Τα πήρε ο άνεμος.

..

Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στην Αμερική είδαν τις προσδοκίες τους για μια αξιοπρεπή σύνταξη να γίνονται καπνός, όταν ο επενδυτικός όμιλος που διαχειριζόταν τα περιουσιακά στοιχεία των ασφαλιστικών τους ταμείων «βάρεσε κανόνι», εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της επίδρασης της πανδημίας. Η υπόθεση πήρε δημοσιότητα, όταν ορισμένοι από τους ασφαλισμένους προσέφυγαν δικαστικά ενάντια στον γερμανικό όμιλο «Allianz Global Investors», ο οποίος τζόγαρε τους κόπους μιας ζωής των ίδιων και των συναδέλφων τους μέσω δύο διαφορετικών επενδυτικών χαρτοφυλακίων, μέχρι αυτά να καταρρεύσουν και να χαθούν τα πάντα. Μπορεί οι ΗΠΑ να «πέφτουν» κάπως μακριά, η πραγματικότητα όμως του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, όπως διαμορφώνεται με τους νόμους της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν απέχει πολύ από το να ζήσουμε ανάλογες καταστάσεις και στη χώρα μας. Πόσο μάλλον όταν ο τζόγος και η «ατομική ευθύνη» μετατρέπονται σε «ακρογωνιαίο λίθο» της Ασφάλισης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ένταξη των επικουρικών συντάξεων στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα και την «ωρίμανση» των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων, μέσα από το σύστημα των «τριών πυλώνων».

* * *

Για να δούμε, όμως, τι ακριβώς έγινε στην Αμερική: Εργαζόμενοι στην Εκπαίδευση, στις Μεταφορές, οδηγοί φορτηγών, αστυνομικοί και πυροσβέστες από διάφορες Πολιτείες επένδυσαν μέρος των αποθεματικών, των περιουσιακών στοιχείων και των εισφορών που υπάρχουν στα Ταμεία τους σε αντισταθμιστικά κεφάλαια της «Allianz», που υπόσχονταν μεγάλες αποδόσεις, άρα και μεγαλύτερες συντάξεις στο μέλλον. Η συνολική επένδυση, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ξεπερνούσε τα 4 δισ. δολάρια. Τα λεφτά αυτά, όμως, έγιναν «αέρας κοπανιστός» (χάθηκε το 97% του αρχικού κεφαλαίου!), όταν τον περασμένο Μάρτη τα επενδυτικά κεφάλαια της «Allianz» βρέθηκαν στη δίνη της κρίσης, χάνοντας το μεγαλύτερο μέρος της αξίας τους. Για να διασώσει άλλες επενδύσεις και για να γλιτώσει μεγαλύτερες ζημιές, ο όμιλος ρευστοποίησε τα δύο χαρτοφυλάκια, όπου περιέχονταν και τα κεφάλαια από τα Ταμεία των Αμερικανών ασφαλισμένων. Το όνειρο για μια καλύτερη ζωή στα γηρατειά κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος και πλέον ξεκίνησε μια δικαστική διαμάχη με έναν επενδυτικό κολοσσό παγκόσμιας εμβέλειας, που δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για τις απώλειες των ασφαλισμένων, αντιμετωπίζοντας τα Ταμεία τους σαν «επενδυτές» που «έπαιξαν κι έχασαν».

* * *

Σύμφωνα με την «Allianz», «οι ενάγοντες είναι επαγγελματίες επενδυτές που αγόρασαν αυτά τα αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης, γνωρίζοντας ότι επιδίωξαν να προσφέρουν σημαντικές αποδόσεις και, όπως αποκαλύφθηκε πλήρως, τα εν λόγω κεφάλαια κινδυνεύουν ανάλογα με αυτές τις υψηλότερες αποδόσεις». Δηλαδή, «ήθελές τα κι έπαθές τα»! Κι όχι μόνο αυτό αλλά ο επενδυτικός όμιλος συνεχίζει να διαφημίζει την πραμάτεια του, λέγοντας ότι η διαχείριση του χαρτοφυλακίου που αφορά τα αμερικανικά ασφαλιστικά ταμεία έγινε σε όλες τις φάσεις «σύμφωνα με το σχεδιασμό» και ότι παρά το γεγονός πως «οι ζημίες που υπέστησαν τα χαρτοφυλάκια είναι βαθιά απογοητευτικές, η μέχρι σήμερα ανάλυση επιβεβαιώνει ότι αυτές οι απώλειες δεν ήταν αποτέλεσμα τυχόν αποτυχίας στην επενδυτική στρατηγική του χαρτοφυλακίου ή στις διαδικασίες διαχείρισης κινδύνων». Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να κλείσει κάθε συζήτηση γύρω από τις αξιώσεις που προβάλλουν δικαστικά οι ασφαλισμένοι. Οι νόμοι της αγοράς είναι αμείλικτοι...

* * *

Στην Αμερική, στην Ελλάδα και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο η νομοθεσία επιτρέπει εδώ και πολλά χρόνια το τζογάρισμα με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, που αντιμετωπίζονται ως επενδυτικό κεφάλαιο και πηγή κέρδους από τραπεζικούς ομίλους και χαρτοφυλάκια μεγάλων επιχειρήσεων. Η λογική αυτή διατρέχει τώρα ολόκληρο το σύστημα της Ασφάλισης, όσο προχωρά η ιδιωτικοποίησή της, με την ισχυροποίηση του κεφαλαιοποιητικού τομέα, που περιορίζει την εγγύηση του κράτους σε ένα μικρό μόνο μέρος της σύνταξης, με τη μορφή επιδόματος. Αυτή είναι άλλωστε και η πηγή του κακού για τους εργαζόμενους: Το κράτος και η εργοδοσία αποσύρονται από την ευθύνη της Ασφάλισης, οι συντάξεις γίνονται ψίχουλα και οι ασφαλισμένοι σπρώχνονται ολοένα και περισσότερο στο κεφαλαιοποιητικό - ιδιωτικό σύστημα, προκειμένου να εξασφαλίσουν με μεγάλο ρίσκο μια καλύτερη σύνταξη στα γεράματα. Παίζουν μ' αυτόν τον τρόπο τις εισφορές τους «κορόνα - γράμματα», με πολλά ζωντανά παραδείγματα απ' όλο τον κόσμο να επιβεβαιώνουν τις τραγικές συνέπειες όταν το νόμισμα «κάτσει» στη λάθος πλευρά. Την ίδια ώρα, βέβαια, μονοπωλιακοί όμιλοι με παγκόσμια δράση κάνουν χρυσές δουλειές με το κομπόδεμα εκατομμυρίων ασφαλισμένων, απογειώνοντας την κερδοφορία τους. Δεν είναι τυχαίο ότι με το νέο επικουρικό, η κυβέρνηση υπόσχεται στους μελλοντικούς διαχειριστές του ιδιωτικοποιημένου Ταμείου ένα κεφάλαιο που ξεπερνάει τα 100 δισ. σε 40 χρόνια!

* * *

Αυτές είναι, λοιπόν, οι συνέπειες ολόκληρης της αλυσίδας των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων που γίνονται και στην Ελλάδα, με κάθε επόμενη κυβέρνηση να προσθέτει και νέους κρίκους. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα: Στις μεταρρυθμίσεις και τις περικοπές των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρόσθεσε τον νόμο Κατρούγκαλου, που ενσωμάτωσε όλες τις μειώσεις και έβαλε πιο βαθιά τα θεμέλια για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης. Με αυτό το «πατρόν» ράβει τώρα η ΝΔ το επόμενο αντιασφαλιστικό κουστούμι στους εργαζόμενους και το λαό, με την ίδια όμως σταθερά: Να απαλλαγούν η εργοδοσία από το κόστος της Ασφάλισης και το κράτος από ένα «περιττό» έξοδο, όπως αντιμετωπίζεται κάθε δαπάνη που δεν είναι ανταποδοτική και δεν φέρνει κέρδος στο κεφάλαιο. Εκεί βρίσκεται και το κλειδί για τους εργαζόμενους: Στην πάλη για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, στον αγώνα για Ασφάλιση - σύνταξη - Υγεία με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες. Για να πάψει το κέρδος των λίγων να αποτελεί κριτήριο στη διαμόρφωση των όρων με τους οποίους εργάζονται και ζουν οι πολλοί.

Να καταργηθεί!

Η προχτεσινή πρώτη εφαρμογή του νόμου για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, με την απρόκλητη βία σε βάρος των αγωνιζόμενων υγειονομικών, ήρθε να επιβεβαιώσει τον χαρακτήρα και την αποστολή αυτού του τερατουργήματος.

Αυτοί που έφαγαν τα γκλομπ στο κεφάλι και τα χημικά, αυτοί που απωθήθηκαν με ξύλο και βρισιές από τα ΜΑΤ, δεν ήταν τίποτα «περιθωριακές μειοψηφίες», όπως έλεγε η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την ψήφιση του νόμου, αλλά γιατροί και νοσηλευτές, που δίνουν σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες τη μάχη για την υγεία του λαού.

Και ποιο ήταν το έγκλημά τους; Το γεγονός ότι κινητοποιήθηκαν για να απαιτήσουν προσλήψεις και μονιμοποίηση του αναγκαίου προσωπικού στο δημόσιο σύστημα της Υγείας, μόνιμη και σταθερή δουλειά, νέες ΜΕΘ, ατομικά μέσα προστασίας και σχέδιο επίταξης του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, για να προστατευτεί ο λαός από την πανδημία.

Αποδείχτηκε επομένως στην πράξη ότι στο στόχαστρο του νόμου μπαίνουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα, η αγωνιστική διεκδίκηση, η οργάνωση και δράση που έχει στο επίκεντρο τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού, όπως επεσήμαναν από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Γίνεται καθαρό ότι και ο συγκεκριμένος νόμος είναι μέρος ενός κατασταλτικού πλέγματος, που ενισχύεται ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, για να αντιμετωπιστεί ο «εχθρός λαός». Νόμοι που εξ ορισμού βάζουν επιπλέον εμπόδια στη λαϊκή κινητοποίηση, στην απεργία και τη διαδήλωση, στη λειτουργία των σωματείων και των μαζικών φορέων.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο νόμος αυτός περιείχε και διατάξεις για την αντιμετώπιση του «ριζοσπαστισμού», θολώνοντας σκόπιμα και διευρύνοντας κατά πολύ το πεδίο εφαρμογής του. Στρώνεται και με αυτόν τον τρόπο το έδαφος για την ποινικοποίηση αγώνων, ακόμα και των ιδεών που αμφισβητούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και παλεύουν να τον ανατρέψουν.

Πρόκειται για ένα κορδόνι, στο οποίο κάθε κυβέρνηση προσθέτει τους δικούς της κόμπους, για να κρατήσουν δεμένους τους εργαζόμενους. Είναι μέτρα που κουμπώνουν με το θεσμικό πλαίσιο που περιορίζει το απεργιακό δικαίωμα, το οποίο έχει την υπογραφή και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που παριστάνει τώρα τον θεματοφύλακα των «δημοκρατικών δικαιωμάτων».

Ολοι θυμούνται το κράτος και τα ΣΥΡΙΖΑίικα ΜΑΤ να πνίγουν στα χημικά τους συνταξιούχους έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, να σπάνε στο ξύλο και να σέρνουν σε δίκη φοιτητές που διαδήλωναν ενάντια στις αμερικανοΝΑΤΟικές επεμβάσεις, να επιτίθενται σε πορείες εκπαιδευτικών, που γυρνούσαν σπίτι με ανοιγμένα κεφάλια μετά από διαδηλώσεις κ.ο.κ.

Σήμερα, εν μέσω πανδημίας και νέας οικονομικής κρίσης, το νομικό οπλοστάσιο για την ένταση της καταστολής ενισχύεται, κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Η αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων, η επίθεση στο εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων πάει μαζί με τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία, την προσπάθεια να μπουν στον γύψο οι εργατικοί αγώνες, να «προληφθεί» η λαϊκή δυσαρέσκεια και κυρίως να μη βρει ανατρεπτική διέξοδο.

Γιατί, για τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου υπέρτατος «νόμος» είναι η εξυπηρέτηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, δηλαδή των συμφερόντων της μειοψηφίας σε βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.

Αυτός ο «νόμος» είναι που φέρνει την ένταση της εκμετάλλευσης, το ξεζούμισμα των εργαζομένων, τη διαρκή υποβάθμιση της Υγείας, της Πρόνοιας, της προστασίας του λαού. Αυτός είναι ο σιδερένιος «νόμος» που εφαρμόζουν μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς κυβερνήσεις και εργοδοσία, αξιοποιώντας είτε το μαστίγιο είτε το καρότο.

Η απάντηση θα δοθεί με την οργανωμένη απειθαρχία του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Με ένταση της πάλης μέσα από τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς, με την πιο πλατιά συστράτευση εργατόκοσμου με το ΚΚΕ, με συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στον πραγματικό εχθρό: Τα μονοπώλια και την εξουσία τους, το κράτος που με κάθε ευκαιρία δείχνει την εχθρότητά του απέναντι στο λαό για να θωρακίζει τα συμφέροντα της εργοδοσίας.

Μόνο έτσι ο λαός μπορεί να «βάλει στον πάγο» τους κατάπτυστους νόμους, μέχρι να στείλει στον αγύριστο τους ίδιους τους εμπνευστές τους: Το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τις ενώσεις τους.