Μια ερώτηση προς τον Μίκη

Κατιούσα

Λάβαμε από αναγνώστη μας και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο για την παρουσία του Μίκη Θεοδωράκη στο σημερινό συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, που εκφράζει με ρητορικά ερωτήματα την αυθόρμητη θλίψη που ένιωσε πολύς κόσμος από τη σημερινή κίνηση του Μίκη. Το κείμενο δημοσιεύεται με την υπογραφή “Μαγειράκος”, τα στοιχεία του φίλου αναγνώστη είναι προφανώς στη διάθεσή μας.

Μίκη μια ερώτηση θέλω να σου κάνω. Πώς νιώθεις;

Πώς νιώθεις Mίκη που στήριξες αυτό το συλλαλητήριο και μίλησες μπροστά σε ολες αυτές τις παραστρατιωτικές οργανώσεις;
Πώς νιώθεις Μίκη που έδωσες το χέρι σε υμνητές της χούντας;
Πώς νιώθεις που αυτά που έλεγες τα χειροκροτούσε η εγκληματική οργάνωση που έχει σαν πρότυπα τον Χίτλερ και τα SS;
Πώς νιώθεις που κάποιοι από κάτω σου χαιρετούσαν με το δεξί τους χέρι τεντωμένο;
Πως νιώθεις που αυτοί που κάποτε σε ανάγκασαν να επικοινωνείς με τακ-τακ με την άλλη μεριά του τοίχου σήμερα χτυπούσαν τα στρατιωτικά άρβυλα τους στον ίδιο ρυθμό;
Πώς νιώθεις δίπλα σε αυτούς που ‘’Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα’’;
Πώς νιώθεις που τελικά “συμορφώθηκες προς τας υποδείξεις”;
Πώς νιώθεις που όλοι αυτοί θέλησαν να εκμεταλλευτούν εσένα και το τεράστιο έργο σου για τους δικούς τους σκοπούς;

Ευτυχώς που, όπως έχουν πει, το έργο σου είναι τέτοιου μεγέθους που όχι μόνο όλοι αυτοί δεν μπορούν να το αγγίξουν αλλά ούτε καν εσύ ο ίδιος.

Ελληνική είναι μόνο η Ελληνική Μακεδονία

Επειδή σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης που γίνεται γύρω από το γνωστό θέμα, ακούγονται πονηρά και επικίνδυνα συνθήματα, που ακούστηκαν και στα συλλαλητήρια, έχουμε να πούμε το εξής.

Τα πράγματα είναι απλά.
Ελληνική είναι μόνο η Ελληνική Μακεδονία. Μόνον αυτή.
Κάθε σύνθημα λοιπόν που λέει "η Μακεδονία είναι Ελληνική", "Η Μακεδονία είναι Ελλάδα" κλπ. έχει μέσα του επικίνδυνες επιδιώξεις επικίνδυνων κύκλων και συμφερόντων, που στρέφονται φυσικά κατά της εδαφικής ακεραιότητας άλλων χωρών.
Όσο είναι απαράδεκτα όσα κατά καιρούς λέγονται από Τούρκους ή Αλβανούς πολιτικούς που προβάλουν διεκδικήσεις κατά της Ελλάδας, άλλο τόσο απαράδεκτα είναι και τα πιο πάνω συνθήματα που κρύβουν παρόμοιες σκέψεις.

Η Μακεδονία είναι περιοχή γεωγραφική, που στη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων, μοιράστηκε ανάμεσα σε 3 χώρες. Την Ελλάδα, την Σερβία και την Βουλγαρία. Η Ελλάδα τότε πήρε το 51% της γεωγραφικης αυτής περιοχής.(Μικρό μέρος 0,5%  πήρε και η νεοσύστατη τότε Αλβανία)

Αυτή είναι η μία και μόνη ιστορική πραγματικότητα.
Η υπόλοιπη Μακεδονία είναι τόσο Ελληνική όσο Ελληνική είναι η Σικελία, ή Μασσαλία ή όποια άλλη περιοχή έζησαν κάποτε Ελληνες.
Περισσότερα και λεπτομέρειες στο εκτεταμένο άρθρο που δημοσιεύεται εδώ

Μη με λες πατριώτη, αφεντικό να με λες – Οι “Απαράδεκτοι” για τη Μακεδονία

Δημοσιεύτηκε στην Κατιούσα

Ο Σπύρος είναι αριστερός, προβληματίζεται, έχει κι ένα Πολυτεχνείο πίσω του, αλλά εξοργίζεται με τον αλυτρωτισμό του Γιόρικ και κρατιέται να μην τον χτυπήσει. Αυτά εξάλλου είναι εθνικισμοί του κερατά, επικίνδυνα μονοπάτια, άλλο ο λαός κι άλλο οι επιλογές των ηγετών, που ακολουθούν ένα ανεξάρτητο προτσές…

Σε μια συνέντευξή της, η Δήμητρα Παπαδοπούλου είχε πει πως ήταν στην ΚΝΕ, αλλά έφυγε γιατί βαριόταν στα αχτίφ κι έκανε φασαρία. Στις πρώτες δουλειές της ως σεναριογράφος, ήταν φανερό και το ένα και το άλλο. Δεν είχε αφομοιώσει πολλά πράγματα για να αναλύσει και να εμβαθύνει, αλλά κάτι της είχε μείνει ως υπόβαθρο.

Το 92′ οι Απαράδεκτοι δεν έμειναν ανεπηρέαστοι από τον εθνικιστικό παροξυσμό και τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία. Οι περισσότεροι θυμούνται το τραγούδι με το μαέστρο, που έπαιξε αρκετά αυτές τις μέρες πολύ στα social media, αλλά ήταν σαφώς κατώτερο από το πρώτο, Γιουροβιζιονικό τραγούδι των “Απαράδεκτων” (ώπα-είπα, κράτσες-κρούτσες).



Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η Παπαδοπούλου απλώς σατιρίζει και δε συντάσσεται κατά βάθος με το γενικό κλίμα -όπως φαίνεται κι από το τραγούδι. Συναντάμε όμως πολλές οξυδερκείς στιγμές της και μαργαριτάρια που δείχνουν το κνίτικο παρελθόν της.

Η ιστορία έχει ως εξής. Ο διαχειριστής Χαλακατεβάκης έχει προσλάβει ένα Φυρομακεδόνα (ας το λέμε έτσι, χάριν συνεννόησης) για να του κάνει τις δουλειές. Το σενάριο δεν ξεφεύγει από το κυρίαρχο σωβινιστικό στερεότυπο και μας παρουσιάζει ένα Γιόρικ ψωμόλυσσα, ανεπρόκοπο, κουτοπόνηρο, με παράλογες αλυτρωτικές απαιτήσεις, που εκνευρίζει τους “Απαράδεκτους” φωνάζοντάς τους “πατριώτες”. Στον αντίποδα όμως σκιαγραφείται πολύ εύστοχα η δική μας πλευρά.



Οι Έλληνες ονειρεύονται μπίζνες στα Βαλκάνια και ξυπνάει το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο, ψάχνοντας να ανοίξουν ένα μπακάλικο στα οικόπεδα του Γιόρικ -τώρα που οι γείτονες πεθαίνουν της πείνας. Σε ένα πρώτο γκεστάλτ, σατιρίζεται ο νεοπλουτισμός του Έλληνα μικροαστού, που ονειρεύεται να γίνει επιχειρηματίας, με το μικρό του κεφάλαιο. Σε ένα δεύτερο γκεστάλτ, μπορεί να υπάρχει ένας υπαινιγμός για την ενδιάμεση θέση του ελληνικού καπιταλισμού, σα μέγεθος, που παρά τους λεονταρισμούς του, δεν μπορεί να ανοίξει τίποτα καλύτερο παρά ένα μπακάλικο, με τη φιλοδοξία να γίνει αλυσίδα Σούπερ-Μάρκετ, όταν μεγαλώσει.

Σε μία από τις πρώτες σκηνές, ο Χαλακατεβάκης θυμώνει που ο Γιόρικ τον φωνάζει “πατριώτη”, γιατί προτιμά να τον φωνάζουν “αφεντικό”, με τη ματιά του να μαλακώνει και να ατενίζει το μέλλον. Οι μπίζνες είναι μπίζνες, και ο εθνικισμός-εθνικισμός. Μπορεί να μοιάζουν κάπως αντιφατικά, αλλά παντρεύονται ιδανικά και συμπληρώνουν το ένα το άλλο, στην πραγματικότητα.
Όπως έλεγε κι ένα γηπεδικό πανό: η Μακεδονία είναι ελληνική, αλλά στα Σκόπια έχει αμόλυβδη φτηνή…


Εκεί που βιώνεται πιο έντονα η αντίφαση είναι στο Σπύρο Παπαδόπουλο, που είναι αριστερός, έχει προβληματισμούς, έχει κι ένα Πολυτεχνείο πίσω του, και όλα αυτά του φαίνονται ανοησίες, επικίνδυνα πράγματα κι εθνικισμοί του κερατά. Κάτι που δεν τον εμποδίζει όμως να συμμετέχει -με μισή καρδιά έστω- στις εκδηλώσεις για τη Μακεδονία (σε αντίθεση με τους αυθεντικούς Λακεδαιμόνιους), να ανησυχεί για τις ελληνικές του ρίζες και να σπαράζει η ελληνική του ψυχή με τον αλυτρωτισμό του γείτονα Φυρομακεδόνα, που θεωρεί τη Θεσσαλονίκη δικιά του, και ο Σπύρος κρατιέται να μην τον χτυπήσει -αυτά εξάλλου είναι εθνικισμοί, επικίνδυνα μονοπάτια, άλλο ο λαός κι άλλο οι επιλογές των ηγετών, που ακολουθούν ένα ανεξάρτητο προτσές…

Ως χαρακτήρας, συμπυκνώνει διορατικά το περίεργο μίγμα του “αριστερού εθνικισμού” που υπήρχε ήδη στην εποχή του, αλλά βλέπουμε πολύ καθαρά σήμερα στο Λαφαζάνη, τη Ζωή, τον Μπιτσάκη, το Μίκη και τα άλλα παιδιά…

Και πλάι του, ο ζαμανφού μπαρόβιος και ένα απολίτικο αστροπελέκι, που από το μηδέν μετατρέπονται σε εθνικιστές ολκής. Η Ρένια μάλιστα είναι και με τον Καραμπελιά! Αλλά μόνο ο Σπύρος -ο “αριστερός”- λέει ανοιχτά τι ψηφίζει κι όλοι οι υπόλοιποι το παίζουν υπερκομματικοί κι υπεράνω…

Το επεισόδιο σατιρίζει εύστοχα τη μανία πολλών πατριωτών να βρούνε τις ρίζες τους στην εθνοτική σαλάτα των Βαλκανίων και του ευρύτερου χώρου. Το Γιάννη αρχικά τον απασχολεί το μαρούλι της δικής του σαλάτας κι αδιαφορεί για το Μακεδονομάχο παππού της Δήμητρας, αλλά στη συνέχεια παθαίνει “εθνική μελαγχολία”-κατάθλιψη, στην ιδέα πως μπορεί να είναι Τουρκόσπορος. Η Ρένια καμαρώνει για τη γιαγιά της που πήδηξε από το Ζάλογγο και την έβλεπε μια γειτόνισσα, ενώ η Δήμητρα λέει πως η σκούφια της κρατάει από την Αλεξάνδρεια (Γιδά) Ημαθίας, παίζοντας δημιουργικά με την καταγωγή της στην πραγατική ζωή από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.


Όλοι οι Έλληνες ψάχνουν μανιωδώς τις ρίζες τους κι ας μην είναι πολύ πρόθυμοι να φάνε φασολάδα και να ακούνε το Μενούση -κι άλλα δημοτικά- στη διαπασών, κάθε μέρα. Αλλά “παράδοση” είναι κι η πατριαρχία, να μαγειρεύει η γυναίκα, κι άλλα παρόμοια, που η Δήμητρα τα θεωρεί -και σωστά- “δουλοπαροικία…”

Στο τέλος οι Έλληνες, μονιασμένοι από τις εθνικές εκδηλώσεις τους -που θυμίζουν εθνική γιορτή και εκπομπές για το “ελληνικό Πάσχα”- κάθονται στο σαλόνι κι αρχίζουν να τρώγονται για τα πολιτικά, οπότε τους την λέει ο Γιόρικ που είναι ξένος (αν και “πατριώτης” κι αυτός). Η σκέψη της Παπαδοπούλου έχει ως ανώτατο όριο τη διχόνοια που χωρίζει τους Έλληνες σε στρατόπεδα. Υπάρχει βάση όμως σε όλα αυτά, καθώς αρκεί μια σπίθα (όχι του Μίκη) για να ανάψουν τα πνεύματα στο “ομόψυχο, πατριωτικό πλήθος”, που εύκολα μπορεί να αρχίσει να τσακώνεται πχ για τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ.

Γκολάρες βάζουν και οι τρεις, για να θυμηθούμε το τραγούδι της αρχής και να κλείσουμε διαλεκτικά τον κύκλο. Ένα τραγούδι που συνδυάζει διαλεκτικά το οπαδικό, καρναβαλικό στοιχείο αυτών των συλλαλητηρίων (φουστανέλες, ΠΑΟΚ-Άρης-Ηρακλής κοκ). Και κλείνει με το υπέροχο “Ουστ”, που είναι σαν προφητική εικόνα από τα προσεχώς και τις πλατείες των Αγανακτισμένων.


Όσο για το στίχο-προτροπή “κόψτε το χαβαλέ”, ακούγεται μάλλον ως τραγική ειρωνεία από μια κατεξοχήν κωμική χαβαλεδιάρικη σειρά. Αλλά με το χαβαλέ μπορείς να πεις τελικά τα πιο σοβαρά πράγματα, από τα καλύτερα ως τα χειρότερα: να ρίξεις μύλο στο νερό του εθνικισμού ή να κάνεις μια τρομερή ανατομία της ελληνικής κοινωνίας και του εθνικισμού που την μαστίζει. Ή και τα δύο μαζί διαλεκτικά (ένωση και πάλη των αντιθέτων).

Από άλλο επεισόδιο, αλλά κολλάει με την επικαιρότητα...

Αλλά εντάξει, μια τέτοια ανάρτηση αξίζει κι αντίστοιχο φινάλε -λιγότερο “ξύλινο”.
-Τι έγινε ρε παιδιά; Πότε κοιμήθηκα αριστερός και ξύπνησα εθνικιστής; Τι ρεζιλίκια είναι αυτά;

«Πού 'ναι η Μάνα σου, Μωρή;

«Μωρή, δεν ακούς; Πού 'ναι η μάνα σου;»

Τώρα σίγουρα έπρεπε να κοιτάξω και γρήγορα μάλιστα. Αριστερά μπροστά μου, πάνω στα βράχια και στην ταράτσα του σπιτιού μας... 

Ητανε κει. Τρεις τέσσερις, περισσότεροι... Δε θυμάμαι τώρα πια. Ανάμεσά τους κι ένας που νομίζω ότι είχε ξύλινο πόδι, γιατί κούτσαινε, τόνε λέγανε Παυλίτινα και ήτανε συγγενής της μάνας μου.

 Αυτοί οι άνθρωποι εκείνη τη στιγμή δεν είχανε όνομα για μένα. Ητανε απλώς οι «Χίτες». 

Κι ο Παυλίτινας που, όταν ερχότανε άλλες φορές στο σπίτι μας, μάλλον θα μ' έπαιρνε αγκαλιά, τώρα για μένα κι αυτός ήτανε Χίτης. Δε θυμάμαι αν σηκώθηκα να περπατήσω ή μπήκα στο σπίτι μπουσουλώντας.(...)

(...) Μπαίνοντας στο σπίτι μας έψαχνα για τη γνώριμη καφετιά φουστάνα της μάνας μου και για τ' «αυτόματό» μου. 

Να το κρύψω... Να το κρύψω... Να μην το βρούνε... Πρώτα βρήκα το «αυτόματο». Ητανε μια λεπτή τάβλα κομμένη από μια ξύλινη βαλίτσα μαζί με το χερούλι της. Κούναγα το χερούλι πάνω κάτω και μπαμ!! σκότωνα όλους τους Γερμανούς. Πού να το κρύψω να μην το βρούνε;

(...) Ο πατέρας μου, σ' όλη τη διάρκεια της Κατοχής, πολέμαγε τους Γερμανούς. Ητανε ΕΛΑΣίτης κι αυτός κι ο αδερφός μου ο Αντώνης. 

Οταν τέλειωσε ο πόλεμος, ο πατέρας μου κι ο αδερφός μου - τουλάχιστον όσο εγώ μπορούσα να θυμάμαι - δε μένανε ταχτικά στο σπίτι μας. 

Τους κυνηγάγανε, λέει, οι Χίτες. Αλλά οι Χίτες ήτανε μαζί με τους Γερμανούς και πολεμάγανε τους ΕΛΑΣίτες. 

Τώρα ο πόλεμος είχε τελειώσει. Ετσι έλεγε ο πατέρας. Οι Γερμανοί είχανε φύγει, το 'λεγε κι αυτό ο πατέρας. Κι ο πατέρας μου δεν έλεγε ποτέ ψέματα. Ισα ίσα, τόνε άκουγα που έλεγε σε κάτι μεγάλα παιδιά ένα βράδυ, πως μόνο οι σκλάβοι λένε ψέματα... 

Αλήθεια, τι θα πει σκλάβος;... 

Ο πατέρας έλεγε πως οι Χίτες είναι προδότες, πως δεν είναι Μανιάτες. 

Γιατί οι Μανιάτες είναι όλοι παλικάρια και όλοι πολεμάγανε τους Γερμανούς. Ενώ οι Χίτες μαζί με τους Γερμανούς σκοτώνανε τους Μανιάτες, και πιο πολύ όσους Μανιάτες ήτανε ΕΛΑΣίτες κι ΕΠΟΝίτες.

Αλλά ο πόλεμος είχε τελειώσει. Οι Γερμανοί είχανε φύγει... 

Γιατί όμως είχανε μείνει οι Χίτες και γιατί κυνηγάγανε τον πατέρα μου και τον Αντώνη;

(...) Γραπώθηκα στην καφετιά φουστάνα της μάνας και ακολούθαγα βήμα βήμα τα βήματά της. 

Δεξιά αριστερά, πάνω κάτω. Υστερα έτρεχε. Κρεμάστηκα στη φουστάνα για να τήνε προλαβαίνω. 

Ετρεχε πολύ... 

κι αυτοί τήνε χτυπάγανε, τήνε χτυπάγανε, με το πίσω ξύλινο μέρος των τουφεκιών τους. 

Πώς ένιωθε; Εκτός απ' τον πόνο. Πώς να 'νιωθε... 

Να 'χει μένα κρεμασμένη στη φουστάνα της. Να μην μπορεί να τρέξει, να σωθεί απ' τα χτυπήματα. Να μην μπορεί να μου πει να φύγω μακριά. Να μη βλέπω πως τήνε σέρνανε. 

Να μη βλέπω, Θε μου. Να μη βλέπω! Εγώ κείνη τη στιγμή ήθελα να μπόραγε η μάνα μου να με πάρει αγκαλιά, να με κρύψει στον κόρφο της, να μη βλέπω, να μη βλέπω... 

Αλλά «αυτοί» τήνε σέρνανε έτσι άγρια και γρήγορα, που δεν μπόραγε ούτε αγκαλιά να με πάρει ούτε στον κόρφο της να με κρύψει. 

Αναγκαζότανε μόνο να τρέχει, ήθελε δεν ήθελε. Ετσι το μόνο που μου απόμενε ήτανε να κολλήσω μ' όλη μου τη δύναμη στη φουστάνα της. Με τίποτα δεν έπρεπε να ξεκολλήσω από κει, γιατί θα την έχανα. 

Τήνε σέρνανε, τήνε χτυπάγανε... Ενιωσα το χέρι της να σφίγγει το δικό μου. Ακουσα τη φωνή της:

 «Μπεμπέκα μου, Μπεμπέκα μου, αν ζήσεις τ' όνομά μας να κρατάς πάντα ψηλά. Ορκίσου μου... Ορκίσου μου...» 

Μα τι μου λέει, τι μου λέει, θα κουραστώ, Θε μου, θα κουραστώ! Πώς μπορώ να κρατάω μια ζωή, μια σανίδα γραμμένη με τ' όνομα ΠΕΤΡΟΥΛΑ, πάντα ψηλά. 

Θα κουραστώ. Θα κουραστούνε τα χέρια μου και θα μου πέσει χάμω η σανίδα με τ' όνομα.

Και κείνη: «Ορκίσου μου, Ορκίσου μου...» και οι Χίτες να τήνε χτυπάνε, να τήνε χτυπάνε...

(...) Εκείνη τη μέρα, ότι με είχε πλύνει η νουνά, μπήκανε μέσα στο δωμάτιο τρεις - τέσσερις Χίτες. Ενας απ' αυτούς - Κούλη τόνε λέγανε - κράταγε ένα σιδερένιο μακρόστενο πράγμα στο χέρι του. «Ελα δω, μωρή», μου λέει. «Ξέρεις τι είν' αυτό;» και μου 'δειχνε αυτό το παράξενο, σιδερένιο πράγμα. 
Ητανε φτιαγμένο από μικρά μικρά κομματάκια σίδερο - πρέπει να 'τανε ατσάλινα ελάσματα, γιατί είχε το χρώμα τ' ατσαλιού και ήτανε και ευλύγιστο.
Εγώ πάω κοντά για να πιάσω και να περιεργαστώ αυτό το παράξενο «πράγμα». 

Αυτός όμως λέγοντάς μου «αυτό είναι βούρδουλας», μου δίνει με δαύτο μια στα πόδια, που με λαχτάρησε. 

Ξεφωνίζω, ουρλιάζω απ' τον πόνο. Πρώτη μου φορά νιώθω τέτοιο πράγμα, πρώτη μου φορά νιώθω τόσο πόνο. 

Προσπαθώ να ξεφύγω. Ψάχνω με τα μάτια για τη νουνά της Φιλίτσας μας. Βλέπω όμως δυο από δαύτους να την έχουνε πιάσει και να τήνε κρατάνε ακούνητη.

 Αυτή προσπαθεί να λευτερώσει το στόμα της για να φωνάξει, αλλά αυτοί τήνε σέρνουνε έξω απ' το δωμάτιο. 

Δεν ξέρω τι θέλει αυτός ο Κούλης από μένανε. Δεν ξέρω γιατί με βαράει. 

Νιώθω μόνο πως κάτι χορεύει και χτυπάει σαν τρελό μέσα μου. Ακούω περίεργα βουητά στ' αυτιά μου. Αυτός με γραπώνει κι απ' τα δυο χέρια και δεν μπορώ να ξεφύγω και να πιλαλήσω μακριά, έξω απ' το δωμάτιο. 

«Ασε με, βρε. Τι θέλεις; που να σκάσεις. Γιατί με βαράεις;» τσιρίζω. 
«Θα μου μαρτυρήσεις πρώτα πού 'ναι ο πατέρας σου και θα σ' αμολήσω», μ' αποκρίνεται. 
«Οχι, βρε. Οχι. Τίποτα δε σου μαρτυράω», ξεφωνίζω. 
Αρχίζει να βλαστημάει και να βρίζει απαίσια. «Θα μαρτυρήσεις, μωρή, γιατί θα σου χαρακώσω την πλάτη και θα σου ρίξω αλάτι». 

Σηκώνεται η πέτσα μου! Αυτή τη φοβέρα την έχω πολλές φορές ακούσει. Δε θυμάμαι από ποιόνε για ποιόνε. Αλαφιάζω, θέλω να λευτερωθώ, να βγω απ' το δωμάτιο. Δεν μπορώ. Αυτός με το 'να χέρι σφίγγει σαν δόκανο τα δυο δικά μου και με τ' άλλο με βαράει δυνατά με το βούρδουλα. Ο πόνος στα πόδια είναι φοβερός. Αίματα ξεπηδάνε απ' όποιο σημείο μ' ακουμπάει αυτός ο δαιμονισμένος ο βούρδουλας.

 Σκέφτομαι πόσο πιο φοβερό θα 'ναι αυτό το χαράκωμα και το αλάτι που με φοβέρισε ότι θα μου κάνει, αν δε μαρτυρήσω. Αρχίζω να ξεφωνίζω και να τανιέμαι μ' όλη μου τη δύναμη. Θέλω να λευτερωθώ απ' το χέρι του. Τόνε δαγκώνω, τόνε κλοτσάω. Τίποτα. 

«Μαρτύρα, μωρή, πού 'ναι ο πατέρας σου και θα σ' αμολήσω». 
«Οχι. Οχι, βρε! Ξέρω, αλλά δε μαρτυράω», ουρλιάζω και χαίρομαι, γιατί νιώθω πως κανένα, μα κανένα, δάκρυ δεν κυλάει απ' τα μάτια μου. 

Ημουνα σίγουρη πως ο πατέρας μου ήταν ακόμα κοντά στο Μοναστήρι. Είχα ακούσει ποιες ήτανε μερικές απ' τις κρυψώνες του.

 Το Κακό Βουνό, ο Καβελάρης, η Τρούπα. Ομως, με τίποτα δε θα του τα 'λεγα αυτουνού. 

«Στο Κακό Βουνό πρέπει να 'ναι ο πατέρας μου», σκέφτομαι και ουρλιάζω ξανά: 
«Ξέρω, ξέρω πού 'ναι ο Σωτήρακας, ξέρω, αλλά δε μαρτυράω». 

Τι 'τανε να του το πω! Μου βουτάει το φουστάνι και σκίζοντάς το κοντεύει να με πνίξει. Βρίζοντας Παναγίες, Χριστούς, φάρες, φύτρες, με πετάει χάμω μπρούμυτα. 

Εγώ, που δεν ξέρω τι θέλει να κάνει, έχω σχεδόν πετρώσει. Ούτε ανάσα δε βγάζω. Μόνο αυτοί οι περίεργοι χτύποι μέσα μου, μόνο πολλά πολλά καψίματα στα πόδια μου. 

Και να, η πρώτη μαχαιριά στην πλάτη μου! Ξεφωνίζω άθελά μου, όχι απ' τον πόνο, αλλά από τρομάρα. 

Μετά από λίγο αρχίζει ο πόνος. Κι αυτός τώρα ουρλιάζει: «Μαρτύρα, μωρή. Μωρή, θα μαρτυρήσεις ή θα σε γδάρω σαν τραγί;» 
Κι εγώ ούτε κιχ. 
Νιώθω πως κάτι άλλο κάνει και καθυστερεί να ξαναχαρακώσει την πλάτη μου. 
Σηκώνω το κεφάλι, αλλά δεν μπορώ να δω. 

Ακούω μόνο σαν να δαγκώνει κάτι σκληρό και να προσπαθεί να το μασήσει με τα δόντια του. Σε λίγο, εκεί που νιώθω τον πόνο, νιώθω κι ένα τέτοιο τσούξιμο, τόσο ανυπόφορο, που δεν μπορώ να το περιγράψω.

Και πάλι, χωρίς να το θέλω, ξεφωνίζω. Μα κι αυτός ουρλιάζει: «Μαρτύρα, μωρή», και βρίζει χυδαία τη μάνα μου, τον πατέρα μου, όλο το Πετρουλαίικο.
 Κι εγώ σκέφτομαι: 
«Σαν την Πίπη να με κάνεις, βρε, τίποτα δε θα σου μαρτυρήσω... Πόσες μαχαιριές;» 

Ακόμα τις έχω. Για το Σωτήρακά μου τίποτα δε μαρτύρησα. Νομίζω πως είχα ακούσει τον πατέρα μου, να το λέει, πως θα κρυβότανε στο Κακό Βουνό για λίγο καιρό. Δεν είμαι σίγουρη όμως.(...)

Δήμητρα ΠΕΤΡΟΥΛΑ

    Απ' τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τις εξελίξεις με την ΠΓΔΜ

Πλατιά εξόρμηση ενημέρωσης στο λαό πραγματοποιεί το ΚΚΕ, για τις εξελίξεις με την ΠΓΔΜ. Στην ανακοίνωση - φυλλάδιο σημειώνει:

«Οι εμπρηστές των Βαλκανίων - ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ - δεν θέλουν να δώσουν λύση υπέρ των λαών!

Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό, που δικαιολογημένα ανησυχεί για τις εξελίξεις με την ΠΓΔΜ, να δει την ουσία του προβλήματος, το “δάσος” και όχι το “δέντρο”. Να ξεπεράσει τον αποπροσανατολισμό και τις ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές, που καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση όσο και εκείνες οι δυνάμεις που επενδύουν στον εθνικισμό κι αλυτρωτισμό.

Και οι δύο πλευρές, ανεξάρτητα από την τοποθέτησή τους, αναγορεύουν σε κύριο ζήτημα το όνομα και κρύβουν το επικίνδυνο σκηνικό που στήνεται. Κρύβουν τη συμφωνία τους με τη ΝΑΤΟική ομπρέλα, κάτω από την οποία διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις, με στόχο την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ.


Οι εξελίξεις δεν αφορούν μόνο τις σχέσεις Ελλάδας - ΠΓΔΜ. Είναι κομμάτι των συνολικότερων σχεδιασμών που προωθούνται από το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, προκειμένου να ενισχύσουν την οικονομική - πολιτική - στρατιωτική παρουσία τους στα Δυτικά Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή.

Να βγουν πιο ενισχυμένες στο σφοδρό ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, η Κίνα, με επίκεντρο τον έλεγχο ενεργειακών πηγών και δρόμων, τα μερίδια των αγορών.

Γι’ αυτό καίγονται τα ΝΑΤΟικά επιτελεία, η ελληνική κυβέρνηση και η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ. Γι’ αυτό και ως ορίζοντας για την επίτευξη συμφωνίας καθορίζεται η Σύνοδος του ΝΑΤΟ τον Ιούλη.

Οι εξελίξεις προμηνύουν νέα δεινά για τους λαούς!

Αποτελεί ανιστόρητη κοροϊδία ότι η ένταξη αυτών των χωρών σε ΝΑΤΟ - ΕΕ θα διασφαλίσει την ειρήνη και τη σταθερότητα, ότι θα αποτρέψει κινδύνους απέναντι στη χώρα μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις που:

• Πρωτοστάτησαν στη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και στη δημιουργία του προβλήματος.
• Επαναχάραξαν τους χάρτες των Βαλκανίων, δημιούργησαν κράτη - προτεκτοράτα για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.
• Αξιοποιούν υπαρκτά και ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα, υποδαυλίζουν εθνικισμούς κι αλυτρωτισμούς, για να "διαιρούν" τους λαούς.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αποδεικνύουν πως η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την ειρήνη και την εδαφική ακεραιότητα, αλλά αντίθετα αποτελεί παράγοντα όξυνσης των προβλημάτων, αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Η ίδια η πορεία άλλων βαλκανικών χωρών προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ συνυπάρχει με αμφισβήτηση συνόρων, παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, ανακίνηση ακόμα και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων.

Ακόμη και αν υπάρχει κάποιος συμβιβασμός, είναι βέβαιο ότι αυτός θα είναι εύθραυστος, ότι όταν ο συσχετισμός αλλάξει, θα αναζητηθούν νέες συμφωνίες και γεωπολιτικές ισορροπίες, που επιτυγχάνονται είτε με πόλεμο είτε με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Η "ονοματολογία" συγκαλύπτει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τα πραγματικά προβλήματα

Το ΚΚΕ, από το 1992, όταν τέθηκε το ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους, μετά τη διάλυση της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τοποθετήθηκε από θέσεις αρχών, με στόχο την προώθηση της φιλίας των λαών, ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και την αλλαγή συνόρων στην περιοχή.

Πήγε κόντρα στο κυρίαρχο εθνικιστικό ρεύμα που καλλιεργούσαν όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα.

Ανάμεσά τους και το κόμμα του Συνασπισμού (μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ), που μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υπέγραφε τα κοινά ανακοινωθέντα και επιτίθονταν στο ΚΚΕ, τροφοδοτώντας την αντικομμουνιστική υστερία.

Το ΚΚΕ στηρίζει τις θέσεις του πάνω στο αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η Μακεδονία είναι μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, που έχει μοιραστεί μεταξύ τεσσάρων βαλκανικών χωρών, με βάση τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, που υπέγραψε ο Βενιζέλος το 1913. Τότε πήραν: η Ελλάδα το 51%, η Σερβία το 39% (ΠΓΔΜ), η Βουλγαρία το 9,5% και η Αλβανία το 0,5%.

Η αμφισβήτηση αυτής της πραγματικότητας, με το σύνθημα “η Μακεδονία είναι μόνο ελληνική“, εννοώντας όλη τη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας, ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Τροφοδοτεί τον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό. Δίνει πάτημα σε όσους ορέγονται αναθεώρηση Διεθνών Συνθηκών, όπως η άρχουσα τάξη της Τουρκίας, με την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης. Έτσι θα ανάψει το φιτίλι στην μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι το κυριότερο είναι η διασφάλιση των σχέσεων ειρηνικής συνεργασίας, διασφάλισης του απαραβίαστου των συνόρων των δύο χωρών, αλλαγή του Συντάγματος της γειτονικής χώρας, αποφυγή κάθε αλυτρωτικής προπαγάνδας.

Μόνο έτσι μπορεί να ακυρωθεί όλη εκείνη η βάση που στηρίζει την ανιστόρητη θεωρία περί "Μακεδονικού έθνους". Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλισθεί ο αποκλειστικά γεωγραφικός προσδιορισμός, αν καταληχθεί ότι στο όνομα της γειτονικής χώρας θα περιλαμβάνεται ο όρος “Μακεδονία” ή παράγωγό του.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει αναλάβει ρόλο “σημαιοφόρου” του ΝΑΤΟ

Η κυβέρνηση, μέσω της πολιτικής της λεγόμενης “γεωστρατηγικής αναβάθμισης“ προωθεί τη συμμετοχή του ελληνικού κεφαλαίου στο πλιάτσικο που διεξάγεται στην περιοχή. Είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής.

Η ελληνική αστική τάξη προσδοκά να επανακάμψει πιο ισχυροποιημένη στα Βαλκάνια, να κερδίσει θέσεις σε κλάδους που ιεραρχεί, επωφελούμενη από την ένταξη αυτών των χωρών στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Γι’ αυτό προστρέχει με προθυμία να κλείσει ζητήματα για λογαριασμό του κεφαλαίου, άσχετα αν ανοίγει παράθυρα μεγάλων κινδύνων και για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς της περιοχής.

Όχι στο δηλητήριο της πατριδοκαπηλίας και στον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να απομονώσει εκείνες τις εθνικιστικές, φασιστικές δυνάμεις που εκμεταλλεύονται τη δικαιολογημένη ανησυχία του για να σπείρουν το δηλητήριο του εθνικισμού, της πατριδοκαπηλίας. Ανάμεσά τους η εγκληματική Χρυσή Αυγή, ο πολιτικός απόγονος του ναζισμού, στην περίοδο της κυριαρχίας του οποίου η ελληνική Μακεδονία ήταν υπό βουλγαρική κατοχή.

Η ΝΔ και άλλα κόμματα έχουν τεράστια ευθύνη, γιατί με τη στάση τους ψαρεύουν στα θολά νερά του εθνικισμού, αθωώνουν τέτοιες δυνάμεις. Την ίδια στιγμή δίνουν “πάσα στην κυβέρνηση να παρουσιάζει τα επικίνδυνα ευρωατλαντικά σχέδια, με τον μανδύα της “προοδευτικότητας”.

Οι λαοί μπορούν να βαδίσουν το δικό τους ελπιδοφόρο δρόμο.
Η κοινή πάλη και η αλληλεγγύη είναι το όπλο τους ενάντια στα σχέδια του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών

Oι εξελίξεις επιβάλλουν επαγρύπνηση, ένταση της εργατικής-λαϊκής πάλης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους. Αυτή η πάλη είναι αναπόσπαστα δεμένη με τον αγώνα για τα σύγχρονα λαϊκά δικαιώματα. Είναι δεμένη με τον αγώνα ενάντια σε όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα και την εξουσία του κεφαλαίου».

Σε ένα παράλληλο σύμπαν – Μίκη αλλάζεις την ιστορία (σου)…

Κατιούσα

Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία ανακοίνωσαν δημόσια πως σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, προσήλθε 1,5 εκατομμύριο κόσμος. Τα παπαγαλάκια του ΣΚΑΪ -και όχι μόνο- που δεν μας ενημερώνουν απλά, αλλά ασκούν λειτούργημα, έσπευσαν και το αναπαρήγαγαν. Δεν έχει σημασία ότι η Πλατεία Συντάγματος, μαζί με τους πέριξ χώρους που γέμισαν, δε χωράει ούτε το 1/10 από αυτόν τον κόσμο. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, μπορεί να ‘ταν και τόσοι…
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, η Χρυσή Αυγή δε θα ήταν παρούσα στο συλλαλητήριο και ο έγκριτος Άρης Πορτοσάλτε θα δικαιωνόταν που δεν την είδε ποτέ στην πλατεία Συντάγματος.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο Μίκης δε θα είχε λερώσει με αυτόν τον τρόπο την -αντιφατική έστω- ιστορία του, θα υπήρχαν άτομα που θα τον προστάτευαν και θα τον απέτρεπαν. Δε θα άφηνε να παίξουν τα τραγούδια του μπροστά σε νοικοκυραίους και φασίστες, να είναι χρυσαυγίτες ανάμεσα στο κοινό, όταν παίζουν τα μεγάφωνα “αυτό το χώμα είναι δικό μας και δικό τους”. Δε θα μιλούσε για αριστερόστροφες μορφές φασισμού που είναι οι χειρότερες (και αν εννοούσε με αυτό το Σύριζα, θα έβρισκε άλλον τρόπο να το πει, χωρίς γενικές αναφορές στην Αριστερά)
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, θα είχε σηκωθεί να φύγει, όταν θα άκουγε συνθήματα που υποστηρίζουν τη θεοκρατία, όπως “όταν μπαίνει στο ράσο η σημαία, η νίκη, η νίκη είναι βεβαία”. Και το κοινό θα του φώναζε “Μίκη αλλάζεις την ιστορία”, χωρίς να κάνουμε αυτόματα το συνειρμό πως την αλλάζει γιατί την αναθεωρεί -και πάνω απ’ όλα τη δική του.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, αυτοί που κατέβηκαν σήμερα μαζικά στο Σύνταγμα -και κάποιοι μάλιστα ταξιδεύοντας από μακριά- θα ήταν στο δρόμο κάθε μέρα, ενάντια στα μέτρα που υποθηκεύουν πραγματικά τη ζωής και το μέλλον τους, την προοπτική των παιδιών τους. Θα κατέβαιναν μαζικά στις απεργίες, σε πανεργατικές κινητοποιήσεις, γιατί θα καταλάβαιναν πως χωρίς αυτούς, χωρίς τη δική τους συμμετοχή, γρανάζι θα γυρνά.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα. Αλλά ζούμε σε αυτόν τον κόσμο και είναι καθήκον μας να τον αλλάξουμε, γιατί το έχει ανάγκη.

1.500.000 εκατομμύριο κόσμου στο συλλαλητήριο των Αθηνών για τη Μακεδονία!

        

Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου των Αθηνών για τη Μακεδονία λένε ότι στη συγκέντρωση μαζεύτηκε 1.500.000 εκατομμύριο κόσμου! Το συλλαλητήριο των Αθηνών για τη Μακεδονία ξεπέρασε αυτό της Θεσσαλονίκης αφού στη Θεσσαλονίκη μαζεύτηκε 1.000.000 κόσμου!

Το ερώτημα προς τους διοργανωτές και προς τον καλό ΣΚΑΪ που μεταδίδει τα περί 1.500.000 εκατομμυρίου διαδηλωτών είναι που τους βάλανε όλους αυτούς τους διαδηλωτές! Είναι σίγουρο πως οι διοργανωτές όπως και ο ΣΚΑΪς θα απαντήσουν ότι η πυκνότητα της συγκέντρωσης δικαιολογεί το 1.500.000 της εκτίμησης τους, αφού σε κάθε τετραγωνικό μέτρο ήταν στοιβαγμένα 50 άτομα!

Για την ιστορία η αστυνομία εκτίμησε τους συγκεντρωμένους σε 140.000 ενώ αντίστοιχα στη Θεσσαλονίκη τους εκτίμησε σε 90.000. Και στις δύο περιπτώσεις και η αστυνομία υπερέβαλε αλλά τουλάχιστον δεν γελοιοποιήθηκε μιλώντας για εκατοντάδες χιλιάδες!

Σηναφοτσίρας

ΒΑΛΚΑΝΙΑ Πολυεπίπεδες εξελίξεις σε σταθερό πλαίσιο ΗΠΑ - ΝΑΤΟ

Eurokinissi

Από τη συνάντηση Νίμιτς - Κοτζιά μέσα στη βδομάδα

Με την επίσκεψη του ειδικού μεσολαβητή του ΟΗΕ για το θέμα, Μ. Νίμιτς, στα Σκόπια, ολοκληρώθηκε την Πέμπτη μια ακόμα βδομάδα έντονων διεργασιών σε ό,τι αφορά τις διευθετήσεις που δρομολογούνται με την ΠΓΔΜ.
Τα όσα εκτυλίχθηκαν νωρίτερα, η συνάντηση του ειδικού μεσολαβητή στην Αθήνα με τον υπουργό Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, η ανακοίνωση ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα παρουσιάσει εντός του μήνα διμερές Σύμφωνο, το οποίο, όπως όλα δείχνουν, θα παρακάμπτει - με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, όπως π.χ. τις αλλαγές στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ, που καλλιεργούν τον αλυτρωτισμό και αφήνουν έδαφος για απαράδεκτες διεκδικήσεις, τα «σφιχτά» χρονοδιαγράμματα που τίθενται, δείχνουν προς επιτάχυνση των εξελίξεων, προκειμένου να προχωρήσει η ένταξη της γείτονος στο ΝΑΤΟ αλλά και να «τρέξουν» ευρύτερα τα ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή, τα οποία με γλαφυρό τρόπο περιέγραψε σε συνέντευξή του ο Αμερικανός πρέσβης στην αρχή της βδομάδας.

Συμφωνία αντί λύσης...

Η συνάντηση του ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιά, με τον Μ. Νίμιτς στην αρχή της βδομάδας έδωσε το στίγμα αυτών των διεργασιών. Μετά τη συνάντηση ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ, αποτυπώνοντας την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που για λογαριασμό των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων και της γεωστρατηγικής τους «αναβάθμισης» πρωτοστατεί στα ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή, χαιρέτισε τη «θέληση» και «ενεργητικότητά» της για επίλυση του ζητήματος.
Από την πλευρά του, ο Ελληνας ΥΠΕΞ εξήγησε στον διαμεσολαβητή την πρόταση της κυβέρνησης για ένα διμερές Σύμφωνο με τα Σκόπια, το οποίο, όπως αφήνει να εννοηθεί η κυβέρνηση, θα αποτελεί μια «συμφωνία - πακέτο», όπου εκτός από το ζήτημα της ονομασίας και κάποιες αόριστες «εγγυήσεις» για τον αλυτρωτισμό, θα περιλαμβάνεται και ένας «οδικός χάρτης» για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, όπως και για την «αναπτυξιακή συνεργασία» των χωρών της περιοχής, με κριτήριο πάντα τα κέρδη μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

...παράκαμψη του θέματος του Συντάγματος...

Ενδείξεις υπάρχουν πάντως ότι στη συμφωνία που δρομολογείται, αναζητείται τρόπος ώστε να παρακαμφθούν ή να παραπεμφθούν στο μέλλον κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι το ζήτημα του Συντάγματος της ΠΓΔΜ και η απάλειψη όλων των αλυτρωτικών, εθνικιστικών και άλλων ανιστόρητων διατάξεων και προβλέψεων που περιέχει.
Ενδεικτικά, σε ένα τέτοιο πλαίσιο είναι και τα όσα είπε ο Ν. Κοτζιάς τη Δευτέρα, μιλώντας στην ΕΡΤ. Στο κρίσιμο θέμα του Συντάγματος της FYROM, αν και τάχθηκε υπέρ της αναθεώρησης, παραδεχόμενος ότι αλλιώς θα είναι εύκολο μία μελλοντική σκοπιανή κυβέρνηση να ανατρέψει πλευρές της συμφωνίας, παρατήρησε ότι η κυβέρνηση Ζάεφ δεν διαθέτει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 2/3 που απαιτείται για τροποποίηση του Συντάγματος της ΠΓΔΜ. Τούτων δοθέντων, όπως είπε, το πρώτο ζητούμενο θα είναι να ανοίξει ο δρόμος της συνταγματικής αναθεώρησης και στη συνέχεια «θα δούμε πώς θα πάει». Επιχειρηματολόγησε, εξάλλου, ότι ορισμένες διεθνείς συνθήκες υπερισχύουν των εθνικών Συνταγμάτων. Θέση που προβάλλουν και παράγοντες όπως οι Ευ. Βενιζέλος και Κ. Σημίτης, καλλιεργώντας την άποψη ότι η λεγόμενη Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 καλύπτει το ζήτημα.
Σε αυτό το μοτίβο, συνεδρίασε την Πέμπτη στην Αθήνα το λεγόμενο Επιστημονικό Συμβούλιο του ΥΠΕΞ προκειμένου να επεξεργαστεί πτυχές του προαναφερόμενου σχεδίου Συμφώνου. Διαχέεται ότι το κείμενο θα περιέχει «σαφή δέσμευση» της κυβέρνησης Ζάεφ για «έναρξη» των διαδικασιών για αλλαγές στο Σύνταγμα και ότι η ΠΓΔΜ δεν έχει αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας. Παράλληλα, η Ελλάδα θα αναλάβει δεσμεύσεις ότι θα στηρίξει την ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Ενδεικτικές για τις κυβερνητικές προθέσεις είναι και οι δηλώσεις, την Πέμπτη, του αν. ΥΠΕΞ, Γ. Κατρούγκαλου. Οπως είπε, η κυβέρνηση θέλει να λύσει «την ολότητα των θεμάτων μέσω μιας διεθνούς συνθήκης». Κάνοντας, δε, σαφές ότι μια σειρά από ζητήματα θα παραπεμφθούν προς τακτοποίηση ...αργότερα, αντέκρουσε κατηγορίες που δέχεται η κυβέρνηση περί «σαλαμοποίησης» του ζητήματος, και παρέπεμψε σε χρονοδιάγραμμα ενεργειών που θα προβλεφθούν στη συμφωνία: «Το χρονοδιάγραμμα όταν συμπεριλαμβάνεται σε μια συνολική λύση, η οποία έχει πάρει τη μορφή διεθνούς σύμβασης, δεν είναι σαλαμοποίηση», υποστήριξε.

...και «σφιχτά» χρονοδιαγράμματα

Ταυτόχρονα, απ' όλες τις πλευρές δίνεται το πλαίσιο των «πιεστικών χρονοδιαγραμμάτων». Ενδεικτικά, μετά τη συνάντηση με τον Ν. Κοτζιά, ο Μ. Νίμιτς μίλησε για «θετικό μομέντουμ» και «ώρα αποφάσεων», χαρακτήρισε τις επόμενες βδομάδες «κρίσιμες», οπότε και θα μετρήσει τις «αντιδράσεις» Αθήνας και Σκοπίων πάνω στις προτάσεις του και κατόπιν θα γίνει «επαναξιολόγηση» της κατάστασης. Να σημειωθεί ότι μέσα στο Φλεβάρη αναμένεται και νέα συνάντηση των ΥΠΕΞ των δύο χωρών.
Ο Ν. Κοτζιάς ερωτηθείς για το αν υπάρχει κάποιο ορισμένο χρονοδιάγραμμα, βάσει του οποίου κινούνται, αν και απάντησε αρνητικά, είπε ότι θα συνεχίσουν τις προσπάθειες για κάποια λύση, έχοντας κατά νου ορόσημα όπως η Σύνοδος του ΝΑΤΟ τον Ιούλη, οπότε τα Σκόπια φιλοδοξούν να λάβουν πρόσκληση ένταξης στη λυκοσυμμαχία. Αργότερα μέσα στη βδομάδα σε συνέντευξή του στο «Reuters» εξέφρασε την εκτίμηση ότι το ζήτημα θα διευθετηθεί έως τον Ιούνη.
Σε ένα τέτοιο μοτίβο, η «Αυγή» έγραφε την Πέμπτη ότι «προς τα τέλη του μήνα αναμένεται να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για το ονοματολογικό και εντός του Μαρτίου η σχετική πρόταση - συμφωνία να εισαχθεί στη Βουλή».

Το θέμα της ταυτότητας στη συνάντηση με Ντιμιτρόφ

Ο Νίμιτς πήγε και στα Σκόπια, όπου την Πέμπτη είχε διαδοχικές συναντήσεις με την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία. Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων της ΠΓΔΜ, ΜΙΑ, στις κοινές τους δηλώσεις μετά τη συνάντηση με τον Σκοπιανό ΥΠΕΞ, ερωτηθείς ο Νίμιτς αν οι προτάσεις που κομίζει περιλαμβάνουν και αλλαγή της ταυτότητας που επικαλούνται οι Σκοπιανοί, εκτός από το όνομα του κράτους τους, απάντησε: «Πιστεύω στη λύση, που είναι πιθανή, θα είναι σταθερή, διατηρώντας ακόμα και ισχυροποιώντας την ταυτότητα (...) Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν διαφορές στις θέσεις των 2 χωρών, αλλά δεν έχω ακούσει κάποια άρνηση της ταυτότητας από την Αθήνα».
Από την πλευρά του, ο Σκοπιανός ΥΠΕΞ, Ν. Ντιμιτρόφ, είπε ότι το θέμα της ταυτότητας είναι εξαιρετικά σημαντικό για τους «Μακεδόνες πολίτες»: «Θέλουμε το θέμα να λυθεί με τρόπο αξιοπρεπή και για τις 2 χώρες. Καταλαβαίνουμε τους πολίτες στην Ελλάδα που προσδιορίζονται ως Μακεδόνες, αλλά ούτε οι Ελληνες γείτονές μας ούτε κανείς άλλος στον 21ο αιώνα μπορεί να μας αρνηθεί το δικαίωμα να είμαστε "Μακεδόνες" και να μιλάμε τη "μακεδονική" γλώσσα, ως κομμάτι της ομάδας σλαβικών γλωσσών».
Σύμφωνα με το ΜΙΑ, ο Σκοπιανός ΥΠΕΞ είπε ακόμα ότι η ταυτότητα δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης γιατί δεν είναι κομμάτι απόφασης αλλά έρχεται ως αποτέλεσμα μιας ιστορικής διαδικασίας. Συμπλήρωσε ότι αν υπάρχει τρόπος να βρεθεί λύση «που να σέβεται την ταυτότητα και την αξιοπρέπεια και στις δύο πλευρές, θα τον βρούμε».

Σε αμερικανοΝΑΤΟικές ράγες

Ανεξάρτητα πάντως από το πώς, πότε και με ποιους όρους θα επιδιωχθεί να κλείσει η συμφωνία με την ΠΓΔΜ, ο χαρακτήρας, το χρονοδιάγραμμα και το περιεχόμενό της καθορίζονται από το στόχο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Δ. Βαλκανίων, στόχος που ενσωματώνει ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα και εξελίσσεται ανταγωνιστικά προς τους σχεδιασμούς άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών και κέντρων στην περιοχή. Το γεγονός αυτό εξάλλου φρόντισε να ξεκαθαρίσει για μια ακόμα φορά και ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, μιλώντας την Τρίτη στον «ΣΚΑΪ».
Ο πρέσβης αφού πρώτα ξεκαθάρισε ότι «ως Αμερική, θα κάνουμε τα πάντα για να υποστηρίξουμε τις προσπάθειες του Νίμιτς, στις μέρες και τις εβδομάδες που είναι μπροστά μας», «ξεδιπλώνοντας» το σχέδιο των ΗΠΑ στην περιοχή και το ρόλο που επιφυλάσσουν στην Ελλάδα είπε: «Η θέση μας για την Ελλάδα είναι ότι είναι ένας πυλώνας σταθερότητας σε μια πολύπλοκη περιοχή αλλά θεωρώ ότι μια από τις πολυπλοκότητες των σχέσεων γειτονίας της Ελλάδας σχετίζεται με τα Δυτικά Βαλκάνια. Κι εδώ οι θέσεις Ελλάδας και ΗΠΑ συγκλίνουν σημαντικά. Και οι δύο κυβερνήσεις μας πιστεύουν ότι οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων πρέπει να συνεχίσουν την πορεία τους για ένταξη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς».
Ενώ σε άλλο σημείο «χαιρέτισε» το γεγονός ότι «η χώρα αποκαθιστά τον ρόλο της ως γεωπολιτικός "μεντεσές" μεταξύ της Ευρώπης και της ευρύτερης γειτονιάς. Και το κάνει αυτό ως δυνατός ΝΑΤΟικός σύμμαχος των ΗΠΑ».
Χαρακτηρίζοντας, εξάλλου, την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων «επίκεντρο σημαντικού ενδιαφέροντος για τις ΗΠΑ», κατήγγειλε τη «ρωσική κακόβουλη επιρροή» στη Βαλκανική, τη «φιλοδοξία του Κρεμλίνου να προκαλέσει σύγχυση στον προσανατολισμό αυτών των χωρών και στη διαδικασία (...) ευθυγράμμισής τους με τους ευρωατλαντικούς θεσμούς».

Ευρύτερες διευθετήσεις

Να σημειωθεί ότι και ο γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, μιλώντας μέσα στη βδομάδα στη σερβική εφημερίδα «Πολίτικα», αφού επανέλαβε πως το ΝΑΤΟ στηρίζει την ΠΓΔΜ στο «μονοπάτι» προς την ένταξη σε αυτό, σημείωσε ότι «η περιοχή των Δ. Βαλκανίων είναι στρατηγικής σημασίας για τη Συμμαχία» και ότι «παραμένουμε πλήρως δεσμευμένοι (σ.σ. στην περιοχή) και αυτό βοηθά στην προώθηση της σταθερότητας στην περιοχή. Βλέπουμε το μέλλον της περιοχής στην ευρωατλαντική συνεργασία και ενσωμάτωση».
Εχοντας κατά νου «παρεμβάσεις» της Μόσχας ώστε να βάλει εμπόδια σε αυτήν τη διαδικασία, είπε ότι «κάθε έθνος έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για το μέλλον του και να επιλέγει τα δικά του πολιτικά μέτρα και μέτρα ασφαλείας. Αυτή είναι η βασική αρχή της ευρωπαϊκής ασφάλειας - αυτή είναι επίσης μια αρχή που η Ρωσία έχει επίσης υπογράψει και οφείλει να σέβεται».
Ειδικά για τη Σερβία, και σε δρομολόγηση στενότερης διασύνδεσης, είπε ότι το ΝΑΤΟ «θέλει να ενισχύσει την εταιρική του σχέση με τη Σερβία», ότι έχουν κοινά συμφέροντα και κοινές προκλήσεις ασφαλείας να αντιμετωπίσουν. «Ελπίζω ότι η συνεργασία μας θα συνεχιστεί περαιτέρω τους επόμενους μήνες και χρόνια και ότι ο σερβικός λαός θα δεχτεί τις πιθανότητες που όλα αυτά φέρνουν», π.χ. ένταξη στη λυκοσυμμαχία.
Καθόλου άσχετα με τα παραπάνω, στις 19/1, στη ΝΑΤΟική Διοίκηση στη Νάπολη της Ιταλίας, ο Αμερικανός διοικητής, Τζ. Φόγκο, διοργάνωσε «Βαλκανική Διάσκεψη». Στη «Διάσκεψη» συμμετείχαν στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες του ΝΑΤΟ για τα Βαλκάνια, υψηλόβαθμοι Αμερικανοί στρατιωτικοί και οι πρέσβεις των ΗΠΑ σε Σερβία, Κοσσυφοπέδιο, ΠΓΔΜ, Σλοβενία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη και Μαυροβούνιο, ενώ ανακοινώθηκε ότι οι συναντήσεις αυτές θα πραγματοποιούνται κάθε τρίμηνο.
Εν τω μεταξύ σύμφωνα με τους Financial Times, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται την Τρίτη να παρουσιάσει έγγραφο σχετικά με τη «διεύρυνση» της ΕΕ με τις χώρες των Δ. Βαλκανίων, όπου σύμφωνα με ευρωπαίους διπλωμάτες περιέχεται και ένα «φιλόδοξο χρονοδιάγραμμα».

«AMAZON» «Εξυπνα βραχιολάκια» για πιο παραγωγικούς εργαζόμενους

Copyright 2017 The Associated

Κατάστημα της «Amazon» στο Σιάτλ των ΗΠΑ

ΡΩΜΗ.--
Τις συνθήκες σκλαβιάς που συνεπάγεται για τους εργαζόμενους ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και το κυνήγι του κέρδους, αναδεικνύει το παράδειγμα του αμερικάνικου μονοπωλίου ηλεκτρονικού λιανικού εμπορίου της «Amazon», που πριν μερικές μέρες πήρε οριστικά την τελική έγκριση για μια «ευρεσιτεχνία» με την οποία θα ελέγχει το προσωπικό της και θα το ...επαναφέρει στους επιθυμητούς ρυθμούς εργασίας.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για το λεγόμενο «έξυπνο ηλεκτρονικό βραχιολάκι» που η εργοδοσία θα φοράει στους εργαζόμενους, με στόχο την ακριβή και συνεχή καταγραφή κάθε κίνησης των χεριών τους και με μικρές δονήσεις εάν κριθεί πως δεν είναι «σωστή» η κίνησή τους, θα τους καθοδηγεί προς τη σωστή κατεύθυνση και θέση των προϊόντων, ελέγχοντας με αυτόν τον τρόπο όλες τις κινήσεις τους. Δηλαδή, ανάλογα με τη «συμπεριφορά» του εργαζόμενου, το «βραχιολάκι» θα «βοηθά να στέλνονται τα απαραίτητα μηνύματα συμμόρφωσης σε αυτόν, με μικρές ...δονήσεις, που θα τον κατευθύνουν ανάλογα με το τι χρειάζεται να κάνει για να διορθώσει τις κινήσεις του».
Το «έξυπνο βραχιολάκι» πρόκειται να εφαρμοστεί πλατιά σε μονάδες της εταιρείας στην Ιταλία. Οπως εξηγούσαν στελέχη της «Amazon» σε διεθνή και ιταλικά ΜΜΕ, μέσα από την αποστολή «ραδιοκυμάτων» που το «βραχιόλι» θα στέλνει και θα λαμβάνει, θα εντοπίζεται πολύ συγκεκριμένα η τοποθεσία ενός εργαζόμενου και ο τρόπος που δουλεύει και βρίσκει προϊόντα. Ετσι - σύμφωνα με τα ίδια ρεπορτάζ και τις επισημάνσεις των στελεχών της εταιρείας - «αυτή η προσέγγιση θα μειώσει την ανάγκη για ενέργειες που καταναλώνουν παραπάνω χρόνο, όπως το πάτημα ενός κουμπιού ή το σκανάρισμα ενός μπαρκόουντ».
Από τη μεριά της, η εταιρεία σε ανακοίνωσή της τονίζει ότι τα τελευταία 20 χρόνια ο όμιλος έχει εισάγει «διάφορες τεχνολογικές καινοτομίες για να υποστηρίξει τους εργαζόμενούς μας στη διάρκεια του ωραρίου τους και για να καταστήσει πιο εύκολες και αποτελεσματικές τις διαδικασίες της εργασίας τους».
Επί της ουσίας, οι εφαρμογές της τεχνολογίας (ψηφιακή εποχή, ρομποτική κ.λπ.) που ήδη μεγάλοι μονοπωλιακοί χρησιμοποιούν, οδηγεί από τη μια σε απώλεια θέσεων εργασίας και από την άλλη σε ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Αυτό συμβαίνει γιατί μπαίνουν στην υπηρεσία του καπιταλιστικού κέρδους και δεν αξιοποιούνται υπέρ των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου, όπως θα μπορούσε να κάνει μια κοινωνία και οικονομία, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός, που βάζει ως προτεραιότητα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της σημερινής εποχής.