ΓΕΜΙΣΑΜΕ ΚΟΥΚΟΥΕΔΟΛΟΓΟΥΣ

ΓΕΜΙΣΑΜΕ ΚΟΥΚΟΥΕΔΟΛΟΓΟΥΣ 


Οι πολέμιοι του ΚΚΕ θα διαψευστούν για άλλη μια φορά



 
Δεν είναι η πρώτη φορά που αστικά Μέσα Ενημέρωσης και διάφοροι Κουκουεδολόγοι επιχειρούν να προκαλέσουν συγχύσεις στους εργαζόμενους και να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ, κατασκευάζοντας αντιΚΚΕ σενάρια και μύθους.

Οπως επίσης, δεν είναι η πρώτη φορά που τη σκυτάλη αρπάζουν διάφοροι φορείς του οπορτουνισμού και του ηλεκτρονικού φραξιονισμού, που ζούνε και δικαιολογούν την ύπαρξή τους μέσω των αντιΚΚΕ επιθέσεων.

Αυτό ακριβώς γίνεται κι αυτές τις μέρες με ένα συνηθισμένο άρθρο μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που θέτει βασικές ιδεολογικές, πολιτικές θέσεις του Κόμματος, το οποίο γράφτηκε -και αυτό αποκρύπτεται- για το θεωρητικό περιοδικό του Γερμανικού ΚΚ, ως παρέμβαση στις συζητήσεις που γίνονται στο διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.

Τέτοια άρθρα, που προβάλλουν και υπερασπίζονται τη στρατηγική και την τακτική του ΚΚΕ, που παρεμβαίνουν στην ιδεολογική διαπάλη για κρίσιμα ζητήματα, είναι πολύ συνηθισμένη πρακτική που ακολουθεί το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, με αρθρογραφία του ενός ή του άλλου στελέχους του.

Ακριβώς αυτό έγινε και αυτή τη φορά.

Γιατί, όμως ένα συνηθισμένο άρθρο, το οποίο συγκεντρώνει την προσοχή του σε γνωστά ιδεολογικά ζητήματα, που αναφέρονται στα συνεδριακά ντοκουμέντα, στις επεξεργασίες του ΚΚΕ και δίνει απαντήσεις σε απόψεις που διαστρεβλώνουν τη Μαρξιστική - Λενινιστική θεωρία και υπερασπίζονται τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, πήρε τέτοια δημοσιότητα;

Γιατί απ' άλλους παρουσιάστηκε ως νέα «πλατφόρμα» και απ' άλλους ως «αυθαίρετη υπέρβαση συνεδριακών αποφάσεων» και απόπειρα ακύρωσης των άμεσων στόχων πάλης; Γιατί έγινε αφετηρία ενός κυνηγητού μαγισσών, ψευδολογιών, μέχρι και προβοκάτσιας; Ο στόχος είναι ολοφάνερος.

Οι αντίπαλοι του ΚΚΕ, απολογητές του καπιταλισμού και οπορτουνιστές, επιδιώκουν να χτυπήσουν το Κόμμα μας παραμονές του 19ου Συνεδρίου, να διαστρεβλώσουν την πολιτική του και τη συμβολή της στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και να παρουσιάσουν το ΚΚΕ σαν κόμμα που σπαράσσεται από εσωκομματικούς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις για τις «καρέκλες». Απαντάμε σ' αυτούς τους αντιπάλους του ΚΚΕ και στους κάθε λογής μηχανισμούς ότι κρίνουν «εξ ιδίων τα αλλότρια».

Δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους. Το ΚΚΕ είναι κόμμα αρχών και τα στελέχη του είναι στρατιώτες που παλεύουν ανιδιοτελώς για υψηλά ιδανικά και αξίες. Παλεύουν για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, για τα λαϊκά συμφέροντα απαλλαγμένοι, όπως ταιριάζει στους κομμουνιστές, από το άγχος της προβολής, του κυνηγητού θέσεων και αξιωμάτων με ένα στόχο:

Πώς καλύτερα θα υπηρετήσουν το ΚΚΕ και την πολιτική του, πώς θα υπερασπιστούν την επαναστατική στρατηγική που κατέκτησε μέσα στην πορεία του χρόνου και είναι καρφί στο μάτι των ταξικών αντιπάλων της εργατικής τάξης και των οπορτουνιστών, που είναι φορείς της υποταγής και της ταξικής συμφιλίωσης.

Γι' αυτό δεν περνούν, ούτε θα περάσουν αυτά τα βρώμικα παιχνίδια.

Το ΚΚΕ οργανωμένα, συλλογικά προχωράει προς το 19ο Συνέδριό του, δυναμώνοντας την ενότητα θέλησης και δράσης, ενισχύοντας την πάλη του κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Οι αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου θα δώσουν ώθηση σ' αυτόν τον αγώνα και θα συμβάλλουν στη συγκέντρωση και στην προετοιμασία εργατικών, λαϊκών δυνάμεων για την ανατροπή του καθεστώτος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Οι κάθε λογής πολέμιοι του ΚΚΕ θα διαψευστούν για άλλη μια φορά.

Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Λιάνα Kανέλλη: O προϋπολογισμός είναι γενοκτονικός

Λιάνα Kανέλλη: O προϋπολογισμός είναι γενοκτονικός

Λιάνα Kανέλλη: O προϋπολογισμός είναι γενοκτονικός

Λιάνα Kανέλλη: O προϋπολογισμός είναι γενοκτονικός

Όλα είναι προαποφασισμένα

Όλα είναι προαποφασισμένα 
Α. Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε., 10-11/12/1993, Βρυξέλλες
 Συντάσσεται η "Λευκή Βίβλος για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση" με την οποία αποφασίζεται να ενισχυθούν η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα μέσα από την μείωση τόσο του εργατικού κόστους όσο και του μη μισθολογικού κόστους. Χαρακτηριστικά: "Τα κράτη-μέλη καλούνται να θέσουν ως στόχο την μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας που να αντιστοιχεί σε μία ή δύο μονάδες τού ΑΕΠ (...) Η μείωση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί εν μέρει από τις εισφορές των προσώπων που αρχίζουν να εργάζονται".

Β. Σύνοδος υπουργών κοινωνικών υποθέσεων, 13-14/3/1997, Ρόττερνταμ
 Εξετάζεται η πορεία των όσων αποφασίστηκαν στην παραπάνω Σύνοδο Κορυφής και αποφασίζεται η λήψη δύο πρόσθετων μέτρων: (α) μείωση εργοδοτικών εισφορών επί προσλήψεων νέων ανειδίκευτων εργαζομένων ή μακροχρόνια άνεργων και (β) μείωση φόρων και τελών σε περιπτώσεις τέτοιων προσλήψεων.

Γ. Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε., 3-4/6/1999, Κολωνία
 Υιοθετείται το περίφημο "Σύμφωνο Απασχόλησης", ως εκσυγχρονισμός τής "Λευκής Βίβλου" του 1993. Το εν λόγω σύμφωνο δίνει τις εξής κατευθύνσεις και οδηγίες: (α) μείωση μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων, (β) αναδιάρθρωση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, (γ) προώθηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, με σταδιακή κατάργηση των υφιστάμενων σταθερών εργασιακών σχέσεων, (δ) κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας και αντικατάστασή τους με επιδότηση επιχειρήσεων για την πρόσληψη ανέργων. Σημαντική λεπτομέρεια: στο Σύμφωνο Απασχόλησης, η λέξη "εργασία" αντικαθίσταται από την λέξη "απασχόληση" και οι εργάτες γίνονται πλέον απασχολούμενοι. Θυμηθείτε τον Σημίτη, ο οποίος έσπευσε να μετονομάσει το υπουργείο εργασίας σε υπουργείο απασχόλησης. Θυμηθείτε, επίσης, τα γέλια που κάναμε όταν μπήκε στο κρετινικό πολιτικό λεξιλόγιο ο όρος απασχολήσιμος (κάποιος που μπορεί να απασχοληθεί), προκειμένου να αντικαταστήσει τον όρο εργαζόμενος (κάποιος που πράγματι εργάζεται).

Δ. Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε., 23-24/3/2000, Λισαβόνα
 Χαράσσεται η διαβόητη "Στρατηγική της Λισαβόνας", η οποία έχει στόχο να καταστήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση ανταγωνιστικώτερη των Η.Π.Α. μέχρι το 2010. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η επιτακτική λήψη διαρθρωτικών μέτρων όπως: κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, μείωση των επιδομάτων ανεργίας με τελικό στόχο την πλήρη κατάργησή τους, απελευθέρωση του χρόνου εργασίας (δηλαδή, κατάργηση πενθημέρων και οκταώρων), απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με προώθηση της ελαστικής απασχόλησης, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων με σταδιακή απόσυρση του δημόσιου τομέα από στρατηγικούς τομείς (υγεία, παιδεία, ασφάλιση κλπ). Στην ουσία, δηλαδή, η "Στρατηγική της Λισαβόνας" χαράζει τις γραμμές για την υλοποίηση όσων είχαν αποφασιστεί με την Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Ε. Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε., 15-16/3/2002, Βαρκελώνη
 Οι -τότε- 15 επιβεβαιώνουν την προσήλωσή τους στην "Στρατηγική της Λισαβόνας" και αναζητούν τρόπους να πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Στα συμπεράσματα της Συνόδου αναφέρονται τα εξής χαρακτηριστικά: "να αυξηθούν οι πιθανότητες εξεύρεσης εργασίας για τους μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενους, με την θεσμοθέτηση συστημάτων μερικής συνταξιοδότησης" (σ.σ.: !!!), "ο υπολογισμός τού κόστους σύναψης και λύσης των συμβάσεων εργασίας να γίνεται με στόχο τον συγκερασμό ευελιξίας και κοινωνικής προστασίας" (σ.σ.: φτηνότερες συμβάσεις και φτηνότερες απολύσεις σημαίνουν οπωσδήποτε μεγαλύτερη...ευελιξία!).


 Αυτά τα λίγα -πλην απολύτως ενδεικτικά- για όσους δεν εννοούν να καταλάβουν ότι η καταιγίδα που μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει δεν έχει καμμιά σχέση είτε με το διαβόητο χρέος μας είτε με την "στενοκεφαλιά" του Τόμσεν και των λοιπών τροϊκανών. Τίποτε δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Όλα είναι προαποφασισμένα εδώ και πολλά χρόνια κι έχουν στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τού μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία, σύμφωνα τόσο με την αστική εξουσία όσο και με την "αριστερή" αντιπολίτευση, θέλουμε ντε και σώνει να παραμείνουμε για να μη...καταστραφούμε.

Bάλτε εσείς τίτλο....

Bάλτε εσείς τίτλο....

Ακουστε πρωτα την Λιανα Κανελη

Έχουμε και λέμε λοιπόν....

Αυτή τη "φόρμα αξιολόγησης, επιλογής προσωπικού" πρέπει να συμπληρώσετε για να προσληφθείτε στην εταιρεία που αναφέρεται η Λιάνα. Επιτρέψτε μου όμως μερικές επισημάνσεις.

Θεωρώ ότι πρόκειται για φακέλωμα κανονικότατο με τη συνέργεια του εργαζόμενου, τον οποίο η εργοδοσία τον κοιτάζει στα δόντια όπως κοίταζαν κάποτε τα άλογια , τα μουλάρια , τα γαϊδούρια, πριν τα αγοράσουν.Ζητούν από τον εργαζόμενο να υποδείξει όλους εκείνους τους τρόπους με τους οποίους η εργοδοσία θα πληροφορηθεί τα πάντα γι' αυτόν. Αυτοφακέλωμα δηλαδή. Δεν είναι καθόλου αστείο το γεγονός ότι ζητούν ακόμα και το φροντιστήριο στο οποίο φοίτησες. Σκοπός είναι να παρακολουθήσουν την πορεία του ετργαζόμενου από το δημοτικό μέχρι και το πανεπιστήμιο. Κι εδώ έρχεται το ερώτημα. Πώς θα παρακολουθήσουν τον εργαζόμενο ως μαθητή στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και στο λύκειο;

ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΟ!!!
Αυτή τη στιγμή σε δημοτικά , γυμνάσια , λύκεια , τρέχει ένα πρόγραμμα γραμματειακής υποστήριξης, το περίφημο e-school. Σε αυτό το πρόγραμμα καταγράφονται και καταχωρούνται σε κεντρική βάση δεδομένων στο Υπουργείο Παιδείας, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΣΑ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΑΘΗΤΗ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ "ΠΟΙΝΕΣ" ΣΕ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟ. Το ανέπτυξε η εταιρεία ΈΠΑΦΟΣ και το πούλησε στο Υπουργείο Παιδείας. Ήδη αυτή τη στιγμή υπάρχει μια τεράστια βάση δεδομένων στο Υπουργείο Παιδείας. Νομίζω πως οι "μυημένοι" περί τα ηλεκτρονικά καταλάβατε τι σημαίνει αυτό και πως μπορεί κια ιδιωτική εταιρεία να αξιοποιήσει αυτά τα δεδομένα.
Να λοιπόν πως μπορεί να παρακολουθήσει ο εργοδότης τον εργαζόμενο, από 6 χρόνων μέχρι και τη στρατιωτική του θητεία....
Τι άλλο πρέπει να συμπληρώσετε στη φόρμα αξιολόγησης; Μα τα πρόσωπα από τα οποία μπορεί να πάρει η εταιρεία πληροφορίες για σας...
ΔΕΊΤΕ ΤΗ ΦΟΡΜΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ.....
Αν δει κάποιος δημοσιογράφος την ανάρτηση, ας ψάξει την υπόθεση με το πρόγραμμα e-school




Πηγη: Κοκκινος Ανεμος

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Γιατί τσακώνονται για το χρέος;

Γιατί τσακώνονται για το χρέος;

-- Τι κρύβει ο τσακωμός Ευρωζώνης - ΔΝΤ για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους;

Τις τελευταίες μέρες δυναμώνει η κόντρα Ευρωζώνης - ΔΝΤ για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους. Τα παζάρια για το συμβιβασμό, συνδέονται από τους ίδιους με την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ, στο πλαίσιο της ελεγχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας. Οι εξελίξεις τροφοδοτούν αντικειμενικά τις διεργασίες για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας, στη βάση της διαμάχης μεταξύ μερίδων της πλουτοκρατίας και κομμάτων για το μείγμα της αστικής διαχείρισης. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιούν τους υπαρκτούς ανταγωνισμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, αλλά και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό τους, για να προπαγανδίσουν υπέρ της μιας ή της άλλης μορφής διαχείρισης της κρίσης, καλώντας το λαό να σηκώσει σημαίες ξένες προς τα συμφέροντά του. Το ΔΝΤ και οι ΗΠΑ λένε «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και χαλάρωση της λιτότητας στην Ευρωζώνη. Στον αντίποδα, η Γερμανία λέει αυστηρή λιτότητα και διαχείριση του χρέους με τρόπο που δεν επιβαρύνει την οικονομία της, η οποία δείχνει ήδη σοβαρά σημάδια κόπωσης.

Πυρήνας των αντιθέσεων είναι η διαχείριση της κρίσης που βαθαίνει και η προσπάθεια κάθε καπιταλιστικής χώρας να διασφαλίσει τη μικρότερη δυνατή ζημία για τα δικά της μονοπώλια. Για παράδειγμα, η Γερμανία και μια ομάδα χωρών γύρω από αυτή, έχουν επιλέξει για την ώρα την ελεγχόμενη χρεοκοπία κρατών που είναι σε βαθιά κρίση, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και άλλες. Αρα καλούνται να επωμιστούν μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς από την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου στην Ελλάδα και αλλού, με αρνητικές επιπτώσεις στο ευρώ ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα, με δεδομένο ότι η κρίση επιδεινώνεται. Τέτοια καταστροφή συνεπάγεται το νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους που βρίσκεται στα χέρια της ΕΚΤ - δηλαδή των κεντρικών τραπεζών των κρατών της Ευρωζώνης - και των κυβερνήσεων στα κράτη μέλη. Το ΔΝΤ - άρα και ανταγωνιστικές προς τη Γερμανία οικονομίες, όπως αυτή των ΗΠΑ, των χωρών της Λατινικής Αμερικής, της Ρωσίας κ.ά. - δε θέλει για την ώρα διάλυση της Ευρωζώνης, προκειμένου η παγκόσμια οικονομία να αποφύγει μεγαλύτερες περιπέτειες. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο συμμετέχει στα δανειακά προγράμματα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας κρατών όπως η Ελλάδα.

Ταυτόχρονα όμως, τα κράτη που χρηματοδοτούν το ΔΝΤ δεν είναι διατεθειμένα να στερούν χρήματα από τη δική τους αστική τάξη για να στηρίξουν ένα συνασπισμό κρατών, από τον οποίο επωφελείται κυρίως μια ανταγωνίστρια καπιταλιστική οικονομία, αυτή της Γερμανίας. Στην προκειμένη περίπτωση, αρνούνται να επωμιστούν για λογαριασμό των δικών τους μονοπωλίων μεγαλύτερο βάρος από την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου στην Ελλάδα και καλούν τη Γερμανία να το κάνει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ΔΝΤ προειδοποιεί με διακοπή της συμμετοχής του στο δανειακό πρόγραμμα, αν δεν υπάρξει ολοκληρωμένη συμφωνία για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους, που με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι βιώσιμο, σύμφωνα με τα κριτήρια που βάζει το ΔΝΤ. Από εδώ προκύπτει και η κόντρα, που μεταφράζεται σε κωλυσιεργία για την εκταμίευση της δόσης.

Είναι φανερό ότι ο τσακωμός τους δεν γίνεται για τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά για τα μονοπώλια που ο καθένας εκπροσωπεί και για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης, που τους δυσκολεύει επειδή είναι βαθιά και συγχρονισμένη και δεν μπορούν να την ξεπεράσουν με τα εργαλεία του παρελθόντος. Το γεγονός εξάλλου ότι το νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους μπαίνει επίμονα σαν αίτημα από καπιταλιστικά κράτη ανταγωνιστικά προς τη Γερμανία, δείχνει ότι από πίσω υπάρχουν συγκρουόμενα συμφέροντα μερίδων της αστικής τάξης. Με αυτά τα τμήματα των αστών, ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να ταυτιστεί, να συμπαραταχθεί με το ένα ή το άλλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, όπως τον καλούν να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και άλλοι. Συμφέρον του λαού είναι να σταθεί άφοβα απέναντι στα μονοπώλια και την εξουσία τους, να απορρίψει την τρομοκρατία τους, να τα πολεμήσει και να τα γκρεμίσει. Με τη δική του εξουσία να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και να διαγράψει μονομερώς το χρέος.

Εχει διαφορές αλλά υπέρ του συστήματος

Εχει διαφορές αλλά υπέρ του συστήματος

Είναι αποκαλυπτική, ως προς τη δική του γραμμή, η κριτική που ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει στην κυβέρνηση, με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τα βάρβαρα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Το βασικό κριτήριο στην αντιπαράθεσή του με την κυβέρνηση είναι η λογική της λεγόμενης «προγραμματικής συμφωνίας» των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης, και τους καταγγέλλει ότι δεν την εφαρμόζουν. Τα ίδια έκανε και με το ΠΑΣΟΚ το 2009. Γι' αυτό, όλη του η αντιπαράθεση στηρίζεται, σύμφωνα με την «Επιτροπή Πολιτικού Σχεδιασμού», στην καταγγελία τού «άλλα λέγαμε και άλλα κάναμε». Πράγματι, δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη από το να στηρίζεις την αντιπαράθεσή σου στο ότι η συγκυβέρνηση άλλαξε πολιτική, ότι εξαπάτησε το λαό. Πού εστιάζεται αυτή η παραδοχή τους; Μα στο γεγονός, λένε, ότι η κυβέρνηση είχε προεκλογικά ως βασικό στοιχείο της στρατηγικής της την «επαναδιαπραγμάτευση και την αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής». Και τα τρία κόμματα. Δεν υπάρχει, επίσης, μεγαλύτερη κοροϊδία στο λαό από το να προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι τα τρία κόμματα άλλαξαν πολιτική, προκειμένου να υποτάξει λαϊκές δυνάμεις σε μια στρατηγική που υπηρετεί συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου. Να θυμίσουμε ότι η «προγραμματική συμφωνία» των τριών κομμάτων, όταν μιλούσε για «επαναδιαπραγμάτευση» τη συνόδευε με την «επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής» και με θεμελιακό ζήτημα τη στρατηγική επιλογή παραμονής στο ευρώ. Αρα ποια αλλαγή πολιτικής; Βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η κριτική, γιατί συγκαλύπτει τη δική του στρατηγική που εστιάζει στο ίδιο θεμελιακό ζήτημα, την παραμονή στην Ευρωζώνη και δίνει άλλο περιεχόμενο στην «επαναδιαπραγμάτευση» αυτό της δανειακής σύμβασης. Ουσιαστικά, από ταξική άποψη, η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται στην κυβέρνηση από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου και από μια διαφορετική αστική αντίληψη για την πολιτική που θα δώσει διέξοδο στην κρίση για την καπιταλιστική οικονομία σε όφελος της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το δικό του «μείγμα πολιτικής».

***

Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι επιμένει σε μια αστική άποψη που κατά κόρον έχουν εκφράσει αστοί οικονομολόγοι, τμήματα του κεφαλαίου, αλλά και πολιτικά κόμματα του ευρωμονόδρομου, ότι «αυτά τα μέτρα θα δημιουργήσουν 2 τουλάχιστον επιπλέον χρόνια βαθιάς ύφεσης». Είναι η αστική, αλλά και παλιά σοσιαλδημοκρατική αντίληψη, που εστιάζει την αιτία της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού στην αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να αγοράζουν, λόγω δραστικής μείωσης του εισοδήματός τους. Είναι η λεγόμενη θεωρία της υποκατανάλωσης. Ενώ η κρίση οφείλεται στο γεγονός ότι η παραγωγή είναι κοινωνική, αλλά τα αποτελέσματά της, ο πλούτος που παράγεται από τους εργαζόμενους, τον ιδιοποιούνται οι καπιταλιστές. Επομένως, αυτό φέρνει την αναρχία στην παραγωγή, την υπερπαραγωγή εμπορευμάτων και υπερσυσσώρευση κεφαλαίου λόγω μεγάλων κερδών, που και εμπορεύματα αφήνει απούλητα και κεφάλαιο αδιάθετο, δεν μπορεί να επενδυθεί γιατί δε θα φέρει κέρδη. Η κρίση μπορεί να βαθαίνει για άλλα ακόμη δύο ή και περισσότερα χρόνια, αλλά αν δεν καταστρέψει κεφάλαιο (το «κούρεμα» είναι καταστροφή κεφαλαίου) και εργατική δύναμη δε θα περάσει στην ανάκαμψη, που δεν μπορεί να προέλθει με μέτρα τόνωσης της ζήτησης. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι η διέξοδος από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου απαιτεί τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις για φτήνεμα του εργάτη. Ετσι, αντισταθμίζεται η χασούρα από τα κέρδη λόγω κρίσης, ενώ δημιουργούνται συνθήκες υπερκερδοφορίας σε συνθήκες ανάκαμψης. Μπορεί, πράγματι, η ζήτηση λόγω μειωμένης αγοραστικής δύναμης να μειώνεται, αλλά τα κέρδη στο μεγαλύτερο βαθμό αντισταθμίζονται με φτηνότερους εργάτες, (καταστροφή εργατικής δύναμης μαζί με την ανεργία) και όποιο κομμάτι του κεφαλαίου δεν αντέχει στον ανταγωνισμό ή καταστρέφεται ή συγχωνεύεται με άλλο κομμάτι, (συγκεντροποίηση κεφαλαίου και ισχυροποίηση κάποιων μονοπωλιακών ομίλων).

***

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαρέρχεται όλ' αυτά, γιατί και η δική του γραμμή είναι γραμμή εξόδου από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Πατά πάνω στην ανάγκη ανακούφισης των εργαζομένων και τους προτείνει λύσεις που δεν πρόκειται να τους ανακουφίσουν. Αλλωστε, η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ μιλά για «μορατόριουμ πληρωμών του χρέους» και διαγραφή ενός μέρους του. Αυτά θα αναδιαπραγματευτεί. Το «μορατόριουμ πληρωμών χρέους» χρειάζεται ώστε να εξοικονομήσουν χρήμα στα κρατικά ταμεία, για να χρηματοδοτήσουν καπιταλιστικές επενδύσεις. Διαγραφή σημαίνει «κούρεμα» που θα φέρει νέα μέτρα. Μιλά για ανακεφαλαιοποίηση και δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, ώστε να μπορούν να δανειοδοτήσουν τους λεγόμενους υγιείς μεγαλοεπιχειρηματίες, φορολογία των πλουσίων, να δώσει χαμηλότοκα δάνεια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Βεβαίως, δε μιλά για φορολογία κεφαλαίου, γιατί οι καπιταλιστές θέλουν φοροαπαλλαγές για να επενδύσουν. Αλλά και η φορολογία των υψηλών εισοδημάτων θα δοθεί για επενδύσεις, επομένως ποια αναδιανομή. Μιλά για δημόσια επιχειρηματικότητα. Με δεδομένη την ύπαρξη και ιδιωτικής, αυτή θα υπηρετεί την ιδιωτική. Αναδιανομή, και μάλιστα σε συνθήκες αντιμετώπισης της κρίσης, είναι απάτη. Οι καπιταλιστές επιδιώκουν αύξηση κερδών και κεφαλαίου, ανταγωνιστικότητα, άρα θέλουν πάμφθηνη εργατική δύναμη. Σε επίπεδο διεθνών συμμαχιών, κάνει λόγο για το λεγόμενο ευρωπαϊκό νότο, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία. Με αυτών των χωρών την απαίτηση για χαλάρωση των μέτρων, λόγω βαθιάς κρίσης και μεγάλου χρέους, κόντρα στη Γερμανία, συντάσσεται, ενώ εκθειάζει τη διαχείριση Ομπάμα στις ΗΠΑ.

Μετά απ' όλ' αυτά, γίνεται κατανοητό ότι η αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με τη συγκυβέρνηση τραβά το λαό στην υποταγή στο κεφάλαιο.

Σαββατοκύριακο έρχεται, ας κάνουμε μερικά ψυχοτεχνικά τεστ.

Σαββατοκύριακο έρχεται, ας κάνουμε μερικά 

ψυχοτεχνικά τεστ.

Μην κλέβετε!  Τηρήστε ακριβώς τις διαδικασίες ! ! ! 3 tests Κάντε τα!!  Είναι απίθανα! Αξίζει!    TEST 1   Είναι η ιστορία μίας νέας κοπέλας. Στην κηδεία της μητέρας της, βλέπει έναν νεαρό που δεν γνώριζε. Ήταν γοητευτικότατος, ο άντρας των ονείρων της. Τον ερωτεύτηκε τρελά.  Μερικές μέρες αργότερα η νεαρή κοπέλα σκότωσε την ίδια της την αδελφή.. Ερώτηση: Πιο κίνητρο είχε να σκοτώσει την αδελφή της ?   ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ. ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΩΤΑ.         Απάντηση :   Ήλπιζε, ο νεαρός να ξανά εμφανιστεί στην κηδεία. Εάν απαντήσατε σωστά στην ερώτηση, τότε σκέφτεστε σαν ψυχοπαθή. Το τεστ αυτό χρησιμοποιεί ένας διάσημος αμερικανός ψυχολόγος για να εξακριβώσει εάν ένας άνθρωπος έχει δολοφονική νοοτροπία. Αρκετοί εγκληματίες που έκαναν το τεστ απάντησαν σωστά στην ερώτηση. Εάν δεν βρήκατε την σωστή απάντηση.good for you! Εάν την βρήκαν οι φίλοι σας. κρατήστε τις αποστάσεις σας! TEST 2   Απαντήστε μέσα σε 10 δευτερόλεπτα το πολύ. Δείτε μετά την απάντηση πιο κάτω Μετρήστε πόσα 'F' έχει στο παρακάτω κείμενο : +++++++++++++++++++++++++++ FINISHED FILES ARE THE RE- SULT OF YEARS OF SCIENTIF- IC STUDY COMBINED WITH THE EXPERIENCE OF YEARS +++++++++++++++++++++++++++ Μην πάτε παρακάτω εάν δεν έχετε τελειώσει το μέτρημα ΟΚ? Πόσα? Τρία? Λάθος, έξι υπάρχουν - Χωρίς πλάκα! Δείτε πιο πάνω και μετρήστε τα! Η απάντηση είναι πιο κάτω... Το μυαλό δεν μπορεί να επεξεργαστεί το 'OF' Ίσως επειδή προφέρεται 'ΟΒ' Όποιος μέτρησε έξι με την μία είναι ιδιοφυία,  τέσσερα η πέντε είναι σπάνιο, τρία είναι φυσιολογικός.. Λιγότερο από τρία αλλάζουμε γυαλιά! TEST 3 Το παρακάτω τέστ είναι εντυπωσιακό. Παρακαλώ δώστε του σημασία, δεν θέλει χρόνο. Αναρωτηθήκατε πότε εάν το μυαλό σας είναι φυσιολογικό η εάν είναι διαφορετικό; Λοιπόν κάντε σοβαρά την άσκηση συλλογισμού και βρείτε την απάντηση. Ακολουθήστε τις οδηγίες και απαντήστε στις ερωτήσεις μία, μία, όσο πιο γρήγορα μπορείτε και χωρίς να πάτε στην επόμενη εάν δεν έχετε απαντήσει πρώτα στην προηγούμενη. Δεν είναι απαραίτητο να γράφετε τις απαντήσεις σας. Θα εκπλαγείτε με το αποτέλεσμα, είναι σίγουρο.          Πόσο κάνουν; 15+6 3+56 89+2 12+53 75+26 25+52 63+32 ε ναι , είναι πιο δύσκολοι οι υπολογισμοί αλλά είναι πραγματική άσκηση! Κουράγιο λοιπόν 123+5   ΓΡΗΓΟΡΑ! ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΕΝΑ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΩΜΑ!   Κατεβείτε πιο κάτω.       Κι άλλο. Κι άλλο.   Σκεφτήκατε ένα «σφυρί κόκκινο» έτσι δεν είναι? Εάν όχι ανήκετε στο 2% του πληθυσμού που το μυαλό είναι αρκετά διαφορετικό και σκέφτεται κάτι άλλο. 98% του πληθυσμού απαντούν 'σφυρί κόκκινο' σε αυτή την άσκηση, φοβερό ε? ΌΧΙ! Δεν μπορείς να ξανακάνεις το τεστ!

Οσα κλέβουν από ανάπηρους και συνταξιούχους τα δίνουν για «έξοδα τραπέζης»!

Οσα κλέβουν από ανάπηρους και συνταξιούχους τα δίνουν για «έξοδα τραπέζης»!

Στη σελίδα 474 του λεγόμενου και «τρίτου Μνημονίου» που ψήφισε προχτές η Βουλή, υπάρχει ένας πολύ ενδιαφέρων πίνακας των δαπανών του ελληνικού κράτους μέχρι το 2016, όπου περιλαμβάνεται μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα εγγραφή.

Η εγγραφή φέρει τον κωδικό «Εξοδα εκταμίευσης δανείου στο EFSF». Το ποσό της δαπάνης που έχει υπολογιστεί ότι θα βαρύνει τον ελληνικό λαό ανέρχεται για την περίοδο 2013 - 2016 εξ αυτού του λόγου και μόνο στα 725 εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα, τα 565 εκατ. ευρώ από αυτό το ποσό προβλέπεται να εκταμιευτούν μέσα στο 2012.

Με άλλα λόγια, ο περίφημος «μηχανισμός σωτηρίας», ο EFSF, δε λειτουργεί (και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς) παρά ως κοινός τραπεζίτης - τοκογλύφος που «δαγκώνει» το θύμα του, τον δανειζόμενο, από την πρώτη στιγμή. Χρεώνοντας, δηλαδή, στο θύμα ακόμα και τα λεγόμενα «έξοδα τραπέζης», τα οποία αφαιρούνται αμέσως από ένα δάνειο πριν ακόμα αυτό φτάσει στα χέρια του παραλήπτη.

*

Ως εκ τούτου και μόνο για τα... «έξοδα τραπέζης», λοιπόν, ο ελληνικός λαός θα πληρώσει στον «σωτήριο» EFSF το ποσό των 725 εκατ. ευρώ.

Σε τι αντιστοιχεί αυτό το ποσό;

Η απάντηση αυτή βρίσκεται λίγες σελίδες πιο πίσω στο κείμενο του «τρίτου Μνημονίου».

Συγκεκριμένα στη σελίδα 471, βλέπουμε να έχουν προβλέψει περικοπές στο εφάπαξ των συνταξιούχων (274 εκατ. ευρώ), περικοπές οικογενειακών επιδομάτων (86 εκατ. ευρώ), περικοπές στους ανάπηρους (82 εκατ. ευρώ), περικοπές στα επιδόματα ανεργίας (30 εκατ. ευρώ), περικοπές στο ΕΚΑΣ (114 εκατ. ευρώ), περικοπές στα νοσοκομεία (85 εκατ. ευρώ), περικοπές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ (61 εκατ. ευρώ).

Το άθροισμα των παραπάνω περικοπών ανέρχεται στα 732 εκατ. ευρώ.

Εν ολίγοις:

Κλέβουν χρήματα από τους συνταξιούχους, από τους ανάπηρους, από την Παιδεία, από την Υγεία, από τους ανέργους, από τους πολύτεκνους και όπως ακριβώς τα κλέβουν, έτσι ακριβώς τα παραδίδουν στους τοκογλύφους, για να πληρωθούν τα...«έξοδα φακέλου» των δανειστών!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

17 δισ. ευρώ σε μισθούς - συντάξεις, 67 δισ. ευρώ σε τοκογλύφους!

17 δισ. ευρώ σε μισθούς - συντάξεις, 67 δισ. ευρώ σε τοκογλύφους!

Εισηγητική Εκθεση Προϋπολογισμού 2013, σελίδα 78. Μισθοί και συντάξεις 17,511 δισ. ευρώ. Τόκοι και χρεολύσια 67,197 δισ. ευρώ!

Γιατί «δεν έχει το κράτος» τους;

Γιατί «δε φτάνουν τα λεφτά», για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων και οι συντάξεις των συνταξιούχων που για το επόμενο έτος, με βάση τον Τακτικό Προϋπολογισμό (σελίδα 78 της Εισηγητικής Εκθεσης) έχουν προϋπολογιστεί στα 17,5 δισ. ευρώ;

Γιατί αυτοί οι μισθοί και οι συντάξεις, που «δεν φτάνουν τα λεφτά» για να πληρωθούν, μέσα σε ένα χρόνο, από το 2012 στο 2013, περικόπτονται ακόμα κατά 2 δισ. ευρώ;

Γιατί ματώνει ο ελληνικός λαός, από ένα «τρίτο Μνημόνιο» που έρχεται να προσθέσει την ταφόπλακα στη σφαγή που προηγήθηκε όλη την προηγούμενη τριετία;

Η απάντηση δίνεται από τους ίδιους τους δήμιους του ελληνικού λαού. Από αυτούς που αύριο αναμένεται να υπερψηφίσουν τον προϋπολογισμό του 2013, για να «σώσουν» - για μια ακόμα φορά - τη χώρα.

Ομολογούν οι ίδιοι ποιους «σώζουν» στην πραγματικότητα. Ομολογούν οι ίδιοι για ποιους δουλεύουν. Ομολογούν οι ίδιοι όχι μόνο από ποιους τα παίρνουν, αλλά και σε ποιους τα δίνουν.

Στην ίδια σελίδα, την σελίδα 78 του Κρατικού Προϋπολογισμού 2013, στον Πίνακα 3.9, περιγράφουν με ακρίβεια ποιος κερδίζει από τον αδίστακτο ταξικό πόλεμο που έχουν εξαπολύσει εναντίον των λαϊκών στρωμάτων.

Σύμφωνα με τον Προϋπολογισμό τους, λοιπόν, μόνο μέσα στο 2013 έχουν προβλέψει ότι θα καταβάλουν σε τόκους και σε χρεολύσια για την ικανοποίηση κάθε λογής ντόπιων και ξένων τοκογλύφων που έπαιξαν και παίζουν με το δημόσιο χρέος της χώρας, το ποσό των τουλάχιστον 67,197 δισ. ευρώ!

*

Από μια οικονομία, δηλαδή, που το ΑΕΠ της, μετά από τη συνεχή βύθιση που της έχουν προκαλέσει τα μέτρα, μόλις και μετά βίας θα φτάσει το 2013 στα 193 δισ. ευρώ, οι «σωτήρες» παρέχουν πάνω από το 1/3 αυτού του ΑΕΠ σε δανειστές, σε πιστωτές, σε κερδοσκόπους και σε «αλογομούρηδες» που στοιχηματίζουν πάνω στη λεγόμενη «βιωσιμότητα» του χρέους!

Λεηλατούν το λαό, αποφάσισαν να του επιβάλουν ακόμα 19 δισ. ευρώ νέα μέτρα μέχρι το 2016, και μέσα σε μια χρονιά, το 2013 δίνουν 67 δισ. ευρώ και πλέον στους τοκογλύφους, για την αποπληρωμή ενός χρέους - Λερναία Υδρα!

Για ένα χρέος που δεν το προκάλεσε ο λαός, αλλά το πληρώνει!

Για ένα χρέος που δεν μειώνεται, αλλά μεγαλώνει!

Για ένα χρέος που δεν δανείζονται για την αποπληρωμή του, αλλά που δανείζονται για τη ρευστότητα των κεφαλαιοκρατών και για την αέναη πληρωμή του (στο πολλαπλάσιο) από το λαό!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η κρίση τους να γίνει κι ο τάφος τους

Η κρίση τους να γίνει κι ο τάφος τους

Ο έντυπος και ηλεκτρονικός πανικός που εκφράζει τμήμα της αστικής τάξης δεν πρέπει να ξεγελά κανέναν εργάτη. Οπως διαμαρτύρονται ορισμένοι καπιταλιστές, που δηλώνουν προδομένοι από τους Ευρωπαίους εταίρους τους, έτσι τρίβουν τα χέρια τους άλλοι καπιταλιστές που βλέπουν στα σημερινά αδιέξοδα την ευκαιρία να εκτιναχτούν τα κέρδη τους.

Για την εργατική τάξη είχε και έχει σημασία να μπορεί να βλέπει τη μεγάλη εικόνα, την καπιταλιστική κρίση (με την αδυναμία των καπιταλιστών να τη διαχειριστούν) και την ανάγκη να μην πληρώσουν τα αδιέξοδα των καπιταλιστών οι εργάτες.

Οπως εντοπίζει με το κύριο άρθρο ο χτεσινός «Ριζοσπάστης», βρισκόμαστε σ' ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.

***

Στις αναλύσεις τους διεθνή μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι «η προοπτική της Ελλάδας είναι τρομακτική». Από τη δική μας, σκοπιά αυτό σημαίνει ότι το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να είναι έτοιμο για κάθε ενδεχόμενο.

Οι καπιταλιστές κι από μια άτακτη χρεοκοπία δε θα χάσουν. Ηδη έχουν βγάλει πολλά και βγάζουν ακόμα. Οι εργάτες πρέπει να 'ναι έτοιμοι να πάρουν οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια τους. Να μην εκχωρήσουν σε κανέναν αυτό το δικαίωμα.

Το κλάμα για την ΕΕ που «μας πρόδωσε», όπως το κλάμα για τη «δημοκρατία» που κατάντησε ένα πουκάμισο αδειανό, είναι υποκρισίες. Εξάλλου, δε θα συμπαρασταθούμε στους «αναξιοπαθούντες» καπιταλιστές και το πολιτικό προσωπικό τους.

Ολοι αυτοί που παριστάνουν τον απατημένο σύζυγο γνώριζαν και γνωρίζουν ότι η ΕΕ είναι ιμπεριαλιστική Ενωση, με αποστολή απέναντι στις άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις να κάνει πιο ισχυρό το κεφάλαιο με ακόμα πιο αδύναμη την εργατική τάξη. Επομένως, είναι εκβιασμός για το λαό και η στάση της ΕΕ και το «κλάμα» των αστών.

Γνώριζαν και γνωρίζουν ότι η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ένα περίβλημα της δικτατορίας των μονοπωλίων. Οπου δίνουν το δικαίωμα στο λαό να πει μια γνώμη κάθε τέσσερα χρόνια και στο ενδιάμεσο του γανώνουν το κεφάλι κι όπου δεν τα καταφέρνουν πίπτει ράβδος, ώστε η «λαϊκή βούληση» τελικά να είναι κυριολεκτικά καθ' υπαγόρευση του αφεντικού.

***

Ο,τι συμβαίνει μέσα στους εργασιακούς χώρους, αλλά κι έξω απ' αυτούς, όπου πασχίζει να τα βγάλει πέρα η εργατική τάξη (με μεροκάματο ή άνεργη) είναι αποκαλυπτικό της πραγματικότητας που διαμορφώνει η κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου και ο βούρδουλας της πολιτικής του εκπροσώπησης.

Εκεί λιώνεται ο εργάτης, για να δεχτεί να κατέβει όλο και πιο χαμηλά, ελπίζοντας πως στη χειρότερη των περιπτώσεων θα τον αφήσουν να έχει μια φέτα ψωμί. Ωσπου μαθαίνει πως δεν έχει ούτε αυτό το ξεροκόμματο.

***

Δεν είναι μονόδρομος όλο αυτό. Η εργατική τάξη έχει το Κόμμα της, το Κομμουνιστικό. Που γεννήθηκε από την ανάγκη να γίνει η εργατική τάξη, τάξη για τον εαυτό της. Για να μπορεί έξω από το σύστημα εξουσίας της αστικής τάξης να αναλύει την πραγματικότητα με όρους επιστήμης, να δείχνει τους αντικειμενικούς νόμους κίνησης της Ιστορίας, να ξεφοβίζει τον εργάτη. Να δείχνει, για παράδειγμα όπως σήμερα, ότι η κρίση δεν είναι θέμα κακών ανθρώπων αλλά νομοτέλεια στο σύστημα. Και άρα η λύση δεν είναι στην αντικατάσταση προσώπων αλλά της βάσης που γεννά το πρόβλημα. Ετσι που ο εργάτης, έχοντας γνώση της πραγματικότητας του κεφαλαίου να μπορεί να το αντιμετωπίσει.

Εδώ είμαστε: Στη με μεγαλύτερη επιμονή προβολή όλων των στοιχείων που δείχνουν την κρίση σαν καπιταλιστική. Με τα στοιχεία που δείχνουν ότι πραγματική διέξοδος είναι μια άλλη οικονομία που χρειάζεται άλλη εξουσία. Και μέσα απ' αυτό να δείχνουμε το δρόμο: Ποιοι να πάρουν πρέπει την εξουσία; Αυτοί που σε καθεστώς δικτατορίας των μονοπωλίων παράγουν τα πάντα και δεν τους ανήκει τίποτα.

Να πάρουν οι εργάτες την εξουσία, να ανατρέψουν τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, να αφαιρέσουν την ιδιοκτησία από τους καπιταλιστές. Αυτό δεν είναι βουλησιαρχία, είναι αντικειμενική ανάγκη. Οταν οι κομμουνιστές μιλάνε για τη λαϊκή εξουσία αυτήν την ανάγκη προβάλλουν.

Με το κριτήριο αυτής της ανάγκης καλούμε την εργατική τάξη να κρίνει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Οταν, για παράδειγμα, η ΕΕ προβάλλεται από τον ΣΥΡΙΖΑ σαν το κοινό μας σπίτι, να δείξουμε ότι λέει στους εργάτες να έχουν κοινό σπίτι με τα μονοπώλια, δηλαδή τους δυνάστες. Οταν μιλάνε για άλλο μείγμα πολιτικής στην ΕΕ, αφήνουν απέξω την ανάγκη να ανατραπούν οι καπιταλιστές σε όλη την Ευρώπη. Αυτές του τις θέσεις, εξάλλου, μετράει και η αστική τάξη και ήδη τον προβάλλει σαν σωσίβιο στο πολιτικό σύστημα.

Απέναντι στους σχεδιασμούς των αστών, η φωνή του ΚΚΕ αφυπνίζει: «Η πολιτική διαχείρισης της κρίσης απ' όλες τις κυβερνήσεις, και τη σημερινή, έχει οδηγήσει το λαό στην εξαθλίωση. Οσοι ακόμη έχουν ψευδαισθήσεις ότι με τέτοιες συνταγές θα γλιτώσουν τα χειρότερα ή ότι με ένα άλλο μείγμα πολιτικής που θα ξαναδιαπραγματευτεί τα δάνεια, θα πληρώσει λιγότερο χρέος, θα ενισχύσει τους "υγιείς" επιχειρηματίες που θα σώσουν το λαό, τώρα να απεγκλωβιστούν, να παλέψουν για αποδέσμευση από την ΕΕ, διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Είναι μονόδρομος για το λαό» (από το χτεσινό «Ριζοσπάστη»).

ΙΣΠΑΝΙΑ Χιλιάδες απολύσεις στην «Iberia»

ΜΑΔΡΙΤΗ.--

ΣυνοΙΣΠΑΝΙΑ

Χιλιάδες απολύσεις στην «Iberia»

Συνολικά 4.500 απολύσεις θα γίνουν στον ισπανικό αερομεταφορέα «Iberia» ανακοίνωσε χτες η μητρική εταιρεία «IAG», στο πλαίσιο της «αναδιάρθρωσής» του, ώστε να αυξήσει την κερδοφορία κατά τουλάχιστον 600 εκατομμύρια ευρώ. Ετσι σχεδιάζεται η κατάργηση του ενός τετάρτου του συνολικού στόλου της «Iberia», δηλαδή 25 αεροσκάφη από το σύνολο των 156 καθώς και μείωση κατά 15% της δυναμικότητας του δικτύου της. Επιπλέον, στο πλαίσιο της «αναδιάρθρωσης» της εταιρείας συμπεριλαμβάνονται και «μόνιμες προσαρμογές του μισθού, ώστε να επιτευχθεί ο ανταγωνισμός», δηλαδή μειώσεις των μισθών για την παραπέρα κερδοφορία της εταιρείας. Οπως ανακοινώθηκε, η διοίκηση της «Iberia» έχει προσδιορίσει την 31η Γενάρη ως τελευταία ημερομηνία επίτευξης συμφωνίας με τους συνδικαλιστές για τις μειώσεις των μισθών. Σε περίπτωση που δεν υπάρξει συναίνεση, τότε θα υπάρξουν περισσότερες απολύσεις, προειδοποίησε κυνικά ο επικεφαλής της θυγατρικής, Ραφαέλ Σάντσες Λοζάνο. Η απόφαση αυτή ήρθε μια μέρα μετά την ανακοίνωση της «IAG» πως θα καταβάλει 113 εκατομμύρια ευρώ για την εξαγορά του υπόλοιπου 54% της ισπανικής αεροπορικής εταιρείας χαμηλού κόστους «Vueling».

    

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ Οξυμένα λαϊκά προβλήματα και αντιδράσεις

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Οξυμένα λαϊκά προβλήματα και αντιδράσεις

Από τη διαδήλωση της Πέμπτης

ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ.--

Οι γνωστές κατσαρόλες βγήκαν και πάλι στους δρόμους των μεγάλων πόλεων της Αργεντινής ως υπόκρουση στις μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, που πραγματοποίησαν το βράδυ της Πέμπτης χιλιάδες Αργεντίνοι. Διαδηλώσεις έγιναν στους δρόμους της πρωτεύουσας, Μπουένος Αϊρες, και άλλων μεγάλων πόλεων της χώρας, ενάντια στην οικονομική πολιτική της Προέδρου Κριστίνας Φερνάντες ντε Κίρσνερκαι εναντίον της πιθανότητας της επανεκλογής της για τρίτη συνεχόμενη θητεία μέσω της αναθεώρησης του συντάγματος. Διαδηλώσεις, επίσης, διοργανώθηκαν από Αργεντίνους στη Νέα Υόρκη, στην Ουάσιγκτον, στο Παρίσι, στη Ρώμη, στη Μαδρίτη, στο Τορόντο, στο Μαϊάμι και το Λονδίνο.

Αιχμή δυσαρέσκειας είναι η σημαντική αύξηση των τιμών και ο πληθωρισμός που επισήμως κυμαίνεται στο 12%, ωστόσο αναλυτές εκτιμούν ότι είναι τουλάχιστον διπλάσιος. Η ανάπτυξη που μέχρι το 2011 ήταν γύρω στο 8%, ή ακόμη και μεγαλύτερη, φέτος μειώθηκε στο 4%, εξαιτίας της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστη την οικονομία της Αργεντινής, με το λαό μετά από μια δεκαετία σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης να πληρώνει και το μάρμαρο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή που λαϊκά στρώματα αντιδρούν για υπαρκτά προβλήματα, η σημερινή αντιπαράθεση εκφράζει και την αντιπαράθεση μεσαίων στρωμάτων και μερίδων του ντόπιου κεφαλαίου που διαφωνούν με τη σημερινή κυβέρνηση και θέλουν άλλες συμμαχίες, για να εξασφαλίσουν τα κέρδη τους και μερίδιο στον τεράστιο ενεργειακό και γενικότερα πλούτο που διαθέτει η χώρα. Προβάλλουν έτσι τα ζητήματα της διαφθοράς, της εγκληματικότητας κ.λπ. Αποδείχτηκε για το λαό ότι το 2001 δεν ήταν διέξοδος να μπει κάτω από τις σημαίες μερίδας της αστικής τάξης, που εξέφραζε ο Νέστορ Κίρσνερ και σήμερα η σύζυγός του. Γίνεται και σήμερα επιτακτική η ανάγκη να οργανώσουν η εργατική τάξη και τα εκμεταλλευόμενα στρώματα την πάλη τους, για να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν με τη δική τους λαϊκή εξουσία.