Τριγμοί στην Ευρωζώνη από την απόφαση του οίκου Fitch για την Ιταλία

Τριγμοί στην Ευρωζώνη από την απόφαση του οίκου Fitch για την Ιταλία
Τριγμούς στην Ευρωζώνη προκάλεσε η απόφαση του οίκου αξιολόγησης Fitch να υποβαθμίσει την Ιταλία σε BBB+ από Α-, δηλαδή κάτω της μέσης αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, και μάλιστα με «αρνητικές προοπτικές», επικαλούμενη την πολιτική αβεβαιότητα μετά τις πρόσφατες εκλογές και τον κίνδυνο «σοβαρής οπισθοδρόμησης στις δομικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα». Οι συγκεκριμένες διατυπώσεις είναι φανερό ότι έχουν στόχο να ασκήσουν πίεση στον ιταλικό λαό να αποδεχτεί όλα τα βάρβαρα μέτρα που έχει στο συρτάρι της η αστική τάξη της χώρας, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση θα κληθεί να τα εφαρμόσει.

H «Fitch Ratings» προσθέτει, επίσης, ότι τα δεδομένα του τελευταίου τριμήνου του 2012 επιβεβαιώνουν ότι η Ιταλία βρίσκεται σε ύφεση, και μάλιστα μία από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης, ενώ ορισμένες πρόσφατες εξελίξεις, όπως η μείωση της απασχόλησης, προοιωνίζονται ταχύτερη μείωση του ΑΕΠ της χώρας. Τυχόν βαθύτερη ύφεση, σημειώνει ο οίκος, θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στο έλλειμμα, ενώ το χρέος εκτιμά ότι θα ανέλθει στο 130% του ΑΕΠ στο τέλος του 2013. Μία αδύναμη κυβέρνηση, σημειώνει η «Fitch», θα είναι λιγότερο ικανή να ανταπεξέλθει σε αυτές τις προκλήσεις.

Σε ό,τι αφορά τέλος την Πορτογαλία, οι διεθνείς δανειστές σχεδιάζουν να δώσουν παράταση ενός έτους, έως το 2015, για να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ, σύμφωνα με πηγές με γνώση της έκθεσης της τρόικας που επικαλείται το «Reuters». «Σημειώνονται μεγάλες προσπάθειες προσαρμογής που αναγνωρίζονται. Υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των δανειστών ότι το κλίμα στο εξωτερικό έχει επιδεινωθεί και ότι η χώρα χρειάζεται άλλο ένα έτος για να μειώσει το έλλειμμα κάτω από το 3%», σημείωσαν πηγές στο πρακτορείο.

Όπως και στη διετή παράταση που δόθηκε στην Ελλάδα, το παράδειγμα της Πορτογαλίας επιβεβαιώνει ότι η δημοσιονομική χαλάρωση είναι η ανταμοιβή για την εξόντωση των εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων και παρέχεται με προαπαιτούμενο να συνεχιστούν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις προς την ίδια κατεύθυνση.

Εξαιρετική ομιλία που τεκμηριωμένα απαντά πως θα φύγουμε από τη κρίση (VIDEΟ)

  

Η Νομαρχιακή Επιτροπή Καστοριάς του ΚΚΕ διοργάνωσε το Σάββατο εκδήλωση - συζήτηση με θέμα «Πολιτικές εξελίξεις - οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο του Κόμματος».

Στην εκδήλωση μίλησε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ του Κόμματος, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη διαστρέβλωση των θέσεων του κόμματος που επιχειρείται, στην πρόταση του Κόμματος για τη Λαϊκή Συμμαχία καθώς και στην ανάγκη ρήξης και ανατροπής με την πολιτική της ΕΕ και της συγκυβέρνησης που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων σε βάρος των λαών.

Αναδημοσίευση από το redflyplanet

Η "Σιδερά πυγμή" παρουσίασε "κάποια μικροπροβλήματα" στο Μεσολόγγι

Η "Σιδερά πυγμή" παρουσίασε "κάποια μικροπροβλήματα" στο Μεσολόγγι

"ΜΙΚΡΟΠΡΌΒΛΗΜΑ" ΠΡΩΤΟ:

Μαθημένοι σε "μπομπαρδισμούς" οι Μεσολογγίτες, άντεξαν στα χημικά που απρόκλητα σήμερα το μεσημέρι, έξω απ' το Ξενοδοχείο Θεοξένια, όπου μιλούσε ο Υπουργός Υγείας κ.Σαλμάς, εκτόξευσαν "οι φρουροί της εννόμου τάξεως" (ως εντολοδόχοι μιας κυβέρνησης που εφαρμόζει  χωρίς δισταγμό  το δόγμα της "σιδερούς πυγμής" κι αρέσκεται να επιλύει τα προβλήματα με τη ράβδο).
Έτσι με συνεχή "γιουρούσια" κατάφεραν να σπάσουν τον κλοιό των ΜΑΤ, κάνοντας τον κύριο υπουργό,  (που αρνιόταν να δεχτεί τις αρχές της πόλης), να τρέχει σαν τρελός να ξεφύγει, μη υπολογίζοντας πως μπορεί να σκοτώσει ανθρώπους.

"ΜΙΚΡΟΠΡΟΒΛΗΜΑ" ΔΕΥΤΕΡΟ:
 
κι ενώ το πρωί το Μεσολόγγι ήταν σχεδόν άδειο, καθώς υπήρχε κατάληψη της Εθνικής οδού στην πρώτη είσοδο της πόλης, η Χρυσή Αυγή, (έτερος θιασώτης της "σιδερούς πυγμής"), άρπαξε την ευκαιρία να κάνει "επίδειξη δύναμης", παρελαύνοντας με 15 άντε βαριά 20 "παλληκάρια" της στους άδειους δρόμους, συναντώντας όμως την παγερή (μέχρις απελπισίας) αδιαφορία των κατοίκων.

Τα βίντεο που ακολουθούν είναι ενδιαφέροντα.

Ο «ενεργειακός πόλεμος» στην Ανατολική Μεσόγειο και η απάντηση του λαϊκού κινήματος

Ο «ενεργειακός πόλεμος» στην Ανατολική Μεσόγειο και η απάντηση του λαϊκού κινήματος

Χάρτης με τις ΑΟΖ των χωρών στην περιοχή της Αν. Μεσογείου. Οπως φαίνεται, μόνο αν αφαιρεθεί η ελληνική ΑΟΖ από το Καστελόριζο, η Τουρκία αποκτά θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο

Δύο κινήσεις τη βδομάδα που πέρασε αποκαλύπτουν ότι η τρικομματική κυβέρνηση επιταχύνει το βηματισμό της, για να υπηρετήσει τα επικίνδυνα αντιλαϊκά σχέδια της ελληνικής άρχουσας τάξης. Ο πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, βρέθηκε τη Δευτέρα στη Κωνσταντινούπολη για να υπογράψει 25 νέες συμφωνίες ελληνοτουρκικής συνεργασίας και την Πέμπτη μίλησε στο Καβούρι στη Σύνοδο ευρωβουλευτών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, τονίζοντας ότι τα ελληνικά και κυπριακά κοιτάσματα υδρογονανθράκων είναι ευρωπαϊκά.

Η πρωθυπουργική παρέμβαση εστίασε στο ρόλο που πρέπει να παίξει η ΕΕ στην οριοθέτηση των ΑΟΖ των κρατών της Μεσογείου σε μια διόλου τυχαία στιγμή. Είχε προηγηθεί η επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου Ολάντ στην Αθήνα, όπου εκφράσθηκε το γαλλικό ενδιαφέρον για τη συνεκμετάλλευση των εγχώριων ενεργειακών κοιτασμάτων και ακολουθεί την επόμενη βδομάδα η συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του Ενεργειακού Χάρτη Πορείας για το 2050. Στη σχετική κοινοτική Εκθεση αναφέρεται ότι «η παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης για γεωτρήσεις και η οριοθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών θα μετατραπεί σε πηγή προστριβών με τρίτες χώρες, και ότι η ΕΕ πρέπει να διατηρήσει υψηλό πολιτικό προφίλ στο θέμα αυτό και να επιδιώκει να αποτρέπει διεθνείς τριβές».

Η κινητικότητα και οι σχεδιασμοί της ελληνικής κυβέρνησης αφορούν, όπως θα δούμε, την προώθηση ορισμένων βασικών στόχων της άρχουσας τάξης:

- Την ανάδειξη της Ελλάδας σε κόμβο μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων προς την ΕΕ.

- Τη διασφάλιση ενός μεριδίου απ' τη συνεκμετάλλευση των πλούσιων θαλάσσιων ενεργειακών κοιτασμάτων.

- Τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού κεφαλαίου και τη βελτίωση της θέσης του μέσα στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.

Αυτοί οι σχεδιασμοί εμπλέκουν τη χώρα στον «ενεργειακό πόλεμο» μονοπωλιακών ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων που αφορά ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων απ' τον καθορισμό κυριαρχικών δικαιωμάτων και ειδικότερα ΑΟΖ των κρατών της περιοχής, ως τα ανταγωνιστικά σχέδια αγωγών για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην ΕΕ.

Η διαπάλη για τους αγωγούς και την ιδιωτικοποίηση ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ

Η κυβέρνηση πρόσφατα προχώρησε στην υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για το σχέδιο αγωγού ΤΑΡ, που προβλέπεται να μεταφέρει φυσικό αέριο απ' το Αζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας, Ελλάδας και Αλβανίας στην Ιταλία.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στο συγκεκριμένο σχέδιο βυθίζει πιο βαθιά τη χώρα στην επικίνδυνη διαπάλη ιμπεριαλιστικών κέντρων για την προώθηση σχεδίων αγωγών μεταφοράς αερίου στην ΕΕ. Ο ανταγωνισμός εκφράζεται μεταξύ του ρωσικού σχεδίου South Stream και των δύο ευρωατλαντικών σχεδίων Nabucco West και TAP. Στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο σχετικά με την επιλογή μεταξύ των σχεδίων Nabucco και TAP σημαντικό ρόλο παίζει η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν, αλλά και η ΒΡ που ελέγχει το κοίτασμα τροφοδοσίας των δύο σχεδίων το Σαχ Ντενίζ 2. Η επιλογή έχει μετατεθεί για τον Ιούνη του 2013. Το θέμα περιπλέκεται καθώς εμφανίζεται μια τρίτη λύση τροφοδοσίας της ΕΕ με τα θαλάσσια κοιτάσματα του Ισραήλ, της Κύπρου και μελλοντικά της Ελλάδας, όπου δεσπόζει η αμερικανοϊσραηλινή συνεργασία Noble Energy-Delek. Για το συγκεκριμένο σχέδιο της μεταφοράς του φυσικού αερίου, το Ισραήλ διαπραγματεύεται τόσο με την Τουρκία όσο και με την Ελλάδα για εναλλακτικές λύσεις (υποθαλάσσιος αγωγός, θαλάσσια μεταφορά υγροποιημένου αερίου, τερματικός σταθμός στην Κύπρο κ.ά.). Στις διαπραγματεύσεις μετέχει και η Αίγυπτος, γιατί το θέμα διαπλέκεται και με την οριοθέτηση των ΑΟΖ, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Η Τουρκία και πιθανά η Αίγυπτος πιέζουν για τη μεταφορά του αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω του αγωγού Nabucco που διέρχεται απ' το τουρκικό έδαφος.

Σ' αυτό τον αγώνα δρόμου με τα ευρωατλαντικά σχέδια η Ρωσία υπερτερεί στη δυνατότητα μεταφοράς πολύ μεγαλύτερης ποσότητας φυσικού αερίου προς την ΕΕ, σε σχέση με το Αζερμπαϊτζάν (που στηρίζεται απ' τις ΗΠΑ). Ταυτόχρονα, η αζέρικη εταιρεία Socar διεκδικεί τον ελληνικό Διαχειριστή Φυσικού Αερίου, τον ΔΕΣΦΑ, σε ανταγωνισμό με ρωσικούς ομίλους, στο πλαίσιο του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων που προωθεί η κυβέρνηση.

Μπροστά στην ιδιωτικοποίηση ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ οξύνεται ο ανταγωνισμός ΗΠΑ - Ρωσίας. Η διαπάλη δεν εστιάζεται μόνο στον έλεγχο της ελληνικής εσωτερικής αγοράς φυσικού αερίου. Αφορά το ρόλο της συγκεκριμένης υποδομής και των συγκεκριμένων εταιρειών στην περίπτωση που η Ελλάδα αναβαθμιστεί σε ενεργειακό κόμβο της περιοχής. Γι' αυτό οι ΗΠΑ συνιστούν, σε υψηλούς τόνους, στην ελληνική κυβέρνηση να μην προχωρήσει σε πώληση των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ στους ενδιαφερόμενους ρωσικούς ομίλους Gazprom και Sintez. Απ' την πλευρά τους, οι ρωσικοί όμιλοι προσφέρουν υψηλό τίμημα, επενδύσεις έργων υποδομής, συμμετοχή της Ελλάδας στο σχέδιο South Stream. Την ίδια περίοδο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει ανακοινώσει έναρξη έρευνας σε βάρος της Gazprom, ενώ η Γερμανία απαιτεί επιτάχυνση των ελληνικών αποκρατικοποιήσεων. Οι δεσμευτικές προσφορές των υποψηφίων αγοραστών των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ πρέπει να υποβληθούν μέχρι τις 12 Απρίλη 2013.

Είναι φανερό ότι καμιά απ' τις ανταγωνιστικές προτάσεις, τόσο για τους αγωγούς όσο και για την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ δεν εντάσσεται σε ενεργειακό σχεδιασμό που να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Πρόκειται για επιλογές μέσα στη ζούγκλα της «απελευθερωμένης αγοράς» που προϋποθέτουν ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων του κλάδου, ακόμα μεγαλύτερη ληστεία της λαϊκής κατανάλωσης, κινδύνους για το περιβάλλον, θυσίες στο βωμό της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Η ΑΟΖ και η πορεία αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων

Η τουρκική κυβέρνηση προσάρμοσε τα βήματά της, το τελευταίο διάστημα, σχετικά με τη γραμμή αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, χρησιμοποιώντας τη γνωστή τακτική του μαστίγιου και του καρότου. Απ' τη μια, με δηλώσεις του υπουργού Επικρατείας Εγκεμεν Μπαγίς και στη συνέχεια του ίδιου του πρωθυπουργού Ερντογάν εστίασε στο αμοιβαίο οικονομικό όφελος μιας πιθανής συνεκμετάλλευσης. Απ' την άλλη, με σειρά δηλώσεων (Νταβούτογλου, Ερντογάν) συνέχισε την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας, εστιάζοντας στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου, στην «επαφή» των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου και επεκτείνοντας τις γκρίζες ζώνες σε ολόκληρο το Αιγαίο.

Ταυτόχρονα, η τουρκική κυβέρνηση έχει ήδη εξουσιοδοτήσει την κρατική εταιρεία ενεργειακών πόρων (TΡAO) για τρίμηνη έρευνα στις περιοχές νότια των Ρόδου, Μεγίστης και Στρογγύλης και νοτιοανατολικά της Καρπάθου και της Κρήτης. Η απειλή συνοδεύθηκε με την απόκτηση ενός νέου σεισμολογικού σκάφους (Polarcus) απ' τη Νορβηγία και τις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εργασίας Τανέρ Γιλντίζ ότι τελικά δεν θα προχωρήσει η Τουρκία στις έρευνες στο Αιγαίο αν πράξει το ίδιο και η Ελλάδα. Η Τουρκία ανακοίνωσε παράταση των αδειών έρευνας της ΤΡΑΟ εντός της ελληνικής ΑΟΖ για τα επόμενα 3 χρόνια. Πέρα απ' τις άμεσες τουρκικές κινήσεις καταγράφεται ήδη τουρκική επίδραση στην πολιτική σκηνή της Αιγύπτου που αφορά την επανεξέταση της συμφωνίας Κύπρου - Ισραήλ το 2003. Συμμαχικές είναι οι σχέσεις της Τουρκίας και με την Αλβανία, η οποία έχει επίσης «ακυρώσει» την αρχική σχετική συμφωνία της με την Ελλάδα.

Η παρέμβαση των ΗΠΑ ωθεί επίσης στην κατεύθυνση της συνεκμετάλλευσης χωρίς άμεση συμφωνία οριοθέτησης των ΑΟΖ της περιοχής. Η αμερικανική στρατηγική εκτός απ' τα άμεσα προφανή οικονομικά οφέλη για τους ισχυρούς ομίλους της, στοχεύει να αξιοποιήσει το βήμα της κατοχύρωσης αμοιβαίου συμφέροντος ελληνικού και τουρκικού κεφαλαίου στην εξόρυξη κοιτασμάτων, για να διευκολυνθούν οι υποχωρήσεις και οι συμβιβασμοί στο θέμα της ΑΟΖ. Πρόκειται για σταθερή γραμμή σ' όλες τις συναντήσεις της αμερικανικής πλευράς τόσο με την κυβέρνηση όσο και με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μεγάλο ενδιαφέρον δείχνει όμως και το γαλλικό κεφάλαιο. Ηδη για τα δεδομένα ερευνών της νορβηγικής εταιρείας PGS στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης έδειξαν ενδιαφέρον τόσο η αμερικανική Exxon Mobil όσο και η γαλλική Total, που δραστηριοποιείται ήδη στην Κύπρο. Η πρόσφατη επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου Ολάντ στην Αθήνα και η σαφής δήλωσή του για δυνατότητα συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων με την Ελλάδα υπογραμμίζει την όξυνση του ανταγωνισμού.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο σύνθετη καθώς Γαλλία και Γερμανία επανεξετάζουν το ζήτημα της σχέσης ΕΕ - Τουρκίας.

Απ' τη συμφωνία της Μαδρίτης στις συμφωνίες της Κωνσταντινούπολης

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο η ελληνική κυβέρνηση προωθεί ήδη τις έρευνες ενεργειακών κοιτασμάτων χωρίς να κάνει βήματα για τη διεθνή κατοχύρωση και οριοθέτηση της ΑΟΖ, σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, προς όφελος διεθνών και εγχώριων ομίλων, που προετοιμάζονται για τη διανομή της πίτας.

Φυσικά, δεν πρόκειται για νέο ζήτημα. Η ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου χρονολογείται από το 1973 και η προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης από το 1976. Ολόκληρη η ιστορική πορεία απ' τη συμφωνία Παπανδρέου - Οζάλ το 1988 στη Συμφωνία της Μαδρίτης Σημίτη - Ντεμιρέλ το 1997 αποτυπώνει την απουσία ενεργειών των ελληνικών κυβερνήσεων για την κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ενώ ήταν ήδη γνωστές οι αξιολογήσεις για πιθανά πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα στο Βόρειο Αιγαίο και οι τουρκικές αμφισβητήσεις.

Η υπεκφυγή που χρησιμοποιείται σταθερά είναι ότι οι αναγκαίες κυβερνητικές ενέργειες θα γίνουν όταν αυτό κριθεί σκόπιμο, αφού τα δικαιώματα της χώρας στην υφαλοκρηπίδα της είναι δεδομένα. Ομως, τα συγκεκριμένα δικαιώματα αμφισβητούνται στην πράξη και η ελληνική κυβέρνηση περιορίζεται σε μια ρηματική διακοίνωση προς τον ΟΗΕ. Ταυτόχρονα, ο Εθνικός Φορέας Διαχείρισης Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ ΑΕ) όχι μόνο δεν προσανατολίζεται στην ουσιαστική συμμετοχή στις έρευνες, αλλά είναι αμφίβολο αν μπορεί να διασφαλίσει ακόμα και τον ουσιαστικό έλεγχό τους.

Στην πραγματικότητα, ο κρατικός φορέας αποτελεί εργαλείο διανομής κοιτασμάτων και μεριδίων αγορών μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων.

Στην ίδια κατεύθυνση, κινούνται οι 25 νέες συμφωνίες της ελληνοτουρκικής συνεργασίας. Εκφράζουν αντιφατικές σχέσεις ανταγωνισμού και συνεργασίας μεταξύ ελληνικών και τουρκικών ομίλων για κοινές πρωτοβουλίες στις αγορές των Βαλκανίων, των χωρών της Μέσης Ανατολής και της παρευξείνιας συνεργασίας.

Η προβολή απ' την κυβέρνηση της συνεργασίας με το Ισραήλ ως αντίβαρο σ' αυτήν την κινητικότητα είναι απατηλή και εξίσου επικίνδυνη για το λαό. Το Ισραήλ διεξάγει μια σύνθετη διαπραγμάτευση με την Τουρκία που δεν περιορίζεται στη μεταφορά Ενέργειας προς την ΕΕ και στην οριοθέτηση της ΑΟΖ της περιοχής. Καλύπτει μεγάλο μέρος θεμάτων απ' τα σχέδια ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία και στο Ιράν, το μέλλον των κουρδικών περιοχών του Βορείου Ιράκ και της Βορειοανατολικής Συρίας μέχρι το Παλαιστινιακό. Περιλαμβάνει τις πιέσεις στνη Κύπρο για επιβολή ενός νέου Σχεδίου Ανάν που θα διευκολύνει την απρόσκοπτη δράση των ενεργειακών ομίλων στην περιοχή και το μοίρασμα των αγορών.

Η συμπόρευση της Ελλάδας σ' αυτές τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες στα ευρύτερα σχέδια των ΝΑΤΟ και ΕΕ, οξύνει αντικειμενικά τις σχέσεις της με τη Ρωσία και την Κίνα.

Το απατηλό δίπολο εθνικισμός - κοσμοπολιτισμός και ο δρόμος του λαϊκού κινήματος

Η συγκεκριμένη πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης συναντά την αστική εθνικιστική κριτική, τις κατηγορίες για ενδοτική στάση έναντι της Τουρκίας, καθώς και για την επιλογή της ομπρέλας της Γαλλίας και της ΕΕ, στην οποία επιχειρεί να εντάξει τους σχεδιασμούς του ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς. Απ' την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί την κυβέρνηση να διασφαλίσει την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή, με διαπραγματεύσεις με βάση το Διεθνές Δίκαιο.

Αυτές οι γενικόλογες, αποπροσανατολιστικές αναφορές δε λένε τίποτα για την ταμπακιέρα:Το σφοδρό ανταγωνισμό των μονοπωλιακών ομίλων, τις δεσμεύσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τις υποδείξεις των ΗΠΑ και τη στάση της τρικομματικής κυβέρνησης να μην προχωρήσει σε κινήσεις για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, ενώ προχωρά η έρευνα για ενεργειακά κοιτάσματα.

Η άσφαιρη κριτική στην κυβέρνηση αποδεικνύει ότι οι πολιτικοί υπηρέτες της αστικής τάξης είναι εξίσου επικίνδυνοι για το λαό, είτε φορούν το καπέλο του εθνικισμού είτε φορούν το καπέλο του κοσμοπολιτισμού. Οι φίλοι του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της ιμπεριαλιστικής ειρήνης είναι δύο όψεις του ίδιου επικίνδυνου νομίσματος για τους λαούς.

Το ΚΚΕ καταδικάζει τόσο τη στάση της ελληνικής άρχουσας τάξης όσο και την τουρκική επιθετικότητα. Στην πραγματικότητα, οι κινήσεις και οι συμφωνίες της ελληνικής κυβέρνησης προετοιμάζουν το έδαφος για συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων με τις ΗΠΑ και την Τουρκία, χωρίς ουσιαστική διεθνή κατοχύρωση και οριοθέτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, της ΑΟΖ σύμφωνα με το διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Αυτή η στάση προσαρμογής στις αποφάσεις της ιμπεριαλιστικής ειρήνης δεν απομακρύνει τον κίνδυνο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, δεν αμβλύνει αλλά συμβάλλει στην όξυνση των αντιθέσεων.

Για να αξιοποιηθεί ο ενεργειακός πλούτος προς όφελος των λαών πρέπει να περάσει στα χέρια τους η εξουσία, να ανοίξει ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των ενεργειακών πηγών και υποδομών, των μονοπωλιακών ομίλων, για να υπάρξει ενεργειακός σχεδιασμός με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Οι λαοί της περιοχής πρέπει και μπορούν να αποφύγουν το θανάσιμο λάθος της «στοίχισης» πίσω απ' την αστική τους τάξη, της αδιέξοδης επιλογής μεταξύ της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Πρέπει να δυναμώσουν και να συντονίσουν την πάλη τους ενάντια σ' όλα τα σχέδια επέμβασης των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, όπως του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στις διακυβερνητικές συνεργασίες για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, όπως καλεί και η κοινή ανακοίνωση του ΚΚΕ και του ΚΚ Τουρκίας.

Αποφασιστικά, με πίστη στις δυνάμεις τους, να δυναμώσουν την πάλη για την κατάργηση της αιτίας που γεννά τις αντιθέσεις, ανάμεσα στους ιμπεριαλιστικούς άξονες και τελικά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών.

Του
Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
*Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομ

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΕ - ΔΝΤ Βαράνε στο ψαχνό για τα μονοπώλια

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΕ - ΔΝΤ

Βαράνε στο ψαχνό για τα μονοπώλια

Αντιλαϊκή κλιμάκωση με κατώτατο μισθό, μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, ιδιωτικοποιήσεις. Στην ημερήσια διάταξη οι κατασχέσεις μισθών και συντάξεων για «οφειλές» λαϊκών νοικοκυριών στην Εφορία

ΦΡΑΓΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΣ

Την γκάμα της αντιλαϊκής πολιτικής και της κλιμάκωσής της σχεδιάζουν τις μέρες αυτές η συγκυβέρνηση με τα υψηλόβαθμα κλιμάκια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών (ΕΕ - ΔΝΤ) που προγραμματίζουν την παραμονή τους στην Αθήνα και γι' αυτήν τη βδομάδα.

Πέτρα πάνω στην πέτρα δεν πρόκειται να αφήσουν, προκειμένου να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων που στηρίζουν και υπηρετούν. Στην αντιλαϊκή ατζέντα μπαίνουν στρατηγικού χαρακτήρα ζητήματα, όπως η διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου για τη συμπίεση του κατώτατου μισθού στις εκάστοτε ανάγκες ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, οι μαζικές απολύσεις σε στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, η κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων κ.ά. Η γάγγραινα εξαπλώνεται στο μέτρο της κατάσχεσης μισθών και συντάξεων απέναντι στα οικονομικά ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά για τα εμφανιζόμενα ληξιπρόθεσμα «χρέη» στην Εφορία. Στην ημερήσια διάταξη, είναι και άλλα πρόσθετα μέτρα ενίσχυσης των καπιταλιστών, όπως οι διακρατικές κεφαλαιακές ενισχύσεις των τραπεζών, ζήτημα με το οποίο συνδέεται η δήθεν ρύθμιση για τα δάνεια που οι τραπεζίτες βγάζουν στο «κόκκινο». Απάτη ολκής αποδείχνεται η διαφημιζόμενη από τη συγκυβέρνηση προπαγανδιστική επιχείρηση «επαναδιαπραγμάτευσης» με την «τρόικα» για ορισμένες από τις πτυχές της αντιλαϊκής πολιτικής, των μέτρων που προβάλλονται ως «μη αποτελεσματικά» για την είσπραξη των φόρων, συγκεκριμένα τη διόγκωση του ΦΠΑ στον κλάδο της εστίασης και δευτερευόντως τα ασήκωτα χαράτσια στο πετρέλαιο θέρμανσης.

Μέτωπο στον κατώτατο μισθό...

Ειδικότερα:

Κατώτατος μισθός: Οι αντιλαϊκές επεξεργασίες για τον τρόπο «διαμόρφωσης» και παραπέρα διάλυσης βρίσκονται σε τελική φάση. Θέμα λίγων βδομάδων θεωρείται η κατάθεση της νομοθετικής ρύθμισης, πιθανόν με τη μορφή Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, που θα ισχύσει από το 2014. Με τον τρόπο αυτό, το κράτος των καπιταλιστών θα καθορίζει τον κατώτερο μισθό, που αφορά εκατοντάδες χιλιάδες ανειδίκευτους και χαμηλόμισθους εργατοϋπάλλήλους. Το «μνημόνιο - 3», προβλέπει συγκεκριμένα: «Από το α' τρίμηνο του 2014, η κυβέρνηση θα αναθεωρεί το σύστημα του κατώτατου μισθού, με σκοπό πιθανές βελτιώσεις και την αποτελεσματικότητα στην προώθηση της απασχόλησης και τη μάχη της ανεργίας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας». Ολοφάνερα προκύπτει το γεγονός ότι οι μειώσεις του κατώτατου μισθού όσο και του γενικού λεγόμενου «μισθολογικού κόστους» θα είναι αλλεπάλληλες και διαδοχικές, άμεσα προσαρμόσιμες στις ανάγκες ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Ληξιπρόθεσμα χρέη - κατασχέσεις: Με εντολή της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών ενεργοποιείται το μέτρο της ποινικής δίωξης σε βάρος δεκάδων χιλιάδων οικονομικά ανήμπορων λαϊκών νοικοκυριών που αδυνατούν να πληρώσουν τους ασήκωτους φόρους και τα βαριά χαράτσια. Η συγκυβέρνηση απειλεί να σύρει στα δικαστήρια τα θύματα της εγκληματικής πολιτικής που κλιμακώνει σε όφελος και για λογαριασμό των μονοπωλίων. Πρόκειται για συνοδευτικό μέτρο σε συνέχεια των απειλών που εκτοξεύουν για κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, τυχόν άλλων μικροεισοδημάτων για τις εμφανιζόμενες, από τους ίδιους, ληξιπρόθεσμες «οφειλές» που με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου στοιβάζονται στις Εφορίες. Η βαρβαρότητα του κεφαλαίου προκύπτει ανάγλυφα σε πρόσφατη έκθεση των ΕΕ και ΔΝΤ: Πρώτη προτεραιότητα είναι η ενεργοποίηση μηχανισμών, όπως οι ίδιοι τονίζουν, «ιδιαίτερα για τα 2,3 εκατομμύρια των φορολογουμένων που χρωστούν μικρές οφειλές». Το μέτρο της κατάσχεσης μισθών και συντάξεων (απευθείας από τα λογιστήρια των επιχειρήσεων και τα ασφαλιστικά ταμεία) προβλέπεται για οφειλές που ξεκινούν μόλις από τα 300 ευρώ. Μέχρι σήμερα «ακατάσχετο» είναι το ποσό του μισθού και της σύνταξης μέχρι τα 1.000 ευρώ το μήνα. Με νέα διάταξη (πιθανόν στο επόμενο φορολογικό νομοσχέδιο, φέτος την άνοιξη) αναμένεται να προχωρήσουν στη συρρίκνωση του «ακατάσχετου» από τα 1.000 στα 600 ευρώ. Ποινικές διώξεις προβλέπονται για οφειλές πάνω από 5.000 ευρώ. Καθιερώνεται η δυνατότητα ηλεκτρονικής ειδοποίησης για κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, ενοικίων, επιδοτήσεων και άλλων εισοδημάτων. Σε κάθε περίπτωση η ρύθμιση τάχα «τμηματικής διευκόλυνσης» θα αποτελέσει το προανάκρουσμα της βαρβαρότητας, για γενικευμένες κατασχέσεις μισθών και συντάξεων σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών που δε θα μπορέσουν να ανταποκριθούν. Στην αντίπερα όχθη, βρίσκονται τα παλαιότερης κοπής φέσια μιας δράκας πλουτοκρατών. Με νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, με τη συμφωνία των ΕΕ - ΔΝΤ, στην πράξη προβλέπεται η διαγραφή ποσών ύψους 34,5 δισ. ευρώ, που χαρακτηρίζονται «ανεπίδεκτα είσπραξης».

«Κόκκινα δάνεια»: Ετοιμάζεται ρύθμιση στα μέτρα των τραπεζών και μόνο για περιπτώσεις νοικοκυριών με ολοκληρωτική αδυναμία αποπληρωμής. Δεν πρόκειται ούτε καν για μέτρο - «ασπιρίνη», αλλά για ξεσκαρτάρισμα στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών, ενόψει της «ανακεφαλαιοποίησης» με τα δάνεια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών, που θα καταστούν και οι νέοι μεγαλομέτοχοι, έχοντας κάθε συμφέρον να τις «καθαρίσουν» από τα «προβληματικά δάνεια». Στο παρασκήνιο, δίνουν και παίρνουν οι συζητήσεις για μεταφορά προβληματικών δανείων σε άλλο Οργανισμό, τύπου «κακής τράπεζας». Σε κάθε περίπτωση, η όποια ρύθμιση θα διαπερνάται από τη «λογική» να «μη διαταραχτεί η...κουλτούρα πληρωμών». Τα δάνεια που θα ενταχτούν στη ρύθμιση, θεωρούνται, στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος, οριστικά ξεγραμμένα. Μπόλικο παρασκήνιο φαίνεται να υπάρχει γύρω από τα προβληματικά τραπεζικά δάνεια μεγάλων επιχειρήσεων και ομίλων.

...και στη μονιμότητα

Απολύσεις στο Δημόσιο: Σε άμεση εφαρμογή μπαίνουν τα λεγόμενα προγράμματα «κινητικότητας» για τις 25.000 απολύσεις και «απομακρύνσεις» εργαζομένων από το στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Το 50% του στόχου για το 2013, δηλαδή 12.500 εργαζόμενοι θα έχουν περάσει στο «πρόγραμμα» - σφαγείο μέχρι τον Ιούνη. Η συγκυβέρνηση θα παρουσιάσει στην «τρόικα» και τον τρόπο με τον οποίο θα εφαρμοστεί το πρόγραμμα της διαθεσιμότητας μέχρι το τέλος του 2014. Σε κάθε περίπτωση, στο ακέραιο παραμένει ο στόχος για απομάκρυνση 150.000 εργαζομένων μέχρι το 2015 σε σχέση με το προσωπικό που υπηρετούσε το 2010.

Ασφαλιστικές εισφορές: Το υπουργείο Εργασίας παρουσίασε στην τρόικα το πλαίσιο για παραπέρα μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», απαλλάσσοντας τους εργοδότες από εισφορές προς τα Ταμεία, κάτι που θα πάρει την οριστική μορφή του τον ερχόμενο Νοέμβρη. Η πρόταση της κυβέρνησης είναι η αύξηση του αριθμού των δόσεων από 48 σε 60 δόσεις και συνδέεται με τις απαιτήσεις και τους όρους που θα διασφαλίζουν την καταβολή των χρεών. Συγκυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ προκρίνουν από κοινού τη θέση για ενιαία αντιμετώπιση και συγκέντρωση των χρεών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται από το 2017 η είσπραξη των χρεών να γίνεται από το μηχανισμό του υπουργείου Οικονομικών. Σε κάθε περίπτωση στοχοποιούν τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, τους οποίους οδηγούν κάθε μέρα στη χρεοκοπία.

Ανατιμήσεις από ΔΕΗ: Στα σκαριά είναι η παραπέρα «ενδιάμεση» διόγκωση στα τιμολόγια ρεύματος των λαϊκών νοικοκυριών σε συνέχεια των τρανταχτών ανατιμήσεων μέχρι 25% που επέβαλαν από την 1η Γενάρη. Η έκδοση Υπουργικής Απόφασης προγραμματίζεται για τα τέλη Μάρτη και η εφαρμογή του νέου μέτρου από το Μάη του 2013. Νέα στη σειρά ανατίμηση προδιαγράφεται και για μετά το καλοκαίρι.

Ιδιωτικοποιήσεις: Με απόλυτα δεδομένο το χρονοδιάγραμμα, οι συζητήσεις φαίνεται να επικεντρώνονται σε τυχόν «καθυστερήσεις» και στα προς είσπραξη ποσά. Κάθε απόκλιση συνεπάγεται νέα αντιλαϊκά μέτρα, «αυτόματης» παραπέρα περικοπής των κρατικών κονδυλίων που συνδέονται με τις λαϊκές ανάγκες. Ενόψει των διώξεων για τα κάθε χρέη, η συγκυβέρνηση με νομοθετική ρύθμιση που κατατέθηκε στη Βουλή, προχωρά στην αναστολή κάθε ποινικής δίωξης για τις διοικήσεις των εταιρειών που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και για οφειλές των εταιρειών στο Δημόσιο, ΝΠΔΔ, ασφαλιστικούς οργανισμούς και ΟΤΑ. Το χρονοδιάγραμμα για το 2013 περιλαμβάνει:ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ, «Ελληνικά Πετρέλαια» (ΕΛΠΕ), ΟΠΑΠ, ΕΥΑΘ, Κρατικά Λαχεία, Ελληνικά Ταχυδρομεία, περιφερειακά αεροδρόμια, ΛΑΡΚΟ, αποθηκευτικός χώρος φυσικού αερίου «Νότια Καβάλα», οι περιοχές - φιλέτα στην Αφάντου Ρόδου και το «Μικρό Καβούρι» στη Βουλιαγμένη.

Για το λαό υπάρχει ο άλλος δρόμος, σε ρότα συνολικής ρήξης με τα μονοπώλια και την πολιτική τους, με εργατική λαϊκή εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό για την ανάπτυξη όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και το λαό αποκλειστικό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει. Εξέλιξη που απαιτεί τώρα οργάνωση και πάλη ενάντια σ' αυτά τα μέτρα και την πολιτική που τα εφαρμόζει σε συνδυασμό με την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους.

ΣΥΡΙΖΑ Υψώνει πλαστά τείχη για να εγκλωβίσει το λαό στη διαχείριση

ΣΥΡΙΖΑ

Υψώνει πλαστά τείχη για να εγκλωβίσει το λαό στη διαχείριση

Γρηγοριάδης Κώστας

Σαν βήμα συνηγορίας υπέρ της αστικής εξουσίας και διαχείρισης και ως ευκαιρία για την ενίσχυση της υποψηφιότητας του κόμματός του να την αναλάβει, αξιοποιήθηκε από τον Αλ. Τσίπρα η εκδήλωση του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Καραμανλής» την περασμένη Τετάρτη. Με την ομιλία του ανέδειξε εκ νέου τις πλαστές διαχωριστικές γραμμές που χαράζει με επιμονή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να κρύψει τη μόνη υπαρκτή, ανάμεσα στην αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό από τη μια και την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα από την άλλη.

Ο Αλ. Τσίπρας επέλεξε να εστιάσει σε ορισμένα στοιχεία της προσωπικότητας και της πολιτικής που άσκησε ο Κ. Καραμανλής, κάθε φορά προσαρμοσμένης σε μεταβαλλόμενες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, αλλά πάντα με γνώμονα το συμφέρον της αστικής τάξης, το οποίο υπηρέτησε με αφοσίωση, και να αποσιωπήσει πλήρως πολλά άλλα. Οι ύμνοι στον Κ. Καραμανλή ήταν επί της ουσίας ύμνοι στην αστική διαχείριση.

Την επόμενη μέρα μάλιστα η «Αυγή» κραύγαζε στο πρωτοσέλιδό της ότι υπήρξε «σύγκρουση Τσίπρα - Σαμαρά» για την πορεία της χώρας και πως με τις ομιλίες τους σηματοδότησαν «δύο διαφορετικούς δρόμους, μεταξύ των οποίων καλούνται να επιλέξουν οι πολίτες για το μέλλον τους».

Εδώ είναι η πρώτη πλαστή διαχωριστική γραμμή που προβάλλει στο λαό, καλώντας τον να επιλέξει ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Γραμμή ενισχυτική συνολικά για το δίπολο, για το αστικό πολιτικό σύστημα και την εξουσία που αυτό εκφράζει. Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύονται στον ίδιο δρόμο, μοιράζονται το ίδιο όραμα για την πορεία της χώρας, ανεξάρτητα αν θέλουν να το υπηρετήσουν με διαφορετικό μείγμα διαχείρισης ο καθένας. Είναι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης και η πορεία βαθύτερης ενσωμάτωσης της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Η γραμμή αυτή «διακλαδώθηκε» από τον Αλ. Τσίπρα σε επιμέρους, εξίσου κίβδηλες. Συγκρίνοντας εμμέσως πλην σαφώς τον Αντ. Σαμαρά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεν αποσκοπούσε απλά στο να αναδείξει τη «μειονεξία» του πολιτικού του ανταγωνιστή, στον οποίο χρεώνει ότι έστριψε «δεξιά» το τιμόνι της ΝΔ.

Απευθυνόταν σε δυνάμεις στο εσωτερικό της ΝΔ που - όπως ισχυρίζεται - αντιστρατεύονται αυτή τη «στροφή», θέλοντας να τις ωθήσει να διαχωριστούν από τη σημερινή της ηγεσία, που «απαρνήθηκε» τάχα την «κληρονομιά» του Κ. Καραμανλή. Να προσεγγίσουν το ΣΥΡΙΖΑ που λανσάρεται σαν εγγυητής της «δημοκρατίας», της «νομιμότητας» και «ομαλότητας». Το ίδιο πράγμα άλλωστε κάνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Διαχωρίζει το σημερινό απ' αυτό της δεκαετίας του '80 και καλεί όσους νοσταλγούν το «παλιό καλό ΠΑΣΟΚ» να προσέλθουν στις γραμμές του.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και με αυτή την παρέμβασή του, επιβεβαίωσε ότι το κόμμα του πασχίζει να βάλει στο χέρι την αστική διαχείριση από κυβερνητικό πόστο. Από τη σκοπιά αυτή, δεν είναι μόνο κίβδηλες οι διαχωριστικές γραμμές που προβάλλει στο λαό, είναι ταυτόχρονα και εξαιρετικά επικίνδυνες. Γιατί συγκαλύπτουν τις πραγματικές ταξικές διαχωριστικές γραμμές μέσα στην κοινωνία, ανάμεσα στο λαό και τα μονοπώλια, διασπούν τους εργαζόμενους ανάλογα με την πολιτική τους τοποθέτηση, υπονομεύουν την αναγκαία ταξική ενότητα και συμπόρευση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων ενάντια στα μονοπώλια.

Αυτός εξάλλου είναι και ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη στιγμή που θέλει να διαχειριστεί το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης, επεξεργάζεται και τακτική χειραγώγησης του λαού και ενσωμάτωσής του σ' αυτό.

Σήμερα το συμφέρον του λαού μπορεί να εκφραστεί και να υπηρετηθεί με μία μόνο επιλογή: Τη συμμετοχή και δράση του στο πλαίσιο της Λαϊκής Συμμαχίας, με ισχυρό ΚΚΕ στην πάλη με τα μονοπώλια.

Ανεξάρτητα από το πού ανήκει πολιτικά ο καθένας, πέρα κι έξω από καταβολές και αναφορές, η ελπίδα βρίσκεται στην ενότητα της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα του χωριού και της πόλης, με κριτήριο το ταξικό συμφέρον στην πάλη ενάντια στα μονοπώλια.

Μόνο ένα τέτοιο κίνημα και όχι μια άλλη κυβέρνηση της αστικής διαχείρισης, μπορεί να σώσει το λαό από τα χειρότερα, να τον ανακουφίσει, να ανοίξει δρόμους για οριστική απαλλαγή από τα βάσανα που του φορτώνει ο καπιταλισμός και η αστική εξουσία. Κάθε άλλη «ελπίδα», που σκόπιμα του καλλιεργούν για καλύτερες μέρες στο πλαίσιο της αστικής εξουσίας, του ευρωμονόδρομου, από έναν δήθεν ικανότερο διαχειριστή είναι απατηλή και η διάψευσή της είναι θέμα χρόνου. Καραδοκεί μαζί με την απογοήτευση που θα προκαλέσει, εξέλιξη που δεν πρέπει να την επιτρέψει ο λαός.

Σε συνάρτηση με τα παραπάνω ήταν και οι αναφορές του Αλ. Τσίπρα για τον Κ. Καραμανλή, ότι υπερέβη τα «ασφυκτικά όρια που είχαν επιβάλει τόσο στη χώρα όσο και στην παράταξή του, ο εμφύλιος και οι ξένοι προστάτες» και το «καθεστώς του διαχωρισμού των Ελλήνων σε εθνικόφρονες και μη, τις πρακτικές των διωγμών, της αστυνομικής ασυδοσίας και της κατάστασης πολιορκίας, που χαρακτήριζαν την Ελλάδα μέχρι το 1974»...

Αυτό που δεν είπε ο Αλ. Τσίπρας, είναι ότι ο Κ. Καραμανλής διετέλεσε πρωθυπουργός τρεις φορές πριν τη δικτατορία ('56-'58, '58-'61, '61-'63), οπότε έδωσε απτά δείγματα γραφής στη σταθεροποίηση του αστικού συστήματος μετά τον εμφύλιο, με καταστολή του κινήματος και τρομοκρατία. Ανέλαβε ξανά τη διακυβέρνηση το 1974, μαζί και την αποστολή να χειραγωγήσει με άλλα μέσα το λαϊκό κίνημα, που έβγαινε δυναμωμένο από την αναμέτρηση με τη χούντα.

Αυτό όχι μόνο δεν είναι αρνητικό για το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αναγνωρίζεται σαν η μεγαλύτερη προσφορά του Κ. Καραμανλή, καθώς ο Αλ. Τσίπρας τον εγκωμίασε ιδιαιτέρως για τη συμβολή του στην εδραίωση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και της ομαλής εναλλαγής των αστικών κομμάτων στη διακυβέρνηση.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είπε ακόμα ότι «ο Καραμανλής υπήρξε ριζοσπαστικός στο συντηρητισμό του» και έφερε τα εξής παραδείγματα: «Το 1974 δεν δίστασε να προχωρήσει στην αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, εν μέσω της σοβαρότατης εθνικής κρίσης του Κυπριακού. Την περίοδο 1975-1977 δεν δίστασε να προχωρήσει σε κρατικοποιήσεις, πιστεύοντας ότι έτσι εξυπηρετούσε καλύτερα το δημόσιο συμφέρον».

Οι κρατικοποιήσεις, όμως, τόσο επί Καραμανλή, όσο και επί Παπανδρέου, έγιναν για να σωθούν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις με λεφτά του κράτους και να τους επιστραφούν απαλλαγμένες από ζημιές. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος για τον οποίο και σήμερα γίνονται κρατικοποιήσεις σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο (τράπεζες, ιδιωτικές επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας), σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

Οσο για την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, δεν ήταν δα και οριστική επιλογή. Αλλωστε η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν αυτή που επανέφερε τη χώρα στο ΝΑΤΟ, το 1980, με πρωθυπουργό τον Γ. Ράλλη, όταν πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ο Κ. Καραμανλής. Να σημειωθεί ότι και η Γαλλία είχε αποχωρήσει για χρόνια από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ...

Είναι φανερό ότι οι έπαινοι για τους πρώην αρχηγούς της ΝΔ, κολακεύουν ένα ακροατήριο που σήμερα βρίσκεται στους κόλπους της. Πέραν όμως αυτού, ξεπλένουν την αστική εξουσία και διακυβέρνηση συνολικά, υπονοώντας ότι υπάρχουν και καλοί διαχειριστές της, που την άσκησαν με σύνεση, με δημοκρατική ευαισθησία, με γνώμονα κάποιο γενικό καλό. Αρα ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν και σήμερα διαχειριστές της αστικής εξουσίας που θα ανακουφίσουν το λαό.

Η αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ διαγράφει μονοκονδυλιά τα αντιλαϊκά πεπραγμένα της ΝΔ ως αστικού κόμματος. Συγχρόνως χρεώνει αποκλειστικά στα ιδιαίτερα γνωρίσματα της προσωπικότητας του κάθε πολιτικού αρχηγού αποφάσεις και επιλογές που διαμορφώθηκαν σε ένα γενικότερο πλαίσιο και πάντως σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες της τάξης που αυτοί εκπροσωπούσαν.

Για παράδειγμα: Η ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που τόσο εκθειάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μετεξέλιξη της «μαύρης» ΕΡΕ. Δεν άλλαξαν «αντιλήψεις», δε μεταλλάχθηκε σε προοδευτικότερη κατεύθυνση. Αλλαξαν οι συνθήκες τις οποίες κλήθηκε να διαχειριστεί η ΝΔ του Κ. Καραμανλή. Οι ταξικές κοινωνίες δεν πορεύονται με βάση τα γνωρίσματα της μιας ή της άλλης προσωπικότητας, αλλά με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον της τάξης που εξουσιάζει. Αυτό επιδιώκει να συσκοτίσει ο ΣΥΡΙΖΑ για να μείνει η τάξη αυτή στο απυρόβλητο και ταυτόχρονα, φιλοτεχνώντας την αγιογραφία προηγούμενων προέδρων της ΝΔ, να αποκτήσει εκλογικά ερείσματα στο ακροατήριο της ΝΔ.

Ολομέτωπος πόλεμος σε μισθούς, ασφάλιση, εργασιακά

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Ολομέτωπος πόλεμος σε μισθούς, ασφάλιση, εργασιακά

Με όποιο μείγμα αστικής πολιτικής, η όποια εύθραυστη και αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη θα συσσωρεύει μεγαλύτερο πλούτο στα μονοπώλια, ενώ από την άλλη θα απλώνει τη φτώχεια και την εξαθλίωση στον εργαζόμενο λαό

Οι χειμερινές προβλέψεις της ΕΕ στις 22 Φλεβάρη 2013 για την περίοδο 2013 - 2014 περιλαμβάνουν μεταξύ των άλλων την εκτίμηση ότι «(...) η οικονομική δραστηριότητα ήταν απογοητευτική το δεύτερο εξάμηνο του 2012. Η κατάσταση αυτή, σε συνδυασμό με μια πιο βαθμιαία από την προβλεπόμενη επιστροφή στην ανάπτυξη, οδηγεί σε εκτίμηση για χαμηλή ετήσια αύξηση του ΑΕΠ το 2013 κατά 0,1% στην ΕΕ και για συρρίκνωση κατά 0,3% στην Ευρωζώνη» και κατά 4,4 % για την Ελλάδα¹.

Επίσης, ότι «η σημερινή αδυναμία της οικονομικής δραστηριότητας αναμένεται να οδηγήσει εφέτος σε επιδείνωση της ανεργίας, το ποσοστό της οποίας αναμένεται να φθάσει σε 11,1% στην ΕΕ και σε 12,2% στην Ευρωζώνη». Η ανάπτυξη μετατίθεται για το 2014, «η οποία αναμένεται να φθάσει σε 1,6% στην ΕΕ και 1,4% στην Ευρωζώνη», σύμφωνα πάντα με το αισιόδοξο σενάριο, χωρίς να έχουν εξαλειφθεί οι κίνδυνοι επιδείνωσης της κατάστασης.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το πρόγραμμα της ιρλανδικής προεδρίας, ουσιαστικά το 18μηνο πρόγραμμα της «τρόικας» των προεδριών του Συμβουλίου της ΕΕ, που συνεχίζεται με τη Λιθουανία και τελειώνει με την ελληνική προεδρία το πρώτο 6μηνο του 2014, σηματοδοτεί ένταση της επίθεσης στη ζωή και στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Το πρόγραμμα της τριάδας των προεδριών της ΕΕ βάζει ως πρώτη προτεραιότητα να εφαρμοστούν απαρέγκλιτα όλα τα μέτρα και οι συμφωνίες που έχουν αποφασιστεί στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ, την τελευταία 3ετία: Η λεγόμενη «ενισχυμένη ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση» και το «ευρωπαϊκό εξάμηνο», το «Σύμφωνο για το ευρώ+», το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο», που μπήκε σε εφαρμογή από την 1η Γενάρη 2013.

Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, η τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ), με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», ανεβάζουν τους ρυθμούς επιβολής νέων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με στόχο τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, έτσι ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα ευρωενωσιακά μονοπώλια σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους. Ενώ η ανεργία σπάει κόκαλα, 27% στην Ελλάδα (61% στους νέους), με 26 εκατομμύρια συνολικά ανέργους στα κράτη - μέλη της ΕΕ, στο στόχαστρο της αντιλαϊκής πολιτικής της βρίσκεται ό,τι έχει απομείνει από τα μισθολογικά, εργασιακά, κοινωνικά - δικαιώματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της υπαίθρου και της πόλης.

Το πρόγραμμα και οι δηλώσεις στα ΜΜΕ των στελεχών της συγκυβέρνησης, της τρόικας, καθώς και των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, αποτελούν τον προπομπό νέας καταιγίδας αντιλαϊκών μέτρων.

Ο επίτροπος Απασχόλησης της ΕΕ, Lazlo Andor, με πρόσφατες δηλώσεις του σε εκδηλώσεις στις Βρυξέλλες και στο Λονδίνο (25 και 26 Φλεβάρη 2013) για την απασχόληση και τηΛευκή Βίβλο για τις συντάξεις, έθεσε τις προτεραιότητες των μονοπωλίων, τονίζοντας μεταξύ των άλλων και τα εξής²:

«Η πολιτική πρέπει να λάβει τις μακροπρόθεσμες προκλήσεις υπόψη - όπως την αλλαγή του πληθυσμού και την ανάγκη να μειωθούν οι δαπάνες για τις συντάξεις με την παράταση του επαγγελματικού βίου και την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης (...) Τέλος, οι δημόσιες αρχές μπορούν επίσης να εμπνευστούν από την ιδέα υποχρεωτικών ιδιωτικών συντάξεων. Ζούμε σε μία Ενωση όπου όλες οι χώρες προσυπογράφουν την ιδέα της υποχρεωτικής ασφάλισης από τρίτους για τους οδηγούς οχημάτων. Δεν θα έπρεπε επίσης να σκεφτούμε να κάνουμε υποχρεωτικό για τους πολίτες να λαμβάνουν συνταξιοδοτική ασφάλιση στο χώρο δουλειάς ή σε συστήματα του τρίτου πυλώνα για να ενισχύσουν την επάρκεια των συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων;».

Να πώς η ιμπεριαλιστική διακρατική ένωση του κεφαλαίου, η ΕΕ, οι αστικές κυβερνήσεις και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου και του «ευρωμονόδρομου» προτίθενται να κινηθούν το επόμενο διάστημα. Δηλαδή, «υποχρεωτικές ιδιωτικές συντάξεις» και μάλιστα κατ' αναλογία με την υποχρεωτική ασφάλιση των αυτοκινήτων!

Τα μονοπώλια και το πολιτικό τους προσωπικό θεωρούν υψηλό τον κατώτατο μισθό των 586 ευρώ μεικτά και των 511 ευρώ για τους νέους έως 25 ετών. Η κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και των Κλαδικών Συμβάσεων είναι στην προκρούστεια κλίνη. Ατομικές συμβάσεις εργασίας θα καθορίζουν τους όρους αμοιβής των εργαζομένων με βάση «το μοναδιαίο κόστος εργασίας - ανά μονάδα παραγωγής προϊόντος σε ορισμένο χρόνο», σύμφωνα με το αντεργατικό έκτρωμα«Σύμφωνο για το ευρώ+» της ΕΕ, με δραματικές μειώσεις μισθών και συντάξεων κατά 30-35%, με κατώτατο μισθό 300 ευρώ και παρακάτω στα επίπεδα της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Κίνας και της Ινδίας.

Ακόμα, διάλυση των δημόσιων συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης και διείσδυση των μονοπωλίων, με την ιδιωτική ασφάλιση, σε αυτόν τον χρυσοφόρο για το κεφάλαιο τομέα. Εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικού αγαθού απαραίτητου για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Της δημόσιας Υγείας, των υποδομών Πρόνοιας, ακόμα και του νερού. Ξεπουλούν στα μονοπώλια δημόσια περιουσία, λιμάνια, αεροδρόμια, μεταφορές, ενέργεια για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας. Ζωή - κόλαση για την εργατική τάξη και άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Επιβάλλουν εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, ενεργό και ανενεργό - απλήρωτο χρόνο δουλειάς. Την οδηγία της ΕΕ εφαρμόζει η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ που προβλέπει δουλειά μέχρι και 13 ώρες τη μέρα, χωρίς πληρωμή υπερωριών, με το κόλπο της διευθέτησης του ωραρίου εργασίας σε εξάμηνη βάση.

Η αντιλαϊκή πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης του κεφαλαίου δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο. Δεν εξαρτάται από το δημοσιονομικό έλλειμμα και το ύψος του δημόσιου χρέους. Τα μέτρα αυτά αποτελούν ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου σε ολόκληρη την ΕΕ. Η αντεργατική πολιτική είχε περιγραφεί με ακρίβεια από το 2006 στην Πράσινη Βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Ο εκσυγχρονισμός της εργατικής νομοθεσίας τον 21ο αιώνα στην ΕΕ»³. Με την ίδια ένταση επιβάλλονται μέτρα σε Ιρλανδία, Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία, παντού, σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Οι καπιταλιστές κλείνουν τα εργοστάσια και μετακινούνται εκεί που η εργατική δύναμη είναι ακόμα φθηνότερη. Η «Ford» έκλεισε το εργοστάσιό της στο Βέλγιο για να το μεταφέρει στη Γερμανία και στην Ισπανία, αφού είχε εισπράξει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κρατικών επιδοτήσεων και είχε επιβάλει μειώσεις μισθών κατά 40%. Το ίδιο έκανε ο μονοπωλιακός όμιλος της «Arcellor Mittal», στη Γαλλία, στο Λουξεμβούργο και στο Βέλγιο, πετώντας στο δρόμο 13.000 εργάτες. Στις 28 Φλεβάρη το μονοπώλιο CATERPILLAR ανακοίνωσε την πρόθεσή του να απολύσει 1.400 εργάτες στη μονάδα παραγωγής βαρέων μηχανημάτων, που έρχονται να προστεθούν στους 500 συναδέλφους τους που απολύθηκαν ήδη τους τελευταίους μήνες στην πόλη Charleroi του Βελγίου.

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας των μονοπωλίων έχουν δραματικές επιπτώσεις, με 120 εκατομμύρια εργαζόμενους να ζουν σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Την ίδια στιγμή η ΕΕ, οι αστικές κυβερνήσεις, τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» ψάχνουν τρόπους να απαγορεύσουν το απεργιακό δικαίωμα ενισχύοντας ταυτόχρονα τους κατασταλτικούς μηχανισμούς για το χτύπημα του εργατικού κινήματος. Η αντιλαϊκή λαίλαπα συνοδεύεται από τον ιδεολογικό βομβαρδισμό, με την προπαγάνδα του «ευρωμονόδρομου», το εμπόριο ελπίδας και τρόμου που εναλλάσσουν για τον εγκλωβισμό των λαϊκών συνειδήσεων στα δεσμά του «ευρωμονόδρομου».

Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ από τη μία επισείει την απειλή ότι εάν ο λαός δεν ανεχτεί την εξόντωσή του δε θα εκταμιευτούν οι δόσεις της τρόικας και θα έρθει η καταστροφή. Από την άλλη πουλάει ελπίδες καπιταλιστικής ανάπτυξης για την ανακούφιση δήθεν των εργαζομένων από το 2014. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμπορεύεται με τη σειρά του την απόγνωση, προβάλλοντας ότι η δική του κυβέρνηση, με ένα άλλο μείγμα αστικής διαχείρισης, θα φέρει και κέρδη για τα μονοπώλια και λύση των λαϊκών προβλημάτων.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει αστική διαχείριση προς όφελος του λαού. Με όποιο μείγμα αστικής πολιτικής, η όποια εύθραυστη και αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη θα συσσωρεύει μεγαλύτερο πλούτο στα μονοπώλια, ενώ από την άλλη θα απλώνει τη φτώχεια και την εξαθλίωση στον εργαζόμενο λαό.

Η πείρα και τα συμπεράσματα που κατακτήσαμε ως Κόμμα μέσα από τους σκληρούς αγώνες κόντρα στο κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό αποτελούν πολύτιμο εφόδιο για την ενδυνάμωση της Λαϊκής Συμμαχίας, της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής πάλης, την όξυνση και την αναβάθμιση των μορφών πάλης του εργατικού κινήματος στο βασικό μέτωπο της ταξικής πάλης στα εργοστάσια, στα καράβια, στα γιαπιά, σε όλους τους χώρους δουλειάς, στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές.

Σε αυτές τις συνθήκες η ενίσχυση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι προϋπόθεση για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, το δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας για την ανατροπή των μονοπωλίων, την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας και την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, που θα λυτρώσει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, από τα δεσμά της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και θα ανοίξει διάπλατα το δρόμο για τη λαϊκή ευημερία.

Παραπομπές

1. Εκτιμήσεις της τρόικας (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) 2013

2. 25/2/2013, σε εκδήλωση στις Βρυξέλλες «Για τα συνταξιοδοτικά συστήματα» και 26/02/2013, Λονδίνο, στο Ινστιτούτο Ερευνας για τη Δημόσια Πολιτική {COM(2013) 83- 20/02/2013 και COM (2012) 55 - 16/02/2012 - «Ριζοσπάστης» 04/03/2012}

3. Υπέρ ψήφισαν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, λευκό ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑ.Ο.Σ. και μόνο το ΚΚΕ καταψήφισε το αντιλαϊκό έκτρωμα