Οι παραγωγικές σχέσεις, το νομικό και πολιτικό εποικοδόμημα και η κοινωνική συνείδηση... (Καρλ Μαρξ)...

 

"...Στην κοινωνική παραγωγή της ύπαρξής τους οι άνθρωποι έρχονται αναπόφευκτα σε καθορισμένες σχέσεις, οι οποίες είναι ανεξάρτητες από τη θέλησή τους, δηλαδή σε σχέ-
σεις παραγωγής, που αντιστοιχούν σε μια ορισμένη βαθμίδα στην ανάπτυξη των υλικών δυνάμεων της παραγωγής. Το σύνολο αυτών των παραγωγικών σχέσεων αποτελεί 
την οικονομική δομή της κοινωνίας, την υλική βάση, πάνω στην οποία υψώνε-
ται ένα νομικό και πολιτικό εποικοδόμημα και στην οποία αντιστοιχούν καθο-
ρισμένες μορφές κοινωνικής συνείδησης. 
Ο τρόπος παραγωγής των συνθηκών της υλικής ζωής καθορίζει τη γενική διαδικασία της κοινωνικής, πολιτικής και διανοητικής ζωής. Δεν είναι η συνείδηση που καθορίζει την ύπαρξη των ανθρώπων, αλλά η κοινωνική τους ύπαρξη καθορίζει τη συνείδησή τους. 
Σε ένα στάδιο της ανάπτυξης, οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας έρχονται σε σύγ-κρουση με τις υφιστάμενες παραγωγικές σχέσεις, ή, για να εκφράσουμε το ίδιο πράγμα 
με νομικούς όρους, με τις σχέσεις της ιδιοκτησίας, μέσα στο πλαίσιο των οποίων ως τότε είχαν κινηθεί. Οι σχέσεις αυτές, από μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, μετατρέπονται σε δεσμά τους. Τότε αρχίζει μια εποχή κοινωνικής επανάστασης. 
Οι αλλαγές στην οικονομική βάση, οδηγούν συντομότερα ή αργότερα στο μετασχηματι-
σμό όλου του τεράστιου εποικοδομήματος.

Όταν μελετάμε τέτοιους μετασχηματισμούς, πρέπει πάντα να διακρίνουμε ανάμεσα 
στον υλικό μετασχηματισμό των οικονομικών όρων της παραγωγής, που μπορεί να καθοριστεί με την ακρίβεια της φυσικής επιστήμης, και τις νομικές, πολιτικές, θρησ-κευτικές, καλλιτεχνικές ή φιλοσοφικές μορφές, κοντολογίς, τις ιδεολογικές μορφές, 
με τις οποίες οι άνθρωποι συνειδητοποιούν αυτή τη σύγκρουση και τη διεξάγουν. 
Όπως δεν κρίνουμε ένα άτομο από την ιδέα που έχει για τον εαυτό του, έτσι δεν μπο-
ρούμε να κρίνουμε και μια εποχή μετασχηματισμού από τη συνείδησή της, αλλά, απεναντίας, αυτή η συνείδηση πρέπει να εξηγηθεί από τις αντιφάσεις της υλικής ζωής, 
από τη σύγκρουση που υπάρχει ανάμεσα στις κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις και 
στις παραγωγικές σχέσεις. Καμιά κοινωνική τάξη δεν εξαφανίζεται ποτέ προτού 
αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις που μπορεί να χωρέσει, και νέες 
και ανώτερες παραγωγικές σχέσεις ποτέ δεν αντικαθιστούν τις παλιές προτού 
οι υλικοί όροι για την ύπαρξή τους ωριμάσουν μέσα στους κόλπους της παλιάς 
κοινωνίας.

Η ανθρωπότητα θέτει έτσι στον εαυτό της μόνο τα προβλήματα εκείνα που μπορεί να 
λύσει, αφού η εγγύτερη εξέταση θα δείξει πάντα πως το ίδιο το πρόβλημα ανακύπτει μονάχα όταν υπάρχουν ήδη, ή τουλάχιστον βρίσκονται στη διαδικασία της διαμόρφω-
σής τους, οι υλικοί όροι για τη λύση του. Χονδρικά, ο ασιατικός, ο αρχαίος, ο φεουδαρ-
χικός και ο νεότερος αστικός τρόπος της παραγωγής μπορεί να χαρακτηριστούν ως οι εποχές ορόσημα στην πρόοδο της οικονομικής ανάπτυξης της κοινωνίας. Ο αστικός 
τρόπος παραγωγής είναι η τελευταία ανταγωνιστική μορφή της κοινωνικής διαδικα-
σίας παραγωγής, ανταγωνιστική όχι με την έννοια ενός ανταγωνισμού ατομικού, αλλά ανταγωνισμού που γεννιέται από τους κοινωνικούς όρους ζωής των ατόμων – οι παρα-γωγικές όμως δυνάμεις που αναπτύσσονται μέσα στην αστική κοινωνία δημιουργούν 
επίσης τους υλικούς όρους για την επίλυση αυτού του ανταγωνισμού. Με αυτό τον κοινωνικό σχηματισμό κλείνει συνεπώς η προϊστορία της ανθρώπινης κοινωνίας..."

*Απόσπασμα από την εισαγωγή του Καρλ Μαρξ, στο έργο του "Συμβολή στη Κριτική 
της Πολιτικής Οικονομίας", το οποίο δημοσιεύθηκε το 1859. 

Πρέσβης Βενεζουέλας: Παρά το γεγονός ότι κάθε μέρα η Βενεζουέλα ακούγεται στον Τύπο, πολύ λίγοι αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει στη χώρα μας

   

Από herko

Για την εσωτερική πολιτική και οικονομική κατάσταση της Βενεζουέλας, αλλά και στον αντίκτυπό που έχει στον υπόλοιπο κόσμο, μίλησε στο ΑΠΕ ο πρέσβης της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Αθήνα, Φαρίντ Φερνάντες
«Δυστυχώς ζούμε το εξής παράδοξο: παρά το γεγονός ότι κάθε μέρα η Βενεζουέλα ακούγεται στον Τύπο, πολύ λίγοι αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει στη χώρα μας». Πολλοί δημοσιογράφοι, εξήγησε, «ανακυκλώνουν ειδήσεις από ειδησεογραφικά πρακτορεία χωρίς να αναλύουν την πραγματικότητά μας και αυτό το κάνουν επειδή η Βενεζουέλα ‘πουλάει’, επειδή έχει μια αριστερή κυβέρνηση σε ένα δεξιό κόσμο». Αυτός είναι, υποστήριξε, και «ο λόγος της καρτουνίστικης προβολής μας καθημερινά».
Ο πρέσβης της Βενεζουέλας στην Ελλάδα επισήμανε πως η βία έχει σταματήσει και ανέδειξε την αναγκαιότητα οι περιφερειακές εκλογές και οι συζητήσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να είναι ένας χώρος για τη μείωση των κοινωνικών εντάσεων. «Είναι ευθύνη όλων μας απέναντι στις μελλοντικές γενιές» σημείωσε.
Συμπλήρωσε πως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη αναφέροντας συγκεκριμένα: «Δεν είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα, αποτελούμε μέρος μιας ηπείρου που ανέκαθεν υπέφερε από την αποικιοκρατία, από την εποχή του Χριστόφορου Κολόμβου, από τους Ισπανούς, τους Πορτογάλους, του Βρετανούς ή τις ΗΠΑ. Η οικονομία μας έχει σφυρηλατηθεί μέσα από αιώνες αποικιοκρατίας, για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Η κοινωνία μας έχει σφυρηλατηθεί μέσα από αιώνες ανισότητας μεταξύ μιας λευκής μειονότητας ευρωπαϊκής προέλευσης και μιας πλειοψηφίας μιγάδων, μαύρων και ιθαγενών. Η Μπολιβαριανή Επανάσταση, που ξεκίνησε από τον Πρόεδρο Τσάβες και η οποία σήμερα επιχειρεί να ενισχυθεί από τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο, επιδιώκει να σπάσει αυτό το αποικιακό καθεστώς». Η Μπολιβαριανή Επανάσταση αποτελεί την περίοδο της μεγαλύτερης οικονομικής ανάπτυξης στην ιστορία μας και της μεγαλύτερης μείωσης της φτώχειας και των ανισοτήτων, παρά τις σημερινές δυσκολίες, ενώ η δημοκρατία ενισχύθηκε με την ένταξη εκατομμυρίων πολιτών, πρωτύτερα παραγκωνισμένων στο πολιτικό προσκήνιο. Έχουμε υποστεί την αντίσταση της παλιάς ελίτ της Βενεζουέλας και των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι προσπάθησαν να σπείρουν τη βία στους δρόμους μας την περίοδο μεταξύ Απριλίου και Ιουλίου του τρέχοντος έτους, αλλά και να σαμποτάρουν την οικονομία μας με σκοπό τη δημιουργία χάους».
Σε αυτό το πλαίσιο, διαμήνυσε πως η Βενεζουέλα περνά μια νέα αποφασιστική περίοδο για την ενίσχυση της εθνικής της κυριαρχίας. «Η πολιτική κρίση έχει υποχωρήσει, αλλά εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε μια εύθραυστη οικονομική κατάσταση λόγω των κυρώσεων των ΗΠΑ και του σαμποτάζ της οικονομίας μας από τις ίδιες ελίτ» επισήμανε ο κ. Φερνάντες.
Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της Βενεζουέλας με την ΕΕ, έστειλε το μήνυμα ότι η επιβολή κυρώσεων σε βάρος της χώρας του θα έβλαπτε τις σχέσεις τους και τόνισε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο στο ρεύμα μιας θετικής εξέλιξης στη χώρα μας. «Θα ήταν κρίμα αν η ΕΕ, με την οποία έχουμε σχέσεις τόσο οικονομικές αλλά και πολιτιστικές και πολιτικές, ακολουθούσε το παράδειγμα του Προέδρου Τραμπ και της υπερσυντηρητικής του κυβέρνησης, εξαιτίας της πίεσης που ασκούν τα ακροδεξιά μας λόμπυ σε κάποιες κυβερνήσεις της ΕΕ» ανέφερε.
Σε ερώτηση για την πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο στη Μόσχα και στην Άγκυρα, είπε πως αυτή η περιοδεία στέφθηκε με επιτυχία και αποσαφήνισε πως «κατέστησε δυνατή την ενίσχυση των σχέσεών μας μέσω του σχεδιασμού συνεργασίας προς όφελος των λαών μας». Επισήμανε επίσης πως ο Νικολάς Μαδούρο επισκέφθηκε την Αλγερία και τη Λευκορωσία και προσέθεσε: «Η Βενεζουέλα έχει οικοδομήσει μέσω της Μπολιβαριανής Επανάστασης μια εξωτερική πολιτική ανεξάρτητη και κυρίαρχη που επέτρεψε στη δημιουργία σχέσεων με πληθώρα χωρών, πολιτικούς ηγέτες, διανοούμενους, καλλιτέχνες αλλά και κοινωνικά κινήματα. Η εξωτερική μας πολιτική βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό παρά τις διαφορές μας, την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και την καταπολέμηση κάθε είδους ιμπεριαλισμού».
Τέλος αναφέρθηκε και στις ημερινές περιφερειακές εκλογές και επισήμανε την ανάγκη να αποτελέσουν ένα χώρο για την αντιπαράθεση των πολιτικών ιδεών. «Από την περίοδο της αποικιοκρατίας έχουμε κληρονομήσει μια διαιρεμένη κοινωνία, στην καρδιά της οποίας υπάρχουν μεγάλες αντιφάσεις» παρατήρησε ο κ. Φερνάντες. Συγκεκριμένα, ανέφερε πως «η ακροδεξιά, κληρονόμος της λευκής ελίτ που κυβέρνησε τη χώρα επί αιώνες αλλά και της ελίτ του Ψυχρού Πολέμου, έχει θελήσει εκ νέου εδώ και λίγους μήνες να σπείρει τη βία στους δρόμους μας και να δημιουργήσει χάος, με σκοπό να ανακτήσει την εξουσία». Στον αντίποδα, υπογράμμισε πως «ο βενεζουελάνικος λαός έχει κατατροπώσει αυτή την ανεύθυνη στάση, συμμετέχοντας τον προηγούμενο Ιούλιο στις εκλογές για μια Συντακτική Εθνοσυνέλευση».

Η εξειδίκευση του αστικού σχεδιασμού προϋποθέτει βαριές θυσίες του λαού

Eurokinissi

Η πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, εκφράστηκε και με μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο των συνδικαλιστικών οργανώσεων και άλλων φορέων της περιοχής

Στη Λάρισα και από το βήμα του «4ου Αναπτυξιακού Συνεδρίου», συνεχίστηκε στις 10 - 11 Οκτώβρη, η προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να πείσει ότι όλοι μαζί, αφεντικά κι εργάτες, μονοπωλιακοί όμιλοι και λαϊκά στρώματα, πρέπει να «συστρατευτούμε για το εθνικό καλό», αυτό της «δίκαιης ή καθόλου ανάπτυξης», κατά τον πρωθυπουργό. Αρκεί, «όλοι εμείς μαζί να έχουμε τη διάθεση για συναινέσεις» με τους εκμεταλλευτές, «να απαλλαγούμε από "αγκυλώσεις"», όπως τα εργατικά και άλλα δικαιώματα, «να συνθέσουμε και να συζητήσουμε, χωρίς τις στρεβλώσεις του παρελθόντος», το πώς θα θωρακίσουμε την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου...

Το δίλημμα είναι ένα

Κοινός τόπος σε όλες τις ομιλίες ήταν η ανάγκη αλλαγής του «στρεβλού παραγωγικού μοντέλου και στη Θεσσαλία». Ο πρωθυπουργός είπε ότι αυτή «η στρέβλωση γέννησε την κρίση, τις παθογένειες, τους ημέτερους», ενώ ο δήμαρχος Λάρισας και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Καλογιάννης, είπε ότι «γίναμε σοφότεροι από την πολύμορφη κρίση», γι' αυτό να βάλουμε πλάτη όλοι «με δημοκρατικό διάλογο, για να γίνει η Λάρισα ακόμη πιο ανοιχτή σε επενδύσεις, ιδέες, τουρισμό», αφού «τώρα γνωρίζουμε το μοντέλο που χρεοκόπησε τη χώρα».
Κατά το γνωστό κατασκεύασμα, που σκοπεύει να μπερδέψει το λαό και να τον εγκλωβίζει στους στόχους του κεφαλαίου, η καπιταλιστική οικονομία και κοινωνία γίνεται «μοντέλο», χωρίζεται σε «καλούς» και «κακούς», «ικανούς να διαχειριστούν και ανίκανους», έντιμους και ανέντιμους, κάποιους που έχουν «καλό σχέδιο» (οι ίδιοι) και άλλους (οι προηγούμενοι) που είχαν «στρεβλό».
Οσο κι αν προσπαθούν με «σχήματα», «μοντέλα» και κάλπικες διαχωριστικές γραμμές να κρύψουν τις πραγματικές προτεραιότητες του αστικού σχεδιασμού, πανελλαδικά και στη Θεσσαλία, το πραγματικό δίλημμα δεν παρακάμπτεται. Κι αυτό είναι: Ανάπτυξη για ποιον; Για το κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τους μεγαλοαγρότες ή για τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους επαγγελματοβιοτέχνες, το λαό; Το σχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση έχει ήδη απαντήσει στο βασικό αυτό ερώτημα...

«Αγροτοβιομηχανικό κέντρο», αλλά για ποιον;

Με βάση τις αστικές προτεραιότητες, που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο, η Θεσσαλία προτάσσεται ως «αγροτοβιομηχανικό και τουριστικό κέντρο» με στόχους «τη μεγιστοποίηση των εξαγωγών, την ανάπτυξη στοχευμένων κλαδικών σχεδίων και επενδύσεων, την αναδιάρθρωση καλλιεργειών, με στροφή μεταξύ άλλων σε αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά»... Η πλειοψηφία των ομιλητών του συνεδρίου ασχολήθηκε με την ανάπτυξη αυτού του στόχου, επιχειρώντας να πείσει ότι «σε μας, τους ...πολίτες, θα αναδιανεμηθεί κοινωνικά η ανάπτυξη, τα οφέλη των επενδύσεων».
Ομως, κανείς δεν είπε, γιατί στις ήδη κερδοφόρες αγροτοδιατροφικές βιομηχανίες της περιοχής, οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν «συμμετέχουν στην αναδιανομή των κερδών», αλλά αντίθετα χτυπιούνται οι Συλλογικές τους Συμβάσεις και οι μισθοί, εντατικοποιείται και γίνεται λάστιχο η δουλειά τους, βιώνουν τη βαρβαρότητα των μνημονίων. Επίσης, κανείς δεν είπε γιατί το τρόφιμο που φτάνει στο τραπέζι της λαϊκής οικογένειας είναι ακριβό, ενώ ταυτόχρονα η τιμή που πουλάει ο αγρότης - παραγωγός είναι εξευτελιστική.
Περιγράψανε επίσης οι περισσότεροι το «νέο μοντέλο» αγρότη ως «σύγχρονο επιχειρηματία από εργάτη γης», «οργανωμένο σε ομάδες παραγωγών, με περιβαλλοντική συνείδηση και καινοτόμες τεχνολογίες».
Σε ποιους απευθύνονται; Στις μεγάλες επιχειρήσεις, αφού αυτοί μπορούν να διαθέσουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για σχέδια βελτίωσης της παραγωγής, «καινοτόμες τεχνολογίες» κ.ο.κ., και όχι βέβαια η μάζα των αγροτών, που «στενάζει» από την πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης, τη φορολεηλασία, την «μπότα» των μεγαλεμπόρων και των αγροτοβιομηχάνων. Σ' αυτούς και γι' αυτούς τους σκοπούς απευθύνονται τα κονδύλια του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης των εκατομμυρίων ευρώ.
Η ίδια η πραγματικότητα, εξάλλου, ακυρώνει την πολιτική φλυαρία που συνόδευσε τα παραπάνω, όπως ότι «όλοι (οι αγρότες) μπορούνε με την στροφή στην ποιότητα, με καινοτόμες δράσεις, με εκπαίδευση και επανεκπαίδευση», να το καταφέρουν αυτό. Η κυβέρνηση της «δίκαιης ανάπτυξης», όμως, πρέπει να απαντήσει γιατί από το 36% του αγροτικού πληθυσμού στη χώρα το 1980, σήμερα έχει απομείνει περίπου το 6% στην αγροτική παραγωγή.
Πρέπει να δώσει απάντηση, γιατί ο μέσος όρος κλήρου στην Ελλάδα σήμερα είναι στα 61 στρέμματα, ενώ πριν από χρόνια ήταν στα 44. Δεν μπορεί εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες να ήταν ανίκανοι για «ορθολογική διαχείριση της παραγωγής», ούτε «τεμπέληδες». Εκτός κι αν είναι και στις χώρες της ΕΕ το ίδιο «τεμπέληδες και ανίκανοι», γιατί στην ΕΕ ο μέσος όρος κλήρου είναι στα 161 στρέμματα.
Καπιταλιστική οικονομία σημαίνει επιτάχυνση των ρυθμών συγκέντρωσης της γης και παραγωγής, ως διαδικασία αντικειμενική, που δεν σταματά, αντίθετα επιταχύνεται με τις συνεργατικές μορφές καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και τις ομάδες παραγωγών, που προκρίνουν κυβέρνηση και ΚΑΠ. Φυσικά, η ταχύτητά της εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες, ιστορικούς, γεωγραφικούς, αλλά και την κατάσταση του κινήματος, πόσο καθυστερεί μέτρα που προωθούν αυτήν τη διαδικασία.

Με κριτήριο την καπιταλιστική κερδοφορία

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο εντάσσονται και τα έργα υποδομών.
Για παράδειγμα, πλευρά που αφορά ζωτικά την αγροτική παραγωγή και όλη την περιοχή της Θεσσαλίας είναι το έργο της εκτροπής του Αχελώου. Η στάση της κυβέρνησης είναι χαρακτηριστική: Προπαγανδιστικά ο πρωθυπουργός το παρουσίασε ως μη ρεαλιστικό, λόγω των αποφάσεων του ΣτΕ, ενώ η ίδια το έχει υπονομεύσει με κάθε τρόπο. Τα μικρά έργα που εξήγγειλε, είναι η ασπιρίνη, που είναι μεν αναγκαία, όμως δε λύνει το πρόβλημα της άρδευσης, ύδρευσης, τελικά της ερημοποίησης που απειλεί τη Θεσσαλία.
Τα κυβερνητικά στελέχη περηφανεύτηκαν για όσα κάνανε «που δεν μπόρεσαν» οι προηγούμενοι, όπως ο Ε65, η ΠΑΘΕ και άλλα σχετικά με τον κλάδο των μεταφορών, τις ηλεκτροδοτήσεις γραμμών του ΟΣΕ, το λιμάνι του Βόλου, το αεροδρόμιο της περιοχής. Εξήγγειλαν διάφορες μελλοντικές συμπράξεις, κοινοπραξίες και άλλες εμπορικές μορφές, με τον ΟΣΕ, τη ΓΕΩΣΕ, την ΕΡΓΟΣΕ και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας το επόμενο διάστημα.
Αυτά τα έργα είναι απαραίτητα με βάση τις στοχεύσεις τους, για να παίξει η Θεσσαλία «πραγματικό ρόλο διαμετακομιστικού κέντρου» λόγω της θέσης της. Η επίτευξη αυτού του στόχου διασφαλίζει στο εμπορικό, βιομηχανικό και άλλα τμήματα του κεφαλαίου γρήγορη μεταφορά των εμπορευμάτων, πράγμα που σημαίνει και πιο γρήγορη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, δηλαδή πιο γρήγορη κερδοφορία.
Πολλά από αυτά τα έργα είναι απαραίτητα στα λαϊκά στρώματα. Ομως το κριτήριο για την επιλογή τους δεν είναι αυτό. Ενας υπουργός μάλιστα, ειρωνευόμενος προφανώς τα συνθήματα των συνδικαλιστικών οργανώσεων που διαδήλωναν απ' έξω, σημείωσε ότι πρώτα «πρέπει να ανατραπεί το καπιταλιστικό τραπεζικό σύστημα και η ευρωπαϊκή πολιτική που χρηματοδοτεί μ' αυτό τον τρόπο» και μετά «να επιλεγούν έργα, που ικανοποιούν μόνο κοινωνικές ανάγκες».
Επιβεβαίωσε και μ' αυτόν τον τρόπο ότι κριτήριο της όποιας επένδυσης και από την πλευρά του κράτους στον καπιταλισμό, είναι η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και όχι βέβαια οι λαϊκές ανάγκες. Γι' αυτό και μια σειρά έργα, απαραίτητα για το λαό (π.χ. αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά) δεν είναι «επιλέξιμα». Γι' αυτό και όσα φτιάχνονται ο λαός τα χρυσοπληρώνει επανειλημμένα, είτε με τη μορφή της φορολογίας είτε καθημερινά χρησιμοποιώντας τα οδικά δίκτυα, τα μέσα μαζικής μεταφοράς με διόδια, με πανάκριβα εισιτήρια.
Παράλληλα, η διαμόρφωση της Θεσσαλίας και ως «τουριστικού» κέντρου περνά και μέσα από τη γρήγορη ανάπτυξη τέτοιων επενδύσεων στον κλάδο των μεταφορών, «συνδυάζοντας τα κρατικά και κοινοτικά κονδύλια με ιδιωτικά κεφάλαια, κι έτσι αποκαθιστώντας την συκοφαντημένη έννοια της συνεργασίας δημόσιου - ιδιωτικού τομέα».
Αυτές τις προτεραιότητες έθεσε ο υπουργός, μιλώντας για τη χρηματοδότηση των μεγαλοξενοδόχων και γενικά της τουριστικής επιχειρηματικότητας, με προτεραιότητες μάλιστα στο «θρησκευτικό και ιατρικό τουρισμό», υπενθυμίζοντας ότι «η χρονιά σημείωσε ρεκόρ για τη Θεσσαλία». Από αυτό το ρεκόρ, οι εργαζόμενοι της περιοχής στον κλάδο πρέπει να σκεφτούν τι (δεν) κέρδισαν σε δικαιώματα, μισθούς, παροχές, ποιότητα ζωής, όπως και ευρύτερα τα λαϊκά στρώματα σε αναψυχή - διακοπές.

Στην υπηρεσία του κεφαλαίου Εκπαίδευση και Ερευνα

Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε «κέντρο επιχειρηματικής καινοτομίας», που θα εγκατασταθεί στην «Κίτρινη αποθήκη», στο Βόλο, με χρηματοδότηση από εθνικούς πόρους, με σκοπό την ακόμα στενότερη σύνδεση του πανεπιστημίου με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Με αντίστοιχη λογική, η «Αβερώφειος» Γεωργική Σχολή εντάσσεται σε χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ, στο πλαίσιο του προγράμματος «ερευνώ, επιχειρώ, καινοτομώ», και με την επιδίωξη να παίξει έναν αντίστοιχο ρόλο στην αγροτική οικονομία.
Η σύνδεση της Εκπαίδευσης με την παραγωγή είναι αντικειμενικό ζήτημα σε κάθε κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Το θέμα είναι ποια συμφέροντα εκφράζει αυτή η σύνδεση. Σήμερα, η αξιοποίηση της Ερευνας, των νέων τεχνολογιών, τα «χρηματοδοτικά κίνητρα για τη χρηματοδότηση της Ερευνας και των καινοτομιών» έρχονται να υπηρετήσουν τις προτεραιότητες των επενδυτών, που θα παραγγέλνουν κυριολεκτικά την έρευνα στους κλάδους που τους ενδιαφέρουν, όπως αγροδιατροφικό, τουριστικό, Υγεία, Μεταφορές, Ενέργεια.
Την ίδια στιγμή, ερευνητές, μεταπτυχιακοί, νέοι επιστήμονες, που σπούδασαν με όλες τις δυσκολίες, είναι αυτοί που θα «καινοτομούν» για λογαριασμό των επενδυτών, χωρίς εργασιακά και άλλα δικαιώματα. Ενώ για τη μεγάλη μάζα των φοιτητών, οι σπουδές μετατρέπονται σε ένα όλο και πιο ακριβό εμπόρευμα.
Αυτή η ανάπτυξη έχει την αντίστοιχη έκφραση και στις υπόλοιπες υπηρεσίες, όπως της Υγείας, του Πολιτισμού. Γι' αυτόν το λόγο προτάθηκε, για παράδειγμα, η δημιουργία «ογκολογικού κέντρου έρευνας ανδρονικής θεραπείας» με νέες τεχνολογίες, αλλά δεν ειπώθηκε κουβέντα για την Υγεία ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό, την εμπορευματοποίηση των κρατικών δομών Υγείας. Γι' αυτό η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας βάφτισε «ισχυρό κράτος κοινωνικής προστασίας» τα ψίχουλα για τους εξαθλιωμένους που αφήνει πίσω η αντιλαϊκή πολιτική. Αυτός είναι ο «κοινωνικός χαρακτήρας» του κράτους, απόλυτα συνεπής με τις ανάγκες της τάξης που αυτό υπηρετεί.

Στη μάχη με τα συμπεράσματά μας

Η γοητευτική ετικέτα που δώσανε στην περιοχή ως «πυλώνα» του εθνικού αναπτυξιακού τους σχεδίου, επιχειρεί να σπείρει για ακόμη μια φορά τη μαζική παραπλάνηση ότι «κάτι καλύτερο θα έρθει» ή έστω την πλάνα ελπίδα «μήπως κάτι μπορεί να αλλάξει, πόσο χειρότερα μπορούν να πάνε τα πράγματα».
Η κυβέρνηση απευθύνεται σε όλους εκείνους και εκείνες, που μαζί με τις προηγούμενες κυβερνήσεις μετέτρεψαν σε υποζύγια, που κουβαλάμε τα μνημόνια και τις «εποπτείες», τα χρέη και τα ελλείμματα της τάξης που υπηρετούν. Ποντάρει στην υποχώρηση του κινήματος, στην απογοήτευση, στις χαμηλές απαιτήσεις, στο ότι οι παραγωγοί του πλούτου δεν έχουν αποφασίσει να μπούνε στον ταξικό αγώνα. Οι θυσίες που τους ζητά είναι χωρίς ημερομηνία λήξης.
Στον ίδιο κόσμο απευθυνόμαστε κι εμείς, μ' αυτόν επιδιώκουμε να συζητήσουμε τη διέξοδο που προτείνει το Κόμμα μας. Οι Κομματικές Οργανώσεις στη Θεσσαλία, ενόψει και του «αναπτυξιακού συνεδρίου», οργάνωσαν πολιτικές εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις και τα χωριά της περιοχής, συζήτησαν με χιλιάδες εργαζόμενους και ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων. Η δουλειά αυτή εκφράστηκε και στην αγωνιστική απάντηση που δόθηκε με τη μαζική πανθεσσαλική κινητοποίηση ταξικών - αγωνιστικών φορέων στη Λάρισα.
Είναι μπροστά μας αυτή η συζήτηση μέσα στο κίνημα, είναι στο χέρι μας να την κρατήσουμε ζεστή, φτάνοντας πλατιά στην εργατική τάξη. Είναι στο χέρι μας η δουλειά μας να γίνει πιο αποτελεσματική ώστε να εμπνέει, να πείθει, τελικά να εντάσσει περισσότερους εργαζόμενους, αγρότες, νέους στην πάλη, στον οργανωμένο αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και τους σχεδιασμούς του.

Της
Μαρίας ΓΑΒΑΛΑ*
* Η Μαρία Γαβαλά είναι μέλος της ΚΕ και του Γραφείου της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ

Μύθοι και αλήθειες στα σκοτεινά «σοκάκια» του αντικομμουνισμού... 1ο Μέρος

Στα «σοκάκια» της αντισοβιετικής και αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, εκεί που τις μέρες αυτές πολλοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης συνωστίζονται ενόψει και της 100ής επετείου της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, δε συχνάζουν μόνο «κύριοι καθηγητές», υπερασπιστές των μνημονίων και θεωρητικοί του «ραφινάτου» αντικομμουνισμού και του αντισταλινισμού.
Συχνάζει και το γνώριμο είδος των αντικομμουνιστών του «κονσερβοκουτιού», διάφορα φασιστοειδή, χρυσαυγίτες και «ψεκασμένοι», που δεν κρύβουν τη λύσσα τους για τη Σοβιετική Ενωση, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και πολύ περισσότερο τα όσα αυτή σηματοδοτεί για την ταξική πάλη στο σήμερα. Το «είδος» αυτό μάλιστα προσπαθεί να αξιοποιήσει την άγνοια ιδιαίτερα νέων που δεν γνώρισαν το σοσιαλισμό, αλλά και τους τόνους «γλίτσας» που έχουν πετάξει οι αστοί στο σοσιαλισμό, αναμασώντας παλιές, χρεοκοπημένες και πολλαπλά απαντημένες ιστορικές «αλήθειες», κατασκευασμένες, πότε στα σαλόνια και τα πανεπιστήμια των αστών και πότε - συχνότερα - σε υπόγεια λογής υπηρεσιών. Ανάμεσα στα άλλα, παραθέτουμε μερικά από τα πιο «αγαπημένα» ψέματα και συκοφαντίες για την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Το «σφραγισμένο τρένο»...

Ενα από τα αγαπημένα όσο και αστεία μυθεύματα των φασιστοειδών, αλλά όχι μόνο, είναι ότι ο ηγέτης των μπολσεβίκων, ο Λένιν, ήταν... πράκτορας των Γερμανών. Τη «βαριά» αυτή κατηγορία μάλιστα την «στοιχειοθετούν» με τον ίδιο τρόπο που τη «στοιχειοθετούσαν» το καλοκαίρι του 1917 οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες και η λεγόμενη «Προσωρινή Κυβέρνηση» (η αστική κυβέρνηση που προέκυψε μετά την αστική επανάσταση το Φλεβάρη του '17), τότε που επιχείρησε να σύρει τον Λένιν και άλλους ηγέτες των μπολσεβίκων σε δίκη ως «προδότες»: Ο Λένιν, έλεγαν, και άλλα στελέχη των μπολσεβίκων, μετά την επανάσταση το Φλεβάρη του 1917, έφτασαν στη Ρωσία (από τη Ζυρίχη όπου βρίσκονταν ως πολιτικοί πρόσφυγες), μέσω Γερμανίας. Πρόκειται για το περιβόητο «σφραγισμένο τρένο», με το οποίο οι Γερμανοί υποτίθεται ότι έστειλαν τον Λένιν στη Ρωσία... με αποστολή.

Από την ιμπεριαλιστική επέμβαση ενάντια στο νεοσύστατο Σοβιετικό κράτος. Στη φωτογραφία, Ελληνες φαντάροι στην Οδησσό

Ποια είναι η ιστορική αλήθεια; Οτι με το ξέσπασμα της αστικοδημοκρατικής επανάστασης, το καθήκον της επιστροφής των μπολσεβίκων που ήταν εξόριστοι (και βεβαίως του ίδιου του Λένιν) στη Ρωσία έμπαινε επιτακτικά. Ο Λένιν όμως δεν μπορούσε να επιστρέψει περνώντας από τα εδάφη που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της Αντάντ για τον πολύ απλό λόγο ότι, σε αντίθεση με την «Προσωρινή Κυβέρνηση» και τους οπορτουνιστές που υπηρετώντας τα συμφέροντα της αστικής τάξης διατηρούσαν τη Ρωσία στο σφαγείο του Α' Παγκόσμιου Πολέμου (στο πλευρό της Αγγλίας και της Γαλλίας)¹, οι μπολσεβίκοι, από συνεπείς ταξικές θέσεις, αποκάλυπταν σταθερά το περιεχόμενο του πολέμου ως ιμπεριαλιστικού, για τα συμφέροντα δηλαδή της αστικής τάξης, ζητούσαν να αποχωρήσει η Ρωσία από τον πόλεμο και πάλευαν, όπως και έγινε, για την ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών ως το μόνο δρόμο για να σταματήσει η εργατική τάξη να χύνει το αίμα της στα πεδία του πολέμου των ιμπεριαλιστών.
Να και γιατί η μόνη επιλογή του Λένιν και των συντρόφων του ήταν να αξιοποιήσουν τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, και συγκεκριμένα το κίνητρο της Γερμανίας, που πίστευε ότι η επιστροφή του Λένιν θα συνέβαλλε στην έξοδο της Ρωσίας από τον πόλεμο και στην αποδυνάμωση των αντιπάλων της.
Για το λόγο αυτό με τη μεσολάβηση δύο Ελβετών σοσιαλιστών, των Γκριμ και Πλάτεν, ήρθε σε συμφωνία με τον πρέσβη της Γερμανίας στην Ελβετία για να μεταβεί μέσω γερμανικού εδάφους σε κάποιο λιμάνι της Βαλτικής, με τον κίνδυνο βέβαια να κατηγορηθεί από τους εχθρούς του ως πράκτορας του Κάιζερ αλλά και να συλληφθεί από τους Γερμανούς που φοβούνταν τη μετάδοση της επανάστασης στη Γερμανία.
Η περιβόητη «μυστική συμφωνία» με τους Γερμανούς ήταν μια βεβαίωση, που υπέγραψαν στις 9/4/1917 οι Ρώσοι πολιτικοί πρόσφυγες, η οποία πιστοποιούσε τη γνώση και από τις δύο πλευρές - από τον Πλάτεν με τη γερμανική πρεσβεία, από τη μια, και από τους επιβάτες, από την άλλη - των όρων του ταξιδιού μέσω της Γερμανίας καθώς και των ευθυνών που αναλάμβαναν και οι μεν και οι δε αναφορικά με το ταξίδι.
Η επιστολή έλεγε: «Εγώ ο κάτωθι υπογεγραμμένος πιστοποιώ με την υπογραφή μου: 1) ότι οι όροι που καθορίστηκαν από τον Πλάτεν με την γερμανική πρεσβεία μού ανακοινώθηκαν, 2) ότι θα συμμορφώνομαι προς τις εντολές του διευθυντή του ταξιδιού Πλάτεν, 3) ότι μου κοινοποιήθηκε είδηση δημοσιευμένη στην εφημερίδα "Πτι Παριζιέν", σύμφωνα με την οποία η ρωσική Προσωρινή Κυβέρνηση απειλεί να φέρει στο δικαστήριο με την κατηγορία της έσχατης προδοσίας εκείνους τους Ρώσους υπηκόους που θα ταξιδέψουν μέσω Γερμανίας, 4) ότι αναλαμβάνω καθ' ολοκληρία την πολιτική ευθύνη για το ταξίδι μου, 5) ότι από τον Πλάτεν μού παρασχέθηκε εγγύηση για ταξίδι μόνο μέχρι τη Στοκχόλμη».
Εξάλλου, για το αν ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι ήταν «πράκτορες» των Γερμανών αποδείχθηκε περίτρανα στη συνέχεια όταν, πρωτοστατώντας στην επανάσταση και παίρνοντας η εργατική τάξη την εξουσία, πάλεψαν ενιαία εναντίον όλων των ιμπεριαλιστών εισβολέων, Αγγλογάλλων και Γερμανών, Αμερικανών κ.λπ., όταν στήριξαν την επανάσταση στην ίδια τη Γερμανία.
Να ποια είναι τα «τεκμήρια» για τον Λένιν ως... πράκτορα των Γερμανών. Οπως και τότε έτσι και τώρα, οι «συγκλονιστικές αποκαλύψεις» των αστών στο στόχαστρο έχουν τη θέση των μπολσεβίκων για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη διέξοδο από αυτόν για την εργατική τάξη, θέση που με την αποφασιστική δράση της εργατικής τάξης, με ηγέτη το Κόμμα της, επιβεβαιώθηκε από την ίδια τη ζωή με τη νικηφόρα Οκτωβριανή Επανάσταση και το τσάκισμα της αστικής εξουσίας.

Ο «κεμαλομπολσεβικισμός»

Με το περιβόητο επιχείρημα του «κεμαλομπολσεβικισμού», που λέει ότι η συνεργασία της νεαρής σοβιετικής εξουσίας με το κίνημα του Κεμάλ στην Τουρκία οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή και στη σφαγή των Ελλήνων του Πόντου, οι σημερινοί φασίστες δεν πρωτοτυπούν. Το ίδιο επιχείρημα αποτέλεσε αναπόσπαστο τμήμα του οπλοστασίου του αντικομμουνισμού των πολιτικών τους προγόνων, από τη δικτατορία του Πάγκαλου μέχρι τη χούντα των συνταγματαρχών, αλλά και άλλων αστικών κυβερνήσεων².
Ανάμεσα σε πολλούς, απάντηση στα μυθεύματα έχει δώσει ο... αρχιεπίσκοπος Τραπεζούντας Χρύσανθος, ο οποίος, αναφερόμενος στα γεγονότα, τόνισε πως «όταν η νέα σοβιετική εξουσία έβγαλε τη χώρα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δεν εγκατέλειψε τον ελληνισμό του Πόντου στο έλεος των τσέτηδων. Τον βοήθησε και πάλι να αμυνθεί». Για να προσθέσει, σε μια άλλη περίπτωση, πως «οι άθεοι κομμουνιστές εφάνησαν περισσότερον χριστιανοί από τους "χριστιανούς" Αγγλογάλλους»³.
Μάλιστα, παρότι η Ελλάδα είχε ήδη επέμβει στρατιωτικά εναντίον της επαναστατημένης Ρωσίας (Ουκρανική Εκστρατεία, 1919 - 1920), οι μπολσεβίκοι επιχείρησαν να έρθουν σε συνεννόηση με τους Ποντίους με σκοπό τη στήριξη του αγώνα τους, προσφέροντας υλικο-στρατιωτική βοήθεια. Στις 27 Απρίλη 1920, ο Ελληνας πρόξενος στην Τιφλίδα ενημέρωσε σχετικά με επιστολή του στον ύπατο αρμοστή Κανελλόπουλο (ο οποίος με τη σειρά του το γνωστοποίησε στο υπουργείο των Εξωτερικών), για τις προθέσεις αυτές. Η απάντηση που έλαβαν οι μπολσεβίκοι στην πρότασή τους για βοήθεια του αγώνα του ποντιακού ελληνισμού ήταν τόσο άμεση όσο και κατηγορηματικά αρνητική⁴.
Η σοβιετο-τουρκική προσέγγιση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο εφαρμογής της πολιτικής για την υποστήριξη των εθνικοαπελευθερωτικών, αντιαποικιακών κινημάτων, με τη νεαρή σοβιετική κυβέρνηση να βοηθάει υλικά και στρατιωτικά το κίνημα του Κεμάλ, ως κίνημα αστικο-εθνικοαπελευθερωτικό, το οποίο αντιμαχόταν τη φεουδαρχία, την ιμπεριαλιστική διείσδυση και το διαμελισμό μιας χώρας, χωρίς να συμμερίζεται το ιδεολογικό του περιεχόμενο, το οποίο ήταν εθνικιστικό - αστικό, ή τις μεθόδους εφαρμογής του, αλλά και συνυπολογίζοντας το διεθνή συσχετισμό δυνάμεων (καπιταλιστική περικύκλωση, ξένη στρατιωτική επέμβαση, κ.λπ.) και τους κινδύνους που απέρρεαν από μια ενδεχόμενη μετατροπή της Τουρκίας σε στρατηγικό προγεφύρωμα εναντίον της σοβιετικής εξουσίας.
Τι έκανε η ελληνική αστική τάξη την ίδια περίοδο; Χρησιμοποίησε τους ελληνικούς πληθυσμούς του Πόντου αποκλειστικά και μόνο ως στρατηγικό αντιπερισπασμό ή διαπραγματευτικό χαρτί, προκειμένου να πετύχει τη διεύρυνση της επικράτειας του ελληνικού κράτους στην Ανατολική Θράκη ή (και) τη Μ. Ασία, ως αντάλλαγμα για τις καλές της υπηρεσίες στο πλευρό των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, και σε αντιπαράθεση με την τουρκική αστική τάξη, που στο πλαίσιο της συγκρότησης του δικού της έθνους - κράτους και μην μπορώντας να αφομοιώσει το - άκρως επικίνδυνο για τα συμφέροντά της - εγχώριο ελληνικό κεφάλαιο, έστρεψε τις ενέργειές της προς τον αφανισμό του⁵.
Αξίζει να σημειωθεί και κάτι ακόμα: Λίγο πριν ο τυχοδιωκτισμός της αστικής τάξης στη Μικρά Ασία λάβει τέλος, τότε που αξιωματικοί του ελληνικού αστικού κράτους, όπως ο ύπατος αρμοστής της Σμύρνης, Στεργιάδης, απέτρεπε τον εκεί ελληνικό πληθυσμό να εγκαταλείψει έγκαιρα την περιοχή, με το σκεπτικό ότι «καλύτερα να μείνουν εδώ (σ.σ. στη Μ. Ασία) να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα», η Σοβιετική Ρωσία επιχείρησε να μεσολαβήσει μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής πλευράς, προκειμένου να επιτευχθεί ειρηνική λύση.
Παρότι μεταξύ των δύο κρατών δεν υπήρχαν διπλωματικές σχέσεις, απεσταλμένος της Τρίτης Διεθνούς και του υπουργείου Εξωτερικών και Στρατιωτικών της Σοβιετικής Ρωσίας κατέφθασε τον Απρίλη του 1922 μυστικά στην Ελλάδα, και μέσω του τότε Γενικού Γραμματέα του ΣΕΚΕ(Κ), Γιάννη Κορδάτου, μετέφερε στην ελληνική κυβέρνηση τη σοβιετική πρόταση, που περιελάμβανε την υπογραφή ανακωχής ανάμεσα στην Ελλάδα και τον Κεμάλ και προέβλεπε καθεστώς αυτονομίας για την περιοχή της Μικράς Ασίας. Ως αντάλλαγμα ζητούσε από την ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει, έστω και ντε φάκτο, τη σοβιετική εξουσία. Ο ηγέτης του ΣΕΚΕ(Κ) συναντήθηκε με τον Ν. Στράτο (αντιπολίτευση τότε) και τον Α. Καρτάλη (υπουργό στην κυβέρνηση Γούναρη) προκειμένου να τους μεταφέρει τις σοβιετικές προτάσεις, χωρίς, ωστόσο, θετικό αποτέλεσμα. Ο τελευταίος μάλιστα, όπως γράφει ο ίδιος ο Κορδάτος, τον έβρισε και τον έδιωξε⁶.
Οταν πρωτοκατασκευάστηκε το ιδεολόγημα του «κεμαλομπολσεβικισμού» στόχος ήταν να αναχαιτιστεί η ριζοσπαστικοποίηση των προσφυγικών μαζών, να χτυπηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο είχε τεθεί επικεφαλής στην οργάνωση των διεκδικήσεών τους απέναντι στο αστικό κράτος και τους εργοδότες. Ταυτόχρονα, σκοπός ήταν να μετατοπιστούν στους κομμουνιστές οι ευθύνες από τους κατεξοχήν υπαίτιους για την καταστροφή του ελληνισμού της Ανατολής. Ο κίνδυνος να συνειδητοποιήσουν οι λαοί ότι πηγή των πολέμων, της εξόντωσης ολόκληρων εθνών, αποτελούν οι καβγάδες των αστικών τάξεων για τη μοιρασιά της λείας ήταν και τότε, όπως τώρα, μεγάλος. Αυτό παλεύουν να κρύψουν και τα κάθε λογής φασιστοειδή, τα μαντρόσκυλα του συστήματος, που με «εθνικές» φανφάρες υπερασπίζονται τους πολέμους «για τ' αφέντη το φαΐ».
Παραπομπές
1. Μια από τις πρώτες πράξεις του Κερένσκι ήταν να δεσμευτεί στους Αγγλογάλλους της Ανταντ ότι η Ρωσία θα συνεχίσει τον πόλεμο στο πλευρό τους. Χαρακτηριστικό είναι δε ότι ο Πλεχάνοφ, που συντάχθηκε με τη θέση αυτή, επέστρεψε στη Ρωσία «μετά βαΐων και κλάδων».
2. Το 2008, το εν λόγω κατασκεύασμα είχε βρει το δρόμο του ακόμα και για τις Πανελλήνιες, προκαλώντας πολλές αντιδράσεις, αφού οι δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι κλήθηκαν να «στοιχειοθετήσουν» το «γιατί η συνεργασία Κεμάλ - μπολσεβίκων λειτούργησε ως ταφόπετρα του ποντιακού ζητήματος»...
3. Διδώ Σωτηρίου (1985) «Η Μικρασιατική Καταστροφή και η στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο» (Αθήνα, «Κέδρος») σελ. 89 - 90 και εφημερίδα «ΝΕΑ» 1/9/1972. Τα στοιχεία για την ενότητα αυτή από το άρθρο του Α. Γκίκα, «Η διαστρέβλωση της Ιστορίας: Διαβατήριο για την εκπλήρωση των ονείρων χιλιάδων υποψήφιων φοιτητών», «Ριζοσπάστης», 8/6/2008.
4. Τα σχετικά έγγραφα του υπουργείου των Εξωτερικών παρατίθενται στο Φωτιάδης Κ. (2004), «Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου», Αθήνα, Ιδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, σελ. 455.
5. Ενδεικτικά, βλέπε περισσότερα σε: Ν. Παπαγεωργάκη, «Πτυχές από τη σφαγή των Ελλήνων του Πόντου», ΚΟΜΕΠ, τ. 4, και στο Κ. Αυγητίδη, «Οι Ελληνοπόντιοι και η νεαρή σοβιετική εξουσία», στο ίδιο τεύχος, όπως επίσης και στο Α. Γκίκα, «Ο ποντιακός ελληνισμός στη Σοβιετική Ενωση - Μύθος και πραγματικότητα», ΚΟΜΕΠ, τ. 4-5.
6. Βλέπε Κορδάτος Γ. (1955) «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τόμος XIII (Αθήνα: «20ός αιώνας») σελ. 567

Τ. Γαλ.

Για την Οικονομική Εξόρμηση Νοέμβρη - Δεκέμβρη 2017

Η Κεντρική Επιτροπή καλεί τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους οπαδούς και φίλους να δώσουν με αποφασιστικότητα τη μάχη για την επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης Νοέμβρη - Δεκέμβρη 2017.

Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους, στους βιοπαλαιστές, στη νεολαία, σε κάθε φίλο του Κόμματος, σε όλους εκείνους που εκτιμούν την πάλη και την προσφορά του στο λαό και το κίνημα, που αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ μια μαχητική δύναμη υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Τους καλούμε να συμβάλλουν από το υστέρημά τους, για την επιτυχία της Εξόρμησης.
Η φετινή Οικονομική Εξόρμηση πραγματοποιείται παραμονές του 2018, τη χρονιά που γιορτάζουμε τα 100 χρόνια του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Το ΚΚΕ άντεξε και αντέχει εδώ και έναν αιώνα γιατί εκφράζει το πραγματικά νέο, τη μόνη διέξοδο από τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, την πάλη για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Αντεξε κι αντέχει, όμως, επιπλέον γιατί σε όλη την ιστορική του διαδρομή στηρίχτηκε στην εργατική τάξη, στο λαό. Αυτοί ήταν οι βασικοί αιμοδότες του ΚΚΕ, ακόμη και στα πιο δύσκολα, τα πιο «μαύρα» χρόνια.

Η οικονομική στήριξη στο ΚΚΕ ενισχύει τη δράση του μέσα στην εργατική τάξη, στο λαό, για να πάρουν πίσω οι εργαζόμενοι όσα έχασαν στα χρόνια της κρίσης, για να διεκδικήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους. Συμβάλλει στην ενίσχυση της πάλης του λαού απέναντι στην επίθεση διαρκείας του κεφαλαίου, της πάλης που βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Είναι ενίσχυση της δύναμης που μάχεται για το δίκιο του λαού, για να ανοίξει ο δρόμος της ελπίδας και της προοπτικής για μια κοινωνία χωρίς ανεργία, φτώχεια και πολέμους.

Η οικονομική στήριξη στο ΚΚΕ δίνει απάντηση στον αντικομμουνισμό, στη διαστρέβλωση και τη συκοφάντηση των θέσεων του ΚΚΕ, στην παραχάραξη, στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας από την ΕΕ, τα αστικά επιτελεία, τα οποία επιδιώκουν να μη μάθουν, να μη διδαχτούν οι νεότερες γενιές από τις ηρωικές σελίδες της λαϊκής πάλης στη χώρα μας και διεθνώς.
Βοηθά το Κόμμα της εργατικής τάξης να αναπτύσσει και να εκλαϊκεύει τις θέσεις του για τους αγώνες, να μάχεται για την ιστορική αλήθεια, να προβάλλει το επαναστατικό και προοδευτικό έργο του λαού. Να αναπτύσσει τη διεθνιστική δράση και αλληλεγγύη, να συνεχίζει και να εντείνει τις προσπάθειές του για την αναγκαία ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.
Το ΚΚΕ επιδιώκει με αποφασιστικότητα να στηρίζεται οικονομικά στα μέλη και τους φίλους του. Αυτή είναι η απάντηση στα εμπόδια που προσπαθούν να θέσουν, με βάση τους τελευταίους αντιδραστικούς νόμους των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Με αυτούς τους νόμους καθορίζεται να δίνονται στις κρατικές υπηρεσίες τα ονόματα και τα στοιχεία απλών ανθρώπων που με ένα μικρό ποσό στηρίζουν ένα κόμμα. Αυτά τα αντιδραστικά μέτρα δεν πρόκειται να τα αποδεχτούν το ΚΚΕ και ο λαός.

Το ΚΚΕ απευθύνεται σε όσους στήριξαν το 2015 τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα νιώθουν απογοητευμένοι. Απευθύνεται σε όσους δεν θέλουν να δώσουν άφεση αμαρτιών στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, που πρωτοστάτησαν στο τσάκισμα του λαού τα προηγούμενα χρόνια. Η λύση δεν βρίσκεται στη συνεχή εναλλαγή ίδιας κοπής κομμάτων, που όταν χρεοκοπεί ο ένας ετοιμάζεται ο άλλος να τον αντικαταστήσει. Δεν βρίσκεται στην εναλλαγή των κυβερνήσεων του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ.

Η ελπίδα, η προοπτική βρίσκεται στη συμπόρευση με το ΚΚΕ για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ισχυροποίηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, στο δρόμο της ρήξης με το σύστημα και την εξουσία του. Εδώ είναι η θέση του ανέργου, του εργάτη, του φτωχού αγρότη και αυτοαπασχολούμενου, των γυναικών και των παιδιών της λαϊκής οικογένειας.
Το ΚΚΕ μάχεται για να δυναμώσουν η εργατική - λαϊκή ετοιμότητα και πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια, στα σενάρια αλλαγής συνόρων, σε κάθε εμπλοκή της χώρας σε αυτά τα σχέδια. Αυτά τα σχέδια υπηρετεί η λεγόμενη «γεωστρατηγική αναβάθμιση», του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων, η οποία στην ουσία είναι η αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.
Απευθυνόμαστε άνθρωπο τον άνθρωπο, στα εργοστάσια, στις γειτονιές, για να φτάσει μαζί με το κουπόνι και η πρόταση του Κόμματος. Για να υπερκαλυφθούν όλοι οι στόχοι των Οργανώσεων.

Τιμάμε τα 100 χρόνια της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία το 1917. Δυναμώνουμε τις συζητήσεις, τις εκδηλώσεις που οργανώνονται αυτήν την περίοδο σε όλη την Ελλάδα. Αντλούμε δύναμη από το κορυφαίο κοσμοϊστορικό γεγονός του 20ού αιώνα που απέδειξε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος, ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε μια ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο σοσιαλισμός παραμένει επίκαιρος
αναγκαίος και ρεαλιστικός!
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2017

Σαλιαρίσματα

«Δεν ανταποκρίνεται στα σημερινά δεδομένα το "Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι"»... Σε αυτό το «συμπέρασμα» κατέληξε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Σάκης Παπαδόπουλος σε συνέντευξή του με αφορμή την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ. Ποια είναι τα σημερινά δεδομένα κατά τον βουλευτή; Το ότι «υπάρχουν πάρα πολλοί φονιάδες, που έχουν αντικαταστήσει αυτό το σύνθημα...», εννοώντας τους «φονταμενταλιστές τρομοκράτες». Είδατε τετράγωνη λογική; Επειδή το κράτος των ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εξέθρεψαν δολοφόνους όπως ο ISIS, πλέον έπαψαν οι ίδιοι να είναι φονιάδες, άρα ο λαός δεν πρέπει να απαιτεί τη μη εμπλοκή στα σχέδιά τους... Πλέον, κατά τη γνώμη της κυβέρνησης, οι εργαζόμενοι πρέπει να ευγνωμονούν τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για το «θεάρεστο» έργο τους στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μ. Ανατολή, στην Ουκρανία κ.α. Είναι και αυτό μια απόδειξη ότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο στα σαλιαρίσματα με την αμερικανική κυβέρνηση και την προσπάθεια αθώωσης των ΗΠΑ, ως ηγέτιδας ιμπεριαλιστικής δύναμης. Ισως κάποιος να τους σφύριξε ότι όσο περισσότερα πουν, τόσο πιο γλυκός θα είναι ο ύπνος του πρωθυπουργού στο «Blair House», τον προεδρικό ξενώνα του Λευκού Οίκου, όπου διαμένουν οι εξαίρετοι μόνο προσκεκλημένοι του Αμερικανού Προέδρου...

ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ

Πολύπλοκοι οι παράγοντες που επιδρούν

Πριν από λίγες μέρες ψηφίστηκε στη Βουλή ο νόμος για τη «Νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου». Σύμφωνα με αυτόν, αρκεί μια αυτοπρόσωπη δήλωση - αίτηση για την έκδοση δικαστικής απόφασης αλλαγής του αναγραφόμενου φύλου στα νομικά έγγραφα ενός ατόμου. Δεν προϋποθέτει καμιά επιστημονική γνωμάτευση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το αστικό κράτος νομοθετεί στηριζόμενο σε αντιεπιστημονικές θεωρίες που εξαϋλώνουν πλήρως τα βιολογικά στοιχεία του φύλου. Θεωρούν, δηλαδή, ότι ο φυλετικός διαχωρισμός άνδρας - γυναίκα δεν είναι αντικειμενικό γεγονός, αλλά το φύλο είναι ένα «κοινωνικό κατασκεύασμα».

Ομως, τι λέει η επιστήμη για το θέμα του φύλου; Τις τελευταίες δεκαετίες έχει γίνει μεγάλη πρόοδος στην κατανόηση του ζητήματος. Αποδεικνύεται ότι οι παράγοντες καθορισμού του φύλου είναι πολλοί, πολύπλοκοι και συχνά δυσνόητοι. Η άγνοια της ύπαρξής τους ή η αγνόησή τους δεν μπορεί να οδηγήσει σε εμπεριστατωμένες αποφάσεις, που θα καθορίσουν τη ζωή ενός παιδιού ή νέου ανθρώπου. Στην περίπτωση που η απόφαση ενός ατόμου δεν βασίζεται στη γνώση όλων των παραγόντων μέσω της επιστημονικής κοινωνικής στήριξης, μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικές συνέπειες για την ψυχική και σωματική του υγεία. Μπορεί η οικογένεια να έχει από μόνη της τα κριτήρια και τα εφόδια για να χειριστεί ένα τόσο σύνθετο ζήτημα, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις νέων στην εφηβεία; Η επιστημονική γνωμοδότηση είναι αναγκαία για να αποφεύγονται υποκειμενισμοί και αυθαιρεσίες.
Μικρές γενετικές διαφορές οδηγούν στην εμφάνιση ολόκληρου φάσματος συνεπειών στην τελική διαμόρφωση ορισμένων βιολογικών χαρακτηριστικών του φύλου. Πρόκειται για απουσία ή μεταλλάξεις σε χρωμοσώματα και γονίδια, διαφοροποιήσεις σε ορμόνες κατά τη διάρκεια της κύησης και ανάπτυξης του νεογνού, που επιδρούν στη διαμόρφωση των γεννητικών οργάνων, για τη διαμόρφωση δευτερευόντων σεξουαλικών χαρακτηριστικών (μαστοί, τριχοφυία) κατά τη διάρκεια της εφηβείας, αναπτυξιακό στάδιο που επιδρούν ορμονολογικές διαταραχές. Η πιο σύνθετη περίπτωση είναι εκείνη των μεσοφυλικών παιδιών (παιδιά που τα χρωμοσώματα ή τα γεννητικά τους όργανα παρουσιάζουν απόκλιση από τον τυπικό ορισμό του αρσενικού ή θηλυκού σώματος). Βέβαια, γι' αυτές τις περιπτώσεις ο νόμος δεν έχει καμιά πρόβλεψη.
Η ύπαρξη ενός φάσματος, όπου μπορεί να κινηθεί ο δείκτης, δεν καταργεί τις δύο τιμές στα άκρα του φάσματος, τις προϋποθέτει. Η ύπαρξη διαφοροποιήσεων στα βιολογικά χαρακτηριστικά του φύλου ενός ατόμου δεν συνεπάγεται την άρνηση του διαχωρισμού άνδρας - γυναίκα, που προσδιορίζεται αντικειμενικά, βιολογικά. Η οποιαδήποτε ορμονολογική διαταραχή ή διαφοροποίηση σε ορισμένα βιολογικά χαρακτηριστικά του φύλου δεν σημαίνει ότι το άτομο θα οδηγηθεί οπωσδήποτε σε «δυσφορία φύλου».
Σε κάθε ενδεχόμενη περίπτωση, υπάρχει επιστημονική διάγνωση και έγκαιρη διεπιστημονική προσέγγιση, παρέμβαση, ώστε η σωματική ανάπτυξη του ατόμου να ακολουθήσει τα χαρακτηριστικά του φύλου που είναι επικρατέστερο. Προϋποθέτει την ανάπτυξη κρατικών κοινωνικών υποδομών Υγείας, Πρόνοιας, συμβουλευτικών κέντρων για την ομαλή ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού, ώστε οι πολύπλοκοι γενετικοί παράγοντες στη διαμόρφωση των βιολογικών χαρακτηριστικών του φύλου να αντιμετωπίζονται σε μικρή ηλικία. Διαφορετικά μπορεί να δημιουργηθούν μια σειρά συνέπειες στην πορεία κοινωνικοποίησής του, να εμφανιστούν κοινωνικά και ψυχικά προβλήματα.
Στο διάγραμμα που δημοσιεύουμε καταγράφονται τόσο οι παράγοντες που καθορίζουν το φύλο, όσο και οι δυνατές πορείες εξέλιξης ανάλογα με τις παρεμβάσεις που θα γίνουν, σύμφωνα με όσα γνωρίζει έως τώρα η επιστήμη. Σε μελέτη που έγινε το 2012 από Βέλγους επιστήμονες, μεταξύ ομοζυγωτικών (όμοιων) διδύμων που εξετάστηκαν αποδείχτηκε ότι στο 40% των περιπτώσεων, που ένα από τα δίδυμα παρουσιάζει διαφοροποιήσεις στη διαμόρφωση των φυλετικών χαρακτηριστικών, παρουσιάζει και το άλλο. Στα ετεροζυγωτικά δίδυμα ίδιου φύλου, σε καμιά περίπτωση δεν υπήρχαν φυλετικές διαφοροποιήσεις και στα δύο δίδυμα, γεγονός ενισχυτικό για τη γενετική βάση του ζητήματος.
Οι περιπτώσεις ατόμων με δυσφορία φύλου, δηλαδή ατόμων που βιώνουν έντονη σύγκρουση ανάμεσα σε ορισμένα χαρακτηριστικά του φύλου τους και στο φύλο που νιώθουν ότι ανήκουν, βασίζεται στην αλληλεπίδραση βιολογικών, κοινωνικών και άλλων παραγόντων. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, η ασυμβατότητα αντιμετωπίζεται με βάση την ατομική απόφαση προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, απόφαση η οποία προϋποθέτει την επιστημονική, κοινωνική στήριξη, την ολόπλευρη κοινωνική προστασία του ατόμου. Ομως, το νομοσχέδιο δεν προσεγγίζει ούτε τις ελάχιστες κοινωνικές προϋποθέσεις για να στηριχθεί το ατομικό δικαίωμα. Αντίθετα, τις αρνείται στο όνομα του ατομικού δικαιώματος. Αγνοείται η ανάγκη το άτομο να διαθέτει ολόπλευρη, επιστημονική και κοινωνική στήριξη, ως προϋπόθεση για να προχωρήσει στην αλλαγή του φύλου. Αυτό δεν αποτελεί «ιατρικοποίηση», «ψυχιατρικοποίηση», όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά προϋπόθεση για την ουσιαστική ανάπτυξη της προσωπικότητας, βασιζόμενη στην ψυχοκοινωνική στήριξη του ατόμου.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Αθλητισμός καθολικό δικαίωμα και όχι χόμπι πολυτελείας

Συζήτηση με τον Δημήτρη Ζαπατιώτη, μέλος του Τομεακού Συμβουλίου Αιτωλοακαρνανίας της ΚΝΕ, για το πετυχημένο αθλητικό camp που διοργανώθηκε το καλοκαίρι στο Μεσολόγγι, στο πλαίσιο του 43ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»

Η επίδειξη πολεμικών τεχνών τη μέρα της προφεστιβαλικής εκδήλωσης έριξε την αυλαία του επιτυχημένου αθλητικού καμπ

Στο πλούσιο πρόγραμμα των επιτυχημένων σε όλη την Ελλάδα φετινών προφεστιβαλικών εκδηλώσεων της ΚΝΕ, που προϋπάντησαν τις κεντρικές εκδηλώσεις του 43ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», ιδιαίτερη θέση κατέχει η διοργάνωση αθλητικού camp στο Μεσολόγγι, στα τέλη Αυγούστου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το κύριο βάρος επιλέχθηκε από τις δυνάμεις της ΚΝΕ να δοθεί στον αθλητισμό, με σκοπό να αναδειχθεί η ανάγκη της νεολαίας για δωρεάν άθληση, μακριά από επιχειρήσεις, χορηγούς, ντόπινγκ, βία, ρατσισμό, ναρκωτικά.
Με μεράκι και προσπάθεια, διοργανώθηκαν άψογα στο πλαίσιο του αθλητικού camp και με πληθώρα συμμετοχών, πολυποίκιλες αθλητικές εκδηλώσεις που κέντρισαν το ενδιαφέρον όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο. Για τα μηνύματα της συγκεκριμένης εκδήλωσης, την απήχηση που είχε αλλά και τις δυσκολίες που χρειάστηκε να ξεπεραστούν, προκειμένου να στεφθούν με επιτυχία τα πλάνα της ΚΝΕ στο Μεσολόγγι, μίλησε στον «Ριζοσπάστη» ο Δημήτρης Ζαπατιώτης, μέλος του Τομεακού Συμβουλίου Αιτωλοακαρνανίας της ΚΝΕ.

Νεολαία και εργαζόμενοι να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην άθληση

-- Πώς πήρατε την απόφαση να πραγματοποιήσετε αθλητικό camp στο Μεσολόγγι;
-- Επιλέξαμε ως θεματική που θα ενισχύει το κεντρικό σύνθημα του Φεστιβάλ να είναι ο αθλητισμός, γιατί ειδικά σε μία επαρχιακή πόλη, όπου δεν υπάρχουν πολλές διέξοδοι για τη νεολαία, η άθληση αποτελεί βασική ενασχόληση. Επίσης, με μία τέτοια μορφή είναι πιο εύκολο να απευθυνθούμε σε νέους που μπορεί να μη γνωρίζουν την πολιτική μας και είναι εξίσου σημαντικό να αγγίζεις τον νέο σε ζητήματα που τον απασχολούν στην καθημερινότητά του.

Από το φιλικό τουρνουά ποδοσφαίρου με τη συμμετοχή τοπικών συλλόγων

-- Ποιο ήταν το περιεχόμενο του αθλητικού camp και τι μήνυμα επιδιώξατε να στείλετε στους νέους της περιοχής σας μέσα από αυτή τη δραστηριότητα;
-- Ο σκοπός του αθλητικού camp ήταν να αναδείξει ότι ο αθλητισμός είναι ανάγκη και καθολικό δικαίωμα της νεολαίας και όχι χόμπι και πολυτέλεια για λίγους. Οι αθλητικές δραστηριότητες είχαν στόχο να αναδείξουν τη σημασία και την αναγκαιότητα της Φυσικής Αγωγής, ως δραστηριότητας που συμβάλλει στη βελτίωση της υγείας, της προσωπικότητας και της ποιότητας ζωής και καλλιεργεί αγωνιστικές συλλογικές αξίες, όπως η ευγενής άμιλλα, η φιλία, η αλληλεγγύη και η συνεργασία. Θέλαμε να αποτελέσει μια αρχή ώστε να διαμορφωθεί μέσα στη νεολαία, στο λαό και στους μαζικούς φορείς ρεύμα διεκδίκησης για το δικαίωμα στη Φυσική Αγωγή και τον αθλητισμό μέσα στο σχολείο, στο σωματείο, στη γειτονιά. Εγινε συζήτηση για τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού στον αθλητισμό, σε αντιπαραβολή με τη σαπίλα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, καθώς και για την ανάγκη να παλέψουμε στο σήμερα για μια κοινωνία που θα μπορεί να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες μας. Τέλος, όλα τα παιχνίδια έγιναν σε απόλυτο κλίμα φιλίας, ενθουσιασμού και συνεργασίας, χωρίς τραυματισμούς και αντιαθλητικές συμπεριφορές, και καλέσαμε όλους τους συμμετέχοντες να παλέψουμε από κοινού για ασφαλείς και προσβάσιμους χώρους άθλησης και για όλα τα προβλήματα που χειροτερεύουν τη ζωή μας.

Ποικιλία αθλητικών δραστηριοτήτων

Πληθώρα συμμετοχών υπήρξε στο Λαϊκό Αγώνα Ανώμαλου Δρόμου

-- Τι περιελάμβανε το αθλητικό camp και πώς το προετοιμάσατε;
-- Ανοιξε την αυλαία του με τουρνουά ποδοσφαίρου 5x5, το οποίο ολοκληρώθηκε την Κυριακή 20 Αυγούστου, με τους τελικούς των δύο κατηγοριών (γυμνάσια, λύκεια/ενήλικες). Αμέσως μετά τη λήξη των τελικών πραγματοποιήθηκε φιλικό τουρνουά 11x11 ανάμεσα στις τοπικές ομάδες του Μεσολογγίου (ΑΕΜ, ΑΣΤΕΡΑΣ, ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ 2008) και την ομάδα της ΚΝΕ, με όρους επίσημου τουρνουά. Στο γήπεδο παρευρέθηκε ο πρώην διεθνής διαιτητής Βασίλης Νικάκης, ο οποίος απηύθυνε χαιρετισμό πριν την έναρξη, συζήτησε και φωτογραφήθηκε με τους ποδοσφαιριστές. Ολα τα παιχνίδια έγιναν σε άψογο κλίμα και ο τρόπος οργάνωσης του τουρνουά προκάλεσε τον ενθουσιασμό όλων των συμμετεχόντων, οι οποίοι μας συνεχάρησαν και μας παρότρυναν να συνεχίσουμε με αντίστοιχες δραστηριότητες.
Στις 23 Αυγούστου πραγματοποιήσαμε λαϊκό αγώνα δρόμου 5 χλμ. με σύνθημα ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, στην ευρύτερη περιοχή του λιμανιού, με μεγάλη συμμετοχή μικρών και μεγάλων. Είχαμε καλή συνεργασία με την τροχαία και το ΕΚΑΒ. Σε όλους τους συμμετέχοντες δόθηκαν πριν την έναρξη τα απαραίτητα αυτοκόλλητα με αριθμούς και καταγράφηκαν οι χρόνοι όλων των αθλητών. Οι κατηγορίες ήταν δύο (αντρών, γυναικών), ενώ έγινε και μια διαδρομή 1 χλμ. για τις μικρότερες ηλικίες.
Στις 24 και 25 Αυγούστου πραγματοποιήσαμε στα γηπεδάκια του Αγίου Νεκταρίου τουρνουά μπάσκετ 3on3 δύο κατηγοριών (γυμνάσια, λύκεια/ενήλικες), τουρνουά πινγκ πονγκ και σκάκι, ενώ τη δεύτερη μέρα υπήρχε και χώρος όπου οι μαθητές έκαναν γκράφιτι. Τα γηπεδάκια πλημμύρισαν από νεολαία δίνοντας ζωή στο λιμάνι, ήρθαν γονείς, φίλοι των συμμετεχόντων, συζητήσαμε, παίξαμε, γελάσαμε.
Οι δραστηριότητες ολοκληρώθηκαν στην κεντρική εκδήλωση που έγινε το Σάββατο στις 26 Αυγούστου, στο ανοιχτό θέατρο στο λιμάνι. Η εκδήλωση ξεκίνησε με επίδειξη τζούντο, όπου έγινε παρουσίαση και εξήγηση διάφορων τεχνικών και αυτοάμυνας. Στη συνέχεια έγινε η συζήτηση με θέμα «Αθλητισμός - η πείρα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση» με τον Θοδωρή Λιάππη, υπεύθυνο του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ. Ακολούθησε η βράβευση όλων των συμμετεχόντων στο αθλητικό camp, την οποία έκανε ο Δημήτρης Ψαράκος, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, και αμέσως μετά ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
Εχοντας ως δεδομένο ότι για πρώτη φορά πραγματοποιούσαμε τέτοιου είδους δραστηριότητα, καθώς και τον όγκο του προγράμματος, έγινε έγκαιρα καλός προγραμματισμός και σχεδιασμός για να επιτευχθεί η διεξαγωγή του με ασφάλεια, άρτια οργάνωση και σοβαρότητα. Πήραμε υπόψη και την παραμικρή λεπτομέρεια, δείχνοντας ότι όταν υπάρχει μεράκι και φαντασία μπορούν να πραγματοποιηθούν πολύ όμορφα πράγματα.
Πρώτα απ' όλα έπρεπε να εξασφαλίσουμε τους απαραίτητους χώρους και να τους μετατρέψουμε σε όμορφους και ασφαλείς για να υποδεχτούν τους νέους, με τον κατάλληλο υλικοτεχνικό εξοπλισμό.
Πήραμε έγκαιρα όλα τα μέτρα ώστε να υπάρχει ασφάλεια (παρουσία γιατρών), να γίνει άρτια διεξαγωγή των τουρνουά (υπεύθυνοι ανά άθλημα, διαιτητές), να υπάρχει οργάνωση και επισημότητα (υπεύθυνες δηλώσεις, φύλλα αγώνα, γραμματεία, αναφώνηση αποτελεσμάτων κ.λπ., σημαιοστολισμός χώρων).
Απευθυνθήκαμε σε όλα τα ερασιτεχνικά σωματεία, γυμναστές, γυμναστήρια, καλώντας τους αθλητές τους να συμμετέχουν και να διαδώσουν το camp στις ιστοσελίδες τους και ζητώντας υλικοτεχνική βοήθεια.
Απευθυνθήκαμε σε όλους τους νέους με καθημερινές εξορμήσεις σε χώρους άθλησης, παραλίες, χωριά, με οπτική προπαγάνδα (πανό, αφίσα), με συνέντευξη σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό και αξιοποίηση όλων των τοπικών ΜΜΕ, με τη δημιουργία μπλογκ που περιείχε εύστοχα υλικά και πληροφορίες, με ηχητικά σποτ κ.ά. Είχαμε σαν στόχο να μην υπάρχει ούτε ένας νέος που να μη μάθει για τη μεγάλη γιορτή της νεολαίας, που γινόταν για πρώτη φορά στο Μεσολόγγι, και νομίζω τα καταφέραμε.

Κυριότερη δυσκολία η έλλειψη αθλητικών εγκαταστάσεων

-- Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε και πώς τις ξεπεράσατε;
-- Η πρώτη δυσκολία νομίζω ήταν το γεγονός ότι κάναμε για πρώτη φορά κάτι αντίστοιχο και δεν γνωρίζαμε τι θα αντιμετωπίσουμε, πώς θα το δεχτεί ο κόσμος κ.λπ. Αυτό πιστεύω το ξεπεράσαμε με όλα τα μέτρα που πήραμε και το μεράκι που είχαμε κατά την προετοιμασία του, τη στήριξη που είχαμε από φίλους και οπαδούς της Οργάνωσης. Δυσκολίες επίσης αντιμετωπίσαμε στο κομμάτι των χώρων, γιατί πέρα απ' το ότι δεν υπάρχουν αρκετοί έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και τα ανάλογα προβλήματα, για παράδειγμα έλλειψη φωτισμού, απαραίτητων υλικοτεχνικών μέσων, καθαριότητας κ.λπ., και μια καθυστέρηση στο θέμα των αδειών. Αυτά λύθηκαν με την πίεσή μας στους αρμόδιους φορείς και το γεγονός της μεγάλης απήχησης του αθλητικού camp στον κόσμο.
Ενα άλλο παράδειγμα είναι ότι δεν υπάρχουν δημοτικά γήπεδα 5x5 στο Μεσολόγγι, βασική προϋπόθεση για τη διεξαγωγή του τουρνουά ποδοσφαίρου. Μετά από απεύθυνσή μας στην ΕΠΣΝΑ και εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους θέλαμε να κάνουμε το τουρνουά, μας παραχωρήθηκε δωρεάν το Ενωσιακό αθλητικό κέντρο, που περιλαμβάνει ένα γήπεδο 11x11 το οποίο χωρίσαμε στα δύο, και ένα 5x5, τα οποία πρέπει να πληρώνουν οι ερασιτεχνικές ομάδες για να κάνουν τις προπονήσεις τους.
-- Ποια ήταν η ανταπόκριση της νεολαίας και η συνολική αποτίμηση αυτής της δραστηριότητας;
-- Η ανταπόκριση που είχε αυτή η πρωτοβουλία μας από τους νέους της περιοχής ήταν πολύ μεγάλη και αυτό φάνηκε με τη μεγάλη συμμετοχή σε όλα τα τουρνουά και την κεντρική εκδήλωση. Πέρα από τη συμμετοχή είχε θετικό αντίκτυπο σε όλη την κοινωνία, καθώς μαθεύτηκε, συζητήθηκε, απασχόλησε και τα περισσότερα σχόλια ήταν πολύ θετικά. Συμμετείχαν νέοι όλων των ηλικιών, μαθητές, εργαζόμενοι, άνεργοι, αθλητές, βοήθησαν στη διεξαγωγή των τουρνουά, συζήτησαν με μέλη και φίλους της ΚΝΕ για τα προβλήματα στο σχολείο, στον αθλητισμό, στην καθημερινότητα, άνοιξε η κουβέντα για το τι κοινωνία έχουμε ανάγκη σήμερα, ήρθαν σε μια πρώτη επαφή με την πολιτική μας.
Ηρθαμε σε επαφή με ερασιτεχνικά σωματεία που μας στήριξαν πάρα πολύ, ειδικά του ποδοσφαίρου, διευρύνθηκε ο περίγυρος της Οργάνωσης, απέκτησε κύρος και αναγνωρισιμότητα στα μάτια πολλών νέων και όχι μόνο. Αυτό βέβαια μας γεμίζει με μεγαλύτερες ευθύνες και πρέπει να παλέψουμε για να ανταποκριθούμε στο μέλλον, να συνεχίσουμε να πρωτοστατούμε στην πάλη της νεολαίας για τα καθημερινά προβλήματα, στην πάλη για μια κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρο την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας.
Από όλη αυτή τη δραστηριότητα αναδείχθηκαν οι τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν στον τομέα του αθλητισμού στην πόλη μας και η ανάγκη για διεκδίκηση, φάνηκε η δίψα της νεολαίας για άθληση και συμμετοχή σε συλλογικές δραστηριότητες. Επίσης, η μεγάλη επιτυχία που είχε το αθλητικό camp στο Μεσολόγγι δείχνει ότι τέτοιες μορφές αγγίζουν τη νεολαία, δεν πρέπει να υποτιμούνται και πρέπει να αξιοποιηθούν τέτοιες πλευρές, όπως είναι ο αθλητισμός, ο πολιτισμός, οι τέχνες κ.λπ. Τέλος, θεωρώ ότι από όλη αυτή τη δραστηριότητα που έχει ανοίξει συνολικά η ΚΝΕ τα τελευταία χρόνια στον Αθλητισμό, καθώς και από αυτήν την πρωτοβουλία, βγαίνει μια πολύτιμη πείρα, η οποία πρέπει να μελετηθεί, να αξιοποιηθεί και να γενικευτεί.