Σοκάρει το φοβερό ντοκουμέντο της Χρυσής Αυγής

Χθες το απόγευμα ώρα 17:08, η επίσημη ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής ανάρτησε ένα ντοκουμέντο του Ιστορικού Συλλέκτη Βέροιας που τάραξε συθέμελα το διαδίκτυο, για να μην πούμε και την Ιστορία όπως την ξέρουμε. Ακολούθησαν απανωτά τηλεφωνήματα στον Περισσό, στο Αρχείο του ΚΚΕ. Ο Κόκκινος Φάκελος δέχτηκε σωρεία μηνυμάτων και σήμερα μόλις καταφέραμε να αρθρώσουμε λόγο σχετικά με το γεγονός που σχεδόν ξύπνησε το Γιάννη Κορδάτο από τον αιώνιο ύπνο του.

Πρόκειται για την ακόλουθη φωτογραφία που εμφανίζει τον Γερμανό αξιωματούχο Σβότσερ (όρθιο), μέλος της Κ.Ε. του SED (Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα), να παραδίδει ένα χρηματικό ποσό ως βοήθεια στον Θανάση Γεωργίου (καθιστός) μέλος του ΚΚΕ. Το ποσό βρίσκεται πάνω σε σημαία του ΔΣΕ. 

Ναι... αυτό...

Ζητάμε συγγνώμη από τους αναγνώστες και φίλους μας γιατί δεν γνωρίζαμε ότι τα κομμουνιστικά κόμματα λειτουργούν με διεθνιστικό ρόλο και αλληλουποστηρίζουν το ένα το άλλο, όπως ορίζει ο Μαρξ, ο Ένγκελς και ο Λένιν. Έπρεπε η Χρυσή Αυγή να μας ανοίξει τα μάτια γιατί δεν γνωρίζαμε από τον Ισπανικό Εμφύλιο ότι οι κομμουνιστές, οι σοσιαλιστές και οι δημοκράτες ενίσχυσαν με χρήματα, με όπλα, με εφόδια, τρόφιμα και με αίμα τον αγώνα του Ισπανικού λαού ενάντια στο έρεβος του φασισμού του Φράνκο, Χίτλερ και Μουσολίνι, των ιδεολογικών προγόνων δηλαδή της νεοναζιστικής συμμορίας που λέγεται Χρυσή Αυγή. 

Παιδιά μην σοκάρεστε... Σιγά το ντοκουμέντο...

Και δεν είναι μόνο το SED, είναι η λαϊκή δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας, της Αλβανίας, της Βουλγαρίας, η ΕΣΣΔ, η Ανατολική Γερμανία, η Πολωνία, η Ουγγαρία και κομμουνιστικές και προοδευτικές δυνάμεις του λαού της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Ιταλίας, της Σουηδίας  και άλλων χωρών που βοήθησαν τον ΔΣΕ στον αγώνα του, με πολιτικά και υλικά μέσα. 

Η ειδοποιός διαφορά βεβαίως είναι ότι μιλάμε για την προσφορά λαού σε λαό, όχι για την προσφορά ενός ναζί δικτάτορα σε έναν άλλο ναζί δικτάτορα. 

Δεν πειράζει... την επόμενη φορά θα βρείτε κάποια φωτογραφία σφαγών των Ναζί στο Ρεσοσιμπίρσκ για να την παρουσιάσετε ως έγκλημα του ΕΛΑΣ...

Πρώην χρυσαυγίτης: «Ο αρχηγός είναι η φωνή του αίματος». Τι κατέθεσε για τα φακελώματα «αντιπάλων», τις παρακολουθήσεις με κάμερες σε ρολόγια

Ο στόχος της Χρυσής Αυγής είναι η εγκαθίδρυση «μονοκομματικού κράτους με κατάργηση του κοινοβουλευτισμού κατά τα πρότυπα της ναζιστικής Γερμανίας» ανέφερε στη δίκη για την εγκληματική οργάνωση ο πρώην επιστημονικός συνεργάτης του κόμματος στην Βουλή, Ηλίας Σταύρου.
Ο κ. Σταύρου, ο οποίος έχει αποχωρήσει από την οργάνωση, κατέθεσε στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων πως η Χρυσή Αυγή είναι ένα «εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα», που είχε στρατηγική στόχευση την κατάργηση του πολιτεύματος μέσω «εκλογής 180 βουλευτών που θα αλλάξουν το Σύνταγμα», το οποίο μεριμνά ώστε να έχει «διείσδυση στην αστυνομία και τον στρατό, να «έχει καλές σχέσεις με την Εκκλησία γιατί έχει συνεκτικό ρόλο» και γι’ αυτό «να είναι κοντά στις απόψεις μας οι μητροπολίτες».
Ο μάρτυρας δεν άφησε κανένα περιθώριο για τα ιδεολογικά «πιστεύω» της Χρυσής Αυγής, σημειώνοντας πως ο ίδιος, τότε οπαδός της ναζιστικής ιδεολογίας και σήμερα ακροδεξιός, όπως είπε, ορκίστηκε πλήρες μέλος της οργάνωσης στις 21.12. 2011 «στο όρος Φαλακρό, κάτω από το υψωμένο λάβαρο του Γ’ Ράιχ». Όπως υποστήριξε για το κόμμα, «δεν είχαμε αγκυλωτό σταυρό στα γραφεία, θα ήταν αυτοκτονικό, αλλά ορκιζόμασταν με την σημαία του Γ’ Ράιχ από πίσω».
Στην κατάθεση του, ο μάρτυρας αναφέρθηκε σε κάθετη δομή της Χρυσής Αυγής με οργανώσεις και ιεραρχία που καταλήγουν στον αρχηγό, ο οποίος «είναι το ανώτερο πρόσωπο στην Χρυσή Αυγή, η φωνή του αίματος. Ο Φύρερ παράγει Δίκαιο, όπως είπε και ο Καρλ Σμιτ».
Τόνισε, δε, απαντώντας σε ερώτηση για τη δολοφονία του Π. Φύσσα ότι, κατά την εκτίμηση του, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι «ο Λαγός στη Νίκαια αν αυτό πάρει έκταση στα Μέσα και δεν αρέσει στον αρχηγό. Δεν θα το κάνει αν δεν αρέσει στον αρχηγό. Επίσης, είπε ότι την επομένη της δολοφονίας του μουσικού, αυτό που άκουσε στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Βουλή ήταν πως «κάποιος δικός μας έφαγε έναν αναρχικό» και ότι είδε μία ανακοίνωση που ετοίμαζαν, στην οποία ουσιαστικά έλεγαν «εμείς δεν ξέρουμε, είναι οπαδικά».
Ο μάρτυρας κατέθεσε ότι άρχισε να αποστασιοποιείται σταδιακά από τη Χρυσή Αυγή όταν, στο πλαίσιο του ρόλου που του ανατέθηκε στη Βουλή, κατάλαβε πως οι επιθέσεις και άλλες «έκνομες ενέργειες» δεν γίνονταν από «περιθωριακά κομμάτια» του κόμματος, όπως πίστευε: «Δεν είναι τυχαία και μεμονωμένα περιστατικά και ότι τα ξέρει η ηγεσία και συμμετέχει».
Όπως επισήμανε, το 2013, ως υψηλόβαθμο στέλεχος της οργάνωσης πλέον, άκουσε για πρώτη φορά άλλο στέλεχος να λέει «θα δώσω εντολή» για να χτυπήσει ομάδα χρυσαυγιτών σε περιοχή της Φλώρινας, όπου επρόκειτο να γίνει γιορτή με συγκροτήματα από τα Σκόπια. Διευκρίνισε, μάλιστα, πως ο ίδιος δεν έχει εμπλακεί σε καμία πράξη παράνομης βίας γιατί πιστεύει «στη βία του κράτους. Στη βία, δηλαδή, που θα ασκήσει όχι η Χρυσή Αυγή αλλά το κράτος της Χρυσής Αυγής» δίνοντας ως παράδειγμα κρατικής βίας «τη ναρκοθέτηση των συνόρων και τη βύθιση πλοίων με λαθρομετανάστες».
Ο κ. Σταύρου ανέφερε πως, αφού έστειλε επιστολή παραίτησής του από επιστημονικός σύμβουλος, τον Ιούνιο του 2013, στον αρχηγό του κόμματος, άλλαξε άρδην η συμπεριφορά όλων των στελεχών της οργάνωσης απέναντι του. Όπως είπε χαρακτηριστικά, ο βουλευτής Δ. Κουκούτσης τού είπε πως «δεν είναι η πιο σοφή επιλογή να φύγεις από το κόμμα», ο Αρτέμης Ματθαιόπουλος τον προειδοποίησε ότι «όποιος φεύγει από το κόμμα, τον τρώει η μαρμάγκα», ενώ ο Νίκος Κούζηλος του επέστησε την προσοχή λέγοντάς του «πρόσεχε τις κινήσεις σου, άνθρωποι είμαστε, ατυχήματα παθαίνουμε».
Σύμφωνα με τον μάρτυρα, η Χρυσή Αυγή απορρίπτει τον χριστιανισμό γιατί «δεν ταιριάζει σε εμάς το «όταν σε χτυπούν γύρνα και το άλλο μάγουλο». Μας έλεγαν, ωστόσο, να έχουμε καλές σχέσεις με την Εκκλησία».
Επίσης, ο κ. Σταύρου σημείωσε πως η Χρυσή Αυγή, πλην των στοιχείων, φωτογραφιών και βίντεο για άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου, κομμουνιστές και άλλους ιδεολογικούς αντιπάλους της, κρατά υλικό και για μέλη και στελέχη της. Περιέγραψε, μάλιστα, πως στέλεχος από την Ημαθία, τόπο καταγωγής και πλέον διαμονής τού μάρτυρα, του είχε μιλήσει για υλικό που κρατούσε για συγκεκριμένο μέλος της οργάνωσης που είχε χτυπήσει έναν Πακιστανό. Το στέλεχος τού είπε πως κρατά το υλικό ώστε αν ο δράστης της επίθεσης θελήσει να μιλήσει «να έχουμε φωτογραφίες για αυτόν».
Ακόμη, είπε πως εντός της οργάνωσης υπήρχαν και χρησιμοποιούνταν κάμερες με τη μορφή μενταγιόν, ρολογιών και ζωνών και πρόσθεσε «Κάπως έτσι εικάζω πως βιντεοσκοπήθηκε ο Μπαλτάκος… Δεν λεω ότι φορούσε ο Κασσιδιάρης».
Αναφερόμενος στον χαιρετισμό των χρυσαυγιτών, ο μάρτυρας υποστήριξε ότι στα μη μέλη της οργάνωσης «λέγαμε ότι είναι του Μεταξά… Της 21ης Απριλίου. Καμία σχέση. Τα λέγαμε για να πάρουμε ψήφους από ακροδεξιούς. Εμείς όταν χαιρετούσαμε ναζιστικά τον Αδόλφο Χίτλερ είχαμε στο νου μας τον Ρούντολφ Ες, όχι τον Αριστοτέλη, ούτε τον Μεταξά».

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Μιλάνε τα στοιχεία

Το γνωστό ανούσιο καβγά έστησαν κυβέρνηση και ΝΔ με αφορμή τα νέα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» για την απασχόληση. Εξανίσταται η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας και κατηγορεί τη ΝΔ για επιλεκτική χρήση των στοιχείων, για να καταλήξει στο γνωστό τροπάρι, ότι επί ΣΥΡΙΖΑ - κόντρα στα επίσημα στοιχεία και την κοινή λογική - μειώνεται η ανεργία και «μπαίνει φρένο» στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Τι κρύβει η υπουργός (όπως το έκρυβε χτες και η ΝΔ); Οτι η ευελιξία στην αγορά εργασίας διαρκώς αυξάνεται. Οτι η όποια στατιστική μείωση της ανεργίας οφείλεται κυρίως στην επέκταση αυτής της ευελιξίας, αλλά και στη μείωση των εργατικών μισθών. Ετσι, σύμφωνα με την «Εργάνη», προκύπτει ότι το 2013, η πλήρης απασχόληση στις νέες συμβάσεις ήταν μόνο 53,85%, ενώ οι υπόλοιπες συμβάσεις ήταν μερικής απασχόλησης και «εκ περιτροπής» εργασίας. Το 2014, η πλήρης απασχόληση στις νέες συμβάσεις μειώθηκε στο 49,5%, το 2015 - επί ΣΥΡΙΖΑ - μειώθηκε παραπέρα στο 46,95% και το 2016 υποχώρησε στο 45,26%. Κατά συνέπεια, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα ήταν στην κυβέρνηση, η τάση μείωσης της πλήρους απασχόλησης είναι συνεχής, με δεδομένο ότι ο ένας δίνει τη σκυτάλη στον άλλο σε ό,τι αφορά τη θωράκιση και επέκταση του θεσμικού πλαισίου της ευελιξίας, που είναι «βάλσαμο» για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

Σήματα...

Βροχή πέφτουν τα «σήματα εμπιστοσύνης» στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία... Λίγες μέρες μετά την επίσκεψη Μακρόν, ο Ιταλός πρωθυπουργός, Π. Τζεντιλόνι, κατά την προχτεσινή συνάντησή του με τον Αλ. Τσίπρα, υπογράμμισε ότι «τώρα είναι η καλύτερη στιγμή για να πολλαπλασιαστούν οι επενδύσεις στην Ελλάδα», γιατί «βελτιώνεται το οικονομικό κλίμα». Στα παραπάνω προστίθενται και οι αντίστοιχες δηλώσεις που συνοδεύουν τα αδιάκοπα σούρτα - φέρτα του Αμερικανού πρέσβη ανά την επικράτεια...
Τα μονοπώλια και οι εκπρόσωποί τους, λοιπόν, βλέπουν την «καλύτερη στιγμή» για τις μπίζνες του κεφαλαίου μέσα στη χειρότερη στιγμή για το λαό, μέσα στην αθλιότητα που βιώνουν οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Και δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς...
Το «βελτιωμένο οικονομικό κλίμα» για τα κέρδη των μονοπωλίων βασίζεται και μεταφράζεται σε διαρκή κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης: Στους τσακισμένους μισθούς, στο χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων, στο ξεθεμελίωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, στην φοροληστεία για την ενίσχυση της κρατικής στήριξης του κεφαλαίου, στις ιδιωτικοποιήσεις, στη βαθύτερη εμπλοκή του λαού και της χώρας σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς...
Παραλαμβάνοντας την αντιλαϊκή σκυτάλη από τους προκατόχους της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει τη βρώμικη δουλειά, διασφαλίζει με κάθε τρόπο το περιβόητο «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον» για τα μονοπώλια, εντείνοντας την επίθεση στους εργαζόμενους και το λαό:
-- Παγιώνει όλο το καθεστώς που διαμόρφωσαν τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για το πετσόκομμα των μισθών: Το αίσχος του κατώτατου μισθού των 586 ευρώ και του «υποκατώτατου» των 511 ευρώ μεικτά για τους νέους, το καθεστώς διάλυσης των Συλλογικών Συμβάσεων.
-- Διατηρεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο της «ευελιξίας» και κάνει κρίσιμες προσθήκες για να έχει ακόμα πιο λυμένα χέρια το κεφάλαιο στην εκμετάλλευση των εργαζομένων: «Απελευθέρωση» ομαδικών απολύσεων, ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, νομοσχέδια για παραπέρα γενίκευση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και πολλά ακόμη...
-- Με τα νέα αντεργατικά μέτρα, που φέρνει στο πλαίσιο της τρίτης «αξιολόγησης», η κυβέρνηση βάζει στο στόχαστρο το δικαίωμα στην απεργία και συνολικά στη συλλογική δράση των εργαζομένων, αφού «καθαρός δρόμος για τους επενδυτές» δεν υπάρχει χωρίς «καθάρισμα» των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
-- «Τρέχει» ένα τεράστιο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, δίνοντας διέξοδο σε λιμνάζοντα κεφάλαια, με τραγικές συνέπειες για τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιούνται, αλλά και συνολικότερα στο λαό, π.χ. με αυξήσεις σε υπηρεσίες που καλύπτουν στοιχειώδεις ανάγκες (συγκοινωνίες, ρεύμα, νερό κ.ά.).
-- Για να προωθήσει το στόχο της αστικής τάξης να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά στην ευρύτερη περιοχή, καθιστώντας τη χώρα ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο, η κυβέρνηση εμπλέκει το λαό όλο και πιο βαθιά σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, διεκδικεί πιο ενεργό ρόλο στους ματωμένους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ενισχύει συνεχώς το ευνοϊκό για το κεφάλαιο θεσμικό πλαίσιο στους τομείς και τους κλάδους που αυτό ιεραρχεί ψηλά.
Η «επόμενη μέρα» της... «δίκαιης ανάπτυξης» που προπαγανδίζει η κυβέρνηση προϋποθέτει τη διατήρηση όλων των παραπάνω, μαζί με την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων που έχει ήδη ψηφίσει για μετά το 2019, με αιχμή τη νέα επίθεση στις συντάξεις και τη νέα κλιμάκωση της φοροληστείας, για να πιάνονται τα πρωτογενή πλεονάσματα έως το 2060 και να διασφαλίζονται κάθε είδους φοροαπαλλαγές, κρατικές επιδοτήσεις και «αναπτυξιακά πακέτα» για το μεγάλο κεφάλαιο.
Γι' αυτό και τα «σήματα εμπιστοσύνης» από τα μονοπώλια και τους εκπροσώπους τους όχι μόνο δεν προμηνύουν τίποτα θετικό για το λαό, αλλά αντίθετα πρέπει να σημάνουν αγωνιστικό συναγερμό. Τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα δεν χωράνε στο «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον». Μοναδική ελπιδοφόρα επιλογή για το λαό είναι η άνοδος των ταξικών αγώνων, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, η συγκέντρωση δυνάμεων στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής, απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του.