Ο καραγκιόζης και το πλεόνασμα

 Ο καραγκιόζης και το πλεόνασμα

Αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε ένα ακόμα κοινοβουλευτικό θέατρο σκιών, που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο της ανάρτησης: «ο καραγκιόζης και το πλεόνασμα». Θα το φάμε, θα το πιούμε, θα το μοιραστούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε. Και οι χατζηαβάτηδες της κυβέρνησης με το λογιστικό πλεόνασμα και την οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, πλειοδότησαν σε δουλικότητα στην τάξη που υπηρετούν και τις πολυχρονεμένες πολυεθνικές –που έβαλαν μεταξύ άλλων στο μάτι την υγεία και τα πολυιατρεία του εοπυυ- και υπερψήφισαν το πολυνομοσχέδιο. Αβάντι μαέστρο!

Είδαμε μια παράσταση με τη συνήθη πλοκή και δράση: τεταμένο κλίμα, νταηλίκι, βαριές κι ασήκωτες κουβέντες, που γράφουν καλά στην κάμερα, ατάκες από φώσκολο και διαλιανίδη –που ζουν μες στις καρδιές μας: αυτό το «πουστόγερος» προς τον κακλαμάνη πχ είναι απευθείας βγαλμένο από τη δεκαετία με τις βάτες, με τον μπένι καμικάζι και άγριο νιάτο να έχει καταπιεί το γαρδέλη και να θυμίζει την κλασική σκηνή από τα τσακάλια: με θυμάσαι ρε πούστη;

Και με το σενάριο να διαρρέει και να φτάνει στα χέρια του καμμένου, που βρήκε σε φωτοτυπίες της βουλής σημειωμένες τις ατάκες του αδώνιδος.

Γίναμε στο ίδιο έργο θεατές, που είχε ωστόσο πρωτότυπα ευρήματα κι ευφάνταστη υπόθεση: με την κυβέρνηση να ορίζει με διατάγματα και με εντολή σαμαρά τη διάρκεια του φρέσκου γάλακτος και με την αξιωματική αντιπολίτευση να προσπαθεί να ρίξει την κυβέρνηση με προτάσεις μομφής ενάντια σε οτιδήποτε μπορεί να μεμφθεί, ως γενική πρόβα για την πολιτική καταγγελία του μνημονίου. Κι αυτό θεωρείται νίκη της δημοκρατίας και του συντάγματος, σε αντίθεση με την καταπάτηση του κανονισμού της βουλής.
Είναι δίδαγμα όμως για όλους αυτούς, που λένε συχνά ότι χρειαζόμαστε μόνο ένα νόμο, που θα εξασφάλιζε την τήρηση των νόμων –που κι αυτό δηλ λάθος είναι, αλλά τέλος πάντων. Όταν εμείς λέμε «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», δεν εννοούμε στενά την εργατική νομοθεσία και τα μέτρα που θα ψηφιστούν, αλλά κυρίως τον εργάτη που θα επιβάλλει το δίκιο του με τη δύναμη και την εξουσία του. Όχι με λόγια, με έργα, το άδικο πολέμα, όπως έγραφε κι ο ποιητής.

Αν το φρέσκο γάλα μπορούσε να ρίξει την κυβέρνηση, θα ήταν παράνομο και θα το έκαναν μακράς διάρκειας –σαν τη νομιμότητα που ζητούσε για το κόμμα μια μειοψηφική ομάδα στα πρώτα χρόνια μετά την ίδρυσή του. Αλλά η κυβέρνηση αυτή είναι υψηλής παστερίωσης με εισαγόμενα στηρίγματα, αποτελούμενη από πολιτικά παχύδερμα, που δεν ιδρώνει εύκολα το αυτί τους. Άλλο αν εμείς οι αναίσθητοι γελάμε και δεν καταλαβαίνουμε πόση ευαισθησία χρειάζεται για να ψηφίσει κανείς αυτά τα μέτρα και να σηκώσει το βάρος της κρίσης, όπως οι βουλευτές του πασόκ –γιατί αυτοί πρωτίστως το σηκώνουν κι όχι ο άνεργος, ο μισθοσυντήρητος κι ο χαμηλοσυνταξιούχος.

Αυτό λέμε και στις ανακοινώσεις τους βενιζέλος και παπανδρέου, που έκαναν έναν άτυπο διαγωνισμό πολιτικής ευαισθησίας. Κάτι που πρέπει να τους έμεινε κατάλοιπο από τη μεταξύ τους διαμάχη στις εσωκομματικές εκλογές του πασοκ, για την ανάδειξη προέδρου, όπου το μέγκα μας είχε γανιάσει και τα γκάλοπ της ανατροπής ρωτούσαν τον κόσμο: ποιος από τους δύο θεωρείτε πως είναι ο πιο… ευαίσθητος; κι άλλα τέτοια παρόμοια, εξόχως σοβαρά και πολιτικά.

Θαυμάσαμε λοιπόν και πρωταγωνιστές, βγαλμένους από τα ντοκιμαντέρ-αγιογραφίες του θεοδωράκη –και οσονούπω και με τον ίδιο το σταύρο- που μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα ταλαντούχοι, αλλά προσφέρουν στιγμές γέλιου στον πικραμένο λαό. Όπως ο αλέξης που έγινε κινηματικός και οδήγησε το κοινοβουλευτικό του ασκέρι στη λαοθάλασσα των συριζαίων έξω (και κάποιους διακοσμητικούς από το εξωκοινοβούλιο που καπελώθηκαν) αλλά δεν μπορούσε ούτε καν τη γροθιά του να κουνήσει πειστικά στο ρυθμό των συνθημάτων. Και όταν λέμε λαοθάλασσα, όλα σχετικά είναι, έτσι; Θυμάμαι σε μια ιστορία του γκοσινί στην τάξη του μικρού νικόλα, που θα έπαιζε ένα θεατρικό και μοίρασαν τους ρόλους, αλλά είχαν θέμα με την χορωδία, γιατί ο εύσωμος αλσέστ ήθελε λέει να κάνει μόνος του το πλήθος.

Ή σαν τον άλλο κινηματικό, το γιωργάκη, που μια φορά ήταν να κάνει κι αυτός μια... ηρωική πράξη, αλλά τα μπέρδεψε, γιατί δεν είχε μάθει καλά το σενάριο: όχι στο δύο –για τις τράπεζες- ναι στο τρία –μα δεν υπάρχει τρία κύριε πρόεδρε. Και μετά απάντησε αντιγράφοντας κατ’ ουσίαν την επιστολή του μπένι, προσθέτοντας μόνο το «πράγματι» για να μην κάνει πάλι κάποιο λάθος και γελοιοποιηθεί. Και δεν ψήφισε λέει το άρθρο, γιατί δεν του το επέτρεπε η θέση του, ως πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς. Και γέλασαν και τα τσιμέντα.

Και πιο δίπλα ο ψαριανός, που μόνο στο μεθυσμένο μυαλό του πανούτσου παραμένει αριστερός και επαναστάτης, αλλά παλιότερα έπαιζε στο ραδιόφωνο τον ύμνο της διεθνούς –όχι της σοσιαλιστικής- και το παντιέρα ρόσα και πήγαινε σε τηλεοπτικά πάνελ με κόκκινα λάβαρα, αλλά τώρα που η δημαρ είναι στο ενάμισι με δύο παρά, ανησυχεί πως δε θα μπορεί να πέρδεται πια στης βουλής τα έδρανα και λοξοκοιτάζει προς την ελιά και την κυβέρνηση.

Κι ίσως η καλύτερη λύση θα ήταν μια ανταλλαγή ψαριανού-παπανδρέου μεταξύ δημαρ και ελιάς, κατά τα ποδοσφαιρικά πρότυπα, για να μη διαταραχτούν οι πολιτικές ισορροπίες του τόπου. Αλλά όπως λέει κι ο μώμος, φαντάζεσαι τον ψαριανό με κολλητή στολή ποδηλάτη και το γαπ dj να παίζει ζαμπέτα στο νέο κόσμο;

Ληγμένα γάλατα, ληγμένα χημικά στους διαδηλωτές, κυβερνήσεις με ημερομηνία λήξης, «φρέσκα» πολιτικά προϊόντα με κατεψυγμένο λόγο για ληγμένα μυαλά. Ψάχνεις να βρεις μια αρχή κι ένα τέλος σε όλα αυτά και καταλαβαίνεις πως πρέπει να τους τελειώνουμε πριν μας τελειώσουν –και δεν εννοώ προφανώς εκείνο το συλλαβιστό «τε-λειώ-σα-τε» του δεινού ρήτορα και δημεγέρτη τσίπρα. Γιατί η άρχουσα τάξη διακατέχεται από μια επίμονη τελειομανία με τις λαϊκές κατακτήσεις και την εργατική τάξη που βλέπει τις δικές της αντοχές να τελειώνουν και δίνει τον τελευταίο χορό του ζαλόγγου. Ενώ η κυβέρνηση εξαγγέλλει το τέλος του μνημονίου και την αρχή της ανάπτυξης, μαζί με το τέλος της ιστορίας και των διαδηλώσεων, που απαγορεύτηκαν, με εντολή σαμαρά.

Αλλά κάθε τέλος μνημονίου είναι και μια καινούρια αρχή. Κι αυτό το ξέρει από πρώτο χέρι ο λαός – σίσσυφος με τις θυσίες χωρίς τέλος και αντίκρισμα. Κι αν θέλει να βάλει μια τελεία σε αυτό πρέπει να οργανώσει τον αγώνα του μαζί με ένα δυνατό κόμμα για να μη μείνουν οι αντιδράσεις μας χωρίς πολιτικό στίγμα και σημεία στίξης, αλλά με το στίγμα της πρώτης γενιάς που έζησε χειρότερα από την προηγούμενη και θα παραδώσει έναν ακόμα χειρότερο κόσμο στις επόμενες. Πρέπει να μπει ένα τέλος στα ψέματα και τις αυταπάτες -μέρα που 'ναι-, να έχει αρχή και τέλος ο αγώνας μας, όπου η αρχή αναφέρεται στο στρατηγικό στόχο της εξουσίας και το τέλος στο σκοπό για έναν κόσμα χωρίς φτώχια, κοινωνική αδικία κι εκμετάλλευση.

Ψάχνεις να βρεις και κάτι καινούριο να σχολιάσεις, σε μορφή χρονογραφήματος, αλλά τι ανατροπή να συμβεί σε μια θεατρική παράσταση που ανεβαίνει χρόνια τώρα, χωρίς ιδιαίτερες παραλλαγές, σαν τη μέρα της μαρμότας. Απαγόρευση διαδηλώσεων, όπως στην επταετία, πρωτογενές πλεόνασμα για πρώτη φορά από το εθνοσωτήριο 43’, γενόσημα πολιτικά μορφώματα με τα ίδια χαρακτηριστικά, γιατί τα πρωτότυπα φθάρηκαν πολιτικά, αλλά είχαν εγγύηση και στα αλλάζει η αντιπροσωπεία: έναν τζήμερο γιατί δεν πέρασε η μπογιά της δράσης και της ντόρας, ένα ποτάμι στη θέση της φούσκας των οικολόγων και τη δημαρ και το όλον πασόκ που είναι σαν εκείνο το μακάβριο ανέκδοτο με τη μικρή αννούλα (από την προεκλογική του ανδρέα) που μετά την έκρηξη (κρίση) πήγε παντού, σε όλα τα αστικά κόμματα και δανείζει στελέχη και το πολιτικό του dna σε άλλα βιώσιμα –σαν το χρέος- σχήματα.

Και ο μαρινάκης, που προαλείφεται για νέος μπερλουσκόνι –εκεί δηλ που απέτυχε ο βγενόπουλος- και έχει συγκριτικά με τον καβαλιέρε πιο πολλά πρωταθλήματα και πολύ περισσότερα κιλά, αλλά σαφώς λιγότερα τσάμπιονς λιγκ, ροζ σκάνδαλα και βασικά κανάλια –προς το παρόν τουλάχιστον.

Η ώρα μπορεί να άλλαξε, τα χρόνια να περνάνε, αλλά το σκηνικό παραμένει καταθλιπτικά ίδιο. Και αντί να εξεγείρεται με αυτό ο λαός, νευριάζει με τους κριτικούς της παράστασης που επισημαίνουν τα κακώς κείμενα και «λένε τα ίδια και τα ίδια, κολλημένοι στον 19^ο αιώνα». Ενώ αν είχες μια ασυνέπεια ρε παιδί μου κι άλλαζες συνεχώς θέσεις, σαν πολιτικό εκκρεμές, λέγοντας πχ ότι δε θα στηρίξεις ένα νομοσχέδιο, για να το ψηφίσεις κανονικά κι αδιαμαρτύρητα στη συνέχεια, θα είχε τουλάχιστον λίγο σασπένς το όλο θέμα.

ένεκα της ημέρας

Υγ: καλή δύναμη σήμερα στους συντρόφους που θα βρεθούν στο δρόμο για να σπάσουν την απαγόρευση των διαδηλώσεων και τις κόκκινες ζώνες. Λίγη προσοχή μόνο στις κόκκινες γραμμές, που έχει χαράξει με ζέση ο κουβέλης. Τόσο κόπο έκανε ο άνθρωπος, μην πάει έτσι τζάμπα.

Υγ2: η κε του μπλοκ επαναφέρει δοκιμαστικά στα δεξιά του μπλοκ το θεσμό της ψηφοφορίας, όπου μπορείτε να απαντήσετε κι εσείς στο ερώτημα «ποιον θεωρείτε μεγάλη μορφή –του κινήματος κι όχι μόνο;»

«Βαθαίνει η φτωχοποίηση του λαού της Ελλάδας...»

 «Βαθαίνει η φτωχοποίηση του λαού της Ελλάδας...»

Φτώχεια και ανισότητα μοιράζει στους λαούς η ΕΕ*

Βαθαίνει η φτωχοποίηση του λαού της Ελλάδας σύμφωνα με την τριμηνιαία επισκόπηση της απασχόλησης και της κοινωνικής κατάστασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Σημειώνει ότι σε αυξανόμενο αριθμό κρατών μελών της ΕΕ η ανάπτυξη της οικονομίας δεν συνοδεύτηκε από τη δημιουργία θέσεων εργασίας και πως οι όποιες βελτιώσεις είναι ακόμα επισφαλείς.

Για την Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει ότι το 2013 καταγράφεται ιδιαίτερα έντονη αύξηση της φτώχειας στην Ελλάδα.
 

- το 23,7% του πληθυσμού είναι αντιμέτωπο με το φάσμα της φτώχειας, 

 

- κατά 1,8% αυξήθηκε η φτώχεια το 2013 σε σχέση με το 2011  

 

- στο 14,8% ήταν η μείωση του εισοδήματος την περίοδος 2008-13

 

 

  Τα λαϊκά νοικοκυριά με τα χαμηλότερα εισοδήματα 
είναι εκείνα που χτυπήθηκαν περισσότερο
 

- Το 10 % των ενηλίκων σε νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα έχουν χρεωθεί 

 

- Το 15 % των ατόμων με χαμηλό εισόδημα ζουν από τα χρήματα που είχαν αποταμιεύσει
Μεγάλη πτώση σημείωσε το 2013 στην Ελλάδα και το μοναδιαίο "κόστος" εργασία καθώς σύμφωνα με την Κομισιόν:
 

- το μοναδιαίο "κόστος" εργασίας μειώθηκε 

   κατά 4,7% δεύτερη μεγαλύτερη μείωση στην ΕΕ 

 

- οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες 

   ώρες εβδομαδιαίως στην ΕΕ με 43,7 ώρες.

  Οι διαπιστώσεις της έκθεσης επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις για βάθεμα των ανισοτήτων και για αναιμική ανάκαμψη στα ερείπια λαϊκών δικαιωμάτων και εισοδημάτων κάτι που παραδέχθηκε και ο επίτροπος για θέματα απασχόλησης και κοινωνικών υποθέσεων Λάζλο Άντορ. 

Σε δηλώσεις του ανέφερε ότι «οι ανισότητες έχουν αυξηθεί και υφίσταται κίνδυνος η τρέχουσα εύθραυστη ανάκαμψη να μη βελτιώσει την κατάσταση πολλών ομάδων των πληθυσμού με χαμηλότερα εισοδήματα. Η ΕΕ απέχει ακόμα πολύ από το να έχει εξασφαλίσει μια ανάκαμψη χωρίς αποκλεισμούς που δημιουργεί πολλές θέσεις εργασίας».

Ωστόσο ζήτησε την συνέχιση των αντιλαϊκών μέτρων από τις κυβερνήσεις λέγοντας πως «τα κράτη μέλη και η ΕΕ θα πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους ώστε να εξασφαλίσουν ότι δεν θα αφήσουμε κανέναν πίσω κατά την προσπάθειά μας να βγούμε από την κρίση».

*Από το 902.gr

Ο ρόλος της Τοπικής διοίκησης!!

 Χρήστος Μπέλλος: Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης!!

 - Η προεκλογική εκστρατεία βρίσκεται στο «φόρτε» της. Οι υποσχέσεις, τα προγράμματα και οι…εκθέσεις ιδεών κυριαρχούν. Όμως πολλά πράγματα μένουν στο «ημίφως». Ας δούμε ορισμένα γενικότερα ζητήματα σχετικά με το χαρακτήρα του θεσμού της «Τοπικής Αυτοδιοίκησης».

- Οι δήμοι και οι περιφέρειες ως φυσική συνέχεια του κεντρικού κράτους, ως κομμάτι του κρατικού μηχανισμού παίζουν  έναν  πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Τη λειτουργία του Δημοτικού και Περιφερειακού Συμβουλίου με αυτήν της κυβέρνησης, του αρμόδιου υπουργείου και της Γενικής Γραμματείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης πρέπει να την δούμε ως ενιαία λειτουργία. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αλλιώς η Τοπική Διοίκηση αφού είναι κομμάτι του κράτους με συγκεκριμένες, ξεχωριστές αρμοδιότητες. Αυτό το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει, ορίζεται για να υπηρετεί σε τοπικό επίπεδο την κεντρικά ακολουθούμενη (αντιλαϊκή) πολιτική.

- Όσοι υπόσχονται ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τους δήμους για να εφαρμόσουν φιλολαϊκή πολιτική, χωρίς σύγκρουση, την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κυβερνήσεων,, κοροϊδεύουν τον κόσμο. Γιατί και η πείρα δείχνει ότι ανεξάρτητα από προθέσεις, η Τοπική Διοίκηση έχει από τη φύση της αντεργατική, αντιλαϊκή αποστολή, οι όποιες δυνατότητες να μπουν - έστω - εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση είναι περιορισμένες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να κάθονται άπραγοι. Ο λαός πρέπει να διεκδικεί καλύτερους όρους για τη ζωή του, και αυτό πρέπει να γίνεται με μέτωπο αγώνα απέναντι και στο δήμο ή την περιφέρεια και στην κυβέρνηση. Αυτή η διεκδίκηση με τέτοιους όρους είναι προϋπόθεση για να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και της Τοπικής Διοίκησης και να υπάρξουν και ορισμένες επιμέρους κατακτήσεις. Ο λαός δεν πρέπει να αποδεχτεί τη λογική της «ασφυκτικής νομοθεσίας» και του «νομικού πλαισίου που δεν μπορεί να ξεπεραστεί».

- Η πολιτική της ΕΕ επηρεάζει αποφασιστικά το ποια έργα υποδομής θα γίνουν με βασικό κριτήριο την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των μεγαλοεργολάβων. Για παράδειγμα χρηματοδοτούνται πιο εύκολα π.χ αστικές αναπλάσεις παρά τα σχολεία ή αντιπλημμυρικά έργα που γι’αυτούς (δηλαδή την Ε.Ε) δεν είναι ανταποδοτικά, δεν φέρνει έσοδα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν εγκρίνονται και τέτοια έργα. Οι προτάσεις στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ όμως πρώτα και κύρια αξιολογούνται και αποφασίζονται στο πλαίσιο συγκεκριμένων κατευθύνσεων της ΕΕ και με γνώμονα κατά πόσο το έργο διευκολύνει τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση και μπροστά στις επικείμενες εκλογές (ευρωεκλογές, τοπικές, βουλευτικές, όποτε κι αν γίνουν) το κριτήριο ψήφου για τους εργαζόμενους, τις λαϊκές οικογένειες, πρέπει να είναι ενιαίο. Ο ρόλος που παίζει η Τοπική Διοίκηση, η υλοποίηση της πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης, είναι κριτήριο για να δει ο εργαζόμενος τι στάση πρέπει να κρατήσει. Η πολιτική ΕΕ - κυβερνήσεων που υλοποιείται μέσα από την Τοπική Διοίκηση είναι ενιαία και επηρεάζει την καθημερινότητα των εργαζομένων, των οικογενειών τους. Κριτήριο ψήφου είναι, η αναγκαιότητα να ενισχυθούν τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» παντού.

                       Χρήστος Μπέλλος

Υποψήφιος δημοτικός  σύμβουλος με την «Λαϊκή Συσπείρωση»

Πολύ σοβαρή ανακοίνωση του ΚΚΕ:Στο στόχαστρο της ΕΕ τα ΚΚ

 Πολύ σοβαρή ανακοίνωση του ΚΚΕ:Στο στόχαστρο της ΕΕ τα ΚΚ

Ευρωπαϊκά κόμματα: Και με τη βούλα όργανα του αντιδραστικού οικοδομήματος της ΕΕ




Ο νέος Κανονισμός για τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα της ΕΕ, που συμφωνήθηκε ανάμεσα στο Ευρωκοινοβούλιο και το Συμβούλιο, πρόκειται να ψηφιστεί τον Απρίλη, στην τελευταία Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πριν τις ευρωεκλογές του Μάη. Η συμφωνία για το νέο Κανονισμό των ευρωκομμάτων ήταν από τις προτεραιότητες της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που ασκεί την προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ, το πρώτο εξάμηνο του 2014, ενώ δραστήριο ρόλο έπαιξαν η επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ, Μ. Γιαννάκου -συντάκτρια της σχετικής έκθεσης του Ευρωκοινοβουλίου- αλλά και τα ευρωκόμματα, συμπεριλαμβανομένου του οπορτουνιστικού Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), στο οποίο μέλος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σημεία τριβής ανάμεσα στους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου στο Ευρωκοινοβούλιο και το Συμβούλιο αποτέλεσαν οι αρμοδιότητες κάθε οργάνου στην αναγνώριση των ευρωκομμάτων, στην καταχώριση, διαγραφή τους από το σχετικό «Μητρώο» και στην επιβολή ποινών και κυρώσεων σ' αυτά. Η αρχική πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προέβλεπε αποκλειστική αρμοδιότητα του Ευρωκοινοβουλίου, ενώ το Συμβούλιο απαιτούσε οι αστικές κυβερνήσεις να έχουν λόγο και ρόλο σε όλα τα παραπάνω ζητήματα, καθώς και έλεγχο συμμόρφωσης των ευρωκομμάτων και με τις εθνικές νομοθεσίες.

Η τελική συμφωνία προβλέπει τη δημιουργία μιας «αρχής» και την εμπλοκή των αστικών κυβερνήσεων των κρατών - μελών στον έλεγχο των ευρωκομμάτων. Συγκεκριμένα:

1. Δημιουργείται μία «ανεξάρτητη Αρχή», η οποία είναι αρμόδια για την αναγνώριση, την καταχώριση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων στο «Μητρώο» της ΕΕ, τη διαγραφή τους εάν διαπιστώνεται ότι παραβιάζουν τις αρχές και τις αξίες της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και την επιβολή ποινών και κυρώσεων (διακοπή, αναστολή, μείωση της χρηματοδότησής τους από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, πρόστιμο μέχρι το 10% του προϋπολογισμού τους). Η «αρχή» αυτή είναι μονοπρόσωπη. Ο διευθυντής της αποφασίζει για όλα τα παραπάνω. Επιλέγεται μεταξύ όσων υποβάλλουν υποψηφιότητες, από μια επιτροπή, αποτελούμενη από τους γενικούς γραμματείς των οργάνων της ΕΕ (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Συμβούλιο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή).

Για την εγγραφή στο «Μητρώο» της ΕΕ απαιτείται από το ευρωκόμμα η υπογραφή και η υποβολή τυποποιημένης δήλωσης προσήλωσης στις «αρχές και τις αξίες της ΕΕ», που περιέχεται ως παράρτημα στον Κανονισμό. Δήλωση πίστης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το καπιταλιστικό σύστημα, στην «οικονομία της ελεύθερης αγοράς», στις τέσσερις ελευθερίες του κεφαλαίου, που αποτελούν τις «θεμελιώδεις αρχές» της ΕΕ. Επίσης, απαιτείται η υποβολή του καταστατικού του, το περιεχόμενο του οποίου ορίζεται στον Κανονισμό, ώστε να συμμορφώνεται με ό,τι η ΕΕ θεωρεί «εσωκομματική δημοκρατία». Ανάμεσα στα άλλα ζητήματα που υποχρεωτικά πρέπει να περιλαμβάνει το καταστατικό των ευρωκομμάτων (μέλη, δικαιώματα μελών, εκλογικές διαδικασίες, διαδικασία λήψης αποφάσεων κά) είναι να περιέχει και διατάξεις για τη «διαφάνεια» (τήρηση βιβλίων, λογαριασμών, δωρεές), δηλαδή το φακέλωμα των μελών του και την παράδοση των ονομάτων και των στοιχείων τους στα όργανα της ΕΕ. Γι' αυτό, τα ευρωκόμματα, με βάση το νέο κανονισμό, υποχρεώνονται να υποβάλουν κάθε χρόνο και πλήρη κατάλογο των μελών τους (εθνικά πολιτικά κόμματα και φυσικά πρόσωπα). Η «αρχή» ελέγχει τακτικά εάν τα ευρωκόμματα συμμορφώνονται με τις προϋποθέσεις που βάζει η ΕΕ, και πάνω απ' όλα αν με τη δράση τους«σέβονται» και υπηρετούν τις «αρχές και τις αξίες» της ΕΕ.

Εάν διαπιστωθεί ότι το ευρωκόμμα δεν σέβεται, παραβιάζει αυτές τις προϋποθέσεις, το Ευρωκοινοβούλιο, το Συμβούλιο, η Επιτροπή ή το κράτος - μέλος που το ευρωκόμμα έχει την έδρα του, μπορούν να ζητήσουν από την «αρχή» τη διαγραφή του ευρωκόμματος από το «Μητρώο», οπότε παύει να υπάρχει ως «ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα».

2. Με τον Κανονισμό τα ευρωκόμματα αποκτούν ένα δικό τους ιδιαίτερο ενιαίο, ευρωενωσιακό νομικό καθεστώς. Σημαντική μεταβολή σε σχέση με τον ισχύοντα κανονισμό, αποτελεί το γεγονός, ότι με το νέο καθεστώς η δημιουργία και η αναγνώριση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων αποσυνδέεται και γίνεται ανεξάρτητη από τη χρηματοδότησή τους από τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Ενώ, με το μέχρι σήμερα καθεστώς, η αναγνώριση ενός ευρωκόμματος γινόταν για να μπορεί να χρηματοδοτηθεί, με το νέο κανονισμό το ευρωκόμμα πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί και να εγγραφεί στο «Μητρώο» ευρωκομμάτων της ΕΕ αυτοτελώς και ανεξάρτητα από τυχόν χρηματοδότησή του σε μεταγενέστερο χρόνο, αφού για να δικαιούται χρηματοδότηση πρέπει να έχει εκλέξει έναν τουλάχιστον ευρωβουλευτή.

3. Επιβάλλεται ακόμη πιο ασφυκτικός έλεγχος των οικονομικών των ευρωκομμάτων. Υπόκεινται στον έλεγχο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου και της OLAF (της Οικονομικής Αστυνομίας της ΕΕ), που μπορούν ανά πάσα στιγμή να διενεργούν επιτόπιους ελέγχους στα κόμματα και να ζητάνε οποιαδήποτε στοιχεία και έγγραφα. Τον ίδιο έλεγχο έχουν δικαίωμα να ασκούν και οι εθνικές αρχές (σε συνεργασία με το Ευρωκοινοβούλιο) για τα χρήματα που προέρχονται από τους ίδιους πόρους των ευρωκομμάτων.

4. Το τελικό κείμενο του Κανονισμού προβλέπει ότι απαγορεύονται δωρεές στα ευρωκόμματα πάνω από 18.000 ευρώ ανά έτος και ανά δωρητή (από 12.000 ευρώ που ισχύει σήμερα). Τα ευρωκόμματα πρέπει να υποβάλουν στην ΕΕ λίστα με τα ονόματα όλων των δωρητών τους, που έχουν κάνει δωρεές πάνω από 3.000 ευρώ ανά έτος (από 1.000 ευρώ που προέβλεπε η αρχική πρόταση και 500 ευρώ που ισχύει με τον ισχύοντα κανονισμό). Για δωρεές ποσών από 1.500 έως 3.000 ευρώ τα ευρωκόμματα ζητάνε τη γραπτή συγκατάθεση των δωρητών για να συμπεριλάβουν τα ονόματά τους στη λίστα. Οι συνδρομές των μελών των ευρωκομμάτων επιτρέπονται, απαγορεύεται όμως αυτές να ξεπερνούν το 40% του ετήσιου προϋπολογισμού τους, ώστε να παραμένουν πλήρως εξαρτημένα από την ευρωενωσιακή χρηματοδότηση. Επίσης, και οι συνδρομές ή εισφορές κάθε μέλους δεν μπορούν να ξεπερνούν τις 18.000 ευρώ ανά έτος, με εξαίρεση τους ευρωβουλευτές και τους βουλευτές εθνικών ή τοπικών Κοινοβουλίων.

5. Ο νέος Κανονισμός για τα ευρωκόμματα καταργεί και αντικαθιστά τον ισχύοντα κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2004/2003, όπως είχε αναθεωρηθεί το 2007 (κυρίως για να συμπεριλάβει τη χρηματοδότηση πολιτικών ιδρυμάτων των ευρωκομμάτων). Ο νέος Κανονισμός θα αρχίσει να ισχύει από την 1-1-2017, η «αρχή», όμως που προβλέπει θα συσταθεί την 1-9-2016.

Οι παραπάνω είναι οι βασικές αλλαγές, σε σχέση με το αρχικό κείμενο του κανονισμού που είχαν προτείνει η Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο, που κάνουν ακόμη πιο αντιδραστικό το περιεχόμενό του

Με το νέο Κανονισμό βαθαίνουν και ενισχύονται όλα τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά των ευρωκομμάτων. Τα κόμματα αυτά αποτελούν πλέον και με τη βούλα του ευρωενωσιακού νόμου κόμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όργανα του αντιλαϊκού ευρωενωσιακού οικοδομήματος. Βέβαια, αυτός είναι ο ρόλος τους και σήμερα. Με το νέο καθεστώς αυτός ο αντιδραστικός ρόλος τους καθιερώνεται και νομοθετικά. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου ανησυχούν για τις δυνατότητες του αστικού πολιτικού συστήματος και του οικοδομήματος της ΕΕ να ενσωματώνει λαϊκές μάζες και επιδιώκουν να αυξήσουν την ετοιμότητά του σε εναλλακτικές λύσεις για αναπαλαιώσεις του αστικού πολιτικού συστήματος, ώστε να απορροφάει κραδασμούς από την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση.

Χρειάζονται γι' αυτό όργανα, ιμάντες μεταβίβασης της στρατηγικής των μονοπωλίων και της ΕΕ σε εργατικές - λαϊκές μάζες. Με τη σύγκλιση των κανόνων οργάνωσης και λειτουργίας τους, την εξάρτησή τους από την ευρωενωσιακή χρηματοδότηση, η ΕΕ θέλει να κατευθύνει και να καθοδηγεί τη δράση των ευρωκομμάτων, αστικών και οπορτουνιστικών, ώστε να υπηρετούν αποτελεσματικότερα την αστική πολιτική, την εξουσία του κεφαλαίου.

Στο στόχαστρο της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου είναι ο περιορισμός της ιδεολογικοπολιτικής δράσης των μαρξιστικών - λενινιστικών Κομμουνιστικών Κομμάτων, η συμμόρφωσή τους με τους κανόνες της αστικής δημοκρατίας - δικτατορίας των μονοπωλίων. Τόσο με τη διαμόρφωση κομμάτων εξαρτώμενων από την κρατική ή ευρωενωσιακή χρηματοδότηση, όσο και με τον έλεγχο των δεσμών τους με τις μάζες και τη δράση τους (δημοσίευση ονομάτων των μελών και όσων ενισχύουν οικονομικά τα κόμματα).

Στην κατεύθυνση αυτή η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ προετοιμάζεται, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες του αστικού Τύπου, να φέρει προς ψήφιση νέο νόμο για τη χρηματοδότηση των κομμάτων, που θα μειώνει το ποσό της κρατικής επιχορήγησης και θα επιβάλλει ασφυκτικό έλεγχο των οικονομικών, της λειτουργίας και κατ' επέκταση της δράσης τους, αναθέτοντας ελεγκτικό ρόλο σε «αρχή στην οποία θα πλειοψηφούν δικαστές», σύμφωνα με τα πρότυπα του κανονισμού της ΕΕ για τα ευρωκόμματα. Η αστική τάξη δυναμώνει την επίθεση στα κόμματα εκείνα που αμφισβητούν την εξουσία του κεφαλαίου, το οικοδόμημα της ΕΕ.

Όλα τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ,Οικολόγοι Πράσινοι, είναι ενταγμένα σε αντίστοιχα ευρωπαϊκά κόμματα.

Αποδεικνύεται ακόμη πιο καθαρά πόσο σαθρά είναι τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των οπορτουνιστών που συμμετέχουν στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Το ΚΕΑ και τα κόμματα που συμμετέχουν σ' αυτό υπηρετούν τους σκοπούς της ΕΕ. Όχι μόνο έχουν δεσμευτεί με το πρόγραμμα και το καταστατικό τους να υπηρετούν τις αξίες της ΕΕ, δηλαδή το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά της έχουν εκχωρήσει το απόλυτο δικαίωμα να αποφασίζει και να ελέγχει διαρκώς τη συμμόρφωσή τους με τη «νομιμότητα» του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Οι οπορτουνιστές μέσα από τις γραμμές του ΚΕΑ έχουν παραιτηθεί από την ταξική πάλη. Ενσωματωμένοι ενεργά στο αστικό πολιτικό σύστημα, στηρίζουν τη στρατηγική της ΕΕ, το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, επιδιώκοντας να εξαπατήσουν εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις με ουτοπικά παραμύθια ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, αν επικρατήσει ένας άλλος συσχετισμός δυνάμεων, ότι ο καπιταλισμός μπορεί να αποκτήσει «ανθρώπινο πρόσωπο» με άλλο μείγμα αστικής διαχείρισης.

Γι' αυτό και το ΚΕΑ ήταν το πρώτο από τα ευρωκόμματα που έσπευσε να ανακηρύξει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ υποψήφιο πρόεδρο της Κομισιόν, ώστε μαζί με τα άλλα ευρωκόμματα να εντείνουν τη χειραγώγηση και την ενσωμάτωση των εργαζομένων στα κράτη - μέλη της ΕΕ, να ενισχύσουν τα κόμματα αυτά ως φορείς και μηχανισμούς χειραγώγησης. Να προσδώσουν δήθεν λαϊκή νομιμοποίηση στα αντιλαϊκά ευρωενωσιακά όργανα, όπως η Επιτροπή, να εγκλωβίσουν τις λαϊκές συνειδήσεις στα δεσμά του ευρωμονόδρομου.

Το ΚΚΕ εξαρχής κατήγγειλε και απέρριψε τις προτάσεις της ΕΕ για την ίδρυση και την παραπέρα ενίσχυση των αντιδραστικών χαρακτηριστικών των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων, συνεχίζοντας την πάλη για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Το ΚΚΕ δεν είναι ενταγμένο σε κανένα ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα και δεν πρόκειται να αποδεχθεί τους αντιδραστικούς όρους για την κρατική ή κοινοτική χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων, να δίνει στοιχεία που συνδέονται με τη δράση και την οικονομική συμβολή των κομματικών μελών, των φίλων, των οπαδών και των ψηφοφόρων του.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα είναι επιτακτική ανάγκη να δώσουν αποφασιστική απάντηση καταδίκης, τιμωρίας της ιμπεριαλιστικής ένωσης του κεφαλαίου, των αστικών κυβερνήσεων και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου με όποιο προσωπείο κι αν εμφανίζονται για να εγκλωβίζουν λαϊκές συνειδήσεις.

Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα ΚΚΕ

Αναρτήθηκε από Γιώργος Σαρρής

-- Εχει το ΚΚΕ προτάσεις για το σήμερα; Μήπως τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό;

-- Εχει το ΚΚΕ προτάσεις για το σήμερα; Μήπως τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό;

Το ΚΚΕ έχει συγκεκριμένες προτάσεις για κάθε εργατικό - λαϊκό πρόβλημα, προτάσεις με τις οποίες οι κομμουνιστές παλεύουν στο εργατικό κίνημα, βάζουν ως στόχο να υιοθετηθούν από τα συνδικάτα, τους συλλόγους των ΕΒΕ, των φτωχών αγροτών, από τις λαϊκές επιτροπές κ.λπ. Για παράδειγμα, προτάσεις για την προστασία των ανέργων, για να σταματήσουν πλειστηριασμοί και κατασχέσεις, για να καταργηθούν τα χαράτσια, για να μειωθούν τα εισιτήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς, για την απαλλαγή αυτοαπασχολούμενων από χρέη, για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας κ.ά. Προτάσεις που το ΚΚΕ έχει καταθέσει και με τη μορφή Προτάσεων Νόμου, Ερωτήσεων και στη Βουλή. Πρόσφατα, μάλιστα, κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση για την προστασία των ανέργων με αιτήματα όπως: Εκτακτο επίδομα για όλους τους ανέργους 1.000 ευρώ μπροστά στο Πάσχα, επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ, να γενικευθεί το επίδομα σε όσους δεν έχουν δουλειά, προστασία των ανέργων από κατασχέσεις κ.ά.

Πρόκειται, βεβαίως, για προτάσεις που δεν προϋποθέτουν την ανατροπή του καπιταλισμού και το σοσιαλισμό για να υλοποιηθούν, όμως έρχονται σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ. Γι' αυτό η κυβερνητική πλειοψηφία τις απορρίπτει ως μη ρεαλιστικές, ανεδαφικές ή τις προσπερνούν σφυρίζοντας αδιάφορα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης - προστασίας των εργαζομένων (και όχι ψίχουλα διαχείρισης της φτώχειας στο όνομα του ρεαλισμού) σημαίνει κόστος για το κεφάλαιο, γι' αυτό και δεν χωράνε στη στρατηγική της ανταγωνιστικότητάς του. Μέτρα που στο σύνολό τους δεν πρόκειται να υλοποιηθούν από οποιαδήποτε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, από οποιαδήποτε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της εξουσίας των μονοπωλίων και της ΕΕ. Μόνο ως αποτέλεσμα της εργατικής - λαϊκής πάλης στο δρόμο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της λαϊκής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, με στόχο την εργατική - λαϊκή εξουσία, είναι δυνατόν να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να αποσπώνται - έστω και προσωρινά - ορισμένα τέτοια μέτρα. Εκτός όμως από προτάσεις για τα λαϊκά προβλήματα οι κομμουνιστές παλεύουν στην πράξη μέσα από τα συνδικάτα, τους αγροτικούς συλλόγους, το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ στους αγρότες, την ΟΓΕ στις γυναίκες, το ΜΑΣ, τις λαϊκές επιτροπές να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να μη γίνονται κατασχέσεις, διακοπές ρεύματος, να δυναμώνει η αλληλεγγύη στα τμήματα του λαού που βιώνουν τις μεγαλύτερες συνέπειες της κρίσης, για να σταθούν στα πόδια τους, να παλέψουν κ.λπ.

Το ΚΚΕ όμως ταυτόχρονα προβάλλει στόχους που αφορούν τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, την ώριμη δυνατότητα πραγματοποίησής τους με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής, αποκαλύπτοντας το γεγονός ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι αυτός που μπαίνει εμπόδιο στην ικανοποίησή τους. Το ΚΚΕ δεν κοροϊδεύει το λαό ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση εάν αλλάξει το μείγμα διαχείρισης στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ, εάν εξασφαλιστεί η πορεία προς την καπιταλιστική ανάκαμψη, όπως υποστηρίζουν τόσο η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ τονίζει ότι για να «ανακάμψει» ο λαός, υπάρχει φιλολαϊκή πρόταση διεξόδου.
Η διέξοδος είναι: Με το λαό στην εξουσία να κοινωνικοποιηθούν ο ορυκτός πλούτος, η Ενέργεια, οι Τηλεπικοινωνίες, οι Μεταφορές, το εμπόριο, η γη, οι καπιταλιστικές αγροτικές, κτηνοτροφικές επιχειρήσεις, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, να γίνουν όλα λαϊκή περιουσία. Να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό, να διαγραφεί όλο το χρέος. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα της οικονομίας να οργανωθεί ο παραγωγικός αγροτικός συνεταιρισμός. Η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά την οικονομία, με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σε όλο και ευρύτερο επίπεδο. Αυτός είναι ο σοσιαλιστικός δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ.

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ Απόφαση ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Απόφαση ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας

ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ.--
Με πανηγυρισμούς υποδέχτηκαν κυβέρνηση και εργοδοσία την απόφαση του δικαστηρίου στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, που επέβαλε πρόστιμο 1,25 εκατ. δολαρίων Αυστραλίας στο Συνδικάτο Εργαζομένων στις Κατασκευές, στην Υλοτομία, στα Ορυχεία και την Ενέργεια (CFMEU) για τις κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν το 2012 στην εταιρεία «Grocon Emporium». Απεργοί είχαν δεχτεί τότε επίθεση από την αστυνομία, που έσπευσε να συνοδεύσει απεργοσπάστες για να πιάσουν δουλειά. Το σκεπτικό ήταν ότι οι απεργοσπάστες δεν ήταν μέλη του συνδικάτου που είχε αποφασίσει την κινητοποίηση και άρα δεν υπέκειντο στις αποφάσεις του. Χαρακτηριστικά, ο εκπρόσωπος της εταιρείας δήλωσε ότι «θα πρέπει να είναι σαφές από τη CFMEU ότι ο παλαιού τύπου τραμπουκισμός και ο εκφοβισμός δεν έχουν θέση σε ένα σύγχρονο χώρο εργασίας ή στο ευρύτερο συνδικαλιστικό κίνημα».
Το σκεπτικό του δικαστηρίου αλλά και της εργοδοτικής πλευράς είναι ενδεικτικό των μεθοδεύσεων που επιταχύνονται ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία, παγκοσμίως, με στόχο ένα συνδικαλιστικό κίνημα κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της κοινωνικής συναίνεσης και της «ανταγωνιστικότητας». Αντίστοιχες προτεραιότητες έχει και η ελληνική κυβέρνηση, που επιδιώκει αναμόρφωση του εργατικού δικαίου, ώστε να ορθώσει νέα εμπόδια στην κήρυξη απεργιών.