Ολο θα και θα παψε ρε παραμυθα ΒΙΝΤΕΟ

Τσίπρας vs Παπανδρέου Βρείτε τις διαφορές

 

 

 

Τι θα έκανε το ΚΚΕ αν ήταν στη θέση της κυβέρνησης;

 Τι θα έκανε το ΚΚΕ αν ήταν στη θέση της κυβέρνησης;

Συχνά ακούμε καλοπροαίρετα τον εξής προβληματισμό: «Τι θα κάνατε εσείς στη θέση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ»;

Το ερώτημα δεν είναι παράλογο

Ομως θα πρέπει να το βάλουμε στη σωστή διάστασή του:

Αν βρισκόμασταν ως ΚΚΕ στη «θέση» του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στη θέση της αστικής διαχείρισης, στη θέση της υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου που διεκδικεί ανάκαμψη της κερδοφορίας του, εξασφαλίζοντας τα πλεονεκτήματα και τις προοπτικές που του δίνει η συμμετοχή στην ΕΕ, την Ευρωζώνη και γενικότερα στις ευρωατλαντικές συμμαχίες, το ΝΑΤΟ. Αν βρισκόμασταν στη «θέση» της ανάληψης μιας διακυβέρνησης που είναι όργανο της εξουσίας των μονοπωλίων. Αν βρισκόμασταν στη «θέση» των διαπραγματεύσεων για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου, στα τραπέζια της ΕΕ, της Ευρωζώνης και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Αν βρισκόμασταν λοιπόν σε αυτή τη «θέση», πράγματι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα μπορούσαμε παρά να έχουμε τα ίδια διλήμματα - συνέχιση εντός ευρώ ή επιλογή της χρεοκοπίας ανεξέλεγκτης ή ελεγχόμενης και καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής; Ζυγίζουμε τι συμφέρει περισσότερο το κεφάλαιο και επιλέγουμε. Ετσι έπραξε και ο ΣΥΡΙΖΑ...

Αν βρισκόμασταν σε αυτή τη «θέση», όμως θα ακυρωνόμασταν ως Κομμουνιστικό Κόμμα, ως κόμμα της εργατικής τάξης και των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, θα γινόμασταν άλλο κόμμα που δεν θα μπορούσε να παλεύει για λογαριασμό των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων.

Είναι αυτό που εξηγούσαμε και το 2012, όταν μας καλούσαν πάλι καλοπροαίρετα εργαζόμενοι, ότι πρέπει να «μπούμε» και εμείς σε μια συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, να τη στηρίξουμε ή τουλάχιστον να την ανεχτούμε για 5-10 ζητήματα.

Εξηγούσαμε λοιπόν και τότε ότι κάθε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, παρά τις προθέσεις της, τις διακηρύξεις και τους αυτο-χαρακτηρισμούς της, παρά τις όποιες επιδιώξεις της, αντικειμενικά θα οδηγηθεί σε συγκεκριμένο αντιλαϊκό δρόμο αφού δεν αποτελεί προϊόν ρήξης με το κεφάλαιο, την εξουσία του, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ κ.λπ.

Σήμερα λοιπόν η αυταπάτη και η ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς, ξεγυμνώνεται μπροστά στα μάτια μας όσο και αν προσπαθούν διάφοροι να την κουκουλώσουν με τα κουρέλια μιας «ρήξης - καρικατούρα», του «εθνικού νομίσματος», της καπιταλιστικής «παραγωγικής ανασυγκρότησης», του «έντιμου συμβιβασμού», να την «ξαναμακιγιάρουν» και να την βγάλουν μπροστά, προσπαθώντας να μαντρώσουν όσους αγανακτούν, όσους νιώθουν απογοητευμένοι από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, στο μαντρί εφοπλιστών, φαρμακοβιομηχάνων, κέντρων των ΗΠΑ και της Γερμανίας που στηρίζουν το Grexit.

Ας δούμε όμως το ερώτημα αλλιώς

Τι θα γινόταν όμως αν είχε συντελεστεί μια ριζική αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων, υπέρ της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και στη θέση μιας κυβέρνησης αστικής διαχείρισης, μιας κυβέρνησης οργάνου της εξουσίας του κεφαλαίου, βρισκόταν μια αληθινά εργατική - λαϊκή κυβέρνηση όργανο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, στην οποία βεβαίως θα πρωτοστατούσαν και θα είχαν αποφασιστικό ρόλο οι κομμουνιστές;

Μια τέτοια κυβέρνηση - εξουσία δεν θα εγκλωβιζόταν στα αδιέξοδα μιας αντιλαϊκής διαπραγμάτευσης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ. Δεν θα προχωρούσε από την αρχή σε μια τέτοια διαδικασία σαν αυτή που ζήσαμε τους προηγούμενους πέντε μήνες.

Πρώτα απ' όλα γιατί δεν θα αναγνώριζε όλο το προηγούμενο αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο θεσμικό, νομοθετικό, τους μνημονιακούς και μη νόμους, όλα τα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, προστασίας της κερδοφορίας του, τα εξοργιστικά προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων. Ολα αυτά θα καταργούνταν, θα ανατρέπονταν. Δεν θα αναγνώριζε επίσης τις δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ, τις «υποχρεώσεις» που προκύπτουν από αυτές, θα ακύρωνε τη συμμετοχή της χώρας σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, θα προχωρούσε στην αποδέσμευσή της.

Δεν θα άφηνε τα κλειδιά της οικονομίας, τις παραγωγικές μονάδες, τις υπηρεσίες, την ενέργεια, τις υποδομές, τις τράπεζες στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου των μονοπωλίων. Θα προχωρούσε σε μια σειρά άμεσα βήματα ξεκινώντας τη διαδικασία της κοινωνικοποίησής τους και της οργάνωσης της οικονομίας, με βάση τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό. Ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, με κριτήριο όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, όχι την καπιταλιστική εκμετάλλευση αλλά την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών, των ευρύτερων κοινωνικών αναγκών. Αυτός ο δρόμος θα επιτρέψει να βγούμε από την κρίση προς όφελος των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων. Θα δώσει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν ισόμετρα και αναλογικά παραγωγικοί κλάδοι που σήμερα περιορίζονται εξαιτίας των δεσμεύσεων της ΕΕ (π.χ. ναυπηγική βιομηχανία, ζάχαρη, κρέας).

Μια τέτοια εξουσία δεν θα αναγνώριζε το κρατικό χρέος και τις υποχρεώσεις αποπληρωμής του. Θα κήρυττε μονομερώς τη διαγραφή του.

Μια τέτοια εξουσία και κυβέρνηση θα στηρίζονταν, θα ήταν προϊόν μιας πλατιάς εργατικής - λαϊκής κινητοποίησης και συμμετοχής σε όργανα εξουσίας, σε νέους θεσμούς που θα προκύψουν από την ανατρεπτική πάλη του λαού, αντικαθιστώντας τους σάπιους θεσμούς του αστικού πολιτικού συστήματος, της «δημοκρατίας» των μονοπωλίων.

Μια τέτοια εξουσία και κυβέρνηση θα προχωρούσε από την πρώτη στιγμή στη σύναψη αμοιβαία επωφελών διεθνών συμφωνιών με άλλα κράτη του κόσμου για την εισαγωγή φαρμάκων, τροφίμων, Ενέργειας, ακριβώς γιατί δεν θα είχε τις δεσμεύσεις από τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως η ΕΕ, το ΝΑΤΟ κ.λπ.

Για να βρεθούμε σε αυτή τη θέση παλεύουμε σήμερα

Ολη η πάλη, ο αγώνας των κομμουνιστών βρίσκεται σε αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή στην προσπάθεια για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης υπέρ της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ώστε να μπορέσει να αλλάξει δρόμο η χώρα, να εγκαταλείψει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, είτε με ευρώ είτε με δραχμή, με τις κρίσεις του, την εξαθλίωση, την εκμετάλλευση, τη ζωή χωρίς δικαιώματα, την προσαρμογή των εργατικών - λαϊκών αναγκών στα όρια των κάθε φορά κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, των δεσμεύσεων της συμμετοχής σε καπιταλιστικές ενώσεις και ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Γι' αυτό το λόγο σήμερα το ΚΚΕ καλεί το λαό όχι μόνο να αντισταθεί στη νέα αντιλαϊκή - αντεργατική επίθεση κεφαλαίου, κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΕΕ, αλλά οι αγώνες του επόμενου διαστήματος να γίνουν εφαλτήριο, να σηματοδοτήσουν βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας. Να σηματοδοτήσουν την ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού - αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού του κινήματος, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις τους, τα κόμματά τους, τους έξωθεν συμμάχους τους, ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ του λαού. Για να μπορέσει ο λαός να συγκροτηθεί σε μια ισχυρή αποφασιστική δύναμη, ικανή σήμερα να βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση και αύριο να την ανατρέψει, να επιβάλει τη δική του διέξοδο. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία θα μπορούν οι εργαζόμενοι να έχουν μικρές ή μεγαλύτερες επιτυχίες και νίκες. Και μπροστά στην κάλπη, όποτε και αν προκύψει, με αυτό το κριτήριο θα πρέπει να σταθούν. Το πώς η ψήφος τους θα βοηθήσει, θα στηρίζει την προσπάθεια για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης για να μπορέσει ο λαός να σηκωθεί όρθιος, οργανωμένος και αποφασισμένος να πάρει την τύχη στα χέρια του.

Πηγή:ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ποτέ την Κυριακή

 Ποτέ την Κυριακή

Ζούμε για μια κυριακή, βάλτε μας όλους φυλακή, λέει ένα σύνθημα των παοκτζήδων για τους συλληφθέντες ομοϊδέατες τους, έξω από το γήπεδο της τούμπας. Κι αν το καλοσκεφτείς, δεν εκφράζει μόνο αυτούς, αλλά σχεδόν μια ολόκληρη κοινωνία.

Τι γίνεται όμως με το παλιό, κλασικό όπιο των λαών, όπως το χαρακτήριζε ο μαρξ; Αυτό τα βολεύει με τη θρησκευτική του συνείδηση για τη μέρα του κυρίου (που σε άλλους πιο βόρειους πολιτισμούς ονομάζεται ημέρα του ήλιου –sontag, sunday, κτλ), πετυχαίνοντας για το ποίμνιό του να ξεκινάει η (θεία) λειτουργία των καταστημάτων αμέσως μετά τη θεία λειτουργία. Κι έτσι να λειτουργούν όλα ρολόι για το θεό του χρήματος και το πνευματικό του είδωλο, με το οποίο δεν έχουν ούτως ή άλλως πολλά να χωρίσουν, παρά μόνο στη μοιρασιά.

Άλλοι πάλι νανουρίζονται από το όπιο της κοινωνικής ειρήνης, συνοχής και του καλού εργοδότη, του καπιταλιστή με κοινωνικές ευαισθησίες, που θα κρατήσει κλειστό το μαγαζί του, πχ όπως ο σκλαβενίτης κι η αλυσίδα του (οι προλετάριοι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ δεν έχουν παρά να χάσουν τις αλυσίδες τους και να κοινωνικοποιήσουν αυτές των αφεντικών τους). Το ότι το κάνει βέβαια για τους δικούς του λόγους, επειδή έχει υπολογίσει πως δεν το συμφέρει να ανοίξει κι ότι τα κέρδη του δε θα καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα, αλλά παρόλα αυτά το πουλάει παραέξω με το περιτύλιγμα της κοινωνικής ευαισθησίας, είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια που δε φαίνεται να ενοχλεί πχ το εργοδοτικό σωματείο.

Κι αυτή η «χασούρα» ισχύει για πολλούς ακόμα μεμονωμένους καπιταλιστές, που δεν πρόκειται να δουν τον τζίρο τους να αυξάνεται θεαματικά αυτές τις μέρες, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά πως θα καταγάγουν ταυτόχρονα μια στρατηγικής σημασίας νίκη απέναντι στην εργατική τάξη και σε όσους καταπίνουν αμάσητο το κουτόχορτο πως τα υποζύγια (άιντε θύμα, άιντε ψώνιο) δεν έχουν αρκετό χρόνο για να κάνουν τις αγορές τους και τα (άιντε) ψώνια τους.

Και τι θα γίνει λοιπόν αν τους μειώσουν τον ελεύθερο χρόνο και αρχίσουν να εργάζονται και τις κυριακές; Ποιος θα ψωνίζει, αν δουλεύουμε όλοι κυριακάτικα; Μήπως λοιπόν θα πρέπει τότε να λειτουργούν τα καταστήματα και τις νύχτες; Και τότε πώς θα γενούνε τα σκοτάδια φως; Πώς θα δούμε αχτίδα φωτός στην άκρη του τούνελ (που δε θα είναι η ελπίδα που έρχεται καταπάνω μας να μας τσαλαπατήσει και να ισοπεδώσει τις τελευταίες εργατικές κατακτήσεις που έχουνε μείνει όρθιες); Πώς μπορούμε να νικήσουμε τη μαυρίλα του εργασιακού μεσαίωνα και να φτιάξουμε την πολιτεία του ήλιου –όπως την είχαν φανταστεί κάποιοι πρωτοπόροι οραματιστές ήδη από τα μεσαιωνικά χρόνια;

Το βασικό ζητούμενο είναι να ξεπεράσουμε τη λογική που φανερώνει υποσυνείδητα το οπαδικό σύνθημα στην αρχή του κειμένου: ζούμε για μια κυριακή. Και για χάρη αυτής της ιερής ημέρας, που κανείς δεν μπορεί να την αγγίξει, θυσιάζουμε όλη την υπόλοιπη ζωή μας και τις ημέρες της. Ή κατ’ αντιστοιχία να θυσιάζουμε ένα αλλοτριωτικό οκτάωρο στο βωμό του κέρδους, έχοντας την ψευδαίσθηση πως θα είμαστε «ελεύθεροι» στον «ελεύθερο» χρόνο μας, να κάνουμε αυτά που θέλουμε.

Το ζήτημα είναι να γίνει κάθε μέρα κυριακή, δηλ σαν κομμουνισμός, όπως ανέφερε κάπου και ο αλτουσέρ (κι αναπαρήγαγε αρκετά συχνά στα βιβλία του κι ο ρούσης), πιθανότατα στο «μέλλον [που] διαρκεί πολύ». Μέλλον κι όχι «ιστορία», όπως είπε σε μια πρόσφατη συνέντευξη ο τσίπρας, που δεν μπορεί να μάθει καλά-καλά τους τίτλους των βιβλίων –πόσο μάλλον τσιτάτα- που έχει ακούσει κάποτε από το μηλιό.

Σήμερα δεν υπάρχει χρυσή τομή και... «έντιμος συμβιβασμός», μεταξύ άλλων γιατί δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος της σοβιετικής ένωσης, να διασφαλίζει τα εργατικά δικαιώματα για τους λαούς και μια κατάσταση ισορροπίας, που ανήκει στο παρελθόν. Το ουσιαστικό διακύβευμα είναι όλη η ζωή μας και όχι οι μικρές χαραμάδες, μικρές ανάσες ελευθερίας και τα διαλείμματα από την εργασία μας και τη βασική μας ενασχόληση. Είτε θα τη διεκδικήσουμε και θα την κερδίσουμε ολόκληρη, είτε θα μείνουμε να παρατηρούμε παθητικά την άμμο να γλιστρά από τα χέρια μας, περιμένοντας κάθε φορά έναν έντιμο συμβιβασμό, που απλώς θα παζαρεύει πόσα θα χάσουμε και θα διαωνίζει τον αστικό μεσαίωνα, στον εικοστό πρώτο αιώνα.

Αλλά εμείς δούλοι του εικοστού πρώτου αιώνα δε θα γίνουμε...

Ο λαός θα πληρώσει το άθλιο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Ο λαός θα πληρώσει το άθλιο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Από το μεγάλο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ την περασμένη Τετάρτη

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Σήμερα, αντί για την καθιερωμένη «Ανασκόπηση», δημοσιεύουμε εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στη συζήτηση στη Βουλή για το 3ο μνημόνιο:
«Το 2010, από το "λεφτά υπάρχουν" του κ. Γιώργου Παπανδρέου, φτάσαμε στο βάρβαρο μνημόνιο 1. Το 2012, από το πρόγραμμα του Ζαππείου του κ. Σαμαρά και την καταψήφιση του πρώτου μνημονίου, φτάσαμε στο μνημόνιο 2. Σήμερα, το 2015, από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και το "θα σκίσουμε όλα τα μνημόνια" του κ. Τσίπρα, φτάσαμε στο μνημόνιο 3.
Για όλους έρχεται κάποια στιγμή η ώρα της αλήθειας. Αυτή η ώρα έφτασε για εσάς κ. Τσίπρα. Η δημαγωγία, η συνειδητή εξαπάτηση έφτασε στα όριά της. Ολα όσα μας είπατε για τα μνημόνια που θα σκίζατε, για τα νταούλια που θα χτυπάγατε και θα χόρευαν οι αγορές, δυστυχώς τώρα δεν προκαλούν γέλιο. Γιατί ο λογαριασμός που καλείται να πληρώσει ο λαός είναι πολύ πικρός, πολύ βαρύς και ασήκωτος. Ο λαός θα πληρώσει το άθλιο μνημόνιο Τσίπρα.
Παραμύθια τέλος! Αποκαλύφτηκε ότι η ΕΕ είναι μία αντιδραστική, ιμπεριαλιστική συμμαχία, η οποία δεν αλλάζει με δημοψηφίσματα. Αποκαλύφτηκε ότι καμία αστική - ούτε με αριστερό πρόσημο - κυβέρνηση δεν μπορεί να βαρά τα νταούλια σε αυτούς που κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας, στους μονοπωλιακούς ομίλους. Αποδείχτηκε ότι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων, η διαπάλη της Γερμανίας με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ δεν αφορά στην προστασία των λαϊκών δικαιωμάτων, αλλά στα κέρδη τους, τα κέρδη του κεφαλαίου.
Η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, στην οποία υποκλίνεστε, δεν υπήρξε ποτέ μια Ενωση της ειρήνης, της ισοτιμίας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αντικομμουνιστές, λυσσασμένοι εχθροί της Σοβιετικής Ενωσης και του εργατικού κινήματος ήταν οι ιδρυτές της, ο Αντενάουερ και ο Σούμαν που θαυμάζετε. Γι' αυτό και η ΕΔΑ χαρακτήριζε πριν από τη χούντα την τότε ΕΟΚ ως "λάκκο των λεόντων" και τους ιδρυτές της, τους οποίους εσείς υμνείτε.
Την ίδια ώρα που λέγατε ότι σας εκβιάζει η τρόικα, παρουσιάζατε ως μονόδρομο την παραμονή μας σε αυτήν τη φυλακή των εκβιαστών. Υπογράψατε τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη και δεν προετοιμάσατε, ούτε παρουσιάσατε στο λαό καμιά εναλλακτική λύση. Μια μέρα μετά το δημοψήφισμα, βρεθήκατε αγκαλιά με τους ηγέτες του ΝΑΙ, να παρουσιάζετε την υπογραφή νέας συμφωνίας ως μοναδική επιλογή, με τα ίδια επιχειρήματα, τον ίδιο εκφοβισμό που ακούμε συνεχώς τα τελευταία χρόνια.

Περήφανοι για το τσάκισμα του λαού

Είστε υπερήφανοι για το τσάκισμα του λαού. Αποτελεί θράσος να μιλάτε ακόμη και σήμερα για τη σκληρή, περήφανη μάχη που τάχα δώσατε απέναντι στους δανειστές.
Αισθάνεστε περήφανος: Για τη νέα μείωση του εισοδήματος των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων και των συνταξιούχων; Για το πάγωμα - δηλαδή στην ουσία - το κόψιμο των συντάξεων; Για την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης; Για τους άδικους έμμεσους φόρους; Τις αυξήσεις του ΦΠΑ στα τρόφιμα, που πλήττουν εξίσου άνισα εισοδήματα; Αισθάνεστε περήφανος για την ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων; Την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας; Το χτύπημα των αγροτών; Τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις; Την αύξηση της φοροαφαίμαξης των αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματιών και εμπόρων;
Πείτε καθαρά στο λαό: Σε ποια χέρια θα βρεθούν τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης των εγχώριων υδρογονανθράκων, μετά την έγκριση του ανεξάρτητου Ταμείου, στο οποίο θα μεταφερθούν ελληνικά περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας!!!
Απαντήστε: Ποιες πραγματικές εγγυήσεις μπορείτε να δώσετε για τις λαϊκές καταθέσεις, αφού εγκριθεί σε επίπεδο εθνικού Δικαίου η κοινοτική οδηγία - πλαίσιο για την ανάκαμψη και εξυγίανση των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων (πράγμα που σε απλά ελληνικά σημαίνει κούρεμα καταθέσεων).

Νέοι αντιλαϊκοί μύθοι

Φτιάχνετε νέους αντιλαϊκούς μύθους. Ο νέος μύθος με τον οποίο συνοδεύετε το τερατώδες μνημόνιο, έχει δύο συστατικά στοιχεία:
Το ΠΡΩΤΟ είναι η περιβόητη δικαιότερη κατανομή των βαρών. Εχετε ξεπεράσει κάθε όριο βρώμικης προπαγάνδας. Τι λέτε στον εργαζόμενο, στον αγρότη, στο συνταξιούχο; Να ξεχάσει όσα βάρη έχει ήδη φορτωθεί στην πλάτη του από τα δύο προηγούμενα αντιλαϊκά μνημόνια. Να αποδεχτεί ότι όλοι οι προηγούμενοι αντιλαϊκοί νόμοι, που θα τους καταργούσατε τάχα με ένα άρθρο, ήρθαν για να μείνουν αιώνια. Να αποδεχτεί στην πλάτη του και το νέο βουνό των αντιλαϊκών μέτρων. Και επιπλέον, να θεωρήσει ότι όλα αυτά αντισταθμίζονται, επειδή θα αυξηθεί η φορολογία των επιχειρήσεων με κέρδη έως 50.000 ευρώ, που φυσικά δεν είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι...
Για τα μονοπώλια, δεν υπάρχει πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση, ενώ συνεχίζονται οι προκλητικές φοροαπαλλαγές. Μιλάτε προκλητικά για τη δυνατότητα αναδιανομής, την ώρα που οι εφοπλιστές συνεχίζουν να πληρώνουν ως ετήσιο φόρο τα ναύλα λίγων ημερών. Μιλάτε για δίκαιη αναδιανομή, την ώρα που ο υπουργός σας, κ. Κουρουμπλής, σχεδίαζε ν' αυξήσει τις τιμές στα γενόσημα που παράγει η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. Γι' αυτά τα θέματα και για τις πολεμικές δαπάνες δεν υπογράφατε τις αρχικές προτάσεις Γιούνκερ, για να ικανοποιήσετε τα φιλαράκια σας, κάποιους εφοπλιστές και κάποιους φαρμακοβιομήχανους.
Το ΔΕΥΤΕΡΟ βασικό στοιχείο του εμπορίου ελπίδας, το οποίο προκλητικά συνεχίζετε, είναι η προοπτική επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη, με το επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ και τις υποσχέσεις αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους. Ούτε λίγο - ούτε πολύ εμφανίζετε την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων, ως δρόμο που οδηγεί στη λαϊκή ευημερία.
Ποιον κοροϊδεύετε; Η ισχυρή θέση του τουριστικού κλάδου οδήγησε τάχα σε ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι του κλάδου τα χρόνια της κρίσης; Μπορεί να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, χωρίς να αυξηθεί το ξεζούμισμα των εργαζομένων, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης; Οι εργαζόμενοι ξέρουν την απάντηση, τη βιώνουν καθημερινά. Ολοι θυμούνται ότι η προηγούμενη αναδιάρθρωση του χρέους, το μεγάλο κούρεμα που έγινε τότε, συνοδεύτηκε με κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα.

Διαπάλη που την πληρώνει ο λαός

Στην πλάτη του ελληνικού λαού οξύνεται η διαπάλη μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για το μέλλον της Ευρωζώνης, καθώς και μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας για την ηγεμονία στην Ευρώπη. Γι' αυτό, το Grexit δεν μπορεί να αποκλειστεί το επόμενο διάστημα, αργότερα, παρά την προσωρινή συμφωνία.
Ομως, δεν αποτελεί εναλλακτική λύση για το λαό η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής. Κι ας τη δούμε λίγο αυτή τη λύση της δραχμής, η οποία αφελώς υιοθετείται από ορισμένους. Εμείς επιμένουμε ότι δεν αποτελεί διέξοδο για το λαό η λύση της δραχμής, που επιθυμούν ο Σόιμπλε, η Λεπέν, ο Σόρος, οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές, καθώς και διάφορα άλλα φασιστοειδή στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Οι μόνοι κερδισμένοι στην Ελλάδα απ' τη συγκεκριμένη λύση θα ήταν ορισμένοι μονοπωλιακοί όμιλοι της ναυτιλίας, της φαρμακοβιομηχανίας, της ενέργειας, του εμπορίου όπλων. Ο λαός, όμως, θα συνεχίσει να θυσιάζει τις ανάγκες του στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, που θα εξακολουθούν να κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Ο λαός θα πληρώσει και πάλι, με άλλο τρόπο, με τη μεγάλη άνοδο του πληθωρισμού, τη μαύρη αγορά, τις ακριβές εισαγωγές κ.λπ. Γι' αυτό έχει μεγάλες ευθύνες η πλευρά του κ. Λαφαζάνη, του κ. Λαπαβίτσα, άλλων ομάδων εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Αφού στήριξαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή της την πορεία και συνέβαλαν στον αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος, τώρα προτείνουν μια κάλπικη διέξοδο, για να συνεχίσουν το ρόλο τους ως δεκανίκια μιας αδιέξοδης πολιτικής, ξένων για το λαό συμφερόντων.

Διέξοδος στη ρήξη με την ΕΕ

Υπάρχει η πραγματική διέξοδος της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Φτάνει ο λαός να πιστέψει στη δύναμή του και να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Υπάρχει ο δρόμος που καταργεί πραγματικά τις δεσμεύσεις της ΕΕ για την εγχώρια παραγωγή, απ' το κρέας και τη ζάχαρη μέχρι τα ναυπηγεία και άλλους τομείς της οικονομίας. Υπάρχει ο δρόμος που ξεριζώνει το καπιταλιστικό κέρδος ως βασικό κριτήριο της παραγωγής και θέτει ως γνώμονα τις κοινωνικές, τις λαϊκές ανάγκες. Αυτός ο δρόμος θα επιτρέψει, για παράδειγμα, να βγούμε απ' την κρίση στον κλάδο των κατασκευών και να καλυφθούν οι ανάγκες σε έργα υποδομής, καθώς και οι στεγαστικές ανάγκες χιλιάδων νέων που ζουν σήμερα αναγκαστικά με τους γονείς τους. Υπάρχει ο δρόμος που θα επιτρέψει να συναφθούν αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες για την εισαγωγή τροφίμων και φαρμάκων, ενέργειας, αφού η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας θα έχει σπάσει τα δεσμά και τις αλυσίδες, με τις οποίες είναι χειροπόδαρα δεμένη από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Για ν' ανοίξει αυτός ο δρόμος, πρέπει άμεσα, τώρα να οργανωθεί και ενωθεί ο λαός, να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα αμέσως, να αποκτήσει σαφή αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, στη βάση των βασικών αιτημάτων διεκδίκησης, να αναπτυχθεί η κοινωνική λαϊκή συμμαχία του με τα υπόλοιπα λαϊκά κινήματα που έχουν έναν προσανατολισμό ενάντια στα μονοπώλια, να δυναμώσει η συμπαράταξη με το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές και επιφυλάξεις.
Είναι η μόνη ελπίδα πλέον για το λαό, τη νεολαία, για την έξοδο από την κρίση σε όφελος της λαϊκής ευημερίας. Να μην μπει ο λαός κάτω από ξένες σημαίες. Η σημαία της εργατικής τάξης, των αγώνων του λαού μας, η βαμμένη με το κόκκινο αίμα των παιδιών του, η γαλανόλευκη σημαία των ηρώων αυτής της πατρίδας, θα κυματίζουν πραγματικά περήφανα, όταν ο ίδιος ο λαός μας αποφασίσει να τις πάρει στα χέρια του και να τις σηκώσει ακόμα ψηλότερα...».

Το πάθος και η πράξη

 Το πάθος και η πράξη

Δεν είμαστε εδώ για να γίνουμε πλούσιοι πατώντας στα κεφάλια των συνανθρώπων μας, ούτε για να περάσουμε τη ζωή μας μέσα στη φτώχεια. Ηρθαμε για να μοιραστούμε αυτόν τον κόσμο. Τη θέλησή μας αυτή καμία χυδαία κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν μπορεί να αναχαιτίσει.

2. Με αξιοθαύμαστη επιτηδειότητα, ο Τσίπρας τα βρήκε σε όλα με τους Ευρωπαίους και έπειτα με αόριστους υπαινιγμούς προσπάθησε να καλύψει τη συντριβή του. Η μεταμόρφωσή του δεν συντελέστηκε μέσα σε μια νύχτα στις Βρυξέλλες, έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό. Ελειπε απλώς η ευκαιρία.

3. Οι ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι πρέπει να περάσουν στη δράση, να πιστέψουν μόνο στη δύναμή τους και να μην υποχωρήσουν μπροστά στις πάσης φύσεως σειρήνες. Οφείλουν να ανοίξουν τα μάτια τους και να κλείσουν το όπιο της τηλεόρασης, που δεν θ' αργήσει να σχηματίσει μια πρώτη γραμμή, αυτή τη φορά με κορυφαίο τον Τσίπρα και το σύνολο των αστικών κομμάτων. Τα γεγονότα αυτή τη φορά εμφανίζονται πεντακάθαρα και δεν επιτρέπουν δεύτερη σκέψη. Φτάσαμε επιτέλους στο τέλος των αναλύσεων που γεννούσαν αμφιβολίες. Με πάθος, πράξεις και θυσίες, οι άνεργοι να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.

4. Δεν υπήρξε βλακεία που να μην πέρασε από το κεφάλι των Συριζαίων προκειμένου να δικαιολογήσουν τη σύγχυση που τους προκάλεσε ο ηγέτης τους. Μετά από τόση ολοκληρωτική αποθάρρυνση, εμφανίστηκε καταφανέστατη η αλήθεια, για να αντιταχθεί στα λόγια (και λόγια και άλλα λόγια) και να καταδείξει την κηλίδα που δημιούργησε ο Τσίπρας στη χώρα μας και τη δυσκολία που θα έχει από εδώ και στο εξής να την ξεπλύνει. Οταν στο παρά πέντε εγκαταλείπεις όσα στήριζες μια δεκαετία, ο ίδιος ο εαυτός σου δεν θ' αργήσει να σε εκδικηθεί. Αυτό θα υποστεί κάθε Συριζαίος.

5. Η πρώτη ύλη της ζωής είναι το πάθος. Την ακολουθεί σαν σκιά της η πράξη. Ετσι δημιουργείται το νόημα που δεν επιτρέπει την εξαφάνιση των αξιών. Μεταβάλλουμε χωρίς έπαρση την πραγματικότητα που οι Ευρωπαίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας επιβάλουν. Μεταβάλλουμε μέσα στην καθημερινότητα τις μεγάλες αρρώστιες του λαού μας, την ψευδαίσθηση που οδηγεί κατευθείαν στον εφησυχασμό και την παθητικότητα.

6. Ο ρόλος με τον οποίο επέστρεψε από τις Βρυξέλλες ο Τσίπρας είναι αυτός του μάρτυρα. Παραμιλά πως λειτούργησε ως εθνάρχης και έθεσε την Ελλάδα πάνω από τους Ελληνες. Αν αυτό δεν είναι κυριαρχία του παραλόγου, τότε τι είναι; Μας καταστρέφει υποχωρώντας μπροστά στις θηριώδεις μεθόδους των Ευρωπαίων. Σε τι χρησίμευσε η υπομονετική στάση, όταν η σημερινή αποσύνθεση αντικαθίσταται από ένα ολοκαύτωμα με θύματα αποκλειστικά τους άνεργους και τους γέροντες συνταξιούχους;

7. Οι Συριζαίοι Στρατούλης και Λαφαζάνης θυμίζουν τις μωρές παρθένες. Αντί να εξαφανιστούν, παίζουν τους προδομένους, προσπαθώντας να βρουν πειστικά επιχειρήματα. Δεν αντέχουν ότι εξαπατήθηκαν πρώτα από τον ηγέτη τους κι έπειτα από τη μητέρα Ευρώπη. Μαζεύουν τους δικούς τους και κρύβονται πίσω από την πρόεδρο της Βουλής, που είναι το τελευταίο τους χαρτί. Χαλαρωμένοι μέσα στην εξουσία, συνήλθαν σε ελάχιστες ώρες και προσπαθούν με κωμικό τρόπο να δώσουν μια νέα αρχή στην επαναστατική τους καριέρα, πιστεύοντας πως παραμένει ανοιχτή με πλήθος δυνατοτήτων. Το μόνο που θα απομείνει από την περιπέτειά τους είναι μια γελοιογραφία αμείλικτη όπως η πραγματικότητα.

Γιώργος Κακουλίδης

Ριζοσπάστης

Τι πας και θυμάσαι... #3

 Τι πας και θυμάσαι... #3

ΣΥΡΙΖΑ: Υπερασπιζόμαστε την κυριακάτικη αργία - Δεν ψωνίζουμε, δεν εργαζόμαστε!

 

Και ωραίες εικονίτσες...

Στην πανελλαδική απεργία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος (ΟΙΥΕ) και την απεργιακή συγκέντρωση της Κυριακής στην Αθήνα (Σύνταγμα & Ερμού), στις 11:00 καλεί το τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

"Υπερασπιζόμαστε την κυριακάτικη αργία! Δεν ψωνίζουμε δεν εργαζόμαστε" είναι το κεντρικό σύνθημα των κινητοποιήσεων ενάντια στην "ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου" που "κορυφώνει την βάρβαρη επίθεσή της ενάντια στον κόσμο της εργασίας, ισοπεδώνοντας και τα τελευταία υπολείμματα των εργασιακών δικαιωμάτων".

Με το τελευταίο πολυνομοσχέδιο - μνημόνιο καθιερώνεται - μεταξύ πολλών άλλων - η Κυριακάτικη λειτουργία όλων των καταστημάτων στις τουριστικές περιοχές όλες τις Κυριακές του χρόνου, "δρομολογώντας την πλήρη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε όλες τις περιοχές της χώρας", προειδοποιεί σε ανακοίνωσή του το τμήμα Εργαστικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει:

"Απέναντι σε αυτήν την πολιτική που εξυπηρετεί αποκλειστικά τις πολυεθνικές αλυσίδες και τα πολυκαταστήματα, καταργώντας την κυριακάτικη αργία είμαστε οργισμένοι και αποφασισμένοι. Αποφασισμένοι να αντισταθούμε και να αντεπιτεθούμε μέχρι την νίκη. Οι αγώνες των εργαζομένων θα καταργήσουν αυτές τις αντεργατικές ρυθμίσεις και θα ανοίξουν τον δρόμο για την προοδευτική ανατροπή!

ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ!", καταλήγει η ανακοίνωση.

Από την "Αυγή" της 11/4/2014

Θα συνεχίσω να προσπαθώ να εξηγήσω στον τυφλό πως είναι το φως!!!

 Θα συνεχίσω να προσπαθώ να εξηγήσω στον τυφλό πως είναι το φως!!!

Την ώρα που η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα του «Ευρωπαϊκού Δημοκρατικού Τόξου» (ξεχάστε το σκέτο «Δημοκρατικό Τόξο», τώρα άλλαξε, είναι …παλιό) «κέρδιζαν» τους εταίρους τους στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο, με θετικές ψηφοφορίες των κοινοβουλίων τους, κέρδιζαν και τις αγορές όλου του πλανήτη με την εντυπωσιακή άνοδο των χρηματιστηρίων.

 

Την ώρα που η «Αριστερή Πλατφόρμα» ομολογεί κάποιες φορές κυνικά τη …χρησιμότητά της δηλώνοντας: «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειπε το ριζοσπαστισμό του, τότε θα έχανε την ορμή του και σε τελευταία ανάλυση τη δυνατότητά του να κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία» (Π. Λαφαζάνης). «Η θέση της «Αριστερής Πλατφόρμας» είναι ενισχυτική της θέσης της πλειοψηφίας…» (Σόφη Παπαδόγιαννη, στέλεχος της «Πλατφόρμας»).

 

Την ώρα που ο υπουργός Εθνικής Άμυνας (συνεταίρος του Αλέξη στην κυβέρνηση) εγκαινιάζει το πρώτο «έργο» της ΜΟΜΑ και εγγυάται πως «οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό»

 

Τότε???

Τότε: Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης, ως άλλος Κ. Σημίτης,  δηλώνει στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΥΡΙΖΑ: «Πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τον Πρόεδρο Ομπάμα, διότι ενδεχομένως χωρίς τη δική του συμβολή και επιμονή ότι η συμφωνία πρέπει να περιλαμβάνει και θέματα χρέους και αναπτυξιακό ορίζοντα, ίσως να μην πετυχαίναμε».

 

Τότε: Ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς επισκεπτόμενος το Σαράγεβο της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, γινόταν ο «Ντελάλης» του ΝΑΤΟ και στη Βοσνία. Ξεσηκώνοντας την σφοδρή αντίδραση της Σερβίας, αφού η κίνηση αυτή αποτελεί μια «ντε φάκτο» αναγνώριση του Κοσσόβου.

 

Τότε: Η Πολεμική Αεροπορία έπαιρνε μέρος σε άσκηση με Αμερικανούς που φτάνει μέχρι τα σύνορα με τη Ρωσία, σε μια συνεκπαίδευση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με μονάδες του ΝΑΤΟ.

 

Τότε: Η Δίκη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής δεν παίζει σε κανένα ΜΜΕ, ούτε σαν εικοστό θέμα, με την «τυφλή δικαιοσύνη» να προσπαθεί απεγνωσμένα να δικάσει τους δολοφόνους της εγκληματικής οργάνωσης ως «αγανακτισμένους πολίτες» που ενεργούσαν αφ’ εαυτού τους, αποβάλλοντας την πολιτική αγωγή.

 

Τότε: Η αστυνομία επιτίθεται στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, χρησιμοποιώντας τα «γνωστά παιδιά», με σχέδιο και ξεκάθαρο στόχο όχι μόνο να αδειάσει την περιοχή έξω από τη Βουλή, αλλά και να χτυπήσει διαδηλωτές σε μεγάλη απόσταση από τη Βουλή (αναίτιο χτύπημα στην πορεία του ΠΑΜΕ στο ύψος του ΦΙΞ).

 

Τότε: Δημιουργείται νέο «ανεξάρτητο» Ταμείο που θα διαχειριστεί το αστρονομικό ποσό των 50 δισ. ευρώ (τόσο λένε ότι είναι το ποσό της κρατικής περιουσίας που θα ιδιωτικοποιηθεί), για να το χαρίσει στα μονοπώλια και τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους για να τα «αξιοποιήσουν».

 

Τότε: Σε αύξηση του ορίου χρηματοδότησης κατά 900 εκατ. ευρώ προς τους ελληνικούς τραπεζικούς Ομίλους προχώρησε στη προχτεσινή συνεδρίασή του το ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ενώ το νέο όριο μέσω του «έκτακτου μηχανισμού ρευστότητας» (ELA), διαμορφώνεται στα 89,5 δισ. ευρώ.

 

Τότε: Ο ΣΕΒ ζητάει την άμεση εφαρμογή της αντιλαϊκής συμφωνίας της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης, επισημαίνοντας ότι αυτή «συνιστά την τελευταία προσπάθεια ανάκαμψης και ανάταξης της ελληνικής οικονομίας». Μάλιστα, οι βιομήχανοι εστιάζουν στη λεγόμενη, από τους ίδιους, «εθνική ανάγκη» για την «ταχεία και αποτελεσματική εφαρμογή των μέτρων», ανεξάρτητα από το «βραχυπρόθεσμο κόστος» που αυτή θα προκαλέσει, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν, αναφερόμενοι στα ειδικά συμφέροντα των ιδίων και άλλων τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου.

 

Τότε: Η ΝΔ δεν θα καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, αλλά δηλώνει ότι «Ο Τσίπρας έκανε λάθη, αλλά διέβη τον Ρουβίκωνα. Ανέλαβε την ευθύνη του και τώρα πρέπει να διαλέξει τους συνεργάτες του και να κυβερνήσει».

 

Τότε: Ο Στ. Θεοδωράκης θέλει Τσίπρα πρωθυπουργό και μια «άλλη» κυβέρνηση, όπως δηλώνει, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, πρωθυπουργό τον Αλ. Τσίπρα και προώθηση στελεχών του αστικού κόσμου σε θέσεις – κλειδιά, ώστε να προωθηθούν τάχιστα οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που χρειάζεται σήμερα το κεφάλαιο.

 

Τότε: Η Φ. Γεννηματά με δήλωσή της ζητά ανασχηματισμό και σεβασμό στην αντιπολίτευση, ώστε με τα κατάλληλα πρόσωπα στις κατάλληλες κυβερνητικές θέσεις να προχωρήσουν τάχιστα οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις τις οποίες συμφώνησε πρόσφατα ο πρωθυπουργός με τους εταίρους του στις Βρυξέλλες.

 

Τότε: Απολύσεις και υποχρεωτικές άδειες επιβάλλει στους εργαζόμενους η εταιρεία ανελκυστήρων «Παππάς ΑΕ», επικαλούμενη τις κλειστές τράπεζες και το συνολικότερο «πάγωμα» των έργων. Όπως καταγγέλλει η Ένωση Ηλεκτροτεχνιτών Αττικής.

 

Τότε: καίγεται ο Υμηττός, η Νεάπολη, η Αφράτι της Εύβοια, η Μαλακάσα, η Αρχαίες Κλεωνές Νεμέας, τα Ίρια Αργολίδας, το Κορωπί, το Σπαθοβούνι Κορινθίας, η Βοϊδοκοιλιά Μεσσηνίας, στα Φάρσαλα, στους Χαλκιάδες και στην περιοχή του Δήμου Κιλελέρ, στα Γιάννενα, στο Άνω Γαρδίκι Μεσσηνίας, κλπ

 

Την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά οι περισσότεροι είναι καρφωμένοι στην TV και περιμένουν κάποιον άλλο να μπει μπροστά και να κάνει κάτι για να τους σώσει.

 

Κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου στα κρεβάτια των σπιτιών τους δίπλα από την φωτιά στην Ηλιούπολη και περιμένουν κάποιους άλλους να περιφρουρήσουν τη φωτιά που καίει τις αυλές τους.

 

Κάποιοι άλλοι κάθονται στο καφέ της πλατείας και χαζογελάνε κοροϊδεύοντας αυτούς που τρέχουν πανικόβλητοι να βοηθήσουν.

 

Δεν ξέρω πως μπορώ να περιγράψω πως είναι το φως, σε ένα τυφλό. Δεν ξέρω πως μπορώ να περιγράψω τι είναι η μουσική σε ένα κουφό. Αυτό όμως δεν θα με σταματήσει να προσπαθώ να τους το εξηγήσω.

 

www.geranista.wordpress.com 

ΧΟΥΝΤΑ;;; Μάρτιν Σουλτς: Η Ελλάδα χρειάζεται Στρατιωτική Κυβέρνηση που θα ελέγχεται από την Ευρώπη

Μάρτιν Σουλτς: Η Ελλάδα χρειάζεται Στρατιωτική Κυβέρνηση που θα ελέγχεται από την Ευρώπη

Την εγκαθίδρυσης μιας Ευρωπαϊκής κυβέρνησης πρότεινε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Stern.

Πιο συγκεκριμένα, με αφορμή το ελληνικό ζήτημα, το οποίο προκάλεσε οξύτατες διαφωνίες μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών, ο Σουλτς τόνισε πως χρειαζόμαστε Κοινοτικά Ιδρύματα και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μια Ευρωπαϊκή κυβέρνηση. Στην συνέχεια ο ίδιος κατηγόρησε τους πολιτικούς ηγέτες ότι βάζουν μπροστά το εθνικό συμφέρον έναντι του Ευρωπαϊκού.
Τέλος, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τόνισε πως η Ευρώπη έχει δεχτεί μεγάλο πλήγμα και πολλοί αδυνατούν να συνδεθούν με την Ευρωπαϊκή Ιδέα. Πιο συγκεκριμένα, οι Έλληνες μπορεί, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να μην επιθυμούν ένα Grexit, όμως αποζητούν μια διαφορετική Ευρώπη.

Ζημιά στο κόκκινο

 Ζημιά στο κόκκινο

Με αυτή τη ζημιά για την ώρα δε θ' ασχοληθεί κανείς. Είναι η ζημιά στο κόκκινο. Του αίματος και του ΚΚΕ, όχι του ραδιοσταθμού, ούτε του Ολυμπιακού. Είναι οι άθλιοι συμβολισμοί. Αυτό το εργαλείο που χρησιμοποιούν τα κλεφτρόνια των ονείρων, κάνοντας ρεσάλτο τάχα μου και δήθεν στη φρεγάτα των αστών. Είναι η ζημιά της επιβολής της εικόνας πάνω στην πραγματικότητα, ώσπου να ενθυλακώσει η αριστερά την ακροδεξιά ψήφο, τη δεξιά στήριξη, τη σοσιαλδημοκρατική ευλογία και τα καρυκεύματα της άγνοιας. Το παιδί που μεγάλωσε κι έγινε απότομα πρωθυπουργός χωρίς γραβάτα και τον πρόδωσε ο καλός του φίλος απ' τα καλοκαίρια στην Αίγινα και τον φίλησε η γυναικάρα των θεσμών και των αμέτρητων επιτροπών, ώστε να γελαστεί και να του την πέσουν οι 30 κατασκευαστές καπιταλιστικών πλυντηρίων.

Είναι ζημιά στο κόκκινο να κατεβάζεις με δημοψήφισμα στο πόπολο ως πραγματικότητα το Στουρνάρα τσάρο και να ονειρεύεσαι πως τα θερινά ανάκτορα, όπως λένε και οι εύκολοι δημοσιογράφοι της προσομοίωσης, είναι γωνία Πανεπιστήμιου και τίποτα.
Είναι ζημιά στο κόκκινο να περιφέρεις τη λέξη πραξικόπημα, εκβιασμός, θεσμός, υπογραφή, αλληλεγγύη, αρχές, δίκιο, σαν πέρλες, χάντρες για ιθαγενείς απ' το σπασμένο κολιέ της αριστεροδεξιάς κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και να ανάγεις σε υπέρτατη αξία και δύναμη το bonus των 50 εδρών, μείον 39 ίσον «για την πατρίδα τη γραμμένη στην έδρα μου, ρε γαμώτο».
Είναι ζημιά στο κόκκινο να στήνεις απ' το πρωί αριστερά κιγκλιδώματα στη Βουλή τη μνημονιάρα, όπως λένε η Ρόζα η ναζιάρα, για να φανεί πως το chicken game, το παιχνίδι του δειλού - κότα, το παίζει τελικά το ΠΑΜΕ που δεν κάθεται να συγκρουστεί με κάτι απολειφάδια από τις πλατείες των τεχνητώς αγανακτισμένων. Κι εκεί που φλέγονται τα βαν των σταθμών που χτίσανε τις μαρκίζες με τα πρώτα ονόματα λίστα από το Βαρουφάκη έως το Λαπαβίτσα, να σε τρολάρει ο Βαγγελάρας παρέχοντας απλόχερα στήριξη κι ασπίδα με κοινοβουλευτικά δακρυγόνα που μυρίζουνε σαν την κουζίνα ευρωπαϊκής σουβλακερί.
Είναι ζημιά στο κόκκινο να σε χειροκροτεί όρθιος, από οίκτο για τους πόνους στα πόδια που προξενεί το συνεχές περήφανο περπάτημα πάνω σε πλατφόρες, όταν διαπραγματεύεσαι επαναστατικά 23% ΦΠΑ στο μοσχαρίσιο κρέας και 13% ΦΠΑ στο χοιρινό και τα πουλερικά και να σε φέρνει σε χειρότερη μοίρα από τον πρόωρα αποφυλακισθέντα συνομήλικό σου που σκίζει τα μνημόνια on camera και ξεμένει από χαρτί τουαλέτας.

Οταν η εικόνα τρώει την πραγματικότητα και η Κεντρική Επιτροπή σου γίνεται συνιστώσα μιας συνοπτικής εκλογικής διαδρομής, τότε η αριστερά ντύνεται αποπαίδι της Ιστορίας που δέχεται να τρώει ξύλο ώσπου να τα φτύσει απ' την κούραση ο δάσκαλός του. Απ' ό,τι λέχτηκε κι ακούστηκε αυτές τις μέρες περί χρεοκοπίας το πιο μεγάλο τραύμα το υπέστη η λαϊκή κυριαρχία. Εγινε ντεκόρ και μπογιάτισμα του εσωτερικού του ευρωπαϊκού μας κελιού. Κάτι σαν ανανέωση χυδαία και σκανδαλωδώς ακριβή της παλιάς καπιταλιστικής φυλακής κι έκοψε και τιμολόγιο τρίτου μνημονίου Τσίπρα. Η βαθύτερη ζημιά είναι οι κοθόρνοι της πλατφόρμας που φόρεσε ο Αλέξης για ν' αναμετρηθεί με το μπόι της Ιστορίας, όπως του είπε κι ο Γλέζος, μαζί με το Δραγασάκη χαιρετώντας πια δυο άλλες σημαίες, πάντως ευρωατλαντικές και αστερόεσσες.
Η ζημιά είναι τελικά να προσπαθείς να κρυφτείς απ' τα παιδιά χεσμένος απ' το φόβο σου επειδή τα ξέρουν όλα, από το διαδίκτυο. Είναι άλλο να σε βρίσκουν εκεί στ' αριστερά κι άλλο στη νιότη που 'δειχνες πως θα γινόσουν άλλος.

ΤηςΛιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Ο Καραγκιόζης και ο καραγκιοζοπαίχτης

Ο Καραγκιόζης και ο καραγκιοζοπαίχτης

Κοριτσάκι στο νηπιαγωγείο ήμουν, όταν είδα πρώτη φορά Καραγκιόζη. Με είχε πάρει ο πατέρας μου απ’

το χέρι και μου μάθαινε να αγαπάω το θέατρο, ξεκινώντας από το παραδοσιακό Θέατρο Σκιών. Τα φώτα

έσβησαν, η μουσική άρχισε να παίζει και ο Καραγκιόζης εμφανίστηκε έξω απ’ την παράγκα του «Γεια σου

μπαμπάκο, γεια σου οικογένεια» και η παράσταση ξεκίνησε. Η υπόθεση εξελισσόταν και κάποια στιγμή ο

πολυμήχανος Καραγκιόζης, που έψαχνε τρόπους να ταΐσει τα μονίμως πεινασμένα παιδιά του, πιάστηκε

από τον Βεληγκέκα, που τον έκανε μαύρο στο ξύλο. Εγώ μικρούλα όπως ήμουν, νόμιζα, ότι ο Καραγκιόζης

ήταν αληθινός και έβαλα τα κλάματα, γιατί τον χτυπούσαν. Ο πατέρας μου, μου σκούπισε τα δάκρυα, με

παρηγόρησε και ύστερα έκανε κάτι που θα θυμάμαι για όλη μου τη ζωή! Μετά την παράσταση με πήρε

πίσω απ’ τον μπερντέ και μου έδειξε τις φιγούρες του Θεάτρου Σκιών, τον Καραγκιόζη, την Αγλαΐα, το

Χατζηαβάτη, τον Μπαρμπα-Γιώργο, τον Μορφονιό, το Νιόνιο, τον Βεληγκέκα, τον Πασά. Μου έδειξε τα

φώτα που τα έκαναν όλα να μοιάζουν αληθινά και το κασετόφωνο που έπαιζε τα τραγούδια.

Να βλέπεις πίσω απ’ τον μπερντέ, τον καραγκιοζοπαίχτη!

Ύστερα μου γνώρισε τον καραγκιοζοπαίχτη, και μου εξήγησε πως δίνει ζωή στις φιγούρες, ότι εκείνος τις

βάζει να παίζουν, να τσακώνονται, να τραγουδούν ή να χορεύουν. Πως εκείνος αλλάζει τη φωνή του,

ανάλογα με τον χαρακτήρα που υποδύεται. Φεύγοντας μου είπε «Θέλω να μάθεις να ξεχωρίζεις τον

Καραγκιόζη που βλέπεις, από τον καραγκιοζοπαίχτη που δεν φαίνεται αλλά είναι εκείνος που κινεί όλες

τις φιγούρες πίσω απ’ τον μπερντέ». Ήταν ίσως το σπουδαιότερο μάθημα που πήρα στη ζωή μου! Να

ξεχωρίζεις τα φαινόμενα, απ’ τις πραγματικές αιτίες. Να ψάχνεις πίσω απ’ τον μπερντέ τον

καραγκιοζοπαίχτη. Ένα μάθημα που είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στις μέρες μας, όταν η Μέρκελ και ο Σόιμπλε

κάνουν το Βεληγκέκα που φωνάζει για λογαριασμό του Πασά (ΔΝΤ,ΕΕ,ΕΚΤ). Όταν ο Χατζηαβάτης δουλικά

καλεί σε υποταγή και ο Μορφονιός, μαζί με τον Νιόνιο πουλάνε τζάμπα μαγκιά, ενώ φέρνουν το 3ο

μνημόνιο στο λαό. Όταν η Αγλαΐα διαφοροποιείται, για να είναι ο επόμενος πρωταγωνιστής του Θεάτρου

Σκιών, αλλά στηρίζει την κυβέρνηση για να εφαρμόσει εκείνα τα οποία έχει καταψηφίσει.

Ο καραγκιοζοπαίχτης του πολιτικού μπερντέ

Πίσω από τις δήθεν αριστερές κορώνες, την περήφανη διαπραγμάτευση και τους μοιρασμένους ρόλους

(κυβέρνηση, συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση, ΜΑΤ και αντιεξουσιαστές, ΜΜΕ), υπάρχει μια αγαστή

συνεργασία και συμφωνία όλων των αστικών κομμάτων, όλου του πολιτικού προσωπικού, των ΜΜΕ, των

δυνάμεων καταστολής και εκείνων που ελέγχουν την κοινή γνώμη. Πίσω από όλα αυτά υπάρχει το

κεφάλαιο, η αστική τάξη, που μοιράζει ρόλους και αλλάζει τη φρασεολογία της, πότε φοβερίζοντας, πότε

κλέβοντας συνθήματα του λαού, πότε χρυσώνοντας το χάπι, πότε βγάζοντας από τη ναφθαλίνη

φασιστοειδή και δήθεν «αντιεξουσιαστές» που είναι η πρόφαση για την καταστολή των λαϊκών αγώνων.

Ο καραγκιοζοπαίχτης του πολιτικού μπερντέ είναι η αστική τάξη, δηλαδή οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι

βιομήχανοι, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι αλυσίδες πολυκαταστημάτων, οι φαρμακοβιομήχανοι και όλα τα

άλλα ντόπια και ξένα μονοπώλια. Όλοι αυτοί, Έλληνες και ξένοι, έχουν ένα σκοπό, να εκμεταλλεύονται

απρόσκοπτα τον φυσικό πλούτο και την εργασία των λαών και να εξασφαλίζουν τη συνέχιση της

κυριαρχίας τους. Γι’ αυτό το λόγο χρησιμοποιούν κόμματα διάφορα και πολιτικούς για να ξεγελάνε το λαό

και να τον κρατάνε σε αναμονή «σωτήρα», ανοργάνωτο και διασπασμένο.

Ας στοχεύσουμε τον καραγκιοζοπαίχτη για να κερδίσουμε τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας

Ο λαός, πρώτα απ’ όλους η εργατική τάξη πρέπει να στηριχτεί στις εμπειρίες της και να καταλάβει ότι με

την ανάθεση στο ένα ή το άλλο αστικό κόμμα δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα. Ότι κάθε φορά που τους

αφήνουμε να μας οδηγούν στο «μικρότερο κακό» πάντα καταλήγουμε σε μεγαλύτερο κακό. Ότι οι

διαπραγματεύσεις των εφοπλιστών και των τραπεζιτών για το ποιος θα πάρει μεγαλύτερη λεία απ’ το

κουφάρι του φτωχοποιημένου λαού, δεν μας αφορούν. Ούτε μας αφορούν οι ανταγωνισμοί ΗΠΑ-Ρωσίας-

Κίνας-Γερμανίας για την παγκόσμια ηγεμονία. Αυτοί οι ανταγωνισμοί μόνο φτώχεια και πόλεμους

φέρνουν στους λαούς. Η εργατική τάξη και όλος ο εργαζόμενος λαός, φτωχοί αγρότες, μικροί ΕΒΕ,

αυτοαπασχολούμενοι, οφείλουν να στοχεύσουν την αιτία του κακού που είναι η εκμετάλλευση της

εργατικής δύναμης και η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Οι καπιταλιστές κινούν τα νήματα, για τα δικά τους

συμφέροντα γίνονται όλα, αυτοί πρέπει να ανατραπούν και τα εργοστάσια τα καράβια τα ξενοδοχεία να

γίνουν λαϊκή περιουσία. Μόνο σε μια πατρίδα σοσιαλιστική με μονομερή διαγραφή του χρέους, με έξοδο

από τον λάκκο των λεόντων την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με λαϊκή εξουσία και οικονομία, με κοινωνικοποιημένα

τα μέσα παραγωγής θα μπορέσει ο λαός να οικοδομήσει το δικό του μέλλον. Για αυτήν την προοπτική

καλεί το ΚΚΕ σε συστράτευση τα λαϊκά στρώματα, με οργάνωση και αλληλεγγύη να ανοίξουμε το δρόμο

της λαΙκής εξουσίας.

Τζένη Σκέμπρη, μέλος ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ 

Οταν «βήχει» η Κίνα φοβούνται για «πνευμονία» στις υπόλοιπες οικονομίες

Οταν «βήχει» η Κίνα φοβούνται για «πνευμονία» στις υπόλοιπες οικονομίες

Την περασμένη βδομάδα, τα ρεπορτάζ των αστικών οικονομικών ΜΜΕ έγραφαν για τα χρηματιστήρια της Κίνας περίπου τα εξής, (εδώ από την «Καθημερινή»):
«Μια αιφνιδιαστική μετατόπιση της εστίας των κινδύνων για την παγκόσμια οικονομία κατεγράφη μέσα στην εβδομάδα, όταν οι αλλεπάλληλες σεισμικές δονήσεις απέσπασαν το ενδιαφέρον αγορών και αναλυτών από την Ελλάδα και το μετέφεραν στη Σαγκάη, τη Σεντζέν και το Χονγκ Κονγκ. Οι βασικοί δείκτες των χρηματιστηρίων Σαγκάης και Σεντζέν αλλά και του Χονγκ Κονγκ, όπου ξένοι επενδυτές διαπραγματεύονται κινεζικούς τίτλους, βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση που έχει αφαιρέσει συνολικά 3 τρισ. δολάρια από το σύνολο της αξίας τους. Η πτώση, όμως, αναμένεται να πλήξει τα κέρδη των κινεζικών επιχειρήσεων.
Εκτιμάται, έτσι, πως θα επιτείνει την επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας με συνεπακόλουθα σε παγκόσμιο επίπεδο. Κλονίζει, άλλωστε, την εμπιστοσύνη στη δεύτερη σε μέγεθος οικονομία στον κόσμο, τη γνωστή για τον κεντρικό σχεδιασμό της, καθώς η ιλιγγιώδης πτώση συνεχίστηκε και κλιμακώθηκε παρά τις αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του Πεκίνου με σκοπό τη στήριξη των κινεζικών χρηματιστηρίων.
Ηδη, από τα μέσα της εβδομάδας, οι κραδασμοί είχαν μεταφερθεί στις αγορές εμπορευμάτων, με τις τιμές του πετρελαίου και του χαλκού να υποχωρούν όχι μόνο λόγω της αυτονόητης ανησυχίας για επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης και της συνεπακόλουθης μείωσης της ζήτησης, αλλά και εξαιτίας μιας αναπόφευκτης υποχώρησης της ζήτησης από την Κίνα.
Μέσα στην εβδομάδα είχαν αναστείλει τη διαπραγμάτευση των μετοχών τους οι μισές τουλάχιστον από τις 2.800 κινεζικές επιχειρήσεις που είναι εισηγμένες στα δύο χρηματιστήρια, της Σαγκάης και της Σεντζέν, με σκοπό να αποτρέψουν την περαιτέρω πτώση των τιμών τους».
Βεβαίως τούτη τη βδομάδα, («Καθημερινή» 14.7.2015) τα ίδια ΜΜΕ δείχνουν αλλαγή της εικόνας. «Ανοδικά κινήθηκαν χθες τα κινεζικά χρηματιστήρια. Μάλιστα, ο δείκτης εταιρειών μικρής κεφαλαιοποίησης κατέγραψε τη μεγαλύτερη ημερήσια άνοδο των τελευταίων έξι ετών. Κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων συνεδριάσεων ο γενικός δείκτης του χρηματιστηρίου της Σαγκάης έχει ενισχυθεί κατά 13% μετά τη δίχως προηγούμενο κυβερνητική παρέμβαση που είχε στόχο να ανακόψει την πτώση της αγοράς που οδήγησε στην εξαΰλωση κεφαλαίου ύψους σχεδόν 4 τρισ. δολαρίων. Εταιρείες όπως οι Black Rock, UBS και Templeton Emerging Markets Group υποστηρίζουν ότι πρέπει να υποχωρήσει και άλλο η τιμή των κινεζικών μετοχών ώστε να αποτελέσουν ευκαιρία αγοράς».

Κεντρικές παρεμβάσεις

Πράγματι η κυβέρνηση της Κίνας και η Κεντρική Τράπεζα έκαναν παρέμβαση για να ανακόψει την πτώση, με δέσμη μέτρων όπως, απαγόρευση στους μετόχους να πουλήσουν τις μετοχές τους το επόμενο εξάμηνο, εφόσον κατέχουν ποσοστό μεγαλύτερο του 5% του εταιρικού μετοχικού κεφαλαίου στοχεύοντας να διατηρήσει τη σταθερότητα στις χρηματαγορές και να περισώσει τα συμφέροντα των μικροεπενδυτών, που αποτελούν και τη ραχοκοκαλιά των εγγεγραμμένων στα μεγάλα χρηματιστήρια της Κίνας. Επιπλέον, θα χορηγούσε δάνεια ύψους αρκετών δισεκατομμυρίων δολαρίων σε κινέζικες χρηματιστηριακές εταιρείες, ώστε να μπορέσουν να αγοράσουν περισσότερες μετοχές και να σταματήσει η μείωση στην αξία τους. Επίσης μείωσε κι άλλο το ύψος των κεφαλαίων που οφείλουν να διατηρούν οι κινεζικές τράπεζες στα ταμεία της κεντρικής τράπεζας για να τα ρίξουν στην αγορά, αλλά και επιτρέποντας στα συνταξιοδοτικά ταμεία της χώρας να επενδύουν τα αποθεματικά τους σε διαπραγματεύσιμους τίτλους, κάτι που θα έφερνε ρευστότητα ύψους 161 δισ. δολαρίων στην αγορά μετοχών.
Παράλληλα, ξεκίνησαν έρευνες κατά των «κακόβουλων» ανοιχτών πωλήσεων (short selling) στους κινεζικούς τίτλους, δηλαδή μαζικές πωλήσεις για να μειωθούν οι τιμές μετοχών, ενώ η κινεζική επιτροπή για τη ρύθμιση χρηματοπιστωτικών αγορών (CSRC) προειδοποίησε ότι θα επιβάλλονται αυστηρές τιμωρίες σε όσους παραβιάσουν την απαγόρευση πώλησης μετοχών.
Δε θα σταθούμε εδώ σε εκτιμήσεις, αν είναι τα μέτρα της κυβέρνησης που αντέστρεψαν το φαινόμενο ή όχι. Αλλωστε, η κίνηση των δεικτών των χρηματιστηρίων δεν είναι και οι πλέον ασφαλείς, για να δείξουν με σιγουριά την εξέλιξη μιας οικονομίας. Τα χρηματιστήρια είναι χώροι αγοραπωλησίας μετοχών, κίνησης και ιδιωτικών χρηματικών κεφαλαίων, αγοραπωλησία νομισμάτων που αποτελούν διεθνές χρήμα, (ευρώ, δολάριο, γουάν, στερλίνα κ.λπ.). Βεβαίως, αντανακλά το χρηματιστήριο, μέσω της πορείας των μετοχών των εισηγμένων επιχειρήσεων, την πορεία αυτών των επιχειρήσεων, αλλά συνήθως υπάρχουν και αγορές που γίνονται με την προσδοκία μελλοντικών κερδών.
Η μεγάλη πτώση όμως στην Κίνα, στη δεύτερη διεθνώς οικονομική δύναμη, δημιούργησε αίσθηση και προκάλεσε ανάλογα ρεπορτάζ στα αστικά ΜΜΕ γραμμένα με υπερβολικούς τόνους, ορισμένα ακόμη και με στοιχεία πανικού, ακριβώς επειδή η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σχεδόν σε στασιμότητα μετά από 5 χρόνια βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και ο φόβος για πέρασμα της οικονομίας της Κίνας σε κρίση θα παρέσερνε όλες τις άλλες ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες, (ΗΠΑ - Ευρωζώνης - Ιαπωνίας, των υπόλοιπων BRICS), ακριβώς λόγω βαθιάς καπιταλιστικής διεθνοποίησης που σημαίνει αλληλοδιαπλοκή και αλληλεξάρτηση των οικονομιών. Τέτοιο ζήτημα δεν φάνηκε.
Η παρέμβαση κυβέρνησης και Κεντρικής Τράπεζας είχε ένα διπλό στόχο. Ο πρώτος ήδη γράφεται πιο πάνω. Ηταν η επιδίωξη να μη μειωθούν - απαξιωθούν οι μετοχές των εισηγμένων στα χρηματιστήρια επιχειρηματικών ομίλων. Ο δεύτερος στόχος ήταν να σταματήσει η φυγή περισσότερων κεφαλαίων από τα κινεζικά χρηματιστήρια, να μην κλονιστεί η εμπιστοσύνη στην οικονομία της Κίνας.

Η επιβραδυνόμενη πορεία της οικονομίας

Οι αστοί οικονομολόγοι - αναλυτές δεν μπαίνουν πάντα στον κόπο να ξεκινήσουν από την πραγματική αιτία της εκδήλωσης των φαινομένων στην καπιταλιστική οικονομία, αλλά αρέσκονται να καταγράφουν τις συνέπειες, όπως στην προκειμένη περίπτωση, που επισημαίνουν ότι η πτώση στα χρηματιστήρια επιτείνει την επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας με επίδραση σε παγκόσμιο επίπεδο. Εγραψαν επίσης ότι «οι κραδασμοί μεταφέρθηκαν στις αγορές εμπορευμάτων, με τις τιμές του πετρελαίου και του χαλκού να υποχωρούν όχι μόνο λόγω της αυτονόητης ανησυχίας για επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης και της συνεπακόλουθης μείωσης της ζήτησης, αλλά και εξαιτίας μιας αναπόφευκτης υποχώρησης της ζήτησης από την Κίνα».
Γιατί υπήρξε πτώση; Μα γιατί η οικονομία της Κίνας επιβραδύνει και μάλιστα, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, η ανάπτυξη θα μειωθεί φτάνοντας στο 6,8% το 2015 και στο 6,3% το 2016, ενώ η κινεζική κυβέρνηση έχει στόχο το 7%. Επομένως, μειώνεται και η αξία των μετοχών των εισηγμένων στα χρηματιστήρια επιχειρηματικών ομίλων, αφού τα κέρδη μειώνονται και δε φαίνεται ανάκαμψη. Οι έχοντες τοποθετήσει κεφάλαια στις μετοχές πουλούν για να τοποθετήσουν σε πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις ή άλλες αγορές τα κεφάλαιά τους. Αυτό βεβαίως με τη σειρά του δυσκολεύει τους ίδιους τους επιχειρηματικούς ομίλους, αφού θα δυσκολευτούν να αντλήσουν κεφάλαια μέσω των χρηματιστηρίων, γι' αυτό η Κεντρική Τράπεζα επέτρεψε στις τράπεζες να μειώσουν τα κεφάλαιά τους σ' αυτές και να τα τοποθετήσουν σε μετοχές όπως και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Εχει βεβαίως σημασία η επισήμανση (ο φόβος που λέγαμε), των αστών οικονομολόγων - αναλυτών για τις αρνητικές επιδράσεις στην παγκόσμια οικονομία.
Η επιβράδυνση δεν είναι τωρινό φαινόμενο, ξεκίνησε από το 2014. Η κινέζικη κυβέρνηση εκτός από τα δημοσιονομικά μέτρα τόνωσης της οικονομίας έχει πάρει και μια σειρά μέτρα, προωθεί οικονομικές μεταρρυθμίσεις, για την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς, κατανοώντας ότι δεν μπορεί να εξαρτάται η ανάπτυξη της οικονομίας μόνο από τις εξαγωγές. Αλλωστε, αυτές μειώνονται συνεχώς λόγω της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και αυτό έχει επίδραση στην επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας. Η εσωτερική αγορά της Κίνας είναι τεράστια και υπάρχει μεγάλο έδαφος ανάπτυξης και βιομηχανικής και αγροτικής. Χρειάζεται όμως υποδομές κυρίως στον τομέα μεταφορών. Ετσι, η κυβέρνηση της Κίνας αποφάσισε να διαθέσει 40 δισ. δολάρια κρατικό χρήμα στο πλαίσιο του γενικότερου προγράμματος τόνωσης της επιβραδυνόμενης κινεζικής οικονομίας, ενώ στο εσωτερικό φαίνεται ότι προσανατολίζονται σε πολιτική ενίσχυσης της ζήτησης αυξάνοντας τους μισθούς. Αυτή η στροφή εκτιμιέται ότι χρειάζεται μια μεταβατική περίοδο που αντικειμενικά η οικονομία θα επιβραδύνεται.

Τα περιθώρια ανάπτυξης

Σε άρθρο με τίτλο «Η Κίνα δεν τελείωσε ακόμη με την ανάπτυξη» που δημοσίευσε η ιστοσελίδα capital.gr από το Βloomberg view, αναφέρεται: «Παρότι, ωστόσο, η κινεζική επιβράδυνση είναι πιθανή, είναι ταυτόχρονα και πολύ απίθανη. Ο λόγος είναι ότι η Κίνα εξακολουθεί να έχει πολύ περιθώριο να αναπτυχθεί. Το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της χώρας, που μετράται σε όρους ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης, παραμένει κοντά στα 13.000 δολάρια. Συγκριτικά στην Ιαπωνία, φτάνει τα περίπου 38.000 δολάρια και στη Νότια Κορέα ξεπερνά τα 35.000 δολάρια. Ακόμη και αν η Κίνα φτάσει μόνο στο 70% π.χ. του επιπέδου της Νότιας Κορέας, εξακολουθεί να έχει μπροστά της μεγάλο περιθώριο ανάπτυξης».
Επίσης, η Κίνα κάνει εξαγωγή κεφαλαίων και επενδύσεις σε Ασία, Αφρική, αλλά και Ευρώπη. Μόνο το έργο του «Δρόμου του μεταξιού», ενός δικτύου θαλάσσιων και χερσαίων υποδομών για μεταφορές από την Κίνα μέχρι τη Μεσόγειο, την Ευρώπη και την Αφρική, για το οποίο δημιούργησε επενδυτικό ταμείο 40 δισ. δολαρίων για τη χρηματοδότηση αυτών των έργων, αρκεί για να γίνει κατανοητή η στροφή σε μεγαλύτερη εξαγωγή κεφαλαίων.
Την περασμένη Τετάρτη Προχτές η κυβέρνηση της Κίνας έδωσε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η οικονομία της Κίνας είχε ετήσιο ρυθμό 7% το πρώτο εξάμηνο του 2015. Πρόκειται για ανάπτυξη λίγο μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, που προβλέπονταν στο 6,9% το δεύτερο τρίμηνο από 7% που ήταν το πρώτο τρίμηνο του έτους. Εκτός από τα στοιχεία για την αύξηση του ΑΕΠ, η κινεζική κυβέρνηση, σχετικά με τη βιομηχανική δραστηριότητα τον Ιούνιο,ανακοίνωσε οτι έφθασε στα υψηλότερα επίπεδα του τελευταίου πενταμήνου, ενώ πριν είχε επιβράδυνση.
Ολα τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι η οικονομία της Κίνας δεν μπορεί να οδηγηθεί σε κρίση. Τέτοιο ζήτημα για την ώρα όχι μόνο δεν είναι ορατό, αλλά ακόμη και οι επιβραδυνόμενοι ρυθμοί ανάπτυξης δείχνουν ότι είναι η πρώτη στον κόσμο οικονομία με τέτοιους ρυθμούς.
Αρα μόνο η κίνηση των χρηματιστηρίων χωρίς τα άλλα δεδομένα στην οικονομία δεν δίνουν ασφαλή συμπεράσματα. Εντούτοις, το γεγονός ότι η παγκόσμια οικονομία είναι σχεδόν στάσιμη, υπάρχει ο φόβος βουτιάς της παγκόσμιας οικονομίας σε κρίση εφόσον επιταχυνθούν οι ρυθμοί επιβράδυνσης στην Κίνα.