Όχι σκουπίδια, όχι χρυσαυγίτες, σε γήπεδα και πάγκους

Βασίλης Κρίτσας

1. Ο Στιβ Γιατζόγλου ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ατακαδόρους των γηπέδων, πολλές φράσεις του “έγραψαν” και μνημονεύονται μέχρι σήμερα -πχ το “μια σειρά συμπτωματικών συμπτώσεων”. Με δυο λόγια, ο Γιατζόγλου είχε πλάκα, δίνοντας με τις δηλώσεις του χρώμα και τίτλους στους δημοσιογράφους. Μέχρι που εκδηλώθηκε ως οπαδός της χρυσής αυγής. Οπότε δεν είχε πλάκα. Κανείς φασίστας ή ψηφοφόρος των νεοναζί δεν έχει πλάκα και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται απλά ως γραφιικός.
2. Οι χρυσαυγίτες που κατά καιρούς ξερνούν χολή ενάντια στο Σοφοκλή και τον Αντετοκούμπο, όταν φορούν το εθνόσημο, μετρώντας την ελληνικότητα ή ακόμα και την ανθρώπινη ιδιότητα ενός παίκτη από το χρώμα της επιδερμίδας του. Δεν είναι τόσο παλιά η στιγμή που ο Μιχαλολιάκος σύγκρινε με χιμπατζή το Γιάννη, δείχνοντας πως κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια.
Ο Γιατζόγλου έχει υπάρξει συμπαίκτης με πολλούς Αφρο-αμερικάνους και έχει προπονήσει ακόμα περισσότερους ως τεχνικός. Ακόμα κι αν δεν είναι ο ίδιος ρατσιστής, ξεπλένει με τη στήριξή του ένα νεοναζιστικό μόρφωμα που έχει ως ιδεολογία του το ρατσισμό. Κι αυτός δεν έχει καμία απολύτως θέση στον αθλητισμό και τα γήπεδα, πόσο μάλλον σε ένα προσφυγικό σωματείο.
3. Στον αθλητισμό δεν έχει καμία θέση το “Νο Πολίτικα” που ξεπλένει το φασισμό από την πίσω πόρτα. Και είναι προς τιμήν των “Πανθήρων” και των οπαδών του Πανιωνίου που έθεσαν απαγορευτικό στη διοικητική απόφαση για συνεργασία με το Γιατζόγλου. Σε αντίθεση με τους διοικούντες που μέτρησαν απλώς το “πολιτικό κόστος” κι έκαναν πίσω με ελαφρά, πασπαλίζοντας την υποχώρηση με ωραία λόγια για τις αξίες του συλλόγου…
4. Ο Πανιώνιος έλειψε αρκετά χρόνια από την Α1 και τώρα κάνει αγώνα για τη σωτηρία του. Κάθε μπασκετικός έχει αδυναμία τουλάχιστον για μια ομάδα (παλιότερη εκδοχή) των κυανέρυθρων -πχ της δεκαετίας του 90′. Κανείς όμως δε θα στενοχωριόταν αν ο Πανιώνιος υποβιβαζόταν, έχοντας το Γιατζόγλου στον πάγκο του. Ούτε καν οι οπαδοί του ίσως…
5. Κι όχι δεν είναι οι (τυχόν) παλαιομοδίτικες ιδέες που μπορεί να έχει ένας 69χρονος προπονητής. Αλλά οι σάπιες, μουχλιασμένες ιδέες που έχει για την κοινωνία και την πολιτική αυτές που ενοχλούν.

ΚΕΡΚΥΡΑ-1η Μάη 2018 Ενάντια στην εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο για την τελική νίκη των λαών.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10ΠΜ στην πλ. ΣΑΡΟΚΟ

Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες,

Η 1^η Μάη είναι Απεργία, ήμερα της παγκόσμιας εργατικής τάξης, επιθεώρησης των δυνάμεων μας και εφαλτήριο νέων αγώνων. Τιμάμε τους νεκρούς μας, του Σικάγο το 1886, τους καπνεργάτες του Μάη του 36, τους διακόσιους της Καισαριανής της πρωτομαγιάς του 44. Τιμάμε όλους όσους έδωσαν την ζωή τους, για να έχουμε δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή, με μισθούς που να ικανοποιούν τις ανάγκες μας, σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, ελεύθερο χρόνο, κοινωνική ασφάλιση, για να ζήσουμε σε ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, σε ένα κόσμο χωρίς πολέμους, προσφυγιά.

Η 1^η Μάη του 2018 μας βρίσκει μπροστά σε σύνθετες εξελίξεις.

Μετά από 9 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, στην οποία ματώσαμε για να σωθούν τα μονοπώλια, τα κυβερνητικά επιτελεία ετοιμάζονται για τη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης η οποία θα είναι το ίδιο οδυνηρή για τα λαϊκά στρώματα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μιλάει για έξοδο από τα μνημόνια και για «δίκαιη ανάπτυξη». Ετοιμάζεται να ψηφίσει τα 88 προαπαιτούμενα της 4^ης αξιολόγησης και προετοιμάζει το επόμενο μνημόνιο το οποίο θα πλασαριστεί από τον Αύγουστο ως το «Εθνικό στρατηγικό σχέδιο». Ένα σχέδιο που έχει τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων του κεφαλαίου.

Κανείς εργαζόμενος δεν πρέπει να έχει αυταπάτες για το ποιος θα είναι ο ωφελημένος από μια τέτοια ανάπτυξη! Αυτή θα στηριχτεί στα συντρίμμια των δικαιωμάτων μας, στην καλλιέργεια χαμηλών απαιτήσεων από τη μια και φρούδων ελπίδων από την άλλη που θα μοιράζει απλόχερα η κυβέρνηση.

Μόνο ο οργανωμένος ταξικός αγώνας μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για δουλειά, ζωή με δικαιώματα με βάση την εποχή μας και τις ανάγκες μας.

Το δρόμο τον δείχνουν σήμερα τα σωματεία, οι ομοσπονδίες, τα εργατικά κέντρα, οι αγωνιστές συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και οργανώνουν την πάλη για όλα όσα αφορούν τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Πρωτοστατούν στον αγώνα για κλαδικές συμβάσεις με δικαιώματα και αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, ενάντια στους πλειστηριασμούς, για την υγεία και την παιδεία των παιδιών του λαού, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες.

Την ίδια ώρα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συνεχίζει τον υπονομευτικό της ρόλο. Στήριξε χωρίς καν προσχήματα την κυβέρνηση για να περάσει τα μέτρα της τρίτης αξιολόγησης, ακόμα και τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας! Πριν λίγες μέρες έτρεξε στα κρυφά κατά παραγγελία της μεγαλοεργοδοσίας να υπογράψει για άλλη μία χρονιά το πάγωμα των μισθών νομιμοποιώντας τον επαίσχυντο διαχωρισμό σε μισθό 586 ευρώ και τα 511 για κάτω των 25 ετών, για να μην έχει εμπόδια η ανάπτυξη που έρχεται!

Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, της αλλαγής των συσχετισμών δυνάμεων. Είναι ανάγκη να μαζικοποιηθούν τα συνδικάτα με την νέα βάρδια της εργατικής τάξης, να σπάσουμε το απόστημα του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ έφτασε στο σημείο να επιλέξει την 1^Η ΜΑΗ για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων για χρέη στις τράπεζες και στο δημόσιο ακόμα και για 500 ευρώ! Ρίχνουν πάνω στον λαό τα κοράκια των τραπεζικών ομίλων, ετοιμάζουν 130.000 πλειστηριασμούς! Είναι καθήκον απέναντι στους εργαζόμενους, στην ιστορία του εργατικού κινήματος, τα συνδικάτα να μπουν μπροστά και να κάνουν πράξη το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».

Συνάδελφοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες,

Η κυβέρνηση, υπηρετεί τις επιδιώξεις των επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, με την αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει. Ταυτόχρονα προωθεί τα συμφέροντά τους και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, παίρνοντας ενεργά μέρος στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, συμμετέχοντας σε πολεμικές νατοϊκές επεμβάσεις ενάντια σε άλλους λαούς, με διακηρυγμένο στόχο τη λεγόμενη “γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας”.

Η βάρβαρη πολιτική που τσακίζει τους εργαζόμενους είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με τη συμμετοχή της χώρας στις νατοϊκές επεμβάσεις, με την μετατροπή όλης της Ελλάδας από τον Έβρο ως την Κρήτη σε ορμητήριο των αμερικανονατοικών, σε ένα απέραντο πεδίο βολής!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μας μπλέκει όλο και πιο πολύ στον καυγά των μονοπωλίων για το μοίρασμα των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους. Έχει τεράστιες ευθύνες, αποδείχτηκε το μεγαλύτερο πλυντήριο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού! Όχι μόνο διατηρεί και αναβαθμίζει τη βάση της Σούδας, αλλά μέσα σε μόλις δύο χρόνια γέμισε την Ελλάδα αμερικάνικες νατοϊκές βάσεις, στην Αλεξανδρούπολη, στον Άραξο, την Ανδραβίδα, το Άκτιο, στην Λάρισα, στην Σύρο! Δεν θα διστάσουν να μπλέξουν το λαό μας σε επικίνδυνους πολεμικούς σχεδιασμούς για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Απαιτείται επαγρύπνηση από τον λαό. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους γειτονικούς λαούς, με τον τούρκικο λαό, τους λαούς των Βαλκανίων.

Την ίδια ώρα μαίνεται για 7^ο χρόνο ο πόλεμος στην Συρία, όπου οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πολεμούν για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών με τον λαό της Συρίας να βρίσκεται στην δίνη της βαρβαρότητας.

Οι πρόσφυγες εγκλωβισμένοι στην Τουρκία και στα νησιά του Αιγαίου προσπαθούν να βρουν διέξοδο στην Ευρώπη. Γέμισε με πνιγμένους πρόσφυγες το Αιγαίο. Όλη η ανατολική Μεσόγειος έχει γίνει πεδίο πολεμικών ετοιμασιών, απόρροια των εξορύξεων πλουτοπαραγωγικών πηγών από μονοπωλιακούς ομίλους. Το κράτος-δολοφόνος, το Ισραήλ, συνεχίζει την σφαγή αμάχων. Η Τουρκία μπήκε στο Αφριν και απειλεί το Αιγαίο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση καθησυχάζει τον λαό.

Σε αυτές τις συνθήκες η εργατική τάξη της χώρας μας, η παγκόσμια εργατική τάξη τιμά την 1^η του Μάη σηκώνοντας τείχος αντίστασης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, κύμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες, απομονώνουμε τους εθνικιστές φασίστες σε κάθε χώρα.

Η μεγαλύτερη τιμή στους αγώνες, στις θυσίες των συντρόφων μας που έπεσαν στην ανειρήνευτη πάλη των τάξεων για δικαιώματα, για κοινωνική απελευθέρωση, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο,, είναι η συνέχιση του ταξικού αγώνα, στον ίδιο χαραγμένο δρόμο για την τελική νίκη των λαών.

Πυκνώνουμε τις γραμμές των συνδικάτων μας, βγαίνουμε στην αντεπίθεση! Απαιτούμε εδώ και τώρα την απεμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις του ΝΑΤΟ. Έξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Καμία αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα κατοχυρώνουν!

Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. Να γυρίσουν τώρα πίσω ελληνικά πλοία, αεροπλάνα, στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων.

Απαιτούμε τώρα να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, καμία δαπάνη για νατοϊκούς εξοπλισμούς.

Απομονώνουμε τον εθνικισμό και τους εγκληματίες δολοφόνους ναζιστές της Χρυσής Αυγής από κάθε χώρο εργασίας, από κάθε γειτονιά.

Σύγχρονοι Δούλοι για τα κέρδη των αφεντικών δεν θα γίνουμε!

Απαιτούμε αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα. Κανένας εργαζόμενος χωρίς ΣΣΕ, κανένας κάτω από 751 βασικό μισθό, κανένας ανασφάλιστος, μέτρα προστασίας υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

Προσλήψεις σε παιδεία, υγεία εδώ και τώρα. Δώστε λεφτά για παιδεία και υγεία όχι για του ΝΑΤΟ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ!

Το φλογερό σύνθημα που γεννήθηκε μέσα σε μεγάλους αγώνες και εξεγέρσεις μας οδηγεί σήμερα περισσότερο από ποτέ:

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

ΖΗΤΩ Η 1^Η ΜΑΗ

ΖΗΤΩ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

ΟΠΑΠ: Η μεθόδευση του ξεπουλήματος (5)

Λέγαμε τις προάλλες ότι ο ΟΠΑΠ χαρακτηριζόταν -και δικαίως- ως "η κότα με τα χρυσά αβγά" τού δημοσίου. Όχι μόνο έφτασε να γίνει η πλέον κερδοφόρα εταιρεία τής χώρας (παρά τα δεκάδες εκατομμύρια που σκορπούσε αφειδώς σε χορηγίες και "κοινωνικές δράσεις") αλλά είχε στρωμένο τον δρόμο για νέα πεδία κερδοφορίας, τόσο με τις άδειες για τις 35.000 παιγνιομηχανές όσο και με την σχεδιαζόμενη είσοδό του στον διαδικτυακό τζόγο, ενώ δεν πρέπει να παραβλέπουμε την σημασία της εξασφαλισμένης ως το 2030 μονοπώλησης του χώρου.

Πολύφερνη νύφη ο ΟΠΑΠ, λοιπόν, με όλα τούτα τα προικιά αλλά με ένα πρόβλημα: η αξία όλων αυτών των προικιών ανέβαζε την πραγματική του αξία και υποχρέωνε τον ενδιαφερόμενο αγοραστή του να βάλει βαθειά το χέρι στην τσέπη. Έτσι, αν η κυβέρνηση ήθελε ντε και καλά να πουλήσει τον οργανισμό, έπρεπε να βρει τρόπο να αποτιμηθεί η αξία του χαμηλά. Έπρεπε, δηλαδή, να υποτιμήσει η ίδια το δικό της περιουσιακό στοιχείο. Και, μάλιστα, αυτή η υποτίμηση θα έπρεπε να γίνει με επίσημο τρόπο ώστε να μη φανεί ως αυθαίρετη. Ο ΟΠΑΠ θα έπρεπε να υποτιμηθεί τεκμηριωμένα, ώστε να μη μπορεί κανείς να κατηγορήσει τους πωλητές για καταστρατήγηση των κανόνων τής αγοράς εις βάρος τής δημόσιας περιουσίας.

21/6/2012: Ορκωμοσία κυβέρνησης Σαμαρά. Πρώτη σειρά δεξιά ο υφυπουργός αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης.

Στις 17 Ιουνίου 2012 η Νέα Δημοκρατία κερδίζει τις εκλογές και, με την βοήθεια τόσο του ΠαΣοΚ όσο και της Δημοκρατικής Αριστεράς, ο Αντώνης Σαμαράς σχηματίζει κυβέρνηση, η οποία ορκίζεται στις 21 του μηνός. Ο Σαμαράς επιθυμεί διακαώς να ανακοινώσει όσο γίνεται πιο σύντομα κάποια μεγάλη αποκρατικοποίηση, ελπίζοντας ότι έτσι θα στείλει ένα μήνυμα τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στις αγορές, το οποίο θα αντιστρέψει το δυσμενές κλίμα στην ελληνική οικονομία. Ο ίδιος θα προτιμούσε αυτή η ανακοίνωση να αφορά την ΔΕΗ αλλά εκεί τα πράγματα είναι πολύπλοκα και δεν μπορεί να υπάρξει σύντομη εξέλιξη. Έτσι, στρέφεται στον ΟΠΑΠ.

Δυστυχώς για τον Σαμαρά, ανάμεσα στα μέλη αυτής τής κυβέρνησης βρίσκεται και ο πασίγνωστος ως πρώην προπονητής μπάσκετ τού Άρη Θεσσαλονίκης Γιάννης Ιωαννίδης, ο οποίος αναλαμβάνει το πόστο τού υφυπουργού αθλητισμού. Τρεις ημέρες μετά την ορκωμοσία του, ο Ιωαννίδης δίνει συνέντευξη στον Βήμα FM, όπου καλείται να απαντήσει και για τον ΟΠΑΠ. Ο Ιωαννίδης αδειάζει κανονικά τον Σαμαρά, παρ' ότι διευκρινίζει ότι διατυπώνει την δική του προσωπική άποψη:

Ο ΟΠΑΠ δεν πρέπει να αποκρατικοποιηθεί. (...) Ο ΟΠΑΠ αποφέρει στο δημόσιο περίπου 800 εκατ. ευρώ το χρόνο. Με τα νέα παιγνίδια εκτιμώ ότι τα ετήσια κέρδη του Οργανισμού θα πλησιάσουν το ένα δισ. ευρώ. (...) Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η αποκρατικοποίηση να προχωρήσει με βάση την χρηματιστηριακή αποτίμηση του Οργανισμού. (...) Μόνο αν το τίμημα εξαγοράς είναι πολύ μεγάλο θα πρέπει να πουληθεί σε ιδιώτες. Αν έρθει ένας ιδιώτης και μας δώσει τα προβλεπόμενα κέρδη της επόμενης επταετίας τότε μπορούμε να το συζητήσουμε. (...)

Με απλά λόγια, σύμφωνα με τον Ιωαννίδη, ο ΟΠΑΠ πρέπει να αποτιμηθεί κάπου ανάμεσα στα 5,5 και στα 7 δισ. ευρώ. Όσο κι αν αυτά τα ποσά έκαναν τον Σαμαρά να ανατριχιάσει, ο Ιωαννίδης όχι μόνο δεν λέει κουταμάρες αλλά είναι μάλλον μετριοπαθής. Για παράδειγμα, στις 20 Απριλίου 2018 η καναδική Star's Group έδωσε 2,5 δισ. στερλίνες για να αγοράσει την βρεττανική Sky Betting and Gaming, η οποία κατά το 2017 σημείωσε κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων 146 εκατ. στερλίνες (*). Δηλαδή, οι καναδοί πλήρωσαν 17 φορές τα ετήσια κέρδη τής SBG για να την αποκτήσουν. Πόσα θα έδιναν για τον ΟΠΑΠ, ο οποίος όχι μόνο είναι μεγαλύτερος αλλά έχει και το μονοπώλιο στην χώρα;

Δυστυχώς για μας, ο ΟΠΑΠ δεν αποτιμήθηκε ούτε με βάση τα πραγματικά περιουσιακά του στοιχεία ούτε με βάση τα μελλοντικά έσοδά του ούτε με τα ήδη καπαρωμένα δικαιώματα επέκτασης σε έναν χώρο του οποίου κατείχε τα αποκλειστικά δικαιώματα εκμετάλλευσης. Αποτιμήθηκε με βάση την τιμή τής μετοχής του, η οποία είχε κατρακυλήσει μετά την αύξηση της φορολογίας από 20% σε 30% (όπως λέγαμε τις προάλλες), σε περιβάλλον ενός χρηματιστηρίου που υποχωρούσε σταθερά επί σχεδόν τέσσερα χρόνια.

Φυσικά, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η πρεμούρα των μνημονιακών κυβερνήσεων για ιδιωτικοποιήσεις είχε ανοίξει την όρεξη του -ντόπιου και ξένου- κεφαλαίου, το οποίο συμπίεζε με κάθε δυνατό τρόπο τιμές μετοχών με στόχο ακριβώς να υποτιμηθούν και να υπάρξει ένα πραγματικό πλιάτσικο δημόσιων περιουσιακών στοιχείων. Ας θυμηθούμε εδώ ότι στις αρχές τού 2011 η μετοχή τού ΟΠΑΠ έπαιζε στα 16 ευρώ αλλά μέσα στο 2012 έπεσε ως και τα 4 ευρώ.

Τελικά, όταν τον Απρίλιο του 2013 η μετοχή κινιόταν περί τα 6,9 ευρώ, οι αρμόδιοι "σύμβουλοι" (ΤΑΙΠΕΔ, Εθνικής Τράπεζας και Ντώυτσε Μπανκ) εκτίμησαν ως ικανοποιητική τιμή τα 5,79 ευρώ, αποτιμώντας έτσι ολόκληρο τον ΟΠΑΠ σε 1,8 δισ. περίπου. Πριν λίγους μόνο μήνες ο οργανισμός πλήρωσε κάπου ένα δισ. για τις άδειες των παιγνιομηχανών και για την παράταση του μονοπωλίου του αλλά οι "σύμβουλοι" αποτιμούν το σύνολο της πλέον κερδοφόρας εταιρείας τής χώρας στο 1,8 δισ. μόλις. Το ΤΑΙΠΕΔ όρισε και ανεξάρτητο εκτιμητή, την Duff & Phelps, η οποία αποτίμησε την μετοχή λίγο ψηλότερα, στα 6,17 ευρώ. Από την δική τους πλευρά, οι τράπεζες έκαναν τις δικές τους εκτιμήσεις, για λογαριασμό των πελατών τους, βάζοντας καθεμιά την δική της τιμή-στόχο: η Citi όρισε τα 6,80 ευρώ, η Πειραιώς τα 7, η Goldman Sachs τα 7,41 και η Eurobank έφτασε στα 7,70 ενώ η γαλαντόμα Marfin σκαρφάλωσε στα 7,90 ευρώ.

Τελικά, η εταιρεία που πήρε την δουλειά, η Emma Delta, πρόσφερε 5,91 ευρώ ανά μετοχή, δίνοντας συνολικά 652 εκατ. ευρώ για το ένα τρίτο τού ΟΠΑΠ. Δηλαδή, ο υπερκερδοφόρος οργανισμός αποτιμήθηκε κάτω από τα δύο δισ., ενώ καμμία σοβαρή εκτίμηση δεν τον υπολόγιζε κάτω από τα 4,5 δισ. ευρώ. Πώληση εταιρείας τζόγου στο τετραπλάσιο των ετήσιων κερδών της (και δη με εγγυημένο μονοπώλιο) δεν μπορεί να μη χαρακτηριστεί ως πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον αγοραστή και δεν γίνεται να μη μας θυμίσει το παλιό "το αφεντικό τρελάθηκε και τα έβαλε όλα τζάμπα".

[Γράφημα: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 6/10/2013]

Παρά ταύτα, μετά την πώληση το ΤΑΙΠΕΔ έσπευσε να πανηγυρίσει για το "πολύ καλό τίμημα", εκτιμώντας ότι αντιστοιχούσε σε 18,6 φορές στα εκτιμώμενα κέρδη τής τρέχουσας χρήσης. Στην ανακοίνωσή του, το υπερταμείο τόνισε χαρακτηριστικά:

Εάν δεν ιδιωτικοποιείτο ο ΟΠΑΠ, το Δημόσιο θα εισέπραττε μέρισμα (για τη χρήση του 2013) ύψους μόνο 13 εκατ. ευρώ, ενώ για τη δεκαετία θα εισέπραττε μόλις 360 εκατ. ευρώ, δηλαδή το 50% περίπου του ποσού που εισπράττει με την αποκρατικοποίηση.

Αν πάρετε ένα κομπιουτεράκι, θα διαπιστώσετε ότι το ΤΑΙΠΕΔ εκτίμησε πως τα κέρδη του ΟΠΑΠ μέσα στο 2013 θα κυμαίνονταν περί τα 35 εκατ. ευρώ. Όμως, τα μεγάλα οικονομικά μυαλά τού υπερταμείου έπεσαν λίγο έξω: τα κέρδη τού 2013 ξεπέρασαν τα 141 εκατ., του 2014 άγγιξαν τα 200 εκατ. και το 2015 έφτασαν τα 210 εκατ. ευρώ. Κι επειδή είναι λίγο δύσκολο να πιστέψουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι άσχετοι, έχουμε κάθε δικαίωμα να πιστεύουμε ότι η παραγματικότητα διαστρεβλώθηκε επίτηδες, προκειμένου να διευκολυνθεί το ξεπούλημα.

Επίλογος. Οι πάσης μορφής και αποχρώσεως θιασώτες τής ανοιχτής οικονομίας λένε πως η αγορά αποτελεί τον ασφαλέστερο κριτή των πάντων. Αυτό ο "ασφαλέστερος κριτής", λοιπόν, έκρινε πως όσα έλεγαν το ΤΑΙΠΕΔ και η κυβέρνηση ήσαν μπούρδες, αφού η τιμή τής μετοχής τού ΟΠΑΠ ξεπέρασε τα δέκα ευρώ πριν βγει το 2013, προσδιορίζοντας έτσι την χρηματιστηριακή αξία τής εταιρείας, ακόμη και στο πεθαμένο ελληνικό χρηματιστήριο, πάνω από τα 3,3 δισ., ήτοι 65% πάνω από το "πολύ καλό τίμημα" του Μαΐου...

Δεν τελειώσαμε ακόμη. Υπομονή ως την Δευτέρα και θα συνεχίσουμε.

-----------------------------------------
(*) "Canadian gambling firm buys Sky Betting and Gaming for £2.5bn", Guardian, 21/4/2018. Τα οικονομικά στοιχεία τής SPG τα βρήκα στο "Sky Betting & Gaming Annual Report 2017".

Ατζέντα που μυρίζει μπαρούτι

Με βασικό θέμα την προετοιμασία της Συνόδου Κορυφής τον Ιούλη, συνέρχεται σήμερα η Σύνοδος των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, για την ατζέντα της οποίας ενημέρωσε χτες ο γγ της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, Γ. Στόλτενμπεργκ. Οι δηλώσεις του θυμίζουν στην κυριολεξία ...«πολεμικό ανακοινωθέν» ενάντια στη Ρωσία, την οποία κατηγόρησε ότι επιδεικνύει «επικίνδυνη συμπεριφορά», με κινήσεις όπως «η παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας», «η αποσταθεροποίηση της ανατολικής Ουκρανίας», «η ανάμειξη στις δημοκρατικές διαδικασίες» σε άλλες χώρες, «οι επιθέσεις στον κυβερνοχώρο», η «παραπληροφόρηση» και άλλα. Την κατηγόρησε, επίσης, ότι υποστηρίζει «το βίαιο καθεστώς στη Συρία, το οποίο έχει επανειλημμένα χρησιμοποιήσει χημικά όπλα» και ότι «πολύ πιθανά» βρίσκεται πίσω από την υπόθεση με τη δηλητηρίαση Ρώσου διπλού πράκτορα, πρόσφατα, στη Βρετανία. Είναι φανερό ότι ο ανταγωνισμός ΝΑΤΟ - Ρωσίας κλιμακώνεται και δημιουργεί υπόβαθρο για γενίκευση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην ευρύτερη περιοχή. Το επιβεβαίωσε, άλλωστε, ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, περιγράφοντας τα μέτρα πολεμικής προετοιμασίας που έχει πάρει και εντείνει το ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία: «Με αποφασιστικότητα και ενότητα έχουμε αναλάβει τη μεγαλύτερη ενίσχυση της συλλογικής μας άμυνας από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ενισχύσαμε την παρουσία μας στο ανατολικό τμήμα της Συμμαχίας. Αυξήθηκε η ετοιμότητα των δυνάμεών μας. Ενισχύθηκε η άμυνα του κυβερνοχώρου μας. Ενισχύσαμε τις προσπάθειές μας για την καταπολέμηση των υβριδικών δραστηριοτήτων. Και οι σύμμαχοι επενδύουν περισσότερο στην άμυνα».

***

Εστιασμένη στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία ήταν, όμως, η αναφορά του Στόλτενμπεργκ και στα Βαλκάνια, καθώς θέμα συζήτησης στη σημερινή Σύνοδο των ΥΠΕΞ είναι η πρόοδος που έχουν σημειώσει η Βοσνία - Ερζεγοβίνη και η ΠΓΔΜ (αλλά και η Γεωργία, από τις μη βαλκανικές χώρες) στην εκπλήρωση των ενταξιακών προϋποθέσεων. Κληθείς να σχολιάσει δηλώσεις του Ρώσου πρέσβη στην ΠΓΔΜ, ενάντια στην ευρωατλαντική ένταξη της χώρας, ο Στόλτενμπεργκ απάντησε ότι είναι θέμα των Σκοπίων αν θα ενταχθούν ή όχι στο ΝΑΤΟ και ότι «κανείς άλλος δεν έχει δικαίωμα να το αποτρέψει». Νωρίτερα, μιλώντας ξανά για τη Ρωσία, είχε σημειώσει με νόημα ότι «συνεχίζουμε να βλέπουμε προσπάθειες εκφοβισμού και παρέμβασης στις συμμαχικές χώρες και γι' αυτό πρέπει να συνεχίσουμε να προσαρμοζόμαστε στις υβριδικές προκλήσεις». Κατά τα άλλα, παρουσίασε την πραγματικότητα «με το κεφάλι κάτω» σε ό,τι αφορά τον βρώμικο ρόλο του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, ισχυριζόμενος προκλητικά ότι η ιμπεριαλιστική συμμαχία «βοήθησε» στη δεκαετία του 1990 «να τελειώσουν δυο πόλεμοι στη Βαλκανική» (!) σε Βοσνία - Ερζεγοβίνη και Γιουγκοσλαβία και ότι σήμερα, με τις «εταιρικές σχέσεις», τις βάσεις και τα στρατηγεία που διατηρεί στην περιοχή, το ΝΑΤΟ «συνδράμει» στις «μεταρρυθμίσεις» και στην «ανάπτυξη δυνατοτήτων» των Ενόπλων Δυνάμεών τους! Οσο για τον ισχυρισμό ότι το ΝΑΤΟ «συνεχίζει να εργάζεται» με τις χώρες της περιοχής για «αποφυγή κλιμάκωσης των εντάσεων» είναι να γελούν και οι πέτρες, αφού η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση», η επέκταση και ισχυροποίηση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή εντάσσονται στο σχεδιασμό της επιθετικής διάταξης και περικύκλωσης της Ρωσίας, σχεδιασμός που μόνο «ήρεμα νερά» δεν υπόσχεται στους λαούς για τα αμέσως επόμενα χρόνια.

***

Σε μια άλλη ενότητα της σημερινής Συνόδου, εκτός από τη Συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα με το Ιράν, που αμφισβητείται από τις ΗΠΑ, και τις εξελίξεις στη Συρία, οι ΥΠΕΞ συζητούν την κατάσταση στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, παρουσία της ύπατης εκπροσώπου της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, με ζητούμενο, σύμφωνα με τον γγ του ΝΑΤΟ, το πώς τα δυο κέντρα «θα συνεργαστούν στενότερα για την οικοδόμηση της σταθερότητας». Ανάμεσα στα μέτρα που προωθούν, με το πρόσχημα της ανάσχεσης της τρομοκρατίας προς την Ευρώπη και της εμπέδωσης «δημοκρατικών θεσμών» από τα κράτη της περιοχής, είναι η αποστολή «αρκετών εκατοντάδων εκπαιδευτών» στο Ιράκ, που «θα εκπαιδεύσουν Ιρακινούς στρατιωτικούς και θα βοηθήσουν στην κατασκευή ιρακινών στρατιωτικών σχολών, για να μπορεί η εμπειρία μας να φτάσει σε χιλιάδες άλλους και να αποτρέψει την επανεμφάνιση του ISIS». Στην πραγματικότητα, το ΝΑΤΟ προαναγγέλλει τη μονιμοποίηση της στρατιωτικής παρουσίας του στην περιοχή, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και με προκάλυμμα την εκπαίδευση ιρακινών στρατευμάτων. Οπως, επίσης, συζητά την «περαιτέρω υποστήριξη για την Ιορδανία και την Τυνησία», άλλες δυο χώρες όπου πατά το πόδι του γερά. Το κάδρο συμπληρώνει η δήλωση Στόλτενμπεργκ για «σημαντικές αυξήσεις στρατευμάτων και οικονομική υποστήριξη» στο Αφγανιστάν. Είναι φανερό ότι, για μια ακόμη φορά, η ατζέντα της ΝΑΤΟικής Συνόδου μυρίζει μπαρούτι για τους λαούς, καθώς περιέχει σχέδια και μέτρα κλιμάκωσης της έντασης με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ιδιαίτερα με τη Ρωσία. Η συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς και τα σχέδια, για λογαριασμό της αστικής τάξης και των συμφερόντων της, κάνει ορατό τον κίνδυνο εμπλοκής σε μια πιο γενικευμένη ανάφλεξη στην ευρύτερη περιοχή και καθιστά αναγκαίο το δυνάμωμα της επαγρύπνησης και της πάλης του λαού.

Με σημαία την «κοινωνική συναίνεση»

Οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, μαζί με τις ηγεσίες των ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ, Επιμελητηρίων και Συλλόγων επιστημόνων, αφού αυτοανακηρύχτηκαν «οι αντιπροσωπευτικότεροι φορείς της κοινωνίας των πολιτών», εμφανίζονται τώρα ως «μια νέα ευρεία κοινωνική συμμαχία», που σύμφωνα με τις διακηρύξεις τους, επιζητούν «μια άλλη Ελλάδα» και την «"παλινόρθωση" της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας».
Ωστόσο, οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, με όσα διαφορετικά «καπέλα» και αν εμφανιστούν, δεν μπορούν να κρύψουν ότι ήταν και παραμένουν οι βασικοί εκφραστές και στυλοβάτες της γραμμής του κεφαλαίου μέσα στο εργατικό κίνημα.
Η λεγόμενη «συμμαχία» τους είναι η συνέχεια των «κοινωνικών διαλόγων», όπου ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ συμμετείχαν με πολλούς από αυτούς που την απαρτίζουν και παζάρευαν πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων τις ανατροπές σε μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα, με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της.
Και όχι μόνο αυτό: Η «συμμαχία» αναπαράγει όλα τα αντιδραστικά επιχειρήματα, με τα οποία κυβέρνηση - εργοδοσία - κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός προσπαθούν να υπονομεύσουν τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες.
Για παράδειγμα, οι φορείς που την απαρτίζουν τάσσονται μετά βδελυγμίας κατά της «πόλωσης» και με τον πλέον επίσημο τρόπο κηρύττουν την ταξική συναίνεση και συνεργασία, που διευκολύνει το κεφάλαιο να συνθλίψει εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους και μισθωτούς επιστήμονες.
Το ίδιο είχαν κάνει ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ όταν ψηφιζόταν το νομοσχέδιο που έβαζε στο γύψο το απεργιακό δικαίωμα, καταψηφίζοντας τις προτάσεις του ΠΑΜΕ για απεργία, ενώ ανοιχτά πλέον η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συκοφαντεί τον απεργιακό αγώνα ως «ξεπερασμένη» μορφή πάλης, καλλιεργώντας μοιρολατρία, απογοήτευση και κλίμα συμβιβασμού, που διευκολύνει το κεφάλαιο και την κυβέρνηση να χτυπήσουν κι άλλο το δικαίωμα στην απεργία και να κλιμακώσουν την αντιλαϊκή - αντεργατική επίθεση.
Καθόλου τυχαία, η διακήρυξη της λεγόμενης συμμαχίας είναι βγαλμένη από τα περιφερειακά «αναπτυξιακά» συνέδρια και τις επεξεργασίες της «εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής», που διαμορφώνει η κυβέρνηση μαζί με βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλοξενοδόχους και βέβαια μαζί με τους «θεσμούς» του κουαρτέτου.
Καλούν τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μισθωτούς επιστήμονες να στοιχηθούν πίσω από τη στρατηγική που «αγωνιά» και υπηρετεί την ανάκαμψη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Σπέρνουν ταυτόχρονα αυταπάτες ότι με «εναλλακτικές» τάχα πολιτικές, με «ανθρωποκεντρική ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς» (!) που θα «στηρίζεται στο κράτος δικαίου», τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων μπορούν να συνυπάρξουν με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες.
Τις πραγματικές προθέσεις τους αποκαλύπτει η περίφημη «Κοινή Δήλωση» της πλειοψηφίας των φορέων που συμμετέχουν στη «συμμαχία», μαζί με τον ΣΕΒ και τους άλλους εργοδοτικούς φορείς, στο πλαίσιο της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ), όπου ομνύουν όλοι μαζί στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, με ευχολόγια για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αλλά και η ΕΓΣΣΕ που υπέγραψαν ΓΣΕΕ και εργοδοτικές ενώσεις, νομιμοποιώντας για μια ακόμη φορά τον άθλιο κατώτερο μισθό των 586 και 511 ευρώ μεικτά.
Η παρέμβαση που επιχειρούν αυτές οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, με πρώτα βιολιά τις ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, είναι πέρα για πέρα αντιδραστική και επικίνδυνη για τους εργαζόμενους, τους μεροκαματιάρηδες ΕΒΕ και μισθωτούς επιστήμονες. Πραγματική διέξοδος για όλους αυτούς δεν είναι η «συμμαχία» συνδικαλιστικών κορυφών, που αποθεώνει τον κοινωνικό εταιρισμό, τους στόχους της καπιταλιστικής ανάπτυξης, την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων.
Διέξοδος είναι η ανασύνταξη τους εργατικού κινήματος και το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, που αγωνίζεται για σύγχρονα δικαιώματα, ενάντια στους στόχους του κεφαλαίου και την ανάπτυξη που υπηρετεί την κερδοφορία του, σε βάρος των λαϊκών αναγκών.

Διαβατήρια

«Πιστεύω ότι το διαβατήριο για αυτό που ονομάζουμε "καθαρή έξοδο" από το πρόγραμμα, δεν είναι άλλο από την υπεραπόδοση της ελληνικής οικονομίας», είπε την Πέμπτη στις κοινές τους δηλώσεις με τον πρόεδρο της Κομισιόν ο πρωθυπουργός, διευκρινίζοντας λίγο παρακάτω ότι «αποκατάσταση της κανονικότητας σημαίνει ανάκτηση της κυριαρχίας μας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Δεν σημαίνει, όμως, σε καμία περίπτωση, ότι επανερχόμαστε στο παρελθόν». Παίρνοντας την «πάσα», ο πρόεδρος της Κομισιόν συμπλήρωσε ότι «πρέπει οπωσδήποτε να αποκατασταθεί η πρόσβαση της Ελλάδας στις χρηματοδοτήσεις μέσω των αγορών, αλλά θα πρέπει οπωσδήποτε κυρίως να υλοποιηθούν όλες οι μεταρρυθμίσεις που έχουν αποφασιστεί και να ακολουθηθούν οι οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές που έχουν αναληφθεί» και ότι «για τη νέα αυτή Ελλάδα του αύριο, θα πρέπει επίσης να αρθούν και να θεραπευτούν όλες οι παθογένειες που τόσο κόστισαν στη χώρα και την κοινωνία σας». Η μετάφραση βέβαια δεν είναι δύσκολη: Το «διαβατήριο» του κεφαλαίου για έξοδο στις αγορές και φτηνό δανεισμό γράφει πάνω ματωμένα πλεονάσματα για δεκάδες χρόνια, συνέχεια των αντιλαϊκών ανατροπών - «μεταρρυθμίσεων» στο διηνεκές, δημοσιονομικό «κορσέ» για τις λαϊκές ανάγκες και εργατικά δικαιώματα «περασμένα - ξεχασμένα». Τα «διαβατήρια» αυτά τα σφραγίζει το κεφάλαιο και ο προορισμός δεν είναι άλλος από τη θωράκιση της κερδοφορίας του, που έχει ως δεδομένο την ένταση της εκμετάλλευσης και τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα. Οσο για το λαό, πρέπει να βάλει πλώρη για άλλο προορισμό, την κοινωνία απαλλαγμένη από τους εκμεταλλευτές του, όπου κουμάντο στον πλούτο θα κάνει αυτός κι όπου οι ανάγκες του θα είναι στο επίκεντρο της ανάπτυξης.