Ο Γράμμος κι αν έπεσε οι κόκκινοι έρχονται

       

Καθώς τις τελευταίες ημέρες οι απολογητές του καπιταλισμού πήραν θέση μάχης απέναντι στους κομμουνιστές, άλλοι εκφράζοντας τον δοσιλογισμό και άλλοι εκφράζοντας τον ευρωκομμουνισμό, τον οπορτουνισμό, μ’ έπιασε μια άγρια χαρά! Τα μαντρόσκυλα του καπιταλισμού αλυχτάνε από τον φόβο τους και δείχνουν τα δόντια τους! Οι κόκκινοι έρχονται! Κι ότι δεν μπορούσες να καταλάβεις το φώναξαν οι Καϊλήδες και οι Κοντονήδες, οι μεν παρασταίνοντας τους κομμουνιστές ως φασίστες ίδιας κατηγορίας με τους ναζιστές και οι δε παρουσιάζοντάς τους κομμουνιστές ως φασίστες άλλης κατηγορίας από τους ναζιστές! Φασίστες και οπορτουνιστές είπαν τους κομμουνιστές φασίστες αλλά με διαφορετικό τρόπο! Άγρια χαρά! Οι κόκκινοι έρχονται και τα μαντρόσκυλα του συστήματος παίρνουν θέση για να αντιμετωπίσουν το κόκκινο ποτάμι!

Και καθώς οι απολογητές του καπιταλισμού ξέρασαν απίστευτη χολή και καθώς έχυσαν απίστευτο δηλητήριο εναντίον του κόμματος του Λένιν, του Στάλιν, του Μπελογιάννη, του Άρη, του Ρίτσου, του Βάρναλη με έπιασε ανατριχίλα! Ποιοι τόλμησαν να σταθούν μπροστά στον άνθρωπο που άλλαξε την ροή της ιστορίας, ποιοι τόλμησαν να κατηγορήσουν τον άνθρωπο που τσάκισε τον ναζισμό, ποιοι τόλμησαν να κοιτάξουν στα μάτια τον άνθρωπο με το γαρύφαλλο, ποιοι τόλμησαν να κατηγορήσουν τον Θεό του πολέμου, ποιοι τόλμησαν να πιάσουν στο στόμα τους τον ποιητή της Ρωμιοσύνης, ποιοι τόλμησαν να επιτεθούν στον μπαρμπα Κώστα!

Και καθώς όλα αυτά τα τραγικά μαμούνια, τα οποία ετοιμάζεται να τα σαρώσει βαριά του εργάτη η σκούπα, σήκωσαν το σκουλικοκέφαλό τους και επιτέθηκαν στους ταμένους της λευτεριάς που πάνω στης πέτρας της σιωπής τα νύχια τους ακονίζουν μονάχοι κι αβοήθητοι, θυμήθηκα τον άλλον ποιητή κι εκείνες τις κουβέντες που χαράχτηκαν βαθιά στο μυαλό μου από παιδί! Καθώς οι απολογητές του καπιταλισμού έβγαλαν τις φιδίσιες γλώσσες τους και προσπάθησαν να δαγκώσουν τους κομμουνιστές είδα ξανά τους κομμουνιστές να στέκονται στα μαρμαρένια αλώνια, σε πάλεμα ανώτερο από εκείνο το πάλεμα του Διγενή με τον χάρο, είδα να σηκώνεται ξανά όλη η γης μαζί με τους αποθαμένους και με τον ίδιο θάνατο να πατάει το θάνατό της, είδα ξανά απάνω στα βουνά απάνω στις κορφές τους να φωτάει μεμιάς ανάσταση και να ξεσπάει αχός μεγάλος, είδα ξανά την Ελλάδα να σέρνει τον χορό ψηλά με τους αντάρτες, χορό με χιλιάδες δίπλες και χιλιάδες τραπέζια και είδα εν μέσω σκιάς θανάτου τους νεκρούς στα ξάγναντα πρωτοπανηγυριώτες!

Οι κόκκινοι έρχονται! Θα νικήσουμε!

Πέτρος Τατ.

Oι εκδόσεις Πελασγός και ο δωσίλογος Σούρλας

Το καλοκαίρι δυστυχώς τελείωσε και ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε και με μερικά ζητήματα ιστορίας και επιχειρήσεων επανασυγγραφής της. Χωρίς να έχουμε αποφασίσει ακόμα αν ο κ. Γιαννακέας Ιωάννης και οι εκδόσεις Πελασγός ρέπουν προς τον φασισμό ή απλώς δεν ξέρουν να αντιμετωπίζουν τα ιστορικά ντοκουμέντα, θα εξετάσουμε το νέο τους βιβλίο με τίτλο: "Γρηγόρης Σούρλας - Ο καπετάνιος της Θεσσαλίας". 

Το βιβλίο αυτό ούτε λίγο ούτε πολύ επιχειρεί να ωραιοποιήσει τον σφαγέα της Θεσσαλίας και δολοφόνο του Κώστα Βιδάλη, αποδίδοντάς του "πατριωτικά" αισθήματα και επιθυμία να μην δει την πατρίδα του "υπό τον κομμουνιστικόν ζυγόν". Ο άνθρωπος, του οποίου σήμερα το όνομα αποτελεί χαρακτηρισμό κακής συμπεριφοράς στη Θεσσαλία (Σούρλης = κακός, ιδιότροπος, άγριος), απέχει φυσικά φεγγαροβήματα από αυτό που το συγκεκριμένο βιβλίο επιθυμεί να παρουσιάσει. 

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά έγγραφα του κράτους σχετικά με τον Γρηγόρη Σούρλα. Το παρακάτω παραπεμπτικό του Ειδικού Δικαστηρίου Δωσιλόγων παραπέμπει σε δίκη τον Γρηγόρη Σούρλα για τη δράση του στην δωσιλογική ΕΑΣΑΔ. Το έγγραφο, που χρονολογείται το 1947 και του οποίου η εγκυρότητα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, εμφανίστηκε από το blog fantomarimbaud .

Πρόκειται για ένα έγγραφο που αποδεικνύει την παραπομπή του Γρηγόρη Σούρλα, όχι από τους κομμουνιστές, αλλά από το επίσημο κράτος, σε δίκη για εγκλήματα που τον βάραιναν κατά την Κατοχή και άρα έχουν να κάνουν με την συνεργασία του με τον κατακτητή. Το επιχείρημα λοιπόν του "πατριωτισμού" πάει περίπατο...

Σε δεύτερη φάση ας δούμε ποιος είναι ο Γρηγόρης Σούρλας, ως εμπνεόμενος από "αντικομμουνιστικό μίσος", κατά πόσο δηλαδή η τρομοκρατική του δράση υποκινήθηκε από τέτοια αισθήματα. Θα πείτε: Είσαστε στο μυαλό του Γρηγόρη Σούρλα; Σαφώς όχι και ούτε θα θέλαμε να πλησιάσουμε ένα τόσο σκοτεινό μέρος, όμως θα δείξουμε ότι η δράση του από το 1945 και μετά υποκινούνταν κυρίως από το προσωπικό όφελος.

Η οργάνωση του ΕΑΜ στο Βόλο παραθέτει ένα ιδιαίτερα διαφωτιστικό ντοκουμέντο, που με κόπο έφερε στο φως ο Θανάσης Βογιατζής. Το ντοκουμέντο προέρχεται από την έκδοση του ΕΑΜ με τίτλο: "Φόνοι- ομαδικές απαγωγές- συλλήψεις- βασανιστήρια" και εκδόθηκε στο Βόλο το 1945 από τις εκδόσεις Λαϊκή Διαφώτιση. Παραθέτουμε μέρη του:

"ΦΟΝΟΙ- ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΑΠΑΓΩΓΕΣ- ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ-ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ

... Ο Σούρλας! Κατάντησε πια στην περιφέρειά μας η έννοια του κράτους να 'ναι ταυτόσημη με αυτό το φοβερό όνομα. Στο τρίγωνο Αλμυρού- Βελεστίνου- Φαρσάλων, αλλά και μέσα στην πόλη του Βόλου και στο Πήλιο κι ακόμα ως έξω απ' τη Λάρισα και τη Λαμία το όνομά του εμπνέει φρίκη και δέος. Ο Σούρλας ληστεύει, ο Σούρλας απάγει ειρηνικούς πολίτες, βιάζει γυναίκες, σκοτώνει, δολοφονεί. Κάτω από τη μύτη των αρχών. Κάτι χειρότερο: με την ανοχή των αρχών. Κάτι τρισχειρότερο: με την ενίσχυση των αρχών! 

Μα ας δούμε ποιος είναι αυτός ο φοβερός και τρομερός πολεμόχαρος της αντίδρασης, που η διαβόητη "Δευτέρα Απελευθέρωση" δεν δίστασε να του αναθέσει την "εμπέδωση της τάξεως" στην ύπαιθρο, αυτός ο απαίσιος βραχνάς χιλιάδων ειρηνικών ανθρώπων που αποτελεί σήμερα το υπερκράτος σε μια τεράστια περιφέρεια των δύο νομών Μαγνησίας και Λάρισας.

Η ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΣ

Ο Γρηγόρης Σούρλας κατάγεται απ' την περιφέρεια Φαρσάλων. Νέος ακόμα έδειξε το αναμφισβήτητο ληστρικό του ταλέντο και αναδείχτηκε σε ένα λαμπρό αλογοσύρτη. Στο ίδιο τρίγωνο που είναι τώρα το κέντρο της "εθνικιστικής" του δράσης, ρήμαζε κυριολεκτικά τους αγρότες. Δεν άφησε άλογο για άλογο. Το ποινικό του μητρώο το στολίζουν κάμποσες καταδίκες "επί ζωοκλωπή" και "ληστεία". Γρήγορα ο ... λαμπρός αυτός νέος σχηματίζει ληστοσυμμορία, που έγινε φόβος και τ΄ρομος των ίδιων ανθρώπων που βασανίζει, ληστεύει και σκοτώνει σήμερα. 

Μα κάποτε ο Σούρλας απόκαμε. Κι αποφάσισε να ζήσει σαν ειρηνικός άνθρωπος. Κι ο δρόμος ήταν εύκολος. Τον είχαν ανοίξει οι ελληνικοί νόμοι. Σκοτώνει λοιπόν το σύντροφό του- δεν έχουμε υπόψη μας ακριβώς το όνομά του- και παίρνει αμνηστία. Έτσι γυρνάει καλός και διαλεγμένος στο χωριό του. Πέρασαν χρόνια... κι ο Γρηγόρης Σούρλας τα καταφέρνει να ζει ειρηνικά στην περιφέρειά του. Έλειπε φυσικά, πότε πότε κανένα άλογο, μα ο παλιός πεπειραμένος αλογοσύρτης και ληστής έκανε έτσι τη δουλειά του, ώστε ούτε γάτα ούτε ζημιά. 

Ήρθεν η Κατοχή. Και σε λίγο το πρώτο αντάρτικο κάνει την εμφάνισή του. Οι πρώτες ειδήσεις για τη δράση των ανταρτών φουσκωμένες απ' την λαϊκή φαντασία, φτάνουν στο χωριό του Σούρλα. Και ο παλιός λήσταρχος ονειρεύεται νέες δόξες και τρόπαια. Μα για τον Γρηγόρη Σούρλα εθνικός αγώνας και πλιάτσικο και ληστεία είναι αξεχώριστα. Και μια άλλη ωραία πρωία αφοπλίζεται κανονικότατα από τον ΕΛΑΣ. και παίρνει τα παπούτσια στο χέρι. Μα σε λίγο εμφανίζεται ο ΕΔΕΣ στην περιφέρεια Φαρσάλων! Ο Γρηγόρης δεν δίστασε. Ανέλαβε λοιπόν ο υπαρχηγείο Φαρσάλων. Την εποχή εκείνη- είναι Σεπτέμβρης του 1943- ο ΕΛΑΣ συνεργάζεται με τον ΕΔΕΣ. Δύο μήνες πριν έχει υπογραφεί το σύμφωνο με τον ΕΔΕΣ και το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Και δε χρειάζεται ίσως να πούμε πόσο πιστά ο παλιός ληστής κράτησε τη συμφωνία αυτή. Τα επεισόδια είναι καθημερινά. Ας αναφέρουμε μονάχα ένα: Την εποχή της ιταλικής συνθηκολόγησης στήνει καρτέρι στο δρόμο που περνούσαν οι φάλαγγες των παραδοθέντων στον ΕΛΑΣ Ιταλών της φρουράς Αλμυρού και κάνει σωστή μάχη με το σκοπό να αποσπάσει Ιταλούς στρατιώτες και να εμφανίσει έτσι μια "εκ του ασφαλούς" επιτυχία του καπετανάτου του. Φυσικά το σχέδιο αποτυγχάνει κι ύστερα από αλλεπάλληλες καταγγελίες των αυθαιρεσιών του και τη γενική κατακραυγή αναγκάζεται ο ίδιος ο Ζέρβας να τον αποκηρύξει. Όμως το καπετανάτο με κεντρικό "πολιτικό καθοδηγητή" τον λεγεωνάριο Αδαμόπουλο απ' τα Φάρσαλα εννοεί να συνεχίσει τη δράση του. Ληστεύουν και γλεντούν τα παλικάρια με όλες τις πόρνες-φιλενάδες των Ιταλών, που μάζεψαν κοντά τους. 

Ο ΕΛΑΣ όμως σταμάτησε αυτή την ένδοξη δράση του "Υπαρχηγείου Φαρσάλων" πριν καλά καλά αρχίσει. Ο Σούρλας κατορθώνει με 3-4 πρωτοπαλίκαρά του να διαφύγει. Κρύβεται από άλλους ομοίους του και ζει σε βάρος των βοσκών που δεν αποφασίζουν να τον καταδώσουν γιατί τρέμουν την εκδίκηση του παλαιού λήσταρχου. Παράλληλα, έρχεται σε επαφή με τον ΕΑΣΑΔ και τους Γερμανούς και αγωνίζεται να αποσπάσει από τους Γερμανούς όπλα για να ανασυγκροτήσει τη συμμορία του, πράγμα που όμως δεν κατάφερε. Έστρεψε τότε την προσοχή του προς την κυβέρνηση του αρχιπροδότη Ράλλη ζητώντας 800 όπλα να εξοπλίσει τις συμμορίες του. Δεν πρόλαβε όμως να τα πάρει γιατί στο μεταξύ ο ΕΛΑΣ δίνοντας παλικαρίσια μέσα στο θεσσαλικό κάμπο τη Μάχη της Σοδειάς ξεκαθάρισε τις συμορίες του ΕΑΣΑΔ. Ο Σούρλας κρύβεται λοιπόν και καραδοκεί. Περιμένει τη μέρα, που θα εγκαταλείψει ο ΕΛΑΣ την περιφέρεια για να αρχίσει ξανά την ένδοξη δράση του...

Ο "ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ" ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΕΙ ΤΟ ΚΑΠΕΤΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

Στις μέρες που μεσολάβησαν μετά την υπογραφή της ανακωχής ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και το Σκόμπυ και πριν ακόμα γίνει η συνάντηση και η συμφωνία της Βάρκιζας, η συμμορία του Σούρλα έκανε την εμφάνισή της σε κάμποσα χωριά του Αλμυρού, των Φαρσάλων και του Βελεστίνου. Εμφανιζόταν σαν νόμιμο "εθνικιστικό" τμήμα που δρα κάτω από τις εντολές της κυβέρνησης και των Άγγλων, έπιανε και βασάνιζε δημοκρατικούς πολίτες, έδινε διαταγή να βγάλουν οι γυναίκες τα κόκκινα φουστάνια, να σβηστούν τα εθνικοαπελευθερωτικά συνθήματα απ' τους τοίχους και να πάψουν τα χωνιά. 

Στις 2/2/45 η συμμορία μπήκε στο χωριό Φυλάκη (Κιτίκι) του Αλμυρού και συνέλαβε και έδειρε τους Θ. Ράφτη, Ζήση Ράφτη και Γιώργο Χρυσόστομο, πρόεδρο της κοινότητας. Τρομοκράτησε γενικά όλο το χωριό.

Στις 4/2/45 μπήκε στο Καρανταλί Αλμυρού. Μάζεψε τους κατοίκους και τους απείλησε πως "αν δεν ξεγραφτούν από το ΕΑΜ θα 'χουν να κάνουν με το Σούρλα". Την ίδια μέρα πήγε στο Ακέτσι που βρίσκεται καταμεσής του δρόμου Βόλου-Αλμυρού και έκαναν τα ίδια.

Στην ίδια περίοδο και στο δρόμο Φαρσάλων- Αλμυρού κατακράτησε φορτίο από 2.100 οκάδες ζάχαρη, 400 οκάδες καφέ, 160 οκάδες ρύζι, 11 οκάδες τσάι και 1.900 κουτιά σπίρτα που προοριζόταν απ' τη Διοικητική Επιτροπή Θεσσαλίας για τον πληθυσμό του Αλμυρού. Η συμμορία είναι ακόμα ολιγάριθμη. Βασικός πυρήνας είναι οι Γρηγόρης και Χρήστος Σούρλας, Παναγιώτης Μπέης, Περικλής Γκεζερίδης, Ε. Μπίσδας και οι αδελφοί Παπαπούλιου, όλοι μέλη και στελέχη του ΕΔΕΣ, των ΕΑΣΑΔ και της Λεγεώνας των Βλάχων. 

ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΑΡΚΙΖΑ

Στις 12 Φλεβάρη υπογράφηκε η συμφωνία της Βάρκιζας, που καθόρισε τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ και την αυστηρή τιμωρία κάθε οπλοφορούντα πέρα από μια ορισμένη προθεσμία.

Η συμφωνία της Βάρκιζας που χαιρετίστηκε από τον ελληνικό λαό ως μια μετάβαση στην ομαλή πολιτική ζωή, αποτελεί ουσιαστικά και την αφετηρία για την ένταση της δράσης της συμμοριάς του Σούρλα κι όλων των ενόπλων "εθνικοφρόνων" δωσιλόγων καθαρμάτων. ΕΑΣΑΔίτες, Τριεψιλίτες, λεγεωνάριοι κοινοί εγκληματίες και δολοφόνοι πυκνώνουν τις γραμμές της συμμορίας.

Καθημερινές επιδρομές στα χωριά, συχνότατα μπλόκα, συλλήψεις, ξυλοδαρμοί και απαγωγές δημοκρατικών πολιτών. Φράσσει το δρόμο τους ΕΛΑΣίτες που γύρναγαν αφοπλισμένοι για τα σπίτια τους. Τους κακοποιεί, τους διαπομπεύει και τους ληστεύει. Στα Φάρσαλα μπροστά στα μάτια των Άγγλων συνέλαβαν και εξετέλεσαν λίγο πιο πέρα δύο ΕΛΑΣίτες. 

(...)

Δεν πέρασε μέρα σε όλο αυτό το διάστημα που να μην σημειώθηκαν συλλήψεις, ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια, απαγωγές και φόνοι ειρηνικών πολιτών. Κάθε μέρα γίνεται θρασύτερος ο Σούρλας. Θα γεμίζαμε σελίδες ολάκερες αν αποφασίζαμε να αναφέρουμε απλώς τα ονόματα των πολιτών που δάρθηκαν και βασανίστηκαν και των γυναικών που κουρεύτηκαν και βιάστηκαν. Μπαινοβγαίνει στον Αλμυρό, στα Φάρσαλα και στη Λαμία ανενόχλητος. Με μόνιμο μπλόκο, που έχει στημένο στο Φτελιό του Αλμυρού κατάσχει συστηματικά τον αριστερό τύπο της Αθήνας, που προορίζεται για τη Θεσσαλία. Δεκάδες πολιτών βρίσκονται αιχμάλωτοι στα ληστρικά του κρησφύγετα και άλλων αγνοείται η ολότελα η τύχη. 

Προκειμένου να μην καταντούμε κουραστικοί με τα στοιχεία των εγκλημάτων του Σούρλα ας αναφέρουμε μερικά από αυτά όπως τα δίνει το έγγραφο:

Από τα μέχρι στιγμής στοιχεία που είναι γνωστά, εκτελέστηκαν από το Σούρλα, εκτός από τους 2 ΕΛΑΣίτες που αναφέραμε, 2 ΕΠΟΝίτισες στην περιοχή Φαρσάλων, ο Γ. Κολοκυθάς 65 ετών και ο Άγγελος Κολοκυθάς 45 ετών από το Αϊβαλί Φαρσάλων, ο ΕΠΟΝίτης Κιτούδης και ο Χ. Ντινούδης από το Σαρασλάρ της Λάρισας και ο Βασίλης Κυριτσόπουλος από το Κιοπεκλί. 

Δύο από τους 6 πατριώτες που πιάστηκαν στο Σαρατζί στις 18-2-45, οι Αγγελής Ματζαβίνος και Δημήτρης Μακρής πέθαναν ύστερα από αγριότατο ξυλοδαρμό που τους έφερε ακατάσχετη αιμόπτυση.

(...)

Την ώρα που τα χειρόγραφα της μπροσούρας αυτής βρίσκονται στο τυπογραφείο μαθαίνουμε την ομαδική απαγωγή 120 πολιτών, ανδρών, γυναικών και παιδιών της Αργαλαστής από συμμορία υπό το γνωστότατο εγκληματία Καλαμπαλίκη της ΕΑΣΑΔ, που αποτελεί τμήμα του Σούρλα και έγινε πραγματικός εφιάλτης του Πηλίου τις τελευταίες μέρες. 

Πάμε να δούμε όμως εάν ο Γρηγόρης Σούρλας έκανε τα όσα περιγράφονται παραπάνω από εθνικιστικό αίσθημα ή για την τσέπη του:

Μας λέει η Μαρία Χατζή, αγρότισσα εκείνη την εποχή στην Ευξεινούπολη Αλμυρού:

"Στο δρόμο Βόλου- Αλμυρού, οι Σούρληδες είχαν τακτικό μπλόκο. Έκοβαν το δρόμο και έψαχναν τα κάρα και τα φορτηγά δήθεν για κομμουνιστές κρυμμένους ή όπλα. Στην πραγματικότητα πληρώναμε τότε το τεφαρίκι του Σούρλα. Παίρνανε ότι θέλανε. Κρέατα, φρούτα, καπνά, στάρια, ζώα, αλλά και πάνω από τους ανθρώπους ότι τους γυάλιζε στο μάτι, ρολόγια, λεφτά. Ο μακαρίτης ο νουνός μου που έρχονταν στα χωράφια έλεγε "Κρύφτε λεφτά και βέρες. Έρχεται ο Σούρλας." Τα ίδια κάνανε και στα τρένα." 

Μια άλλη προσοδοφόρα "μπίζνα" του Σούρλα ήταν και η εμπλοκή του με το θρησκευτικό αίσθημα των πολιτών. Η σπανιότατη μαρτυρία της Γλυκερίας Σακελίων στο βιβλίο της "Μια ζωή σαν τόσες άλλες" αναφέρει: 

"Όταν οι Σούρληδες και οι Μπίζντηδες έσφαζαν τον κοσμάκη παρουσιάστηκε λέει η Παναγία ψηλά στους ουρανούς σ' ένα χωριουδάκι πάνω απ' την Ευξεινούπολη και μιλούσε με μια γυναίκα. Η Παναγία πάνω κι η γυναικούλα από κάτω. Κουβέντιαζαν. Κι οι Σούρληδες που στάζαν τα νύχια τους αίμα, καλούσαν τα πλήθη να δουν το θάμα. Πήραν τους δρόμους οι γυναικούλες να πάνε να δουν από κοντά. Κι έβλεπαν εκεί μια παντρεμένη με άντρα και δυο παιδιά που την έλεγαν Άννα ή Μαρία - δεν θυμούμαι καλά- να στέκει σαν αγνή κι αναμάρτητη και να λέει άρες μάρες κουκουνάρες. Γονατιστή η αμόλυντη σήκωνε τα μάτια και τα χέρια στους ουρανούς κι άνοιγε κουβεντολόι με την Παναγίτσα, που την έβλεπε αυτή μόνο και κανένας άλλος. Τώρα τι έλεγε και πως τα έλεγε δεν έχει σημασία. Η Παναγία ήξερε απ' όλες τις γλώσσες. Αλλοιά μόνο στον κοσμάκη που θόλωνε το μάτι του και δεν έβλεπε δίπλα του τους ματωμένους φονιάδες."

Αν όμως οι μαρτυρίες και τα έγγραφα για την καταλήστευση του ντόπιου πληθυσμού είναι ονειροφαντασίες βγαλμένες από το μυαλό των κομμουνιστών, τότε μάλλον κάνει λάθος και η δεξιότατη αντικομμουνιστική εφημερίδα της Αθήνας "Εμπρός", κατά την περίοδο που προφανώς ο Σούρλας ήταν πια ενοχλητικός και στην αστική τάξη της χώρας:

Μα και μετά τη δολοφονία του Κώστα Βιδάλη, όταν το περιστατικό έφθασε στον ΟΗΕ και με το δημοψήφισμα να πλησιάζει, μια βρετανική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία από βουλευτές όλων των κομμάτων, αφού συγκέντρωσε πλήθος αποδεικτικών στοιχείων, κατέληξε στα ακόλουθα συμπεράσματα:

«Σε μερικά μέρη της Θεσσαλίας, ιδιαίτερα στο τρίγωνο Λάρισα – Βόλος- Φάρσαλα, οι ένοπλες δεξιές ομάδες λειτουργούν με άκρα τόλμη. Μια ημέρα του Αυγούστου, ένας περιβόητος δεξιός συμμορίτης, ονόματι Σούρλας, μπήκε στην ίδια πόλη της Λάρισας, την έδρα του Β’ Σώματος του Ελληνικού Στρατού και έμεινε εκεί αρκετό χρόνο χωρίς να συλληφθεί. Μια άλλη μέρα ο πολιτικός συντάκτης του «Ριζοσπάστη» Βιδάλης απήχθη από βαγόνι του σιδηροδρόμου κοντά στον Βόλο από συμμορίτες και εκτελέστηκε παρουσία, όπως λέγεται, χωροφυλάκων. Καθ’ όσον γνωρίζει η αντιπροσωπεία δεν έγιναν συλλήψεις Αυτές οι ένοπλες συμμορίες έχουν, όπως φαίνεται, την ανοχή της κυβέρνησης και δεν γίνεται καμιά προσπάθεια να παταχθούν.

Αν και ορισμένοι κύκλοι ισχυρίζονται ότι στόχος τους είναι να εμποδίσουν την εξάπλωση του κομμουνισμού, το γεγονός είναι ότι δεν συμπλέκονται με τις κομμουνιστικές συμμορίες αλλά ασχολούνται με την κατατρομοκράτηση των χωριών και εκβιάζουν πληρωμές από όποιον είναι αρκετά πλούσιος για να μπορεί να πληρώσει. Στην περιοχή νοτίως της Λαμίας μας είπαν ότι ο ηγέτης της Δεξιάς επιβάλλει φόρο 10% στη σοδειά της περιοχής. Αν και η οπλοφορία είναι παράνομη, ο σχετικός νόμος εφαρμόζεται μόνο κατά των μελών της Αριστεράς. Σε μερικές περιφέρειες της Θεσσαλίας η κυβέρνηση η ίδια προμηθεύει όπλα στους πολίτες οπαδούς της»

Πηγή: Foreign Office, Report of the British Parliamentary Delegation to Greece. August 1946 (HMSO, London 1947).

Άλλωστε για την χρήση των πρώην αλητών της Κατοχής από την αστική τάξη της εποχής μιλά ανοιχτά και ο μη-Αριστερός, αντικομμουνιστής Δ. Ζαφειρόπουλος, ο οποίος στη σελίδα 180 του βιβλίου το "Ο αντισυμοριακός αγών 1945-1949" αναφέρει:

"Με τα χρήματα αυτά θα οργανωθούν εικοσαμελείς συμμορίαι από εθνικόφρονας εντίμους πολίτας υπό αξιωματικόν με πολιτικήν περιβολήν, σκοπόν έχουσαι αφενός την εξόντωσιν ελαχίστων μεν πλην αρχηγετικών στελεχών των κομμουνιστών διά να παραλύση η όλη αναρική οργάνωσις διά του αποκεφαλισμού των αρχηγών, αφ' ετέρου δε την καταδίωξιν των αναρχικών ομάδων της περιφερείας. Κατά τας εκλογάς απεδείχθη ότι όπου υπήρχε εθνικόφρων ομάς (Σούρλας εις Δομοκόν, Καλαμπαλίκης εις Φάρσαλα, Τσαντούλας εις Μεσσηνίαν) ο κόσμος εψήφισεν αθρόως το Λαϊκόν Κόμμα. (...) Προκειμένου του Δημοψηφίσματος είναι προφανής η ανάγκη υπάρξεως ιδικών μας συμμοριών."

Εκτός όμως από τα γραφόμενα, έχουμε και φωτογραφικό υλικό που υποστηρίζει τούτη τη σχέση "ερωτικού τριγώνου" ανάμεσα στο Σουρλικό παρακράτος, την αστική τάξη και τους Βρετανούς: 

Από το αρχείο του Ριζοσπάστη, η παραπάνω φωτογραφία εικονίζει τον Γρηγόρη Σούρλα (1), τον Μπίσδα (2) και τον σύνδεσμό του Μίλερ (3) της Βρετανικής Αποστολής. 

Όμως παρά τα όποια κροκοδείλια δάκρυα έχυσε η βρετανική αποστολή για τη δολοφονία Βιδάλη, η σχέση Σούρλα - Κυβέρνησης και Βρετανών περιγράφεται καλύτερα από το ΕΑΜ στην μπροσούρα "Φόνοι- ομαδικές απαγωγές- συλλήψεις- βασανιστήρια":

"Αλλεπάλληλες επιτροπές απ' τον Αλμυρό, τα Φάρσαλα, το Βελεστίνο παρουσιάστηκαν στην Εθνοφυλακή, που δήλωσε ότι αρμόδιοι είναι οι Άγγλοι. Οι ίδιες επιτροπές πηγαίνοντας στους Άγγλους πήραν την απάντηση ότι αρμόδια είναι η... Εθνοφυλακή. Ο υπασπιστής του 101ου τάγματος Εθνοφυλακής Βόλου λοχαγός ύστερα από πίεση μιας επιτροπής του Βελεστίνου δήλωσε ότι η Εθνοφυλακή ... δεν έχει δυνάμεις."  (...)

"Ο ξάδερφος του Σούρλα όταν κατέβηκε μεταμφιεσμένος σε παπά στο Βόλο εμφανίστηκε και στους διαδρόμους της Νομαρχίας. Μια άλλη πληροφορία αναφέρει ότι ο νομάρχης Τσιμπούκης, Άγγλος αξιωματικός και εκπρόσωπος του Σούρλα- πιθανόν ο ξάδερφός του, πιθανόν όμως και ο ίδιος- έκαναν σύσκεψη και συμφώνησαν για την ένταση των προσπαθειών της συμμορίας ώστε να εξοντωθεί αποτελεσματικά το ΕΑΜκιό κίνημα". (...)

"Κλείνουμε με ένα ακόμα στοιχείο: Η συμμορία έχει εγγλέζικες στολές και όπλα. Το γεγονός αυτό καταγγέλεται από όλους τους πολίτες που πιάστηκαν κατά καιρούς από τη συμμορία και αφέθηκαν αργότερα ελεύθεροι, αλλά και από τους κατοίκους γενικά των χωριών, όπου η συμμορία μπαινοβγαίνει ανενόχλητη μέρα μεσημέρι."

Από όλα όσα περιγράφηκαν παραπάνω καταρρίπτεται παταγωδώς τόσο η επίπλαστη εικόνα του Σούρλα ως "πατριώτη" και "εθνικόφρονα", όσο και αυτή του "αγνού και παρεξηγημένου εθνικιστή καπετάνιου". Καταρρίπτεται βασικά οποιαδήποτε εικόνα του Γρηγόρη Σούρλα άλλη από αυτή του ληστή, του βασανιστή, του συμμορίτη και του δωσίλογου. 

Σε αυτό το άρθρο δεν θα μιλήσουμε για την βιβλιοπαρουσίαση που έγινε στα Φάρσαλα, ούτε για μήλα και μηλιές με αφορμή άστοχες ασκήσεις επί ιστορικών εξομοιώσεων. Θα κλείσουμε με μια φωτογραφία κόσμημα των έργων και των ημερών του "ήρωα" Γρηγόρη Σούρλα που θα κρέμεται πάντα στις μνήμες και θα ακολουθεί την όποια εικόνα επιχειρήσουν γραφιάδες και "ιστορικοί" να του ξαναγράψουν: 

Κώστας Βιδάλης. Ο κομμουνιστής διεθνής ρεπόρτερ που δολοφονήθηκε από τον Γρηγόρη Σούρλα, κάνοντας πράξη το λειτούργημα της ελεύθερης ενημέρωσης. 

ΗΠΑ-Βρετανία και Σαουδική Αραβία μακελεύουν τα παιδιά της Υεμένης Από atexnos3

   

Μια «σιωπηλή» γενοκτονία λαμβάνει χώρα τους τελευταίους μήνες στην Υεμένη. Θύτες είναι οι ένοπλες δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας υποστηριζόμενες από τις κυβερνήσεις ΗΠΑ και Βρετανίας. Θύματα, ως συνήθως, ο άμαχος λαός και ιδιαίτερα τα παιδιά. Πρόσφατο δημοσίευμα των New York Times αποκαλύπτει την παρατεταμένη φρίκη που ζουν τα παιδιά της Υεμένης εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε πεδίο σφαγής.

«Η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας διαπράττει εγκλήματα πολέμου στην Υεμένη, με την συνενοχή των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας» αναφέρει ο διάσημος αρθρογράφος των Τάιμς Νίκολας Κρίστοφερ, ενώ εκπρόσωπος του Διεθνούς Προγράμματος Τροφίμων του ΟΗΕ προειδοποιεί πως η χώρα βρίσκεται στο χείλος επερχόμενου λιμού.

Σύμφωνα με το δημοσιεύμα της αμερικανικής εφημερίδας ένας μεγάλος αριθμός παιδιών κινδυνεύουν από υποσιτισμό, σε μια από τις πλέον μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις των τελευταίων ετών. Οι στρατιωτικές δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας δε διστάζουν να βομβαρδίζουν περιοχές αμάχων ενώ, επιπλέον, με το κλείσιμο του εναέριου χώρου έχουν επιβάλλει ένα είδος εμπάργκο σε περιοχές που είναι πλέον αδύνατο να φτάσει ανθρωπιστική βοήθεια, φαγητό, φάρμακα κλπ. Όλα αυτά ασφαλώς υπό το γνωστό πρόσχημα της «τρομοκρατίας« που οι ίδιοι, μαζί με τους συμμάχους ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, χρηματοδοτούν και ενισχύουν…

Όπως σημειώνει ο ανταποκριτής των Τάϊμς- τον οποίο οι αρχές της Σαουδικής Αραβίας απαγόρευσαν να εισέλθει στην Υεμένη- σημειώνει ότι ο μόνος τρόπος να φτάσει κάποιος στη χώρα είναι μέσω ειδικά ναυλωμένων- από τον ΟΗΕ- πτήσεων charter. Ακόμη και τότε, όπως γράφει, οι σαουδαραβικές δυνάμεις απαγορεύουν το αεροσκάφος να προσγειωθεί εάν μέσα σ’ αυτό βρίσκονται δημοσιογράφοι ή φωτορεπόρτερ.

Ο μικρός Αλάα υπέφερε από υποσιτισμό. Τη φωτογραφία τράβηξαν μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων (ΟΗΕ). Ο Αλάα πέθανε δυό μέρες μετά.

«Η κατάσταση στην Υεμένη αποτελεί ντροπή για τη διεθνή κοινότητα», υπογραμμίζει ο Μισέλ Ναν, πρόεδρος της ανθρωπιστικής οργάνωσης CARE με έδρα τη Γενεύη, προσθέτοντας πως «περισσότεροι από 20 εκατομμύρια κάτοικοι της Υεμένης χρειάζονται άμεση βοήθεια, ενώ ένα παιδί πεθαίνει κάθε πέντε λεπτά. Παρ’ όλα αυτά, ελάχιστοι αμερικανοί γνωρίζουν για το καθημερινό λουτρό αίματος στην Υεμένη, για το λιμό και την επιδημία χολέρας που επεκτείνεται με ταχείς ρυθμούς».

Ακολουθούν ορισμένες φωτογραφίες από νοσοκομεία της Υεμένης που διέρρευσαν στο δυτικό Τύπο και κάνουν ήδη το γύρο του κόσμου, προκαλώντας αγανάκτηση για τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα που διαπράττονται στη χώρα.

Μπουτάινα Μαχάμαντ Μανσούρ, 3 ετών. Μοναδική επιζήσασα μιας οικογένειας οκτώ ατόμων που ξεκληρίστηκε απ’ τους βομβαρδισμούς.

Η τελευταία φωτογραφία του ηλικίας μόλις πέντε μηνών Ουντάϊ.

Διαγωνισμός για το ποιος μείωσε περισσότερο τους μισθούς των εργαζομένων!

       

Ποιος μείωσε περισσότερο τους μισθούς των εργαζομένων, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος έβλαψε περισσότερο τους εργαζόμενους, οι προηγούμενοι που, σύμφωνα με την υπουργό Εργασίας, μείωσαν κατά 200 ευρώ το μέσο μισθό της μερικής απασχόλησης, από τα 600 στα 400 ευρώ, ή η σημερινή κυβέρνηση που τον μείωσε μόνο κατά 11 ευρώ; Αυτά τα ερωτήματα απηύθυνε προς την αξιωματική αντιπολίτευση, προχτές στη Βουλή, κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου με τις νέες ασφαλιστικές και εργασιακές διατάξεις η υπουργός Εργασίας, Ε. Αχτσιόγλου, αγνοώντας προκλητικά το γεγονός ότι πάνω από μισό εκατομμύριο εργαζόμενοι έχουν μέσο μισθό 390 ευρώ!

Στην πραγματικότητα, βέβαια, τα ερωτήματα αυτά δεν απευθύνονται στα κόμματα της αντιπολίτευσης, αφού μαζί τους ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το 3ο μνημόνιο, που τσακίζει μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα. Τα διλήμματα αυτά απευθύνονται πρωτίστως προς τους εργαζόμενους, με σκοπό να τους παγιδεύσουν, να διαμορφώσουν κριτήρια και μέτρο σύγκρισης όχι με βάση τις ανάγκες τους, αλλά με βάση το ποιο από τα αστικά κόμματα είναι το μικρότερο κακό. Παλιό δοκιμασμένο κόλπο για να συσκοτιστεί η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του οι μισθοί να συνεχίσουν να βρίσκονται στα Τάρταρα και να πάνε ακόμα πιο κάτω. Σε ένα πράγμα έχει δίκιο η υπουργός: Ότι μέσα στο 2017 «οι μισθοί σταθεροποιούνται»… Πράγματι, «σταθεροποιούνται»… στα Τάρταρα όπου από κοινού τους έριξαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί συγγενείς…

Ο Χόνεκερ βίαζε τους Ανατολικογερμανούς ιεραποστολικά!

       

Ναι! Αυτό μάθαμε το Σάββατο το πρωί από την αριστερή κρατική τηλεόραση των αριστερών καλλιτεχνών και δημιουργών που απαρτίζουν το Διοικητικό της Συμβούλιο! Μάθαμε ότι ο Χόνεκερ προτιμούσε την ιεραποστολική στάση για να βιάζει τον Ανατολικογερμανικό λαό! Απίστευτο κι όμως αληθινό;! Δεν μας φαίνεται καθόλου απίστευτο για την τηλεόραση των τσαρλατάνων που αναρριχήθηκαν στην κυβέρνηση τάζοντας να σκίσουν τα μνημόνια και κατόπιν μας είπαν πως εκείνοι μας έταζαν να «ασκήσουν» τα μνημόνια κι εμείς καταλαβαίναμε ότι θα τα σκίσουν!

Η πληθωρική «αριστερή» ΕΡΤ που χιλιάδες κομμουνιστές ξημεροβραδιάστηκαν έξω από τα κτίριά της περιφρουρώντας την από τις δυνάμεις καταστολής όταν η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων έριξε μαύρο στην κρατική τηλεόραση, η «αριστερή» ΕΡΤ που το σήμα της αναμεταδόθηκε από τον σταθμό των κομμουνιστών και οι δημοσιογράφοι της φιλοξενήθηκαν στον σταθμό των κομμουνιστών όταν η τότε κυβέρνηση έκοψε το σήμα της κρατικής τηλεόρασης, αυτή η ΕΡΤ το Σάββατο το πρωί έδωσε για μία ακόμη φορά ρεσιτάλ αντικομμουνισμού, αθλιότητας και χυδαιότητας.

Το Σάββατο το πρωί όποιοι άνοιξαν την τηλεόρασή τους και έπεσαν πάνω στους «καλούς» δημοσιογράφους που είχαν καλεσμένη μία «καλή» συγγραφέα η οποία έγραψε βιβλίο για τις ιεραποστολικές στάσεις του Χόνεκερ, ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να συνέλθουν από τις στομαχικές διαταραχές! Η ΕΡΤ διαφήμιζε το Σάββατο το πρωί τις ιεραποστολικές στάσεις στις οποίες αρέσκονταν το καθεστώς Χόνεκερ το οποίο βίαζε τους κατοίκους της Ανατολικής Γερμανίας! Μια «καλή» συγγραφέας, με ωραίο σιγοντάρισμα από τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ, παρουσίαζε την Ανατολική Γερμανία να κυβερνάται από το ζεύγος Χόνεκερ, λες και επρόκειτο για την Σαουδική Αραβία, και εμφάνιζε το ζεύγος Χόνεκερ σαν φυλάρχους και κάτι χειρότερο! Χυδαίες συκοφαντίες σε βάρος της Ανατολικής Γερμανίας και γενικά σε βάρος των ανατολικογερμανών που παρουσιάζονταν από την συγγραφέα σαν άβουλα ζώα που βιάζονταν ιεραποστολικά από τον Χόνεκερ και τους κρατικούς υπαλλήλους χωρίς να αντιδρούνε!

Δεν είναι σκοπός αυτής της γραφής να περιγράψει την Ανατολική Γερμανία! Όσοι πιστεύουν και δέχονται άκριτα τέτοιες ηλίθιες αθλιότητες, οι οποίες υποτιμούν την νοημοσύνη του κόσμου, δεν έχουν παρά να σκεφτούν τι συνέβη στους λαούς όλου του κόσμου από τότε που έπαψαν να υπάρχουν η Σοβιετική Ένωση, η Ανατολική Γερμανία και οι υπόλοιπες Λαϊκές Δημοκρατίες, από τότε που επικράτησε ο καπιταλισμός παγκοσμίως! Ας σκεφτούν πώς ζούσαν οι λαοί όσο υπήρχαν Λαϊκές Δημοκρατίες και πώς ζούνε τώρα. Ας σκεφτούν ότι οι κάτοικοι των Λαϊκών Δημοκρατιών δεν έζησαν ποτέ άνεργοι και άστεγοι, δεν έζησαν ποτέ χωρίς θέρμανση, ηλεκτρικό ρεύμα και νερό, δεν έζησαν ποτέ χωρίς δωρεάν υγεία και παιδεία!

Σκοπός αυτής της γραφής είναι να καταδείξει την αθλιότητα χωρίς όρια της «Αριστεράς». Χυδαία προπαγάνδα σε βάρος των Λαϊκών Δημοκρατιών από την τηλεόραση της «Αριστεράς»! Χυδαία προπαγάνδα με περιγραφές «πηδήγματος» του Ανατολικογερμανικού λαού από τον Χόνεκερ και τον κρατικό μηχανισμό! Μέχρι τώρα ξέραμε ότι ήταν οπορτουνιστές, ψευταράδες, αρχιαπατεώνες, αριστερά όργανα στα χέρια του καπιταλισμού! Τώρα μάθαμε ότι είναι και χυδαίοι βρωμιάρηδες αφού επέλεξαν να διαφημίσουν μία αντικομμουνίστρια συγγραφέα, που στο τέλος των χυδαιοτήτων της δήλωσε και απολιτίκ (!), η οποία μας πληροφόρησε, σύμφωνα με έρευνες που έκανε και μαρτυρίες που διάβασε από πρώην Ανατολικογερμανούς, για την «ιεραποστολική στάση» που προτιμούσε ο Χόνεκερ όταν πηδούσε τον λαό του! Το καθεστώς Χόνεκερ πηδούσε «ιεραποστολικά» και όσους ξένους φοιτητές πήγαιναν για να σπουδάσουν στην Ανατολική Γερμανία όπως η ηρωίδα του βιβλίου της! Για το γιατί όλα αυτά τα τρομερά που συνέβαιναν στην Ανατολική Γερμανία του Πέτρου Κόκκαλη δεν ήρθαν στην δημοσιότητα τόσον καιρό, η απίστευτη συγγραφέας απάντησε ότι στην Ανατολική Γερμανία πήγαιναν φοιτητές μόνο με κομματικές υποτροφίες από το ΚΚΕ και γι’ αυτό δεν μιλούσαν για τα όσα συνέβαιναν εκεί! Η δική της βέβαια ηρωίδα πήγε να σπουδάσει στην Ανατολική Γερμανία ως μεσοαστή χωρίς κομματική υποτροφία από το ΚΚΕ! Μια στο καρφί και μια στο πέταλο με μόνο σταθερό σημείο αναφοράς την «ιεραποστολική στάση» που γούσταρε το καθεστώς Χόνεκερ και ο ίδιος ο Χόνεκερ, ο οποίος επιβίωσε από ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης!

Αυτήν την «ιεραποστολική» τηλεόραση την χαρίζουμε σ’ αυτήν την «ιεραποστολική» Αριστερά! Την χαρίζουμε όμως και σε κάτι πονηρούς που υπεράσπιζαν καλλιτέχνες και δημιουργούς που δέχτηκαν να παραστήσουν τα μέλη του Δ.Σ. σε μια τηλεόραση που μιλάει για τις «ιεραποστολικές στάσεις» του Χόνεκερ! Βέβαια η κρατική αριστερή τηλεόραση επέλεξε να προβάλει αυτές τις βρωμιές σε βάρος της Ανατολικής Γερμανίας με την «ιεραποστολική στάση» για να ξεχάσει ο κόσμος την «ιεραποστολική στάση» και όλες τις υπόλοιπες στάσεις με τις οποίες αυτοί που θα έσκιζαν τα μνημόνια ξεσκίζουν τον λαό και για να μην τολμήσει ο λαός να αγωνιστεί για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αφού σε μια τέτοια κοινωνία θα τον πηδήξει ο Χόνεκερ!

Έξεστι Συριζαίοις ασχημονείν, αλλά αυτήν την φορά ξέφυγαν εντελώς!

Νάβις

Τα εγκλήματα του καπιταλισμού

(Με αφορμή τη νέα όξυνση του αντικομμουνισμού)

Associated Press

Βιετνάμ, 8-6-1972

«Το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά... στάζοντας αίμα απ' όλους τους πόρους... Με 10% κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο... με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνέψει να το διαπράξει...».
(Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τ. 1, σελ. 785)
Πράγματι, πώς εδραιώθηκε και αναπτύχθηκε ο καπιταλισμός, από τα γεννοφάσκια του έως την αυγή του 20ού αιώνα;
-- Μέσα από τη βίαιη μετατροπή εκατομμυρίων αγροτών σε μισθωτούς εργάτες: «Ετσι, ο αγροτικός πληθυσμός, που με τη βία τον απαλλοτρίωσαν (...) υποτάχθηκε με τερατώδικους τρομοκρατικούς νόμους, με μαστιγώσεις, με στιγματισμούς και με βασανιστήρια σε μια πειθαρχία τέτοια που απαιτεί το σύστημα της μισθωτής εργασίας»¹.
-- Μέσα από τη στυγνή εκμετάλλευση των εργατών, με εξοντωτικούς όρους εργασίας και μισθούς που μόλις επαρκούσαν - και πολύ συχνά δεν επαρκούσαν - για την επιβίωσή τους. Ενδεικτική των άθλιων όρων ζωής και εργασίας της νεαρής εργατικής τάξης είναι μια βρετανική Εκθεση για την Κατάσταση του Εργαζόμενου Πληθυσμού το 1842, που μεταξύ άλλων ανέφερε πως το μέσο προσδόκιμο ζωής για τους εργάτες στη βιομηχανική πόλη του Λίβερπουλ δεν ξεπερνούσε τα 15 χρόνια, ενώ στο Μάντσεστερ «σχεδόν το 54% των παιδιών των εργατών πεθαίνουν πριν τα πέμπτα τους γενέθλια»².

Motion Team

Θεσσαλονίκη 2003, αντιπολεμική κινητοποίηση ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ

-- Μέσα από την εκτεταμένη εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας (ανήλικων ακόμα και 5 - 6 χρόνων). Τα παιδιά ήταν πιο «υπάκουοι» εργάτες - υπό την απειλή και του ξύλου -, πιο φτηνοί και δεν συνδικαλίζονταν. Το 1900 στις ΗΠΑ εργάζονταν επίσημα στη βιομηχανία 2.000.000 παιδιά κάτω των 15 ετών (Federal Census, 1900).
Σε πόσα εκατομμύρια μετριούνται άραγε όλα τα παραπάνω θύματα του καπιταλισμού; Αγνωστο. Η εργατική ζωή είναι πολύ ασήμαντη, φτηνή και αναλώσιμη για να καταγραφεί η απώλειά της, τότε από τους αστούς ή σήμερα από την αστική ιστοριογραφία...
Αυτό που είναι δεδομένο, είναι βεβαίως η απάντηση των καπιταλιστών απέναντι στους εργάτες που τολμούσαν να σηκώσουν κεφάλι: Τρομοκρατία, φυλακή, εξορία ή ακόμα και θάνατος. Το 1877 - 1879 π.χ. στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ εκτελέστηκαν στην αγχόνη 20 απεργοί ανθρακωρύχοι που είχαν αντιδράσει στη μείωση των μισθών τους, ενώ μόνο τις 3 πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα δολοφονήθηκαν από τις επίσημες δυνάμεις καταστολής του αστικού κράτους (αστυνομία, στρατός), τους ιδιωτικούς στρατούς των εργοδοτών και διάφορες ακροδεξιές παρακρατικές ομάδες 682 εργάτες.
Χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι (με πρωτοπόρους τους «εγκληματίες» κομμουνιστές) παγκοσμίως έδωσαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι γι' αυτά τα - έστω και πενιχρά - δικαιώματα και κατακτήσεις που γνωρίζουμε σήμερα (που και αυτά, σε περίοδο υποχώρησης του διεθνούς εργατικού - κομμουνιστικού κινήματος και καπιταλιστικής κρίσης, τα παίρνουν πίσω).

Αποικιοκρατία και δουλεμπόριο

Μόνο από το φονικό αμπάρι του αεράδικου πλοίου «FRIENDSHIPGAS » ανασύρθηκαν το 2008 8 νεκροί ναυτεργάτες

Ομως, ο καπιταλισμός δεν αρκέστηκε μόνο στη δολοφονική εκμετάλλευση του δικού του λαού. Τουναντίον, οι ενδογενείς ανάγκες και οι αδηφάγες ορέξεις του για περισσότερα κέρδη, φτηνό εργατικό δυναμικό, πρώτες ύλες και αγορές είχαν ως αποτέλεσμα ένα ακόμη μελανό κεφάλαιο στην ιστορία του: Αυτό της αποικιοκρατίας. Οταν η βίαιη κατάληψη και εκμετάλλευση εδαφών και λαών έφτασε στο αποκορύφωμά της το 1914, σχεδόν το 1/2 του πλανήτη και το 1/3 του πληθυσμού του τελούσαν υπό την αποικιακή εκμετάλλευση μόλις 6 καπιταλιστικών κρατών.
Αμέτρητες υπήρξαν οι πολεμικές επιχειρήσεις κατάκτησης ή καταστολής των εντόπιων λαών, που στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν συντριπτικά άνισες και συχνά κατέληγαν σε σφαγές. Το διάστημα 1857 - 1867 οι Βρετανοί εξολόθρευσαν κοντά 10.000.000 Ινδούς στην προσπάθειά τους να τους καθυποτάξουν. Η αποικιακή εκμετάλλευση του Κονγκό από τους Βέλγους το 1885 - 1908 άφησε πίσω της 10 - 15.000.000 νεκρούς³. Η ομηρία μελών της οικογένειας των εργατών καθώς και η τιμωρία τους με ακρωτηριασμό υπήρξαν συνήθης πρακτική των εταιρειών εκμετάλλευσης καουτσούκ, κ.λπ. στο Κονγκό⁴. Ολόκληρα έθνη, όπως οι αυτόχθονες της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, της Αυστραλίας, κ.ά., σχεδόν αφανίστηκαν. Ο ΟΗΕ υπολογίζει τα θύματα του δουλεμπορίου σε 17.000.000 (με άλλες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο ακόμα και για 60.000.000)⁵. Τα υπερκέρδη από το εμπόριο και την εργασία των δούλων έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του καπιταλισμού στις ΗΠΑ και όχι μόνο⁶.
Η αποδόμηση της αποικιοκρατίας θα συντελεστεί βασικά μόλις στις δεκαετίες του 1950 - 1970, υπό το βάρος και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων που αναπτύχθηκαν στις εν λόγω χώρες (με τη σημαντική ηθική και υλική υποστήριξη της «εγκληματικής» ΕΣΣΔ), δίχως βέβαια αυτό να σημαίνει πως έπαψε ταυτόχρονα και η ποικιλόμορφη εκμετάλλευση των λαών από τους ντόπιους και διεθνείς καπιταλιστές.

Πόλεμος

Οι οξύτατοι ανταγωνισμοί μεταξύ των καπιταλιστών διαφόρων κρατών επέφεραν πολυάριθμες εθνοκαθάρσεις, τοπικές και περιφερειακές συγκρούσεις, καθώς και δύο παγκόσμιους πολέμους. Εκατομμύρια άνθρωποι του μόχθου αλληλοσφάχτηκαν στο βωμό της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ολιγαρχών του πλούτου (καλυπτόμενων πίσω από «πατριωτικούς» ή «θρησκευτικούς» μανδύες).
Σε 9.500.000 νεκρούς και 20.000.000 τραυματίες (εκ των οποίων 3.500.000 έμειναν ανάπηροι) υπολογίζονται τα θύματα της πρώτης παγκόσμιας αιματοβαμμένης αναδιανομής του κόσμου (1914 - 1918). Οι νεκροί του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (1939 - 1945) ξεπέρασαν τα 50.000.000⁷. Σε 20.000.000 αποτιμά ο ΟΗΕ τους νεκρούς των 120 και πλέον πολεμικών συγκρούσεων που σημειώθηκαν την περίοδο 1945 - 1991 και 3.000.000 το 1991 - 2005. Συνολικά οι νεκροί από πολέμους τον 20ό αιώνα άγγιξαν τα 110.000.000, καθιστώντας τον 5 φορές πιο φονικό από ό,τι ο 19ος και 3 φορές πιο φονικό από ό,τι οι 4 προηγούμενοι αιώνες μαζί⁸.
Από τα πολεμικά εγκλήματα του καπιταλισμού στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ενδεικτικά τον πόλεμο της Κορέας (1950 - 1953) με 4.500.000 νεκρούς (τα 3/4 άμαχοι), καθώς και τον πόλεμο των Γάλλων στην Ινδοκίνα (1946 - 1955) και κατόπιν των Αμερικανών στο Βιετνάμ (1956 - 1975), που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 3.000.000 ανθρώπους, οι οποίοι πάλευαν για την ανεξαρτησία τους.
Να σημειώσουμε πως τα παραπάνω - όπως και συνολικά τα εγκλήματα του καπιταλισμού - διεκπεραιώθηκαν με τη βούλα κάθε είδους πολιτικού διαχειριστή της εξουσίας του κεφαλαίου: Ετσι, στη σφαγή του βιετναμικού λαού έβαλαν την υπογραφή τους τόσο ο «συντηρητικός» Ρ. Νίξον όσο και ο «προοδευτικός» Τζ. Κένεντι πρωτύτερα. Την αιματηρή καταστολή του αλγερινού λαού (καθώς και της Ινδοκίνας, του Μαρόκου, της Τυνησίας, κ.ά.) ξεκίνησε ο «σοσιαλιστής» Πρόεδρος της Γαλλίας Β. Οριόλ και συνέχισαν οι «δεξιοί» Ρ. Κοτί και Ντε Γκολ. Τη Γιουγκοσλαβία (πιο πρόσφατα, το 1999) αιματοκύλισαν από κοινού Αμερικανοί Δημοκρατικοί (Μπ. Κλίντον), Βρετανοί Εργατικοί (Τ. Μπλερ), Ιταλοί «νεοκομμουνιστές» (Μ. Ντ' Αλέμα), κ.ο.κ.

Δικτατορίες - φασισμός

Δεκάδες δικτατορικά καθεστώτα διαφόρων μορφών εγκαθιδρύθηκαν απ' άκρη σ' άκρη της υφηλίου στη διάρκεια του 20ού αιώνα, με την άμεση παρότρυνση και στήριξη του κεφαλαίου (και των διεθνών στηριγμάτων του, όπως ο αμερικανικός ή ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός), προκειμένου να ξεπεραστούν οι εσωτερικές δυσκολίες του, να καθυποταχθεί το λαϊκό κίνημα και γενικότερα να θωρακιστεί η εξουσία του. Ως συνέπεια, εκατομμύρια άνθρωποι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, «εξαφανίστηκαν» και δολοφονήθηκαν.
Ο φασισμός - ναζισμός, ως μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, προκρίθηκε τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 από τμήματα της αστικής τάξης σε μια σειρά από χώρες ως «λύση» εξόδου από την καπιταλιστική κρίση, αντιμετώπισης της ριζοσπαστικοποίησης πλατιών μαζών του εργαζόμενου πληθυσμού και προετοιμασίας για τον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ο Μπ. Μουσολίνι δεν θα μπορούσε να είχε καταλάβει την εξουσία στην Ιταλία δίχως τις «ευλογίες» των Ιταλών βιομηχάνων, του αστικού πολιτικού κόσμου και του Βατικανού, που κυριολεκτικά του παρέδωσαν την ηγεσία της χώρας στο πιάτο.
Αντίστοιχα, ο Χίτλερ δεν θα είχε ανέλθει στην εξουσία αν δεν είχε την αποφασιστική πολιτική και οικονομική στήριξη της συντριπτικής μερίδας των Γερμανών βιομηχάνων και τραπεζιτών (που χρηματοδότησαν το περιβόητο «Ταμείο του Χίτλερ»). Στη συνέχεια οι ίδιοι αποκόμισαν αμύθητα κέρδη από το καθεστώς του «γύψου» που επέβαλαν οι ναζί στη Γερμανία, από τον πόλεμο, αλλά και από την εκτεταμένη χρήση σκλάβων - εργατών από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δεκάδες χιλιάδες εξ αυτών άφησαν την τελευταία τους πνοή δουλεύοντας υπό εξοντωτικές συνθήκες στα εργοστάσια μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, όπως η «Krupp», η «I. G. Farben», η «Volkswagen», η «Heinkel», κ.ά. Μόνο από το Μαουτχάουζεν άντλησαν σκλάβους - εργάτες 45 εταιρείες. Οι δεσμοί αυτοί αίματος μεταξύ ναζισμού και μονοπωλίων καταγράφηκαν λεπτομερώς στις δίκες της Νυρεμβέργης, ωστόσο ελάχιστοι από τους κατηγορούμενους για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας καταδικάστηκαν (και αυτοί αμνηστεύτηκαν λίγο αργότερα για να μετάσχουν στη μεταπολεμική αντικομμουνιστική εκστρατεία), ενώ οι ευθύνες τους θάφτηκαν στη λήθη⁹.
Σημαντικό όμως ρόλο στην οικονομική και στρατιωτική ισχυροποίηση της Γερμανίας προπολεμικά έπαιξαν και τα μονοπώλια των «δημοκρατικών» καπιταλιστικών κρατών: Τόσο η «Ford», η «General Motors», η «General Electric», η «Standard Oil» (η σημερινή «ExxonMobil»), η IBM, η τράπεζα Chase Manhattan, κ.ά. έκαναν τεράστιες επενδύσεις στη ναζιστική Γερμανία, επωφελούμενες του «εξαιρετικού» επιχειρηματικού περιβάλλοντος που προσέφερε, αλλά και συμμεριζόμενες τον αντικομμουνιστικό προσανατολισμό της. Τόσο ο πρόεδρος της IBM, T. Watson, όσο και ο πρόεδρος της «Ford», H. Ford, τιμήθηκαν για τις υπηρεσίες τους στο Γ' Ράιχ παρασημοφορούμενοι από τον ίδιο τον Χίτλερ το 1937 και το 1938, αντίστοιχα.
Και όμως, το Ιδρυμα Φορντ (Ford Foundation) υπήρξε μεταπολεμικά ένας από τους βασικότερους χρηματοδότες παγκοσμίως στην «παραγωγή» και προώθηση της «μαύρης ιστορίας του κομμουνισμού» (σε συνεργασία με τη CIA), μέσα από πανεπιστημιακά ιδρύματα, εκδόσεις, δημοσιεύματα στον Τύπο, αλλά και «αντισταλινικές» αριστερές οργανώσεις, κ.λπ. Το ίδιο και το Ιδρυμα Ροκφέλερ, κ.ά.¹⁰.Πάνω σε αυτές τις «έγκυρες» αναλύσεις «πατά» μέχρι τις μέρες μας η αντικομμουνιστική αναθεώρηση της Ιστορίας στη διαχρονική της προσπάθεια να διαστρεβλώσει τις συνειδήσεις των λαών.
Σε όλες ανεξαιρέτως τις υπό ναζιστική κατοχή χώρες υπήρξαν σημαντικά τμήματα της αστικής τάξης που έκαναν χρυσές δουλειές πάνω στην πείνα και το θάνατο των λαών των χωρών τους, χρηματοδότησαν τα ένοπλα αστικά σώματα που αντιμάχονταν τους αντάρτες (ως επί το πλείστον κομμουνιστές «εγκληματίες»), για να «αναβαπτιστούν» μετά τον πόλεμο σε «εθνικόφρονες» και «ευεργέτες», πρωτοπόροι στον αγώνα κατά του «κομμουνιστικού κινδύνου», πάντοτε όμως εκμεταλλευτές του ιδρώτα του εργαζόμενου λαού.

Εγκλήματα δίχως τέλος

Στα αναρίθμητα εγκλήματα του καπιταλισμού περιλαμβάνεται ακόμη η «λευκή» (αστική) τρομοκρατία στη Ρωσία το διάστημα 1917 - 1922 με 300.000 νεκρούς μεταξύ του άμαχου πληθυσμού, στη Φινλανδία μετά την επανάσταση του 1918 με 22.500 εκτελεσθέντες και νεκρούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στη Βουλγαρία από τη δικτατορία του Τσαγκόφ το 1923 με 30.000 νεκρούς, στην Κίνα από τους αστούς εθνικιστές το 1927 - 1928 με 300.000 κομμουνιστές νεκρούς, στην Ισπανία από τις δυνάμεις του Φράνκο το 1936 και έπειτα με δεκάδες (κάποιες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για εκατοντάδες) χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους, στην Ινδονησία από τη δικτατορία του Σουχάρτο το 1965 - 1966 με εκατοντάδες χιλιάδες κομμουνιστές νεκρούς, κ.ο.κ.
Περιλαμβάνονται επίσης η αναίτια (από στρατιωτικής άποψης) χρήση ατομικών όπλων από τις ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945 (που στοίχισε τη ζωή σε 200.000 και πλέον αμάχους), τα καθεστώτα φυλετικών διακρίσεων που ίσχυσαν σε μια σειρά από χώρες (απαρτχάιντ, Νότια Αφρική), η καταστροφή του περιβάλλοντος, και πολλά άλλα.

Οι συνέπειες της αντεπανάστασης

Το 1991 η «εγκληματική» ΕΣΣΔ έπαψε να υπάρχει. Τι επιπτώσεις είχε στους λαούς της το «βασίλειο της ελευθερίας» του καπιταλισμού; Φτώχεια, πείνα, θάνατο. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μόνο την πρώτη δεκαετία από την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Ρωσία, πέθαναν πρόωρα 7.000.000 άνθρωποι, οι οποίοι ωστόσο θα ζούσαν, αν είχε διατηρηθεί το προηγούμενο (δηλαδή το σοβιετικό) προσδόκιμο ζωής. Αναφέρει σχετικά Εκθεση του 2005: «Δεδομένης της απουσίας πολέμων, λιμών ή επιδημιών, δεν έχει ξαναϋπάρξει ιστορικό προηγούμενο τέτοιας κλίμακας απωλειών» σε ανθρώπινες ζωές¹¹.
Σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF, 18 εκατομμύρια παιδιά στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες ζούσαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 σε συνθήκες «ακραίας φτώχειας». Στη Ρωσία και την Ουκρανία 1 στα 7 παιδιά υποσιτίζονταν, ενώ μέχρι πρότινος εξαλειφθείσες αρρώστιες θέριζαν (η Εσθονία π.χ. εμφάνιζε το 1999 το υψηλότερο ποσοστό φυματίωσης στον κόσμο). Το 2005 υπήρχαν επισήμως 150.000 άστεγα παιδιά στη Ρωσία (αριθμός που εκτιμάται από τη UNISEF ως πολύ χαμηλότερο του πραγματικού), ενώ 500.000 γυναίκες είχαν γίνει αντικείμενο αγοραπωλησίας¹².

Και τα εγκλήματα του καπιταλισμού συνεχίζονται

Τις τελευταίες 2 δεκαετίες ο αριθμός των βίαια εκτοπισμένων ανθρώπων από τις εστίες τους (λόγω πολέμων, διωγμών, κ.λπ.) σχεδόν διπλασιάστηκε, από 33,9 σε 65,6 εκατομμύρια (εκ των οποίων 5,5 εκατ. αφορούσαν τη Συρία, 2,5 εκατ. το «απελευθερωμένο» από τους ιμπεριαλιστές Αφγανιστάν και 1,4 εκατ. το Νότιο Σουδάν, όπου μαίνονται οι συγκρούσεις για τον έλεγχο των πετρελαίων). Το 51% όλων αυτών είναι παιδιά (στοιχεία Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, 2016).
Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), σήμερα στον κόσμο, κάθε 15 δευτερόλεπτα ένας εργάτης πεθαίνει και 153 τραυματίζονται από «ατύχημα» ή ασθένεια στο χώρο εργασίας. Ετήσια, οι αριθμοί αυτοί «μεταφράζονται» σε 2.300.000 εργάτες νεκρούς και 317.000.000 τραυματίες. Στην ηγέτιδα χώρα του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, το 2015 καταγράφηκαν 2.905.900 εργατικά ατυχήματα, ενώ την τελευταία δεκαετία έχουν χάσει τη ζωή τους κοντά 50.000 εργάτες (στοιχεία ILO και USBureau of LaborStatistics).
Ταυτόχρονα, τα παιδιά συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης. Το 2000 η παιδική εργασία αφορούσε 246.000.000 παιδιά, εκ των οποίων τα 171.000.000 απασχολούνταν σε βαριές και επικίνδυνες εργασίες (στοιχεία ILO).
Το 2014 οι άνθρωποι που ζούσαν και εργάζονταν υπό καθεστώς «δουλείας» ανέρχονταν σε 35,8 εκατομμύρια (Global Slavery Index, 2014).
Ο αριθμός των υποσιτιζόμενων ανθρώπων στην υφήλιο αυξήθηκε από 850.000.000 το 1980 σε 1.000.000.000 το 2010. Το 2009 πέθαναν από την πείνα 8.100.000 παιδιά κάτω των 5 ετών (22.000 κάθε μέρα)¹³.
Ενα από τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα του καπιταλισμού σε βάρος της ανθρώπινης ζωής έχει βεβαίως να κάνει με την εμπορευματοποίηση της Υγείας. Η περίπτωση της απειλής της Νότιας Αφρικής με εμπορικές κυρώσεις από τις ΗΠΑ (1999) και η συνεπακόλουθη προσφυγή 40 κολοσσών της φαρμακοβιομηχανίας εναντίον της, επειδή προτίθετο να κατασκευάσει φτηνό φάρμακο για το ΕΪΤΖ, είναι πράγματι χαρακτηριστική του εγκληματικού τρόπου που ο καπιταλισμός θέτει στο ζύγι την ανθρώπινη ζωή, τον πόνο και το θάνατο. Αρκεί να αναφέρουμε πως το 2016 υπήρχαν 36,7 εκατομμύρια προσβεβλημένοι από τη νόσο (εκ των οποίων τα 1,8 εκατ. παιδιά), ενώ κατέληξαν εξαιτίας της 1 εκατομμύριο άνθρωποι. Στη ζυγαριά του καπιταλισμού όμως βαραίνουν σαφώς περισσότερο τα τεράστια κέρδη που βγάζει από αυτήν την υπόθεση (11,8 δισ. δολάρια μόνο από τις 7 βασικότερες χώρες - πελάτες)¹⁴.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κάθε χρόνο, περίπου 100.000.000 άνθρωποι εξωθούνται κάτω από τα όρια της φτώχειας προσπαθώντας να αντεπεξέλθουν στις ιατροφαρμακευτικές τους ανάγκες (WHO, FactSheet, no.323, December 2015). Συνολικά, σχεδόν το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε φάρμακα απαραίτητα για την επιβίωσή του λόγω κόστους, ενώ κάθε χρόνο πάνω από 13.000.000 παιδιά πεθαίνουν από αρρώστιες, οι οποίες κατά τ' άλλα θα μπορούσαν να αποτραπούν ή να αντιμετωπιστούν από τη σύγχρονη ιατρική. Μελέτη του American Journal of Public Health (2009) έδειξε πως κάθε χρόνο κοντά 45.000 Αμερικανοί έχαναν τη ζωή τους μην έχοντας ιατροφαρμακευτική ασφαλιστική κάλυψη.
Ολα τα παραπάνω δεν αποτελούν «φυσικά φαινόμενα». Είναι το αποτέλεσμα ενός σάπιου συστήματος που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Το διάστημα 2000 - 2014 ο παγκόσμιος πλούτος υπερδιπλασιάστηκε (από 117 σε 263 τρισ. δολάρια). Ωστόσο, τον πλούτο αυτό δεν τον καρπώνονται αυτοί που τον παράγουν. Ετσι, το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού που είναι εκατομμυριούχοι (δηλαδή οι αστικές τάξεις όλων των χωρών) έχουν στην κατοχή τους το 44% του παγκόσμιου πλούτου. Για να το θέσουμε αλλιώς, 35 εκατομμύρια αστών διαθέτουν τριπλάσια περιουσία απ' ό,τι 4,3 δισεκατομμύρια εργαζομένων. Το «χάσμα» μεταξύ πλούσιων και φτωχών αυξήθηκε παγκοσμίως από 11 προς 1 το 1911, σε 35 προς 1 το 1950, 72 προς 1 το 1992, φτάνοντας σήμερα το 100 προς 1¹⁵.
Ως αποτέλεσμα της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης του 2008, 43.000.000 άνθρωποι έμειναν άνεργοι και πάνω από 200.000.000 έπεσαν κάτω από τα όρια της φτώχειας (στοιχεία ΟΗΕ, ILO). Την ίδια στιγμή, το διάστημα 2008 - 2014, οι εκατομμυριούχοι παγκοσμίως αυξήθηκαν κατά 54%, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι διπλασιάστηκαν (στοιχεία Credit Suisse). Στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 28, το 2012, το 16,9% του πληθυσμού βρισκόταν στα όρια της φτώχειας και το 9,9% τα είχε ξεπεράσει, ενώ 26.200.000 ήταν άνεργοι. Οι άστεγοι υπολογίζονταν σε 4.100.000 (στοιχεία Eurostat, Commission). Και όμως, το 2008 - 2013, οι εκατομμυριούχοι στην ΕΕ (πλην Βρετανίας) αυξήθηκαν κατά 850.000! (Credit Suisse).
Το 1997, ο ΟΗΕ (και όχι κάποια «κομμουνιστική προπαγανδιστική μηχανή») είχε τονίσει: «Πολλοί πιστεύουν ότι η εξάλειψη της φτώχειας δεν είναι οικονομικά εφικτή. Σε μια παγκόσμια οικονομία της τάξης των 25 τρισ. δολαρίων, αυτός ο ισχυρισμός είναι εξόφθαλμα λανθασμένος». Ακολούθως, υπολόγισε πως για την εξάλειψη της παγκόσμιας φτώχειας (βασική εκπαίδευση για όλους, στοιχειώδη σίτιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κ.λπ.) θα απαιτούνταν τότε περίπου 80 δισ. δολάρια, «δηλαδή λιγότερο από το 0,5% του παγκόσμιου εισοδήματος και λιγότερο από την περιουσία των 7 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο», καταλήγοντας: «Ελλειψη πολιτικής βούλησης και όχι οικονομικών πόρων, είναι το πραγματικό εμπόδιο στην εξάλειψη της φτώχειας»¹⁶. Για να δώσουμε ένα ακόμη μέγεθος: Το 2016 ξοδεύτηκαν σε εξοπλισμούς 1,686 τρισ. δολάρια.
Βεβαίως, είναι ουτοπικό να αναζητεί κανείς στον καπιταλισμό την «πολιτική βούληση» να εξαλειφθούν τα δεινά που ο ίδιος γεννά.

Συμπέρασμα

Το βασικό συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω είναι ένα. Εσύ άνθρωπε του μόχθου, εσύ που παράγεις όλο αυτόν τον απίστευτο πλούτο που προαναφέραμε: Υπάρχει λόγος που σήμερα ζεις στην εργασιακή ανασφάλεια, χωρίς δικαιώματα, που με το ζόρι συντηρείς την οικογένειά σου. Υπάρχει λόγος που κάποιοι λίγοι γίνονται πλουσιότεροι ενώ οι περισσότεροι οριακά τα βγάζουν πέρα. Υπάρχει λόγος που παντού μαίνονται εστίες πολέμων, που αλληλοσφάζονται οι λαοί, που ξεριζώνονται από τις εστίες τους, που πεθαίνουν από την πείνα, που δεν έχουν πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην Εκπαίδευση, στα βασικά αγαθά που μπορεί και παράγει σήμερα ο ανθρώπινος πολιτισμός και η τεχνολογία. Και αυτός ο λόγος έχει όνομα: Είναι ο εγκληματικός καπιταλισμός, που ζει και αναπτύσσεται πάνω στη δική σου εκμετάλλευση, στη φτώχεια, στη δυστυχία και το θάνατο. Γιατί όλος αυτός ο πλούτος δεν παράγεται για να καλύψει τις δικές σου ανάγκες, τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά για να αυγαταίνουν τα κέρδη των καπιταλιστών.
Οταν λοιπόν όλα αυτά που προαναφέραμε συμβαίνουν γύρω σου, τη στιγμή που οι άρχουσες τάξεις εγκληματούν σε βάρος σου με χίλιους τρόπους, αυτοί φωνάζουν για τον «εγκληματικό κομμουνισμό» και τον Στάλιν.
Ναι, ο κομμουνισμός είναι «εγκληματικός» όσον αφορά τον καπιταλισμό. Γιατί σκοπός του είναι η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ο καπιταλισμός νικήθηκε για ένα μικρό διάστημα σε ένα τμήμα του πλανήτη και απέδειξε, παρά τα όποια προβλήματα και αδυναμίες, πως μια άλλη, ανώτερη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας είναι εφικτή. Ο κομμουνισμός ενέπνευσε επί έναν αιώνα κάθε αγώνα, κάθε διεκδίκηση των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων απανταχού της Γης. Και θα συνεχίζει να τους εμπνέει, μέχρι την τελική νίκη! Αυτό το γνωρίζουν οι αστοί, που πασχίζουν να καλύψουν τη σαπίλα του συστήματός τους πίσω από τη δυσωδία του αντικομμουνισμού...
Παραπομπές:
1. Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τ. 1, σελ. 761-762
2. F. Engels, The Condition of the Working Class in England, σελ.121.
3. Guardian, 24/8/2007, 18/7/2002
4. D. Renton, D. Seddon & L. Zeilig, The Congo: Plunder and Resistance, εκδ. Zed Books, Λονδίνο, 2007, σελ. 30-31.
5. http://www.worldfuturefund.org/Reports/Slavedeathtoll/slaverydeathtoll.html#2
6. Huffinghton Post, 24/2/2014, The Nation, 1/5/2015, Forbes, 3/5/2017.
7. Οι εκτιμήσεις ως προς τους ακριβείς αριθμούς ποικίλλουν. Τα στοιχεία είναι από τη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 26, σελ. 411 και 430.
8. Human Development Report, 1991 και 2005, σελ. 82 και 153-155 αντίστοιχα.
9. Βλ. «Μονοπώλια και φασισμός: Δεσμοί αίματος που δεν παραγράφονται», στον «Ριζοσπάστη», 23/8/2009.
10. F. S. Saunders, Who paid the piper? The CIA and the Cultural Cold War, εκδ. Granta Books, 2000.
11. Human Development Report, 2005, σελ. 23.
12. K. Ondrias, Crimes of Democracy versus Crimes of Communism, εκδ. Trafford Publishing, Oxford, 2007, σελ. 144-145.
13. Human Development Report, 2010, σελ. 35, UNISEF, Press Release, 17/9/2010.
14 Guardian, 5/8/1999, Independent, 1/12/2010.
15 Credit Suisse, Global Wealth Report, 2014, Human Development Report, 1999, Oxfam International Report, 2014.
16. Human Development Report, 1997, σελ. 112.

Του Αναστάση ΓΚΙΚΑ*
*Ο Αναστάσης Γκίκας είναι μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Εχθροί ή κρυφοί φίλοι του αντικομμουνισμού;

Motion Team

Από κινητοποίση το 2005 ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο

Ο κομμουνισμός δεν είναι ίδιος με το φασισμό, αλλά και το σοσιαλιστικό καθεστώς έκανε εγκλήματα», «Απαράδεκτη η ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό, αλλά δεν υπερασπιζόμαστε και τον "υπαρκτό" σοσιαλισμό», «Κανείς δεν αμφισβητεί τα εγκλήματα του "σταλινισμού", όμως αποτέλεσαν παρέκκλιση από τον κομμουνισμό...». Τα παραπάνω είναι μερικά από τα επιχειρήματα που αξιοποιήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για να απαντήσει στις κατηγορίες για τη μη συμμετοχή στην αντικομμουνιστική φιέστα της εσθονικής προεδρίας της ΕΕ. Με αυτά τα «επιχειρήματα», δήθεν υπεράσπισης του κομμουνισμού, αντέκρουσε την προσπάθεια της ΝΔ να τον παρουσιάσει σαν κάτι που δεν είναι, δηλαδή σχεδόν σαν κομμουνιστική δύναμη. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του πρωθυπουργού στην πρόσφατη εκδήλωση για την παρουσίαση της «διοικητικής μεταρρύθμισης», σε άσχετο δηλαδή θέμα. Εκεί έκανε λόγο για «μοντέλα κρατισμού που κυριάρχησαν στην Ανατολική Ευρώπη ως πρότυπα δήθεν του νέου κόσμου, της νέας κοινωνίας, που αποδείχτηκαν φρούδες ελπίδες...».

Παρόμοιες τοποθετήσεις έγιναν με κάθε ευκαιρία από τον ΣΥΡΙΖΑ και όσους επιχειρηματολογούσαν υπέρ της επιλογής του υπ. Δικαιοσύνης, Στ. Κοντονή, φροντίζοντας μαζί με την καταδίκη του αντικομμουνισμού να καταθέτουν και τα διαπιστευτήριά τους στην αστική τάξη. Δεν είναι τυχαίο ότι όσο και αν ψάξει κανείς, δεν θα βρει δήλωση ή δημόσια τοποθέτηση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, άρθρο ή σχόλιο στο φιλοκυβερνητικό Τύπο που να μην κατακεραυνώνει (με «φιλοκομμουνιστική» ρητορεία) τον «σταλινισμό». Οχι τυχαία, όσοι από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας - παραδοσιακής και νέας - ανέλαβαν να «υπερασπιστούν» τον κομμουνισμό από την εξίσωσή του με το φασισμό, δεν άφησαν αναξιοποίητο ούτε ένα επιχείρημα από τα κυρίαρχα της αστικής προπαγάνδας, με τα οποία τελικά βαφτίζεται «εγκληματική ιδεολογία» ο κομμουνισμός. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι ο «αντισταλινισμός» από τον αντικομμουνισμό απέχει... μισό τσιγάρο δρόμο...

Σταλινολογία: Η καρδιά του αντικομμουνισμού

Ετσι, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, «αριστεροί» και «προοδευτικοί» βουλευτές, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι και λοιποί δημοσιολόγοι επιχείρησαν να χωρέσουν στο ίδιο κάδρο τόσο την απόρριψη του αντικομμουνισμού όσο και την αναπαραγωγή της φιλολογίας περί «ολοκληρωτικών σταλινικών καθεστώτων». Αν και η πολεμική τους επεκτείνεται σε όλη την περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ και στη σοσιαλιστική εξουσία στα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, εντούτοις εστιάζουν ιδιαίτερα στην περίοδο των πρώτων 4 δεκαετιών της σοβιετικής εξουσίας, στο μεγαλύτερο μέρος της οποίας ηγέτης του μπολσεβίκικου Κόμματος ήταν ο Στάλιν. Ουσιαστικά, στο επίκεντρο μπαίνει η περίοδος στην οποία η σοβιετική εξουσία κυριάρχησε και σταθεροποιήθηκε, άνοιξε το δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, κατάφερε να υπερασπίσει τις πρώτες εργατικές - λαϊκές κατακτήσεις της ενάντια σε ξένους και εσωτερικούς αντιπάλους της. Οχι τυχαία. Δεν είναι μόνο η εύκολη χιλιοπαιγμένη και βολική δαιμονοποίηση της σοβιετικής ηγεσίας υπό τον Στάλιν. Ο στόχος είναι πολλαπλός. Να φανεί καταρχήν η σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία ως μια χαμένη υπόθεση σχεδόν από την αρχή. Επίσης, να υποτιμηθούν οι πολλές και σημαντικές κατακτήσεις του σοβιετικού λαού εκείνη την περίοδο, συγκριτικά πάντα με την προεπαναστατική κατάσταση αλλά και με συνθήκες που επικρατούσαν στον καπιταλιστικό κόσμο. Να δικαιωθούν όλες αυτές οι αντιλήψεις στην ίδια την ΕΣΣΔ και το μπολσεβίκικο Κόμμα, που αν επικρατούσαν θα οδηγούσαν στην παραίτηση από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Να πληγούν τα βασικά στοιχεία για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, η εργατική εξουσία, η κοινωνική ιδιοκτησία και ο κεντρικός σχεδιασμός. Να «αρνηθούν» το δικαίωμα στην εργατική τάξη που έχει την εξουσία, να πολεμήσει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο όλους αυτούς που ήθελαν να την ανατρέψουν... στο όνομα γενικά της «δημοκρατίας», λες και η αστική τάξη δεν αντιμετωπίζει όσους αμφισβητούν την εξουσία της, λες και δεν έχει αποδειχτεί ότι η δημοκρατία της είναι στην ουσία της δικτατορία του κεφαλαίου. Να συγκαλυφθεί, επίσης, κάτι πολύ πιο ουσιαστικό. Οτι ο δρόμος για την ανατροπή του σοσιαλισμού, για τη διάλυση της ΕΣΣΔ άνοιξε στο βαθμό που υιοθετούνταν ή δεν αντιμετωπίζονταν με συνέπεια απόψεις που θεωρούσαν δυνατή τη συνύπαρξη της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του κεντρικού σχεδιασμού με στοιχεία, εργαλεία της αγοράς και της καπιταλιστικής οικονομίας. Στο βαθμό που αυτές οι απόψεις έγιναν κρατική πολιτική, οδήγησαν σε μεγάλες αντιφάσεις και όξυναν προβλήματα, άνοιξαν αντικειμενικά το δρόμο της ανατροπής. Τελικά, αυτή η λογική ναι μεν στα λόγια δεν αποκηρύσσει τον κομμουνισμό, στην πράξη όμως αποκηρύσσει την ουσία του, τον μετατρέπει σε μια ακίνδυνη ουτοπία, σε κάτι ανεφάρμοστο, τελικά ταυτίζει την προοπτική της κοινωνικής αλλαγής με την αυταπάτη του εξανθρωπισμού του καπιταλισμού. Στην πράξη αποτελεί δήλωση υποταγής στην αστική εξουσία και την καπιταλιστική οικονομία.

Υπερασπιζόμαστε το σοσιαλισμό γιατί είναι το αύριο της εργατικής τάξης

Γνωρίζουν καλά τα αστικά επιτελεία ότι η υποχώρηση του εργατικού κινήματος δεν θα κρατήσει για πάντα, ότι αυτό παλεύει να ανασυνταχθεί για να περάσει στην αντεπίθεση. Και επίσης γνωρίζουν καλά ότι ένας από τους όρους για την αναζωογόνηση της λαϊκής πάλης, ώστε αυτή να αποκτήσει σταθερότητα, διάρκεια και αντοχή στις πολύμορφες πιέσεις της πλουτοκρατίας, είναι να συνδεθεί με την προοπτική της κατάκτησης της εξουσίας, με τη σωστή αξιολόγηση της πρώτης προσπάθειας της εργατικής τάξης να οικοδομήσει το σοσιαλισμό. Γι' αυτό, η κατασυκοφάντησή του τόσο από «δεξιές» όσο και από «αριστερές» φωνές παραμένει στην ημερήσια διάταξη σχεδόν 30 χρόνια μετά την ανατροπή του. Γι' αυτό, τόσο οι υπερασπιστές της συμμετοχής στην αντικομμουνιστική φιέστα του Ταλίν (ΝΔ) όσο και οι όψιμοι αρνητές της (ΣΥΡΙΖΑ) συγκλίνουν στον αντισοβιετισμό, αναπαράγουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το «συμψηφισμό» των «εγκλημάτων» των «ολοκληρωτικών» καθεστώτων.
Βεβαίως, καμιά σχέση με τους πόθους των απολογητών του καπιταλισμού να υπερασπιστούν την αιωνιότητά του, λασπολογώντας ενάντια στο σοσιαλισμό, δεν έχει η κριτική αποτίμηση που κάνει το ΚΚΕ στα 70 χρόνια σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Κρίνουμε το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε από ταξική σκοπιά και όχι με τα κριτήρια της αστικής εξουσίας και των κομμάτων της. Γι' αυτό η κριτική αυτή είναι και η πιο αυστηρή, αφού γίνεται από θέσεις υπεράσπισης του σοσιαλιστικού συστήματος και όχι από θέσεις συκοφάντησής του. Πάει πολύ βαθύτερα την ιστορική μελέτη, αναζητώντας τις αιτίες της ανατροπής, της επικράτησης της αντεπανάστασης, με το βλέμμα στραμμένο στο σήμερα και το αύριο της ταξικής πάλης. Η αποτίμηση δεν γίνεται με τα κριτήρια της «δημοκρατίας» και της «ελευθερίας» της αστικής τάξης, που στην ουσία σημαίνει ελευθερία στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και εξουσία της μειοψηφίας αυτών που έχουν την οικονομική δύναμη, επιβάλλοντας τη θέλησή τους «δημοκρατικά» στην πλειοψηφία.
Αλλωστε, το ΚΚΕ ποτέ στην Ιστορία του δεν υιοθέτησε τη σταλινολογία, υπερασπίστηκε την ΕΣΣΔ, υπερασπίζεται σήμερα τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, βγάζει συμπεράσματα για τις αιτίες που οδήγησαν στην αντεπανάσταση με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, έχοντας ως πεποίθηση ότι μόνο ένα σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό μέλλον μπορεί να βγάλει την εργατική τάξη και το λαό μας από τα αδιέξοδα του συστήματος της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της ανεργίας και των πολέμων.

Επικοινωνιακός κουρνιαχτός μπροστά στον νέο γύρο της αντεργατικής επίθεσης

Eurokinissi

Με «φιλεργατική» προβιά προσπαθεί να ντυθεί η κυβέρνηση, λίγο πριν προωθήσει τα νέα αντεργατικά μέτρα που περιλαμβάνονται στην τρίτη «αξιολόγηση»

Να κατασκευάσει κλίμα δήθεν «φιλεργατικής» στροφής, επιχειρεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, λίγο πριν από την άνοδο του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη για τη ΔΕΘ και ενώ ακόμα δεν έχει προλάβει να στεγνώσει το μελάνι του αντεργατικού και αντιασφαλιστικού εκτρώματος που ψήφισε η κυβέρνηση με το τέλος της δεύτερης «αξιολόγησης», προς όφελος του κεφαλαίου.
Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να αξιοποιήσει το νομοσχέδιο που προώθησε στη Βουλή, με επιμέρους ρυθμίσεις σε εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα, οι οποίες παρά τους κάλπικους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί «ενίσχυσης της προστασίας των εργαζομένων», αφήνουν άθικτο το αντεργατικό πλαίσιο πάνω στο οποίο πατάει ο εργασιακός μεσαίωνας που επιβάλλει «νόμιμα» το κεφάλαιο. Ενα αντεργατικό πλαίσιο στο οποίο έχει ήδη «πλούσια συνεισφορά» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την παροχή πρόσθετων «διευκολύνσεων» στα «δουλεμπορικά» γραφεία και πολλά ακόμα αντεργατικά μέτρα...
Πολύ περισσότερο, ο επικοινωνιακός αυτός κουρνιαχτός σηκώνεται ακριβώς την ώρα που η κυβέρνηση με το άλλο χέρι ετοιμάζεται με την τρίτη «αξιολόγηση» να προωθήσει νέες αντεργατικές ανατροπές, με πρώτη τις δεσμεύσεις που ανέλαβε για την επιβολή πρόσθετων εμποδίων στην προκήρυξη απεργίας και τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων.
Ετσι, οι διατάξεις του κυβερνητικού νομοσχεδίου για τα Εργασιακά προϋποθέτουν την απαρέγκλιτη εφαρμογή όλων των αντεργατικών νόμων που ψήφισαν οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση. Αποτελούν «ψευτο-μερεμέτια», χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα για τους εργαζόμενους, αφού η εργοδοτική αυθαιρεσία πατάει ακριβώς πάνω στο πλαίσιο που της επιτρέπει να εντείνει «νόμιμα» το ξεζούμισμα των εργαζομένων.
Αντίστοιχα, οι επιμέρους ασφαλιστικές διατάξεις του νομοσχεδίου έχουν ως προϋπόθεση την πλήρη και απαρέγκλιτη εφαρμογή του αντιασφαλιστικού νόμου 4387/2016, δηλαδή του νόμου - λαιμητόμου, όπως χαρακτηρίστηκε εύστοχα από τους εργαζόμενους και το λαό.
Αλλωστε, όπως χαρακτηριστικά ομολογούν και τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη, οι παρεμβάσεις αυτές γίνονται για να «μη νοθεύεται ο υγιής ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων» και για να «μη μειώνονται τα δημόσια έσοδα»... Ανεξάρτητα, δηλαδή, από το επικοινωνιακό κομμάτι, επιβεβαιώνεται ότι αυτές είναι τελικά οι μακροπρόθεσμες στοχεύσεις και αυτού του νομοσχεδίου και όχι, βέβαια, η προστασία των εργαζομένων.

Ανέγγιχτος ο πυρήνας του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου

Ας δούμε ορισμένες βασικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, όπως π.χ. στα Εργασιακά, για τις οποίες το υπουργείο Εργασίας σήκωσε μπόλικο επικοινωνιακό κουρνιαχτό.
Σύμφωνα με σχετική διάταξη, προβλέπεται η υποχρέωση του εργοδότη να καταχωρεί ηλεκτρονικά στο σύστημα «Εργάνη» τη νόμιμη υπερωριακή απασχόληση, πριν από την έναρξή της. Προκύπτει αμέσως το εύλογο ερώτημα: Από τη στιγμή που το νομοσχέδιο δεν προβλέπει καμία συγκεκριμένη ενίσχυση του αποψιλωμένου δυναμικού και των μέσων της Επιθεώρησης Εργασίας για τη διενέργεια ελέγχων, πώς θα προστατεύονται στην πράξη οι εργαζόμενοι που κάτω από την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας υποχρεώνονται να εργάζονται πέραν του κανονικού ωραρίου χωρίς αμοιβή; Πολύ περισσότερο, τι αλλάζει η ρύθμιση αυτή στο γεγονός ότι η αμοιβή των εργαζομένων για την υπερωριακή απασχόληση έχει μειωθεί δραστικά, ενώ η περιβόητη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας δίνει στους εργοδότες τη δυνατότητα να απασχολούν τους εργαζόμενους πρόσθετες ώρες, όποτε θέλουν, χωρίς να πληρώνουν υπερωρίες και να τους υποαπασχολούν όταν η παραγωγική διαδικασία μειώνεται; Με δυο λόγια, στο πλαίσιο αυτής της «νόμιμης» τεράστιας «ευελιξίας» στο χρόνο εργασίας, τέτοιες διατάξεις είναι κούφιες τουφεκιές, από τις οποίες δεν ιδρώνει το αυτί του μεγάλου κεφαλαίου, αφού του εξασφαλίζονται ανεξάντλητα μέσα για να εκμεταλλεύεται με χίλιους τρόπους τους εργάτες.
Το ίδιο ισχύει και για την πρόβλεψη του νομοσχεδίου για υποχρεωτική ηλεκτρονική αναγγελία της οικειοθελούς αποχώρησης του εργαζόμενου, μαζί με την πιστοποίηση ότι ο εργαζόμενος έχει συμφωνήσει να αποχωρήσει «οικειοθελώς». Η διάταξη αφορά στην απάτη του εργοδότη να δηλώνει «οικειοθελή αποχώρηση», ενώ ο εργαζόμενος συνεχίζει να εργάζεται, ωστόσο αφήνει στο απυρόβλητο την τεράστια «ευελιξία» και κινητικότητα στην αγορά εργασίας, που έχουν ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να απολύονται και να «αποχωρούν» από την εργασία τους κατά εκατοντάδες χιλιάδες, ανάλογα με τις ανάγκες των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ετήσια βάση, οι απολύσεις και οι «οικειοθελείς αποχωρήσεις» ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια, δηλαδή ισούνται με τον απόλυτο αριθμό των μισθωτών!
Την ίδια στιγμή, το δικαίωμα στο επίδομα ανεργίας, πρόβλημα το οποίο υποτίθεται έρχεται να αντιμετωπίσει η σχετική διάταξη, το λαμβάνει μόνο 1 στους 10 ανέργους, ενώ τα κονδύλια που προορίζονται για αυτό κάθε χρόνο η κυβέρνηση τα μειώνει, ενισχύοντας αντίστοιχα τα κονδύλια προς τις επιχειρήσεις με τα γνωστά ψευτο-προγράμματα «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης».
Του ιδίου φυράματος είναι και οι διατάξεις για την απλήρωτη εργασία, με την πρόβλεψη να δίνεται η δυνατότητα στους εργαζόμενους να προχωρούν σε αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος εργοδοτών που δεν καταβάλλουν δεδουλευμένα, όπως και η σχετική με αυτό το ζήτημα πρόβλεψη για τη μείωση του κόστους της δίκης για τους εργαζόμενους. Πρόκειται για όψιμη και χωρίς πρακτικό αντίκρισμα προσπάθεια της κυβέρνησης να «διευθετήσει» το γεγονός της γιγάντωσης της απληρωσιάς, που αφορά πλέον εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Την ίδια ώρα, βέβαια, η κυβέρνηση αρνήθηκε να δεχθεί την τροπολογία του ΚΚΕ για επέκταση των σχετικών κυρώσεων και στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας και τον βασικό μέτοχο, ενώ με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας έχει νομοθετήσει ότι σε περίπτωση πτωχευτικής διαδικασίας, την οποία αξιοποιούν αρκετοί μεγαλοεπιχειρηματίες, οι απαιτήσεις των απλήρωτων εργαζομένων κατατάσσονται στον πάτο...

Απαρέγκλιτη εφαρμογή του αντιασφαλιστικού νόμου - «λαιμητόμου»

Αντίστοιχο χαρακτήρα έχουν και οι σχετικές διατάξεις του νομοσχεδίου σχετικά με το Ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση επιχειρεί με ορισμένα πασαλείμματα να φρεσκάρει το «μαύρο» που έριξε στην Κοινωνική Ασφάλιση και στις ήδη λεηλατημένες συντάξεις. Ο νόμος 4387/2016 παραμένει ωστόσο αλώβητος και οι νέες διατάξεις αφορούν την απρόσκοπτη εφαρμογή του, γίνονται μέσα στο πλαίσιο της υλοποίησής του.
Κανένα... ρετούς δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι με τους αντιασφαλιστικούς νόμους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την εξαετία 2015 - 2021, πρόσθετα σε όλες τις προηγούμενες ανατροπές, αφαιρούνται από τους συνταξιούχους και ασφαλισμένους πάνω από 16 δισ. ευρώ!
Ετσι π.χ. είναι τουλάχιστον προκλητικό η κυβέρνηση να κάνει λόγο για τη μείωση του κόστους στην εξαγορά πλασματικών ετών από τους αγρότες, όταν αύξησε κατακόρυφα τις κανονικές εισφορές τους προς τον ΕΦΚΑ και όταν πλέον η εξαγορά πλασματικών ετών έχει γίνει απαγορευτική για όλους τους ασφαλισμένους, εξαιτίας της δραματικής αύξησης του κόστους με το νόμο 4387. Και, φυσικά, ακόμα και αν αυτή γίνει, με τεράστιο κόστος, ελάχιστο είναι το αντίκρισμα στην αύξηση της σύνταξης.
Εξίσου προκλητικό είναι να διαφημίζει μια επιμέρους ρύθμιση - διευθέτηση για τις επικουρικές συντάξεις ορισμένων Ταμείων. Σύμφωνα με αυτή, για αιτήσεις συνταξιοδότησης μετά την 1/1/2015, σε αρκετές περιπτώσεις δεν λαμβάνεται υπόψη το σύνολο των εισφορών που είχαν καταβάλει οι ασφαλισμένοι, αλλά μόνο ένα μέρος τους, με αποτέλεσμα οι επικουρικές συντάξεις ορισμένων Ταμείων να είναι μικρότερες από τις υπόλοιπες. Τώρα, με σχετική διάταξη, εφαρμόζεται το αυτονόητο, δηλαδή οι νέες επικουρικές να υπολογίζονται στο σύνολο των εισφορών του ασφαλισμένου. Την ίδια ώρα όμως η εφαρμογή του ν. 4387 έχει ως αποτέλεσμα την κατακρεούργηση όλων των νέων επικουρικών συντάξεων στη βάση των νέων μειωμένων συντελεστών (0,45%), μετατρέποντάς τες σε επιδόματα πτωχοκομείου ύψους μερικών δεκάδων ευρώ... Ετσι, η επικουρική σύνταξη στην περίπτωση της 15ετίας και με συντάξιμο μισθό 500 ευρώ, από 123,22 ευρώ στο παλιό σύστημα, με το «νόμο Κατρούγκαλου» συρρικνώνεται στα 33,75 ευρώ. Μια επικουρική στην περίπτωση 20 ετών ασφάλισης και με 800 ευρώ συντάξιμο μισθό από τα 186,51 ευρώ μειώνεται στα 72 ευρώ.
Ας δούμε και μια άλλη ρύθμιση του νομοσχεδίου την οποία προβάλλει η κυβέρνηση. Σύμφωνα με τον ν. 4387, οι συνταξιούχοι στην περίπτωση που αναγκάζονται να εργαστούν για να συμπληρώσουν τις λεηλατημένες συντάξεις τους, θα υποβάλλονται σε περικοπή της σύνταξής τους κατά 60%! Η γενική εφαρμογή αυτής της διάταξης έχει ως αποτέλεσμα ακόμα και σε ασθενείς με ψυχικά νοσήματα που λαμβάνουν σύνταξη αναπηρίας και κρίνεται ότι πρέπει να εργαστούν για λόγους κοινωνικής επανένταξης και ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης να περικόπτεται η αναπηρική σύνταξη. Μήπως θα πρέπει να δώσουμε εύσημα στην κυβέρνηση, γιατί με τη νέα διάταξη λύνει τουλάχιστον αυτόν τον παραλογισμό για αυτές τις περιπτώσεις, τον οποίο... η ίδια επέβαλε; Ακόμα κι έτσι, η εν λόγω ρύθμιση δεν αναιρεί το μεγάλο έγκλημα που έγινε με το ν. 4387 σε όλες τις αναπηρικές συντάξεις, οι οποίες όπως και οι συντάξεις χηρείας περικόπτονται δραστικά.
Σχετική με τα παραπάνω είναι και η παράταση στην απόδοση συντάξεων αναπηρίας σε όσες περιπτώσεις έχει λήξει η γνωμάτευση του ΚΕΠΑ και η νέα γνωμάτευση καθυστερεί (κάτι που γινόταν και μέχρι τώρα δηλαδή, αλλά με υπουργικές αποφάσεις). Με παράταση ή χωρίς, το «σφαγείο» των ΚΕΠΑ παραμένει άθικτο, ενώ στο πλαίσιο του μνημονίου η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί να προχωρήσει το επόμενο διάστημα σε νέο «τσεκούρι» στις αναπηρικές παροχές...
Τέλος - αλλά καθόλου τελευταία ως προς τη σημασία της - στο νομοσχέδιο περιλαμβάνεται και η διάταξη για το ΚΕΑΟ, η οποία προβλέπει την πρόσβασή του σε όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς καθώς και σε στοιχεία διαθέσιμα στην Κεντρική Διοίκηση και για τους μικροοφειλέτες στα ασφαλιστικά ταμεία. Σε συνάρτηση με προηγούμενο νόμο, ο οποίος μεταφέρει στο ΚΕΑΟ για την επιβολή μέτρων αναγκαστικής είσπραξης και χρέη κάτω των 5.000 ευρώ, η εν λόγω ρύθμιση ενισχύει το ανελέητο κυνήγι σε βάρος χρεωμένων αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων αγροτών.