Προκόπης for president

 Προκόπης for president

7 Ιούνη 2012. Ένα ιστορικό στιγμιότυπο δημοκρατικής ευαισθησίας. Ο βουλευτής της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή Κασιδιάρης γρονθοκοπεί τη βουλευτίνα του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη. Ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος (με τη λευκή κώμη στη φωτογραφία) είναι ο μοναδικός άνδρας στο στούντιο που παρακολουθεί την άνανδρη επίθεση του φασίστα ατάραχος και με τα χέρια σταυρωμένα πάνω στο τραπέζι.

17 Φλεβάρη 2015. Μια ιστορική στιγμή υψηλού αισθήματος εθνικής συνείδησης. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προτείνει τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο για τη θέση του προέδρου της δημοκρατίας «εξαίροντας τη δημοκρατική ευαισθησία του, το υψηλό αίσθημα εθνικής συνείδησης που τον διακατέχει και την ευρύτατη κοινωνική αποδοχή του».

Κουίζ (ευρύτατης κοινωνικής αποδοχής) για ευαίσθητους ―αριστερούς και Σία― υποστηρικτές του «αντιμνημονιακού τόξου»: Πόσα μνημόνια ψήφισε (με υψηλό αίσθημα εθνικής συνείδησης, βεβαίως-βεβαίως)  ο κ. Παυλόπουλος;

ΥΓ. Ζούμε ―τόσο― μεγάλες στιγμές, λίγες μόλις μέρες μετά το «πρώτη φορά αριστερά». Έχουμε να δούμε ακόμα…

Τρίτη 17 Φλεβάρη 2015.

ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ

 ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ

Αριστερό κόμμα σε συγκυβέρνηση με ακροδεξιό προτείνει ΠτΔ τον δεξιό Νεοδημοκράτη Προκόπη Παυλόπουλο. Την ίδια ώρα αριστεροί ψηφοφόροι του αριστερού κόμματος που σας έλεγα στην αρχή ψάχνουν τις διαφημίσεις του Ριζοσπάστη και τους χορηγούς του καρναβαλιού της Πάτρας. Απόλυτη κατανόηση… δηλαδή τι άλλο μπορούσαν να κάνουν;

Linkwithin

Στις πρώτες προτάσεις νόμου του ΚΚΕ η κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων

Στις πρώτες προτάσεις νόμου του ΚΚΕ η κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων

Κάλεσμα οργάνωσης της λαϊκής πάλης απηύθυνε ο Δ. Κουτσούμπας στο πλαίσιο της χτεσινής περιοδείας του στο εργοστάσιο χημικής βιομηχανίας «ΜΟΡΝΟΣ» στη Θήβα

Από τη συζήτηση του Δ. Κουτσούμπα με τους εργαζόμενους στη χημική βιομηχανία «ΜΟΡΝΟΣ»
Μία από τις πρώτες προτάσεις νόμου που θα καταθέσει το ΚΚΕ για ψήφιση στη Βουλή θα είναι η κατάργηση όλων των αντιλαϊκών εφαρμοστικών νόμων που επιβλήθηκαν σε βάρος των εργαζομένων τα τέσσερα τελευταία χρόνια, υπογράμμισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, κατά τη διάρκεια της χτεσινής επίσκεψής του στο εργοστάσιο χημικής βιομηχανίας «ΜΟΡΝΟΣ», στη Θήβα.

Ο Δ. Κουτσούμπας συνομιλώντας με τους εργαζόμενους, οι οποίοι τον υποδέχτηκαν με μαζική συγκέντρωση στην τραπεζαρία του εργοστασίου, τους κάλεσε να στηρίξουν αυτή την πρωτοβουλία του ΚΚΕ και να πιέσουν αγωνιστικά για την ψήφισή της.

Επισήμανε επίσης ότι θα κατατεθούν από το ΚΚΕ προτάσεις νόμων για άμεση ανακούφιση των λαϊκών νοικοκυριών, με απαλλαγή τους από φόρους, δάνεια κ.λπ., για άμεση ανακούφιση των ανέργων με την αύξηση των επιδομάτων ανεργίας κ.ά., την επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού. Επίσης, θα κατατεθούν προτάσεις νόμου για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ «εδώ και τώρα», διευκρινίζοντας ότι αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να διαμορφωθεί σε αυτό το ποσό ο μισθός των εργαζομένων που παίρνουν παραπάνω, για τη 13η και 14η σύνταξη και άλλες που αφορούν την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Τόνισε ότι ο λαός αυτό που πρέπει να κάνει είναι να οργανώσει τη δική του πάλη, την ενότητά του, τη λαϊκή συμμαχία, ενάντια στους αντιλαϊκούς νόμους, στα μονοπώλια, στο μεγάλο κεφάλαιο, συνολικά ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Στη διάρκεια της περιοδείας του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συναντήθηκε με τη διοίκηση του εργοστασίου και το Διοικητικό Συμβούλιο του επιχειρησιακού σωματείου.

    Αναλυτικό ρεπορτάζ από τη συζήτηση του Δ. Κουτσούμπα με τους εργαζόμενους του εργοστασίου θα δημοσιευτεί στον «Ρ» της Πέμπτης.

Δε στα εξηγώ καλά, δε σου τα λέω ωραία;

 Δε στα εξηγώ καλά, δε σου τα λέω ωραία;

Το θέμα της σημερινής ανάρτησης έχει να κάνει κατά μία έννοια με την εκλαΐκευση. Που το είχε πιάσει πολύ καλά ο χάρρυ κλυνν, προτού χάσει τη σοβαρότητα και το χιούμορ του (γιατί αυτά τα δύο πάνε συνήθως μαζί, σα διαλεκτική ενότητα), στην περίφημη σκηνή με τον τραμπάκουλα, τον κομματικό ινστρούκτορα (τζούμας) και το μικρό κατεβατό που βοηθούσε τις ευρείες μάζες να τα πιάσουν όλα στουπόγαλο και κοσμεί εδώ και χρόνια την αριστερή στήλη του μπλοκ. Και ο μη αστικός μύθος λέει ότι κάποτε μια μικρή σφισσα, πλέρια ανυποψίαστη για την ταινία και την πάλη των τάξεων που παραμένει ιστορικά αδικαίωτη, βρέθκε αντιμέτωπη με το παραπάνω τσιτάτο κι επειδή (ήξερε πως) δεν υπάρχει κάστρο άπαρτο για τους μπολσεβίκους, πήγε να το σχολιάσει στα σοβαρά, κουτσά-στραβά με όσα εφόδια είχε, κερδίζοντας την χλεύη του συνομιλητή της και μία θέση στο προλεκάλτ πάνθεον, ως τίμια προλετάρια.

Αντίστοιχη είναι κι η μεταγενέστερη σατιρική προσέγγιση του ζαραλίκου πχ για τον ευρωμονόδρομο της λυκοσυμμαχίας κι άλλες τέτοιες φρασούλες-σιδηρόδρομος, δυο λέξεις-οκτώ νοήματα, κατά το «πέντε κόμματα-δύο πολιτικές», που διαλύουν το μυαλό του μέσου ακροατή, ιδίως αν έχει πιει δυο μπύρες και χαλαρώνει. Εξάλλου εδώ δεν μπορεί να συλλάβει πολύ πιο απλά πράγματα, όπως το δούλεμα το 70-30% για το ατοξικό μνημόνιο (που θα μας οδηγήσει στην ατοξική κοινωνία). Πού να μπλέκει τώρα με τέτοιες έννοιες. Λοβοτομή...

Το πρόβλημα της εκλαΐκευσης είναι πάντως πιο σύνθετο κι αφορά, κατά τη γνώμη μου, εξίσου πομπό και δέκτη. Αφενός γιατί η μορφή συμβαδίζει το περιεχόμενο κι όταν κάποιος καταφεύγει συχνά και από σύστημα στην ασφάλεια των ξερών κλισέ και των κούφιων φράσεων, αυτό δεν είναι άσχετο από το βαθμό αφομοίωσης των όσων λέει και το γενικότερο στιλ δουλειάς του (κουτάκια, κτλ). Αφετέρου γιατί το θέμα δεν είναι μόνο να τα πούμε καλά κι ωραία στον άλλο για να του αρέσουν, αλλά να ελέγξουμε μετά πόσα κατάλαβε και τι του έχει μείνει. Εδώ όμως θα μας απασχολήσει μια πολύ συγκεκριμένη, ειδική πτυχή του ζητήματος, από την οποία πήραμε μια πρόγευση και πιο πάνω, με την υπογραμμισμένη λέξη: πλέρια.

Μια χτυπητή περίπτωση φορμαλισμού είναι η εμμονή στους τύπους και τα λεκτικά δάνεια από την παλιά, λαϊκή ορολογία (που σήμερα είναι ως επί το πλείστον αδόκιμη και σε αχρησία) χωρίς πάντως να υιοθετεί αυτομάτως και το γνήσια λαϊκό ύφος των αναλύσεων και των αγκιτατόρων της εποχής. Κι όσο ωραίο ή ταιριαστό μπορεί να είναι να διαβάζεις στα κατάλληλα συμφραζόμενα για «θυελλώδικα χειροκροτήματα» στο σύντροφο με το μουστάκι πχ, άλλο τόσο προλεκάλτ (και στα όρια του γραφικού) μοιάζει να ακούς ένα σύγχρονο νέο να μιλάει πχ για τη δουλειά της οργάνωσης στα σχολειά (ο τόνος στο άλφα) και την πλέρια συμφωνία των μαθητών με τις θέσεις μας, τα συνθήματά μας, κτλ. Και αν δεν είναι προφορικός αλλά γραπτός λόγος, προκύπτει ζήτημα και με την ορθογραφία της δουλειάς, που στον κομματικό τύπο συναντάται συνήθως με «ι», πιθανότατα για να ξεχωρίζει (από κάθε άποψη) από τη (μισθωτή) δουλεία και τα ομιλούντα εργαλεία, όπως χαρακτήριζε ο αριστοτέλης τους δούλους της εποχής του.

Για να το θέσουμε διαφορετικά, με ένα επίκαιρο παράδειγμα. Αν ο γιάννης κορδάτος γράφει το όνομά του με ένα νι, το κάνει στα πλαίσια ενός μαχόμενου δημοτικισμού, που προσπαθούσε να απλοποιήσει τη γλώσσα και τη γραφή της, για να γίνει προσιτή στο λαό που τη μιλάει (κι επικράτησε τελικά, αλλά όχι πλέρια). Όταν όμως το κάνει ο βαρουφάκης, είναι κατά βάση ένα ψώνιο με υπερτροφικό εγώ, που θέλει να ξεχωρίζει. Μετά από το θεό (αν υπάρχει) ο γιάνης, άντε και ο σόιμπλε –που μόνο αυτός σε όλη την ευρωζώνη στέκει στο δικό του επίπεδο.

Παρακάτω λοιπόν καταγράφονται κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις, που απέχουν πολύ από το να αποτελούν έναν εξαντλητικό κατάλογο, αλλά μπορούν να εμπλουτιστούν και με προτάσεις της βάσης του μπλοκ και των σφων αναγνωστών.

Μετά από τη δουλειά (που κάνει τους άντρες) (και τους κομμουνιστές, όταν γράφεται με γιώτα), το πιο συνηθισμένο λαϊκό δάνειο είναι το «χτ» που αντικαθιστά το «λόγιο» «κτ». Και έχει επικρατήσει –κι ευτυχώς- σε λέξεις όπως το «χτύπημα», ο «παίχτης» και το «χτενίζω», χρησιμοποιείται κατά το δοκούν σε λέξεις όπως το «οχτώ» και η «αχτίδα», προτιμάται στο «χτίζω» αλλά όχι για τα «κτίρια» (που εμένα πάντως δε μου πάει το χέρι να τα γράψω με «ήτα»), ενώ έχει μείνει για ιστορικούς λόγους στο ρώσικο οχτώβρη αλλά και τα φύλλα του ριζοσπάστη εκείνου του μήνα. Φαίνεται υπερβολικό όμως σε πολλούς σφους, της δικής μου γενιάς τουλάχιστον, να διαβάζουν κείμενα με... «καταχτήσεις», «εχτιμήσεις», «εχτελέσεις», κοκ. Φαντάσου κιόλας σφε αναγνώστη, να έμπαινε καθ’ υπερβολήν παντού και πάντα: στα εχτρώματα, την αχτινογραφία, την αχτή, τα εχτάρια, την εχτόνωση και την εχτύπωση, το έχταχτο συνέδριο, κ.ά. τέτοια που είναι εχτός των αντοχών ενός σύγχρονου αυτιού.

{Σημειώνω παρενθετικά πως στα πλαίσια του δεξιού καλτ και της σάτιρας (λέμε τώρα) της αλλαγής –με τη βλαχοπούλου πχ να κάνει τη «σιδηρά κυρία» και να καταγγέλλει τα κακώς κείμενα- υπάρχει και το βιντεοσκουπίδι με τίτλο «πρασινοφρουρός», όπου οι υπάλληλοι ενός υπουργείου προετοιμάζονται για την υποδοχή του νέου πράσινου επικεφαλής του, προσέχοντας ακόμα και τις λέξεις που χρησιμοποιούν, για να μην τους προδώσει η καθαρεύουσα:

-Δε θα λες «σαφώς». Σαφά, σαφά, έτσι είναι τώρα το σωστό.}

Υπάρχουν επίσης φράσεις όπως το «νύχι-κρέας», που είναι σήμα κατατεθέν, και ας κάνει πολύ κόσμο να ανατριχιάζει, για τα «ποδάρια» που αποκτά η οργάνωση στους χώρουςλ δουλ(ε)ιάς, τις εξορμήσεις στα σχολειά και τους καφενέδες. Ενώ δε θα ξεχάσω ποτέ μια σφισσα του κομάντο, που δεν είχε όμως άμεση σχέση με τον χώρο, και του ζητούσε με νάζι (αχ!) να της πει πάλι για το προτσές, κάνοντας για πλάκα πως ανάβει..

Ίσως όμως η κορυφή του προλεκάλτ παγόβουνου να είναι οι κινήσεις που αντικειμενικά (κι ανεξάρτητα από τη θέλησή τους) ρίχνουν νερό στο μύλο της αντίδρασης, που έχει όμως πολλά ποδάρια κι έτσι μπορεί κανείς απλά να δίνει αέρα στα πανιά της, να αλείφει βούτυρο στο ψωμί της και να βάζει μπούκοβο στον κεφτέ της –όπως έγραφε σε ένα παλιό του αφιέρωμα το λαϊκό στρώμα, τον καιρό που δε βαριότανε.

Έχουν γίνει μάλιστα σε τέτοιο βαθμό κτήμα μας αυτές οι φράσεις, που μπορεί να τις βρει κανείς και σε τίτλους κομματιών του ριζοσπάστη, όπως αυτό από το φλεβάρη του 10’          :

ΑΛΕΙΦΕΙ ΤΟ ΒΟΥΤΥΡΟ Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Κι υπάρχει, λέει η ρένα, και μια παρόμοια, καλτ αναφορά με μύξες, που την έκανε να σταματήσει να τρώει το πρωινό που ‘χε μπροστά της. Αλλά δε τη θυμόταν πολύ καλά, γι’ αυτό είπα να της δώσω λίγο χρόνο να το σκεφτεί και να το περάσει στα σχόλια, αν της ξανάρθει.

   Δυνατά-δυνατά

Από Σφυροδρέπανος

γίνανε όλα δυνατά τα αδύνατα

Αρχικά κληθήκαμε να δώσουμε αυτοδυναμία στο νυν (συγ)κυβερνών κόμμα, για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Κι ύστερα να βγούμε στους δρόμους να στηρίξουμε την κυβέρνηση και να πανηγυρίσουμε για το 70% του μη τοξικού μνημονίου και τα ισοδύναμα μέτρα που θα αντικαταστήσουν το υπόλοιπο μέρος.

Όλα παίζουν, αρκεί να περιοριστούμε στη σφαίρα του δυνατού-εφικτού, θεωρώντας ουτοπικό-αδύνατο οτιδήποτε ξεφεύγει από το κυρίαρχο πλαίσιο, αρκεί να μην πιστέψουμε στη δύναμή μας, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μας.

Είναι όμως δυνατό να περιμένει κανείς διαφορετικό αποτέλεσμα, όσο συνεχίζουμε στον ίδιο ευρωμονόδρομο; Ας είμαστε ρεαλιστές, επιδιώκοντας το αδύνατο, όπως έλεγε κι ο Τσε. Τότε μόνο θα γίνουμε πραγματικά δυνατοί.

Ο γιος του γείτονά σου-ταινια

 Ο γιος του γείτονά σου

Ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ των Δανών Pedersen και Stephensen σε δύο επίπεδα. Το πρώτο, παρουσιάζει την εκπαίδευση και δημιουργία των υποψηφίων βασανιστών της ΕΑΤ-ΕΣΑ και το δεύτερο αποτελείται από την πραγματική συνέντευξη του βασανιστή της Δικτατορίας Μιχάλη Πέτρου το 1981. 

Παρακάμψετε την γλώσσα και παρακολουθήστε ένα από τα ελάχιστα ντοκιμαντέρ που αγγίζει σε βάθος ένα θέμα ταμπού για τη Δικτατορία και την Μεταπολίτευση.

https://www.youtube.com/watch?v=bjCIGA563xw

Με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Νεα απόπειρα συκοφάντησης του ΚΚΕ με 3Ε και κόκα κόλα.

 Με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Νεα απόπειρα συκοφάντησης του ΚΚΕ με 3Ε και κόκα κόλα.

Άρχισε να κυκλοφορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το αρθράκι αυτό με τον ειρωνικό τίτλο "Η 3Ε χορηγός στο καρναβάλι; Αληθεύει σύντροφε Πελετίδη;":

H 3Ε χορηγός στο καρναβάλι; Αληθεύει, σύντροφε Πελετίδη; 

Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Καρναβαλιού της Πάτρας. Σ” αυτήν, μεταξύ των άλλων εταιριών που προβάλλονται ως χορηγοί στη μεγάλη εκδήλωση που οργανώνει ο Δήμος της Πάτρας, εμφανίζεται και 3Ε, με το αναψυκτικό Fanta.
Είναι η εταιρία που παράγει και την Coca Cola. Η εταιρία που επί δεκαεφτά μήνες βρίσκεται αντιμέτωπη με τους απεργούς εργάτες στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι έχουν καλέσει σε μποϊκοτάζ των προϊόντων της.
Αν δεν μας γελούν τα μάτια μας και αληθεύει ότι η 3Ε βρίσκεται μεταξύ των χορηγών του πατρινού Καρναβαλιού, το φάουλ του σ. Κώστα Πελετίδη είναι μεγάλο. Και εντελώς αταίριαστο με τη μέχρι τώρα πολιτεία του ως δημάρχου.
Για να προλάβουμε τους όποιους κακόπιστους, που θα δουν στο δημοσίευμα αυτό διάθεση πολεμικής προς το ΚΚΕ, υπενθυμίζουμε ότι μόλις πριν τρεις μέρες είχαμε δημοσιεύσει άρθρο που αναιρούσε τη βρώμικη επίθεση κατά του «Ριζοσπάστη» για διαφήμιση της Coca Cola, η οποία είχε καταχωρηθεί πολύ πριν αρχίσει η απεργία και το μποϊκοτάζ.

Η επίσημη απάντηση είναι αυτή:

ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ 3 Ε

Η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Πατρέων «Καρναβάλι Πάτρας» συζήτησε πολλές χορηγικές προτάσεις από εταιρείες, μεταξύ των οποίων και η 3 Ε.

Η Κοινωφελής Επιχείρηση δεν έκανε αποδεκτή την χορηγία της 3 Ε παρά τις οικονομικές της δυσκολίες γιατί επιδιώκει και με αυτή την απόφασή της να εκφράσει την έμπρακτη συμπαράστασή της στον πολύμηνο Αγώνα των εργαζομένων της 3 Ε ενάντια στις απολύσεις για να ανοίξουν τα εργοστάσια.

Η ανάρτηση του λογοτύπου στην ιστοσελίδα της Κοινωφελούς Επιχείρησης «Καρναβάλι Πάτρας» έγινε από αβλεψία και λάθος και σύντομα θα αποσυρθεί.

Οταν συμφωνούν Mάνος και Bαρουφάκης

Οταν συμφωνούν Mάνος και Bαρουφάκης

Ο γνωστός ακραιφνής νεοφιλελεύθερος Στέφανος Μάνος, γνωστός και για τις αντιδραστικές του θέσεις απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, συμφωνεί με τον υπουργό Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Βαρουφάκη, στο να διακοπεί πλήρως η κρατική χρηματοδότηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης... Ναι, ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα. Και πιο συγκεκριμένα, σε ανάρτησή του στο twitter ο Μάνος ανέφερε ανάμεσα σε άλλα: «Χρειαζόμαστε ευρεία διασπορά της εξουσίας. Εχω ζητήσει την πλήρη διακοπή της χρηματοδότησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από το κράτος (με συνέπεια τη διακοπή της εξάρτησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από την κεντρική διοίκηση) και τη δυνατότητα των δήμων να αντλούν τους πόρους που χρειάζονται από τους δημότες με ανταποδοτικό τέλος». Σύμφωνα με τον Μάνο εάν καταργηθεί η κρατική χρηματοδότηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο προϋπολογισμός θα εξοικονομήσει 2,6 δισ. ευρώ ετησίως και όπως αναφέρει «μια τέτοια μεταρρύθμιση θα είναι μουσική στα αυτιά των πιστωτών μας». Η απάντηση στο τιτίβισμα του Μάνου από τον Γιάννη Βαρουφάκη ήταν η εξής: «Συμφωνώ κ. Μάνο - χωρίς να δεσμεύω την κυβέρνηση. Μόλις πάψει η διαπραγμάτευση να ξεκοκαλίζει το χρόνο μας θα το θέσω»...

* * *

Σε κάποιους προκάλεσε έκπληξη. Σου λέει: Είναι δυνατόν ένας υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να συμφωνεί σε τέτοια πράγματα; Σε άλλους δεν προκάλεσε καμία έκπληξη. Γιατί, αυτό το ζήτημα με άλλα λόγια - εξαιτίας των προεκλογικών αναγκών και του ψαρέματος ψήφων - έχει τεθεί και στο παρελθόν από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, κάποιοι θυμούνται ότι και πριν τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Μάη του 2014, όταν υποψήφιοι δήμαρχοι του ΣΥΡΙΖΑ από το Βόρειο Τομέα της Αττικής είχαν παρουσιάσει τη λεγόμενη Αυτοδιοικητική Χάρτα του ΣΥΡΙΖΑ, που υπήρχε και στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η Χάρτα, λοιπόν, περιελάμβανε το εξής: «Ενα νέο θεσμικό πλαίσιο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση με την κατάργηση του "Καλλικράτη" και την αντικατάστασή του με νέο νόμο που θα διασφαλίζει την αυτοτέλεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (...)». Γράφαμε τότε στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ: «Τι σημαίνει αυτό; Δήμοι που θα ψάχνουν μόνοι τους έσοδα. Από τι πηγές; Από τις γνωστές. Φορολόγηση εργατικών λαϊκών νοικοκυριών, συμπράξεις με τον "ιδιωτικό τομέα", τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, επί πληρωμή υπηρεσίες Πρόνοιας, Αθλητισμού, Πολιτισμού, τραπεζικός δανεισμός».

* * *

Πράγματι, αυτό που λέει ο Μάνος και συμφωνεί ο Βαρουφάκης σημαίνει: Δήμοι που θα ψάχνουν μόνοι τους έσοδα, μέσω της φορολόγησης των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών και τις συμπράξεις με τον «ιδιωτικό τομέα». Αύξηση δημοτικών τελών μέσω της ΔΕΗ, αύξηση τροφείων σε παιδικούς σταθμούς, επί πληρωμή υπηρεσίες Πρόνοιας, Αθλητισμού, Πολιτισμού. Επιπλέον, αναζήτηση συνεργασιών με επιχειρηματίες που θα αναλάβουν υπηρεσίες και τομείς που καλύπτονται σήμερα - έστω και υποτυπωδώς - από τους δήμους. Αρα, κατάργηση παροχής υπηρεσιών από τους δήμους, απολύσεις, μεγαλύτερο κόστος υπηρεσιών για το λαό, άρα μεγαλύτερος αποκλεισμός εργαζομένων από τέτοιες υπηρεσίες. Η λογική της «οικονομικής αυτοτέλειας» βρίσκεται στην προμετωπίδα δυνάμεων όπως οι ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ. Και μια χρήσιμη λεπτομέρεια. Οι πόροι που δίνονται ως κρατική χρηματοδότηση προς τους δήμους, προέρχονται από τους φόρους που πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Και υποτίθεται πως αυτά τα χρήματα αποδίδονται στους δήμους, για να γίνονται έργα και να προσφέρονται υπηρεσίες στους δημότες. Οπου υπηρεσίες και έργα είναι οι παιδικοί σταθμοί, η καθαριότητα, ο φωτισμός, προνοιακά προγράμματα, δίκτυα αποχέτευσης και πολλά ακόμα...

* * *

Η πολιτική της λεγόμενης οικονομικής αυτοτέλειας της Τοπικής Διοίκησης, η πολιτική δηλαδή που Μάνος και Βαρουφάκης συμφωνούν, για να εξοικονομήσει το κράτος πόρους, έχει δοκιμαστεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά για τους εργαζόμενους. Ας δούμε γιατί: Πολλοί δήμοι αναγκάζονται να χρεώνονται σε τράπεζες επειδή δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για να ασκήσουν μια σειρά αρμοδιότητες. Για παράδειγμα: Στην Ιταλία, στην πόλη Ρεκανάτι, των 22.000 κατοίκων, για να αντιμετωπιστούν τα χρέη που προήλθαν από τραπεζικό δανεισμό ιδιωτικοποιήθηκε το πάρκο της πόλης, έκλεισαν οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί, μειώθηκαν τα βοηθήματα προς τους ηλικιωμένους και ανεστάλησαν έργα επιδιόρθωσης των γραφικών πλακόστρωτων δρόμων. Στο δήμο του Σεντ Ετιέν, στη νοτιοανατολική Γαλλία, αυξήθηκαν δύο φορές οι φόροι, μειώθηκε κατά τα 2/3 το σχέδιο ανακαίνισης του τοπικού μουσείου και ματαιώθηκε η κατασκευή γραμμής τραμ. Στη Γερμανία, σύμφωνα με τη Γερμανική Ομοσπονδία Δημοτικών Συμβουλίων, τα έσοδα από τους τοπικούς φόρους ήταν κατά 7 δισ. λιγότερα το 2009. Ετσι άρχισαν οι περικοπές. Με στόχο την εξοικονόμηση πόρων, το Βερολίνο προχώρησε σε μείωση προσωπικού, μισθών και υπηρεσιών, κλείνοντας αρκετές εγκαταστάσεις, όπως δημοτικές πισίνες, βιβλιοθήκες, θέατρα, ή αυξάνοντας πολύ σε άλλες τις συνδρομές και τα εισιτήρια εισόδου.

Επιδιώξεις για συμφωνίες μακριά απ' τα λαϊκά συμφέροντα

Επιδιώξεις για συμφωνίες μακριά απ' τα λαϊκά συμφέροντα

Μπορεί στο Γιούρογκρουπ να μην ήλθαν σε συμφωνία οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης με την ελληνική κυβέρνηση, μπορεί να επανήλθαν, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Ντάισελμπλουμ και του Μοσκοβισί και μάλιστα με ακόμη πιο επιτακτικό τρόπο, στην υπόθεση «ή ζητάτε επέκταση του τρέχοντος προγράμματος ή τίποτα», αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η διαφωνία της ελληνικής κυβέρνησης έγινε με κριτήριο τα λαϊκά συμφέροντα . Γέφυρα από το προηγούμενο πρόγραμμα στη νέα συμφωνία για το κεφάλαιο ζητά η κυβέρνηση. Βεβαίως, οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν στο ίδιο φόντο των κανόνων της ΕΕ και των αναγκών των μονοπωλίων. Αλλωστε, δεν έλειψαν οι παρεμβάσεις στον Τύπο το Σαββατοκύριακο, του υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη, που επιβεβαιώνει ότι η συμφωνία που επιδιώκει η κυβέρνηση θα διατηρήσει το σκληρό πυρήνα του προγράμματος που ήδη «τρέχει», ότι η διαπραγμάτευση που κάνουν αφορά τη δυνατότητα της κυβέρνησης να ενισχύσει απ' τον κρατικό κορβανά την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα.

Με δηλώσεις του στην «Καθημερινή», ο υπουργός Οικονομικών παραδέχεται ότι η «λύση» στην οποία θα θέλουν να καταλήξουν θα αποτελεί τον «κοινό τόπο μεταξύ του προηγούμενου προγράμματος και μιας νέας συμφωνίας μεταξύ Ευρώπης και Ελλάδας». Τέτοιος «κοινός τόπος» είναι το 70% του μνημονίου που κατά δήλωσή του βρίσκει σύμφωνη την κυβέρνηση. Πάνω σ' αυτή τη βάση «πάτησαν και θα συνεχίσουν να πατάνε» οι συζητήσεις, με τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας, που επικεντρώνονται στο να επιλεγούν τα δημοσιονομικά μέτρα και οι μεταρρυθμίσεις που θα αποτελέσουν τα λεγόμενα «προαπαιτούμενα» για τη συνέχιση της χρηματοδότησης. Στο πλαίσιο αυτό, κύκλοι της τρόικας έχουν δηλώσει πως όσα μέτρα εισηγείται η κυβέρνηση αλλά δεν είναι συμβατά με το υπάρχον πρόγραμμα θα απορριφθούν, ενώ για όσα έχουν δημοσιονομικό κόστος θα πρέπει να υπάρξουν ισοδύναμα, δηλαδή αντικατάσταση του ενός αντιλαϊκού μέτρου με ένα άλλο! Δηλαδή, τι 'χες Γιάννη, τι 'χα πάντα!

Ο Γ. Βαρουφάκης δεν έκρυψε, εξάλλου, πως «έχουμε ήδη συμφωνήσει σε πολλά ζητήματα», ενώ σε μια εξόφθαλμη προσπάθεια εξωραϊσμού της ΕΕ - που «γέννησε» τα μνημόνια στο πλαίσιο της φιλομονοπωλιακής της στρατηγικής - συμπληρώνει πως είναι «ανοιχτοί στις καλές ιδέες των ομολόγων μας και πεπεισμένοι ότι η Ευρώπη ξέρει να παράγει έντιμες συμφωνίες μέσα από έντιμες διαφωνίες»!
Η προσπάθεια να σκιαγραφηθούν οι διαφωνίες με τους εταίρους αποδεικνύει πως πρόκειται για διαφορές στη μεθοδολογία, στους τρόπους επίτευξης των ίδιων αντιλαϊκών στόχων. Δηλώνει π.χ. για τις ιδιωτικοποιήσεις: «Θέλουμε να περάσουμε απ' τη λογική εκποίησης σε εξευτελιστικές τιμές στη λογική της ανάπτυξής τους, σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα και ξένους επενδυτές»! Υιοθετεί, δηλαδή, αφενός τις ιδιωτικοποιήσεις για ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα, αφετέρου πασχίζει να παρουσιάσει τη λογική του «βαφτίζω το κρέας ψάρι» ως συμφέρουσα, προκρίνοντας άλλες μεθόδους ιδιωτικοποιήσεων είτε μέσω ΣΔΙΤ, είτε με παραχωρήσεις σε επιχειρηματικούς ομίλους κ.τ.λ.

Για το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και αποπληρωμής του χρέους από το λαό, εμφανίζεται βασιλικότερος του βασιλέως και κομπάζει πως οι προτάσεις της κυβέρνησης ...ξεπερνούν το υφιστάμενο πρόγραμμα. «Θεωρούμε ότι για τα συμφωνηθέντα, όσο αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα, τις ροές αποπληρωμών του χρέους και τον τρόπο με τον οποίο διασυνδέεται η δημοσιονομική πολιτική με τις επενδύσεις και τη βελτίωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στο σύνολό του, οι απόψεις της κυβέρνησης υπερβαίνουν το υπάρχον πρόγραμμα (...)».

Βεβαίως, σε ό,τι αφορά την αλλαγή των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα φαίνεται ότι θα προχωρήσει, καθώς ήδη υπάρχει υστέρηση που δεν μπορεί να καλυφθεί, δεδομένης της κακής πορείας των κρατικών εσόδων και των δυσμενών εκτιμήσεων για το ρυθμό ανάπτυξης. Για το λόγο αυτό, στις πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης φημολογείται πως θα είναι νομοσχέδιο για ρύθμιση οφειλών και του λαού από τα «μνημονιακά» χαράτσια - φιλοκυβερνητικές εφημερίδες μάλιστα ανέφεραν ότι ενδέχεται να έρθει στη Βουλή με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος»...- με την ελπίδα να εισρεύσει χρήμα στα κρατικά ταμεία.

Ολα τα παραπάνω σκιαγραφούν ένα παζάρι μακριά απ' τα συμφέροντα του λαού ή καλύτερα σε βάρος του. Ο Γ. Βαρουφάκης σε άρθρο του στους «New York Times» εμφανίζει την κυβέρνηση αποφασισμένη να «απέχει, ανεξαρτήτως επιπτώσεων, από συμφωνίες που είναι εσφαλμένες για την Ελλάδα και εσφαλμένες για την Ευρώπη». Από συμφωνίες, δηλαδή, που δεν εξασφαλίζουν μια «χαλάρωση» του μείγματος διαχείρισης με περισσότερα επεκτατικά μέτρα ώστε να στηριχθεί η ελληνική καπιταλιστική οικονομία, αλλά και η ευρωπαϊκή όπως λένε. Αλλωστε, αυτή η συζήτηση έχει ανοίξει εδώ και καιρό στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη και έχει πολλούς θιασώτες. Καθώς φαίνεται πως στη φάση του κύκλου που βρίσκεται σήμερα το κεφάλαιο έχει ανάγκη την αλλαγή στο μείγμα. Η ΕΚΤ με την αγορά κρατικών ομολόγων και το τύπωμα χρήματος έχει ήδη κάνει ένα μεγάλο βήμα. «Η κυβέρνησή μας δεν ζητά από τους εταίρους μια διέξοδο στην αποπληρωμή του χρέους μας. Ζητάμε λίγους μήνες χρηματοοικονομικής σταθερότητας που θα μας επιτρέψουν να ξεκινήσουμε τις μεταρρυθμίσεις που θα στηρίξει ο ευρύτερος πληθυσμός της χώρας, ώστε να επαναφέρουμε την ανάπτυξη και να θέσουμε τέλος στην ανικανότητά μας να καλύπτουμε τις υποχρεώσεις μας», γράφει ο υπουργός Οικονομικών, ανανεώνοντας απέναντι στην ΕΕ και το κεφάλαιο δεσμεύσεις και της προηγούμενης κυβέρνησης, που μετακυλίουν στο λαό τα βάρη της κρίσης.

Η Τομεακή Οργάνωση Κέρκυρας του ΚΚΕ την Κυριακή 15/2/15 στο φουαγιέ του δημοτικού θεάτρου παρουσία δεκάδων φίλων, οπαδών και μελών έκοψε την πίτα και πραγματοποίησε την κλήρωση της λαχειοφόρου

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Η Τομεακή Οργάνωση Κέρκυρας του ΚΚΕ την Κυριακή 15/2/15 στο φουαγιέ του

δημοτικού θεάτρου παρουσία δεκάδων φίλων, οπαδών και μελών έκοψε την πίτα και πραγματοποίησε

την κλήρωση της λαχειοφόρου που έγινε στα πλαίσια της δίμηνης οικονομικής εξόρμησης.

Οι τέσσερεις τυχεροί αριθμοί με την σειρά που κληρώθηκαν είναι οι εξής:

• Ο αριθμός 1563 που ο κάτοχος του κερδίζει ένα πλυντήριο ρούχων.

• Ο αριθμός 05173 που ο κάτοχος του κερδίζει ένα αλυσοπρίονο Hugsvarna.

• Ο αριθμός 5255 που ο κάτοχος κερδίζει έναν φορητή υπολογιστή ( lap top ).

• Ο αριθμός 06818 που ο κάτοχος του κερδίζει ένα tablet.

Παρακαλούνται οι κάτοχοι των αριθμών να έρθουν σε επικοινωνία με την Τ.Ο. Κέρκυρας για την

παραλαβή των δώρων τους.

Η τομεακή οργάνωση Κέρκυρας του ΚΚΕ με αφορμή την επιτυχή ολοκλήρωση της λαχειοφόρου

αγοράς εκφράζει τις ευχαριστίες της προς όλους του φίλους και οπαδούς για την οικονομική στήριξη

που πρόσφεραν στο κόμμα μας σε μία από τις δυσκολότερες συγκυρίες για την οικονομική του

κατάσταση.

• Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι από κανέναν από όλους όσους συνέδραμαν οικονομικά το

κόμμα μας δεν περίσσευαν ούτε τα δύο ευρώ που κόστιζε ο κάθε λαχνός, παρ όλα αυτά

όμως επέλεξαν να στηρίξουν οικονομικά το ΚΚΕ. Το γεγονός αυτό μας οπλίζει με αισιοδοξία

γιατί καταλαβαίνουμε ότι τα φτωχά λαϊκά στρώματα που είναι τα μόνιμα θύματα της ταξικής

πολιτικής που εφαρμόζεται και στην χώρα μας στα πλαίσια των κατευθύνσεων και αποφάσεων

της Ε.Ε. για την ανάπτυξη της κερδοφορίας των μονοπωλίων, άσχετα από το αν συμφωνούν

ή όχι με τις θέσεις του ΚΚΕ ή αν το στήριξαν εκλογικά, κατανοούν την αναγκαιότητα της

οικονομικής του ενίσχυσης.

• Στήριξαν το ΚΚΕ γιατί αντιλαμβάνονται ότι μόνο το κόμμα μας είναι αποφασισμένο και έχει

την θέληση και την δυνατότητα να:

- Αποκαλύπτει τις πολιτικές που είναι σε βάρος των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων

παρά την συστηματική παραπλάνηση που επιχειρείται και με την νέα συγκυβέρνηση

ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και να παλεύει για την ανάκτηση όλων των απωλειών κατά την περίοδο της

καπιταλιστικής κρίσης, την κατάργηση όλων των αντεργατικών -αντιλαϊκών νόμων.

- Οργανώσει τους αγώνες του λαού μας με στόχο να μπουν εμπόδια στην εφαρμογή

αντιλαϊκών επιλογών να ανατραπεί το απάνθρωπο παρασιτικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα

και να γίνει μία για πάντα ο λαός κυρίαρχος και επικαρπωτής του πλούτου που παράγει.

Κέρκυρα 16 / 2 /2015

Η Τ.Ε. Κέρκυρας ΚΚΕ 

Σχέδιο δράσης με απαιτητικότητα και ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεων

Σχέδιο δράσης με απαιτητικότητα και ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεων

Εκτενή αποσπάσματα από την εισήγηση που έκανε στη συνεδρίαση ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Από τη συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Συζητάμε σήμερα λίγες μέρες μετά την κυβερνητική εναλλαγή για τον προγραμματισμό και το σχέδιο της δράσης μας για το επόμενο διάστημα. Σε αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να γίνει κατανοητός ο χαρακτήρας της νέας κατάστασης των εξελίξεων, έτσι ώστε να μην υποτιμηθεί η κυβερνητική εναλλαγή και η γραμμή για κοινωνική συνοχή, δηλαδή ταξική συνεργασία.
Εχει ξεκινήσει μια καλά προετοιμασμένη προπαγανδιστική εκστρατεία από την κυβέρνηση που επιδιώκει να πείσει ότι δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες. Χρειάζεται καλή παρακολούθηση της γενικής πολιτικής της κυβέρνησης και των ελιγμών της, των εξελίξεων στους κλάδους.
Δεν πρέπει να χάνεται το κύριο, που είναι, ποιος είναι ο βασικός χαρακτήρας της κυβέρνησης, ότι δηλαδή ήρθε για να διευκολύνει, να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα που χρειάζονται για την καπιταλιστική ανάκαμψη και την κερδοφορία των μονοπωλίων, τη χειραγώγηση των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση, πατώντας πάνω σε ελπίδες και προσδοκίες εργαζομένων προσπαθεί να περάσει ευκολότερα τα σχέδιά της, προωθώντας νέα συμφωνία με τους «εταίρους», βαφτίζοντας το νέο μνημόνιο συμφωνία και την τρόικα θεσμικό μηχανισμό επιτήρησης και εποπτείας.

Δεν διαπραγματεύονται για το λαό

Η συγκυβέρνηση έχει ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση νέου προγράμματος, που με διάφορες παραλλαγές φαίνεται ότι θα καταλήξει σε συμβιβασμό που αυτό θα σημάνει νέα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, συνέχιση του Γολγοθά.

Το προεδρείο της συνεδρίασης. Στο βήμα ο Γιώργος Πέρρος

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Αυτήν τη στιγμή, η διαπραγμάτευση που κάνει η κυβέρνηση είναι ενταγμένη μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της ΕΕ, μέσα σε ένα γενικότερο πόλεμο ανταγωνιστικών συμφερόντων, που υπάρχει και στην Ευρωζώνη, και στην ΕΕ, και με την άμεση και ενεργή εμπλοκή των ΗΠΑ. Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι οι δηλώσεις Ομπάμα, αυτοί που έχουν μακελέψει όλο τον πλανήτη, τους πήρε ξαφνικά ο πόνος για το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.
Η ουσία είναι ότι υπάρχει ένας πόλεμος συμφερόντων κρατών, επιχειρηματικών ομίλων, ποιος θα βγει πιο κερδισμένος από την κρίση και από την όποια ανάκαμψη υπάρξει ή λιγότερο χαμένος. Και αυτή η αντιπαράθεση αφορά και τη διαχείριση του χρέους, αφορά και το μείγμα διαχειριστικής πολιτικής.
Βεβαίως, υπάρχουν δυνάμεις όπως είναι η Γαλλία, η Ιταλία, οι ΗΠΑ που ζητούν χαλάρωση της λιτότητας μέσω περιοριστικής πολιτικής, όπως ονομάζεται. Αυτή η χαλάρωση είναι για να εξοικονομηθούν πόροι, οι οποίοι θα δοθούν ως ενισχύσεις στο κεφάλαιο για επενδύσεις, για να ενισχύσουν την κερδοφορία του, την ανταγωνιστικότητά του.
Γιατί τι συζητάνε; Για να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις; Για να βελτιωθούν οι κοινωνικές παροχές στην Υγεία, στην Παιδεία, στους εργαζόμενους;
Αυτό πρέπει να είναι σαφές και φυσικά σ' αυτήν την αντιπαράθεση συμμετέχει και η ελληνική κυβέρνηση στοιχιζόμενη με τη μία πλευρά. Η ουσία είναι ότι την επόμενη μέρα θα υπάρχει πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό αν ονομαστεί κάπως αλλιώς και όχι μνημόνιο ή αν επιτηρείται όχι από τους υπαλλήλους της τρόικας αλλά από μηχανισμούς εποπτείας που έχει φτιάξει η ΕΕ, δε συνιστά αλλαγή υπέρ του λαού.

Είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι

Στις προγραμματικές δηλώσεις, η κυβέρνηση προσπάθησε με τις συνεχείς αναφορές της για υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια να κρύψει τα διαπιστευτήριά της στην ΕΕ και το μεγάλο κεφάλαιο, το συμβιβασμό με τη φτώχεια και τα ψίχουλα που υπόσχεσαι στους εργαζόμενους που έχασαν την πλειοψηφία των δικαιωμάτων τους.
Χρειάζεται, επομένως, να δυναμώσει ακόμα περισσότερο μέσα στην εργατική τάξη, στη νεολαία και το κίνημα, η γραμμή της αντεπίθεσης και της ρήξης σε αντίθεση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την ΕΕ και την πολιτική που στηρίζει αυτόν τον δρόμο με την ενσωμάτωση και την παθητική αναμονή, για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, της εργατικής τάξης, για το λαό.
Η εργατική τάξη, το κίνημά της οφείλει αποφασιστικά να αποκρούσει τα ψευδεπίγραφα συνθήματα της εθνικής ομοψυχίας και περηφάνιας. Πατριωτισμός για εμάς είναι το δίκιο του λαού και όχι τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Κριτήριο για εμάς είναι η κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι η κερδοφορία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Ο λαός, το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να είναι ούτε θεατής ούτε χειροκροτητής των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται μεταξύ των αφεντικών, να μην εγκλωβίζεται στα σχέδια του κεφαλαίου για νέα μνημόνια και διαπραγματεύσεις. Αντίθετα, πρέπει να είναι πρωταγωνιστής - αγωνιστής για τα δικαιώματά του, για την κάλυψη των απωλειών και των σύγχρονων διεκδικήσεων, για αλλαγές και ανατροπές, για άλλο δρόμο ανάπτυξης.
Η εργατική τάξη και το κίνημά της δεν έχουν κανένα συμφέρον να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική για τα νέα «μνημόνια» που θα τους φέρει έστω κι αν τα ονομάζει περηφάνια. Χωρίς διεκδικητική πίεση, ταξική πάλη δεν υπάρχει προοπτική, δεν υπάρχει ελπίδα.
Η γραμμή αντιπαράθεσης, λοιπόν, εξειδικεύεται στα βασικά - γενικά αιτήματα: Κάλυψη απωλειών και δικαιωμάτων, πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών και λαϊκών αναγκών, ανάπτυξη για το λαό. Δε μας φτάνουν κάποια ψίχουλα ούτε η ελεημοσύνη. Απαιτούμε, διεκδικούμε όλα όσα μας έκλεψαν, όλα όσα δικαιούμαστε.

Να προβληματιστούμε με μεγαλύτερη ανησυχία

Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αντιπαλέψουμε και με φανερές αδυναμίες που έχουμε και μας δυσκολεύουν στη δουλειά μας.
Είναι καθοριστικής σημασίας ζήτημα πώς επεξεργαζόμαστε τη γραμμή, το πλαίσιο πάλης σε κάθε χώρο και κλάδο. Δεν είναι λίγες οι φορές που το γενικό πλαίσιο πάλης και σχεδιασμού βοηθά στην ενιαία πάλη, στη συσπείρωση δυνάμεων, στην ενιαία κατεύθυνση, προϋποθέσεις που προωθούν την ανασύνταξη, να χάνεται ή να προβάλλεται ως ένα σύνθημα και να συνεχίζουμε να δουλεύουμε στην πεπατημένη με τα επιμέρους κλαδικά προβλήματα ή με επιμέρους προβλήματα που ξεσπάνε, ξεκόβοντάς τα, απομονώνοντάς τα, από τα γενικότερα ζητήματα που επιδρούν και δημιουργούν επιμέρους προβλήματα ανά κλάδο.
Με μεγαλύτερη ανησυχία να προβληματιστούμε: Πώς συνδέουμε τα γενικότερα ζητήματα που αφορούν την εργατική τάξη με τον κλάδο και τις ιδιαιτερότητές του, ώστε να ανεβαίνει το επίπεδο συμμετοχής, να προωθείται η ανασύνταξη. Πώς ξεδοντιάζουμε τη γραμμή των άλλων δυνάμεων. Πώς αποκαλύπτουμε τη γραμμή και την τακτική του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Πώς σε τελική ανάλυση συσπειρώνουμε στην ταξική γραμμή.
Για αυτό το γενικό ζήτημα έχει υποχρέωση να βοηθήσει κάθε Γραμματεία του ΠΑΜΕ σε κλάδο ή περιοχή, να εξειδικεύεται, να σχεδιάζει την παρέμβαση των δυνάμεών μας, να ελέγχει την πορεία της δουλειάς.
Ενα κεντρικό πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε είναι να γίνεται συζήτηση, να γενικεύεται η πείρα πώς πρέπει να προετοιμάζονται οι γενικές συνελεύσεις, οι συγκεντρώσεις, οι συσκέψεις κατά Σωματείο και στον τόπο δουλειάς. Οι εργατικές συνελεύσεις είναι σχολείο όπου εκπαιδεύονται δυνάμεις, δυναμώνουν οι δεσμοί με τους εργαζόμενους, ατσαλώνονται, αποτελεί μέσο για την αλλαγή συσχετισμών. Για αυτό τις πολεμούν οι άλλες δυνάμεις.
Ενα άλλο ζήτημα που πρέπει να διορθώσουμε είναι η οργανωμένη συζήτηση, η σύσκεψη, για να εκφράζουν γνώμη οι εργαζόμενοι, όσοι συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, στις συλλογικές διαδικασίες. Τι φταίει και δε γίνεται; Οπου γίνεται υπάρχουν θετικά αποτελέσματα. Δείχνει εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη.
Πρέπει, επίσης, να βελτιώσουμε τις σχέσεις κλαδικού σωματείου και τόπου δουλειάς. Είναι μεγάλη υπόθεση το ΔΣ μιας Ομοσπονδίας να γνωρίζει, να έχει μπροστά του, το σύνολο του κλάδου και έτσι να μπορεί να οργανώσει, να διατάξει δυνάμεις, ιδιαίτερα στους μονοπωλιακούς ομίλους.

Καλύτερη οργάνωση παντού

Να αντιμετωπίσουμε αδυναμίες, απόψεις, αντιλήψεις που δυσκολεύουν τη δουλειά μας. Υπάρχουν σωματεία που δεν λειτουργούν, που τα ΔΣ δεν συνεδριάζουν, οι ανακοινώσεις βγαίνουν διά περιφοράς, που αναπαράγουν τις κεντρικές ανακοινώσεις, που οι γενικές συνελεύσεις είναι απροετοίμαστες, τυπικές χωρίς να γίνεται ουσιαστική συζήτηση.
Να μας απασχολήσει με μεγαλύτερη ανησυχία η κατάσταση του κινήματος σε κάθε νομό. Εδώ υπάρχει ευθύνη και κεντρικά αλλά και στις τοπικές Γραμματείες. Υπάρχουν ολόκληροι νομοί όπου απουσιάζουν κλαδικά συνδικάτα σε βασικούς τομείς και από την άλλη οργιάζει ο συντεχνιασμός με σωματεία κατά χώρο δουλειάς, που στις περισσότερες φορές η σχέση τους με την εργοδοσία βγάζει μάτι.
Σε όλες σχεδόν τις πόλεις υπάρχουν ΒΙΠΕ με χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, με προβλήματα, άθλιες συνθήκες εργασίας, με μεροκάματα πείνας. Η παρέμβασή μας στις περισσότερες περιπτώσεις είναι από ελλιπής έως ελάχιστη. Αυτό το σοβαρό ζήτημα δε λύνεται με ευχολόγια ούτε με από μηχανής θεούς. Απαιτείται εξειδικευμένη δράση, επιμονή και επίπονη δουλειά και παρέμβαση για να μπει το νερό στο αυλάκι. Κυρίως απαιτείται πάλη με τη ρουτινιάρικη δουλειά και τις υποχωρήσεις μπροστά στις δυσκολίες.
Ζήτημα που επίσης πρέπει να μας απασχολήσει είναι η πολυδιάσπαση του εργατικού κινήματος. Υπάρχουν νομοί με 2-3 Εργατικά Κέντρα και ανάλογη κατάσταση και σε πρωτοβάθμια σωματεία. Υπάρχουν μαϊμού σωματεία και μαϊμού εκλογές που λειτουργούν ως εργοστάσια παραγωγής αντιπροσώπων.
Είναι καραμπινάτο το παράδειγμα του Πύργου που ψήφιζαν 600 εργαζόμενοι στο σωματείο ξενοδ/λων και μετά την παρέμβαση των δυνάμεών μας ψήφισαν 29. Πώς παρεμβαίνουμε εδώ, λοιπόν; Πώς αποτρέπουμε τα εκφυλιστικά φαινόμενα; Δε μας βγάζει, συνάδελφοι, από την ευθύνη η συνήθης φράση ότι «δεν πήραμε έγκαιρα είδηση τις αρχαιρεσίες».

Για το σχεδιασμό της δράσης

Οι εξελίξεις και η ανάγκη ανασύνταξης του κινήματος επιβάλλουν δυναμικές παρεμβάσεις. Οι ανάγκες μας, οι ανάγκες των εργατικών και λαϊκών οικογενειών είναι πάνω απ' όλα και στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεών μας. Οι ανάγκες αυτές δεν μπορούν να μπαίνουν κάθε φορά στο κρεβάτι του Προκρούστη της εκάστοτε συγκυρίας και των κυβερνητικών εναλλαγών. Είναι πάγιες, μόνιμες και συνεχώς εξελισσόμενες με βάση τις εξελίξεις της επιστήμης, της τεχνικής, του πολιτισμού και του πλούτου που παράγεται από τη δική μας δουλειά και έχουν όνομα.
Είναι η μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και πριν απ' όλα για τα παιδιά μας και σήμερα και αύριο. Δουλειά με συνθήκες ανθρώπινες, με αποκατάσταση των σταθερών συνθηκών εργασίας και ασφάλειας, με κατοχύρωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Ελάχιστη βάση: 5ήμερο, 8ωρο, 40ωρο. Ικανοποιητικούς μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις που θα καλύπτουν τις βασικές ανάγκες των οικογενειών μας, θα διασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο και θα κατοχυρώνονται με ΣΣΕ. Κάλυψη με κοινωνική ευθύνη των βασικών αναγκών των οικογενειών μας σε Υγεία, Εκπαίδευση, κατοικία, φροντίδα για τα νέα ζευγάρια και τα παιδιά τους, τις γυναίκες και για τους ηλικιωμένους. Εξασφάλιση του απαραίτητου ελεύθερου χρόνου για ξεκούραση, αναψυχή, διακοπές με τις απαραίτητες κοινωνικές υποδομές που θα επιτρέπουν στους εργαζόμενους να συμμετέχουν και να απολαμβάνουν τα αγαθά του πολιτισμού που οι ίδιοι με τη δουλειά μας δημιουργούμε.
Οι βασικές αυτές ανάγκες δε χωράνε στους κανόνες και τις συμφωνίες της ΕΕ, σε παλιά και νέα μνημόνια. Αυτές είναι κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες του κεφαλαίου. Δεν είναι δικό μας σπίτι. Είναι των μονοπωλίων.
Οι ανάγκες μας απαιτούν άλλο δρόμο ανάπτυξης για φιλολαϊκή πολιτική, κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ και τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Για αυτές τις ανατροπές οργανώνουμε τις δυνάμεις μας και τη συμμαχία μας. Τέτοιο κίνημα παλεύουμε να οργανώσουμε.
Χρειάζεται να δυναμώσει ακόμη περισσότερο μέσα στην εργατική τάξη, στη νεολαία και το κίνημα η γραμμή της αντεπίθεσης και της ρήξης σε αντίθεση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την ΕΕ και την πολιτική που στηρίζει αυτόν το δρόμο, με την ενσωμάτωση και την παθητική αναμονή.

Ο πραγματικός αντίπαλος είναι εδώ

Σήμερα είναι παρόντα και απέναντι από το λαό τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, οι στόχοι της ανταγωνιστικότητας και της νέας ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που οδηγούν σε μεγαλύτερη χρεοκοπία του λαού και δεν μπορούν να λύσουν τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, όπως αυτό της ανεργίας. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άλλα κόμματα υπηρετούν αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο και προσπαθούν να τον εξωραΐσουν στα μάτια του λαού.
Από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων θα αντιμετωπίσουμε την κυβερνητική εναλλαγή. Αυτό για εμάς σημαίνει ένταση των προσπαθειών για ανασύνταξη του κινήματος.
Η εργατική τάξη δε χρωστά καμιά ανοχή και αναμονή σε καμιά κυβέρνηση, αφού έχουμε γνωρίσει στο πετσί μας πως οι ανοχές και αναμονές μας έχουν οδηγήσει μόνο σε χάσιμο πολύτιμου χρόνου για την εργατική τάξη και σε κέρδισα χρόνου για τη μεγαλοεργοδοσία, το κεφαλαίο, τα μονοπώλια.
Αντιθέτως, πρέπει να είμαστε σε διαρκή ετοιμότητα για άμεση απάντηση με μαζικές κινητοποιήσεις, με εναλλαγή μορφών πάλης, ακόμα και απεργία, μπροστά στο φόντο νέας συμφωνίας και νέων μνημονίων όπως αυτά κι αν ονομαστούν. Να επικαιροποιήσουμε το σύνθημα: «Τέρμα πια η κοροϊδία. Να πληρώσει η πλουτοκρατία».
Η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ που βγήκε βάζει τη βασική κατεύθυνσή μας και το πλαίσιο πάλης για το επόμενο διάστημα. Χρειάζεται να αξιοποιηθεί καλά και να ανοίξει η συζήτηση με οργανωμένο τρόπο από πάνω έως κάτω, στους χώρους δουλειάς, παντού. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει γρήγορα να προχωρήσουν σε συνεδριάσεις πλατιές και μαζικές και να γίνει ουσιαστική συζήτηση στα ΔΣ με πρόγραμμα περιοδειών και συσκέψεων γενικευμένο.
Να δουλέψουμε με το πλαίσιο διεκδικήσεων που είχαμε στο συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη, βεβαίως μαζί με τις διεκδικήσεις του κάθε κλάδου. Ο αντίπαλός μας είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και απέναντι σ' αυτούς πρέπει να ανοίξουμε σχεδιασμένο πόλεμο. Να κατανοείται ότι η εργοδοσία έχει την κυβέρνησή της και εμείς το πρόγραμμά μας, τις διεκδικήσεις μας.

Αποφασιστικά για την ανασύνταξη του κινήματος

Η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μεγάλη όπως και η επίθεση απέναντί μας. Γι' αυτό και χρειάζεται η παρουσία μας και στις διοικήσεις των σωματείων όπου είμαστε μειοψηφία, στις Γενικές Συνελεύσεις να είναι καλά μελετημένη, προσεκτική, με επιχειρήματα που να αποκαλύπτουν τη στάση τους και να προβάλλεται η δική μας κατεύθυνση με ολοκληρωμένο τρόπο.
Εμείς πρέπει να καλλιεργούμε την άνοδο των διεκδικήσεων και απαιτήσεων της εργατικής τάξης. Να μην αποδεχτούν οι εργαζόμενοι τα όποια νέα μέτραν να ζουν με τα ψίχουλα. Να μην περάσει κλίμα απογοήτευσης που μπορεί να οδηγεί σε συντηρητικοποίηση.
Είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε με όλες τις δυσκολίες και κυρίως με όλους εκείνους τους μηχανισμούς που στέκονται εμπόδιο και να προχωρήσουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στην ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Μέσα από τις καθημερινές μάχες για όλα τα επείγοντα προβλήματα, εργοστάσιο το εργοστάσιο, κλάδο τον κλάδο, επιχείρηση την επιχείρηση, γραφείο το γραφείο, καράβι το καράβι, γειτονιά τη γειτονιά, χωριό το χωριό, μέσα από τη λειτουργία των Σωματείων και Συλλόγων μας, μέσα από τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις, μέσα από τις αρχαιρεσίες θα δώσουμε το δικό μας «παρών» στις εξελίξεις.
Για την ανάκαμψη του κινήματος και όχι των καπιταλιστικών κερδών. Πληρώσαμε ακριβά την κρίση τους, τα χρέη τους, δε θα πληρώσουμε ξανά και τη νέα κερδοφορία τους. Δεν ανεχόμαστε πια να ζούμε με την ανεργία, με τα ψίχουλα και τη συνεχή κοροϊδία. Θα επιβάλουμε τις δίκαιες διεκδικήσεις μας. Δεν αποδεχόμαστε να καταστρατηγούνται και να λεηλατούνται οι παραγωγικές δυνατότητες του τόπου μας που αρκούν για μια σύγχρονη αξιοπρεπή ζωή.
Με αυτές τις διακηρύξεις και διεκδικήσεις να συζητήσουμε τις πρωτοβουλίες και τα μέτρα που θα πάρουμε για να βάλουμε σε καθημερινή κίνηση νέες δυνάμεις κατά κλάδο, κατά νομό, κατά γειτονιά, κατά χωριό.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Οι μάχες δε σταμάτησαν παρά την εκεχειρία

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Οι μάχες δε σταμάτησαν παρά την εκεχειρία

Αν και μειώθηκαν σε πολλά σημεία, το Ντεμπάλτσεβε είναι το επίκεντρο της αμφισβήτησης της συμφωνίας του Μινσκ

Με νέα άρματα μάχης ενισχύονται οι ουκρανικές δυνάμεις γύρω από το Ντεμπάλτσεβε

ΝΤΟΝΕΤΣΚ.--
Οπως αναμενόταν, η εκεχειρία - συμβιβασμός ανάμεσα στις δυνάμεις της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου και τους ρωσόφωνους πολιτοφύλακες, που τέθηκε σε ισχύ από τα ξημερώματα της Κυριακής, ξεκίνησε με πολλές παραβιάσεις και αλληλοκατηγορίες και από τις δύο πλευρές. Η ίδια η συμφωνία που επικυρώθηκε στο Μινσκ της Λευκορωσίας από την τετραμερή συνάντηση των Προέδρων της Ρωσίας, Βλ. Πούτιν, της Ουκρανίας, Π. Ποροσένκο, της Γαλλίας, Φρ. Ολάντ, και της καγκελαρίου της Γερμανίας, Α. Μέρκελ, περιείχε πολλά σημεία που επιδέχονταν διαφορετικές ερμηνείες. Επίσης, η σύγκρουση στην Ουκρανία, που πληρώνει με το αίμα του ο ουκρανικός λαός, και είναι τόσο ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης της χώρας όσο και ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ΕΕ και ΗΠΑ (που έχουν και επιμέρους διαφορές τακτικής) και την καπιταλιστική Ρωσία, αφορά το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στον πλούτο και τη γεωστρατηγική θέση.
Ετσι, από τις πρώτες ώρες της Κυριακής σε ορισμένα σημεία υπήρξε ανταλλαγή πυρών πυροβολικού ανάμεσα στις δύο πλευρές. Αν και σε επικοινωνία των ηγετών Ουκρανίας, Ρωσίας, Γερμανίας και Γαλλίας, σε γενικές γραμμές εκφραζόταν η πεποίθηση ότι τηρείται η εκεχειρία, δεν κρυβόταν και η ανησυχία. «Φιτίλι» για άλλη μια φορά θέλησαν να βάλουν οι ΗΠΑ, από το Σάββατο, οπότε ο πρέσβης τους στην Ουκρανία, Τζέφρι Πιατ (από τους πρωτεργάτες στη δημιουργία της κυβέρνησης φασιστών και εθνικιστών στο Κίεβο), δημοσίευσε φωτογραφίες στο διαδίκτυο, υποτίθεται, συστημάτων πυροβολικού του ρωσικού στρατού στην πόλη Ντεμπάλτσεβε. Αμεση και σκωπτική ήταν η απάντηση του εκπροσώπου του ρωσικού υπουργείου Αμυνας, Ι. Κονασένκοφ, που είπε: «Αδυνατούμε να καταλάβουμε πώς αυτά τα σκούρα, κοκκώδη μπαλώματα στις φωτογραφίες που δημοσίευσε ο Αμερικανός πρέσβης μπορούν να αποδείξουν οτιδήποτε». Και πρόσθεσε: «Αντίθετα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, ο ρωσικός στρατός δε θεώρησε ποτέ ως τρόπο να ελέγχεις και να επιβεβαιώνεις στοιχεία με το να κοιτάζεις γυάλινες σφαίρες».
Η πόλη Ντεμπάλτσεβε είναι στρατηγικής σημασίας σιδηροδρομικός κόμβος, που η κυβέρνηση του Κιέβου θεωρεί δική της επικράτεια, όπως και οι πολιτοφύλακες. Στις διαπραγματεύσεις στο Μινσκ «δεν υπήρχε ούτε μία λέξη για το Ντεμπάλτσεβε στις συμφωνίες», ανέφερε ο πρόεδρος της αυτοαποκαλούμενης Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ, Α. Ζαχαρτσένκο, που πρόσθεσε ότι «η Ουκρανία απλά πρόδωσε τους 5.000 ανθρώπους που έχουν παγιδευτεί σε αυτό». Επίσης, οι πολιτοφύλακες καταγγέλλουν ότι αντίθετα με τη συμφωνία, τα βαρέα όπλα της Ουκρανίας όχι μόνο δεν απομακρύνονται αλλά αυξάνονται. Από την πλευρά της, η κυβέρνηση του Κιέβου ισχυρίζεται ότι ελέγχει τον αυτοκινητόδρομο και στέλνει νέες δυνάμεις στην περιοχή. Σε αυτή την ευρύτερη περιοχή το περασμένο 24ωρο σκοτώθηκαν 5 Ουκρανοί στρατιώτες και τραυματίστηκαν 21, ενώ ο Πρόεδρος Ποροσένκο επανέφερε το ότι «αν δεν υπάρξει ειρήνη, ίσως χρειαστεί να αποφασίσουμε την επιβολή στρατιωτικού νόμου σε ολόκληρη τη χώρα».
Ταυτόχρονα, οι φασίστες του «Δεξιού Τομέα» συνεχίζουν κανονικά τις μάχες μη αναγνωρίζοντας τη συμφωνία του Μινσκ, ενώ άμαχοι νεκροί από πυρά αναφέρθηκαν και στα περίχωρα του Λουγκάνσκ.
Αλλο αμφισβητούμενο στοιχείο είναι η πρόβλεψη της συμφωνίας να αναλάβει ο ουκρανικός στρατός τα σύνορα με τη Ρωσία αφού πρώτα γίνουν τοπικές εκλογές σε ορισμένες περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ και υπάρξει συνταγματική αναθεώρηση έως το τέλος του 2015. Ωστόσο οι πολιτοφύλακες δηλώνουν ότι δεν θα πατήσει Ουκρανός στρατιώτης στα εδάφη τους.

Νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας και ρωσόφωνων

Η Ευρωπαϊκή Ενωση έδωσε χτες στη δημοσιότητα νέα λίστα προσώπων και οντοτήτων στους οποίους επιβάλλει κυρώσεις για την εμπλοκή τους στη σύγκρουση στην Ουκρανία, στην οποία περιλαμβάνονται δύο Ρώσοι αναπληρωτές υπουργοί Αμυνας. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ευθυγραμμίστηκε στην επιθετική αυτή ενέργεια της λυκοσυμμαχίας, αλλά μέσω του υπουργείου Εξωτερικών πλασάρει με τη γνωστή τακτική της ως «επιτυχία» το ότι στη λίστα «δεν περιελήφθησαν 92 ονόματα αλλά μόνο 19».
Τα ονόματα των Αρκάντι Μπάκιν και Ανατόλι Ιβανόφ, Α' αναπληρωτή υπουργού και αναπληρωτή υπουργού Αμυνας, αντίστοιχα, περιλαμβάνονται στη λίστα όπως και άλλων προσώπων, όπως ο βουλευτής του ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας Βαλέρι Ράσκιν, ο τραγουδιστής Γιοσίφ Κομπζόν και ακόμη άνθρωποι από τη Νοτιοανατολική Ουκρανία και 9 οργανώσεις και οντότητες.