ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ Εμπλοκή στο φλεγόμενο τόξο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων

          ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ

Εμπλοκή στο φλεγόμενο τόξο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων

Συζητηση για τις εξελιξεις

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  4-3 ωρα  20.30μμ

Στο καφενειο

Μπροστά στο φαινόμενο του φασισμού, δεν αισθάνομαι ούτε για μια στιγμή αλληλέγγυος με όσα κορόιδα παπαγαλίζουν περί δημοκρατικών δικαιωμάτων

Μπροστά στο φαινόμενο του φασισμού, δεν αισθάνομαι ούτε για μια στιγμή αλληλέγγυος με όσα κορόιδα παπαγαλίζουν περί δημοκρατικών δικαιωμάτων

Για το ξήλωμα της Χρυσής Αυγής

Η απροσδόκητη αποφυλάκιση Ρουπακιά μάς ξάφνιασε, μας έπιασε απροετοίμαστους. Δεν φτάνει η πνευματική ενότητα απέναντι στους νεοναζί, χρειάζονται πράξεις. Ναι, υπάρχει θέμα στην κοινωνία μας για το πώς προσλαμβάνουμε αυτό που ονομάζεται «αντικειμενική πραγματικότητα». Αναρωτιέμαι πόσο η δολοφονία του Φύσσα έχει καταφέρει να επηρεάσει στο ελάχιστο πολιτικά τον καθένα μας.

2. Η γέρικη δημοκρατία μας με την ανοχή της απέναντι στους χρυσαυγίτες κατάφερε να τους αποχαλινώσει. Αν την ενδιέφερε, όπως διατείνεται, θα τους είχε θέσει εκτός νόμου. Οι χρυσαυγίτες κωλυσιεργούσαν στη δίκη και αλώνιζαν μέσα στην κοινωνία με τις ασχήμιες τους. Οι περισσότεροι δεν πατούσαν το πόδι τους στο δικαστήριο και όσοι το έκαναν είχαν μπει στο ρόλο του ήρωα μάρτυρα. Την κατάσταση δυσκολεύουν και οι λεγόμενες δυνάμεις Ασφαλείας, που είναι φίλα προσκείμενες στη Χρυσή Αυγή, όπως η ΔΙΑΣ, σύμφωνα με την καταγραφή της κάλπης. Οσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν, ο κόσμος το έχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι.

3. Φταίμε. Ακόμα και όταν είδαν τα τάγματα εφόδου στους δρόμους, οι πολίτες δεν αντέδρασαν, πιστοί στη συνήθειά τους να κλείνουν τα μάτια. Ακολούθησαν οι ξυλοδαρμοί των αλλοδαπών στο κέντρο της Αθήνας τόσο σε δημόσια θέα όσο και στα σκοτεινά, τους οποίους πάλι έβλεπαν οι πολίτες από τις τηλεοράσεις. Ηταν ζήτημα χρόνου η Χρυσή Αυτή να κάνει ένα θεαματικό χτύπημα, για να αποδείξει ότι κανείς δεν μπορεί να της θέσει όρια προς γνώση και συμμόρφωση. Είναι λυπηρό ότι έπρεπε να δολοφονηθεί ένας νέος για να ανοίξει ένας διάλογος μέσα στην κοινωνία, που κι αυτός ωστόσο ξέπεσε σε φλύαρους συναισθηματισμούς.

4. Η κατακερματισμένη κοινωνία μάς βοηθά να κατανοήσουμε πως μόνο στις δυνάμεις μας μπορούμε να στηριχτούμε, κυρίως απέναντι στο φαινόμενο του νεοναζισμού. Από σεβασμό στην ίδια τη ζωή, οφείλουμε να μη δείξουμε κανένα έλεος, αποκαλύπτοντας διαρκώς τόσο τα δεινά που προκαλούν όσο και την πηγή της προέλευσής τους. Μπροστά στο φαινόμενο του φασισμού, δεν αισθάνομαι ούτε για μια στιγμή αλληλέγγυος με όσα κορόιδα παπαγαλίζουν περί δημοκρατικών δικαιωμάτων, ούτε με τους ελευθεριακούς αστούς που κρύβονται μέχρι να χρησιμοποιήσουν τους χρυσαυγίτες για ίδιον όφελος.

5. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι πρεσβεία στην οποία θα αφήνουμε ατελέσφορα διαβήματα ή διαμαρτυρίες. Ούτε παίζουμε μαζί της προσφέροντας ανταλλάγματα, εξαιτίας των συνεχόμενων προκλήσεων που είναι η διασκέδαση των χαβαλέδων χρυσαυγιτών, για να μη συγκρουστεί μαζί τους η κυβέρνηση. Πρόκειται για δημόσιο κίνδυνο που οι μικροαστοί αυτής της χώρας τους έδωσαν κάθισμα στο κοινοβούλιο. Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής κάνει τα πάντα για να κρύψει το παρελθόν της. Ποτέ άλλοτε άνθρωποι δεν έθαψαν όπως όπως τα σύμβολά τους που είχαν αποτυπώσει με τατουάζ στο σώμα τους. Ποτέ άλλοτε δεν αρνήθηκαν τα λόγια, τις πράξεις και τα γραπτά τους. Μόνοι τους προσπάθησαν να κάνουν μια πλαστική εγχείρηση, ελπίζοντας ότι δεν θα τους αναγνωρίσουμε.

6. Δεν έχει καμία σημασία αν, λόγω της στιγμιαίας παράλυσης της Δικαιοσύνης και ενός νόμου επίμονου, ο δολοφόνος είναι ελεύθερος. Η συγκρατημένη πίκρα και αμηχανία μπροστά στον δολοφονημένο Φύσσα να γίνουν έμπρακτη σκληρή καταγγελία και να αποτελέσει η δίκη, έστω και τώρα, την αρχή για το ξήλωμα της Χρυσής Αυγής. Η Δικαιοσύνη οφείλει να καταλάβει ότι δεν πρόκειται για μια ακόμη δίκη ρουτίνας ούτε για αστυνομικό μυθιστόρημα προς τέρψιν των μικροαστών, αλλά για εγκληματική οργάνωση.

Γιώργος Κακουλίδης

Ριζοσπάστης

No pasaran

 No pasaran

Τέτοια μέρα, συνήθως γράφονται σατιρικά, οσκαρικά κείμενα, με πολιτικά τιμώμενα πρόσωπα (η φετινή απονομή εξάλλου είχε θεωρητικά διάφορους συμβολισμούς κι αρκετά ελεγχόμενα πολιτικά μηνύματα).
Αλλά η Ελλάδα δεν ασχολείται πια με τέτοιες ευτελείς διακρίσεις, γιατί πάει να πάρει το Νόμπελ Ειρήνης. Μια υποψηφιότητα που ενισχύεται καθημερινά από διάφορα μικρά γεγονότα, όπως πχ τη φωτιά που έβαλαν άγνωστοι(;) στα Γιαννιτσά, στο στρατόπεδο που προοριζόταν για χώρος υποδοχής των προσφύγων. Πιθανότατα επειδή αντιδρούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης -λέω εγώ. Πάλι καλά δηλαδή από μια άποψη. Θα μπορούσε να είναι χειρότερα και να καίγονται ζωντανοί άνθρωποι μες στο στρατόπεδο. Και να τους πουλάμε απέξω δύο ευρώ το μπουκαλάκι το νερό, για να σβήσουν με αυτό τη φωτιά.
Άραγε να υπάρχουν Νομπελικά βατόμουρα;

Αλλά αν υπήρχαν, θα είχαμε σκληρό ανταγωνισμό, πχ από τους Ελβετούς, που έθεσαν σε δημοψήφισμα την πρόταση να απελαύνεται όποιος πρόσφυγας - μετανάστης παρανομεί, ακόμα κι αν πρόκειται για μια απλή παραβίαση του ΚΟΚ (πχ να κατεβάσει ένα τρακτέρ στην πρωτεύουσα). Ή απ' τους Ολλανδούς, που ντύθηκαν χοιρινά, για να προκαλέσουν τους μουσουλμάνους πρόσφυγες και να επιβεβαιώσουν άθελά τους πως όλα τα ρατσιστικά γουρούνια έχουν την ίδια μούρη. Ενώ ακριβώς απέναντι, στην άλλη όχθη του καναλιού, διοργανωνόταν αντισυγκέντρωση, προσφέροντας ένα σχεδόν κινηματογραφικό συμβολισμό για το αγεφύρωτο χάσμα.

Του Πάνου Ζάχαρη

Αλλά το γουρούνι βρωμάει από το κεφάλι και τις κυβερνήσεις, που ενώνουν τις δυνάμεις του, για να φωνάξουν το δικό τους no pasaran στους πρόσφυγες και παράλληλα χρησιμοποιούν το προσφυγικό ως διαπραγματευτικό χαρτί για την ελάφρυνση του χρέους ή του μνημονιακού προγράμματος. Κάτι που περιλαμβάνεται προφανώς στις αξίες της Ενωμένης Ευρώπης, μη σου πως και της (ευτυχώς όχι ενωμένης) Αριστεράς. Θα ανοίξουν και νέες θέσεις εργασίας, λέει, αν κηρυχθεί η χώρα σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Θύμισέ μου λίγο τι λέει για το κράτος έκτακτης ανάγκης ο ιδεολογικός πατέρας τους, ο Πουλαντζάς, να δω κάτι...

Η βασική διαφορά του Έλληνα που ψήφισε "όχι" στο δημοψήφισμα, για να έχει η συγκυβέρνηση ένα παραπάνω ατού, από τον Σύριο πρόσφυγα είναι ίσως διαφορά φάσης, χρονικής τάξης, μέχρι να έρθει και σε εμάς ο πόλεμος. Αλλά κι οι δύο μπορούν να γίνουν διαπραγματευτικό χαρτί ή να τυλιχτούν σε μια κόλλα (διαπραγματευτικό) χαρτί, για να γίνουν βορά των αρπακτικών.

Κάποιοι θέλουν να διώξουν τους πρόσφυγες, λες και η δυστυχία τους είναι κολλητική. Αλλά η μόνη κολλητική αρρώστια είναι ο ιμπεριαλισμός. Είναι θανάσιμη και δε μεταδίδεται από τους πρόσφυγες ή την ανθρώπινη επαφή, αλλά από την απάνθρωπη εκμετάλλευση (ανθρώπου από απάνθρωπο) και τα κεφάλαια, που υποδουλώνουν τη ζωντανή εργασία.

Είναι μακέτο τούτο το έργο;*

Είναι μακέτο τούτο το έργο;*

Επανεμφανίστηκε ο Κώστας ο Σημίτης. Ας θυμηθούμε ποιός είναι ο πρώην «εκσυγχρονιστής πρωθυπουργός».

 

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ •  Ημεροδρόμος

 

Τα είχαμε όλα και ήρθε να συμπληρώσει την εικόνα και ο Κώστας ο Σημίτης! Εμφανίστηκε στο συνέδριο του Ποταμιού, για να δηλώσει, μεταξύ άλλων, ότι «χρειάζεται και ένας ισχυρός πόλος». Ο Κώστας ο Σημίτης κυβέρνησε την Ελλάδα για 8 χρόνια, από το 1996 έως το 2004. 8 ολόκληρα χρόνια ήταν πρωθυπουργός ο Κώστας ο Σημίτης και μίλησε σαν «ξένος», λες και τον γνωρίσαμε χθες… 

Ποιος είναι ο Κώστας Σημίτης; Ας θυμηθούμε τον «εκσυγχρονιστή πρωθυπουργό».

Η «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη

Ο Κώστας ο Σημίτης «μας έβαλε στην ΟΝΕ»… Η κεντρική φωτογραφία του δημοσιεύματος αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο, για τη σύγχρονη Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός της χώρας ανέμιζε τα ευρώ και πανηγύριζε.

Και τι δεν ακούγαμε τότε… Ακούγαμε για την «ισχυρή Ελλάδα», που ετοιμάζεται να μπει στον «σκληρό πυρήνα της ΕΕ» και για το νέο σύμβολο, το ευρώ. Η χώρα, έλεγαν, θα πάψει να είναι ο φτωχός συγγενής, θα πάψει να μελαγχολεί και να μεμψιμοιρεί. Μια «υπερήφανη Ελλάδα» γεννιόταν…

Τότε, εάν τολμούσες να πεις πως η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ΟΝΕ είναι καταστροφική χαρακτηριζόσουν συντηρητικός, οπισθοδρομικός, δογματικός και πολλά άλλα.

Είναι τόσο πολλά τα κατορθώματα του Κώστα του Σημίτη. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Η Ελλάδα ήταν «ένα απέραντο εργοτάξιο», ήταν η χώρα των «μεγάλων έργων», τα οποία χρυσοπληρώνουμε μέχρι τώρα και κερδίζουν εκατομμύρια κι εκατομμύρια οι εταιρείες που τα εκμεταλλεύονται. Και μην αρχίσει πάλι εκείνο το παραμύθι («δηλαδή να μην γίνουν μεγάλα έργα» ρωτούσαν με ….νόημα τότε οι ΠΑΣΟΚοι) γιατί τα χρόνια πέρασαν και η πραγματικότητα έδειξε πολλά.

Γιουγκοσλαβία 1999  

 

Συνεχίζουμε, λοιπόν. Ο Κώστας ο Σημίτης ήταν πρωθυπουργός την περίοδο του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Ήταν Μάρτιος του 1999 όταν ξεκίνησε μια από τις πιο βάρβαρες επιθέσεις απέναντι σ’ έναν ολόκληρο λαό. Αποτέλεσμα; Η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

 

Κραύγαζαν τότε οι ΠΑΣΟΚοι: Δεν συμμετέχει η Ελλάδα στον πόλεμο! Και την ίδια στιγμή η χώρα είχε γίνει κέντρο πολεμικών εξορμήσεων, αφού, με άδεια της κυβέρνησης, πέρναγαν τα  ΝΑΤΟϊκά πλοία και αεροσκάφη. Έδωσε ό,τι ζήτησαν οι ΝΑΤΟϊκοί. Το επιχείρημα τους ήταν το γνωστό: Εμείς δεν συμμετέχουμε στον πόλεμο, αλλά είμαστε μέλος μιας συμμαχίας, οπότε έχουμε κάποιες υποχρεώσεις ως μέλος του ΝΑΤΟ κ.ο.κ. Και τη ίδια στιγμή η Γιουγκοσλαβία μετρούσε τους νεκρούς της, μέσα στο χαμό και την καταστροφή…Οι βομβαρδισμένες γέφυρες δεν διαγράφονται από τη μνήμη μας… 

Εκείνη την περίοδο (την περίοδο του πολέμου) το περιοδικό «ΚΛΙΚ», με διευθυντή τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη, μας πρότεινε να δούμε το «νέο πρόσωπο της Αμερικής». Ο Σταύρος Θεοδωράκης, μετά από αρκετά χρόνια ίδρυσε το Ποτάμι, το οποίο επισκέφθηκε χθες, στο συνέδριο του, ο Κώστας Σημίτης, για να κάλεσε σε νέο «ισχυρό πόλο». Ο Σταύρος Θεοδωράκης επανεξελέγη επικεφαλής του Ποταμιού, στο συνέδριο (για όποιον ενδιαφέρεται για τη συγκεκριμένη είδηση…) 

Το Χρηματιστήριο στα χρόνια του Κώστα του Σημίτη

 

Ξανά πίσω στο 1999. Χρηματιστήριο. Το ΠΑΣΟΚ καλούσε το λαό να γίνει επενδυτής στο Χρηματιστήριο, για να σωθεί και να πιάσει την καλή. Αυτό ήταν το πολιτικό κάλεσμα του ΠΑΣΟΚ. Πρωθυπουργός ήταν (φυσικά) ο Κώστας ο Σημίτης. Χιλιάδες οι μονάδες στο δείκτη του Χρηματιστηρίου και ο μισθός και τα δανεικά «έπεφταν», από αρκετούς, σε μετοχές. Κι όλα αυτά με προτροπή της κυβέρνησης. Τα επόμενα χρόνια ο δείκτης έπεσε και χιλιάδες και χιλιάδες έβριζαν τους συμβούλους επενδύσεων, δηλαδή πρώτα απ’ όλα την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Τότε κάποιοι, λίγοι, έβγαλαν λεφτά. Πολλά λεφτά.Πάρα πολλά λεφτά.

Χωρίς ίχνος ντροπής παραδίδουν τον Οτσαλάν

Ξανά στο 1999 (μια από τις …καλύτερες χρονιές του Κώστα του Σημίτη). 15 Φεβρουαρίου. Ο Κούρδος ηγέτης Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ήταν, για 15 μέρες, στην ελληνική πρεσβεία στο Ναϊρόμπι της Κένυας. Εκείνο το απόγευμα της 15^ης Φεβρουαρίου υποχρεώθηκε να φύγει από την πρεσβεία. Αργότερα είδαμε εικόνες όπως αυτή (ακριβώς από κάτω) από τα τουρκικά τηλεοπτικά δίκτυα.  15 Φεβρουαρίου 1999, η μέρα που η  κυβέρνηση Σημίτη παραδίδει τον Οτσαλάν, χωρίς ίχνος ντροπής.

 

 Ο κ. Θεόδωρος Τσουκάτος

 

Ασταμάτητα έρχονται οι αναμνήσεις από τις κυβερνήσεις του Κώστα του Σημίτη… Είναι κι εκείνος ο Τσουκάτος, ο Θεόδωρος Τσουκάτος, ένα «σύμβολο» εκείνης της περιόδου, ο οποίος, πολλά χρόνια αργότερα, παραδέχτηκε ότι πήρε χρήματα από την εταιρεία «Ζήμενς». Όπως ο ίδιος, μάλιστα, είχε ισχυριστεί τα παρέδωσε στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με το  υπόμνημα που κατέθεσε τον Σεπτέμβριο του 2010 στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής.

«Θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των ΗΠΑ»

Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνο το «Ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ».Ίμια.1996. Ο Σημίτης δήλωσε -και με αυτόν τον τρόπο – ποια εξωτερική πολιτική υπερασπίζεται.

19 χρόνια μετά ήρθε κι ένας άλλος να ευχαριστήσει τις ΗΠΑ. Είναι ο κ. Γιάννης Δραγασάκης, από τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Η ανάγκη αυτή του Γ.Δραγασάκη εκφράστηκε τον Ιούλιο του 2015 και είχε συγκεκριμένο λόγο. Ευχαρίστησε την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τη συμφωνία  – μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ.  Να τα θυμόμαστε κι αυτά γιατί το κράτος (τους) έχει συνέχεια, όπως έχει δηλώσει κι ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας.  Ο λόγος στον Γ. Δραγασάκη:  




*Η ερώτηση «Είναι μακέτο τούτο το έργο;» ανήκει στον Κώστα τον Σημίτη. Το τονίζουμε γιατί τα χρόνια περνούν και ίσως κάποιοι (νεότεροι) να μην γνωρίζουν ορισμένες δηλώσεις με ιστορία… Ο πρώην πρωθυπουργός απάντησε με αυτόν τον τρόπο, στους επικριτές του, θέλοντας να δείξει πως τα «μεγάλα έργα» δεν είναι μακέτες. Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε, να απολαύσετε, να θυμηθείτε αυτή την ερώτηση -δήλωση που «σφράγισε» την εποχή του «εκσυγχρονισμού» και του Κώστα του Σημίτη (του «παντοτινού πρωθυπουργού» όπως έλεγαν τότε οι ΠΑΣΟΚοι στα συνθήματα τους).

Καρικατούρες δικτατόρων

Καρικατούρες δικτατόρων

Συγνώμη αλλά δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας – δεν είναι η δουλειά μου. Δεν θέλω να κυβερνήσω ή να κατακτήσω κανέναν.

Ο Μεγάλος Δικτάτορας

Ο Χίτλερ ήταν «σχιζοφρενής», ο Μουσολίνι «ηλίθιος» και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ένας «άξεστος, παρανοϊκός συνταγματάρχης». Σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου και ιδίως στην Ελλάδα οι ηττημένοι δικτάτορες παρουσιάζονται σαν μια καρικατούρα – ένα ατύχημα της ιστορίας που έπεσε πάνω μας σαν απρόβλεπτο φυσικό φαινόμενο. Πίσω όμως από την εύλογη επιθυμία κάθε λαού να ταπεινώνει τους δήμιούς του κρυβονται και εκείνες οι δυνάμεις που έφεραν τους δικτάτορες στην εξουσία, τους ανέχτηκαν ή απλώς τους αντέγραψαν.

Κανένας φυσικά δεν χαρακτήριζε τον Μουσολίνι σχιζοφρενή όταν φλέρταρε μαζί του η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου ή όταν ο Θ.Πάγκαλος, πιστός στην οικογενειακή παράδοση, εκλιπαρούσε σαν παιδάκι τον τότε διευθυντή της Siemens για να του εξασφαλίσει μια συνάντηση με τον Ντούτσε. Αντίστοιχα κανένας στις Ηνωμένες πολιτείες δεν θα αποκαλούσε τον Χίτλερ παρανοϊκό όταν η General Motors του προμήθευε οπλισμό και η IBM οργάνωνε τη μηχανογράφηση που θα χρησιμοποιούνταν αρεγότερα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Όσο για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, πόσο πιο παραγωγικό θα ήταν για τη σκέψη μας αν αντί για τις κιτς εκδηλώσεις στο καλιμάρμαρο θυμόμαστε πιο συχνά το γεγονός ότι διέμενε στην έπαυλη που του είχε χαρίσει ο Ωνάσης και έστελνε την γυναίκα του για ψώνια με την οικογένεια Λάτση.

Η ικανότητα να γελοιοποιείς έναν δικτάτορα, χωρίς να τον απογυμνώνεις από τις πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις που τον έφεραν στην εξουσία, είναι μια τέχνη που ελάχιστοι έχουν καταφέρει να τιθασεύσουν. Και ανάμεσα τους θα ξεχωρίζει για πάντα η ιδιοφυία του… Σαρλό.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν ενώ είχε ξεκινήσει τα γυρίσματα της ταινίας του «ο Μεγάλος Δικτάτορας» είδε ξαφνικά τη χρηματοδότηση να στερεύει.
Οι ίδιες, πιθανότατα, αμερικανικές τράπεζες που στο παρελθόν είχαν στηρίξει το εξοπλιστικό πρόγραμμα των ναζί, δεν μπορούσαν να ενισχύσουν μια παραγωγή που στρεφόταν εναντίον του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού. Ο Τσάρλι Τσάπλιν αναγκάστηκε να δαπανήσει 1.5 εκατομμύριο δολάρια από την προσωπική του περιουσία για να ολοκληρώσει τα γυρίσματα μιας ταινίας, που σήμερα συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Το αμερικανικό κατεστημένο δεν χώνεψε ποτέ τη συγκεκριμένη ταινία. Πριν από τον πόλεμο ενοχλούσε κυρίως το γεγονός ότι στρεφόταν εναντίον ενός καθεστώτος που συνεργαζόταν ακόμη με τις ΗΠΑ ενώ μετά τον πόλεμο ενοχλούσε το γεγονός ότι ο Τσάπλιν δεν στηλίτευε έναν δικτάτορα αλλά ένα ολόκληρο οικονομικό σύστημα.

Μεταξύ άλλων η τελική ομιλία του Τσάρλι Τσάπλιν αντί να παρουσιάζει το έργο του Χίτλερ σαν ένα «εξωγήινο» φαινόμενο που ψτύπησε απροσδόκητα τη Γη, το συνδέει άμεσα με τη λετουργία του καπιταλιστικού συστήματος. «Σε αυτό τον κόσμο υπάρχει χώρος για όλους. Η Γη είναι πλούσια και μπορεί να μας συντηρήσει όλους» λέει από τα πρώτα λεπτά ο δικτάτορας-Τσάπλιν απορρίπτοντας τη κυρίαρχη τότε (και τώρα) θέση του Μάλθους ότι για τα δεινά της ανθρωπότητας δεν ευθύνεται η έλλειψη πόρων αλλά η άνιση διανομή τους. Είμαστε, συνεχίζει ο Τσάπλιν «θύματα ενός συστήματος που κάνει τον άνθρωπο να βασανίζει και να φυλακίζει τους συνανθρώπους του» – και προφανώς δεν αναφέρεται στις μαζιστικές θηριωδείες, το μέγεθος των οποίων δεν ήταν ακόμη γνωστό στις ΗΠΑ, αλλά στο οικονομικό σύστημα που βίωνε μια ακόμη μεγάλη ύφεση. «Εσείς, ο λαός έχετε τη δύναμη να κατσκευάζετε μηχανές και να παράγετε την ευτυχία» υποστηρίζει ο δικός μας δικτάτορας και αμέσως καλεί το ακροατήριο να πολεμήσει «για το δικαίωμα στην εργασία και την αξιοπρέπεια για τα γεράματα» και να ανατρέψει τα «κτήνη» που καταλαμβάνουν την εξουσία δίνοντας τέτοιες υποσχέσεις, τις οποίες στη συνέχεια αθετούν.

Προφανώς η Αμερική του 1940 που αρχικά δεν ήθελε να κοροϊδεύει τον Χίτλερ στη συνέχεια δεν ηταν διατεθειμένη να ακούει συμβουλές για το δικαίωμα στην εργασία και την κοινωνική ασφάλιση. Έχοντας εξαντλήσει όλα ατα άλλα μέσα για τη διάσωση του οικονομικού συστήματος έβλεπε μόνο στον πόλεμο τη δυνατότητα επιστροφής σε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Και ο Τσάρλι Τσάπλιν θα πληρώσει ακριβά αυτή του την αυθάδεια να ξεσκεπάσει τα πραγματικά πρόσωπα πίσω από τις δικτατορίες του Μουσολίνι και του Χίτλερ. Με το τέλος του πολέμου, όταν η κυβέρνηση στρέφεται και πάλι στους πραγματικούς, εσωτερικούς της εχθρούς, ο Σαρλό στοχοποιείται από το FBI του Έντγκαρ Χούβερ και τελικά αναγκάζεται να εγκαταλείψει τις ΗΠΑ.
___________

• Διαβάστε

Αγγελος ή Δαίμονας;, εκδόσεις Λιβάνη
Η Ιζαμπέλα Παλάσκα, κόρη του διευθυντή της Siemens στα χρόνια της κατοχής, αποκαλύπτει το φλερτ του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου με τον Μουσολίνι αλλά και τον Χίτλερ.

• Δείτε

Ο Μεγάλος Δικτάτορας
Το αριστούργημα του Τσάρλι Τσάπλιν που λίγο έλλειψε να μείνει στα χαρτιά λόγω της δυσκολίας του δημιουργού του να εξασφαλίσει χρηματοδότηση

Ο Μεγάλος δικτάτωρ από tvxorissinora

Πηγή: info war 

Εχω έναν κεραμιδόγατο ...

Εχω έναν κεραμιδόγατο ...

   Εχω έναν κεραμιδόγατο ... σκέτο πρόβλημα. Καριόλης με τα όλα του. Είμαι σίγουρος πως έχει φυστικώσει πολλάκις ... αυτή την γάτα Ιμαλαίων. Εχω αποδείξεις. Επίσης είμαι σίγουρος πως το κωλόγατο είναι ... αθεράπευτος συριζαίος. Κάποια "γατοσχέση" διατηρεί προσφάτως και στην σκεπή του μεγάρου ... του Μαξίμου. Είναι ένα ανώμαλο ... γεμάτο βίτσια γατί. Κοιτάξτε τι βρήκα ... στο κινητό του !!! Σε αποκλειστικότητα σας αποκαλύπτω πως έντυνε ο ανώμαλος ... την διάσημη πλέον γάτα των Ιμαλαίων ... πριν κάνει τα αίσχη του ...

   
   Ο ύπουλος εκδότης και ο θλιβερός ηγέτης ... σήμερα νομίζουν πως σε εκείνο το ραντεβού της 4ης Ιουλίου του 2014 ... ήταν μόνο οι δυό τους και η γάτα των Ιμαλαίων !!! Γατάκια !!! Ηταν και ο δικός μου εκεί. Να και η σχετική απόδειξη ... τραβηγμένη απο την λεγάμενη των Ιμαλαίων ... 

   Οπως όλοι καταλαβαίνεται ... τις "χρυσές εφεδρείες" ... τις έχω στα χέρια μου ... 

- Και τι ακριβώς ζητάς Σταύρο ?
- Εγώ τίποτα !!! Ενας εκδότης δεν ζητάει ποτέ. Ο ηγέτης όμως ξέρει !!! Τι σκατά ηγέτης είναι ??
- Σταύρο ... με κολάζεις !!!

- Εγώ Σταύρο θέλω να "καθαρίσω" την διαπλοκή !!! Με τον τρόπο μου ...
- Αλέξη ... εμένα με θεωρείς διαπλοκή ??
- Ο ηγέτης δεν θεωρεί τίποτα !!! Τι σκατά ηγέτης είναι ?? Ο εκδότης οφείλει να πεί αν είναι με την διαπλοκή ... που θα "καθαρίσει" ο ηγέτης !! 
- Αλέξη ... με κολάζεις !!!

- Ακου Αλέξη ... τις εκλογές θα τις πάρεις ... ο γκαβός είναι τελειωμένος ... αυτή την στιγμή δεν χρειάζεσαι καμμία βοήθεια απο μένα. Η κουβεντούλα μας γίνεται ... για μετά.
- Ναι ναι Σταύρο ... να μην το κάψουμε απο τώρα το καλό χαρτί. 
- Αλλά Αλέξη μου ... μεταξύ κατεργαραίων ... ειλικρίνεια !!! Εχεις μιλήσει και με άλλους ??
- Με όλους. Και με τα συνεταιράκια σου στο κανάλι. 
- Φίδια Αλέξη μου ... φίδια !!! Θέλουν να με βγάλουν απ΄τη μέση. Ποιόν ?? Εμένα. Δεν έχουν υπολογίσει καλά ... οι αλήτες 
- Σταύρο ηρέμησε !!! Εχεις και κάποια ηλικία ... πάω να σου ετοιμάσω ένα σκέτο ristretto. 

   Ο εσπρέσο πούφτιαξε ο ηγέτης με τα χεράκια του ... κάπως ηρέμησε το ταραγμένο εκδότη. Ο ηγέτης, λίγες στιγμές πριν, είχε φοβηθεί για τα χειρότερα ... τόσο μεγάλη ήταν η ταραχή του εκδότη. Είχε συμβεί και αυτό το απρόοπτο με την θωρακισμένη λιμουζίνα που δεν την σήκωνε το γαμημένο το ασανσέρ !!! Να μας πάρει κανένα μάτι στα καλά καθούμενα. Και αυτοί οι τρείς εργάτες που μαστόρευαν σε ένα κτίσμα λίγα μέτρα διαγώνια απέναντι. Τους είχε πάρει μάτι ο ηγέτης λίγη ώρα πριν περιμένοντας τον εκδότη. Λες να ήταν ... σημαδιακό ?? Ο ηγέτης ... έπιανε τον εαυτό του να γίνεται ... προληπτικός όσο πλησίαζε στην "εξουσία" !!! Αλλά το ίδιο δεν παθαίνουν όλοι οι ηγέτες ?? Αποφάσισε λοιπόν να είναι ... γενναιόδωρος στις υποσχέσεις του ...
- Σταύρο ... απο σένα τώρα δεν θέλω τίποτα ... όταν κερδίσω τις εκλογές και ξεμπλέξω με το δικό μου μνημόνιο ... θα σου δώσω 300 μύρια στο Μέγαρο, θα σε "στείλω"(*) στην δικαιοσύνη για τα 57 που πήρες απο την Alpha ... ξέρεις εσύ, θα ρυθμίσουμε τα δάνεια του ΔΟΛ, με τα 300 θα μπείς δυνατά στο μεγάλο κανάλι και εγώ σου υπόσχομαι ... τα φίδια πως θα σου αδειάσουν την γωνιά !!! Θα την κάνω την κάθαρση εγώ Σταύρο.
(*) Ο καριόλης ο κεραμιδόγατος ... κόβει την ουρά του πως ... σε αυτό ακριβώς το σημείο ο ηγέτης ... έκλεισε το μάτι με νόημα στον εκδότη !!! Να τον πιστέψω ?? 

   Απόλυτη σιγή επικρατεί για μερικά λεπτά. Η αναπνοή του ηγέτη ακούγεται αργή, ήρεμη και σίγουρη σαν θρόισμα ... σε αντίθεση με εκείνη του εκδότη που μοιάζει ... άρρωστη, ασθματική. Ξαφνικά σπάει η σιωπή ...
- Deal Αλέξη ... deal !!!
- Deal Σταύρο ... αλλά θέλει καλή προετοιμασία το πράμα. Καταλαβαίνεις ... όλα θα γίνουν όσο εγώ θα "τελειώνω την διαπλοκή" !!! (*) Μην μας πάρουν και χαμπάρι.
- Βεβαίως βεβαίως ... Ακου πως θα γίνει ... Οταν εσύ αρχίσεις την δουλειά ... εγώ θα σου κάνω επίθεση ... ακόμα και αυτή την γάτα των Ιμαλαίων που κάθεται ακούνητη τόση ώρα στον καναπέ μπορώ να χρησιμοποιήσω ... είμαι γάτος εγώ σε αυτά ... παλιά καραβάνα 
- Είμαι σίγουρος ... αλλά πρέπει να δούμε όλες τις λεπτομέρειες 
- Αστο πάνω μου Αλέξη. Μην ανησυχείς !!! Θα τα ετοιμάσω όλα όπως εγώ ξέρω ... και τότε θα σε ειδοποιήσω !!!
- Οχι, οχι Σταύρο ... δεν μπορούμε να ξαναβρεθούμε υπό αυτές τις συνθήκες. Ξέρεις πως δεν εμπιστεύομαι κανέναν.
- Και για αυτό σκάς !!! Ξέχνα τους ενδιάμεσους. Οταν είμαι έτοιμος θα σου δώσω το σύνθημα !!!
- Σύνθημα ?? Τι σύνθημα θα είναι αυτό ??
- Θα βάλω αυτό το μαλακισμένο τον Ανδρέα τον γιό μου ... να παραιτηθεί απο την ΝΔ !!! 
- Με κολάζεις Σταύρο ... με κολάζεις !!!

   Εδώ σταματάει το καυτό αυτό ντοκουμέντο. Αλλά αυτός ο κεραμιδόγατος δεν με αφήνει σε ησυχία. Το ξέρω ... πως θα με βάλει σε περιπέτειες !!! Μου δήλωσε ευθέως και με έπαρση ... πως τα ντοκουμέντα που διαθέτει ... δεν τελειώνουν εδώ !!! Τον πρόγγιξα όπως του αρμόζει ... αλλά αυτός επέμεινε. Μου έδειξε μάλιστα την παρακάτω φωτογραφία ... και μου ζήτησε να μαντέψω σε ποιόν ανήκει αυτή η ταλαίπωρη γατούλα ...

   Στον Μπόμπολα ή στον Βαρδινογιάννη ?? Νιάου.  
   
 
                      

Ιδια η πολιτική που χτυπά δικαιώματα, προκαλεί πολέμους, ξεριζώνει λαούς

Ιδια η πολιτική που χτυπά δικαιώματα, προκαλεί πολέμους, ξεριζώνει λαούς

«

Πού σε πονά και πού σε σφάζει». Αυτή είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται σ' όλα τα ανοιχτά μέτωπα, τα εξής δύο: τη διαρκή επίθεση στο βιοτικό επίπεδο του λαού και την ένταση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης σε βάρος των λαών της περιοχής.

Μια βδομάδα πριν σημειώναμε ότι: Οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με εκπροσώπους της ΕΕ και του ΔΝΤ φέρνουν στο προσκήνιο νέο μείγμα φοροεπιδρομής, περικοπών και αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, ενώ το αμέσως επόμενο διάστημα στην πρώτη γραμμή βρίσκεται το Ασφαλιστικό.
Κι επίσης ότι: Πυκνώνουν τα σύννεφα νέου γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής, με βάση τις εξελίξεις στη Συρία. Σε αυτό το σκηνικό, συνιστά άκρως επικίνδυνη εξέλιξη η παρουσία ΝΑΤΟικών ναυτικών δυνάμεων στο Αιγαίο, με συναπόφαση της κυβέρνησης και με αφορμή τον έλεγχο των προσφυγικών ροών.
Και στα δύο μέτωπα σημειώνεται όξυνση. Με την κυβέρνηση να πετά πλέον και την τελευταία μάσκα και να καταφεύγει στον κυνισμό: Η πολιτική μας, λέει, ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό. Και άρα, εννοεί, τα κεφάλια μέσα.
Αυτό ακριβώς δεν πρέπει να συμβεί. Ο λαός δεν πρέπει να αποδεχτεί ότι έχει εγκρίνει την πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται, ούτε να θεωρήσει ότι είναι ανέφικτη και ουτοπική η προσδοκία να μπει τέλος στην αντιλαϊκή επίθεση. Στον κυνισμό της κυβέρνησης πρέπει να αντιτάξει τις δικές του ανάγκες, να διεκδικήσει την ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση σύγχρονων δικαιωμάτων. Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρεθεί σε θέση σύγκρουσης με το κεφάλαιο, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του και την εξουσία του.

Υποχρεωμένη να τσακίσει το λαό η κυβέρνηση

Η κυβέρνηση δεν κρύβει λόγια. Εχει αναλάβει βαρύ συμβόλαιο και κάνει κάθε μέρα καθαρό ότι θα τσακίσει ό,τι έχει απομείνει, επειδή αυτό είναι μία από τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάκαμψη των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και για τη διαμόρφωση, μακροπρόθεσμα, ευνοϊκών συνθηκών για νέα πεδία κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η κυβερνητική εκπρόσωπος το δήλωσε όσο πιο ωμά μπορούσε: «Σε κάθε περίπτωση, η μεταρρύθμιση για το Ασφαλιστικό θα προχωρήσει (...) Οι επαφές σε επίπεδο κλιμακίων συνεχίζονται. Η εκτίμησή μας είναι ότι οι θέσεις της κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών θεσμών συγκλίνουν αρκετά ικανοποιητικά (...) Τη συμφωνία, την οποία είμαστε υποχρεωμένοι να υλοποιήσουμε, έχουμε υποσχεθεί ότι θα υλοποιήσουμε».
Από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, η μέχρι τώρα εφαρμογή των συμφωνηθέντων έχει αποδώσει αρκετούς καρπούς: Eχουν ήδη μειώσει μισθούς και συντάξεις, έχουν «παγώσει» τις προσλήψεις προσωπικού σε κρίσιμες για το λαό υπηρεσίες, έχουν αυξήσει τους φόρους ακόμα και σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης, προχωρούν τις ιδιωτικοποιήσεις, θέσπισαν φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο και θα θεσπίσουν κι άλλες, έκοψαν και κόβουν όλο και περισσότερα κονδύλια από νοσοκομεία, πανεπιστήμια, σχολεία.
Ο αντιλαϊκός δρόμος για την ανάκαμψη του κεφαλαίου δεν έχει τελειωμό. Το Ασφαλιστικό θα ακολουθήσουν τα Εργασιακά και ποιος ξέρει τι άλλο... Ενώ φέρνουν και ένα ακόμα μνημόνιο, το τέταρτο, με το ΔΝΤ, που συνεπάγεται νέα δανειακή σύμβαση, με νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Απέναντι σ' αυτήν την προοπτική, είναι κρίσιμο ο λαός, οι εργαζόμενοι να μην υποκύψουν. Κάθε παραίτηση, αναμονή ή καθυστέρηση στην καλύτερη οργάνωση της πάλης μπορεί να φέρει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα σε χειρότερη θέση.

Αυξάνονται οι κίνδυνοι

Στο δεύτερο μεγάλο μέτωπο, δεν πέρασε μια βδομάδα απ' όταν το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωνε: «Παρόλο το καθησυχαστικό κλίμα που επιχειρείται να περάσει, οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, που έχουν, για μια ακόμη φορά, φαρδιά - πλατιά την υπογραφή του Ελληνα πρωθυπουργού, αυξάνουν και βαθαίνουν τους κινδύνους για το λαό μας και τους πρόσφυγες. Η έκφραση ικανοποίησης, στα συμπεράσματα της Συνόδου, για την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με πρόσχημα το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, αποδεικνύει ότι ΕΕ και κυβέρνηση προωθούν τη συνδιαχείριση του Αιγαίου υπό ευρωΝΑΤΟική ομπρέλα, είναι συνυπεύθυνες για την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, εκθέτουν τον ελληνικό λαό σε ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους εμπλοκής στον πόλεμο που μαίνεται στην περιοχή».
Το αποτέλεσμα είναι ήδη ορατό: Η ανάπτυξη της ΝΑΤΟικής αρμάδας στο Αιγαίο και οι τεράστιες μάζες των προσφύγων που έχουν εγκλωβιστεί πλέον στη χώρα μας. Επείγει, κατά συνέπεια, ο λαός μας να βγάλει τα συμπεράσματά του για το χαρακτήρα της ΕΕ, όπου όλοι μαζί, παλιά και νέα κράτη - μέλη, συμφωνούν στο ανοιγοκλείσιμο των συνόρων ανάλογα με τα συμφέροντα των αστικών τους τάξεων. Να διεκδικήσει τη δημιουργία αξιοπρεπών χώρων προσωρινής φιλοξενίας και την απευθείας ασφαλή μεταφορά των προσφύγων στις χώρες προορισμού τους.
Το ΚΚΕ, ήδη από τον Οκτώβρη, είχε καταγγείλει τις αποφάσεις της ΕΕ στο θέμα του Προσφυγικού, με τις οποίες η κυβέρνηση είχε συμφωνήσει και οι οποίες μετατρέπουν την Ελλάδα σε χώρα εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών. Αυτές οι αποφάσεις προβλέπουν διαλογή και μετεγκατάσταση ενός μικρού αριθμού προσφύγων, ενώ για την πλειοψηφία προβλέπεται η καταστολή, η επαναπροώθηση και ο εγκλωβισμός τους στην Ελλάδα.

Ευρωπαϊκό κεκτημένο είναι οι επεμβάσεις

Κι ενώ αυτό συμβαίνει, περισσεύουν οι υποκριτικές διακηρύξεις στη Βουλή περί «ευρωπαϊκής ιδέας» και «υπεράσπισης ευρωπαϊκού κεκτημένου», ενώ παράλληλα προωθείται η λογική της χάραξης «εθνικής στρατηγικής» για το Προσφυγικό. Το ΚΚΕ πρότεινε για μια ακόμα φορά συγκεκριμένα μέτρα: «Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες να φεύγουν απευθείας από τις χώρες που μπαίνουν, δηλαδή Τουρκία, Ιορδανία και Λίβανο. Μέσα από το μηχανισμό του ΟΗΕ, σε συνεργασία με την ΕΕ κατευθείαν να μπαίνουν σε πλοία, αεροπλάνα και κρουαζιερόπλοια που μπορούν να διατεθούν και να μεταφερθούν στις χώρες που θέλουν να πάνε».
Εχει προτείνει ανθρώπινους και αξιοπρεπείς χώρους προσωρινής φιλοξενίας, με ευθύνη του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Και, φυσικά, να δυναμώσει η πάλη του λαού μας ενάντια σε πολέμους κι επεμβάσεις στην περιοχή, ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτούς τους πολέμους, που δημιουργούν μόνο περισσότερους ξεριζωμένους.
Η κυβέρνηση προβάλλει ως «διαπραγματευτικό ατού» το να ζητηθεί η πιστή εφαρμογή των πρόσφατων αποφάσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Προσπερνά, έτσι, τις τεράστιες ευθύνες της για το γεγονός ότι έχει δώσει τη συγκατάθεσή της για το χειρισμό αυτών των ζητημάτων, που δημιουργούν μόνο νέο εγκλωβισμό εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας, με αποτέλεσμα τα αδιέξοδα. Οτι το πρόβλημα το δημιουργούν ακριβώς αυτές οι αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Αυτές οι αποφάσεις προβλέπουν διαλογή και μετεγκατάσταση ενός μικρού αριθμού προσφύγων, ενώ για την πλειοψηφία προβλέπεται η καταστολή, η επαναπροώθηση και ο εγκλωβισμός τους στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν ξεριζωμένοι από εμπόλεμες χώρες, όπως το Αφγανιστάν, που η ΕΕ παράνομα δεν τους αναγνωρίζει το καθεστώς του πρόσφυγα, με αποτέλεσμα τον τελικό εγκλωβισμό τους.
Τα άλλα κόμματα, από την πρώτη στιγμή, χαιρέτισαν την ανάμειξη του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, γνωρίζοντας ότι αυτή η εμπλοκή αξιοποιεί το Προσφυγικό, ενώ ουσιαστικά σχετίζεται με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους ανταγωνισμούς στη Συρία και θα αξιοποιηθεί από την Τουρκία για να προβάλλει τις γνωστές της αξιώσεις για γκρίζες ζώνες και παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας.

Μονόδρομος η ένταση της λαϊκής πάλης

Μπροστά στις νέες τραγωδίες που εξελίσσονται, είναι κρίσιμο ο ελληνικός λαός, όλοι οι λαοί της περιοχής να θυμούνται ότι η κυπριακή τραγωδία, η εισβολή και η κατοχή έχουν τη σφραγίδα των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Οτι ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ προκάλεσαν τον πόλεμο στη Συρία, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία, εξόπλισαν και ουσιαστικά στήριξαν τους δολοφόνους του «Ισλαμικού Κράτους» και ευθύνονται για το πρωτοφανές προσφυγικό κύμα, το οποίο τώρα τους καλεί η κυβέρνηση να την συνδράμουν για να το διαχειριστεί...
Οι λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου δεν είναι παράγοντες ειρήνης και ασφάλειας για τη χώρα μας, αλλά παράγοντες αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της, παράγοντες εμπλοκής της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που απειλούν συνολικά τα συμφέροντα των λαών της περιοχής της Ανατ. Μεσογείου. Η ενίσχυση της πάλης ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή αποτελεί μονόδρομο για τους λαούς.
Μονόδρομος είναι στο σύνολό της η λαϊκή πάλη που στην πράξη θα αμφισβητεί το μονόδρομο του κεφαλαίου, δεν θα δείχνει ανοχή στην κυβερνητική πολιτική, θα αναπτύσσεται με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής και της εξουσίας του κεφαλαίου, θα ανοίγει δρόμο για του λαού την εξουσία.

Εμπλοκή στο φλεγόμενο τόξο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων

Εμπλοκή στο φλεγόμενο τόξο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων

© SHAPE

Η απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, να ζητήσει, μαζί με Γερμανία και Τουρκία, ΝΑΤΟική συνδρομή προς διαχείριση των προσφυγικών ροών στο Αιγαίο, τη φορτώνει με τεράστιες ευθύνες, επιμεριζόμενες σε δύο βασικούς άξονες:
-- Κατ' αρχάς, ρίχνει νερό στο μύλο «γκριζαρίσματος» του Αιγαίου, καθώς στο τραπέζι των σχεδιασμών μπαίνουν προς «συζήτηση» και οι τουρκικές διεκδικήσεις, όπως λίγο - πολύ ομολόγησε ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ.
-- Επιπλέον, η συγκέντρωση στο Αιγαίο πρόσθετων στρατιωτικών δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας «δένει» με ευρύτερα σχέδιά της σε όλο το φλεγόμενο τόξο από την Ανατολική Ευρώπη και τον Καύκασο μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική, στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, στην κόντρα της με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα και ειδικά τη Ρωσία.

Δύσοσμο παζάρι

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ανθίσταται, αλλά επιδιώκει ενεργό, πολύμορφη συμμετοχή στους τέτοιους σχεδιασμούς, υπηρετώντας επιδιώξεις εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων για γεωστρατηγική τους αναβάθμιση, ώστε να διεκδικήσουν μεγαλύτερα μερίδια από την καπιταλιστική λεία.
Τα σχέδιά τους αυτά συγκρούονται με αντίστοιχους σχεδιασμούς της τουρκικής αστικής τάξης, με δεδομένες τις επιδιώξεις της να εξασφαλίσει δικά της συμφέροντα στο Αιγαίο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, σε ανταγωνισμό με άλλες αστικές τάξεις (ελληνική, ρωσική, συριακή κ.λπ.).
Εξ ου και η Αγκυρα θέτει ξανά στο παζάρι, που εξελίσσεται στο ΝΑΤΟ, όλο το πακέτο των διεκδικήσεών της (αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, μη αναγνώριση στην Ελλάδα του δικαιώματος έρευνας και διάσωσης σε εκτεταμένες περιοχές του Αιγαίου, εύρος ελληνικών χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου, κυριαρχία σε νησιά και νησίδες κ.ά.).
Η δε ελληνική κυβέρνηση, ωσάν εξαπατημένη παρθένα, ...εξανίσταται. Γιατί η ίδια, κάνοντας το «καλό μαθητή» στο... κολέγιο του ΝΑΤΟ, έσπευσε να παράσχει λιμάνια ανεφοδιασμού για τα πλοία του στο Αιγαίο, ενώ σε προηγούμενη φάση διαβεβαίωνε ότι θα παράσχει και αεροπορικές βάσεις για επιχειρήσεις ενάντια στους τζιχαντιστές - άλλο ένα πρόσχημα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Με όπλο τις τέτοιες υπηρεσίες της καλεί το ΝΑΤΟ να... ελέγξει τη συμπεριφορά της Τουρκίας.

Αφόρητη υποκρισία

Η υποκρισία των αστών είναι αφόρητη. Η ίδια η αστική τάξη της χώρας, κρίνοντας ότι έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα οι μπίζνες του κεφαλαίου, αποδέχτηκε, μετά την κρίση των Ιμίων, στην αμερικανικής έμπνευσης Συμφωνία της Μαδρίτης (Σημίτης - Ντεμιρέλ, 1997), να αναγνωρίσει «τουρκικά ζωτικά συμφέροντα» στο Αιγαίο. Οπως, επίσης, αποδέχτηκε την κατάργηση των ορίων ευθύνης, αποδεχόμενη την ομπρέλα του ΝΑΤΟ για τον «κοινό» ελληνοτουρκικό χώρο.
Η ίδια η αστική τάξη της χώρας γνωρίζει ότι το ΝΑΤΟ γκριζάρει εδώ και χρόνια το Αιγαίο, αντιμετωπίζοντάς το ως ενιαίο επιχειρησιακά χώρο. Οτι γενικώς, δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των κρατών - μελών του και προσεγγίζει τις τουρκικές αξιώσεις ως «διμερείς διαφορές», κάνοντας ουσιαστικά πλάτες στις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο.
Κι όμως η κυβέρνηση πανηγυρίζει που ήρθε ο λύκος να φυλάξει τα πρόβατα...

Επικίνδυνη συγκέντρωση δυνάμεων

Και τι λύκος..! Διόλου τυχαία, στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, όπου αποφασίστηκε η ανάπτυξη της ναυτικής ΝΑΤΟικής δύναμης SNMG2 στο Αιγαίο, παρουσιάστηκαν στοιχεία για το πώς προχωρά η υλοποίηση της απόφασης που πάρθηκε στη ΝΑΤΟική Σύνοδο Κορυφής (Σεπτέμβρης 2014), για κλιμάκωση της σύγκρουσης με ρωσικά κεφάλαια, προς διείσδυση στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, αλλά και προς αντιμετώπιση «απειλών» που διαβλέπουν για τα συμφέροντά τους σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.
Οπως ειπώθηκε, στάλθηκαν πρόσθετα μαχητικά να περιπολούν σε Βαλτική, Ρουμανία και Πολωνία, καθώς και ιπτάμενα ραντάρ «AWACS» και ΝΑΤΟικά αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας στη Μαύρη Θάλασσα. Παράλληλα, «εντατικοποιήθηκαν» οι θαλάσσιες περιπολίες σε Βαλτική, Μαύρη Θάλασσα και Μεσόγειο από τις τέσσερις μόνιμες ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ (μία εκ των οποίων είναι η SNMG2 που έστειλαν τώρα στο Αιγαίο), όπου συμμετέχουν περιοδικά και πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.
Επιπλέον, αναπτύχθηκαν πρόσθετες χερσαίες δυνάμεις. Μέσα στο 2015 τριπλασιάστηκε το μέγεθος της «Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ» («NATO Response Force»), από 13.000 σε 40.000 στρατιώτες. Ταυτόχρονα, είναι πλέον «επιχειρησιακή» και έτοιμη να αναπτυχθεί «οπουδήποτε χρειαστεί» η «Διακλαδική Δύναμη Δράσης Εξαιρετικά Υψηλής Ετοιμότητας» («Very High Readiness Joint Task Force»), με την κωδική ονομασία «Αιχμή του Δόρατος», αποτελούμενη από περίπου 20.000 στρατιώτες, εκ των οποίων οι 5.000 είναι χερσαίες δυνάμεις.
Ακόμα, το Σεπτέμβρη του 2015 ενεργοποιήθηκαν πολυεθνικά στρατηγεία του ΝΑΤΟ («NATO Force Integration Units» - NFIUs) σε Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία και Ρουμανία, χονδρικά στη συνοριογραμμή, χερσαία και θαλάσσια, με τη Ρωσία. Εγκρίθηκε, δε, το στήσιμο άλλων δύο σε Ουγγαρία και Σλοβακία.

Αποκατάσταση «στρατηγικής ισορροπίας»

Στην εν λόγω Σύνοδο αποφασίστηκε επίσης η αποστολή AWΑCS σε Συρία και Τουρκία, για να αντιμετωπιστούν οι «παραβιάσεις του εναέριου χώρου του ΝΑΤΟ (σ.σ: του τουρκικού εναέριου χώρου) από ρωσικά μαχητικά» και η ενίσχυση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία που «ανατρέπει τη στρατηγική ισορροπία και αυξάνει τις εντάσεις στην περιοχή», όπως υποστήριξε χαρακτηριστικά ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ.
Μια δήλωση - «κλειδί», καθώς όλα δείχνουν ότι, με ανάπτυξη πρόσθετων μονάδων στην περιοχή, το ΝΑΤΟ επιχειρεί να αποκαταστήσει την τέτοια ισορροπία τρόμου...
Συμφωνήθηκε, επίσης, να επιταχύνουν τις διαδικασίες για την ενεργοποίηση ενός «διεθνούς συνασπισμού» προς αντιμετώπιση του «Ισλαμικού Κράτους», των τζιχαντιστών, που προηγουμένως ενισχύθηκαν από ευρωατλαντικά κέντρα, και σήμερα αξιοποιούνται εκ νέου για να προωθηθούν ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί.

Το Αιγαίο μέρος του συνολικότερου σχεδιασμού

Σε όλα αυτά τα σχέδια που βρωμάνε από μίλια μπαρούτι, ΝΑΤΟ, αστική τάξη και κυβέρνηση, πάνε να εμπλέξουν ακόμα βαθύτερα τον ελληνικό λαό, εφόσον η ανάπτυξη ΝΑΤΟικής δύναμης στο Αιγαίο είναι αναπόσπαστο κομμάτι των προαναφερόμενων σχεδιασμών.
Το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, μιλώντας την Τρίτη στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, για τις προτεραιότητες της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας για το 2016, όπου παρουσίασε όλη τη δομή και ανάπτυξη δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας στο φλεγόμενο από ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις άξονα, από Ανατολική Ευρώπη έως Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, τους στόχους και τις «προκλήσεις» που έχει να αντιμετωπίσει, χωρίς να παραλείψει να συμπεριλάβει και τη ΝΑΤΟική αποστολή στο Αιγαίο.
Αναλύοντας παραπέρα την επιχείρηση της SNMG2, είπε: «Θα βοηθήσουμε τις ελληνικές και τουρκικές αρχές και θα ασχοληθούμε με την αναγνώριση και ενημέρωση. Ο ρόλος του ΝΑΤΟ είναι η υποβοήθηση των ακτοφυλακών Ελλάδας και Τουρκίας καθώς και της FRONTEX και όχι η αναχαίτιση πλοίων και η σύλληψη ανθρώπων. Δεν είναι δικιά μας εντολή να κάνουμε περιπολίες στο Αιγαίο» πρόσθεσε, επιβεβαιώνοντας έστω και εμμέσως ότι άλλος είναι ο σκοπός της ενεργού στρατιωτικής εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην περιοχή...
Αλλωστε, τις πληροφορίες («αναγνώριση και ενημέρωση») για τον απόπλου από τα παράλια της Τουρκίας και την πορεία πλοιαρίων με πρόσφυγες, μπορούν να τις δίνουν και πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, με τις θερμικές κάμερες και τα ραντάρ που έχουν, όπως έχει πει, εδώ και καιρό, ο ίδιος ο Ελληνας υπουργός Αμυνας. Πλοία, που έτσι κι αλλιώς είναι αναπτυγμένα από Αλεξανδρούπολη έως Καστελόριζο και μάλιστα προσμετρώνται από το ΝΑΤΟ ως μονάδες που συνδράμουν τη SNMG2.
Κι ακόμα: Πλοία της SNMG2 είναι ήδη στο Αιγαίο, στο δε υπουργείο Αμυνας διαβεβαιώνουν ότι θα καταπλεύσουν κι άλλα πλοία. Ωστόσο, κατά στρατιωτικές πηγές, το τελικό επιχειρησιακό σχέδιο δεν θα καταληχτεί πριν από τα τέλη Μάρτη.
Επίσης, υπάρχουν μια σειρά ασάφειες, αφού δεν υπάρχουν ρητές αναφορές σε γεωγραφικές περιοχές δράσης της SNMG2 στο Αιγαίο. Ακριβώς επ' αυτού, έλεγε ο Στόλτενμπεργκ την Πέμπτη: «Εμείς θα διεξάγουμε τις δραστηριότητές μας στο Αιγαίο Πέλαγος. Οι διοικητές μας θα αποφασίσουν για την περιοχή όπου θα επιχειρούν, σε συντονισμό με την Ελλάδα και την Τουρκία». Οπερ σημαίνει στην πράξη ότι στο ΝΑΤΟικό τραπέζι διαβουλεύσεων θα μπουν και οι τουρκικές «απόψεις» - διεκδικήσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Επίσης, δεν έχει καθοριστεί πώς θα επιστρέφονται στην τουρκική Ακτοφυλακή όσοι εντοπίζονται στα διεθνή ή στα ελληνικά χωρικά ύδατα, αλλά και το ποια θα είναι η ακριβής συνεργασία με την FRONTEX, που δεν μπορεί να δράσει εντός τουρκικών χωρικών υδάτων.
Αρα... τι στην ευχή θα κάνουν εδώ οι ΝΑΤΟικοί που τάχα ήρθαν για το Προσφυγικό;

Δρομολογούν «περισσότερα» και επιδιαιτησία

Να καταγραφεί, βέβαια, ότι μιλώντας την Τρίτη σε δημοσιογράφους, ο Γ. Στόλτενμπεργκ εξέφρασε την πρόθεση τα ΝΑΤΟικά πλοία να μη συγκεντρώνουν μόνο και διαχέουν πληροφόρηση για τις προσφυγικές ροές: «Θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερα, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ασχολούμαστε τώρα πώς να αναπτύξουμε την τεχνική, την επιχειρησιακή εντολή, τις κατευθυντήριες γραμμές για την παρουσία πλοίων του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο (...) και εργαζόμαστε επικεντρωμένοι στο πώς να λύσουμε όλα τα υπόλοιπα νομικά και πρακτικά θέματα, και στη συνέχεια να επεκτείνουμε τη δραστηριότητά μας πέρα από αυτά που ήδη έχουμε την εντολή να κάνουμε». Μια πρεμούρα των ΝΑΤΟικών να κάνουν «περισσότερα» που γεννά πρόσθετη ανησυχία.
Παραπέρα, εστιάζοντας στα «νομικά θέματα» προς «επίλυση», ουσιαστικά επιβεβαίωσε το ρόλο επιδιαιτητή που παίζει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, μεταξύ των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας: «Γεφυρώνουμε τις δύο χώρες. Υπάρχουν νομικά θέματα που θα τα συζητήσουμε εν καιρώ. Ελλάδα και Τουρκία συνεργάζονται καιρό στο ΝΑΤΟ. Οι 28 Υπουργοί Αμυνας του ΝΑΤΟ πήραν απόφαση για την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και ο Ελληνας και ο Τούρκος δεν πιέστηκαν (...) όλα όσα κάναμε βασίζονται σε κοινή συναίνεση».
Συναίνεση, λοιπόν, και της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ώστε να κατσικωθεί εδώ το ΝΑΤΟ και εμπλέκοντας το λαό σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να βάλει ταυτόχρονα τα κυριαρχικά του δικαιώματα στον Προκρούστη των μονοπωλιακών συμφερόντων, συζητώντας τη... νομική βάση των αξιώσεων της Αγκυρας.
Επιπλέον, άλλη μια απόδειξη ότι οι εξελίξεις στο Αιγαίο δένουν με ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ήταν και το ότι η ΝΑΤΟική εμπλοκή στο αρχιπέλαγος, συζητήθηκε, την Τετάρτη, σε τηλεδιάσκεψη που είχαν οι ηγέτες ΗΠΑ, Γαλλίας, Γερμανίας και Βρετανίας με κύριο θέμα το Συριακό...

Με καθοδήγηση ΗΠΑ

Τέλος, δεν περνά απαρατήρητη η πρεμούρα των ΗΠΑ να έχουν ενισχυμένη παρουσία και ρόλο στην ανάπτυξη και λειτουργία της SNMG2 στο Αιγαίο.
Κατ' αρχάς, ο Γερμανός διοικητής της SNMG2 Γ. Κλάιν θα υπάγεται στον Αμερικανό διοικητή της Διακλαδικής Διοίκησης των Συμμαχικών Δυνάμεων του NATO στη Νάπολη της Ιταλίας (JFC Naples) Μ. Φέργκιουσον, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και διοικητής των Ναυτικών Δυνάμεων των ΗΠΑ σε Ευρώπη και Αφρική.
Ο Μ. Φέργκιουσον, αναμένεται, μάλιστα, στην Αθήνα για παραπέρα «συνεννοήσεις» με Ελληνες επιτελείς. Η επίσκεψή του δένει με αυτήν που προηγήθηκε, του διοικητή του 6ου Αμερικανικού Στόλου, που διαβεβαίωσε τον Ελληνα υπουργό Αμυνας ότι οι ΗΠΑ θα στείλουν πλοία τους να συνδράμουν την SNMG2 στο Αιγαίο. Συν τα συχνά, τώρα τελευταία, πήγαινε - έλα του Αμερικανού πρέσβη, Ντ. Πιρς, στο υπουργείο, όλα σημάδια μιας ενεργού ανάμειξης των ΗΠΑ στην υπόθεση που γεννά πρόσθετες ανησυχίες...

Αντιλαϊκά σενάρια στο φόντο αντικειμενικών δυσκολιών

Αντιλαϊκά σενάρια στο φόντο αντικειμενικών δυσκολιών

Eurokinissi

Το ένα μετά το άλλο, όλα τα βασικά αστικά κόμματα και επιτελεία μιλούν ανοιχτά πλέον για ένα «επικίνδυνο αδιέξοδο για τη χώρα», συγκλίνοντας μάλιστα στον προσδιορισμό των βασικών χαρακτηριστικών του, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφοροποιήσεις, τόσο για τις αιτίες του και τους υπεύθυνους που οδηγούν σε αυτό, όσο και για το πώς μπορεί το εγχώριο κεφάλαιο να βρει διέξοδο από αυτό.

Συνοπτικά, οι διαπιστώσεις όλων τους συγκλίνουν σε ένα υπαρκτό τρίπτυχο: Οικονομική κρίση και «εμπλοκές» στην υλοποίηση του μνημονίου - όξυνση του Προσφυγικού - ένταση των συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή. Η κρίση στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία συνεχίζεται για 6η χρονιά, η υλοποίηση του 3ου μνημονίου για την έξοδο του κεφαλαίου από αυτήν «σκαλώνει», κατά βάση, στις συνολικότερες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις εντός και εκτός ΕΕ, σε συνθήκες αυξημένων κινδύνων και «αβεβαιοτήτων» για την παγκόσμια οικονομία, ενώ εντείνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι συγκρούσεις μεταξύ ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων στην ευρύτερη περιοχή.
Κι αν η εκδήλωση της βαθιάς οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα ήρθε να επιταχύνει διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, «φορτώνοντας» τα μέχρι τότε βασικά αστικά κόμματα με το «κόστος» της βάρβαρης πολιτικής για την έξοδο του κεφαλαίου από την κρίση και δημιουργώντας την ανάγκη στο σύστημα για αξιοποίηση νέων εφεδρειών, ο συνδυασμός όλων των παραγόντων, που αναφέρθηκαν παραπάνω, δυσκολεύει τη διαμόρφωση συνθηκών κυβερνητικής σταθερότητας, αλλά και απρόσκοπτης εναλλαγής στο τιμόνι της αστικής διαχείρισης, με μαζική και ενεργητική στοίχιση πλατιών εργατικών - λαϊκών στρωμάτων πίσω από τα προτάγματα του κεφαλαίου.

Τα βασικά σενάρια και... τα κενά τους

Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, όλα τα σενάρια για το τι μέλλει γενέσθαι στο αστικό πολιτικό σύστημα παραμένουν ανοιχτά στο τραπέζι και προβληματίζουν την κυβέρνηση, τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης, την ίδια την αστική τάξη. Το ποια επιλογή θα προκριθεί είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, αν δηλαδή θα επιδειχθεί επιμονή στο να «τραβήξει το κάρο» των αντιλαϊκών μέτρων και αναδιαρθρώσεων η σημερινή κυβέρνηση για όσο ακόμα μπορεί, αν θα δοθεί η σκυτάλη σε ένα σχήμα ευρύτερης κοινοβουλευτικής συνεργασίας ή σε μια οικουμενική κυβέρνηση, ή, τέλος, αν θα ανοίξει ο δρόμος για πρόωρες εκλογές.
Ολα τα σενάρια έχουν τα υπέρ και τα κατά τους για το σύστημα. Η επιλογή να συνεχίσει η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βασίζεται στο ότι, παρά το όλο και μεγαλύτερο ξεσκέπασμα του πραγματικού χαρακτήρα της, λογίζεται ακόμα ως πιο «άφθαρτη» συγκριτικά με άλλες δυνάμεις, άρα και η πιο κατάλληλη για να «κουμαντάρει» τις εντεινόμενες εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις. Σε συνθήκες ωστόσο όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και συγκρούσεων, όπως αυτές αποτυπώνονται π.χ. στο Προσφυγικό ή στη ΝΑΤΟική εμπλοκή στο Αιγαίο, εκτιμάται ότι αυτή η επιλογή δυσκολεύει τη διαμόρφωση αυτών των ευρύτερων «συναινέσεων» και «συνεννοήσεων» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, όταν κρίνονται κομβικά γι' αυτό ζητήματα, όπως συνέβη το περασμένο καλοκαίρι, με την υπογραφή του 3ου μνημονίου.
Από την άλλη, η περίπτωση συγκρότησης ευρύτερης κυβερνητικής πλειοψηφίας, ή ακόμα και οικουμενικής κυβέρνησης, η οποία ενδείκνυται για την καλλιέργεια της περιβόητης «συναίνεσης», «σκοντάφτει» στην αρνητική για την αστική τάξη εμπειρία της κυβέρνησης Παπαδήμου, που προκάλεσε συνολικότερα πρόβλημα στην εναλλαγή στο τιμόνι της αστικής διαχείρισης. Αυτό, εξάλλου, με έναν τρόπο τής υπενθυμίζει η ίδια η κυβέρνηση όταν συχνά - πυκνά αποκηρύσσει το σχήμα Παπαδήμου ως «αμφίβολης ηθικής και πολιτικής νομιμοποίησης», άρα με μεγαλύτερη δυσκολία να «τρέξει» τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη.
Οι πρόωρες εκλογές, εξάλλου, κατά πάσα πιθανότητα θα φέρουν στην κυβέρνηση - με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - τη ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη, οπότε θα πρέπει τότε να «τρέξει» αυτός τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, με τον κίνδυνο να «καεί» ως κυβερνητική εναλλακτική του συστήματος, πριν καλά καλά προλάβει να ξαναστηθεί ως τέτοια...

Οι προβληματισμοί των αστικών κομμάτων

Οι προβληματισμοί της αστικής τάξης και οι εναλλακτικές που επεξεργάζονται τα επιτελεία της απηχούνται όλο και πιο ανοιχτά στη ρητορική του πολιτικού της προσωπικού.
Στο πλαίσιο αυτό, ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, δήλωσε ότι «μεταξύ οικουμενικής και εκλογών διαλέγω τις εκλογές», ενώ απέρριψε και το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας με άλλον πρωθυπουργό. «Αν ο κ. Τσίπρας χάσει τη δεδηλωμένη, θα συμβεί γιατί κάποιοι βουλευτές του δεν θα ψηφίσουν π.χ. το Ασφαλιστικό. Γιατί θα το ψηφίσουν με άλλον πρωθυπουργό;», διερωτήθηκε, τονίζοντας ουσιαστικά τα ελαττώματα του εν λόγω σεναρίου.
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, υπερασπίστηκε ουσιαστικά την επιλογή μιας οικουμενικής κυβέρνησης (έστω και αν δεν την ονοματίζει ως τέτοια) από αυτή τη Βουλή, δηλώνοντας: «Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά ζητήματα εθνικής σημασίας (...) Προτείνω ότι η λύση για τη χώρα είναι μια κυβέρνηση από αυτήν τη Βουλή (...) Δεν μπορεί να υπάρξει μια τέτοια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ή εθνικής σωτηρίας χωρίς τα δύο πρώτα κόμματα, χωρίς τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ».
Σε άλλη της παρέμβαση το έκανε ακόμα πιο λιανά, εξηγώντας ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις δεν μπορεί να προωθηθούν δίχως μια ευρεία κυβερνητική σύμπραξη των βασικότερων δυνάμεων της αστικής διαχείρισης: «Και με τον κύριο Τσίπρα και με τον κύριο Μητσοτάκη, μας υποχρεώνει η Ιστορία, παρά τις μεγάλες διαφορές μας, να προτάξουμε όλες τις αναγκαίες συγκλίσεις».
Στο ίδιο περίπου πνεύμα είναι και η παρέμβαση του Ποταμιού, που συνηγορεί υπέρ της συγκρότησης κυβέρνησης απ' όσα κόμματα ψήφισαν το 3ο μνημόνιο. Ο Στ. Θεοδωράκης έχει δηλώσει: «Το Ποτάμι είναι εδώ, ανά πάσα στιγμή, να κρίνει τι είναι χρήσιμο και τι όχι για τη χώρα. Δεν εννοώ μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με ένα συμπληρωματικό Ποτάμι. Αλλά, αν η χώρα κάποια στιγμή χρειάζεται μια άλλου τύπου κυβέρνηση απ' αυτή τη Βουλή, αυτό είναι κάτι που το Ποτάμι μπορεί να συζητήσει. Μια κυβέρνηση, στην οποία θα συμμετέχουν και οι δύο πόλοι, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία».
Αναφανδόν υπέρ της οικουμενικής τάσσεται η Ενωση Κεντρώων, με τον Β. Λεβέντη να ζητά απ' τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πρωτοβουλίες για το σχηματισμό μιας τέτοιας κυβέρνησης. Δηλώνει σχετικά: «Ο Τσίπρας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση (...) Θα ζητήσω από τον Παυλόπουλο πρωτοβουλία για οικουμενική (...) Θα κάνουμε μια οικουμενική μέχρι το τέλος της τετραετίας πρώτον, δεύτερον είναι ισχυρή μια κυβέρνηση 240 εδρών (...) Πρέπει ο Μητσοτάκης με τον Τσίπρα να κάτσουν σε ένα τραπέζι δύο - τρεις μέρες να καταστρώσουν ένα σχέδιο. Πρώτα να βρούμε πρωθυπουργό, δεύτερον τεχνοκράτες υπουργούς και, τρίτον, να γίνει μια ειλικρινής συμφωνία τριών ετών και να μην μπει κανείς πολιτικός γιατί το πολιτικό σύστημα είναι αναξιόπιστο».
Σε μια επιβεβαίωση ότι οι εξελίξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα απασχολούν το κεφάλαιο και εκτός συνόρων, η τράπεζα Barclays εκτίμησε σε πρόσφατη έκθεσή της: «Υπάρχουν τρία πολιτικά σενάρια για την εξέλιξη του ελληνικού ζητήματος και τις επιπλοκές τους. Το βασικό σενάριο είναι πως πιθανότατα απλώς θα υπάρχει θόρυβος, ενδεχομένως για παρατεταμένη χρονική περίοδο, όμως η κυβέρνηση θα μπορέσει να διαχειριστεί την κατάσταση. Το δεύτερο σενάριο είναι ο σχηματισμός ενός μεγάλου συνασπισμού. Και το τρίτο η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών που δεν αποτελεί ρεαλιστική και αποτελεσματική επιλογή». Μάλιστα, χαρακτήρισε τις εκλογές «το πιο καταστροφικό και ως εκ τούτου λιγότερο πιθανό» σενάριο.

Και το σενάριο υπέρ του λαού

Ανεξάρτητα από το ποιο από τα παραπάνω, εξίσου αντιλαϊκά, σενάρια για την κυβέρνηση προχωρήσει στην πράξη, όλα τα βασικά αστικά κόμματα και επιτελεία ομνύουν στη «συναίνεση» στα βασικά ζητούμενα του κεφαλαίου, στη συμβολή όλων τους για τη διεκδίκησή τους στα διάφορα αντιλαϊκά παζάρια με «εταίρους» και ανταγωνιστές, αλλά και στη στοίχιση πλατιών εργατικών - λαϊκών στρωμάτων πίσω από αυτά. Η αντίφαση, βεβαίως, που δεν μπορούν να λύσουν είναι πώς θα το καταφέρουν αυτό, διατηρώντας ταυτόχρονα στα μάτια του λαού το ιδιαίτερο ιδεολογικοπολιτικό τους στίγμα, τα διάφορα «δίπολα» κ.ο.κ., ώστε να είναι σε θέση να τον εγκλωβίζουν.
Γνωρίζουν, άλλωστε, καλύτερα απ' όλους ότι η αντιλαϊκή επίθεση θα βαίνει κλιμακούμενη και όχι μειούμενη, αφού αυτό προστάζει η επίτευξη του στόχου της καπιταλιστικής ανάκαμψης στην Ελλάδα. Με αυτό ως δεδομένο, επεξεργάζονται όλους τους πιθανούς τρόπους για να κρατάνε το λαό απαθή, έχοντας πάντα το φόβο η δυσαρέσκεια και η οργή που συσσωρεύονται να εκφραστούν με όρους ταξικού κινήματος και πάλης και να στραφούν εναντίον τους.
Οι εντεινόμενες εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος είναι ένας πρόσθετος και βασικός παράγοντας στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το αστικό πολιτικό σύστημα και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλα του τα επιτελεία μιλούν για την «κοινωνία που βράζει», ενώ συγκλίνουν στις εκκλήσεις οι λαϊκές κινητοποιήσεις «να μη θίγουν την ομαλή οικονομική δραστηριότητα»...
Συνεπώς, το κρίσιμο ζήτημα για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, είναι το να μην περάσει ο φόβος που γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθεί με επίκληση και των δυσκολιών στο αστικό πολιτικό σκηνικό, προκειμένου να αποδεχτούν, για άλλη μια φορά, τις αρνητικές εξελίξεις.
Ο λαός, το εργατικό - λαϊκό κίνημα όχι μόνο δεν πρέπει να φοβηθούν τις δυσκολίες του αυτές, απεναντίας έχουν συμφέρον να τις ενισχύσουν, να τις διευρύνουν με τον αγώνα τους. Να εκμεταλλεύονται για δικό τους όφελος κάθε δυσκολία του αντιπάλου τους, να αξιοποιούν κάθε ρωγμή που διανοίγεται και κάθε δυνατότητα για να βάζουν εμπόδια. Να συγκεντρώσουν τα πυρά τους απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, την εξουσία του, να συμπορευθούν με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Ψ.