Θανάσιμος ιδιωτικός τομέας – Η μπίζνα πίσω από τα γηροκομεία του θανάτου στην Ισπανία

Κατιούσα

Ήταν πριν λίγους μήνες στην κορύφωση της πανδημίας, όταν εικόνες φρίκης με ηλικιωμένους εγκαταλελειμμένους, άρρωστους και πεινασμένους, να πεθαίνουν αβοήθητοι σε γηροκομεία της Ισπανίας έκαναν το γύρο του κόσμου. Έκτοτε, οι θάνατοι σε γηροκομεία, όπως και σε άλλα μέρη της Ευρώπης, αλλά και στις ΗΠΑ, αποτελούν τη μερίδα του λέοντος των θανάτων από κορονοϊό στη χώρα. Το γεγονός αυτό δεν είναι ασύνδετο και με το καθεστώς κάτω από το οποίο λειτουργούν πάνω από τα 2/3 των οίκων ευγηρίας στη μείζονα χώρα της Ιβηρικής, δηλαδή ως ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπου το κέρδος αποτελεί το βασικό γνώμονα, υπονομεύοντας αντικειμενικά τη λήψη των αναγκαίων αυξημένων μέτρων προστασίας εργαζόμενων και τροφίμων στα εν λόγω ιδρύματα. Αποκαλυπτικά είναι υπό αυτό το πρίσμα τα όσα αποκαλύπτει ανάρτηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας στα ΜΚΔ για το ζήτημα, την οποία παραθέτουμε μεταφρασμένη παρακάτω:
Σύμφωνα με τους επίσημους αριθμούς, 19811 άνθρωποι πέθαναν σε οίκους ευγηρίας. Σύμφωνα με ένα έγγραφο των Αυτόνομων Κοινοτήτων της Ισπανίας, ο αριθμός ανεβαίνει σε 27.359.
Πώς φτάσαμε σε αυτή την εγκληματική κατάσταση; 
Στην Ισπανία υπάρχουν 5.457 οίκοι ευγηρίας. 1394 βρίσκονται υπό δημόσια ιδιοκτησία (ανεξαρτήτως διεύθυνσης) και 3844 σε ιδιωτική. Έτσι λοιπόν, πάνω από 70% των οίκων ευγηρίας βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών, δηλαδή συνδέονται με το οικονομικό όφελος και το ατομικό κέρδος.
Την τελευταία δεκαετία έχει επιταχυνθεί η διαδικασία συγκέντρωσης κεφαλαίων στον κλάδο.
Το 2005 oι τέσσερις βασικές εταιρείες οίκων ευγηρίας είχαν συνολικά 101 ιδρύματα. Σήμερα οι τέσσερις μεγάλοι ανήκουν σε πολυεθνικές που συσσωρεύουν 297 ιδρύματα.
Σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το @_infoLibre, επενδυτικά fund, πολυεκατομμυριούχοι και κάποιοι διεφθαρμένοι επιχειρηματίες ελέγχουν τις 13 βασικές εταιρείες γηροκομείων στην Ισπανία https://www.infolibre.es/…/los_verdaderos_duenos_las_reside…

Από τις πέντε βασικές εταιρείες, όλες με πάνω από 45 γηροκομεία η καθεμία, δυο έχουν ως βασικό μέτοχο funds από το Jersey  (Vitalia Home y Colisée) κι ένα αγγλικό fund (DomusVi) όπως και ένα συνταξιοδοτικό fund του Καναδά (Orpea).

Στον κλάδο βρίσκονται επίσης πέντε από τους πιο πλούσιους άντρες της Ισπανίας:

– Florentino Pérez (Clece)
– Los ‘Albertos’ (Clece)
– Modesto Álvarez Otero (Ballesol)
– Carlos Álvarez Navarro (Ballesol)
Και η πέμπτη πλουσιότερη οικογένεια της Γαλλίας:
-Η οικογένεια Mulliez (Amavir).
Δυο εταιρείες ελέγχονται από επιχειρηματίες εμπλεκόμενους στην υπόθεση Gürtel:
– Ο ήδη καταδικασμένος Enrique Ortiz (Savia).
– Ο δυο φορές δικασθείς José Luis Ulibarri (Aralia).
Αυτό το μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων, που μεταθέτει την εστία της προσοχής από το κοινωνικό-υγειονομικό κομμάτι στους οικονομικούς ισολογισμούς, συνεπάγεται άμεσες και τρομαχτικές συνέπειες στην κρίση του κορονοϊού.

Cheerleading στα ελληνικά σχολεία: Ανοίξαμε και σας περιμένουμε..

Ματριόσκα Η Κόκκινη

Εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας μας επιφύλασσε την έκπληξη της χρονιάς. Εισάγει το cheerleading στο σχολικό πρόγραμμα. Μια δραστηριότητα που πραγματικά από ό,τι φαίνεται έλειπε από τα ελληνικά σχολεία και οι ειδικοί στις επιτροπές μέσα από επίμονο και πολύωρο καταιγισμό ιδεών, το λεγόμενο αγγλιστί και brainstroming, αποφάσισαν πως πρέπει να ενταχθεί.
Τι καλύτερο άλλωστε για τις γυναίκες έφηβες να καταλάβουν από τώρα, στα τρυφερά τους χρόνια, πως σε αυτό το κόσμο ήρθαν για να είναι χαμογελαστές, χαριτωμένες και να επευφημούν τα αθλητικά ανδρικά επιτεύγματα; Διότι πώς να διαπλαστεί σωστά μια γυναίκα αν δεν καταλάβει πως το μπούστο και ο ποπός της είναι εισιτήρια για μια ζωή και ωραίο διάλειμμα ανάμεσα σε ένα αθλητικό γεγονός;
Πως θα ευχαριστηθεί το μάτι του κάθε Λιγουρόπουλου που θα πηγαίνει στα εφηβικά αθλήματα και θα βλέπει κάτω από τις φουστίτσες των χαριτωμένων κοριτσόπουλων χωρίς κανένας να του στερεί το θέαμα;
Η εφηβεία είναι μια καλή ηλικία να ξεκινήσει κάποιος να κάνει τις απαραίτητες κοινωνικές διακρίσεις ώστε να είναι προετοιμασμένος κατάλληλα για την ενήλικη ζωή. Έτσι και αλλιώς, ο χώρος του σχολείου είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας και οτιδήποτε κουβαλά κανείς μέσα από το σπίτι του. Υπάρχει ο σχολικός εκφοβισμός ήδη, γιατί να μην το ενισχύσουμε με ένα ακόμα επιχείρημα που θα διαχωρίσει ακόμα περισσότερο τις έφηβες;
-Γυμναστή -Γυμναστούλη μου.. Ποια είναι η ομορφότερη και καλλίγραμμη έφηβη ώστε να επιλεγεί σαν cheerleader και να κουνήσει τον ποπό της και το μπούστο της μπροστά σε καθηγητές και γονείς συμμαθητών της; Ε, ποια;
Το cheerleading γυμνάζει απαράμιλλα το γυναικείο κορμί γιατί δεν θέλουμε και τίποτα σάπιες στο παρκέ. Θέλουμε οι αυνανιστές-παιδεραστές της γειτονιάς μας να χορτάσουν θέμα και να εκγυμνάσουν με την σειρά τους την χείρα τους ή τις χείρες τους, αν είναι βιρτουόζοι και αυνανίζονται και με τα δυο. Γιατί μην μου πείτε πως δεν θα πηγαίνουν για οφθαλμόλουτρο κάποιοι, αν όχι κυρίως για αυτό..
Θα υπάρχουν οι όμορφες cheerleaders και οι άλλες, οι κοινές θνητές, οι παρακατιανές, οι Μαρίες της γειτονίας που δεν θα βαφτούν με κραγιόνια και βλεφαρίδες για να δοξάσουν τους συμμαθητές τους που θα βάζουν τρίποντα ή γκολ.
Έτσι να τις διαχωρίζουμε από μικρές, να μάθουν τα σωστά τα πρότυπα, τα στερεότυπα, να μην βγάζουν και γλώσσα μεγαλώνοντας και πάνε και μας γίνουν τίποτα φεμινίστριες ή κομμουνίστριες ή ακόμα χειρότερα κομμουνίστριες φεμινίστριες. Τρίχα στην μασχάλη και ταγάρι (έτσι θεωρούν τις κομμουνίστριες ακόμα).
Και έπειτα, πόσο ωραίο; Ο έφηβος αθλητής να παίρνει μια γεύση από το αθλητικό ιδεώδες μέσα από το ίδιο του το σχολείο; Θα προπονείται σκληρά ώστε να είναι ο καλύτερος αθλητής, με την καλύτερη γκόμενα cheerleader και αν είναι τυχερός θα τον τσιμπήσει και κάποιος από μέσα. Το παιδί θα κάνει σοβαρή αθλητική καριέρα σε κάποιον ελληνικό σύλλογο, που αν είμαστε τυχεροί σαν οικογένεια θα την έχει κάποιος σπουδαίος μεγαλοπαράγοντας ,ο οποίος, σαν άλλος Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, εξαφανίζει  πλοία και μάρτυρες.. Άντε σου λέω και εγώ στην χειρότερη να καταλήξει με κανέναν Ελληνορώσο με κουμπούρια.. Μας άνοιξε η τύχη …
Θα μου πεις υπάρχει και το ΝΒΑ.. Ναι, μετά από τα ροδάκινα που εξάγουμε μαζικά, θα εξάγουμε και αθλητές.. Μπασκετο-ποδοσφαιρομάνα η Ελλάδα..
Και το καλύτερο; Όλη αυτή η αναπαραγωγή στερεοτύπων, κοινωνικών διακρίσεων και σεξισμού θα γίνεται κάτω από την αιγίδα του ελληνικού σχολείου και κράτους ελεύθερα και νόμιμα.
Και θα σας πω και το άριστο γιατί το βλέπω πως το ποθείτε.. Χωρίς μάθημα κοινωνιολογίας στα σχολεία κανείς δεν θα μπορεί να ονοματίσει σε λίγα χρόνια τι είναι ”στερεότυπο”, τι ”κοινωνική διάκριση” και τι ”σεξισμός”. Ξεμπερδέψαμε…
Απορίας άξιο είναι βέβαια πώς θα γίνει η σωστή εκπαίδευση τόσο των αθλητών όσων και των κοριτσιών; Έχουμε σαν χώρα τις κατάλληλες υποδομές για να στηρίξουμε την εκπαίδευση σοβαρών εφηβικών ομάδων εντός των σχολείων μας; Στα δικά μου χρόνια, θυμάμαι τσιμέντο στην αυλή, σκισμένα στρώματα για κωλοτούμπες, σπασμένα όργανα, ξεφούσκωτες μπάλες,βρώμικα γυμναστήρια -αποθήκες-αίθουσες εκδηλώσεων, ξεχαρβαλωμένες μπασκέτες, πέτρες που οριοθετούσαν το τέρμα.
Για να μην μιλήσουμε για την μη ύπαρξη αποδυτηρίων και ντουζιέρων και τις πανβρώμικες τουαλέτες.. Δεν ήταν δυνατόν να ιδροκοπάς την τέταρτη ώρα της γυμναστικής και να περιμένεις 2-3 ώρες μέχρι να πας σπίτι σου να κάνεις ντους. Ήμασταν και στην εφηβεία και οι οσμές του σώματος ήταν πιο έντονες από ποτέ. Τα δυο τελευταία είναι χώροι που πρέπει να γίνουν και να καθαρίζονται τακτικά, ιδιαίτερα τώρα με την πανδημία.
Αυτά έχουν αλλάξει; Έχουν γίνει σαν έργα ή απλά βγάλαμε μια εγκύκλιο και όποιον πάρει ο Χάρος; Γιατί ο Χάρος θα πάρει τα δικά μας τα παιδιά.
Νομίζω πριν 2 -3 χρόνια μπασκέτα πλάκωσε σε προαύλιο μαθητή..
Εκατοντάδες έφηβοι έχουν χαθεί μετά από ξαφνική αδιαθεσία και στα σχολεία μας δεν υπάρχουν γιατροί ή έστω νοσοκόμες για πρώτες βοήθειες. Αυτοί πρόκειται να διοριστούν τώρα που θα γεμίσουμε αθλητές και cheerleaders;
Το Cheerleading είναι μια δραστηριότητα επικίνδυνη. Οι έφηβες πρέπει να ‘χουν γυμνάσει αρκετά το σώμα τους, να έχουν μάθει να πειθαρχούν και να εκτελούν άψογα τις κινήσεις τους. Τα ακροβατικά μπορούν να επιφέρουν από μικροτραυματισμούς μέχρι σοβαρά κατάγματα ή ακόμα και θάνατο. Είμαστε προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο;
Όχι αλλά είμαστε προετοιμασμένοι για άρτο και θεάματα.

Αλήθεια. Αντιεπιστημονικότητα και φιλελευθερισμός: Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

 

Με πρόσφατο παράδειγμα το «κίνημα κατά της μάσκας στα σχολεία», αυξάνεται όλο και περισσότερο η μερίδα του κόσμου που λειτουργεί βάσει υποκειμενισμού και αντιεπιστημονικότητας. Παρόλο που όλοι οι φιλελεύθεροι και τα έντυπά τους εξαπολύουν επιθέσεις ενάντια στους «ψεκασμένους αρνητές», φαίνεται να ξεχνάνε - ή να μη γνωρίζουν - ότι τόσο ο υποκειμενισμός όσο και η αντιεπιστημονικότητα είναι γνήσια τέκνα της πολιτικής θεωρίας του φιλελευθερισμού. Ας τους το θυμίσουμε λοιπόν και ας τους το εξηγήσουμε...

 

Η εικόνα της «μετα-αλήθειας»

Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο κυκλοφορεί εδώ και χρόνια στο διαδίκτυο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε εκπαιδευτικές ιστοσελίδες, και έχει αποσπάσει έναν τεράστιο αριθμό «likes» και θετικών σχολίων.

Δύο άνθρωποι παρατηρούν, ο καθένας από διαφορετική θέση, έναν αριθμό γραμμένο στο πάτωμα και διαφωνούν μεταξύ τους για το αν είναι το 6 ή το 9. Η λεζάντα από κάτω γράφει: «Το ότι έχεις εσύ δίκιο δεν σημαίνει ότι εγώ έχω άδικο!».

Η εικόνα αυτή δεν αποτυπώνει απλά μια διαμάχη ανάμεσα σε δύο εγωιστές «ξερόλες», αλλά συμβολίζει αυτό που στο πλαίσιο της λεγόμενης «μετανεωτερικότητας» αποκαλείται «μετα- αλήθεια» και αναδεικνύεται σε κεντρικό στοιχείο του κόσμου που σιγά σιγά διαμορφώνεται γύρω μας.

Η προώθηση δηλαδή της ατομικής, υποκειμενικής «αλήθειας», βασισμένης στις «εμπειρίες» του ατόμου, και η υποχώρηση της επιστημονικά και πειραματικά αποδεδειγμένης και αντικειμενικής αλήθειας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η λέξη «εμπειρία» χρησιμοποιείται πλέον με πολύ μεγάλη συχνότητα παντού, από τις διαφημίσεις κινητής τηλεφωνίας μέχρι και κατά τη διάρκεια της πλοήγησης σε ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, οι οποίες μας προτείνουν διάφορους τρόπους για να «βελτιώσουμε την εμπειρία μας».

Η διαμάχη μεταξύ των δύο για το αν είναι το 6 ή το 9 που αποτυπώνεται στο σκίτσο δεν είναι μια παραδοσιακού τύπου, νεωτερική διαμάχη ανάμεσα σε δύο απόψεις, που μπορεί μέσω της λογικής και της επιχειρηματολογίας να οδηγήσει στην αντικειμενική αλήθεια.

Αυτό που αποτυπώνεται είναι η «μετανεωτερική» θεωρία του συμβιβασμού, σύμφωνα με την οποία η συζήτηση για την αντικειμενική αλήθεια δεν έχει νόημα: Ο καθένας, βάσει των εμπειριών του, έχει τη δική του, ατομική «αλήθεια», που είναι το ίδιο «ισχυρή» και «σωστή» με όλες τις άλλες «αλήθειες» για το ίδιο θέμα, αποτελώντας «θέσεις» ισότιμες, παράλληλες και υποκειμενικές.

Το πρόθεμα «μετά» δεν δηλώνει απλά χρονικότητα, αλλά έναν νέο τρόπο σκέψης, πέρα και πάνω από την παραδοσιακή επιστημονική νεωτερική λογική, κατά το νιτσεϊκό «δεν υπάρχουν γεγονότα, παρά μόνο ερμηνείες». Στον «μετανεωτερικό» τρόπο σκέψης, η μεθοδολογική σκέψη, η επιχειρηματολογία, η επιστημονική μελέτη και η λογική απόδειξη (που χαρακτηρίζουν τον Διαφωτισμό) δίνουν τη θέση τους στην αδέσμευτη από τέτοιες αρχές «εμπειρία» του ατόμου, με αποτέλεσμα η «αλήθεια» να συγχέεται με την «άποψη».

Ο μεταμοντερνισμός λοιπόν είναι η θεωρία του ατόμου που δεν θέλει να ψάξει, να διαβάσει και να παιδευτεί, για να αντιπαρατεθεί με επιχειρήματα και να υποστηρίξει την άποψή του, αλλά απαιτεί να δεχτούμε ισότιμα και τη δική του άποψη γιατί απλά... είναι δική του!

Σε αυτή τη συλλογιστική, στο παράδειγμά μας δεν έχει σημασία αν κάποιος έγραψε 6 ή 9 στο δρόμο, αλλά η οπτική με την οποία κάποιος το βλέπει. Το ίδιο θα ίσχυε και αν, αντί για τους αριθμούς, κάποιος έβλεπε μήλα ή αυτοκίνητα. Ενδιαφέρον θα είχε βέβαια αν οι δύο του σκίτσου άλλαζαν στη συνέχεια θέσεις μεταξύ τους - χωρίς προφανώς να αλλάζει ο γραμμένος αριθμός.

Μεταμοντερνισμός: Η «απολιτίκ» ιδεολογία

Ο μεταμοντερνισμός πλασάρεται ως «μετα-ιδεολογία», στο πλαίσιο του ιδεολογήματος του «τέλους των ιδεολογιών», δηλαδή ως κοσμοθεωρία που υπερβαίνει όλες τις γνωστές ιδεολογίες - «αφηγήματα» της νεωτερικότητας.

Η μετανωτερική «λογική» των πολλαπλών ισότιμων αληθειών ενισχύει την «απολιτίκ» τάση της εποχής μας, αφού οι μεγάλες, αντικειμενικά υφιστάμενες και αληθινές κοινωνικοπολιτικές αντιπαραθέσεις και διαμάχες (π.χ. καπιταλισμός - σοσιαλισμός, κεφάλαιο - εργασία), που «κουράζουν», υποβαθμίζονται και εν τέλει αγνοούνται, στο πλαίσιο ενός νοητού συμβιβασμού μεταξύ παράλληλων θέσεων. Ετσι, οποιοσδήποτε πολιτικός, κοινωνικός και οικονομικός διαχωρισμός μπορεί να θεωρηθεί «μη υφιστάμενος» και ξεπερασμένος.

Το μεταμοντέρνο άτομο δεν «ανήκει» πουθενά, αλλά «πλέει» σε μια θάλασσα ασύνδετων και πολλές φορές αντιφατικών μεταξύ τους «αληθειών», και προσπαθεί να φτιάξει την «ταυτότητά» του μέσω της «αυτοδιάθεσης» και του «αυτοπροσδιορισμού», χωρίς κανέναν «εξωτερικό εξαναγκασμό».

Είναι η αντικειμενική αλήθεια «ντεμοντέ»;

Με μια πρώτη ματιά η κριτική στον μεταμοντερνισμό ακούγεται «συντηρητική» και «ντεμοντέ». Τι το κακό στο να «αποφυλακίζεται» το άτομο από όλα τα «δεσμά», επιστημονικά, βιολογικά ή επίκτητα, υπαρκτά ή «φαντασιακά», και να αφήνεται ελεύθερο στη θάλασσα των «εμπειριών» για να διαλέξει τη δική του «αλήθεια»; Ας το δούμε μέσα από μερικά παραδείγματα.

Αν κάποιος κάθεται στο καφενείο του χωριού και πίνοντας τσιπουράκια επιμένει ότι π.χ. στην εικόνα το 6 είναι 9, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα, αφού το πολύ πολύ να «παίξει φάπες» με τον διπλανό του για το ποιος έχει δίκιο! Αν όμως ο ίδιος γραφεί το software πλοήγησης για το καινούργιο αεροπλάνο της «Airbus», χρησιμοποιώντας πολύπλοκα μαθηματικά μοντέλα, τότε το πρόβλημα για το αν ως επιβάτες θα πρέπει να σεβαστούμε την «αλήθεια του», ότι το 6 είναι 9, είναι μάλλον πολύ μεγαλύτερο...

Τι πρόβλημα υπάρχει όταν κάποιος μέσω των «εμπειριών» του, είτε επειδή του το είπε η θεία του η Μαρίκα, είτε επειδή επηρεάζεται από τα διάφορα hoaxes στο διαδίκτυο, αποφασίζει να βαφτιστεί «αντιεμβολιαστής» και «μασκοκλάστης» και αρνείται να εμβολιάσει τα παιδιά του ή να φορέσουν μάσκα στο σχολειό; Πρέπει να αποδεχτούμε την «αλήθεια του» ή πρέπει να του «επιβάλουμε» την επιστημονική αλήθεια μέσω του υποχρεωτικού εμβολιασμού;

Στις παραπάνω περιπτώσεις, ο μεταμοντερνισμός έχει το επικίνδυνο «θράσος» να θέλει να αγνοήσει επιστημονικά δεδομένα και να επιτρέψει στην άποψη του μπάρμπα Μήτσου να έχει την ίδια βαρύτητα με τα αποτελέσματα επιστημονικών ερευνών εκατοντάδων ετών, στο όνομα της αμφισβήτησης της «αυθεντίας».

Το κύριο πρόβλημα με τον μεταμοντερνισμό, όμως, δεν είναι περιπτωσιολογικό, αλλά ουσιαστικό και δομικό. Δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός της απόρριψης της επιστημονικής αλήθειας από κάποιους θιασώτες του, αλλά κυρίως με το κατά πόσο ο λεγόμενος «αυτοπροσδιορισμός» μπορεί να υφίσταται, και δη σε κοινωνικά πλαίσια.

Αν δηλαδή το άτομο, αφηνόμενο απόλυτα ελεύθερο από πάσης φύσεως «αυθεντίες» και από οποιονδήποτε εξωτερικό εξαναγκασμό, έχει την οξυδέρκεια και την ικανότητα να αυτοπροσδιορίζεται, να αυτοκαθορίζεται, τελικά να λειτουργεί και να αποφασίζει «ιδιωτικά» και ανεπηρέαστα από τα τεκταινόμενα στη δημόσια κοινωνική σφαίρα.

Υπάρχει τελικά αυτός ο περιβόητος «αυτοπροσδιορισμός» μέσω των «ατομικών εμπειριών» ή είναι απλά μια ψευδαίσθηση; Υπάρχουν σταθερές, αντικειμενικές, καθολικές αλήθειες που κάθε άτομο μπορεί και πρέπει να αποδέχεται, ή μόνο υποκειμενικές αλήθειες βασισμένες στις «ατομικές εμπειρίες», όπως διατείνεται ο μεταμοντερνισμός;

Αντιεπιστημονικότητα και υποκειμενισμός: Δύο συστημικές επιλογές

Η θεώρηση περί μετανεωτερικής εποχής άρχισε να προωθείται στο πλαίσιο του λεγόμενου «τέλους της Ιστορίας», του Φουκουγιάμα, μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Είναι βασισμένη στη φιλελεύθερη ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία το άτομο «δεν ανήκει» σε προκαθορισμένα σύνολα και «πλαίσια» και η ύπαρξή του είναι ένα άθροισμα ατομικών επιλογών και πολλαπλών κατακερματισμένων υποκειμενικών - ατομικών εμπειριών, οι οποίες διαμορφώνουν και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο.

Δεν μιλάμε πλέον για μια κοινωνία, αλλά για ένα κολάζ ατόμων και μικροκοινοτήτων, που συνθέτουν τη μεγαλύτερη εικόνα του μετανεωτερικού κόσμου, αφού δεν υπάρχει ένας ενιαίος κόσμος προς εξέταση, όπως τον ήθελε ο νεωτερικός ορθολογισμός. Ο μεταμοντέρνος άνθρωπος είναι ένα πολιτισμικό - κοινωνικό κατασκεύασμα των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών, είναι δηλαδή ουσιαστικά ο πολίτης των δυτικών αστικοφιλελεύθερων δημοκρατιών.

Για τους φιλελεύθερους, το αφήγημα του «αυτοπροσδιορισμού», της «αυτοδιάθεσης» και της «υποκειμενικής αλήθειας» παίρνει σάρκα και οστά στην ευρύτερη θεωρία του λεγόμενου Homo Εconomicus. Σαν αειθαλής «ρόμποκοπ», το άτομο, έχοντας απεριόριστη πληροφόρηση, μπορεί να έχει πάντα ενημερωμένες προτιμήσεις και προσδοκίες και, ως «ορθολογικός δρων», να κάνει πάντα τις «σωστές» επιλογές, που μεγιστοποιούν την υποκειμενική του «ωφέλεια», ψωνίζοντας από ρούχα, παπούτσια και αυτοκίνητα μέχρι και θρησκεία, έθνος και φύλο.

Υποστηρίζουν το απόλυτο «πρωτείο» του ατόμου και την ορθολογικότητα των ατομικών του επιλογών και προτιμήσεων, για να εξιδανικεύσουν τη λεγόμενη «ελεύθερη αγορά» και τη «βέλτιστη ωφέλεια» του καπιταλισμού. Δημιουργούν έναν κατακερματισμένο κόσμο υποκειμενικών ταυτοτήτων, για να μην έχει κοινή συνείδηση, και άρα ούτε και κοινό μέτωπο αντίδρασης απέναντι στις ανισότητες που ο καπιταλισμός δημιουργεί. Η αντίδραση που περιορίζεται στα πλαίσια «ασθενικών» μονοθεματικών «ομάδων συμφερόντων» και στις μονοσήμαντες, κατά βάση «απολίτικες» επιθυμίες που εκφράζουν - διεκδικούν, είναι, άλλωστε, εύκολα διαχειρίσιμη από το σύστημα.

Τελικά υπάρχει αντικειμενική αλήθεια;

Ολο το ιδεολόγημα του φιλελευθερισμού έχει χτιστεί πάνω στην - τουλάχιστον αμφισβητούμενη - θεωρία της «ορθολογικής επιλογής», η οποία θεωρητικοποιεί, επιτρέπει και τελικά νομιμοποιεί γελοίες και επικίνδυνες μεταμοντέρνες - «φιλελεύθερες» καταστάσεις.

Οπως αυτή του Μπάμπη, που επιμένει ότι 6 είναι 9 γιατί «αυτός σαν άτομο ξέρει καλύτερα», και όπως αυτές των «μασκομάχων» και αντιεμβολιαστών, που αφήνουν τα παιδιά τους ευάλωτα σε ασθένειες, γιατί «κάνεις δεν έχει δικαίωμα να τους εξαναγκάσει» να τα εμβολιάσουν και να φορέσουν μάσκες! Η μεταμοντέρνα υποκειμενικότητα και η αντιεπιστημονική θεωρία των «υποκειμενικών αληθειών» βασίζεται στο φιλελεύθερο δόγμα του «πρωτείου του ατόμου» και νομιμοποιείται από αυτό.

Είναι εντυπωσιακή η μετα-γελοιότητά τους, που ενώ από τη μια θεωρούν το άτομο έναν ανεπηρέαστο «παίκτη», ο οποίος αποφασίζει ορθολογικά και αυτοβούλως με βάση το συμφέρον του, οι ίδιοι φτάνουν να κατηγορούν τα άτομα - ψηφοφόρους ως άβουλα όντα, που «τρώνε σανό» και υποκύπτουν σε αυτό που στα «φιλελεύθερα» ονομάζεται καταχρηστικά και προπαγανδιστικά «λαϊκισμός»!

Η άνοδος του «λαϊκισμού» για τους μεταμοντέρνους φιλελεύθερους είναι το αποτέλεσμα της αδυναμίας των ψηφοφόρων να δουν την αντικειμενική αλήθεια (!), αυτή δηλαδή που κατά τ' άλλα γι' αυτούς δεν υπάρχει (!), και της εμμονής των ψηφοφόρων να φτιάχνουν δικές τους υποκειμενικές αλήθειες, τις ονομαζόμενες «μετα-αλήθειες».

Δηλαδή, να κάνουν αυτό που ο ίδιος ο φιλελεύθερος μεταμοντερνισμός τούς καλούσε να κάνουν! Οι ίδιοι που ευλογούσαν την υποκειμενικότητα του μεταμοντερνισμού, στο πλαίσιο της «ελευθερίας» και του «πρωτείου» του ατόμου, τώρα κατακρίνουν την υποκειμενικότητα της «μετα-αλήθειας» του ατόμου!

Δικό τους τέκνο λοιπόν είναι ο «μασκοκλάστης», ο αντιεμβολιαστής, ο αρνητής της ύπαρξης κορονοϊού και ο οπαδός της θεωρίας της «επίπεδης Γης».

Προφανώς, στο θέμα της μάσκας, συγκεκριμένα, τεράστια ευθύνη έχει και η κυβέρνηση με τις παλινωδίες της. Οπως και οι στρατευμένοι σε αυτήν «επιστήμονες», που προσαρμόζουν διαρκώς στις κυβερνητικές πολιτικές επιλογές την επιστημονική αλήθεια που επικοινωνούν, κάνοντας τον κόσμο, που έχει ήδη «ποτιστεί» με τη φιλελεύθερη ιδεοληψία της «υποκειμενικής αλήθειας», να «σιγουρευτεί» για τις θεωρίες συνωμοσίας που έχει στο μυαλό του και για το ότι «αυτός ξέρει καλύτερα» από τις «αυθεντίες».

Ομως, για την άνοδο της επίδρασης του υποκειμενισμού και της αντιεπιστημονικότητας, σε όλους τους τομείς και σε όλες τις χώρες, ευθύνονται οι φιλελεύθεροι και το πολιτικό τους ιδεολόγημα. Τώρα, αυτός ο Φρανκενστάιν που έφτιαξαν, εμφανίζεται έτοιμος να μας κατασπαράξει όλους... μαζί και με τις επιστημονικές και αντικειμενικές μας αλήθειες...

Σπύρος ΘΥΜΗΣ
Αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Κέρκυρας με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών»

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ,  Παρασκευή 28 Αυγούστου 2020, σελ. 20

https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=28/8/2020&id=17990&pageNo=12

Βγήκαμε από την οικονομική κρίση; Μήπως είμαστε στα ίδια και χειρότερα;

Ας δούμε τα σημερινά στοιχεία:

Στα 596,9 δισεκατομμύρια ευρώ το πιστοποιημένο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος!

-Στο 136,80% του ΑΕΠ το χρέος του ιδιωτικού τομέα

-Στο 212,22% του ΑΕΠ το Δημόσιο χρέος

-Στο 349,06% του ΑΕΠ το συνολικό χρέος

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, της ΑΑΔΕ και του ΕΦΚΑ, το συνολικό χρέος του ιδιωτικού τομέα - ιδιώτες και επιχειρήσεις - ανέρχεται στα 234 δισ. ευρώ, εκ των οποίων 91,7 δισ. ευρώ ή ποσοστό 39,3% αφορά σε μη εξυπηρετούμενα δάνεια που ανήκουν στον ευρύτερο χρηματοπιστωτικό τομέα, 105,6 δισ. ευρώ ή ποσοστό 45,2% αφορά σε οφειλές προς τη φορολογική αρχή και 36,3 δισ. ευρώ ή ποσοστό 15,5% αφορά σε οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι επιχειρήσεις καταλαμβάνουν περίπου τα 2/3 του χρέους, ενώ το υπόλοιπο 1/3 αφορά ιδιώτες.


Με δεδομένο ότι το ΑΕΠ προβλέπεται να πέσει περί το 10% σε σχέση με το 2019 (από τα 190 δισεκ. στα 171 δισεκ.) το ποσοστό του ιδιωτικού χρέους ανέρχεται στο 136,80%.

Σημειώνουμε ότι το δημόσιο χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης, στις 30.06.2020, ανέρχονταν σε 362,9 δισεκ. ή στο 212,22% του ΑΕΠ.

Συνολικά το ιδιωτικό και δημόσιο χρέος της χώρας ανέρχεται σε 596,9 δισεκατομμύρια ευρώ ή στο 349,02% του ΑΕΠ.

Πηγές: Τράπεζα της Ελλάδος, ΑΑΔΕ, ΕΦΚΑ, Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού 2020, Νομοσχέδιο για τον Κώδικα Διευθέτησης Οφειλών και Παροχής Δεύτερης Ευκαιρίας.

Από: Στέργιος Βασιλείου

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΡΙΜΕΡΗ ΜΕ ΕΡΟΓΔΟΣΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ

Η εργοδοσία SYNKA των Δήμητρα προχώρησε σήμερα (26/8/2020) σε νέα πρόκληση. Όπως μας κατήγγειλαν συνάδελφοι, άνθρωποι της εργοδοσίας με περισσό θράσος απείλησαν και πάλι εργαζόμενους ότι θα τους μεταθέσουν πολύ μακριά από τα σπίτια τους (στην Λευκίμμη), αν ουσιαστικά δεν "πειστούν" να υπογράψουν το νέο και επικίνδυνο για τα εργασιακά τους δικαιώματα "συμφωνητικό".

Η νέα αυτή πρόκληση δεν θα μείνει αναπάντητη από το Σωματείο μας! Ήδη καταγγέλθηκαν οι εξελίξεις αυτές στην Επιθεώρηση Εργασίας και ζητήθηκε τριμερής, ώστε η εργοδοσία να δώσει εξηγήσεις και να δεσμευτεί ότι θα σταματήσει να παίζει με τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων.

Αλήθεια, αν η εργοδοσία SYNKA είχε τόσο αγνές προθέσεις, όπως διατυμπανίζει, αν το "συμφωνητικό" αυτό δεν έκρυβε κανέναν δόλο, γιατί αλήθεια εκβιάζει ώστε να αποσπάσει υπογραφές; Γιατί επαναφέρει το έγγραφό αυτό με τους ίδιους και λίγο χειρότερους όρους, το οποίο είχε αναγκαστεί να αποσύρει πριν από λίγους μήνες, μετά τις καταγγελίες του Σωματείου μας;

Καλούμε για άλλη μια φορά τους συναδέλφους να μην φοβηθούν, να μην σκύψουν το κεφάλι και να μην υπογράψουν το κατάπτυστο αυτό έγγραφο. Το Σωματείο μας είναι στο πλευρό τους έτοιμο να παλέψει μαζί τους για τα δικαιώματά τους, για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους!

ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Πρωτοφανές, μαζικό μποϊκοτάζ σε όλα τα αθλήματα – Οι αθλητές των ΗΠΑ μπαίνουν μπροστά στον αγώνα ενάντια στον ρατσισμό

Κατιούσα

Η εικόνα των επαγγελματιών αθλητών με τα παχυλά συμβόλαια, που φοβούνται να ανοίξουν το στόμα τους για να μη χάσουν χορηγούς και πελατεία, έγινε χίλια κομμάτια και φαίνεται να ανήκει στο παρελθόν. Η ιστορική απόφαση των Μιλγουόκι Μπακς και η χτεσινή αποχή τους από τον αγώνα με τους Ορλάντο Μάτζικ για τα πλέι-οφ του ΝΒΑ έγινε θρυαλλίδα εξελίξεων στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου άρχισε ένα πρωτοφανές, μαζικό κύμα αποχής (μποϊκοτάζ) σε μια σειρά αθλήματα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους πισώπλατους πυροβολισμούς αστυνομικού στον Αφροαμερικάνο Τζέικομπ Μπλέικ.
Αν και οι Μπακς δεν είχαν φροντίσει να ενημερώσουν άλλες ομάδες ή παίκτες για την απόφασή τους, η κίνησή τους βρήκε θερμή υποδοχή και ομάδες πρόθυμες να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Ο οργανισμός του ΝΒΑ, ως διοργανώτρια αρχή, διαπίστωσε πως δεν υπάρχει δυνατότητα να διεξαχθούν αγώνες και προχώρησε, μαζί με την Ένωση των παικτών, στην αναβολή όλων των προγραμματισμένων αγώνων για τα play-off του πρωταθλήματος, δηλαδή τις αναμετρήσεις Χιούστον-Οκλαχόμα και Λ.Α. Λέικερς-Πόρτλαντ.
Ήταν όμως να μη γίνει η αρχή. Πολύ γρήγορα το μποϊκοτάζ πέρασε τα σύνορα του ΝΒΑ και της “Φούσκας” του Ορλάντο που φιλοξενεί τους αγώνες, για να εξαπλωθεί σε όλο το φάσμα της αθλητικής δραστηριότητας. Το επόμενο βήμα έγινε με δύο αγώνες μπέιζμπολ και πρωταγωνιστές τους Brewers του Μιλγουόκι, που βρίσκεται μόλις λίγες δεκάδες χιλιόμετρα από την Κενόσα του Ουισκόνσιν, όπου έγινε το επίμαχο περιστατικό αστυνομικής βίας -η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Μετά το MLB, πήρε σειρά και το MLS, το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου των ΗΠΑ, όπου οι παίκτες έκαναν μποϊκοτάζ σε πέντε από τις έξι συνολικά προγραμματισμένες αναμετρήσεις. Τη σκυτάλη πήρε η Γιαπωνέζα τενίστρια Ναόμι Οσάκα, που αρνήθηκε να εμφανιστεί στον ημιτελικό του τουρνουά του Σινσινάτι, με τους διοργανωτές να παίρνουν τελικά κι αυτοί την απόφαση να αναβάλουν τη διεξαγωγή των αναμετρήσεων.
Και αυτή φαίνεται να είναι απλώς η αρχή. Οι πρωτεργάτες της κίνησης -δηλαδή οι παίκτες του ΝΒΑ- φαίνονται διατεθειμένοι να μη μείνουν σε συμβολικές διαμαρτυρίες, αλλά να τραβήξουν την υπόθεση ως το τέλος, απαιτώντας μια πραγματική αλλαγή. Στις μεταξύ τους συζητήσεις και διαβουλεύσεις, τέθηκε ανοιχτά ακόμα το ενδεχόμενο να ακυρωθεί οριστικά η φετινή σεζόν, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ενώ άλλοι υποστήριξαν πως πρέπει να τελειώσει κανονικά το πρωτάθλημα φέτος, αλλά να μην ξεκινήσει το επόμενο. Τελικά επικράτησαν οι πιο μετριοπαθείς διαθέσεις κι αποφασίστηκε να δοθεί κανονικά συνέχεια στα πλέι οφ, μέχρι νεωτέρας τουλάχιστον, καθώς οι ισορροπίες είναι λεπτές και οι εξελίξεις απρόβλεπτες.
Η συσσωρευμένη οργή των παικτών για όσα γίνονται στη χώρα τους δεν ξεθυμαίνει εύκολα, παραμένει ζητούμενο όμως πώς θα εκφραστεί πολιτικά, καθώς στη γωνιά καραδοκεί το στρατόπεδο των “Δημοκρατικών” για να εκμεταλλευτεί την αυθόρμητη, ειλικρινή διαμαρτυρία τους και να εξασφαλίσει εκλογικά οφέλη εν όψει της κάλπης του Νοεμβρίου. Δεν είναι τυχαία τα συγχαρητήρια του Ομπάμα μέσω ανάρτησης στο Twitter, αλλά και το κεντρικό μήνυμα που έδωσαν οι Μπακς στον κόσμο για να πάει να ψηφίσει στις εκλογές.
Ο αγώνας ενάντια στον ρατσισμό και την οργανωμένη βλακεία (ψεκασμένους, ακροδεξιούς, δολοφόνους, οπαδούς της επίπεδης γης κοκ) που εκπροσωπεί ο Τραμπ, δεν περιορίζεται σε έναν Πρόεδρο ή μια κυβέρνηση, ούτε αντιμετωπίζεται με αλλαγές προσώπων, όπως σε έναν αγώνα μπάσκετ.
Προς το παρόν, κρατάμε ως θετικό το γεγονός ότι οι επαγγελματίες παίκτες “έσπασαν τη φούσκα” τους και είναι αποφασισμένοι να κάνουν κάτι δραστικό, γιατί καταλαβαίνουν πολύ καλά πως ο αθλητισμός δεν έχει καμία αξία, όταν καίγεται ο κόσμος δίπλα τους.

Η Γαλλία έχει τους λόγους της...

Η εικόνα που φιλοτεχνούν και οι προσδοκίες που καλλιεργούν τα αστικά επιτελεία για τη «φίλη Γαλλία», ότι αποτελεί «τον πιο αξιόπιστο σύμμαχο της Ελλάδας» στην αντιπαράθεση με την Τουρκία, παίρνουν τις πραγματικές τους διαστάσεις όταν διαβάζει κανείς τις δηλώσεις Γάλλων αξιωματούχων για τα σχέδια και τα συμφέροντα της γαλλικής αστικής τάξης στην περιοχή. Η υπουργός Αμυνας Φλοράνς Παρλί, με ευκαιρία την έναρξη της άσκησης ΕΥΝΟΜΙΑ (Γαλλίας - Ιταλίας - Ελλάδας - Κύπρου) στα ανοιχτά της Κύπρου, δήλωσε ότι η Ανατολική Μεσόγειος «είναι ένα κοινό αγαθό και δεν πρέπει να αποτελέσει πεδίο παιχνιδιών για τις φιλοδοξίες ορισμένων». Εβαλε έτσι από την ...μπροστά πόρτα την προοπτική της συνεκμετάλλευσης, με τα γαλλικά μονοπώλια να διεκδικούν μερίδιο από τη μοιρασιά της λείας. Η ενίσχυση όμως του περιφερειακού ρόλου της Τουρκίας, η επιθετικότητά της στο παζάρι για τους όρους της συνεκμετάλλευσης, οι παρασκηνιακές συμμαχίες της για να κερδίσει χώρο στους ανταγωνισμούς που οξύνονται, απειλούν τα γαλλικά συμφέροντα κι αυτό ανεβάζει την ένταση ανάμεσα στα δύο κράτη.

* * *

Πριν λίγες μέρες, επίσης, η πρέσβειρα της Γαλλίας στη Λευκωσία, Ιζαμπέλ Ντιμόν, παραχώρησε στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ) μια συνέντευξη, λίγο πριν φύγει από την Κύπρο για να αναλάβει χρέη συμβούλου της γαλλικής Προεδρίας, με ευθύνη τα Βαλκάνια και την Τουρκία. Εξήγησε κι εκείνη ότι η χώρα της, όπως όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που διεκδικούν ισχυρό ρόλο στην περιοχή, αναγνωρίζει την ανάγκη διαπραγμάτευσης με την Τουρκία. Ετσι, σχολιάζοντας το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων κατά της Τουρκίας, είπε ότι «υπάρχουν ορισμένα εργαλεία που έχουν αποφασιστεί από την ΕΕ» και τα οποία ίσως αξιοποιηθούν, «ανάλογα με την εξέλιξη της κατάστασης». «Δεν είναι στόχος μας η επιβολή κυρώσεων», ξεκαθάρισε. «Αυτό που θέλουμε είναι η χρησιμοποίηση όλων των δυνατών εργαλείων ώστε να μειωθούν οι εντάσεις». Μάλιστα, ισχυρίστηκε ότι και στην περίπτωση των εντάσεων με την Ελλάδα, αποδείχθηκε ο ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει ο διάλογος για την «αλλαγή της κατάστασης». Αυτό που δεν λένε, βέβαια, είναι ότι ο διάλογος που στρώνεται από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς με τις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας βάζει στο τραπέζι διευθετήσεις που θίγουν τον πυρήνα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και προωθεί τη συνεκμετάλλευση.

* * *

Το παζάρι λοιπόν φουντώνει. Κι επειδή έτσι έχουν τα πράγματα, η Ντιμόν ξεκαθάρισε στην ίδια συνέντευξη ότι «πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε σταθεροί, ότι είμαστε εδώ, παρόντες στο χώρο, έτοιμοι για διάλογο». Διόλου τυχαία, μάλιστα, ξεχώρισε τη σημασία της αναβαθμισμένης γαλλικής στρατιωτικής παρουσίας στην Κύπρο, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την άσκηση ΕΥΝΟΜΙΑ, που προβάλλεται ως μεγάλη «τετραμερής πρωτοβουλία» στο πλαίσιο μιας «πολιτικής αποκλιμάκωσης». Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα σχήμα στενότερης στρατιωτικής συνεργασίας της Ελλάδας και της Κύπρου με δύο κράτη που τα μονοπώλιά τους έχουν ήδη επενδύσει στους υδρογονάνθρακες της κυπριακής ΑΟΖ και παζαρεύουν μερτικό απ' όλη την Ανατ. Μεσόγειο. Οπως όλα δείχνουν, μάλιστα, η Γαλλία σκοπεύει να ενισχύσει παραπέρα τη στρατιωτική της παρουσία στην Κύπρο. Αν και απέφυγε να επιβεβαιώσει τα σχέδια για στρατιωτική βάση στο νησί, η Γαλλίδα διπλωμάτης χαρακτήρισε «εντυπωσιακό» το «πόσο κοντά» βρίσκονται τα «οράματα» των δύο χωρών για την περιοχή και ομολόγησε ότι «είναι πολύ σημαντικό να έχουμε πρόσβαση στην Κύπρο για τις επισκέψεις των φρεγατών μας στα λιμάνια όταν έρχονται στην περιοχή. Τώρα υπάρχουν γαλλικές φρεγάτες συνεχώς στην περιοχή, κατ' ακρίβεια σχεδόν σε συνεχή βάση». Να σημειωθεί ότι από τις αρχές Αυγούστου Γάλλοι εμπειρογνώμονες άρχισαν εκ νέου επισκέψεις σε Λάρνακα και Λεμεσό, ενώ γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη κάνουν «αναγνωριστικές» επισκέψεις στην αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο.

* * *

Η Γαλλία επομένως «έχει τους λόγους της» να επιδιώκει σύσφιξη των σχέσεων με την ελληνική και την κυπριακή πλευρά. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλίων της στην περιοχή, έναντι των ανταγωνιστών τους, στο πλαίσιο πάντα του ευρωατλαντικού σχεδιασμού, που σπρώχνει ως «λύση» τη συνεκμετάλλευση. Καμία προσδοκία, συνεπώς, δεν πρέπει να τρέφει ο λαός για το «Ελλάς - Γαλλία συμμαχία», που ξαναζεσταίνουν τα αστικά επιτελεία, ως το δήθεν «δυνατό χαρτί» της χώρας απέναντι στην προκλητικότητα της τουρκικής κυβέρνησης. Αλλωστε, ο λαός το έχει ξαναδεί το έργο, με τη «συμμαχία των χωρών του Νότου», που θα έμπαινε «σφήνα» στον γαλλογερμανικό ανταγωνισμό και θα μας «έσωζε» τάχα από την κρίση και τα μνημόνια. Ακόμα και τώρα, όμως, η καλλιέργεια από τα αστικά επιτελεία στην Ελλάδα φρούδων προσδοκιών για το ρόλο της Γαλλίας μεταφράζεται για το λαό σε βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς, είτε πρόκειται για τη συμμετοχή στρατιωτικών δυνάμεων στο εμπόλεμο Μάλι, όπως έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση, είτε για τις αγορές εξοπλισμών, όπου «πέφτουν κορμιά» για το ποιος θα πουλήσει σε ποιον. Σωτηρία και διέξοδος για το λαό, ειρήνη και ασφάλεια στην περιοχή, δεν μπορούν να υπάρξουν μέσα σ' αυτόν τον φαύλο κύκλο των λυκοσυμμαχιών της αστικής τάξης, όπου τα πάντα καθορίζονται από τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων. Η πάλη του λαού ενάντια στο κεφάλαιο και τις συμμαχίες του είναι όρος αναγκαίος για να μπορέσει να «ανασάνει».

Α. Μ.

«Αυτό που πρέπει... »

«Το κράτος κάνει αυτά που πρέπει» για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ισχυρίζονται προκλητικά τα κυβερνητικά στελέχη, επιχειρώντας να πείσουν ότι η κυβέρνηση ανταποκρίνεται στην κρατική ευθύνη και άρα αυτό που μένει είναι να κουνάνε το δάχτυλο στο λαό για την περιβόητη «ατομική ευθύνη». Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό που κάνει η κυβέρνηση από το ξεκίνημα της πανδημίας μέχρι σήμερα είναι να υπηρετεί όλα τα «πρέπει» του κεφαλαίου, τα οποία είναι διαμετρικά αντίθετα με τις ανάγκες του λαού, με την προστασία της υγείας και της ζωής του.
Για τα «πρέπει» του κεφαλαίου, για να του διασφαλίζει στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης νέες προκλητικές χρηματοδοτήσεις και προνόμια, η κυβέρνηση διατηρεί τις τεράστιες ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας, προσλαμβάνει συμβασιούχους με ημερομηνία λήξης αντί να καλύψει τις δεκάδες χιλιάδες κενές θέσεις μόνιμου προσωπικού.
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, αντί μέσα στο χρόνο που κερδήθηκε από το λαό να ενισχύσει άμεσα το προσωπικό, το στόλο και τα δρομολόγια των αστικών συγκοινωνιών, η κυβέρνηση υποχρεώνει τους επιβάτες να στοιβάζονται σαν σαρδέλες.
Αντί να υλοποιήσει τα αιτήματα εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών και φοιτητών για ασφαλή και ουσιαστική λειτουργία όλων των δομών Εκπαίδευσης, η κυβέρνηση δεν πήρε κανένα από τα αναγκαία μέτρα, επικαλούμενη ακριβώς το «κόστος» τους για το αστικό κράτος.
Για να ενισχύσει την προσπάθεια του κεφαλαίου να φορτώσει τα βάρη και της νέας κρίσης στους εργαζόμενους, η κυβέρνηση, ταυτόχρονα με το μπαράζ νέων αντεργατικών μέτρων, επιτρέπει στην εργοδοσία να αφήνει τους εργαζόμενους εκτεθειμένους στην πανδημία, χωρίς τα αναγκαία μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, με «πρωτόκολλα» κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των εργοδοτών.
Για τις απαιτήσεις των tour operators, των μεγαλοξενοδόχων, των εφοπλιστών, η κυβέρνηση πετσόκοψε όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα για το άνοιγμα του Τουρισμού, χωρίς υποχρεωτικά τεστ, με 100% πληρότητα στα αεροπλάνα και 85% στα καράβια, οδηγώντας τελικά σε νέα έξαρση των κρουσμάτων, σε αύξηση των διασωληνωμένων ασθενών και των θανάτων, ενώ προηγουμένως και τα τρία παραπάνω στοιχεία έβαιναν σημαντικά μειούμενα, ακόμα και μετά την άρση της καραντίνας.
Κατά παραγγελία των μεγαλοξενοδόχων, η κυβέρνηση «κουκουλώνει» συστηματικά τα στοιχεία για τα κρούσματα, ειδικά στις τουριστικές περιοχές, μεταξύ άλλων με το να μη δίνει στοιχεία για το πώς κατανέμονται στη χώρα τα εκατοντάδες εισαγόμενα κρούσματα, με το να μη δίνει στοιχεία ανά νησί κ.ο.κ.
Οποια πτυχή και να πιάσει κανείς, τα «πρέπει» του κεφαλαίου αποτελούν την «πυξίδα» της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΝΔ.
Τα ίδια ακριβώς «πρέπει» υπηρετεί μαζί με όλα τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ, που βγαίνει τώρα τάχα στα κάγκελα γιατί «η κυβέρνηση παίζει κορόνα - γράμματα την υγεία των Ελλήνων».
Τα ίδια «πρέπει» υπηρέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, με την παραπέρα εμπορευματοποίηση, υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση του δημόσιου συστήματος Υγείας. Αντίστοιχα, η κατάσταση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι και ο λαός στις αστικές συγκοινωνίες, στην Παιδεία, στους χώρους δουλειάς, φέρει ατόφια τη σφραγίδα και της δικής του διακυβέρνησης.
Τα ίδια υπηρέτησε και υπηρετεί και με τη στάση του ως αντιπολίτευση: Στην πρώτη φάση της πανδημίας, με το περιβόητο... «θα λογαριαστούμε μετά» και την αναπαραγωγή των περί «αόρατου εχθρού», έβαλε πλάτη στην προσπάθεια να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου, ενώ η κυβέρνηση κλιμάκωνε την αντεργατική επίθεση μέσα στην πανδημία, για τη στήριξη του κεφαλαίου.
Με την ίδια αντιλαϊκή πυξίδα και στη συνέχεια, στο άνοιγμα του Τουρισμού, υπερθεμάτιζε για ακόμα μεγαλύτερες εκπτώσεις στα πρωτόκολλα που είχαν ήδη πετσοκοφτεί με βάση τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, ενώ και σήμερα υπηρετεί τον αποπροσανατολισμό του λαού, με το διά ταύτα της κριτικής του να καταλήγει στο ότι η κυβέρνηση είναι... «χωρίς σχέδιο», όταν σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η ολομέτωπη σχεδιασμένη αντιλαϊκή επίθεση με βάση τις προτεραιότητες του κεφαλαίου.
Δεν χωρά λοιπόν καμία αναμονή! Απέναντι στα αντιλαϊκά «πρέπει» του κεφαλαίου και όλες τις δυνάμεις που τα υπηρετούν, απάντηση δίνει η ενίσχυση της πάλης ενάντια σε αυτήν την πολιτική, ο αγώνας για τη ζωή και την υγεία του λαού!