Πώς κατάντησε ο σούπερμαν...

 

 (VIDEO)

 

Ο υπουργός λοιπόν εμφανίζεται να σβήνει μια τούρτα στην οποία απεικονίζεται ο ίδιος ντυμένος σούπερμαν (!), ενώ με τη σαντιγί αναγράφονται και μερικά από τα αντεργατικά του κατορθώματα: «ΔΕΗ», «Ολυμπιακή»

και ΟΣΕ, εννοώντας προφανώς τις ιδιωτικοποιήσεις και την κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων που προώθησε. Κάπου εκεί (πάντα πάνω στην τούρτα) είναι πεσμένη και μια ταμπέλα που γράφει «συντάξεις»...

Δεν κάτσαμε να μετρήσουμε τα κεράκια του υπουργού, όμως η πρόκληση δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη: Στην «ΔΕΗ ΑΕ» μέσα σε ένα μήνα πέντε εργολαβικοί εργάτες έχασαν τη ζωή τους, η πρώην «Ολυμπιακή» (νυν «Aegean») μέσα στην κρίση και με τους εργαζομένους της να είναι στα όρια της επιβίωσης πήρε κάμποσα εκατομμύρια ευρώ ζεστό χρήμα για «να μείνει όρθια», μαζί με τους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως έλεγαν τα αστικά κόμματα.

Πόσο απόθεμα θράσους μπορεί να έχει κανείς για να γιορτάζει από πάνω και τέτοια κατορθώματα...

Ξέρουμε ότι στα επόμενα γενέθλιά του ο Υπουργός - σούπερμαν των βιομηχάνων φιλοδοξεί να σβήσει κεράκια και για το θάψιμο του 8ώρου, για τη νομιμοποίηση της απλήρωτης δουλειάς και το χτύπημα στη συνδικαλιστική δράση. Ομως, όπως διαμηνύουν τα συνδικάτα, «μεγάλη μπουκιά φάε...», κι αυτό ας το έχει κατά νου η κυβέρνηση και η εργοδοσία.

Στις 6 Μάη απεργούμε! Συμμετέχουμε στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις με τα σωματεία μας!

“Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών…” – Ένα οπτικό ντοκουμέντο από την 21η Απριλίου 1967

 

Ένα σπάνιο οπτικό ντοκουμέντο από την 21η Απριλίου, που ανέβηκε στο YouTube από το κανάλι “Aylon Films” και το αρχείο του Γ. Χατζηδάκη. Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών και Στρατιωτικών σε πλήρη δράση. Η εικόνα είναι εξίσου γλαφυρή με την περιγραφή του βίντεο που ακολουθεί.

Την Παρασκευή 21 Απριλίου 1967 το ξέσπασμα του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών, βρίσκει τον δημιουργό του φιλμ στο σπίτι του στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Από το παράθυρο προσπαθεί κρυφά να καταγράψει τα όσα συμβαίνουν στη λεωφόρο.

Το σπίτι τυγχάνει να βρίσκεται απέναντι από το παλιό αστυνομικό τμήμα, με αποτέλεσμα να καταγράφει όλη τη δραστηριότητα που λάμβανε χώρα στη γειτονιά. Τα πρώτα πλάνα δείχνουν τα τεθωρακισμένα να κατεβαίνουν την Αλεξάνδρας με κατεύθυνση προς Αθήνα, ενώ ένα φαίνεται να στρίβει δεξιά στην οδό Παναγιωταρά.

Στη συνέχεια, βλέπουμε περιπολίες από στρατιωτικούς, στρατονόμους και αστυνομικούς με τα όπλα στο χέρι. Σημαντική είναι και η καταγραφή ενός πυροβολισμού στον αέρα για εκφοβισμό των κατοίκων που έχουν ανέβει στις ταράτσες των πολυκατοικιών. Ιδιαίτερο ντοκουμέντο αποτελεί η εισβολή στα κτήρια και η σύλληψη ενός άνδρα, τον οποίον οδηγούν στο αστυνομικό τμήμα. Η προσαγωγή στον δημόσιο δρόμο γίνεται με μικρά χτυπήματα, τα οποία όμως μετατρέπονται σε ομαδικό ξυλοδαρμό τη στιγμή που περνάει το κατώφλι του τμήματος. Προς το τέλος του φιλμ ο άνδρας συνοδεύεται εκτός του αστυνομικού τμήματος με περίστροφο να τον σημαδεύει στην πλάτη.

Τα πλάνα συνεχίζουν με εικόνες στρατιωτικών στους δρόμους να περιπολούν και να ερευνούν την περιοχή.

Ο ίδιος ο δημιουργός, Γιώργος Χατζηδάκης, δίνει την εξής περιγραφή.

Πρώτη μέρα του πραξικοπήματος του 1967. Λεωφόρος Αλεξάνδρας 124 στο ύψος του τέρματος της Ασκληπιού. Θόρυβοι και αναστάτωση με κατεύθυναν στο παράθυρο. Μέσα από τις μισανοιγμένες γρίλιες και έντονο το αίσθημα του φόβου, καταγράφω μια ομάδα αστυνομικών που χτυπούν και συλλαμβάνουν ένα άτομο με σκοπό να τον οδηγήσουν με τη βία στο Ε’ Αστυνομικό Τμήμα επί της λεωφόρου.

Η «Λευκή Βίβλος», 28 χρόνια πριν.

..

• «Οσον αφορά την κατανομή του χρόνου εργασίας, έχουν γίνει προτάσεις για υπολογισμό των ωρών εργασίας σε ετήσια βάση ή για θέματα μείωσης των ωρών εργασίας σε περιόδους ύφεσης».
• «(...) η εσωτερική ευελιξία μεγιστοποιεί την επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό καθώς και τη συμμετοχή. Εναπόκειται στις επιχειρήσεις να τη βελτιώσουν μέσω των δυνατοτήτων πολύπλευρης απασχόλησης, της ολοκληρωμένης οργάνωσης της εργασίας, της ευελιξίας του χρόνου εργασίας (ανάπτυξη της μερικής ή της καταμερισμένης εργασίας), και των αμοιβών με βάση την απόδοση. Προσαρμοσμένη στο ευρωπαϊκό μοντέλο της κοινωνίας, η εσωτερική ευελιξία θα πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο των διαπραγματεύσεων, στο πλαίσιο της επιχείρησης μεταξύ της διεύθυνσης και των εκπροσώπων του προσωπικού».
• «Για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, η μείωση αυτή των φόρων που διογκώνουν το κόστος εργασίας, θα πρέπει να συνδυάζεται με δραστήριες πολιτικές στον τομέα της απασχόλησης. Θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε μια προσπάθεια ανάπτυξης που θα βασίζεται (...) και στην καλύτερη χρησιμοποίηση των εξοπλισμών μέσω της διευθέτησης των ωραρίων εργασίας».

* * *

Οι παραπάνω θέσεις αφορούν τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας και δεν είναι απόσπασμα από κάποιο πρόσφατο κείμενο της κυβέρνησης της ΝΔ. Εχουν διατυπωθεί πριν από 28 χρόνια. Είναι αποσπάσματα από κείμενο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εγκρίθηκε στη Σύνοδο Κορυφής στις 10-11/12/1993 και φέρει τον τίτλο «Ανάπτυξη, Ανταγωνιστικότητα, Απασχόληση. Οι προκλήσεις και η αντιμετώπισή τους για τη μετάβαση στον 21ο αιώνα. Λευκή Βίβλος».

Αυτή η «Λευκή Βίβλος» της ΕΕ είναι οι «πλάκες» πάνω στις οποίες έχουν χαραχτεί οι κατευθυντήριες «εντολές» του κεφαλαίου, στο έδαφος των οποίων εξειδικεύονται οι αντεργατικές πολιτικές σε κάθε χώρα και απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, όπως και αν αυτοαποκαλούνται (νεοφιλελεύθερες ή σοσιλαδημοκρατικές, συντηρητικές ή προοδευτικές κ.ά.), όπως κι αν βαφτίζουν το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν (επεκτατικό ή περιοριστικό).

Οι κατευθύνσεις αυτές για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων παίρνουν την ανάλογη μορφή σε κάθε φάση της οικονομίας. Οι ρυθμοί και το εύρος υλοποίησης μπορεί να διαφοροποιούνται από χώρα σε χώρα και από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, αλλά ο στόχος παραμένει πάντα ένας: Η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης για τη θωράκιση και αύξηση της κερδοφορίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, για την ενίσχυση της θέσης τους απέναντι στους διεθνείς ανταγωνιστές.

* * *

Στη Λευκή Βίβλο, η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας είναι μέρος μόνο μιας ολόκληρης δέσμης μέτρων που αφορούν τη γενίκευση των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης, τη διευκόλυνση των απολύσεων, το τσάκισμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, των Συλλογικών Συμβάσεων, του κατώτατου μισθού και πάει λέγοντας.

Στην Ελλάδα, οι κατευθυντήριες γραμμές που αφορούν τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας εξειδικεύτηκαν με επτά συνολικά νόμους που ψήφισαν διαδοχικά οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, με τον τελευταίο μάλιστα να διατηρεί στο ακέραιο τον νόμο που ψηφίστηκε το 2011 και να τον συμπληρώνει με άλλο νόμο για 12ωρη, έως και 24ωρη απασχόληση των νοσοκομειακών γιατρών!

Οι ψευτοκαβγάδες τους λοιπόν, γύρω από το ποιος ευθύνεται περισσότερο ή λιγότερο για τη ζούγκλα στην αγορά εργασίας, είναι πρόκληση για τους εργαζόμενους και το λαό, που βρίσκονται διαχρονικά αντιμέτωποι με την ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, και όχι με την «κακή» επιλογή μιας κυβέρνησης, που μπορεί τάχα να διορθωθεί από μια επόμενη. Τέτοια παραμύθια τα πλήρωσε ακριβά ο λαός. Οπως πλήρωσε τη λογική του «μικρότερου κακού» και τις αυταπάτες ότι τα δικά του συμφέροντα και οι ανάγκες μπορούν να συνυπάρξουν με τα κέρδη και την ανάπτυξη για το κεφάλαιο.

* * *

Τώρα, μπροστά στις «ανατροπές του αιώνα», η ευθύνη μεγαλώνει για όλους και για τον καθέναν ξεχωριστά. Οι αντεργατικοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης διαμορφώνουν μια ακόμα χειρότερη αγορά εργασίας, κυρίως για τους νέους, και αυτό δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ με αντιδεξιές κορόνες να ξεπλύνει τις δικές του ευθύνες για τη σημερινή εξέλιξη δεν πρέπει να βρει ακροατές.

Η απεργία στις 6 Μάη, η συμμετοχή στον αγωνιστικό γιορτασμό της φετινής Πρωτομαγιάς με τα συνθήματα και τις διεκδικήσεις για την προστασία της υγείας και της ζωής, για σύγχρονα δικαιώματα και μείωση του χρόνου εργασίας, είναι η πιο ηχηρή απάντηση και το καλύτερο εφαλτήριο για να κλιμακωθεί η μάχη απέναντι στους αντεργατικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων τους.

Οι «ειδικοί».

..

Η διαρροή μέρους των πρακτικών από την «επιτροπή των ειδικών» για την πανδημία επιβεβαιώνει εκείνο που ο κόσμος έχει τούμπανο και η κυβέρνηση κρυφό καμάρι.

Οτι δηλαδή η διαχείριση της πανδημίας σε κάθε της βήμα δεν γίνεται «με αποκλειστικό κριτήριο την επιστήμη και προτεραιότητα την προστασία της υγείας», όπως μονότονα ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά με βάση το πολιτικό πλαίσιο που διαμορφώνει η ίδια, ζυγίζοντας τα πάντα με βάση το «κόστος - όφελος» για το κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα συμφέροντά τους. Αυτοί είναι οι «ειδικοί» και με βάση τα δικά τους «πρωτόκολλα» παίζουν κορόνα - γράμματα την υγεία του λαού πάνω από ένα χρόνο τώρα.

Αλλωστε, η εικόνα που δίνουν τα πρακτικά της επιτροπής, με την κυβέρνηση να υποδεικνύει τα περί «δημοσιονομικών αντοχών» και «οικονομικού κόστους» και να ανακοινώνει ότι η «αυτοδιάγνωση» επαρκεί, για να μην πάρει κανένα άλλο μέτρο, ενώ τα νοσοκομεία στενάζουν, κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι.

Ποιος δεν θυμάται πέρυσι τέτοια εποχή την κυβέρνηση να «κόβει και να ράβει» τα υγειονομικά πρωτόκολλα στα μέτρα των τουριστικών ομίλων, των τουρ οπερέιτορ, των αερομεταφορέων και των εφοπλιστών; Να επικαλείται απίθανα «επιστημονικοφανή» επιχειρήματα, για να δικαιολογήσει την άρνησή της να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας των εργαζομένων στον Τουρισμό, των κατοίκων και των ταξιδιωτών, όπως μαζικά και επαναλαμβανόμενα τεστ, ενίσχυση των πρωτοβάθμιων δομών Υγείας, αυξημένα δρομολόγια κ.ο.κ.;

Εως και «μελέτες» ότι στα ΜΜΜ, στα γεμάτα αεροπλάνα και τα τιγκαρισμένα πλοία «δεν κολλάει» (!) επικαλούνταν τότε η κυβέρνηση, ενώ δεν έλειπαν και δημόσιες διαφοροποιήσεις από μέλη της επιτροπής για τον τρόπο που άνοιγε ο τουρισμός. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά, με την έκρηξη των κρουσμάτων που ακολούθησε.

Μάλιστα, λίγους μήνες μετά, ο υπουργός Τουρισμού αποκάλυπτε κυνικά τα πραγματικά «πρωτόκολλα» που αξιοποιήθηκαν, λέγοντας πως «αν βάζαμε οριζόντια 72ωρο τεστ για είσοδο το καλοκαίρι, θα έμπαιναν στην Ελλάδα μόλις 100.000 τουρίστες αντί για 4,4 εκατομμύρια».

Ακριβώς ένα χρόνο μετά, όμως, βρισκόμαστε στο ίδιο ακριβώς σημείο, καθώς η κυβέρνηση ετοιμάζεται ξανά να ανοίξει τον τουρισμό με τους ίδιους ακριβώς όρους που υπαγορεύουν τα συμφέροντα των ομίλων, λέγοντας προκλητικά πως «τα πρωτόκολλα λειτουργίας υπάρχουν και ισχύουν, στη βάση όσων εφαρμόστηκαν πέρυσι, καθώς αποδείχθηκαν άκρως επιτυχημένα και αποτελεσματικά»! Επιστρατεύει μάλιστα και το «πιστοποιητικό εμβολιασμού», ενώ οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο εκφράζουν τουλάχιστον επιφύλαξη για το αν οι εμβολιασμένοι δεν μεταδίδουν στους υπόλοιπους.

Ο τουρισμός δεν είναι βέβαια το μόνο παράδειγμα. Και δεν χρειάζονται τα πρακτικά της επιτροπής για να φανταστεί κανείς τι κρυβόταν πέρυσι το φθινόπωρο πίσω από τα απίθανα επιχειρήματα για τον ιό που... «δεν κολλάει στα σχολεία» και για τα 25άρια τμήματα που είναι καλύτερα από τα 15άρια (!) ώστε η κυβέρνηση να ανοίξει τα σχολεία χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας, απορρίπτοντας ως «κοστοβόρα» τα αιτήματα μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών.

Οταν όμως τα κρούσματα άρχισαν να ξεφεύγουν επικίνδυνα στα σχολεία, οι επιστημονικές απόψεις εργαλειοποιήθηκαν «από την ανάποδη» για να διακοπεί κάθε εκπαιδευτική διαδικασία αντί να παρθούν μέτρα. Για να έρθει σήμερα η κυβέρνηση να ανοίξει τα σχολεία όπως τα έκλεισε, χωρίς κανένα επιπλέον μέτρο, παραπέμποντας στην «πρωτοπόρα»... αυτοδιάγνωση, που βέβαια η επιστημονική κοινότητα διεθνώς προειδοποιεί ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί το μοναδικό μέτρο.

Αλλά και στους χώρους δουλειάς, όπου η πανδημία «γαζώνει» με τα πρωτόκολλα της εργοδοσίας και αναγνωρίζονται από διεθνείς επιστημονικές έρευνες ως βασικές εστίες υπερμετάδοσης του κορονοϊού, η κυβέρνηση έρχεται να απαλλάξει και με τη «βούλα» το κεφάλαιο από κάθε υποχρέωση για μαζικά επαναλαμβανόμενα τεστ, φορτώνοντας εξολοκλήρου το «κρίμα» στην «ατομική ευθύνη» και την υποτιθέμενη «αυτοδιάγνωση» από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος και θα μπορούσε κανείς να αναφέρει άλλα τόσα για το πώς τα συμφέροντα του κεφαλαίου αποτελούν από την αρχή έως το τέλος το μόνο «πρωτόκολλο» στο οποίο βασίζεται η κυβέρνηση. Αυτό δηλαδή που πρέπει να μπει στο στόχαστρο της οργανωμένης παρέμβασης του λαού, με τη διεκδίκηση ουσιαστικών μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής του.