Τι δείχνει η εξέλιξη της τουρκικής οικονομίας;

Τι δείχνει η εξέλιξη της τουρκικής οικονομίας;

-- Η τουρκική αστική τάξη πανηγυρίζει ότι από δανειζόμενος, έγινε πλέον πιστωτής του ΔΝΤ. Τι αντανάκλαση έχει αυτό στο λαό;

Στις αρχές της βδομάδας ανακοινώθηκε πως η Τουρκία αποπλήρωσε το σύνολο του χρέους της στο ΔΝΤ, απ' το οποίο δανειζόταν επί δεκαετίες, και πως ετοιμάζεται να ενταχθεί στις τάξεις των πιστωτών του Ταμείου, όπου θα συνεισφέρει το ποσό των 5 δισ. δολαρίων (ο «αστερίσκος» λέει πως το ποσό αυτό θα είναι άμεσα διαθέσιμο σε περίπτωση που το χρειαστεί). Σε διθυραμβικούς τόνους, τα κυβερνητικά στελέχη, μηδέ εξαιρουμένου του Τ. Ερντογάν, έκαναν λόγο για «ιστορική καμπή». Δεν έλειψαν φυσικά οι κομπασμοί για το πόσο επιτυχημένη υπήρξε η διαχείριση της σημερινής τουρκικής κυβέρνησης, που κατόρθωσε να απαγκιστρώσει τη χώρα απ' τις δαγκάνες του ΔΝΤ. Στόχο που βάζουν και στην Ελλάδα τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ, συνδέοντας αυτή την εξέλιξη με την επιστροφή της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας σε ανάπτυξη. Οι πανηγυρισμοί της αστικής κυβέρνησης στην Τουρκία «πατούσαν» στο γεγονός ότι απ' το 1961 μέχρι και το 2008 η γειτονική χώρα είχε συνομολογήσει περίπου 20 δανειακές συμβάσεις και είχε λάβει περί τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια ως δάνεια απ' το ΔΝΤ. Το 2002, οπότε και ανέλαβε τη διακυβέρνηση το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν, η Τουρκία χρωστούσε στο ΔΝΤ 23,5 δισ. δολάρια, το δημόσιο χρέος ανερχόταν στο 78% του ΑΕΠ και ο συνολικός όγκος της τουρκικής οικονομίας υπολογιζόταν στα 230 δισεκατομμύρια δολάρια. Σήμερα, το τουρκικό ΑΕΠ έχει φθάσει τα 786,3 δισ. δολάρια και το δημόσιο χρέος στο 36%.

Ολα αυτά τα χρόνια, οι καπιταλιστές της χώρας απόλαυσαν γενναίες ενισχύσεις, ιδιαίτερα οι επιχειρήσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό σε νέες αγορές (Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική), εξαιρετικά χαμηλή φορολογία, ενώ είχαν τη δυνατότητα να βάλουν στο χέρι δημόσιο πλούτο, αφού η κυβέρνηση Ερντογάν υλοποίησε και συνεχίζει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Αποτέλεσμα, τρελά κέρδη και ρυθμοί ανάπτυξης που κάλπαζαν. Στον αντίποδα, ο λαός βουλιάζει στη φτώχεια και οι ταξικές αντιθέσεις μεγαλώνουν. Σύμφωνα με έρευνα της τουρκικής στατιστικής υπηρεσίας (Turk Stat) για το 2009, το τμήμα της κοινωνίας που έχει τα υψηλότερα εισοδήματα είναι κατά 8,5 φορές πλουσιότερο σε σχέση με εκείνο που βρίσκεται στη βάση της πυραμίδας. Εχει μάλιστα αυξηθεί σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη έρευνα (8,1). Στο 20% των πλουσιότερων Τούρκων αντιστοιχεί περίπου το μισό ΑΕΠ της χώρας (47,6%), όταν στο φτωχότερο 20% αντιστοιχεί μόλις το 5,6%. Η αναλογία αυτή είναι περίπου ίδια με τα λεγόμενα «ανεπτυγμένα» καπιταλιστικά κράτη, αν αναλογιστεί κανείς ότι στο 20% των πλουσιότερων Αμερικανών αναλογεί το 49,4% του ΑΕΠ της χώρας, ενώ στο φτωχότερο το 3,4%. Μεγάλες είναι οι ανισότητες και με βάση τη γεωγραφική κατανομή του πληθυσμού, αφού το μέσο εισόδημα των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης για το 2009 ήταν 12.795 λίρες, ενώ στη νοτιοανατολική Τουρκία μόλις που έφτανε τις 4.665 λίρες. Η ίδια έρευνα δείχνει, επίσης, ότι το 2009 στην Τουρκία υπήρχαν περίπου 13 εκατομμύρια άνθρωποι που ζούσαν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας (825 λίρες ή 515 δολάρια μηνιαίως), αριθμός που αντιστοιχεί σε ποσοστό 17,1% του πληθυσμού. Το 2008, υπήρχαν 11,58 εκατ. φτωχοί (16,7%).

Τέλος, σύμφωνα με την Turk Stat, σχεδόν ένας στους έξι Τούρκους (59,3%) έχει να εξυπηρετήσει κάποιο δάνειο, το 44% δεν είναι σε θέση να αγοράσει καινούρια ρούχα, ενώ το 60,5% δεν διαθέτει αρκετά χρήματα για να βάλει στο τραπέζι του κρέας. Ο χορός κερδοφορίας της αστικής τάξης της χώρας έχει στηθεί στις πλάτες ενός λαού γονατισμένου. Τα ούτως ή άλλως υποτυπώδη εργασιακά δικαιώματα περιορίζονται κι άλλο, οι ήδη χαμηλοί μισθοί μειώνονται περαιτέρω, η ανεργία στο ύψος της, οι συνθήκες δουλειάς προσομοιάζουν σε αυτές γαλέρας, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες είναι ανύπαρκτες. Και τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά ολοένα και πιο χρεωμένα στις τράπεζες. Οι τενεκεδομαχαλάδες μέσα στα αστικά κέντρα, για να μη μιλήσουμε για τα βάθη της Ανατολής, υπογραμμίζουν τις ταξικές αντιθέσεις. Οι ισχυροί ρυθμοί ανάπτυξης περιορίστηκαν πέρυσι στο 2,2%, όταν προηγουμένως ξεπερνούσαν το 8%, δείχνοντας ότι η περίοδος της ανάπτυξης κυοφορεί στον καπιταλισμό την επόμενη κρίση. Η Goldman Sachs, μάλιστα, εκτιμά πως η Τουρκία κάθεται πάνω σε «γεωλογικό ρήγμα» και αναπτύσσονται απαισιόδοξα σενάρια για τις επιπτώσεις των κραδασμών που καταγράφονται στη γειτονιά της, όχι μόνο απ' την οξύτατη καπιταλιστική κρίση στην ΕΕ, αλλά κι απ' τα πολλά μέτωπα που είναι ανοιχτά και ενισχύουν την πιθανότητα εκδήλωσης ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Η Τουρκία αποτελεί τρανταχτή απόδειξη του γεγονότος ότι είτε σε κρίση, είτε σε ανάπτυξη, είτε με ΔΝΤ και δανειακές συμβάσεις, είτε χωρίς αυτά, ωφελημένοι είναι λίγοι, ζημιωμένος πάντα ο λαός.

Τα hedge funds και η ανάπτυξη

Τα hedge funds και η ανάπτυξη

Εχουν πυκνώσει τα ρεπορτάζ στις οικονομικές εφημερίδες και στις οικονομικές σελίδες των άλλων, σχετικά με την «ξέφρενη πορεία του Χρηματιστηρίου Αθηνών», με το «80% των συναλλαγών να διοχετεύεται στις τράπεζες», με το ερώτημα: «Τι συνέβη ξαφνικά και η Αθήνα επανήλθε στα μόνιτορ των κερδοσκοπικών κεφαλαίων». Κερδοσκοπικά κεφάλαια οι αστοί ονομάζουν το μέρος του χρηματικού κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στα Χρηματιστήρια, με αγοραπωλησία μετοχών, ομολόγων, άλλων «χρηματιστηριακών προϊόντων» όπως τα λένε, με την προσδοκία κέρδους. Βεβαίως, τα συγκεκριμένα ρεπορτάζ εκφράζουν ταυτόχρονα την άποψη ότι αυτή η εξελισσόμενη πραγματικότητα «ξυπνά μνήμες από τη "φούσκα" του 1999». Ηδη σε αστική εφημερίδα της Κυριακής υπάρχει αναλυτικό ρεπορτάζ σχετικά μ' αυτή την κίνηση αυτού του τμήματος κεφαλαίου που ονομάζεται και hedge funds. Λένε, λοιπόν, για την κίνηση των ξένων hedge funds: «Οι απαντήσεις που δίνονται από εγχώριους και διεθνείς αναλυτές στηρίζονται σε τέσσερις λόγους: α) στην αναβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Ελλάδας και κατ' επέκτασιν των τραπεζών από τη Fitch, β) στις θετικές εκθέσεις των διεθνών επενδυτικών οίκων, που προβάλλουν το γεγονός ότι η Ελλάδα ξεπερνάει την κρίση, γ) στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να ολοκληρώσει - επιτέλους - μία μεγάλη αποκρατικοποίηση, όπως αυτήν του ΟΠΑΠ, έπειτα από πέντε χρόνια ύφεσης και δ) στις προσπάθειες του ίδιου του πρωθυπουργού, που από τις αρχές του έτους έχει συναντηθεί στο Μέγαρο Μαξίμου με δεκάδες ξένα funds και εκπροσώπους πολυεθνικών για να τους πείσει να φέρουν τα κεφάλαιά τους στην Ελλάδα. Ωστόσο, αυτή η ξέφρενη πορεία της αγοράς στηρίζεται κυρίως στο κερδοσκοπικό ράλι στις μετοχές των τραπεζών, εν όψει των αυξήσεων κεφαλαίων που θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Ιουνίου».

***

Από το συγκεκριμένο ρεπορτάζ και παρά τις σκέψεις για τη «φούσκα του 1999», γίνεται φανερή η πολιτική της κυβέρνησης για επενδύσεις στην Ελλάδα και η μεθόδευσή της για να προσελκύσει ξένα κεφάλαια για επενδύσεις. Σ' αυτό συμβάλλουν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικής ιδιοκτησίας τομέων οικονομίας προκειμένου να επενδυθούν αδιάθετα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που παραμένουν αδιάθετα και δεν επενδύονται γιατί λόγω οικονομικής κρίσης δεν θα φέρουν κέρδη. Αλλωστε, οι εκτιμήσεις που γίνονται από αστικά οικονομικά επιτελεία, σχετικά με την είσοδο των hedge funds, είναι ότι αυτό γίνεται «κράχτης» για επενδύσεις στην «πραγματική οικονομία», όπως λένε οι αστοί, δηλαδή στην παραγωγή. Ηδη, στο ρεπορτάζ αναφέρεται η εκτίμηση για «θετικές εκθέσεις των διεθνών επενδυτικών οίκων, που προβάλλουν το γεγονός ότι η Ελλάδα ξεπερνάει την κρίση».

Πρέπει να ξέρουμε δε ότι όταν οι αστοί μιλούν για ξεπέρασμα της κρίσης εννοούν προς όφελος του κεφαλαίου. Και ταυτόχρονα να ξέρουμε ότι χωρίς επενδύσεις κεφαλαίων στην παραγωγή η κρίση δεν ξεπερνιέται. Για παράδειγμα, τα ταξίδια του πρωθυπουργού σε Κίνα και Αζερμπαϊτζάν απέφεραν συμφωνίες για ανάπτυξη δράσης κεφαλαίων από την Κίνα σε διάφορους τομείς της οικονομίας, με δεδομένη επίσης την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων σε πολλούς τομείς, ενώ στο Αζερμπαϊτζάν έγιναν συζητήσεις για τη στήριξη του αγωγού φυσικού αερίου TAP, ο οποίος περνά από την Ελλάδα και θα τροφοδοτεί χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης με αζέρικο αέριο. Το ενδιαφέρον για επενδύσεις από την Κίνα, π.χ., είναι υπαρκτό και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι αυτές θα γίνουν. Το ερώτημα για την εργατική τάξη δεν μπορεί να είναι το αν θα γίνουν ή όχι. Επενδύσεις πρέπει να γίνουν για να βγει η καπιταλιστική οικονομία από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Το ερώτημα είναι ποιος κάνει επενδύσεις, για ποιο σκοπό, αν ωφελείται η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα από την καπιταλιστική ανάπτυξη, ακόμη και αν δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.

***

Είναι γεγονός ότι αυτή η ανάπτυξη γίνεται πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων. Οι ίδιοι οι αστοί ομολογούν ότι οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις είναι που συμβάλλουν στις επενδύσεις, στην καπιταλιστική ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση σε όφελος των κερδών. Στην Εκθεση (Απρίλης 2013) της Alpha Bank για την «απελευθέρωση της αγοράς εργασίας ως μοχλό επανεκκινήσεως της οικονομίας» αναφέρεται: «Οι διαρθρωτικές αλλαγές οδηγούν σε απελευθέρωση της αγοράς εργασίας από συλλογικές ρυθμίσεις που δημιουργούν αυξημένο κόστος εργασίας (...) Οι αλλαγές αποσκοπούν στη μείωση του εργασιακού κόστους και την ευελιξία των συνθηκών απασχολήσεως (...) Αμβλύνθηκαν τα προβλήματα που προέκυπταν από την παντελή έλλειψη ευελιξίας στις προσλήψεις και τις απολύσεις (...) Η ευελιξία της αγοράς εργασίας θα αποτελέσει βασικό μηχανισμό αυξήσεως της παραγωγικής απασχολήσεως και κατ' επέκταση ανακάμψεως και αναπτύξεως της οικονομίας τα επόμενα έτη». Γίνεται φανερό επομένως ότι οι καπιταλιστικές επενδύσεις δε θα βελτιώσουν τη ζωή της εργατικής τάξης. Θα γίνουν επενδύσεις, θα υπάρχουν κέρδη, αλλά οι τσακισμένοι μισθοί και η ευελιξία στην αγορά εργασίας, που βασανίζουν τους εργάτες, θα συνεχίζουν να υπάρχουν. Και δεν μπορεί να έχουν ιδανικό τους μια ζωή με μειωμένες απαιτήσεις ως προς τις ανάγκες τους, ζωή εξαθλίωσης και φτώχειας. Υπάρχει και ο δρόμος πάλης για κοινωνία και οικονομία χωρίς μεγαλοεπιχειρηματίες, χωρίς κέρδη, με την παραγωγή και τον πλούτο στα χέρια του λαού.

Η «πλύστρα», το «πλυντήριο» και ο «σταύλος του (χρυσ)αυγή-ου»

Η «πλύστρα», το «πλυντήριο» και ο «σταύλος του (χρυσ)αυγή-ου»

Φαίνεται ότι ο Τράγκας κατέληξε στο πλάνο του:

Μια φορά (τουλάχιστον) κάθε μήνα, θα διαθέτει τον δημοσιογραφικό ογκόλιθο που κουβαλάει μέσα του (σ.σ.: τον εαυτό του, δηλαδή...) στην υπηρεσία της Χρυσής Αυγής.

Συγκεκριμένα, θα διατίθεται να φέρει σε πέρας την - όντως σιχαμερή - δουλειά του ξεπλύματος της ναζιστικής συμμορίας. Ηδη, προχτές παρακολουθήσαμε τη δεύτερη τέτοιου είδους τηλεοπτική εκπομπή του Τράγκα.

Η «πλύστρα»...

Πρέπει να ομολογήσουμε, πάντως, ότι τούτη τη φορά ήταν πιο ντροπαλός. Δεν είχε 4 χρυσαυγίτες στο στούντιο, όπως την πρώτη φορά. Είχε... μόνο δύο. Ισως, γιατί ο ένας από τους δύο ήταν το «φιλαράκι» του (το λέμε με την έννοια της οικειότητας που διαπίστωσε ο τηλεθεατής ότι έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους), ο «Φύρερ» των χιτλεροειδών, ο Μιχαλολιάκος.

Ο Τράγκας - «πλύστρα» των νεοναζί είναι μάλλον ο κατάλληλος άνθρωπος για να συμβάλει στην επιχείρηση αποστιγματισμού των ναζιστών και της «εξοικείωσης» της κοινωνίας με το φίδι. Οχι μόνο λόγω πρότερου δημοσιογραφικού βίου. Αλλά - και κυρίως - διότι είναι τόσο «αντισυστημικός» όσο ακριβώς και οι χρυσαυγίτες ομόσταυλοί του. Το γράφει και στη «λίστα Λαγκάρντ», άλλωστε...

...το «πλυντήριο»...

Ομως κάθε καλή πλύστρα πρέπει να έχει και καλά εργαλεία. Εν προκειμένω, να έχει καλό«πλυντήριο». Για να είμαστε βέβαια ειλικρινείς, δεν ξέρουμε πόσο καλό «πλυντήριο» είναι ο τηλεοπτικός σταθμός «Σκάι». Πανελλαδικής εμβέλειας, όμως, είναι...

Στα επιπλέον «προσόντα» του «Σκάι», που του επιτρέπουν να διατίθεται σαν «πλυντήριο» της Χρυσής Αυγής, είναι ότι ανήκει στο συγκρότημα του εφοπλιστή Αλαφούζου. Εδώ, να διευκρινίσουμε ότι αναφερόμενοι στην εφοπλιστική ιδιότητα του Αλαφούζου, καθόλου δεν εννοούμε (ούτε καν υπονοούμε) τα όσα σημείωνε η βρετανική εφημερίδα «Guardian», η οποία σε πρόσφατο άρθρο της υποστήριζε: «Εν μέσω φημών για υποστήριξη από πλούσιους εφοπλιστές, κατάφερε (σ.σ.: η Χρυσή Αυγή) να ανοίξει γραφεία του κόμματος σε όλη την Ελλάδα».

...και ο «σταύλος του (χρυσ)αυγή-ου»

Εκείνο που εννοούμε και εκείνο που λέμε είναι ότι το συγκρότημα Αλαφούζου έχει μια σχετική «ειδίκευση» στη «μαυρίλα», που δε θα είχαν λόγο να μην την αναγνωρίσουν οι χρυσαυγίτες. Για παράδειγμα, πολύ πριν ο «Σκάι» μετατραπεί στις εκπομπές του Τράγκα σε«σταύλο του (χρυσ)αυγή-ου», είχε προηγηθεί η «Καθημερινή».

Συγκεκριμένα, ήταν η «Καθημερινή» που, στο αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά, έγραφε ήδη από τις 4/8/2007 (ανήμερα, δηλαδή, της κήρυξης της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου») ότι η διακυβέρνηση Μεταξά πορεύτηκε με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού»καθεστώτος...

Ηταν, επίσης, η «Καθημερινή» που στις 16/09/12 (σ.σ.: τώρα πρόσφατα, δηλαδή...) φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία»,όπου ο συντάκτης τόνιζε με πάθος:

«Οσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει»...

*

Οπως βλέπετε, το συγκρότημα Αλαφούζου είχε ανακαλύψει τα «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος της φασιστικής μεταξικής δικτατορίας, την οποία εξυμνούν οι χρυσαυγίτες,

και είχε δώσει χώρο σε απόψεις που απευθύνουν «ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στη Χρυσή Αυγή», πολύ πριν συναντηθεί με τον Τράγκα.

Επομένως, και ο κύριος Τράγκας ήξερε τι πούλαγε, πηγαίνοντας στον «Σκάι», και ο Αλαφούζος ήξερε τι αγόραζε. Σα να λέμε, δηλαδή, κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ολοι και όλες στον αγώνα για τις Συμβάσεις

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Υψώνουν «δίχτυ προστασίας» στη ζωή του εργαζόμενου

Το περιεχόμενο των Συμβάσεων αφορά όλη την εργατική οικογένεια

Δίκτυ προστασίας συνολικά στη ζωή των εργαζομένων «απλώνουν» οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αφού το περιεχόμενό τους δεν αφορά μόνο οικονομικά ζητήματα, αλλά πλήθος ρυθμίσεων που αφορούν ολόκληρη την εργατική οικογένεια.

Μέσα από το «χτύπημα» των Συμβάσεων οι εργοδότες επιχειρούν όχι μόνο να μειώσουν τους μισθούς που μέχρι σήμερα έπαιρναν οι εργαζόμενοι αλλά και να χτυπήσουν μια σειρά άλλα δικαιώματα, όπως ωράρια, άδειες, μέτρα ασφάλειας. Δικαιώματα από την κατάργηση των οποίων η μεν εργοδοσία θα μετρήσει νέα οφέλη, οι δε εργάτες θα μετρήσουν νέα χειροτέρευση της ζωής τους. Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοια δικαιώματα «χτυπιούνται» ήδη μέσα από νέες επιχειρησιακές Συμβάσεις, κάτω από την αδιαλλαξία με την οποία οι εργοδότες προσέρχονται στις διαπραγματεύσεις για τις κλαδικές Συμβάσεις, αλλά και την αγριότητα με την οποία οι εργοδότες εξαπολύουν επίθεση αξιοποιώντας το συμβιβασμό και την ηττοπάθεια που εδώ και χρόνια καλλιεργούν στους εργάτες οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις.

Συμβάσεις και ασφάλεια των εργαζομένων

Υπάρχουν ρυθμίσεις σε κλαδικές Συμβάσεις που αφορούν σε μέτρα προστασίας των εργαζομένων. Εργαζομένων που λόγω του αντικειμένου εργασίας τους εκτίθενται σε αυξημένους κινδύνους. Για παράδειγμα, η Σύμβαση των εργαζομένων στις Ιδιωτικές Κλινικές κατοχύρωνε μέχρι πέρυσι μειωμένο ωράριο εργασίας για τους εργαζόμενους σε μικροβιολογικά και ακτινολογικά εργαστήρια (6 ώρες το χειμώνα και 5,5 το καλοκαίρι). Κάτι που καταργήθηκε με την κλαδική Σύμβαση που υπέγραψαν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και διάφοροι... «Ανεξάρτητοι» με τους μεγαλοκλινικάρχες, με αποτέλεσμα οι εργοδότες να κερδίσουν από κάθε εργαζόμενο γύρω στις 50 ώρες επιπρόσθετης απλήρωτης δουλειάς το μήνα. Η συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων είναι εκτεθειμένη σε ακτινοβολίες και άλλους κινδύνους, όπως λοιμώδη νοσήματα. Επίσης, πριν τη νέα συμφωνία, η Σύμβαση κατοχύρωνε ειδικές άδειες των ακτινολόγων (30 ημέρες το χρόνο για την προστασία τους από τη λευχαιμία), των εργαζομένων σε χειρουργεία, Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, Μονάδες Τεχνητού Νεφρού.

Αντίστοιχα, στη Σύμβαση των λιθογράφων προβλέπονταν ρυθμίσεις όπως για την ελάχιστη σύνθεση των μηχανών, δηλαδή πόσοι και ποιας ειδικότητας εργάτες πρέπει να δουλεύουν σε κάθε μηχανή. Κάτι που συνδέεται με την αποτροπή εργατικών «ατυχημάτων».

Συμβάσεις και στήριξη των εργατριών

Χαρακτηριστικά της αξίας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας είναι και οι ρυθμίσεις που αποτελούν σημαντική στήριξη συνολικά για την οικογένεια του εργάτη, αλλά και ειδικότερα για τις εργάτριες, ειδικά τις μανάδες.

Για παράδειγμα, η κλαδική σύμβαση του Φαρμάκου περιελάμβανε όρους όπως:

• Αδεια θηλασμού (μία ώρα μειωμένο ωράριο για 30 μήνες μετά τον τοκετό).
• Γονική άδεια ανατροφής του παιδιού. Μετά τη λήξη της άδειας μητρότητας ένας από τους δυο γονείς δικαιούται 3,5 μήνες άδειας άνευ αποδοχών μέχρι το παιδί να συμπληρώσει τα 3 έτη.
• Επίδομα παιδικού σταθμού (400 ευρώ το χρόνο για κάθε παιδί).
• Ευνοϊκές ρυθμίσεις για μονογονεϊκές οικογένειες, μειωμένο ωράριο για γονείς με ανάπηρα παιδιά.
• Για γυναίκες εγκυμονούσες που κάνουν βαριές κι ανθυγιεινές εργασίες, πρόβλεψη να μεταφέρονται σε άλλο πόστο χωρίς καμία επίπτωση στα δικαιώματά τους.

Οι κατακτήσεις αυτές του κλάδου σήμερα απειλούνται αφενός λόγω της αδιαλλαξίας των εργοδοτών, αφετέρου λόγω της στάσης των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομη Παρέμβαση» που στηρίζουν ευθέως την εργοδοσία. Οι συγκεκριμένες παρατάξεις που συγκροτούν την πλειοψηφία της διασπαστικής Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών (την οποία οι φαρμακοβιομήχανοι αναγνωρίζουν πλέον ως την «αντιπροσωπευτική» του κλάδου) συζητούν με τους εργοδότες έχοντας - ήδη - εξαιρέσει από το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων κατακτήσεις όπως:

• Το ωράριο. Σήμερα ισχύει 5ήμερο - 40ωρο, από Δευτέρα ως Παρασκευή. Αν ένας φαρμακοϋπάλληλος εργαστεί Σάββατο, το πληρώνεται ως αργία.
• Τα μισθολογικά κλιμάκια, η κατοχύρωση του κατώτερου μισθού στα 870 ευρώ κ.ά.
• Επίσης απουσιάζουν εντελώς το επίδομα 2% για τους αποφοίτους επαγγελματικών σχολών και οι ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα άτομα με περιορισμένη ικανότητα για εργασία (ΑμεΑ, χρόνια πάσχοντες κλπ).
• Μειώνονται κατά 1% - 2% διάφορα επιδόματα υπαλλήλων και εργατών (τριετίας, πολυετίας, 2ου πτυχίου ΑΕΙ, ζύγισης και ανάμειξης πρώτων υλών κ.ά.).

Αλλοι θεσμικοί όροι που υπάρχουν στη ΣΣΕ του Φαρμάκου ήταν: Αδεια γάμου (10 μέρες). Αδεια για αιμοδοσία. Εφάπαξ 1.000 ευρώ για όσους συνταξιοδοτούνται με πλήρη σύνταξη. Για μαθητές και φοιτητές εργαζόμενους άδειες για να δίνουν εξετάσεις. Ο οπτικός έλεγχος των σκευασμάτων επιτρέπεται να διαρκεί μέχρι 4 ώρες τη μέρα για κάθε εργαζόμενο, ώστε να προστατεύεται η υγεία του.

Οι εργοδότες δε θέλουν κλαδικές Συμβάσεις

Σύμφωνα με έκθεση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα παρατηρείται ελαχιστοποίηση της σύναψης νέων κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων, ενώ από την άλλη υπάρχει δραστική αύξηση των επιχειρησιακών με χειρότερους όρους απ' αυτούς που προβλέπονταν στις παλιότερες Συμβάσεις.

Συγκεκριμένα, μέσα στο 2012 υπεγράφησαν μόλις 11 ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις εργασίας, 26 κλαδικές συμβάσεις (εθνικές και τοπικές) και 975 επιχειρησιακές Συμβάσεις. Και αυτό όταν το 2008, είχαν συναφθεί 89 ομοιοεπαγγελματικές, 142 κλαδικές και μόλις 215 επιχειρησιακές. Η μεσοσταθμική μείωση μισθών και μεροκαμάτων μέσα στο 2012 ανήλθε στο 18,8%, γεγονός που αιτιολογεί και την επιδίωξη από την πλευρά της εργοδοσίας να υπογράφει επιχειρησιακές Συμβάσεις - οι περισσότερες εκ των οποίων συνάπτονται όχι από τα επιχειρησιακά σωματεία, αλλά από «Ενώσεις Προσώπων».

Οι επιχειρησιακές Συμβάσεις

Βοήθεια στην εργοδοσία - που αναζητά τρόπους να προστατεύσει τα κέρδη της - σπεύδουν να προσφέρουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις που υπογράφουν επιχειρησιακές Συμβάσεις με κατάργηση μιας σειράς κατακτήσεων, χωρίς αγώνες, έχοντας εδώ και χρόνια φροντίσει να καλλιεργήσουν στους εργαζόμενους συμβιβασμό και ηττοπάθεια.

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της νέας επιχειρησιακής Σύμβασης στην «ΚΟΣΜΟΤΕ». ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ συμφώνησαν σε μείωση μισθών κατά 13% στους νεοπροσλαμβανόμενους και κατά 7% στους βασικούς μισθούς όλων των υπόλοιπων μισθολογικών κλιμακίων. Ταυτόχρονα, συμφώνησαν στην κατάργηση της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας για όσους εργαζόμενους προσλαμβάνονται στην «ΚΟΣΜΟΤΕ» και πριν δούλευαν σε άλλες εταιρείες.

Στους ναυτιλιακούς υπαλλήλους, ΠΑΣΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» υπέγραψαν τριετή επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που, για τους εργαζόμενους στα πρώτα 6 κλιμάκια (κάθε χρόνος εργασίας συνιστά και κλιμάκιο) προβλέπει μειώσεις μισθών από 120 - 140 ευρώ. Σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους που δουλεύουν πάνω από 6 χρόνια στην εταιρεία, ο μισθός «παγώνει». Για όλους τους εργαζόμενους κόβονται οι αυξήσεις που προβλέπονταν ανά τριετία. Τέλος, καταργούνται εντελώς τα επιδόματα: «ισολογισμού», «κομπιούτερ για λογιστές και βοηθούς λογιστές» και «διαχείρισης». Μειώνεται στο μισό το επίδομα εκτός έδρας.

Α.Κ.

    

Ολοι και όλες στον αγώνα για τις Συμβάσεις

Να συνεχιστεί το πλατύ άνοιγμα σε κάθε κλάδο, για δουλειά με δικαιώματα

Την Πέμπτη 23 Μάη, δεκάδες Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, με τα συλλαλητήρια που διοργανώνουν σε όλη τη χώρα, δίνουν απάντηση στη στρατηγική επιδίωξη του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης να καταργήσουν οριστικά τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) και ό,τι εργατικό δικαίωμα έχει απομείνει, να τσακίσουν το συνδικαλιστικό κίνημα.

Τα σχέδια κατάργησης των ΣΣΕ πρέπει να σημάνουν ξεσηκωμό σε όλο τον εργαζόμενο λαό, αφού απειλούν να «γκρεμίσουν» όχι μόνο τους μισθούς αλλά και μια σειρά άλλες ευνοϊκές ρυθμίσεις. Αποτελούν «βόμβα» για την Κοινωνική Ασφάλιση (αφού το ύψος των μισθών καθορίζει και το ύψος των συντάξεων, τους πόρους για τα Ταμεία, συνεπώς και όλες τις παροχές), σηματοδοτούν τον κίνδυνο ακόμα μεγαλύτερης εγκατάλειψης των ανέργων (οι μισθοί καθορίζουν τα έσοδα του ΟΑΕΔ, ο κατώτατος μισθός διαμορφώνει το επίδομα ανεργίας).

Γι' αυτό και η μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις της Πέμπτης πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των συνδικάτων, των εργαζομένων. Να οργανωθεί με σχέδιο το άνοιγμα σε κάθε κλάδο, να γίνουν συνελεύσεις, συσκέψεις, να πραγματοποιηθεί ουσιαστική συζήτηση σε όσο το δυνατόν περισσότερους τόπους δουλειάς, να αναδειχτεί, γιατί η εργατική τάξη πρέπει να οργανώσει σκληρή μάχη ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο και όσους τη θέλουν να δουλεύει χωρίς κανένα δικαίωμα, κανένα μέτρο προστασίας.

Στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ καλούν οι Ομοσπονδίες:Οικοδόμων, Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, Τύπου - Χάρτου, Φαρμάκου, Λογιστών, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, Συνταξιούχων ΙΚΑ - ΕΤΜ, Εμφιαλωμένων Ποτών, Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας. Ακόμα, τα Εργατικά Κέντρα: Αγρινίου, Αρτας, Δωδεκανήσου, Ζακύνθου, Θεσπρωτίας, Λάρισας, Λαυρίου, Λευκάδας, Νάουσας, Παλλεσβιακό, Σάμου, Φωκίδας.

Επίσης, στις κινητοποιήσεις καλούν το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) και η Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ).

Η ΓΣΕΕ νομιμοποίησε τις περικοπές των μισθών

Η κινητοποίηση της Πέμπτης γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη μετά τη λήξης της μετενέργειας στις 15 Μάη για 42 ακόμα κλαδικές Συμβάσεις, που ανοίγει το δρόμο σε παραπέρα επέκταση των επιχειρησιακών και ατομικών Συμβάσεων, αλλά και στο φόντο της άκρως αρνητικής εξέλιξης με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, την οποία η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, έριξε βορά στις ορέξεις της μεγαλοεργοδοσίας και της κυβέρνησης.

Η νέα «Σύμβαση» δεν «πιάνει» καθόλου οικονομικά ζητήματα, «επιβλήθηκαν νομοθετικές παρεμβάσεις», αναφέρει. Επικυρώνει τη μείωση των μισθών κατά 22% και 32% του κατώτατου μισθού που έγινε με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) του Φλεβάρη του 2012. Αναφέρει ακόμα ότι «διατηρείται σε ισχύ κωδικοποιημένη η διάταξη σειράς προηγούμενων ΕΓΣΣΕ, διαιτητικών αποφάσεων και κυρωτικών τους νόμων, ότι το επίδομα γάμου χορηγείται σε όλους τους μισθωτούς ανεξαρτήτως φύλου» και ότι εξακολουθούν να ισχύουν «όλοι οι θεσμικοί όροι εργασίας» (όπως π.χ. οι άδειες), που θεσπίσθηκαν με τις προηγούμενες ΕΓΣΣΕ.

Το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ συμφώνησε να αφήσει στο απυρόβλητο τα οικονομικά ζητήματα και να αποδεχτεί ως «τετελεσμένα» τις νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης, έχει ως αποτέλεσμα και με τη δική της υπογραφή πλέον, να γίνεται αποδεκτό:

• Η κατάργηση της προηγούμενης ΕΓΣΣΕ, οι περικοπές στον κατώτερο μισθό από τα 751 ευρώ μεικτά για όλους, στα 586 ευρώ μεικτά για τους άνω των 25 ετών και στα 511 ευρώ μεικτά για τους νεότερους.
• Η κατάργηση των ωριμάνσεων (τριετιών) που συμπληρώνονται από εδώ και στο εξής και το πάγωμα των παλιότερων, στο επίπεδο που είχαν διαμορφωθεί.
• Η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και η αναγόρευση της εκάστοτε κυβέρνησης σε απόλυτο ρυθμιστή.

Ειδικά μάλιστα για το τελευταίο είναι χαρακτηριστικό ότι η ΓΣΕΕ συνυπέγραψε με τους εργοδότες, πως η μόνη περίπτωση να διαπραγματευτούν για τα οικονομικά, είναι αν η κυβέρνηση δεήσει να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο για την ΕΓΣΣΕ που έχει ψηφίσει (Βλέπε Προοίμιο ΕΓΣΣΕ). Δηλαδή, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επαφίεται στον «φιλεργατικό πατριωτισμό της κυβέρνησης». Στην πραγματικότητα δηλαδή, πέραν της νομιμοποίησης που έδωσε σε όλες τις μέχρι τώρα αντεργατικές ανατροπές στους μισθούς και στις συμβάσεις, αποδεχόμενη την κυβέρνηση ως ρυθμιστή και διαμορφωτή των συμβάσεων, ανοίγει το δρόμο για την εφαρμογή και του νέου Μηχανισμού διαμόρφωσης των κατώτερων μισθών -διάταξη που ήδη έχει ψηφίσει η κυβέρνηση- με τον οποίο οι μισθοί μπαίνουν κάτω από την Δαμόκλειο Σπάθη της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας.

Μετά απ' όλα αυτά, η απλή επανάληψη στη νέα ΕΓΣΣΕ των θεσμικών ζητημάτων (κυρίως αδειών) και η προσωρινή απόδοση μέχρι τέλους του χρόνου του επιδόματος γάμου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντισταθμίσει τις τεράστιες απώλειες των εργαζομένων και κυρίως ν' αποτρέψει τους νέους κινδύνους που ελλοχεύουν για μισθούς και Συμβάσεις. Και είναι άκρως προκλητικό, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να ισχυρίζεται ότι έτσι «έσωσε το θεσμό της ΕΓΣΣΕ». Το μόνο που πέτυχε η ΓΣΕΕ, είναι να βάλει και πάλι πλάτη στην αντεργατική επίθεση, να υποταχτεί άνευ όρων στη «νομιμότητα» που υπαγορεύουν κυβέρνηση και μονοπώλια και να δώσει νέα ώθηση στην αντεργατική επίθεση, ρίχνοντας νερό στο μύλο των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των μεγαλεμπόρων. Εκεί ακριβώς οδηγεί και η αποδοχή από τη ΓΣΕΕ, ακόμα και στο προοίμιο της ΕΓΣΣΕ, «... εξεύρεση λύσεων με σκοπό την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας...»

Αυτή ακριβώς η στρατηγική και η αποθέωση του «Κοινωνικού Διαλόγου», για τον οποίο επαίρεται η πλειοψηφία, αποθρασύνει τον ΣΕΒ, που ζητάει νέα προνόμια, νέες απαλλαγές, ακόμα και στις εισφορές προς τους ασφαλιστικούς Οργανισμούς που ήδη βουλιάζουν από την εισφοροδιαφυγή των επιχειρήσεων, ενώ θέτει συνολικό ζήτημα για την κατάργηση του επιδόματος γάμου, το οποίο προτείνει να χαρακτηριστεί ως προνοιακή στήριξη σε κάποιες μόνο οικογένειες και όχι ως τμήμα της μισθολογικής αμοιβής για κάθε έγγαμο εργαζόμενο.

Να γίνει καθολικό αίτημα η υπογραφή Συμβάσεων

Οι δυσμενείς αυτές εξελίξεις δεν πρέπει να αφήσουν αδιάφορο κανέναν εργαζόμενο. Πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να οδηγήσουν στην ηττοπάθεια και στην αποστράτευση όπως θα ήθελε ο ΣΕΒ και οι συν-αυτώ. Οι εργάτες και τα συνδικάτα δεν πρέπει να εγκαταλείψουν το μετερίζι των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Με κάθε κόστος, με κάθε μέσο, έχουν τη δύναμη, πρέπει και μπορούν να υπερασπιστούν τις Συλλογικές Συμβάσεις, να ανακόψουν την επίθεση που δέχονται. Με το όπλο της ταξικής οργάνωσης, σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε επιχείρηση και κλάδο να σχεδιαστεί η πάλη για αξιοπρεπείς μισθούς, για δουλειά με δικαιώματα. Να γίνει καθολικό αίτημα όλων των κλάδων και όλων των σωματείων η υπογραφή νέων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής οικογένειας. Σύσσωμη η εργατική τάξη να διεκδικήσει την επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, χωρίς διάκριση στην ηλικία και αυτό να είναι η βάση για διαπραγματεύσεις και διεκδίκηση από τους εργοδότες, παραπέρα αυξήσεων.

Γιατί ακριβώς, μέσα σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι δέχονται ολόπλευρη επίθεση, πρέπει να υπερασπιστούν με νύχια και με δόντια μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις τους, τη συλλογική προστασία απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία και επιθετικότητα, τη συλλογική οργάνωση και πάλη για δικαιώματα ενιαία, για όλη την τάξη τους.

Γ.ΖΑΧ.

    

Πολύμορφες ετοιμασίες

Τα παραρτήματα του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, μπροστά και στα συλλαλητήρια στις 23 Μάη, προχωρούν σε παραστάσεις διαμαρτυρίας:

• Αύριο Δευτέρα 20 Μάη, στο ΙΚΑ στο Ιλιον και στη ΔΕΗ στο Περιστέρι.
• Την Τρίτη 21 Μάη στους ΟΑΕΔ σε Βύρωνα, Παλλήνη και Περιστέρι και στο ΙΚΑ στη Γλυφάδα.
• Την Τετάρτη 22 Μάη στα ΙΚΑ σε Μενίδι και Ανω Λιόσια και στους ΟΑΕΔ σε Γαλάτσι και Ιλιον.

Η Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου, προχωρά σε σειρά περιοδειών στους τόπους δουλειάς. Αύριο Δευτέρα 20 Μάη, το κλαδικό των Χαρτεργατών της Αττικής θα προχωρήσει σε περιοδεία, συγκεντρώσεις και ομιλίες στα εργοστάσια της SOFTEX, του «Χρυσανθακόπουλου», του «Δραγούνη» και της «Intertrade».

Το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Ταχυδρομείων - Ταχυμεταφορών Αττικής (ΣΕΤΤΑ) την Τετάρτη 22 Μάη, στις 7 μ.μ. στα γραφεία του ΕΚΑ (Γ' Σεπτεμβρίου 48β και Μάρνη, 3ος όροφος) απευθύνοντας κάλεσμα συμμετοχής στα ΔΣ των σωματείων του κλάδου.

Οι Λαϊκές Επιτροπές και Επιτροπές Ανέργων Νίκαιας και Κορυδαλλού την Τρίτη στις 9 το πρωί θα κάνουν παρέμβαση στα ιατρεία του ΕΟΠΥΥ στη Νίκαια (οδός Μούγλων). Για την Τετάρτη έχουν προγραμματίσει στις 6.30 μ.μ. πικετοφορίες στις γειτονιές.