Καταρράκτης!

Είχα αποφασίσει να μη πω λέξη για το πρόβλημα που επέβαλε απρόσμενη σιγή στο ιστολόγιο. Δυστυχώς, με αναγκάζετε να αλλάξω γνώμη, αφού τα μηνύματά σας -είτε με την μορφή σχολίων (τα οποία δεν θα δημοσιεύσω) είτε με την μορφή email (στα οποία δεν θα απαντήσω)- είναι πλέον και αναρίθμητα και καθημερινά. Κι ενώ ήδη σκεφτόμουν μια ενημερωτική ανάρτηση σαν την σημερινή, ήρθε να λειτουργήσει ως καταλύτης ο φίλος Η.Χ., ο οποίος με επισκέφθηκε στον χώρο δουλειάς μου, προκειμένου να μάθει τι συμβαίνει. Μ' αυτά και μ' αυτά, λοιπόν, με κάνατε να αισθάνομαι υποχρεωμένος να δώσω εξηγήσεις, αν και ειλικρινά δεν πιστεύω ότι θα χάσει η Βενετιά βελόνι αν κάποτε τούτο το ιστολόγιο σιγήσει οριστικά.

Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής ότι τα προβλήματα με τον Blogger φαίνεται ότι λύθηκαν, οπότε δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι με φίμωσαν τα σκοτεινά κέντρα τής δικτυακής εξουσίας. Παρεμπιπτόντως, μετά από συμβουλές κάποιων φίλων, έχω ήδη σχεδιάσει -και σχεδόν ολοκληρώσει- τον "καθρέφτη" τού ιστολογίου στο Wordpress, ώστε να υπάρχει έτοιμη ανά πάσα στιγμή μια εναλλακτική διαδρομή. Εξ άλλου, με αφορμή τα γνωστά προβλήματα λογοκρισίας, έχω δρομολογήσει το χτίσιμο του "CES.gr", ώστε να μη μπορεί κανείς να μου επιβάλλει όρους και κανόνες.

Δυστυχώς, το τωρινό πρόβλημά μου είναι πολύ πιο πεζό και η εμφάνισή του οφείλεται εξ ολοκλήρου στον πανδαμάτορα χρόνο. Όσο κι αν εδώ και πάνω από μισό αιώνα έχω συμβιβαστεί με την διψήφια μυωπία μου, ομολογώ ότι πριν λίγο καιρό ανησύχησα διαπιστώνοντας πόσο δυσκολευόμουν πλέον να διαβάσω. Πρεσβυωπία σίγουρα δεν ήταν, αφού έσκυβα ακόμη περισσότερο στο κείμενο αντί να απομακρύνομαι. Ο γιατρός με αιφνιδίασε απόλυτα με την διάγνωσή του: αρχές καταρράκτη! Από τα 58 μου,γιατρέ; Ναι, συμβαίνει συχνά σε άτομα με υψηλή μυωπία.

Ανάγκα και θεοί πείθονται, οπότε... υπομονή. Έφερα πιο κοντά την οθόνη του υπολογιστή και μεγάλωσα τις γραμματοσειρές, προκειμένου να μπορώ να δουλέψω αλλά τα αποτελέσματα ήσαν πενιχρά. Εκεί που κάποτε απαιτούνταν 2-3 ώρες για να ετοιμάσω ένα κείμενο, τώρα χρειαζόμουν τουλάχιστον ένα εξάωρο. Κι επειδή τόσος χρόνος δεν υπάρχει, τα καθημερινά κείμενα αραίωσαν σε ένα κάθε δεύτερη ή τρίτη μέρα. Και μαζί με το γράψιμο, αραίωσε και το διάβασμα, κάτι που οδηγεί αναπόδραστα σε περαιτέρω αραίωση των γραπτών. Βλέπετε, αν γράφεις χωρίς να διαβάζεις, γράφεις ανοησίες.

Δεν ξέρω πώς θα σας φαινόταν αν ένα βράδυ σηκώνατε το βλέμμα στον ουρανό και βλέπατε, αντί για ένα, τέσσερα φεγγάρια, το ένα πάνω στο άλλο, αλλά κάπου εκεί έπρεπε να πάρω μια απόφαση: ή θα το γύριζα στις αντιγραφές και στις εύκολες λύσεις ή θα ανέστελα τις δημοσιεύσεις ώσπου να λυθεί το πρόβλημα. Δεν χρειάστηκε να σκεφτώ πολύ για να επιλέξω το δεύτερο. Υπέρ αυτής της απόφασης λειτούργησε και ο εκτάκτως αυξημένος φόρτος εργασίας καθ' όλο τον μήνα που διανύουμε, ο οποίος μου απορροφούσε καθημερινά τουλάχιστον τις μισές ώρες τού εικοσιτετραώρου.

Νομίζω ότι πολυλόγησα για άλλη μια φορά αλλά τώρα αισθάνομαι καλύτερα. Και μην αναρωτιέστε γιατί καθυστέρησα τόσο να δώσω εξηγήσεις. Δεν έχω μάθει να κρεμιέμαι στα μανταλάκια...

Κάπου εδώ, οφείλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσους με βομβάρδισαν με τα μηνύματά τους τις τελευταίες εβδομάδες. Δεν ξέρω πόσο σημαντικό είναι για σας αυτό το ιστολόγιο (σας παρακαλώ, επιτρέψτε μου να μη καβαλήσω καλάμι σ' αυτή την ηλικία!) αλλά σας διαβεβαιώνω απολύτως ότι για μένα είναι σημαντικώτατο. Ειλικρινά, δεν βλέπω την στιγμή που θα επανέλθω στα καθημερινά μου κείμενα. Ως τότε, υπομονή από όλους μας. Και να θυμάστε πάντα ότι: ο καλός ο αναγνώστης στην φουρτούνα φαίνεται! 

Γιάννης Θεωνάς – Ο κατήφορος αντάμοιβε υπέροχα

Κατιούσα

Ο Γιάννης Θεωνάς είναι μία από εκείνες τις περιπτώσεις ανθρώπων που κράτησαν μεν το Κόμμα την πιο δύσκολη στιγμή, με την παγκόσμια κρίση του κομμουνιστικού κινήματος το 1991, για να αλλάξουν αναδρομικά απόφαση και στρατόπεδο, περνώντας στην αντίπερα όχθη.
Συνήθως αναφερόταν μαζί με το Μήτσο Κωστόπουλο και ως ένα είδος υπαρχηγού του. Συνεργάστηκαν και συνδέθηκαν στο συνδικαλιστικό κίνημα και το Εργατικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ, αποχώρησαν ουσιαστικά μαζί από το ΚΚΕ και ίδρυσαν την ΚΕΔΑ, για να προσεγγίσουν το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κωστόπουλος όμως ιδιώτευσε κι έμεινε μακριά από το πολιτικό προσκήνιο, αφήνοντας ερωτηματικά για τους λόγους των πολιτικών του επιλογών, σε αντίθεση με το Θεωνά που παραμένει έως σήμερα στέλεχος και βουλευτής της κυβερνώσας “Αριστεράς”.
Γεννήθηκε στη Νάξο στις 29 Οκτώβρη 1940 και αποφοίτησε από την ΑΣΟΕΕ και την Ανωτέρα Τηλεπικοινωνιακή Σχολή. Εργάσηκε στον ΟΤΕ για τριάντα χρόνια, ως το 1994 και δραστηριοποιήθηκε συνδικαλιστικά ως μέλος του ΔΣ του ΟΜΕ – ΟΤε, ενώ υπήρξε και γ.γ της ΓΣΣΕ την περίοδο 1992-1994. Από το 1987 ως το 1996 υπήρξε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και το διάστημα 1990-1994 διετέλεσε μέλος του ΠΓ. Εκλέχθηκε ευρωβουλευτής το 1994 και παρέμεινε στο αξίωμα ως το 2000.
Συγκρούστηκε με το ΚΚΕ μετά τη διαγραφή Κωστόπουλου και παραιτήθηκε από την Ευρωβουλή, ενώ πριν το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ αποχώρησε από το κόμμα ιδρύοντας με τον Κωστόπουλο και άλλα πρώην στελέχη του ΚΚΕ την ΚΕΔΑ, που συμμάχησε με το Σύριζα.
Η αποχώρησή του από το ΚΚΕ συμπίπτει με τον προσυνεδριακό διάλογο του 160υ Συνεδρίου του Κόμματος, το 2000 κι εύλογα συμπεραίνει κανείς πως συνδέεται με την απόφαση για τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ, που αφορούσε άμεσα το κομμάτι της κομματικής δουλειάς του, και τη γενικότερη τακτική-γραμμή στο εργατικό κίνημα.
Παρόλα αυτά και τα δύο κομματικά σημειώματα που αφορούν το ζήτημά του και δημοσιεύτηκαν στο Ριζοσπάστη δεν αναφέρονται στις θέσεις και τις διαφωνίες του, αλλά στην επιμονή του να τις εκθέτει δημόσια, παρά τις συστάσεις που του έγιναν, που αποτελούσε κατάφωρη παραβίαση του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κάλεσε τον σ. Γιάννη Θεωνά να πάρει μέρος στη συνεδρίαση της 31^ηςΟκτώβρη 2000, προκειμένου να συζητήσει μαζί του θέματα, που ο ίδιος είχε θέσει και αφορούν τη συμπεριφορά και στάση απέναντί του από την πλευρά της ΚΕ μετά το 15^ο Συνέδριο, επίσης στην προσυνεδριακή περίοδο. Στη συνεδρίαση αυτή, δεν έγινε συζήτηση για την ουσία των απόψεων και προβληματισμών του σ. Θεωνά,, δεδομένου ότι αυτές καθαυτές οι απόψεις είναι γνωστές, έχουν επανειλημμένα συζητηθεί στα όργανα και στα σώματα που ο ίδιος ο σύντροφος έχει πάρει μέρος, έχουν επανειλημμένα συζητηθεί και προσωπικά μαζί του. Αλλωστε, τέτοιες ή άλλες απόψεις μπορούν να ενταχθούν, και, ήδη, γίνεται, στις προσυνεδριακές διαδικασίες.

Το ΠΓ θεωρεί ότι υπάρχει πρόβλημα με τον σ. Θεωνά, όχι όσον αφορά το δικαίωμά του να διατηρεί τις απόψεις του έστω και αν οι βασικότερες έχουν κριθεί και απορριφθεί κατά το προγραμματικό 15^οΣυνέδριο του Κόμματος. Το ζήτημα είναι ότι ο σύντροφος, με δική του ευθύνη και πρωτοβουλία, έχει επιλέξει το δρόμο της αντιπαράθεσης με το Κόμμα, παραβιάζοντας σε αρκετές περιπτώσεις τις αρχές και κανόνες λειτουργίας του Κόμματος. Επιπλέον, στις δηλώσεις του, χρησιμοποίησε επιχειρήματα και «στοιχεία», που είναι ανακριβή, παραποιούν την πραγματικότητα. Αναφέρθηκε σε ζητήματα που δε συζητήθηκαν κατά τη συζήτηση στο ΠΓ. Δεν περιφρούρησε το πρόσωπό του και το κομματικό αξίωμα που κατέχει, από την προσπάθεια που γίνεται να τον «προστατεύσουν» πολιτικές δυνάμεις και παράγοντες, που ανοιχτά έχουν δηλώσει ότι διαφωνούν με την πολιτική συμμαχιών του Κόμματος. Ολοι αυτοί δεν ενδιαφέρονται να διορθώσουν το ΚΚΕ, πολύ περισσότερο να το επαναφέρουν στις αρχές της επιστημονικής θεωρίας του σοσιαλισμού, αλλά να επιβάλουν – μέσω πίεσης – τη δική τους αντίληψη για τις συμμαχίες και συνεργασίες.
Το ΠΓ εκτιμά ότι ο σ. Θεωνάς δεν μπόρεσε και δε θέλησε να εκτιμήσει την εμπιστοσύνη που η ΚΕ τού έδειξε – παρά το γεγονός ότι είχε πλήρη γνώση των διαφορετικών απόψεών του – να τον συμπεριλάβει σε εκλόγιμη θέση ευρωβουλευτή το 1999, να τον υποδείξει δύο φορές υποψήφιο βουλευτή στις εθνικές εκλογές. Μια τέτοια απόφαση και στάση της ΚΕ δεν υποδήλωνε τίποτε παραπάνω, παρά την προσπάθεια να αξιοποιούνται όλα τα στελέχη και μέλη του Κόμματος, ανάλογα με τις ικανότητες και δυνατότητες που έχουν, την προσπάθεια να αναπτύσσεται μέσα στο Κόμμα η εσωκομματική δημοκρατία, όλοι ελεύθερα να λένε τις απόψεις τους, και όλοι, επίσης, να προωθούν ενιαία τις συλλογικές αποφάσεις, και σ’ αυτήν τη βάση να κρίνονται τελικά.
Και μόνο με κριτήριο την ανάδειξη του σ. σε υπεύθυνη θέση, αποδεικνύεται ότι τα περί διώξεων και διωγμών με βάση τις απόψεις δεν ισχύουν. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για επιχείρημα που στοχεύει στη συγκάλυψη του χαρακτήρα των διαφορετικών απόψεων που έχει ο σύντροφος και οι οποίες θίγουν το χαρακτήρα και τις αρχές λειτουργίας του Κόμματος.
Ηδη, βρισκόμαστε στο μέσον της προσυνεδριακής περιόδου, χιλιάδες μέλη του Κόμματος έχουν ήδη εκφράσει τις απόψεις τους, τις παρατηρήσεις τους, την κριτική τους. Το γεγονός ότι οι θέσεις της ΚΕ υπερψηφίζονται δεν πρέπει να μας δημιουργεί επανάπαυση και πνεύμα αυτάρκειας. Αντίθετα, θεωρούμε ότι ακόμα πιο βαθιά πρέπει να κοιταχτεί η όλη δράση και λειτουργία του Κόμματος, να αναδειχτούν οι αδύνατες πλευρές, να βγουν συμπεράσματα από τις ελλείψεις, τις αδυναμίες, ή και τα λάθη που έγιναν. Το κτίσιμο του Μετώπου απαιτεί ένα ισχυρό ΚΚΕ, προ πάντων ένα ικανό ΚΚΕ να πείθει και να συσπειρώνει, να αντιπαλεύει και να αντιμάχεται τα εμπόδια που θα ορθώνονται μπροστά του, με στόχο να ματαιωθεί ή να μεταλλαχτεί η πολιτική συμμαχιών. Τελικά, οι θέσεις θα κριθούν στο ανώτερο όργανο του Κόμματος, που είναι το συνέδριο, όπως επίσης θα κριθούν τα όργανα, πριν απ’ όλα, η ΚΕ, τα μέλη της, γενικότερα η δράση των στελεχών.

Ενώ μετά την αποχώρηση του Θεωνά και το σχετικό θόρυβο που προκλήθηκε με εμφανίσεις του σε αστικά ΜΜΕ, ο Ριζοσπάστης επανήλθε σε σημείωμα στην ακριβή αλληλουχία των γεγονόταν, του για να τεθεί στην κρίση μελών και φίλων του κόμματος η στάση του πρώην ευρωβουλευτή:

Επιστολή έδωσε χτες στη δημοσιότητα ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Θεωνάς, ύστερα και από το ενημερωτικό σημείωμα του Πολιτικού Γραφείου προς τα μέλη, τους φίλους και τους οπαδούς του Κόμματος που δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» της Κυριακής 5-11-2000, όπως αναφέρει, για να καταλήξει στην επιστολή του κατά λέξη στα εξής:
«1) Από σήμερα 6/11/2000 διακόπτω την οργανωτική μου σύνδεση με το Κόμμα και αποχωρώ απ’ αυτό. Σας είχα ενημερώσει άλλωστε ότι δε θα δώσω σε κανέναν τη χαρά να με διαγράψει. 2) Δίνοντας περιθώριο ενός μηνός στη νέα Κεντρική Επιτροπή που θα εκλεγεί από το 16ο Συνέδριο, για να ρυθμίσει το θέμα της διαδοχής μου και τα πρακτικά προβλήματα που συνδέονται με αποσπάσεις και προσλήψεις συνεργατών, θα υποβάλω την παραίτησή μου από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 22/1/2001. 3) Η παραίτηση από το ΕΚ προϋποθέτει ένα μόνο όρο. Οτι η λύση της διαδοχής μου στην Ευρωβουλή θα διασφαλίζει ότι οι όποιες απολαβές και αποζημιώσεις του ευρωβουλευτή θα περιέρχονται, όπως μέχρι τώρα, στο Κόμμα».

Η αλήθεια και η σειρά των γεγονότων

Η συνεδρίαση του ΠΓ με τη συμμετοχή του Γ. Θεωνά έγινε την Τρίτη 31-10-2000. Το ενημερωτικό σημείωμα του ΠΓ προς τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος δόθηκε στη δημοσιότητα την Κυριακή 5-11-2000 μέσα από το «Ριζοσπάστη», μετά τις επιθετικές δηλώσεις του Γ. Θεωνά σε ραδιοσταθμούς, οι οποίες έγιναν την επόμενη κιόλας της συνεδρίασης του ΠΓ, δηλαδή την Τετάρτη 1-11-2000.
Πιο αναλυτικά η σειρά των γεγονότων έχει ως εξής:
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κάλεσε τον Γιάννη Θεωνά για να πάρει μέρος στη συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου την Τρίτη 31 Οκτώβρη 2000 για τα ζητήματα που ο ίδιος είχε θέσει και αφορούσαν τη στάση και συμπεριφορά απέναντί του από την πλευρά της ΚΕ. Στη συνεδρίαση συζητήθηκαν τα σχετικά ζητήματα και κυρίως η στάση του απέναντι στην εκμετάλλευση της περίπτωσής του που γίνεται από τον Τύπο σε βάρος του Κόμματος.
Την ακριβώς επομένη μέρα, Τετάρτη 1 Νοέμβρη 2000, ο Γ. Θεωνάς σπεύδει να δώσει συνέντευξη στο ραδιοσταθμό «Φλας», κάνοντας δηλώσεις, εκφράζοντας απόψεις, παραβιάζοντας για μια ακόμα φορά κάθε αρχή και λειτουργία του Κόμματος, αναφέροντας και ζητήματα που αφορούσαν τη συγκεκριμένη συνεδρίαση, χρησιμοποιώντας ανακριβή στοιχεία.
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μετά και απ’ αυτό θεώρησε υποχρέωσή του να ενημερώσει υπεύθυνα τα κομματικά μέλη, του φίλους και οπαδούς του Κόμματος και τους αναγνώστες του «Ριζοσπάστη», αφού δικαιολογημένα πλήθαιναν τα ερωτήματα των συντρόφων για τη στάση αντιπαράθεσης του Γ. Θεωνά με το Κόμμα και τους κανόνες λειτουργίας του. Το ενημερωτικό σημείωμα του ΠΓ δημοσιεύτηκε ολόκληρο στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» 5-11-2000.
Χτες, ο Γ. Θεωνάς έδωσε εκ νέου στη δημοσιότητα ανακοίνωση και επιστολή. Αποκρύβοντας την ουσία και την αλήθεια, μας ενημέρωσε ότι δίνει το πλήρες δικαίωμα στον εαυτό του να λέει αυθαίρετα τις απόψεις του δημόσια από εφημερίδες και ραδιοτηλεοπτικά μέσα, να λειτουργεί έξω από αρχές και κανόνες λειτουργίας, αμφισβητώντας ταυτόχρονα το δικαίωμα του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ να ενημερώνουν υπεύθυνα τα κομματικά μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ μέσα από την εφημερίδα του Κόμματος, να λειτουργούν δηλαδή με βάση τις συλλογικά και δημοκρατικά επεξεργασμένες αποφάσεις και καταστατικές λειτουργίες!
Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά και στάση του Γ. Θεωνά…

Η δημιουργία της ΚΕΔΑ (Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς), ακόμα κι αν αναλύσουμε απλώς το αρκτικόλεξό της, δείχνει πως κατά μία έννοια αυτό που επιδίωκαν αρχικά Θεωνάς και Κωστόπουλος ήταν μια καλύτερη επανάληψη της αποτυχημένης συνταγής του Ενιαίου Συνασπισμού της περιόδου 1988-91. Η φυσική συνέπεια αυτής της λογικής ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλαβάνου, που σύντομα θα περάσει στα χέρια του Τσίπρα, κι από εκεί στην αξιωματική αντιπολίτευση και την κυβέρνηση, με το Θεωνά να μένει γαντζωμένος στο πόστο του και να παρακολουθεί από κοντά όλες αυτές τις διακυμάνσεις-μετεξελίξεις.
Το 2015 διορίζεται διοικητής του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ αλλά παραιτείται μόλις δύο μήνες μετά, λόγω των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα. Όχι για λόγους αρχής και επειδή διαφωνούσε με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, αλλά για να κατέβει υποψήφιος στις εκλογές του Σεπτέμβρη με το ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζοντας ακόμα πιο ενεργά την πολιτική του.
Ο Γιάννης Θεωνάς είχε δηλώσει πως αποχωρεί μόνος του “για να μη δώσει σε κανέναν τη χαρά να τον διαγράψει”. Οπότε προτίμησε να διαγράψει ο ίδιος το αγωνιστικό παρελθόν του, για να συμμετάσχει στη νομή της κυβερνητικής εξουσίας της πρώτης φοράς μνημονιακής αριστεράς. Κι αυτή την κηλίδα από την πορεία του, δεν μπορεί να τη διαγράψει κανείς.

Σουάρες-ε το κλάσικο;

Βασίλης Κρίτσας

Τι ξεχώρισε από την αθλητική κίνηση μες στο Σαββατοκύριακο;
Η τεσσάρα της ΑΕΚ στον Άρη, σε γήπεδο κεκλεισμένων των θυρών. Κι η απόφαση των παλαίμαχων της ΑΕΚ να διαγράψουν τον Τσιάρτα και να του αφαιρέσουν το διαρκείας. Όχι επειδή είναι φασίστας (σιγά τώρα) αλλά γιατί γράφει στο SDNA, που πρόσκειται στον ΠΑΟΚ του Σαββίδη.
Το Σαββίδη να απευθύνει ένα κωμικό αντιφασιστικό κάλεσμα με αφορμή την 28η Οκτωβρίου. Παραλίγο να συγκινηθεί και ο Τσιάρτας, αλλά θα αργήσει να αντιδράσει με τα αντανακλαστικά που έχει.
Το πρώτο clasico χωρίς Μέσι και Ρονάλντο μετά από 11 χρόνια. Που δεν υστερούσε σε τίποτα σε σχέση με τα πρόσφατο παρελθόν, γιατί είχε Σουάρες και χατ-τρικ. Η Μπάρτσα του Βαλβέρδε κατάφερε μες σε ένα 90λεπτο να πατήσει τον αντίπαλο, να κινδυνεύσει με ισοφάριση και να τελειώσει το ματς με μια άνετη πεντάρα. Έβαλε όμως παραπάνω από όσα έπρεπε, κι ο Λοπετέγκι αποτελεί παρελθόν για τη Ρεάλ, που ψάχνει μαγικές λύσεις τύπου Ζιντάν-Ρονάλντο αλλά δεν τους βρίσκει.
Το δυστύχημα με το ιδιωτικό ελικόπτερο του ιδιοκτήτη της Λέστερ, όπου βρήκε τραγικό θάνατο με την κόρη του και τον πιλότο, ρίχνοντας μια μαύρη σκιά στο νησί και την κίνηση του διημέρου.
Οι κωμικές δηλώσεις του Μπλάτερ ότι η ΦΙΦΑ δεν είναι μαφία, ότι επί ημερών του υπήρξε πρόοδος κι ότι παλιά δεν υπήρχαν σκάνδαλα, γιατί δεν υπήρχε χρήμα στο ποδόσφαιρο. Σύμφωνοι αλλά τότε για ποια πρόοδο μιλάμε; Και επίσης, για πόσο παλιά -οι παλιές καλές εποχές είναι ένας ασπρόμαυρος μύθος τυλιγμένος στην άχλη της νοσταλγίας.

Παρακαλούμε μην καπνίζετε

Κατιούσα

Ο τοίχος μου στο φέισμπουκ κατακλύζεται από αναρτήσεις της εταιρείας “Παπαστράτος”. Αν δεν απατώμαι, η εν λόγω καπιταλιστική επιχείρηση ανήκει σε έναν πολυεθνικό όμιλο που παράγει τσιγάρα, η διαφήμιση των οποίων απαγορεύεται διεθνώς και στη χώρα μας, βεβαίως. Φυσικά οι αναρτήσεις δεν διαφημίζουν τσιγάρα της εταιρείας, αλλά αντιθέτως προβάλλουν μέχρι και διάφορες αντικαπνιστικές δράσεις της εν λόγω καπνοβιομηχανίας.
Αυτή η περίπτωση είναι ενδεικτική της καπιταλιστικής πρακτικής, αλλά και της καπιταλιστικής ιδεολογικής επεξεργασίας. Μία εταιρεία που λειτουργεί με αποκλειστικό κίνητρο και σκοπό την μεγέθυνση των κερδών της προβάλλει την ανάγκη διακοπής κατανάλωσης των προϊόντων της για το καλό των πελατών της και της ανθρωπότητας εν γένει.
Σκεφτείτε τα παρακάτω:
1. Στον καπιταλισμό, δηλαδή την οικονομία της αγοράς, είστε ελεύθεροι να καταναλώνετε ό,τι θέλετε, αλλά η δυνατότητά σας αυτή αυξομειώνεται σε σχέση με την λειτουργία των κανόνων της “ελεύθερης” αγοράς. Με άλλα λόγια η ελευθερία δεν είναι ελευθερία, αλλά ελεγχόμενη λειτουργία ενός συστήματος τους κανόνες του οποίου ο “ελεύθερος” καταναλωτής αγνοεί και εξ αυτού δεν έχει κανέναν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωσή τους. Για παράδειγμα, οι κανόνες αυτοί προσδιορίζουν την μέχρις ενός ορίου τουλάχιστον ανεργία ως ένα θεμιτό οικονομικό μέγεθος που λειτουργεί ευεργετικά για την μείωση του κόστους παραγωγής, άρα ευεργετείται ο καταναλωτής. Βέβαια, ο ευεργετηθείς ελεύθερος καταναλωτής μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε άνεργο, οπότε η καταναλωτική του ελευθερία πάει περίπατο, προκειμένου κάποιοι άλλοι άνεργοι να ευεργετηθούν αποκτώντας εργασία και δυνατότητα να καταναλώνουν ελεύθερα, ενώ αν οι “κανόνες” το απαιτούν οι μισθοί των ευεργετηθέντων, άρα και οι καταναλωτικές τους επιλογές, θα μειωθούν για να συνεχίσει το σύστημα να παράγει κέρδος και να μας ευεργετεί εν συνόλω.
2. Βασικό επιχείρημα των υπέρμαχων της ελεύθερης αγοράς είναι ότι παρά τις κρίσεις του καπιταλισμού, τις αρνητικές πτυχές του ούτως ειπείν, είναι το μοναδικό σύστημα που στηρίζεται στη λογική, σε αντίθεση με τις αριστερές “ονειροφαντασίες”. Μάλιστα, οι ταλιμπανότεροι του φιλελευθεριάτου αυτήν την λογική την ονομάζουν Κοινή Λογική. Βάσει, λοιπόν,της Κοινής Λογικής τους, ένα σύστημα που θα κατέρρεε αυτομάτως, αν στερούσες από τους πυλώνες του (τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις) το κίνητρο του κέρδους, δηλαδή του ανταγωνισμού και της κυριαρχίας επί των ηττημένων ανταγωνιστών (των άλλων καπιταλιστών) και των εκμεταλλευόμενων εργατών, είναι το μοναδικό σύστημα που υπακούει στην λογική. Πώς θα σας φαινόταν αν ένα ζώο τραυμάτιζε ή σκότωνε ένα άλλο υπακούοντας στο ένστικτο της επιβίωσης ή το γενετήσιο ένστικτο και εμείς χαρακτηρίζαμε την ενστικτώδη λειτουργία του πρότυπο λογικής και ευφυΐας;
Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι ο Παπαστράτος παράγει αντικαπνιστικές καμπάνιες, αλλά δεν θα με εξέπληττε η είδηση ότι οι δουλειές του πάνε καλύτερα από ποτέ, επειδή, προφανώς (και ολωσδιόλου ατυχώς) απέτυχε στην προσπάθειά του να μας κρατήσει μακριά από το κάπνισμα. Επέτυχε διά της αποτυχίας. Πολύ λογικό. Κοινά λογικό, συγκεκριμένα.

“Ξέρουμε πού δουλεύεις” – Απειλές και μηνύσεις από τη ΔΑΠ σε μέλη της ΚΝΕ στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Κατιούσα

Λύσσα κακιά έχει πιάσει τη ΔΑΠ – ΝΔΦΚ στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, μη μπορώντας να χωνέψει την ανάδειξη της ΠΚΣ σε πρώτη δύναμη στο Φοιτητικό Σύλλογο Ιστορικού – Αρχαιολογικού της Φιλοσοφικής σχολής του ιδρύματος. Έτσι, ενώ οι εκλογές έχουν ήδη διεξαχθεί από τον περασμένο Μάη, οι δαπίτες όχι μόνο αρνούνται να παραδώσουν, ως όφειλαν, τα υλικά του συλλόγου, όπως τη σφραγίδα και τα πρακτικά του, αλλά προχώρησαν και σε μηνύσεις εναντίον μελών του ΔΣ που ανήκουν στην ΚΝΕ, κατηγορώντας τους και για “υπερβολική αντίδραση”. Δεν έμειναν όμως εκεί οι “άριστοι” της ΔΑΠ, αλλά σε μια κίνηση που παραπέμπει σε πρακτικές του υποκόσμου, απείλησαν μέλος της ΚΝΕ που εργάζεται πως “Ξέρουμε πού δουλεύεις. Εάν θέλαμε θα ήσουν άνεργος τώρα!”. Μπορεί οι σύγχρονοι δαπίτες να αποδεικνύονται άξιοι συνεχιστές των καλύτερων παραδόσεων των Κενταύρων και των Ρέιντζερς, είναι όμως πολύ γελασμένοι αν πιστεύουν πως έτσι θα σταματήσουν όσους αγωνίζονται ενάντια στο πανεπιστήμιο -έρμαιο της αγοράς, υπέρ των δικαιωμάτων των φοιτητών για μόρφωση και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα στο πτυχίο τους. Ακολουθεί η ανακοίνωση της Τομεακής Οργάνωσης ΑΕΙ Ιωαννίνων της ΚΝΕ:

«Το τελευταίο διάστημα, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων γινόμαστε θεατές γεγονότων που μας δίνουν μια γεύση από το “όραμα” της ΝΔ και της φοιτητικής της παράταξης, της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, για την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Με αφορμή την ανάδειξη της “Πανσπουδαστικής ΚΣ” σε 1η δύναμη στο Φοιτητικό Σύλλογο Ιστορικού – Αρχαιολογικού Ιωαννίνων, ξεδιπλώνεται ένα σχέδιο της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, που στόχο έχει να χτυπήσει το δικαίωμα των φοιτητών να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους μέσα από τους Φοιτητικούς Συλλόγους, χτυπώντας όσους πρωτοστατούν στην πάλη αυτή.
Ενώ λοιπόν η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, μετά τις φοιτητικές εκλογές του Μάη, όφειλε να παραδώσει στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο και Προεδρείο του Φοιτητικού Συλλόγου τη σφραγίδα και τα πρακτικά του, όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά με το “έτσι θέλω” και με εκβιαστικό τρόπο στέρησε από το Σύλλογο τη δυνατότητα να έχει τα επίσημα υλικά του. Όμως, δεν αρκέστηκε σε αυτό, αφού μάλιστα έστειλε μηνύσεις και άσκησε “ποινική” δίωξη στα μέλη του ΔΣ που αντέδρασαν σε αυτήν την κίνηση, κατηγορώντας τους μάλιστα για “υπερβολική αντίδραση”.
Δεν είναι τυχαίο πως τα συγκεκριμένα μέλη του ΔΣ είναι μέλη της ΚΝΕ, που πρωτοστατούν στην προσπάθεια να ζωντανέψει και να αποκτήσει αγωνιστικό προσανατολισμό ο ΦΣ και το φοιτητικό κίνημα.
Το θράσος της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ όμως δεν σταμάτησε εκεί. Αφού είδε πως τα μέλη της ΚΝΕ δεν πτοούνται, συνέχισε την επίθεση, εκτοξεύοντας και άλλες απειλές σε εργαζόμενο μέλος της ΚΝΕ, λέγοντας χαρακτηριστικά: “Ξέρουμε πού δουλεύεις. Εάν θέλαμε θα ήσουν άνεργος τώρα!!!”. Η ξετσιπωσιά τους δεν έχει όρια!!!
Για άλλη μια φορά, η ΝΔ και φοιτητική της παράταξη αποδεικνύουν πως είναι ορκισμένοι εχθροί των φοιτητών, των συλλόγων τους και των δίκαιων διεκδικήσεών τους. Ας μας απαντήσουν, γιατί βάζουν εμπόδια στις δεκάδες αγωνιστικές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις των Φοιτητικών Συλλόγων για δωρεάν στέγαση, αναλώσιμα και μετακίνηση στο ΑΕΙ Ιωαννίνων, για να μην αποσπαστεί η Παιδαγωγική – Διδακτική Επάρκεια από τα πτυχία μας, για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών όλων μας;
Φαίνεται πως ξεχνούν το “δημοκρατικό” τους χαρακτήρα και αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο σε όσους πρωτοστατούν σε αυτόν τον αγώνα. Η υστερία και οι κινήσεις πανικού που τους διακατέχουν τώρα τελευταία αποδεικνύουν πως αυτό που πραγματικά τους ενοχλεί είναι η οργανωμένη και συλλογική κινητοποίηση και δράση των φοιτητών, η συσπείρωσή τους στους συλλόγους τους, η αποκάλυψη του ρόλου που έπαιζε και παίζει η νεολαία της ΝΔ στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, ως χειροκροτητής της επίθεσης που δεχόμαστε από κάθε κυβέρνηση.
Η στάση τους αυτή, άλλωστε, δεν είναι τυχαία. Αυτό αποδεικνύεται και από τις δηλώσεις του προέδρου της ΝΔ περί “κατάργησης του ασύλου”, ως “αντίδοτο” δήθεν σε υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές. Είναι προκλητικό να εμφανίζεται η ΝΔ ως το αντίπαλο δέος στην ανομία, όταν η ίδια η νεολαία της, η ΟΝΝΕΔ – ΔΑΠ – ΝΔΦΚ αριστεύει στη διαπλοκή και τη ρεμούλα, κάτι που ξέρουν μέχρι και ο τοίχοι των Πανεπιστημίων. Βέβαια, τώρα μάθαμε πως παίρνουν άριστα και στην προβοκάτσια και την τρομοκρατία, όπως φαίνεται και από το συγκεκριμένο περιστατικό.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η ΝΔ, σαν κυβέρνηση αξιοποίησε με ζήλο την κρατική καταστολή και βρήκε άξιο συνεχιστή, τον σημερινό υπουργό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που υποδέχεται τους φοιτητές και τα δίκαια αιτήματά τους με ΜΑΤ, κλούβες και το δόγμα “νόμος και τάξη”.
Φαίνεται πως το “Πανεπιστήμιο που ονειρεύεται” η ΝΔ, το “χτίζει” σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα Πανεπιστήμιο που θα είναι απέναντι από τις ανάγκες των φοιτητών για ολόπλευρη μόρφωση για όλους, για δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα, στο αντικείμενο που σπούδασαν και έχουν ειδικευτεί. Η κόντρα τους αφορά το ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΣΕΒ, κατευθύνσεις που μετατρέπουν ακόμα πιο γρήγορα τα πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις και τους φοιτητές και τις οικογένειές τους σε πελάτες δεξιοτήτων και πιστοποιητικών. Και σε αυτό το ζήτημα, η αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, αν και είναι βολική και για τους δύο, δεν αφορά τις ανησυχίες των φοιτητών.
Οι νέοι και οι νέες που σπουδάζουμε, δυναμώνουμε τους φοιτητικούς μας συλλόγους, τις δίκαιες διεκδικήσεις μας, τους αγώνες για τις σπουδές και το μέλλον που μας αξίζει.

• Κάνουμε στην άκρη όσους στέκονται εμπόδιο σε αυτό.
• Καμία απειλή – Καμία τρομοκρατία δεν μας φοβίζει.
• Να παρθούν πίσω τώρα οι μηνύσεις».

Πιο πλούσιοι από ποτέ οι δισεκατομμυριούχοι στον πλανήτη – Πρωταγωνιστές οι Κινέζοι μεγιστάνες

Κατιούσα

Το μεγαλύτερο πλούτο στην ιστορία της ανθρωπότητας συγκέντρωσαν για το 2017 οι δισεκατομμυριούχοι παγκοσμίως σύμφωνα με το “Βilionaires Insights Report” της ελβετικής τράπεζας UBS και της εταιρείας PWC. Στόχος της έρευνας ήταν να καταγραφεί ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων και το μέγεθος της περιουσίας τους. 2.158 δισεκατομμυριούχοι από 43 χώρες περιλάμβανε η έρευνα, ενώ εξετάστηκε το σύνολο της περιουσίας τους, από μετοχές, επιχειρήσεις, ακίνητα μέχρι και καλλιτεχνικές συλλογές.
Βάσει των στοιχείων που προέκυψαν, μεταξύ 2016 και 2017 η περιουσία των μεγιστάνων αυξήθηκε κατά 19%, ανερχόμενη συνολικά σε 8,9 δισεκατομμύρια δολάρια. Συγκριτικά, στο διάστημα 2012-2015, η αντίστοιχη αύξηση ανήλθε σε “μόλις” 9%. Τη μεγαλύτερη αύξηση είχαν όσοι δραστηριοποιούνται στον κλάδο των καταναλωτικών αγαθών και της λιανικής (+360 εκ δολάρια σε ένα χρόνο), των νέων τεχνολογιών (+250 εκ) και των πρώτων υλών (+180 εκ).
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι πιο δυναμικοί πρωταγωνιστές σε αυτόν τον “αγώνα δισεκατομμυρίων” αναδεικνύονται οι Κινέζοι καπιταλιστές, που στο διάστημα 2006-2017 πολλαπλασιάστηκαν από μόλις 16 δισεκατομμυριούχους σε συνολικά 373 σήμερα, εκ των οποίων το 97% είναι αυτοδημιούργητοι, πράγμα λογικό με βάση την ιστορία της κινεζικής οικονομίας. Η έρευνα διαχωρίζει τους Κινέζους δισεκατομμυριούχους σε τέσσερις γενιές, ανάλογα με το βασικό θεμέλιο της περιουσίας τους: Η πρώτη γενιά στηρίχθηκε στην παραγωγή φθηνών προϊόντων για την παγκόσμια αγορά από πολύ φθηνό εργατικό δυναμικό, η δεύτερη στο χώρο των κατασκευών, η τρίτη στο ίντερνετ και η τέταρτη στις τεχνολογίες αιχμής. Η έρευνα προσθέτει πως πλέον η Κίνα δεν είναι απλά “κλέφτης” ή αντιγραφέας δυτικών τεχνολογικών προτύπων, αλλά χώρα πρωτοπόρος σε πολλούς σχετικούς τομείς. To κινεζικό “Σίλικον Βάλεϊ” στην Shenzhen είναι η έδρα 50 σταρτ- απ επιχειρήσεων με δισεκατομμύρια κύκλους εργασιών, έναντι 65 στην Καλιφόρνια, ενώ προβλέπεται σε τρία χρόνια η Κίνα να έχει περισσότερους κατά κεφαλή δισεκατομμυριούχους απ’ό,τι οι ΗΠΑ, ανοίγοντας πια το δρόμο στο σοσιαλισμό, όπως αναγκαστικά θα παραδεχτούν πια και οι πιο δύσπιστοι.
Η Ευρώπη έρχεται τρίτη και καταϊδρωμένη πίσω από τις ΗΠΑ και την Κίνα, με τη Γερμανία πάντως, τη μεγάλη οφελημένη της κρίσης στην Ευρωζώνη, να επιβεβαιώνει την υπεροχή της αστικής της τάξης στην ήπειρο, υποδεχόμενη στους κόλπους των δισεκατομμυριούχων έξι νέα μέλη μόνο μέσα στο 2017, από 117 σε 123 σε ένα χρόνο.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, τις επόμενες δύο δεκαετίες θα κληροδοτηθούν 3,4 δις δολάρια σε μια νέα γενιά δισεκατομμυριούχων, ενώ μόνο το 2017 κληροδοτήθηκαν 189 δις σε 44 κληρονόμους. Αυτή τη στιγμή η μέση ηλικία των δισεκατομμυριούχων ανέρχεται στα 64 έτη, για το λόγο αυτό οι πρεσβύτεροι πλέον φροντίζουν να εντάσσουν τους απογόνους τους νωρίτερα στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, αναθέτοντας μάλιστα όλο και συχνότερα ηγετικά καθήκοντα σε θηλυκά μέλη των οικογενειών τους, σκορπώντας χαμόγελα σε αστές φεμινίστριες. Τα έλεγε ο ΓΑΠ πως λεφτά υπάρχουν, αλλά κάποια ζώα δεν τον πιστεύατε…
Με πληροφορίες από: jungewelt.de

Οι εκλογές βίας και νοθείας και ο όψιμος ανένδοτος του “Γέρου της Δημοκρατίας”

Κατιούσα

Το σοκ των εκλογών του 1958, όταν η ΕΔΑ είχε αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση, ήταν κάτι που ούτε η εγχώρια αστική τάξη, ούτε ο αμερικανικός παράγοντας ήταν διατεθειμένοι να αποδεχτούν. Οι προετοιμασίες για την αποτροπή μιας επανάληψης αυτής της εκλογικής επιτυχίας, οι μηχανές της αντίδρασης άρχισαν να εργάζονται ήδη από την επομένη των εκλογών κινούμενες σε δύο άξονες: την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους της Δεξιάς από τη μια και τη σύμπηξη ενός ενιαίου κομματικού φορέα στο χώρο του Κέντρου από την άλλη. Η πολυδιάσπαση των κεντρώων και φιλελεύθερων σχηματισμών τους είχε στοιχίσει στις εκλογές του 58′ κι όπως παραδεχόταν ο ηγέτης του Κόμματος Φιλελευθέρων, Σοφοκλής Βενιζέλος, στο βασιλιά Παύλο: “Εις ουδεμίαν στιγμήν προεβλέψαμεν την ΕΔΑ ως δεύτερο κόμμα και η ευθύνη βαρύνει όλους μας”.
Ο Σοφοκλής Βενιζέλος δεν ήταν πάντως το πρόσωπο που διέθετε το κατάλληλο έρεισμα για να γίνει ηγέτης του εκκολαπτόμενου κεντρώου σχήματος. Εκλεκτός της ντόπιας ολιγαρχίας και των Αμερικανών ήταν ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ωστόσο στις εκλογές του 58′ σκεφτόταν σοβαρά να προσχωρήσει στην ΕΡΕ, έχοντας εξάλλου και το προηγούμενο της εκλογικής του συνεργασίας με τον Παπάγου το 1952. Ο τότε αρχηγός της ΕΡΕ Κ. Καραμανλής του είπε πως δεν μπορούσε να τον δεχτεί, για να μην αποτρέψει το σχηματισμό μιας “Εθνικής Αντιπολίτευσης”, που θα επέτρεπε την ομαλή εναλλαγή των δύο βασικών πόλων αστικής εξουσίας.
Πέραν από τις ευλογίες του στο σχηματισμό συμπαγούς κεντρώου σχηματισμού, η κυβέρνηση Καραμανλή έπαιρνε τα μέτρα της για να περιορίσει με κάθε μέσο την επιρροή της ΕΔΑ. Βασικοί επίσημοι σχηματισμοί που ιδρύθηκαν για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου ήταν η Γενική Διεύθυνση Ειδικής Ασφάλειας και η Δευτεροβάθμια Επιτροπή Πληροφοριών, ενώ συγκροτήθηκαν και πολλοί ακόμα αντικομμουνιστικοί φορείς, επίσημοι κι ανεπίσημοι, με τους τελευταίους να συνιστούν το διαβόητο “παρακράτος”, η αυτονόμηση τμημάτων του οποίου θα οδηγήσει λίγα μόλις χρόνια αργότερα στη διάσημη “έκρηξη” του Καραμανλή μετά τη δολοφονία Λαμπράκη: “Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;”
Τις μεθοδεύσεις αυτές όχι μόνο γνώριζε αλλά και υπερακόντιζε ο Παπανδρέου που είχε εκμυστηρευθεί στον Καραμανλη πως “αν δε βοηθούν πολύ τα πράγματα, ημπορεί να μας βοηθήσουν οι χωροφύλακες”. Ενήμερη ήταν η Ένωση Κέντρου, τουλάχιστον ως ένα βαθμό, για την ύπαρξη σχεδίου επέμβαση του στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας υπέρ της ΕΡΕ, του διαβόητου σχεδίου “Περικλής”, στο οποίο συμμετείχε κι ο μετέπειτα δικτάτορας, Γ. Παπαδόπουλος. Εκείνο που αγνοούσε η ηγεσία του Κέντρου ήταν πως το σχέδιο δε θα στρεφόταν μόνο κατά της ΕΔΑ, αλλά θα άγγιζε και οπαδούς του Κέντρου. Το κλίμα τρομοκρατίας ιδίως κατά του ΠΑΜΕ (δηλ της ΕΔΑ και του Εθνικού Αγροτικού Κόμματος) οξυνόταν μέρα με τη μέρα κατά την προεκλογική περίοδο, με αποκορύφωμα τη δολοφονία δύο νεολαίων της ΕΔΑ, του Στ. Βελδεμίρη στη Θεσσαλονίκη τρεις μέρες πριν τις εκλογές και του φαντάρου Δ. Κερπινιώτη στην Αρκαδία. Σχεδόν σύσσωμη η χωροφυλακη, οι δυνάμεις των ΤΕΑ και πράκτορες της ΚΥΠ ανέλαβαν την επιχείρηση κατατρομοκράτησης οπαδών της ΕΔΑ και εν μέρει του Κέντρου, ακόμα και με νυχτερινές εφόδους σε σπίτια με την εντολή “Όποιος δεν ψηφίσει ΕΡΕ, θα πάει εξορία”.

Σκίτσο του Μποστ για τις εκλογές του 1961

Τη μέρα των εκλογών, στις 29 Οκτώβρη 1961, οι αντιπρόσωποι του ΠΑΜΕ εμποδίστηκαν στην έλευσή τους στα εκλογικά τμήματα, ενώ σε πολλά εξ αυτών έλειπαν ψηφοδέλτια του συνδυασμού. Τα φαινόμενα βίας και νοθείας που οδήγησαν στην καθιέρωση της φράσης “ψήφισαν μέχρι και τα δέντρα” ήταν ιδιαίτερα ενισχυμένα στην ύπαιθρο και ιδίως σε παραμεθόριες περιοχές, όπου τα ήδη υψηλά ποσοστά της ΕΡΕ εκτοξεύθηκαν. Υπολογίζεται ότι περίπου 400 χιλιάδες άτομα διπλοψήφισαν, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις απίθανα υψηλοί αριθμοί ψηφοφόρων δήλωναν την ίδια διεύθυνση κατοικίας. Με τον τρόπο αυτό η ΕΡΕ συγκέντρωσε το 50, 81% των ψήφων, αυξάνοντας τη δύναμή της κατά 9%, η ΕΚ ήρθε δεύτερη με 33,66% και το ΠΑΜΕ περιορίστηκε στο 14,63%.
Ο Γ. Παπανδρέου τηρώντας στάση αναμονής, περίμενε ως τις 4 Νοέμβρη για να δηλώσει πως δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα, κηρύσσοντας τον “ανένδοτο” αγώνα, όταν αντελήφθη ότι το κόμμα του είχε ζημιωθεί εξίσου με την ΕΔΑ και φοβούμενος πως η τελευταία θα μπορούσε να αξιοποιήσει τη λαϊκή οργή για το όργιο βίας και νοθείας, που ο ίδιος είχε ανεχτεί ως τότε. Στη διαμόρφωση της μυθολογίας περί “Γέρου της Δημοκρατίας”, συνέβαλε και η ίδια η στάση της ΕΔΑ, που τα επόμενα χρόνια, μολονότι επωμίστηκε τη μερίδα του λέοντος στις κινητοποιήσεις κατά της ΕΡΕ και των αποστατών μετά το 1965, επέλεξε στάση ουράς του Κέντρου, παρά το σταθερό κι ανυποχώρητο “διμέτωπο” που προάσπιζε ο φανατικός αντικομμουνιστής Παπανδρέου.
Σε ό,τι αφορά τη Δεξιά, το επίσημο αφήγημα που διαμόρφωσαν αργότερα ο ίδιος ο Καραμανλής, αλλά και ο “μετριοπαθής” Κανελλόπουλος, έκανε λόγο για “άγνοια” της επίσημης κυβέρνησης και “ανόητα σχέδια μυστικών υπηρεσιών”, “ασύδοτους κομματικούς παράγοντες” και “μέλη των Σωμάτων Ασφαλείας” που υπερέβησαν τα εσκαμμένα από καθεστωτική νοοτροπία.

Γίνεται να έχεις χάσει ενώ έχεις κερδίσει;!

        

Γίνεται να έχεις χάσει ενώ έχεις κερδίσει;! Γίνεται;! Γίνεται και παραγίνεται! Σ’ εσένα μπορεί να συμβεί ακόμα κι αυτό! Να χάσεις ενώ έχεις κερδίσει! Σ’ εσένα όλα μπορούν να συμβούν! Να χάσεις ενώ έχεις κερδίσει! Δεν έχεις καμία τύχη! Πάρ’ το απόφαση και κόψε το νήμα που σε ενώνει με αυτόν τον κόσμο! Παρ’ το απόφαση και χρησιμοποίησε το σπαθί! Χρησιμοποίησέ το γρήγορα και μην το αφήσεις να πέσει στα χέρια κανενός που θα το περάσει για εργαλείο που καθαρίζουν πατάτες! Μην το αφήσεις στα χέρια κανενός ηλίθιου που θα παραδέχεται ότι κρατάει ένα καταπληκτικό όπλο αλλά δεν θα του αρέσει το μήκος του γιατί θα το ήθελε λίγο πιο κοντό ή λίγο πιο μακρύ! Φύγε με τιμή και μην ψάχνεις να την βρεις πουθενά μανιωδώς εδώ κι εκεί! Υπάρχει αλλά δεν πρόκειται να την βρεις εσύ! Για εσένα η τιμή και η λύση βρίσκονται στο σπαθί! Τελείωνε!

Κ. Νότνολ

Φάρμακο

Ως φάρμακο «διά πάσαν νόσο» διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, με αιχμή τα ζητήματα των σκανδάλων και της διαφθοράς. Τώρα διαδίδουν ότι όλες οι παθογένειες του «παλιού πολιτικού συστήματος» θα εξαφανιστούν με τις θεσμικές αλλαγές που προωθούνται στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης, όπως η αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και άλλα. Τα ίδια λένε όμως και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στις Περιφέρειες και τους δήμους, προαναγγέλλοντας μια «κοσμογονία» από την αλλαγή άρθρων του Συντάγματος που αφορούν την Τοπική Διοίκηση και τις αρμοδιότητές της. Λένε για παράδειγμα ότι υπάρχει «αλληλοκάλυψη αρμοδιοτήτων» ανάμεσα σε κυβέρνηση, Περιφέρειες, δήμους και άλλους φορείς και ότι αυτό επιδρά ακόμα και στα αντανακλαστικά του κράτους σε περίπτωση φυσικών καταστροφών! Πάνε να δικαιολογήσουν τη διαφθορά και τη διαπλοκή, που φυτρώνουν πάνω στη σύμφυση των επιχειρηματικών ομίλων με το κράτος τους, ως παθογένεια τάχα του «παλιού» συστήματος η οποία θα βρει γιατρειά με την αναθεώρηση του Συντάγματος! Κατά τον ίδιο τρόπο προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αντιλαϊκή πολιτική, που θρέφει τα κέρδη του κεφαλαίου και συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες, αφήνοντας απροστάτευτο το λαό από τη μανία της φύσης, ή των πυρκαγιών. Κανείς από τα λαϊκά στρώματα να μην πιστέψει τις διακηρύξεις της κυβέρνησης. Ούτε να πατήσει την μπανανόφλουδα των ψεύτικων διαχωριστικών γραμμών που στήνουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με αφορμή και αυτό το θέμα.

Να μην πιάσει τόπο η κυβερνητική κοροϊδία στους συνταξιούχους

Κλίμα αναμονής και ψεύτικων προσδοκιών στους συνταξιούχους επιχειρεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση, με αφορμή και την απόφαση του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, που δικαίωσε συνταξιούχο για τις περικοπές στις συντάξεις του, μεταξύ αυτών και από την οριστική κατάργηση των δώρων (13η και 14η σύνταξη). Η τακτική αυτή δεν είναι καινούρια. Θυμίζουμε ότι την εποχή ακόμα που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, υποσχόταν την επιστροφή της 13ης σύνταξης, που δεν είδαν βέβαια ποτέ οι συνταξιούχοι. Το ίδιο κλίμα, προσμονής και αναμονής, επεδίωξε να καλλιεργήσει και πρόσφατα, με το ζήτημα της μη περικοπής των ήδη αποδιδόμενων συντάξεων, επικαλούμενη το «τέλος των μνημονίων» και της «εποπτείας».
Τώρα, για άλλη μια φορά, η κυβέρνηση παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια στις πλάτες εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων, των οποίων οι συντάξεις λεηλατήθηκαν ανελέητα απ' αυτή και τους προκατόχους τους. Ετσι, με δηλώσεις «ήξεις αφήξεις», θολώνει σκόπιμα τα νερά, με τον υφυπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης να δηλώνει και πάλι χτες πως η κυβέρνηση «θα εφαρμόσει ό,τι αποφασίσει το ΣτΕ για τα αναδρομικά», την ίδια ώρα που εδώ και ενάμιση μήνα έχει ασκήσει έφεση ενάντια στην πρωτόδικη απόφαση! Ταυτόχρονα, δίνοντας ρεσιτάλ υποκρισίας, «κάνει τα γλυκά μάτια» στους συνταξιούχους και τους υπόσχεται «δικαίωση», ανεξάρτητα από το αν προσφύγουν ή όχι στα δικαστήρια, την ίδια στιγμή που προαναγγέλλει με βεβαιότητα ότι η απόφαση του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης θα καταπέσει στο ΣτΕ και, επομένως, κανένα θέμα επιστροφών και αναπλήρωσης δεν υπάρχει! Ακόμα όμως κι αν υπάρξει, ξεκαθαρίζει ότι αυτή θα κινηθεί «στα όρια του δημοσιονομικού χώρου», που σημαίνει ότι λίγοι θα πάρουν από λίγα και μετά «ούτε γάτα, ούτε ζημιά»...

* * *

Αποκαλυπτική του εμπαιγμού που υφίστανται οι συνταξιούχοι και συνολικά ο λαός, είναι και η ίδια η προσφυγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κατά της πρωτόδικης απόφασης, όπου επαναλαμβάνονται όλα τα «επιχειρήματα» των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όταν ψήφιζαν τις περικοπές. Η κυβέρνηση τις δικαιολογεί πέρα για πέρα, επικαλούμενη και αυτή με τη σειρά της «λόγους δημοσίου συμφέροντος», που όπως χαρακτηριστικά τονίζεται στην πρόσφατη έφεση, «στην προκειμένη περίπτωση ταυτίζεται με το συμφέρον των πολιτών του...». Δηλαδή, η κυβέρνηση προκλητικά ισχυρίζεται ότι οι περικοπές στις συντάξεις έγιναν για να υπηρετηθεί το συμφέρον των συνταξιούχων, όπως και όλων των «πολιτών»! Μάλιστα, στην ίδια έφεση, δίπλα στις περικοπές των συντάξεων, απαριθμεί και τις περικοπές στους μισθούς και τις αυξήσεις στη φορολογία, οι οποίες και αυτές - σύμφωνα με το σκεπτικό της έφεσης - ήταν «προς το συμφέρον των πολιτών».
Ξεπλένει δηλαδή ότι το μνημονιακό πλαίσιο των περικοπών, το οποίο κατά τα άλλα αναθεμάτιζε ακόμα και πριν από λίγους μήνες, υποσχόμενη ότι «τα πράγματα θα αλλάξουν» όταν τελειώσουν τάχα τα μνημόνια. Η κυβέρνηση όμως έχει ρίξει γερή άγκυρα στις μνημονιακές προβλέψεις, ώστε αυτές να ισχύουν στο διηνεκές και να αναπαράγουν επ' άπειρον τα αντιλαϊκά τους αποτελέσματα. Γι' αυτό με το νόμο 4387/2016 (νόμος Κατρούγκαλου) ενσωμάτωσε όλες τις προηγούμενες μνημονιακές περικοπές, τις νομιμοποίησε και απρόσκοπτα τις εφαρμόζει για όλους τους παλιούς συνταξιούχους. Γι' αυτό με τον νέο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων καταδίκασε όλους τους νέους συνταξιούχους (μετά την 13η Μάη 2016) σε συντάξεις πτωχοκομείου, διαμορφώνοντας έναν πραγματικό μεσαίωνα για το Ασφαλιστικό για τα επόμενα 50 χρόνια. Αυτός είναι ο πυρήνας της κυβερνητικής αντιλαϊκής πολιτικής, όπως εκφράζεται και στο Ασφαλιστικό.

* * *

Γίνεται επομένως φανερό ότι ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως βέβαια και από την πολιτική των υπόλοιπων κομμάτων, που ψηφίζοντας από κοινού το 3ο μνημόνιο, όχι μόνο συμφώνησαν στις νέες περικοπές, αλλά όλοι μαζί δεσμεύτηκαν για τη μείωση της συνολικής συνταξιοδοτικής δαπάνης ως ποσοστό του ΑΕΠ, δέσμευση που καθορίζει την πολιτική όλων απέναντι στους συνταξιούχους και στα δικαιώματά τους. Ολοι συμφωνούν ότι η ασφάλιση είναι «κόστος» για την εργοδοσία και το κράτος της, που πρέπει να περικοπεί, μετατρέποντας τη σύνταξη, την Υγεία και την Πρόνοια ολοένα και περισσότερο σε ατομική ευθύνη, μέσα και από την ιδιωτικοποίηση του συστήματος.
Διέξοδο στα δίκαια αιτήματα των συνταξιούχων μπορεί να δώσει μόνο η πάλη τους ενάντια σε παλιές και νέες περικοπές, η διεκδίκηση αυξήσεων στις συντάξεις, ο αγώνας για σύνταξη - Υγεία στο ύψος των σύγχρονων αναγκών. Αλλωστε, ό,τι κι αν κέρδισαν μέχρι σήμερα, ακόμα και τη μικρότερη ανακούφιση από τις μνημονιακές περικοπές, όπως οι επιστροφές στα ποσά που παράνομα είχαν παρακρατηθεί για τον κλάδο Υγείας, το κέρδισαν με τον αγώνα τους μέσα από τα συνταξιουχικά σωματεία και τη Συντονιστική των Συνταξιουχικών Οργανώσεων. Η λύση επομένως δεν βρίσκεται στην αναμονή των δικαστικών αποφάσεων και στην ανοχή της κυβερνητικής κοροϊδίας, αλλά στην κλιμάκωση του αγώνα με προμετωπίδα το σύνθημα των Συνεργαζόμενων Συνταξιουχικών Οργανώσεων, «δεν χαρίζουμε τίποτα!».

Αντιλαϊκές προσθαφαιρέσεις

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την «επόμενη μέρα» που διαφημίζει η κυβέρνηση, και από οποιαδήποτε κυβέρνηση που - όπως η σημερινή - υπηρετεί τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.
Μόνο η δική τους πάλη, σε σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου και τις κυβερνήσεις του, μπορεί να βάλει εμπόδια, να αποσπάσει κατακτήσεις, να ανοίξει το δρόμο για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Η αλήθεια αυτή επιβεβαιώνεται ξανά τις μέρες αυτές, με τη συζήτηση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ανάμεσα σε κυβέρνηση και ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς», για το πώς και από πού θα ισοσκελιστούν οι «ζημιές» που θα έχει μια ενδεχόμενη προσωρινή αναβολή της ψηφισμένης περικοπής στις συντάξεις, με αντίστοιχες μειώσεις από τα λεγόμενα «αντίμετρα».
Ακόμα δηλαδή κι αυτά τα ψίχουλα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως το «άπαν» της υποτιθέμενης «κοινωνικής» της πολιτικής, μπαίνουν στο άθλιο παζάρι, μαζί βέβαια με το ενδεχόμενο να έρθουν πιο νωρίς άλλα προαποφασισμένα μέτρα, όπως είναι η μείωση του αφορολόγητου, με βάση την οποία θα χαρατσώνονται ακόμα και όσοι βρίσκονται στα όρια της «επίσημης» φτώχειας.
Η συζήτηση αυτή όσο και οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι η «σοδειά» των προηγούμενων αντιλαϊκών μέτρων είναι αρκετή για να καλύψει και τα δύο, πρέπει να αξιοποιηθούν για να βγάλουν συμπεράσματα οι εργαζόμενοι και ο λαός.
Οι «προσθέσεις» και οι «αφαιρέσεις» που κάνουν τα αστικά επιτελεία δεν έχουν σχέση με το πώς θα ικανοποιηθούν ακόμα και οι στοιχειώδεις ανάγκες του λαού, αλλά με τη «σούμα» που κάνει το κεφάλαιο.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι, σε κάθε εκδοχή τους, τα σενάρια που διακινούνται και περιλαμβάνουν αμέτρητους «αστερίσκους» για τα όποια μέτρα αφορούν τα εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα, προβλέπουν «στο χέρι» τα «αντίμετρα», που θωρακίζουν παραπέρα την κερδοφορία του κεφαλαίου, όπως αυτά για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και της φορολογίας των ομίλων.
Την ίδια ώρα, δίνουν μια καλή γεύση από το μέλλον που επιφυλάσσουν στο λαό η μόνιμη εποπτεία και η «δημοσιονομική πειθαρχία», που η κυβέρνηση έχει φροντίσει να διασφαλίσει υπογράφοντας το «μεταμνημονιακό μνημόνιο» με τα υπερπλεονάσματα για δεκαετίες, και τα αντιλαϊκά μέτρα που θα έρθουν να προστεθούν στους εκατοντάδες μνημονιακούς νόμους.
Στο πλαίσιο αυτό, τα όποια «αντίδωρα» θα μοιράζουν οι κυβερνήσεις, όχι μόνο δεν θα φτάνουν ούτε για «ζήτω», να καλύψουν τις απώλειες από το σύνολο της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά θα είναι και τα πρώτα υποψήφια να περικοπούν όταν δεν πιάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι. Μόνιμοι και μοναδικοί χαμένοι θα είναι οι εργαζόμενοι και ο λαός για να πιάνονται οι στόχοι της αστικής τάξης.
Κι όλα αυτά πάντα υπό την αίρεση της γενικής πορείας της καπιταλιστικής οικονομίας, κατά πόσο είναι συνολικά θωρακισμένοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, την ώρα που η πορεία προς μια νέα καπιταλιστική κρίση είναι προδιαγεγραμμένη.
Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να δεχτούν να μπουν στο παιχνίδι αυτό, να διαλέγουν κάθε φορά από ποια τσέπη θα χάσουν και να βλέπουν τις κυβερνήσεις να «παίζουν τον παπά» με τις ανάγκες τους.
Ούτε να συμβιβαστούν με την πολιτική αναδιανομής της φτώχειας, που ανάμεσα στα άλλα επιχειρεί να βάλει τους εργαζόμενους απέναντι στους συνταξιούχους, τους συνταξιούχους απέναντι σε άλλα εξαθλιωμένα εργατικά - λαϊκά στρώματα και πάει λέγοντας.
Με τον οργανωμένο αγώνα τους, με τη συμμαχία τους, να δώσουν απάντηση, βάζοντας μπροστά τις δικές τους ανάγκες. Η απεργία στις 14 Νοέμβρη να αποτελέσει την πρώτη μαζική απάντηση.