Η «Φρίκη» βρήκε θαυμαστή: Άγαλμα της Φρειδερίκης θέλει ο δήμαρχος Κόνιτσας…

 

                

Το άγαλμα της Φρειδερίκης θέλει να επανατοποθετήσει στην Κόνιτσα ο Δήμαρχος της περιοχής Νίκος Εξάρχου. Ο δήμαρχος μάλιστα ανέλυσε τα σχέδια του σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο Ήπειρος TV1.

Σύμφωνα με το epiruspost.gr ο δήμαρχος της ακριτικής χρησιμοποίησε ως παράδειγμα για να στηρίξει τη …βασιλικό όραμα του, «τα κρεματόρια της Γερμανίας που σήμερα έχουν μετατραπεί σε τουριστικό προορισμό»!!!

«Θα πρέπει να αναδείξουμε ότι έχει σχέση με την ιστορία μας… Θα πρέπει να τελειώνουν τα εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα..» ισχυρίστηκε μεταξύ άλλων ο δήμαρχος που θέλησε να «ντύσει» την προκλητική πρωτοβουλία και με μηνύματα περί …«εθνικής ενότητας».

Στη συνέχεια μάλιστα ανέφερε: «Έχουμε το άγαλμα της βασιλίσσης Φρειδερίκης, ένα ιστορικό άγαλμα για την τοποθέτηση του οποίου υπάρχουν αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου αλλά κανένας δεν μιλάει για αυτό…»!

Τέλος δεσμεύτηκε πως θα το φέρει προς συζήτηση το θέμα του αγάλματος στο Δημοτικό Συμβούλιο!

Ποια όμως ήταν η Φρειδερίκη που ο …δημοκράτης δήμαρχος θέλει να βάλει και άγαλμα της στην Κόνιτσα; 

Η Φρειδερίκη της Ελλάδος, γνωστή και ως “Φρίκη”.  Η Πριγκίπισσα του Αννόβερου, που μας έκανε την τιμή να “υπηρετήσει” το Έθνος ως Πριγκίπισσα Διαδόχου, Βασίλισσα αλλά και ως Βασιλομήτωρ. Η “σπουδαία” πορεία της κυριαρχείται από υψηλές Aρχές, πάντα για το καλό του Έθνους και τη διασφάλιση των Ιδανικών της Πατρίδας… 

Ποιες ήταν μερικές από αυτές;

— Αρχικά, όταν ήταν ακόμα στη Γερμανία, υπηρέτησε τα συμφέροντα του Λαού ως αρχηγός των κοριτσιών της περιοχής της, στην Χιτλερική Νεολαία Κορασίδων.

— Συνέχισε την συνεπή επαφή της με τον φασισμό και μετά τον ερχομό της στην Ελλάδα, ως σύζυγος του διαδόχου Παύλου, αφού της απονεμήθηκε ο τίτλος της Γενικής Διοικήτριας των Κοριτσιών της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΟΝ) του Μεταξά.

— Η Φρειδερίκη …εμπνεύστηκε τη δημιουργία των Παιδουπόλεων. Πενήντα περίπου «παιδουπόλεις» (παιδικά «Νταχάου») της Φρειδερίκης  λειτουργούσαν στην περίοδο του εμφυλίου και τα επόμενα χρόνια.  Στο όνομα δήθεν να γλυτώσει τα ελληνόπουλα από την κομμουνιστική απειλή η Φρειδερίκη δημιούργησε ένα σύστημα που όπως έχει καταγγελθεί επίσημα οδήγησε σε αρπαγή παιδιών από τις οικογένειές τους και σε παράνομες υιοθεσίες! Τα όργανα της «βασιλομήτορος» μέσα στη δίνη του Εμφυλίου άρπαζαν βρέφη και παιδιά, τα στοίβαζαν στα «αναμορφωτήρια» της εθνικοφροσύνης, αναμένοντας αγοραστές για να τα πουλήσουν! (https://www.imerodromos.gr/paidomazwma-freiderikh-douleborio-ethnikofrosynhs/). 

Αυτή τη Φρειδερίκη θέλει να τιμήσει ο δήμαρχος Κόνιτσας και να επανατοποθετήσει το άγαλμα της στην πόλη… 

Αλλο ένα lockdown, άλλη μια ομολογία...

 

 

«Τι νόημα έχει άλλο ένα lockdown μέσα στο lockdown;», «δεν υπάρχει καμία λογική...», «αυτό κατάφερε να σκεφτεί η κυβέρνηση;». Πληθαίνουν παρόμοια ερωτήματα μετά την ανακοίνωση των νέων προσαρμογών στα περιοριστικά μέτρα, για τη διαχείριση της πανδημίας, την περασμένη βδομάδα.

Πρέπει να είναι καθαρό: Το νέο lockdown μέσα στο lockdown, τα «μαγειρέματα» με τα sms, η καλλιέργεια κλίματος έντασης του αυταρχισμού (π.χ. με τις προειδοποιήσεις για εξονυχιστικούς αστυνομικούς ελέγχους στις μετακινήσεις με κωδικό 4), η στοχοποίηση της λαϊκής διαμαρτυρίας, δεν είναι ούτε αποτέλεσμα «απερισκεψίας» της κυβέρνησης, ούτε κάποιας ανεξήγητης «ανικανότητας».

Αντίθετα, είναι η άλλη όψη της διαχρονικά αντιλαϊκής πολιτικής στο σύστημα Υγείας, είναι το αναπόδραστο αποτέλεσμα της πολιτικής που αντιμετωπίζει ως κόστος την υγεία του λαού, που έχει για προτεραιότητα τα κέρδη του κεφαλαίου και τις «αντοχές της οικονομίας» για λογαριασμό του.

Είναι, σε τελική ανάλυση, στοιχείο της λειτουργίας του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες σε «κανονικές» και έκτακτες συνθήκες, για να θωρακίσει την κερδοφορία και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.

* * *

Απ' αυτήν τη σκοπιά, το τρίτο μέσα σε έναν χρόνο lockdown αποτελεί πρώτα απ' όλα ομολογία των στενών ορίων αντοχής των δημόσιων νοσοκομείων, των Κέντρων Υγείας, συνολικά των κρατικών υποδομών, στοιχείο που προϋπήρχε βέβαια της πανδημίας και της κρίσης, οξύνθηκε όμως κατακόρυφα μέσα σε αυτήν.

Η ίδια η κυβέρνηση άλλωστε επισημαίνει ότι τα πιο αυστηρά περιοριστικά μέτρα παίρνονται για να εκτονωθεί η πίεση στις ΜΕΘ και στις κλινικές. Επομένως, τα απανωτά lockdowns είναι μέρος της ίδιας στρατηγικής, προστίθενται στη μετατροπή όλου του συστήματος Υγείας σε «μίας νόσου».

Το σύστημα Υγείας, που στο όνομα των «εξαντλημένων αντοχών» του παίρνονται τα περιοριστικά μέτρα, έχει όνομα: Είναι το σύστημα της επιχειρηματικής λειτουργίας, των νοσοκομείων που έκλεισαν για την εξοικονόμηση πόρων τα προηγούμενα χρόνια από όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις.

Είναι το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης μέσω του οποίου μοιράζονται «δουλειές» στους επιχειρηματικούς ομίλους της ιδιωτικής Υγείας, που αντιμετωπίζει τους ασθενείς σαν πελάτες και την περίθαλψη είτε σαν κόστος είτε σαν πηγή κέρδους.

* * *

Προφανώς τα περιοριστικά μέτρα έχουν υγειονομική βάση, ειδικά στην πρώτη φάση εξάπλωσης μιας νόσου όπως αυτή που προκαλεί ο συγκεκριμένος κορονοϊός, με τα πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά του. Ο γενικευμένος εγκλεισμός ως μέτρο για την αντιμετώπιση των πανδημιών δεν είναι κάτι καινούργιο. Εχει όμως αξία όταν αξιοποιείται για να κερδηθεί χρόνος στη μάχη: Για να ενισχυθούν δηλαδή τα δημόσια νοσοκομεία, για να φτιαχτούν νέες κλινικές, να στελεχωθούν με προσωπικό και μέσα, για παρακολούθηση των νέων επιστημονικών δεδομένων, για διαμόρφωση κατάλληλων υγειονομικών πρωτοκόλλων, για οργάνωση της πιο αποτελεσματικής προστασίας των ευπαθών ομάδων με έκτακτα μέτρα, π.χ. στα γηροκομεία ή για τους χρόνια πάσχοντες. Για να αναπτυχθεί ακόμα πιο αποτελεσματικά το σύστημα της ιχνηλάτησης, που θα επιτρέψει την έγκαιρη και στοχευμένη λήψη μέτρων, προλαμβάνοντας την υπερμετάδοση.

Και, προφανώς, για να σχεδιαστούν και να εφαρμοστούν συγκεκριμένα μέτρα εκεί που κατά βάση κρίνεται η μετάδοση της νόσου: Στους μεγάλους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Τι από όλα τα παραπάνω έγινε στο πρώτο lockdown; Τι έγινε τους μήνες που μεσολάβησαν; Η απάντηση είναι ένα πελώριο «τίποτα». Και γι' αυτό σήμερα, έναν χρόνο μετά και παρά τη σχετική «εξοικείωση» με τις ιδιαιτερότητες του ιού, η αντιμετώπισή του χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται: Οι συρροές σε χώρους δουλειάς πολλαπλασιάζονται, εργαζόμενοι πλέον θρηνούν συναδέλφους τους, όπως στον κλάδο των Τροφίμων. Σε λεωφορεία και βαγόνια του Μετρό γίνεται το αδιαχώρητο, είτε με lockdown είτε χωρίς. Τα σχολεία ανοίγουν κάθε τόσο όπως έκλεισαν, δεν γίνεται καμία ιχνηλάτηση κρουσμάτων. Στα νοσοκομεία, τα «έκτακτα μέτρα» εξαντλήθηκαν στο κλείσιμο κλινικών, στη μετατροπή απλών κρεβατιών σε Covid. Ο δε ιδιωτικός τομέας συνεχίζει ανενόχλητος να θησαυρίζει, τόσο από την απορρόφηση ασθενών - πελατών που είναι αποκλεισμένοι από το κρατικό σύστημα, όσο και μέσα από τη «συνεργασία» του με το ΕΣΥ και τα ενοίκια που του πληρώνει το κράτος.

* * *

Ολα τα παραπάνω δεν είναι «αβλεψίες» της κυβέρνησης, αλλά πλευρές της στρατηγικής της, μιας στρατηγικής που άλλωστε δεν αποτελεί ελληνική πατέντα αλλά ακολουθείται από όλες τις αστικές κυβερνήσεις, σοσιαλδημοκρατικές και συντηρητικές.

Τα αλλεπάλληλα «άνοιξε - κλείσε», οι παλινωδίες με τις απαγορεύσεις και τα ωράρια, που έχουν μετατραπεί σε «σταυρόλεξα για δυνατούς λύτες», έχουν την εξήγησή τους, κι αυτή δεν είναι άλλη από το κριτήριο με το οποίο γίνεται η διαχείριση της πανδημίας.

Εξηγούνται από τη μία και μοναδική «εμμονή» που υπάρχει στην κρατική διαχείριση: Την προσήλωση στην Υγεία - εμπόρευμα, τη λήψη αποφάσεων με βάση τις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας, την ισορροπία στο τεντωμένο σκοινί που τραβιέται αφενός από την εκτίμηση του «κόστους» των μέτρων και αφετέρου από την εκτίμηση του «οφέλους» για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

* * *

Ολα τα παραπάνω μπαίνουν στο ζύγι των αποφάσεων, και μαζί με τις συνολικότερες προτεραιότητες της αστικής τάξης επιλέγεται πότε και ποιοι τομείς θα κλείσουν, πότε θα ανοίξουν και για πόσο κ.ο.κ. Αυτό αποδεικνύει και η ένταση της συζήτησης γύρω από το άνοιγμα του Τουρισμού, με την κυβέρνηση να μην κρύβει ότι ο αγώνας δρόμου για τον περιορισμό της πανδημίας έχει ως «κορδέλα τερματισμού» την προσέλκυση της πελατείας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, κάτι άλλωστε που έγινε και πέρυσι το καλοκαίρι, με τα πρωτόκολλα - λάστιχο και τα γνωστά αποτελέσματα.

Επομένως το lockdown είναι «αναπόφευκτο» όπως λένε η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, ακριβώς επειδή η όλη διαχείριση της πανδημίας γίνεται με βάση τα παραπάνω κριτήρια.

Γι' αυτό και είναι αποπροσανατολιστικό το δίλημμα «lockdown ή ανεξέλεγκτη έξαρση της πανδημίας», αφού αφήνει στο απυρόβλητο την πραγματική αιτία των κινδύνων που πολλαπλασιάζονται για το λαό, όποιο κι αν είναι το μείγμα των περιορισμών.

Το «δεν υπάρχει οικονομία χωρίς υγεία», που λένε τα κυβερνητικά στελέχη, υποστηρίζοντας τάχα ότι μπροστά στην υγεία δεν υπολογίζουν το «κόστος των μέτρων», είναι άλλη μια λαθροχειρία, αφού από όλα τα σενάρια που έχει μπροστά της η κυβέρνηση, επιλέγει αυτό με το μικρότερο κόστος. Η «εξίσωση» λοιπόν, η οποία «λύνεται» κάθε βδομάδα από την κυβέρνηση και βγάζει το αποτέλεσμα των νέων μέτρων, δεν παύει ούτε στιγμή να έχει ως «άγνωστο» την ουσιαστική προστασία της υγείας και της ζωής του λαού.

Ακόμα και οι προσδοκίες που επιχειρεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση γύρω από τους εμβολιασμούς, το «φως στο τούνελ» που τάχα φαίνεται και το κλίμα ότι «φάγαμε τον γάιδαρο - κάντε λίγη υπομονή», εντάσσονται στην ίδια στρατηγική.

Αξιοποιούνται τόσο για τον εφησυχασμό του λαού όσο - κυρίως - για τη διαφήμιση του τουριστικού προϊόντος. Γι' αυτό, όλο και περισσότερο ανοίγει η συζήτηση γύρω από το «πιστοποιητικό εμβολιασμού», τις «τουριστικές φούσκες» από εμβολιασμένους εργαζόμενους και ταξιδιώτες, και προφανώς γύρω από τις προσαρμογές στην «προτεραιοποίηση» του εμβολιαστικού σχεδιασμού.

Και εδώ κριτήριο είναι η προώθηση της κερδοφορίας των ομίλων και όχι βέβαια η ασφάλεια των εργαζομένων, που άλλωστε εργάζονται πλήρως εκτεθειμένοι σε κάθε είδους επαγγελματικό κίνδυνο, ενώ ακόμα δεν είναι διαπιστωμένη η επίδραση των εμβολίων στη διάδοση του ιού.

* * *

Κάθε μέρα που περνάει γίνεται και πιο φανερό: Αν οι εργαζόμενοι δεν οργανωθούν, αν δεν παλέψουν μέσα από τα σωματεία τους μαζί με τους υγειονομικούς και όλο το λαό για άμεσα και ουσιαστικά μέτρα προστασίας, όπως επίταξη του ιδιωτικού τομέα, μέτρα στους χώρους δουλειάς κ.λπ., η κατάσταση θα χειροτερεύει διαρκώς.

Και όσο οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα βλέπουν «φως στο τούνελ», τόσο ο λαός θα βυθίζεται στο σκοτάδι, θα μετράει θυσίες στην υγεία, στη ζωή, στο εισόδημά του. Η πάλη ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, με σύνθημα «Lockdown στην πολιτική τους», πρέπει να δυναμώνει καθημερινά σε χώρους δουλειάς, σε κλάδους και συνοικίες.

Ριζοσπάστης  

«Ειπώθηκαν ψέµατα που ντράπηκαν και τα ίδια, µια και δεν ντρέπονταν τα στόµατα που τα ’λεγαν»

 

 

 «Τα τελευταία τούτα χρόνια στον τόπο αυτό ειπώθηκαν τα χειρότερα ψέµατα της Ιστορίας. Ειπώθηκαν ψέµατα που ντράπηκαν και τα ίδια, µια και δεν ντρέπονταν τα στόµατα που τα ’λεγαν. Έγινε πολλή κατάχρηση στόµφου, φτηνού λυρισµού, πολλή σπατάλη άχρηστης φιλοπατρίας..» (Μενέλαος Λουντέµης – “Οδός Αβύσσου, αριθµός Ο”)

Όταν το πράγμα φτάνει στο απροχώρητο, οι έχοντες την ευθύνη για την κατρακύλα, επιδίδονται σε μεγαλοστομίες. Αλλά επειδή και σε αυτές είναι ανίκανοι, προστρέχουν στους συγγραφείς, στους ποιητές. Δεν αφήνουν τίποτα

αμαγάριστο. Ξεπατικώνουν την ατάκα που νομίζουν πως θα τους κάνει να φανούν σπουδαίοι και την σερβίρουν.

Το έκαναν και την ημέρα που ανακοίνωσαν τα (νέα) «έξυπνα μέτρα» της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση – λέει – της πανδημίας. Κι αφού δεν είχαν – παρότι συνθήκες SOS για το ΕΣΥ στην Αττική – να ανακοινώσουν τον διορισμό ούτε ενός γιατρού (!), αφού έναν ολόκληρο χρόνο μετά την έναρξη του «πολέμου» και μετά από 6.500 νεκρούς δεν είχαν να ψελλίσουν ούτε «κιχ» για επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας, είπαν να μας τονώσουν το… ηθικό. Πώς; Καταφεύγοντας  στον Αντώνη Σαμαράκη: «Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή», μας είπε ο κύριος υπουργός…

Θαυμάσια η επιλογή της κυβέρνησης! Εν μέσω λοκνταουν, του λοκνταουν, ω λοκντάουν, μας προτείνει την συμφιλίωση με το έρεβος της πολιτικής της – χωρίς μάλιστα να δεσμεύεται για το χρόνο διάρκειας του ερέβους – στο όνομα ότι κάποτε θα… ξημερώσει. Τι πιο «έξυπνο μέτρο», αλήθεια, από την προτροπή να κάνουμε… υπομονή. Διότι, σου λένε κι οι υπουργοί: και τι άλλο να κάνουν οι «παλιοχωριαταραίοι», που θα ‘λεγε και ο Κωνσταντάρας στον «Μαυρογιαλούρο»; Τί τους έχει απομείνει; Οχι, για σκεφτείτε το: Είσαι υπουργός, πόσω μάλλον πρωθυπουργός, και ξέρεις ότι συμμετέχεις και προίστασαι μιας κυβέρνησης που: 

• σχολικές αίθουσες και δασκάλους «δεν γεννάει», 
• γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό, πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, επιδημιολογική επιτήρηση «δεν γεννάει», 
• λεωφορεία και οδηγούς «δεν γεννάει», 
• μέτρα για την τήρηση υγειονομικών πρωτοκόλλων στους χώρους δουλειάς «δεν γεννάει», 

αλλά Rafale, 1.250 νέα οχήματα μέσα στο 2020 για την Αστυνομία, λεφτά για εργολάβους, καναλάρχες και κλινικάρχες, λίστες Πέτσα, νόμους για διαδηλώσεις, νόμους για απλήρωτες υπερωρίες, Αστυνομία στα Πανεπιστήμια, αύρες  κατά συγκεντρώσεων από Εφετείο μέχρι υπόθεση Κουφοντίνα και λοκντάουν – “ακορντεον” που εναλλάσσονται με τα “ακορντεον” δήθεν λοκντάουν και επιβάλλονται δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, “γεννάει”. 

Οταν είσαι τέτοια κυβέρνηση, όταν ακόμα και τα διδακτορικά σου στο ψέμα και στην SKAIπροπαγάνδα – διδακτορικά που μπροστά τους τα πτυχία του Τσιόδρα και του Σύψα (αλήθεια τι κάνουν αυτές οι ψυχές;) μοιάζουν με απλά απολυτήρια Γυμνασίου – έχουν εξαντληθεί, τι άλλο να προτείνεις στο “πόπολο”; “Υπομονή”, λοιπόν. Και καλή καρδιά. Μέχρι να “ξημερώσει”. Kαι μέχρι ν’ ανέβει η θερμοκρασία τον Απριλομάη (αυτό κι αν είναι έξυπνο μέτρο). 

Που πάει να πει ότι: Οσο αυτοί, οι κυβερνώντες,  

• θα φτιάχνουνε μάσκες – τεντόπανα για τους μαθητές, 
• σκοιλ ελικικου για τους επιστήμονες, 
• ανεπίδοτες επιστρεπτέες για τους επαγγελματίες, 
• θα αποδεικνύονται συνένοχοι του εγκλήματος της μπίσνας μεταξύ Κομισιόν και φαρμακευτικών εταιρειών, 
• θα εισηγούνται «πιστοποιητικά εμβολιασμού» για να ικανοποιήσουν τις αεροπορικές και λοιπές τουριστικές δυνάμεις όπως πέρσι το καλοκαίρι, 
• θα βλέπουν τους παρατρεχάμενούς τους να εμβολιάζονται από την πίσω πόρτα,  
• θα κλείνουν (παλιό «έξυπνο μέτρο) τα… περίπτερα στις 12, 
• θα απαγορεύουν τις μετακινήσεις από τις 6, 
• θα βάζουν όριο στην… καλούμπα τα 2 χιλιόμετρα (νέο “έξυπνο μέτρο”) και 
• θα μιλάνε για αύξηση του προστίμου στα 500 ευρώ για να «απογειώσουν την οικονομία»  – για τέτοια… ευφυία, μιλάμε – 

εσείς, οι «παλιοχωριαταραίοι» με τα 534 ευρώ, με τα μηδέν ευρώ της ανεργίας, με τα κορωνοχρέη της πανδημίας, θα κάνετε υπομονή. Και στις 6 το απόγευμα, κάθε μέρα, όπως το τραγουδάνε και οι «Υπεραστικοί», θα μετράτε τους νεκρούς σας…

Στο ενδιάμεσο, κι αν δεν ξεσηκωθείτε/θούμε (οπότε τότε αλλάζουν τα πράγματα…) όλο και κάποιος κυβερνητικός θα βγαίνει είτε να σας/μας μαλώσει 

(σαν τον κ.Χαρδαλιά επειδή κάνετε συγκεντρώσεις – αλήθεια κ.Χαρδαλιά, ότι η Ελλάδα είναι στο «κόκκινο» και στο «βαθύ κόκκινο» από την Κουτσούφλιανη μέχρι τα Ανώγεια και από την Μαλεσίνα μέχρι την Πρώτη Σερρών του «εθνάρχου», φταίνε οι… διαδηλώσεις; ούτε οι παπάδες, ούτε τα σαρδελοκούτια που τα λέτε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ούτε τα σχολεία της εν μέσω πανδημίας αύξησης του αριθμού των μαθητών, ούτε τα γκέτο των καπιταλιστών, οι διαδηλώσεις…), 

είτε να σας/μας πετάξει κι από μια λογοτεχνική ατάκα για να ‘χετε να πορεύεστε.

Κι επειδή μάλλον ο Σαμαράκης μπορεί να αποβεί επικίνδυνος (αυτός, βλέπετε εκτός από «Το λάθος» έχει γράψει κι εκείνο το «Ζητείται Ελπίς» της ανέαης απελπισίας και διαρκούς διάψευσης, ίσως το γυρίσουν στο «Αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας του καμάρι…». Που είναι και πιο συμβατό με τις “άριστες” θεωρίες τους. Καθότι το αρνάκι ήταν ανυπάκουο και λίγο ανέμελο (σαν τον πρωθυπουργό μας δηλαδή στην Πάρνηθα και στην βεράντα της Ικαρίας) και το ‘σπασε το ποδαράκι του. Δεν είχε ατομική ευθύνη… 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΦΡΟΔΙΤΗ Ο άλλος γειτονικός «κόκκινος» πλανήτης

 

Η αποστολή των σοβιετικών μη επανδρωμένων σκαφών «Βενέρα»

Η πρώτη πανοραμική φωτογραφία, μέσα από τον κρατήρα Τζεζέρο του Αρη, που έστειλε το ρόβερ «Perseverance» της NASA

Αναμφίβολα ο Αρης, ως γειτονικός πλανήτης και ίσως ο λιγότερο διαφορετικός από τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος σε σχέση με τη Γη, αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί επίκεντρο του ενδιαφέροντος όλων των χωρών και ομάδων χωρών με δυνατότητα πραγματοποίησης διαπλανητικών ταξιδιών. Δείγμα αυτού του ενδιαφέροντος είναι και η πρόσφατη αποστολή του μεγαλύτερου ρόβερ που έχει στείλει ποτέ η αμερικανική NASA στον κόκκινο πλανήτη. Τι κι αν ο Αρης είναι σαφώς μικρότερος από τη Γη, έχει πολύ αραιή ατμόσφαιρα κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, καθόλου υγρό νερό και θερμοκρασίες πολύ κάτω από το μηδέν. Είναι ένας πλανήτης που κάποτε υπήρχε υγρό νερό και ίσως είχε εμφανιστεί και ζωή, ένας πλανήτης που κάποιοι θεωρούν ότι κάποτε μπορεί να γεωμορφοποιηθεί.

Αλλά η Γη έχει και έναν άλλο γειτονικό πλανήτη, αυτόν που βρίσκεται προς τη μεριά του Ηλιου, την Αφροδίτη. Αν ο Αρης είναι δύσκολο μέρος για επιβίωση οποιασδήποτε μορφής ζωής, η Αφροδίτη, που έχει μέγεθος σχεδόν ίδιο με της Γης, είναι μέρος εξαιρετικά εχθρικό προς τις μορφές ζωής που γνωρίζουμε, καθώς περιβάλλεται από μια πολύ πυκνή ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα, που στην επιφάνεια του πλανήτη πιέζει όσο πιέζουν οι γήινες θάλασσες σε βάθος 900 μέτρων, ενώ ταυτόχρονα η μέση θερμοκρασία επιφάνειας στην Αφροδίτη είναι 464 βαθμοί Κελσίου! Στη θερμοκρασία αυτή, ο μόλυβδος και άλλα μέταλλα βρίσκονται σε υγρή κατάσταση... Σαν να μην έφταναν αυτά, στα σύννεφα από πάνω υπάρχει αρκετό θειικό οξύ, το οποίο μάλιστα δημιουργεί έναν αδιαπέραστο μανδύα, που δεν επιτρέπει σε κανέναν απέξω να δει την επιφάνειά της! Αλλά, αν ο Αρης είναι κόκκινος λόγω του χρώματος του εδάφους του και η Αφροδίτη είναι με έναν άλλο τρόπο «κόκκινη»: Ηταν ο προορισμός 29 μη επανδρωμένων διαστημικών αποστολών της Σοβιετικής Ενωσης και ο τόπος για αρκετές πρωτιές για την ΕΣΣΔ στην εξερεύνηση του Διαστήματος.

Πρωτοπορία

Αντίγραφο του σοβιετικού μη επανδρωμένου σκάφους «Βενέρα-4»

Τα μόνα «πόδια» που έχουν πατήσει στην Αφροδίτη, είναι τα πόδια των σοβιετικών σκαφών «Βενέρα». Καμία άλλη χώρα, καμία άλλη διαστημική υπηρεσία ομάδας χωρών δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να προσεδαφίσει ομαλά σκάφος της στο καυτό έδαφος της Αφροδίτης. Και αυτό η ΕΣΣΔ το πέτυχε όχι μία, αλλά δέκα φορές!

Το «Perseverance» της NASA έστειλε πρόσφατα στη Γη την πρώτη ηχητική καταγραφή από τον Αρη. Ομως η πρώτη ηχητική καταγραφή από άλλον πλανήτη που έφτασε ποτέ στα αυτιά γήινων, ήταν αυτή που έκανε το «Βενέρα-13» το 1981, ακούγοντας τους ανέμους της πυκνής και καυτής ατμόσφαιρας της Αφροδίτης.

Το «Perseverance» έστειλε πριν από λίγες μέρες και μερικές υπέροχες φωτογραφίες από την επιφάνεια του Αρη. Ομως ήταν το «Βενέρα-9», που έστειλε στη Γη 35 χρόνια νωρίτερα, το 1975, τις πρώτες φωτογραφίες από την επιφάνεια ενός άλλου πλανήτη. Οπως ήταν το «Βενέρα-7», που πραγματοποίησε την πρώτη ομαλή προσεδάφιση σε άλλον πλανήτη το 1970. Και ήταν το «Βενέρα-4», το 1967, που μπήκε για πρώτη φορά στην ατμόσφαιρα ενός άλλου πλανήτη και έστειλε δεδομένα από τις μετρήσεις του στη Γη. Πριν από 53 ολόκληρα χρόνια! Πολύ πριν την εμφάνιση ηλεκτρονικών υπολογιστών, που μπορούσαν να ενσωματωθούν στον εξοπλισμό ενός διαπλανητικού σκάφους. Και χωρίς το παγκόσμιο δίκτυο ραδιοεπικοινωνιών βαθέος διαστήματος, που διέθεταν και διαθέτουν οι ΗΠΑ χάρη στη συμβολή άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών σε πολλές ηπείρους, οι οποίες διασυνδέουν με αυτό ραδιοτηλεσκόπια που βρίσκονται στο έδαφός τους. Τα σκάφη «Βενέρα» κατά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης έπρεπε να αντέξουν θερμοκρασίες που έφταναν τους 11.000 βαθμούς Κελσίου και επιταχύνσεις 300 G (1G είναι η επιτάχυνση της γήινης βαρύτητας).

Κάτω από το πέπλο

Το τμήμα προσεδάφισης του «Βενέρα-4»

«Ηταν πριν από τις προσεδαφίσεις στον Αρη ή οτιδήποτε άλλο», λέει ο Κόλιν Γουίλσον, πλανητικός φυσικός στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και μέλος της επιστημονικής ομάδας της αποστολής Venus Express του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Και άλλαξε για πάντα την εικόνα που είχαμε για τον δίδυμο γειτονικό μας πλανήτη. Σχεδόν τίποτα δεν ήταν γνωστό έως τότε για την Αφροδίτη, σημειώνει ο Ρόαλντ Σαγκντέγιεφ, πρώην διευθυντής του Διαστημικού Ερευνητικού Ινστιτούτου της ΕΣΣΔ, της σημερινής Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Το μόνο που γνωρίζαμε «ήταν ότι καλύπτεται από πολύ πυκνά νέφη και ότι η ατμόσφαιρά της βρίσκεται σε κατάσταση υπερπεριστροφής», καθώς οι άνεμοι περιφέρονται γύρω από την Αφροδίτη 60 φορές πιο γρήγορα απ' ό,τι ο ίδιος ο πλανήτης περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του. Οι άγνωστοι ήταν πολλοί, προσθέτει ο Σαγκντέγιεφ: «Η θερμοκρασία, το πάχος της ατμόσφαιρας, η ατμοσφαιρική πίεση. Και κανείς δεν ήξερε τότε ότι το διοξείδιο του άνθρακα ήταν το κύριο συστατικό της ατμόσφαιρας».

Η Αφροδίτη στο παρελθόν της πιθανόν να είχε τόσο νερό όσο έχει και η Γη. Ομως σύμφωνα με την κρατούσα άποψη ένα εκτός ελέγχου φαινόμενο του θερμοκηπίου ανέβασε πολύ τη θερμοκρασία, με αποτέλεσμα όλο το νερό να εξατμιστεί και στο πέρασμα του χρόνου να αποσυντεθεί σε υδρογόνο και οξυγόνο στα ανώτερα τμήματα της ατμόσφαιρας κάτω από την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας, με διάχυση του υδρογόνου και μέρους του οξυγόνου στο Διάστημα. Πριν από ένα χρόνο επιστήμονες παρατήρησαν κάποιες ενδείξεις για ενδεχόμενη ύπαρξη φωσφίνης στα σύννεφα της Αφροδίτης, μιας ουσίας που τουλάχιστον στη Γη έχει βιολογική προέλευση. Ωστόσο, οι ενδείξεις αυτές αμφισβητούνται, αλλά ακόμη κι αν υπάρχει φωσφίνη μπορεί να οφείλεται σε άγνωστες διεργασίες και όχι σε ζωή μέσα στα σύννεφα. Πάντως, τα δύο σοβιετικά σκάφη «Βέγκα» που επισκέφθηκαν την Αφροδίτη τη δεκαετία του 1980, μετά την προσεδάφισή τους, είχαν απελευθερώσει αερόστατα που μελέτησαν διεξοδικά την ατμόσφαιρά της. Να σημειωθεί ότι σε ορισμένο ύψος μέσα στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης η θερμοκρασία είναι 20 βαθμοί Κελσίου.

Γραμματόσημο της ΕΣΣΔ προς τιμήν της αποστολής «Βενέρα-4» στην Αφροδίτη

Φωτογραφία της περιοχής γύρω από το σημείο προσεδάφισης του «Βενέρα-9». Η θερμοκρασία ήταν 485 βαθμοί Κελσίου και η πίεση 90 γήινες ατμόσφαιρες! Ο μόλυβδος λιώνει στους 327,5 βαθμούς Κελσίου...

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»