Χουάν Γκουαιντό: Για «πρόεδρος», ένας πράκτορας-δολοφόνος της CIA και η αιματοβαμμένη διαδρομή του,

Πριν από τις 22 Ιανουαρίου, ελάχιστοι πολίτες της Βενεζουέλας είχαν ακούσει το όνομα Juan Guaidó. Η ιστορία του άγνωστου «πολιτικού» ξεκίνησε δεκατέσσερα χρόνια πριν, όταν μια ομάδα από δεξιούς φοιτητές της αντιπολίτευσης επιλέχθηκαν για «εκπαίδευση», από ένα «πρόγραμμα» αποκατάστασης της «Δημοκρατίας» στη Βενεζουέλα.

Στις 5 Οκτωβρίου 2005, με τη δημοτικότητα του Τσάβες στο αποκορύφωμά της, οι πέντε φοιτητές έφτασαν στο Βελιγράδι, στη Σερβία, για να ξεκινήσουν την εκπαίδευση τους.
Οι φοιτητές εκπαιδεύτηκαν από το Κέντρο Εφαρμοσμένων Μη Βίαιων Δράσεων και Στρατηγικών, (CANVAS). Η ομάδα αυτή χρηματοδοτείται κατά κύριο λόγο από το Εθνικό Ταμείο για τη Δημοκρατία, παράρτημα της CIA, σε συνεργασία με το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο και το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο για τις Διεθνείς Υποθέσεις. Το CANVAS, το οποίο έχει στενή σχέση και με την «αντιεξουσιαστική» Otpor, (που χρηματοδοτούνταν από Εθνικό Ταμείο για τη Δημοκρατία, το USAID και το Ινστιτούτο Albert Einstein, με σκοπό την ανατροπή Μιλόσεβιτς), καθοδηγείται ιδεολογικά από τον Gene Sharp, (τον λεγόμενο «Clausewitz του μη βίαιου αγώνα»), συνεργάτη του αναλυτή της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Άμυνας, (DIA), Robert Helvey. Βασικό θέμα της συνεργασίας τους ήταν η εκπόνηση ενός σχεδίου υβριδικού πολέμου, με στόχο κράτη που αντιστέκονται στην μονοπωλιακή κυριαρχία της Ουάσινγκτον.
Το 2007 ο Guaidó μετακόμισε στην Ουάσιγκτον για να εγγραφεί στο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης και Πολιτικής Διαχείρισης στο Πανεπιστήμιο George Washington υπό την κηδεμονία του οικονομολόγου Luis Enrique Berrizbeitia, ενός από τους κορυφαίους νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους της Λατινικής Αμερικής. Ο Berrizbeitia ήταν πρώην εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ, ο οποίος πάνω από μια δεκαετία εργάστηκε στον ενεργειακό τομέα της Βενεζουέλας υπό το ολιγαρχικό καθεστώς που απομακρύνθηκε από τον Τσάβες.
Εκείνη τη χρονιά, ο Guaidó οργάνωνε βίαιες συγκεντρώσεις μετά την άρνηση της κυβέρνησης της Βενεζουέλας να ανανεώσει την άδεια του Radio Caracas Televisión (RCTV),ενός ιδιωτικού σταθμού που διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στο πραξικόπημα του 2002 εναντίον του Τσάβες.
Τότε δημιουργήθηκε και μια ομάδα στελεχών», η «Generation 2007», με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος της Βενεζουέλας. Βασικός συνεργάτης του Guaidó ήταν ο «ακτιβιστής» Yon Goicoechea, ο οποίος την επόμενη χρονιά, ανταμείφθηκε για τις προσπάθειές του με το βραβείο Milton Friedman του Ινστιτούτου Cato για την προώθηση της ελευθερίας, μαζί με ένα βραβείο αξίας 500.000 δολαρίων, το οποίο επένδυσε στην οικοδόμηση του πολιτικού δικτύου Liberty First (Primero Justicia).
(Ο Φρίντμαν, βέβαια, ήταν ο νονός των διαβόητων νεοφιλελεύθερων Chicago Boys που εργάσθηκαν στη Χιλή, υπό τον ηγέτη της δικτατορίας Πινοσέτ, για να εφαρμόσουν τις πολιτικές ριζικής δημοσιονομικής λιτότητας «δόγμα σοκ». Και το Ινστιτούτο Cato είναι το ερευνητικό think tank , που ιδρύθηκε από τους αδερφούς Koch, δυο κορυφαίους δωρητές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, οι οποίοι έχουν γίνει επιθετικοί υποστηρικτές της άκρας δεξιάς στην Λατινική Αμερική).
Η «Generation 2007»συνεργαζόταν στενά με την ακροδεξιά ομάδα JAVU. Εκείνη τη χρονιά ο Guaidó εντάχθηκε στο κόμμα Voluntad Popular του Leopoldo López, πρώτου ξαδέρφου του Thor Halvorssen, ιδρυτή του Αμερικανικού Ιδρύματος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο επίσης χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ.
Το 2010, η Voluntad Popular και οι ξένοι υποστηρικτές της επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν τη χειρότερη ξηρασία που είχε χτυπήσει τη Βενεζουέλα για δεκαετίες. Μεγάλη έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας είχε αναστατώσει τη χώρα εξαιτίας της έλλειψης νερού, που ήταν απαραίτητη για την υδροηλεκτρική ενέργεια. Η παγκόσμια οικονομική ύφεση και η πτώση των τιμών του πετρελαίου επιδείνωσαν την κρίση, προκαλώντας δημόσια δυσαρέσκεια.
Σε αυτό τη συγκυρία, η αντιπολίτευση της Βενεζουέλας επιδοτήθηκε με 40-50 εκατομμύρια δολάρια από αμερικανικές κυβερνητικές οργανώσεις όπως η USAID και το Εθνικό Ταμείο για τη Δημοκρατία, σύμφωνα με έκθεση του ισπανικού think-tank, του Ινστιτούτου FRIDE. Πολλά εκατομμύρια επίσης διακινήθηκαν μέσω προσωπικών λογαριασμών.
Τον Νοέμβριο του 2010, σύμφωνα με μηνύματα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που υπέκλεψαν οι υπηρεσίες ασφαλείας της Βενεζουέλας και παρουσίασε ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Miguel Rodríguez Torres, ο Guaidó, ο Goicoechea, επικεφαλής ομάδας από «ακτιβιστές» παρακολούθησαν πενθήμερο σεμινάριο στο ξενοδοχείο Fiesta Mexicana στην πόλη του Μεξικού, από εκπαιδευτές της Otpor και τον Ότο Ράιτ, ενός φανατικού Κουβανέζου εξόριστου που εργάστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών του Τζορτζ Μπους και του δεξιού Κολομβιανού προέδρου Αλβάρο Ουρίμπε.
Στο ξενοδοχείο Fiesta Mexicana, τα ηλεκτρονικά μηνύματα ανέφεραν ότι ο Guaidó και οι συνάδελφοί του εργάσθηκαν γύρω από ένα σχέδιο για την ανατροπή του προέδρου Hugo Chavez δημιουργώντας χάος μέσω βίαιων διαδηλώσεων.
Τρεις προσωπικότητες της βιομηχανίας πετρελαίου – Gustavo Torrar, Eligio Cedeño και Pedro Burelli – φέρεται ότι κάλυψαν τα έξοδα των 52.000 δολλαρίων για τη διεξαγωγή της συνάντησης. Ο Torrar είναι ένας αυτοαποκαλούμενος «ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», του οποίου ο μικρότερος αδελφός Reynaldo Tovar Arroyo είναι εκπρόσωπος στη Βενεζουέλα της ιδιωτικής μεξικανικής εταιρείας πετρελαίου Petroquimica del Golfo, η οποία έχει συνάψει σύμβαση παλιά με το κράτος της Βενεζουέλας.
Ο Cedeño, είναι ένας φυγάς επιχειρηματίας της Βενεζουέλας που διεκδικεί άσυλο στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο Pedro Burelli πρώην σύμβουλος της JP Morgan και πρώην διευθυντής της εθνικής πετρελαϊκής εταιρείας Βενεζουέλας της Βενεζουέλας (PDVSA).
Επιστρέφοντας στο Καράκας, ο Guaidó ,οργάνωσε τα guarimbas, σημεία ελέγχου σε γειτονιές, ελεγχόμενα από την αντιπολίτευση. Περίπου 43 πολίτες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των guarimbas του 2014. Τρία χρόνια αργότερα, το 2017, οργανώθηκαν πάλι, προκαλώντας μαζική καταστροφή δημόσιων υποδομών και προχωρώντας σε σειρά δολοφονιών υποστηρικτών της κυβέρνησης. 126 άτομα δολοφονήθηκαν, πολλοί από τους οποίους ήταν Τσαβίστας. Σε πολλές περιπτώσεις, οι υποστηρικτές της κυβέρνησης κάηκαν ζωντανοί από τις ένοπλες συμμορίες.
Συνηθισμένη τακτική των guarimbas ήταν η guaya, ο αποκεφαλισμός ή θανάσιμος τραυματισμός μοτοσικλετιστών, με τη χρήση ατσάλινων συρμάτων κατά μήκος των δρόμων.
Ηγετικά στελέχη της αντιπολίτευσης συνελήφθησαν για δολοφονίες, χρήση και κατοχή εκρηκτικών υλών και όπλων, ενώ ο Leopoldo López, σύμφωνα με σημειώματα διπλωματών των ΗΠΑ, που διέρρευσαν στα Wikileaks, ήταν «τόσο αλαζονικός, που δεν θα μπορούσε να συσπειρώσει την αντιπολίτευση». Είχε έρθει η ώρα του Guaidó.
Το Δεκέμβριο του 2018 ο Guaidó «επισκέφθηκε» την Ουάσιγκτον για το χρίσμα.
Στις 11 Ιανουαρίου, τη σελίδα Wikipedia του Guaidó την επεξεργάστηκαν 37 φορές profile makers των ΗΠΑ, ώστε να σβήσουν τα ίχνη των προηγούμενων «δραστηριοτήτων» του.
Το κόμμα του έχει όμως απαξιωθεί εντελώς και στο εσωτερικό της Βενεζουέλας και στα πλαίσια της αντιπολίτευσης καθώς θεωρείται κυρίως υπεύθυνο για την κατάτμηση της, έτσι κι αλλιώς, έντονα αποδυναμωμένης αντιπολίτευσης. Στις δημοσκοπήσεις δεν ξεπερνάει ποτέ το 20%, καθώς, σύμφωνα με αναλυτές η πλειοψηφία του πληθυσμού «δεν θέλει πόλεμο, αυτό που θέλουν είναι μια λύση».
Αλλά γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επιλέχθηκε από την Ουάσιγκτον: Σκοπός των ΗΠΑ δεν είναι μια, οποιουδήποτε τύπου πολιτική λύση, στη Βενεζουέλα, αλλά η πλήρης καταστροφή της χώρας και μετατροπή της σε «μη κράτος», κατά τα πρότυπα των σχεδίων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια.
Και ο πράκτορας-δολοφόνος Guaidó είναι το κατάλληλο πρόσωπο.

Παραδομένη σε ακροδεξιές πολιτοφυλακές με ανοχή του δημάρχου η πόλη Κότμπους στη Γερμανία

Κατιούσα

Ασφυκτική είναι η κατάσταση στη γερμανική πόλη Κότμπους, όπου ο δήμος, με την πλήρη ανοχή του στη δράση ακροδεξιών ομάδων και την καθαρά αντιμεταναστευτική του στάση, καλλιεργεί ένα κλίμα μισαλλοδοξίας και επιθέσεων σε πρόσφυγες και μεταάστες. Αυτή την περίοδο η πόλη δεν αποτελεί προορισμό προσφύγων, ωστόσο ο χριστιανοδημοκράτης δήμαρχος Χόλγκερ Κελχ ζητά να σταματήσει η ροή οριστικά η ροή προσφύγων στην πόλη, επικαλούμενος πως ο δήμος έχει ήδη απορροφήσει τον προβλεπόμενο αριθμό που του αναλογούσε κι αυτό παρότι υπάρχουν ελεύθερες θέσεις σε διαμερίσματα και άλλες δομές φιλοξενίας. Πριν λίγο καιρό ο ίδιος δήμος είχε προκαλέσει αίσθηση, όταν ζητούσε μέσω του επίσημου λογαριασμού στο τουίτερ να δοθεί «εισιτήριο για την πατρίδα τους» στους πρόσφυγες που είχαν «εξαντλήσει το δικαίωμα φιλοξενίας τους».
Στο ίδιο κλίμα κινείται και η πλειονότητα του τοπικού τύπου, που διαδίδει μονόπλευρα προπαγάνδα με κύρια πηγή την αστυνομία και ακροδεξιές ομάδες, ενώ σπάνια μόνο καταγράφεται η άποψη των ίδιων των προσφύγων, που ολοένα και πιο συχνά γίνονται θύματα λεκτικών ή άλλων επιθέσεων. Δεξιές πολιτοφυλακές έχουν κατακλύσει την πόλη, δημιουργώντας «ζώνες προστασίας», χωρίς οι αρχές να κάνουν τίποτε για να τις περιορίσουν. Μέσα σε αυτό το κλίμα, δεν είναι παράξενο που οι τοπικές δημοσκοπήσεις φέρνουν πρώτο κόμμα την ξενοφοβική «Εναλλακτική για τη Γερμανία» με 30%. Παρόλαυτα, υπάρχουν πολλοί κάτοικοι που οργανώνονται κατά του ρατσισμού, της αστυνομικής αυθαιρεσίας που υποβάλλει σε πολύ συχνότερους ελέγχους τους μετανάστες και υποστηρίζουν τους πρόσφυγες, που συχνά ζουν σε πολύ άσχημες συνθήκες, χωρίς αξιοπρεπή περίθαλψη και νομική στήριξη. Στους ενήλικες συχνά απαγορεύεται να εργαστούν και στα παιδιά να πάνε σχολείο, ενώ και οι νυχτερινές απελάσεις αυξάνονται. Συνήθης πρακτική είναι και ο εγκλεισμός σε απομονωμένα στρατόπεδα, ακόμα και πάνω από τη νομικά καθορισμένη ανώτατη προθεσμία των έξι μηνών.
Με πληροφορίες από junge welt

Άδωνις Γεωργιάδης: ο φασίστας με τη ζάχαρη άχνη

Παναγιώτης Κολέλης

Για όσους δεν το πήρανε χαμπάρι, την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης, είχε την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του στο γήπεδο «Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι. Όσο και να θέλεις να μην ασχοληθείς μαζί του, δεν γίνεται, όταν τα κομμάτια της πρωτοχρονιάτικης πίτας που έκοψε ήταν τόσο ψεύτικα, τόσο υποκριτικά, τόσο αντιπροσωπευτικά της ακροδεξιάς πολιτικής που εκπροσωπεί. Γιατί όσο και να προσπαθεί από τότε που μεταπήδησε στη ΝΔ από το ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ να φανεί περισσότερο κεντροδεξιός, φιλελεύθερος και δημοκράτης (;), η αλήθεια είναι πως δυσκολεύεται να τα καταφέρει. Πνίγεται κάτω από ρόλους που δεν του ταιριάζουν.

Πάμε να δούμε τα κομμάτια της πρωτοχρονιάτικης πίτας που έκοψε και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Πρώτο κομμάτι: «Εμείς το κόβουμε πάντα στον Ιησού Χριστό και την εκκλησία του». Ποιος είναι, όμως, ο «Ιησούς Χριστός και η εκκλησία» που εκπροσωπεί ο Άδωνις Γεωργιάδης;

Ο Άδωνις Γεωργιάδης ως υπουργός υγείας το 2014 δήλωνε πως «σιχαίνεται τους κομμουνιστές», ενώ δύο χρόνια αργότερα δήλωνε πως «σε όποια χώρα κι αν πας, αν πεις ότι είσαι κομμουνιστής, σε βάζουν φυλακή».

Από την άλλη μεριά, ο μητροπολίτης Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, Αμβρόσιος, το 2018 φωτογραφιζόταν με βουλευτές της Χρυσής Αυγής και δήλωνε: «προτιμώ να με αποκαλείτε φασίστα, όχι όμως κατσαπλιά… Ούτε αντάρτη και προδότη. Φασίστα ναι, κατσαπλιά ποτέ».

Ο Θεός που εκπροσωπεί ο Άδωνις και ο Αμβρόσιος, λοιπόν, είναι ο Θεός του σκοταδισμού, της απανθρωπιάς και της εκμετάλλευσης. Φαντάζομαι πως όσοι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, δεν θα έχουν στον νου τους έναν Θεό σαν κι αυτόν.

Δεύτερο κομμάτι: «Θα το κόψουμε για την Ελλάδα μας». Ποιος είναι, όμως, ο τρόπος με τον οποίο αγαπάει την Ελλάδα ο Άδωνις;

Στις 22 Οκτωβρίου του 2014 είχε δηλώσει: «Έχω ψηφίσει όλα τα μνημόνια. Τα ψηφίζω με δόξα, με τιμή και με καμάρι από το πρώτο».

Παλιότερα, όταν ήταν ακόμα στο ΛΑ.Ο.Σ, ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε πει σε εκπομπή του: «Το 1974 η οικονομία μας ήταν κούκλα, η οικονομία μας ήταν σε μεγέθη ανάλογα της Δανίας», αναπαράγοντας τα γνωστά ανιστόρητα κλισέ πως η χούντα δεν άφησε χρέη. Την ίδια πάνω κάτω περίοδο, βρίσκουμε τον Άδωνι να φωνάζει σε βίντεο τη γνωστή φράση του υπουργού Προπαγάνδας του Χίτλερ, Γιόσεφ Γκέμπελς, «θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη».

Το 2002, στο ψηφοδέλτιο του ΛΑ.Ο.Σ μαζί με τον Άδωνι Γεωργιάδη, ήταν υποψήφιοι νομαρχιακοί σύμβουλοι τέσσερα στελέχη της Χρυσής Αυγής, μεταξύ των οποίων και ο γνωστός Ηλίας Παναγιώταρος, ενώ ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ, Γιώργος Καρατζαφέρης, δήλωνε στο Alter και στον Νίκο Ευαγγελάτο πως η «Χρυσή Αυγή είναι πατριωτική» και πως οι τέσσερις υποψήφιοι της Χρυσής Αυγής «δεν είναι υπέρ του Χίτλερ».

Δεν πάει, επίσης, πολύ καιρός (2006) που ο Άδωνις Γεωργιάδης διαφήμιζε στην εκπομπή του το ναζιστικό κατασκεύασμα «οι Εβραίοι: Όλη η αλήθεια», του γνωστού φασίστα, Κώστα Πλεύρη, που γράφει μεταξύ άλλων στο βιβλίο: «Αι απόψεις του Αδόλφου Χίτλερ διά τους Εβραίους ήσαν απολύτως ορθαί». Ο κύριος αυτός υπήρξε μεταξύ άλλων σύμβουλος του Αρχηγείου Στρατού επί χούντας, δηλώνοντας πως «είναι τιμή μου που συνειργάσθην με το Στρατιωτικό Καθεστώς της 21ης Απριλίου» (Ελευθεροτυπία, 2007).

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να περιγράφουμε τα «ανδραγαθήματα» του κυρίου Γεωργιάδη, αλλά νομίζω πως είναι σαφές από τα παραπάνω ποια Ελλάδα αγαπάει. Ο Άδωνις δεν αγαπάει τον λαό της Ελλάδας, αγαπάει τους επιχειρηματίες, τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές της Ελλάδας. Αν πραγματικά θέλετε να δείτε έναν άνθρωπο που αγάπαγε τον λαό της Ελλάδας και τον ήθελε «νοικοκύρη στο τόπο του», δεν έχετε παρά να διαβάσετε τα λόγια του κομμουνιστή, Νίκου Μπελογιάννη, κατά την απολογία του τον Φλεβάρη του 1952, λίγο πριν τον εκτελέσουν: «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».

Με το αίμα του Μπελογιάννη και εκατομμυρίων άλλων αγωνιστών νικήθηκε και ο φασισμός. Κι αυτό, η ιστορική μνήμη που κάποιοι παλεύουν να αναθεωρήσουν δηλαδή, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του κυρίου Γεωργιάδη αυτή τη στιγμή.

Τρίτο κομμάτι: «Θα το κόψουμε ειδικά για τη Μακεδονία μας».

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, που σήμερα έχει βγει τάχα μου στα κάγκελα για τη Μακεδονία και χύνει κροκοδείλια δάκρυα γι’ αυτήν, τον Ιούλιο του 2017 υποστήριζε πως «η εθνική θέση από το 2008 είναι σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων». Αν υποθέσουμε ότι άλλαξε άποψη – συνηθίζει, άλλωστε, τις κωλοτούμπες – τότε εύκολα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως όταν γίνει η κυβέρνηση η ΝΔ, ένα από τα πρώτα πράγματα που θα κάνει είναι να ακυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών. Μία συμφωνία, που σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της ΝΔ πάντα «προκαλεί εθνικό πένθος για όποιον μέσα του έχει λίγη εθνική ευαισθησία» (Βουλή, 23/01/2019).

Κι, όμως… Ο Άδωνις Γεωργιάδης σε συνέντευξή του στη εφημερίδα Παραπολιτικά (25/01/2019) δήλωσε: «εφόσον αυτή η συμφωνία έχει κυρωθεί, αποτελεί διεθνή συμφωνία και το κράτος έχει συνέχεια». Σε ποιο κράτος αναφέρεται ο κύριος Γεωργιάδης; Στο αστικό κράτος, στο οποίο γίνονται μετατοπίσεις βουλευτών και αναπροσαρμογές πολιτικών κομμάτων, έτσι ώστε να μη διακινδυνεύονται ποτέ τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Στην ίδια συνέντευξη είπε: «το μείζον που ήταν η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, έχει ήδη κριθεί». Όσο σίγουροι είμαστε, λοιπόν, πως ο κύριος Γεωργιάδης δεν πρόκειται να πει ποτέ κακή κουβέντα για το ΝΑΤΟ, άλλο τόσο σίγουροι είμαστε πως όταν μιλάει για τη Μακεδονία, μιλάει για να πάρει καμία ψήφο παραπάνω, ψαρεύοντας στα θολά νερά του εθνικισμού.

Τέταρτο κομμάτι: «Για τον πρόεδρό μας, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, για να γίνει ισχυρός πρωθυπουργός το 2019».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός για τον οποίο ο Άδωνις Γεωργιάδης έλεγε τον Ιούνιο του 2011 πως είναι «βαθύπλουτος γόνος που ανήκει στην κατηγορία εκείνων που δεν χρειάζεται να εργάζονται ποτέ στη ζωή τους άρα δεν έχει καμία ανάγκη για οτιδήποτε όσον αφορά τη λύση των πραγματικών προβλημάτων της ζωή». Αλλά τότε ήταν στο ΛΑ.Ο.Σ, δεν πιάνεται. Σωστά;

Πέμπτο κομμάτι: «Για τον Αντώνη Σαμαρά».

Ο Αντώνης Σαμαράς, αυτός για τον οποίο ο Άδωνις έλεγε το 2014 στον Real fm πως «είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης», είναι ταυτόχρονα κι αυτός για τον οποίο ο Άδωνις πάλι έλεγε όταν ήταν στο ΛΑ.Ο.Σ πως «είναι ο αχρηστότερος υπουργός εξωτερικών από καταβολής ελληνικού κράτους».

Επίσης, ο Αντώνης Σαμαράς είναι αυτός που έκλεισε την ΕΡΤ μέσα σε ένα βράδυ. Είναι αυτός που είχε σαν Γενικό Γραμματέα του υπουργικού του συμβουλίου και στενό του συνεργάτη, τον Τάκη Μπαλτάκο, που δήλωνε το καλοκαίρι του 2013 σε συζήτηση με δημοσιογράφους στη Βουλή, πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, πως «είναι απευκταίο, αλλά όχι απίθανο το ενδεχόμενο η Ν.Δ. να υποχρεωθεί να κυβερνήσει με τη συνεργασία της Χρυσής Αυγής». Είναι στην τελική αυτός που πρόσφατα, τον Δεκέμβριο του 2018, από το βήμα του 12ου συνεδρίου της ΝΔ, έκλεινε για μία ακόμη φορά το μάτι στον φασισμό λέγοντας «χαβιάρι και φαγοπότι με Άρη Βελουχιώτη».

Δεν έκοψε άλλα κομμάτια ύστερα ο Άδωνις. Ο κόσμος φώναζε «Άδωνι γερά να φύγει η αριστερά» και αυτός έλεγε χαριτολογώντας πως «δεν χρειάζεται να κάνει πολλά πράγματα» (για να φύγει), επειδή «τα κάνει όλα ο Τσίπρας». Να και σε κάτι που συμφωνούμε, Άδωνι, αλλά μόνο σε αυτό.

Παρακάτω δεν άντεξα ν’ ακούσω. Έμαθα, βέβαια, μετά πως βρέθηκαν εκεί δύο από τους πιο «έγκριτους και αντικειμενικούς» δημοσιογράφους που διαθέτουμε στην Ελλάδα, ο Άρης Πορτοσάλτε και ο Κώστας Μπογδάνος, που δεν παρέλειψαν φυσικά να σχολιάσουν – «έγκριτα και αντικειμενικά» βεβαίως βεβαίως – την εκδήλωση στους προσωπικούς τους λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης.

Στο τέλος τραγούδησαν όλοι μαζί το «Μακεδονία ξακουστή», πουλώντας ψευτοπατριωτισμό, αποδεικνύοντας πως δεν ήταν ένας τελικά ο φασίστας με τη ζάχαρη άχνη την Κυριακή στο γήπεδο «Σπύρος Λούης». Ήταν περισσότεροι… Κι ακόμα περισσότεροι είναι αυτοί που ανέχονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τον φασισμό στην καθημερινότητά τους, που του προσφέρουν νομιμοποίηση και του δίνουν δύναμη.

Μην ξεχνάτε, όμως, όλοι σας πως την άνοδο του φασισμού τη δεκαετία του 30′ ακολούθησε η νίκη του Κόκκινου Στρατού. Να το έχετε αυτό στο νου σας για να θυμάστε πως το «πιο μεγάλο σκοτάδι είναι πάντα πριν από το ξημέρωμα».

Το πιο ντροπιαστικό ριάλιτι φέτος το είδαμε στο ελληνικό YouTube

 

Η φτήνια δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της τηλεόρασης

Δύσκολα βλέπεις το βίντεο ως το τέλος. Όσο εκπαιδευμένος κι αν είσαι στη φτήνια των reality, όσες φορές κι αν έχεις γίνει θεατής της φιλανθρωπίας των πλούσιων μέσα από στημένες ειδήσεις και πληρωμένες καταχωρήσεις, το θέαμα παραείναι σκληρό.

Τέσσερις youtubers μετράνε 1.000 ευρώ δίπλα από μία πισίνα και καλούν ντελιβεράδες, για να τους τα μοιράσουν ως ελεημοσύνη μεταμφιεσμένη σε φιλοδώρημα. Αυτό είναι το στόρι και γίνεται μόνο χειρότερο.

Το σπίτι έχει παντού κάμερες. Μέσα, έξω, στην είσοδο, καμία αντίδραση των ντελιβεράδων δεν ξεγλιστρά, ούτε η έκπληξη, ούτε η ευγνωμοσύνη, ούτε η συγκίνηση, είναι όλα εκεί εν αγνοία τους, βορά στις ορέξεις του εφηβικού fan base των youtubers που βαριέται γρήγορα. Ένα κακό new age reality που σε καλεί να το κλείσεις απ' το πρώτο λεπτό, από τη στιγμή που ακούς έναν απ' αυτούς τους τέσσερις να φωνάζει ενθουσιασμένος "ΕΙΠΑΜΕ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ".


Μπορώ να καταλάβω γιατί δεν φοβήθηκαν τις αντιδράσεις που θα προκαλούσαν, αυτήν την άγνοια κινδύνου που επιδείκνυαν, όσο μετρούσαν 1.000 ευρώ με φόντο μία πισίνα. Στο μυαλό τους αυτό το απρόσμενο φιλοδώρημα φάνταζε ως μία πράξη δικαιοσύνης, πίστευαν ότι έτσι θα το εκλάβει και ο μέσος θεατής τους.

Με την κοινωνική αδικία να έχει οξυνθεί, τα ξεροκόμματα να έχουν μετονομασθεί σε μισθούς και επαγγέλματα που μετράνε νεκρούς -όπως του ντελιβερά- να θεωρούνται τα πλέον αναλώσιμα, αυτοί οι άνθρωποι πίστεψαν ότι διορθώνουν μία άσχημη κατάσταση. Έχει να κάνει με τη λογική της αποκατάστασης της αδικίας, της επανόρθωσης, άσχετα αν δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι η φιλανθρωπία υπό αυτή τη μέθοδο έχει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Άσχετα, αν δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν την αλληλεγγύη από την ελεημοσύνη και όλα τα βάζουν κάτω απ' την ομπρέλα του "ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ"!!!
Οι φιλανθρωπικές πρακτικές, όπως αυτή του βίντεο, εξευτελιστικές για κάθε άνθρωπο, μετατρέπουν σε αντικείμενα τους παθητικούς αποδέκτες της βοήθειας, διαιωνίζοντας την πίστη στο ιεραρχικό σύστημα, στο "εμείς" και "αυτοί", στο οι "πάνω" και οι "κάτω". Ο εργαζόμενος έχει δικαιώματα, έχει αξιοπρέπεια, δεν είναι ένα γιουτιουμπικό προϊόν για να του πετάς λεφτά και να του ζητάς να χορέψει για να σου δώσει views. Με το εξοργιστικό "μοιράσαμε 1.000 ευρώ σε ντελιβεράδες" (και δείτε τι έγινε) εντείνουν την κοινωνική και πολιτισμική υποτίμηση αυτών των ομάδων, δεν την αμβλύνουν.
Το επόμενο βήμα αυτών των ανθρώπων ποιο μπορεί να είναι; Θα άντεχες για παράδειγμα να δεις μερικές Μαρίες Αντουανέτες να σταματούν τη νύχτα στην Αιόλου και να μοιράζουν από 3.000 ευρώ σε άστεγους, με μοναδικό αντάλλαγμα την ευκαιρία να ηδονιστούν απ' τα βλέμματα ευγνωμοσύνης των "κατώτερών" τους;

Πώς θα σου φαινόταν κάποιοι να σταματήσουν ένα απ' τα παιδιά που μοιράζει φυλλάδια και να του τα αγόραζαν όλα για 3.000 ευρώ, με αντάλλαγμα απλώς τη βιντεοσκόπηση (και επομένως τη μετέπειτα εμπορική εκμετάλλευση της καλοσύνης τους); Πώς θα σου φαινόταν να γεμίσει το ίντερνετ από τα επεισόδια μίας τέτοιας ατελείωτης ναρκισσιστικής σαπουνόπερας;

Και πόσο αφελές να πιστεύει κανείς ότι τα χρήματα είναι ικανά από μόνα τους να εξαγοράσουν την ισότητα. Έτσι αμβλύνονται οι διακρίσεις; Έτσι καταπολεμάται ο αποκλεισμός; Αν αυτή τη στιγμή σε καλέσει το αφεντικό σου στο γραφείο του και σου δώσει στο χέρι 1.000 ευρώ, αυτό που θα κάνει στην ουσία θα είναι να μικρύνει ή να μεγαλώσει την απόσταση μεταξύ σας;

Η μόνη απάντηση σε αυτήν την ματαιόδοξη παράκληση για προσοχή και ιντερνετική επιβράβευση είναι η αλληλεγγύη ως μία κοινή αμφίδρομη εμπειρία, αυτή που αποτελεί τη βάση για την ενεργή συμμετοχή των πολιτών, αυτή που είναι ευθεία, οριζόντια, σέβεται τον δέκτη και δεν δίνει βορρά στις κρυφές κάμερες ενός σπιτιού την ανάγκη και τον πόνο του. Η αλληλεγγύη αποτελεί μια πρακτική που αμφισβητεί επί της ουσίας τις μορφές καταπίεσης, σε αντίθεση με τη φιλανθρωπία που ενθαρρύνει την φωνή των ισχυρών να ακούγεται δυνατότερα από ό, τι της αξίζει σε μία κοινωνία, τσαλαπατημένη απ' τους ίδιους τους "ευεργέτες" της.

Αλληλεγγύη σημαίνει "ρήξη". Θα έδιναν πιστεύεις 1.000 ευρώ σε έναν Πακιστανό στο φανάρι που θα τους ζητούσε να καθαρίσει τα τζάμια ή κάτι τόσο controversial θα μείωνε τα χειροκροτήματα που τόσο απελπισμένα κυνηγούν;

Κανονικά κάπου εδώ θα έπρεπε να πω "δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις των παιδιών, να βοηθήσουν ήθελαν κι αυτά, αλλά ίσως ο τρόπος τους να ήταν κάπως..." κτλ. Συγγνώμη, αλλά ας είμαστε λίγο σοβαροί, τις αμφισβητώ, δεν πιστεύω καθόλου στις καλές προθέσεις τους. Πιστεύω στο "κάνε subsribe" που φώναξαν στον ντελιβερά τη στιγμή που έφευγε με τα λεφτά τους, φωνάζοντας ουσιαστικά το ίδιο και σε όσους είδαν το βίντεο... Πιστεύω στα χρήματα που περιμένουν να βγάλουν απ' το YouTube, είτε απευθείας λόγω των views, είτε μέσω μελλοντικών διαφημίσεων, απ' τις ίδιες που ζουν τόσοι και τόσοι youtubers, influencers κτλ. Το ίδιο δηλαδή που πιστεύω για κάθε παρουσιαστή reality, είτε λέγεται Βίκυ Χατζηβασιλείου, είτε λέγεται παρουσιαστής-"ΟΥΑΟΥΥΥΥ, ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ"!!!

Απ' την άλλη, καταλαβαίνω πόσο ξεπερασμένο είναι -δυστυχώς- το 2019 να μιλάς για τα ethics των realities, αλλά δεν μπορώ να μη σημειώσω και το αυτονόητο, ότι με αυτό το ντροπιαστικό βίντεο εισέβαλαν στην προσωπική ζωή ενός ανθρώπου.

Και όχι μόνο εισέβαλαν, αλλά προκειμένου να πάρουν το κατάλληλο "εμπορικό υλικό" για το κανάλι τους, τη διαμόρφωσαν κιόλας. Τι εννοώ:

Έχεις μία κάμερα κρυφή, που καταγράφει τις κινήσεις του ντελιβερά, κάτι που είναι από μόνο του εξοργιστικό έτσι κι αλλιώς. Εκείνη τη στιγμή όμως, δεν σου φτάνει που καταγράφεις τη συμπεριφορά του εν αγνοία του, αλλά του δίνεις και ένα επιπλέον ερέθισμα -εν προκειμένω ζεστά λεφτά στο χέρι- και πλέον καταγράφεις τη νέα συμπεριφορά του, όπως εσύ τη δημιούργησες με το ερέθισμά που του έδωσες. Μπορεί να πονέσει, μπορεί να κλάψει, μπορεί να γελάσει, μπορεί να ορμήσει να σε χτυπήσει, μπορεί να κάνει το οτιδήποτε. Εκείνη τη στιγμή εσύ κρατάς τα σκοινιά, κουνάς τα λεφτά μπροστά στη μαριονέτα σου κι εμείς σε βλέπουμε γεμάτοι από ετεροντροπή για τον πάτο που έχεις πιάσει.

Μοιάζει με χάσιμο χρόνο να εξοργίζεσαι με τέτοιους τύπους, αλλά οι 'Άλλοι' -έτσι λέγονται αυτοί οι youtubers- είναι το σύμπτωμα ενός μεγαλύτερου προβλήματος, που περιλαμβάνει και το "δεν πρόκειται να μας καταλάβεις, δεν είσαι ένας από μας, βρίσκεσαι έξω απ' τα τείχη αυτού που έχει οικοδομηθεί μέσα στο YouTube". Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι καινούργιο, υπήρχε από πάντα ως δομικό στοιχείο σχεδόν σε όλες τις νεανικές αντικουλτούρες και υποκουλτούρες που έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς. Όπως το punk εξαιρούσε απ' το target group του ένα 55άρη τραπεζικό, έτσι και αυτοί οι τύποι εξαιρούν απ' το target group τους, σχεδόν όλους τους ενήλικες. Απευθύνονται στο κινητό που κρατά στο χέρι του ένας 14χρονος, γι΄αυτό και πολλές φορές τέτοια βίντεο περνούν κάτω απ' το αντιληπτικό ραντάρ όσων είναι σε ηλικία, έστω να μπορούν να ψηφίζουν. Εκτός κι αν -όπως και στην περίπτωση αυτού του βίντεο- φτάσει μέχρι τα sites που μπαίνουν άνθρωποι άνω των 18 και δουν τι συμβαίνει σε αυτήν τη γραφική και καθόλου ανώδυνη γωνιά του ίντερνετ.

Αυτοί οι μεμονωμένοι νάρκισσοι έρχονται και φεύγουν, η ημερομηνία λήξης τους, κάνει τα γάλατα στο ψυγείο να παινεύονται για το πόσο περισσότερο αντέχουν πριν χαλάσουν. Το πρόβλημα δεν είναι αυτοί οι συγκεκριμένοι, το πρόβλημα είναι ότι αυτή η ρόδα ματαιόδοξης ηλιθιότητας θα συνεχίσει να γυρίζει, αυτόνομη και μακριά απ' τα βλέμματα των πολλών, μέχρι μάλλον να περάσουμε όλοι από κάτω της.

Πηγή: One man

Αναρτήθηκε από TRASH

ΤΙ ΛΕΤΕ ? ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ -ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ- ΝΑ ΞΑΝΑΜΑΤΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ?

 

Ο φα­σι­σμός μπαί­νει από πα­ντού στο «σπίτι»

Του Στέ­λιου Κα­νά­κη //

Όπου σπίτι, εκεί­νη η μικρή – ελά­χι­στη γα­λα­ζο­πρά­σι­νη κου­κί­δα σ’ ένα, μάλ­λον, άπει­ρο σύ­μπαν στο χρόνο και στο χώρο. Σ’ αυτόν τον ελά­χι­στο, όμορ­φο αλλά και άσημο πλα­νή­τη όπου συ­ντε­λεί­ται το θαύμα της έλ­λο­γης ζωής, ο φα­σι­σμός επε­λαύ­νει για δεύ­τε­ρη φορά στην ιστο­ρία του.

Ου­κρα­νία, Πο­λω­νία, χώρες της Βαλ­τι­κής, Ουγ­γα­ρία, Αυ­στρία, Ιτα­λία. Στη Βουλ­γα­ρία (βλέπε φω­το­γρα­φία) ανε­μί­ζουν οι σβά­στι­κες στους δρό­μους. Οι Πο­λω­νοί νε­ο­να­ζοί δια­δη­λώ­νουν μέχρι την πύλη του Άου­σβιτς με αντι­ση­μι­τι­κά συν­θή­μα­τα. Στο Ισ­ρα­ήλ οι δο­λο­φό­νοι σιω­νι­στές κι η κα­ριό­λα υπουρ­γός πο­λι­τι­σμού τους που νιώ­θει υπε­ρή­φα­νη επει­δή είναι φα­σί­στρια. Στην Βρα­ζι­λία ο Μπολ­σο­νά­ρο, στις ΗΠΑ ο φα­σί­στας Τραμπ. Στη χώρα μας οι ακρο­δε­ξιοί νο­μι­μο­ποιού­νται και τα υπάν­θρω­πα φα­σι­στοει­δή ξε­μυ­τί­ζουν.

Χώρες βομ­βαρ­δί­ζο­νται ανη­λε­ώς και δια­λύ­ο­νται, χι­λιά­δες οι νε­κροί, άλλες χι­λιά­δες οι πρό­σφυ­γες και οι πνιγ­μέ­νοι στη Με­σό­γειο.

Μια χού­φτα άν­θρω­ποι στον κόσμο δια­φε­ντεύ­ουν τον πλού­το της αν­θρω­πό­τη­τας, απο­μυ­ζά­νε το αίμα της.

Οι λαοί όταν δεν βομ­βαρ­δί­ζο­νται ακόμη, πει­νά­νε, εξα­θλιώ­νο­νται, εκ­μαυ­λί­ζο­νται. Άνερ­γοι, υπο­σι­τι­ζό­με­νοι, χωρίς δι­καιώ­μα­τα, παρόν και μέλ­λον.

Ένα κο­ρι­τσά­κι δια­βά­ζει κάτω απ’ τη λάμπα του δρό­μου γιατί σπίτι της δεν έχει φως, έγρα­ψε ο τύπος. Ποιος μέ­τρη­σε πόσα άλλα – εκα­τομ­μύ­ρια παι­δά­κια πα­σχί­ζουν να ξε­φύ­γουν απ’ την μοίρα που επι­φυ­λάσ­σουν στην τάξη τους.

Η Γη, αυτή η μικρή γα­λα­ζο­πρά­σι­νη κου­κί­δα, σκο­τει­νιά­ζει. Την πλα­κώ­νει ξανά ο φα­σι­σμός. Οι μέρες προ­μη­νύ­ο­νται πιο μαύ­ρες κι απ’ τις νύ­χτες με τους εφιάλ­τες μας.

«Έτσι κι αλ­λιώς η Γη θα γίνει κόκ­κι­νη». Μπο­ρού­με όμως να δια­λέ­ξου­με: «Ή κόκ­κι­νη από ζωή ή κόκ­κι­νη από θά­να­το».

Με προσχήματα απέναντι στα αγροτικά αιτήματα

Μετά τις πρωτοφανείς διώξεις σε βάρος στελεχών του οργανωμένου αγροτικού κινήματος με το «καλημέρα» των αγροτικών κινητοποιήσεων στα μπλόκα, η κυβέρνηση, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και τα φιλοκυβερνητικά (και όχι μόνο) ΜΜΕ έχουν περάσει στο δεύτερο στάδιο της ύπουλης προσπάθειας να καλλιεργήσουν τον περιβόητο «κοινωνικό αυτοματισμό» ενάντια στον δίκαιο αγώνα που δίνουν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι σε όλη τη χώρα.
Σε αλλεπάλληλες δηλώσεις του υπουργού, σε τίτλους και ρεπορτάζ, παρουσιάζονται οι αγωνιζόμενοι αγροτοκτηνοτρόφοι ως «υπερβολικοί και αδιάλλακτοι», ως «αρνητές του διαλόγου», με αφορμή το γεγονός ότι δεν πραγματοποιείται συνάντηση των αγροτών με την κυβέρνηση. Ομως, η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο τον υπουργό και συνολικά στην κυβέρνηση.

***

Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Στ. Αραχωβίτης, επιμένει στις προσκλήσεις του για μια προσχηματική συνάντηση με τους αγρότες, στην οποία από τη μεριά της κυβέρνησης θα συμμετέχουν μόνο η ηγεσία και οι υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου του.
Σπεύδει μάλιστα να προσθέσει ότι ο «διάλογος» σε αυτήν τη συνάντηση θα γίνει στη βάση των «δημοσιονομικών δεδομένων» της οικονομίας, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον... «λεφτά για τους αγρότες δεν υπάρχουν»! Η επίκληση στα «δημοσιονομικά δεδομένα» είναι η πάγια τακτική της κυβέρνησης κάθε φορά που απορρίπτει τις δίκαιες εργατικές - λαϊκές διεκδικήσεις, την ίδια ώρα που δεν σταματά να εξασφαλίζει νέα προνόμια, ενισχύσεις και απαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο.
Παράλληλα, με συνεχείς δηλώσεις του στα ΜΜΕ, παρουσιάζοντας μια εικονική πραγματικότητα, ο υπουργός ισχυρίζεται ότι η «κυβέρνηση της Αριστεράς» έχει ήδη επιλύσει τάχα τα μεγάλα προβλήματα της αγροτιάς! Προσπαθεί να αποκρύψει το γεγονός ότι είναι η ίδια η κυβερνητική πολιτική και η εφαρμογή της ΚΑΠ της ΕΕ αυτές που οξύνουν τα προβλήματα που βγάζουν τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους ξανά στους δρόμους.

***

Οι αγωνιζόμενοι αγρότες δηλώνουν ότι η συνάντηση στην οποία προσκαλεί ο υπουργός θα είναι για τα προσχήματα και όχι για τα αιτήματα. Επισημαίνουν πως δεν είναι διατεθειμένοι να συναντηθούν «για καφέ και για το θεαθήναι», υπενθυμίζοντας ότι μόλις πριν από λίγο καιρό, στις 14/12/2018, υπήρξε συνάντηση της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων μαζί του, η οποία απέβη άκαρπη, με τον ίδιο μάλιστα να δηλώνει αναρμόδιος για πολλά από τα αγροτικά αιτήματα.
Επιμένουν, λοιπόν, στην πρόταση για συνάντηση με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και κλιμάκιο αρμόδιων υπουργών, όπως αποφασίστηκε στην πανελλαδική σύσκεψη των μπλόκων, ώστε να υπάρξουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις και, ταυτόχρονα, να αρθούν και οι δικαιολογίες περί αναρμοδιότητας. Μια πρόταση που είναι ενταγμένη στην κατεύθυνση της αγωνιστικής διεκδίκησης, καθώς, όπως έχουν τονίσει οι αγωνιζόμενοι αγρότες, στα μπλόκα δεν βγήκαν για να συζητήσουν γενικώς και αορίστως, να επαιτήσουν, να παρακαλέσουν, αλλά για να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν.

***

Το γεγονός ότι ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης απορρίπτει αυτήν την πρόταση ένα πράγμα δείχνει: Οτι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να δεσμευτεί αρμοδίως και συγκεκριμένα για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων της αγροτιάς. Γι' αυτό και υπεκφεύγει, επιχειρώντας, παράλληλα, να παραπλανήσει την «κοινή γνώμη» και να τη στρέψει κατά των αγροτών.
Και έχει δίκιο να ανησυχεί η κυβέρνηση, αφού βλέπει ότι, παρά τις συνεχείς, αγωνιώδεις προσπάθειες της ίδιας και τη βοήθεια που παίρνει από τους κάθε λογής «παρατρεχάμενους», δεν τα καταφέρνει να διαμορφώσει κλίμα «λαϊκής εχθρότητας» και «κοινωνικού αυτοματισμού» σε βάρος της αγωνιζόμενης αγροτιάς.
Αντιθέτως, διαμορφώνεται κλίμα πλατιάς εργατικής - λαϊκής συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα των αγροτών, το οποίο όσο περνούν οι μέρες και τα μπλόκα παραμένουν στη θέση τους και ενισχύονται, τόσο δυναμώνει.
Η κλιμάκωση της πάλης των αγροτοκτηνοτρόφων, το κύμα λαϊκής αλληλεγγύης, επιβεβαιώνουν πως ό,τι και να κάνουν ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όσα ψέματα κι αν σκαρφιστούν, όσους ελιγμούς και υπεκφυγές κι αν επιχειρήσουν, δεν θα μπορέσουν ούτε την αλήθεια να κρύψουν, ούτε την πραγματικότητα να αναποδογυρίσουν.

«Ιστορικοί» κίνδυνοι

Τα περί «ιστορικής μέρας», τα πανηγύρια και οι έπαινοι από τα χείλη των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, που συνόδευσαν την έγκριση του πρωτοκόλλου ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ την Τετάρτη, αποτελούν από μόνα τους ένα πολύ μεγάλο «καμπανάκι» για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής.
Οι δηλώσεις του γγ του ΝΑΤΟ ότι η συμφωνία αποτελεί «κέρδος για το ΝΑΤΟ» και ότι θα βοηθήσει στην ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, όσο και οι νέες προειδοποιήσεις προς τη Ρωσία, ότι «δεν έχει το δικαίωμα να προσπαθήσει να αρνηθεί σε μια χώρα την ένταξή της στο ΝΑΤΟ», επιβεβαιώνουν τον μοναδικό λόγο, για τον οποίο δρομολογήθηκε και «έτρεξε» η υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, από τους σημαιοφόρους των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, δηλαδή την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτή δεν είναι άλλη από την ενίσχυση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, τα σχέδια «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» που σηματοδοτούν ταυτόχρονα κλιμάκωση των ανταγωνισμών με τη Ρωσία και την Κίνα, πάνω στους δρόμους του αερίου, του πετρελαίου, του εμπορίου.
Η ισχυροποίηση του ιμπεριαλιστικού οργανισμού όχι μόνο δεν σηματοδοτεί «ενίσχυση της ασφάλειας», όπως προκλητικά παπαγαλίζουν ξανά από χτες τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά σημαίνει νέους μεγάλους κινδύνους για τους λαούς όλης της περιοχής, που γίνονται κυριολεκτικά στόχος των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Το επιβεβαιώνουν η ίδια η επιθετική στρατηγική της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, τα σχέδια για τα «τρία τριαντάρια» και για «στρατιωτική κινητικότητα» για τη μετακίνηση στρατιωτικών δυνάμεων στην κατεύθυνση περικύκλωσης της Ρωσίας. Οι πρόσφατες αποφάσεις για τα πυρηνικά μεσαίου βεληνεκούς, με την κυβέρνηση μάλιστα να αναλαμβάνει και εδώ ρόλους στο πλαίσιο της πυρηνικής στρατηγικής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Οι δεκάδες ασκήσεις - πρόβες πολέμου με τη συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και βέβαια το σπάρσιμο όλης της περιοχής με βάσεις εφόρμησης των ιμπεριαλιστών, όπου και πάλι η κυβέρνηση πρωταγωνιστεί, δίνοντας κυριολεκτικά «γη και νερό» σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.
Βήματα στα ΝΑΤΟικά σχέδια, όπως αποτυπώνονται εξάλλου και σε αυτήν τη συμφωνία, όσο και στα ευρωατλαντικά που «παίρνουν σειρά», από τις «διευθετήσεις» με την Αλβανία έως τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, σημαίνουν νέα παιχνίδια με τη φωτιά, παραπέρα φούντωμα των εθνικισμών και των αλυτρωτισμών, ρίχνουν στο τραπέζι σχέδια για αλλαγές συνόρων.
Παράλληλα, η διαδικασία για την επικύρωση του πρωτοκόλλου ξεγυμνώνει, για μια ακόμα φορά, και όλες τις πλαστές διαχωριστικές γραμμές που αξιοποιούν τα αστικά κόμματα στις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις και για τον εγκλωβισμό του λαού στους στόχους του κεφαλαίου.
Η πλειοδοσία των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων κατά τη διάρκεια της χτεσινής συζήτησης στην επιτροπή της Βουλής σε ό,τι αφορά τη στήριξη του «ευρωατλαντικού προσανατολισμού» της χώρας, οι διαγκωνισμοί με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος είναι ΝΑΤΟικότερος των ΝΑΤΟικών, ποιος είναι ο «διαχρονικός» και ποιος ο «όψιμος» υπέρμαχος των σχεδίων των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ, είναι παραπάνω από αποκαλυπτικά.
Δείχνουν αυτό που προσπαθούν να κρύψουν από την πρώτη μέρα, πίσω από τις φωνές και τον «αχό» της ονοματολογίας: «Κοσμοπολίτες» και εθνικιστές είναι ζυγισμένοι και στοιχισμένοι στον στόχο της «αναβάθμισης» της αστικής τάξης στην περιοχή, στόχος που σημαίνει ακόμα βαθύτερη εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.
Απέναντι στα σχέδια των κεφαλαίου - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ που υπηρετούν με ζήλο κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, απέναντι στην επικίνδυνη εμπλοκή και την ισχυροποίηση της δολοφονικής συμμαχίας στα Βαλκάνια χρειάζεται να βρεθεί ο λαός μας, δυναμώνοντας την αλληλεγγύη και την κοινή πάλη με τους γειτονικούς λαούς ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.