Συνωστίζονται οι νέοι και άφθαρτοι υποψήφιοι στο Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΡΜΠΟΤΗ

Αρκετές είναι οι παρατάξεις που διεκδικούν το Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων, που επέλεξαν να στήσουν όλη την προεκλογική τους δραστηριότητα πάνω στο σύνθημα «νέοι και άφθαρτοι».

Εσχάτως σε αυτές προσχώρησε και η δημοτική παράταξη της ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ που με άρθρο στελέχους της κάνει προσπάθεια «προσωποποίησης» και απολιτικοποίησης των εκλογών.

Πως αλλιώς να χαρακτηριστεί ένα κάλεσμα για ενίσχυση του ψηφοδελτίου τους με κριτήριο την ηλικία του επικεφαλής και όχι τις πολιτικές θέσεις και πρακτικές των συνδυασμών.

Το να τίθεται ένα τέτοιο κριτήριο ψήφου θεωρούμε ότι δε βοηθάει στην άνοδο του πολιτικού επιπέδου της συζήτησης μία βδομάδα πριν τις εκλογές, πολύ περισσότερο από δυνάμεις που θέλουν να τοποθετούν τον εαυτό τους στον αριστερό και προοδευτικό χώρο.

Η θεοποίηση του ρόλου της προσωπικότητας στην εξέλιξη της ιστορίας είναι μία αντιδιαλεκτική αντίληψη που δημιουργεί λάθος συνειρμούς. Η αποδοχή της άποψης ότι η προσωπικότητα δημιουργεί τα ιστορικά γεγονότα και όχι οι λαοί, σημαίνει ουσιαστικά παραίτηση από τη συλλογικά οργανωμένη κοινωνικοπολιτική πάλη για τα λαϊκά συμφέροντα και εναπόθεση της λύσης των προβλημάτων στις προσωπικότητες.

Τα χαρακτηριστικά μίας παράταξης ή ενός πολιτικού φορέα δεν μπορεί να οφείλονται σε ένα άτομο αλλά στην πολιτική που εκφράζει.

Από τη μεριά μας θέτουμε και τον εξής προβληματισμό: Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα βρούμε πολλούς νέους με σκουριασμένες, παλιομοδίτικες και αντιδραστικές ιδέες. Πώς φτάνει άραγε το κριτήριο της ηλικίας για να μας οδηγήσει στις κάλπες;

Τέλος, επειδή το στέλεχος της ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ επέλεξε να αναφερθεί και προσωπικά στον σύντροφο Μπάμπη Χαραλάμπους (αν και ο ίδιος έχει ήδη απαντήσει), όσοι παρακολουθούν έστω και στο ελάχιστο την προεκλογική δραστηριότητα της Λαϊκής Συσπείρωσης θα έχουν αντιληφθεί ότι δίνει την μάχη με τέτοια στράτευση, αυτοθυσία και φρεσκάδα που θα ζήλευαν πάρα πολλοί νέοι.

Η ΕΕ ετοιμάζει τον στρατό της μέσα σε απόλυτη προεκλογική σιωπή

Από Πάνος Αλεπλιώτης/ 

Κανένα από τα κόμματα εξουσίας στην Ευρώπη δεν μιλά στην προεκλογική περίοδο για την στρατιωτικοποίηση της ΕΕ. Ούτε καν οι τάχα αντισυστημικοί. Η πραγματικότητα όμως είναι πως ο νέος στρατός ετοιμάζεται με γοργούς ρυθμούς.
Η ΕΕ είναι η Ένωση των Ευρωπαικών μονοπωλίων. Αισθάνεται πως πρέπει να ενισχύσει τον δικό της στρατό, για να αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη έναντι των ανταγωνιστών, ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα.
Η ίδρυση της Pesco από τις μέχρι τώρα 25 χώρες της ΕΕ, παίρνει ραγδαία την μορφή κοινού στρατού για να υπερασπίσει τα συμφέροντα της ΕΕ.
Η πίεση ασκείται από την Γερμανία και την Γαλλία προς τις υπόλοιπες χώρες να επενδύσουν στην δημιουργία κανονικού ευρωπαικού στρατού και μάλιστα μισθοφορικού με αυξημένες αρμοδιότητες. Θα μπορεί να παρεμβαίνει σε θέματα προσφύγων και θα έχει την υποχρέωση, κατά το πρότυπο του ΝΑΤΟ, άσχετα αν δεν ισχύει, να υπερασπίζεται την χώρα μέλος που θα δεχτεί επίθεση! Θα συμμετέχει και σε εκστρατίες όπου έτσι κρίνουν τα συμφεροντά της.
Την διετία 2019-2020 θα διατεθούν 500 εκατομμύρια ευρώ για την εξέλιξη δολοφόνων drones καθώς και ρομπότ δολοφόνους και στρατιωτικά οχήματα χωρίς οδηγό.
Τα 500 εκ είναι στην διάθεση των πολεμικών βιομηχανιών για να εξελίξουν τα οπλικά συστήματα της ΕΕ σε 30 επιμέρους προγράμματα.
Ο Jorge Domecq διευθυντής της Υπηρεσίας Άμυνας της ΕΕ διαπιστώνει ότι η ΕΕ δεν διαθέτει τα όπλα που χρειάζονται στην στεριά, στην θάλασσα και στον αέρα για να συντονίσει και να βελτιώσει την αμυντική της ικανότητα.
Η Pesco είναι ο γάμος μεταξύ των χωρών για την αμυντική τους προστασία. Καιρός να αποκτήσουν και τα παιδιά τους. Ο καλύτερος τρόπος για να έχουμε ειρήνη ειναι να την προστατέψουμε, δηλώνει
Δεν υπάρχει πια η έννοια ουδετερότητα στην πολιτική της ΕΕ. Όλες οι χώρες και οι λαοί τους είναι μέσα στα επικίνδυνα παιχνίδια της ΕΕ.
Ετοιμάζονται καινούργιοι κατασταλτικοί μηχανισμοί όπου θα συμμετέχουν τα παιδιά μας για να εισβάλλουν σε ξένες χώρες, μαζί με το ΝΑΤΟ τις περισσότερες φορές, για να γίνουν βορά των κανονιών για τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Από αυτή την άποψη γίνεται κατανοητή η σιωπή που περιβάλλει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην προεκλογική περίοδο. Μόνο οι κομμουνιστές της Ευρώπης αναδεικνύουν και αυτή την πλευρά της επιθετικής και επικίνδυνης πολιτικής των Ευρωπαικών μονοπωλίων. Αυτή η πολιτική είναι ένας ακόμη λόγος για την αποδέσμευση των λαών από το επικίνδυνο αυτό πείραμα που λέγεται ΕΕ.

Πάνος Αλεπλιώτης

Το «σχολείο» της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ…

 

Κείμενο: ΕΛΕΝΗ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ -

 

Πέμπτη 16 Μαΐ 2019

 

«Οι μορφές των αστικών κρατών είναι εξαιρετικά
ποικίλες, η ουσία τους όμως είναι μία: Όλα αυτά τα κράτη,
είτε έτσι, είτε αλλιώς, μα σε τελευταία α
νάλυση υποχρεωτικά,
είναι δικτατορία της αστικής τάξης»

Β. Ι. Λένιν: «Κράτος και Επανάσταση».

* Φέρνοντας την ρήση αυτή του Λένιν στην ελληνική πραγματικότητα των κομμάτων και του προεκλογικού πυρετού, θα έλεγα ότι και τα αστικά κόμματα σε όλες τις εκφάνσεις τους, από την «Αριστερά όπως βγαίνεις» του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, υπηρετούν όλοι τους ανεξαιρέτως τον ίδιο σκοπό: Την παράταση της επικράτησης της αστικής τάξης και της δικτατορίας του Κεφαλαίου, πάνω στην εργατική τάξη και τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα. Με απλά λόγια, την παράταση της επικράτησης της άγριας εκμετάλλευσης των πολλών, για τα κέρδη των λίγων. Αυτό υπηρετούν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ, όσο και όλα τα υπόλοιπα κόμματα της σημερινής Βουλής των Ελλήνων, με μοναδική, φωτεινή εξαίρεση, το ΚΚΕ.


* Οι τρόποι και οι προτάσεις που έχουν τα διάφορα αστικά κόμματα για να γίνει αυτό, ποικίλλουν από κόμμα σε κόμμα. Λίγο πιο «συντηρητικοί» και «φιλοευρωπαίοι» οι Νεοδημοκράτες, λίγο πιο «χάϊ» και τάχα μου «ανθρώπινοι» οι Συριζαίοι που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ και έχουν ξεπουλήσει και όσα είχαν απομείνει, στο όνομα της «Αριστεράς» πάντα, στην ουσία τους λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα: Ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική και ΤΙ ΝΑ κάνουμε…

* Στην προσπάθειά τους να πείσουν, εκατέρωθεν ρίχνουν  στον αγώνα τα «μεγάλα όπλα» που διαθέτουν ώστε  να παραμένει η χώρα υπόδουλη στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και ο λαός με σκυμμένο το κεφάλι: Τους Τζέισον – Αντιγόνη του life style και των reality shows, τις κόρες και τους γιους αγωνιστών (που συνήθως δεν έχουν ιδέα από την ιδεολογία του πατέρα ή της μάνας, ευτυχώς με φωτεινές εξαιρέσεις βέβαια…), και άλλους πολλούς και διάφορους. Και τι δεν έχει παρελάσει από τις οθόνες των ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα…

* Το «σύστημα» βλέπετε, βρίσκει κάθε φορά και διαφορετικούς τρόπους για να κρατήσει την κυριαρχία του, βάζοντας μπροστά πρόσωπα λαμπερά, νέα ή διαφορετικά για να δείξει προοδευτικό. Δεν είναι προοδευτική όμως η μεγιστοποίηση της εκμετάλλευσης των πολλών και η ταυτόχρονη αύξηση των κερδών των λίγων. Αυτήν την πολιτική πρεσβεύει ο κάθε Τζέισον και η κάθε κόρη και γιος που ξεπουλά για έναν καλό μισθό, μια καλή και εύκολη ζωή,  την ιδεολογία του πατέρα ή της μάνας που δεν δίστασαν να δώσουν την ζωή τους για αυτήν.

* Η συμπόρευση με το ΚΚΕ και το πέρασμα μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ και της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και σε δράσεις, ασχέτως εάν συμφωνείς σε όλα μαζί τους, το πρώτο πράγμα που σε διδάσκει είναι ότι πρέπει να βάλεις τα ταξικά γυαλιά σου και να δεις τα πράγματα αλλιώς.

*  Ότι τα ζόρια μας να βγάλουμε τον μήνα, δεν θα βελτιωθούν αν έρθουν στο Ευρωκοινοβούλιο, στη Βουλή, στην Περιφέρεια, στον Δήμο, καινούργια, «άφθαρτα», λαμπερά, με όνομα ή με ιστορία πρόσωπα. Τα προβλήματα δεν θα στα λύσει κανένας. Το παραμύθι έχει δράκο και ο κάθε «Τζέϊσον» μόλις του δώσεις την εξουσία, θα μεταμορφωθεί σε μαριονέτα του συστήματος. Σε υπάκουο σκυλάκι των Ευρωπαίων και του ΝΑΤΟ, των ντόπιων και των ξένων μεγαλοεπιχειρηματιών, των τραπεζιτών. Και εσύ θα γυρεύεις δανεικά για να βγάλεις τη βδομάδα, λιώνοντας καθημερινά στα ξενοδοχεία, στα μαγαζιά, στα ενοικιαζόμενα των άλλων δίνοντας τα μισά στους γιατρούς, λέγοντας «όλοι ίδιοι είναι τελικά»…

* Ε λοιπόν όχι, δεν είναι όλοι ίδιοι φίλη/φίλε μου. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι ούτε όλοι όσοι περάσαμε από το «σχολείο» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σαφώς δεν είναι ίδιοι και αυτοί που μας προειδοποιούσαν ότι θα φάμε τα μούτρα μας. Στο ΚΚΕ είχαν την πολιτική διορατικότητα να δουν ποιοι βρίσκονταν πίσω από τις μάσκες που της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, όταν εμείς πιστεύαμε ακόμα πως υπάρχει τρόπος να δοθεί ο αγώνας για μια κοινωνία δίκαιη και ισότιμη, μια κοινωνία της δικτατορίας του προλεταριάτου, που έλεγε κι ο παππούς Μάρξ. Και πράγματι υπήρχε τρόπος, μόνο που ήμασταν στο λάθος μέρος, με τους λάθος ανθρώπους.

* Το «σχολείο» της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, απέδειξε ότι δεν υπάρχει δρόμος για την ευημερία των λαών, για την ισοτιμία και την πραγματική δικαιοσύνη, μέσα από την σημερινή, ταχύτατα εκφασιζόμενη Ε.Ε. και μέσα από το ΝΑΤΟ που σπέρνει πολέμους, προσφυγιά και ανασφάλεια παντού στον πλανήτη. Ο μόνος δρόμος που μας απέμεινε, είναι αυτός της ανατροπής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας. Ο δρόμος που προτάσσει το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση παντού στην Ελλάδα.

* Η ψήφος μας έχει δύναμη. Η δράση μας, ακόμα περισσότερη… Καλή μας δύναμη και καλή επιτυχία λοιπόν! Να βγουν οι συνδυασμοί του ΚΚΕ και της Λαϊκής Συσπείρωσης πιο δυνατοί, παντού! Γιατί έτσι θα δυναμώσει ο αγώνας για να φτιαχτεί η κοινωνία που αξίζουμε και που δεν θα πάψουμε ποτέ να ονειρευόμαστε…

Ελένη Ανδριοπούλου,

(Πρώην μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση με την Αλεξάνδρα Μπαλού για την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων)

Πηγή: corfupress.com

Δαμασκηνός, κατοχικός Αρχιεπίσκοπος που πρωταγωνίστησε στη σφαγή ΕΛΑΣιτών και ΕΑΜιτών

Από iraklis3

Στις 20 Μαΐου 1949 πεθαίνει ο Δαμασκηνός, κατά κόσμο Δημήτριος Παπανδρέου, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ο Δαμασκηνός διετέλεσε επίσης πρωθυπουργός (17/10-1/11/1945), του μισαλλόδοξου και δολοφονικού κράτους των “χιτών” και των ταγματασφαλιτών και αντιβασιλέας (31/12/1944-28/9/1946), όταν ο Τσόρτσιλ και ο Σκόμπι δολοφονούσαν το λαό της Αθήνας, το Δεκέμβρη του ’44.
Εκλέχθηκε αρχιεπίσκοπος χάρη στην εύνοια της κατοχικής «κυβέρνησης» Τσολάκογλου, η οποία ακύρωσε την εκλογή του Χρύσανθου από την Ιερά Σύνοδο για να εκλεγεί ο Δαμασκηνός. Στις επιστολές του προς την «κυβέρνηση» των προδοτών, ο Δαμασκηνός ευλογούσε τους «Κουίσλιγκ», δηλώνοντας ότι «αποβλέπομεν μετά βαθείας εκτιμήσεως προς την τολμηράν πρωτοβουλίαν την οποίαν αναλάβατε», ενώ χαρακτήριζε τη συνθηκολόγηση με τους κατακτητές σαν «μέτρον ανάγκης».
Στα χρόνια της τριπλής φασιστικής Κατοχής, όταν ο λαός μάτωνε στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ο τότε αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, απευθυνόμενος “προς τον ευσεβή Ελληνικόν Λαόν”, έγραφε σε μήνυμά του: “Ουδέν έχομεν να ωφεληθώμεν εξ οιωνδήποτε αποπειρών και προκλήσεων εναντίον των Αρχών Κατοχής. Διά τούτο πάντες οφείλομεν, αφιερωμένοι εις την παραγωγικήν εργασίαν, ν’ αναμείνωμεν την ώραν της Ειρήνης, εγκαρτερούντες και πιστεύοντες εις τον δικαιοκρίτην Θεόν”! (Ηλία Βενέζη: “Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός”, Σελ. 194).
Ο ίδιος, απευθυνόμενος προς τον πληρεξούσιο του Ράιχ στην Ελλάδα, Γκ. Αλτενμπουργκ, έλεγε: “Είναι περιττόν και να λεχθεί, ότι εκ της τοιαύτης περιπλοκής μόνον ζημίαι, υλικαί και ηθικαί, δύνανται να προκύψουν δι’ αμφότερα τα μέρη, ωφελήματα δε μόνον διά τους έχοντας συμφέρον να οξύνουν και να διαιωνίζουν την αντίθεσιν μεταξύ Δυνάμεων Κατοχής και Ελληνικού Λαού”! (ο.π., σελ. 215).
Στη συνέχεια έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στον σφαγιασμό χιλιάδων ΕΛΑΣιτών – ΕΑΜιτών από τους Εγγλέζους του Σκόμπι, τον Γ. Παπανδρέου και τους ταγματασφαλίτες και τους χωροφύλακες του Α. Εβερτ το Δεκέμβρη του 1944. Υπό την ηγεσία του, το 1946, η έκτακτη σύνοδος της Ιεραρχίας εξέδωσε την ποιμαντορική εγκύκλιο για την καταδίκη της Αριστεράς, ενώ υπό την καθοδήγησή του, η Ιερά Σύνοδος της 30/5/47 «αφόρισε» σαν «εθνικώς εγκληματικόν κίνημα» (!) τον αγώνα των μαχητών του ΔΣΕ.
Ο Δαμασκηνός ήταν εκείνος που το ’48 ευλογούσε τα εκτελεστικά αποσπάσματα των στρατοδικείων, αφού, όπως έλεγε, οι δολοφονηθέντες δημοκράτες είχαν το ανάθεμα, καθ’ ότι επρόκειτο για «καταδικασθέντες εις θάνατον κατόπιν νομίμου και δημοσίας διαδικασίας»!
Αργότερα, το 1949, δήλωνε «υπερήφανος» για την «εθνικήν κολυμβήθραν» της Μακρονήσου…

Οι θάνατοι παιδιών της Υεμένης

Από iraklis3

Σύμφωνα με τη Save the Children, περίπου 85.000 παιδιά κάτω από πέντε ετών μπορεί να έχουν πεθάνει στην Υεμένη από την πείνα. Δύο εκατομμύρια παιδιά πάσχουν από οξύ υποσιτισμό και 360.000 κινδυνεύουν να λιμοκτονήσουν.

Διεθνείς οργανισμοί αναφέρουν ότι 14 εκ. άνθρωποι κινδυνεύουν από λιμό.

Η κατάσταση στην Υεμένη έχει επιδεινωθεί μετά την επέμβαση μιας στρατιωτικής συμμαχίας υπό τη διοίκηση της Σαουδικής Αραβίας (στηριζόμενη από τις ΗΠΑ) τον Μάρτιο του 2015.

Κανείς δεν βλέπει, κανείς δεν ακούει. Όπως κανείς δεν βλέπει τα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης, ούτε τα παιδιά εργάτες στα ορυχεία του Κονγκό, ούτε τους πολλούς Αϊλάν που ξεβράζονται στις μεσογειακές ακτές.

Χωρίς λόγια

''Εκείνο το βράδυ έκλεψαν ένα ποδήλατο και το έβαλαν στον τάφο του, «για να πηγαίνει βόλτες» είπαν οι μικροί του φίλοι.''

Στις αρχές του περασμένου αιώνα βρέθηκε στα Χανιά ένας νεαρός άντρας από τη Βεγγάζη. Το όνομα του Σαλής. Ήταν αχθοφόρος. Στο λιμάνι ξεφόρτωνε από τα καράβια τις αποσκευές και τις κουβαλούσε με τη βάρκα του στην αποβάθρα. Μετά, με το καρότσι του μετέφερε τις αποσκευές στο πρακτορείο ή στα σπίτια των ταξιδιωτών. Ήταν η εποχή που τα καράβια έδεναν έξω από το λιμάνι.
Ο Σαλής υπήρξε ένας μαύρος αγαθός γίγαντας και πολύ αγαπητός στους Χανιώτες. Ζούσε σε ένα μικρό σπίτι με την αδελφή του.
Κάποια στιγμή έκαναν απέλαση σε πολλούς ξένους από τα Χανιά. Ανάμεσα τους και ο Σαλής, ο οποίος όταν ανοίχτηκε το καράβι βαθιά έπεσε στη θάλασσα και κολυμπώντας γύρισε.

«Αυτή είναι η πατρίδα μου» έλεγε. Και τελικά παρέμεινε για πάντα στα Χανιά.
Στα χρόνια της μεγάλης φτώχειας έκανε μια πράξη που τίμησε την ανθρωπιά, που έμεινε στην καρδιά του κόσμου. Αγόραζε, με τα λίγα χρήματα που έβγαζε, τρόφιμα (ρύζι, μακαρόνια, ζάχαρη) και τα έδινε σε έναν νεαρό φίλο του με ποδήλατο.
«Πήγαινε σε εκείνο το σπίτι, άφησε στην πόρτα αυτήν την τσάντα και πρόσεξε να μη σε δουν» έλεγε στο μικρό αγόρι, δίνοντας του το σχετικό πουρμπουάρ. Γιατί έτσι προστάτευε την αξιοπρέπεια εκείνου που είχε την ανάγκη.
Το πρωί, η κάθε φτωχή γυναίκα έβρισκε στην πόρτα της έναν θησαυρό. Αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια, κανένας δεν ήξερε ποιος είναι ο ευεργέτης.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, γύρω στο 1967, κέρδισε τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Μοίρασε τα χρήματα σε δύο ορφανά κορίτσια, σαν προίκα για να παντρευτούν. Πέθανε μέσα στο σπίτι του και τον βρήκαν δυο μέρες μετά.
Η Εκκλησία είχε ένα πρόβλημα. Επειδή ήταν -λέει- μουσουλμάνος, δεν μπορούσαν να τον κηδέψουν σε χριστιανικό νεκροταφείο.
Τότε οι Χανιώτες ξεσηκώθηκαν -προς τιμήν τους- και τον κήδεψαν δημοσία δαπάνη στο Κοιμητήριο του Αγίου Λουκά (εκεί βρίσκεται ακόμα ο τάφος του). Και έγραψαν πάνω στο μάρμαρο:
«Το δέρμα σου μαύρο, μα η καρδιά σου λευκότερα χιόνος, αγαπημένε μας Σαλί. Καλό ταξίδι».
Τα παιδιά τον αγαπούσαν γιατί τα υπολόγιζε και τους έδινε σοκολάτες και καραμέλες.

Εκείνο το βράδυ έκλεψαν ένα ποδήλατο και το έβαλαν στον τάφο του, «για να πηγαίνει βόλτες» είπαν οι μικροί του φίλοι.
Στη σελίδα “Χανιά Παλιές Φωτογραφίες – Hania Old Photos” δημοσιεύτηκε μία σπάνια φωτογραφία του Σαλή από το 1960.
Στη φωτογραφία βλέπουμε τον Σαλή δίπλα σε ένα άρρωστο παιδί στο νοσοκομείο.

Jason Bageris

“Ταξικό και φυλετικό ζήτημα η απαγόρευση εκτρώσεων στην Αλαμπάμα” – Καθαρές κουβέντες από το σούπερ μόντελ Έμιλι Ρακατόφσκι

Κατιούσα

Σάλος αντιδράσεων έχει προκληθεί από την απόφαση της γερουσίας της Αλαμπάμα να απαγορεύσεις τις εκτρώσεις στα όρια της πολιτείας ακόμα και σε περιπτώσεις αιμομιξίας και βιασμού, τιμωρώντας τους παραβάτες χειρουργούς με 10 ως 99 χρόνια φυλάκισης. Όπως είναι αναμενόμενο, γιατο θέμα αυτό πήραν θέση και διάσημες σταρ, όπως η λαίδη Γκάγκα και η Μίλα Γιόβοβιτς, που είχε η ίδια υποστεί αναγκαστική άμβλωση πριν δύο χρόνια, εκφράζοντας τον αποτροπιασμό και την καταδίκη τους. Ενώ όμως αυτές οι παρεμβάσεις κινήθηκαν σε μάλλον απολίτικο πλαίσιο, το διάσημο μοντέλο Έμιλι Ρακατόφσκι, αποφάσισε να πει τα πράγματα με το όνομά τους, προβαίνοντας παράλληλα σε μια μιντιακά αποτελεσματική κίνηση: Ανάρτησε στο Ίνσταγκραμ γυμνή της φωτογραφία με καλυμμένα τα επίμαχα σημεία, ακολουθούμενη από ένα κείμενο στο οποίο δε στέκεται μόνο στο ζήτημα της πατριαρχικής, αλλά και της ταξικής και φυλετικής καταπίεσης που υποκρύπτει το σχεδιαζόμενο νομοθέτημα σε μια πολιτεία που σημαδεύτηκε από τους αγώνες για τη χειραφέτηση των Αφροαμερικανών:

Αυτή τη βδομάδα, 25 ηλικιωμένοι λευκοί άνδρες ψήφισαν να απαγορευτούν οι αμβλώσεις στην Αλαμπάμα ακόμα και σε περιπτώσεις αιμομιξίας και βιασμού. Αυτοί οι άνδρες με εξουσία επιβάλλουν τη θέλησή τους στα σώματα των γυναικών για να διατηρήσουν την πατριαρχία και να διαιωνίσουν το βιομηχανικό σύμπλεγμα ιδιωτικών φυλακών στερώντας από γυναίκες χαμηλής οικονομικής δυνατότητας το δικαίωμα να επιλέξουν να μην αναπαραχθούν. Οι πολιτείες που προσπαθούν να απαγορεύσουν τις αμβλώσεις είναι οι πολιτείες που έχουν τα υψηλότερα ποσοστά μαύρων γυναικών που ζουν εκεί. Είναι θέμα ταξικό και φυλετικό και ευθεία επίθεση στο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα που αξίζουν οι γυναίκες στις ΗΠΑ και προστατεύονται από το νόμο Roe vs. Wade (απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ το 1973 που άνοιξε το δρόμο στη νομιμοποίηση των αμβλώσεων στο πρώτο τρίμηνο της κύησης). Τα σώματά μας, η επιλογή μας.

Επί της οθόνης η εμετική αντιπαράθεση

        

19-05-2019

Στη «μικρή οθόνη» μεταφέρεται τις τελευταίες μέρες το θέατρο του παραλόγου, ο ψευτοκαβγάς για να στηθεί το δίπολο ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Μια αντιπαράθεση που έτσι κι αλλιώς είναι κούφια, όταν επιχειρείται να τροφοδοτήσει και τα σποτάκια των κομμάτων του κεφαλαίου και της ΕΕ, γίνεται ακόμα πιο αποκρουστική και κακόγουστη.

Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτα παρουσίασε τη «δύναμη των Ελλήνων», βάζοντας στα διαδοχικά καρέ του τον Ζαχαριάδη, τον Μπελογιάννη και τον δικτάτορα Μεταξά (!), σε μια ακόμα επίδειξη ξετσιπωσιάς, προκαλώντας τη δικαιολογημένη οργή προοδευτικών, αριστερών, αγωνιστών ανθρώπων. Σε άλλο σποτ, ακούμε τον Τσίπρα να μιλάει για την πατρίδα, δήθεν για να δώσει απάντηση στους πατριδοκάπηλους και να φιλοτεχνήσει το «προοδευτικό» του προφίλ. Ένα σποτάκι που θα ήταν πολύ πιο ολοκληρωμένο αν περιλάμβανε και καμιά εικόνα από τα σφιχταγκαλιάσματα του πρωθυπουργού με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ ή κανένα από τα πλάνα που σχεδόν κάθε βράδυ μοστράρει η κρατική τηλεόραση από στρατιωτικές συνεκπαιδεύσεις με ΝΑΤΟικές δυνάμεις στο Αιγαίο, με τις Ένοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ και άλλα παρόμοια. Άλλωστε, τέτοιο υλικό έχει μπόλικο η κυβέρνηση και αν το αξιοποιούσε, θα ικανοποιούσε και τον πρέσβη των ΗΠΑ…

Περνώντας στην επόμενη «πίστα», η κυβέρνηση πλασάρει με άλλο σποτάκι τη λογική του «μικρότερου κακού», του «διάλεξε πόσα και από ποια τσέπη θα χάσεις»: Για να καθιερώσει και προπαγανδιστικά ως «κανονικότητα» το «δέκα σου κλέβω – ένα σου επιστρέφω», βάζει «συνταξιούχους» να καταμετρούν τις απώλειες μιας δεκαετίας και να εμφανίζονται ανακουφισμένοι από τα ψίχουλα που παίρνουν ως επίδομα. Ευτυχώς, πρόκειται για ηθοποιούς, γιατί οι πραγματικοί συνταξιούχοι θυμούνται τις κλούβες και τα ΜΑΤ που αντιμετώπισαν έξω από το Μαξίμου όταν διεκδικούσαν την επαναφορά των απωλειών τους.

Χαρακτηριστικό της βολικής αντιπαράθεσης της κυβέρνησης με τη ΝΔ, που οπτικοποιείται και στα σποτάκια, είναι ότι σε ένα από αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει τον Κυρ. Μητσοτάκη να μιλάει, αξιοποιώντας την πλειοδοσία του σε μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, δηλαδή την αγωνία της ΝΔ να αποδείξει ότι είναι η «ικανότερη δύναμη» για τα μονοπώλια, βλέποντας την κυβέρνηση να απολαμβάνει την απλόχερη στήριξή τους.

Από την άλλη, η ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη για να απαντήσει, κάνει κι εκείνη καταμέτρηση των απωλειών των συνταξιούχων, ώστε να εμπεδωθεί ακόμα καλύτερα ότι οι ψηφοφόροι έχουν απλά να διαλέξουν το λιγότερο κακό, να γίνει κριτήριο ψήφου το ποιος από τους δύο έκοψε τα περισσότερα, ώστε να απαλλαγούν και οι δυο από τη διεκδίκηση πλήρους επαναφοράς όλων των απωλειών. Ρίχνει μάλιστα το σύνθημα για «πολιτική αλλαγή», για να πει με άλλα λόγια την κυβερνητική εναλλαγή που επιδιώκει, για να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.

Εκεί που η κοροϊδία απογειώνεται και τα προεκλογικά σποτ μοιάζουν ακόμα περισσότερο με κωμωδία, είναι με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που επιστρατεύει την «αντιδεξιά» ρητορική του, για να κάνει συστάσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ για «όχι άλλο δεξιά το τιμόνι» (!). Μια ακόμα προσπάθεια να κατοχυρώσει το ΠΑΣΟΚ για τον εαυτό του το «προοδευτικό» προφίλ, που προκαλεί μόνο γέλιο για όσους δεν ξέχασαν τις συνεργασίες του με τους ακροδεξιούς του ΛΑ.Ο.Σ. και τη ΝΔ, την εργολαβία που είχε αναλάβει, πριν του πάρει τα σκήπτρα ο ΣΥΡΙΖΑ, στην κατασυκοφάντηση και τον εκφυλισμό κάθε έννοιας προόδου.

Όλο αυτό το αποκρουστικό θέαμα δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης έμπνευσης από τα προπαγανδιστικά επιτελεία, αλλά υπερβολικής προσπάθειας να σπείρουν τον αποπροσανατολισμό, τη σύγχυση, να κυριαρχήσουν τα κάλπικα διλήμματα. Και όσο πιο πολύ δυσκολεύονται, τόσο πιο παιδαριώδης γίνεται η προπαγάνδα τους…