Ξενοδόχος στην Πάργα πήγε στο σπίτι εργαζόμενης και την ανάγκασε με απειλές να υπογράψει την απόλυση της γιατί του ζητούσε δεδουλευμένα απο τον Ιούνιο

 

Μία τουριστική βιομηχανία και ανάπτυξη που μόνο με… ροδοπέταλα δεν είναι στρωμένη για τους εργαζόμενους, καθώς και άδικη απόλυση εργαζόμενης επειδή ζήτησε τα δεδουλευμένα της, κατήγγειλαν σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στο Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας, η Έλσα Υφαντή, μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Εργαζομένων στον Τουρισμό Πάργας και μέλος της κίνησης ΛΑΝΤΖΑ και ο Βαγγέλης Νάνος, εκ μέρους της Αγωνιστικής Παρέμβασης ιδιωτικών υπαλλήλων Ν. Πρέβεζας.

Η κα Υφαντή ανέφερε: “Θέλουμε να καταγγείλουμε μία απόλυση, η οποία έγινε με τον εξής υπέροχο τρόπο. Η εργαζόμενη που δούλευε από τις 24 Ιουνίου σε εργοδότη, που διατηρεί ξενοδοχείο και εστιατόριο σε κεντρική παραλία της Πάργας, διαθέτει χώρους εστίασης, μπαρ κτλ. έκανε το φοβερό λάθος να ζητήσει τα δεδουλευμένα της. Πέρα από το ότι συνεχώς μετέθετε την ημερομηνία που θα της τα έδινε, μιλάμε από τις 24 Ιουνίου και έχουμε Αύγουστο, της έλεγε διάφορες δικαιολογίες, της έκλεινε το τηλέφωνο, ώσπου την Πέμπτη έκανε το εξής υπέροχο, πήγε έξω από το σπίτι της με προσβολές και φωνές και απόσπασε την υπογραφή της για την απόλυσή της. Επίσης έκανε και το άλλο υπέροχο. Όταν η γυναίκα πήγε να του δείξει ότι δουλεύει πολύ περισσότερες ώρες από ότι την έχει ασφαλίσει, της άρπαξε την ατζέντα της, μπήκε στη μηχανή του και εξαφανίστηκε. Όταν πήγε στο ξενοδοχείο βρήκε την ατζέντα της διαλυμένη και τα φύλλα σκισμένα.

Η ΛΑΝΤΖΑ ενεργοποιήθηκε αμέσως. Έγινε καταγγελία στην αστυνομία, στην επιθεώρηση εργασίας. Σύσσωμο το σωματείο της Πάργας ενεργοποιήθηκε και με έκτακτο Δ.Σ. που κάναμε, αποφασίσαμε να σταθούμε στο πλευρό της συναδέλφου και να καταγγείλουμε δημόσια ότι έγινε. Ζητάμε όλοι οι σύλλογοι της Πάργας, των εστιατόρων, των ξενοδόχων, των δωματίων -εκεί έχουμε αχαρτογράφητα νερά- να καταδικάσουν τέτοιες συμπεριφορές. Πού θα πάμε ακόμη; Θα μας βγάλουν μαχαίρια και όπλα. Το έκαναν ήδη στην Κρήτη. Πρέπει να το περιμένουμε και στην περιοχή μας; Οι εργαζόμενοι είναι έρμαια στις ορέξεις του κάθε εργοδότη. Πέρα από τις απαξιωτικές συμπεριφορές, τώρα πάνε και στα σπίτια. Το άλλο που γίνεται κατά κόρον εδώ και χρόνια, είναι το θέμα των δώρων. Τα δώρα μπαίνουν στην τράπεζα και οι εργαζόμενοι ήταν υποχρεωμένοι να τα γυρίσουν πίσω. Έχουμε καταγγελίες από τους εργαζόμενους. Πέρυσι ήταν πολύ έντονο το φαινόμενο. Θέλαμε να απευθυνθούμε και στον Εισαγγελέα.

Ζητάνε τώρα σύμφωνα με τις υποτιθέμενες αυξήσεις που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, αν κάποιος πρέπει να πάρει 1.200 ευρώ πρέπει να γυρίσει τα 200-400 πίσω στον εργοδότη κάθε μήνα. Με αυτές τις συμφωνίες ξεκινούν οι άνθρωποι να δουλεύουν τη σεζόν. Κάνοντας έναν μικρό υπολογισμό μέσα από καταγγελίες που έχουμε, μία επιχείρηση με 70 άτομα, κλέβοντας από τους εργαζόμενους χρήματα, μπορεί να φτάνει από 15.000 έως 25.000 να κλέβει από τους εργαζόμενούς της. Ουσιαστικά ο εργαζόμενος φορολογείται χρήματα, τα οποία τα παίρνει μαύρα ο εργοδότης και πληρώνει το ΙΚΑ. Αυτό είναι επιχειρηματικότητα; Όταν εννοούμε ανάπτυξη την εννοούμε με αυτόν τον τρόπο; Η ΝΔ προσπαθεί όλο αυτό πλέον να το κανονικοποιήσει. Να είναι νόμιμο. Θέλουμε να καταγγείλουμε το γεγονός. Να σταματήσουν αυτά. Οι εργαζόμενοι να καταγγέλλουν αυτά που συμβαίνουν και να μη φοβούνται τίποτα. Το χειρότερο είναι να φορολογείσαι λεφτά που δεν παίρνεις, να εκβιάζεσαι, να βρίζεσαι, να κακοποιείσαι. Είναι ό,τι χειρότερο ο εξευτελισμός της προσωπικότητάς σου και το κλέψιμο των χρημάτων μέσα από την τσέπη σου.

Σαν ΛΑΝΤΖΑ και σαν σωματείο θέλουμε να οργανώσουμε τον κόσμο γύρω μας. Να τους δείξουμε ότι είμαστε εδώ και τους συμπαραστεκόμαστε και θα απαιτήσουμε να πάρει η συγκεκριμένη κυρία και το τελευταίο ευρώ από τα χρήματά της. Δε θα αφήσουμε σε ησυχία κανέναν εργοδότη που φέρεται έτσι και τον συγκεκριμένο που αναφέραμε” και πρόσθεσε:“Θέλω να αναφερθώ λίγο στους εργοδότες που παίρνουν εργαζόμενους από γραφεία από Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Στην Πάργα παρατηρήθηκε το φαινόμενο φέτος να μην βρίσκουν εργαζόμενους. Έχουν τόσο κακή φήμη ή ζητούν τόσο παράλογα πράγματα με ελάχιστα χρήματα, που δεν πήγαιναν για δουλειά ούτε οι άνθρωποι που ήρθαν στη χώρα μας μόνο γι’ αυτό το λόγο. Απευθύνθηκαν λοιπόν σε γραφεία και υπάρχει αυτή τη στιγμή κόσμος, που ξέρουμε τι περνούν. Πρώτα πρέπει να προστατευτούν οι άνθρωποι, ανεξαρτήτου φυλής, και εμείς να προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας. Να τονίσω επίσης ως ΛΑΝΤΖΑ Πάργας τη μεγάλη ευθύνη που έχει το Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας με την απίστευτη απραξία του. Οι εργοδότες στην περιοχή μου θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα να αδικούν και οι εργαζόμενοι υποχρέωση να αδικούνται. Η εργοδοσία το θεωρεί δικό της το Εργατικό Κέντρο. Και πως να μη το θεωρεί”.

Η κλωστή

Μια «κλωστή» συνδέει όλους τους νόμους που ψήφισε η κυβέρνηση τις πρώτες τριάντα μέρες μετά τις εκλογές, όπως και την αντιλαϊκή πολιτική της με την πολιτική των προηγούμενων: Η «βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος», που «θα προσελκύσει επενδύσεις» και «θα δώσει μεγαλύτερη ώθηση στην ανάπτυξη».

Για παράδειγμα, σκοπός των αλλαγών στον κρατικό μηχανισμό είναι να γίνει πιο «φιλικός» στις επενδύσεις, μειώνοντας τη γραφειοκρατία για τους «επενδυτές» και κάνοντας το κράτος πιο αποδοτικό στην προώθηση «μεταρρυθμίσεων» που έχει ανάγκη η «αγορά», «ανεξαρτήτως πολιτικών εναλλαγών», ανεξάρτητα δηλαδή από το ποιο κόμμα θα είναι στην κυβέρνηση.

Για να το πετύχει αυτό, η κυβέρνηση ψήφισε την κωδικοποίηση (βλέπε μονιμοποίηση) της μνημονιακής νομοθεσίας, ενίσχυσε θεσμούς - κρίκους στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως και τις δομές του κράτους που σχετίζονται με τη συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικά σχέδια και αποστολές.

Αντίστοιχα, η κατάργηση του ασύλου συμπληρώνει βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μεταξύ των οποίων η «εξωστρέφεια» και η «καλύτερη διασύνδεση με την αγορά εργασίας».

Γίνεται έτσι ένα ακόμα βήμα για την ενίσχυση του ρόλου των επιχειρήσεων στη λειτουργία των πανεπιστημίων, στην Ερευνα και στον προσανατολισμό των σπουδών και ενισχύεται η επιχειρηματική δράση των ίδιων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Είναι προφανές ότι αυτό το πανεπιστήμιο, και τα συμφέροντα που υπηρετεί, δεν χωράει «ενοχλητικές φωνές». Γι' αυτό καταργείται το άσυλο και εντείνεται ο αυταρχισμός σε βάρος του φοιτητικού και γενικότερα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Δίπλα σ' αυτά, η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «φιλοαναπτυξιακό» μέτρο τις τροπολογίες με τις οποίες εγκαινιάζει έναν νέο γύρο αντεργατικής επίθεσης, επαναφέροντας ρυθμίσεις που αποσπασματικά και προσχηματικά είχε καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν από τις εκλογές, για τις απολύσεις και την εργολαβική εργασία.

Με «σημαία» το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, επιταχύνεται και κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση, στο έδαφος που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος «δικαίωσε» την πολιτική των θυσιών δίχως τέλος για να έρθουν επενδύσεις, βαφτίζοντας «δίκαιη» τη δική του ανάπτυξη. 

Από εκεί έπιασε το νήμα η ΝΔ, που συνεχίζει ακόμα πιο επιθετικά την αντιλαϊκή πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, μοιράζοντας υποσχέσεις ότι από τη δική της «βιώσιμη» ανάπτυξη έχει κάτι να κερδίσει ο λαός.

Αποδεικνύεται όμως ότι η ανάπτυξη για τα κέρδη του κεφαλαίου είναι ασύμβατη με τα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Οτι προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάπτυξη είναι η μόνιμη «πρέσα» για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες στη μόρφωση, στη δουλειά, στον ελεύθερο χρόνο.

Γι' αυτό χρειάζεται τώρα, χωρίς καθυστέρηση, να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής μιας ισχυρής, μαχητικής αντιπολίτευσης, με το ΚΚΕ στο πλευρό του, που θα βάζει εμπόδια στα νέα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου από τη ΝΔ και θα παλεύει ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική όλων των κομμάτων που υπηρετούν την ανάπτυξη για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Υπάρχει άλλος δρόμος από το μονόδρομο των θυσιών για το κεφάλαιο, αν ο λαός αποφασίσει να τον βαδίσει. Είναι ο δρόμος της αντεπίθεσης για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια των εργαζομένων και του λαού. Γι' αυτόν τον δρόμο, που οδηγεί στην πραγματική λαϊκή ευημερία, αξίζει κάθε θυσία!

Πηγή: Ριζοσπάστης

Ύμνος εις την «ελευθερίαν διακινήσεως ιδεών» στα πανεπιστήμια, χωρίς άσυλο!

Γράφω σε μια φίλη που ξεσπάθωνε υπέρ της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου με μόνο κριτήριο την οξυμένη παραβατικότητα (για την οποία δεν υπήρχε κανένα άσυλο) σε ορισμένα από αυτά:

Όταν φέρνω αντιρρήσεις, όπως για το άσυλο, πάντα έχω κατά νου κάτι, που δεν είναι φαντασιώσεις ή ιδεοληψίες. Μακάρι να ήταν δηλαδή. Δυστυχώς η υποτίμηση γεγονότων σταδιακά οδηγεί στο να συνηθίσουμε την επερχόμενη κυριαρχία του τέρατος. Όλοι κάνουν πως… δεν τα πρόσεξαν ούτε αυτά, ούτε το τέρας του φασισμού που εξαπλώνεται φανερά και υφέρπωντας, σε όλη την Ευρώπη, ενώ πρόσεξαν λεπτομερώς τους δυστυχείς παρεμπόρους του ενός ευρώ και τα πρεζόνια, όχι όμως τους διακινητές!!!)

Ύμνος στην… ελευθερία!

Η πολωνική κυβέρνηση τίμησε βετεράνους συνεργάτες των Ναζί.

Υπό την αιγίδα του πρωθυπουργού Αντρέϊ Ντούντα έλαβε χώρα στη Βαρσοβία εκδήλωση τιμής σε βετεράνου - συνεργάτες των Ναζί κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τιμήθηκαν μέλη παραστρατιωτικής οργάνωσης τα οποία, σε συνεργασία με τα χιτλερικά στρατεύματα, πολέμησαν ενάντια στην Σοβιετική Ένωση στα τέλη του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η ελευθερία (των φασιστών) είναι κατοχυρωμένη από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο εξέδωσε και το γνωστό «αντικομουνιστικό μνημόνιο» εξίσωσης φασισμού – κομμουνισμού!

https://atexnos.gr/%ce%b7-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%ba%cf%85%ce%b2%ce%ad%cf%81%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%af%ce%bc%ce%b7%cf%83%ce%b5-%ce%b2%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ac%ce%bd%ce%bf/?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+atexnos+%28%CE%91%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CF%89%CF%82%29

Άσυλο

Ας δούμε όμως πως εννοούν στην Πολωνία, αλλά και στην ΕΕ, την εξίσωση φασισμού – κομμουνισμού και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα πανεπιστήμια.

Εκεί δεν χρειάζεται ακαδημαϊκό άσυλο για να «προστατεύσουν» την ελεύθερη διακίνηση ιδεών αφού, όπως λένε όλοι, είναι «κατοχυρωμένη» από τους παραπάνω οργανισμούς, ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ!  

«… το Μάη του 2018, δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλαν σε αίθουσα διδασκαλίας του Πανεπιστημίου του Στετίνο και συνέλαβαν τον καθηγητή Γιέρζι Κόχαν με την «κατηγορία» ότι διοργάνωνε σεμινάριο για τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Μαρξ»!

https://atexnos.gr/%cf%80%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b1-%cf%88%ce%ad%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%b4-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b5%cf%80/?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+atexnos+%28%CE%91%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CF%89%CF%82%29

Εδώ, στην Ελλάδα, πως εννοούν κάποιοι την ελεύθερη διακίνηση ιδεών:

«Είναι απαράδεκτο το άσυλο να παρεμποδίζει τις διαλέξεις και την ελεύθερη διακίνηση, ελεύθερων ιδεών». Και τι ιδεών!

-Α. Γεωργιάδη: «σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν πας και πεις ότι είσαι κομμουνιστής σε βάζουν φυλακή, στην Ελλάδα γίνεται το αντίθετο»!

-Κυρανάκης:«Οι κομμουνιστές σκότωναν Έλληνες»!

Εκτός αυτών, η νέα, χωρίς άσυλο, Νομική που ως τώρα ήταν άντρο των αναρχικών, πρέπει να στρωθεί στη δουλειά και να διατυπώσει συνταγματικά κατοχυρωμένη διάταξη με την οποία η αριστερά θα απαγορευτεί να πάρει ποτέ εξουσία!!! (Μ. Βορίδης, υπ. Γεωργίας).

Αυτές είναι… ιδέες! Τώρα θα μπορούν να είναι και μαθήματα της γνωστής  ΕΗΔ (Εθνικής Ηθικής Διαπαιδαγώγησης) του Μεταξά, της Χούντας και των ακροδεξιών εθνικιστών  και φασιστών, εκτός του στρατού, και στους φοιτητές - μη ξεχάσουμε να τους καλέσουμε!

Και τα κανάλια μη χάσουν…

Πως ανοίγει ο δρόμος της διακίνησης ιδεών του Άδωνη:

ΣΚΑΪ (11/8/2019, 07:54),

Αλεξ. Δεσποτόπουλος διεθνολόγος, τεκμηριώνοντας την   αναγκαιότητα της κατάργησης του ασύλου.:

 «Μπορούσε κάποιος, με ακραίες δεξιές ιδέες να πάει σε ένα πανεπιστήμιο, πριν μερικούς μήνες, ελεύθερα και να διατυπώσει τις απόψεις του; Δεν μπορούσε… δεν μπορούσε, δεν μπορούσε»(!) και άφησε να εννοηθεί ότι, τώρα θα μπορεί!!!

Εύγλωττη κατάφαση απ τους δημοσιογράφους του ΣΚΑΪ με τη φράση «αυτό συζητάγαμε… αυτό λέγαμε και χθες»!!!!

Με την παραπάνω άποψη συμφωνεί και ο άγνωστος Εβραίος, οπαδός του αναφαίρετου δικαιώματος λόγου και ιδεών, ο οποίος απευθυνόμενος στον Χίτλερ ξανάγραψε, με τον τρόπο του, το ρητό που χρεώνεται στον Βολταίρο: «Διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα αγωνιστώ μέχρι θανάτου στα κρεματόρια για να μπορείς να το λες»!

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2019/08/blog-post_11.html

Διάβαζε και ερεύνα, τι το θες το άσυλο;

Να και μια ελεύθερη πράξη - πιλότος για το μέλλον των πανεπιστημίων που μόνο σκοπό έχουν να κάνουν μάθημα και έρευνα οι φοιτητές, χωρίς διαμαρτυρίες εντός και διατάραξη της κοινής ησυχίας: Το ΑΠΘ έχει συνάψει – με αντάλλαγμα το χρήμα και όχι τη διδασκαλία - σύμφωνο συνεργασίας (για «έρευνες») με τον ειδεχθέστερο φονικό πολεμικό μηχανισμό του πλανήτη; Ποιος είναι αυτός; Μα αυτός που βομβαρδίζει παντού! Το ΝΑΤΟ!

https://atexnos.gr/%cf%80%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b1-%cf%88%ce%ad%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%b4-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b5%cf%80/?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+atexnos+%28%CE%91%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CF%89%CF%82%29

Τι να πει κανείς;

Στη δεκαετία του ’30 πληθώρα ήταν τα περιστατικά που οδηγούσαν στην επερχόμενη καταστροφή. Ο κόσμος όμως χαμογελούσε αδιάφορα, δεν ήθελε να ακούει «κακά νέα» και στη Γερμανία παραληρούσαν τα πλήθη που τα διαδοχικά διατάγματα του Χίτλερ τα απάλλαξε από κομμουνιστές, συνδικαλιστές, σοσιαλιστές, επαίτες, Ρομά, ανάπηρους, και φυσικά Εβραίους! Δεν κατάλαβαν ότι μετά ήταν η σειρά τους.  

ΥΓ. Το άσυλο έχει  κάνει τόσο «κακό» στην επιστημονική απόδοση των πανεπιστημίων ώστε να πιάσουν «πάτο» στις αποδόσεις τους λόγω της παραβατικότητας; Κυρίως να δούμε τα ιδρύματα εκείνα που γίνονταν παραβατικότητα. Έπιασαν πάτο κ. Γεωργιάδη;

Άσυλο και ΑΕΙ. Οι παγκόσμιες διακρίσεις καταρρίπτουν το επιχείρημα της υστέρησης λόγω ασύλου

Έξι από τα πανεπιστήμια των οποίων η παραβατικότητα είναι παρούσα με διάφορες μορφές με τρία εξ αυτών στα ύψη, βρίσκονται σε περίοπτη παγκόσμια και ευρωπαϊκή θέση! Ανάμεσα σε 12.000 πανεπιστήμια του κόσμου, με βάση κριτήρια πανεπιστημιακής απόδοσης και λειτουργίας, το ΕΚΠΑ κατατάσσεται στη 219η θέση, το ΑΠΘ στην 293^η, το ΕΠΜ στη 382^η, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στη 540 και το Πανεπιστήμιο Πατρών στη θέση 564! Η δε «πέτρα του σκανδάλου» για την κατάργηση του ασύλου, ΑΣΟΕ (Οικ. Πανεπιστήμιο) στο κύριο αντικείμενο σπουδών, Οικονομικής Επιστήμης και Χρηματοοικονομικής, καταλαμβάνει μεταξύ των 4.000 κορυφαίων πανεπιστημίων του κόσμου, στα (πολλαπλά) στοιχεία αξιολόγησης,  τις θέσεις 151-200 παγκοσμίως! Αυτές τις θέσεις θα τις ζήλευαν πολλά πανεπιστήμια ανεπτυγμένων χωρών με τεράστια χρηματικά μέσα στη διάθεσή τους. Όσο για τα «ήσυχα» πανεπιστήμια της χώρας βρίσκονται μακράν πίσω!

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2019/08/blog-post.html

Νέες αποχωρήσεις και εξώδικα μεταξύ στελεχών της Χρυσής Αυγής

       

13-08-2019

Στην επιφάνεια έρχονται, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα που έθεσε εκτός Βουλής τη Χρυσή Αυγή και ενόψει της ολοκλήρωσης της δίκης, οι αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της. Παράλληλα, συνεχίζεται το κλείσιμο των γραφείων της σε διάφορες πόλεις, ενώ εκτός λειτουργίας έχει τεθεί η μέχρι πρότινος επίσημη ιστοσελίδα της.

Μέχρι τα μέσα του Ιούλη από τη Χρυσή Αυγή είχαν αποχωρήσει ο υπόδικος ευρωβουλευτής Ι. Λαγός και δεκάδες ακόμα (Γιώργος Γερμενής – «Καιάδας», Νίκος Κούζηλος, Παναγιώτης Ηλιόπουλος κ.ά.), συνοδεύοντας τις αποχωρήσεις τους με καταγγελίες σε βάρος της ηγεσίας του Ν. Μιχαλολιάκου, προαναγγέλλοντας μάλιστα τη δημιουργία νέου ακροδεξιού μορφώματος.

Ο υπόδικος Ι. Λαγός δήλωσε μεταξύ άλλων ότι «αποφάσισα να ανεξαρτητοποιηθώ από τη Χρυσή Αυγή, όχι γιατί υπάρχει κάποιο μίσος ή κάποια κόντρα με την ηγεσία και τη Χρυσή Αυγή, αλλά γιατί θεωρώ ότι κάνουμε λάθος πολιτικές κινήσεις…». Ο δε υπόδικος πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής στην Α’ Πειραιά Νίκος Κούζηλος έκανε λόγο για «άρνηση της ηγεσίας του κόμματος να δει τα αυτονόητα», για «εκσυγχρονισμό της ιδεολογικής πλατφόρμας και προσαρμογή στις σύγχρονες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας».

Ο πρώην βουλευτής και υπόδικος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Παναγιώτης Ηλιόπουλος ανέφερε ότι «το να βλέπω παθητικά τη Χρυσή Αυγή να αποσυντίθεται, συνεπεία αλλεπάλληλων λαθών, είναι κάτι που δεν ταιριάζει στην προσωπικότητά μου και δεν αρμόζει στις θυσίες μου», κάνοντας λόγο για «έναν νέο φορέα που εδραιώνεται δυναμικά σε ολόκληρη την Ελλάδα».

Με δήλωσή του αποχώρησε πρόσφατα και ο υποψήφιος δήμαρχος Καβάλας της Χρυσής Αυγής, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της, Δημήτρης Βογιατζής, που κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης του Μιχαλολιάκου πριν από λίγους μήνες.

Δημοσιεύματα συνδέουν την αποχώρησή του με την παύση λειτουργίας της ιστοσελίδας στην οποία εμφανιζόταν η δραστηριότητα της οργάνωσης, καθώς σε αυτόν είχαν ανατεθεί από τις 17/6/2012 η σχεδίαση, η φιλοξενία και η υποστήριξη της ιστοσελίδας. Μάλιστα, ο Βογιατζής φέρεται να προχώρησε σε εξώδικο, το οποίο επέδωσε στις 24 Ιούλη στη Χρυσή Αυγή και στο οποίο παρέθετε αναλυτικά στοιχεία, προκειμένου να παραδώσει τα τρία ονόματα που είχε καταχωρήσει η εταιρεία του για λογαριασμό της ΧΑ, εκείνα της επίσημης ιστοσελίδας, της νεολαίας και του ηλεκτρονικού καταστήματός της. Η Χρυσή Αυγή δεν πλήρωσε και ο ιστότοπος σταμάτησε να λειτουργεί.

Για τις οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού

Η οικονομική κρίση στις καπιταλιστικές οικονομίες αναπαράγει συνεχώς τις συζητήσεις στα αστικά επιτελεία, για το χαρακτήρα της, την αιτία της, την αντιμετώπισή της, τις μορφές διαχείρισής της. Με ένα και μοναδικό στόχο: οι συνέπειες της για το κεφάλαιο να είναι όσο γίνεται λιγότερο οδυνηρές. 

Αλλωστε, κρίση σημαίνει και καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, επομένως και ενός τμήματος του κεφαλαίου. Το τελευταίο είναι υπερτιμημένο και με την αγυρτεία του παρασιτισμού και της κερδοσκοπίας, και μέσω του απαραίτητου στον καπιταλισμό μηχανισμού των Χρηματιστηρίων, και πρέπει να επανέλθει στην πραγματική του αξία. Αυτό θα το κάνει η κρίση. 

Ταυτόχρονα όμως η κρίση καταστρέφει τις μικρότερες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που αντικειμενικά θα τις καρπωθούν οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, επομένως ωθεί και στη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.

Οδυνηρές, βεβαίως, είναι οι συνέπειες για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα στα οποία ρίχνουν τα βάρη της κρίσης οι αστικές κυβερνήσεις. Η ανεργία λόγω απολύσεων ή και κλεισίματος επιχειρήσεων, η φτώχεια λόγω μείωσης μισθών ή μείωσης των εργάσιμων ημερών και μισθών ταυτόχρονα, η παραπέρα ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου που οδηγεί στην αύξησή του, συνολικά η αδυναμία κάλυψης των αναγκών των λαϊκών οικογενειών, φέρνουν σε δεινή θέση τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.

Η εκδήλωσή της κρίσης είναι νομοτελειακή, αντικειμενικό γεγονός, πέρα και έξω από τη θέληση των ίδιων των καπιταλιστών, των ανθρώπων γενικά. Γιατί η αιτία της οικονομικής κρίσης βρίσκεται στη βασική αντίθεση του καπιταλισμού ανάμεσα στην κοινωνική παραγωγή και στην ατομική - καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της.

Τι είναι οικονομική κρίση

Αν και οι ορισμοί δεν μπορούν πάντα να δώσουν με σαφήνεια τόσο την περιγραφή όσο και την ουσία ενός φαινομένου, μπορούμε να πούμε το εξής: Κρίση είναι η διακοπή της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου δεν είναι μόνιμη, αδιάκοπη, αλλά διακόπτεται περιοδικά και η άνοδος εναλλάσσεται με την πτώση. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται «κυκλική οικονομική κρίση».

Διευρυμένη καπιταλιστική αναπαραγωγή σημαίνει ότι οι καπιταλιστές τα κέρδη που καρπώνονται, δεν τα καταναλώνουν ολόκληρα, ως εισόδημα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος το ξαναρίχνουν στην παραγωγή, κάνουν δηλαδή επενδύσεις, διευρύνοντας τις διαστάσεις του κεφαλαίου τους προκειμένου να αυξάνουν την υπεραξία, άρα και τα κέρδη που αντλούν. Αυτή η συνεχής διαδικασία, που αυξάνει το μέγεθος του κοινωνικού κεφαλαίου, διακόπτεται περιοδικά.

Πού οφείλεται όμως η κρίση, ποιες οι αιτίες που ξεσπά; Στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις τα εμπορεύματα παράγονται με τη συλλογική εργασία πολλών μαζί εργατών. Η παραγωγή επομένως γίνεται κοινωνική. Ακριβώς η μεγάλη καπιταλιστική παραγωγή προϋποθέτει τον κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας σε ολοένα και μεγαλύτερη ανάπτυξη. Γεγονός που σημαίνει την ολοένα και πιο στενή και αμοιβαία σχέση ανάμεσα σε ξεχωριστές επιχειρήσεις και κλάδους. Οπως για παράδειγμα ανάμεσα σε ενεργειακές επιχειρήσεις και άλλες βιομηχανίες, οι οποίες επίσης συνδέονται με επιχειρήσεις παραγωγής πρώτων υλών, επιχειρήσεις ενέργειας κλπ.

Αλλά ακόμη και ένα τελικό προϊόν (π.χ. αυτοκίνητο), είναι αποτέλεσμα διαφορετικών επιχειρήσεων του ίδιου κλάδου, αφού ο κινητήρας του παράγεται σε άλλη επιχείρηση, άλλα εξαρτήματα (π.χ. το πλαίσιό του, οι τροχοί, τα λάστιχα κλπ.) σε άλλες επιχειρήσεις και η συναρμολόγησή του να γίνεται σε άλλη επιχείρηση.

Η αναρχία στην καπιταλιστική παραγωγή

Η κοινωνική παραγωγή διαρθρωμένη σε πολλές ξεχωριστές επιχειρήσεις, ιδιοκτησίας διαφορετικών καπιταλιστών, σημαίνει ότι αυτοί οι καπιταλιστές παράγουν καθένας για τον εαυτό του, με τάση την όσο το δυνατό μεγαλύτερη παραγωγή, για να αποκομίσουν περισσότερα κέρδη. Ετσι όμως η παραγωγή γίνεται άναρχη, αφού κίνητρο, νόμος είναι το κέρδος. Εδώ πράγματι οι καπιταλιστές παράγουν σε μια αγορά προσδοκώντας να πουληθούν τα εμπορεύματά τους, αλλά παράγοντάς τα δε σημαίνει ότι μπορούν συνεχώς να πουλιούνται. Οτι η κοινωνία συνεχώς θα μπορεί να απορροφά ολόκληρη τη συνεχώς αυξανόμενη παραγωγή.

Από τη στιγμή που δεν μπορούν να πουληθούν τα εμπορεύματα, αρχίζουν να εμφανίζονται τα σημάδια της κρίσης. Και αυτό γιατί στην καπιταλιστική παραγωγή δεν μπορεί να υπάρξει αντιστοιχία στην κοινωνική παραγωγή και στη δυνατότητα πραγματοποίησης όλης της παραγωγής, αφού οι καπιταλιστές δεν παράγουν για την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας, αλλά για το κέρδος, ελπίζοντας πως όσο περισσότερα εμπορεύματα παράγουν, και πιστεύοντας ότι όλα θα μπορούν συνεχώς να τα πουλούν, τόσο μεγαλύτερα κέρδη θα αποκομίσουν. Η μη πραγματοποίηση των εμπορευμάτων στην αγορά, οδηγεί και στη διακοπή της διευρυμένης αναπαραγωγής. Γιατί αν η αγορά κορεστεί, αν μένουν συνεχώς απούλητα εμπορεύματα, τότε γιατί να παράγουν;

Οι διαφορετικοί καπιταλιστές ή και ομάδες καπιταλιστών, που παράγουν με κίνητρο το κέρδος, επιδιώκουν να αυξάνουν συνεχώς την παραγωγή τους, ακριβώς γι' αυτό το σκοπό, την αύξηση των κερδών τους. Παράγουν όμως ανεξάρτητα ή σχεδόν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο και όλοι μαζί παράγουν για να πουλήσουν τα εμπορεύματα στην αγορά. Και λέμε ανεξάρτητα, ή σχεδόν ανεξάρτητα, γιατί ακόμη και οι επιχειρήσεις που με βάση τον καταμερισμό εργασίας αναπτύσσουν τις πιο στενές σχέσεις μεταξύ τους, που μπορεί να έχουν συνάψει συμφωνίες από τις οποίες μπορεί να καθορίζεται ο όγκος της παραγωγής τους, διεκδικούν μεγαλύτερο κομμάτι στην αγορά και επιδιώκουν να αυξάνουν τον όγκο της παραγωγής τους. Μια επιχείρηση π.χ. που παράγει πρώτες ύλες για ένα ή διάφορα προϊόντα, ακόμη και όταν συνάπτει συμφωνίες με άλλες επιχειρήσεις που παράγουν αυτά τα προϊόντα, για να διαθέσει όλη την παραγωγή της, επιδιώκει να την αυξάνει και προσδοκά να βρει νέους αγοραστές. Αυτό όμως θα το λύσει η αγορά. Δεν το γνωρίζουν οι καπιταλιστές εκ των προτέρων. Παράγουν και ψάχνουν για να διαθέσουν την παραγωγή τους. Δεν μπορεί επομένως να υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στην παραγωγή τής κάθε καπιταλιστικής επιχείρησης με τις ανάγκες της κοινωνικής παραγωγής. Η κοινωνική παραγωγή αναπτύσσεται άναρχα.

Η αναρχία στην παραγωγή επεκτείνεται σε όλες τις οικονομικές αναλογίες (και μεταξύ διαφόρων επιχειρήσεων και κλάδων, και μεταξύ διαφορετικών τομέων της οικονομίας), υπάρχει και στις αναλογίες ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση. Αρα η αναρχία στην παραγωγή, δημιουργεί και δυσαναλογίες, δημιουργεί ανισομέρεια στην ανάπτυξη της παραγωγής, αλλά και ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση. Ετσι, π.χ. η παραγωγή σε μια επιχείρηση που κατασκευάζει κινητήρες για αυτοκίνητα, μπορεί να είναι μεγαλύτερη από τις ανάγκες της επιχείρησης που τα συναρμολογεί σε μια δοσμένη φάση εξέλιξης της καπιταλιστικής οικονομίας. Το ίδιο μπορεί να ισχύει και σε μια επιχείρηση για την παραγωγή μεταλλεύματος ως πρώτης ύλης και στις ανάγκες των επιχειρήσεων παραγωγής τελικών προϊόντων που στηρίζονται στο συγκεκριμένο μετάλλευμα. Μπορεί, επίσης, ένας ολόκληρος κλάδος, π.χ. παραγωγής τυπογραφικών μηχανών, να έχει όγκο παραγωγής μεγαλύτερο απ' αυτόν που απαιτούν οι ανάγκες των εκτυπωτικών επιχειρήσεων.

Ας το δούμε με ένα παράδειγμα. Η κρίση όταν ξέσπασε στις ΗΠΑ, ξέσπασε στον τομέα κατασκευής κατοικιών. Δηλαδή κατασκευάζονταν συνεχώς κατοικίες, από μονοπώλια του κλάδου, δημιούργησαν και προγράμματα με τράπεζες και δάνεια για να αγοραστούν από τα λαϊκά στρώματα, αλλά τα δάνεια δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν αφενός, επομένως ξεσπιτώθηκε ο κόσμος που χρωστούσε, αλλά και η τράπεζα έχασε το ρευστό χρήμα. Από την άλλη όμως, όσοι αγόρασαν έμειναν άστεγοι, τους ξεσπίτωσαν, ενώ ταυτόχρονα έμεναν και απούλητα σπίτια, γιατί δεν μπορούσαν να αγοραστούν. Εδώ έχουμε το εξής φαινόμενο. Από τη μια υπερπαραγωγή σπιτιών, που μένουν ακατοίκητα, και από την άλλη πληθώρα αστέγων από αδυναμία να αγοράσουν. Ετσι σταμάτησε η οικοδόμηση κατοικιών.

Το σταμάτημα της οικοδόμησης κατοικιών, φέρνει μείωση της παραγωγής στις επιχειρήσεις τσιμέντου, σιδήρου, άλλων οικοδομικών υλικών, της βιομηχανίας ξύλου, των ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, άρα και μείωση της παραγωγής ηλεκτρολογικού υλικού (καλώδια χαλκού, πλαστικό περίβλημά του, υλικά φωτισμού, σωληνώσεις κλπ). Η μείωση της παραγωγής σε όλους τους βιομηχανικούς κλάδους που σχετίζονται άμεσα με την οικοδομή κατοικιών, σημαίνει απολύσεις, μείωση ωραρίων ημερών δουλειάς στη βδομάδα, αφού μειώνεται η παραγωγή, με ταυτόχρονη μείωση μισθών κλπ.

Αντίστοιχα συμβαίνει και με κλάδους παραγωγής άλλων καταναλωτικών εμπορευμάτων. Η αδυναμία κατανάλωσης από τα πλατιά λαϊκά στρώματα, σε είδη πλατιάς κατανάλωσης αντικειμενικά θα φέρει μείωση ή και διακοπή παραγωγής.

Το ίδιο ισχύει και στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες με τον ντόρο που γίνεται για την ανάγκη ενίσχυσης των αυτοκινητοβιομηχανιών. Υπάρχει τέτοια υπερπαραγωγή που μένουν απούλητα αυτοκίνητα. Δεν μπορεί να τα καταναλώσει - αγοράσει η κοινωνία.

Ο χαρακτήρας της κρίσης

Να λοιπόν γιατί την κρίση την λέμε κρίση παραγωγής και υπερσυσσώρευσης. Τα απούλητα εμπορεύματα είναι κεφάλαιο απραγματοποίητο, υπερσυσσωρευμένο, που δεν μπορεί να λειτουργήσει. Επίσης τα κέρδη και υπερκέρδη των μονοπωλίων από τα προηγούμενα, μπορεί να υπάρχουν ως συσσωρευμένο χρήμα, και όμως δε μπορούν να επανεπενδυθούν.

Αυτή η κατάσταση έρχεται και επανέρχεται σε κάποια χρονικά διαστήματα, (η προηγούμενη κρίση εκδηλώθηκε σε κάποιες χώρες, όπως οι λεγόμενες ασιατικές τίγρεις, η Ρωσία, η Βραζιλία στα 1997-1998, ενώ εκδηλώθηκε σε ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, όχι ίσως με τη σημερινή οξύτητα, το 2001-2002, στους κλάδους κυρίως του χάλυβα, των αερομεταφορών, των νέων τεχνολογιών κλπ.).

Στην κρίση λοιπόν υπάρχει συσσωρευμένο κεφάλαιο, το οποίο δεν μπορούν να επενδύσουν, σε συνδυασμό με αναξιοποίητο βιομηχανικό κεφάλαιο, δηλαδή δυσκολία συνέχειας της διευρυμένης αναπαραγωγής, με δεδομένο ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η υπερπαραγωγή εμπορευμάτων, δηλαδή η πούλησή τους. Επομένως, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δεν μπορεί να ξεφύγει από την κρίση.

Σ. Λ. 

Συνεχίζεται η αντιπαράθεση στις ΗΠΑ για τα πολύνεκρα φονικά

        

12-08-2019

Σε «ψυχικά διαταραγμένους ανθρώπους», επειδή… «τα όπλα δεν πατάνε τη σκανδάλη», απέδωσε ο Τραμπ τα φονικά που έγιναν πριν από λίγες μέρες σε Ελ Πάσο και Οχάιο, με τουλάχιστον 32 νεκρούς και 50 τραυματίες. Ανέφερε επίσης ότι θα προωθήσει «μέτρα» όπως η αύξηση της παρακολούθησης και του ελέγχου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η θανατική εκτέλεση των δραστών με συνοπτικές διαδικασίες.

Σε δηλώσεις που έκανε την Τετάρτη, λίγο πριν μεταβεί σε Τέξας και Οχάιο, είπε ότι «ανησυχεί» για την έξαρση δράσης «οποιασδήποτε ομάδας μίσους, είτε αφορούν την ανωτερότητα της λευκής φυλής είτε είναι αντιφασιστικές». «Είμαι πολύ ανήσυχος και θα κάνω κάτι γι’ αυτό!», προειδοποίησε με νόημα.

Παράλληλα, η Ένωση Πρακτόρων FBI ζήτησε από το Κογκρέσο να θεσπίσει νόμο που να χαρακτηρίζει «ομοσπονδιακό έγκλημα» την «εσωτερική τρομοκρατία», γενικά και αόριστα, αναφέροντας ότι το θέμα συνιστά πλέον «απειλή για τον αμερικανικό λαό και τη δημοκρατία».

Στο μεταξύ, οι εξελίξεις αναζωπύρωσαν ξανά την κουβέντα για τους όρους της εμπορίας και κατοχής όπλων στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο και της πρώιμης έναρξης της προεκλογικής περιόδου μπροστά στις κάλπες του 2020. Πίσω από τους υψηλούς τόνους και των Δημοκρατικών, γίνεται προσπάθεια να κρυφτούν οι ευθύνες για το πολυσύνθετο πρόβλημα της ένοπλης βίας και των συχνών μακελειών στις ΗΠΑ.

Σημειωτέον, το λόμπι των κατασκευαστών και εμπόρων όπλων, NRA, είναι από τους βασικούς χρηματοδότες και των δύο κομμάτων, ιδιαίτερα των Ρεπουμπλικάνων. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες έγινε γνωστό ότι μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2019 είχαμε στις ΗΠΑ από ένοπλες επιθέσεις πολιτών 247 νεκρούς και 979 τραυματίες.

Κανένας εφησυχασμός

Η μεγάλη φωτιά της Δευτέρας στον Υμηττό, όπως και αυτές σε Ελαφόνησο, Ζούμπερη και Μαραθώνα, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι ο κίνδυνος από τις τραγικές ελλείψεις στην αντιπυρική προστασία είναι εδώ. Παρά τα μεγάλα λόγια, ένας από τους λίγους εναπομείναντες «πνεύμονες» της Αττικής βρέθηκε ξανά σε κίνδυνο και μάλιστα σε μια μέρα που ο βαθμός επιφυλακής ήταν μεγάλος. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση κάθε χρόνο, άλλοτε στην Πεντέλη, άλλοτε στον Υμηττό, άλλοτε στην Πάρνηθα, χωρίς δυστυχώς η εξέλιξη να είναι πάντα ίδια με την τελευταία... Και μπορεί να ακούμε από αρμόδια κυβερνητικά στελέχη φράσεις θριαμβολογίας, όπως «Ηταν μία απόδειξη ότι το κράτος είναι εδώ», αυτές ωστόσο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποπροσανατολίζουν και να καθησυχάζουν το λαό. Τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει σε ό,τι αφορά τα προβλήματα στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, με ευθύνη του κράτους, που συνεχίζει να εγκληματεί σε βάρος του περιβάλλοντος και να εκθέτει σε κινδύνους τα δάση, την περιουσία, ακόμα και τη ζωή του λαού. Αλήθεια, μπορεί κάποιος από τους αρμόδιους της κυβέρνησης που τα λένε αυτά, με αφορμή την επιχείρηση στον Υμηττό, να πει τι θα γίνει σε περίπτωση δεύτερου και τρίτου μετώπου στην Αττική ή σε μια άλλη Περιφέρεια της χώρας;

* * *

Και εξηγούμαστε: Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, παρά τις συσκέψεις και τα επικοινωνιακά τρικ των κυβερνήσεων της ΝΔ, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ προηγουμένως, τα προβλήματα στην πυροπροστασία παραμένουν, με αιχμή την έλλειψη μόνιμου προσωπικού, υποδομών, κατάλληλου μηχανολογικού και ατομικού εξοπλισμού. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού για το Πυροσβεστικό Σώμα που διατέθηκαν για το 2019 είναι μεν αυξημένες σε σχέση με το 2018, μετά και την τραγωδία στο Μάτι, δεν λύνουν όμως το πρόβλημα, διότι από το Πυροσβεστικό Σώμα έχουν περικοπεί σωρευτικά από το 2010 μέχρι και σήμερα 1,15 δισ. ευρώ, με σημείο αναφοράς τον προϋπολογισμό του 2009, που και αυτός υπολειπόταν σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες. Αυτή η διαχρονική υποχρηματοδότηση του Πυροσβεστικού Σώματος έχει την αντανάκλασή της και στο σχεδιασμό της αντιπυρικής περιόδου για το 2019. Σχετικά δε με τη Δασική Υπηρεσία, από το 1998 και μετά, που έγινε ο αντιεπιστημονικός και καταστροφικός διαχωρισμός πρόληψης - καταστολής, περιορίστηκαν τραγικά οι προληπτικές παρεμβάσεις στα δασικά οικοσυστήματα. Με αφορμή και τις φετινές πυρκαγιές, οι συχνές μετακινήσεις προσωπικού από περιοχή σε περιοχή, από όμορους αλλά και απομακρυσμένους νομούς σε μεγάλα συμβάντα, επιβεβαιώνουν την ελλιπή στελέχωση του Πυροσβεστικού Σώματος, που εκφράζεται και με σοβαρές εκπτώσεις σε ζητήματα ασφάλειας, με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να τίθεται σε κίνδυνο ακόμα και η ζωή των πυροσβεστών, πέρα από την ψυχολογική και σωματική τους εξουθένωση.

* * *

Αυτή είναι η μία πλευρά του προβλήματος, που έχει να κάνει με την υποχρηματοδότηση από το αστικό κράτος υπηρεσιών που αφορούν ακόμα και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, όπως η προστασία του λαού και του περιβάλλοντος από πυρκαγιές, φυσικές καταστροφές και πάει λέγοντας. Ακόμα και η υπαρκτή «κλιματική αλλαγή», φαινόμενο που εξελίσσεται εδώ και πολλά χρόνια, χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να σκεπάσουν τις εγκληματικές πολιτικές ευθύνες για τις ελλείψεις και την έλλειψη σχεδιασμού. Ο πυρήνας όμως του προβλήματος, που αφήνει εκτεθειμένα τα δάση στις πυρκαγιές και στις ορέξεις των εμπρηστών, ήταν και παραμένει η πολιτική εμπορευματοποίησης της γης. Την πολιτική αυτή υπηρετούν διαχρονικά με τους νόμους τους όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, με τα ειδικά χωροταξικά σχέδια και την αλλαγή των χρήσεων γης, τη νομιμοποίηση «στρατηγικών» καπιταλιστικών επενδύσεων σε δάση και αιγιαλούς. Με δασοκτόνες ρυθμίσεις, μέσω των οποίων αποχαρακτηρίζονται εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων και ανοίγει ο δρόμος ώστε τεράστιες εκτάσεις τις οποίες εποφθαλμιούσαν τα επιχειρηματικά συμφέροντα να μετατραπούν σε πεδίο για κερδοφόρες μπίζνες. Με νομιμοποιήσεις οικισμών αυθαιρέτων μέσα σε δασικές περιοχές, που βαφτίζονται «οικιστικές πυκνώσεις».

* * *

Να λοιπόν πού πρέπει να στρέψει την προσοχή και τα πυρά του ο λαός: Στην πολιτική που μετατρέπει τη γη σε εμπόρευμα, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, όπου οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Σ' αυτόν το δρόμο ανάπτυξης είναι αδύνατον να διαμορφωθούν ολοκληρωμένες και σχεδιασμένες υποδομές για την προστασία του περιβάλλοντος και την ασφάλεια του λαού. Γι' αυτό χρειάζεται σήμερα ο λαός να δυναμώσει τη διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής προστασίας από σεισμούς, πλημμύρες, πυρκαγιές, κόντρα στους «δημοσιονομικούς στόχους» και στα «πρωτογενή πλεονάσματα» για το κεφάλαιο, που υπηρετούν με την πολιτική τους όλα τα αστικά κόμματα. Αξιοποιώντας την πλούσια πείρα τους, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να βάλουν στο στόχαστρο το ίδιο το σύστημα που θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες για το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων, παλεύοντας για την ανατροπή του.

Κ. Πασ.

Η κλωστή

Μια «κλωστή» συνδέει όλους τους νόμους που ψήφισε η κυβέρνηση τις πρώτες τριάντα μέρες μετά τις εκλογές, όπως και την αντιλαϊκή πολιτική της με την πολιτική των προηγούμενων: Η «βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος», που «θα προσελκύσει επενδύσεις» και «θα δώσει μεγαλύτερη ώθηση στην ανάπτυξη».
Για παράδειγμα, σκοπός των αλλαγών στον κρατικό μηχανισμό είναι να γίνει πιο «φιλικός» στις επενδύσεις, μειώνοντας τη γραφειοκρατία για τους «επενδυτές» και κάνοντας το κράτος πιο αποδοτικό στην προώθηση «μεταρρυθμίσεων» που έχει ανάγκη η «αγορά», «ανεξαρτήτως πολιτικών εναλλαγών», ανεξάρτητα δηλαδή από το ποιο κόμμα θα είναι στην κυβέρνηση.
Για να το πετύχει αυτό, η κυβέρνηση ψήφισε την κωδικοποίηση (βλέπε μονιμοποίηση) της μνημονιακής νομοθεσίας, ενίσχυσε θεσμούς - κρίκους στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως και τις δομές του κράτους που σχετίζονται με τη συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικά σχέδια και αποστολές.
Αντίστοιχα, η κατάργηση του ασύλου συμπληρώνει βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μεταξύ των οποίων η «εξωστρέφεια» και η «καλύτερη διασύνδεση με την αγορά εργασίας».
Γίνεται έτσι ένα ακόμα βήμα για την ενίσχυση του ρόλου των επιχειρήσεων στη λειτουργία των πανεπιστημίων, στην Ερευνα και στον προσανατολισμό των σπουδών και ενισχύεται η επιχειρηματική δράση των ίδιων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Είναι προφανές ότι αυτό το πανεπιστήμιο, και τα συμφέροντα που υπηρετεί, δεν χωράει «ενοχλητικές φωνές». Γι' αυτό καταργείται το άσυλο και εντείνεται ο αυταρχισμός σε βάρος του φοιτητικού και γενικότερα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Δίπλα σ' αυτά, η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «φιλοαναπτυξιακό» μέτρο τις τροπολογίες με τις οποίες εγκαινιάζει έναν νέο γύρο αντεργατικής επίθεσης, επαναφέροντας ρυθμίσεις που αποσπασματικά και προσχηματικά είχε καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν από τις εκλογές, για τις απολύσεις και την εργολαβική εργασία.
Με «σημαία» το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, επιταχύνεται και κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση, στο έδαφος που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος «δικαίωσε» την πολιτική των θυσιών δίχως τέλος για να έρθουν επενδύσεις, βαφτίζοντας «δίκαιη» τη δική του ανάπτυξη.
Από εκεί έπιασε το νήμα η ΝΔ, που συνεχίζει ακόμα πιο επιθετικά την αντιλαϊκή πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, μοιράζοντας υποσχέσεις ότι από τη δική της «βιώσιμη» ανάπτυξη έχει κάτι να κερδίσει ο λαός.
Αποδεικνύεται όμως ότι η ανάπτυξη για τα κέρδη του κεφαλαίου είναι ασύμβατη με τα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Οτι προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάπτυξη είναι η μόνιμη «πρέσα» για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες στη μόρφωση, στη δουλειά, στον ελεύθερο χρόνο.
Γι' αυτό χρειάζεται τώρα, χωρίς καθυστέρηση, να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής μιας ισχυρής, μαχητικής αντιπολίτευσης, με το ΚΚΕ στο πλευρό του, που θα βάζει εμπόδια στα νέα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου από τη ΝΔ και θα παλεύει ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική όλων των κομμάτων που υπηρετούν την ανάπτυξη για τα κέρδη του κεφαλαίου.
Υπάρχει άλλος δρόμος από το μονόδρομο των θυσιών για το κεφάλαιο, αν ο λαός αποφασίσει να τον βαδίσει. Είναι ο δρόμος της αντεπίθεσης για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια των εργαζομένων και του λαού. Γι' αυτόν τον δρόμο, που οδηγεί στην πραγματική λαϊκή ευημερία, αξίζει κάθε θυσία!