Γράφει ο Σφυροδρέπανος //
Από μια άποψη, η χτεσινή συγκέντρωση δεν είχε να προσφέρει κάτι νέο ή κάποια «είδηση». Τουλάχιστον όχι με την αστική έννοια, που ντύνει τον παλιό και σάπιο κόσμο με άλλα ρούχα (ή με τα ίδια ρούχα ανάποδα, σαν το Μανολιό), με νέα συσκευασία και ιλουστρασιόν περιτύλιγμα, νέα αναχώματα, παλιές και νέες παγίδες.
Δεν είναι νέο πως οι κομμουνιστές, κι όσοι συσπειρώνονται δίπλα τους, δίνουν πάντα μαζικό «παρών» στους δρόμους, όπου παίζουν στο γήπεδό τους, είναι μακράν η πρώτη δύναμη, ό,τι κι αν βγάζει η κάλπη. Κι ήταν οι μόνοι που βρέθηκαν μαζικά στο δρόμο, στις 13 Αυγούστου, την  ημέρα που ψηφιζόταν το τρίτο μνημόνιο, ενώ όλοι όσοι σκόρπιζαν αυταπάτες για το «όχι μέχρι τέλους», βρέθηκαν οι ίδιοι σκορπισμένοι σε παραλίες και κάμπινγκ. «Μας συγχωρείτε, διακοπές», που θα ‘λεγε παραφρασμένη και η τηλεοπτική ένδειξη.
Δεν είναι νέο πως η ελπίδα είναι εδώ κι είναι κατακόκκινη, ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο κι όσους την χαντακώνουν. Δεν κλείστηκε σε εκλογικά φακελάκια, δε χωρά σε αυταπάτες για εύκολες λύσεις κι άνωθεν σωτήρες, από την άλλη όμως, δεν πεθαίνει τελευταία αλλά πρώτη, κάθε φορά που δεν πετυχαίνει να σπάσει το παλιό απόστημα της ανάθεσης. Και δεν ξεστράτισε ποτέ από το δρόμο του αγώνα και της οργανωμένης πάλης. Δεν έπαψε ποτέ να είναι εδώ, κόκκινη κι αληθινή όσο ποτέ, στην προοπτική για μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, στη νιότη του κόσμου.
Και δεν είναι νέο, αλλά ποτέ πριν δεν υπήρχε τόσο συσσωρευμένη πείρα, τόσα πολύτιμα διδάγματα συγκεντρωμένα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ποτέ άλλοτε δεν είχε γίνει τόσο άμεσα φανερός ο βάρβαρος κι αντιλαϊκός χαρακτήρας της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας, τα κοινά αδιέξοδα του μνημονίου αλλά και του ρηχού αντιμνημονιακού μετώπου, ο μεσαίωνας και η οπισθοδρόμηση πίσω από τα παχιά λόγια για ανάπτυξη. Και ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο φανερή η ανάγκη να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό ο λαός μας κι όχι πάλι μία από τα ίδια. Να νικήσει τους φόβους του και να τολμήσει να κάνει ένα βήμα μπροστά, έξω από τη σημερινή κοιλάδα των δακρύων. Βήμα στην κάλπη αλλά και πέρα (και κυρίως) έξω από αυτήν.