Ψευδές το δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών»

902

Με επιστολή της προς την «Εφημερίδα των Συντακτών» η δημοτική αρχή Χαϊδαρίου διαψεύδει δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο ο δήμος έκοψε το νερό σε βρύση που είχαν πρόσβαση 40 πρόσφυγες που μένουν έξω από τη δομή φιλοξενίας.
Ειδικότερα στην επιστολή το γραφείο Τύπου του Δήμου προς το διευθυντή της εφημερίδας αναφέρεται:
«Την Παρασκευή 20 Μάη η "Εφημερίδα των Συντακτών" δημοσίευσε άρθρο του κ. Δημήτρη Αγγελίδη με τίτλο "Γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα", με θέμα την κατάσταση στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στο Σκαραμαγκά.
Μεταξύ άλλων, ο αρθρογράφος αναφέρει ότι ο δήμος έκοψε το νερό σε βρύση που είχαν πρόσβαση 40 πρόσφυγες που μένουν έξω από τη δομή φιλοξενίας. Αυτή η αναφορά είναι εντελώς ψευδής. Στο χώρο δεν υπάρχει καμία σύνδεση ή παροχή νερού που να βρίσκεται στην ευθύνη του δήμου και δεν υπήρξε καμία ενέργεια διακοπής ή οποιαδήποτε άλλη εργασία από συνεργεία του δήμου.
Ωστόσο, ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος μάλλον "ξεχνά" τη στάση και τη θέση που πήρε ο δήμος μας για το Προσφυγικό από την πρώτη στιγμή του πολέμου. Σαν δήμος με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις αναδείξαμε την αιτία τη προσφυγιάς, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Μετά από απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, σταθήκαμε στο ύψος των ευθυνών και καλωσορίσαμε στο δήμο μας τους πρόσφυγες, διεκδικώντας παράλληλα αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Από την πρώτη στιγμή που ήρθαν, καλέσαμε τα εργατικά σωματεία και τους μαζικούς φορείς να εκφράσουν αλληλεγγύη στους ξεριζωμένους λαούς και έτσι χιλιάδες πράγματα μαζεύονται και μοιράζονται στους πρόσφυγες μέσω του δήμου.
Καταγγείλαμε την επαίσχυντη συμφωνία Ελλάδας - ΕΕ - Τουρκίας που δημιουργεί συνθήκες εγκλεισμού των προσφύγων στη χώρα μας.
Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.
Δεν μπορεί ένα δημοσίευμα να καταγγέλλει το Δήμο Χαϊδαρίου που κράτησε την παραπάνω στάση και αυτό να βασίζεται στο "Αλληλέγγυοι αναφέρουν ότι…", χωρίς να μπαίνει στον κόπο να απευθυνθεί στους αρμόδιους φορείς ή το δήμο για να διασταυρώσει το γεγονός. Δεν μπορεί να είναι μόνο ένα λάθος, υπάρχει σκοπιμότητα, να στοχοποιηθεί η δημοτική αρχή Χαϊδαρίου και να μεταφερθεί η ευθύνη από την κυβέρνηση στο δήμο.
Στις απειλές των φασιστών για την αλληλεγγύη που εκφράζουμε στους πρόσφυγες και τους μετανάστες έρχεται να προστεθεί η λάσπη, η συκοφαντία και η προβοκάτσια δήθεν αλληλέγγυων και "αδέσμευτων" δημοσιογράφων. Άξιος ο μισθός τους…
Είναι απορίας άξιον πως σε ολόκληρο το άρθρο δεν γίνεται καμία αναφορά σε εκείνους που διοικούν, ελέγχουν και αποφασίζουν για τη μοίρα των προσφύγων, την κυβέρνηση και την ΕΕ. Μάλλον δεν ενόχλησαν και τόσο τον αρθρογράφο οι πολιτικές συμφωνίες που τους κρατούν ομήρους… αλλά με λάσπη προσπάθησε να συκοφαντήσει τη δημοτική αρχή.
Στη πραγματικότητα τους ενοχλεί που στη δημοτική αρχή Χαϊδαρίου είναι οι κομμουνιστές. Τους ενοχλεί που λέμε στους πρόσφυγες την αλήθεια για τον πόλεμο, που όσο περνά από το χέρι μας δεν αφήνουμε ΜΚΟ και δήθεν "αλληλέγγυους" να κάνουν εμπορικό ή πολιτικό αλισβερίσι με τον πόνο τους, την ξενιτιά τους. Τους ενοχλεί που διεκδικούμε για εκείνους βελτίωση σε όλους τους τομείς στο κέντρο φιλοξενίας.
Τους ενοχλεί που στα μάτια των προσφύγων η δημοτική αρχή Χαϊδαρίου είναι κάτι δικό τους, έτσι άπλα το καταλαβαίνουν οι ίδιοι, όμως αυτό ακριβώς έχει τη μεγαλύτερη σημασία για εμάς. Εμείς θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στο πλάι των προσφύγων και στην πρώτη γραμμή διεκδίκησης των αναγκών τους και πάλης ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Καλούμε την εφημερίδα να διαψεύσει την ψευδή αναφορά, διαφορετικά να τεκμηριώσει αυτό που ισχυρίζεται, θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν θα ακολουθήσει τη λογική "πες-πες κάτι θα μείνει"».

Συριζαίικη αντικομμουνιστική ύβρις στους 26.600.000 νεκρούς Σοβιετικούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!

       

Στο βήμα της Βουλής ανεβαίνει για να υπερασπιστεί το τέταρτο μνημόνιο η «συντρόφισσα» Ελισάβετ Σκουφά την οποία μέχρι τώρα ομολογουμένως δεν γνωρίζαμε! Ίσως γιατί η «συντρόφισσα» Ελισάβετ δεν είχε ξανακάνει μία τόσο βαρυσήμαντη ομιλία! Ίσως γιατί η Ελισάβετ ήταν στην αφάνεια και το διαβατήριο για να έρθεις στην επιφάνεια είναι ο χυδαίος αντικομμουνισμός!

Είπε λοιπόν η συντρόφισσα Ελισάβετ Σκουφά: « Συνάδελφοι του αγαπητότατου Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, θα πρέπει νομίζω να αναφέρετε πιο συχνά στο λόγο σας ότι η βάση της όποιας κριτικής και της όποιας ιδεολογίας σας είναι η Σοβιετία. Ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με το μοντέλο κρατών σαν την Σοβιετική Ένωση, να σας υπενθυμίσω ότι ακόμη και η συγκεκριμένη υπερδύναμη της Σοβιετίας προέβη σε ιστορικότατες συνθηκολογήσεις με ιμπέρια εκείνης της εποχής και μάλιστα εις βάρος χωρών και λαών».

Ανατριχιαστική αναφορά με ανατριχιαστική φωνή και ανατριχιαστική εκφορά του λόγου από την «συντρόφισσα» Ελισάβετ Σκουφά στην Σοβιετική Ένωση των 26.600.000 νεκρών στρατιωτών και πολιτών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που έπεσαν στην μάχη κατά του φασισμού, με τον φασιστικό χρυσαυγίτικο όρο «Σοβιετία»! Αναφορά στο πολυεθνικό λαϊκό κράτος που σήκωσε το βάρος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τσάκισε τον φασισμό, αναφορά στην Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών μία εβδομάδα μετά την επέτειο της αντιφασιστικής νίκης των λαών, με τον όρο «Σοβιετία» από την «συντρόφισσα» «αριστερή» Ελισάβετ Σκουφά!

Αυτοί οι τύποι και οι τύπισσες, που ψηφίζουν το ένα μνημόνιο πίσω από το άλλο και τον έναν αντιλαϊκό νόμο πίσω από τον άλλον, που αναφέρονται με τέτοια χυδαιότητα στην πατρίδα των 26.600.000 νεκρών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αποκαλώντας την Σοβιετία, αυτοί οι τύποι και οι τύπισσες έκραζαν το ΚΚΕ γιατί δεν συνεργαζόταν μαζί τους για να συγκυβερνήσουν! Αυτοί οι τύποι και οι τύπισσες, που τρώνε τα σπλάχνα του λαού και πίνουν το αίμα του, είναι τόσο αριστεροί, όσο αριστεροί είναι οι φασίστες που αναφέρονται στην Σοβιετική Ένωση αποκαλώντας την Σοβιετία!

Πέτρος Τατ.

Διεφθαρμένη παράσταση

Η αντιπαράθεση αυτή είναι μια κακογραμμένη φάρσα, μια φτηνιάρικη, χιλιοπαιγμένη και χωρίς καθόλου πρωτοτυπία παραγωγή. Ο σκοπός της δεν είναι να ψυχαγωγήσει εμάς τους θεατές, να μας διδάξει, να μας ανορθώσει, αλλά να μας «διασκεδάσει» -με την κυριολεκτική έννοια της λέξης: να διασκορπίσει τις σκέψεις μας και την όποια διάθεσή μας για παρέμβαση και συμμετοχή.

Μπάμπης Καββαδίας

Στη σκηνή δυο εντυπωσιακοί χαρακτήρες. Δύο πληθωρικές παρουσίες, που με τις πομπώδεις εκφράσεις τους αιχμαλωτίζουν την προσοχή μας.
«Κάποιοι από ‘σας τα πιάσανε και φέρνουν στη Βουλή φωτογραφικές νομοθετικές ρυθμίσεις, ευνοϊκές για τον τάδε ή τον δείνα επιχειρηματία» σκούζει η ΝΔ. Οι κατηγορίες της έχουν βαρύτητα. Έχει άλλωστε αιώνες εμπειρίας στα θέματα της -σύννομης μα και παράνομης- εξυπηρέτησης των συμφερόντων της αστικής τάξης. Μια εμπειρία που αποκτάται συλλογικά, από την Τάξη και τους πολιτικούς εκφραστές της, και μεταδίδεται από γενιά σε γενιά κι από σχηματισμό σε σχηματισμό.
Μετά την πρώτη αντίδραση, ένα ψέλλισμα του παιδιάστικου «Για δες ποιος μιλάει», η ιερή οργή του ΣΥΡΙΖΑ ξεχύνεται:
«Ωωωωω… ἄλλων ἰατρὸς αὐτὸς ἕλκεσιν βρύων!» (*) Δεν δικαιούστε να μας ψέγετε εσείς, που πιάσατε περισσότερα από περισσότερους», κραυγάζουν με στεντόρεια φωνή, επικαλούμενοι την πληθώρα αντίστοιχων περιστατικών του παρελθόντος. «Πριν ξαναπευθύνετε κατηγορία εναντίον μας, ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν (**)»
Η ΝΔ καγχάζει και γελάει ειρωνικά, τραβώντας φαρμακερά βέλη απ’ την φαρέτρα του νομικού θετικισμού:
«Δεν αρνιέμαι πως μπορεί στο δικαστήριο, ανάμεσα στους δώδεκα ένορκους που αποφασίζουν για ζωή, νά ‘ναι ένας κλέφτης ή δυο, πιο ένοχοι απ’ αυτόνε που δικάζουν. Η δικαιοσύνη όποιον της φέρουν φόρα εμπρός της αυτόν πιάνει. Τους νόμους τι τους νοιάζει αν κλέφτες δικάζουν κλέφτες; Δε μειώνει το έγκλημα του άλλου το αν έχω σφάλει το ίδιο εγώ!» (***)
Η αντιπαράθεση αυτή είναι μια κακογραμμένη φάρσα, μια φτηνιάρικη, χιλιοπαιγμένη και χωρίς καθόλου πρωτοτυπία παραγωγή. Ο σκοπός της δεν είναι να ψυχαγωγήσει εμάς τους θεατές, να μας διδάξει, να μας ανορθώσει, αλλά να μας «διασκεδάσει» -με την κυριολεκτική έννοια της λέξης: να διασκορπίσει τις σκέψεις μας και την όποια διάθεσή μας για παρέμβαση και συμμετοχή. Να νιώσουμε τους ήρωες δικούς μας ανθρώπους και τα προβλήματά τους δικά μας σφηνώνοντας με το ζόρι στο κεφάλι μας το ενοχικό «για να είμαστε εμείς διεφθαρμένοι είσαστε κι εσείς», το ελεεινό «μαζί τα φάγαμε».
Παρόλο όμως που έχει χάσει τον διδακτικό και ανορθωτικό της χαρακτήρα, αυτή η φαρσοκωμωδία εμπεριέχει -κάπως διεστραμμένα βέβαια- το κυριότερο χαρακτηριστικό της αρχαιοελληνικής τραγωδίας:  στο φινάλε της -αν αφήσουμε να φτάσει μέχρι εκεί αυτό το έργο και δεν χιμήξουμε στο παλκοσένικο να το κατεβάσουμε- καραδοκεί η συντριβή. Όχι των ηρώων -εκεί έγκειται η διαστροφή-, αλλά η δικιά μας, των θεατών.

(*) «Παριστάνεις τον γιατρό των άλλων, ενώ είσαι γεμάτος αρρώστιες ο ίδιος». Μεταφορικά, γι’ αυτούς που κατηγορούν τους άλλους, ενώ οι ίδιοι έχουν κάνει τα ίδια κρίματα. Ο Πλούταρχος το αποδίδει στον Ευριπίδη. Πλουτάρχου Moralia (Ηθικά), “De capienda ex inimicis utilitate” (Πῶς ἄν τις ὐπ’ ἐχθρῶν ὠφελοῖτο ), Gregorius N. Bernardakis, Λειψία, 1888.
(**) Κατά Λουκάν Ευγγέλιο, 4, 23.
(***) Ουίλιαμ Σέξπιρ, “Με το ίδιο μέτρο”, μετάφραση Βασίλη Ρώτα, εκδόσεις Επικαιρότητα, Αθήνα 1997.

Ασκήσεις μνήμης: Τι είναι και τι θέλει η Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ

Μια και τελευταία, και εν όψη του μνημόνιου #4, οι λαφαζαναίοι αρχίζουν να ξαναπαίζουν την τάχα "αριστερή" αντιπολίτευση, που δήθεν δεν "πρόδοσε" παρέα με το υπόλοιπο Τσιπρέικο, ας θυμηθούμε σήμερα ένα παλιό κείμενο από έναν "δικό τους", που γράφτηκε το μακρινό και τόσο "αθώο" (όπως φαντάζει πλέον), ...2013

Το ερώτημα το τι είναι και τι θέλει η Αριστερή - πλέον - Πλατφόρμα στον ΣΥΡΙΖΑ, ερώτημα που απασχολούσε τα μέλη που ανήκουν σ' αυτή την τάση, αλλά και ευρύτερα και άλλους πολιτικούς σχηματισμούς της Αριστεράς, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να απαντηθεί με σαφήνεια.

Αρκεί η παράθεση των τελευταίων γεγονότων και η στάση των βουλευτών της Α.Π. απέναντι σε αυτά να μας επιτρέψει να εξάγουμε κάποια ασφαλή συμπεράσματα.

1) Η θετική ψήφος των βουλευτών της Α.Π. για τη διακοπή της χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής με βάση το νόμο 187 (περί σύστασης τρομοκρατικής οργάνωσης).

2) Η πλήρης κάλυψη των δηλώσεων Τσίπρα από το μακρινό Τέξας από τον Π. Λαφαζάνη με τη δήλωση ότι αυτές κινούνται στο πλαίσιο των αποφάσεων του Συνεδρίου.

3) Η παντελής έλλειψη κριτικής των δηλώσεων του Γ. Δραγασάκη περί συνέχειας του κράτους με ότι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή τη συνέχιση των δεσμεύσεων έναντι των δανειστών, τήρηση των ευρωατλαντικών συμφωνιών και εν τέλει υποταγής στην αστική νομιμότητα από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η στάση εκ μέρους των βουλευτών και των κεντρικών στελεχών της Α.Π. συνιστά πλήρη υποταγή και αφομοίωση στην πλειοψηφική ομάδα και την κυρίαρχη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η στάση εκ μέρους των κεντρικών πολιτικών στελεχών της Α.Π. καθιστά έωλη τη θεωρία που επικαλούνται περί αλλαγής των συσχετισμών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτοντας το προφανές:

ότι το πραγματικό διακύβευμα των κεντρικών πολιτικών στελεχών της Α.Π. είναι η αγχώδης προσπάθεια για τη διατήρηση και την ενίσχυση των θέσεών τους στη νομή της εξουσίας εντός κόμματος και μάλιστα ενόψει κατάληψης της κυβερνητικής εξουσίας. Το στόχο αυτό τον εξυπηρετούν δε, έναντι των υπηρεσιών που προσφέρουν, με τον εγκλωβισμό αριστερών συνειδήσεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ, εντός ενός συστημικού και δεξιόστροφου κόμματος.

Παράλληλα, η Α.Π. αποτελεί το αριστερό άλλοθι που επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να ψαρεύει σε θολά νερά αριστερούς ψηφοφόρους. Ιδιαίτερα σήμερα με την αναβίωση στην κεντρική πολιτική σκηνή της παλιάς και ανιστόρητης θεωρίας, του "Σκότους" και του "Φωτός". "Σκότος" και "Φως" που στη σημερινή συγκυρία σημαίνει μνημονιακό τόξο (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) και αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ως στόχο τον εκβιασμό των αριστερών ψηφοφόρων, και η Α.Π. προσφέρει τα μέγιστα στη διατήρηση του "αριστερού" προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ.

Προς επίρρωση των παραπάνω έρχεται να συνηγορήσει η δομή, ο χαρακτήρας και οι διαδικασίες της Α.Π. Δεν υπάρχει οργανωτική δομή, δεν υπάρχει εκλεγμένο όργανο που να εκφράζει τη βούληση των μελών και δεν υπάρχει συντακτική επιτροπή στην ΙΣΚΡΑ( ιστοσελίδα που εκφράζει την Α.Π.), η οποία θα έθετε την ιστοσελίδα στην υπηρεσία της συλλογικότητας.

Ποτέ η Α.Π. δεν έχει καταθέσει ολοκληρωμένη ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα εν όψει συνεδρίων ή συνδιασκέψεων παρά μόνο εξαντλείται στην κατάθεση προσθηκών και τροπολογιών. Γεγονός που δεν είναι καθόλου τυχαίο. Γιατί η συγκρότηση ιδεολογικής και πολιτικής πλατφόρμας θα έθετε ζήτημα παραμονής της στον ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας πασιφανές ότι πουθενά, ούτε ιδεολογικά αλλά ούτε και πολιτικά υπάρχει συνάφεια με την πλειοψηφούσα άποψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Κι ας έρθουμε τώρα στις συσκέψεις της Α.Π. Δεν παίρνεται καμία απόφαση, δεν γίνεται καμία ψηφοφορία, όλοι λειτουργούν κατά βούληση και ενίοτε - όπως στα τελευταία γεγονότα που αναφερόμαστε- οι βουλευτές της Α.Π. λειτουργούν σε πλήρη αντίθεση με τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών.

Ως εκ τούτου οι συσκέψεις της Α.Π. καθίστανται συνεδρίες ομαδικής ψυχοθεραπείας καταπιεσμένων αριστερών συνειδήσεων και λειτουργούν ως αμορτισέρ απορρόφησης των αριστερών κραδασμών που υφίσταται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σύντροφοι της Αριστερής Πλατφόρμας είναι η ώρα να μπει ένα τέλος.

Η χώρα και ο λαός της δεν έχει να περιμένει τίποτα παρά μόνο απόλυτη υποταγή στα κελεύσματα της αστικής τάξης και της Ε.Ε. από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα θα είναι η ιδεολογική και πολιτική ήττα της αριστεράς και η εδραίωση της πεποίθησης στην κοινωνία ότι δεν υπάρχει αριστερή εναλλακτική πρόταση. Μια νέα "Βάρκιζα" είναι πλέον ορατή γεγονός που θα αποφέρει την πλήρη υποταγή της κοινωνίας και τον εξανδραποδισμό των δυνάμεων της εργασίας.

Το "Σκότος" και το "Φως" θα μας φέρουν τα μεσάνυχτα.

Είναι απολύτως δυνατόν η φάρσα να επαναληφθεί στον παρόντα χρόνο ως τραγωδία.

Σύντροφοι της Αριστερής Πλατφόρμας, ας απορρίψετε τα ψεύτικα σύνδρομα, τα ψεύτικα διλήμματα, ας εγκαταλείψετε τα αδιέξοδα πολιτικά σχήματα. Ας εμπιστευτούμε επιτέλους τη δύναμη των ιδεών του σοσιαλισμού και της ιστορικής αποστολής του κόσμου της εργασίας. Ας εργαστούμε με αυταπάρνηση και συνέπεια για τη συγκρότηση εκείνου του πόλου της Αριστεράς που θα παλεύει με βάση ένα μεταβατικό πρόγραμμα για:

- Τη μονομερή διαγραφή του χρέους

- Την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη σε ρήξη με την Ε.Ε.

- Την κρατικοποίηση - κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας

- Τη σχεδιοποιημένη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με σαφές ταξικό πρόσημο για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών

-Την εγκαθίδρυση σοσιαλιστικών παραγωγικών σχέσεων στοχεύοντας στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Κλείνω με την τελευταία στροφή από το ¨Περιμένοντας τους Βαρβάρους" του Καβάφη με την προσθήκη ενός ΔΕΝ από μεριάς μου:

"Και περισσότερη τιμή τους πρέπει

όταν προβλέπουν (και πολλά προβλέπουν)

πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος

και οι Μήδοι επιτέλους (δεν) θα διαβούνε" 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΣΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ

ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

                                        ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΣΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ

ΑΡΧΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από την υπογραφή του τέταρτου

μνημονίου, από την κυβέρνηση των ΣYΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και την ψήφισή του με συνοπτικές

διαδικασίες από τη βουλή και οι δήμαρχοι των κομμάτων που υπηρετούν την πολιτική

της εξαθλίωσης του λαού και υποστήριξης των κεφαλαιοκρατών, δίνουν εξετάσεις

άμεσης εφαρμογής του.

Έτσι και ο Δήμαρχος Κέρκυρας κ. Νικολούζος (ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑΕ κλπ) ξεπερνώντας

στην εξαπάτηση τον μέντορά του και πρωθυπουργό Τσίπρα, ενώ σχίζει τα ιμάτια του

για τον δίκαιο αγώνα των συμβασιούχων του Δήμου Κέρκυρας, υπογράφει σύμβαση με

ιδιώτη εργολάβο, για την αποκομιδή των απορριμμάτων, δημιουργώντας έτσι

απεργοσπαστικό μηχανισμό και χτυπώντας την κινητοποίηση των εργατών

καθαριότητας και όχι μόνο.

Δυστυχώς στο ίδιο μήκος κύματος και η πλειοψηφία του σωματείου των

εργαζομένων ΟΤΑ Κέρκυρας, που αντί με τον πιο ηχηρό τρόπο να καταγγείλει αυτή

την απαράδεκτη ενέργεια, βάζει «πλάτη».

Καλούμε όλους τους συναδέλφους σε αγωνιστικό ξεσηκωμό, δεν θα επιτρέψουμε

να απολυθεί κανένας συνάδελφος συμβασιούχος. Να μετατρέψουμε τους χώρους

δουλειάς σε κάστρα αγώνα. Το θέμα των συναδέλφων συμβασιούχων και το αίτημα για

μόνιμη και σταθερή δουλειά μας αφορά όλους

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους του Δήμου να δώσουν την μάχη για την

επιτυχία της 48ωρης Απεργίας στις 22 και 23 Μάη παλεύοντας για:

Ø Άμεση νομοθετική ρύθμιση ώστε να μην απολυθούν οι συνάδελφοι συμβασιούχοι

- παρατασιούχοι, αλλά και να τους καταβληθούν όλα τα δεδουλευμένα τους.

Ø Καμιά δομή στους παιδικούς να μην κλείσει - Κανένας συνάδελφος να μην

απολυθεί.

Ø Δημόσια ενιαία Προσχολική Αγωγή. Κανένα παιδί έξω από τους παιδικούς

σταθμούς. Ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα.

Ø Κάτω τα χέρια από τα ΒΑΕ.

20/05/2017 

Οι πραγματικοί υπαίτιοι της γενοκτονίας των Ποντίων

Η 19η Μαϊου, Ημέρα Μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, μας θυμίζει ένα από τα πλέον κτηνώδη μαζικά εγκλήματα του περασμένου αιώνα. Σήμερα, σχεδόν 100 χρόνια μετά τα γεγονότα του Πόντου, οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος αυτού συνεχίζουν την προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών που οδήγησαν στη σφαγή 353.000 ανθρώπων. Μέσω της συστηματικής καλλιέργειας εθνικιστικών παθών, επιχειρούν να θολώσουν την ιστορική πραγματικότητα, να αποποιηθούν των ευθυνών τους, βάζοντας τους λαούς στο φαύλο κύκλο μιας ατέρμονης τεχνητής αντιπαλότητας.

Πρόκειται για τις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, στο βωμό του ανταγωνισμού των οποίων θυσιάστηκε (και) ο ποντιακός ελληνισμός. Η αστική ιστοριογραφία έχει φροντίσει εντέχνως να αποσιωπήσει- ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να υποβαθμίσει- τους ενδοαστικούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς της περιόδου 1914-1923, αποδίδοντας την εξολόθρευση και τον ξεριζωμό του ποντιακού ελληνισμού σε «φυλετικά» κριτήρια.

Ωστόσο, αν κάποιος θέλει να θέσει το ζήτημα στην πραγματική του βάση οφείλει να απομακρυνθεί από τις κρατούσες «αναλύσεις» και να προσεγγίσει τις ταξικές παραμέτρους των γεγονότων του Πόντου. Έτσι γίνονται αντιληπτοί και οι βαθύτεροι λόγοι που οδήγησαν στη γενοκτονία του ελληνικού πληθυσμού και, ταυτόχρονα, αποκαλύπτεται ο αληθινός ένοχος: η αστική τάξη σε Τουρκία και Ελλάδα.

Η μεν αστική τάξη της Τουρκίας, ευρισκόμενη σε διαδικασία σύστασης του δικού της έθνους-κράτους, έβλεπε ανταγωνιστικά το ελληνικό κεφάλαιο που δραστηριοποιούνταν στον «ζωτικό χώρο» της. Στο πλαίσιο αυτό καλλιεργήθηκε σε τμήματα του τουρκικού λαού μια βαθιά σοβινιστική ρητορική εναντίον των Ελλήνων του Πόντου. Πρόκειται για μια μέθοδο που η αστική τάξη ακολούθησε πολλές φορές στο διάβα της ιστορίας προκειμένου να συστοιχίσει πλατιές μάζες πίσω από «ομόφυλες» και «ομόθρησκες»- αλλά με ταξικά αντίθετα προς τον εργαζόμενο λαό συμφέροντα- ηγεσίες, ούτως ώστε να ικανοποιήσει τις εκάστοτε επιδιώξεις της.

Από τη δική της πλευρά, η ελληνική αστική τάξη, βυθισμένη στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς της, φέρει κι’ αυτή πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την τραγωδία που υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου. Στο βωμό αυτών των τυχοδιωκτισμών- και προκειμένου να εξασφαλίσει μεγαλύτερο κομμάτι στην αναδιανομή της πίτας- η αστική τάξη της Ελλάδας χρησιμοποίησε τον ποντιακό πληθυσμό, άλλοτε ως «διαπραγματευτικό χαρτί» και άλλοτε ως στρατηγικό αντιπερισπασμό, στο πλαίσιο των επιδιώξεων της στη Μικρά Ασία.

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί άλλη μια ιστορική περίπτωση που αναδεικνύει, με τον πλέον ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο, το γεγονός ότι τα συμφέροντα των λαών είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Μας υπενθυμίζει επίσης τη διαχρονική αλήθεια ότι, στο εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε, τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων, των ιμπεριαλιστών, έχουν προτεραιότητα πάνω από κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, κάθε ανθρώπινο πόνο και δράμα.

Την σφαγή στον Πόντο δεν την υπέστησαν οι Έλληνες πλουτοκράτες της εποχής, ούτε οι πολιτικοί και στρατιωτικοί της εκπρόσωποι. Την υπέστησαν, με τον πλέον βάρβαρο τρόπο, οι εργάτες, οι χωρικοί, οι μικροί έμποροι, τα λαϊκά στρώματα των Ελλήνων του Πόντου που σφαγιάστηκαν και ξεριζώθηκαν.

Είναι, επομένως, πολύ σημαντική η διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που, όπως και τότε, στις αρχές του 20ου αιώνα, έτσι και σήμερα, η άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό επικαλείται το «εθνικό» συμφέρον και συναίσθημα. Η γενοκτονία των Ποντίων- όπως και μια σειρά σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας- μπορούν να αποτελέσουν πηγή συμπερασμάτων για την σημερινή εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Έτσι ούτως ώστε, εξοπλισμένοι με τα ταξικά «φίλτρα» ερμηνείας της πραγματικότητας, να μπορούν να βλέπουν πίσω και πέρα από την εθνικιστική-εθνοκεντρική ρητορική των εκάστοτε αστικών επιτελείων, προκειμένου να είναι σε θέση να μην επιτρέψουν μια «επανάληψη της Ιστορίας».

«Εγχειρίδιο» ανάκαμψης του κεφαλαίου

Η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021», που παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», είναι η εικόνα της «επόμενης μέρας» που ετοιμάζει η κυβέρνηση για το κεφάλαιο, πάνω στα συντρίμμια του λαϊκού εισοδήματος και των εργασιακών δικαιωμάτων.

Το σχέδιο αυτό για την ανάπτυξη είναι η «φυσική» συνέχεια του 4ου μνημονίου που ψηφίστηκε την Πέμπτη στη Βουλή και των προηγούμενων αντιλαϊκών μέτρων, σ' αυτή τη μακρά περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, από την οποία η κυβέρνηση δεσμεύεται τώρα να δώσει «εξιτήριο» στο κεφάλαιο.

Η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021» ενσωματώνει τους στρατηγικούς στόχους και τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, για αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή, με ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο, παίρνοντας υπόψη τη γεωστρατηγική της θέση, που αναλύεται εκτενώς στο σχέδιο.


Καθόλου τυχαία, επομένως, οι κλάδοι όπου επικεντρώνονται τα «αναπτυξιακά» μέτρα και οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης, είναι αυτοί της Ενέργειας, των μεταφορών, των υποδομών. Και βεβαίως, του Τουρισμού και του αγροτοδιατροφικού τομέα, που παρουσιάζουν κερδοφόρες προοπτικές και γι' αυτό προκρίνονται να προσελκύσουν επενδύσεις.

Η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021», αν και είναι ακόμα υπό διαμόρφωση, σε συνεννόηση με το κουαρτέτο, τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές Ενώσεις, επαληθεύει ότι βασικοί πυλώνες στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης είναι η ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης και η διάνοιξη νέων πεδίων δράσης για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα του 4ου και των προηγούμενων μνημονίων, οι ιδιωτικοποιήσεις και η παραπέρα απελευθέρωση τομέων της οικονομίας είναι αδιάψευστος μάρτυρας γι' αυτό. Αντίστοιχα, τα χρηματοδοτικά εργαλεία που αξιοποιεί το σχέδιο είναι κονδύλια του ΕΣΠΑ και επενδυτικών προγραμμάτων της ΕΕ, σε «μόχλευση» με κρατικές ενισχύσεις μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, που χρηματοδοτείται από τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Ετσι εξηγείται η αγωνιώδης προσπάθεια της κυβέρνησης να πετύχει μια πιο μακροπρόθεσμη διευθέτηση του χρέους, την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και, βεβαίως, να περικόψει κρατικές δαπάνες που κατευθύνονται για στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, για να στηρίξει με περισσότερο κρατικό χρήμα και φτηνότερο δανεισμό την καπιταλιστική ανάκαμψη.

Ο στόχος της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021», που αναφέρεται στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο, είναι να συμβάλει τα επόμενα 2 - 3 χρόνια «στη δημιουργία ενός ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Σ' αυτήν την κατεύθυνση, ο ΣΕΒ αναγνωρίζει τη συμβολή των αντιλαϊκών μέτρων που νομοθετεί η κυβέρνηση και τον «καθοριστικό ρόλο του κράτους στην προώθηση των ιδιωτικών επενδύσεων».

Προσθέτει, επίσης, με νόημα ότι στόχος του αναπτυξιακού σχεδίου θα πρέπει να είναι «η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων» και γι' αυτό προτείνει μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, ώστε να μειώνεται το «μη μισθολογικό κόστος». Ζητάει ακόμη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και του κόστους του τραπεζικού δανεισμού και, βεβαίως, μείωση του κόστους της Ενέργειας.

Είναι βέβαιο ότι όσα απ' αυτά τα μέτρα δεν συμπεριλήφθηκαν με επάρκεια στο τελευταίο αντιλαϊκό πακέτο, θα έχουν περίοπτη θέση σε επόμενα νομοσχέδια της κυβέρνησης. Αλλωστε, περιγράφουν γενικούς στόχους στους οποίους συγκλίνουν όλα τα αστικά κόμματα, στο όνομα της ανάκαμψης.

Αυτό που επαληθεύεται και από την «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021», είναι ότι η καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία είναι ασύμπτωτη με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και προϋποθέτει τη διαρκή τους συμπίεση, την ένταση δηλαδή της εκμετάλλευσης. Προπάντων, είναι ασυμβίβαστη με τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που είναι σήμερα εφικτό και ώριμο να ικανοποιηθούν, κι εκεί χρειάζεται να στρέψει τον προσανατολισμό του το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Ριζοσπάστης 

Να καταδικαστεί η απαγόρευση εισόδου ευρωβουλευτών που επέβαλε η ουκρανική κυβέρνηση

Αποφασιστική απάντηση στην προκλητική στάση και τον αντικομμουνισμό της Ουκρανικής κυβέρνησης έδωσε η Ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ σε παρέμβαση της ενάντια στην απαράδεκτη στοχοποίηση της πολιτικής δράσης στελεχών του ΚΚΕ.

Στη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου την Τετάρτη 17/5 με προσκαλεσμένο ομιλητή τον Υπουργό Εξωτερικών Π. Κλίμσιν, παρενέβει ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, ένας εκ των τριών στελεχών του ΚΚΕ που βρίσκεται στη λίστα κυρώσεων της Ουκρανικής Κυβέρνησης σε βάρος πάνω από 1000 φυσικών προσώπων, από δεκάδες χώρες του κόσμου. Χάνοντας την ψυχραιμία τους οι συντονιστές της συζήτησης επιχείρησαν στερήσουν το λόγο στον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, και σε άλλους ευρωβουλευτές που είναι στη σχετική λίστα, κάτι που τελικά δεν κατάφεραν. Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ κατήγγειλε το απαράδεκτο καθεστώς κυρώσεων σε βάρος των 3 στελεχών του ΚΚΕ ενώ καταδίκασε και την μεθόδευση απαγόρευσης του ΚΚ Ουκρανίας.

Ο Υπουργός της Ουκρανικής Κυβέρνησης αναγκάστηκε να τοποθετηθεί προκαλώντας και διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα ισχυριζόμενος ότι: «δεν ανεχόμαστε όσους υποστηρίζουν Ρώσους εγκληματίες»



Πρέπει να σημειωθεί ότι η ομιλία του υπουργού εξωτερικών στο Ευρωκοινοβούλιο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο επίσκεψης του Προέδρου της Ουκρανίας Π.Ποροσένκο στο Στρασβούργο με αφορμή την απελευθέρωση της διαδικασίας έκδοσης VISA μεταξύ της Ουκρανίας και των κρατών-μελών της ΕΕ. Μάλιστα σύμφωνα με ανακοίνωση της Ουκρανικής προεδρίας ο Ποροσένκο κάλεσε τον Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Ταγιάνι να αποτρέψει ευρωβουλευτές από το να επισκέπτονται «την Κριμαία και υπό κατοχή εδάφη».

Η ουκρανική κυβέρνηση αποθρασύνεται την ώρα που απαγορεύει την είσοδο σε 3 στελέχη του ΚΚΕ και χιλιάδες άλλα άτομα, η ΕΕ επιβραβεύει την Ουκρανική κυβέρνηση αναβαθμίζοντας τις σχέσεις της μαζί της, μεταξύ άλλων απελευθερώνοντας και τη διαδικασία έκδοσης VISA. Σε αυτή την πολιτική της ΕΕ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει τεράστιες ευθύνες για τη στήριξη που παρέχει στην αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου.

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει την παρέμβαση του για να αποσυρθεί η λίστα και οι απαράδεκτες κυρώσεις της Ουκρανικής κυβέρνησης, θα συνεχίσει αποφασιστικά την διεθνιστική του αλληλεγγύη στο ΚΚ Ουκρανίας

Σε παρέμβασή του στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σήμερα 18-5-2-17, σχετικά με το ζήτημα, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Σωτήρης Ζαριανόπουλος σημείωσε τα εξής:

«Η Ουκρανία έχει απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα σε ευρωβουλευτές, και σε εμένα, λόγω επίσκεψης μου στον Ντονμπάς το 2014. Απαγορεύει τη λειτουργία πολιτικών κομμάτων και επιδιώκει να θέσει εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας

Η Ουκρανική Προεδρία, σε ανακοίνωση της αναφέρει ότι ο Ποροσένκο, στη χθεσινή συνάντηση σας, ζήτησε να δώσετε απάντηση στους ευρωβουλευτές αυτούς και να πάρετε μέτρα για την πρόληψη επισκέψεων ευρωβουλευτών στις περιοχές Ντονμπάς και Κριμαίας.

Δεν είναι προσωπικό αλλά σοβαρό πολιτικό θέμα. Αφορά τους ευρωβουλευτές και το ευρωκοινοβούλιο. Πρέπει άμεσα να καταδικαστεί τόσο η απαγόρευση εισόδου όσο και για το απαράδεκτο αίτημα Ποροσένκο να ελέγχετε για το που επιτρέπεται να πάνε και που όχι οι ευρωβουλευτές. Μήπως το επόμενο στάδιο είναι και για το τι θα λένε;»

Πηγή: 902

Το “Αριστούργημα” του τίποτα

Κάθε μέρα περνάμε απ’ την Ομόνοια για να πάμε στη δουλιά μας στο Γκάζι και αντικρίζουμε ένα παράξενο θέαμα. Σάκκοι με άμμο, σκαλωσιές και πάνω-πάνω ένα τεράστιο δίχτυ σκεπάζει την πλατεία.

Υποθέτουμε με τα φτωχά μυαλά μας. Έγινε για να έχουν ίσκιο όσοι “λιάζονται”στα πεζούλια ή για να μην καίγονται από τον ήλιο οι εργάτες που θα στήσουν κάποιο αριστούργημα;

Το μυστήριο ελύθη. Το “αριστούργημα” της Τέχνης είναι ακριβώς αυτό και μην περιμένουμε άλλο. Είναι -λέει- ενός βραβευμένου το 2001 Γερμανού ονόματι… Αν είχε απήχηση η “τέχνη” του θα θυμόμουν και το όνομα του.

Δεν είναι δα και οι υπέροχες ομπρέλες του Ζογγολόπουλου που κοσμούν την παραλία της γενέτειρας μου. Η διευκρίνιση για όσους πιστεύουν πως έχω θέμα με το μοντέρνο.

Συγγνώμη, αλλά το “έργο” πιο πολύ σε σκεπασμένη υπό ανακαίνιση οικοδομή μου κάνει.
Η απλωμένη μοσχοβολιστή μπουγάδα στις ερειπωμένες αυλές του Γκαζιού έχει κι ένα μήνυμα αισιοδοξίας για τη ζωή που δε σταματάει κόντρα στα δύσκολα. Αν αυτήν την μπουγάδα την έλεγε κανείς τέχνη, θα ανατρίχιαζαν οι ανοιχτοί στα νέα ρεύματα προφέσορες της δηθενιάς.

Ποια μεγάλα προοδευτικά μυαλά εγκρίνουν αυτά τα τεράστια τίποτα, αυτό το τεράστιο δημιούργημα της τσαπατσουλιάς;

Αχ. Αλησμόνητε Παζολίνι! Πόσα χρόνια πριν στο “Θεώρημα” πρόβλεψες τον ορισμό της “τέχνης” που σήμερα μας πασάρουν… Στην σκηνή όπου ο γιος της οικογένειας “ζωγραφίζει” μετά την αποχώρηση του εισβολέα-καταλύτη της οικογένειας.

Ντοκουμέντα και άγιος ο θεός μας μάρανε. Είναι σαν να εκθέτω τα πρωινά σκατά μου σε μια από τις πλατείες που τόσο φιλόξενα διέθεσαν τα “φωτεινά μυαλά” της πολιτιστικής μας παρακμής. Ακόμα και οι γάτες τα σκεπάζουν τα σκατουλάκια τους να μη βρωμάνε.

“Ντοκουμέντα” και στα μούτρα σας εκμαυλιστές…

Ελένη Γερασιμίδου απο το ΚΑΤΙΟΥΣΑ

Το παραμύθι... έχει δράκο

Το παραμύθι... έχει δράκο

Το «νέο πεδίο», αυτό της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που κατά τον πρωθυπουργό «απαιτεί σχέδιο, τόλμη και συγκρούσεις», περιγράφουν τις μέρες αυτές τα κυβερνητικά στελέχη. Ενα από τα βασικά στοιχεία του σχεδίου αυτού για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου είναι αυτό της προσέλκυσης άμεσων ξένων επενδύσεων με τη δημιουργία «φιλικού» προς τους επενδυτές κλίματος, όπως άλλωστε επανειλημμένα έχει ζητήσει και ο ΣΕΒ, ως προϋπόθεση για την ανάκαμψη συνολικά της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας.
Ζήτημα που με τη σειρά του είναι στενά δεμένο και με τον άλλο στρατηγικό στόχο της αστικής τάξης που υπηρετεί ποικιλοτρόπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αυτόν της ανάδειξης της Ελλάδας σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο» - «πύλη εισόδου» για το πέρασμα των δικτύων Ενέργειας και μεταφορών από Ασία, Μ. Ανατολή, Ν/Α Μεσόγειο και Β. Αφρική στα «ενδότερα» της ΕΕ, αξιοποιώντας τη γεωγραφική θέση αλλά και τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές διακρατικές ενώσεις και συμμαχίες του κεφαλαίου, ως «χαρτί» για την αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή.

***

Πρόκειται για σχέδιο κάθε άλλο παρά «αναίμακτο», για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, πόσο μάλλον ικανό να εγγυηθεί «άσπρες μέρες» στο λαό, όπως προκλητικά λέει η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να αποσπάσει την ανοχή ή ακόμα και να στρατεύσει τα λαϊκά στρώματα στα σχέδια αυτά.
Η ψήφιση του 4ου μνημονίου την Πέμπτη στη Βουλή, εξάλλου, επιβεβαιώνει ότι το επενδυτικό «τσουνάμι» για το οποίο δουλεύει η κυβέρνηση ισοπεδώνει στο διάβα του εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών, γενικεύει και παγιώνει τον εργασιακό μεσαίωνα της ευελιξίας, των υποκατώτατων μισθών, των «απελευθερωμένων» απολύσεων, των δουλεμπορικών και των εργασιακών γκέτο, εντείνοντας την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, ακριβώς ως προϋπόθεση για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων.
Πολύ περισσότερο, οι «δίδυμοι» αυτοί στόχοι του εγχώριου κεφαλαίου εξελίσσονται όχι βέβαια σε «κενό αέρος» ή κάποιου υποτιθέμενου γενικού «αμοιβαίου συμφέροντος», όπως προσπαθούν η κυβέρνηση και άλλα αστικά επιτελεία να παρουσιάσουν, αλλά περνώντας μέσα από τις συμπληγάδες των ανταγωνισμών ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών κέντρων που συγκρούονται στην περιοχή, με επίδικο πλουτοπαραγωγικές πηγές, διαδρόμους εμπορευμάτων και Ενέργειας, αγορές και πόστα.

***

Τα «μαχαίρια» που όλο και πιο συχνά βγαίνουν πάνω από το τραπέζι συμφωνιών και σχεδίων, ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, Κίνα, επιβεβαιώνουν ότι το πέρασμα των ανταγωνιστικών σχεδίων από την Ελλάδα όχι απλά δεν μπορεί να διασφαλίσει τη «σταθερότητα» και «ασφάλεια» στον ελληνικό λαό, πόσο μάλλον την ικανοποίηση των δικών του αναγκών, αλλά γίνεται στην πραγματικότητα πηγή ακόμα μεγαλύτερων κινδύνων.
Ο Τύπος τις τελευταίες μέρες είναι γεμάτος από τέτοια παραδείγματα: Από τον «πάγο» της ΕΕ στα σχέδια για σύμπραξη της ΔΕΗ με τον κινεζικό όμιλο CMEC, προκειμένου να κατασκευαστεί η νέα λιγνιτική μονάδα στη Μελίτη της Φλώρινας, δεδομένης μάλιστα και της συμμετοχής με 24% στον ΑΔΜΗΕ της κινεζικής «State Grid», έως τη «δυσαρέσκεια» κύκλων για το ενδιαφέρον κινεζικών ομίλων να ελέγξουν σειρά στρατηγικών υποδομών στο πλαίσιο του «Δρόμου του Μεταξιού». Και από τις ευθείες υποδείξεις του Αμερικανού πρέσβη να επιλεγεί η αμερικανική εταιρεία έναντι των κινεζικών ομίλων στο διαγωνισμό για την «Εθνική Ασφαλιστική», γιατί έτσι «θα προσφέρει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια (...) και θα προσελκύσει πρόσθετες επενδύσεις σε ένα ευρύ φάσμα τομέων», μαζί με τις μόνιμες «υπενθυμίσεις» για το ποια ενεργειακά σχέδια εγκρίνουν οι ΗΠΑ, έως τα «παράπονα» Ρώσων παραγόντων για τις συμφωνίες και τα σχέδια που έχουν συμφωνηθεί αλλά δεν προχωράνε, ή για «δουλειές» σε αεροδρόμια, λιμάνια, μεταφορές που έχουν φύγει μέσα απ' τα χέρια ρωσικών μονοπωλίων, εξαιτίας της παρέμβασης ΗΠΑ και ΕΕ.
Στην πραγματικότητα, όσο πιο κοντά έρχεται η «επόμενη μέρα» της καπιταλιστικής ανάκαμψης, όσο δηλαδή πιο πολύ «ξεκαθαρίζει» το τοπίο για κερδοφόρες επενδύσεις σε μια σειρά κρίσιμους κλάδους, τόσο πυκνώνει και το «ναρκοπέδιο» των ανταγωνισμών. Οι «επενδυτικές ευκαιρίες» για το κεφάλαιο δεν διαμορφώνουν «νησίδες ευημερίας και ασφάλειας», αλλά τόπους «ξεκαθαρίσματος» ανταγωνιστών, με μόνιμα θύματα τους εργαζόμενους, που καλούνται να πληρώσουν τα «σπασμένα» των ανταγωνισμών με τη μία ή την άλλη μορφή.
Αλλος ένας λόγος δηλαδή ώστε ο λαός να απορρίψει το σχέδιο του κεφαλαίου και κάθε εκδοχή του, προτάσσοντας το δικό του σχέδιο για την «επόμενη μέρα»: Εκείνο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της οικοδόμησης της Κοινωνικής Συμμαχίας, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την εξουσία του και τις συμμαχίες του.

«Εγχειρίδιο» ανάκαμψης του κεφαλαίου

«Εγχειρίδιο» ανάκαμψης του κεφαλαίου

Η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021», που παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», είναι η εικόνα της «επόμενης μέρας» που ετοιμάζει η κυβέρνηση για το κεφάλαιο, πάνω στα συντρίμμια του λαϊκού εισοδήματος και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Το σχέδιο αυτό για την ανάπτυξη είναι η «φυσική» συνέχεια του 4ου μνημονίου που ψηφίστηκε την Πέμπτη στη Βουλή και των προηγούμενων αντιλαϊκών μέτρων, σ' αυτή τη μακρά περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, από την οποία η κυβέρνηση δεσμεύεται τώρα να δώσει «εξιτήριο» στο κεφάλαιο.
Η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021» ενσωματώνει τους στρατηγικούς στόχους και τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, για αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή, με ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο, παίρνοντας υπόψη τη γεωστρατηγική της θέση, που αναλύεται εκτενώς στο σχέδιο.
Καθόλου τυχαία, επομένως, οι κλάδοι όπου επικεντρώνονται τα «αναπτυξιακά» μέτρα και οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης, είναι αυτοί της Ενέργειας, των μεταφορών, των υποδομών. Και βεβαίως, του Τουρισμού και του αγροτοδιατροφικού τομέα, που παρουσιάζουν κερδοφόρες προοπτικές και γι' αυτό προκρίνονται να προσελκύσουν επενδύσεις.
Η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021», αν και είναι ακόμα υπό διαμόρφωση, σε συνεννόηση με το κουαρτέτο, τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές Ενώσεις, επαληθεύει ότι βασικοί πυλώνες στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης είναι η ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης και η διάνοιξη νέων πεδίων δράσης για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα του 4ου και των προηγούμενων μνημονίων, οι ιδιωτικοποιήσεις και η παραπέρα απελευθέρωση τομέων της οικονομίας είναι αδιάψευστος μάρτυρας γι' αυτό. Αντίστοιχα, τα χρηματοδοτικά εργαλεία που αξιοποιεί το σχέδιο είναι κονδύλια του ΕΣΠΑ και επενδυτικών προγραμμάτων της ΕΕ, σε «μόχλευση» με κρατικές ενισχύσεις μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, που χρηματοδοτείται από τους κρατικούς προϋπολογισμούς.
Ετσι εξηγείται η αγωνιώδης προσπάθεια της κυβέρνησης να πετύχει μια πιο μακροπρόθεσμη διευθέτηση του χρέους, την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και, βεβαίως, να περικόψει κρατικές δαπάνες που κατευθύνονται για στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, για να στηρίξει με περισσότερο κρατικό χρήμα και φτηνότερο δανεισμό την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Ο στόχος της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021», που αναφέρεται στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο, είναι να συμβάλει τα επόμενα 2 - 3 χρόνια «στη δημιουργία ενός ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Σ' αυτήν την κατεύθυνση, ο ΣΕΒ αναγνωρίζει τη συμβολή των αντιλαϊκών μέτρων που νομοθετεί η κυβέρνηση και τον «καθοριστικό ρόλο του κράτους στην προώθηση των ιδιωτικών επενδύσεων».
Προσθέτει, επίσης, με νόημα ότι στόχος του αναπτυξιακού σχεδίου θα πρέπει να είναι «η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων» και γι' αυτό προτείνει μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, ώστε να μειώνεται το «μη μισθολογικό κόστος». Ζητάει ακόμη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και του κόστους του τραπεζικού δανεισμού και, βεβαίως, μείωση του κόστους της Ενέργειας.
Είναι βέβαιο ότι όσα απ' αυτά τα μέτρα δεν συμπεριλήφθηκαν με επάρκεια στο τελευταίο αντιλαϊκό πακέτο, θα έχουν περίοπτη θέση σε επόμενα νομοσχέδια της κυβέρνησης. Αλλωστε, περιγράφουν γενικούς στόχους στους οποίους συγκλίνουν όλα τα αστικά κόμματα, στο όνομα της ανάκαμψης.
Αυτό που επαληθεύεται και από την «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021», είναι ότι η καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία είναι ασύμπτωτη με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και προϋποθέτει τη διαρκή τους συμπίεση, την ένταση δηλαδή της εκμετάλλευσης. Προπάντων, είναι ασυμβίβαστη με τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που είναι σήμερα εφικτό και ώριμο να ικανοποιηθούν, κι εκεί χρειάζεται να στρέψει τον προσανατολισμό του το εργατικό - λαϊκό κίνημα.