8 Μαΐ 2014

Επάγγελμα: Τρολ

 Επάγγελμα: Τρολ

Συνέντευξη με Δύο Έμμισθα Τρολ του Ελληνικού Internet

Μανώλια Κίτσου Μαϊ 8 2014

Οι επαγγελματίες τρολ είναι εδώ επισήμως -μια δουλειά που ήρθε για να μείνει. Δυο επαγγελματίες του είδους, ανοίγουν τα χαρτιά τους, όσο τους επιτρέπεται για να μην καρφωθούν και μιλούν για το επάγγελμα χωρίς φόβο. Mόνο πάθος.

V: Αυτοπροσδιορίζεσαι ως...
Μ: Σοβαρό τρολ.
Ε: Τρολ από ανάγκη.

V: Δηλώνεις επαγγελματίας τρολ;
Μ: Δεν ξέρω αν στέκει ο όρος αλλά από την στιγμή που πληρώνομαι ναι. Κάποιος με πληρώνει για να απαντάω εκ μέρους του, άρα δρω επαγγελματικά.
Ε: Όχι, αλλά δεν θα με χάλαγε να είμαι επαγγελματίας τρολ. Έχει πλάκα να το κάνεις αν και πιστεύω πως κάποια στιγμή θα με έπιανε το σώμα δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος.

V: Πού βρήκες αυτή την δουλειά; Σε διάλεξαν ή τους διάλεξες;


Μ: Με διάλεξαν, μέσω γνωστού μου έγινε η πρόταση και την δέχτηκα αν και ο υποψήφιος για τον οποίο δουλεύω δεν είναι του πολιτικού μου γούστου.
Ε: Μου την πρότειναν. Κάποιοι φίλοι έκαναν μια πρόταση σε έναν υποψήφιο στις αυτοδιοικητικές εκλογές, για ένα συνολικό πακέτο ηλεκτρονικής προώθησης και μου ζήτησαν να συμμετέχω. Σαν πρόσωπο δεν είναι κοντά στις πολιτικές μου απόψεις, αλλά πρόκειται για δουλειά, υπάρχει αμοιβή και δέχτηκα.

V: Τι κάνεις ακριβώς;
Μ: Εν όψει εκλογών ψάχνω τι υπάρχει στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά τους αντιπάλους του υποψηφίου που εγώ υποστηρίζω σαν τρολ και σχολιάζω. Τους επιτίθεμαι, με ευγένεια πάντα, όταν μου δίνουν τροφή μπορεί να τους κοροϊδέψω, όταν κάνουν κάτι που όντως μπορεί να είναι μεμπτό τους «πολεμάω» με τα σχόλια μου.
Ε: Σχολιάζω ειδήσεις που αφορούν τον υποψήφιο για τον οποίο δουλεύω και τους συνυποψηφίους του. Στον δικό μας λέω «μπράβο πολύ καλή πρόταση», «θα τα πας περίφημα» -ενίοτε πετάω και κανένα επιχείρημα. Το κυρίως κομμάτι έγκειται στο να θάβω τους αντιπάλους. Στην ουσία αναλαμβάνω ρόλους, είμαι μια πολλαπλή προσωπικότητα, δεν μπορώ να σχολιάζω συνεχώς με μία ταυτότητα. Ενίοτε απαντάω και στον εαυτό μου με κάποιον άλλο χαρακτήρα που έχω δημιουργήσει. Έχω έναν που είναι ευγενικός, έχω μια που είναι κυρία μεγαλύτερης ηλικίας και τα σχόλιά της είναι πιο κυριλέ. Έχω έναν άλλο που είναι πιο κάφρος και οι απαντήσεις του είναι κυρίως ειρωνικές. Υπάρχει δράση σε όλο το διαδίκτυο με προσοχή όμως, μην μας πάρουν χαμπάρι.

V: Πόσο χρόνο σου παίρνει αυτό;





Μ: Περίπου τέσσερις με πέντε ώρες την ημέρα.
Ε: Είναι σαν μια δουλειά part time, ασχολούμαι όσο υπάρχει κάποια δραστηριότητα από την πλευρά των υποψηφίων. Δεν γίνεται να κράζω χωρίς λόγο και αφορμή, πρέπει να κρατάω τα προσχήματα, αλλιώς θα καρφωθώ.

V: -Τι σόι επάγγελμα είναι αυτό;
Μ: Σοβαρά μιλώντας, «ανήκει» στον κλάδο της επικοινωνίας. Άσχετα με αυτά που λέμε οτι κοροϊδεύω και κάνω χιούμορ με τον αντίπαλο υποψήφιο, είναι ένα κομμάτι επικοινωνίας. Υπάρχει μία ομάδα που σχεδιάζει μια επικοινωνιακή στρατηγική όπως σε όλα τα γραφεία τύπου.
Ε: Ειναι επάγγελμα εποχιακό, λόγω αυτοδιοικητικών εκλογών. Αν έβγαζα επαγγελματική καρτα δεν ξέρω τι θα έγραφα. Ας πούμε οτι ανήκω στο τμήμα επικοινωνίας του συγκεκριμένου υποψηφίου.

-Τι χρειάζεται για να γίνει κάποιος τρολ;


Μ: Καταρχήν, πρέπει να είσαι εχέμυθος και φερέγγυος, γιατί αν μη τι άλλο κανείς δεν θέλει να εκθέσει κανέναν. Το βασικό που χρειάζεται είναι να έχεις χιούμορ, να μπορείς να αναπτύσσεις επιχειρήματα, να διαβάζεις και να ενημερώνεσαι ώστε να μπορείς να απαντήσεις στον αντίπαλο βασιζόμενος σε κάποιες αδυναμίες του. Και εννοείται όρεξη να μπαίνεις στα sites να ψάχνεις και να βρίσκεις.
Ε: Είναι «επάγγελμα» που δεν χρειάζεται ειδίκευση γιατί γράφεις ό,τι να ‘ναι, δεν χρειάζεται να έχεις επιχείρημα, απλά φαντασία. Θα μπορούσε να το κάνει οποιοσδήποτε που απλά σκέφτεται. Θέλει λίγο να στροφάρεις. Να ξέρεις τι σου γίνεται. Ειδικά εδώ που αφορά την πολιτική, κάποιος που δεν έχει καμία πολιτική άποψη θα δυσκολευτεί. Θα περιοριστεί στο να γράφει μόνο «ουστ από δω» , «θα φας μαύρο» και άλλα παρόμοια. Ενώ αν έχεις μια εικόνα της πολιτικής σκηνής, έχεις μια πιο μεγάλη γκάμα απαντήσεων να διαλέξεις, έστω κι αν αυτές οι απαντήσεις είναι κυρίως κράξιμο.

V: Οι απαντήσεις είναι δικές σου ή υπάρχει κατάλογος;


Μ: Δεν υπάρχει κατάλογος επιχειρημάτων. Εδώ έγκειται και η δυσκολία του πράγματος. Όλα τα sites δημοσιεύουν το ίδιο θέμα κι εγώ πρέπει να απαντήσω στα περισσότερα, κάθε φορά γράφοντας κάτι διαφορετικό. Υπάρχει μια γενικού περιεχομένου καθοδήγηση του πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε ένα θέμα, μας υπενθυμίζουν παλιότερες δηλώσεις αντιπάλων υποψηφίων ή σημεία που πρέπει να δώσουμε έμφαση. Ακριβείς φράσεις προς απάντηση, όσο καιρό δουλεύω , μου έχουν δοθεί μόνο μια φορά. Μου είχαν δώσει πέντε απαντήσεις οι οποίες και πάλι δεν ήταν για να τις κάνω copy paste, ήταν για να τις πάρω σαν ιδέες και να τις αναπτύξω στις απαντήσεις μου.
Ε: Κατάλογος με απαντήσεις δεν υπάρχει. Υπάρχει ένας μπούσουλας που αφορά κυρίως το πνεύμα των σχολίων μας και όχι το περιεχόμενό τους. Για παράδειγμα οτι τον τάδε υποψήφιο τον χτυπάμε σε σχέση με κάτι συγκεκριμένο. Κατι πιασάρικο συνήθως. Μπορεί να είναι κάτι που έχει κανει ή έχει πει στο παρελθόν, αλλά εμείς επιμένουμε να του το χτυπάμε. Είναι στην διακριτική μου ευχέρεια να αξιοποιήσω τα λίγα επιχειρήματα που μου δίνουν.

V: Έχεις ηθικές αναστολές σχετικά με το τι γράφεις; Στο μυαλό μας τρολ είναι αυτοί που βρίζουν ανώνυμα και άρα εκ του ασφαλούς.


Μ: Ναι, έχω. Η άποψή μου είναι ότι με το να βρίζεις δεν κερδίζεις κάτι. Η δουλειά μου γίνεται καλύτερα αν είμαι σοβαρή και αυτός που διαβάζει το σχόλιο μπορεί να αποκομίζει κάτι. Φαίνεται προφανώς στο σχόλιο μου ότι δεν συμπαθώ τον συγκεκριμένο υποψήφιο αλλά με σοβαρότητα.
Ε: Κάποιες φορές σκέφτομαι δυο φορές τι θα γράψω. Μετά ξανασκέφτομαι οτι δεν χρειάζεται να έχω επιχείρημα. Από το να μπω σε εσωτερική αναρώτηση για το αν πρέπει να πω ή όχι κάτι, απλά γράφω «πήγαινε σπίτι σου» και «έξω από δω» και εκεί κάπου τελειώνει το εσωτερικό μου δίλημμα. Γράφω κυρίως πράγματα που δεν τα πιστεύω. Κατά καιρούς μας έχουν υποδείξει επιχειρήματα που υπό κανονικές συνθήκες θα χαρακτήριζα μαλακίες αλλά τα γράφω.

V: Έχεις γράψει κάτι που έχεις μετανιώσει;
Μ: Πληρώνομαι για να απαντάω εκ μέρους κάποιου και προσπαθώ να μην κάνω μονο επίθεση. Αποφεύγω σχόλια τύπου «πως είσαι έτσι;». Προσπαθώ να βρίσκω επιχειρήματα και να στηρίζω ακόμα και τα αστήρικτα.
Ε: Έχω γράψει πράγματα που δεν θα έγραφα αν εκείνη την ώρα ήμουν ο εαυτός μου. Αυτό είναι το 80% της δουλειάς. Είναι η φύση του επαγγέλματος.

V: Λέγε λέγε ή γράφε γράφε δεν πείθεσαι και εσύ;


Μ: Όχι. Ό,τι και να λέω, ό,τι και να γράφω εκείνη την ώρα είμαι κάποιος άλλος. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν αυτά που γράφω κι είναι αυτοί που αν κάτσω στο ίδιο τραπεζι μαζι τους θα διαφωνήσω. Το ότι βρίσκεις επιχειρήματα δεν σε φέρνει αυτόματα πιο κοντά στο αφεντικό σου. Άλλωστε ο καθε υποψήφιος έχει τα επιχειρήματά του στο πρόγραμμά του. Μπαίνεις, τα διαβάζεις, τα αναπαράγεις.
Ε: Εγώ να πείσω τον εαυτό μου; Όχι. Είμαι αρκετά μεγάλη σε ηλικία για να πείσω τον εαυτό μου με τις βλακείες που γράφω. Κάποιος που έχει ήδη άποψη δεν θα πειστεί με αυτά που διαβάζει. Για τις αυτοδιοικητικές εκλογές έχω πολύ συγκεκριμένη άποψη. Ωστόσο μέσω της δουλειάς, επειδή διαβάζω καθημερινά πολλά σχόλια, συνειδητοποιώ την κριτική που γίνεται στον υποψήφιο που υποστηρίζω κανονικά, όχι ως τρολ. Αυτό όμως δε αρκεί για να μου αλλάξει την άποψη.

V: Πες ένα από τα καλύτερά σου.
Μ: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα.
Ε: Δεν τα θυμάμαι τα περισσότερα, κάθε μέρα είναι μίνιμουμ 30 με 40. Είναι τώρα δυο μήνες που το κάνω αυτό και έχω δεκαπέντε διαφορετικούς χαρακτήρες να χειρίζομαι.

V: Ντρέπεσαι;


Μ: Δεν ντρέπομαι. Έχει ένα βαθμό εχεμύθειας όλο αυτό. Ο ίδιος ο υποψήφιος για τον οποίο δουλεύω δεν με γνωρίζει. Απλά δεν θέλω να το λέω ιδιαίτερα, προτιμώ να λέω οτι χαζεύω στο ίντερνετ. Είναι μια κανονική δουλειά, ας μου πει κάποιος οτι δουλεύει και δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του αφεντικού του. Ίσως να ήταν πιο εύκολο αν έκανα το τρολ στον υποψήφιο που στα αλήθεια υποστηρίζω αλλά θα ήταν και λιγότερο επαγγελματικό εκ μέρους μου.
Ε: Όχι καθόλου. Μου προσέφεραν μία δουλειά και δέχτηκα. Απλά, λιτά και απέριττα.

V: Το βάζεις στο βιογραφικό σου;
Μ: Όχι βέβαια. Κυρίως γιατί δεν μπορεί να αποδειχτεί. Σε κουβέντα επίσημη μπορεί να το αναφέρω, δεν είναι κάτι αρνητικό, είναι μία έκφανση της πολιτικής επικοινωνίας .
Ε: Όχι, γιατί δεν ξέρω αν όλοι το βλέπουν όπως εγώ. Δεν ξέρω αν ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει οτι υπάρχει και αυτή η δουλειά. Αν πάω πάντως σε πολιτικό για δουλειά, μπορεί να μετρήσει ως πλεονέκτημα στο βιογραφικό μου.

V: Ποιες είναι οι φιλοδοξίες, το μέλλον σου ως τρολ;


Μ: Όσο υπάρχουν ειδήσεις θα υπάρχουν και τρολ , όσο υπάρχουν συμφέροντα θα υπάρχουν και αντικρουόμενα συμφέροντα, άρα το μέλλον των τρολ είναι λαμπρό.
Ε: Η φιλοδοξία μου είναι να γίνουν σύντομα εθνικές εκλογές και να έχουμε δυο τρεις υποψηφίους για να συνεχίσω να έχω δουλειά. Το μέλλον ενός τρολ είναι ίσως μια μόνιμη θέση εργασίας για τα συμφέροντα μιας πολυεθνικής εταιρίας ή μιας τράπεζας.

V: Πως κρίνεται αν εισαι αποτελεσματικός στη δουλειά σου;
Μ: Με πολλά, στοχευμένα, έξυπνα και χιουμοριστικά σχόλια.
Ε: Είναι θέμα κυρίως ποσοτικό. Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει είναι να υπάρχει κάπου εκεί στο ίντερνετ μια ποσότητα αρνητικών σχολίων για τους αντιπάλους.

V: Πιστεύεις οτι επηρεάζεις την κοινή γνώμη με αυτό που κάνεις;


Μ: Σίγουρα αν κάποιος θελει να ασχοληθεί με τις εκλογές, οι πληροφορίες που μοιράζομαι κατά τη διάρκεια του τρόλινγκ μπορεί να τον επηρεάσουν.
Ε: Οχι. Πιστεύω οτι αν κάποιος έχει μια άποψη δεν θα την αλλάξει επειδή θα διαβάσει τις βλακίες που γράφω εγώ. Αν ξέρει, δεν θα κάτσει να επηρεαστεί από μένα. Ακόμη και με επιχείρημα αν είναι να απαντήσω, για αυτόν θα είναι ένα τίποτα. Από την άλλη, υπάρχει πολύς κόσμος που είναι αναποφάσιστος για να το θέσω κομψά, μπορεί να κάτσει παραμονές εκλογών και να ψάξει να δει πως σχολιάζονται οι διάφοροι υποψήφιοι για να πάρει έτσι μια γεύση της κοινής γνώμης. Αν δει ας πούμε οτι από τα 20 σχόλια, τα 15 είναι αρνητικά μπορεί και να επηρεαστεί, δεν ξέρεις ποτέ.

V: Η μαμά σου, οι κοντινοί σου άνθρωποι τι είπαν όταν τους είπες για την δουλειά;
Μ: Ο ξάδερφος μου έπαθε σοκ και μου μετέφερε την αηδία του κατά κάποιο τρόπο. Η μαμά μου δε ξέρει ακριβώς τι κάνω. Άλλωστε είναι και πώς το πουλάς. «Είμαι στην διαδικτυακή ομάδα επικοινωνίας του τάδε» ας πούμε. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι κάτι που διατυμπανίζω, γιατί έτσι θεωρώ οτι δεν κάνω καλά τη δουλειά μου.
Ε: Η μαμά μου με ρώτησε τι λεφτά θα πάρω, της απάντησα και μου είπε μια χαρά. Δεν έχω άσχημες αντιδράσεις γενικά, ο περισσότερος κόσμος ακόμη κι αν δεν συμφωνεί ή δεν θα επέλεγε να το κάνει ο ίδιος, δείχνει κατανόηση.

V: Φοβασαι τις απαντήσεις στα σχόλια σου;


Μ: Καθόλου! Και εκτός του τρολ μανδύα, δε θεωρώ απειλή την αντίθετη άποψη.
Ε: Παθαίνω μια ψυχασθένεια και αγχώνομαι αν θα με βρίσουν και τι θα μου απαντήσουν και τέτοια. Μετα θυμάμαι οτι γράφω ως κάποιος άλλος κι όχι ως εγώ. Υπάρχει πάντα ένα στιγμιαίο «μην το γράψω αυτό, θα με βρίσουν» και μια αυτόματη απάντηση «και να με βρίσουν δεν βρίζουν εμένα, βρίζουν ένα από τα alter ego μου» τα οποία μετά τις εκλογές θα καταργηθούν ούτως ή άλλως. Αν και τον ένα σκέφτομαι να τον κρατήσω. Μου αρέσει το πνεύμα με το οποίο απαντάει και είναι και λίγο θεραπευτικό.

V: Ποιο ειναι το αντίκρυσμα της δουλειάς σου εκτός από τα χρήματα; Αξιζει;


Μ: Φυσικά και αξίζει τον κόπο. Οκ, μπορεί καμιά φορά να με πιάνει μια ελαφρυά κρίση ταυτότητας αλλά νομίζω οτι είμαι κατά κάποιο τρόπο τυχερή. Βλέπω από μέσα την πολιτική.
Ε: Για μένα το αντίκρυσμα φαίνεται στο ότι κυρίως κάνω πλάκα ως τρολ. Αν το δεις σαν παιδική χαρά, μπορείς άνετα να ειρωνεύεσαι. Με αυτό τον τρόπο χαλαρώνω, δεν σκέφτομαι τις υποχρεώσεις μου. Βγάζω τον θυμό μου, την χαρά μου, την χαζομάρα μου. Είναι σαν να είμαι με την παρέα μου και να σχολιάζω. Όσο για το αν αξίζει τον κόπο, είναι μία ακόμη δουλειά. Παίρνω καποια χρηματα που δεν ειναι άσχημα για την κούραση και τον χρόνο που μου κοστίζει. Και αυτή η δουλειά έχει μέλλον παιδιά!

-Τι σε διαφοροποιεί απο αυτόν που τρολάρει, μπαίνει και σχολιάζει στο internet χωρίς να αμοίβεται για αυτό;


Μ: Τίποτα, εγώ απλώς πληρώνομαι.
Ε: Το διαφορετικό είναι ότι εγώ ασχολούμαι με ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι της επικαιρότητας ενώ ο άλλος μπορεί να τρολάρει, κράζει, ειρωνεύεται ό,τι βρει μπροστά του και μπράβο του! Αν όμως είναι το ίδιο συγκεκριμένος και στοχευμένος με μένα στο τρολάρισμά του τότε στην πραγματικότητα είμαστε ακριβώς το ίδιο. Μόνο που εγώ θα πληρωθώ κιόλας.

Πηγή: Vice μέσω Lenin reloaded
Βλέπε ακόμη:


Συνεχίζει τις αθλιότητες το χαφιεδόρτσουρμο του «Εργατικού Αγώνα»...

 Συνεχίζει τις αθλιότητες το χαφιεδόρτσουρμο του «Εργατικού Αγώνα»...

Πηγή: 902.gr
Η ιστοσελίδα «Εργατικός Αγώνας», ως ένα από τα κέντρα που πολεμούν το ΚΚΕ, ξεπερνάει πια τα συνηθισμένα όρια συκοφαντίας, διαστρέβλωσης και χυδαιότητας. Εξελίσσεται σε κέντρο κατασκευής προβοκατόρικων και ασφαλίτικων δημοσιευμάτων.
Γράφουν, ανάμεσα σε άλλα: «Πολλά λέγονται για την ηγεσία του ΚΚΕ. Ίσως το βαρύτερο απ’ όσα ακούγονται είναι ότι η αστική τάξη έχει βάλει στο χέρι το ιστορικό κόμμα της εργατικής τάξης».
Τι σημαίνει αυτή η χαφιέδικη βολή; Σηματοδοτεί την προετοιμασία νέου σκηνικού για το ανέβασμα νέου έργου σε βάρος του ΚΚΕ αμέσως μετά τις εκλογές.
Οι «καππαδόκες» του Εργατικού Αγώνα σήκωσαν τα μανίκια.


Να, το νέο σκηνικό:
«Στις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, οι επιδόσεις που θα φέρει, μοιραία θα συγκριθούν με τα αντίστοιχα αποτελέσματα των εκλογών του 2010 και η σύγκριση αυτή δεν προμηνύει τίποτα το καλό».
Ρε λεβέντες, δεν ξεκινάμε καλύτερα τις συγκρίσεις με τα ποσοστά του 1983… Ή καλύτερα του 1991, του 1985, του 1958, του 1945, του 1930 και πάει λέγοντας.
Τα ποσοστά άλλων κομμάτων πώς ακριβώς θα τα μετρήσετε;
Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ το 2010 είχε πάρει 6%. Δηλαδή τώρα αν πάρει 8% ή 10% θα είναι διπλασιασμός και ιστορική νίκη; Μήπως πρέπει να σκεφτείτε ότι μάλλον πρέπει να υπολογίσετε ότι το 2012 είχε 27% και όπως ο ίδιος λέει ετοιμάζεται για κυβέρνηση; Λέμε τώρα…

Ουκρανία: Οι ρωσόφωνοι αποφάσισαν να μην αναβάλουν τα δημοψηφίσματα σε Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ

Ουκρανία: Οι ρωσόφωνοι αποφάσισαν να μην αναβάλουν τα δημοψηφίσματα σε Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ
Το κυβερνείο της αυτοανακηρυχθείσας «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ» (πηγή: ΑΡ)

Οι ρωσόφωνοι στις ανατολικές περιφέρειες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ της Ουκρανίας ανακοίνωσαν πως αποφάσισαν να μην αναβάλουν τη διεξαγωγή των δημοψηφισμάτων για την ανεξαρτησία τους, τα οποία προβλέπεται να γίνουν την Κυριακή 11 Μάη, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων «Ιντερφάξ».
«Το δημοψήφισμα πρόκειται να διεξαχθεί την 11η Μαΐου», δήλωσε ο Μίροσλαβ Ρουντένκο, συμπρόεδρος της αυτοανακηρυχθείσας «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ», σύμφωνα με το πρακτορείο.
Ο Ντένις Πουσίλιν, επίσης εκ των ηγετών των αυτονομιστών, είπε ότι η απόφαση ελήφθη ομόφωνα σε ψηφοφορία. «Μόλις ψηφίσαμε στο Συμβούλιο του Λαού... Η ημερομηνία (διεξαγωγής) του δημοψηφίσματος εγκρίθηκε κατά 100%. Το δημοψήφισμα θα διεξαχθεί την 11η Μαΐου», δήλωσε ο Πουσίλιν σε δημοσιογράφους. Ταυτόσημη ήταν η ανακοίνωση των αυτονομιστών στο Λουγκάνσκ.  

Κριτική στη Διακηρυξή της ΑΝΑΣΑ

Κριτική στη Διακηρυξή της ΑΝΑΣΑ


Σχετικά με τη διακήρυξη της ΑΝΑΣΑ, του συνδυασμού του ΣΥΡΙΖΑ (κατέρχεται από κοινού με τους ΑΝΕΛ), για τα Ιόνια Νησιά.
Η διακήρυξη διαπνέεται από τις σοσιαλδημοκρατικές αρχές για τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και το πλαίσιο της ΕΕ, που δήθεν θα μπουν σε φιλολαϊκά πλαίσια από μια Περιφερειακή Αρχή του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει να αποφύγει «τα πιο ακραία μνημονιακά προγράμματα», προφανώς για να εφαρμόζει τα πιο «ήπια» (;), που πηγάζουν από το μνημόνιο των μνημονίων τη συνθήκη του Μάαστριχτ την οποία έχει υπογράψει. Το πνεύμα αυτό, με ανοιχτό προσκλητήριο τόσο στην υγιή επιχειρηματικότητα όσο και στο λαό, διαπερνά το σύνολο των στόχων που τίθενται στη διακήρυξη. Η αντίθεση του ΚΚΕ και της Λαϊκής Συσπείρωσης δεν αφορά κάποια επί μέρους διαφωνία αλλά συνολική αντιπαράθεση με τις αυταπάτες που σπέρνει στο λαό το νέο ΠΑΣΟΚ για λύσεις εντός των τειχών, από τα πάνω και με το λαό στη γωνία.
Ζητήματα για το δρόμο ανάπτυξης που ευαγγελίζεται η ΑΝΑΣΑ
Η ΑΝΑΣΑ αναφέρει ότι αντιτίθεται στα μνημόνια, στις νεοφιλελεύθερες πρακτικές της τρόικα και της συγκυβέρνησης και παλεύει για το δρόμο «της παραγωγικής ανασυγκρότησης για τη χώρα και για την Περιφέρεια μας». Μιλά μάλιστα για «μια νέου τύπου κοινωνία. Μια κοινωνία πέρα από την κρίση, στην οποία οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη». «Μία κοινωνία στην οποία, η κάλυψη των αναγκών … των ανθρώπων … θα είναι ο κυρίαρχος σκοπός».
Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως χωρίς αλλαγή τάξης στην εξουσία, με διατήρηση της κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων και των τραπεζών, με τα κλειδιά της οικονομίας στους κεφαλαιοκράτες είναι εφικτός ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης. Ο άλλος δρόμος στον οποίο αναφέρεται είναι παράδρομος στην ίδια στρατηγική, την οποία υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε όποια θεσμική θέση βρεθεί. Το ίδιο άλλωστε έκανε και ο εκλεκτός του υποψήφιος περιφερειάρχης σαν αντινομάρχης του ΠΑΣΟΚ στην Κεφαλονιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και κάθε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της ΕΕ, υποστηρίζει ότι πρέπει να ηττηθούν εντός ΕΕ οι νεοφιλελεύθερες πρακτικές. Ας μας δείξουν ένα παράδειγμα που οι ροζ, όποιας απόχρωσης, ακολούθησαν σαν κυβερνήσεις της ΕΕ άλλο δρόμο. Οι αυταπάτες που σπέρνει η ΑΝΑΣΑ για την Περιφέρεια θα αποδειχθούν αέρας κοπανιστός, σαν εκείνον που θα έφερνε ο Ολάντ στη Γαλλία…
Γνωρίζουν καλά ότι καπιταλισμός και κρίση είναι δίδυμα αδέρφια. Η αιτία της κρίσης δεν είναι άλλη από την ατομική ιδιοποίηση του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη, ακριβώς γιατί τα παράσιτα έχουν την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Η δυνατότητα να καλυφθούν όλες οι σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες των εργαζομένων τσακίζεται από τις σχέσεις καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Κοινωνία χωρίς κρίση είναι κοινωνία χωρίς καπιταλισμό. Επειδή, όμως, το νέο ΠΑΣΟΚ προσκυνά τον καπιταλισμό δε μπορεί να μιλήσει για κοινωνία χωρίς κρίση. Γι’ αυτό μιλά για μια ασαφή νέα κοινωνία «πέρα από την κρίση»!!
Σε ποιες κοινωνικές δυνάμεις στηρίζει την πρότασή της η ΑΝΑΣΑ
Η γνωστή πολυγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί να κρύψει τις κοινωνικές δυνάμεις στις οποίες απευθύνεται. Άλλωστε δηλώνεται λιγότερο ή περισσότερο καθαρά στη διακήρυξη και ιδίως στους στόχους που ιεραρχεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται σε ένα τμήμα του κεφαλαίου και γι’ αυτό απαιτεί ένα άλλο μίγμα καπιταλιστικής διαχείρισης. Υποτίθεται ότι είναι σε σύγκρουση «με τις πολιτικές της αρπαχτής», θέλει υγιή επιχειρηματικότητα.
Η ΑΝΑΣΑ δεν διεκδικεί κοινωνικοποίηση των υδρογονανθράκων, που σημαίνει, παρά τα όποια φληναφήματα για «επανατοποθέτηση του ζητήματος», ότι συμμαχεί με τα μονοπώλια εξόρυξης με όρο να βάλλουν «τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη»!!! Μιλά για «αντισεισμικό ισοδύναμο» απευθυνόμενη, προφανώς, στο κατασκευαστικό κεφάλαιο, το οποίο θα ενταχθεί σε ένα σχεδιασμό με «μακροπρόθεσμο χαρακτήρα». Η έμφασή στην ενίσχυση του τουριστικού και εφοπλιστικού κεφαλαίου, αποκαλύπτεται με την εμμονή στο «μεταφορικό ισοδύναμο» για την δραστική μείωση του κόστους μεταφοράς. Το μεταφορικό ισοδύναμο της ΕΕ αφορά τη μείωση του κόστους όχι για τους επιβάτες αλλά για τις εταιρίες (τύπου άγονη γραμμή). Γι’ αυτό η ΑΝΑΣΑ είναι η αγαπημένη επιλογή των ξενοδόχων που στηρίζουν το ψηφοδέλτιο με συμμετοχή υψηλόβαθμων στελεχών τους,  αλλά και μέρους του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα ενημέρωσης που ανήκουν στην άμεση καθοδήγηση γνωστού εφοπλιστή που συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο και στηρίζει τον «ανεξάρτητο» υποψήφιο της ΝΔ και νυν δήμαρχο Κεφαλονιάς και που στο ΕΒΕΚΙ συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο του νυν προέδρου του και επίσης «ανεξάρτητου» υποψήφιου για το Δήμο Κεφαλονιάς, «σκίζουν τα ιμάτιά τους» υπέρ της ΑΝΑΣΑ. Αυτό δε σημαίνει ότι άλλα τμήματα του κεφαλαίου δεν θα ωφεληθούν.
Η θέση «επιδότηση προϊόντων και πρώτων υλών», για τους επιχειρηματίες του Ιόνιου, σημαίνει ειδική ενίσχυση από κρατικούς πόρους ακόμη και σε τμήματα του καθαρά βιομηχανικού κεφαλαίου. Με βάση αυτή την αρχή. για παράδειγμα, η βιομηχανία στόκου του κ. Γ. Καλαφάτη, που θησαυρίζει χωρίς να αποδίδει ούτε τα δημοτικά τέλη, θα επιδοτείται κι από πάνω!!! Το ίδιο ισχύει και για την παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ, τις ιχθυοκαλλιέργειες κλπ. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ στα Ιόνια ζητά «πλήρη αξιοποίηση όλων των Ευρωπαϊκών Κανονισμών». Όχι μόνο δεν αντιπαρατίθεται στην πολιτική της ΕΕ αλλά την κάνει και σημαία του.
Με πυρήνα αυτό τις μερίδες του κεφαλαίου αναζητά κοινωνικές συμμαχίες στους «μη προνομιούχους πολίτες», όπως λέει στη διακήρυξη. Ζητά «σχεδιασμό της αγροτικής παραγωγής, με στόχο τη διατροφική επάρκεια και την προστασία των φυσικών πόρων». Αλλά σκόπιμα δε διευκρινίζει πώς αυτό θα επιτευχθεί. Δεν λέει κουβέντα για την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) και όλη τη γραμμή της ΕΕ για εξοβελισμό των μικρών και μεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων. Για διατροφική επάρκεια κάνει λόγο και η ΕΕ και εννοεί μονοπωλιακή συγκέντρωση, χρήση των μεταλλαγμένων κλπ. Αντίστοιχα η ΕΕ κάνει λόγο για προστασία των φυσικών πόρων και εννοεί την απαγόρευση πχ της αλιείας για τους μικρούς ψαράδες. Είναι νωπή η τοποθέτηση του επικεφαλής της ΑΝΑΣΑ ως αντινομάρχη του ΠΑΣΟΚ, υπέρ της σχετικής ΚΥΑ, που ουσιαστικά εξειδίκευσε την πολιτική της ΕΕ για την Κεφαλονιά και όλα τα Ιόνια αλλά και η κατά περίπτωση έγκριση ΜΠΕ χωροθέτησης και λειτουργίας Ιχθυοκαλλιεργειών . Η ΑΝΑΣΑ ζητά «προστασία και ανάπτυξη των μικρομεσαίων εμπόρων και επιχειρηματιών» αλλά δε μας εξηγεί πώς αυτό συνδέεται με την απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμοστεί ο αναπτυξιακός νόμος που τα δίνει όλα στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα αφήνοντας ψίχουλα για τους μικρούς ΕΒΕ. Τις όποιες διευκολύνσεις για τους ΕΒΕ της περιοχής τις τεκμηριώνουν στη βάση της ιδιαιτερότητας. Αναφέρονται στη νησιωτικότητα, στην ανάγκη «να γίνουμε Αιγαίο στο ΦΠΑ» κλπ. Κάτι τελείως διαφορετικό από την πανελλαδική πρόταση του ΚΚΕ για άμεση κατάργηση του ΦΠΑ στα εισιτήρια και στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
Η ΑΝΑΣΑ κάνει άνοιγμα στους δημοσίους υπαλλήλους δίνοντας όρκο πως θα αναβαθμίσει τη δημόσια υγεία (και μόνο). Δεν εξηγεί πώς μπορεί να συνυπάρχει δημόσια και ιδιωτική υγεία σε ένα ανταγωνιστικό καπιταλιστικό περιβάλλον και πώς χωρίς να ανατρέπεται αυτό το πλαίσιο να βγαίνει αναβαθμισμένη η δημόσια υγεία. Επίσης δεσμεύεται να αντισταθεί «στη δραματική επιδείνωση των υφιστάμενων εργασιακών σχέσεων» στους ΟΤΑ. Η ΑΝΑΣΑ κάνει τον «ψόφιο κοριό» στο γεγονός ότι δήμαρχοι του ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή της ελαστικής εργασίας στους χώρους ευθύνης τους. Άλλωστε η «Κοινωνική Συμφωνία» συμμετέχει στο ψηφοδέλτιό της ΑΝΑΣΑ και η κ. Κατσέλη ψήφισε σαν υπουργός του ΠΑΣΟΚ τη γενίκευση της ελαστικής εργασίας, με τα κοινωφελή προγράμματα, που γεμίζουν τους ΟΤΑ σε βάρος της μόνιμης σταθερής εργασίας. Μάλιστα υπέγραψε και σχετική προγραμματική σύμβαση με την Περιφέρεια Ιονίων. Δηλαδή, η ΑΝΑΣΑ κάνει κριτική στην πολιτική που υλοποίησε μέρος του ψηφοδελτίου της!!! Αλλά βέβαια μιλάμε για το ΣΥΡΙΖΑ, οπότε καμία κολοτούμπα δεν πρέπει να ξαφνιάζει το λαό.
Υποκρύπτεται, επίσης, αλλά αποκωδικοποιείται εύκολα το γεγονός ότι η ΑΝΑΣΑ απευθύνεται σε νέα μεσαία στρώματα που υλοποιούν προγράμματα της ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν αναφέρεται καν σε δημόσια παιδεία και πρόνοια αλλά αναγάγει, ειδικά το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και τα ΤΕΙ, «σε πυλώνες της Τέχνης και της Επιστήμης στην περιοχή μας, στην Ελλάδα και στον κόσμο»!!! Δεν έχει σαν σημείο αναφοράς τα μορφωτικά και επαγγελματικά δικαιώματα των φοιτητών αλλά τα προγράμματα και τις καινοτομίες για ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες. Ζητά, ουσιαστικά, να γίνουν τα ΤΕΙ ανταγωνιστικά, με τους κανόνες που η αγορά και η ΕΕ θέτουν. Αντίστοιχα, στην πρόνοια κάνει λόγο για «κάλυψη των πιο βασικών κοινωνικών αναγκών». Ουσιαστικά θέλει μέριμνα για την ακραία εξαθλίωση μέσα από τις δράσεις που η ΕΕ προωθεί.
Συμπερασματικά, οι βασικές κοινωνικές δυνάμεις για την υλοποίηση του παράδρομου καπιταλιστικής ανάπτυξης που εισηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ στα Ιόνια, είναι ένα τμήμα του κεφαλαίου, μαζί με μεσαία στρώματα που είτε προσδοκούν κόκκαλα από τα τραπέζι της πλουτοκρατίας είτε υλοποιούν ένα μέρος δράσεων σε κοινωνικούς τομείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί αυταπάτες σε ένα τμήμα δημοσίων υπαλλήλων ότι θα είναι πιο ήπιες οι αναδιαρθρώσεις με άλλη κυβέρνηση και άλλη περιφερειακή αρχή. Η εργατική τάξη, η μικρή αγροτιά, οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι επιχειρηματίες και έμποροι δεν έχουν, αντικειμενικά, καμία ελπίδα από το δρόμο που θα υλοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ρόλος της περιφερειακής διοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ
Ο δρόμος ανάπτυξης που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ καθορίζεται από τη συνολική πολιτική στην οποία εντάσσεται και τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί, σαν μηχανισμός του αστικού κράτους. Η ΑΝΑΣΑ κατακρίνει (τώρα) τον Καλλικράτη αλλά πουθενά δε ζητά την κατάργησή του. Κραυγάζει ότι η τοπική διοίκηση «έχει οδηγηθεί ένα βήμα πριν την οικονομική και θεσμική της διάλυση». Κρύβει ότι η αποκέντρωση, της οποίας είναι πρωτοστάτης, σημαίνει ακριβώς να αναλάβει η τοπική διοίκηση μιας σειρά τομείς ώστε να ρέουν απρόσκοπτα κρατικοί πόροι για το κεφάλαιο και να μπορέσει να διευκολυνθεί η διείσδυσή του σε νέα πεδία.
Η ΑΝΑΣΑ κλαίει ότι «οι ΟΤΑ έχουν μετατραπεί σε ένα μεγάλο ΤΑΙΠΕΔ και ξεπουλάνε …». Η ΑΝΑΣΑ, προφανώς, θέλει εμπλοκή των ΟΤΑ για «καλό πούλημα». Αυτό αποκαλύπτει η τοποθέτηση του επικεφαλής της για την περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους «Τραπεζάκι», για το οποίο ζήτησε ως αντινομάρχης του ΠΑΣΟΚ «αξιοποίηση μέσω του Δήμου με ανταποδοτικά οφέλη και κατασκευή ξενοδοχείων και clybαπό ιδιώτες. Αυτό αποδεικνύει το γεγονός ότι τα στελέχη του στήριξαν – ψήφισαν σε όλα τα δημοτικά συμβούλια των πρώην δήμων Κεφαλονιάς την μετατροπή της διαδημοτικής επιχείρησης καθαριότητας σε ΑΕ, δηλαδή την ιδιωτικοποίησή της (ανάμεσά τους ο νυν υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Κεφαλονιάς κ. Δρακουλόγκωνας στη Σάμη). Το ίδιο και για τα λιμάνια, είπαν όχι στο ξεπούλημα υπονοώντας εκποίηση σε καλή τιμή.
Η περιφερειακή αρχή της ΑΝΑΣΑ θα προτάξει τα στήθη της για την «υπεράσπιση του δημόσιου πλούτου και των δημόσιων κοινωνικών αγαθών» από τους επενδυτές σε εισαγωγικά. Δηλαδή θα διευκολύνει την παρέμβαση των επενδυτών χωρίς εισαγωγικά, που δεν είναι «πειρατές». Ακριβώς αυτό το ρυθμιστικό ρόλο διεκδικεί. Και τον εξειδικεύει. Μιλά για «συνοχή», «μείωση των ανισοτήτων» (τις οποίες έτσι αναγνωρίζει ότι θα διατηρήσει), «ισόρροπη ανάπτυξη», «κοινωνικά κριτήρια». Η περιφερειακή αρχή του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, θα προσπαθήσει να εγγυηθεί περιορισμό των κοινωνικών εκρήξεων μέσα από τις παρεμβάσεις που θα κάνει για την ακραία φτώχεια και ανέχεια (πχ περιφερειακές κοινωνικές δομές), αξιοποιώντας κάποια οικονομικά οφέλη που προσδοκά να έχει από τη διαπραγμάτευση με τους έντιμους και υγιείς καπιταλιστές και τα προγράμματα της ΕΕ.
Τη διαβεβαίωση για δυνατότητα ενσωμάτωσης του εργατικού – λαϊκού παράγοντα και αποτελεσματικής κοινωνικής δράσης την παρέχει προς τα αφεντικά μέσα από τη θέση για «καθιέρωση διαβούλευσης με τους εργαζόμενους … για τα προβλήματα … λειτουργίας των υπηρεσιών». Οι εργαζόμενοι των υπηρεσιών θα είναι κοινωνικοί εταίροι, όπως λέει και η ΕΕ, όπου θα έχουν συνευθύνη για την ανταπόκριση στα αποκεντρωμένα καθήκοντα, χωρίς κρατικούς πόρους. Πολύ καλυμμένα η ΑΝΑΣΑ βάζει το ζήτημα της αξιολόγησης υπαλλήλων και υπηρεσιών των ΟΤΑ, που θα κρίνονται από την εξεύρεση χορηγών υλοποιώντας κατά γράμμα την επιλογή της ΕΕ για περαιτέρω αποσάθρωση και επιχειρηματοποίηση των ΟΤΑ. Με ότι αυτό συνεπάγεται για τις υπηρεσίες προς τους πολίτες και τους υπαλλήλους (διαθεσιμότητες – απολύσεις, περαιτέρω ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων).
Αυτό είναι το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ και καμία σχέση δε μπορεί να έχει με το όραμα του λαού για μια ζωή που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες του.
Μαχητικά ΚΚΕ
Ο λαός μπορεί (και οφείλει) να δώσει ένα καλό μάθημα στην πλουτοκρατία και το πολιτικό της προσωπικό. Να μη στηρίξει καμία δύναμη που κινείται εντός των τειχών της ΕΕ και των μονοπωλίων. Να επιλέξει άλλο δρόμο ανάπτυξης εκτός ΕΕ, με το λαό στην εξουσία και κοινωνικοποιημένο τον πλούτο. Να μην «μασήσει» στους ελιγμούς και στις αυταπάτες. Να στηρίξει ΚΚΕ παντού: στην Ευρωβουλή, στις Περιφερειακές και Δημοτικές εκλογές.

Ο αληθινός νικητής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

 Ο αληθινός νικητής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

Μύθος είναι ότι οι ΗΠΑ κέρδισαν μόνες τους τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που πραγματικό στόχο έχει να υποβαθμίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ΕΣΣΔ, αλλά και των υπολοίπων συμμάχων, στη νίκη. Που τελειώνει, λοιπόν, ο μύθος, και που αρχίζει η πραγματικότητα;

Πριν από 72 περίπου χρόνια, μετά την ιαπωνική επίθεση στην αμερικανική ναυτική βάση στο Περλ-Χάρμπορ τα ξημερώματα της 7ης Δεκεμβρίου 1941, οι ΗΠΑ εισήλθαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με την πλειοψηφία των αμερικανών πολιτών, το γεγονός αυτό προκαθόρισε το τελικό αποτέλεσμα του δεύτερου Μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα.

Πολλοί Αμερικανοί είναι απόλυτα πεπεισμένοι, ότι η χώρα τους είχε την αποφασιστικότερη συμβολή στην Νίκη των Συμμάχων επί του γερμανικού Ράϊχ και της Αυτοκρατορικής Ιαπωνίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Β’ ΠΠ), και ότι η Σοβιετική Ένωση θα συνθλιβόταν από το Χίτλερ χωρίς την αμερικανική εξοπλιστική βοήθεια. Στο διαδίκτυο είναι πολύ συχνές οι αναφορές και οι δηλώσεις Αμερικανών που ειλικρινά πιστεύουν ότι «εμείς σώσαμε όλο τον κόσμο και τους Ρώσους από το Χίτλερ». Εκφραση, που με διάφορες παρεμφερείς παραλλαγές εμφανίζεται στον παγκόσμιο ιστό σαν μια βασική άποψη για την ιστορία του πολέμου. Σήμερα, τη θέση «Χωρίς τους Αμερικανούς, εσείς οι Ρώσοι δεν θα κερδίζατε ποτέ τον πόλεμο», την ενστερνίζονται και πολλοί Ευρωπαίοι.

Χωρίς αμφιβολία, οι Αμερικανοί μπορούν να είναι υπερήφανοι για ό,τι κατάφερε να κάνει η χώρα τους κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ΗΠΑ, σε συμμαχία με τις χώρες της Βρετανικής Κοινοπολιτεία, εξολόθρευσαν τις ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις της Ιαπωνίας και προκάλεσαν τεράστιες ζημιές στη βιομηχανική και πολεμική μηχανή της ναζιστικής Γερμανίας. Ο ρόλος των ΗΠΑ στον εφοδιασμό της ΕΣΣΔ με όπλα και αμυντικά συστήματα, μεταφορικά μέσα, πολύτιμες βιομηχανικές πρώτες ύλες, φάρμακα και τρόφιμα στη διάρκεια του πολέμου είναι επίσης σημαντικός.

Το αποτέλεσμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν να γίνουν οι ΗΠΑ μια υπερδύναμη που κυριάρχησε στα περισσότερα μέρη του πλανήτη. Τα αποτελέσματα αυτά, τα πέτυχαν οι ΗΠΑ με σχετικά μικρές απώλειες, σε σύγκριση με την ΕΣΣΔ. Οι ανθρώπινες απώλειες των Αμερικανών ήταν 322.200 άτομα, σχεδόν αποκλειστικά στρατιωτικοί, δεδομένου ότι ο πόλεμος σχεδόν δεν άγγιξε το έδαφος των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, απέφυγαν την πτώση του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού της χώρας. Το αντίθετο μάλιστα. Η αμερικανική οικονομία στη διάρκεια του πολέμου βίωσε μια περίοδο έντονης ανάπτυξης. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει βάση για να αποδοθούν αποκλειστικά στις ΗΠΑ τα όλα τα παραπάνω κατορθώματα στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.


Αμερικανική βοήθεια στην ΕΣΣΔ

Αμερικάνικα Μ3 Lee στην υπηρεσία του κόκκινου
στρατού. Οι σοβιετικοί αρματιστές τα είχαν σε τόσο
μεγάλη εκτίμηση που
 τα αποκαλούσαν "εξαθέσιους τάφους"

Τον Μάρτιο του 1941, το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε το νομοσχέδιο που υπέβαλλε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, το οποίο επέτρεπε τη χορήγηση σε χώρες «η άμυνα των οποίων είναι σημαντική για τα συμφέροντα των ΗΠΑ», προνομιακών στοχευμένων πιστώσεων για την αγορά όπλων και κάθε είδους πολεμικού υλικού από τις ΗΠΑ. Το χρέος για τα όπλα και τα υλικά που θα είχαν χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο, θεωρήθηκε διαγραμμένο. Το σύστημα αυτό έγινε γνωστό ως «νόμος εκμισθώσεως και δανεισμού (Lend - Lease Act)».

Πρώτος παραλήπτης της αμερικανικής βοήθειας, έγινε η Μεγάλη Βρετανία. Η χώρα αυτή, παρέμεινε ο κύριος αποδέκτης του επί παραχώρηση υλικού βάσει του νόμου «Lend – Lease» σε όλα τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με 31,4 δισεκατομμύρια δολάρια (η αντίστοιχη βοήθεια στην ΕΣΣΔ, ανήρθε σε 11,3 δισ. δολάρια). Ο νόμος «Lend – Lease», επεκτάθηκε προς τη Σοβιετική Ένωση μόνο την 7η Νοεμβρίου 1941. Στην πραγματικότητα, οι παραδόσεις υλικού είχαν αρχίσει νωρίτερα. Αμέσως μετά την 30η Σεπτεμβρίου του 1941, όταν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στη Μόσχα του απεσταλμένου του αμερικανού προέδρου William Averell Harriman και του υπουργού Αμυντικής Βιομηχανίας της Αγγλίας Lord Beaverbrook, υπεγράφη το πρώτο πρωτόκολλο για την προμήθεια αμυντικού υλικού.

Ο συνολικός όγκος του υλικού που παραχωρήθηκε στην ΕΣΣΔ στη βάση του νόμου «Lend – Lease», συνήθως εκτιμάται στο 4% του συνολικού ΑΕΠ της ΕΣΣΔ στη διάρκεια της αντίστοιχης περιόδου. Ωστόσο, ο δείκτης αυτός δεν αντανακλά την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων. Η βοήθεια στο πλαίσιο του «Lend - Lease Act», δεν είχε σκοπό να αντικαταστήσει την σοβιετική αμυντική παραγωγή. Πιο αντικειμενικός δείκτης για το θέμα αυτό, είναι το ποσοστό των αμερικανικών προμηθειών σε ορισμένους τύπους παραγωγής πολεμικού υλικού, με έμφαση στα σπάνια στην ΕΣΣΔ στρατιωτικά υλικά και στα τρόφιμα.
Αμερικάνικη αφίσσα για την προαγωγή του
"συμμαχικού πνεύματος"

Πολύ σημαντική ήταν η αμερικανική βοήθεια στην αποστολή συγκεκριμένων προϊόντων, όπως τρόφιμα, και πρώτες ύλες. Για παράδειγμα, οι αποστολές κονσέρβες κρέατος (το 480% της συνολικής ποσότητας που παράχθηκε την περίοδο εκείνη στην ΕΣΣΔ), μη σιδηρούχων μετάλλων (από 76% έως 223% για διάφορα μέταλλα), ζωϊκών λιπών (107%), μαλλιού (102%), ελαστικών αυτοκινήτων (92%) και εκρηκτικών (53%). Σε μεγάλες ποσότητες έγιναν επίσης παραδόσεις φορτηγών αυτοκινήτων (375 χιλ. οχήματα), τζιπ (51,5 χιλ. οχήματα) και άλλου υλικού πολέμου, όπως συρματοπλέγματα (45 χιλιάδες τόνοι), τηλεφωνικά καλώδια (670 χιλιάδες μίλια), τηλεφωνικές συσκευές (189 χιλ. μονάδες). Οι προμήθειες των κυριότερων ειδών όπλων κατά τη διάρκεια του πολέμου ανήλθαν στο 12% της συνολικής παραγωγής των σοβιετικών εργοστασίων σε τεθωρακισμένα, στο 20% σε βομβαρδιστικά αεροσκάφη, στο 16% σε καταδιωκτικά αεροπλάνα και στο 22% των πολεμικών πλοίων που ναυπηγήθηκαν. Θα πρέπει να σημειωθεί ιδιαίτερα, η υπερατλαντική αποστολή συστημάτων ραντάρ (445 τεμάχια).

Ωστόσο, γεγονός είναι ότι την πιο δύσκολη περίοδο του πολέμου για τη χώρα, το καλοκαίρι και τον Σεπτέμβριο 1941, δεν έγινε καμία μεταφορά υλικού «Lend – Lease» στη Σοβιετική Ένωση. Τα γερμανικά στρατεύματα σταμάτησαν στα προάστια του Λένινγκραντ και της Μόσχας μόνο από την ισχύ των σοβιετικών όπλων. Θα ήταν σωστό να υποθέσουμε, ότι η οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ προς τις σοβιετικές Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) που εκτυλίχθηκε σε μεγάλη κλίμακα μόνο κατά το δεύτερο εξάμηνο του 1943, επιτάχυνε την τελική ήττα των γερμανο-φασιστικών στρατευμάτων στο Ανατολικό Μέτωπο, αλλά θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε, ότι χωρίς τη συνδρομή των αμερικανών δεν θα έρχονταν ποτέ αυτή η Νίκη.

Γιατί έγινε η απόβαση στη Νορμανδία;


Η εισβολή των αμερικανικών και βρετανικών στρατευμάτων στη βόρεια Γαλλία, που ξεκίνησε τα χαράματα της 6ης Ιουνίου 1944, στην Δύση χαρακτηρίζεται σαν το κρίσιμο σημείο καμπής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, η εκτίμηση αυτή δεν λαμβάνει υπόψη τις πολλαπλές σοβαρές ήττες που είχε ήδη υποστεί η Βέρμαχτ στο Ανατολικό Μέτωπο, ξεκινώντας από το Δεκέμβριο του 1941.

Από το Νοέμβριο του 1942, τα γερμανικά στρατεύματα στην Ανατολή πέρασαν ως επί το πλείστον, σε αμυντική στρατηγική. Μέχρι το καλοκαίρι του 1944, ο σοβιετικός στρατός απελευθέρωσε το μεγαλύτερο μέρος των περιοχών της ΕΣΣΔ που είχαν κατακτηθεί από τους ναζί και σε ορισμένες θέσεις, ο Κόκκινος Στρατός είχε περάσει τα σύνορα της προπολεμικής ΕΣΣΔ. Δεν υπήρχε πλέον καμιά αμφιβολία για την τελική έκβαση του πολέμου και το αποτέλεσμα αυτό, καθορίστηκε αποφασιστικά στο Ανατολικό Μέτωπο.
H πιο ουσιαστική αμερικάνικη βοήθεια προς την ΕΣΣΔ.
Κονσέρβες τροφίμων από την εποχή του Β'ΠΠ
Λαμβάνοντας υπόψη τη συνολική στρατηγική εικόνα του Β’ΠΠ, η άποψη της ρωσικής ιστοριογραφίας για τη σημασία της «απόβασης στη Νορμανδία» φαίνεται ως η πιο λογική. Σύμφωνα με αυτήν, η αγγλο-αμερικανική εκστρατεία στη βόρειο Γαλλία πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1944 με στόχο να αποτρέψει την τελική ήττα της Βέρμαχτ αποκλειστικά από τα σοβιετικά στρατεύματα.

Η έκταση και η ένταση των μαχών στο δυτικοευρωπαϊκό θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων (ΔΘΠ) στο διάστημα 1944 – 1945, ποτέ δεν έφτασε στο επίπεδο όλων αυτών που συνέβαιναν στο ανατολικό θέατρο πολέμου (ΑΘΠ), όχι μόνο στο διάστημα 1941 - 1943, αλλά και κατά τα δύο τελευταία χρόνια του πολέμου. Το σοβιετικο - γερμανικό μέτωπο (Ανατολικό Μέτωπο) παρέμεινε μέχρι και την 9η Μαΐου 1945 το κύριο πολεμικό μέτωπο στην Ευρώπη.

Το Ανατολικό Μέτωπο

Τον Ιανουάριο του 1945, τη στιγμή τη μέγιστης έντασης των γερμανικών δυνάμεων στο Δυτικό Μέτωπο που προκλήθηκε από την προσπάθεια της γερμανικής αντεπίθεσης μέσω των Αρδεννών, τα τμήματα της Βέρμαχτ στη Δύση αριθμούσαν μόλις 73 μεραρχίες. Στην Ανατολή, την ίδια στιγμή, μάχονταν 179 γερμανικές μεραρχίες. Γενικότερα, το 80% του προσωπικού του γερμανικού στρατού, το 68% του πυροβολικού του, το 64% των τεθωρακισμένων και το 48% των αεροσκαφών της Luftwaffe κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των σοβιετικών στρατευμάτων. Έτσι, ακόμη και κατά το τελευταίο έτος του πολέμου, το ισχυρότερο τμήμα των γερμανικών δυνάμεων του στρατού ξηράς δεν πολέμησε στη Δύση, αλλά στην Ανατολή.
Φάλαγγες γερμανών αιχμαλώτων υπό το βλέμα του
Κόκκινου Στρατού
Στο Ανατολικό Μέτωπο, η Βέρμαχτ υπέστη στο Β’ ΠΠ τεράστιες ανθρώπινες απώλειες. Η ακριβής εκτίμηση του αριθμού των θυμάτων των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη είναι δύσκολο να γίνει, αλλά ο κατάλογος των μονάδων της Βέρμαχτ δείχνει ότι στη διάρκεια του Β’ ΠΠ καταστράφηκαν ολοσχερώς στο πεδίο της μάχης και διαγράφηκαν από τον κατάλογο 130 γερμανικές μεραρχίες. Από αυτές, οι 104, δηλαδή το 80%, διαλύθηκαν από τα σοβιετικά στρατεύματα.

Μύθος: «Οι ΗΠΑ νίκησαν μόνες τους»


Bρετανικό πόστερ για την προσφορά της
κοινοπολιτείας στον πόλεμο
Ο μύθος για τον καθοριστικό ρόλο των ΗΠΑ στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει σαν στόχο να υποβαθμίζει το ρόλο στην τελική νίκη, όχι μόνο της ΕΣΣΔ, αλλά και των άλλων μελών του αντιφασιστικού συνασπισμού: Των χωρών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και της Κίνας. Την ίδια στιγμή, όταν μιλάμε για τα θέατρα πολεμικών επιχειρήσεων (ΘΠ) στα οποία ενήργησαν τα αμερικανικά στρατεύματα, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός, ότι κάθε φορά οι αμερικανικές ΕΔ πολέμησαν στο πλαίσιο των Συμμαχικών Δυνάμεων και ότι οι αμερικανοί στρατιώτες δεν ήταν πάντα η πλειοψηφία στο συνολικό στράτευμα.

Στον πόλεμο, ανατολικά του Ατλαντικού, οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε πραγματικές πολεμικές ενέργειες μόνο μετά την αποβατική εκστρατεία στη Βόρεια Αφρική, στις 8 Νοεμβρίου 1942. Για την ακρίβεια, το επιθετικό χτύπημα στις βορειοδυτικές αφρικανικές ακτές στη Μεσόγειο δεν ήταν καν ενάντια στη Γερμανία , αλλά ενάντια στην Ιταλία και την Γαλλία του Βισύ. Κατά τη διάρκεια του 1940 -1942, οι δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας αντιμετώπισαν μόνες τους σειρά επιθετικών ενεργειών του «Άξονα» στη Βόρεια Αφρική. Η βρετανική νίκη στο Ελ Αλαμέιν, τον Οκτώβριο - Νοέμβριο του 1942, που είχε σαν αποτέλεσμα την κρίσιμη καμπή στην πορεία των επιχειρήσεων στο θέατρο πολέμου της Μεσογείου, επιτεύχθηκε πριν από την άφιξη των αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή. Στο ΘΠ Ασίας - Ειρηνικού , οι Αμερικανοί πολέμησαν μαζί με τους Αυστραλούς και τα βρετανικά αποικιακά στρατεύματα που στάθμευαν στην Ινδία. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποκλειστεί ο μόνιμος -αν και από μόνος του παθητικός- παράγοντας της Κίνας. Στα κινεζικά εδάφη απασχολούνταν σε σταθερή βάση περισσότερο από το μισό των ιαπωνικών χερσαίων δυνάμεων και μια σημαντική δύναμη της ιαπωνικής αεροπορίας. 
Ιάπωνες στρατιώτες στην Ματζουρία
Οι δυνάμεις αυτές, ενεργώντας συνδυαστικά και όχι οι Αμερικανοί από μόνοι τους, εξασφάλισαν τη νίκη των Συμμάχων πάνω στη ναυτική και αεροπορική ισχύ της Αυτοκρατορικής Ιαπωνίας. Και όπως έχει γραφτεί πολλές φορές, η είσοδος της ΕΣΣΔ στον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας και όχι οι βομβαρδισμοί με ατομικές βόμβες, ήταν «το τελειωτικό χτύπημα του σπαθιού» που ανάγκασε την Ιαπωνία να παραδοθεί. Μέχρι το καλοκαίρι του 1944, ο αριθμός των χερσαίων δυνάμεων της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που πολέμησε με τον εχθρό στο Δυτικό ΘΠ και στο θέατρο πολέμου της Ασίας - Ειρηνικού (και μαζί και στο καθένα θέατρο πολέμου ξεχωριστά), υπερέβαινε σταθερά τον αριθμό των αμερικανικών στρατευμάτων που βρίσκονταν εκεί. Μόνο μετά την απόβαση στη Νορμανδία, η αναλογία άρχιζε σιγά-σιγά να αλλάζει. 
Η επιστροφή των νικητών
Στη «Μάχη του Ατλαντικού», καθοριστικός ήταν επίσης ο ρόλος του βρετανικού Πολεμικού Ναυτικού, που βύθισε 525 γερμανικά υποβρύχια, ενώ το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, 174.
Έτσι, ακόμη και για στα θέατρα πολέμου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στα οποία τον καθοριστικό ρόλο είχαν οι Δυτικοί σύμμαχοι, ο ρόλος των ΗΠΑ στις συμμαχικές ένοπλες δυνάμεις δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ο απόλυτα κυρίαρχος.

Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: file-rf.ru
Πηγή: Σύγχρονη Ρωσία

Παρέμβαση του Μιχάλη Μιχαήλ, υπ. ευρωβουλευτή του ΚΚΕ στο «BLUE SKY»

TOP READ