Ανακοίνωση της ΕΠ Αν. Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ για προβοκατόρικo δημοσίευμα

 Ανακοίνωση της ΕΠ Αν. Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ για προβοκατόρικo δημοσίευμα

Σε ανακοίνωση της η ΕΠ Αν Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ σχετικά για προβοκατόρικα δημοσιεύματα σημειώνει:

«Τις τελευταίες μέρες πολλαπλασιάζονται τα προβοκατόρικα δημοσιεύματα για το ΚΚΕ και τη Λαϊκή Συσπείρωση, (συνδυασμός που στηρίζεται από το ΚΚΕ στις τοπικές εκλογές) στην περιβόητη μπλοκόσφαιρα, που διαστρεβλώνουν θέσεις και φτάνουν ως το σημείο κατασκευής ειδήσεων και γεγονότων που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Ένα τέτοιο δημοσίευμα αναπαράγεται από γνωστή "αριστερής" προελεύσεως ιστοσελίδα στην Κομοτηνή. Με βάση λοιπόν "έγκυρες" πληροφορίες η Λαϊκή Συσπείρωση ή το ΚΚΕ πρότεινε στην αντιπεριφερειάρχη Έβρου  Νικολάου, να είναι υποψήφια αντιπεριφερειάρχης Έβρου με το ψηφοδέλτιο που στηρίζεται από το ΚΚΕ.

Παραφράζοντας τη γνωστή γαλλική ρήση μπορούμε να ανταπαντήσουμε στον κατασκευαστή αυτής της είδησης:

Ο Αυριανισμός πέθανε. Ζήτω ο αυριανισμός!

Άλλωστε αυτοί που προσπαθούν είτε να περισώσουν τα εναπομείναντα κομμάτια της σοσιαλδημοκρατίας που φορούν τη φανέλα του ανεξάρτητου προεκλογικά, είτε από την άλλη μετακομίζουν στην Κουμουνδούρου όπως απέδειξε και η Αυγή με αντίστοιχες πολλαπλές κατασκευασμένες ειδήσεις τελευταία για το ΚΚΕ, είχαν άξιο μισθό στον γκαιμπελισμό από την εποχή της δόξας της Αυριανής. Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ έχει ήδη ανακοινώσει υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Έβρου έγκαιρα το σύντροφο Τάσο Βλισίδη και ποτέ δεν έκανε τέτοια συζήτηση. Αλλά βέβαια στη βρώμικη δουλειά η ανεπιβεβαίωτη πληροφορία είναι σημαντικότερη από το ίδιο το γεγονός.

Τα υπόλοιπα του δημοσιεύματος με τις γελοίες γενικεύσεις, γιατί συμμετείχε ο περιφερειακός σύμβουλος Χρήστος Τρέλλης σε έκθεση τροφίμων και ποτών είναι αστεία. Ακόμη και εκεί ο γκαιμπελίσκος κατασκευαστής ολισθαίνει σε ένα ακόμη ψέμα. Στο περιφερειακό συμβούλιο ή την Οικονομική Επιτροπή, η Λαϊκή Συσπείρωση έχει καταθέσει προτάσεις για λαϊκά προβλήματα που υπερψηφίστηκαν κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος ενάντια στο κλείσιμο της ΕΒΖ, το ξεπούλημα της ΣΕΚΑΠ, τα προβλήματα της κτηνοτροφίας και της ευλογιάς, για τα χαράτσια του ΕΛΓΑ, τα διόδια, ή ζητήματα που δεν ήταν απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα όπως έργα υποδομών, σχολικών κτηρίων, αρδευτικών, γεωτρήσεων, αποστραγγιστικών, βελτίωση επαρχιακού οδικού δικτύου, προγράμματα των ΔΑΟΚ της Περιφέρειας και των Π Ενοτήτων, κλπ.

Γι ακόμη μια φορά όμως άξιος ο μισθός τους!!!»

902.gr

Ο Ένγκελς για το κράτος

 Ο Ένγκελς για το κράτος

Αποσπάσματα από την ''Καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους'' 

Το κράτος δεν είναι, λοιπόν, σε καμία περίπτωση μια δύναμη που επιβλήθηκε στην κοινωνία απ’ έξω. Το κράτος δεν είναι επίσης η ‘πραγματοποίηση της ηθικής ιδέας, η ‘εικόνα και η πραγματοποίηση του ορθού λόγου’, όπως ισχυρίζεται ο Χέγκελ. Το κράτος είναι προϊόν της κοινωνίας σε ορισμένη βαθμίδα εξέλιξης. Είναι η ομολογία ότι η κοινωνία αυτή μπερδεύτηκε σε μία αξεδιάλυτη αντίφαση με τον ίδιο τον εαυτό της, ότι διασπάστηκε σε ασυμφιλίωτες αντιθέσεις που είναι ανήμπορη να παραμερίσει. Και για να μη φθείρουν αυτές οι αντιθέσεις, οι τάξεις με τα αντιμαχόμενα οικονομικά συμφέροντα τον εαυτό τους και την κοινωνία σ’ έναν άκαρπο αγώνα, έγινε αναγκαία μια δύναμη που φαινομενικά στέκεται πάνω από την κοινωνία, για να μετριάζει τη σύγκρουση, για να την κρατάει μέσα στα όρια της ‘τάξης’. Και η δύναμη αυτή που βγήκε από την κοινωνία, αλλά που τοποθετήθηκε πάνω από αυτήν, που όλο και περισσότερο αποξενώνεται από αυτήν, είναι το κράτος. [...]

Επειδή το κράτος δημιουργήθηκε από την ανάγκη να χαλιναγωγούνται οι ταξικές αντιθέσεις, και επειδή ταυτόχρονα γεννήθηκε μέσα στη σύγκρουση αυτών των τάξεων, είναι κατά κανόνα κράτος της πιο ισχυρής, οικονομικά κυρίαρχης τάξης, που με τη βοήθεια του κράτους γίνεται και πολιτικά κυρίαρχη τάξη, και έτσι αποκτά νέα μέσα για την κατάπνιξη και την εκμετάλλευση της καταπιεζόμενης τάξης. Έτσι, το αρχαίο κράτος ήταν πριν απ’ όλα κράτος των δουλοκτητών για την καταπίεση των δούλων, όπως το φεουδαρχικό κράτος ήταν όργανο των ευγενών για την καταπίεση των δουλοπαροίκων και των κολίγων, και το σύγχρονο αντιπροσωπευτικό κράτος είναι όργανο εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο. Κατ’ εξαίρεση ωστόσο παρουσιάζονται περίοδοι, όπου οι ανταγωνιζόμενες τάξεις κρατού τόσο πολύ την ισορροπία μεταξύ τους, που η κρατική εξουσία σα φαινομενικός μεσάζοντας αποκτάει για μια στιγμή μια κάποια ανεξαρτησία απέναντι και στις δύο. Τέτοια ήταν η απόλυτη μοναρχία του 17^ου και 18^ου αιώνα, που εξισορροπεί μεταξύ τους τους ευγενείς και την αστική τάξη. Τέτοιος ήταν ο βοναπαρτισμός της πρώτης και ιδίως της δεύτερης γαλλικής αυτoκρατορίας, που χρησιμοποίησε το προλεταριάτο ενάντια στην αστική τάξη και την αστική τάξη ενάντια στο προλεταριάτο. [...]

Το κράτος λοιπόν δεν υπάρχει από καταβολής κόσμου. Υπήρξαν κοινωνίες που τα έβγαζαν πέρα χωρίς αυτό, που δεν είχαν ιδέα από κράτος και κρατική εξουσία. Σε μια ορισμένη βαθμίδα της οικονομικής εξέλιξης, που αναγκαστικά ήταν συνδεδεμένη με τη διάσπαση της κοινωνίας σε τάξεις, το κράτος έγινε απαραίτητο εξαιτίας αυτής της διάσπασης. Πλησιάζουμε τώρα με γοργά βήματα σε μια βαθμίδα εξέλιξης της παραγωγής, όπου η ύπαρξη αυτών των τάξεων όχι μόνο έπαψε να αποτελεί ανάγκη, αλλά και γίνεται πραγματικό εμπόδιο της παραγωγής. ΟΙ τάξεις θα εξαφανιστούν το ίδιο αναπόφευκτα όπως αναπόφευκτα δημιουργήθηκαν στο παρελθόν. Με την εξαφάνιση των τάξεων θα εξαφανιστεί αναπόφευκτα το κράτος. Η κοινωνία που οργανώνει με νέο τρόπο την παραγωγή πάνω στη βάση ελεύθερης και ίσης οργάνωσης των παραγωγών, θα βάλει ολόκληρη την κρατική μηχανή εκεί που θα είναι τότε η θέση της: στο μουσείο των αρχαιοτήτων, δίπλα στο ροδάνι και το μπρούτζινο τσεκούρι. 

Η Π@@@@ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ, ΜΑ Η ΧΑΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΙ...

 Η Π@@@@ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ, ΜΑ Η ΧΑΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΙ...

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΑΠ' ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ...

...Κι είναι παραμύθι για αφελείς και ανυποψίαστους 
η οποιαδήποτε άποψη-ανάλυση περί τού αντιθέτου.

Οι καπιταλιστές όμως, ενήμεροι για τα πάντα, υποψιασμένοι και ουδόλως αφελείς, 
αυτήν την αλήθεια τη γνωρίζουν πάρα πολύ καλά και την τρέμουν...

Τρέμουν την επερχόμενη και αναπόφευκτη εξέλιξη, 
όπου αυτοί με το κράτος τους -με τα κράτη τους-δεν θα μπορούν να κυβερνούν τούς λαούς όπως πριν, 
ενώ ταυτόχρονα οι λαοί δεν θ' αντέχουν την κυριαρχία-βαρβαρότητά τους.

Τότε ακριβώς είναι που κάθε λαός θ' αναζητήσει την διέξοδο απ' τη βαρβαρότητα.

Κι αυτή η διέξοδος, η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ,
είναι Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ.

Να γιατί σήκωσε ο καπιταλισμός το φασισμό-ναζισμό απ' το νεκροκρέβατό του.
Ξέρει πως μόνο αυτός ο ΒΡΙΚΟΛΑΚΑΣ μπορεί να τον στηρίξει, έστω και προσωρινά. 
Μα για να καταφέρει ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ-ΝΑΖΙΣΜΟΣ να κερδίσει έδαφος, έχει ανάγκη από κινηματικό λαϊκό έρεισμα...

Προς αυτήν την κατεύθυνση λοιπόν, επιστρατεύουν ό,τι χειρότερο κυκλοφορεί ανάμεσά μας...
Ό,τι πιο βρωμερό και διεστραμμένο στους κόλπους τού λαού. Ό,τι έκτρωμα γεννά η λαϊκή οικογένεια... Τα σκουπίδια που ο λαός πετάει στη χωματερή....

Πρόβα τζενεράλε λοιπόν για επιβολή τής χειρότερης εκμετάλλευσης των λαών με το μαστίγιο τού φασισμού-ναζισμού, η δράση των σκουπιδιών, των φασιστοναζίδων δηλαδή, στην Ουκαρνία. 

Επιδίωξή τους; 
Το "θάψιμο" της ελπίδας των λαών.
Το "θάψιμο" κάθε εικόνας, κάθε δείγματος, κάθε λέξης, ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, που αντιπαλεύει τον καπιταλισμό, άρα και το γέννημά του, το φασισμό-ναζισμό. 

Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΝΑΖΙΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ,
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΘΑ ΣΑΡΩΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ Τ' ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ.


ΡΙΞΤΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ VIDEO, 
και θα καταλάβετε πως είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια, ότι η π@@@@να θέλει να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει... 
Δείτε λοιπόν αυτό το video να ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΑΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΝΑΖΙΔΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ,
ΜΗ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. 

Θέλουν να γυρίσουν την εργατιά, τους εργατοϋπάλληλους και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, στην εποχή τής δουλείας,
ελπίζοντας πως θα σωθεί ο καπιταλισμός. 

Μόνο που αυτό είναι παράλογο. Στην πράξη δεν βγαίνει. 
Ποιος θα καταναλώνει μετά τα παραγόμενα προϊόντα;
Μεταξύ τους οι καπιταλιστές και οι δήμιοί τους;;;
Είναι λίγοι...
Οι λαοί καταναλώνουν τα πολλά. 
Κι όταν οι λαοί δεν έχουν σάλιο στην τσέπη, 
το έργο δεν βγαίνει...

Ναι, ο καπιταλισμός δεν σώνεται, έστω κι αν χύσει το αίμα δισεκατομμυρίων ανθρώπων με πόλεμο.

Κι όμως, θα το επιχειρήσει...

Επαγρύπνηση επομένως,
γιατί
ο καπιταλισμός ξαμολάει το φασισμό-ναζισμό, πριν εξαπολύσει πόλεμο...

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ-ΝΑΖΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΟΝΑΖΙΔΕΣ, 
Μ' ΟΠΟΙΑ ΜΟΥΡΗ, 
Μ' ΟΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑ, 
Μ' ΟΠΟΙΑ ΦΟΡΕΣΙΑ
ΚΙ ΑΝ ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΟΝΤΑΙ!



ΑΠΟΚΑΛΥΨΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΣΤΕ ΤΟΥΣ!
ΑΡΚΕΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ,
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΗ ΒΡΩΜΙΑ ΤΟΥΣ. 
ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΛΟΙΠΟΝ!!!

Διάγγελμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Ουκρανίας Πετρ Σιμονένκο στα μέλη του κόμματος

Διάγγελμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Ουκρανίας Πετρ Σιμονένκο στα μέλη του κόμματος

Αγαπητοί Σύντροφοι Κομμουνιστές!

Σας γράφω σε μια απ'τις πιο δραματικές στιγμές στην ιστορία της χώρας μας. Κατά τη διάρκεια των τραγικών γεγονότων των τελευταίων τριών μηνών προκλήθηκε αιματοχυσία και χάθηκαν ζωές. Απειλήθηκε η εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, ακόμα και η ίδια της η ύπαρξη ως ενιαίο, ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος.

Τα γεγονότα αυτά είναι σύνθετα. Η συμμετοχή μεγάλων μαζών του λαού αντανακλά τη βαθιά κοινωνική δυσαρέσκεια στο πολιτικό καθεστώς του Γιανουκόβιτς και του περίγυρού του, που κυβερνούσε την χώρα άτοπα, εξαπατώντας το λαό, που δεν κράτησε τις προεκλογικές του υποσχέσεις και σ'αυτή τη δύσκολη εποχή δήλωσε δειλία εγκαταλείποντας τη θέση του. Το θράσος του στον τομέα του χρήματος, χαρακτηριστικό της συμμορίας του Γιανουκόβιτς, της λεγόμενης "Οικογένειας", αποξένωσε όλο και περισσότερο το μεγαλύτερο μέρος των υποστηρικτών και ψηφοφόρων του.


Ωστόσο οι μαζικές διαμαρτυρίες δεν έχουν αποκτήσει τη φύση της ταξικής σύγκρουσης. Έγινε μεγάλη μάχη μεταξύ των δυο παρατάξεων της ίδιας τάξης εκμεταλλευτών - της ολιγαρχικής μπουρζουαζίας, από τους οποίους πιο οργανωμένη ήταν η πλήρως προετοιμασμένη ομάδα που εντάχθηκε στις φιλοδυτικές, εθνικιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις. Αυτές οι δυνάμεις χρησιμοποίησαν εντέχνως τη δυσαρέσκεια του λαού και, με την υποστήριξή μέρους του, πραγματοποίησαν ένα πραξικόπημα.

Την ίδια στιγμή, η Δύση ανοιχτά και ανεπίσημα παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας μας, υποστηρίζοντας τις ενέργειες των δυνάμεων της δεξιάς, μιας και αποσκοπούν σε μια ριζική αλλαγή της γεωπολιτικής κατάστασης στην Ευρώπη και τον κόσμο, την καταστροφή των οικονομικών, πολιτιστικών και πνευματικών δεσμών, που υπάρχουν εδώ και αιώνες μεταξύ των λαών της Ουκρανίας και της Ρωσίας καθώς και άλλων αδελφών λαών της πρώην ΕΣΣΔ, θέλουν να παραδώσουν την Ουκρανία σαν προτεκτοράτο των ΗΠΑ, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στο ΔΝΤ και σε διάφορες πολυεθνικές εταιρίες.

Οι δυνάμεις της ακροδεξιάς, με την ανοχή του Γιανουκόβιτς, γαλουχημένες από ένα καθεστώς ρητά νεοναζιστικών δυνάμεων, ιδεολογικών κληρονόμων των εισβολέων Ναζί, συνοδεύονται από μια νέα, εξαιρετικά επικίνδυνη, αύξηση της αντικομμουνιστικής υστερίας, με καταστροφή παντού μνημείων του Λένιν και άλλων ηρώων του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, με ληστρικές επιθέσεις στα γραφεία του Κόμματός μας στο Κίεβο και σε άλλες πόλεις της χώρας, με ηθική και σωματική τρομοκρατία ενάντια στους Κομμουνιστές, και με απαίτηση της απαγόρευσης των δραστηριοτήτων του ΚΚ Ουκρανίας.

Όλα αυτά δείχνουν πως αν καταλάβουν την εξουσία, αυτές οι δυνάμεις μπορούν να προσφύγουν σε οποιαδήποτε παράνομη ενέργεια, χωρίς το φόβο της καταστολής, κατά όχι μόνο των υψηλόβαθμων στελεχών αλλά ακόμα και κατά των απλών μελών του ΚΚ.

Γι'αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι.

Υπό αυτές τις συνθήκες, κύριο μέλημά μας είναι να διατηρηθεί η δομή του κόμματος, τα στελέχη μας να είναι σε εγρήγορση και να μην υποκύψουν σε προκλήσεις.

Είναι σημαντικό να αξιοποιηθεί κάθε ευκαιρία για να διευκρινιστεί η φύση του επιχειρούμενου πραξικοπήματος και του επακόλουθου κινδύνου για τους απλούς πολίτες - απότομη επιδείνωση της οικονομίας, αύξηση της ανεργίας και χρέη σε μισθούς και συντάξεις, αύξηση των φόρων και των τιμών, ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα και περαιτέρω εξαθλίωση του λαού.

Η ηγεσία του κόμματος, η κοινοβουλευτική ομάδα στη Verkhovna Rada της Ουκρανίας, θα κάνει το παν για να εξασφαλίσει ότι παρά τις δύσκολες συνθήκες θα προστατεύσει τα συμφέροντα των εργαζομένων, θα κρατήσει το κόμμα και θα υπερασπιστεί την ακεραιότητα της Ουκρανίας.

Αγαπητοί Σύντροφοι!

Μπροστά στα νέα δεινά για το κόμμα και για τον καθένα μας, πρέπει να συσπειρωθούμε, να ενισχύσουμε τις γραμμές του κόμματος, να πολλαπλασιάσουμε τις προσπάθειες στον αγώνα για να πετύχουμε τους στόχους μας - για τον σοσιαλισμό!


via Κολινδρος

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ Μόνιμα μέτρα δημοσιονομικής εποπτείας ή το μνημόνιο «αλλιώς»...

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Μόνιμα μέτρα δημοσιονομικής εποπτείας ή το μνημόνιο «αλλιώς»...

Μόνο η αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία θα απαλλάξει το λαό από το τσάκισμα των δικαιωμάτων του και τη βάρβαρη πολιτική υπέρ των μονοπωλίων

Μπόλικος κουρνιαχτός σηκώνεται το τελευταίο διάστημα από τα κόμματα της αστικής διαχείρισης γύρω από την προοπτική «εξόδου από το μνημόνιο», ενώ παράλληλα ζωηρεύει και η συζήτηση γύρω από τα μείγματα διαχείρισης, ενόψει της πιθανολογούμενης αναιμικής ανάκαμψης του ΑΕΠ.
Σειρά από κάλπικα διλήμματα αναπτύσσονται γύρω από αυτόν τον άξονα, γύρω από την πολιτική που θα αντιμετωπίσει τα «προβλήματα» που κληροδοτεί η καπιταλιστική κρίση, που θα αναθερμάνει τον τραπεζικό δανεισμό σε όφελος των επιχειρήσεων. Η «μαγική εικόνα» συμπληρώνεται από τη συζήτηση για την επικείμενη ελάφρυνση του κρατικού χρέους, μέσω της οποίας θα απελευθερωθούν κεφάλαια, τα οποία στη συνέχεια θα προωθηθούν για τη χρηματοδότηση «επενδύσεων» σε επιλεγμένους κλάδους και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που χαρακτηρίζονται για τα ανταγωνιστικά τους πλεονεκτήματα.
Γέννημα - θρέμμα των αντιφάσεων που παράγει η πολιτική σε όφελος του κεφαλαίου, αντιφάσεις που αντανακλούν τις αξεπέραστες αντιφάσεις του καπιταλισμού, αλλά και την όξυνσή τους ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης, είναι οι κάθε είδους διαχειριστικές προτάσεις γύρω από το μείγμα της πολιτικής που θα εφαρμοστεί προκειμένου να ανακάμψουν τα επιχειρηματικά κέρδη. Το εμφανιζόμενο δίλημμα γύρω από το ποια πολιτική εκπροσώπηση και διαμεσολάβηση θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα μονοπώλια στη φάση της προσδοκώμενης ανάκαμψης, το ερώτημα «μετά το μνημόνιο τι;», βρίσκεται στο επίκεντρο των διεργασιών που συντελούνται στους κόλπους της ΕΕ.
Το «μάθημα» που πήραν από την καπιταλιστική κρίση μεταφράζεται σε μόνιμα μέτρα «ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας» απέναντι σε όλους τους λαούς των κρατών - μελών και ανεξάρτητα από το εάν υπάγονται ή όχι σε μνημόνια, δανειακές συμβάσεις και μηχανισμούς στήριξης. Συγκεκριμένα, η Κομισιόν επισημαίνει: «Τα μαθήματα που πήραμε από την πρόσφατη οικονομική και χρηματοοικονομική κρίση και την κρίση του δημόσιου χρέους οδήγησαν σε διαδοχικές μεταρρυθμίσεις των κανόνων της ΕΕ, με τη θέσπιση, μεταξύ άλλων, νέων συστημάτων εποπτείας των δημοσιονομικών και οικονομικών πολιτικών και ενός νέου δημοσιονομικού χρονοδιαγράμματος».
Επί της ουσίας, ανεξάρτητα από ονοματολογίες, πρόκειται για μνημόνια διαρκείας, στο πλαίσιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, στην ΕΕ, που όχι μόνο δεν παίρνει από βελτιώσεις αλλά που, αντίθετα, θα γίνεται όλο και πιο αντιλαϊκή. Πρόκειται για ανάγκη των μονοπωλίων που αποτελεί νομοτέλεια των εξελίξεων.

Ενισχύεται ο έλεγχος προώθησης των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων

«Η κρίση έδειξε ότι οι δυσχέρειες σε ένα κράτος - μέλος της ζώνης του ευρώ μπορεί να έχουν σημαντικές αλυσιδωτές επιπτώσεις σε γειτονικές χώρες.Συνεπώς, επιβάλλεται επιπλέον εποπτεία για να περιορίζονται τα προβλήματα προτού καταστούν συστημικά», σημειώνεται στο νέο πλαίσιο ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας που ισχύει στην ΕΕ και το οποίο επικυρώθηκε από όλες τις κυβερνήσεις των μελών της, κεντροαριστερές και κεντροδεξιές. Για τα κράτη, όπως η Ελλάδα, με υψηλό κρατικό χρέος, προβλέπονται ταχύτατοι ρυθμοί μείωσής του μέχρι και 5% το χρόνο, προκειμένου να προσεγγίσουν την «τιμή αναφοράς» (60% του ΑΕΠ). Το χρέος του ελληνικού κράτους, μετά και το «κούρεμα», διαμορφώθηκε στο τέλος του 2013 στα 321 δισ. ευρώ ή στο 175,5% του ΑΕΠ. Ανεξάρτητα ή και ταυτόχρονα με τις όποιες συνταγές διαχείρισης (νέο «κούρεμα», επιμήκυνση, χαμηλότερα επιτόκια), η «αποκατάσταση» του κρατικού χρέους στο πλαίσιο της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ θα απαιτεί διαδοχικά, χωρίς τέλος, αντιλαϊκά μέτρα.
Η «ενισχυμένη οικονομική εποπτεία» σε επίπεδο ΕΕ προβλέπει, μεταξύ άλλων, την καθήλωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων κάτω από το 3% του ΑΕΠ του κάθε κράτους, καθώς και τη μείωση του κρατικού χρέους στο 60% του ΑΕΠ, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και ετήσιους ρυθμούς. Προβλέπονται επίσης μια σειρά από κριτήρια για την παρακολούθηση και αξιολόγηση διαφόρων δημοσιονομικών μεγεθών, όπως τα εμπορικά και άλλα ελλείμματα ή πλεονάσματα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών.
Από την «κρησάρα» της Κομισιόν περνάνε επίσης και οι προβλεπόμενες δαπάνες όλων των κρατικών προϋπολογισμών. Το «Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης» προβλέπει ότι ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των κρατικών δαπανών δεν μπορεί να υπερβαίνει το ρυθμό του ΑΕΠ. «Εναλλακτικά», παρέχεται η δυνατότητα αύξησης των δαπανών πάνω από το ρυθμό του ΑΕΠ, αλλά με την αυστηρή προϋπόθεση ότι θα «αντισταθμιστούν» με τα κατάλληλα ισοδύναμα μέτρα, «όπως με τις αυξήσεις των δημοσίων εσόδων», δηλαδή με τη διόγκωση των φόρων που επιβάλλουν στους λαούς.
Οι κανόνες της ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας ισχύουν και για τα 28 κράτη της ΕΕ. Ειδικά για τους «18» της Ευρωζώνης προβλέπονται και χρηματικές κυρώσεις, μέχρι και 0,5% του παραγόμενου ΑΕΠ, καθώς επίσης και αφαίρεση των προβλεπόμενων χορηγήσεων μέσω του ΕΣΠΑ και των διαρθρωτικών ταμείων της ΕΕ, κεφάλαια για τα οποία διαγκωνίζονται οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι.
Πρόσθετες «δικλίδες ασφαλείας» προβλέπονται για τα κράτη που εντάσσονται σε προγράμματα στήριξης ή ακόμη και αυτά που αντιμετωπίζουν «δημοσιονομικές δυσχέρειες». Σε αυτό το πλαίσιο θα δέχονται τις τακτικές, ανά τρίμηνο, «αποστολές επιθεώρησης» από την Κομισιόν, ενώ θα παρέχουν και πρόσθετα στοιχεία σχετικά με το χρηματοπιστωτικό τομέα. Σε καθεστώς «ειδικής εποπτείας» θα παραμένουν τα κράτη - μέλη που βρίσκονται σε προγράμματα χρηματοδότησης από την ΕΕ, εφόσον παραμένει ανεξόφλητο το 75% της οικονομικής βοήθειας που τους δόθηκε...

Το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο»

Το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο» είναι το χρονοδιάγραμμα στενής, μήνα με το μήνα, παρακολούθησης και εποπτείας της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται σε κάθε κράτος - μέλος της λυκοσυμμαχίας. Με το νέο πλαίσιο του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», οι προβλεπόμενες κυρώσεις ενεργοποιούνται αυτόματα μετά την παρέλευση της πρώτης προθεσμίας για τη «διόρθωση του ελλείμματος», ενώ μέχρι το 2011 προβλέπονταν για τα κράτη που «κατ' επανάληψη» έχαναν τις προθεσμίες.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τους παρακάτω «σταθμούς» ελέγχου που ισχύουν για όλες τις χώρες της ΕΕ:
Νοέμβρης: Η Κομισιόν δημοσιοποιεί την «ετήσια επισκόπηση ανάπτυξης», με την οποία προσδιορίζονται οι οικονομικές προτεραιότητες για το επόμενο έτος. Στην «έκθεση του μηχανισμού επαγρύπνησης» εξετάζονται όλα τα κράτη για τυχόν αποκλίσεις και «οικονομικές ανισορροπίες». Η Κομισιόν απευθύνει συστάσεις για τα σχέδια των κρατικών προϋπολογισμών που έχουν υποβληθεί από τις χώρες της Ευρωζώνης, καθώς και τις ειδικές συστάσεις για τα κράτη με ελλείμματα πάνω από το προβλεπόμενο. Οι εν λόγω εκθέσεις αποτελούν αντικείμενο συζήτησης σε επίπεδο Γιούρογκρουπ. Στη συνέχεια και με βάση τα παραπάνω, οι κρατικοί προϋπολογισμοί εγκρίνονται από τα εθνικά Κοινοβούλια.
Φλεβάρης - Μάρτης: Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και οι αρμόδιοι επίτροποι της Κομισιόν αποφασίζουν για τις οικονομικές προτεραιότητες της ΕΕ, με βάση την «ετήσια επισκόπηση ανάπτυξης». Την ίδια περίοδο δημοσιεύονται οι «εμπεριστατωμένες αναλύσεις» της Κομισιόν που αφορούν τυχόν «δυνητικές ανισορροπίες» των κρατών. Πρόκειται για την πολιτική έγκαιρων αντιλαϊκών παρεμβάσεων, προκειμένου να αποτραπούν τυχόν μελλοντικές αποκλίσεις.
Απρίλης: Οι κυβερνήσεις των κρατών υποβάλλουν τα μεσοπρόθεσμα προγράμματα και τα «εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων», τα οποία πρέπει να «ευθυγραμμίζονται με όλες τις προηγούμενες συστάσεις της ΕΕ». Η Γιούροστατ πιστοποιεί τα στοιχεία για τα ελλείμματα ή πλεονάσματα και τα κρατικά χρέη. Την απόφαση αυτή περιμένει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση προκειμένου στη συνέχεια να ξεκινήσει και επίσημα η συζήτηση γύρω από την «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους.
Μάης: Κοινοποιούνται από την Κομισιόν οι «προσαρμοσμένες συμβουλές πολιτικής ανά χώρα» με βάση τις προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής καθώς και με τις νεότερες πληροφορίες, οι οποίες στη συνέχεια (Ιούλης) συζητούνται και αποφασίζονται σε επίπεδο Γιούρογκρουπ.
Οκτώβρης: Τα κράτη της Ευρωζώνης υποβάλλουν τα σχέδια κρατικών προϋπολογισμών για την επόμενη χρονιά. Η Κομισιόν έχει το ελεύθερο να ζητήσει τροποποιήσεις, σε περίπτωση που δεν ευθυγραμμίζονται με τους μεσοπρόθεσμους στόχους του κράτους - μέλους.
Τα παραπάνω αποτελούν πτυχές της αντιλαϊκής πολιτικής στο πλαίσιο της ΕΕ, με την οποία συμφωνούν η συγκυβέρνηση και όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, ανεξάρτητα από τις διαφορές γύρω από το μείγμα διαχείρισης που καθένας από αυτούς επιλέγει ανάλογα με τις εξελίξεις και τη συγκυρία.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, της ΕΕ, των μόνιμων αντιλαϊκών μνημονίων και του ενισχυμένου ελέγχου για την προώθηση των βάρβαρων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που έχουν ανάγκη τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, η συζήτηση για το ποιο μείγμα διαχείρισης θα φέρει τάχα «την έξοδο από τα μνημόνια» είναι άκρως αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη για το λαό.
Η λαϊκή δυσαρέσκεια για την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ μπορεί να πιάσει τόπο μόνο αν έρθει σε επαφή με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, αν συνδεθεί με την επιλογή της ρήξης με τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ που μόνο χειρότερη θα γίνεται για τους λαούς. Διέξοδο σε όφελος του λαού δίνει μόνο η μονομερής διαγραφή του χρέους, η έξοδος από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, με εργατική - λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και κεντρικό σχεδιασμό, για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, με τον ίδιο το λαό αποκλειστικό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

Στον πόλεμο πάμε με τα δικά μας εφόδια

Στον πόλεμο πάμε με τα δικά μας εφόδια

Eurokinissi

Οι εξελίξεις της βδομάδας που πέρασε, όσον αφορά στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος αναδεικνύουν ότι η αστική τάξη ρίχνει όλες τις εφεδρείες στη μάχη, αξιοποιεί όλα τα επιχειρήματα. Οι τηλεοπτικές δέκτες γέμισαν «νέα πρόσωπα», «άφθαρτους», «ακομμάτιστους», «αδοκίμαστους» όλοι υπηρέτες δοκιμασμένων αντιλαϊκών πολιτικών, όλοι ενταγμένοι στο μεγάλο «κόμμα» του κεφαλαίου.

Στο διεθνές πεδίο, το ενδιαφέρον εστιάστηκε στην αρχή της βδομάδας: Την ώρα που στην Ουκρανία γινόταν ανακοίνωση για εκεχειρία και λίγο μετά από συνάντηση της αντιπολίτευσης με την Μέρκελ, η κατάσταση φούντωσε, με χρήση πλέον και όπλων από διάφορες ομάδες και μάλιστα με τους αστούς αναλυτές να αναγνωρίζουν στο λαό της Ουκρανίας το δικαίωμα να ανατρέψει με αυτόν τον τρόπο την κυβέρνησή που είχε εκλέξει. Από κοντά οι εξελίξεις στο Κυπριακό κάνουν καθαρό ότι στη γεωπολιτική σκακιέρα χορεύουν πλέον τα βουβάλια. Το ενεργειακό αναδεικνύεται ανοιχτά ομολογημένα σε σημείο - κλειδί για την ερμηνεία των εξελίξεων.
Στο εσωτερικό μέτωπο, η βδομάδα σφραγίστηκε από τις κινητοποιήσεις των αγροτών, αλλά και την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει τα ιατρεία του ΕΟΠΥΥ. Για τον αστικό Τύπο, το κύριο ήταν οι αποκαλύψεις για τις ΜΚΟ, καθώς εστιάζουν στο θέμα της διαφθοράς, ενώ το κρίσιμο είναι ο ρόλος τους για το στέριωμα της αστικής εξουσίας.
Η ασφυξία των επαγγελματοβιοτεχνών και τα προβλήματα των κατοίκων της Κεφαλονιάς είναι από αυτά που μόνο το λαϊκό κίνημα ανέδειξε και ο αστικός Τύπος έθαψε. Το ΚΚΕ κατέθεσε ειδική τροπολογία για την Ασφάλιση και την απαγόρευση κατασχέσεων για ΕΒΕ και αγρότες, ενώ το ΠΑΜΕ στέλνει ήδη το δεύτερο πακέτο βοήθειας στην Κεφαλονιά, όπου η Επιτροπή Αγώνα βάζει στο επίκεντρο τα μεγάλα προβλήματα στο χώρο της εκπαίδευσης.
Ας δούμε ορισμένες από τις εξελίξεις:

Η Ουκρανία

Η αντιπαράθεση στην Ουκρανία έληξε προσωρινά το βράδυ της Παρασκευής με μια συμφωνία για την οποία δε φαίνεται να συμφωνούν όλες οι δυνάμεις που εμπλέκονται. Αυτό, όμως, που έγινε καθαρό είναι ότι Ευρωπαϊκή Ενωση, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και Ρωσία συγκρούονται πάνω στο κορμί της Ουκρανίας, αιματοκυλούν το λαό της για τα συμφέροντά τους, για να μοιράσουν τις αγορές, τις πρώτες ύλες, τα δίκτυα μεταφοράς της Ενέργειας. Αυτό που μόνο οι κομμουνιστές αναδεικνύουν είναι ότι ο λαός της Ουκρανίας, όπως κι όλοι οι λαοί της Ευρώπης, δεν έχει συμφέρον να ταχθεί με την πλευρά του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή, της μιας ή της άλλης λυκοσυμμαχίας, αλλά θα πρέπει να αναπτύξει, να προχωρήσει το δικό του δρόμο, τον αυτοδύναμο δρόμο ανάπτυξης για το σοσιαλισμό, για μια κοινωνία όπου πραγματικά οι λαοί θα αναπτύσσουν τη φιλία, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη μεταξύ τους.

Ο Ράσμουσεν

Πάνω στο γενικό χαμό για την Ουκρανία, συναντώνται στην Αθήνα οι υπουργοί Αμυνας της ΕΕ με παρόντα στη συνάντηση τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ. Η παρουσία του δεν είναι τυχαία και φαίνεται από την υποδοχή των αστικών ΜΜΕ. Η ελληνική κυβέρνηση παίρνει πρωτοβουλίες, επιδιώκοντας αναβάθμιση του ρόλου του ελληνικού κεφαλαίου στην ευρύτερη περιοχή. Ετσι, αξιοποιεί τόσο τη θέση της στο ΝΑΤΟ όσο και στην ΕΕ. Ράσμουσεν και Σαμαράς έκαναν δηλώσεις στο περιθώριο της συνάντησης των υπουργών Αμυνας της ΕΕ που συζητούν τις εν εξελίξει επιχειρήσεις της ΕΕ και την πορεία υλοποίησης προηγούμενων αποφάσεων που αφορούν το κάλεσμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στα κράτη - μέλη για βελτίωση της επιχειρησιακής δυνατότητας των στρατών τους.

Η αναμόρφωση

Στο θέμα της αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος, με αφορμή τις διαφοροποιήσεις ορισμένων στελεχών των αστικών κομμάτων, ενόψει τοπικοδιοικητικών εκλογών, η αστική τάξη έκανε καθαρό πως επιδιώκει «μ' έναν σμπάρο δυο τρυγόνια». Ευλογεί τις διαφοροποιήσεις, βλέποντας ότι αυτές συμβάλλουν στο γενικότερο στόχο της αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος, έτσι που μέσα από ένα ανακάτεμα προσώπων, το πολιτικό σύστημα να βγει ανανεωμένο. Ολοι μαζί επιχειρούν ένα μαζικό εγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων, σε μια πολιτική που από την κορυφή της ΕΕ ως τον τελευταίο δήμο εφαρμόζεται ενιαία, με βασικό υπόβαθρο την εξυπηρέτηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου. Οπως σημείωσε ο «Ριζοσπάστης» την επομένη των εκλογών, «αντάρτες» και επίσημα ανακηρυγμένοι θα πανηγυρίζουν όλοι μαζί αν έχουν καταφέρει να πιάσουν το λαό στην απόχη. Για τα λαϊκά συμφέροντα είναι εξίσου σημαντικό, την επομένη των εκλογών, το σύνολο των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου να μετρά απώλειες, να έχει γίνει βήμα για την ανατροπή των σημερινών συσχετισμών. Κριτήριο για μια τέτοια εξέλιξη είναι η υπερψήφιση των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ παντού, και τοπικά, και στις ευρωεκλογές, γιατί αυτό σηματοδοτεί χτύπημα στην αντιλαϊκή πολιτική απ' όποιον κι αν εκφράζεται - εφαρμόζεται.

Οι ΜΚΟ

Ευκαιρία, για να ενισχύσει το μέτωπο της αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος, βρήκε η αστική τάξη και στις αποκαλύψεις για τις λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Ο αστικός Τύπος εστίασε στο ποιος και πόσα έφαγε. Το ΚΚΕ, έχοντας αναδείξει μέσα από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» το θέμα σε ανύποπτη εποχή, τονίζει ότι το κρίσιμο είναι ο ρόλος αυτών των οργανώσεων. Δηλαδή ότι αποτελούν χρήσιμα και ουσιαστικά εργαλεία στα χέρια των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, στα χέρια των αστικών κυβερνήσεων. Πότε αξιοποιούνται για την προώθηση αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Πότε μπαίνουν μπροστά και στήνουν μηχανισμούς, για να υλοποιηθεί η αντιλαϊκή πολιτική. Πότε εμφανίζονται σαν προστάτες του περιβάλλοντος από τη δράση των μονοπωλίων, αλλά τελικά αποκαλύπτονται ως βαλτοί του ενός ή του άλλου ανταγωνιστή. Και πότε είναι ένα από τα καλύτερα οχήματα ιμπεριαλιστικής διείσδυσης με το προσωπείο της ανθρωπιστικής βοήθειας.

Το πλεόνασμα

Ξεχωριστή θέση στην κυβερνητική προπαγάνδα είχε τη βδομάδα που πέρασε το θέμα του πλεονάσματος: Με «όπλο» την προπαγάνδα για το πλεόνασμα, η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ καλλιεργεί κλίμα ότι ανοίγει ο δρόμος της ανάπτυξης και άρα της ευημερίας. Στόχος τους είναι να ξεχάσει ο λαός πως ό,τι αναφέρεται σαν πλεόνασμα είναι προϊόν λαϊκής αφαίμαξης, είναι έλλειμμα για το λαό, αλλά και ότι η ανάπτυξη θα είναι των μεγαλοεπιχειρηματιών. Η διαπάλη που εκδηλώνεται στους κόλπους της αστικής τάξης είναι πώς θα αξιοποιηθεί χρήμα, τόσο στην κατεύθυνση τού να δοθούν ορισμένα ψίχουλα σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων που ονομάζουν ... «κοινωνική πολιτική», όσο και στο πώς θα αξιοποιηθεί για δημόσιες επενδύσεις και χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων για επενδύσεις και ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας.

Η αντιπολίτευση

Στον απόηχο του διαλόγου του προέδρου του ΣΕΒ με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, το αίτημα των βιομηχάνων για μείωση του ενεργειακού κόστους στηρίχτηκε από την αξιωματική αντιπολίτευση με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ «η αναγκαία στήριξη της βιομηχανίας είναι υποχρέωση του κράτους». Την ίδια ώρα, οι αναξιοπαθούντες βιομήχανοι απειλούσαν με κλείσιμο εργοστασίων, στα οποία ήδη έχουν εξευτελίσει την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης.
Τα αστικά μέσα ενημέρωσης που πρόβαλαν το ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ για τη βιομηχανία εξαφάνισαν τη θέση του ΚΚΕ: «Ο καπιταλιστής αν θέλει να "την βγάλει καθαρή" και στη φάση της κρίσης, θα μειώνει τους μισθούς, θα κόβει τα επιδόματα, θα προχωρά σε απολύσεις, θα κλείνει την επιχείρησή του για να επενδύει σε άλλους κλάδους πιο κερδοφόρους, θα μεταφέρει την επιχείρησή του σε άλλες χώρες. Τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, αλλά οι καπιταλιστές. Η νέα Ελλάδα, που προπαγανδίζει η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, είναι η Ελλάδα που η καπιταλιστική κερδοφορία ανακάμπτει και γι' αυτό η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίσουν να ματώνουν καθημερινά. Οι συνθήκες κερδοφορίας για το κεφάλαιο, που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι συνθήκες χρεοκοπίας για το λαό, γιατί κέρδη για το κεφάλαιο και μισθοί και δικαιώματα για την εργατική τάξη, για το λαό, δεν συμβιβάζονται».

Τα ιατρεία

Με την παράδοση των μονάδων του ΕΟΠΥΥ στις Υγειονομικές Περιφέρειες (ΥΠΕ) και την υπαγωγή του προσωπικού σε καθεστώς διαθεσιμότητας - κινητικότητας, η κυβέρνηση έβαλε μπροστά την εφαρμογή του νόμου για τη μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Η πρόβλεψη είναι απόλυτη: Υα χειροτερεύσουν κι άλλο οι υπηρεσίες που έχουν ανάγκη οι ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ, η διαθεσιμότητα των γιατρών και του άλλου προσωπικού θα απογυμνώσει τα πολυιατρεία, στα οποία προσφεύγουν καθημερινά εκατομμύρια ασφαλισμένοι για εξετάσεις και συνταγογράφηση. Το ΚΚΕ, πέρα από την αυτονόητη στήριξη στους αγώνες του λαού και των εργαζόμενων υγειονομικών για να μην κλείσει καμία υγειονομική μονάδα, να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος, τόνισε την ανάγκη οι αγώνες να εμποδίσουν και να ανατρέψουν τα μέτρα της κυβέρνησης και κάθε παραλλαγή τους, που στηρίζεται στη συνύπαρξη κρατικού και ιδιωτικού τομέα στην Υγεία και την ανταποδοτικότητα της παροχής υπηρεσιών. Να παλέψει ο λαός για να έχει, χωρίς εξαιρέσεις, πλήρη και απολύτως δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Οι αγρότες

Επιστρέφοντας από τα μπλόκα στα χωριά τους, για να συνεχίσουν με άλλες μορφές τον αγώνα τους, οι αγρότες έκαναν έναν πρώτο απολογισμό: Εκτίμησαν σαν θετικό στοιχείο το γεγονός ότι απέναντι στην καπιταλιστική κρίση, που χτυπάει ακόμα περισσότερο τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, αναπτύχθηκε ο συντονισμός των μπλόκων της αγροτιάς σε πανελλαδικό επίπεδο. Πριν ακόμη βγουν στους δρόμους έγιναν συνελεύσεις αντιπροσωπειών από 30 περίπου μπλόκα, από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη. Διαμορφώθηκαν τα αιτήματα της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Μπλόκων, αναπτύχθηκε ο συντονισμός με τον οποίο προχωρούν και στα επόμενα βήματα. Στη μεγαλύτερη συμμετοχή που καταγράφηκε ιδιαίτερη ήταν η συμμετοχή από νέες μάζες αγροτών. Ενα από τα καινούργια χαρακτηριστικά είναι ότι δυνάμωσε η αλληλεγγύη, με μαζική παρουσία εργατών, επαγγελματιών, βιοτεχνών.
Τέτοια στοιχεία συγκροτούν την παρακαταθήκη για τη συνέχεια...

Το παράδειγμα του χρέους

Το παράδειγμα του χρέους

Ο ΣΥΡΙΖΑ, προτάσσοντας ως αιτία της κρίσης το χρέος, που φυσικά είναι δευτερεύουσα πλευρά της, αποπροσανατόλισε από τη βασική αιτία της κρίσης. Εκτός αυτού έθεσε το ζήτημα της διαχείρισης του χρέους ως το κύριο ζήτημα, όπως άλλωστε έκαναν και όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 μέχρι σήμερα. Εχει σημασία να δούμε πώς διαμορφώνεται η θέση του για το χρέος.

Απ' το επαχθές χρέος...

Αρχικά ζήταγε «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους», στη συνέχεια η πρότασή του αυτή συμπληρώθηκε με το αίτημα για «σύσταση επιτροπής ελέγχου του χρέους»,που θα διαχωρίσει το «νόμιμο» απ' το «παράνομο» και «επαχθές». Θέση που συσκότιζε ότι το χρέος προκλήθηκε από την καθ' όλα νόμιμη στον καπιταλισμό πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου. Δηλαδή, τις φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τις επιπτώσεις από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ και την ΟΝΕ.
Στις αρχές του 2011 εμπλούτισε την πρόταση για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με προτάσεις όπως: «Απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ (...) διαγραφή μέρους του χρέους ή επαναγορά χρέους ή κοινό μηχανισμό δανεισμού, έκδοση ευρωομολόγων».

...στη διαγραφή και το μορατόριουμ...

Το φθινόπωρο του 2011 η πρότασή του διαμορφώθηκε ως εξής: «Ριζική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, ριζική διαγραφή του χρέους (...) ώστε να γίνει διαχειρίσιμο και βιώσιμο και μετά να μπορείς και να δανείζεσαι αν θέλεις και να έχεις και μια δυνατότητα να κάνεις επενδύσεις για ανάπτυξη». Ο,τι, δηλαδή, έλεγαν οι ίδιοι οι αστοί και το καθαρόαιμο πολιτικό τους προσωπικό. Διευθέτηση των χρωστούμενων ώστε να αποκατασταθεί η φερεγγυότητα του καπιταλιστικού κράτους και να συνεχίσει να δανείζεται, δηλαδή να διαμορφώνει νέο χρέος που θα φορτωθεί στις πλάτες του λαού.
Αρχές του 2012 η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος διαμορφώθηκε ως εξής: «Τριετής τουλάχιστον αναστολή πληρωμών προς ιδιώτες», αλλά «με τη σύμφωνη γνώμη βεβαίως της ΕΕ» και «με τη σύμφωνη γνώμη και των πιστωτών»!
Το Μάη του 2012 ο Γ. Δραγασάκης ξεκαθαρίζει: «Τι θα πει καταγγέλλω; Υπάρχουν αρκετές συγχύσεις. Στη σκέψη τη δική μας δεν υπάρχει η έννοια της μονομερούς πράξης. Δηλαδή, να βγούμε και μονομερώς να πούμε διαγράφουμε το χρέος, καταγγέλλουμε κ.λπ. Δεν είναι και λογικό να το πει κανείς αυτό. Αυτό που θα γίνει είναι μία επαναδιαπραγμάτευση».
Τον Οκτώβρη του 2012 στο σχέδιο Διακήρυξης για τη φυσιογνωμία και τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται: «Να επαναδιαπραγματευτούμε το δημόσιο χρέος σε ευρωπαϊκό επίπεδο (...) Στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης οφείλει να είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, ενώ εκείνο που απομένει οφείλει να αποπληρωθεί μετά από μια περίοδο χάριτος, με δικαιότερους όρους».

...μετά στο ό,τι λέει το ΔΝΤ

Το Νοέμβρη του 2012, ο Αλ. Τσίπρας στην εφημερίδα «6 μέρες», παραδέχτηκε για πρώτη φορά ότι υπάρχει «ταύτιση στο θέμα της διαγραφής του χρέους με το ΔΝΤ».
Το 2013, ο Αλ. Τσίπρας σε ερώτηση γιατί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε την πρόταση για ολική διαγραφή του χρέους, απαντά: «Η θέση για ολική διαγραφή ξεχνά ότι το χρέος είναι ταξικό και δίνει συγχωροχάρτι σε αυτούς που το δημιούργησαν πλουτίζοντας. Είναι, λοιπόν, αντί να το σβήσουμε λογιστικά, να φορολογήσουμε αυτούς που πλούτισαν φορτώνοντας το λαό με χρέος (...) Οι επιλογές λοιπόν ήταν, διαγράφουμε και ξεχνάμε ή ζητάμε να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν»!!!
Φυσικά, πρόκειται για δημαγωγία αφού στις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ούτε ήταν ούτε είναι να βάλει τους επιχειρηματίες να πληρώσουν. Αλλωστε, κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε πρώτα απ' όλα να τους αφαιρέσεις την ιδιοκτησία στις επιχειρήσεις τους και στον πλούτο που παράγεται σε αυτές, κάτι που δεν έχει σχέση με τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Μάλιστα, το Νοέμβρη του 2013 ο Γ. Δραγασάκης, επιβεβαιώνοντας πόσο έχει γείρει το σβέρκο ο ΣΥΡΙΖΑ προς τις ΗΠΑ, δηλώνει ευθαρσώς: «Τι θα κάνουμε με το χρέος; Το αυτονόητο. Αυτό που προτείνει το Διεθνές Ταμείο για όλον τον κόσμο»!!!
Το Δεκέμβρη του 2013 ο Αλ. Τσίπρας ενημερώνει τον Ο. Ρεν για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ: «Του εξήγησα ότι εδώ που βρισκόμαστε χρειάζεται άμεση αλλαγή πολιτικής, χρειάζεται αναδιάρθρωση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του, μορατόριουμ στην αποπληρωμή και ρήτρα ανάπτυξης, χρειάζεται συντονισμένη πολιτική για την ανάπτυξη και την αύξηση των δεικτών του ΑΕΠ».
Φέτος το Γενάρη, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε κι επισήμως διαζύγιο με τους ισχυρισμούς περί επάχθειας του χρέους. Ο Γ. Σταθάκης με δηλώσεις του στα ΜΜΕ ανέφερε ότι μόνο 5% του χρέους μπορεί να θεωρηθεί επαχθές. Το υπόλοιπο είναι πραγματικό.
Τον ίδιο μήνα με συνέντευξη στην εφημερίδα «La Stampa» ο Αλ. Τσίπρας επαναλαμβάνει την πρόταση για μια ευρωπαϊκή σύνοδο για το χρέος, όπως εκείνη του Λονδίνου, το 1953, για τη Γερμανία. Κάνοντας πιο «λιανά» τις αξιώσεις του για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης δηλώνει: «Θα χρειαζόταν μια ρήτρα για την αποπληρωμή των δανείων, που να συνδέεται με την ανάπτυξη: Αν το ΑΕΠ είναι θετικό, πληρώνουμε, αλλιώς όχι. Θα ήταν αναγκαίο και ένα new european deal, ένα μεγάλο πακέτο επενδύσεων για την ανάπτυξη - ιδίως στον ευρωπαϊκό Νότο - που να χρηματοδοτήσει την ανάκαμψη».
Και σε συνέντευξή του στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων DPA ξεκαθαρίζει για πολλοστή φορά: «Δεν αποτελεί δική μας επιδίωξη οι μονομερείς ενέργειες στο θέμα του χρέους (...) Μέσα από διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς μπορούμε να βρούμε μία λύση η οποία θα είναι βιώσιμη και εποικοδομητική για όλες τις πλευρές».

Σήμερα στο «λίγο απ' όλα»

Εντούτοις, αυτό το Φλεβάρη οι θέσεις του προσαρμόστηκαν ακόμα περισσότερο στο ρεαλισμό της αστικής διαχείρισης. Ο Γ. Σταθάκης, με συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής», θέτει το ζήτημα της διευθέτησης του χρέους σε νέα βάση: «Νομίζω ότι η αναδιάρθρωση του χρέους πρέπει να θεωρείται de facto δεδομένη. Διότι το πρόβλημα του χρέους πλέον είναι προσδιορισμένο και αφορά την αδυναμία εξυπηρέτησής του από το '14 ως το '20, ενώ είναι πιο διαχειρίσιμη η κατάσταση μετά το '20, εάν και εφόσον υπάρξει μεγάλη επιμήκυνση. Αρα (...) η χρυσή τομή και η σωστή λύση είναι ένας συνδυασμός των δύο: Αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους 2014 - 2020 και ταυτόχρονα δημιουργία των ελάχιστων προϋποθέσεων ώστε να υπάρξουν επενδυτικοί πόροι άμεσα»!!!
Ο Σταθάκης φεύγει από τη θέση της διαγραφής μέρους του χρέους - που έτσι κι αλλιώς δε θα γίνει για την τσέπη του εργαζόμενου αλλά για να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση του κεφαλαίου - και υιοθετεί την πιο «ρεαλιστική εκδοχή» ενός συνδυασμού επιμήκυνσης, «κουρέματος» και επενδυτικού πακέτου!!!
Στο πνεύμα αυτό ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξη που παραχώρησε στη γερμανική εφημερίδα «Sueddeutsche Zeitung» μίλησε για ύπαρξη «Σχεδίου Β» από τη Γερμανία σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση και διεκδικήσει διευθέτηση του χρέους.
«Η ιστορία της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ενοποίησης μας διδάσκει ότι βήματα ολοκλήρωσης επιτεύχθηκαν πάντα μέσω διαλόγου και διαδικασιών συλλογικών αποφάσεων (...) Γι' αυτό υπάρχει στο Βερολίνο ήδη τώρα ένα "Σχέδιο Β" για την περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση. Θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις για ένα "κούρεμα" χρέους, γι' αυτό είμαι απολύτως βέβαιος», αναφέρει χαρακτηριστικά.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ - «ΣΧΕΔΙΟ Β» Νόθος αντικαπιταλισμός

ΑΝΤΑΡΣΥΑ - «ΣΧΕΔΙΟ Β»

Νόθος αντικαπιταλισμός

Διεργασίες συντελούνται στον πέρα του ΣΥΡΙΖΑ οπορτουνιστικό χώρο, με βασικό στοιχείο τις συζητήσεις ανάμεσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΝΑΡ, συσπειρώσεις, ΣΕΚ κ.ά.) και την οργάνωση «Σχέδιο Β», με επικεφαλής τον Αλέκο Αλαβάνο για κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές.

Η πορεία των διαπραγματεύσεων μέχρι στιγμής έχει αποβεί άκαρπη, ενώ εκτιμάται ότι υπάρχει οριστικό ναυάγιο. Σημείο τριβής ανάμεσα στους δύο σχηματισμούς αποτέλεσε η συζήτηση για το αν το κοινό πλαίσιο δράσης θα περιλαμβάνει μόνο το στόχο της εξόδου από το Ευρώ όπως προέβαλε το «Σχέδιο Β» ή και αυτόν της εξόδου από την ΕΕ που προέβαλαν δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Οι εξελίξεις έχουν προκαλέσει τριβές στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με κατηγορίες από μέρος δυνάμεών της κυρίως προς το ΝΑΡ και στελέχη του, ότι εγκαταλείπουν τη μετωπική λογική, παραβιάζοντας τις αποφάσεις του κεντρικού συντονιστικού οργάνου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ανεξάρτητα, όμως, από την έκβαση των διαπραγματεύσεων, έχει σημασία να πούμε ότι βασική πολιτική θέση αυτών των δυνάμεων είναι η αποσύνδεση του στόχου εξόδου από το ευρώ («Σχέδιο Β») ή την ΕΕ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) από το ζήτημα της εξουσίας.

Γράφουν σε ένα από τα σχέδια που έγιναν αντικείμενο συζητήσεων ανάμεσα στους δύο σχηματισμούς όπως αυτό εγκρίθηκε και δημοσιοποιήθηκε από το «Σχέδιο Β»:
«Η ηγεσία του ΚΚΕ παραπέμπει τα πάντα (μεταξύ αυτών και την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ) στο απροσδιόριστο μέλλον της "εργατικής λαϊκής εξουσίας" και αρνείται να θέσει άμεσους πολιτικούς στόχους πάλης για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης, θεωρεί ότι δεν υπάρχει δυνατότητα ρηγμάτων και κατακτήσεων, υποτιμά τις λαϊκές ανατρεπτικές δυνατότητες, αρνείται πεισματικά κάθε μετωπική δράση που θα έδινε μακρά πνοή στους λαϊκούς αγώνες».
Αντιπαρερχόμαστε τις λαθροχειρίες ότι το ΚΚΕ δεν έχει στόχους στο σήμερα όταν προβάλλει συγκεκριμένα αιτήματα και διεκδικήσεις για τους εργαζομένους και τα φτωχά - λαϊκά στρωμάτων, που αφορούν την υπεράσπισή τους από την αντιλαϊκή επίθεση και την προβολή των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών. Στόχους που δουλεύουν οι κομμουνιστές μέσα στο κίνημα, αλλά αξιοποιούν ακόμα και τη θέση τους στους αστικούς θεσμούς, στη Βουλή, στο Δημοτικό Συμβούλιο, στην Ευρωβουλή, με στόχο να προβληθούν, να διαδοθούν πλατύτερα στους εργαζόμενους, να αξιοποιηθούν, για να αποκαλυφθεί η ταξική θέση των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Τέτοιοι στόχοι αφορούν στην προστασία των ανέργων, στα δάνεια των λαϊκών οικογενειών, στα χαράτσια, στα διόδια κ.λπ.
Αντιπαρερχόμαστε ακόμα τη λαθροχειρία ότι το ΚΚΕ δεν έχει σήμερα πολιτικούς στόχους ότι δεν παλεύει για την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων. Οταν δίνει όλες του τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας των μισθωτών, φτωχών αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών και όλων των καταπιεζόμενων στρωμάτων σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Οταν θέτει ως στόχο τη συγκρότηση μαχητικής εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης που να μπορεί να βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση και κυρίως να ανοίγει το δρόμο για την προοπτική, την εργατική - λαϊκή εξουσία που για εμάς δεν είναι ένα απροσδιόριστο μέλλον.
Μάλλον κάτι άλλο κρύβεται πίσω από αυτήν την κριτική, που αποτελεί απλώς μια «αντικαπιταλιστική» αναπαραγωγή της αστικής και ΣΥΡΙΖΑικης κριτικής στο ΚΚΕ ότι η πρότασή του είναι για τη «δευτέρα παρουσία».

Ερχόμαστε, λοιπόν, στο ζουμί, στο βασικό ερώτημα: Ποιος θα πραγματοποιήσει το στόχο της εξόδου από την ΕΕ ή ακόμα και από την Ευρωζώνη που είναι στόχος του «Σχεδίου Β» και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Για να το κάνουμε ακόμα πιο λιανό, ποια εξουσία, ποια κυβέρνηση θα βγάλει τη χώρα από την ΕΕ ή την Ευρωζώνη; Εμείς λέμε ότι ο λαός στην εξουσία, η εργατική - λαϊκή εξουσία και κανένας άλλος. Οποιος άλλος είτε πρόκειται για μια κλασική αστική κυβέρνηση είτε μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται «αριστερή» όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ θα πρόκειται για εξέλιξη εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, μια εξέλιξη που δε θα είναι προς όφελος του λαού, αλλά θα εκφράζει συμφέροντα της αστικής τάξης ή τμημάτων της που επιλέγουν αλλαγές στις συμμαχίες τους σε περιφερειακό ή διεθνές επίπεδο. Εξοδος από την ΕΕ και από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία προς όφελος του λαού προϋποθέτει εργατική - λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Ολα τα άλλα είναι φούμαρα.

Σε αυτό δεν απαντάνε ούτε το «Σχέδιο Β» ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο κοινό σχέδιο διακήρυξής τους και μάλλον σκόπιμα. Είναι, βεβαίως, ερώτημα πώς μπορεί να συγκροτείται πολιτικό πρόγραμμα που να μην απαντά στο ζήτημα ποια κυβέρνηση, ποια εξουσία. Αν το κίνημα υιοθετήσει τέτοια γραμμή τότε θα γίνει ουρά των «ευρωσκεπτικιστικών» ή «ευρωκριτικών» αστικών τμημάτων του κεφαλαίου που ενισχύονται και στην Ελλάδα και εκφράζονται και στο εσωτερικό των αστικών κομμάτων.
Βεβαίως, το ερώτημα που τίθεται είναι συνολικά ποιο στόχο θέλουν να υπηρετήσουν το «Σχέδιο Β» και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το αν η αντικαπιταλιστική φρασεολογία δεν αποτελεί τίποτα άλλο από καμουφλάζ του στόχου να αποτελέσουν «αριστερή πτέρυγα» στον ευρωσκεπτικισμό ή αντικαπιταλιστικό άλλοθι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά, θα επανέλθουμε.

Σε αντιπαράθεση με το ταξικό λαϊκό κίνημα

Σε αντιπαράθεση με το ταξικό λαϊκό κίνημα

Οι περισσότερες ΜΚΟ διαχειρίζονται οικονομικά πακέτα που συνδέονται με προγράμματα κρατικών φορέων ή της ΕΕ. Ομως, υπάρχει ένα γενικότερο πλαίσιο όπου φύονται ΜΚΟ, που προσανατολίζει τη λειτουργία τους στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων πολιτικών.

Οι ΜΚΟ είναι δομές οργάνωσης ανθρώπων ανεξάρτητα από την ταξική τους θέση, σε ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, που αφορούν όχι μόνο το πεδίο των κοινωνικών οργανώσεων αλλά και εκείνο των πολιτικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο «Σύλλογος για τη Φορολόγηση των Οικονομικών Συναλλαγών για τη βοήθεια των πολιτών» (ATTAC), ο οποίος ανέπτυξε δραστηριότητα από τη διοργάνωση ομάδων κοινού ενδιαφέροντος (π.χ. ποδηλάτες) μέχρι πολιτικά αιτήματα ρύθμισης του καπιταλισμού (π.χ. τη φορολόγηση κίνησης του χρηματικού κεφαλαίου στα χρηματιστήρια, για ρύθμιση χρεών των αναπτυσσόμενων χωρών).
Για τις ΜΚΟ δεν υπάρχουν εργάτες και καπιταλιστές, αλλά μόνο «πολίτες». Θεωρούν ότι τα προβλήματα είναι «οικουμενικά», έχουν αταξικό χαρακτήρα. Διαχέουν την αντίληψη της «συνυπευθυνότητας». Προωθείται ο «εθελοντισμός» ως εργαλείο αντιμετώπισης των προβλημάτων, εκτονώνοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε ανώδυνα κανάλια. Λειτουργούν ως μοχλός προώθησης της ταξικής συνεργασίας, διεκδικούν το ρόλο φορέα άσκησης κοινωνικής πολιτικής απαλλάσσοντας το κράτος από την αντίστοιχη ευθύνη.
Προβλήθηκαν διεθνώς από όλες τις αστικές κυβερνήσεις και τους μηχανισμούς τους (π.χ. αστικά ΜΜΕ) ως φορείς των λεγόμενων «νέων κινημάτων» και των «κοινωνικών φόρουμ». Προβάλλονται ως συστατικό στοιχείο της λεγόμενης «Κοινωνίας των Πολιτών», της «συμμετοχικής δημοκρατίας». Ειδικά στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την αντεπανάσταση οι ΜΚΟ εμφανίσθηκαν ως το νέο πρότυπο κινήματος που δεν έχει ταξικές αναφορές. Προβλήθηκαν σε αντιπαράθεση με τις ταξικές οργανώσεις της εργατικής τάξης, τα συνδικάτα, που ανακηρύχθηκαν ως παρωχημένες και ξεπερασμένες. Μάλιστα, οι εργοδοτικές και κυβερνητικές συνδικαλιστικές ηγεσίες επεξεργάσθηκαν σχέδια μετατροπής των συνδικάτων σε ΜΚΟ και «ομάδες πίεσης» προς τις κυβερνήσεις, αφαιρώντας κάθε ταξικό και αγωνιστικό τους χαρακτηριστικό, αξιοποιώντας και τα ανάλογα κρατικά και ευρωενωσιακά πακέτα χρηματοδότησης.
Στην Ελλάδα, πρωταγωνιστικό ρόλο στην υλοποίηση αυτής της κατεύθυνσης έπαιξε φυσικά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Σε στενή συνεργασία με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ προπαγάνδισε τη σπουδαιότητα, π.χ., του «Παγκόσμιου» ή του «Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ», διεθνείς και περιφερειακές πρωτοβουλίες χειραγώγησης και ενσωμάτωσης των εργαζομένων στα σχέδια των αστικών κυβερνήσεων αλλά και διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων, όπως η ΕΕ, στις οποίες οι ΜΚΟ είχαν ξεχωριστό ρόλο.