республика Конго, составила около 40 тысяч.
Около 170 миллионов детей в возрасте 5-17 лет работает таким образом, чтобы препятствовать их образование и радость детства (данные: Международная организация труда (МОТ)
Более 85 миллионов детей в 2012 году были заняты на работах, вредных для их физического и психического здоровья.
73 миллионов работающих детей в возрасте до 10 лет, и каждый год, по оценкам, около 22000 погибших в результате несчастных случаев.
В то время как сотни тысяч детей теряют свою молодость (и иногда их жизнь) в мутных кобальтовых рудниках, монополия современных технологий thysafrizoun. Типичный случай многонационального гиганта Apple, который только в последнем квартале 2016 года зафиксировал 17,8 млрд долларов прибыли. На одной и той же длине волны и Samsung, чья чистая прибыль в четвертом квартале прошлого года составил 6,1 млрд. долларов.
20 ноября 1989 года Генеральная. Ассамблея единогласно приняла Конвенцию о правах ребенка, в результате чего все дети поколения с основными свободами и правами. Договор был ратифицирован 193 странами Исключениями являются США и Сомали, которые, хотя они и подписали Конвенцию, не дали юридическую силу. В ряде американских штатов детей 7-17 лет, работающих в kapnochorafa.
В капиталисте ... «рай» американские детей в возрасте от 7 до 8 лет работают до 16 часов ежедневно в kapnochorafa для крупных монополистических групп, таких как Филипп Моррис, British American Tobacco, Imperial Tobacco Group, Lorrilard и т.д. Сравнительное исследование агентства по человеку права в 2013 году показали, что 3/4 детей, занимающихся такой работой принесли ухудшение симптомов здоровья. Нормативно-правовая база в США не запрещает использование детского труда, тем самым продлевая их эксплуатации труда и несовершеннолетних, которые крупные компании используют в качестве дешевой рабочей силы в пользу рентабельности.
В Греции детский труд не является неизвестным. По данным 2014 года, несовершеннолетние, которые работают по оценкам 100 000 до 150 000 с большинством из них работают нелегально. Все это в то время как около 450 000 детей в Греции живут в нищете, в то время как 40000 детей в год покидает школу до завершения обязательного образования для того, чтобы идти по заработной плате.
От Демократической Республики Конго получает более 50% от суммы кобальта, используемой в высокотехнологичных устройствах по всему миру. Это цепь, которая начинается в потогонных и детском труде ведет к витрине универмагов. Это цепь капиталистической рентабельности крупных монополистических групп закупаемых кобальт, как, в частности, Apple, Daimler, Dell, HP, Huawei, Lenovo, LG, Microsoft, Samsung, Sony, Vodafone, Volkswagen и т.д. На алтаре чрезмерной прибыли таких жертвенных монополий детски невинные сотни тысяч «Ntorsen«из Конго и Туниса в Индию и Тайвань.
Этот варварский аспект капиталистического способа развития приходит, чтобы напомнить нам, насколько своевременным и необходимым является социализм. Он напоминает нам, что, несмотря на недостатки социалистической системы мы знали в 20-м века обеспечили каждый ребенок от рождения до сих пор, все, что было необходимо для правильного развития: от государственных питомников общественного обязательного образования и бесплатные услуги в области здравоохранения, культуры, спорт, праздники, под руководством социалистического государства.
Он напоминает нам, наконец-то, что только ликвидацию эксплуатации человека человеком, с свержению жестокой капиталистической системы, можно, наконец, положить конец детскому труду и рабству.Для того, чтобы дать возможность детям Ntorsen жить в невинности, невнимательности и игры, так же, как возраст определяет их, а не как современных рабов.
Γράφει ο Νίκος Μόττας // υποψήφιος Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας
«Τα παιδιά θέλουν παπούτσια/ τα παιδιά θέλουν ψωμί/ θέλουνε και φάρμακα/ δούλεψε και συ/ Γέλα κλαίγε κι όλο λέγε/ το παιδί: ζωή./ Τίποτ’ άλλο, Ζωή./ Ζύμωνε στη σκάφη/ πρώτο σου ζυμάρι, πρώτο σου ψωμί/ ένα καλυβάκι μια μικρούλα αυλή/για το παιδί./ Ζύμωνε το χώμα/ με το δάκρυ δάκρυ/ φτιάξε ένα χωμάτινο πουλί/ να πετάει τη νύχτα/ και να κελαηδεί/ για το παιδί./ Τούτη είναι η ζωή μας/ τούτο το μεγάλο, τίποτ’ άλλο/ γέλα κλάψε, πες ό,τι θες/ Το παιδί ζωή: ζωή/ τίποτ’ άλλο.»! – Γιάννης Ρίτσος, Για το παιδί.
Ο Ντόρσεν είναι οκτώ ετών. Κανονικά θα έπρεπε να παίζει με τους φίλους του, να πηγαίνει σχολείο, να ζει ανέμελα όπως κάθε παιδί της ηλικίας του. Ωστόσο, ο Ντόρσεν ζει μια διαφορετική ζωή: ξυπόλητος και πεινασμένος εργάζεται 12 ώρες την ημέρα σε ορυχείο εξόρυξης κοβαλτίου στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Ο Ντόρσεν δεν είναι μόνος του σε αυτό το κάτεργο της παιδικής εργασίας.
Παιδιά ακόμη και 4 ετών, όπως η μικρή Μόνικα, δεν ξέρουν τι σημαίνει παιχνίδι. Ενδεχομένως να μην προλάβουν ποτέ να μάθουν. Βουτηγμένα στις λάσπες, υπό αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες, με τα γυμνά τους χέρια συλλέγουν πέτρες που περιέχουν κοβάλτιο- την αναγκαία πρώτη ύλη που χρησιμοποιείται στις μπαταρίες ιόντων λυθίου και αποτελεί απαραίτητο υλικό για την κατασκευή προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, όπως τα smartphones.
Πρόσφατο ρεπορτάζ του βρετανικού δικτύου Sky News στο Κονγκό επιβεβαίωσε την ύπαρξη χιλιάδων ανεπίσημων ορυχείων όπου άνδρες, γυναίκες και παιδιά εργάζονται για την εξόρυξη κοβαλτίου σε συνθήκες σκλαβιάς. Πρόκειται για σύγχρονα κάτεργα όπου μικροί και μεγάλοι σκλάβοι- με την κυριολεκτική έννοια του όρου- εργάζονται κάτω από άκρως επικίνδυνες συνθήκες προκειμένου να συλλεχθεί η απαραίτητη ποσότητα κοβαλτίου που χρειάζονται οι πολυεθνικές για να κατασκευάσουν τα περιζήτητα gadgets υψηλής τεχνολογίας.
Μπροστά στην κερδοφορία και τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, οι καπιταλιστές δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να θυσιάσουν ανθρώπινες ζωές. Ακόμη και μικρών παιδιών. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Sky News «κανένας απ’ τους «εργαζόμενους» στα ορυχεία δεν φορούσε γάντια ή μάσκες, παρόλο που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι η έκθεση σε κοβάλτιο μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνια προβλήματα υγείας». Σχετικές έρευνες της UNICEF και της Διεθνούς Αμνηστίας για την παιδική εργασία στα κάτεργα του κοβαλτίου δείχνουν ότι κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες παιδιά εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας για περισσότερες από 12 ώρες καθημερινά, προκειμένου να κερδίσουν ένα υποτυπώδες «χαρτζιλίκι» (1-2 δολάρια). Όπως αναφέρουν στοιχεία της UNICEF, το 2014 ο αριθμός των παιδιών που εργάζονταν σε ορυχεία της Λαϊκ. Δημοκρατίας του Κονγκό ανέρχονταν σε περίπου 40.000.
Περίπου 170 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 5 έως 17 ετών εργάζονται με τρόπο που παρεμποδίζουν την εκπαίδευση τους και τη χαρά της παιδικής ηλικίας (Στοιχεία:Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO)
Περισσότερα από 85 εκατομμύρια παιδιά το 2012 απασχολούνταν σε εργασίες επικίνδυνες για την σωματική και ψυχική τους υγεία.
73 εκατομμύρια από τα εργαζόμενα παιδιά είναι κάτω των 10 ετών και κάθε χρόνο υπολογίζεται πως περίπου 22.000 από αυτά σκοτώνονται σε εργατικά ατυχήματα.
Την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες μικρά παιδιά χάνουν τα νιάτα τους (και πολλές φορές τις ζωές τους) στα λασπωμένα ορυχεία κοβαλτίου, τα μονοπώλια των σύγχρονων τεχνολογιών θυσαυρίζουν. Χαρακτηριστική η περίπτωση του πολυεθνικού κολοσσού Apple, ο οποίος μόνο κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2016 σημείωσε κέρδη 17.8 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Samsung της οποίας τα καθαρά κέρδη το τέταρτο τρίμηνο του περασμένου έτους άγγιξαν τα 6.1 δις. δολάρια.
Στις 20 Νοέμβρη 1989 η Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε ομόφωνα την Σύμβαση για τα δικαιώματα του Παιδιού, σύμφωνα με την οποία όλα τα παιδιά γενιούνται με βασικές ελευθερίες και δικαιώματα. Την Συνθήκη έχουν επικυρώσει 193 χώρες με μοναδικές εξαιρέσεις τις ΗΠΑ και την Σομαλία οι οποίες, αν και έχουν υπογράψει την Σύμβαση, δεν τις έχουν δώσει νομική ισχύ. Σε μια σειρά πολιτείες των ΗΠΑ παιδιά 7 έως 17 ετών εργάζονται σε καπνοχώραφα.
Στον καπιταλιστικό… «παράδεισο» των ΗΠΑ, παιδιά ηλικίας 7 και 8 ετών εργάζονται έως και 16 ώρες ημερησίως σε καπνοχώραφα για λογαριασμό μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων όπως η Phillip Morris, British American Tobacco, Imperial Tobacco Group, Lorrilard κλπ. Σχετική έρευνα οργανισμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα το 2013 έδειξε ότι τα 3/4 των παιδιών που απασχολούνται σε τέτοιου είδους εργασίες έφεραν συμπτώματα επιδείνωσης της υγείας τους. Το νομικό πλαίσιο στις ΗΠΑ δεν απαγορεύει την παιδική εργασία, επεκτείνοντας έτσι την εργασιακή εκμετάλλευση και σε ανήλικους τους οποίους μεγάλες εταιρείες απασχολούν ως φτηνό εργατικό δυναμικό προς όφελος της κερδοφορίας τους.
Στην Ελλάδα η παιδική εργασία δεν είναι άγνωστη. Σύμφωνα με στοιχεία του 2014, οι ανήλικοι που εργάζονται υπολογίζονται σε 100.000 με 150.000, με την πλειοψηφία εξ’ αυτών να εργάζονται παρανόμως. Όλα αυτά την ώρα που περίπου 450.000 παιδιά στην Ελλάδα ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ενώ 40.000 παιδιά ετησίως εγκαταλείπουν το σχολείο, πριν την ολοκλήρωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, προκειμένου να βγουν στο μεροκάματο.
Από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό προέρχεται περισσότερο από το 50% των ποσοτήτων κοβαλτίου που χρησιμοποιείται σε συσκευές υψηλής τεχνολογίας παγκοσμίως. Πρόκειται για μια αλυσίδα που ξεκινά στα κάτεργα της παιδικής εργασίας και καταλήγει στη βιτρίνα των πολυκαταστημάτων. Είναι η αλυσίδα της καπιταλιστικής κερδοφορίας μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που προμηθεύονται κοβάλτιο όπως, μεταξύ άλλων, οι Apple, Daimler, Dell, HP, Huawei, Lenovo, LG, Microsoft, Samsung, Sony, Vodafone, Volkswagen κλπ. Στο βωμό του υπερκέρδους τέτοιων μονοπωλίων θυσιάζεται η παιδική αθωότητα εκατοντάδων χιλιάδων «Ντόρσεν», από το Κονγκό και την Τυνησία μέχρι την Ινδία και την Ταϊβάν.
Η βάρβαρη αυτή πτυχή του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης έρχεται να μας υπενθυμίσει πόσο επίκαιρος και αναγκαίος είναι ο σοσιαλισμός. Μας υπενθυμίζει ότι, παρά τις όποιες αδυναμίες του, το σοσιαλιστικό σύστημα που γνωρίσαμε τον 20ο αιώνα εξασφάλιζε σε κάθε παιδί, από τη γέννηση του ακόμα, όλα όσα ήταν απαραίτητα για την σωστή ανάπτυξη του: από τους κρατικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς μέχρι τη δημόσια υποχρεωτική εκπαίδευση και τη δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας, πολιτισμού, αθλητισμού, διακοπών, υπό την ευθύνη του σοσιαλιστικού κράτους.
Μας υπενθυμίζει, τέλος, ότι μόνο με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, με την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, είναι δυνατό να μπει ένα οριστικό τέλος στην παιδική εργασία και σκλαβιά. Για να μπορούν παιδιά όπως ο Ντόρσεν να ζουν στην αθωότητα, την ανεμελιά και το παιχνίδι, όπως ακριβώς ορίζει η ηλικία τους- και όχι ως σύγχρονοι σκλάβοι.
Μετά την ανθρώπινη "Μάνα του Χριστού", για την οποία μας μίλησε χτες ο
Βάρναλης, σήμερα θα ακούσουμε τον Ντίνο Χριστιανόπουλο να μας μιλάει
για μια άλλη ανθρώπινη, γήινη Μαρία. Από την πρώτη του ποιητική συλλογή "Εποχή των ισχνών αγελάδων" (εκδόσεις Κοχλίας, 1950), διαλέγω το ποίημα "Μαγδαληνή" και αφήνω τον μεγάλο σαλονικιό ποιητή να μας μιλήσει για τον έρωτα με τον δικό του, συγκινητικό τρόπο.
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος ως βιβλιοθηκονόμος στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης (1958)
Μαγδαληνή
Τον ξεχώρισα μόλις τον είδα, ήμουνα τακτική στα κηρύγματά του·
πούλησα κι ένα κτηματάκι της θειας μου για να τον ακολουθήσω.
Όμως όταν πια όλα τα ξόδεψα, αποφάσισα να πουλήσω και το κορμί μου,
στην αρχή στους ανθρώπους των καραβανιών, κατόπι στους τελώνες·
κοιμήθηκα με σκληροτράχηλους Ρωμαίους κι οι Φαρισαίοι δε μου είναι άγνωστοι.
Κι όμως μέσα σ' αυτά δεν ξεχνούσα τα μάτια του.
Μήνες για χάρη του έτρεχα απ' το Ναό στο λιμάνι
κι απ' την πόλη στο Όρος των Ελαιών.
Κύριε μυροπώλη, κάντε μου, σας παρακαλώ, μια μικρή έκπτωση.
Για ένα βάζο αλάβαστρου δε φτάνουν οι οικονομίες μου.
Κι όμως πρέπει να αποχτήσω αυτό το μύρο με τα σαράντα αρώματα.
Μ’ αυτό το μύρο θ' αλείψω τα πόδια του,
μ' αυτά τα μαλλιά θα σφουγγίσω τα πόδια του,
μ' αυτά τα χείλη, τα πόδια του τα εξαίσια κι άχραντα θα φιλήσω.
Ξέρω, είναι πολύ αυτό το μύρο για τη μετάνοια,
ωστόσο για τον έρωτα είναι λίγο.
Κι αν μια μέρα ασπαστώ το χριστιανισμό, θα είναι για την αγάπη του·
κι αν μαρτυρήσω γι' Αυτόν, θά 'ναι η αγάπη του που θα μ' εμπνέει.
Γιατί, κύριε, ο έρωτας μού ανάβει την πίστη κι η αγάπη τη μετάνοια
κι ίσως μείνει αιώνια τ' όνομά μου σα σύμβολο
εκείνων που σώθηκαν και λυτρώθηκαν ότι ηγάπησαν πολύ.
