ΚΕΡΚΥΡΑ-Για το Δήμο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τους επικεφαλής των συνδυασμών της «Λαϊκής Συσπείρωσης», του ψηφοδελτίου που στηρίζει το ΚΚΕ, για την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων και το Δήμο Κέρκυρας, παρουσίασε την Παρασκευή 4 Γενάρη η Τομεακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ.

Την παρουσίαση και την κεντρική εισήγηση για το πολιτικό περιεχόμενο της πάλης έκανε η Μυρσίνη Χαραλάμπους, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας και γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Κέρκυρας του ΚΚΕ.

Στην ομιλία της μεταξύ άλλων επισήμανε: «Σας καλούμε να κρίνετε τους υποψήφιους των άλλων κομμάτων, είτε αυτούς που θα εμφανιστούν ως "αυτοδιοικητικοί" ή δήθεν ανεξάρτητοι και θα στηριχτούν από τα άλλα κόμματα, από επιχειρηματικά συμφέροντα, με βάση ποια πολιτική στηρίζουν, ποια είναι η στάση τους απέναντι στα καθημερινά εργατικά - λαϊκά προβλήματα, απέναντι στις αιτίες και τη διέξοδο από την αντιλαϊκή πολιτική.

Από τη στάση τους στο κεντρικό ζήτημα, ανάπτυξη από ποιον για ποιον, που αποτελεί την πραγματική διαχωριστική γραμμή. Από τη στάση τους στα μεγάλα προβλήματα της χώρας και της περιοχής μας, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ανταγωνισμούς, την προθυμία να διαφημίζουν τα ΝΑΤΟικά σχέδια.

Ο λαός με τους αγώνες του αλλά και αξιοποιώντας και το «όπλο» της ψήφου που έχει, πρέπει να καταδικάσει την κύρια αιτία που δημιουργεί και οξύνει τα προβλήματά του. Να ενισχύσει αποφασιστικά το ΚΚΕ στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, τις ευρωεκλογές, τον Μάη και τις βουλευτικές όποτε και να γίνουν.

Καλούμε το λαό με την ψήφο του να ενισχύσει την πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση, με ενισχυμένο το ΚΚΕ στην Ευρωβουλή και Βουλή, με περισσότερος αγωνιστές και κομμουνιστές δημοτικούς, περιφερειακούς συμβούλους και δημάρχους που θα διεκδικούν και θα συγκρούονται για τα συμφέροντα του λαού. 

Να καταδικάσει σε όλες τις κάλπες την πολιτική και τα κόμματα που τσακίζουν τη ζωή μας. Να απομονώσει τη φασιστική ναζιστική Χρυσή Αυγή, τα μαντρόσκυλα του συστήματος.

Καλούμε τη νεολαία, τους μαθητές που φέτος ψηφίζουν πρώτη φορά, η πρώτη τους ψήφος να είναι αγωνιστική. Με σιγουριά και χωρίς ίχνος ταλάντευσης να στηρίξουν, να ενισχύσουν με κάθε τρόπο τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ βάζοντας και με αυτό τον τρόπο τα θεμέλια για να διεκδικήσουν το μέλλον που τους αξίζει.»

Σύντομες παρεμβάσεις έκαναν οι Υποψήφιοι Περιφερειάρχης και Δήμαρχος και οι μέχρι τώρα επικεφαλής των ψηφοδελτίων και εκλεγμένοι Θόδωρος Γουλής και ο Μπάμπης Χαραλάμπους.

Η Υποψήφια Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων Αλεξάνδρα Μπαλού σημείωσε μεταξύ άλλων: «Με τους νόμους Καποδίστρια, Καλλικράτη και Κλεισθένη που υλοποιηθήκαν από όλες τις Κυβερνήσεις   έχουν μετατρέψει τις Περιφέρειες  σε συνέχεια του κράτους, σε εργαλείο για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων και  της ΕΕ. Εργαλείο που αποθεώνει την ανταποδοτικότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και μοιράζει πακτωλό χρημάτων στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Εργαλείο που ενσωματώνει το λαό στην αντίληψη ότι τα δικαιώματά του είναι εμπόρευμα που πρέπει να πληρώσει…»

Τα λαϊκά προβλήματα παραμένουν άλυτα (π.χ. απορρίμματα, οδικό δίκτυο, συγκοινωνίες, πόσιμο νερό κλπ) όλοι όσοι διοίκησαν μπορεί  να άλλαξαν πρόσωπα, να άλλαξαν συνδυασμούς, να εναλλάχτηκαν μεταξύ τους, αλλά αυτό που δεν άλλαξε είναι η γραμμή τους με ποιον είναι και ποια συμφέροντα προώθησαν.

 Ο  κ. Γαλιατσάτος  αφού κατήγγειλε τα μνημόνια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υποκλίθηκε στο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο συνδυασμός του υποκλίθηκε στην ιδιωτικοποίηση των αεροδρόμιων, στο ξεπούλημα του Ερημίτη. Υποκλίνεται στις ορέξεις των επιχειρηματικών ομίλων για την παράδοση του ενεργειακού πλούτου, των ΑΠΕ, τους υδρογονάνθρακες… Το τελευταίο διάστημα φιγουράρουν τεράστιες χρηματοδοτήσεις για τα 5αστερα ξενοδοχεία… και κάποια περισσεύματα για την περιβόητη κοινωνική πολιτική όπως ονομάζουν τη διαχείριση της φτώχειας.

Ο συνδυασμός της κ. Κράτσα αναζητεί το όραμα διαπιστώνοντας τα προβλήματα. Εμφανίζεται ως καλύτερη διαχειρίστρια της αναπτυξιακής προοπτικής όμως  ως ευρωβουλευτής έχει ψηφίσει όλες τις περικοπές των κονδυλίων στην ΕΕ, έχει αποδεχτεί την ιεράρχηση της ΕΕ για το ΕΣΠΑ που θεωρεί ότι η αντισεισμική, αντιπυρική, αντιπλημμυρική προστασία δεν είναι επιλέξιμα έργα αφού δεν αποφέρουν κέρδη.

Δεν έχει ανάγκη ο λαός από περιφερειάρχες που λειτουργούν ως μάνατζερ της επιχειρηματικής δράσης και μιας εχθρικής για την πλειοψηφία του λαού πολιτικής, που ενώνονται στο όραμα της ανταγωνιστικότητας  και μαλώνουν για το  ποιος θα τη διαχειριστεί  και για  ποια συμφέροντα. Οι άλλοι συνδυασμοί στοιχίζονται με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες των λίγων και οικονομικά ισχυρών εμείς στοιχιζόμαστε με τις ανάγκες των πολλών που δημιουργούν τον πλούτο. Αυτή είναι η διαφορά μας.

Ο υποψήφιος Δήμαρχος Κέρκυρας, Γιώργος Κουλούρης επισήμανε ότι: «Τεράστιο είναι το πρόβλημα των απορριμμάτων στην Κέρκυρα, με την αστυνομοκρατία και την καταστολή να είναι στην καθημερινή ατζέντα της Δημοτικής αρχής. Άλλωστε η αντιλαϊκή πολιτική απαιτεί πολλές φορές και την άσκηση κρατικής βίας. Πολλά είναι επίσης τα ζητήματα που υπάρχουν στους εργαζόμενους του Δήμου όσον αφορά τις σχέσεις εργασίας αλλά και τις συνθήκες. Τα λαϊκά προβλήματα που αφορούν το Δήμο συσσωρεύονται και διογκώνονται. Η Δημοτική αρχή και η αντιπολίτευση δε διαφωνούν στην πολιτική κατεύθυνση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και για αυτό στα περισσότερα συμφωνούν αν και προσπαθούν να διαχωρίζουν τη θέση τους για να δείχνουν διαφορετικοί.»     

Οι επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης»

Για την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων - Μπαλού Αλεξάνδρα:

Γεννήθηκε στο χωριό Μεσαριά της Κέρκυρας το 1961, είναι τραπεζοϋπάλληλος και περιφερειακός σύμβουλος στην Περιφέρεια Αττικής, ενώ παλαιότερα ήταν νομαρχιακός σύμβουλος Αθήνας. Έχει τελειώσει τη σχολή Η/Υ του ΕΛΚΕΠΑ και τη Συνεταιριστική Σχολή Θεσσαλονίκης. Επίσης, έχει διατελέσει μέλος του γενικού συμβουλίου και της εκτελεστικής γραμματείας της Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΤΟΕ), πρόεδρος του κλαδικού σωματείου εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, μέλος της εκτελεστικής γραμματείας του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), καθώς και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ). Στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές ήταν υποψήφια Αντιπεριφερειάρχης του Βόρειου Τομέα της Αττικής με τον συνδυασμό «Λαϊκή Συσπείρωση».

Για το Δήμο Κέρκυρας - Κουλούρης Γιώργος:

Γεννήθηκε στις Αργυράδες Κέρκυρας το 1957. Είναι συνταξιούχος συνεταιριστικός υπάλληλος, μέλος του ΔΣ του σωματείου συνταξιούχων ΙΚΑ Κέρκυρας και μέλος της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ. Επί χρόνια στέλεχος του κόμματος στο επίπεδο της περιοχής Ηπείρου Κέρκυρας Λευκάδας και πρώην γραμματέας της ΝΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ. Έχει διατελέσει μέλος της διοίκησης του ΕΚ Κέρκυρας και της γραμματείας Κέρκυρας του ΠΑΜΕ.

ΕΡΕ – Καραμανλής: Όταν ψήφιζαν μέχρι και τα δέντρα…

Κατιούσα

Με αφορμή την επέτειο ίδρυσης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή της ΕΡΕ («Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις»), στις 4 του Γενάρη 1956, αντιγράφουμε από την «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974» του Βασίλη Ραφαηλίδη, αποσπάσματα σχετικά με τις εκλογές του 1961, που μέσα σε καθεστώς βίας και νοθείας οδήγησαν στον εκλογικό «θρίαμβο», της ΕΡΕ και του ιδρυτή της… Και για να θυμηθούμε τους λόγους που από τότε έμεινε στην ιστορία η φράση του τίτλου της ανάρτησης…

Ο συνήθως διορατικός Καραμανλής, στην προετοιμασία των εκλογών του 1961 άλλη μια φορά την πατάει αγρίως με τον εκλογικό νόμο που μαγείρεψε. Και που προέβλεπε λεηλασία υπέρ του πρώτου κόμματος απ’ όλα τα κόμματα, ενώ το εκλογικό νομοσχέδιο με το οποίο έγιναν οι προηγούμενες εκλογές του 1958 προέβλεπε λεηλασία κυρίως απ’ το τρίτο κόμμα. Στην αρχή ο Καραμανλής διάλεξε να κάνει τις εκλογές του 1961 με το πλειοψηφικό, προκειμένου να αναγκάσει τους κεντρώους να συνεργαστούν με τους αριστερούς, ώστε να τους εκθέσει ως φιλοκομμουνιστές. Όμως, ο Γ. Παπανδρέου αντιδρά τόσο έξυπνα, τόσο γρήγορα και τόσο αποφασιστικά που πείθει τελικά τον βασιλιά πως η πόλωση που μαγείρευε ο Καραμανλής θα ήταν καταστροφική για τον τόπο. Και έτσι επιλέχτηκε και πάλι μια μορφή ενισχυμένης αναλογικής, που δεν υποχρέωνε τα διασπασμένα προς το παρόν κεντρώα κόμματα να συνεργαστούν με την ΕΔΑ.
Όλα αυτά τα παζάρια γίνονται το καλοκαίρι του 1961 ενώ η Ένωση Κέντρου, που ο διορατικός Καραμανλής δεν την περίμενε, εμφανίζεται μόλις στις 19 Σεπτεμβρίου του 1961 προκειμένου να πάρει μέρος στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου. Μέσα σε σαράντα μόνο μέρες η μεταστροφή του εκλογικού σώματος υπέρ της νεοσύστατης Ένωσης Κέντρου είναι κάτι το εκπληχτικό, ακόμα και γι’ αυτούς που την έφκιαξαν, ακόμα και για τους Αμερικανούς που την οργάνωσαν. Άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός υπερβαίνει τους ηγέτες του.
Είναι φανερό πως οι Έλληνες μόνο τρομοκρατούμενοι και εξαπατούμενοι θα μπορούσαν να ψηφίζουν Δεξιά. Μια εξόχως μικροαστική χώρα σαν την Ελλάδα αποκλείεται να μην είναι κεντρώα. Κι αυτό το κατάλαβαν καλά μόνο δύο πολιτικοί, ο Γ. Παπανδρέου και ο Α. Γ. Παπανδρέου. Τώρα προσπαθεί και ο Κ. Μητσοτάκης να το παίξει κεντρώος.

Μπροστά στον πανικό που προκαλεί στον Καραμανλή η απροσδόκητη συσπείρωση των κεντρώων στην Ένωση Κέντρου, επισπεύδει τις εκλογές, που είχαν προγραμματιστεί για αργότερα, ώστε να μην έχει την ευκαιρία η Ένωση Κέντρου, που καλπάζει, να οργανωθεί καλύτερα. Αλλά και πάλι είναι φανερό πως το νεοσύστατο κόμμα πάει για πρώτο κόμμα, με τον εκλογικό νόμο που είχε γίνει πριν απ’ την εμφάνισή του. Ο Καραμανλής βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση του μαθητευόμενου μάγου.
Όμως, το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Αφού το καλό το παλικάρι δεν μπορεί να βοηθήσει κοινοβουλευτικά τους εργολάβους που συνεχίζουν να τρων την αμερικανική βοήθεια, θα τους βοηθήσει εξωκοινοβουλευτικά. Περιφρονώντας τους Αμερικανούς που θέλουν Κέντρο στην Ελλάδα (η ελληνική Δεξιά δεν καταλαβαίνει τίποτα από διεθνιστική δεξιά αλληλεγγύη, είναι σταθερά και μόνιμα κλεπτική και κομπραδόρικη), ο βασιλιάς διορίζει υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον αρχηγό του στρατιωτικού οίκου, στρατηγό Κων. Δόβα, όχι τόσο για να κάνει εκλογές, όσο για να οργανώσει ένα γκακστερικό εγχείρημα που θα μείνει στην ιστορία ως εκλογικό πραξικόπημα του 1961, ή αν προτιμάτε, ως εκλογές βίας και νοθείας. Αλλά τι βίας και τι νοθείας! Να σου σηκώνεται η τρίχα, ακόμα κι όταν είσαι φαλακρός. Νυν υπέρ πάντων ο αγών, όπως λεν οι «εθνικόφρονες» κάθε φορά που βλέπουν την κουτάλα να περνάει σε άλλους.

Ο «Περικλής» βγαίνει σεργιάνι
Στις 16 Σεπτεμβρίου 1961, περισσότερο από έναν μήνα πριν απ’ τις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου, η ΕΔΑ καταγγέλλει στη Βουλή την ύπαρξη ενός καλπονοθευτικού σχεδίου που δεν στηρίζεται μόνο στην παραδοσιακή καλπονοθεία αλλά και στη βία, κυρίως την ψυχολογική. Το εν λόγω σχέδιο που, φυσικά, έγινε για να σωθεί η πατρίδα απ’ τους κομουνιστές (να δούμε τώρα που δεν υπάρχουν κομουνιστές πώς διάολο θα σώσουμε την πατρίδα), ονομάζεται «Περικλής». Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που γελοιοποιούνται οι αρχαίοι μας πρόγονοι, αλλά αυτή τη φορά ο ταλαίπωρος Περικλής θα πάθει των παθών του τον τάραχο απ’ τον νέο Περικλή, γνωστό περισσότερο ως Καραμανλή, ή Τριανταφυλλίδη σύμφωνα με το «καλλιτεχνικό» του ψευδώνυμο.
Ο Γ. Παπανδρέου δεν δίνει και μεγάλη σημασία στις καταγγελίες της ΕΔΑ. Το σχέδιο αρχικά είχε σχεδιαστεί για να τρομοκρατήσει τους ψηφοφόρους της Αριστερός, κι αυτό βολεύει και τον Παπανδρέου. Που, ούτε καν υποπτεύεται πως, αυτούς που τελικά θα τρομοκρατήσει ο τρομοκράτης «Περικλής» είναι οι παραδοσιακά λιγότερο θαρραλέοι, οι κεντρώοι. Δηλαδή οι δικοί του ψηφοφόροι.
Τις δύο τελευταίες μέρες πριν απ’ τις εκλογές, το σχέδιο «Περικλής» αρχίζει να εφαρμόζεται με αστραπιαία ταχύτητα και στους οπαδούς της Ένωσης Κέντρου, με μια απλή διευκρίνιση για το ποιος πρόκειται να πάει εξορία. Το προσαρμοσμένο στη δίωξη της Αριστερός σχέδιο, αυτό που κατήγγειλε η ΕΔΑ, είναι καταφατικά διατυπωμένο και στηρίζεται στην εύγλωττη προειδοποίηση: «Όποιος ψηφίσει ΕΔΑ θα πάει εξορία». Το τροποποιηθέν την τελευταία στιγμή σχέδιο είναι αρνητικά διατυπωμένο και στηρίζεται στην καθόλου πειστική κι ωστόσο αποτελεσματική όπως αποδείχτηκε προειδοποίηση: «Όποιος δεν ψηφίσει ΕΡΕ θα πάει εξορία».

Προκειμένου, λοιπόν, να μην παν εξορία οι χωρικοί ψηφίζουν φανερά και έξω απ’ το παραβάν, ώστε να υπάρχουν μάρτυρες της νομιμοφροσύνης τους. Κάπου σκάλωσε το σχέδιο «Περικλής» της ΕΡΕ. Στον απέραντο τρόμο των Ελλήνων της υπαίθρου. H ΕΡΕ δεν ήθελε, βέβαια, να ψηφίζουν έξω από το παραβάν οι τρομοκρατημένοι. Ήθελε και μυστική την ψηφοφορία, και μυστική την ψυχολογική λειτουργία του τρόμου. Όμως, ήταν υπέρ το δέον μεγάλη η δόση του τρόμου που προέβλεπε η συνταγή, και η μαγιονέζα έκοψε. Αυτά παθαίνει όποιος δε γνωρίζει τίποτα από ψυχολογία της μάζας. Η μονίμως ανίκανη στα πάντα πλην της κλοπής Δεξιά, ούτε να τρομοκρατήσει σωστά δεν ξέρει. Νομίζει πως βρίσκεται ακόμα στην εποχή του εμφυλίου και ειδικότερα στην Επιτηρούμενη Ζώνη (τις παραμεθόριες βόρειες περιοχές), όπου, βέβαια η εκλογική «επιτυχία» της ΕΡΕ φτάνει περίπου στο 100%, όπως και στα στρατιωτικά τμήματα.
Και εκεί που όλα, μα όλα προμήνυαν θρίαμβο της Ένωσης Κέντρου, έλαβον: ΕΡΕ, 50,81% και 176 έδρες. Ένωση Κέντρου, 33,66% και 100 έδρες. ΕΔΑ, 14,63% και 24 έδρες. Η ΕΡΕ παίρνει 10% παραπάνω απ’ τις πρoηγούμενες εκλογές. Και η ΕΔΑ χάνει 10% σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές. Βέβαια, αυτό το 10 % της ΕΔΑ δεν πάει στην ΕΡΕ. Πάει στο Κέντρο, ενώ απ’ αυτό φεύγει προς την ΕΡΕ ένα 10%. Βλέπεις ο Περικλάκιας; Κατάφερε να μετατοπίσει το πολιτικό φάσμα δέκα κλικ δεξιά. Φτου σου, να μην αβασκαθείς, Περικλέτο.
Αι δυο ορφαναί, η Βία και Νοθεία, ζητούν πατέρα
Η Ένωση Κέντρου υιοθέτησε τις καταγγελίες της ΕΔΑ για το σχέδιο «Περικλής» μετά τις εκλογές και αφού έφαγε τη φάπα. Πάντως, απ’ τη στιγμή που ο Γ. Παπανδρέου προσυπογράφει την άποψη πως έγινε όντως νοθεία και ασκήθηκε πράγματι βία, μπαίνει για τα καλά στο παιχνίδι και κηρύσσει τον πρώτο «ανένδοτο αγώνα». (Θα υπάρξει και δεύτερος). Θα ήταν αδύνατο πλέον να βρεθεί ένας τρόπος συμβιβασμού με την ΕΡΕ για ένα κουκούλωμα της υπόθεσης, πάντα για το καλό της πατρίδας, όπως πάντα λέγεται εδώ η καταστροφή της πατρίδας.
Στο κόλπο «Περικλής» ήταν αναμειγμένη και η Φρειδερίκη, γνωστή και ως Φρειδεφρίκη, ή Φρίκη, σκέτα. Φυσικά, δεν θα ήταν δυνατό να λείψει και η CIA, παρά το γεγονός πως οι κενεντικοί της Αμερικής υποστηρίζουν τον Παπανδρέου. Η CIA έχει δικές της απόψεις για τις αμερικάνικες ημιαποικίες. Άλλωστε, έχει αρχίσει ήδη να προετοιμάζεται για τη δολοφονία του Αμερικανού προέδρου στη χώρα όπου την ιδιωτική πρωτοβουλία ασπάζονται και οι προεδρικοί δολοφόνοι.

Τα δικαστήρια, παρά τον στενό κορσέ που τους έχει φορέσει η Δεξιά, εκδίδουν 198 καταδικαστικές αποφάσεις κατά οργάνων της τάξεως και αξιωματικών του στρατού για βιοπραγίες και τραυματισμούς κατά τις εκλογές της βίας και νοθείας. Όχι πάντως για κείνη τη βία και τη νοθεία που δε συνοδεύονταν από βιαιοπραγίες και τραυματισμούς. Και μόνο ο αριθμός φτάνει και περισσεύει για να φανεί το μέγεθος της αναισχυντίας της ΕΡΕ. Όταν 198 θαρραλέοι τολμούν και μηνύουν τους τραμπούκους, όταν 198 δικαστήρια εκδίδουν καταδικαστικές αποφάσεις κατά οργάνων της τάξεως και αξιωματικών αυτή την εποχή, εύκολα συμπεραίνει κανείς το μέγεθος μιας βίας και μιας νοθείας αφρικανικού τύπου. Ο Γιάννης Κάτρης στο «Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα» διευκρινίζει πως η μεν βία ασκείται κυρίως στην ύπαιθρο χώρα, η δε αδερφούλα της η νοθεία στα αστικά κέντρα.
Μ’ αυτά και μ’ άλλα και όταν πια ο «Περικλής» ξεμασκαρεύεται εντελώς και κανείς δεν μπορεί να αποκρύψει την ύπαρξή του, η κυβέρνηση της ΕΡΕ, αγαναχτισμένη για τη μομφή που της προσάπτουν τόσο η ΕΔΑ όσο και η Ένωση Κέντρου, συγκροτεί ανακριτική επιτροπή υπό τον αντιστράτηγο Χαράλαμπο Λουκάκη. Ο οποίος, βέβαια, δεν έχει καμιά διάθεση να κάνει ζημιά ούτε στην κυβέρνηση ούτε στους συναδέλφους του. Ωστόσο το στρώμα βρώμας είναι τόσο παχύ, που ο Λουκάκης αποφαίνεται πως τον «Περικλή» τον οργάνωσε μια μυστηριώδης Δευτεροβάθμιος Συντονιστική Επιτροπή από ανώτερα στελέχη της ΚΥΠ και του στρατού, υπό την επιστασία του αντιστράτηγου Β. Καρδαμάκη και του συνταγματάρχη, τότε, Οδυσσέα Αγγελή, του γνωστού αστέρα της κατοπινής χούντας. Πάντως, αυτοί οι καλοί κύριοι όλα τα κάνουν με ιδιωτική πρωτοβουλία! Και φυσικά για να αποσοβήσουν τον κλασικό πλέον κομουνιστικό κίνδυνο.
Όταν αργότερα στη Βουλή ο Γ. Παπανδρέου, έχοντας στο χέρι το κείμενο του σχεδίου, απόδειξε πως ο «Περικλής» κάνει λόγο για εκλογές και όχι για κομουνιστικό κίνδυνο, ο Καραμανλής θα πει πως η λέξη εκλογές μπήκε από λάθος του γραμματέα της επιτροπής. Κι όταν ο Παπανδρέου ρωτάει ποιος είναι αυτός ο ηλίθιος που δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει τις εκλογές απ’ τον κομουνιστικό κίνδυνο, ο Καραμανλής λέει, ο αντισυνταγματάρχης του πυροβολικού Γ. Παπαδόπουλος. Ο γνωστό

Χέρι – χέρι με τους Ναζί της Ουκρανίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

        

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος πασχίζει ώστε να μην υπάρχει ούτε ένας που να μην μπορεί να τον κατηγορήσει για την ιδιαίτερη συμπάθειά που τρέφει προς του Ναζί και συγκεκριμένα προς τους Ναζί της Ουκρανίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος υποδέχθηκε σήμερα Σάββατο 5 Γενάρη 2019 στο Οικουμενικό Πατριαρχείο τον φασίστα Ναζί Ουκρανό Πρόεδρο Ποροσένκο, προκειμένου να γιορτάσει μαζί του την ανακήρυξη του αυτοκέφαλου της εκκλησίας της Ουκρανίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με το ποίμνιο των πέντε Ορθοδόξων που έχει στην Τουρκία, ήρθε σε σύγκρουση με την Ρωσία, την χώρα με το μεγαλύτερο ποίμνιο Ορθοδόξων, προκειμένου να κάνει το χατίρι των ΗΠΑ που ήθελαν να δοθεί το αυτοκέφαλο στους Ναζί της Ουκρανίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν μας εκπλήσσει με τη την στάση του. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αφόρισε την επανάσταση του 1821, οπότε δεν του ήταν δύσκολο να αναγνωρίσει και τους Ναζί της Ουκρανίας.

Ίσως ο Οικουμενικός Πατριάρχης να αντιδράσει λέγοντας ότι τον Ναζί Πρόεδρο της Ουκρανίας Ποροσένκο επισκέφθηκε και ο πρώτος Έλληνας Αριστερός πρωθυπουργός για να νομιμοποιήσει την ναζιστική εκτροπή στην Ουκρανία με Αμερικανικό δάκτυλο και θα έχει δίκιο. Ίσως ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα έπρεπε να καλέσει στα πανηγύρια για το αυτοκέφαλο της Ουκρανικής εκκλησίας και τον Έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος έχει ιδιαίτερη συμπάθεια και στα πανηγύρια και στον Ναζί Ποροσένκο.

Ποστ

Σπύρος Μαρκεζίνης – Ο “θαυμαστής” του Λένιν που συνεργάστηκε με τη χούντα

Κατιούσα

Από όλους τους εκπροσώπους του παλιού αστικού πολιτικού κόσμου που δέχτηκαν να συνεργαστούν με τη χούντα των συνταγματάρχων, το όνομα του Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη σίγουρα ήταν ήδη από εκείνη την εποχή το γνωστότερο, λόγος εξάλλου που τον καθιστούσε κατάλληλο για την απόπειρα πολιτικοποίησης του καθεστώτος με τον ίδιο ως πρωθυπουργό. Χωρίς ποτέ να έχει υπάρξει πολιτικός πρωταγωνιστής προδικτατορικά, ήταν παρών σε όλες τις μεταπολεμικές εκλογικές αναμετρήσεις, υπηρετώντας σε υπουργικούς θώκους και αποτελώντας έναν από τους στυλοβάτες του ελληνικού “οικονομικού θαύματος”, προς όφελος της εγχώριας αστικής τάξης, σπλάχνο από τα σπλάχνα της οποίας υπήρξε.
Ήρθε στον κόσμο στις 9 Απρίλη 1909 και η οικογένειά του ήταν ενετικής καταγωγής και με μακροχρόνια πολιτική παράδοση. Ακολούθησε τα χνάρια του νομικού πατέρα του και από το 1930 εργάστηκε ως δικηγόρος, αναπτύσσοντας ιδιαίτερους δεσμούς με μεγάλες επιχειρήσεις για λογαριασμό των οποίων εργαζόταν. Από το 1936 ως και το 1946 κι εξής υπήρξε νομικός σύμβουλος του Βασιλέα Γεωργίου Β’, χωρίς να αναπτύξει αντιστασιακή δράση στην Κατοχή. Η οργάνωση «Δεσμός» του έκπτωτου τότε αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού, στην οποία συμμετείχε ο Μαρκεζίνης, ήταν απλώς ένας τρόπος για να διατηρηθεί δίαυλος επικοινωνίας με το βασιλιά που βρισκόταν στη Μέση Ανατολή. Εξαργυρώνοντας τη σχέση του με το μονάρχη, κατόρθωσε να πρωτοεκλεγεί βουλετής Κυκλάδων στις διαβλητές εκλογές του 1946, ως συνεργαζόμενος με το Λαϊκό Κόμμα. Ένα χρόνο ήρθε σε ρήξη με τους λαϊκούς, σχηματίζοντας το «Νέον Κόμμα» με μερίδα πρώην βουλευτών του ΛΚ, το οποίο παρείχε ψήφο ανοχής στην κεντρώα κυβέρνηση Σοφούλη, ενώ στις 20 Γενάρη 1949 ανέλαβε και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου υπό τον ίδιο πρωθυπουργό.
Μετεμφυλιακά το «Νέον Κόμμα» σημείωσε χαμηλή επίδοση στις εκλογές του 1950 εκλέγοντας μόνο ένα βουλευτή και μάλιστα όχι τον ίδιο, λόγω εκλογικού συστήματος. Διαβλέποντας την άνοδο του Παπάγου συστρατεύτηκε μαζί του κατορθώνοντας το 1951 να εκλεγεί βουλευτής. Τον επόμενο χρόνο, με τη νίκη του Συναγερμού και του στρατάρχη ο ίδιος εκτός από βουλευτής, έγινε και υπουργός συντονισμού, χαρτοφυλάκιο που τον καθιστούσε ουσιαστικά αρμόδια για το σύνολο σχεδόν της ελληνικής οικονομίας, από τη βιομηχανία ως το εμπορικό ναυτικό.
Η οικονομική πολιτική του Μαρκεζίνη έχει αποσπάσει γενικά θετικές κριτικές από αστούς μελετητές και αναλυτές στο διάβα των δεκαετιών, κι από τη σκοπιά τους δικαίως. Τα μέτρα που έλαβε ο υπουργός Συντονισμού αποτέλεσαν πράγματι τη βάση για την εκτόξευση των οικονομικών δεικτών στην Ελλάδα, δίνοντας μεγάλες ευκαιρίες πλουτισμού στην εγχώρια και την ευρωπαϊκή ιδίως αστική τάξη. Η πολιτική λιτότητας που εφάρμοσε είχε ως αποτέλεσμα το 1953 να ψηφιστεί ο πρώτος πλεονασματικός προϋπολογισμός της μεταπολεμικής ιστορίας, ενώ ως μεγάλο επίτευγμα διαφημίστηκε η κατάργηση του δελτίου άρτου, μια δεκαετία σχεδόν μετά το τέλος της γερμανικής κατοχής. Ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη έδωσε η συγχώνευση της Τράπεζας Αθηνών με την Εθνική, παρότι οι σκανδαλώδεις όροι με τους οποίους αυτή πραγματοποιήθηκε προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις. Το όνομα του Μαρκεζίνη ως υπουργού συνδέθηκε κυρίως ωστόσο με τη διαβόητη υποτίμηση της δραχμής το 1953, όταν και η αξία της έπεσε εν μία νυκτί κατά 50% έναντι του δολαρίου, οδηγώντας σε απόγνωση τους μικροκαταθέτες, σε έκρηξη του πληθωρισμού και μαζικές απώλειες θέσεων εργασίας. Υπήρξε όμως ιδιαίτερα ωφέλιμη για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, σηματοδοτώντας την απελευθέρωση των εισαγωγών και την ελάφρυνση των μεγαλοοφειλετών του δημοσίου. Ο Μαρκεζίνης έλαβε και στοχευμένα μέτρα για την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, με ένα νομικό πλαίσιο το οποίο με μικρές αλλαγές ίσχυσε γαι δεκαετίες. Ταξίδεψε σε μια σειρά χώρες σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική, ώστε να λάβει πιστώσεις για έργα υποδομής στην Ελλάδα (ΔΕΗ, επέκταση του ηλεκτρικού κατασκευή διυλιστηρίου), σύντομα όμως ήρθε σε ρήξη με τον Παπάγο και αποχώρησε από την κυβέρνηση. Μια αιτία που έχει προταθεί για τη σύγκρουσή τους είναι η δυσαρέσκεια ΗΠΑ και Βρετανίας για την προνομιακή όπως θεωρούσαν, αντιμετώπιση του γερμανικού κεφαλαίου από τον υπουργό.
Σε κάθε περίπτωση, ο Μαρκεζίνης δεν εγκατέλειψε τις πολιτικές του φιλοδοξίες ιδρύοντας το “Κόμμα των Προοδευτικών”, το οποίο, μολονότι κατόρθωσε να αποσπάσει αρκετούς βουλευτές του Συναγερμού, σημείωσε πενιχρή επίδοση στις εκλογές του 1956, μην εκλέγοντας κανένα βουλευτή. Ο Μαρκεζίνης ωστόσο διασφάλισε την πολιτική του επιβίωση συμμετέχοντας στην ΠΑΔΕ (Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωση), κατορθώνοντας να εκλεγεί βουλευτής στις κάλπες του 1958.
Αίσθηση προκάλεσε η απόφασή του, το 1959, να επισκεφθεί την ΕΣΣΔ ως πρώτος Έλληνας αστός πολιτικός, κατόπιν πρόσκλησης του Αναστάς Μικογιάν. Έχοντας ήδη ως υπουργός του Παπάγου προχωρήσει σε βελτίωση των οικονομικών σχέσεων με το σοσιαλιστικό συνασπισμό, ο Μαρκεζίνης από τότε θεωρούσε πως μια λελογισμένη αποκλιμάκωση της έντασης με την ΕΣΣΔ και τους συμμάχους της ήταν προς όφελος της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Στο επίκεντρο των προτάσεών του, τις οποίες δημοσίευσε και με σειρά άρθρων του στην “Εστία” μετά την επιστροφή του από τη Σοβιετική Ένωση, ήταν η δημιουργία μιας “απύραυλης Βαλκανικής”, με τη συμμετοχή Ελλάδας, Αλβανίας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας, υπό την εγγύηση ΗΠΑ και ΕΣΣΔ,  χωρίς να απαιτείται η αλλαγή προσανατολισμού των χωρών αυτών σε σχέση με το ΝΑΤΟ ή το Σύμφωνο της Βαρσοβίας αντίστοιχα.
Συστρατεύθηκε προσωρινά με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1961, αρνούμενος ωστόσο να προσχωρήσει στον «ανένδοτο αγώνα» του Γεωργίου Παπανδρέου. Οι επόμενες εκλογές είχαν κακό αποτέλεσμα για τους «Προοδευτικούς», οδηγώντας τον σε συνεργασία με την ΕΡΕ, όταν και κατόρθωσε να βγει πρώτος σε σταυρούς βουλευτής της Αθήνας το 1964.
Τάχθηκε υπέρ των κυβερνήσεων αποστασίας μετά τα Ιουλιανά του 1965, με εξαίρεση εκείνη του «εαμογενούς» Ηλία Τσιριμώκου. Μετά από μια 8ετία σιωπής, επανήλθε δυναμικά ως πρωθυπουργός της «φιλελευθεροποίησης» του Παπαδόπουλου, που στόχευε σε μια ελεγχόμενη από τη χούντα μετάβαση σε ένα δημοκρατικοφανές κοινοβουλευτικό καθεστώς.
Πολύ πριν ο Σαμαράς, ο Τσακαλώτος κι άλλοι αστοί πολιτικοί εντάξουν το Λένιν στην πολιτική τους επιχειρηματολογία, ο Μαρκεζίνης δικαιολογούσε τη σύμπραξή του με τους χουντικούς, ως “ένθερμος θαυμαστής” του μεγάλου επαναστάτη, στη λογική της ΝΕΠ και της συνθήκης του Μπρεστ – Λιτόφσκ. Επέλεξε την πλειονότητα των μελών του υπουργικού συμβουλίου, ανάμεσά τους πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως ο Λάμπρος Ευταξίας και ο Νικόλαος Μομφεράτος (σύμφωνα με το Μαρκεζίνη μετά από προσωπική υπόδειξη του “εθνάρχη”), που αργότερα εκτελέστηκε από τη 17Ν. Τάχθηκε υπέρ μιας νομιμοποίησης του ΚΚΕ με αστερίσκους, με απαγόρευση συμμετοχής των κομμουνιστών και των φασιστών στις εκλογές. Όπως είναι γνωστό, σε αντίθεση με το ΚΚΕ εσωτερικού που είδε θετικές προοπτικές στο πείραμα Μαρκεζίνη, το ΚΚΕ εξαρχής κατέδειξε τον κίβδηλο χαρακτήρα του καθώς την εξαπάτηση που συνιστούσαν για το λαό οι εκλογές που είχε εξαγγείλει το καθεστώς. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και η ανατροπή του Παπαδόπουλου από την ιωαννιδική χούντα σήμαναν το τέλος της πολιτικής σταδιοδρομίας του Μαρκεζίνη, που παρά την ανασύσταση του κόμματος Προοδευτικών δεν κατόρθωσε να διαφύγει από το εκλογικό περιθώριο.
Έφυγε από τη ζωή στις 4 Γενάρη του 2000 στην Αθήνα. Από το συγγραφικό του έργο, ενδιαφέρον παρουσιάζει κυρίως η πολύτομη “Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρου Ελλάδος 1828 – 1964” για τις πληροφορίες και πηγές που παραθέτει, οι οποίες είναι χρήσιμες εφόσον εξετάζονται μέσα από το απαραίτητο κριτικό πρίσμα. Γιος του είναι ο γνωστός πανεπιστημιακός “σερ” Βασίλειος Μαρκεζίνης, που ειδικά τα πρώτα χρόνια της κρίσης παρουσιάζονταν συχνά – πυκνά ως “γκουρού” σε ζητήματα οικονομίας και πολιτικής.

Ανυπακοή δημάρχων στον ακροδεξιό Ματέο Σαλβίνι

Κατιούσα

Σθεναρή αντίσταση στην αντιμεταναστευτική πολιτική του Ματέο Σαλβίνι που προβλέπει αποκλεισμό των αιτούντων άσυλο από τη δημόσια περίθαλψη, κρατούν οι δήμαρχοι της Νάπολης Λουίτζι Ντε Ματζίστρις και του Παλέρμο, Λεολούκα Ορλάντο.
Ο υπουργός Eσωτερικών Ματέο Σαλβίνι είχε κάνει σαφές ότι η άδεια παραμονής, από μόνη της, δεν θα δίνει αυτόματα δικαίωμα, πλέον, στην απόκτηση ταυτότητας, η οποία στην Ιταλία εκδίδεται από τους διάφορους δήμους.
Οι δυο δήμαρχοι θα συνεχίζουν να χορηγούν ταυτότητες (που σημαίνει και δικαίωμα πρόσβασης στη δημόσια περίθαλψη) στους αιτούντες άσυλο οι οποίοι διαθέτουν άδεια παραμονής.
«Με τόσα προβλήματα που έχει η πόλη του, ο αριστερός δήμαρχος αποφάσισε ανυπακοή για τους μετανάστες», σχολίασε ο Σαλβίνι στο Twitter. Στη συνέχεια μιλώντας στο ραδιόφωνο Rai 1 δήλωσε ότι δεν θα προχωρήσει σε επίδειξη ισχύος αλλά προειδοποίησε πως οι δύο δήμαρχοι θα κληθούν να απαντήσουν προσωπικά, καθώς πρόκειται για νόμο του κράτους.
«Τα νέα αυτά μέτρα της κυβέρνησης καταργούν την ανθρωπιστική προστασία και μετατρέπουν σε παράνομο ό,τι μέχρι χθες ήταν νόμιμο», απάντησε ο Λεολούκα Ορλάντο, προσθέτοντας ότι με τον τρόπο αυτό «παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα».
artinews

Εργάτες – δούλοι στους σταθμούς και τα ορυχεία της ΔΕΗ

Κατιούσα

Η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση στον ενεργειακό τομέα, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτές των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ολοκληρώνει το ξεπούλημα της ΔΕΗ, στο όνομα της «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και ξεθεμελιώνει όλα τα δικαιώματα των εργαζόμενων στους σταθμούς και τα ορυχεία της ΔΕΗ.
Tο Σωματείο Εργατοτεχνιτών και Εργαζομένων στην Ενέργεια (ΣΕΕΕΝ) με ανακοίνωσή του γνωστοποιεί την κατάσταση που επικρατεί στις εργολαβίες των ορυχείων και των σταθμών:

“– Εκατοντάδες εργαζόμενοι στις εργολαβίες των σταθμών και ορυχείων έκαναν γιορτές απλήρωτοι και κάποιοι με ψίχουλα (μερίσματα) που ρίχνουν οι εργολάβοι έναντι αμοιβής.
—  Όσο για το δώρο Χριστουγέννων κάποιοι εργαζόμενοι το επέστρεψαν εξ΄ ολοκλήρου στους εργοδότες τους και κάποιοι στην καλύτερη περίπτωση ένα μέρος τους.
— Είναι εκατοντάδες οι εργαζόμενοι που έχουν να πάρουν δεδουλευμένα από εργολαβίες που έληξαν οι συμβάσεις εδώ και δύο έως πέντε χρόνια.
— Οι εργαζόμενοι όχι μόνο είναι απλήρωτοι, αλλά ελλοχεύει η απόλυση σε περίπτωση διαμαρτυρίας. Η τρομοκρατία είναι παρούσα. Μόνο όταν ο εργολάβος διεκδικεί από τη ΔΕΗ, χρησιμοποιεί τους εργαζόμενους σαν ασπίδα.
Τα παραπάνω αποτελούν τον κανόνα της κατάστασης που επικρατεί στις εργολαβίες των ορυχείων και των σταθμών. Ο πολυδιαφημιζόμενος νόμος για την «απλήρωτη και αδήλωτη εργασία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όχι μόνο δεν μπορούσε να λύσει το πρόβλημα της απλήρωτης εργασίας αλλά και δεν ήθελε, αφού ο βασικός στόχος παραμένει το χαμηλό κόστος εργασίας.
Τα κέρδη της ΔΕΗ ΑΕ και των εργολάβων είναι ποτισμένα με τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων. Αυτό επιτάσσει ο δρόμος της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και του ανταγωνισμού, που κλείνει και ιδιωτικοποιεί εργοστάσια και αφήνει απλήρωτους και στην ανασφάλεια χιλιάδες εργαζόμενους.
Αυτήν την πολιτική που εκπορεύεται από την ΕΕ, την προσκυνάνε τα αστικά κόμματα, αλλά δυστυχώς και μια συνδικαλιστική πλειοψηφία που την αποδέχεται και τη στηρίζει.”

Τέλος καλεί όλο το έκτακτο προσωπικό (εργαζόμενους στις εργολαβίες, οκταμηνίτες, διμηνήτες) και με τη στήριξη από τους μόνιμους, να ξεπεράσουν τους φόβους και τις αναστολές και μαζί με το ΣΕΕΕΝ που είναι το μοναδικό Σωματείο που προσπαθεί να οργανώσει τον αγώνα ενάντια στην απλήρωτη εργασία και διαμορφώνει αιτήματα με βάση τις δικές τους ανάγκες, να διεκδικήσουν:

“– Άμεση εξόφληση όλων των δεδουλευμένων και κατάργηση της απλήρωτης εργασίας. Κανένας απλήρωτος εργαζόμενος.
— Πρόσληψη προσωπικού με το καθεστώς της μόνιμης και σταθερής δουλειάς με παράλληλη κατάργηση του δουλεμπορίου.
— Υπογραφή ΣΣΕ για όλο το έκτακτο προσωπικό με κατώτερο μισθό τα 751€ συμπεριλαμβανομένων των οικογενειακών, ανθυγιεινών επιδομάτων και τριετιών.
Με αγώνες κατακτάμε τα δικαιώματά μας.

ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ «ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» Στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος

Σε αναμονή των δεδομένων από το πέρασμα κοντά από την Εσχατη Θούλη της ζώνης Κάιπερ, που έκανε με επιτυχία η διαστημοσυσκευή την Πρωτοχρονιά

Καλλιτεχνική απεικόνιση της διαστημοσυσκευής «Νέοι Ορίζοντες» (πάνω δεξιά με τον Ηλιο στο βάθος) καθώς περνά κοντά από την Εσχατη Θούλη

Ο νάνος πλανήτης Πλούτωνας ήταν ο έσχατος πλανήτης που επισκέφθηκε ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά όχι το έσχατο ουράνιο σώμα του ηλιακού μας συστήματος. Στο γύρισμα του έτους, το ίδιο σκάφος που επισκέφθηκε τον Πλούτωνα, πέρασε με επιτυχία κοντά από ένα ουράνιο σώμα της ζώνης Κάιπερ, που περιβάλλει το ηλιακό σύστημα. Η διαστημοσυσκευή «Νέοι Ορίζοντες» της NASA χρησιμοποίησε και τα 7 επιστημονικά όργανα που φέρει για να μελετήσει την Εσχατη Θούλη, την οποία πλησίασε σε απόσταση περίπου 3.500 χιλιομέτρων, δηλαδή τρεις φορές πιο κοντά απ' ό,τι είχε περάσει από τον Πλούτωνα το 2015.
Σκοπός του κοντινού περάσματος, που αποτελεί το βασικό στόχο του επεκταμένου προγράμματος της αποστολής «Νέοι Ορίζοντες», είναι η βαθύτερη κατανόηση αυτού του αρχαίου ουράνιου σώματος. Με τα δεδομένα που θα εκπέμψει το σκάφος στη Γη, η επιστημονική ομάδα που το ελέγχει θα χαρτογραφήσει την επιφάνεια της Εσχατης Θούλης σε αποχρώσεις του γκρι, σε έγχρωμους χάρτες και σε συνθέσεις που θα αναδεικνύουν τα επιμέρους χαρακτηριστικά της. Θα ελέγξει για ύπαρξη τυχόν βράχων - δορυφόρων της Θούλης, ή δακτυλίων, για ίχνη ατμόσφαιρας και για την αλληλεπίδραση αυτού του ουράνιου σώματος με τον ηλιακό άνεμο σε τόσο μεγάλη απόσταση από τον Ηλιο. Οι κοντινότερες φωτογραφίες από την Εσχατη Θούλη αναμένεται να είναι πιο λεπτομερείς από τις καλύτερες φωτογραφίες του Πλούτωνα, που τράβηξε η διαστημοσυσκευή «Νέοι Ορίζοντες».

Αριστερά, θολή εικόνα της Εσχατης Θούλης, από τις πρώτες που έστειλε η διαστημοσυσκευή «Νέοι Ορίζοντες» καθώς την πλησίαζε και δεξιά εκτίμηση για τον άξονα περιστροφής της

Το πέρασμα κοντά στην Εσχατη Θούλη ήταν πιο δύσκολο από εκείνο του Πλούτωνα, καθώς ο μικρός αστεροειδής βρίσκεται ένα δισεκατομμύριο χιλιόμετρα πιο μακριά, με αποτέλεσμα ο Ηλιος να έχει τη μισή φωτεινότητα απ' ό,τι είχε στον Πλούτωνα. Ετσι, είναι πιο δύσκολο για τα όργανα του σκάφους να «δουν» το αντικείμενο, ενώ χρειάζονται 90 λεπτά περισσότερα για την επικοινωνία με τη Γη. Επιπλέον, το σκάφος είναι κατά 3 χρόνια μεγαλύτερης ηλικίας και η πυρηνική ηλεκτρογεννήτριά του παράγει λιγότερο ρεύμα, κάνοντας πιο σύνθετη τη ρύθμιση της αλληλουχίας χρήσης των επιστημονικών οργάνων, καθώς δεν μπορούν να λειτουργήσουν όλα ταυτόχρονα. Η Εσχατη Θούλη είναι λιγότερο λαμπρή και 100 φορές μικρότερη από τον Πλούτωνα, με αποτέλεσμα η πλοήγηση προς αυτήν να είναι πολύ δυσκολότερη. Το μήνυμα που έλαβαν από το σκάφος την Πρωτοχρονιά οι επιστήμονες της NASA και δείχνει ότι οι «Νέοι Ορίζοντες» συνεχίζουν σε πλήρη λειτουργία το ταξίδι τους απομακρυνόμενοι πια από την Εσχατη Θούλη, ήταν η ανακουφιστική θετική απάντηση σε όλες αυτές τις δυσκολίες του επεκταμένου τμήματος της αποστολής.
Το ηλιακό σύστημα αποτελείται από τρεις ζώνες: Την εσωτερική ζώνη των πετρωδών πλανητών, τη μέση ζώνη των γιγάντων αερίων και τη ζώνη Κάιπερ, που εκτείνεται από 3 έως 7 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον Ηλιο και περιέχει αμέτρητα μικρά ουράνια σώματα, κατάλοιπα του σχηματισμού του πλανητικού μας συστήματος. Ενα απ' αυτά είναι το 2014 MU69, ή αλλιώς Εσχατη Θούλη (λατινικός όρος που σημαίνει «πέρα από το γνωστό κόσμο») η οποία βεβαίως δεν είναι το τελευταίο (έσχατο) από τα σώματα της ζώνης Κάιπερ. Σε αυτήν την περιοχή κινούνται πολλοί νάνοι πλανήτες, δισεκατομμύρια κομήτες και εκατοντάδες χιλιάδες άλλα αντικείμενα με ενδιάμεσο μέγεθος. Η αποστολή «Νέοι Ορίζοντες» είναι η πρώτη που μελετά από κοντά αυτήν τη μακρινή ζώνη.

Απεικόνιση του σκάφους της αποστολής «Νέοι Ορίζοντες»

Η Εσχατη Θούλη, για την οποία ελάχιστα ήταν γνωστά έως τώρα, θεωρείται ένα «ψυχρό κλασικό αντικείμενο της ζώνης Κάιπερ», που πιθανότατα σχηματίστηκε και παρέμεινε επί δισεκατομμύρια χρόνια στην ίδια τροχιά. Παρατηρήσεις με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ», όταν ανακαλύφθηκε, το 2014, έδειξαν ότι έχει σχήμα αράπικου φιστικιού, κοκκινωπό χρώμα, μήκος 30 χιλιομέτρων και είτε αποτελεί συνένωση δύο μικρότερων σωμάτων είτε διπλό σύστημα. Τις οριστικές απαντήσεις σε όλα αυτά τα ζητήματα αναμένεται να δώσουν τα στοιχεία από τους «Νέους Ορίζοντες», που θα έρχονται σταδιακά τα επόμενα χρόνια, καθώς η τεράστια απόσταση της διαστημοσυσκευής από τη Γη σημαίνει χαμηλότερους ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων. Το σκάφος, παρότι μετά την Εσχατη Θούλη δεν προβλέπεται να περάσει κοντά από άλλα σώματα της ζώνης Κάιπερ, θα μπορέσει να τα μελετήσει με τρόπους που είναι αδύνατο να μελετηθούν από τη Γη.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: www.nasa.gov

ΙΩΣΗΦ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΣ Ενα πρότυπο αγωνιστή ποιητή

Ιωσήφ Ραφτόπουλος (1894 - 1923), άλλος ένας ποιητής του Μεσοπολέμου, που όπως και ο συνονόματός του Ιωσήφ Ελιγιά, είναι ηθελημένα ξεχασμένος από τις Ιστορίες της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.

«Θέλουμε να ζήσουμε»

Ο Ραφτόπουλος είναι ποιητής που στα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του βαδίζει στα χνάρια της δημοτικής μας παράδοσης, υμνώντας τη φύση, την ομορφιά, τον έρωτα, τις χαρές της ζωής, τους ανθρώπους της εργασίας. Από τη Μικρά Ασία έρχεται στην Ελλάδα είκοσι χρόνων (το 1914).
Κάνει διάφορες δουλειές για να επιβιώσει, μετατίθεται σε διάφορες πόλεις, συμμετέχει ενεργά μέσω και του περιοδικού «Νουμάς» στους αγώνες των δημοτικιστών και σοσιαλιστών καλλιτεχνών και αναπτύσσει πολιτική δράση. Το 1916 γράφεται στη Φιλοσοφική της Αθήνας για να «ικανοποιήσει τη λογοτεχνική του ορμή». Θύμα μιας κυβερνητικής αλλαγής το 1918, απολύεται από το υπουργείο Γεωργίας, αφού συλληφθεί και κακοποιηθεί. Μεταφέρεται στο νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε ότι έπασχε από φυματίωση. Από το καλοκαίρι του 1921 έως το φθινόπωρο του 1922, κατά διαστήματα νοσηλεύεται στη «Σωτηρία». Πρωτοστατεί στον αγώνα των φυματικών του σανατορίου, για να περισωθεί κάτι από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των ασθενών. Οι συνθήκες ζωής εκεί είναι τραγικές. Οι νοσηλευόμενοι ζουν μέσα στην εξαθλίωση. Παρά τις διαμαρτυρίες, το υπουργείο και η διεύθυνση δεν βελτιώνουν την κατάσταση. Ο Ραφτόπουλος πρωταγωνιστεί στην εξέγερση στις 13 Αυγούστου του 1921. Οι ασθενείς καταλαμβάνουν το νοσοκομείο. Την επόμενη μέρα κατεβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας κρατώντας μαύρες σημαίες. Κύριο σύνθημα: «Θέλουμε να ζήσουμε». Ο Ραφτόπουλος στην πρώτη γραμμή. Οι διαδηλωτές σπάνε το μπλόκο της Αστυνομίας. Ο υπουργός υπόσχεται αλλαγή της διεύθυνσης. Οι ασθενείς επιστρέφουν στο σανατόριο και προσπαθούν να οργανωθούν σε πανελλαδικό επίπεδο. Ο Ραφτόπουλος, στοχοποιημένος πλέον, δέχεται την επίθεση δύο μπράβων του ιδρύματος, τον αφήνουν με σπασμένα πόδια να κάνει αιμόπτυση. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους για τον ποιητή, αλλά και η αρχή της οργάνωσης των ασθενών.

Συνέβαλε στην ανανέωση της ποίησης ως προς το περιεχόμενό της

Για τον Ραφτόπουλο ισχύει αυτό που σε γενικές γραμμές ισχύει και για τον Ελιγιά. Πέθανε νωρίς, στην ηλικία των 29 χρόνων. Η αρρώστια του αλλά κυρίως ο θάνατός του, που ήρθε πολύ νωρίς, δεν άφησαν την τέχνη του να εξελιχθεί πλήρως και να ωριμάσει.
Παρ' όλα αυτά, ό,τι γράφει μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, μετά την ίδρυση του ΣΕΚΕ και τον Μικρασιατικό πόλεμο, είναι πολύ ιδιαίτερο. Γιατί, αν και τήρησε μέχρι τέλους το παραδοσιακό στοιχείο της ομοιοκαταληξίας, συνέβαλε στην ανανέωση της ποίησης ως προς το περιεχόμενό της και τη σύνδεσή της με την κοινωνική πραγματικότητα. Το έργο του, κυρίως αυτό το πιο ώριμο, τον κατατάσσει στους νεοσυμβολιστές και νεορομαντικούς ποιητές που χρησιμοποίησαν τα ρεύματα αυτά για να αποδώσουν τα αδιέξοδα της κοινωνίας και της εποχής. Αυτός προχώρησε όμως και παραπέρα. Εξέφρασε και την αντίθεση και καταδίκη αυτής της κοινωνίας.
Ετσι, ενώ η ποίησή του διατηρεί αρκετά από τα χαρακτηριστικά της γενιάς του '20, όπως απομόνωση σε χώρους ιδιωτικούς, προσήλωση σε πλευρές της ιδιωτικής ζωής, επικράτηση θεμάτων και μοτίβων μοναξιάς και μελαγχολίας, πόνου και ανικανοποίητων επιθυμιών, ερωτικής στέρησης και απογοήτευσης, εμμονή στο παραδοσιακό μέτρο και καλλιέργεια του μικρού λυρικού ποιήματος¹, από την άλλη πλευρά η αγωνιστική του δράση, η κομμουνιστική του ιδεολογία και η κριτική κατά της κοινωνικής αδικίας αρχίζουν να εμφανίζονται όλο και πιο έντονα, απομακρύνοντάς τον από την ιδιωτικότητα και τη μοναξιά.
Ιερουσαλήμ - Ιερουσαλήμ
Αθήνα - ω της γης το μέλι και γάλα!/ Κόλαση μαύρη, θάνατος ο εαυτός σου./ Αδιάφορος προς τα έργα τα μεγάλα,/ Της ύλης δούλος ταπεινός ο λαός σου./ Οχεντρα δολερή, καρτέρι στήνεις,/ Οπου τη λάμψη του καλού υποθέσης./ Να με πνίξης, φαρμάκι όσο κι αν χύσης,/ Μάθε, Ιερουσαλήμ, δεν θα μπορέσεις.

Για το ρόλο της Τέχνης και του δημιουργού

Μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, τον απασχολούν ζητήματα του ρόλου της Τέχνης και του δημιουργού. Τον Ιούνη του 1924 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νέοι Βωμοί» ένα άρθρο του ποιητή, με το προλογικό σημείωμα ότι δόθηκε σε συνεργάτη του περιοδικού από «τον ίδιο τον ποιητή την τελευταία στιγμή που ψυχορραγούσε πάνω στο άθλιο κρεβάτι ενός παγερού νοσοκομείου». Ως αποχαιρετιστήριο από τη ζωή και την τέχνη γράφει την αγωνία του για το μέλλον της ποίησης.
Την ποίηση της εποχής του τη χαρακτηρίζει ένα «έμβρυο, όχι όμως ζωηρό, ρωμαλέο κι ελπιδοφόρο, μα κλαψιάρικο, καχεκτικό, αρρωστιάρικο κι ανιαρό γι' αυτό το γρηγορότερο πρέπει να πεταχτεί στον Καιάδα». Την αναγέννηση δεν την εννοεί ως επιστροφή στον Σολωμό ή στον Παλαμά. Ο Σολωμός, σύμφωνα με τον Ραφτόπουλο, «εστάθηκε υψηλός καλλιτέχνης, πολύ νωρίς αρνήθηκε τις Ανθούλες και Ξανθούλες κι αγκάλιασε την πραγματικότητα, την Ελληνική ψυχή, που διψώντας για λευτεριά θυσιάζονταν θεληματικά - ελεύθερη βούληση - για την απόκτησή της. Κι ανυψώνοντας τον αγώνα του εικοσιένα ο Σολωμός επήγαινε να δώσει έργο με πανανθρώπινη σημασία. Αλλοι καιροί τότε, άλλα ήθη (...) Το αίσχος του πολέμου έχει διαπλάσει μια πραγματικότητα ολότελα αντίθετη με την προπολεμική, άλλοι είναι οι παλμοί της πραγματικότητας αυτής, άλλες οι ιδέες της, οι σκέψεις της, οι ελπίδες, οι ορμές, άλλη είναι η δίψα της». Οι νέοι ποιητές οφείλουν ν' αφουγκραστούν τη νέα πραγματικότητα «κάμνοντάς την σάρκα τους και αίμα τους, είτε ως λαϊκοί ποιητές με το απλό αίσθημα του λαού, είτε με λυρικά ξεσπάσματα, ας προπορευτούν προς την πρόοδο σημαιοφόροι κι οδηγητές. Κι αγκαλιάζοντας την πραγματικότητα αυτή θέλουν φρίξει μπροστά στη νοσηρή εγκεφαλική εξασθένιση, την ανικανότητα προς βαθυστοχασμούς, την υπεκφυγή μπροστά σε ό,τι είναι σοβαρό και τρομερό, και θέλουν αηδιάσει μπροστά στη νερουλή αισθηματολογία, την τυμπανοκρουσία, στα τρυφηλά ερωτικά παιχνιδίσματα, τις ανούσιες ερωτοκουβέντες, την προικοθηρία, μπροστά σ' όλη τη σωρεία των κορτάκηδων ποιητών που μόνος ιδεώδης σκοπός είναι η κατάκτηση καχεκτικών δεσποινίδων, η κατάκτηση γυναικείων καρδιών. (...) [Ξέρω] θα μας κατηγορήσουν πως θέλουμε να κάνουμε την τέχνη υπηρέτρια του Μπολσεβικισμού. Καθόλου μάλιστα. Χρέος μας είναι να υποδείξουμε ότι πρέπει να βγει πλέον η τέχνη από τα στενά όρια του εαυτούλη μας και πηγάζοντας από την πλατιά πανανθρώπινη ψυχή να γίνει κτήμα της ψυχής αυτής. Μα κι υπηρέτρια του Μπολσεβικισμού να τη θέλαμε, που μόνο ένας άβαθος κριτής θα το υποστηρίξει, τι ευγενέστερο λέγω και τι υψηλότερο, από το να γίνουν οι νέοι διαλαλητές ενός καθεστώτος που με νόμους θα χαρίσει εξίσου σ' όλους τους ανθρώπους τη ζωή, την υγεία και τη χαρά!²».
Παραπομπές:
1 . Χ. Λ. Καράογλου, «Το περιοδικό Μούσα (1920-1923). Ζητήματα ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας», «Νεφέλη», Αθήνα 1991,σελ. 207.
2 . Μιχ. Μπακογιάννης, «Ιωσήφ Ραφτόπουλος, Ποιήματα, Απαντα τα ευρεθέντα», Θεσσαλονίκη 2012, «University Press», σελ. 217-218.

Νατάσσα ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ
Μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ SUPER LEAGUE Ανεξέλεγκτες καταστάσεις και προσπάθειες να σωθεί το «προϊόν»

Τα κυριότερα γεγονότα του 2018

Copyright 2018 The Associated

Τα γεγονότα γύρω από το ΠΑΟΚ - ΑΕΚ αποτέλεσαν σημείο καμπής για όσα έγιναν στο πρωτάθλημα τη σεζόν 2017 - 2018

Η κορύφωση στις κόντρες συμφερόντων σε όλα τα επίπεδα, οι αλλαγές στη διαιτησία, ενταγμένες στη γενικότερη προσπάθεια να σωθεί το «προϊόν» από την περαιτέρω απαξίωση, και η βία ως αποτέλεσμα των λογικών που διέπουν το συνολικό οικοδόμημα, ήταν τα στοιχεία που χαρακτήρισαν το πρωτάθλημα της Super League κατά το περασμένο έτος.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι και στην «αυγή» του 2019 τα πράγματα δεν φαίνεται να καλυτερεύουν, καθώς η αγωνιστική δράση έχει διακοπεί και μέχρι τουλάχιστον την Παρασκευή 4/1, οπότε είχε προγραμματιστεί συνάντηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων (ΕΠΟ, Super League, πολιτεία, ΚΕΔ), παρέμενε «στον αέρα» το πότε θα ξαναρχίσει.

Θεατές στο ίδιο έργο

Η διακοπή προκλήθηκε από την απόφαση των διαιτητών για αποχή επ' αόριστον, μετά το νέο περιστατικό βίας που σημειώθηκε πριν από δυο βδομάδες, με τη μαφιόζικου τύπου επίθεση στον διαιτητή Αθανάσιο Τζήλο έξω από το σπίτι στη Λάρισα. Πρόκειται για άλλον ένα «κρίκο» στην αλυσίδα τέτοιων επιθέσεων που γίνονται εδώ και χρόνια, αποδεικνύοντας τη σαπίλα που αναδίνεται από το «προϊόν» και κυρίως σε επίπεδο παρασκηνίου. Και η συγκεκριμένη επίθεση αλλά και μια σειρά άλλα γεγονότα μέσα στο 2018 που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο και δη το πρωτάθλημα της Super League ανέδειξαν με χαρακτηριστικό τρόπο ότι η επιχειρηματική δράση στο χώρο του αθλητισμού, που εκδηλώνεται με την πιο βρώμικη και απεχθή μορφή της, είναι και η βασική αιτία για τα φαινόμενα βίας.

Eurokinissi

Η διαφύλαξη του «προϊόντος» από τα «κακώς κείμενα» ήταν και το 2018 ο στόχος των κυβερνητικών μέτρων για το ποδόσφαιρο

Επιχειρηματικές κόντρες αντίπαλων συμμαχιών, πολλές φορές με στόχους απώτερους της κυριαρχίας στο ποδόσφαιρο, τζογάρισμα εκατομμυρίων στις αρένες των γηπέδων, φανατισμός και φασιστοειδή στις τάξεις των οργανωμένων οπαδών συνθέτουν το γνώριμο «έργο», που παίχτηκε για άλλη μια φορά. Η εικόνα δεν αλλάζει με τα μέτρα που λαμβάνονται κατά καιρούς, όπως συνέβη και το 2018 από πλευράς της κυβέρνησης ή των διεθνών οργανισμών (UEFA, FIFA), καθώς δεν αγγίζουν την ουσία του προβλήματος, που είναι η επιχειρηματική δράση. Αντίθετα, τα όσα εξαγγέλλονται κάθε φορά που η κατάσταση καθίσταται ανεξέλεγκτη, όπως συνέβη και το 2018, έχει αποδειχθεί πως στόχο έχουν μόνο την προστασία της «βιτρίνας». Εκεί αποσκοπούν και η αυστηροποίηση των ποινών, και τα μέτρα καταστολής κ.ο.κ.

Η «μπάλα» στα δικαστήρια

Οσον αφορά το πρωτάθλημα της περασμένης σεζόν, που ολοκληρώθηκε το Μάη, η αγωνιστική δράση επισκιάστηκε από εξωαγωνιστικά γεγονότα, και κυρίως όσα συνέβησαν στο γήπεδο της Τούμπας γύρω από δύο ντέρμπι που έκριναν και τον τίτλο, πρώτα το ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός και λίγο μετά το ΠΑΟΚ - ΑΕΚ.
Το πρώτο δεν έγινε ποτέ, καθώς λίγο πριν την έναρξη αντικείμενο από την εξέδρα χτύπησε τον τότε τεχνικό του Ολυμπιακού, Οσκαρ Γκαρσία, ο οποίος μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, ενώ οι «ερυθρόλευκοι» αποχώρησαν. Η συνέχεια δόθηκε στα δικαστήρια, με τον «Δικέφαλο του Βορρά» να τιμωρείται με βαριά ποινή, η οποία αρχικά περιλάμβανε και αφαίρεση βαθμών (-3). Αργότερα αυτοί οι βαθμοί δόθηκαν πίσω στον ΠΑΟΚ από την Επιτροπή Εφέσεων, παρέμεινε όμως ο μηδενισμός της στον επίμαχο αγώνα. Και οι δύο αποφάσεις στάθηκαν αφορμή νέας όξυνσης στην κόντρα των δύο συλλόγων.

Eurokinissi

Η διαιτησία του Ισπανού Μπορμπαλάν στον τελικό Κυπέλλου το Μάη άνοιξε το δρόμο για την έλευση ξένων διαιτητών στα ντέρμπι της Super League

Λίγες μέρες μετά ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε την ΑΕΚ, και πάλι στην Τούμπα. Αυτή τη φορά ο αγώνας διεξήχθη, αλλά η ακύρωση του γκολ του Βαρέλα για τους γηπεδούχους στα τελευταία δευτερόλεπτα προκάλεσε την εισβολή παραγόντων στον αγωνιστικό χώρο, μεταξύ τους και του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, ο οποίος μάλιστα οπλοφορούσε. Παίκτες και τεχνικό τιμ της ΑΕΚ, μαζί με τους διαιτητές, αποχώρησαν και το φύλλο αγώνα έκλεισε στα αποδυτήρια. Ο ΠΑΟΚ οδηγήθηκε και πάλι στα δικαστήρια και υπέστη νέα βαριά τιμωρία, με αφαίρεση βαθμών, ενώ ποινές επιβλήθηκαν και σε παράγοντές του.
Από πλευράς της κυβέρνησης αποφασίστηκε αρχικά η αναβολή του πρωταθλήματος και λίγο αργότερα η λήψη μέτρων «για την πάταξη της βίας στο ποδόσφαιρο». Τα μέτρα κινούνταν στην κατεύθυνση της αυστηροποίησης των ποινών και της δημιουργίας ενός πλαισίου που στόχο έχει να καθαρίσει «την ήρα από το στάρι» σε ό,τι αφορά την επιχειρηματική λειτουργία στο «προϊόν». Θέση στα όσα συνέβαιναν στο ελληνικό ποδόσφαιρο πήραν και οι UEFA - FIFA, απειλώντας με αποβολή των ελληνικών ομάδων από τις πανευρωπαϊκές και διεθνείς διοργανώσεις. Η απειλή αυτή δεν έγινε πράξη, η Ελλάδα τέθηκε όμως σε καθεστώς επιτήρησης για την επόμενη τριετία.

Οι ξένοι διαιτητές και το ξεχασμένο VAR

Στο επίκεντρο της συζήτησης γύρω από το ελληνικό ποδόσφαιρο, ειδικά με αφορμή τα προαναφερθέντα σοβαρά περιστατικά, βρέθηκε και κατά το 2018 η διαιτησία. Η γενικότερη δυσπιστία, ως αποτέλεσμα της σφοδρής μάχης συμφερόντων, και οι λογικές της προστασίας του «προϊόντος» από την αμφισβήτηση και τη συνεπακόλουθη απώλεια κερδών, επέβαλλαν αλλαγές. Ο πειραματισμός της ΕΠΟ με τον ορισμό ξένου διαιτητή στον τελικό Κυπέλλου ανάμεσα σε ΑΕΚ - ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ το Μάη, μετά και από όλα όσα είχαν προηγηθεί, έδωσε το έναυσμα για συνέχεια στην ίδια κατεύθυνση. Ετσι, μετά από σχεδόν 43 χρόνια, τη σεζόν 2018 - 2019 επέστρεψαν στα ελληνικά γήπεδα οι ξένοι διαιτητές, προς το παρόν για τα ντέρμπι.
Κατά τ' άλλα, αναμονή υπάρχει για την εφαρμογή του συστήματος ηλεκτρονικής υποβοήθησης των διαιτητών (VAR) και στα ελληνικά γήπεδα. Η συγκεκριμένη απόφαση πάρθηκε την περασμένη άνοιξη, στις συζητήσεις μεταξύ της κυβέρνησης και των UEFA - FIFA, με σκοπό την εφαρμογή του από την έναρξη της σεζόν 2018 - 2019. Παρά τις μεγαλοστομίες, το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε και η εφαρμογή του VAR μεταφέρθηκε για τον 2ο γύρο του πρωταθλήματος. Οπως φαίνεται, όμως, ούτε αυτό είναι πλέον εφικτό, με τις νεότερες και πιο ...αισιόδοξες πληροφορίες να κάνουν λόγο για πιθανή εφαρμογή του στον τελικό του Κυπέλλου το Μάη του 2019.