ΓΕΡΜΑΝΙΑ : Η «επιτυχία» για το κεφάλαιο πατάει και θα πατήσει σε νέες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις

 

Συστάσεις τεχνοκρατών για συντάξεις μετά τα 67 χρόνια και ενίσχυση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών

2010 by Uwe Aranas

Φτώχεια και δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα είναι το μέλλον για εκατομμύρια εργαζόμενους στη Γερμανία

«Αυτή τη στιγμή ζούμε στη Γερμανία σε μια τόσο καλή οικονομική κατάσταση, που η πολιτική πρέπει να σκεφτεί πέρα από το σήμερα και να μην "επαναπαύεται στις δάφνες της"»... Με αυτά τα λόγια, Γερμανοί οικονομολόγοι και άλλοι επιστήμονες προτάσσουν την ανάγκη για «επείγουσες μεταρρυθμίσεις» στο όνομα της μεγάλης «επιτυχίας» και κερδοφορίας των γερμανικών ομίλων, η οποία πρέπει να συνεχιστεί.

 Αυτή είναι και η «αγωνία» των κομμάτων που εδώ και δυο βδομάδες διαπραγματεύονται για το σχηματισμό κυβέρνησης:
 Χριστιανοδημοκράτες / Χριστιανοκοινωνιστές (CDU/CSU), φιλελεύθεροι (FDP) και Πράσινοι. Παρά τις όποιες επιμέρους διαφορές, ανάλογα και με ποια ιδιαίτερα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι προσδεδεμένο το κάθε κόμμα, οι απώτεροι στόχοι παραμένουν κοινοί: Πώς θα ενισχυθεί η γερμανική καπιταλιστική οικονομία στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ανταγωνισμό, πώς θα διατηρηθούν και θα τονωθούν οι ρυθμοί ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια. Τα αντιλαϊκά μέτρα που μεγαλώνουν το βαθμό εκμετάλλευσης και βυθίζουν στη φτώχεια εκατομμύρια Γερμανούς και αλλοδαπούς εργαζόμενους θεωρούνται δεδομένα.


Αξίζει να δει κανείς τις συστάσεις και τις «ανησυχίες» Γερμανών οικονομολόγων και τεχνοκρατών, που φωτίζουν και πλευρές της εξελισσόμενης διαπραγμάτευσης.

«Υποτονική επιτυχία»...

 

Από το 2010, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης αναπτύσσεται συνεχώς - και σύμφωνα με την πρόβλεψη κορυφαίων ερευνητικών ιδρυμάτων, θα συνεχίσει το επόμενο διάστημα. Βέβαια, αυτή η ανάπτυξη έχει αφήσει πίσω της «συντρίμμια» για αρκετά εκατομμύρια φτωχούς εργαζόμενους, συνταξιούχους, νέους, ανέργους, μονογονεϊκές οικογένειες κ.ά., σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Ενδεικτικά, μέσα σε ένα χρόνο οι εταιρείες παροχής ηλεκτρισμού έκοψαν το ρεύμα σε 330.000 νοικοκυριά, επειδή δεν πλήρωσαν τους λογαριασμούς. Προειδοποιήσεις διακοπής λόγω απλήρωτων λογαριασμών έλαβαν το ίδιο διάστημα 6,6 εκατ. νοικοκυριά. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 21% των παιδιών στη Γερμανία ζουν σε συνθήκες μόνιμης φτώχειας, που τους ακολουθεί και ως ενήλικες. Πάνω από 8 εκατ. εργάζονται με «άτυπες σχέσεις εργασίας»: 1 εκατ. ως «ενοικιαζόμενοι», 2,2 εκατ. σε «μίνι τζομπς» και σχεδόν 5 εκατ. με μερική απασχόληση. Επιπλέον, 1 στους 2 εργαζόμενους στα δυτικά κρατίδια και 2 στους 3 στα ανατολικά, εργάζονται χωρίς κάποια Συλλογική Σύμβαση.
Ταυτόχρονα, οι οικονομολόγοι σημειώνουν, ότι αυξάνει ο κίνδυνος η Γερμανία τα επόμενα χρόνια να έχει πολύ πιο ισχνή ανάπτυξη σε σχέση και με άλλες αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

«Η μεγάλη ανησυχία μου είναι ότι οι τρέχουσες επιτυχίες είναι υποτονικές», προειδοποιεί ο πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW), Μαρσέλ Φράτζερ. Αν η μείωση της απασχόλησης, η γήρανση της κοινωνίας και η ψηφιακή αλλαγή της παραγωγής και της οικονομίας δεν αντιμετωπιστούν από τη μελλοντική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η «χρυσή δεκαετία» της Γερμανίας απειλείται, προσθέτει ο ίδιος.

Επείγει η εισαγωγή εξειδικευμένων εργατών

 

Οι οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι όλο και περισσότεροι προσεγγίζουν την ηλικία συνταξιοδότησης και λιγότεροι νέοι εισέρχονται στην αγορά εργασίας. Σύμφωνα με την πρόβλεψη του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας (IW), που εκπονεί μελέτες για επιχειρηματίες, εργοδότες κ.λπ., ο πληθυσμός των ηλικιακά ικανών για εργασία θα έχει μειωθεί έως το 2035 κατά 2,7 εκατ. Αυτό σημαίνει μικρότερη ανάπτυξη (βλ. λιγότερη παραγόμενη υπεραξία) και χαμηλότερα φορολογικά έσοδα, σημειώνεται.

Η παραπάνω επισήμανση αποτελεί και το πρίσμα για τη θέση των τεσσάρων κομμάτων που διαπραγματεύονται για το σχηματισμό κυβέρνησης, σχετικά με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Ολα τα κόμματα ζητούν να διευκολυνθεί η νομοθεσία για την εισαγωγή εξειδικευμένων εργατών στη Γερμανία και παράλληλα καταπολέμηση της «παράνομης μετανάστευσης». Με την ίδια έννοια, οι Πράσινοι, οι οποίοι εμφανίζονται πιο «ανθρωπιστές», ζητούν να δοθεί έμφαση στην ενσωμάτωση των προσφύγων, δηλαδή στην επαγγελματική τους κατάρτιση, την εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας, την οικογενειακή επανένωση κ.λπ.
Αντίστοιχα, οι «ειδικοί» προτείνουν «μια πολιτική μετανάστευσης προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας», που «θα μπορούσε να μετριάσει τις συνέπειες της δημογραφικής αλλαγής».
  «Πρέπει να είμαστε πιο προσανατολισμένοι στην προσέλκυση περισσότερων ταλέντων από το εξωτερικό στην εκπαίδευση και την απασχόληση», καλεί ο πρόεδρος των εργοδοτών, Ινγκο Κράμερ.

«Ενα υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής των γυναικών θα μπορούσε επίσης να περιορίσει τα προβλήματα, μέσω του πολλαπλασιασμού των βρεφονηπιακών σταθμών», σημειώνει ο ίδιος. Σε αυτό το πλαίσιο, τα κόμματα θέτουν στο τραπέζι των συνομιλιών την κατασκευή παιδικών σταθμών, που είναι λίγοι στη Γερμανία, και βέβαια τη συντήρησή τους αναλαμβάνουν οι δήμοι μέσω τοπικής φορολογίας και οι γονείς, με απευθείας και τσουχτερές πληρωμές εκατοντάδων ευρώ το μήνα.

Σύνταξη μετά τα 67 χρόνια

 

Τα οικονομικά της υποχρεωτικής συνταξιοδοτικής ασφάλισης θα επιδεινωθούν μεσομακροπρόθεσμα. «Την επόμενη ή το αργότερο τη μεθεπόμενη νομοθετική περίοδο, η κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει την περαιτέρω αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, πέρα από τα 67 έτη», έλεγε λίγες μέρες πριν τις γερμανικές βουλευτικές εκλογές ο ειδικός για το συνταξιοδοτικό στο DIW, Χέρμαν Μπουσλάι.

Διαφορετικά, θα μειώνεται συνεχώς το επίπεδο της «νομοθετημένης σύνταξης». Το επίπεδο των «νομοθετημένων συντάξεων» στη Γερμανία, δηλαδή το τμήμα της σύνταξης που καταβάλλεται από το κράτος από εισφορές που έχουν παρακρατηθεί από τους εργαζόμενους, έχει πάρει τον κατήφορο την τελευταία δεκαετία, παρά την εντυπωσιακή ανάπτυξη, τα αυξημένα έσοδα από τη βαριά λαϊκή φορολογία, τα πλεονάσματα στον προϋπολογισμό και το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας. Το 2005 το επίπεδο συντάξεων ήταν στο 52,6% του μέσου μισθού και μέχρι το 2030 θα πέσει στο 44,7%, υπολογίζει η κυβέρνηση.

Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έχει τεθεί επίσης ο περιορισμός της πρόωρης συνταξιοδότησης στα 63 χρόνια, η οποία έτσι κι αλλιώς ίσχυε για ελάχιστους, καθώς προϋποθέτει 45 χρόνια δουλειάς με ένσημα. Τώρα συζητιέται αυτή η «πρόωρη» συνταξιοδότηση να ισχύει μόνο για τα βαριά επαγγέλματα.

«Η ιδιωτική ασφάλιση είναι το μέλλον»

 

Η «κρατική» «νομοθετημένη σύνταξη» συμπληρώνεται από την «επιχειρησιακή» (επαγγελματικό ταμείο ανά επιχείρηση) και από την ιδιωτική ασφάλιση (σύστημα τριών πυλώνων ασφάλισης, καθώς επιπλέον δεν έχουν τη δυνατότητα για ιδιωτική ασφάλιση). Οσοι ζουν μόνο με την «κρατική» σύνταξη, ζουν σε συνθήκες που προσεγγίζουν τη φτώχεια.

Οι σημερινοί νέοι (20 - 35 ετών) δεν θα μπορούν να ζήσουν μόνο με την «κρατική» σύνταξη, χωρίς επιπρόσθετη ιδιωτική ασφάλιση, τονίζει πρόσφατη μελέτη (Vorsorgeatlas Deutschland) της Ενωσης Επενδύσεων (Union Investment). Οι ερευνητές θεωρούν ότι για την εξασφάλιση του βιοτικού επιπέδου στα γεράματα, απαιτείται η σύνταξη να φτάνει στο 60% του τελευταίου ακαθάριστου μισθού (ποσοστό αναπλήρωσης). Οι νέοι αναμένεται να συνταξιοδοτηθούν (χωρίς συμπληρωματική σύνταξη, μόνο με την «κρατική») κατά μέσο όρο με 981 ευρώ, δηλαδή με ποσοστό αναπλήρωσης μόλις 38,6% και με το όριο της φτώχειας να ορίζεται στα 900 ευρώ. «Αυτοί χρειάζονται γύρω στα 800 ευρώ επιπλέον το μήνα. Για να ζουν αξιοπρεπώς θα πρέπει να παραμείνουν ενεργοί εργαζόμενοι»...

«Είναι σημαντικό να χρησιμοποιηθούν οι δυνατότητες ιδίως της ιδιωτικής ασφάλισης. Οποιος φροντίσει αυτό, είναι καλά εξασφαλισμένος στα γεράματα», λέει ο Χανς Γιόακιμ Ράινκε, πρόεδρος του Συμβουλίου της Ενωσης Επενδύσεων. «Η νομοθετημένη σύνταξη εξακολουθεί να αποτελεί τον κύριο πυλώνα της συνταξιοδότησης κατά το έτος 2030. Αλλά η ιδιωτική παροχή εξασφαλίζει το βιοτικό επίπεδο», επισημαίνει ένας από τους ερευνητές, ο Μπερντ Ραφενχόσεν, και κάνει έκκληση για ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης.

Αλλά και πριν από λίγους μήνες, η γερμανική κυβέρνηση προειδοποιούσε στην ετήσια έκθεση για τις συντάξεις (2016) ότι «χωρίς πρόσθετη ιδιωτική ασφάλιση το επίπεδο των συνταξιούχων θα πέσει πολύ τα επόμενα χρόνια». «Ιδιαίτερα μεγάλος είναι ο κίνδυνος για τους χαμηλόμισθους», πρόσθετε. Οι χαμηλόμισθοι, οι ημιαπασχολούμενοι, αυτοί που μένουν άνεργοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, είναι αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο και θα καταλήξουν να είναι φτωχοί συνταξιούχοι, που θα αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Π.χ. οι χαμηλόμισθοι με τελευταίο μισθό πριν τη συνταξιοδότηση στα 1.100 ευρώ, θα πάρουν «κρατική» σύνταξη περίπου 680 ευρώ.

Αλλη έρευνα (ινστιτούτο «Bertelsmann Stiftung») σημειώνει ότι 1 στους 5 (το 20%) νέους συνταξιούχους από το 2022 θα απειλείται από τη φτώχεια. Σήμερα το ποσοστό των φτωχών συνταξιούχων ανέρχεται σε 15,9%. Ενδεικτικά είναι και τα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας (2016): Το 11% των ηλικιωμένων 65 - 74 ετών εργάζονται (942.000 άτομα), είτε ως βασική πηγή εσόδων, είτε συμπληρωματικά με τη σύνταξη.

Ε. Μ.

Ριζοσπάστης

Χύθηκε αίμα για να πάψει άνθρωπος να αποκαλείται «res»!

        

Δόθηκαν μάχες, χύθηκε πολύ αίμα για να πάψει άνθρωπος να αποκαλείται «res», για να πάψει η γυναίκα να αποκαλείται πράγμα και να αντιμετωπίζεται σαν πράγμα, για να πάψει άνθρωπος να είναι μια απλή μηχανή αναπαραγωγής χωρίς δικαιώματα, χωρίς λόγο, χωρίς ανάγκες! Δόθηκαν μάχες για να απομονώνονται τα φασιστοειδή που θεωρούν ζώα τις γυναίκες, τους μαύρους, τους  κίτρινους, τους ερυθρόδερμους! Χύθηκε πολύ αίμα για να μπορούν άνθρωποι να μην θεωρούνται πράγματα ή ζώα!

Κι όμως! Το 2017 στο όνομα του δικαιώματος προσδιορισμού ταυτότητας φύλου, κάποιος πολύ απελευθερωμένος προσέφυγε στα δικαστήρια με διάφορες αιτιάσεις διεκδικώντας το δικαίωμα να αποκαλείται όχι «ο» ή «η» αλλά «το»! Θέλει να ονομάζεται όχι «ο Κωνσταντίνος – Ελένη» ούτε «η Ελένη – Κωνσταντίνος», αλλά «το Κωνσταντίνος – Ελένη»! Αφού παιδί δεν είναι για να μπορεί να δικαιολογηθεί αυτό το «το» κι αφού είναι ενήλικος αυτό το «το» παραπέμπει κατευθείαν σ’ εκείνο το οποίο η ανθρωπότητα κατήργησε με πολλούς αγώνες και πολλές θυσίες, παραπέμπει στο «res»! Μπράβο στους απελευθερωμένους που στο όνομα της απελευθέρωσης προσπαθούν να μας γυρίσουν μερικούς αιώνες πίσω, προσπαθούν να μας γυρίσουν στις εποχές που ήταν φυσιολογικό ο άνθρωπος να είναι δούλος, να είναι πράγμα.

Ραφαήλ Βασιλειάδης

Πολιτική αλητεία…

   

Από herko 

Γράφει ο Ηρακλής Κακαβάνης //

Ο πρωθυπουργός, λέει , έδωσε στον Αμίρ σήμερα τη σημαία που κάποιοι, λέει, αρνήθηκαν να του τη δώσουν!!!!
«Αμίρ, θέλω να σου κάνω ένα δώρο επειδή κάποιοι έκαναν λάθος και σου στέρησαν την τιμή να κρατήσεις την ελληνική σημαία (…)»
(Κύριε πρωθυπουργέ, θα προσπεράσω ότι έχετε βγάλει ετυμηγορία και έχετε καταδικάσει τους δασκάλους του σχολείο – το υπουργείο εξ όσων ξέρω δεν έχει βγάλει πόρισμα ακόμη).
Ομως, εσείς κύριε πρωθυπουργέ δε δώσατε βήμα στον χολερικό χρυσαυγίτη Κασιδιάρη να χύσει το δηλητήριο του φασισμού και του ρατσισμού από τη συχνότητα της ΕΡΤ και να μεταφράσει το ΟΧΙ του 1940 ως όχι στους μετανάστες και ουσιαστικά να παρακινήσει σε ενέργειες τύπου επίθεσης στο σπίτι του Αμίρ;
Εσείς (εκπρόσωπος της κυβέρνησής σας) δε στάθηκε στην κεντρική εξέδρα της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη δίπλα στον Κασιδιάρη;
Ο κυβερνητικός σας εταίρος και βουλευτές σας δε φωτογραφίζονται με χρυσαυγίτες;
Δε χάνετε ευκαιρία, με κάθε τρόπο να ξεπλένετε «θεσμικά» τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής.
Εκμεταλλεύεστε, όμως, ένα παιδί θύμα αυτών με τους οποίους ταυτίζεστε και ενισχύετε (τι καλά τα είπατε στον Τραμπ πρόσφατα!!!) για φτηνούς επικοινωνιακούς λόγους. Για να πουλήσετε κάλπικο προοδευτισμό και αντιφασισμό, να αλλάξετε κοινώς την ατζέντα.
Και στην πολιτική αλητεία πρώτος κ. πρωθυπουργέ…

Πάτε στη Σοβιετική Ένωση; Θα σας εξαφανίσουν… – Ο Τζ. Στάινμπεκ ενάντια στην ασθένεια της Μοσχοβίτιδας

.

Κατιούσα

Στο πλαίσιο του αφιερώματός μας στην Οχτωβριανή Επανάσταση, που πλησιάζει τα εκατό κείμενα (και βάζει πλώρη για να τα ξεπεράσει), αντιγράφουμε και δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του αμερικανού συγγραφέα Τζον Στάινμπεκ “Ρώσικο ημερολόγιο” όπου παραθέτει τη μαρτυρία του για την εμπειρία του στο ταξίδι που έκανε αμέσως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μαζί με το φωτογράφο Ρόμπερτ Κάπα.
Όσοι περιμένουν να διαβάσουν κάτι στρατευμένο -έχοντας κατά νου τα Σταφύλια της Οργής- μπορεί να απογοητευτούν. Η ματιά του Στάινμπεκ είναι ρηχή κι επιφανειακή, έχει καυστικό χιούμορ, αλλά δε διεισδύει στην ουσία πέρα από τα φαινόμενα. Παίρνει μάλλον ίσες αποστάσεις (μιλώντας για Μοσχοβίτιδα και Ουασιγκτονίτιδα), οπότε η βασική αξία της μαρτυρίας του είναι ότι καταρρίπτει τα αντικομμουνιστικά στερεότυπα που καλλιεργούνται ήδη στην αμερικάνικη κοινωνία -και για τα οποία προφανώς δεν υπάρχουν αντίστοιχα στη σοβιετική, παρά τις ίσες αποστάσεις του Στάινμπεκ.

Από τη στιγμή που μαθεύτηκε ότι θα πηγαίναμε στη Σοβιετική Ένωση, όλοι άρχιζαν να μας βομβαρδίζουν με συμβουλές, νουθεσίες και προειδοποιήσεις, κυρίως, πρέπει να πω, όσοι δεν είχαν πάει ποτέ εκεί.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα μας είπε με έντρομη φωνή: “Θα εξαφανιστείτε, θα εξαφανιστείτε αμέσως μόλις περάσετε τα σύνορα!”
Μα εμείς, στο όνομα της δημοσιογραφικής ακρίβειας, αποκριθήκαμε: “Γνωρίζετε κανέναν που εξαφανίστηκε;”
“‘Οχι”, απάντησε εκείνη, “Εγώ προσωπικά δε γνωρίζω κανέναν, αλλά πολλοί έχουν εξαφαιστεί”.
Τότε εμείς είπαμε: “Μπορεί πράγματι να είναι αλήθεια, αλλά δεν το ξέρουμε. Μήπως θα μπορούσατε να μας δώσετε το όνομα κάποιου που εξαφανίστηκε; Γνωρίζετε κανέναν που να ξέρει κάποιον που να εξαφανίστηκε;”
Κι εκείνη αποκρίθηκε: “Χιλιάδες έχουν εξαφανιστεί”.
Ένας άντρας με έξυπνο πρόσωπο και βλέμμα γεμάτο περιέργεια, ο ίδιος μάλιστα που πριν από δυο χρόνια είχε παρουσιάσει στο κλαμπ Στορκ το πλήρες σχέδιο για την απόβαση στη Νορμανδία, μας είπε: “Πρέπει να σας εκτιμούν πολύ στο Κρεμλίνο, αλλιώς δε θα σας άφηναν να μπείτε στη χώρα. Θα πρέπει να σας έχουν εξαγοράσει”.
Εμείς είπαμε: “Όχι, απ’ όσο ξέρουμε, δε μας εχουν εξαγοράσει. Το μόνο που θέλουμε είναι να κάνουμε μια δημοσιογραφική ανταπόκριση”.
Σήκωσε τα μάτια του και μας λοξοκοίταξε. Είχε κι αυτός τα πιστεύω του. Ο άνθρωπος που πριν από δύο χρόνια ήξερε τι είχε στο νου του ο Αϊζενχάουερ τώρα ήξερε τι είχε στο νου του ο Στάλιν.
Ένας ηλικιωμένος κούνησε το κεφάλι του και μας είπε: “Θα σας βασανίσουν, αυτό θα κάνουν. Θα σας ρίξουν σε ένα μαύρο μπουντρούμι και θα σας βασανίσουν. Θα σας πιέσουν αλύπητα και θα σας αφήσουν να πεθάνετε της πείνας, μέχρι που θα είστε έτοιμοι να πείτει ό,τι θέλουν να πείτε”.
Εμείς ρωτήσαμε: “Γιατί; Για ποιο λόγο; Τι έχουν να κερδίσουν;”
“Ετσι κάνουν σε όλους”, είπε εκείνος. “Διάβασα ένα βιβλίο τις προάλλες…”
Ένας έγκριτος επιχειρηματίας μας είπε: “Ώστε πάτε στη Μόσχα, ε; Πάρτε μαζί σας μερικές βόμβες και πετάξτε τες στα κόκκινα καθίκια”.
Μας έπνιξαν στις συμβουλές. Μας είπαν τι τρόφιμα να πάρουμε μαζί μας, γιατί αλλιώς θα πεθάνουμε της πείνας, ποιους διαύλους επικοινωνίας να κρατήσουμε ανοιχτούς, μυστικούς τρόπους για να βγάλουμε έξω το υλικό μας. Τελικά, το πιο δύσκολο ήταν να εξηγήσουμε ότι εμείς θέλαμε μόνο να κάνουμε ένα ρεπορτάζ για το πώς ήταν οι Ρώσοι, τι φορούσαν και πώς συμπεριφέρονταν, τι κουβέντιαζαν μεταξύ τους οι αγρότες και τι έκαναν για να ανοικοδομήσουν τα κατεστραμμένα τμήματα της χώρας τους. Το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο ήταν να εξαφανίσουμε αυτό. Διαπιστώσαμε ότι χιλιάδες άνθρωποι υπέφεραν από οξεία Μοσχοβίτιδα – μια πάθηση που σου επιτρέπει να πιστεύεις την οποιαδήποτε ανοησία και να αρνείσαι να δεις τα πραγματικά γεγονότα. Βέβαια, αργότερα διαπιστώσαμε ότι οι Ρώσοι πάσχουν από Ουασιγκτονίτιδα, την ίδια ασθένεια. Ανακαλύψαμε ότι όπως εμείς βάζουμε κέρατα και ουρά στους Ρώσους, έτσι και οι Ρώσοι βάζουν κέρατα και ουρά σ’ εμάς.
Ένας ταξιτζής μας είπε: “Αυτοί οι Ρώσοι κάνουν μπάνιο όλοι μαζί, άντρες και γυναίκες, χωρίς ρούχα”.
“Αλήθεια;”
“Ναι, βέβαια”, μου είπε. “Αυτό είναι αληθινό”.
Από τις ερωτήσεις μας προέκυψε ότι είχε διαβάσει μια περιγραφή της φινλανδικής σάουνας. Ωστόσο εκνευρίστηκε πολύ με τους Ρώσους γι’ αυτό.
Αφού ακούσαμε όλες αυτές τις πληροφορίες, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως ο κόσμος του σερ Τζον Μάντεβιλ (συγγραέας ταξιδιωτικών βιβλίων που έζησε στο 14ο αιώνα) κάθε άλλ παρά είχε εξαφανιστεί, ότι ο κόσμος των ανθρώπων με δύο κεφάλια και των ιπτάμενων ερπετών δεν είχε χαθεί. Και πραγματικά, τον καιρό που λείπαμε εμφανίστηκαν οι ιπτάμενοι δίσκοι, κάτι που δεν ανατρέπει καθόλου τη θεωρία μας. Μας φαίνεται μάλσιτα πως η πιο επικίνδυνη τάση στον κόσμο σήμερα είναι η επιθυμία να πιστέψεις μια φήμη, αντί να εντοπίσεις ένα πραγματικό στοιχείο.
Πήγαμε στη Σοβιετική Ένωση με το μεγαλύτερο απόθεμα διαδόσεων που είχε συγκεντρώσει ποτέ κανείς σε ένα μέρος. Σε αυτό το κείμενο επιμένουμε σε ένα πράγμα: αν αναφέρουμε κάποιες διαδόσεις, θα πούμε ότι πρόκειται για διαδόσεις (…) Όσα καταγράφουμε είναι όσα συνέβησαν σ’ εμάς. Δεν πρόκειται για τη ρωσική ιστορία, αλλά απλώς για μία ρώσικη ιστορία.
Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του Αφιερώματος της Κατιούσα στην Οχτωβριανή Επανάσταση

Με αφορμή μία «γελοιογραφία»

 

Με αφορμή μία «γελοιογραφία»

 

Από atexnos

 

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //

Τα 100 χρόνια από την Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, που άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητας «στοιχειώνει» του εχθρούς της, τους ποικιλώνυμους εκπροσώπους του παλιού και σάπιου καπιταλιστικού κόσμου. Στον κοινό αντικομουνιστικό αγώνα κάποιοι έχουν θέσει και το σκιτσογραφικό τους, αδιαμφισβήτητο ταλέντο.

Αφορμή για το παρακάτω σχόλιο το σκίτσο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (29/10) γνωστού γελοιογράφου.


Η γελοιογραφία εμφανίζει τους «Κλασσικούς»  Μαρξ και Λένιν να πίνουν κάτω από τα λάβαρα του εορτασμού των 100 χρόνων και στην επανάσταση. Μόνο που η επανάσταση εμφανίζεται ως «σύννεφο με παντελόνια» (τίτλος γνωστού ποιήματος του Μαγιακόφσκι, στην προκειμένη περίπτωση ως κάτι τουλάχιστον ουτοπικό) που μάλιστα γίνεται και γεροντικό (άρα ξεπερασμένο) που χρειάζεται «πάνες ακράτειας»…

Ας δούμε ορισμένες πλευρές

1.Το Σύννεφο με Παντελόνια είναι ένα σημαντικό επαναστατικό ποίημα του Β. Μαγιακόφσκι. Ο ίδιος μιλώντας  στις 25 του Μάρτη 1930 στους  κομσομόλους της Κόκκινης Πρέσνιας (συνοικίας της Μόσχας), ανέφερε:

Το Σύννεφο άρχισα να το γράφω το 1913, τελείωσε το 1915 και ο πρώτος τους τίτλος ήταν Δέκατος τρίτος Απόστολος.  Όταν πήγα στη λογοκρισία με ρώτησαν. «Επιθυμήσατε λοιπόν τα κάτεργα;»  Τους είπα πως επ’ ουδενί λόγο θα το ‘θελα αυτό. Τότε μου σβήσανε έξι σελίδες, συμπεριλαμβανομένου και του τίτλου. Με ρώτησαν πώς μπορώ να συνδέω το λυρισμό με τόσο μεγάλη χυδαιότητα. Τότε τους είπα: «Εντάξει, θα ‘μαι αν επιθυμείτε σαν λυσσασμένος, κι αν πάλι θέλετε θα ‘μαι ο πιο τρυφερός„ όχι άντρας, μα σύννεφο με παντελόνια».

Αφιερώνουμε στον γελοιογράφο το παρακάτω απόσπασμα του :

«ο στοχασμός  σας, που ονειροπολεί 
στα μυαλά σας τα νερουλιασμένα,

σαν λακές που  παραπάχυνε 
στο λιγδιασμένο ντιβάνι γερτός,

θα τον ερεθίζω με της καρδιάς
το ματόβραχτο κουρέλι

χλευασμό θα χορτάσω, θρασύς, φαρμακερός.»

2. Τα μηνύματα της Οκτωβριανής Επανάστασης είναι ζωντανά και επίκαιρα. Εάν δεν ίσχυε κάτι τέτοιο (που ξεπηδά αντικειμενικά από τις ανειρήνευτες ταξικές αντιθέσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας) δεν θα υπήρχε τόσο ενδιαφέρον και από την πλευρά του να την «κατακεραυνώσει» έστω και μέσω ειρωνικού τους σκίτσου. Αν ήταν κάτι «γερασμένο» που μάλιστα χρειάζεται και «πάνες ακράτειας» δεν θα ξοδευόταν και στη χώρα μας τόνοι μελάνης για να την αποδομήσουν. Οι «άταφοι νεκροί» δεν χρειάζονται τέτοιες τιμές εξάλλου…

Δικαιολογημένα οι λαοί του κόσμου- παρά την ήττα (προσωρινή ιστορικά) της «εφόδου στον ουρανό»- τιμούν την κατάκτηση για πρώτη φορά της εξουσίας από της «γης τους κολασμένους» . Γνωρίζουν ότι «ο πάγος έσπασε και ο δρόμος χαράκτηκε» τότε στα 1917 και πως αυτός ο δρόμος θα ξαναπερπατηθεί από τους λαούς!

«Ο Χριστός και ο φασισμός δεν περπάτησαν ποτέ χέρι χέρι»

        

Ανάμεσα σε ρατσιστικά, μισορατσιστικά, κρυφορατσιστικά μηνύματα και κηρύγματα είναι όαση να ακούς ή να διαβάζεις έναν ιερωμένο που δεν θεωρεί τον Χριστό κτήμα του ή κτήμα του Ελληνισμού ή κτήμα τμήματος του Ελληνισμού ή κτήμα όποιου και όποιων αυτός γουστάρει! Είναι πραγματική όαση να ακούς έναν ιερωμένο να καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τον φασισμό γράφοντας ότι «ο Χριστός και ο φασισμός δεν περπάτησαν ποτέ χέρι χέρι» αποκόπτοντας τους φασίστες από το σώμα της εκκλησίας τους οποίους άλλοι ιερείς και ιεράρχες νομιμοποιούν τρεις την ώρα!

Έγραψε λοιπόν στο διαδίκτυο ο ιερωμένος με αφορμή τον μικρό Αφγανό Αμίρ: «Φρόντισε να ξυρίζεις συχνά το “μουστάκι” του φασίστα που φυτρώνει μέσα σου. Να πλένεις την κουκούλα του ρουφιάνου που διψά να στείλει την ζωή στο απόσπασμα. Κρύψε τις πέτρες που κουβαλάς στις τσέπες σου, γιατί βαραίνουν την ψυχή σου. Τσάκισε τον φασίστα που ζει μέσα σου, το φοβισμένο αυτό ανθρωπάκι που δεν αντέχει το διαφορετικό γιατί τρέμει τον εαυτό του. Και μάθε επιτέλους ότι Χριστός και φασισμός δεν περπάτησαν ποτέ χέρι χέρι, γιατί τους χωρίζει ένας σταυρός. Ο ένας σταυρώθηκε, ο άλλος σταυρώνει…».

Εφραίμ Σύριος

Ως εδώ!

Τη μια μέρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παίζει το χαρτί του «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης» και του «κοινωνικού μερίσματος». Την επομένη, προβάλλει τις ρυθμίσεις του νόμου Κατσέλη για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τις ρυθμίσεις για τους δανειολήπτες του ΟΕΚ. Είναι προφανές ότι επιχειρούν να φιλοτεχνήσουν από κοινού με τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς ένα φιλολαϊκό προσωπείο, να παρουσιάσουν ως διέξοδο από τη μισοζωή τα μέτρα διαχείρισης και ανακύκλωσης της φτώχειας. Την ίδια ώρα, βέβαια, οι μηχανές της αντιλαϊκής πολιτικής δουλεύουν «στο φουλ», για να υπηρετήσουν την ανάκαμψη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ρίχνοντας ολοένα και περισσότερους από τα λαϊκά στρώματα στο «πηγάδι» της σχετικής και απόλυτης φτώχειας. Για να έρθουν μεθαύριο να τους πουν ότι η λύση βρίσκεται στο «κοινωνικό μέρισμα», που κι αυτό προήλθε από την καταλήστευση του λαού και τις περικοπές σε βάρος του. Κάπως έτσι ξεδιπλώνεται το «αφήγημα» της κυβέρνησης για την «καθαρή έξοδο» στις αγορές και στο ...ξέφωτο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που είναι ένας ατελείωτος κύκλος από αντιλαϊκά μέτρα, ένταση της εκμετάλλευσης, διαχείριση της φτώχειας, κοροϊδία και χειραγώγηση του λαού. Μόνο η πάλη του λαού σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και των κομμάτων του μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος. Και τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ την Πέμπτη είναι μια καλή ευκαιρία να ακουστεί μαζικά και αποφασιστικά το «ως εδώ και μη παρέκει!».

Απάντηση στη συντονισμένη επίθεση

Την ώρα που το ΠΑΜΕ έκανε τη συμβολική κατάληψη προχτές στο υπουργείο Εργασίας, ο ΣΕΒ με το εβδομαδιαίο δελτίο του επαναλάμβανε, για μια ακόμα φορά, τα «θέλω» των βιομηχάνων εκθειάζοντας τις αντεργατικές ανατροπές της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Οι βιομήχανοι προκλητικά ανακοίνωσαν ότι το μέλλον των εργαζομένων είναι η δουλειά - λάστιχο και οι εξευτελιστικοί μισθοί, καλώντας τους να παραιτηθούν από τις διεκδικήσεις τους, στο όνομα της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας». Η πρόκλησή τους απογειώθηκε με τη σαφή απειλή εκ μέρους τους ότι «χωρίς τη μερική απασχόληση και τη μείωση του κατώτατου μισθού καθώς και τη μεγαλύτερη ευελιξία στον καθορισμό των μισθών σε επιχειρησιακό επίπεδο, η ανεργία θα ήταν σήμερα σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα...». Για να καταλήξουν στη γνωστή επισήμανση ότι «μια επιστροφή στο παρελθόν», δηλαδή στο προ κρίσης εργασιακό καθεστώς, «θα σηματοδοτήσει το τέλος της όποιας ανάκαμψης και της συνακόλουθης αύξησης της απασχόλησης». Λένε, δηλαδή, ορθά - κοφτά ότι για τις περιβόητες «επενδύσεις», για τις οποίες κόπτονται ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, δήθεν για να αντιμετωπιστεί η ανεργία, οι εργαζόμενοι πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνουν βαρύ τίμημα.
Είναι άραγε τα παραπάνω κάποια «υπερβολικά» επιχειρήματα του ΣΕΒ, κάποιες «εμμονές» του, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση; Η ίδια η πραγματικότητα στην «αγορά εργασίας» επιβεβαιώνει ότι τα περισσότερα από όσα παραγγέλνουν οι καπιταλιστές έχουν γίνει ήδη πράξη.
Με όσα λέει ο ΣΕΒ, περιγράφει την υπάρχουσα πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, προαναγγέλλοντας τη χειροτέρευσή της. Και αυτή η πραγματικότητα κάνει θρύψαλα τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία βγαίνει στα κεραμίδια κάθε φορά που οι βιομήχανοι κάνουν τέτοιες ανακοινώσεις. Αυτή την πραγματικότητα όχι μόνο διατηρεί, αλλά και επεκτείνει η κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία της μερικής απασχόλησης, το γεγονός ότι οι 6 στις 10 νέες προσλήψεις είναι με όρους - λάστιχο και ότι πλέον μοιάζει «προνομιούχος» όποιος εργάζεται με σταθερό ωράριο και μισθό, όποιος πληρώνεται στην ώρα του.
Αλλωστε, το «ούτε να σκέφτεστε επιστροφή στο 2009», που τονίζουν οι βιομήχανοι, έχει ήδη φροντίσει να το κάνει πράξη η κυβέρνηση, με τη συμφωνία της 2ης «αξιολόγησης», αφού στο 4ο μνημόνιο που υπέγραψε δεσμεύεται ότι δεν θα πειράξει ούτε τρίχα από το αντεργατικό πλαίσιο των μνημονίων.
Το συμπέρασμα για τους εργαζόμενους από τα παραπάνω είναι ότι απέναντί τους έχουν «μονομπλόκ» την εργοδοσία, την κυβέρνηση, όλα τα αστικά κόμματα, την ΕΕ και τα επιτελεία τους. Συνεπώς, ότι ο αγώνας τους για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να έχει ενισχυμένα τα χαρακτηριστικά της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.
Οι βιομήχανοι γνωρίζουν καλά αυτό που συζητιέται πλατιά στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, το «δουλίτσα να υπάρχει και ας είναι και μισή...». Και πάνω σε αυτό το χαμήλωμα των απαιτήσεων, που αποτελεί άλλο ένα «επίτευγμα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ετοιμάζουν το νέο γύρο επίθεσης.
Τα αιτήματα των συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ στις 9 Νοέμβρη, όπως επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, αυξήσεις στους μισθούς, κανείς κάτω από 751 ευρώ, για υπεράσπιση του απεργιακού δικαιώματος και απαγόρευση των πλειστηριασμών, πρέπει να γίνουν υπόθεση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων.
Τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ μπορούν να δώσουν σαφή απάντηση στο σχεδιασμό κυβέρνησης - εργοδοτών για ακόμα πιο φθηνή εργατική δύναμη. Να γίνουν βήμα για την αντεπίθεση, την οργάνωση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, να ενισχύσουν την αναμέτρηση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τα κόμματά τους. Μέσα σε αυτόν τον αγώνα θα πρέπει να συνειδητοποιείται από περισσότερους η ανάγκη για συνολική σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Απάντηση στη συντονισμένη επίθεση

(Συνέχεια από τη σελίδα 1)
Είναι άραγε τα παραπάνω κάποια «υπερβολικά» επιχειρήματα του ΣΕΒ, κάποιες «εμμονές» του, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση; Η ίδια η πραγματικότητα στην «αγορά εργασίας» επιβεβαιώνει ότι τα περισσότερα από όσα παραγγέλνουν οι καπιταλιστές έχουν γίνει ήδη πράξη.
Με όσα λέει ο ΣΕΒ, περιγράφει την υπάρχουσα πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, προαναγγέλλοντας τη χειροτέρευσή της. Και αυτή η πραγματικότητα κάνει θρύψαλα τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία βγαίνει στα κεραμίδια κάθε φορά που οι βιομήχανοι κάνουν τέτοιες ανακοινώσεις. Αυτή την πραγματικότητα όχι μόνο διατηρεί, αλλά και επεκτείνει η κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία της μερικής απασχόλησης, το γεγονός ότι οι 6 στις 10 νέες προσλήψεις είναι με όρους - λάστιχο και ότι πλέον μοιάζει «προνομιούχος» όποιος εργάζεται με σταθερό ωράριο και μισθό, όποιος πληρώνεται στην ώρα του.
Αλλωστε, το «ούτε να σκέφτεστε επιστροφή στο 2009», που τονίζουν οι βιομήχανοι, έχει ήδη φροντίσει να το κάνει πράξη η κυβέρνηση, με τη συμφωνία της 2ης «αξιολόγησης», αφού στο 4ο μνημόνιο που υπέγραψε δεσμεύεται ότι δεν θα πειράξει ούτε τρίχα από το αντεργατικό πλαίσιο των μνημονίων.
Το συμπέρασμα για τους εργαζόμενους από τα παραπάνω είναι ότι απέναντί τους έχουν «μονομπλόκ» την εργοδοσία, την κυβέρνηση, όλα τα αστικά κόμματα, την ΕΕ και τα επιτελεία τους. Συνεπώς, ότι ο αγώνας τους για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να έχει ενισχυμένα τα χαρακτηριστικά της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.
Οι βιομήχανοι γνωρίζουν καλά αυτό που συζητιέται πλατιά στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, το «δουλίτσα να υπάρχει και ας είναι και μισή...». Και πάνω σε αυτό το χαμήλωμα των απαιτήσεων, που αποτελεί άλλο ένα «επίτευγμα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ετοιμάζουν το νέο γύρο επίθεσης.
Τα αιτήματα των συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ στις 9 Νοέμβρη, όπως επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, αυξήσεις στους μισθούς, κανείς κάτω από 751 ευρώ, για υπεράσπιση του απεργιακού δικαιώματος και απαγόρευση των πλειστηριασμών, πρέπει να γίνουν υπόθεση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων.
Τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ μπορούν να δώσουν σαφή απάντηση στο σχεδιασμό κυβέρνησης - εργοδοτών για ακόμα πιο φθηνή εργατική δύναμη. Να γίνουν βήμα για την αντεπίθεση, την οργάνωση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, να ενισχύσουν την αναμέτρηση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τα κόμματά τους. Μέσα σε αυτόν τον αγώνα θα πρέπει να συνειδητοποιείται από περισσότερους η ανάγκη για συνολική σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Αντιδραστικές κορόνες ΝΔ - κυβέρνησης

Παρακολουθήσαμε τη συζήτηση στη Βουλή για το ζήτημα της εγκληματικότητας και της ανομίας μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο τελευταίος πρόβαλε το γνωστό αντιδραστικό δόγμα «νόμος και τάξη» σαν λύση στα προβλήματα εγκληματικότητας, ιδιαίτερα στις λαϊκές γειτονιές και στο κέντρο της Αθήνας.
Στο πλαίσιο μιας αντιδραστικής ρητορικής, ο Κυρ. Μητσοτάκης στράφηκε ενάντια στο πανεπιστημιακό άσυλο και γενικότερα στο λαϊκό κίνημα, διακηρύσσοντας ως βασική προγραμματική θέση της ΝΔ την αναβάθμιση των ειδικών κατασταλτικών δυνάμεων της Αστυνομίας και την ένταση της καταστολής. Παράλληλα, στράφηκε και κατά της ανθρώπινης μεταχείρισης των κρατουμένων.
Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός λειτούργησε ως εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας, καμαρώνοντας με τα διάφορα στατιστικά στοιχεία που παρουσίασε για τα αντιδραστικά και κατασταλτικά μέτρα που παίρνει. Το δόγμα και της κυβέρνησης είναι «νόμος και τάξη», διότι πριν λίγες μέρες, στα Γιάννενα, η Αστυνομία έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο στους συγκεντρωμένους που διαμαρτύρονταν για τους απολυμένους του «Καρυπίδη».

***

Και οι δύο, με τις ομιλίες τους, συναγωνίζονται μεταξύ τους, με όλους τους τρόπους, για τα αντιδραστικά μέτρα που παίρνουν για τη διαιώνιση του συστήματος. Δεν είπαν τίποτε για τη διαρκή επίθεση των καπιταλιστών, με την αντιλαϊκή νομοθεσία, κατά των ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, την απλήρωτη εργασία, για τη μη τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, που έχουν συνέπεια τα εγκλήματα που βαφτίζουν «εργατικά ατυχήματα».
Δεν είπαν τίποτε για τη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση, τη μετανάστευση και την προσφυγιά, που δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη του οργανωμένου εγκλήματος. Για όλα τα εγκλήματα, που καταδεικνύουν τη σαπίλα του καπιταλισμού, οι κυβερνήσεις που το υπηρετούν και ο κ. Μητσοτάκης «ποιούν την νήσσαν».
Φάνηκε και από την όλη συζήτηση ότι εντάσσουν κάθε μορφή αμφισβήτησης του συστήματος στον λεγόμενο προληπτικό και κατασταλτικό έλεγχο από τις κυβερνήσεις, την αστική τάξη, με στόχο να εξυπηρετείται ο διαρκής έλεγχος των δράσεων των εργαζομένων. Προτεραιότητα είναι το χτύπημα των κοινωνικών αντιστάσεων, που αμφισβητούν τις πολιτικές της κρίσης και ιδιαίτερα των εργατικών αγώνων και των μεγάλων απεργιακών διαδηλώσεων.
Επίσης, μέσα από τον εξωραϊσμό της αστυνομικής δράσης, επιχείρησαν με τον τρόπο τους και οι δύο πλευρές να περάσουν στο λαό την ανοχή στους κατασταλτικούς μηχανισμούς, με αναφορές στην πεζή αστυνόμευση - περιπολία και τον αστυνομικό της γειτονιάς.

***

Στόχος είναι να περάσουν ευκολότερα και τα νέα κατασταλτικά μέτρα, που έρχονται σε συνέχεια των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων και πολιτικών που εξυπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα της εργοδοσίας, του κεφαλαίου.
Οφείλει, λοιπόν, το λαϊκό κίνημα να γνωρίζει ότι όλο αυτό το δήθεν ενδιαφέρον για την ανομία, της ΝΔ και της κυβέρνησης, αποσκοπεί να ενισχυθούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί σε βάρος του λαού και του εργατικού κινήματος.