Ξέρεις τι είναι ασύμμετρο φαινόμενο;

Σφυροδρέπανος

Ασύμμετρο φαινόμενο είναι να βλέπεις τον ίδιο κρατικό μηχανισμό που είναι τραγικά ανεπαρκής στο κομμάτι της πυροπροστασίας, να γίνεται άκρως αποτελεσματικός σε τομείς που τον ενδιαφέρουν να έχει αποτέλεσμα, όπως πχ στην καταστολή των διαδηλώσεων και τη φορολογία των εργαζόμενων με κάθε πιθανό τρόπο.
Ασύμμετρο είναι να πηγαίνει το 2% του κρατικού προϋπολογισμού στους εξοπλισμούς και το ΝΑΤΟ, ενώ ο στόλος των πυροσβεστικών αεροπλάνων και ο εξοπλισμός τους είναι απαρχαιωμένος και δεν ανανεώνεται-εκσυγχρονίζεται.
Ασύμμετρο φαινόμενο είναι πχ ο στρατός των μετακλητών, την ίδια ώρα που εκκρεμεί το ζήτημα της μονιμοποίησης όσων στελεχώνουν το πυροσβεστικό σώμα και της ενίσχυσης του τελευταίου με έμψυχο δυναμικό -και όχι μόνο.
Ασύμμετρο και βασικά χωρίς καμία αίσθηση μέτρου είναι να βλέπεις κάποιους να πανηγυρίζουν στο διαδίκτυο για το αυτονόητο και τη διάσωση κάποιων κατοίκων, για να διασκεδάσουν κάπως τις εντυπώσεις από την καταστροφή και τα απανθρακωμένα πτώματα, τις δασικές εκτάσεις και τα σπίτια που κάηκαν ολοσχερώς.
Ασύμμετρο φαινόμενο είναι να ρίχνεις την ευθύνη στον κακό (μας τον) καιρό για να σκεπάσεις τι δικές σου ευθύνες και την παντελή έλλειψη στοιχειώδους πρόληψης.
Ασύμμετρο είναι να υπονοείς πως υπάρχει οργανωμένο σχέδιο και επίθεση κατά της κυβέρνησης, από εμπρηστές και συμφέροντα, αλλά να μην έχεις ως κυβέρνηση κανένα σχέδιο εναντίον τους, για να τους κόψεις το βήχα και το δρόμο για να υλοποιήσουν το δικό τους σχέδιο. Να επικαλείσαι “ασύμμετρη απειλή”, ενώ το 07′ ως αντιπολίτευση διαφωνούσες πολιτικά με αυτό το άθλιο αφήγημα.
Ασύμμετρο φαινόμενο είναι να πουλάς τη δική σου εκδοχή “σαξές στόρι” ενώ παραδίδεις τη ζωή του λαού που ζει σε αυτόν τον τόπο κυριολεκτικά στη στάχτη.

Σκάστε επιτέλους!

«Δείξτε σεβασμό στα θύματα». Με αυτήν την έκκληση, απόλυτα σεβαστή κατά τα άλλα, η κυβέρνηση εξασφάλισε τη… σιγή ασυρμάτου που έχει (αυτο)επιβληθεί σε αντιπολίτευση και ΜΜΕ σχετικά με την τραγωδία στην Ανατολική Αττική, με τα δεκάδες θύματα.
Και έπειτα, συνεργάτες υπουργών έριξαν το βάρος της ευθύνης στην κάλυψη της καταστροφής από ένα κανάλι. Όταν η συγκεκριμένη τακτική δεν φάνηκε να καταλαγιάζει την οργή όσων συναισθάνονταν το μέγεθος της καταστροφής, προσπάθησαν να τους βγάλουν υπερβολικούς. Ούτε υπερβολικοί όμως ήταν.
Τότε; Τότε ο πρωθυπουργός, αναγκάστηκε να αφήσει μια ανούσια φιέστα στη Βοσνία και να επιστρέψει άρον – άρον στην Ελλάδα σπεύδοντας (μαζί με το μισό υπουργικό συμβούλιο) στο Κέντρο Επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής για να ενημερωθεί -παρουσία, φυσικά, καμερών- για την εξέλιξη των επιχειρήσεων. Το είχε πει και από τη Βοσνία, το υπαινίχθηκε και με όλες του τις ερωτήσεις στους αρμόδιους, ότι επρόκειτο για εμπρησμό.
Και ποιος να το περίμενε ε; Με ανέμους 10 μποφόρ, μέσα στο κατακαλόκαιρο, ποιος περιμένει εμπρησμό στην Ελλάδα και γιατί να προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο; Έπειτα «ξεπατίκωσε» οποιαδήποτε «ασύμμετρη» αστειότητα είχε σκεφτεί η κυβέρνηση Καραμανλή για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα των πυρκαγιών και των θυμάτων τους, το 2007. Ούτε μ’ αυτό έπεισε.
Και έπειτα; Έπειτα, το κυβερνητικό επιτελείο και ο «στρατός» των διαδικτυακών τρολ της κυβέρνησης, αφού επιστράτευσε για λίγο και παλι τη δημιουργία εχθρών στα ΜΜΕ χωρίς να βρει ανταπόκριση , βρήκε -αυτό που πίστευε για- λύση! Θα κατηγορήσουμε τα θύματα. Τα σπίτια στο Μάτι ήταν αυθαίρετα, οι δρόμοι μικροί, μάντρες παντού, άρα οποιοδήποτε σχέδιο εκκένωσης, μάταιο. Οι ίδιοι φταίνε που κάηκαν.
Το είπε ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας «Το Μάτι ήταν ένα μεγάλο αυθαίρετο». Οι πιο χυδαίες γραφίδες έπαιξαν με το «Τα ‘θελαν και τα ‘παθαν». Οι λιγότερο με το παγκάλιας έμπνευσης «Όλοι φταίμε». Ο υπουργός Άμυνας από την άλλη, που δεν καταλαβαίνει πολλά από ραφιναρισμένη διαχείριση πολιτικού κόστους, πήγε στις πληγείσες περιοχές και κουνούσε θρασύτατα το δάχτυλο στους πυρόπληκτους. Έπειτα στις δηλώσεις του στο BBC, κατηγόρησε ευθέως τα θύματα.
Τι κι αν η κυβέρνηση έχει πάρει ΕΝΦΙΑ γι αυτά που σήμερα ονομάζει «αυθαίρετα»; Τι κι αν στις 9 Ιουνίου 2017 ο Τύπος προαναγγέλλει «νομιμοποίηση αυθαιρέτων με έκπτωση και πολλές δόσεις»;
Και ύστερα; Ύστερα η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει σε μια συνέντευξη Τύπου, που κανείς δεν κατάλαβε τι ακριβώς ήθελε να πετύχει. Μάλλον να κάνει τη συγκεκριμένη μικροπολιτική διαχείριση κόστους, ακόμα πιο μικροπολιτική και με περισσότερο κόστος. Τόσκας, Τζανακόπουλος και οι αρχηγοί της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας, σκιαμάχησαν για το αν ήταν ή όχι εμπρησμός (μα ποιος διαφωνεί και τη δουλειά έχει αυτό με τη διαχείριση της κρίσης;) και αποφάνθηκαν ότι όλα έγιναν καλώς.
Ποιος θα ήταν ο αριθμός των νεκρών αν δεν είχαν πάει όλα καλά; Γιατί ο Νίκος Τόσκας υπέβαλλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό που δεν την δέχτηκε, αφού κατά δήλωσή του δεν βρήκε κάποιο λάθος στη διαχείριση; Τι εννοούσε ο γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας όταν έλεγε τέσσερις μέρες πριν τις πυρκαγιές ότι «ο μηχανισμός βρίσκεται πολύ υψηλό επίπεδο»;
Το να περιμένει κανείς παραιτήσεις, από εκείνους που προτιμούν τη σκύλευση νεκρών από το να αφήσουν τις καρέκλες τους, παραδεχόμενοι την ήττα -ακόμα κι αν δεχτούμε ότι έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν- είναι σα να προσδοκά από την εκκλησία να καθαιρέσει τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων επειδή μαζεύτηκαν διαδικτυακά κάμποσες υπογραφές.
Κανείς δεν περιμένει να συμβεί, αλλά τουλάχιστον όπως ένας εκπρόσωπος του κατώτερου κλήρου, χωρίς καμία εκτελεστική εξουσία, απάντησε στον χυδαίο Μητροπολίτη, κάποιος πρέπει να το κάνει και προς τους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Πως το είπε ο πάτηρ Νεόφυτος;

Σκάστε, επιτέλους.

Παρέμβαση του Μιχάλη Μιχαήλ στον «ΣΚΑΪ»

 (VIDEO)

• 
  

Το όλο σύστημα της πυρόσβεσης, της πυροπροστασίας είναι από την αρχή σε λάθος βάση, τόνισε ο Μιχάλης Μιχαήλ, απόστρατος ανθυποπυραγός του Πυροσβεστικού Σώματος και μέλος της Επιτροπής του ΚΚΕ για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, επισημαίνοντας ότι ο κυνισμός επιστρατεύεται από την πλευρά της κυβέρνησης, επειδή δεν υπάρχει θέληση να αλλάξει αυτή η τραγική κατάσταση.
Υπογράμμισε την τεράστια σημασία της πρόληψης, τόσο σε επίπεδο πυροπροστασίας και πυρασφάλειας, όσο και πολιτικής προστασίας, με σχεδιασμό από τα πριν.
Ακόμα επισήμανε ότι οι ελλείψεις σε αναγκαία μέσα και προσωπικό που υπάρχουν και στην Πυροσβεστική είναι αποτέλεσμα της πολιτικής περικοπής κοινωνικών δαπανών, την οποία προωθούν με στοχοπροσήλωση όλα τα αστικά κόμματα και κυβερνήσεις

Κάτω τα χέρια από τον Αμβρόσιο – Don’t shoot the messenger!

Μην πυροβολείτε τον αγγελιαφόρο, αυτά λέει η θρησκεία του, αυτά κηρύσσει!

«Ο Τσίπρας και οι άθεοι συνεργάτες του είναι οι υπαίτιοι της γενικής καταστροφής! Η μεγάλη πυρκαγιά ξεκίνησε από έναν κεραυνό στα Γεράνια Όρη! Είναι ένα καθαρό μήνυμα του Ουρανού! Όσο περισσότερο οι Έλληνες απομακρύνονται από το δρόμο του Θεού, τόσο και περισσότερες καταστροφές μας περιμένουν».

Σ’ αυτά τα συμπεράσματα κατέληξε ο Αμβρόσιος σε μακροσκελές κείμενό του.

Και από χθες έπεσαν να τον φάνε τον άνθρωπο, όπως κάνουν κάθε φορά που ρίχνει κατάρες σε άθεους, ομοφυλόφιλους, μετανάστες και σε όσους τους υποστηρίζουν.

Γιατί; Ποιοι είμαστε εμείς που θα τα βάλουμε με τον Αμβρόσιο και τον κάθε Αμβρόσιο;

Τι το κακό έχει κάνει ο άνθρωπος πέρα απ’ την απλούστατη κριτική με βάση το λόγο και κυρίως τα έργα του Θεού;

Ο Αμβρόσιος πιστεύει. Και είναι σωστός πιστός. Δεν είναι αλά καρτ. Δεν πιστεύει μόνο σε ο,τι τον συμφέρει, αλλά στο σύνολο των ιερών κειμένων.

Δεν ακούει μόνο τα σουξέ, αλλά όλα τα τραγούδια, όλους τους δίσκους, το σύνολο της δισκογραφίας.

Γιατί τα βάζουμε με κάποιον που πιστεύει πως οι θάνατοι από φωτιές είναι θεϊκή τιμωρία;

Αποδείξεις προφανώς και δεν έχει, αλλά δικαιούται και να το πιστεύει και να το λέει. Γιατί; Γιατί έχει στοιχεία.

Ο Θεός και πνίγει και καίει. Επίσημα, σύμφωνα με τη θρησκεία, όχι σύμφωνα με το τι διαλέγει να πιστεύει ο καθένας από εμάς. Ο όρος βιβλική καταστροφή δεν βγήκε έτσι, επειδή κάποιος το είπε και έπιασε. Βγήκε γιατί στη Βίβλο γίνονται όλα αυτά.

Μετάνιωσε που έφτιαξε τον άνθρωπο και τον έπνιξε με τον κατακλυσμό. Κράτησε μόνο έναν γιατί αυτός του άρεσε για συνεχιστής, για να αρχίσει το έργο απ’ την αρχή.

Μετά ξανά τα ίδια. Στα Σόδομα και στη Γόμορρα για παράδειγμα ήταν αμαρτωλοί, δεν πήγαινε άλλο. Και για να είναι δίκαιος ο Θεός, πριν τους κάψει έπαιξε και ένα προσωπικό στοίχημα.

«Αν βρω έστω δέκα σωστούς, θα τους τη χαρίσω!»

Έβαλε το line στο under/over 9.5, βγήκε το under ξεκούραστα και τους έκανε στάχτη και μπούρμπερη.

Και πνίγει και καίει, δεν έχει πρόβλημα. Και δεν κάνει διακρίσεις. Πληγές στους Φαράω που ήταν εχθροί, φωτιά και στους δικούς του που δεν ακολουθούσαν τον λόγο του.

Ούτε έχει πρόβλημα να σε καίει αιώνια και μετά θάνατον. Αν ήσουν αμαρτωλός, αν δεν σώζεσαι με τίποτα, πας στην κόλαση για πάντα, ενώ οι σωστοί γλεντάνε στον παράδεισο.

Ο Χριστός μπορεί να έδωσε το σύνθημα της αγάπης με το «αγαπάτε αλλήλους», αλλά πολύ πριν απ’ αυτόν ο φάδερ είχε άλλο χαρακτήρα.

Φωτιά από τον ουρανό, για να μείνει και η άλλη έκφραση, το:

«Φωτιά θα πέσει να σε κάψει».

Τιμωρία, καταστροφή, φόβος που φυλάει τα έρημα.

Άλλη έκφραση είναι η θεομηνία. Έτσι έλεγαν τα ΜΜΕ τις πλημμύρες στη Μάνδρα, φονική θεομηνία. Θυμώνει ο Θεός και σκοτώνει.

Τόσο αποδεκτή φάση, που υπάρχει και ασφάλεια γι’αυτό, παίρνεις αποζημίωση αν ο θυμός του Θεού σου καταστρέψει το αμάξι, το σπίτι, κτλ

«Όσο απομακρύνεσαι από το δρόμο του Θεού, τόσο περισσότερες καταστροφές θα σε βρουν».

Το λέει ο Αμβρόσιος, αλλά μην τα βάζετε με τον αγγελιαφόρο. Δεν το έβγαλε απ’ το μυαλό του, η θρησκεία του το λέει.

Δεν το είπε ο Χριστός, αλλά το έκανε πράξη ο πατέρας του!

Κάπως έτσι πάει το έργο και με τους ομοφυλόφιλους. Κουβέντα δεν έχει πει γι’ αυτούς ο Ιησούς.

Αλλά είπαμε, η θρησκεία δεν είναι αλά καρτ. Ή την παίρνεις όλη μαζί ή είσαι αιρετικός.

• Μαζί με τον Χριστό πάει και ο Μωυσής και οι Δέκα εντολές.
• Μαζί με τους πρωτόπλαστους και το φίδι πάει και η φωτιά που καίει τους αμαρτωλούς, τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, ο αφορισμός των ομοφυλόφιλων, κτλ.

Γι ‘αυτό κι ο Αμβρόσιος τους βρίζει ασταμάτητα. Δεν έχει κάτι προσωπικό μαζί τους, απλώς πιστεύει ό,τι λέει γι ‘αυτούς η θρησκεία του.

Don’t shoot the messenger λοιπόν.

Ο Αμβρόσιος μιλάει με στοιχεία και τα στοιχεία δεν είναι αυθαίρετα, ούτε αιρετικά. Ό,τι λέει αναφέρεται στα βιβλία της θρησκείας του.

Ο Θεός τιμωρεί και το έχει κάνει για λιγότερα απ’ αυτά που έχει κάνει η δική μας κυβέρνηση.

Ένα προς ένα τα έγραψε ο Αμβρόσιος αυτά που συμβαίνουν στη χώρα και δεν είναι σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.

Το Σόδομα και η Γόμορρα καταστράφηκαν για πταίσματα μπροστά στη λίστα των δικών μας αμαρτιών.

• Ποιος δικαιούται να του πει πως όλα αυτά δεν είναι πιθανό να επισύρουν την οργή του Θεού;
• Ποιος δικαιούται να του πει πως όσα λέει δεν είναι χριστιανικά, όταν αυτά ακριβώς του λέει η θρησκεία που πιστεύει;
• Πού πατάει το δικαίωμα της αντίρρησης όταν αυτή είναι και η επίσημη θρησκεία της χώρας;

Πουθενά. Αυτή είναι η επίσημη θρησκεία, αυτά λένε τα βιβλία της στους πιστούς της, όπως αυτά είναι που διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο:

Θεόσταλτες πλημμύρες, φωτιές, λιμοί και καταποντισμοί.

Όποιος διαφωνεί, ας πάψει να τα βάζει με τον Αμβρόσιο.

Είναι πιο χρήσιμο να σκεφτεί σε τι πιστεύει και πόσο βολικό για τον ίδιο είναι τελικά το να κρατάει απ’ τη θρησκεία του ό,τι τον βολεύει.

REVOLTERPIECES: Ροζ αντιρατσισμός μέσα στις στάχτες

Μια από τις πλέον εκνευριστικές πτυχές της όλης κατάστασης με τις πυρκαγιές, είναι το παρακάτω κείμενο που έγινε viral τις μέρες αυτές.

Σε ακούω ήδη να το λες “γιατί εκνευριστικό; Καλό δεν είναι να καταλάβουν οι ρατσιστές το λάθος τους;”. Και ο λόγος είναι ο εξής: Την στιγμή που η κοινωνία προσμετρά τόσους δεκάδες νεκρούς, που το Κράτος μας πουλάει ειρωνεία μέσα στη μούρη και τα ΜΜΕ κανιβαλισμό και ιδεολογία, εμείς ό,τι καλύτερο έχουμε να επιδείξουμε είναι αυτό; Μια επίκληση στο θυμικό προς τους ρατσιστές εν έτει 2018, με όσα έχουν γίνει μόνο τα τελευταία 10 χρόνια, να το ξανασκεφτούν;

Όσο και να σε διαβεβαίωνε για δεκαετίες η ροζ Αριστερά επ’ αυτού, ο ρατσισμός δεν είναι θέμα παραπληροφόρησης, ούτε μιας διαταξικής “παιδείας”. Το πρόβλημα δεν είναι να διαλύσεις τις λαθεμένες σκέψεις των μικροαστών και ο ρατσισμός θα εξαφανιστεί. Δεν είναι θέμα ούτε προπαγάνδισης ενός διαταξικού ουμανισμού, και ας είναι ο ρατσισμός κυρίως μια υπόθεση dehumanization¹.. Όσες φορές και να επαναλάβεις μπούρδες του στυλ “ο ρατσισμός νικιέται με το ταξίδι και ο φασισμός με το διάβασμα” δεν πρόκειται να πείσεις κανέναν, εκτός ίσως από τον εαυτό σου. Γιατί ο ρατσισμός είναι κυρίως θέμα υλικών συμφερόντων. Το να προσπαθείς να αναιρέσεις το dehumanize των ρατσιστών προς τις διάφορες κοινωνικές ομάδες με δεδομένα είναι όχι απλά τουφεκιά στον αέρα, αλλά και βλαπτική λογική γιατί αποπροσανατολίζει τις πραγματικές αιτίες που γεννάνε τα καρκινικά φαινόμενα του ρατσισμού και του εθνικισμού και σε κάνουν να νομίζεις ότι αυτά τα φαινόμενα υπάρχουν στη κοινωνία λόγω… ελλιπούς παιδείας και κατανόησης, την ώρα που είναι χαρακτηριστικά του ίδιου του κοινωνικού εποικοδομήματος της εκμετάλλευσης.

Αλήθεια, πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι εν έτει 2018 υπάρχει ρατσιστής που να μη καταλαβαίνει από τι φρίκη ξεφεύγουν οι πρόσφυγες από τη Συρία και έρχονται εδώ; Και πως αν το κατανοήσουν τότε θα αλλάξουν γνώμη για αυτούς; Αυτό είναι το πρόβλημα; Ότι δε ξέρουν; Ή μήπως ότι δε τους νοιάζει γιατί έχουν κάθε συμφέρον να μην τους νοιάζει; Ο ιδιοκτήτης bar/ξενοδοχείου και ο ενοικιαστής Airbnb σε ένα νησί που οι πρόσφυγες των hot spot τους έχουν χαλάσει τις μπίζνες ξαμολιέται με ξύλα και πέτρες στα χέρια εναντίον τους λόγω έλλειψης γνώσης του δράματος ή λόγω συμφερόντων; Μήπως τελικά η αστική και μικροαστική ταξική συνείδηση είναι κάτι που δε φτιάχνει με ροζ κλανιές; Μήπως αυτό που χρειάζεται είναι να προτάξουμε το κοινό ταξικό μας συμφέρον και όχι να παρακαλάμε τους εν δυνάμει δολοφόνους να το ξανασκεφτούν;

Κανένα αφεντικό στον κόσμο όλο δεν πρόκειται να ανεβάσει μισθούς και να κολλήσει ένσημα σε μετανάστες εργάτες επειδή “συνειδητοποίησε το λάθος του”. Δε λειτουργεί με τέτοιους όρους η Ιστορία. Δεν θα δοθούν χαρτιά στους μετανάστες, δε θα πάψουν να υπάρχουν Μανωλάδες, δεν θα πάψει η αστυνομία να τους ταλαιπωρεί και τα δικαστήρια να τους φυλακίζουν και να τους απελαύνουν για πλάκα επειδή “καταλάβαν”. Κανένα σχολείο δε πρόκειται να φτιαχτεί για να μορφώσει τα παιδιά τους. Κι αφού όλα αυτά δε πρόκειται να λυθούν έτσι, καλό θα είναι να αρχίσουμε να δρούμε με το τρόπο που μπορεί να υποσχεθεί αποτελέσματα: με την ταξική οργάνωση πέρα από κάθε διαχωρισμό.

Τέλος, για να μη παρεξηγούμαστε: Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν όντως παραπλανημένοι ρατσιστές, άνθρωποι που με ατομική προσέγγιση και κουβέντα μπορούν να πειστούν για το λάθος τους. Έχω γνωρίσει και έχω βάλει το λιθαράκι μου σε μια τέτοια αλλαγή κάποιες φορές- και έχω βρει τοίχο και άλλες τόσες αλλά και πάλι άξιζε το κόπο. Προφανώς είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί, δεν περισσεύει ούτε ένας άνθρωπος. Άλλο όμως αυτό, και άλλο η κεντρική γραμμή αντιπαράθεσής σου με τον φασισμό. Τελείως διαφορετικά πράγματα. Και στη τελική, μεταξύ ενός διαταξικού ουμανισμού που δεν απαντάει σε κανένα πραγματικό πρόβλημα και μιας ταξικής ανάλυσης, πάντα η δεύτερη θα δίνει καλύτερα αποτελέσματα, κεντρικά και εξατομικευμένα. Όση δουλειά κάνει το να καταλάβει ο Έλληνας εργάτης ότι δεν έχει να χωρίσει τίποτα από τον Αλβανό συνάδελφο του δεν κάνουν 10 επικλήσεις στο συναίσθημα. Οπότε αν αντί το αρχικό κείμενο να προσπαθεί να πείσει το ρατσιστή, χρησημοποιούσε τα ίδια δεδομένα για να πει “Είμαστε μαζί με αυτούς που πράξανε όλα αυτά γιατί σε αυτούς βλέπουμε τα ταξικά μας αδέρφια με τα οποία ζούμε, δουλεύουμε και άμα χρειαστεί πεθαίνουμε μαζί”, θα προσέφερε πολύ καλύτερες υπηρεσίες.

Ο ρατσισμός δε νικιέται με το ταξίδι. Νικιέται με την ταξική πάλη.

ΥΓ. Στις πλυμμήρες της Μάνδρας πριν κάποιους μήνες μαζί με τους Έλληνες, υπήρξε το ερώτημα του αν πεθάναν και μετανάστες χωρίς χαρτιά και δεν το μάθαμε ποτέ. Ζωές και πτώματα χωρίς ταυτότητα και χωρίς αξία. Το ΚΚΕ τότε μάλλον ήταν το μόνο που ασχολήθηκε με τους κολασμένους αυτούς. Μάντεψε και τι απάντηση εκ μέρους του αστικού κράτους υπήρξε. Τίποτα² . Το κράτος και η κοινωνία αξιολογούν τις ζωές κυρίως ανάλογα με την οικονομική τους επιφάνεια. Το ΚΚΕ πάλι, (εξ όσων μπορώ να καταλάβω εγώ απ’ την απέξω), πολεμάει το ρατσισμό με καλύτερο τρόπο: οργανώνει τον κοινό αγώνα όλων των κομματιών της εργατικής τάξης, ντόπιων και μη³. Αν πρόκειται να ξεριζώσεις το dehumanizing, έτσι θα το κάνεις. Αυτή είναι στα δικά μου μάτια η διαφορά μεταξύ ροζ και κόκκινης Αριστεράς.

ΥΓ2. Αν μετά από όλα αυτά έχεις ακόμα αμφιβολίες, μπες στο λινκ που βρήκα το αρχικό κείμενο και διάβασε από τη μια τα παράπονα των μεσόκοπων τρυφηλών ροζ αριστερών (αχ, τι κρίμα που δεν είναι αρκετά άνθρωποι/ αχ που να καταλάβουν οι ρατσιστές) και από την άλλη τα φασιστοειδή που, αναμενόμενα, γράφουν στα μπολίνια τους την επίκληση στο συναίσθημα των πρώην συριζαίων που έχουν τη σελίδα και τους βρίζουν όπως και να χει,

1https://en.wikipedia.org/wiki/Dehumanization

2https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9602920

3https://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/164745/mazikes-syskepseis-me-metanastes-ergates-gis-stin-periohi-tis-amaliadas

Πάγκαλοι όλων των χωρών και των ιδεολογιών ενωθείτε

.

Κατιούσα

Το ΙΕΚ Πάγκαλος παράγει εδώ και χρόνια εξαιρετικούς απόφοιτους και οι πυρκαγιές των ημερών ήταν μια καλή ευκαιρία για να γνωρίσουμε κρυφά ταλέντα μεταξύ των αποφοίτων του. Ένα από αυτά και ο υπογράφων το κείμενο “Πλην των παιδιών, ποιος, αλήθεια, ανάμεσα μας είναι αθώος;” , όπου αφού παρουσιάζει ως “ανθρωποθυσία” το αίτημα της παραίτησης κάποιου αρμόδιου, δηλαδή μια κίνηση που δε λύνει τίποτε, αλλά είναι απλώς στοιχειώδης ένδειξη τσίπας, δίνει ένα ωραιότατατο συγχωροχάρτι στην κυβέρνηση, αλλά πρακτικά και σε όλες τις προηγούμενες με το εξής αμίμητο:

Αν εξαιρέσουμε τα παιδιά- αρκετά, μάλιστα, βρήκαν τραγικό θάνατο στην Αττική- πόσοι, αλήθεια, ανάμεσά μας μπορούμε να ισχυριστούμε πως είμαστε αθώοι των παθογενειών που οδήγησαν στην καταστροφή; Ιδίως όσοι κατοικούν στις περιοχές που χτυπήθηκαν, πριν βρίσουν τον επόμενο πολιτικό που θα τους επισκεφθεί και ζητήσουν το κεφάλι του στον τορβά ας αναλογιστούν αν τα εποίησαν όλα καλώς και νομίμως και ήταν η όποια καθυστέρηση της κρατικής μηχανής η αιτία των δεινών τους κι όχι το ότι ζούσαν επί χρόνια σε αυθαίρετες κατασκευές σε αυθαίρετους συνοικισμούς- αυτόνομες πολιτείες…

Φταίει λοιπόν, όχι απλά ο πεθαμένος που κάηκε (εκτός κι αν είναι παιδί), όχι απλά ο πυρόπληκτος που μπορεί να έχασε τα πάντα, αλλά κι εσύ αγαπητέ αναγνώστη και ο γράφων και ο περιπτεράς απέναντι. Διότι εμείς νομιμοποιούσαμε τα αυθαίρετα, εμείς δε φροντίσαμε για τον πολεοδομικό σχεδιασμό, εμείς κλείσαμε τη Μαραθώνος αφήνοντας τους ανθρώπους να καούν σαν ποντίκια στο Μάτι, εμείς έχουμε την πυροσβεστική παγίως υποστελεχωμένη και με ανεπαρκή μέσα.
Η αλήθεια είναι πως η σχετική επιτυχία δημιουργίας συλλογικών ενοχών με το διαβόητο “μαζί τα φάγαμε” του Πάγκαλου προφανώς παρακινεί τα κάθε λογής συριζόφωνα, αλλά ακόμα και εκπροσώπους της κυβέρνησης να ποντάρουν στο ίδιο σενάριο για να σώσουν επικοινωνιακά οτιδήποτε αν σώζεται. Στο μόνο που φταίμε, ο καθένας στο βαθμό που του αναλογεί, είνα ότι δώσαμε το δικαίωμα στο να μας φτύνουν με τόσο θράσος αυτοί που μας καίνε, μας πνίγουν κι αν ζήσουμε μας ξεζουμίζουν από την τελευταία δεκάρα. Καιρός να τους το αντιγυρίσουμε. Το χρωστάμε στα παιδιά μας, τα μόνα αθώα, που θα ‘λεγαν κι οι παγκαλόψυχοι…

Ούτε μια παραίτηση;!

2…

Νίκος Πουρναράς / Οικοδόμος

Οι ώρες κυλούν κι μυρωδιά του καμένου απλώνεται στα σώματα και τις ψυχές  όσων γλίτωσαν από τις φλόγες και παρακολουθούν εμβρόντητοι την παρέλαση του πρωθυπουργού και  κυβερνητικών στελεχών από τα κανάλια να επικαλούνται «ασύμμετρους εχθρούς», την ανάγκη για «ενότητα» και ν’ αφήνουν υπαινιγμούς γι’ αυτά που θα «αποκαλυφτούν» τις επόμενες μέρες…
Κι ούτε μια παραίτηση κυβερνητικού στελέχους, ως ένδειξη ελάχιστης ευθιξίας, για την ασύλληπτη τραγωδία που άφησε πίσω της δεκάδες νεκρούς, τραυματισμένους και αγνοούμενους και χιλιάδες κατεστραμμένα σπίτια, μαγαζιά και υπάρχοντα. Ούτε μια δημόσια συγγνώμη για τις τεράστιες  ελλείψεις στους τομείς της πρόληψης και της κατάσβεσης πυρκαγιών, σε τεχνικά μέσα κι ανθρώπινο δυναμικό, παρά τις έγκαιρες επισημάνσεις και προειδοποιήσεις. Ούτε μια ένδειξη στάλας ντροπής από τη μεριά της κυβέρνησης για την –για πολλοστή φορά– έλλειψη ουσιαστικού και αποτελεσματικού σχεδιασμού και συντονισμού των αρμόδιων υπηρεσιών.
Θλίψη και οργή προκαλεί η εικόνα κυβερνητικών δημοσιογράφων-τσιρακιών που από τη θέση του «σχολιαστή» σε τηλεοπτικές  εκπομπές ξεπερνούν ακόμα και τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο σε προκλητικότητα, προκειμένου να συγκαλύψουν τις εγκληματικές ευθύνες των προϊσταμένων τους.
Προέχει η ανάγκη για την οργάνωση της αλληλεγγύης και της άμεσης βοήθειας σε όσους τη χρειάζονται. Όμως, το κύμα αλληλεγγύης που ήδη άρχισε να αγκαλιάζει τις οικογένειες των θυμάτων και τους πληγέντες από τις φονικές πυρκαγιές, με τη συγκέντρωση ειδών ανάγκης, την εθελοντική αιμοδοσία, εθελοντική εργασία και άλλες εκφράσεις, δεν μπορεί και δεν θα σκεπάσει τις ευθύνες της κυβέρνησης και των αρμόδιων υπηρεσιών και λειτουργών.
Τις εγκληματικές ευθύνες μιας –ακόμα– κυβέρνησης ενός κράτους που θυσιάζει τις ανάγκες του εργατόκοσμου και των λαϊκών ανθρώπων, την ίδια την ανθρώπινη ζωή, στο βωμό του κέρδους των οικονομικά ισχυρών και της «ανάπτυξής» τους.

Προαναγγελθέν έγκλημα!

Κατιούσα

Η τραγωδία δεν έχει τέλος. Ο αριθμός των νεκρών άγνωστος. Οι αγνοούμενοι δεν μπορούν να υπολογιστούν. Οι καταστροφές ανυπολόγιστες. Οι άστεγοι αμέτρητοι. Οι υποδομές κατεστραμμένες. Βέβαια, τούτες τις ώρες, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να υπάρξει άμεση βοήθεια σε όλους όσοι έχουν πληγεί, στους τραυματίες, πάνω απ’ όλα σε όσους έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους, σε όσους έχουν μείνει άστεγοι με κατεστραμμένες τις περιουσίες τους. Και η παρέμβαση πρέπει να είναι άμεση και αποτελεσματική.
Όμως, όσο οι ώρες περνούν, αποκαλύπτεται ότι αυτό που έγινε τη Δευτέρα το απόγευμα στην Ανατολική Αττική και την Κινέτα, ήταν ένα προαναγγελθέν έγκλημα με πολιτικές ευθύνες.
Οι ευθύνες βρίσκονται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, που θυσιάζει την προστασία της ζωής και των περιουσιών του λαού στο βωμό των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων και των κερδών τους.
Ετσι, λοιπόν, τα λαϊκά στρώματα της Αττικής και άλλων περιοχών της χώρας βρίσκονται στο έλεος φυσικών ή μη φυσικών καταστροφών. Όταν βρέχει πνίγονται, με τη ζέστη καίγονται, με έναν σεισμό πλακώνονται από τα σπίτια τους ή τις επιχειρήσεις όπου δουλεύουν.
Στην προκειμένη περίπτωση, ουκ ολίγες φορές στον «Ριζοσπάστη», με παρεμβάσεις του ΚΚΕ στη Βουλή, αλλά και με τη δράση των κομμουνιστών σε μαζικούς φορείς του εργατικού – λαϊκού κινήματος, έχουν αναδειχθεί τα μεγάλα κενά στη θωράκιση των λαϊκών στρωμάτων. Ανύπαρκτα αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα. Σοβαρές ελλείψεις και κενά στην Πυροσβεστική, παρά τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των πυροσβεστών. Παντελής έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού που να παίρνει υπόψη τις ανάγκες προστασίας ζωών και περιουσιών. Έλλειψη σχεδίου αντιμετώπισης κρίσεων, διαφυγής και συγκέντρωσης κόσμου σε ανοιχτούς χώρους. Σοβαρές ελλείψεις σε υποδομές παντός τύπου. Όλα αυτά κάνουν περιοχές μεγάλης οικιστικής ανάπτυξης να είναι στην πραγματικότητα «ποντικοπαγίδες» και να εκθέτουν τους κατοίκους σε απίστευτους κινδύνους.
Βεβαίως και σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αναφέρεται σε «ασύμμετρους κινδύνους», αφήνει υπονοούμενα σχεδιασμένων εμπρησμών κ.λπ. Αυτό το ενδεχόμενο είναι πάντα υπαρκτό και τουλάχιστον το ΚΚΕ πάντα αναδείκνυε τις αιτίες που ανάβουν το σπίρτο των πυρκαγιών, σε αντίθεση με τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, που στο παρελθόν έψαχνε τις αιτίες στις φλεγόμενες ουρές των αλεπούδων και των σκίουρων και κατηγορούσε το Κόμμα για «συνωμοσιολογία». Ομως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι η Αττική και άλλες περιοχές της Ελλάδας είναι στην πραγματικότητα ανοχύρωτες απέναντι σε κάθε τέτοιου είδους απειλή για τη ζωή και τις περιουσίες των ανθρώπων. Δεν μπορούν δηλαδή πίσω από αυτό το ενδεχόμενο να κρυφτούν οι πολιτικές ευθύνες κυβέρνησης και αρχών της Τοπικής Διοίκησης, δεν μπορούν να γίνονται άλλοθι. Γιατί το ερώτημα που τίθεται είναι, τότε τι μπορεί να συμβεί σε πολύ πιο σοβαρά περιστατικά;
Τα έργα ζωτικής σημασίας δεν επιλέγονται γιατί δεν έχουν κέρδος για τους επιχειρηματικούς ομίλους, σχέδια και μέτρα σκοντάφτουν πάνω στην εμπορευματική χρήση της γης, άλλα αντιφάσκουν με τα διάφορα επιχειρηματικά επενδυτικά σχέδια στο πλαίσιο των «αναπτυξιακών» σχεδιασμών, δαπάνες για την πυροπροστασία, την ενίσχυση της Πυροσβεστικής δεν υλοποιούνται ενώ την ίδια στιγμή ιεραρχούνται στρατιωτικές δαπάνες με ΝΑΤΟικά κριτήρια. Στην πραγματικότητα, άνθρωποι εγκλωβίστηκαν στα αυτοκίνητά τους και σε διάφορα αλλά σημεία εγκαταλελειμμένοι, χωρίς να αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη να τους προσανατολίσει για το τι πρέπει να κάνουν, αν πρέπει να φύγουν, να μείνουν, πού να πάνε, χωρίς να υπάρχει κανείς να τους βοηθήσει να απεγκλωβιστούν.
Τούτες τις κρίσιμες ώρες, σε πρώτο πλάνο είναι η σωτηρία και η αλληλεγγύη σε όσους ανθρώπους το έχουν ανάγκη. Αποκτά ιδιαίτερη σημασία η ανακοίνωση του ΚΚΕ, με την οποία καλεί τα μέλη και τους φίλους του, τα μέλη της ΚΝΕ, να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση της αλληλεγγύης, της άμεσης βοήθειας, της εθελοντικής δουλειάς, στις διεκδικήσεις των πληγέντων. Ταυτόχρονα, η οργή, η αγανάκτηση πρέπει να γίνουν προβληματισμός για την πολιτική που θυσιάζει την προστασία τη ζωή και των περιουσιών του λαού.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 25 Ιούλη 2018

Ο λαός το υστέρημά του, οι εφοπλιστές τη «σκέψη» τους…

Την ώρα που όλοι αυτοί που ανήκουν στην “πλέμπα”, οι φτωχοί, οι ανώνυμοι, αυτοί που όταν πεθάνουν, το όνομά τους δε μνημονεύεται σε κάποιο άρθρο επιχειρηματικής εφημερίδας, την ώρα που οι πεινασμένοι στερούνται από το ψωμί τους και δίνουν το αίμα τους, η “Ένωσις Ελλήνων Εφοπλιστών”, δηλώνει πως η “σκέψη της είναι κοντά στα θύματα” της χτεσινής τραγωδίας.
Η “Ένωσις” Ελλήνων Εφοπλιστών (δεν είναι απλή Ένωση, είναι Ένωσις για να ξεχωρίζει από τις ενώσεις που κάνουν οι απλοί λαϊκοί), είναι εκείνο το συνδικάτο εφοπλιστών, που μετράει τη μία επιτυχία μετά την άλλη, μέσα στα χρόνια των μνημονίων και της ύφεσης. Στα χρόνια που οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι, ως εκ θαύματος, οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και συγκεκριμένα οι Έλληνες εφοπλιστές κυριάρχησαν στα πέρατα των θαλασσών.
Μόλις πριν 10 μέρες βγήκε η είδηση πως οι Έλληνες εφοπλιστές, αγόρασαν περισσότερα καράβια το 2018, από όλους τους άλλους εφοπλιστές, ενώ πριν ένα μήνα μας κατέκλυσε με εθνική υπερηφάνεια η είδηση πως οι Έλληνες εφοπλιστές διπλασίασαν σε χωρητικότητα το στόλο τους, από το 2008 μέχρι το 2018. Συμπτωματικά, αυτά ήταν για τους περισσότερους Έλληνες, τα χρόνια της ύφεσης και των μνημονίων, όπου χρειάστηκε όλοι μαζί να “βάλουμε πλάτη”. Τώρα πώς ενώ βάλαμε όλοι μαζί πλάτη, οι πολλοί έγιναν φτωχότεροι και οι εφοπλιστές πλουσιότεροι, δε μπορώ να το καταλάβω.
Πώς γίνεται όλοι να “βάζουμε πλάτη”, αλλά οι εφοπλιστές να έχουν κανάλια, με υπαλλήλους που ενημερώνουν πως οι φτωχοί “ζήσαν καλά αρκετά χρόνια, οι συντάξεις πρέπει να κοπούν”, ούτε αυτό μπορώ να το καταλάβω.
Ίσως να έχει να κάνει με την εκπληκτική φοροασυλία που απολαμβάνουν οι εφοπλιστές.
Ίσως αν πλήρωναν τους φόρους που πληρώνουν όλοι οι άλλοι, να είχαμε αρκετά μέσα πυροπροστασίας.
Ίσως αν πλήρωναν τους φόρους τους, να μη χρειάζονταν Αιγύπτιοι ψαράδες να βγάζουν κόσμο από τη θάλασσα, που προσπαθεί να σωθεί από τις φλόγες.
Ίσως αν πλήρωναν τους φόρους τους, οι πυροσβέστες να μη χρειάζονταν να δουλεύουν 30 και 40 ώρες συνεχόμενα.
Ίσως αν πλήρωναν τους φόρους τους, Έλληνες, Κούρδοι, Παλαιστίνιοι, πρόσφυγες, μετανάστες και όλοι οι “λάθρο”, να μη χρειάζονταν να στηθούν σε ουρές για να δώσουν αίμα για τους τραυματίες.
Ίσως αν πλήρωναν τους φόρους τους, οι “γύφτοι” να μη χρειάζονταν να πάνε τρόφιμα στη Ραφήνα.
Ίσως αν πλήρωναν τους φόρους τους, ο συνταξιούχος, ο άνεργος και ο φτωχός να μη χρειάζονταν να στερηθούν τα λίγα που έχουν, για να τα μοιραστούν με όσους έχασαν τα πάντα.
Ίσως αν πλήρωναν τους φόρους τους, να άλλαζαν τις σημαίες στα καράβια τους και να μην πλήρωναν πλέον τους φόρους που δεν πληρώνουν και ίσως και εγώ να είμαι λαϊκιστής.
Αλλά επειδή δεν είμαστε “όλοι οι Έλληνες μαζί”, επειδή είμαστε σε απέναντι στρατόπεδα, επειδή είμαστε χωρισμένοι σε φτωχούς και πλούσιους και όχι σε μελαμψούς και περισσότερο μελαμψούς, ίσως, ίσως λέω, οι εφοπλιστές μπορούν να βάλουν τη σκέψη τους εκεί που δεν βλέπει ο ήλιος και να περιμένουν πως μια μέρα οι φτωχοί θα πάρουν πίσω όσα έφτιαξαν με κόπο και ιδρώτα, αλλά τα έχασαν με φορολογικά παιχνίδια.
Υπομονή.
Πηγή: Σπασμένο Παράθυρο

Φωτο: Ελληνοφρένεια 

ΕΙΣΑΙ Χ.Α; ΔΕΣ

http://www.imerodromos.gr/xrysh-aygh-einai-nazi-video-ntokoymento/

  Συνεχίζουμε ασταμάτητα τις κοινοποιήσεις! 

• Face

Πολιτικές κατευθύνσεις που «δολοφονούν» το λαό

Σε λιγότερο από ένα χρόνο η Αττική μετρά 100 νεκρούς και πλέον (έως τώρα), από την πλημμύρα στη Μάνδρα Αττικής και από την πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική. Η εγκληματική πολιτική της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων είναι η αιτία για τις μεγάλες καταστροφές. Γιατί στερούν από το λαό έργα υποδομών ζωτικής σημασίας για την προστασία της ζωής και της περιουσίας του, αφού βασική κατεύθυνση είναι η υλοποίηση και χρηματοδότηση παρεμβάσεων και έργων που εξυπηρετούν τις ανάγκες για κερδοφορία του κεφαλαίου. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πολιτικής κατεύθυνσης είναι το γεγονός ότι την ίδια χρονική περίοδο που οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου βίωναν τη μία τραγωδία μετά την άλλη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ οργάνωνε μαζί με την Περιφέρεια Αττική δύο από τα λεγόμενα περιφερειακά «αναπτυξιακά» συνέδρια. Το ένα το Δεκέμβρη του 2017 στη Δυτική Αττική και το άλλο το Μάρτη του 2018 στην Ανατολική Αττική. Και σε αυτά τα συνέδρια δεν ακούστηκε σχεδόν μία ολοκληρωμένη φράση από κάποιον αρμόδιο για συγκεκριμένα έργα που να αφορούν την προστασία από πυρκαγιές, πλημμύρες και σεισμούς. Αφήνουμε στην άκρη το εάν έγιναν ή όχι τέτοια έργα, αφού η ίδια η πραγματικότητα μιλά από μόνη της...

* * *

Το «αναπτυξιακό» συνέδριο της Δυτικής Αττικής έγινε έναν μόλις μήνα μετά την πλημμύρα στη Μάνδρα Αττικής, που στοίχισε τη ζωή σε 24 ανθρώπους. Κι όμως, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αρκέστηκε σε αοριστολογίες, μιλώντας για Σχέδια Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας που θα ολοκληρώνονταν έως το Μάρτη του 2018 και έως τότε θα ενισχυόταν η Περιφέρεια για υλοποίηση άμεσου προγράμματος αντιπλημμυρικών έργων. Εξι μήνες μετά τις αοριστολογίες του πρωθυπουργού και επτά μήνες μετά τη φονική πλημμύρα, οι κάτοικοι της Μάνδρας έζησαν τον ίδιο εφιάλτη, τον Ιούνη του 2018, ευτυχώς αυτήν τη φορά χωρίς θύματα και χωρίς να έχει γίνει έστω ένα μικρό αντιπλημμυρικό έργο. Η ειρωνεία είναι ότι λίγες μέρες πριν από την πλημμύρα του Ιούνη, η Περιφέρεια Αττικής ανακοίνωνε όχι την υλοποίηση κάποιου αντιπλημμυρικού έργου, αλλά την υπογραφή σύμβασης για την αποκατάσταση ζημιών σε πεζοδρόμια και δρόμους! Επτά μήνες μετά! Στο «αναπτυξιακό» συνέδριο της Ανατολικής Αττικής, ο πρωθυπουργός δεν χρειάστηκε να καταφύγει σε αοριστολογίες, αφού ακόμα δεν είχε συμβεί τίποτα. Ετσι κι αλλιώς λόγια θα ήταν... Βέβαια, μπορεί να απουσίαζε η οποιαδήποτε αναφορά σε έργα που να ικανοποιούν τέτοιες λαϊκές ανάγκες, ωστόσο οι αναφορές για μέτρα υπέρ του κεφαλαίου ήταν απολύτως συγκεκριμένες και από τον πρωθυπουργό και από τους υπουργούς του ή τα στελέχη της κυβέρνησης. Ετσι, ακούστηκαν πολλά για μετεγκατάσταση των βιομηχανιών της Δυτικής Αττικής σε οργανωμένα επιχειρηματικά πάρκα, ώστε να δημιουργηθούν οικονομίες κλίμακας, οικονομικά κίνητρα για τη μετεγκατάσταση, ενώ διαφήμισαν τη στήριξη σε ρευστό που προσφέρει το κράτος στους επιχειρηματίες, την επιτάχυνση των ελέγχων και πληρωμών των επενδυτικών σχεδίων κ.ά.

* * *

Κάθε φορά που συμβαίνει μια πλημμύρα, πυρκαγιά ή άλλη καταστροφή, «το δούλεμα πάει ψιλό γαζί». Χαρακτηριστικά είναι τα «παχιά λόγια» της περιφερειάρχη Αττικής, Ρένας Δούρου. Τον Αύγουστο του 2017, με αφορμή τις πυρκαγιές εκείνης της περιόδου, εμφάνιζε μια εγκύκλιο της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας ως «αφετηρία μιας μακρόπνοης, σοβαρής και συστηματικής πορείας με στόχο την αποτελεσματική συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων (...), σε συνάρτηση με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο καθώς και με τους διατιθέμενους για την πυροπροστασία πόρους». Μετά την πλημμύρα της Μάνδρας το Νοέμβρη του 2017, βγήκε να μιλήσει για επιτάχυνση των διαδικασιών που απαιτούν κρίσιμα αντιπλημμυρικά έργα, δηλώνοντας πως «έχουμε υποχρέωση να επαναφέρουμε τη ζωή στη Μάνδρα». Μετά τη φονική πυρκαγιά, πριν λίγες μέρες, δήλωσε χωρίς δισταγμό: «Θα αλλάξει ριζικά ο σχεδιασμός. Οφείλουμε να μην ξαναπερπατήσουμε στους ίδιους δρόμους, αυτούς που δίνουμε το καλοκαίρι με τις φωτιές και το χειμώνα με τις πλημμύρες». Τέτοιες δηλώσεις είναι σαν ένα διαρκές restart (επανεκκίνηση). Αντιμετωπίζουν τα γεγονότα σαν να συμβαίνουν πρώτη φορά. Ο,τι έλεγαν πριν από ένα χρόνο, πριν από μερικούς μήνες, τα ίδια λένε και τώρα, χωρίς όμως να αλλάζει τίποτα.

* * *

Οπως φάνηκε και από τα «αναπτυξιακά» συνέδρια, όπως δείχνει η ίδια η ζωή, για τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, για τη σημερινή και τις προηγούμενες διοικήσεις της Περιφέρειας προτεραιότητα δεν παίρνουν έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας που αφορούν στις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών, αλλά όσα στηρίζουν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων. Μια ματιά στον προϋπολογισμό της Περιφέρειας είναι αρκετή για να διαπιστώσει κάποιος ποιες είναι οι προτεραιότητες... Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην Περιφέρεια Αττικής από το 2014 και στην κυβέρνηση μαζί με τους ΑΝΕΛ από το 2015. Τόσα χρόνια δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες παρεμβάσεις και τα στοιχειώδη έργα, ώστε το χειμώνα του 2017 στη Μάνδρα και το καλοκαίρι του 2018 στην Ανατολική Αττική να μη χρειαστεί να βρεθούν λαϊκές οικογένειες αντιμέτωπες με την καταστροφή, με το θάνατο. Οσο τα «αναπτυξιακά» μέτρα που αποφασίζονται και υλοποιούνται έχουν ως κριτήριο τα κέρδη του κεφαλαίου, η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα είναι στο έλεος των φυσικών φαινομένων. Η ειρωνεία είναι πως η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν και μπορούν να δώσουν αποτελεσματικές λύσεις. Ομως, αυτές δεν βγάζουν κέρδη!

Ακραίες καταστάσεις...

«Ακραία καιρικά φαινόμενα», «κλιματική αλλαγή», «ο απρόβλεπτος καιρός», «σχέδιο εμπρησμών»... Δεν είναι η πρώτη φορά που πραγματικά γεγονότα και ενδεχομένως αληθινές καταστάσεις αξιοποιούνται για να δικαιολογήσουν μαζικές καταστροφές σαν αυτή που ζούμε αυτές τις μέρες και να κρυφτούν οι πολιτικές ευθύνες.
Σίγουρα υπάρχει και η λεγόμενη «μανία της φύσης», οι καιρικές συνθήκες που απαιτούν αυξημένα μέτρα. Σίγουρα την περασμένη Δευτέρα η θερμοκρασία και η ταχύτητα του αέρα ήταν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Επίσης, δεν μπορεί να αποκλειστεί σε καμιά περίπτωση το ενδεχόμενο εμπρησμών, τα κίνητρα άλλωστε για κάτι τέτοιο είναι υπαρκτά και γνωστά. Είναι όμως πρόκληση η κυβέρνηση, οι κρατικοί μηχανισμοί να υποστηρίζουν πως ό,τι συνέβη ήταν κάτι το αναπάντεχο. Πολύ περισσότερο που η Δευτέρα ήταν μια μέρα «πολύ υψηλού κινδύνου». Αλλωστε, τα υποτιθέμενα σχέδια αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων υπάρχουν ακριβώς για τέτοιες «ακραίες» και «ασύμμετρες», κατά την κυβέρνηση, περιπτώσεις.
Αυτό που αποκαλύπτουν τέτοιες καταστάσεις είναι η αδυναμία της κυβέρνησης και του κράτους να υπερασπίσουν τη ζωή του λαού, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που υποβαθμίζουν γενικότερα τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Αυτή η αδυναμία είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών της σημερινής, προηγούμενων κυβερνήσεων, γενικότερα του κρατικού μηχανισμού.
Πέρα λοιπόν από τις καιρικές συνθήκες, ή τα σχέδια εγκληματικών ενεργειών, υπάρχουν τα μειωμένα κονδύλια για την πυροπροστασία, η υποστελέχωση του Πυροσβεστικού Σώματος, η ανυπαρξία υλικοτεχνικής υποδομής, ο συνολικός χωροταξικός σχεδιασμός που έχει ως προτεραιότητα την επιχειρηματική δράση. Είναι ότι ζωτικές ανάγκες υποτιμούνται μπροστά στην ανάγκη κρατικές δαπάνες να διατεθούν με αποκλειστικό κριτήριο την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι, για παράδειγμα, οι αλλαγές χρήσης γης, η εμπορευματοποίησή της που ανοίγουν την όρεξη όποιων επίδοξων εμπρηστών. Ολα αυτά βρίσκονται μέσα στην κυβερνητική πολιτική.
Από την άλλη, όμως, οι διαρκείς παρεμβάσεις του ΚΚΕ, οι διεκδικήσεις των ίδιων των πυροσβεστών εδώ και πολλούς μήνες δεν επιτρέπουν στην κυβέρνηση να λέει ότι δεν γνώριζε. Στην κυβέρνηση είχαν φτάσει πολύ έγκαιρα οι ελλείψεις, η ενημέρωση ότι ουσιαστικά η Αττική είναι ανοχύρωτη. Κι όμως, ισχυριζόταν ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Οπως αποκάλυψε χτες ο «Ριζοσπάστης», ο ίδιος ο γγ Πολιτικής Προστασίας, μόλις ενάμιση μήνα πριν δήλωνε ότι ειδικά στην Αττική «η φωτιά σβήνεται με ένα, δύο οχήματα και με την κινητοποίηση του πρώτου εναέριου μέσου...», ότι η Ελλάδα «διαθέτει πυροσβεστικό μηχανισμό που ελάχιστες χώρες διαθέτουν»!
Στον αντίποδα αυτής της φανφαρολογίας της κυβέρνησης, το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει ότι η κατάσταση δεν είναι καλή, ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι ανησυχίας. Τόσο οι απανωτές Ερωτήσεις του Κόμματος στη Βουλή όσο και η εκδήλωση της ΚΕ για την πυρασφάλεια και τη δασοπροστασία έδιναν ένα σαφές περίγραμμα του τι πρέπει να γίνει, αλλά και μια προειδοποίηση του τι έρχεται αν δεν παρθούν μέτρα. Μάλιστα, το Κόμμα σε Ερώτησή του στη Βουλή στις 23 Μάη, εξέφραζε την «έντονη ανησυχία του για το τι θα μπορούσε να προκύψει σε βάρος του δασικού μας πλούτου και των λαϊκών περιουσιών, αν συνυπάρξουν μια σειρά επιβαρυντικοί παράγοντες, όπως ξηρασία, υψηλές θερμοκρασίες, ισχυροί άνεμοι κλπ...». Σε αυτήν την Ερώτηση, που έπαιρνε υπόψη και όσα η κυβέρνηση ονομάζει «ακραία καιρικά φαινόμενα», ο αρμόδιος υπουργός είχε απαντήσει καθησυχαστικά για τον «αποτελεσματικό και συνεκτικό σχεδιασμό», για την «πλήρη ετοιμότητα» και την «ενίσχυση» του Πυροσβεστικού Σώματος. Δηλαδή, για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση καλλιεργούσε τον εφησυχασμό στο λαό.
Οι ευθύνες λοιπόν της κυβέρνησης είναι τεράστιες, και δεν μπορεί να δοθεί κανένα συγχωροχάρτι. Πρέπει να βγουν συμπεράσματα ουσιαστικά ώστε η δικαιολογημένη οργή και η αγανάκτηση που υπάρχει να οδηγήσει στην οργανωμένη κινητοποίηση και δράση για το σύνολο των εργατικών - λαϊκών αναγκών.