21 Μαΐ 2016

Δεν υπάρχουν άνεργοι σου λέω

 Δεν υπάρχουν άνεργοι σου λέω

Είμαστε σκλάβοι κι αν χρειαστεί, θα παλέψουμε για τη σκλαβιά μας...

Αυτή τη θρυλική ατάκα του Αστερίξ από τις "δάφνες του Καίσαρα" (κι οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν), θυμίζει η κατάσταση πολλών ανέργων που σπουδάζουν στα δημόσια ΙΕΚ, μήπως και μπορέσουν να ανοίξουν κάποια χαραμάδα προοπτικής στο σκλαβοπάζαρο που λέγεται αγορά εργασίας. Και σα να μην τους έφτανε η ανεργία κι όσα μύρια κακά έπονται αυτής, πρέπει τώρα να πολεμήσουν για να τους αναγνωριστεί η ιδιότητα του ανέργου και ο χρόνος της ανεργίας τους.

Τι θεωρούνται αυτή τη στιγμή; Έλα ντε. Εργαζόμενοι δεν είναι, άνεργοι (υποτίθεται) ούτε, τα δικαιώματα της σπουδαστικής ιδιότητας (πάσο, δωρεάν συγγράμματα, κτλ) δεν τα έχουν... Οπότε για την Πολιτεία θεωρούνται μάλλον άεργοι κι αργόσχολοι, που κάνουν το χόμπι τους. Αλλά παραμένει η κρίση ταυτότητας, με τα υπαρξιακά ερωτήματα: "ποιος είμαι;", "τι είμαι;", ενώ το βάθος ηχεί η φωνή του Κορκολή, με τη γνωστή... προστυχιά (αν και ο μόνος πρόστυχος στην όλη υπόθεση ήταν ο Ζούγκλας).

Το ωραίο της υπόθεσης είναι πως για τον ΟΑΕΔ μπορεί κανείς να είναι παράλληλα σπουδαστής και εργαζόμενος, αλλά αν χάσει στο ενδιάμεσο τη δουλειά του ή σταματήσει η σύμβασή του, δεν μπορεί να θεωρηθεί άνεργος και να έχει κάρτα ανεργίας! Έτσι ο οργανισμός διαγράφει μαζικά σπουδαστές από τα μητρώα του, ως μαθητευόμενους (!) -λες και κάνουν κάποια μαθητεία, για την οποία πληρώνονται, πάνω στη δουλειά (που δεν έχουν)- με ένα νόμο του 85' που προϋπήρχε της ίδρυσης των ΙΕΚ!

Το νομικό κομμάτι δεν έχει ίσως τόση σημασία (μια κουβέντα είναι αυτό βέβαια, αν το λέμε μεταξύ μας, αλλά βουνό ολόκληρο, αν πρέπει να το εξηγήσεις σε κάποιον τρίτο, αμύητο, που χάνει συνήθως το πολιτικό δάσος πίσω από τις νομικές λεπτομέρειες). Έχει όμως μια σημασία ότι ο ΟΑΕΔ βγάζει αυθαίρετες ερμηνείες κατά το δοκούν κι αγνοεί προκλητικά διατάξεις του ισχύοντος πλαισίου, όπως έναν ευρωπαϊκό κανονισμό που αναφέρει σαφώς ότι άνεργος θεωρείται, όποιος είναι διαθέσιμος για εργασία. Κάτι που είναι αυτονόητο για όσους σπουδαστές παρακολουθούν μαθήματα κατά τις απογευματινές ώρες, για αυτόν ακριβώς το λόγο, και μπήκαν στα ΙΕΚ με κριτήριο (μεταξύ άλλων) την προϋπηρεσία τους στον εκάστοτε κλάδο, για να βελτιώσουν την επαγγελματική τους προοπτική.

Τι σημαίνει η απώλεια της κάρτας για αυτούς τους σπουδαστές;
Ότι πρακτικά εκμηδενίζονται οι πιθανότητές τους να βρουν δουλειά για λίγους μήνες, παράλληλα με το ΙΕΚ, σε κάποια σύμβαση, διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, κοινωφελές πρόγραμμα του ΟΑΕΔ, κοκ, αφού δεν αναγνωρίζεται και προφανώς δε μοριοδοτείται ο χρόνος της ανεργίας τους. Όσοι λίγοι πρόλαβαν να βρουν κάποια θέση, προτού ανακληθεί η κάρτα τους, αντιμετωπίζουν τώρα τον κίνδυνο να απολυθούν και να βρεθούν ξεκρέμαστοι. Ενώ οι άνεργοι που δικαιούνταν κι έπαιρναν το τελευταίο διάστημα επίδομα ανεργίας ή άλλο αντίστοιχο βοήθημα, απειλούνται με χρεωστικά που τους ζητάνε πίσω όσα χρήματα πήραν!
Παράλληλα όσοι διαγράφονται από τα μητρώα του ΟΑΕΔ, χάνουν το δικαίωμα δωρεάν μετακίνησης στις συγκοινωνίες, τα κοινωνικά τιμολόγια των ΔΕΚΟ, μικρές φοροαπαλλαγές, κτλ.

Το πιο τραγικό στοιχείο της υπόθεσης δεν είναι όμως, τα απειροελάχιστα προνόμια που δικαιούνται οι άνεργοι, για να τους χρυσώσουν το χάπι, και ότι πρέπει να παλέψουν για να μην τα χάσουν και να κρατήσουν μια ελπίδα να πετύχουν σε ολιγόμηνες συμβάσεις που απλώς ανακατεύουν και μοιράζουν την τράπουλα της ανεργίας, σαν τον μουντζούρη. Ούτε καν ο κυνισμός του κράτους που αφήνει σαν σκουπίδια έξω από την παραγωγή χιλιάδες εργαζόμενους, ενάντια στην συνταγματική υποχρέωσή του να εξασφαλίσει το δικαίωμα της εργασίας. Αλλά η κανιβαλική λογική που καλλιεργείται για την αναδιανομή αυτών των ψίχουλων, ο θάνατός σου η ζωή μου (ή απλά να ψοφήσει -και- η κατσίκα του γείτονα), που στρέφει τον έναν άνεργο απέναντι στον άλλο, αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να εναντιωθούν στην πολιτική που δημιουργεί αυτήν την κατάσταση.

Μια λογική που εκφράστηκε χαρακτηριστικά στις ανώνυμες καταγγελίες για τους σπουδαστές κάποιων ειδικοτήτων, που διατηρούσαν κάρτα ανεργίας (από σύγχρονους χαφιέδες που λειτουργούν ανταγωνιστικά ή απλώς εκδικητικά). Το ζήτημα φαίνεται να ξεκίνησε από τέτοιες καταγγελίες, πήρε όμως γρήγορα ευρύτερες διαστάσεις και γενικεύτηκε σε όλες τις ειδικότητες των ΙΕΚ, για να φανεί πως υπάρχει πιθανότατα κεντρική πολιτική κατεύθυνση.

Προφανώς η ΔΦΑ βρήκε μια χρυσή ευκαιρία να παρουσιάσει μείωση στα ποσοστά ανεργίας και να χτίσει πάνω στις πλάτες των διαγραμμένων σπουδαστών το δικό της σαξές στόρι. Κι έτσι προσθέτει άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα με τα αντεργατικά κατορθώματά της, που δεν τα προλαβαίνει κανείς τον τελευταίο καιρό (κι αδικούνται, γιατί περνάνε απαρατήρητα).

Μπορείτε να δείτε εδώ την κάλυψη του θέματος από το Ριζοσπάστη.
Και την αντίθετη σκοπιά από το χαφιέ της ενημέρωσης (όνομα και πράγμα).

Ποιος ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος;

 Ποιος ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος;

Ο Κωνσταντίνος δεν ήταν ούτε μεγάλος στρατηγός. Αν και νίκησε τους αντιπάλους του δεν έδειξε ιδιαίτερα στρατιωτικά προσόντα. Οι πιο πολλές νίκες του οφείλονται στο φανατισμό των στρατιωτών του, στην επιδεξιότητα των αρχηγών τους και στην καλύτερη τεχνική οργάνωσή τους («Η μεταστροφή του Κωνσταντίνου» του Ρούμπενς)
Ο Κωνσταντίνος δεν ήταν ούτε μεγάλος στρατηγός. Αν και νίκησε τους αντιπάλους του δεν έδειξε ιδιαίτερα στρατιωτικά προσόντα. Οι πιο πολλές νίκες του οφείλονται στο φανατισμό των στρατιωτών του, στην επιδεξιότητα των αρχηγών τους και στην καλύτερη τεχνική οργάνωσή τους («Η μεταστροφή του Κωνσταντίνου» του Ρούμπενς)
Ο Κωνσταντίνος (< λατ. Constantinus < επίθ. constans) είναι ο σταθερός, επίμονος, πεισματάρης, ταυτόχρονα δε και διαρκής - όχι εφήμερος. Το χαρακτηρισμό «Κονστάνς» τον έδιναν στους αυτοκράτορες, κατά τους χρόνους που ο αυτοκρατορικός θρόνος της Ρώμης ήταν εξαιρετικά ασταθής, αφού οι πραιτοριανοί έφταναν μέχρι του σημείου να πουλούν το θρόνο σε δημοπρασία, όπως ακριβώς συνέβη με τον Δίδιο Ιουλιανό.
Πρώτος ο Ευτρόπιος έδωσε στο παιδί του, μελλοντικό αυτοκράτορα, το όνομα Κωνστάντιους (επίρρημα ανάλογο με το «διαρκώς - συνεχώς»). Εμεινε γνωστός ως Κωνστάντιος Χλωρός χάρη στους βυζαντινούς ιστορικούς που εξελλήνισαν το όνομα και έδωσαν και το προσωνύμιο «Χλωρός», δηλαδή «Ο Χλωμός», λόγω του χλομού του προσώπου. Ο Κωνστάντιος Χλωρός, το παιδί του (από την παλλακίδα Ελένη) το ονόμασε Κωνσταντίνον (δηλαδή μικρούλη, πεισματάρη). Αργότερα, ο «μικρούλης» Κωνσταντίνος αναδείχθηκε Μέγας και συνέχισε την πατρική παράδοση, δίνοντας στα παιδιά του τα ονόματα: «Κωνσταντίνος - Κωνστάντιος και Κώνστανς, που εκφράζουν όλα μαζί τη διάρκεια, τη σταθερότητα και την πίστη. Εκτοτε αυτό το όνομα έφεραν 13 αυτοκράτορες του Βυζαντίου.


Πώς ο «μικρούλης, πεισματάρης» έγινε Μέγας
...Ηταν καιροσκόπος και κολάκευε τους χριστιανούς για να αποφύγει τη διάλυση της αυτοκρατορίας. Το θεόπεμπτο όραμα δεν υπήρξε ποτέ. Το ΧΡ με τη λατινική του γραφή χρησιμοποιούνταν από τους Εθνικούς στις ευχές που λέγονταν στους αυτοκράτορες. Το σύμπλεγμα αυτό σήμαινε να ζήσει πολλά χρόνια ο αυτοκράτορας, ενώ οι χριστιανοί πίστευαν πως ήταν τα αρχικά γράμματα του Χριστού (Το όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Λεπτομέρεια από τοιχογραφία του Ραφαήλ στο Βατικανό)
...Ηταν καιροσκόπος και κολάκευε τους χριστιανούς για να αποφύγει τη διάλυση της αυτοκρατορίας. Το θεόπεμπτο όραμα δεν υπήρξε ποτέ. Το ΧΡ με τη λατινική του γραφή χρησιμοποιούνταν από τους Εθνικούς στις ευχές που λέγονταν στους αυτοκράτορες. Το σύμπλεγμα αυτό σήμαινε να ζήσει πολλά χρόνια ο αυτοκράτορας, ενώ οι χριστιανοί πίστευαν πως ήταν τα αρχικά γράμματα του Χριστού (Το όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Λεπτομέρεια από τοιχογραφία του Ραφαήλ στο Βατικανό)
Στο ενεργητικό των στρατιωτικών του ανδραγαθιών ο Κωνσταντίνος έχει νικηφόρους πολέμους και λεηλασίες. Για την κατάκτηση της μονοκρατορίας προκαλεί πολύνεκρους εμφύλιους πολέμους και εξοντώνει τους νόμιμους κληρονόμους του στέμματος. Ο φόβος της κοινωνικής αναταραχής εξαιτίας της παιδοκτονίας και της συζυγοκτονίας τον ανάγκασε να καταφύγει στα θρησκευτικά ιερατεία για άφεση αμαρτιών. Ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος, στον οποίο ο Κωνσταντίνος κατέφυγε ζητώντας συμβουλές, του απάντησε: κανένας καθαρμός δεν είναι αρκετός για τέτοια ανομήματα. Το ίδιο του απάντησαν και οι ειδωλολάτρες ιερείς: Δεν υπάρχει τρόπος καθαρμού για τέτοια δυσσεβήματα. Εξοργισμένος ο Κωνσταντίνος διέταξε την εκτέλεση του Σώπατρου με την κατηγορία ότι με τις μαγικές του παρεμβάσεις σταμάτησε τους νοτιάδες και εμπόδισε τα αιγυπτιακά σιτοκάραβα να φτάσουν στην πρωτεύουσα. Οι χριστιανοί ιερείς προθυμοποιήθηκαν να δώσουν άφεση αμαρτιών αν βαπτιστεί: «... και βαπτίσματι υπέσχοντο πάσης αυτόν αμαρτίας καθαίρειν».
Η μεταστροφή του...
Η χριστιανική παράδοση παρουσιάζει τον Κωνσταντίνο ως κρυπτοχριστιανό και λέει ότι παραμονή της μάχης έξω από τη Ρώμη έγινε η μεταστροφή του, με αφορμή ένα (υποτιθέμενο) θεόπεμπτο όραμα (διαδεδομένο τέχνασμα για τη διάδοση των θρησκειών): Παραμονή μάχης είδε ένα σταυρό σχηματιζόμενο από τα γράμματα Χ και Ρ που πλαισιωνόταν από την επιγραφή «(Εν) τούτω νίκα». Η απάντηση των ιστορικών είναι ότι η μεταστροφή του είναι ψέμα. Για πολιτικούς λόγους έδειχνε συμπάθεια στους χριστιανούς.
...Ούτε και άγιος. Οχι μόνο δεν έγινε ποτέ χριστιανός, αλλά ότι έκανε το έκανε για το θεαθήναι και για δημοκοπία. Ηταν ιδιαίτερα αιμοβόρος και σκληρός. Δεν το είχε σε τίποτα να σκοτώσει και να κρεμάσει τον κάθε αντίπαλό του ακόμη και για ασήμαντο λόγο. Σκότωσε με βάρβαρο τρόπο τη γυναίκα του Φαύστα και το γιο του Κρίσπο, από φόβο μην τυχόν τον καούν ποτέ αυτοκράτορα οι Ρωμαίοι (H αγία Ελένη ζητά από τον άγιο Κωνσταντίνο τη θανάτωση της Φαύστας)
...Ούτε και άγιος. Οχι μόνο δεν έγινε ποτέ χριστιανός, αλλά ότι έκανε το έκανε για το θεαθήναι και για δημοκοπία. Ηταν ιδιαίτερα αιμοβόρος και σκληρός. Δεν το είχε σε τίποτα να σκοτώσει και να κρεμάσει τον κάθε αντίπαλό του ακόμη και για ασήμαντο λόγο. Σκότωσε με βάρβαρο τρόπο τη γυναίκα του Φαύστα και το γιο του Κρίσπο, από φόβο μην τυχόν τον καούν ποτέ αυτοκράτορα οι Ρωμαίοι (H αγία Ελένη ζητά από τον άγιο Κωνσταντίνο τη θανάτωση της Φαύστας)
Οι χριστιανοί είναι μειοψηφία μέσα στην αυτοκρατορία. Ειδικά στην ύπαιθρο ήταν πάρα πολύ λίγοι και μόνο στις πόλεις η νέα θρησκεία είχε οπαδούς. Είχαν όμως γερή οργάνωση και πίστευαν στην ιδεολογία τους με φανατισμό που τους έκανε να μη λογαριάζουν τα βασανιστήρια, τα άγρια θηρία, τη φωτιά, την κρεμάλα και τον αποκεφαλισμό. Το θάρρος, ο φανατισμός και η πίστη τους προκάλεσαν το θαυμασμό ακόμα και των αντιπάλων τους. Οσοι ήταν δειλοί και λιποψύχησαν βγήκαν από την οργάνωση. Είναι λίγοι, οργανωμένοι, ξέρουν τι θέλουν και πιστεύουν στις ιδέες τους. Ο ένας από αυτούς άξιζε για εκατό άλλους ανοργάνωτους. Ο Κωνσταντίνος κατάλαβε ότι είχαν δυνατότητα που δεν μπορούσε να μη τη λογαριάσει.
Οσα σχετικά αναφέρονται από την Εκκλησία για το όραμα του Κωνσταντίνου και τη διαταγή στους στρατιώτες του να χαράξουν στις ασπίδες τους το Χ(χριστό) Ι(ησούς) δεν στέκουν. Ο Κωνσταντίνος μέχρι το τέλος της ζωής του λάτρευε τον Ηλιο. Ούτε ήταν δυνατό να χαράξει στις ασπίδες των λεγεώνων του το μονόγραμμα του Χριστού, γιατί δεν ήταν όλοι οι στρατιώτες του χριστιανοί. Αν έδινε τέτοια εντολή οι μη χριστιανοί θα στασίαζαν. Επειτα, θα έπρεπε πρώτα ο ίδιος να δώσει το παράδειγμα και να δηλώσει πως είναι χριστιανός και πως ο Ηλιος και οι άλλοι θεοί δεν είναι αληθινοί.
Δεν είδε κανένα όραμα ούτε ήταν ανόητος ώστε την παραμονή της μάχης που κρινόταν η τύχη του να διακινδύνευε τη διάλυση του στρατού του (το μονόγραμμα αυτό ήταν αρχικά διαδεδομένο και στους χριστιανούς και στους παγανιστές). Μιλώντας γενικά και αόριστα για το θεό αντλούσε πολιτικά οφέλη από τους οπαδούς και των δύο θρησκειών. Είναι ο πρώτος αυτοκράτορας που εκμεταλλεύεται το χριστιανισμό και τη διάδοσή του προκειμένου να κερδίσει τις κατώτερες τάξεις που του πρόσφεραν και τους στρατιώτες.
Τους πρώτους αιώνες οι χριστιανοί είχαν ταχτεί κατά των πολέμων και της στράτευσης και απέκρουαν τις αυτοκρατορικές αξιώσεις για στράτευση. Ο ρωμαϊκός στρατός ήταν μισθοφορικός και απαρτιζόταν από φτωχούς και τους κοινωνικά απόκληρους. Κατατάσσονταν στις λεγεώνες για να εξασφαλίσουν πόρους ζωής και όχι γιατί ήθελαν να γίνουν στρατιώτες. Μετά το 235 (περίοδος εμφυλίων, στρατιωτικής αναρχίας και σιτοδείας) οι φτωχοί χριστιανοί κατατάσσονται μαζικά στο στρατό. Οι αρχιερείς των χριστιανών που πριν απαγόρευαν την κατάταξη, τώρα προπαγανδίζουν την ιδέα οι χριστιανοί να γίνουν στρατιώτες. Ηθελαν να πάρουν τα κλειδιά της αυτοκρατορίας και για να το πετύχουν αυτό έπρεπε να καταταγούν στο στρατό.
Οταν ο Κωνσταντίνος έγινε κυρίαρχος της Δύσης έβαλε στόχο την επικράτηση στην Ανατολή όπου οι χριστιανοί ήταν και πολλοί και μαχητικοί. Επρεπε να τους πάρει μαζί του. Δε βγήκε ποτέ να διακηρύξει ότι είναι χριστιανός. Πρώτον, γιατί δεν ήταν και, δεύτερον, θα προκαλούσε στάσεις και επαναστάσεις, γιατί και πολλοί από τις λεγεώνες του ήταν Εθνικοί και η πλειοψηφία της αριστοκρατίας και της πλουτοκρατίας λάτρευαν άλλους θεούς.
Ο μονοκράτορας
Επί μονοκρατορίας του το εκκλησιαστικό ιερατείο, εξαγορασμένο από τη γενναιοδωρία του, νομιμοποιεί τη βία και γίνεται σύμμαχος και εταίρος στη νομή της εξουσίας. Εκμεταλλεύεται την επιρροή των χριστιανών στις μάζες. Με τη βοήθεια και τη φιλανθρωπία, που ασκούσαν οι χριστιανοί, μπορούσαν να επηρεάσουν το λαό. Η διδασκαλία για τη μεταθανάτια ζωή, την ανάσταση και την εγκαθίδρυση της βασιλείας των χριστιανών ήταν ελκυστική και τραβούσε μάζες στην Εκκλησία. Επιπλέον, ζητούσε από τους πιστούς πλήρη υποταγή και αναγνώριση του δόγματος. Στους «αντιπροσώπους» του θεού πλέον κυριαρχεί ο χρυσός και το ιερατείο συναγωνίζεται σε μεγαλοπρέπεια και χλιδή το παλάτι. Ο Κωνσταντίνος είναι αυτός που αποφασίζει πλέον για κάθε δραστηριότητα των χριστιανών, ενώ ταυτόχρονα καταφεύγει στα μαντεία, μεταφέρει και οικοδομεί στη νέα πρωτεύουσα ναούς και μνημεία της αρχαίας λατρείας και παραμένει αρχιερέας της. Ετσι και οι δύο θρησκείες γίνονται τα στηρίγματα της απολυταρχικής εξουσίας του. Οταν πέθανε ο Κωνσταντίνος , οι Εθνικοί του έστησαν ανδριάντα με τη μορφή του Απόλλωνα - Ηλιου, η ρωμαϊκή Σύγκλητος τον θεοποίησε και η χριστιανική Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και ισαπόστολο γιατί σταμάτησε τους διωγμούς και προστάτευσε το χριστιανισμό.
Το χτίσιμο της Πόλης
Το 324 ήταν μονοκράτορας. Το 326 είδε ένα όνειρο και κάποια φωνή του έλεγε να χτίσει μια πόλη και να την αφιερώσει στη Θεοτόκο. Μη γνωρίζοντας πού να χτίσει αυτή την πόλη κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη. Ομως τα υλικά που είχε συγκεντρώσει για να χτίσει εκεί την πόλη του ...ονείρου του, τα άρπαξαν αετοί και τα πήγαν στο Βυζάντιο. Κατάλαβε τότε ότι επρόκειτο για θαύμα και μήνυμα και άρχισε να χτίζει τη νέα πόλη στο Βυζάντιο. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Νέα Ρώμη ή Κωνσταντινούπολη (εγκαινιάστηκε ως νέα πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας στις 11 Μάη του 330). Η πόλη και τα κτίρια μιμούνται σε μεγάλο βαθμό την παλιά πρωτεύουσα Ρώμη. Για να χτιστεί χρειάστηκαν είκοσι χρόνια. Από τότε οι δύο αετοί έγιναν το λάβαρο όσων ονειρεύονταν την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Οι μεγάλες δαπάνες εξαγοράς και επίδειξης μεγαλείου και οικοδόμησης της νέας πρωτεύουσας καλύπτονται με τη φορολόγηση του λαού. Ο «Χρυσάργυρος», ο εξοντωτικός φόρος σε χρυσό και ασήμι, φέρνει σε απόγνωση τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η αδυναμία καταβολής αντιμετωπιζόταν με βασανιστήρια και φυσική εξόντωση. Οι γονείς αναγκάζονται να πωλούν τα παιδιά τους και να εκπορνεύουν τις κόρες τους. Οι αγρότες πλήρωναν φόρο για τα βόδια τους, τα μουλάρια, τους σκύλους... επιβλήθηκε φόρος οικοδομής, ο αερικός και ο καπνικός, κεφαλικός φόρος. Ακόμη και τα αφοδεύματα και τα ούρα φορολογήθηκαν.
Η διάδοση του ονόματος
Το όνομα Κωνσταντίνος είναι καθαρά χριστιανικό, δεν έχει ειδωλολατρικές καταβολές και το έφεραν 13 αυτοκράτορες του Βυζαντίου. Το γεγονός αυτό, συνδυασμένο με τον εντέχνως καλλιεργούμενο μύθο για το «μαρμαρωμένο βασιλιά» Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, συντέλεσε ώστε το όνομα να γίνει ένα από τα πλέον δημοφιλή. Τρίτο σε συχνότητα εμφάνισης (πίσω από τον Γιώργο και τον Γιάννη) με 3.286 εμφανίσεις σε δείγμα 42.945 ανδρικών ονομάτων (7,65%). Από το Κωνσταντίνος προέκυψαν και τα γυναικεία ονόματα Κωνσταντίνα (341 εμφανίσεις σε δείγμα 24.415 γυναικείων ονομάτων - ποσοστό 1,40%), Κωνσταντία (46 εμφανίσεις), Κωνστάντζα (1), Κωνσταντινιά (5), Κωνσταντούλα (5), Κωστούλα (5), Κωστία (1) και το Κωνστάντω.
Ηρακλής ΚΑΚΑΒΑΝΗΣ

Κόντρα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια

Κόντρα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια
Η διήμερη Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, που ολοκληρώθηκε χτες στις Βρυξέλλες, ήταν αποκαλυπτική για μια σειρά ζητημάτων, όπως ο πραγματικός χαρακτήρας της ανάπτυξης της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2 στο Αιγαίο, το πώς η τέτοια δύναμη διασυνδέεται με την ανάπτυξη πρόσθετων ΝΑΤΟικών δυνάμεων σε όλο τον άξονα Μαύρη Θάλασσα - Αιγαίο - Ανατολική Μεσόγειος, που διασχίζουν ρωσικά πολεμικά πλέοντας προς τη Συρία. Πώς, επίσης, διασυνδέεται με την εξελισσόμενη, και ενισχυόμενη παραπέρα, ναυτική επιχείρηση «θαλάσσιας ασφάλειας» της ΕΕ στην Κεντρική Μεσόγειο, στα παράλια της Βόρειας Αφρικής, όπου διακυβεύονται σημαντικά συμφέροντα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Ολα στο πλαίσιο κλιμακούμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με άλλα κέντρα για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.
Ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, όπως και η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικών και Ασφάλειας, Φ. Μογκερίνι, παρουσίασαν ως υπόδειγμα συνεργασίας μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ την επιχείρηση στο Αιγαίο, βάζοντας θέμα η τέτοια ...εμπειρία να μεταφερθεί ως βάση συνεργασίας και στην κεντρική Μεσόγειο. Ο δε ΝΑΤΟικός έκανε σαφές ότι η λυκοσυμμαχία που προΐσταται αναζητά και νέους τρόπους ανάπτυξης της δράσης τους στη Μαύρη Θάλασσα, ενάντια στη «ρωσική προκλητικότητα και επιθετικότητα». Ζώνη όπου αναπτύχθηκαν ήδη δύο φρεγάτες της SNMG2, της δύναμης δηλαδή που τάχα ήρθε στο Αιγαίο για το Προσφυγικό, αποδεικνύοντας στην πράξη το πώς τα ιμπεριαλιστικά κέντρα αξιοποιούν τέτοια θέματα, τη διαχείριση των προσφυγικών ροών ή την αντιμετώπιση των ισλαμιστών, για να προωθήσουν τους βρωμερούς τους σκοπούς.
***
Οι τέτοιοι σχεδιασμοί τους προωθούνται τάχιστα και οι τελευταίες λεπτομέρειές τους καθορίζονται στα επόμενα διαβούλιά τους. Π.χ. στη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, μεθαύριο Δευτέρα, και στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ στις αρχές Ιούνη, ώστε να καταλήξουν σε οριστικές αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στα τέλη Ιούνη στις Βρυξέλλες και στην αντίστοιχη του ΝΑΤΟ, αρχές Ιούλη, στη Βαρσοβία.
Διαβούλια, όπου η ελληνική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει βασικό ρόλο ως προς το σχεδιασμό και την υλοποίηση, λειτουργώντας πάντα με άξονα τη γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων προκειμένου να διεκδικήσουν μεγαλύτερο κομμάτι στην κατοπινή μοιρασιά της λείας. Εξ ου και περιχαρής έδωσε διπλωματική άδεια στα πλοία της SNMG2 να αναπτυχθούν όπου θέλουν στο Αιγαίο, τους παραχώρησε για ανεφοδιασμό κάθε λιμάνι του Αιγαίου, παραχωρεί μέσα, πλοία και υποβρύχια, για τις αποστολές που «τρέχουν» ήδη ΝΑΤΟ και ΕΕ στην Ανατολική και την Κεντρική Μεσόγειο.
***
Ωφελεί τίποτε από αυτά το λαό, που βρίσκεται όλο και βαθύτερα μπλεγμένος σε επικίνδυνες ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες και ανταγωνισμούς; Τίποτε απολύτως. Ακριβώς το αντίθετο, μάλιστα. Η έλευση στο Αιγαίο της ΝΑΤΟικής αρμάδας έδωσε την ευκαιρία στην Αγκυρα να βάλει στο τραπέζι σχεδιασμού των ΝΑΤΟικών πλόων το σύνολο των αμφισβητήσεών της στο Αιγαίο: Από το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου και την κυριαρχία πάνω σε μια σειρά νησιών και νησίδων, έως τη διχοτόμησή του με βάση τον 25ο μεσημβρινό, με αφορμή τις ζώνες έρευνας και διάσωσης.
Και ας λέει ό,τι θέλει η κυβέρνηση πως τάχα πλέον οι ΝΑΤΟικοί «έχουν ιδία αντίληψη της τουρκικής προκλητικότητας» και ότι «αυτό βοηθά να γίνουν καλύτερα αντιληπτές οι ελληνικές θέσεις». Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική αντίδραση του ΝΑΤΟ. Και πώς αλλιώς, εφόσον οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις κινούνται με βάση γνωστές διαταγές της λυκοσυμμαχίας, όπως η «Aegean Policy Guidance» (του 2006) ή το «Luns ruling» (του 1984), που αφορούν στο Αιγαίο και επιβάλλουν «ίσες αποστάσεις» της λυκοσυμμαχίας, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όποτε προκύπτει κάποιο ζήτημα στο Αιγαίο. Ο ίδιος ο Στόλτενμπεργκ δήλωνε πρόσφατα ότι «υπάρχουν ευαίσθητα ζητήματα στο Αιγαίο Πέλαγος. Γι' αυτόν το λόγο είχαμε δηλώσει με μεγάλη προσοχή, όταν αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε, ότι το ΝΑΤΟ θα έχει ευαισθησία σε οποιαδήποτε εθνική θέση, απόφαση που αποτελεί και τη βάση της δράσης μας εξαρχής». Οπερ σημαίνει «ευαισθησία» και σε «οποιαδήποτε εθνική θέση» προβάλλει η Αγκυρα, για να... μακιγιάρει τις αξιώσεις της.
Μ' αυτά και μ' άλλα γίνεται σαφές ότι ο λαός αν δε θέλει να πληρώσει, ακριβά, ακόμα και με το αίμα του, τους σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς όπου τον μπλέκουν η εγχώρια αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της, οι «εταίροι» τους στο εξωτερικό, πρέπει να βαδίσει το δικό του, καταδικό του, ξεχωριστό δρόμο. Να δυναμώσει την οργανωμένη πάλη του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες του, ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, στις διακρατικές ενώσεις του και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Καμιά νομιμοποίηση

Καμιά νομιμοποίηση


Είναι κρίσιμο οι εργαζόμενοι, ο λαός να μην νομιμοποιήσουν με τη στάση τους τη νέα αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας που βρίσκεται σε εξέλιξη. Το πολυνομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση και που σωστά έχει χαρακτηριστεί έκτρωμα δεν είναι το τέλος, όπως δεν ήταν το τέλος το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Ηδη, ο πρόεδρος της Βουλής προετοιμάζει για ένα καυτό καλοκαίρι παραγωγής αντιλαϊκών νομοσχεδίων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με μπαράζ νομοθετημάτων εντείνει την επίθεση ενάντια στο λαό προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, που, με κάθε τρόπο, εκφράζουν την ικανοποίησή τους γι' αυτό το εγχείρημα, βάζοντας στο τραπέζι και νέες απαιτήσεις.
Σε αυτές τις συνθήκες, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Είτε ο λαός θα παραδοθεί άνευ όρων σε μια ανελέητη επίθεση διαρκείας είτε θα διαλέξει το δρόμο της οργανωμένης αντίστασης και πάλης όχι απλώς ενάντια στο ένα ή άλλο νομοσχέδιο, αλλά στη συνολική στρατηγική που τα γεννά. Τη στρατηγική, δηλαδή, που έχει ως στόχο την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Είναι κρίσιμο, σε αυτές τις συνθήκες, ο λαός όχι μόνο να μην παραδοθεί, αλλά, αντίθετα, να οξύνει την αντιπαράθεσή του. Να διεκδικήσει την κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων, παλιών και νέων, των φόρων, την ανάκτηση απωλειών, όλων όσα έχασε τα προηγούμενα χρόνια, να διεκδικήσει σταθερή δουλειά με δικαιώματα, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Ασφάλιση, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία. Να ζητήσει να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση.
Η αμηχανία, με την οποία στέκονται όλα τα άλλα κόμματα της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, είναι χαρακτηριστική. Θα μπορούσαν κάλλιστα αυτήν την πολιτική να την εφαρμόσουν κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού κ.ά. Η στρατηγική τους συμφωνία στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου είναι που δυσκολεύει τη διαφοροποίησή τους. Γι' αυτόν το λόγο θα πυκνώσουν οι αποπροσανατολιστικοί δικομματικοί καβγάδες. Δεν έχει, λοιπόν, ο λαός τίποτα να περιμένει από κυβερνητικές εναλλαγές, από αλλαγή σκυτάλης στην εφαρμογή της αντιλαϊκής επίθεσης.
Μονόδρομος για το λαό είναι η οργάνωση της πάλης, ο δρόμος της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της λαϊκής συμμαχίας, της συμπόρευσης με το ΚΚΕ, στην κατεύθυνση της ρήξης και ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, της αποδέσμευσης από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΕΕ και ΔΝΤ κ.ά. Για να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.
Μόνο έτσι μπορεί να μπει τέλος στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης»

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης»



Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κατέθεσε χτες το βράδυ τροπολογία στο νέο νόμο - λαιμητόμο που συζητιέται σήμερα και ψηφίζεται αύριο στη Βουλή, που θα προβλέπει τη βαθμιαία εφαρμογή του «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης», ως γενική θεσμική εγγύηση κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, που σταδιακά θα αντικαθιστά άλλες στοχευμένες προνοιακές παροχές.
Η συγκυβέρνηση πουλάει «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», ότι δήθεν το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» (ΚΕΑ) θα αντικαθιστά ακόμα και αυτές τις ελάχιστες προνοιακές παροχές (σε είδος ή σε χρήμα), που έπαιρναν άτομα και οικογένειες (μονογονεϊκές, ΑμεΑ, ηλικιωμένοι, πολύτεκνοι, άποροι, άνεργοι κ.λπ.), προκειμένου να αντιμετωπίσουν ένα μέρος από τις πρόσθετες ανάγκες τους. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται περί κατάργησης - σφαγής όλων αυτών των παροχών, εξαιρώντας αυτούς που βρίσκονται κυριολεκτικά στην εξαθλίωση με την παροχή ενός φιλοδωρήματος, όπως θα είναι το ΚΕΑ, προκειμένου να μην πεθαίνουν.
Η αναλγησία της συγκυβέρνησης αποτυπώνεται και στο δελτίο Τύπου του υπουργείου Εργασίας. Ανθρωποι φτωχοί που έπαιρναν το ΕΚΑΣ και ταυτόχρονα τους υποχρέωνε να πληρώνουν συμμετοχή στα φάρμακα 10% (έστω και μειωμένη), τους λέει ότι θα συνεχίσουν να έχουν μειωμένη συμμετοχή προκειμένου να αντισταθμιστεί η χασούρα από το ΕΚΑΣ που θα τους το καταργήσουν!
Τι είναι το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης»

Ο λαός δεν πρέπει να συμβιβαστεί με τη φτώχεια και τη μιζέρια, αλλά να διεκδικήσει όλα όσα του πήραν - ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια - αλλά και όλα όσα του ανήκουν
Ο λαός δεν πρέπει να συμβιβαστεί με τη φτώχεια και τη μιζέρια, αλλά να διεκδικήσει όλα όσα του πήραν - ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια - αλλά και όλα όσα του ανήκουν
Το ΚΕΑ είναι βασική πολιτική κατεύθυνση της ΕΕ για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας και την κοινωνική ενσωμάτωση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων (άνεργοι, άστεγοι, ΑμεΑ, ουσιοεξαρτημένοι), που εφαρμόζεται με διάφορες παραλλαγές στα κράτη - μέλη της. Σύμφωνα με την κατεύθυνση αυτή, το κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ (ορίζοντας το κατώτατο όριο διαβίωσης κάτω από το οποίο δεν μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος, δηλαδή της ακραίας φτώχειας) νομοθετεί ένα πρόγραμμα με το αντίστοιχο ποσό εισοδήματος που μπορεί να είναι χρηματικό ή να αφορά παροχές σε είδος που χρειάζεται να λάβει από το κράτος.
Η σχετική έκθεση του ΔΝΤ αναφέρει απροκάλυπτα: «Η μεγαλύτερη εξοικονόμηση μπορεί να επιτευχθεί με την κατάργηση των περισσοτέρων επιδομάτων και την αντικατάστασή τους από ένα ενιαίο πρόγραμμα ελάχιστου εισοδήματος - το οποίο θα λειτουργεί με εισοδηματικά κριτήρια και θα απευθύνεται στο χαμηλότερο 20% της κατανομής εισοδήματος».
Στην ίδια λογική κινείται και η συγκεκριμένη έκθεση του ΟΟΣΑ, που αναφέρει ότι η καταβολή επιδομάτων και αναπηρικών συντάξεων θα πρέπει να εξαρτάται από το κατώτατο όριο φτώχειας, από την ικανότητα προς εργασία και τα περιουσιακά στοιχεία, με στόχο από το 1% του ΑΕΠ που καταβάλλεται για αυτά να πέσει στο 0,3% - 0,4%.
Το πρόγραμμα του ΚΕΑ ή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος (ΕΕΕ) στην Ελλάδα, όπως «τρέχει» ήδη από το τέλος του 2014, αφορά στην παροχή ενός ελάχιστου εισοδήματος σε άτομα και οικογένειες με 200 ευρώ το μήνα για ένα άτομο, 100 ευρώ για κάθε επιπλέον ενήλικα σε ένα νοικοκυριό και 50 ευρώ για κάθε ανήλικο μέλος, έως 400 ευρώ για οικογένεια με δυο ανήλικα παιδιά που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας με ατομικό ετήσιο εισόδημα κάτω από 2.400 ευρώ ή 4.800 ευρώ για οικογένεια με 2 ανήλικα παιδιά. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για το τρίμηνο Νοέμβριος 2014 - Ιανουάριος 2015 καταβλήθηκαν σε περισσότερους από 13.000 δικαιούχους του ΕΕΕ 8.291.000 ευρώ, ενώ εννιά μήνες αργότερα πιστώθηκε το ποσό των 4.697.469,88 ευρώ στους λογαριασμούς των 16.885 δικαιούχων του συγκεκριμένου προγράμματος.
Η πολιτική της κυβέρνησης
Στις προγραμματικές δηλώσεις της, η κυβέρνηση είχε εξαγγείλει αλλαγές στο χώρο της Πρόνοιας σε εφαρμογή του 3ου μνημονίου, στις οποίες αναφέρεται και η επανεξέταση του συστήματος Κοινωνικής Πρόνοιας (δομές και παροχές) και η αντικατάσταση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος (ΕΕΕ) με το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης (ΚΕΑ)».
Σύμφωνα με τις διακηρύξεις, οι παροχές του ΚΕΑ θα συνδυαστούν με στοχευμένη εκτίμηση των προσωπικών αναγκών των δικαιούχων, απλοποίηση των διαδικασιών και σύνδεση των ωφελούμενων με την αγορά εργασίας.
Το ΚΕΑ έρχεται να συνεχίσει το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης σύμφωνα με την πολιτική της ΕΕ για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, με τη χορήγηση ψίχουλων στους πιο εξαθλιωμένους. Ερχεται να υλοποιήσει τις οδηγίες του ΟΟΣΑ και τις κατευθύνσεις του ΔΝΤ για κατάργηση αριθμού επιδομάτων και αντικατάστασή τους από το ΕΕΕ, που πλέον θα ονομάζεται Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης.
Το επόμενο διάστημα θα έρθουμε αντιμέτωποι με περικοπές παροχών που αφορούν και σε κατηγορίες πληθυσμού (παιδιά, ΑμεΑ, ηλικιωμένοι, άστεγοι, εξαρτημένοι από ουσίες), οι οποίες έχουν ιδιαίτερες, πρόσθετες ανάγκες. Γι' αυτές τις κατηγορίες του πληθυσμού, κριτήριο για το αν δικαιούνται μια παροχή θα είναι αυτό που η κυβέρνηση ονομάζει «πραγματικές ανάγκες». Η έννοια των «πραγματικών αναγκών» που χρησιμοποιεί για προπαγανδιστικούς λόγους, αποσκοπεί να ενοχοποιήσει ως υπερβολικές τις μέχρι τώρα ανεπαρκείς κρατικές παροχές. Για την κυβέρνηση, οι «πραγματικές ανάγκες» ισοδυναμούν με την κατάσταση της εξαθλίωσης και μόνο τότε θα υπάρχει μία ελάχιστη κρατική συνδρομή, λες και όλοι οι υπόλοιποι φτωχοί είχαν και έχουν κρατικές παροχές επιπλέον των πραγματικών τους αναγκών!
Η εξαγγελία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» δεν προσθέτει, αλλά αφαιρεί από τις παροχές που είχαν οι λαϊκές οικογένειες. Εντάσσεται στην πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, στην περικοπή «του μη μισθολογικού κόστους», δηλαδή ορισμένων κοινωνικών επιδομάτων, στη διαμόρφωση ακόμα πιο φτηνής εργατικής δύναμης για την αναθέρμανση της καπιταλιστικής οικονομίας, που εχθρεύεται και αφαιρεί ακόμα και από τις στοιχειώδεις ανάγκες των εργαζομένων. Η συγκυβέρνηση αυτήν την πολιτική την πλασάρει ως «ρεαλισμό» με τον οποίο πρέπει οι εργαζόμενοι να συμφιλιωθούν.
Η πρόταση του ΚΚΕ και οι στόχοι πάλης του κινήματος
Εχουμε ως κριτήριο ότι οι κοινωνικές παροχές αποτελούν λαϊκή ανάγκη και δικαίωμα και όχι κόστος, όπως το θεωρούν και το προωθούν τα κόμματα της αστικής διαχείρισης και της ανάπτυξης με κριτήριο τη διασφάλιση του καπιταλιστικού κέρδους. Από αυτή τη σκοπιά, απορρίπτουμε τα σχέδια, την πολιτική και τα μέτρα που προωθούν κυβέρνηση, κεφάλαιο και ΕΕ, που από τη μια διαμορφώνουν εκτεταμένη φτώχεια στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας και από την άλλη οριοθετούν τις κρατικές παροχές στο επίπεδο της εξαθλίωσης.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις και δυνατότητες (παραγωγή τεράστιου κοινωνικού πλούτου, επιστημονικών και τεχνολογικών δυνατοτήτων, αλλά και άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας) για το λαό, όχι μόνο να ζήσει καλύτερα, αλλά να ζήσει όπως ακριβώς του αξίζει. Για να συμβεί όμως αυτό, οι υλικές προϋποθέσεις πρέπει να λειτουργήσουν σε συνθήκες κοινωνικής ιδιοκτησίας και όχι ατομικής, όπως συμβαίνει σήμερα. Γι' αυτό το ΚΚΕ καλεί το λαό να μη συμβιβαστεί με τη φτώχεια και τη μιζέρια, αλλά να διεκδικήσει όλα όσα του πήραν - ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια - αλλά και όλα όσα του ανήκουν.
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον από την οργάνωση του αγώνα και της πάλης για μία άλλη, ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, όπου κουμάντο θα κάνουν οι ίδιοι και όχι τα μονοπώλια. Για την εργατική - λαϊκή εξουσία, η οποία θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, θα τα κάνει λαϊκή περιουσία και θα σχεδιάζει την ανάπτυξη με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Σε αυτές τις συνθήκες, η κοινωνική πολιτική θα παρέχεται από το κράτος δωρεάν σε όλους τους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα, με ιδιαίτερη φροντίδα για τμήματα που έχουν ιδιαίτερες και αυξημένες ανάγκες π.χ. παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι, ΑμεΑ, πολύτεκνες, μονογονεϊκές οικογένειες κ.λπ.
Σε αυτή την κατεύθυνση, με αυτή την προοπτική, στηρίζουμε στόχους πάλης που οι κομμουνιστές παλεύουν στο εργατικό και στο λαϊκό κίνημα για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων πρώτα απ' όλα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις και στην ύπαιθρο, της νεολαίας και των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων και ιδιαίτερα των ανέργων, των μισοαπασχολούμενων, των ΑμεΑ, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους, των πολύτεκνων και των μονογονεϊκών οικογενειών.
Στόχους πάλης για μόνιμη, σταθερή δουλειά με πλήρη και σύγχρονα δικαιώματα, για μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, για δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, για φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις. Παλεύουμε για μέτρα προστασίας των ανέργων, για τους χρόνιους πάσχοντες και τα ΑμεΑ, με απρόσκοπτη καταβολή όλων των επιδομάτων χωρίς περικοπές και καθυστερήσεις. Καμία περικοπή αλλά αύξηση των επιδομάτων στις πολύτεκνες και μονογονεϊκές οικογένειες και της κοινωνικής σύνταξης της πολύτεκνης μητέρας.
Διεκδικούμε δωρεάν, κρατικές υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, Παιδείας, που να ανταποκρίνονται και να ικανοποιούν όλες τις ανάγκες, τόσο τις γενικές όσο και αυτές που είναι πρόσθετες λόγω ασθένειας, αναπηρίας, πολυτεκνίας, ηλικίας κ.λπ.

Βούλα ΠΟΛΙΤΗ
Συνεργάτιδα του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ

ΗΠΑ Σκότωσε ... γιατί δεν είχε χρήματα για φάρμακα

ΗΠΑ
Σκότωσε ... γιατί δεν είχε χρήματα για φάρμακα
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--
Αλλη μια τραγική ιστορία, που αντικατοπτρίζει τις συνθήκες φτωχοποίησης και εξαθλίωσης των συνταξιούχων στις ΗΠΑ, είδε χτες το φως της δημοσιότητας, με αφορμή την απόφαση ενός 86χρονου άνδρα στη Φλόριντα, να πυροβολήσει θανάσιμα στο κεφάλι την 78χρονη σύζυγό του που υπέφερε από πόνους πάνω από μιάμιση δεκαετία, γιατί πλέον δεν είχε χρήματα για να της αγοράζει τα απαραίτητα φάρμακα.
Πρωταγωνιστής του απίστευτου δράματος, που εκτυλίχθηκε την περασμένη Τρίτη σε φτωχόσπιτο στο Πορτ Σέιντι Λουσί της Φλόριντα, είναι ο 86χρονος Ουίλιαμ Τζ. Χάγκερ. Ο Χάγκερ, αφού σκότωσε με όπλο τη σύζυγό του, Κάρολιν στο κεφάλι ενώ κοιμόταν, πήγε στην τοπική αστυνομία και ομολόγησε το έγκλημα που έκανε από απόγνωση. Είπε ότι σκεφτόταν να σκοτώσει τη γυναίκα του, αρκετές μέρες πριν γιατί υπέφερε, σημειώνοντας, ωστόσο, ότι η ίδια του είχε πει στο παρελθόν ότι ήθελε να πεθάνει, δίχως εντούτοις να του ζητήσει ποτέ να την σκοτώσει. Το γραφείο του σερίφη ανακοίνωσε πως ο ηλικιωμένος βρίσκεται στη φυλακή με την κατηγορία προμελετημένου φόνου, αφού παρουσιάστηκε την Τρίτη ενώπιον δικαστή.
Τοπικό κανάλι τηλεόρασης μετέδωσε πως το ζευγάρι είχε κηρύξει πτώχευση το 2011 και η Κάρολιν Χάγκερ υπέφερε επί 15 χρόνια από σοβαρής μορφής αρθρίτιδα και άλλες παθήσεις. Δεν είναι γνωστό ποια φάρμακα έπαιρνε ή τι ασφάλιση είχε το ζεύγος.
Η Αμερικανική Ενωση Συνταξιούχων (AARP) είχε επισημάνει σε έκθεσή της τον περασμένο Νοέμβρη, ότι οδηγούν στην απόγνωση και την εξόντωση πολλούς συνταξιούχους οι αυξανόμενες τιμές για ορισμένα ειδικά συνταγολογημένα φάρμακα και ότι η κρατική ασφάλιση για τους συνταξιούχους δεν τους παρέχει αρκετή κάλυψη, ώστε να μπορούν να τα αγοράσουν.

TOP READ