Πανηγύρι χωρίς χορό, εικονοστάσι χωρίς εικόνισμα

Από Χρήστος Α. Τούμπουρος

 Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος //

-Άιντε καλή αντάμωση στο πανηγύρ’ του χωριού. Εκεί θα τα πούμε.
Αυτό άκουγες από τους χωριανούς, τους συντοπίτες, τους πατριώτες σε κάθε συνάντηση στην πρωτεύουσα. Το πανηγύρι του Άι Λιος, της Αγίας Παρασκευής, της Παναγίας και πάει λέγοντας. Και δεν λέγαμε τίποτε άλλο παρά μόνο ποιοι πρόκειται να πάνε, ποιος και πώς θα διοργανώσει το πανηγύρι, «ποια λαλούτα θα φέρει». Σημείο αναφοράς. Τα πάντα γύρω από το πανηγύρι. Περιστροφή ολόκληρη και επί τόπου η σκέψη. Το πανηγύρι μας!
Θυμάμαι ο παππούς μου -μαραγκός ήταν- με πόση επιμέλεια έφτιαχνε τους πάγκους και τα τραπέζια για το πανηγύρι. «Θα κάτσει τόσος κόσμος. Πρέπει να τα προσέξουμε», ήταν μόνιμα τα λόγια του. Και η γιαγιά μου σταυροκοπιόταν. «Χριστός κι Απόστολος. Πάλι τα χάλασαν. Αρκούδες κάθονταν απάνω. Τι πράμα κι αυτό. Αμπήδαγαν πάνω στα τραπέζια;»
Φαίνεται πως οι ιθύνοντες έδωσαν οριστικά την απάντηση στη γιαγιά. «Πανηγύρι χωρίς χορό». Έτσι επιβάλλεται. Και «τα σκυλιά δεμένα». Κι ένας καλόπιστος που έχει μια κάποια σχέση με τα πανηγύρια, θα πει πως ή μας κλείνουν το μάτι και μας λένε «τυπικά απαγορεύεται ο χορός, αλλά εσείς δώστε του να καταλάβει στο αμπήδημα» ή είναι παντελώς άσχετοι -Αριστείς εξ Εσπερίας προερχόμενοι- και δεν γνωρίζουν ποσώς την οποιαδήποτε πανηγυριάτικη συμπεριφορά.
Αν το άκουγε αυτό η γιαγιά, να τι θα έλεγε: «Δεν γίνεται πανηγύρι χωρίς χορό. Βγαίνει το κούτσκο χωρίς να δουλέψει ο οργωτής και να ποτίσει το χωράφι; Δε βγαίνει». Άμα το φις δεν μπει στην πρίζα δεν μεταφέρεται ο ηλεκτρισμός. Αλλά μάλλον θα πρόκειται για την  περίπτωση της «ατομικής ευθύνης». «Μακριά από μας κι όπου θέλει ας μπει».
Ένα είναι σίγουρο.  Καθιστοί μόνο στα μνημόσυνα. Το πανηγύρι είναι γιορτάσιο! Και οι γιορτές δεν είναι μνημόσυνα.
Και είναι αλήθεια πως τα πανηγύρια μας γίνονται «μνημονικά ξωκλήσια», αφού σ’ αυτά -με χορό και με τραγούδι- αποτυπώνονται ο καημός, η ψυχή, τα βάσανα, η φτώχεια, ο αγώνας, η προκοπή, οι σχέσεις, οι χαρές και οι λύπες… Κι όλα αυτά συνυπάρχουν μαζί με την ηπειρώτικη ψυχή και συμφύρονται σε μια μαγική σκηνή με πρωταγωνιστές όλους και μάγους τους μουσικούς μας, που απλόχερα, όλο το βράδυ μας κερνούν τη μουσική τους, φωτίζοντας κάθε κρυφή κι αθέατη γωνιά της παραδοσιακής ηπειρώτικης πανδαισίας. Χίλιων λογιών μουσικές, χίλιων εικόνων πινελιές. 
Δεν καταλαβαίνετε το νόημα του πανηγυριού.
Μην το αλώνεται με τέτοια…
«Πανηγύρι χωρίς χορό είναι τσαντίλα χωρίς τυρί». Τώρα είναι κάτι χειρότερο. «Τυρί τομάρι από λύκο»

Η λίστα με τις “αγαθοεργίες” των ΗΠΑ

Ελενη Μαρκακη

2 Ιουνίου:

Επειδή ρατσισμός και ιμπεριαλισμός πάνε παρέα αξίζει ίσως να θυμηθούμε μερικές από τις “αγαθοεργίες” του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού μετά το β΄παγκόσμιο πόλεμο! Μερικά από τα ανείπωτα εγκλήματα που διέπραξαν και εξακολουθούν να διαπράττουν οι ΗΠΑ, που στοίχισαν εκατομμύρια ζωές και σκόρπισαν την καταστροφή σε πολλά σημεία του πλανήτη:

-- Αύγουστος 1945, Χιροσίμα - Ναγκασάκι: Οι ατομικές βόμβες των Αμερικανών σκορπούν το θάνατο στην Ιαπωνία. Δεν καταστρέφουν στρατιωτικούς στόχους. Καίνε γυναικόπαιδα.

-- Παλαιστίνη 1948 έως σήμερα: Μια απίστευτη γενοκτονία που εξελίσσεται εδώ και δεκαετίες υπό τις οδηγίες και ευλογίες των ΗΠΑ.

-- 1950, Κορέα: Αμερικανική απόβαση στην Κορέα. 1.000 τανκς, 1.600 αεροπλάνα, 200 πλοία και 1.000.000 στρατιώτες, κύρια Αμερικανοί, αλλά και αγήματα από 15 χώρες «συμμάχους» μαζί και από την Ελλάδα (1950-1953).

-- 18.9.1953, Ιράν: Με την επίβλεψη της CIA εκδηλώνεται πραξικόπημα στο Ιράν. Η «ανεπιθύμητη» κυβέρνηση Μοσαντέκ ανατρέπεται. Ο Σάχης ξαναγύρισε και η εκπαιδευμένη από τη CIA μυστική υπηρεσία ΣΑΒΑΚ, του Σάχη, ανέλαβε την ...εθνική αποστολή της βιολογικής εξαφάνισης των κομμουνιστών.

-- 1954, Γουατεμάλα: Στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ. Η νόμιμη δημοκρατική κυβέρνηση Αρμπένσα ανατρέπεται βίαια και εγκαθιδρύεται καθεστώς φασιστικής δικτατορίας.

-- 1958, Λίβανος: Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στο Λίβανο. Καταλαμβάνουν τη Βηρυτό, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και τους κυριότερους συγκοινωνιακούς κόμβους της χώρας.

-- 1958, Ιράκ: Αμερικανικά και αγγλικά στρατεύματα από το Λίβανο και την Ιορδανία εισβάλλουν στο Ιράκ.

-- Αύγουστος 1960, Κογκό: Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αποφασίζει την ανατροπή και τη δολοφονία του εθνικού λαϊκού ηγέτη του Κογκό Πατρίς Λουμούμπα. Η εντολή δόθηκε από τον ίδιο τον Πρόεδρο Αϊζενχάουερ.

-- Απρίλης 1961, Κούβα: Χιλιάδες Αμερικανοί μισθοφόροι με την υποστήριξη αεροπορίας εισβάλλουν στην Κούβα. Σε 72 ώρες οι Κουβανοί τους πετούν στα νερά του Κόλπου των Χοίρων. Πρόκειται για την πρώτη ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην αμερικανική ήπειρο.

-- Γενάρης 1966, Παναμάς: Αμερικανοί στρατιώτες ανοίγουν πυρ ενάντια σε ειρηνική λαϊκή εκδήλωση στον Παναμά. Οι διαδηλωτές απαιτούσαν την επιστροφή της διώρυγας στους κατόχους της.

-- 1964, Βιετνάμ: Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός προβαίνει σε γενοκτονία στο Βιετνάμ. Εστειλαν 1.600.000 στρατιώτες. Στη διάρκεια της εννιάχρονης επέμβασης ο πόλεμος εξαπλώνεται σ' όλες τις χώρες της Ινδοκίνας (Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη).

-- 1965, Αγιος Δομήνικος: Ο αμερικανικός στρατός καταλαμβάνει το μικροσκοπικό Αγιο Δομήνικο. Εγκαθιδρύεται δικτατορικό φιλοαμερικανικό καθεστώς.

-- 21 Απρίλη 1967, Ελλάδα: Αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα αναλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα με τη συμβολή της CIA.

-- 1967, Αραβικές Χώρες: Αμερικανοί και Αγγλοι μισθοφόροι και στρατιωτικοί σύμβουλοι συμμετέχουν στον πόλεμο των έξι ημερών του Ισραήλ κατά των αραβικών λαών.

-- Σεπτέμβρης 1973, Χιλή: Ο απόφοιτος της στρατιωτικής σχολής δικτατόρων των ΗΠΑ Αουγκούστο Πινοτσέτ σε συνεργασία με τη CIA δολοφονεί τον Πρόεδρο Αλιέντε και εγκαθιδρύει αμερικανόδουλο φασιστικό καθεστώς. Χιλιάδες οι νεκροί, οι ανάπηροι, οι αγνοούμενοι, οι φυλακισμένοι...

-- Οκτώβρης 1973, Αίγυπτος - Συρία: Οι Αμερικανοί με αερογέφυρα εφοδιάζουν τους Ισραηλινούς που επιτίθενται ξανά ενάντια στην Αίγυπτο και τη Συρία.

-- Ιούλης 1974, Κύπρος: Αμερικανόδουλο χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μακαρίου. Οι Αμερικανοί τυφλώνουν τα ελληνικά ραντάρ. Τουρκικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το 40% του κυπριακού εδάφους. Αμερικανοί αξιωματούχοι από την πρεσβεία τους στη Λευκωσία συντονίζουν τις επιχειρήσεις.

-- 1978, Λίβανος: Στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και άλλων χωρών του ΝΑΤΟ συμμετέχουν στην εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο.

-- Αύγουστος 1981, Λιβύη: Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν τη Λιβύη με στόχο τη δολοφονία του Καντάφι. Τα επόμενα χρόνια οι βομβαρδισμοί και οι προκλήσεις ενάντια στη Λιβύη επαναλαμβάνονται.

-- Αύγουστος 1982, Λίβανος: Νέα στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Λίβανο. Τα κανόνια του πολεμικού πλοίου «Νιου Τζέρσεϊ» σκορπούν στη Βηρυτό τη φωτιά και το θάνατο.

-- Οκτώβρης 1983, Γρενάδα: Οι Αμερικανοί εισβάλλουν στην ανεξάρτητη Γρενάδα και πνίγουν στο αίμα τη λαϊκή αντίσταση...

-- Δεκέμβρης 1989, Παναμάς: Οι Αμερικανοί επεμβαίνουν για να ανατρέψουν το καθεστώς του Παναμά, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών. Ουσιαστικά απαιτούν να κρατήσουν υπό την κατοχή τους τη Διώρυγα.

-- Γενάρης 1991, Ιράκ: Οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές και οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοί τους των «ειρηνευτικών δυνάμεων» εγκαινιάζουν την αρχή της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα με στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράκ, την περίφημη «Καταιγίδα της Ερήμου», με πρόσχημα την «απελευθέρωση» του Κουβέιτ, δηλαδή της περιοχής δικών τους πετρελαϊκών συμφερόντων.

-- Απρίλης 1991, Ιράκ: ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία, εκμεταλλευόμενες το πολυσυζητημένο κουρδικό ζήτημα, κηρύσσουν «ασφαλή παράδεισο» για τους Κούρδους περιοχή 50.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων πάνω από τον 36ο παράλληλο, στο Βόρειο Ιράκ, την οποία επιβάλλουν ως «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων». Αεροσκάφη των τριών χωρών άρχισαν καθημερινές περιπολίες πάνω από την επίμαχη περιοχή, τις οποίες συνεχίζουν μέχρι σήμερα, με εξαίρεση τη Γαλλία, η οποία απέσυρε τις δυνάμεις της από την επιχείρηση το Δεκέμβρη του 1996.

-- Οκτώβρης 1992, Σομαλία: Οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟικοί της σύμμαχοι επεμβαίνουν στη Σομαλία για «ανθρωπιστική» βοήθεια λόγω εμφυλίου πολέμου και για διευθέτηση, υποτίθεται, της κρίσης. Η επέμβαση κρατά έως το 1994.

-- Γενάρης 1993, Ιράκ: Τα «συμμαχικά» αεροσκάφη και πολεμικά πλοία χτυπούν «στρατιωτικές εγκαταστάσεις», όπως ισχυρίζονται, λόγω άρνησης του Ιρακινού Προέδρου να απομακρύνει πυραυλικά συστήματα.

-- Ιούνης 1993, Ιράκ: Αμερικανικά πολεμικά πλοία εξαπολύουν επίθεση με 24 πυραύλους σε «μυστικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις» ως αντίποινα για το «σχεδιασμό δολοφονικής απόπειρας κατά του τότε Προέδρου Τζορτζ Μπους».

-- Απρίλης 1994, Βοσνία: Το ΝΑΤΟ εξαπολύει βομβαρδισμούς ενάντια στους Σερβοβόσνιους, τους οποίους κατηγορεί ως μοναδικούς υπεύθυνους της κρίσης και της πολεμικής σύρραξης. Πρώτη επιχείρηση εφαρμογής του «νέου δόγματος».

-- Οκτώβρης 1994, Ιράκ: Οι ΗΠΑ αποστέλλουν μεγάλες στρατιωτικές ενισχύσεις στον Κόλπο, μαχητικά αεροσκάφη, αεροπλανοφόρα και, περίπου, 54.000 άνδρες.

-- Νοέμβρης 1996, Ιράκ: Αμερικανικά «F 16» πλήττουν ιρακινά ραντάρ, κοντά στον 32ο παράλληλο, στα σύνορα της «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» στο Νότιο Ιράκ.

-- Δεκέμβρης 1996, Ιράκ: Αρχίζει η επιχείρηση των ΗΠΑ «Αλεπού της Ερήμου», που σημάδεψε το Ιράκ με περισσότερους από 400 πυραύλους «Τόμαχοκ».

-- Δεκέμβρης 1998, Ιράκ: Νέα αναίτια επίθεση από ΗΠΑ και Μ. Βρετανία. Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται.

-- Μάρτης 1999, Κοσσυφοπέδιο: Μαζική δολοφονική αεροπορική επίθεση με πυραύλους, για «ανθρωπιστική βοήθεια» στους Κοσσοβάρους, που εξοπλίζονται από τους Γερμανούς ενάντια στους Σέρβους. Κοινή ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ - ΕΕ.

-- Οκτώβρης 2001, Αφγανιστάν: Αρχίζουν, σε λιγότερο από ένα μήνα μετά τα χτυπήματα της 11ης Σεπτέμβρη, οι αμερικανοβρετανικοί βομβαρδισμοί κατά του Αφγανιστάν με πρόσχημα τη σύλληψη του Μπιν Λάντεν. Είναι ο πρώτος «αντιτρομοκρατικός» πόλεμος των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Η χώρα διαλύεται και από τότε τελεί υπό ΝΑΤΟική κατοχή. Χιλιάδες οι νεκροί άμαχοι και αμέτρητοι οι πρόσφυγες.

-- Μάρτης 2003, Ιράκ: Ξεκινάει η εισβολή των Αμερικανών και των «προθύμων» συμμάχων τους στο Ιράκ με πρόσχημα την ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν και την καταστροφή των όπλων μαζικής καταστροφής που υποτίθεται πως διέθετε και τα οποία ποτέ δε βρέθηκαν. Ο ιρακινός λαός θρηνεί από τότε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.

--Οι επεμβάσεις και η στρατιωτική κατοχή συνεχίζονται μέχρι σήμερα σε Χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Μαλί και άλλες Αραβικές Χώρες, βάσει του Ιμπεριαλιστικού σχεδίου "Αραβική Άνοιξη":

-- Λιβύη 2011: Βομβαρδισμοί δολοφονία Καντάφι

--Συρία 2011 έως σήμερα: Αποσταθεροποίηση, δημιουργία-εξοπλισμός συριακής αντιπολίτευσης, πρόκληση εμφυλίου, βομβαρδισμοί. Εκατομμύρια νεκροί και πρόσφυγες.

Η παραπάνω λίστα αναφέρει τα εγκλήματα που έχει διαπράξει σε βάρος των λαών της Γης ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Δεν είναι πλήρης αφού αναφέρει μόνο τις επεμβάσεις που επισήμως αναγνωρίζονται είτε από διεθνείς οργανισμούς, είτε από τις ίδιες τις ΗΠΑ. Και άρα δεν είναι οι μόνες!

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΦΙΛΗΣ

Χρυσή Αυγή: 4 δεκαετίες Ναζί, εγκληματίες, τσιράκια του κεφαλαίου

Από atexnos2019 atexnos2019 

Τα… 40 χρόνια από την ίδρυσή της πανηγύρισε χθες η ναζιστική-εγκληματική Χρυσή Αυγή. Σε κείμενο που ανέβασαν στο επίσημο φασιστοσάιτ τους, οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και δοσίλογων της Κατοχής επιχειρούν να αυτοπαρουσιαστούν ως… αντισυστημικοί!
«Χρυσή Αυγή: 4 δεκαετίες ενάντια στο σύστημα» έγραψαν οι ελληνόφωνοι ναζί και γέλασαν μέχρι και τα… πορτραίτα του Χίτλερ που έχουν στα γραφεία τους. Πηγαίνοντας τη γελοιότητα ένα βήμα παραπέρα, τα χρυσαυγίτικα αποβράσματα κάνουν λόγο για «δεκαετίες γεμάτες ιδεολογικούς και πολιτικούς αγώνες».
Πράγματι, η ναζιστική συμμορία είναι συνεπής εδώ και χρόνια στην υπεράσπιση του κεφαλαίου, των εφοπλιστών, της μεγαλοεργοδοσίας. Ως τσιράκια και μαντρόσκυλα των αφεντικών οι χρυσαυγίτες έχουν δώσει… «αγώνες», ενάντια στους εργαζόμενους και στο λαϊκό κίνημα.
Το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα είναι που τρέφει τα «ορφανά» του δικτάτορα Μεταξά, του Χίτλερ και των χουντικών καθαρμάτων. Το ίδιο σύστημα που «τρέφει» τους «Μιχαλολιάκους» , τους «Κασιδιάρηδες» και τους «Λαγούς» χρησιμοποιώντας τους ως «μπράβους» και σκιάχτρο ενάντια στο εργατικό-λαϊκό κίνημα.
Να τι σημαίνει Χρυσή Αυγή: Ότι πιο σάπιο, ότι πιο εγκληματικό, ότι πιο απάνθρωπο γέννησε το ελληνικό πολιτικό σύστημα τα τελευταία 45 χρόνια.
Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι’αν προσπαθήσουν να τους ξεπλύνουν εισαγγελείς, γραμματείς και φαρισαίοι…

Ο Λένιν για τον ρατσισμό στις ΗΠΑ

Με το άρθρο «Ρώσοι και Νέγροι», που γράφτηκε στις αρχές του 1913, ο Λένιν επιχειρεί μια σύγκριση της τραγικής κατάστασης που βρίσκονταν οι μαύροι των ΗΠΑ με την κατάσταση του ρωσικού λαού. 

Γραμμένο το άρθρο σε μια εποχή ασφυκτικής λογοκρισίας από το τσαρικό καθεστώς, ο Λένιν αναφέρεται στην κατάσταση των μαύρων της Βόρειας Αμερικής για να οδηγήσει τον αναγνώστη, με μια λεπτή ειρωνεία, στην συνειδητοποίηση της τραγικής θέσης που βρισκόταν ο Ρώσος μουζίκος.

Το κείμενο γράφτηκε στο τέλος του Γενάρη – αρχές Φλεβάρη του 1913 με υπογραφή: W.

Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1925 στο περιοδικό «Κράσναγια Νίβα», τεύχος 3.

ΡΩΣΟΙ ΚΑΙ ΝΕΓΡΟΙ

Τι παράξενη αντιπαραβολή; – θα σκεφτεί ο αναγνώστης. Πώς μπορείς να βάλεις δίπλα-δίπλα μια φυλή κι ένα έθνος;
Η αντιπαραβολή μπορεί να γίνει. Οι νέγροι απελευθερώθηκαν από τη δουλεία αργότερα απ’ όλους και ως τα σήμερα φέρνουν πάνω τους περισσότερο απ’ όλους τα σκληρά ίχνη της σκλαβιάς, ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, γιατί ο καπιταλισμός δεν μπορεί «να χωρέσει μέσα του» άλλη απελευθέρωση εκτός από τη νομική και την τελευταία αυτή μάλιστα την ψαλλιδίζει με κάθε τρόπο.
Για τους ρώσους η ιστορία λέει ότι αυτοί «σχεδόν» απελευθερώθηκαν από τη δουλοπαροικιακή δουλεία το 1861. Ακριβώς την ίδια περίπου εποχή, ύστερα από τον εμφύλιο πόλεμο ενάντια στους αμερικανούς δουλοκτήτες, απελευθερώθηκαν από τη δουλεία και οι νέγροι στη Βόρεια Αμερική.
Η απελευθέρωση των αμερικανών σκλάβων έγινε με λιγότερο «ρεφορμιστικό» τρόπο απ’ ό,τι έγινε η απελευθέρωση των ρώσων σκλάβων.
Γι’ αυτό σήμερα, ύστερα από μισό αιώνα, έμειναν στους ρώσους πολύ περισσότερα ίχνη δουλείας απ’ ότι έμειναν στους νέγρους. Και μάλιστα θα ήμασταν πιο ακριβείς, αν θα μιλούσαμε όχι μόνο για ίχνη, αλλά και για θεσμούς… Στο αρθράκι όμως αυτό θα περιοριστούμε μόνο σε μια μικρή παραστατική εικόνα σχετικά μ’ αυτό που είπαμε: στο ζήτημα των εγγράμματων. Είναι γνωστό ότι ο αναλφαβητισμός αποτελεί ένα από τα ίχνη της δουλείας. Δεν μπορεί να ξέρει γράμματα η πλειοψηφία του πληθυσμού μιας χώρας που την καταπιέζουν οι πασάδες, οι Πουρισκέβιτς κτλ.
Στη Ρωσία έχουμε ένα 73% αναλφάβητους, χωρίς να υπολογίσουμε τα παιδιά που είναι κάτω των 9 χρόνων.
Οι αναλφάβητοι νέγροι των Ενωμένων Πολιτειών της Βόρειας Αμερικής ήταν (το 1900) το 44,5%.
Αποτελεί αίσχος για μια πολιτισμένη και ανεπτυγμένη χώρα, σαν τη βορειοαμερικανική δημοκρατία, ένα τόσο φοβερά μεγάλο ποσοστό αναλφάβητων. Και συνάμα είναι γνωστό σ’ όλους πως η γενική κατάσταση των νέγρων στην Αμερική δεν συμβιβάζεται με μια πολιτισμένη χώρα: ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δόσει πλήρη απελευθέρωση, ούτε και πλήρη ισότητα.   
Είναι διδακτικό το γεγονός ότι το ποσοστό των αναλφάβητων ανάμεσα στους λευκούς της Αμερικής είναι όλο – όλο 6%. Αν όμως χωρίσουμε την Αμερική σε περιοχές πρώην δουλοκτητικές (αμερικανική Ρωσία) και σε περιοχές μη δουλοκτητικές (αμερικανική μη-Ρωσία) θα έχουμε αναλφάβητους λευκούς 11-12% στις πρώτες και 4-6% στις δεύτερες!
Στις πρώην δουλοκτητικές περιοχές το ποσοστό των αναλφάβητων λευκών είναι δύο φορές μεγαλύτερο. Τα ίχνη της δουλείας διατηρούνται όχι μόνο στους νέγρους!
Αίσχος στην Αμερική για την κατάσταση των νέγρων!..

(* Β.Ι. ΛΕΝΙΝ,

Μεταξύ κατεργαραίων

 

Φωτό αρχείου από A.P

Πηγή: Associated Press

Η προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων να παρουσιάσουν τις παρεμβάσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών ως «υποστήριξη» τάχα στην Ελλάδα απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις που κλιμακώνονται, ειδικά μετά και τη νέα «κινητικότητα» στον Έβρο, θα ήταν αστεία, αν δεν ήταν επικίνδυνη.

Τόσο ο Ευρωπαίος Μπορέλ όσο και ο Αμερικανός Φάνον, αφού επανέλαβαν τα γνωστά και μεσοβέζικα περί «αποφυγής των προκλήσεων» και της «ανάγκης διαλόγου», σημείωσαν και οι δύο τον σπουδαίο ρόλο που παίζει η Τουρκία ως σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και ως στρατηγικός εταίρος της ΕΕ, δίνοντας με λίγες λέξεις τη μεγαλύτερη εικόνα του γεωπολιτικού χάρτη, όπως διαμορφώνεται στην περιοχή.


Ποια είναι τα βασικά στοιχεία αυτής της εικόνας; Πρώτον, η κλιμακούμενη προκλητικότητα της Τουρκίας, που ανοίγει ολοένα και περισσότερο τη βεντάλια των διεκδικήσεων απέναντι στην Ελλάδα, γκριζάροντας ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα από τον Έβρο μέχρι το Λιβυκό Πέλαγος.

Τα Ελληνοτουρκικά είναι μέρος ενός ευρύτερου παζαριού που κάνει η Τουρκία, για να κατοχυρώσει τα συμφέροντα της αστικής της τάξης στην περιοχή. Θυμίζουμε ότι διατηρεί στρατό σε Συρία, Ιράκ και Λιβύη, συνεργάζεται με τη Ρωσία και το Ιράν για το Συριακό, διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια, όπου παρεμβαίνει αξιοποιώντας το θρησκευτικό στοιχείο.

Δεύτερον, ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός, που είναι σχεδιασμός ανάσχεσης της ρωσικής και κινεζικής επιρροής, κατοχύρωσης του πρωταγωνιστικού ρόλου της ευρωατλαντικής συμμαχίας σε ολόκληρο το τόξο από τη Βόρεια Αφρική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, κυριαρχίας πάνω στα ενεργειακά κοιτάσματα και τους δρόμους του εμπορίου που διέρχονται από την περιοχή.

Οι στρατηγικοί αυτοί στόχοι των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ είναι δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να ευοδωθούν χωρίς την αγκίστρωση της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο, καθώς η ίδια αποτελεί μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη, μια μεγάλη αγορά και ένα κομβικό γεωστρατηγικό «σύνορο» για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, πολλαπλασιάζοντας την προβολή ισχύος της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας απέναντι στους ανταγωνιστές της, κυρίως τη Ρωσία και την Κίνα.

Τυχόν αποχώρηση ή παραπέρα επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με παράλληλη σύσφιξη των ρωσοτουρκικών σχέσεων, θα σήμαινε μεταβολή των συσχετισμών δύναμης που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της περιφέρειάς μας, ειδικά σε μια περίοδο που το θερμόμετρο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανεβαίνει επικίνδυνα.

Γι' αυτό, οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με κάθε αφορμή, σημειώνουν τον στρατηγικό ρόλο της Τουρκίας στην ευρωατλαντική συμμαχία και κατά συνέπεια την αναγκαιότητα διατήρησης της ΝΑΤΟικής συνοχής, διεξάγοντας ταυτόχρονα μαζί της ένα παζάρι, που οριοθετεί και τα δικά τους πιο άμεσα «ενδιαφέροντα» στην περιοχή.

Ευθυγραμμισμένα με αυτόν τον σχεδιασμό είναι τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία ανταγωνίζεται ταυτόχρονα την τουρκική σε ζητήματα όπως τα Ενεργειακά, η πρωτοκαθεδρία στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, που περιλαμβάνει το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η οικονομική διείσδυση στα Βαλκάνια κ.ά.

Η κυβέρνηση και συνολικά τα αστικά επιτελεία στην Ελλάδα αναγνωρίζουν τη σημασία που έχει για το ΝΑΤΟ η δέσμευση της Τουρκίας στην ιμπεριαλιστική συμμαχία και γι' αυτό προωθούν τη ΝΑΤΟική πολιτική της συνδιαχείρισης του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου με διευθετήσεις σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Στο παζάρι γι' αυτές τις επικίνδυνες διευθετήσεις οξύνεται η προκλητικότητα της Τουρκίας, με τις πλάτες των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, που διεκδικεί να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα, ανοίγοντας ολοένα και περισσότερα μέτωπα σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά και επικίνδυνα. Το σχέδιο της διευθέτησης υπό ΝΑΤΟική εποπτεία υπηρετείται και με θερμά επεισόδια και με συμφωνίες συνδιαχείρισης, που όμως θα προετοιμάζουν τον νέο γύρο αντιπαράθεσης.

Γι' αυτό είναι προκλητικό να προσπαθούν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις να κρύψουν τις ευθύνες τους για τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, όταν στρατηγική τους είναι η βαθύτερη ιμπεριαλιστική εμπλοκή για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και όχι του λαού. Όπως είναι αστεία τα λόγια συμπάθειας από Ευρωπαίους και Αμερικανούς, που «μεταξύ κατεργαραίων» καταλήγουν στο εξής σαφές μήνυμα: Βρείτε τα γρήγορα με συνδιαχείριση.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 5 Ιούνη 2020.

 902.gr

Και ποια ζωή έχει αξία τελικά;

Σφυροδρέπανος

Γιατί υπάρχει κι εξαπλώνεται το κίνημα Black Live Matters; Γιατί σε κάθε δράση υπάρχει αντίδραση, ιδίως όταν η δράση προέρχεται από τη μαύρη αντίδραση και τους φασίστες. Γιατί οι φτωχοί Αφροαμερικάνοι νιώθουν πως η ζωή τους δεν έχει καμία αξία, σε μια κοινωνία όπου ο ρατσισμός είναι περίπου επίσημη ιδεολογία και πρακτική, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και όπου κάθε αστυνομικός μπορεί να τους σκοτώσει για πλάκα, μένοντας ατιμώρητος.
Οι Αφροαμερικάνοι -και όχι μόνο- διαδηλώνουν γιατί νιώθουν ότι η ζωή τους δεν έχει καμία αξία. Όσοι τους θεωρούν αδέλφια τους, είναι μαζί τους στον δρόμο. Όσοι τους βλέπουν ως εικόνα από το δικό τους μέλλον, τους φοβούνται και τους μισούν. Οι ρατσιστές είναι καθρέφτης ενός συστήματος που σαπίζει, ή μάλλον η κοπριά του. Οι ιδέες τους μυρίζουν μούχλα αλλά είναι χρήσιμες για την κυρίαρχη ιδεολογία και την τάξη που υπηρετεί.
Είναι η ίδια ιδεολογία που όταν αντιμετωπίζει μια επανάσταση θυμάται τα ανθρώπινα δικαιώματα -δηλαδή το ιερό και όσιο της ιδιοκτησίας- της- και ανακηρύσσει σε απόλυτη την αξία την ανθρώπινη ζωή. Και όταν επικρατεί, δείχνει στην πράξη πόσο εννοούσε τις διακηρύξεις της.
Κάνει ειρηνευτικές επεμβάσεις που ματοκυλάνε τους λαούς, γιατί ο πόλεμος είναι συνέχεια της ειρήνης τους με άλλα μέσα.
Αφήνει τους λαούς χωρίς δημόσια υγεία, χωρίς νοσοκομεία, χωρίς επαρκείς κλίνες ΜΕΘ, με τους γιατρούς να καλούνται να διαλέξουν ποιος θα ζήσει και ποιος όχι, εν μέσω πανδημίας.
Βάζει τους εργάτες να δουλέψουν χωρίς μέτρα προστασίας, να εκτίθενται στον ιό, να σακατεύονται, να πεθαίνουν στη δουλειά -όπου όλα είναι κυριολεκτικά, εκτός από τον τόνο στη δουλειά, που πρέπει να ανέβει ένα γράμμα.
Αφήνει πρόσφυγες και μετανάστες να βουλιάζουν στη Μεσόγειο, να πεθαίνουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ξεριζωμένοι από τον τόπο τους, εγκλωβισμένοι σε κολαστήρια.
Σκοτώνει της γης τους κολασμένους, σα να ήταν κουνούπια, γιατί έτσι τους βλέπει και πείθει πολλούς πως αυτοί του πίνουν το αίμα, του κλέβουν τις δουλειές, είναι η αιτία του κακού.
Η ανθρώπινη ζωή μπαίνει πάνω απ’ όλα. Εκτός και αν μιλάμε για το κέρδος, την οικονομία που πρέπει να κινηθεί, το εργατικό κόστος, την ασφάλεια του επιχειρηματία, του ιδιοκτήτη, της δημόσιας τάξης κτλ.
Η ανθρώπινη ζωή είναι η υπέρτατη αξία. Αρκεί να μη μπαίνει εμπόδιο στις ανταλλακτικές αξίες, το εμπόριο, τις επιχειρήσεις και τον κόσμο της εκμετάλλευσης.

Τηλεργασία παρέα με τον ... ηλεκτρονικό χαφιέ του εργοδότη

Η πανδημία δημιούργησε μια εξαιρετική ευκαιρία για το κεφάλαιο, ώστε να προωθήσει την επέκταση της τηλεργασίας και τη «θεσμική» της κατοχύρωση, ως μορφή ευέλικτης εργασίας, με στόχο την εντατικοποίηση της δουλειάς και την αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Η πρώτη φορά που ενσωματώθηκε θεσμικά στην Ελλάδα η «Ευρωπαϊκή Συμφωνία - Πλαίσιο για την Τηλεργασία» ήταν στην Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας 2006 - 2007, με ευθύνη της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Μέσα στην πανδημία, η τηλεργασία επεκτάθηκε, δοκιμάστηκε σε διευρυμένη κλίμακα και βέβαια «ήρθε για να μείνει», όπως με τον πιο επίσημο τρόπο διαβεβαιώνει η κυβέρνηση. Σύμφωνα άλλωστε με εκθέσεις του ΣΕΒ, όπως αυτή τον Μάη του 2019 με τίτλο «Τηλεργασία: Ευκαιρία για πιο παραγωγικές επιχειρήσεις και καλύτερη ζωή για τους εργαζόμενους», τα οφέλη της τηλεργασίας για τις επιχειρήσεις είναι ποικίλα, όπως το μειωμένο λειτουργικό κόστος και η αύξηση της παραγωγικότητας έως και 50%.

* * *

Η αύξηση της παραγωγικότητας, όμως, δεν επιτυγχάνεται αυτόματα, με το που ο εργαζόμενος στέλνεται να δουλέψει από το σπίτι του. Αντίθετα, είναι αποτέλεσμα μεθοδικής δουλειάς και παρέμβασης της εργοδοσίας, που δεν παύει να ασκεί έλεγχο, να επιβάλλει χρονοδιαγράμματα, να επενδύει ολοένα και περισσότερο στο θόλωμα των ορίων ανάμεσα στον εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο στη διάρκεια της μέρας, με το επιχείρημα ότι «σπίτι σου είσαι, τι πειράζει να δουλέψεις και μια ώρα παραπάνω». Κι επειδή ο έλεγχος αυτός γίνεται εξ αποστάσεως, απαιτεί και νέα εργαλεία, μεταξύ αυτών και διάφορα συστήματα επιτήρησης, τα οποία παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή του εργαζόμενου, καταλύουν κάθε έννοια ωραρίου, «σβήνουν» τα όρια μεταξύ της επαγγελματικής και προσωπικής/οικογενειακής ζωής και αυξάνουν το στρες. Ποιος δεν θυμάται το παράδειγμα της «Teleperformance», που με πρόσχημα την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πελατών, απαιτούσε από τους εργαζόμενους να βάλουν κάμερα στον υπολογιστή τους και να την ανοίγουν ανά πάσα ώρα και στιγμή για να ελεγχθεί αν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, ή ακόμα και να στείλει «ελεγκτή» στο σπίτι του εργαζόμενου;

* * *

Πέρα όμως από τις παραδοσιακές μεθόδους, έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται και πιο εκσυγχρονισμένα εργαλεία ελέγχου των εργαζομένων, με τελευταίας τεχνολογίας λογισμικά, που παρακολουθούν τη δραστηριότητα και αξιολογούν διαρκώς την παραγωγικότητα. Αποκαλυπτική ως προς αυτό είναι η συνέντευξη του διευθύνοντος συμβούλου μιας εταιρείας που παράγει τέτοιο λογισμικό καταγραφής και παρακολούθησης. Μιλώντας στο «Bloomberg» για την «ορμητική» - όπως την χαρακτήρισε - αύξηση των πωλήσεων, το στέλεχος της «Interguard», Μπραντ Μίλερ, σχολίασε πως οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν το λογισμικό της εταιρείας του για «να διατηρήσουν ένα επίπεδο ασφάλειας και παραγωγικότητας» των εργαζομένων που απασχολούνται από το σπίτι. Με συνδρομές που ξεκινούν από τα 10 ευρώ το μήνα, οι επιχειρήσεις αποκτούν λογισμικό που τους δίνει απεριόριστες δυνατότητες. Για παράδειγμα, οι χειριστές του «Interguard», όπως αναφέρει το περιοδικό «PcMag», μπορούν να λάβουν ειδοποίηση αν ένας εργαζόμενος προβεί σε έναν συνδυασμό από «ανησυχητικές» κινήσεις, όπως η εκτύπωση εμπιστευτικού υλικού μαζί με το βιογραφικό του, «ένδειξη δηλαδή ότι κάποιος παραιτείται».

* * *

Το λογισμικό διαθέτει μάλιστα και μια σειρά «επεκτάσεις» στις δυνατότητές τους, όπως η παρακολούθηση της δραστηριότητας ηλεκτρονικών μηνυμάτων, της δραστηριότητας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακόμα και υπηρεσίες γεωεντοπισμού φορητών υπολογιστών και «έξυπνων» κινητών τηλεφώνων. Αλλο λογισμικό, το «Hubstaff», αναφέρει στην ιστοσελίδα του πως παρέχει υπηρεσία ρολογιού με «γεωπερίφραξη» (geofence), για τη διαχείριση κινητών ομάδων εργαζομένων, η οποία χρονομετρά την εργασία των εργαζομένων αυτόματα με βάση την τοποθεσία, καταγράφει τις διαδρομές και τη διάρκεια των κινήσεων των εργαζομένων, ενώ παρουσιάζει «λεπτομερείς εκθέσεις με χρονικά δεδομένα και δεδομένα τοποθεσίας». Μιλώντας για το «Hubstaff», η επικεφαλής του τμήματος μάρκετινγκ της εταιρείας που το διαθέτει, δήλωσε πως «η προσωπική μου συμβουλή είναι να το χρησιμοποιήσουν (σ.σ. οι εργαζόμενοι) ως πλεονέκτημα, ως έναν τρόπο για να αποδείξουν στον μάνατζέρ τους πως μπορούν να εργάζονται αυτόνομα»!

* * *

Η τηλεργασία πάει χέρι χέρι με τη γενίκευση της «ευελιξίας», την κατάργηση κάθε δικαιώματος σταθερής απασχόλησης και σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, κάνοντας τους εργαζόμενους διαθέσιμους στους εργοδότες από οπουδήποτε και οποτεδήποτε, ολόκληρο το 24ωρο. Τα «εργαλεία» παρακολούθησης συμβάλλουν στην ενίσχυση όλων αυτών των «πλεονεκτημάτων» για την εργοδοσία, τρομοκρατώντας και παραβιάζοντας κάθε έννοια προσωπικών δεδομένων των εργαζομένων. Η διεκδίκηση σύγχρονων όρων δουλειάς και αμοιβής, με αξιοποίηση της τεχνολογίας σε όφελος των εργαζομένων και όχι της εργοδοσίας, για μείωση και όχι αύξηση του εργάσιμου χρόνου, για βελτίωση και όχι επιδείνωση της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής των εργαζομένων, είναι μέτωπο πάλης για τα συνδικάτα απέναντι στο νέο στραπατσάρισμα που φέρνει στα εργασιακά δικαιώματα η «κανονικότητα» της «επόμενης μέρας» μετά την πανδημία.

Χωρίς τους εργαζόμενους...

Η νέα χτεσινή «πλειοδοσία» ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή αυτή τη φορά τα μέτρα για τη στήριξη του τουριστικού κεφαλαίου και μάλιστα στο όνομα της ...προστασίας εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων - επαγγελματιών στον κλάδο, ξεπερνάει τα όρια της πρόκλησης.

Οσα φαντεζί «σποτάκια» κι αν σκηνοθετήσουν, όσα καβγαδάκια κι αν στήσουν, δεν κρύβονται με τίποτα η αντεργατική τους σύμπλευση, τα «έργα και οι ημέρες» τους, τα όσα έχουν νομοθετήσει όλα αυτά τα χρόνια:
Οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, με πάνω από 14 μορφές ελαστικής εργασίας, εποχική απασχόληση και τη μισή χρονιά στην ανεργία, «δουλεμπορικά», «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία, περικοπές στους μισθούς και καταστρατήγηση ακόμη και αυτών των Συλλογικών Συμβάσεων που δεν καλύπτουν ούτε έναν στους δέκα εργαζόμενους στον κλάδο.
Δικό τους έργο είναι τα «πεντάστερα» κάτεργα των μεγαλοξενοδόχων:
Να τους θυμίσουμε μήπως τα στοιχεία του ΣΕΤΕ - πέρυσι τέτοια εποχή - όπου καταγράφεται αύξηση της μερικής απασχόλησης στα καταλύματα και στην εστίαση κατά 144% από το 2009 μέχρι το 2018, σε απόλυτους αριθμούς από 24,6 σε 60,1 χιλιάδες εργαζόμενους;
Μήπως εκείνα που αποτυπώνουν ένα μικρό μόνο μέρος από την εντατικοποίηση που σπάει κόκαλα, με τους εργαζόμενους στα καταλύματα και στην εστίαση στην Ελλάδα να δουλεύουν κατά μέσο όρο 51 ώρες εβδομαδιαίως (έναντι 44 στην υπόλοιπη Ευρώπη) και τους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης 20,7 ώρες (έναντι 18,4 στην υπόλοιπη Ευρώπη);
'Η μήπως τα στοιχεία του ΕΦΚΑ που καταγράφουν πως το μέσο μεικτό μεροκάματο σε ξενοδοχεία και εστιατόρια με 10 εργαζόμενους και πάνω υποχωρεί από τα 50,84 ευρώ, τον Ιούλη του 2011, στα 39,56 ευρώ τον Ιούλη του 2018;
Σε αυτά έρχονται τώρα να προστεθούν όσα νομοθετεί η κυβέρνηση ΝΔ, δίνοντας «πράσινο φως» στους μεγαλοξενοδόχους για αναστολή συμβάσεων κατά το δοκούν, μη επαναπρόσληψη εποχικών, καταστρατηγώντας ακόμα και τις ΣΣΕ, νέες μειώσεις μισθών και παραπέρα εργασία - λάστιχο. Σε αυτά πλειοδοτεί ο ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα της ...προστασίας των εργαζομένων!

Σε αυτό το αντεργατικό περιβάλλον συσσωρεύτηκαν τα κέρδη των μεγάλων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων όλα τα προηγούμενα χρόνια, οι οποίες σήμερα αναζητούν επιπλέον κρατική στήριξη και ακόμη μεγαλύτερο ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων.

Από τη στυγνή εκμετάλλευση των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που δεν έχουν για να ζήσουν ούτε μια μέρα ακόμη, βγήκαν τα κέρδη του τουριστικού κεφαλαίου και των μεγαλοξενοδόχων, που έχουν να ζήσουν 10 ζωές.
Οι σημερινοί ...αναξιοπαθούντες μεγαλοξενοδόχοι είναι εκείνοι που σύμφωνα με έρευνα, μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη, για τις 290 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις του κλάδου, διαχειρίστηκαν συνολικό τζίρο 1,69 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 9,6% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, τα συνολικά καθαρά κέρδη τους αυξήθηκαν κατά 19,1%, φτάνοντας τα 286 εκατ. ευρώ, ενώ αύξησαν κατά 5,1% τα ίδια κεφάλαιά τους, τα οποία διαμορφώθηκαν στα 3,05 δισ. ευρώ!
Αυτούς έρχονται να στηρίξουν οι προτάσεις που καταθέτουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας πλειοδοσία για το ποιος έχει πιο πολλά και πιο γρήγορα να προσφέρει στους μεγαλοξενοδόχους και στο μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο.
Πλειοδοσία που μάλιστα ντύνουν οι άθλιοι και με την αγωνία για το ποιος θα «πρωτοστηρίξει» τους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους στον κλάδο, αυτούς που τσάκισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια με τη φοροληστεία, τα χαράτσια, σφίγγοντας τη θηλιά των χρεών, των τραπεζών και των πλειστηριασμών γύρω από το λαιμό τους.
Απόηχος όλων αυτών άλλωστε είναι και τα στοιχεία που καταγράφουν ενίσχυση της τάσης συγκέντρωσης στο χώρο των ξενοδοχείων τα προηγούμενα χρόνια, όπως π.χ. αυτά της ΤτΕ, που το 2019 κατέγραφε πως μέσα σε μια δεκαετία τα πεντάστερα ξενοδοχεία αύξησαν τις κλίνες τους κατά 75%, τα τετράστερα κατά 20% και τα τριάστερα κατά 10%, ενώ τα μικρότερα είχαν πτώση κοντά στο 20%.
Πάνω σε αυτό το έδαφος κάνουν τώρα ότι τσακώνονται και πλειοδοτούν για το ποιος είναι ο «καταλληλότερος» να φορτώσει την καπιταλιστική κρίση στους εργαζόμενους και τους επαγγελματίες. Λογαριάζουν όμως χωρίς τους εργαζόμενους...

Μεταξύ κατεργαραίων

Η προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων να παρουσιάσουν τις παρεμβάσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών ως «υποστήριξη» τάχα στην Ελλάδα απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις που κλιμακώνονται, ειδικά μετά και τη νέα «κινητικότητα» στον Εβρο, θα ήταν αστεία, αν δεν ήταν επικίνδυνη.
Τόσο ο Ευρωπαίος Μπορέλ όσο και ο Αμερικανός Φάνον, αφού επανέλαβαν τα γνωστά και μεσοβέζικα περί «αποφυγής των προκλήσεων» και της «ανάγκης διαλόγου», σημείωσαν και οι δύο τον σπουδαίο ρόλο που παίζει η Τουρκία ως σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και ως στρατηγικός εταίρος της ΕΕ, δίνοντας με λίγες λέξεις τη μεγαλύτερη εικόνα του γεωπολιτικού χάρτη, όπως διαμορφώνεται στην περιοχή.
Ποια είναι τα βασικά στοιχεία αυτής της εικόνας; Πρώτον, η κλιμακούμενη προκλητικότητα της Τουρκίας, που ανοίγει ολοένα και περισσότερο τη βεντάλια των διεκδικήσεων απέναντι στην Ελλάδα, γκριζάροντας ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα από τον Εβρο μέχρι το Λιβυκό Πέλαγος.
Τα Ελληνοτουρκικά είναι μέρος ενός ευρύτερου παζαριού που κάνει η Τουρκία, για να κατοχυρώσει τα συμφέροντα της αστικής της τάξης στην περιοχή. Θυμίζουμε ότι διατηρεί στρατό σε Συρία, Ιράκ και Λιβύη, συνεργάζεται με τη Ρωσία και το Ιράν για το Συριακό, διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια, όπου παρεμβαίνει αξιοποιώντας το θρησκευτικό στοιχείο.
Δεύτερον, ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός, που είναι σχεδιασμός ανάσχεσης της ρωσικής και κινεζικής επιρροής, κατοχύρωσης του πρωταγωνιστικού ρόλου της ευρωατλαντικής συμμαχίας σε ολόκληρο το τόξο από τη Βόρεια Αφρική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, κυριαρχίας πάνω στα ενεργειακά κοιτάσματα και τους δρόμους του εμπορίου που διέρχονται από την περιοχή.
Οι στρατηγικοί αυτοί στόχοι των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ είναι δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να ευοδωθούν χωρίς την αγκίστρωση της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο, καθώς η ίδια αποτελεί μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη, μια μεγάλη αγορά και ένα κομβικό γεωστρατηγικό «σύνορο» για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, πολλαπλασιάζοντας την προβολή ισχύος της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας απέναντι στους ανταγωνιστές της, κυρίως τη Ρωσία και την Κίνα.
Τυχόν αποχώρηση ή παραπέρα επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με παράλληλη σύσφιξη των ρωσοτουρκικών σχέσεων, θα σήμαινε μεταβολή των συσχετισμών δύναμης που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της περιφέρειάς μας, ειδικά σε μια περίοδο που το θερμόμετρο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανεβαίνει επικίνδυνα.
Γι' αυτό, οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με κάθε αφορμή, σημειώνουν τον στρατηγικό ρόλο της Τουρκίας στην ευρωατλαντική συμμαχία και κατά συνέπεια την αναγκαιότητα διατήρησης της ΝΑΤΟικής συνοχής, διεξάγοντας ταυτόχρονα μαζί της ένα παζάρι, που οριοθετεί και τα δικά τους πιο άμεσα «ενδιαφέροντα» στην περιοχή.
Ευθυγραμμισμένα με αυτόν τον σχεδιασμό είναι τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία ανταγωνίζεται ταυτόχρονα την τουρκική σε ζητήματα όπως τα Ενεργειακά, η πρωτοκαθεδρία στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, που περιλαμβάνει το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η οικονομική διείσδυση στα Βαλκάνια κ.ά.
Η κυβέρνηση και συνολικά τα αστικά επιτελεία στην Ελλάδα αναγνωρίζουν τη σημασία που έχει για το ΝΑΤΟ η δέσμευση της Τουρκίας στην ιμπεριαλιστική συμμαχία και γι' αυτό προωθούν τη ΝΑΤΟική πολιτική της συνδιαχείρισης του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου με διευθετήσεις σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Στο παζάρι γι' αυτές τις επικίνδυνες διευθετήσεις οξύνεται η προκλητικότητα της Τουρκίας, με τις πλάτες των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, που διεκδικεί να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα, ανοίγοντας ολοένα και περισσότερα μέτωπα σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ολα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά και επικίνδυνα. Το σχέδιο της διευθέτησης υπό ΝΑΤΟική εποπτεία υπηρετείται και με θερμά επεισόδια και με συμφωνίες συνδιαχείρισης, που όμως θα προετοιμάζουν τον νέο γύρο αντιπαράθεσης.
Γι' αυτό είναι προκλητικό να προσπαθούν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις να κρύψουν τις ευθύνες τους για τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, όταν στρατηγική τους είναι η βαθύτερη ιμπεριαλιστική εμπλοκή για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και όχι του λαού. Οπως είναι αστεία τα λόγια συμπάθειας από Ευρωπαίους και Αμερικανούς, που «μεταξύ κατεργαραίων» καταλήγουν στο εξής σαφές μήνυμα: Βρείτε τα γρήγορα με συνδιαχείριση.